Στις 14 Ιουνίου 1987 γυρίζαμε από το Ρέιγκιαβικ, όπου είχε γίνει η Σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ και ο Σουλτς είχε ραντεβού με τον Γκρομύκο.
Εγώ σαν ΕΡΤ ακολουθούσα τον Παπούλια.
Όταν μάθαμε από τα πρακτορεία στο Κέντρο Τύπου τη νίκη επί των Γιουγκοσλάβων, ενημέρωσα την αποστολή και ο Παπούλιας δεν πήγε στο υπουργικό τραπέζι αλλά ήρθε στο εστιατόριο που είμαστε οι δημοσιογράφοι και γιορτάσαμε τη νίκη.
Όλοι είμαστε σίγουροι ότι ο Γκάλης θα έκανε το θαύμα του και θα παίρναμε την Κούπα.
Τη μέρα του τελικού, είμαστε από τις 5 το πρωί στο αεροδρόμιο, αλλά τα αεροπλάνα των Ισλανδών που ερχόντουσαν από τις ΗΠΑ είχαν 4 ώρες καθυστέρηση.
Τελικά φθάσαμε στην Φρανκφούρτη για να πάρουμε την « Ολυμπιακή» αργά το απόγευμα, και όταν άρχισε ο τελικός είμαστε πάνω από τη Θεσσαλονίκη.
Το αεροπλάνο είχε κανονικά στάση στη Θεσσαλονίκη και ο πιλότος αλλά και ο Παπούλιας αποφάσισαν να μείνουμε εκεί για να δούμε τον υπόλοιπο Τελικό.
Στο ημίχρονο, αποφάσισαν να φύγουμε, και τα τελευταία λεπτά τα ακούγαμε από τα μεγάφωνα του αεροπλάνου, πριν φθάσουμε στην Αθήνα.
Είναι ευτύχημα ότι δεν έπεσε το αεροπλάνο στις βολές του Καμπούρη.
Όταν προσγειωθήκαμε, δεν υπήρχε ταξί ,για να γυρίσω σπίτι μου, ούτε για δείγμα. Άφησα τη βαλίτσα στο Τμήμα του Ελληνικού και πήγα στο Χαλάνδρι με τα πόδια.
Αλησμόνητο.
Σπύρος Χατζάρας
Καλα Σπυρο, τωρα αναβιωνεις μερες ρατσισμου, εθνικισμου, αντισημιτισμου, ομοφοβιας, μισαλοδοξιας, ναζισμου και φασισμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν λεγονται αυτα σημερα. Θα μας μαλωσει και ο προεδρας Πακης.
Νικησαν λεει, οι Ελληνες.
Σιγα.
Ολοι νικησαμε:
Πακιστανοι, Αφγανοι, ισλαμοεβραιοι, Αλβανοι, νεγροι, αραπαδες, νταουλια, τζιχαντια, ταλμουδιστες, νεομακριωτες, λαϊδες και δε συμμαζευεται.
Ποπη-Δαναη Ξανθοπουλου