Ο Εβραίος Σίμχα-Γιάνκεβ Γκέρσεβιτς Μπλουμκίν, ο Τρότσκι και το ιουδαικό παρακράτος στη Σοβιετία

Ο Γιάκοφ Γκριγκόρεβιτς Μπλουμκίν λεγόταν στα Εβραϊκά Σίμχα-Γιάνκεβ Γκέρσεβιτς Μπλουμκίν, και είχε τα ψευδώνυμα: Ισαέβ, Μαξ, και Βλαντιμίροφ.

 Ο Μπλουμκίν γεννήθηκε στις 12/25 Μαρτίουτου 1900 . Ο πατέρας του, Χιρς Σαμοίλοβιτς Μπλουκίν , ήταν υπάλληλος σε ένα μανάβικο, η μητέρα του, λεγόταν Γκάγια Λιβσα .Πριν μετακομίσουν στην Οδησσό, οι γονείς του ζούσαν στο Κίεβο, όπου γεννήθηκαν τα μεγαλύτερα παιδιά τους. 
Το 1914, μετά την αποφοίτησή του από το δωρεάν δημοτικό εβραϊκό σχολείο της Ισραηλιτικής Κοινότητας για τα παιδιά από φτωχές οικογένειες, το «Ταλμούδ Τορά» εργάστηκε ως ηλεκτρολόγος, σε μια αποθήκη, τραμ, σε ένα θέατρο, και σε ένα κονσερβοποιείο των ιουδαίων αδελφών Ισραέλσον. Ο αδελφός του Λίο. ήταν αναρχικός και η αδελφή του Ρόζα ήταν σοσιαλδημοκράτισσα . Οι μεγαλύτεροι αδελφοί του Ιακώβ, και Ισάι , ήταν δημοσιογράφοι των εφημερίδων της Οδησσού

 . Ο Σίμχα-Γιάνκεβ Γκέρσεβιτς Μπλουμκίν συμμετείχε στις εβραϊκές μονάδες αυτοάμυνας ενάντια στα πογκρόμ στην Οδησσό τότε εντάχθηκε στο κόμμα των σοσιαλιστών επαναστατών. Ως «προβοκάτορας» για τις εκλογές της Συντακτικής Συνέλευσης, έδρασε στην περιοχή του Βόλγα τον Αύγουστο-Οκτώβριο του 1917. Το Νοέμβριο του 1917, ο Μπλουμκίν εντάχθηκε σε μια ομάδα ναυτικών, και συμμετείχε σε μάχες με τμήματα του Ουκρανικού Κεντρικού Συμβουλίου. Κατά τη διάρκεια των επαναστατικών εκδηλώσεων στην Οδησσό το 1918 συμμετείχε στην κατάληψη της Κρατικής Τράπεζας. 
 Τον Ιανουάριο του 1918, ο Μπλουμκίν μαζί με τον Μωυσή Βινίτσκι συμμετέσχε ενεργά στο σχηματισμό της 1ης Εθελοντικής Ομάδας Ερυθροφρουρών στην Οδησσό του Μιχαήλ Μουραβίεφ. Τα ίδια χρόνια στην Οδησσό, ο Μπλουμκίν συνάντησε τον Λετονό συνταγματάρχη A.I. ΄Έρντμαν που είχε εισχωρήσει στην Λαϊκής Ένωσης για την Προστασία της Πατρίδας και της Ελευθερίας του Μπαρίς Βικόβοβιτς Σαβίκοφ , και αυτός τον έφερε σε επαφή με έναν Άγγλο κατάσκοπο. 

Ο Έρντμαν τον Απρίλιο του 1918, βρισκόταν στην Μόσχα και είχε ανακατευτεί με τους Λιθουανούς αναρχικούς και έλεγχε μερικές ένοπλες αναρχικές ομάδες της Μόσχας και ταυτόχρονα εργαζόταν για την Τσεχική Δημοκρατία, συλλέγοντας πληροφορίες σχετικά με τη γερμανική επιρροή στη Ρωσία. 
Τον Μάιο του 1918, ο Μπλουμκίν έφτασε στη Μόσχα βρηκε τον φίλο του Έρντμαν που τον εφεφε σε επαφή με την ηγεσία του Κόμματος των Αριστερών Εσέρων που έστειλε τον Μπλουμκίν στον επικεφαλής του τμήματος της Πανρωσικής Επιτροπής Έκτακτης Ανάγκης κατά της αντεπανάστασης και των σαμποτάζ κατά της διεθνούς κατασκοπείας Από τον Ιούνιο του 1918, ο δεκτααοκτάχρονος ιουδαίος Μπλουμκίν, ήταν επικεφαλής του γερμανικού τμήματος της μονάδας αντικατασκοπείας που επέβλεπε την προστασία των πρεσβειών αλλά και τις παρακολουθούσε για «πιθανές εγκληματικές δραστηριότητές».
 Στις 6 Ιουλίου 1918, εμφανίστηκε στη Γερμανική Πρεσβεία, σύμφωνα με ισχυρισμούς, για να συζητήσει την τύχη ενός μακρινού συγγενή του Πρέσβη Κόμη φον Μίρμπαχ, ο οποίος συνελήφθη από την Τσεχική Δημοκρατία. Συνοδευόταν από έναν υπάλληλο του ίδιου τμήματος της Τσεχικής Δημοκρατίας, τον Εσέρο Νικολάι Αντρέεφ. 
Περίπου στις 14:40 ο Μπλουμκίν πυροβόλησε αρκετές φορές τον πρεσβευτή και ο Αντρέεφ φεύγοντας , πέταξε δύο βόμβες στο σαλόνι. Ο πρέσβης πέθανε επί τόπου. Ο Μπλουμκίν κηρύχτηκε παράνομος από τους Μπολσεβίκους και μετά την αποτυχία της ανταρσίας με το επώνυμο Μπέλοφ κρυβόταν σε νοσοκομεία στη Μόσχα, αλλά πολύ σύντομα μεταπήδησε στο πλευρό των Μπολσεβίκων, προδίδοντας την οργάνωση των αριστερών Εσέρων , έγινε δεκτός στο κόμμα, και έγινε διάσημος για τη συμμετοχή του στη βίαιη καταστολή της γεωργιανής εξέγερσης. Το Σεπτέμβριο του 1918 ο Μπλουμκίν ήταν στην Ουκρανία. Τον Νοέμβριο, κατά τη διάρκεια της γενικής εξέγερσης κατά του Ουκρανού Αταμάνου ο Πάβελ Σκοροπάντσκι, και των Αυστρο-Γερμανών κατακτητών, ο Μπλουμκίν συνδέθηκε με τους συντρόφους του στο Κίεβο και μπήκε στον παράνομο μηχανισμό των Εσέρων συμμετέχοντας στην προετοιμασία μιας τρομοκρατικής ενέργειας κατά του Αταμάνου και στη δολοφονία του στρατάρχη των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στην Ουκρανία. 
Από το Δεκέμβριο του 1918 ως το Μάρτιο του 1919 ο Μπλουμκίν ήταν ο γραμματέας της επιτροπής πόλης του Κιέβου των Εσσέρων. Με τις οδηγίες της Πανρωσικής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής μαζί με τους Ουκρανούς αναρχικούς του Μάχνοφ συμμετείχε στην προετοιμασία μιας απόπειρας δολοφονίας ,του ηγέτη του κινήματος της Λευκής Φρουράς Ναύαρχου Κόλτσακ, αλλά η αποστολή ματαιώθηκε λόγω της σύλληψης του Κόλτσακ στο Ιρκούτσκ. Τον Μάρτιο του 1919, συνελήφθη από τους οπαδούς του Πετλούρα που τον χτύπησαν αλύπητα. Μετά από ένα μήνα νοσηλείας ο Μπλουμκίν εμφανίστηκε ξανά στο Κίεβο. Στο μεταξύ ο Μπλουμκίν καταδικάστηκε σε θάνατο από στρατοδικείο για τη δολοφονία του Μιρμπαχ αλλά, χάρη στην εβραϊκή παρέμβαση , από τον Τρότσκι και τον Ντερζίνσκι του δόθηκε αμνηστία, διότι «εξιλεώθηκε της στις μάχες για την υπεράσπιση της επανάστασης». Στην απόφαση αυτή συνέβαλε και το γεγονός ότι πρόδωσε πολλούς πρώην συντρόφους του, από τους οποίους καταδικάστηκε σε θάνατο 
 Ο Μπλουμκίν επέζησε από τρεις απόπειρες, δολοφονίας και τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά κατάφερε να διαφύγει από το Κίεβο. Από το 1919 πολέμησε στο Νότιο Μέτωπο. 
 Το 1920, ο Μπλουμκίν υπηρέτησε ως επικεφαλής της προσωπικής φρουράς του Τρότσκι προστασίας του δημιουργού του Κόκκινου Στρατού. 
Τότε συνδέθηκε με αρκετούς ποιητές και συγγραφείς της Μόσχας. Ήταν φίλος με τον Γεσένιν, με τον τον Μαγιακόφσκι, τον Σερσένεβιτς και τον Μαρίνοφ . 

Ο Μπλουμκίν ήταν ένας από τους ιδρυτές της ημιαναρχικής ποιητικής «Ένωσης ελεύθερων στοχαστών», και ήταν τακτικός στους κύκλου των καλλιτεχνών. Το 1920-1921 πέρασε από ειδική εκπαίδευση στη Στρατιωτική Ακαδημία , μετά την οποία επέστρεψε στην ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ, στην GPU.
 Ο Μλουμκίν στην συνέχεα στάλθηκε στην Περσία, όπου συμμετείχε στην ανατροπή του Κουτσέκ Χαν και συνέβαλε στην άνοδο στην εξουσία του Εσανουλάχ Χαν, ο οποίος υποστηρίχθηκε από την τοπική «αριστερά» και τους κομμουνιστές. Τραυματίστηκε έξι φορές σε μάχες .
Μετά το πραξικόπημα, ο Μπλουμκίν συμμετείχε στην ίδρυση του του Ιρανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (Κομμουνιστικού) ήταν μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του και εκπροσώπησε την Περσία στο Πρώτο Συνέδριο των Καταπιεσμένων Λαών της Ανατολής, που συγκλήθηκε από τους Μπολσεβίκους στο Μπακού. 
 Όταν επέστρεψε στη Μόσχα ο Τρότσκι τον έστειλε να σπουδάσει στην Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου, Εκεί έμαθε τουρκικα, αραβικα, κινεζικα και μογγολικά πέρα από τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική εκπαίδευση. 
Ως δόκιμος στην Ακαδημία Γενικού Επιτελείου ο Μπλουμκίν ήταν για λίγο επικεφαλής της 79ης Ταξιαρχίας Τυφεκιοφόρων, της 27ης Μεραρχίας Ομσκ, , στο Σαράτοφ και ήταν υπεύθυνος για την «εξάλειψη των ληστών» στην περιοχή του Βόλγα. 
Στα τέλη Αυγούστου του 1921, διορίστηκε Αρχηγός Επιτελείου της 61ης Ταξιαρχίας της 21ης Μεραρχίας Περμ, η οποία συμμετέχει επίσης στην «εξάλειψη της ληστοκρατίας» στη Νότια Σιβηρία.Τον Οκτώβριο του 1921, με το ψευδώνυμο Ισάεφ στάλθηκε στο Ταλίν παριστάνοντας τον κοσμηματοπώλη και να αποκαλύπτει δίκτυο ξένων κατασκόπων . 
Μετά επέστρεψε στη Μόσχα και συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία. Συμμετείχε για πρώτη φορά στις ξένες επιχειρήσεις του UGPU τον Απρίλιο του 1923 . Το 1922, μετά την αποφοίτησή του από την Ακαδημία, ο Μπλουμκίν έγινε επίσημα βοηθός του Τρότσκι με τον οποίο συνεργάστηκε στενά.
 Το φθινόπωρο του 1923, μετά από πρόταση του Ντερζίνσκι ο Μπλουμκίν εντάχθηκε στο διεθνές Τμήμα της ΟΥ-ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ GPU. Τον Νοέμβριο στάλθηκε στην Παλαιστίνη για να συλλέξει πληροφορίες σχετικά με τα σχέδια της Αγγλίας και της Γαλλίας στη Μέση Ανατολή. 
Τον Ιούνιο του 1924, ο Μπλουμκίν ανακλήθηκε στη Μόσχα. Το 1924 εργάστηκε στον Καύκασο ως πολιτικός εκπρόσωπος της UGPU και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Τσε-ΚΑ του Καυκάσου. Παράλληλα, ήταν βοηθός διοικητής των στρατευμάτων της ΟΥ-ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ στον Καύκασο. 
Ο Μπλουμκίν συμμετείχε στην καταστολή της αντισοβιετικής εξέγερσης στη Γεωργία, και διέταξε επίσης την επίθεση στην πόλη Μπαγκράμ Τεπέ, η οποία κατελήφθη από τα περσικά στρατεύματα. Συμμετείχε στις συνοριακές επιτροπές για την επίλυση των αμφισβητούμενων ζητημάτων μεταξύ της ΕΣΣΔ, της Τουρκίας και της Περσίας. 
Μετά ανέλαβε αποστολή στο Αφγναιστάν, και μεταμφιεσμένος ως βουδιστής μοναχός, έλαβε μέρος στην επιχείρηση της Γκε-πε-Ου για την ανατροπή του Δαλάι Λάμα που απέτυχε και ο Μπλουμκίν γυρισε στην Μόσχα το 1926. Το 1926, ο Μπουμκίν στάλθηκε από την ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ στην Κρατική Ασφάλεια της Μογγολίαςκαι πιστώνεται με τη δολοφονία του εκεί γραμματέα του κόμματος Σετίνκιν.Το 1927 ανακλήθηκε στη Μόσχα λόγω τριβής με την ηγεσία της Μογγολίας. 
 Το 1928, ο Μπλούμκιν έγινε ο επικεφαλής της ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ στην Κωνσταντινούπολη, από όπου επέβλεπε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Με εντολή της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος συμμετείχε στην οργάνωση ενός δικτύου στην Παλαιστίνη. Επιπλέον, ο Μπλουμκίν έστησε μέσω των καναλιών της Τσεχικής Δημοκρατίας την εξαγωγή εβραϊκών χειρογράφων και αρχαιοτήτων από την ΕΣΣΔ. 
Η ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στις δυτικές περιοχές της ΕΣΣΔ για τη συλλογή των αρχαίων παπύρων ΤΟΡΑΧ ,καθώς και 330 έργων μεσαιωνικής εβραϊκής λογοτεχνίας. Ο ίδιος ο Μπλουμκιν ταξίδεψε στην Οδησσό, στο Ροστόβ , όπου εξέτασε τις βιβλιοθήκες συναγωγών και εβραϊκών σπιτιών προσευχής. 
Τα βιβλία αποσύρθηκαν ακόμη και από τις κρατικές βιβλιοθήκες και τα μουσεία. 

Στην Παλαιστίνη, ο Μπλουμκίν στρατολόγησε  τον Λέοπολντ Τρέπερ, τον μελλοντικό ηγέτη μιας αντιφασιστικής οργάνωσης και ενός σοβιετικού δικτύου πληροφοριών στη ναζιστική Γερμανία, γνωστού ως «Κόκκινο Παρεκκλήσι». 
 Το 1929, με του Στάλιν, προσπάθησε ανεπιτυχώς να δολοφονήσει τον πρώην γραμματέα του Στάλιν, Μπαζάνοφ, ο οποίος είχε διαφύγει στο εξωτερικό. 
Το καλοκαίρι του 1929, ο Μπλούνκιν γύρισε στη Μόσχα για να αναφέρει για το έργο του στη Μέση Ανατολή.
 Η έκθεσή του προς τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος σχετικά με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή εγκρίθηκε από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και τον επικεφαλής της ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ Μενζινσκι.
 Ο Μπλουμκίν διατηρούσε κρυφά επαφές με τον Τρότσκι με το οποίο συναντήθηκε το 1929 και ο Τρότσκι τον έπεισε να συνεχίσει να δουλεύει για την ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ γιατί έτσι θα ήταν πιο χρήσιμος στην αντιπολίτευση.
 Ο Μπλουμκίν συνελήφθη όταν η Ελισαβετα Σαρούμπινα που τον παρακολούθουσε στην Κωνσταντινουπολη ενημέρωσε την ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ για τις επαφές του με τον Τρότσκι. Ο Μπλουμκίν προσπάθησε να δραπετεύσει, αλλά συνελήφθη μετά από καταδίωξη με πυροβολισμούς στους δρόμους της Μόσχας. Στις 3 Νοεμβρίου 1929, η υπόθεση του Μπλουμκίν εκδικάστηκε σε από την ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ Κατηγορήθηκε σύμφωνα με τα άρθρα 58-10 και 58-4 του Ποινικού Κώδικα. Ο Μεντζίνσκι και ο Γιαγκόντα τάχθηκαν υπέρ της θανατικής ποινής, ο Τριλύσερ ήταν κατά. 
Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο Μπλουμκίν αναφώνησε κατά την εκτέλεση του, «Ζήτω ο σύντροφος Τρότσκι!».