Περί της Λύσεως Καραμανλή

Ο καιρός γαρ εγγύς. Οι πρόωρες εκλογές είναι μπροστά μας και τα προβλήματα πολλά. Το μέλλον για να αλλάξει χρειάζεται τον υποκειμενικό παράγοντα.

Ο Καραμανλής ο Νωθρός, είναι η συγκολλητική ουσία για να ενώσει τους «πατριδο-παράγοντες», που συνωθούνται στον χώρο ανάμεσα στη Χρυσή Αυγή και στους επαγγελματίες πρασινοφρουρούς της Φώφης, προσπαθώντας να εκφράσουν, τους απλούς κανονικούς ανθρώπους.

Αυτός μπορεί να εμπνεύσει «εμπιστοσύνη» και «ελπίδα» στους «απροσδιόριστους», «αναποφάσιστους», και τους «κοψοχέρηδες», και να υποστηρίξει το δικό του ΒΕΤΟ στο Βουκουρέστι.

Εκείνο το «ΒΕΤΟ», το υποστηρίζει ακόμα το 80% των Ελλήνων. Για αυτό είπα ότι θα πάρει μέχρι και 70%, επειδή η «Χρυσή Αυγή» τους δικούς της θα τους πάρει βρέξει χιονίσει, όπως και η Κόκκινη ΕΠΕ.

Δεν είπα όμως ότι η «ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», θα πάρει μέχρι και 70%. Είπα, ο Καραμανλής.

Ηγούμενος ενός «Νέου Συναγερμού», χωρίς τα ρετάλια του KOULIS .

Δεν είπα ότι ο Καραμανλής με τον Αντώναρο, τον Ρουσόπουλο, και τη «Σαλώμη» θα πάρει 70%.

Είπα ότι η εμβέλεια ενός εθνικού υπερκομματικού και Παλλαϊκού Συναγερμού, υπό τον Καραμανλή, έχει τέτοια δυναμική που θα σαρώσει.

Είπα δηλαδή, ότι ο Καραμανλής μπορεί να παίξει το ρόλο που έπαιξε ο Ντε Γκωλ στη Γαλλία και ο Παπάγος στην Ελλάδα το 1951.

Και για τον μεν Παπάγο, εργάστηκαν τότε η αμερικανική πρεσβεία, τα Ανάκτορα, και ο Μαρκεζίνης, ενώ ο Καραμανλής θα πρέπει να το κάνει χωρίς τις ευλογίες του Ανθύπατου Τζέφρι, και χωρίς τη Συναγωγή, που έχει επενδύσει στον Οβριόπουλο από τη Μονεμβασιά, αλλά με τη λαϊκή θέληση.

Έγραψα κάτι αυτονόητο, προς το συμφέρον όλων μας και το Κοινό Καλό.