Το 1994 ο γιουγκοσλάβος τραπεζίτης Ντράγκοσλαβ Αμπράμοβιτς, σταθεροποίησε τη σερβική οικονομία, εισάγοντας ένα σκληρό νόμισμα, και ανατρέποντας όλες τις θεωρίες των Τραπεζιτών.
Σταθεροποίησε την οικονομία μέσω της προσφοράς χρήματος, απαγορεύοντας αυστηρά, στο βαθμό που μπορούσε τις συναλλαγές σε γερμανικά μάρκα που ήταν ο κανόνας στη διάρκεια του υπερπληθωρισμού.
Έτσι τα «μάρκα» έπρεπε να ξαναγίνουν δηνάρια για τα ψώνια στο μπακάλικο.
Το νέο Δηνάριο, είχε σταθερή ισοτιμία 1: 1 με τα γερμανικό Μάρκο , και ήταν άμεσα και ελευθέρα μετατρέψιμο.
Την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας , στις 24 Ιανουαρίου 1994, όσοι πληρώθηκαν με δηνάρια έτρεξαν στα ανταλλακτήρια και αγόρασαν μάρκα και την επομένη κατάλαβαν ότι έχασαν το 2% των χρημάτων τους και ξαναέχασαν 2% όταν ξαναγόρασαν δηνάρια για να πάνε στο μπακάλικο.
Το 1: 1 , το κράτησαν σχεδόν για τρία χρόνια.
Μετά άρχισε η υποτίμηση, λόγω υπερπροσφοράς δηναρίων.
Χατζαρα, αυτό που γράφεις είναι το ίδιο ή παρόμοιο με εκείνο που είχε προτείνει ο Κολμερ παλαιότερα για επιστροφή στην δραχμή με μία ισοτιμία 1:1 με το ευρώ; Μπορείς σε παρακαλώ να μάς το αναλύσεις λίγο; Κάνε το για χάρη του κοσμάκη που βασανίστηκε στα είκοσι χρόνια του ευρώ και πολλοί αυτοκτόνησαν. Κάνε μία σύντομη ανάλυση για το αν και πώς θα μπορούσαμε να γυρίσουμε στην δραχμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήDiladi I feta na exei pali 100 draxmes to kilo kai oxi 3000 draxmes pou exei tora?
ΔιαγραφήLaikizis kirie