Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν μετά από αίτημα της Πύλης, ( ύστερα από την μάχη της Σέντα), με τη μεσολάβηση της Αγγλίας και της Ολλανδίας, στις 24η Οκτωβρίου, 1698 και για πρώτη φορά στην ιστορία της διπλωματίας οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν σε στρογγυλό τραπέζι, ώστε κανείς να μην έχει την πρωτοκαθεδρία.
Στις 36 συνεδριάσεις πήραν μέρος εκτός από τους Αυστριακούς και τους Τούρκους, οι Ολλανδοί, οι Άγγλοι, η Πολωνολιθουανική Κοινοπολιτεία, η Δημοκρατία της Βενετίας και η Ρωσική Αυτοκρατορία.
Την συνομολόγηση της συνθήκης αυτής έκαναν, ο Πληρεξούσιος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Ρεμί Μεχμέτ Πασάς, με Μέγα διερμηνέα (μπαστερκρουμάν) τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ο Πληρεξούσιος της Αυστριακής Αυτοκρατορίας Κόμης Φραντς Ούρλιχ Κίνσκυ, ο Πληρεξούσιος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας Προκόπιος Μπογκντάνοβιτς Βοσνίτσιν, ο Πληρεξούσιος της Βενετίας ο Κάρλο Ρούτσι. ο Πληρεξούσιος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας Προκόπιος Μπογκντάνοβιτς Βοσνίτσιν, ο Πληρεξούσιος της Πολωνίας Στάνισλαβ Μαλακόβσκι, ο Ολλανδός Πρέσβης Γιάκομπ Κόλλιερ ο πρέσβης της Αγγλίας Σερ Γουίλιαμ Πέτσετ και ο Ιταλός στρατιωτικός τοπογράφος Λουδοβίκος Φερδινάνδος Μαρσίγκλι, ως τεχνικός Σύμβουλος διότι έκανε τα Γεωγραφικά παραρτήματα της Συνθήκης.
Η Συνθήκη υπογράφηκε 15 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, «όταν τα άστρα είχαν μια ευνοική θέση σύμφωνα με τον αστρολόγο του Τουρκου πληρεξούσιου.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποδέχτηκε την κυριαρχία της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας επί των Δαλματικών ακτών, επί της Πελοποννήσου, της Λευκάδας της Αίγινας και της Κρήτης, αλλά κέρδισε τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου, τη Ναύπακτο, το Αντίρριο , και τη Μπούκα της Πρέβεζας μαζί με το Ξηρόμερο. Επίσης η Βενετία έπαψε να πληρώνει τον ετήσιο φόρο των 500 δουκάτων που κατέβαλε από το 1485 για την επικυριαρχία της Ζακύνθου, και πήρε το Κνίν, και το Χέρτζεκ-Νοβι Ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας απεκόμισε την Κροατία τη Σλαβονία, τη Λίκα τη Μπάνια και την Τρανσυλβανία και η Ποντόλλια περιήλθε στο Βασίλειο της Πολωνίας. Η Τούρκοι κράτησαν το Μπάνατ.
Με τη Συνθήκη συμφωνήθηκε η απελευθέρωση όλων των Κρατουμένων και από τις δυο πλευρές , και η Τουρκία δεσμεύτηκε για την αποτροπή επιδρομών από παράνομους και αποστάτες, από το έδαφος της , επέτρεψε το ελεύθερο εμπόριο και υποσχέθηκε να διασφαλίζεται η προστασία των χριστιανών προσκυνητών στην Παλαιστίνη.
Ο Ρώσος πρέσβης προσπάθησε να βάλει στην συνθήκη τον όρο της «προστασίας των ορθοδόξων λαών» της Βαλκανικής, που όμως δεν έγινε αποδεκτός. Η Ρωσία αποκόμισε μόνο μια εκεχειρία δυο ετών που επισφραγίσθηκε τον Ιούνιο του 1700, με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης.
Ο Λεοπόλδος των Αψβούργων, επιβράβευσε τον Μαυροκορδάτο για τις υπηρεσίες του, με πενήντα χιλιάδες φιορίνια και του απένειμε τίτλο του πρίγκιπα «κληρονομικά»,…«εν αγνοία των Τούρκων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου