17 Σεπτεμβρίου 1944 . Ο Πουστοθανάσης στην Καλαμάτα μαζί με τους συμμάχουςη καμάρωναν για την σφαγή της «Πλατείας ΕΛΑΣ»

 O "Ελληνοαμερικανός" Τζον Φατσέας με τον Βελουχιώτη, τον ιουδαίο καμπόυρη Γκίμπσον και τον επίσης Εβραικής καταγωγής τροτσκιστή Λάιλ Γουίλκι, που φοράνε κόκκινα μαντήλια, μπροστά στο ξενοδοχείο ΡΕΞ  της Καλαμάτας στις 17 Σεπτεμβρίου ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα στην Πλατεία ΕΛΑΣ  γινόταν η σφαγή των 19.(Τον ελασίτη στα αριστερά δεν τον ξέρω).

 Πολλά χρόνια μετά , τη σφαγή της 17ης Σεπτεμβρίου,  ο Ουίλκι στην αυτοβιογραφία του, θυμήθηκε τις φωτογραφίες που είχε βγάλει με το Βελουχιώτη μπροστά στο ΡΕΞ την ώρα του λυντσαρίσματος.

«… ο  Άρης Βελουχιώτης διοικητής της 3ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, έφθασε στην πόλη της Καλαμάτας μαζί με μερικούς αξιωματικούς της μεραρχίας του και οι φωτογραφίες έξω από το ξενοδοχείο REX είχαν ληφθεί τότε», έγραψε και πρόσθεσε ότι, « ο Άρης ήταν δολοφόνος, σαδιστής, σοδομίτης, και βασανιστής, του οποίου η καλύτερη διασκέδαση ήταν να γδέρνει ανθρώπους ζωντανούς.  Ήταν όμως γενναίος, καλός διοικητής και εξ ολοκλήρου αφοσιωμένος κομμουνιστής. Αρνήθηκε το Βρετανικό Στρατιωτικό παράσημο, που του είχε προσφερθεί για συμμετοχή του στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου το 1942……»

Ο Ουίλκι ως βουλευτής των εργατικών το 1946 για να απαλλαγεί των ευθυνών του και για να υπερασπίσει τον φίλο του Δάλλα που οργάνωσε το λυντσάρισμα είπε ότι εκείνος και ο λοχαγός Γκίμπσον βρισκόντουσαν στο Ξενοδοχείο Ρεξ, αλλά «ήσαν απασχολημένοι και δεν γνώριζαν για την θριαμβευτική είσοδο των στρατιωτών τού ΕΛΑΣ , αλλά πληροφορήθηκαν μέσα σε δύο -τρία λεπτά, όσα συνέβησαν, από άλλους αυτόπτες, και το λιντσάρισμα ήταν «τελείως αυθόρμητο». 

 Το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου, ο Ουίλκι και ο Γκίμπσον  είχαν στείλει αναφορά στην  Force 133   στην οποία ανέφεραν ότι,  « ... ο (εθνοπροδότης) νομάρχης Περρωτής απηγχονίσθη την 17η Σεπτεμβρίου μετά είκοσι εταίρων προδοτών...ο ΕΛΑΣ ελέγχει άπασα τη Νότιο Πελοπόννησο πλην των Γαργαλιάνων».

 Η αναφορά των συνδέσμων περιείχε και την απολύτως ψευδή αναφορά ότι, οι «(19) προδότες» , «ευθύνονταν  για τη μαζική σφαγή αμάχων Ελλήνων ομήρων στο Μελιγαλά και στην Καλαμάτα, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με τον ΕΛΑΣ». 

Από τους 150 περίπου φιλο-εαμικούς του Μελιγαλά που συνέλαβε το Τάγμα στις 11 Σεπτεμβρίου και τους κρατούσε στο Γυμνάσιο κατά τη διάρκεια της μάχης, κανείς δεν εκτελέστηκε και απελευθερώθηκαν όλοι μετά τη συμφωνία παράδοσης, και μάλιστα ορισμένοι από αυτούς είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη σφαγή ενώ οι περισσότεροι βοήθησαν και προστάτευσαν κόσμο. 

Επίσης όλοι οι κρατούμενοι των Γερμανών στην Καλαμάτα, απελευθερώθηκαν στις 5 Σεπτεμβρίου. Το ψεύδος αυτό το επαναλαμβάνουν πολλοί και σήμερα ακλουθώντας τον σεσημασμένο ψεύτη Κανναβό  που έγραψε ότι, «οι ταγματαλήτες ως την τελευταία στιγμή, έβγαζαν από το Μπεζεστένι ομήρους τους και τους εκτελούσα Στις 17 Σεπτεμβρίου 1944, ο Βελουχιώτης , ο Μπελογιάννης και οι συμμαχικοί σύνδεσμοι κατέβηκαν από τον Μελιγαλά στην Καλαμάτα.

Σύμφωνα με τον τροτσκιστή ταγματάρχη Ουίλκι, που ακολουθούσε τον «Άρη» στην κάθοδο από τον Μελιγαλά, «μισό μίλι έξω από την πόλη υποχρέωσαν τον Περρωτή να βαδίζει μπροστά από το φορτηγό δίπλα από το οποίο ως συνοδεία ήσαν και πεζοί και έφιπποι άνδρες του ΕΛΑΣ , και έτσι μπήκαν στην Καλαμάτα».

 Η κουκουέδικη εφημερίδα της Καλαμάτας «Ελεύθερη Μεσσηνία». στο φύλλο της επομένης 18 Σεπτεμβρίου περιέγραφε το λιντσάρισμα ως εξής:

  «Η χτεσινή ημέρα θα μείνει ιστορική για την Καλαμάτα. Ο φουρτουνιασμένος Λαός της Μεσσηνίας, ξεχειλισμένος από αγανάχτηση και εκδικητικό μίσος για τους εθvοπροδότες πήρε το αίμα των παιδιών του πίσω με τα ίδια του τα χέρια. Ο λαός της Καλαμάτας μανιασμένος από μίσος κατά των αρχιπροδοτών τους ελυντσάρισε στην Κάτω Πλατεία….Πρώτος πού ξαπλώθηκε στο πεζοδρόμιο ήταν ο Περρωτής….το φορτηγό σταμάτησε στη μέση της οδού Αριστομένους, απέναντι από την Τράπεζα και περικυκλώθηκε, ενώ κατέβαζαν κάτω από τα γιουχαίσματα του κόσμου το πρώτο ζευγάρι, που ηταν ο Περρωτής μ έναν άλλο δεμένο μαζί του. Αμέσως, μια μαυροφορεμένη, χαροκαμένη γριά τού ρίχνει μια θηλιά σκοινιού που τον πετυχαίνει και του περιβάλλει τον τράχηλο. Με το τράβηγμα τού σκοινιού, το ζευγάρι πέφτει στο έδαφος κι αμέσως ορμάει πάνω τους ένα πυκνό πλήθος με ξύλα, ρόπαλα και μαχαίρια που τους αποτελειώνει στα γρήγορα ...»

 Οι Κατακρεουργηθέντες υπό του «λαού» στην «Πλατεία ΕΛΑΣ» της Καλαμάτας στις 17 Σεπτεμβρίου 1944 ήσαν: 

1. Δημήτριος Περρωτής, ιατρός, Νομάρχης Μεσσηνίας από 15-10-1943 

2. Περικλής Μπούτος, πρώην βουλευτής.

3. Ιωάννης Φραγκουδάκης, ταγματάρχης διοικητής Χωροφυλακης Καλαμών.

4. Νικόλαος Καής, ταγματάρχης υποδιοικητής της Χωροφυλακης, 5. Άλεξανδρος Γαλόπουλος, αντεισαγγελέας, Λοχαγός του Τ Α Καλαμάτας επικεφαλής του 2ου Γραφείου.

6. Ιωάννης Χριστόφιλος, επίλαρχος, πρώην διοικητής του Τ Α Καλαμάτας,

7. Φράγκικος Μορφωνιός, επίλαρχος.

8. Γεώργιος Μπερδούσης, λοχαγός ΤΑ Καλαμάτας.

 9. Ηλ. Μαυρομιχάλης, γεωπόνος, εφεδρος ανθ/γός ΤΑ Καλαμάτας.

10. Ηλ. 'Ηλιόπουλος, ανθυπασπιστής Τ Α Καλαμάτας.

 11. Β. Καπότης, ανθυπομοίραρχος Χωροφυλακης ε.α.

12. Λ Σαββίδης, ανθυπασπιστής Χωροφυλακης.

13. Δ. Φωτόπουλος, ανθυπασπιστής Τ Α Καλαμάτας.

 14. Λάζαρος Φατούρος, ανθυπασπιστής ΤΑ Καλαμάτας,.

15. Ν. Βαρελόπουλος, ενωματάρχης Χωροφυλακης,. 

16 Αντωνης Δρούγας, όπλίτης.

17. Δ. Παπατσώρης, όπλίτης.

 18. Γ. Πουλαρίκας, χωροφύλακας.

19 Αθ. Κατσιρής.

Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να καταγράψω σε εικόνα όσο ζούσε, την συγκλονιστική αφήγηση του Κώστα Μπάκα για την σφαγή, «των 19», την οποία είχε ζήσει διότι ήταν παρών στην Πλατεία. Το 1944, ο Μπάκας ήταν 17 χρονών. Μου αφηγήθηκε τα γεγονότα αυτά το 1976, σε συζήτηση μας στη σχολή του Εθνικού θεάτρου. 

Τα μεσάνυχτα της 17ης Σεπτεμβρίου, με απόφαση του ανταρτοδικείου Καλαμάταε εκτελέστηκαν στις όχθες του Νέδοντα  άλλοι 19 «εθνοπροδότες», μεταξύ των οποίων και ο δήμαρχος της Καλαμάτας φαρμακοποιός Καρατζάς.