23 Απριλίου 1941. Ο προδότης Βασιλιάς και ο πράκτωρ Τσουδερός μαζί με την Αργυρώνητη ΨωροΑλίτ έφυγαν από την Αθήνα υπό την Προστασία της Αυτοκρατορίας

Τη νύχτα της 22ας προς την 23η Απριλίου 1941 , οι αργυρώνητοι και ανάλγητοι των Αθηνών, η «βδελυρά βασιλική συμμορία» που οδήγησε στην «τραγική καταστροφή για της Ελλάδος εντός ολίγων ημερών» «δραπέτευσε» . 

 Στις 02.00 π.μ δραπέτευσαν επιβιβαζόμενοι σε αγγλικό υδροπλάνο «Σάντερλαντ» που τους περίμενε στον όρμο Ελευσίνας, το δίδυμο της Χούντας του ‘36.

 Ο ανεύθυνος και «απαραβίαστος» εστεμμένος Τενεκές, με τον «χειριστή» του τον Πάλερετ. Τον Τρίτο της παρέας τον διαγγελέα Παπάγο τον άφησαν πίσω. 

Ο Τσουδερός του το ανακοίνωσε λέγοντας: «Σας αποχαιρετώ στρατηγέ, διότι δεν θα έλθετε μαζί μας. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να υποβάλετε παραίτηση και από το αξίωμα σας και από τον στρατό, ώστε να μην ευρεθείτε στην ανάγκη να παραδώσετε το ξίφος σας εις τον εχθρό. Θα ήταν μειωτικό και δια σας και δια το στράτευμα». Στο υδροπλάνο στριμώχτηκε ο πράκτωρ Τσουδερός (της Τραπέζης), που ανέλαβε εξόριστος Πρωθυπουργός. 

Λίγο πιο πέρα,στην Πάχη, φορτώθηκαν στα «Πάνθηρ» και «Ιέραξ», οι αργυρώνητοι και ανάλγητοι των Αθηνών, η βδελυρά συμμορία της Ψωρο-Αλίτ, οι Σεφεριάδηδες συν γυναιξί και τέκνοις, με τα μπαούλα τους. 

Η υπόλοιπη «κυβέρνηση», ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Κυριάκος Βαρβαρέσος, ο Υποδιοικητής, Γεώργιος Μαντζαβίνος, και τα στελέχη της Λαζαρίδης, Λεβή και Κοσμίδης δραπέτευσαν από τα Μέγαρα με το Β. Όλγα. Ο χρυσός του ελληνικού λαού , (μαζί με τα χρυσαφικά του εράνου για τον Στρατό), που έκλεψαν ο βασιλιάς και οι Άγγλοι ,είχε ήδη φυγαδευτεί με τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», την Καθαρά Δευτέρα, 3η Μαρτίου 1941.

                     Τα Γερμανικά μηχανοκίνητα μπαίνουν στη κατεστραμμένη Λαμία 

 Οι Άγγλοι αποφάσισαν να μη δώσουν την μάχη των Θερμοπύλων. Δόθηκε η διαταγή υποχώρησης, που θα την κάλυπταν μια ταξιαρχία στο στενό των Θερμοπυλών η 6η Νεοζηλανδική, και μια άλλη, 19η Αυστραλιανή Ταξιαρχία στο στενό του Μπράλου. Αυτοί πολέμησαν κάπως. Οι άλλοι έφυγαν τρέχοντας προς τα λιμάνια από όπου που θα τους έπαιρναν τα πλοία .

Τα ξημερώματα της 23ης Απριλίου 1941, ενώ οι Γερμανοί εισέρχονταν στη Λαμία, και η Βουλγαρική 2η Στρατιά κατελάμβανε τη Θράκη. 

 Οι μπολσεβίκοι πράκτορες γράφουν στην Βικιπαίντια ότι ο Πουστο Θανάσης αποκάλεσε την απουσία του ελληνικού στρατού από τη μάχη των Θερμοπυλών «αιώνια ντροπή» για την Ελλάδα. Βεβαίως ουδείς εμπόδιζε τον Πουστροθανάση που είχε απολυθεί με τις άδειες Παπαδήμου από τη Θεσσαλονίκη να πάει να πολεμήσει στις Θερμοπύλες, αλλά το ΚΚΕ τότε εκείνες τις στιγμές δούλευε για τη διάλυση του στρατού στο μέτωπο και έβγαζε στις μονάδες την προκήρυξη του Πλουμπίδη «πόλεμο στον Πόλεμο». 

 Ο Τσολάκογλου, υποχρεώθηκε να υπογράψει στις 10.00 το πρωί της 23ης Απριλίου στην Θεσσαλονίκη και τρίτο πρωτόκολλο συνθηκολόγησης, με τον Γερμανό στρατηγό Άλφρεντ Γιοντλ (Alfred Jodl) και τον Ιταλό στρατηγό Αλμπέρτο Φερρέρο (Alberto Ferrero), καθώς ,μετά από προσωπική παρέμβαση του Μουσολίνι, ο Χίτλερ αποφάσισε να ικανοποιηθεί και το γόητρο των Ιταλών. Βάσει του νέου πρωτοκόλλου ανακωχής, όσες μονάδες ευρίσκοντο πέραν του 20ου χιλιόμετρου της οδού Καλπακίου-Ιωαννίνων μετά την 5η πρωινή της 24ης Απριλίου, θα ήσαν αιχμάλωτοι των Ιταλών. Κατόπιν αυτού οι υποχωρούσες μονάδες έκαναν αδιάλειπτο πορεία 18 ωρών για να μην παραδοθούν στους Ιταλούς.

Στις 23 Απριλίου δεν υπήρχε πλέον ΡΑΦ στον αέρα .Η Λουφτβάφε κατέστρεψε στο έδαφος τα 13 τελευταία μαχητικά της στο αεροδρόμιο του Άργους. Η Γερμανική αεροπορία, βομβάρδισε τον Πειραιά, τα Μέγαρα και την Κόρινθο, και την Πάτρα. Στην Πάτρα, υπήρξαν 30 νεκροί από τον βομβαρδισμό. Το Α/Τ «ΘΥΕΛΛΑ» βυθίστηκε από τη Λουφτβάφε στον όρμο της Βουλιαγμένης μαζί με το Τορπιλοβόλο «Αλκυόνη» και τη ναρκοθέτιδα «ΠΑΡΑΛΟΣ». Η Λουφτβάφε πλέον κυνηγούσε τα πλοία στα ελληνικά ύδατα. Χτύπησαν τα οπλιταγωγά Α.1 ανοικτά των Μεγάρων , και Α-6, στον Πόρτο Ραφτη. Στο Ναύπλιο βύθισαν το βρετανικό φορτηγό Σάντα Κλάρα, και το ελληνικό ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» 4108 τόνων. Στο Κρυονέρι το 722 τόννων «Assimi». Στην Χαλκίδα το «Elvira», στα Μεθανα, το «Κατερίνα», στη Σαλαμίνα το «ΚΕΡΚΥΡΑ», στο λιμάνι της Πάτρας το «ΚΥΜΑ» και το «Νικόλαος Νομικός» βόρεια της Πάτρας το 1839 τόνων «Μακεδονία», και στο Αντίρριο το φορτηγό «ΚΡΗΤΗ» 1028 τόνων. Τα Στούκας βύθισαν στο ναύσταθμο Σαλαμίνας , τα παροπλισμένα θωρηκτά, «Κιλκίς» και «Λήμνος». 

 Όταν έφτασε στην Κρήτη, ο Γεώργιος έδωσε εντολή να ανοίξει η κάβα του και τα μπουκάλια να μοιραστούν στους στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων. Κάθε στρατιώτης θα έπαιρνε ένα μπουκάλι, και κάθε αξιωματικός δύο. Την επομένη, κυκλοφόρησε στην Αθήνα η προκήρυξη του Ανδρέα Κονδάκη στην οποία μεταξύ άλλων αναφερόταν: 

«...Οι συμμορίται της βλεδυράς 4ης Αυγούστου, εν γνώσει του αναποφεύκτου της εθνικής συμφοράς, έθεσαν εν κινδύνω αυτήν την ύπαρξιν της Ελληνικής φυλής, δολίως παρασύραντες εκ νέου την πτωχήν Ελλάδα με το μέρος των πλουτοκρατών και του Διεθνούς Εβραιομασσωνισμού... Ο δε ξένος προς την Ελληνικήν ψυχήν πρώην Βασιλεύς Γεώργιος Β’, τον οποίον δι’ εξαπατήσεως του λαού εγκατέστησεν εν Ελλάδι η διεθνής πλουτοκρατία, όστις ήθελε να παριστάνη τον Λεωνίδαν των Θερμοπυλών, αυτός εδραπέτευσε διά νυκτός εξ Αθηνών πριν ακόμη ο κίνδυνος εμφανισθή καν εις Θερμοπύλας...». 

 Λίγες μέρες πριν, τη νύχτα της 18ης Απριλίου, είχαν φύγει από τον Πειραιά με το «Κορινθία», ο επικεφαλής του δικτύου της Ιντέλιτζεντ Σέρβις παπα-Δημητρης Μπάλφουρ, το προσωπικό της Βρετανικής Πρεσβείας, και ο πράκτορας Ιωάννης Διάκος, ο αρχιερέας της διαφθοράς της 4ης Αυγούστου μαζί με «τα υπάρχοντά του». Στο τελωνείο της Αλεξάνδρειας , ο Ιωάννης Διάκος, πρόσωπο άγνωστο στην ημιανεξάρτητη Αίγυπτο, δυσκολεύθηκε να περάσει λόγω ενός αμύθητης αξίας θησαυρού που είχε στις αποσκευές του. Μαζί του έφερε για «προσωπική χρήση» ράβδους χρυσού, χρυσά κοσμήματα σε ποικίλα μεγέθη, διάφορα τιμαλφή, καθώς και χρυσές λίρες. Ο Αιγύπτιος τελωνειακός, επέμενε να τον ελέγξει και να καταγράψει λεπτομερώς τον αμύθητο θησαυρό του, όπως και έγινε. Ο Διάκος, ο εκτελεστής του Κορυζή, ήταν πράκτορας της Intelligence Service και Σεβάσμιος της Στοάς «Ησίοδος», στην οποία ανήκε και ο Μεταξάς. Ο Διάκος ήταν 33ου βαθμού και ο Μεταξάς 24ου. Ο Διάκος ήταν «αρχιμάγειρος» των κρατικών προμηθειών και παρίστατο σε όλες τις κυβερνητικές συνεδριάσεις ως «μυστικοσύμβουλος» του Μεταξά. Ο Μεταξάς που γνώριζε από τον Βουλπιώτη ότι ο Διάκος ήταν διεφθαρμένος και ζητούσε μίζες, τον αποκαλούσε μεν στο στενό του κύκλο «βδέλλα» και «δουλόφρονα», αλλά δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτόν. Τέκτων 33ου βαθμού, της Στοάς «Wallwood» του Λονδίνου ήταν και ο τοποτηρητής των αγγλικών συμφερόντων Γεώργιος ο Β’.