Προς κάθε τίμιο και έξυπνο Πατριώτη

Τους εξυπνάκηδες και τους βαρέθηκα, και δεν τους μπορώ

Προσπαθώ να σας καταδείξω το προφανές, το ηλίου φαεινότερο, που παρόλα αυτά δεν το βλέπετε.
Σε αυτό το πλαίσιο, το τι ακούσατε, το τι διαβάσατε, τι σας είπε κάποιος, τι νομίζετε, και όλα τα σχετικά, δεν έχουν απολύτως καμιά σημασία.
Οι ρουφιάνοι, οι «καταχθόνιοι», οι πράκτορες, και λένε και γράφουν και διαδίδουν.
Το ζήτημα για κάθε τίμιο, ηθικό και έξυπνο άνθρωπο, και για κάθε Πατριώτη, είναι το πώς θα κλείσει τα αυτιά του στις πορδές των ρουφιάνων.
Δεν μπορούμε να χάνουμε το χρόνο μας συζητώντας τι είπε ο δείνα ρουφιάνος και τι ο τάδες πράκτορας.
Το λέω, επειδή κάποιος που έχει διαβάσει τις μπούρδες των ρουφιάνων και έχει επηρεαστεί από την προπαγάνδα, και την θεωρεί ντοκουμέντο, με ερώτησε για την έκθεση του ρουφιάνου αιχμαλώτου που έβγαινε φωτογραφία με τους Τούρκους με το πούρο στο χέρι, το οποίο του το προσέφεραν οι Τούρκοι.
Το ζήτημα δεν είναι το τι έγραφε το 1927 ο ρουφιάνος.
Το ζήτημα είναι, ότι κάποια «δύναμη» δεν επέτρεψε στον Γονατά και τον Πλαστήρα, που εξετέλεσαν δικαίως τον σύζυγο της Αγγλίδας , να παραπέμψουν σε μια ανακριτική επιτροπή τα τρίο στούτζες. Δεν ήταν ούτε παράληψη ούτε αμέλεια.
Έτσι, μόλις επαναπατρίστηκαν οι προδότες στρατηγοί, η κυβέρνηση του πράκτορα Βενιζέλου τους έδωσε την σύνταξη τους και τους ζήτησε να γράψουν και τη γνώμη τους. Και ο πράκτωρ και προδότης με το Πούρο, δεν εξήγησε γιατί έκλεισε τον ασύρματο ο Τρικούπης, ούτε γιατί διέταξαν Γενική Σύμπραξη, αλλά του έφταιγε ο Πλαστήρας.
Συζήτηση για το τι έγραψε ο ρουφιάνος δεν μπορεί να γίνει.
Ρουφιάνος ίσον ρουφιάνος.

Άλλο ζήτημα είναι ότι ορισμένοι που διαβάζουν κομμουνιστές νομίζουν ότι η κατάρρευση δεν ήταν αποτέλεσμα συνομωσίας και δράσης πρακτόρων,
αλλά «φυσική κόπωση». Και τους προειδοποίησα.
Γιατί η «φυσική κόπωση» προσέβαλε ορισμένες μονάδες και άλλες όχι;
Και κανείς δεν έχει ψάξει στα τουρκικά έγγραφα για την τύχη των κομμουνιστών αιχμαλώτων του Κεμάλ.

Άλλο ζήτημα είναι οι προδοσίες.
Αναφέρθηκα στις συγκεκριμένες δυο εθνικές προδοσίες.
Στην Μικρασιατική Καταστροφή και στην Κατάληψη της Κύπρου.
Και τόνισα προς κάθε τίμιο, ηθικό και έξυπνο Πατριώτη, ότι ούτε η μία , ούτε η άλλη συνδέονται με λάθη, παραλήψεις, ανικανότητες, δειλίες, λιποταξίες κλπ. Πρόκειται για κλασσικές περιπτώσεις προδοσίας και δράσης πρακτόρων.
Πιο κλασσικές δεν γίνεται .

Και υπάρχουν μερικοί που δεν τους ενδιαφέρει αυτό, τα κολοσσιαίο, αλλά το ποιοί ήταν συνδεδεμένοι με τους «έξωθεν».
Μα όλοι όσοι μας κυβέρνησαν ήταν συνδεδεμένοι με τους «έξωθεν».
Αλλά δεν ήσαν ΟΛΟΙ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ. Η τουλάχιστον, τα αποτελέσματα της «συνεργασίας» τους δεν ήταν το ίδιο και εξίσου καταστροφικά. 

Σπύρος Χατζάρας