Απαντώ στον κ. Κοκκίνη για τον Λάζαρο Κοέν της Ύδρας

Ο Μιχαήλ Κοκκίνης ήταν φιλογενέστατος  και γεννήθηκε στην Χίο. 
Είχε σπουδάσει μηχανικός στην Βιέννη. Γνώριζε γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά και ρουμάνικα. Μέλος της Εταιρείας από το 1810. Από το 1810 μέχρι το 1821, δίδαξε μαθηματικά, γεωδαισία, σχέδιο και γερμανικά στην Βιομηχανία Παραγωγής Ελλήνων του Βουκουρεστίου, που είχαν δημιουργήσει οι Φιλογενείς. Σκοτώθηκε στην Έξοδο του Μεσολογγίου. 

Είναι  λοιπόν προφανές, ότι δεν αναφέρθηκα σε όλους του  «Κοκκίνηδες» ή «Κόκκινους» που είναι πολλές  και συνώνυμες οικογένειες. 
 Αναφέρομαι σε μια συγκεκριμένη εβραϊκή οικογένεια που εξελλήνισε το όνομά της, πράγμα που συνεχίζεται έως και τις μέρες μας. 
Θα έχετε ακούσει ότι τα επώνυμα «Δέντε» και «Σάρδας» συναντώνται μόνον μεταξύ των εβραίων της Κέρκυρας. Το «Δέντε» μπορεί να προσαρμοστεί και καλύτερα. 
 Κάπως έτσι το Ιταλο-εβραϊκό «Cocchini» έγινε Κοχίνι και κατόπιν «Κοκκίνης,
για να ακούγεται το ίδιο με το ελληνικό όνομα και να δημιουργείται η εντύπωση ότι είχε και συγγενείς.
  Ο Λάζαρος Κοκκίνης , δεν λεγόταν Κοκκίνης και δεν ήταν Υδραίος. 
Το «Κοκκίνης» ήταν εξελληνισμός και παραφθορά του Ιταλο-εβραϊκού «Cocchini –Κοχίνι» , (όπως ο συγγενής του έμπορος Αναστάσι Κοχίνης, ο πρόξενος της Ρωσίας στη Ζάκυνθο που είχε στην κατοχή του και έναν πάπυρο της πεντάτευχου, που τον πούλησαν τα παιδιά του το 1828, στον Γουλιέλμο της Οράγγης), που το κράτησε Κοχίνης. 
 Ο Λάζαρος Cocchini (Κοέν) της Ύδρας μετονομάστηκε σε «Κοκκίνη» και «κρύφτηκε» ωε Έλληνας. 
Το όνομα «Cocchini» είναι παράγωγο του «Cohen». 
 Ο Λάζαρος Κοκκίνης, ή Κοχίνι ή Cocchini ή Κοέν δεν ήταν «ραγιάς» ήταν 
ο «εύπορος» και «ευυπόληπτος» αντιπρόσωπος της Εταιρίας της Ανατολής, που εγκαταστάθηκε στην αφορολόγητη Ύδρα. Κατά τον αυτό τρόπο που εγκαθίσταντο οι εβραίοι Έμποροι σε Δερβένια όπως το Κοτέλ στην Βουλγαρία και το Βουλγαρέλι στα Τζουμέρκα, που εγκαταστάθηκαν εβραίοι αργυροχόοι. Επομένως ο Κοκκίνης δεν ήταν «Κοέν», αλλά ένας Κοέν στην Ύδρα έγινε Κοκκίνης. 
 Ο Λάζαρος, έδωσε την κόρη του, Φλωρού, σε έναν ιταλοεβραίο της Levant Company, ονόματι Ορλάντο, του οποίου η οικογένεια είχε εγκατασταθεί τον 18ο αιώνα στις Σπέτσες και μετά στην Ύδρα.
 Για την αποικία των ιουδαίων της Ανατολικής Εταιρίας στην Ύδρα , έχει μεγάλη σημασία και η συγγένεια των Coché (Κιοσσέ-Σαχίνι), που εγκαταστάθηκαν στην Ύδρα από τη Γένοβα, με τους Κοχίνι της Ζακύνθου , καθώς και με τους Cocchini της Ύδρας και με τους Cochin, Caussin, Causse της Γαλλίας. 
 Τις παραμονές της επανάστασης , οι Υδραίοι είχαν 186 πλοία, από τα οποία, 130 ετοιμοπόλεμα, χωρητικότητας 30.000 τόνων, με 2.400 κανόνια. Τα μισά, είτε ανήκαν στους αδελφούς Ζέρβα-Κουντουριώτη-Κοέν, είτε οι Κουντουριώτες ήσαν συνέταιροι σε αυτά. Οι αδελφοί Ζερβα-Κοέν-Κουντουρώτη, έκαναν λαθρεμπόριο ρωσικού σταριού στην πεινασμένη Γαλλία για λογαριασμό της εταιρείας της Ανατολής με τις πλάτες του Νέλσωνα που άφηνε να περνούν τα πλοία της Εταιρείας της Ανατολής.
 Για τον Ιουδαίο Ορλάντο στην Βικιπαίδεια, οι τενεκέδες γράφουν ότι «καταγόταν από πλούσια οικογένεια με καταγωγή από το Κρανίδι, η οποία είχε εγκατασταθεί τον 18ο αιώνα στις Σπέτσες». Ορλάντο από Κρανίδι. Και το αποκορύφωμα: «Το 1823 εξουσιοδοτήθηκε από το Εκτελεστικό μαζί με τους Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη και μετέβησαν στο Λονδίνο για την σύναψη δανείου». 
Δεν είναι ο «γαμπρός», Αλλά εξουσιοδοτήθηκε από το Εκτελεστικό. Και η σπαρταριστή συνεχεία: «Η επιτροπή κατάφερε και πήρε δάνειο».
Έτσι ακριβώς οι λωποδύτες «κατάφεραν» και πήραν το δάνειο. Με αυτά και με αυτά εορτάζουν τα 200 χρόνια της αποικίας.

Δεν γνωρίζω εάν υπήρχε το όνομα «Κοκκίνης» πριν τον Λάζαρο Κοέν στην Ύδρα. Εάν υπήρχε ,είναι σαφές ότι ουδεμία συγγένεια αίματος υπήρχε.

Αυτό θα μπορούσε να φωτιστεί σχετικά εύκολα από την ορθογραφία τον ονόματος του Λαζάρου στα συμβόλαια της εταιρείας της Ανατολής, αν και τώρα που το αναφέρω,  είμαι βέβαιος ότι τα συμβόλαια  αυτά θα «χαθούν»  σε κάποιο νρουλάπι, όπως χάθηκε και το βιβλίο της λοκάντας που διέμεινε στην Βιέννη το 1814 ο Τσακάλωφ.

ΥΓ. Αποτελεί πάντως αξιοπερίεργο γεγονός, το ότι γενεές  και γενεές ρουφιανοιστορικών δεν έχουν ασχοληθεί με τα συμβόλαια των Κουντουριωτών με την Εταιρεία της Ανατολής