Τέσσερα χρόνια μετά τα «Παρκερικά», οι Αγγλογάλλοι επιτέθηκαν στην Ελλάδα επειδή ο Όθωνας, ευνοούσε τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Κριμαϊκό Πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας. Έτσι στις 26 Ιανουαρίου/7 Φεβρουαρίου 1854 στο Λιάσκοβο, (Πετρωτό Αργιθέας) ,κηρύχθηκε η επανάσταση της Ηπειροθεσσαλίας και να ανοίξει το νότιο βαλκανικό μέτωπο.
Όταν έφτασαν τα νέα στην Αθήνα για την κήρυξη του ρωσο-τουρκικού πολέμου στις 4/16 Οκτωβρίου του 1853, αλλά και τα νέα για την καταστροφή του τουρκικούς στόλου στην Σινώπη , (18/30 Νοεμβρίου 1853) , οι Έλληνες μέσα σε μια γενική φρενίτιδα ενθουσιασμού θεώρησαν ότι είχε έλθει η στιγμή για την εκπλήρωση των εθνικών ονείρων .
Συγκροτήθηκαν εθελοντικά σώματα, τα οποία είχαν την ολόθερμη συμπαράσταση του βασιλικού ζεύγους, του Όθωνα και της Αμαλίας, και εισέβαλαν στα αλύτρωτα εδάφη της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας.
Οι αγγλογάλλοι που ήταν σύμμαχοι των Τούρκων επέδωσαν τελεσίγραφο στον Οθωνα και μετά τη λήξη του, στις 12 /24 Μαΐου του 1854, πρώτα ο γαλλικός στρατός αποβιβάσθηκε στον Πειραιά, και ακλούθησαν λίγες ημέρες αργότερα οι Αγγλοι.
Υπό την πίεση των όπλων, ο Όθωνας αναγκάσθηκε να διακηρύξει την ουδετερότητα της Ελλάδας στον Κριμαϊκό Πόλεμο και να αποσύρει σταδιακά τα στρατιωτικά σώματα από τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η αγγλογαλλική κατοχή κράτησε τρία χρόνια από το 1854 ως το 1857. Δηλαδή συνεχίστηκε και μετά τη λήξη του Κριμαϊκού Πολέμου.
Οι κατακτητές απαίτησαν απομάκρυνση της κυβέρνησης του Αντωνίου Κριεζή και επέβαλαν την κυβέρνηση του δοσίλογου και συνεργάτη των Αρχών κατοχής και Αγγλοτσολιά , Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο.
Με απαίτηση των Γάλλων, το υπουργείο Στρατιωτικών δόθηκε στον ρουφιάνο των Γάλλων και συνεργάτη των αρχών κατοχής Δημήτριο Καλλέργη, που πρωταγωνίστησε μαζί με τον ρουφιάνο και συνεργάτη των Αρχών Κατοχής Ρουφιανόγιαννη στο αγγλικό κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843.
Η κυβέρνηση Μαυροκορδάτου, το «Υπουργείο Κατοχής», θα παράμεινε στην εξουσία έως τα τέλη Σεπτεμβρίου του 1855 και αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση «Λογοθετόπουλου» του Δημητρίου Βούλγαρη.
Η αγγλογαλλικη κατοχή ήταν χειρότερη από την Γερμανο-ιταλική το 1941-44.
Οι ξένοι στρατιωτικοί , κατέστρεψαν εγκαταστάσεις των ρωσόφιλων εφημερίδων («Αιών»), συνέλαβαν μη αρεστούς δημοσιογράφους, όπως ο Ιωάννης Φιλήμων και ο Κωνσταντίνος Λεβίδης αλλά πάνω απ' όλα έφεραν τη χολέρα, που θέρισε την Αθήνα και προκάλεσε τον θάνατο 3.000 ανθρώπων, δηλαδή το ένα δέκατο των κατοίκων της.
Ο βασιλιάς Otto δεν ήταν τελικά το σκυλάκι των Αγγλογάλλων...
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν μερικες μερες επεσα πανω σε αυτο. Κριμα αμα περασε οσα περασε, για να γινει φιλήκοος
http://www.makeleio.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CE%9F%CE%B9-%CE%A4%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%AD%CF%89%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%B9/
Οι Τούρκοι υποχρέωσαν τους Έλληνες αιχμαλώτους της Αθήνας να γδάρουν 1200 κομμένα κεφάλια συναγωνιστών τους. Τα φρικτά βασανιστήρια στον Δημήτριο Καλλέργη.
Γόνος επιφανούς οικογένειας της Κρήτης, ο Δημήτριος Καλλέργης γεννήθηκε το 1803 στο Ρέθυμνο. Πολύ νωρίς έμεινε ορφανός από πατέρα και μετανάστευσε στη Ρωσία. Εκεί μεγάλωσε στο πλευρό του υπουργού εξωτερικών του Τσάρου, Νέσελροντ, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του, αναλαμβάνοντας τη μόρφωσή του. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, ο Καλλέργης βρισκόταν στη Βιέννη όπου σπούδαζε Ιατρική..........................
.................
Η εργασία που τους είχε ανατεθεί ήταν φρικιαστική. Τους ανάγκαζαν να βγάζουν το δέρμα από τα καρατομημένα κεφάλια των σκοτωμένων συντρόφων τους προκειμένου αυτά να σταλούν ως τρόπαιο στην Πόλη. Οι αιχμάλωτοι έκαναν μία τομή στο κρανίο προκειμένου να εξάγουν προσεκτικά τα κόκαλα και τους χόνδρους. Ύστερα, αφού τα αλάτιζαν πολύ καλά, όπως συνηθιζόταν στην κατασκευή του κόκκινου φεσιού, τύλιγαν από πάνω το δέρμα και το συμπίεζαν. Τέλος, τα συνέρραπταν μαζί κατά δωδεκάδες και τα κρεμούσαν στη σειρά. Μόλις ο Καλλέργης συνειδητοποίησε τον λόγο που βρισκόταν εκεί, αρνήθηκε να συμμετάσχει στη φρίκη που εκτυλισσόταν μπροστά του. Οι Τούρκοι δεν τον εξαίρεσαν. Τον κακοποίησαν άγρια και τον υποχρέωσαν να συμμορφωθεί. Τότε ήρθε η επόμενη δοκιμασία. Το πρώτο κεφάλι που έπρεπε να γδάρει ήταν αυτό του πιο πιστού υπηρέτη του, με τον οποίο είχαν μεγαλώσει μαζί από παιδιά.