Η Γερμανία αναγνωρίζει ως γενοκτονία, τον λιμό που επέβαλε ο Στάλιν στην Ουκρανία

Γκολoντομόρ και Κολεκτιβοποίηση. Οι Εβραίοι δολοφόνοι των Σλάβων και στη Ρωσία και την Ουκρανία: 

Γιακόβ Επστάιν , Α.Γ. Σλίχτερ , Λεβ Ναθάνοβιτς Κρίτζμαν, ο Λαζάρ Καγκάνοβιτς ,Βλας Τσούμπαρ, Στανισλάβ Κοσσιόρ, Πάβελ Παστύσεβ, Ενοχ Γιέγκουντα , Μπαλίνσκι Απολόνοβιτς,Στάνισλαβ Ρέντενς, Κάρλ Κάρσον , Φόμα Λέονιουκ, Λεβ Καγκάν ,Ζνοβιε Κατσελσον , Γιακόβ Καμνιτσκιι , Μπερνάρ Βολφοβιτς , Σεργκέι Απολλόνοβιτς Πουστοβοέτοφ , Μωυσής(Μιχαήλ) Μπουκσπάν, Γιουχιμ Βριβέτς, Ισραήλ Ιβανόφσκιι.

Το σχέδιο ψηφίσματος που κατέθεσαν οι ιουδαίοι περιγράφει τις προσπάθειες της τότε σοβιετικής ηγεσίας να ελέγξει και να καταστείλει την      αντίσταση των  αγροτώμ καθώς και την ουκρανική κουλτούρα και γλώσσα μέσω της πείνας και της καταστολής.

Η Κολεκτιβοποίηση και τα αναγκαστικά Κολχόζ δεν ήταν ιδέα του

 «κακού» Στάλιν.
Στο 15ο Συνέδριο, το Δεκέμβριο του 1927 τις εισηγήσεις για το   «αγροτικό ζήτημα», και την αντιστροφή της διανομής της γης στους αγρότες που προκάλεσε τη διάσπαση εκμεταλλεύσεων σε μικρά αγροτεμάχια, τις έκαναν οι δολοφόνοι της αγροτιάς.

 

Ο  πρώτος Κομισάριος του Επισιτισμού (1921) Ιουδαίος Α.Γ. Σλίχτερ   και ο σιωνιστής-Μαρξιστής Γιακόβ Επστάιν (Γιάκοβλεφ), που το 1929   ανέλαβε Κομισάριος της Γεωργίας και ήταν ο επικεφαλής της      «μεγάλης αλλαγής», για την επιβολή της κολεκτιβοποίησης στα εκατομμύρια των αγροτών, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1929.

Διευθυντής του «Αγροτικού Ινστιτούτου» ήταν ο επίσης σιωνιστής- Μαρξιστής Λεβ Νατάνοβιτς Κρίτζμαν που ήταν βοηθός πρόεδρος της Κρατικής Επιτροπής Σχεδιασμού (Gosplan) την περίοδο του Μεγάλου Λιμού1931–33 .
 Το 1929 το 35% των αγροτών ήσαν φτωχοί, το 60% ήσαν μεσαίοι      και το 5% ήσαν οι «κουλάκοι», εναντίων των οποίων στράφηκε η "αποκουλακοποίηση". 
 

Την 1 Ιουλίου, 1927, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν        στο 15ο Συνέδριο ,υπήρχαν 14.880 κολχόζ. Την 1 Ιουλίου 1928 είχαν γίνει    33,2 χιλιάδες, και την 1 Ιουλίου 1929 ήσαν 57 χιλιάδες.

Οι «ζηλωτές» της Κολεκτιβοποίησης, ήσαν νεαροί εβραίοι      κομμουνιστές της Ο-γκε-πε-ου/Νι-κα-βε-ντε (ОГПУ-НКВД) που τους εξαπέστειλαν στις αγροτικές περιοχές, με δικαίωμα να αποφασίζουν    για τη ζωή και το θάνατο, οι «δήμιοι του Στάλιν», δηλαδή  ο διάδοχος του Φέλιξ Ντζερζίνσκι, πολωνόεβραίος σιωνιστής-Μαρξιστής Βιατεσλάβ Μεντζίνσκι, και ο 100% ιουδαίος βοηθός του , ο Yenokh Gershevich Iyeguda, που μετονομάστηκε σε «Κόκκινη Μηλιά» (Γιάγκοντα) , όπως και «εταίρα μηλιά», ο Apfelbaum- Ζονόβιεφ.
Το γενικό πρόσταγμα των διώξεων το είχαν αυτοί οι νεαροί     απεσταλμένοι που είχαν δίπλα τους τον πρώτο γραμματέα της        τοπικής οργάνωσης του κόμματος, και τον πρόεδρο της τοπικής επιτροπής των Σοβιέτ. 

Αυτό που ακολούθησε θα μείνει ως ισόβιο όνειδος για τον διεθνή εβραϊσμό.
Οι νεαροί εβραίοι της Γκε-πε-ου έπαιρναν από τους αγρότες τα ρούχα τους, τα εσώρουχα τους και τα παπούτσια τους. Τα αγαθά των       αγροτών είτε λεηλατούνταν είτε πουλιόνταν σε πλειστηριασμούς σε εξευτελιστικές τιμές. 

Ολόκληρα σπίτια αγοράζονταν για 60 καπίκια!! από τα μέλη των αποσπασμάτων. 

Η διαδικασία αυτή εκτός από ευκαιρίες για πλιάτσικο λειτούργησε         και ως πρόσχημα για το ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών.

Αγρότες συλλαμβάνονταν και εκτοπίζονταν με τις οικογένειες τους επειδή είχαν σφάξει ένα γουρούνι με σκοπό να το υπεξαιρέσουν              από την σοσιαλιστική κοινοκτημοσύνη, άλλοι επειδή «έκαναν εμπόριο», άλλοι επειδή απλώς εκκλησιάζονταν τακτικά.

Τον Ιανουάριο του 1930 η Γκεπεού κατέγραψε 402 αγροτικές     εξεγέρσεις, τον Φεβρουάριο 1048 και τον Μάρτιο 6528. 

Στην διάρκεια τους, 1500 κρατικοί υπάλληλοι σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν η δάρθηκαν ανηλεώς. Συνολικά 2.5 εκατομμύρια   αγρότες συμμετείχαν σε 14000 εξεγέρσεις κατα των κομμουνιστών.
Η κολεκτιβοποίηση έκανε τον Εβραίο ως τον πιο μισητό εχθρό του   αγρότη ακόμα και σε μέρη που δεν πάτησε ποτέ Εβραίος.

Την εξήγηση των όσων έγιναν τότε, την έδωσε το 1938, στην          ανάκριση του ο Ρακόφσκι. «Αποφασίστηκε, αντί να συγκρουστούμε,      να προσχωρήσουμε στο σταλινικό στρατόπεδο. Να γίνουμε σταλινικοί περισσότερο και από τον ίδιο. Να υπερβάλλουμε , σε όλα, και με τον τρόπο αυτό να τον σαμποτάρουμε».
Ο πιστός κομμουνιστής Κομισάριος της Γεωργίας Επστάϊν ,        εκτελέστηκε από τον «αιμοσταγή» Στάλιν στις 29 Ιουλίου 1938.

Το 1925 o Στάλιν υιοθέτησε την πρόταση των τροτσκιστών για   επιτάχυνση της εκβιομηχάνισης, αγόραζε μηχανήματα και τεχνολογία κυρίως από την Αγγλία. 

Εντελώς απροσδόκητα, οι δυτικές χώρες που είχαν επιβάλει     «πιστωτικό εμπάργκο» στη Σοβιετική Ένωση αρνήθηκαν να          πληρωθούν με σοβιετικό χρυσό, επιβάλλοντας το λεγόμενο εμπάργκο του χρυσού και η Σοβιετική Ένωση, ως «συνάλλαγμα» για να πληρώσει τα μηχανήματα και τον εξοπλισμό της, μπορούσε να χρησιμοποιήσει το πετρέλαιο, την ξυλεία, το βούτυρο και τα δημητριακά.

Έτσι ένα μεγάλο μέρος της σοδειάς γινόταν εξαγωγή σε ιδιαίτερα    χαμηλές τιμές δεδομένου ότι την τριετία 1931-1933 είχαν         καταρεύσει οι τιμές των αμερικανικών γεωργικών προϊόντων                και λόγω του «κραχ», η διεθνής ζήτηση δημητριακών είχε μειωθεί        κατά 50%. 
  

Στην προεπαναστατική Ρωσία καλλιέργεια σιτηρών ήταν ο κυρίαρχος κλάδος της γεωργίας. 

Τα σιτηρά αντιπροσώπευαν το 88,6% του συνόλου των καλλιεργειών.

Το 1913, το μερίδιο σιτηρών στις εξαγωγές ήταν 47% του συνόλου. 

Το 1913 οι εξαγωγές έφτασαν τα 11,9 εκατ

Στις 17 Απριλίου 1933 , ενώ η επισιτιστική κρίση της Σοβιετικής    Ένωσης ήταν γνωστή , η Βρετανική κυβέρνηση, (παρόλο που το 80%      των εξαγωγών μηχανημάτων πήγαινε στη Σοβιετική Ένωση), επέβαλε    εμπάργκο στο σοβιετικό πετρέλαιο, την ξυλεία, και το βούτυρο και    απέμεινε ως συνάλλαγμα η εξαγωγή των δημητριακών.

Τότε την άνοιξη του 1933, η πείνα επεκτάθηκε στις πόλεις και τα εργοστάσια.
Οι περισσότεροι θάνατοι από την πείνα καταγράφηκαν τον Μάιο               και τον Ιούνιο του 1933, (25.000 την ημέρα) και ο Στάλιν θα είχε         ανατραπεί αν δεν αντιλαμβανόταν την πλεκτάνη.
Απαγόρευσε τις εξαγωγές σιτηρών, καταδίκασε με άρθρο του στην Πράβδα, «τις πολυάριθμες παρεκκλίσεις και ακρότητες», και          ξεκίνησε τον διωγμό των «φανατικών».
Από αυτούς γλύτωσαν ο Καγκάν(οβιτς) και ο Χρούστσεφ, που      κατάφεραν ότι δεν μπόρεσε ο Τρότσκι, και η παρέα των μαρξιστών –σιωνιστών.

Οι νεκροί της πείνας στην Ουκρανία, του Γκολoντομόρ, προσδιορίστηκαν με απόφαση του Εφετείου του Κιέβου το 2010, σε 3.941.000. 

Η αμερικανοί και η πορτοκαλί επανάσταση όρισαν την 22α Νοεμβρίου ως «ημέρα μνήμης» του Γκολoντομόρ.

 Σαν εθνική γιορτή των «Ουκρανών».
Μόνο που οι νεκροί ήσαν οι περισσότεροι Ρώσοι.
Οι περιφέρειες που πλήρωσαν βαρύτερο φόρο σε ψυχές ήταν τον Χάρκοβο, το Ντονέτσκ, η Οδησσός, και μετα το Κίεβο, και το Ντιεπροπετρόφσκ .(Λιμός εκδηλώθηκε στην Ουκρανία και το                  1921—1923 αλλά δεν εορτάζεται).

Ο Λιμός της Σοβ. Ένωσης ήταν αφενός απόρροια πολιτικού    σχεδιασμού και ήταν συνέπεια της οικονομικής πολιτικής.

 Ότι ο λιμός ήταν Γενοκτονία και απόρροια     πολιτικού σχεδιασμού δεν αμφισβητείται.
Όμως οι «Ουκρανοί» έμαθαν από το 2006 και       μετά ότι «για όλα φταίνε οι Ρώσοι» και ο Στάλιν,    τον οποίο μάλιστα παρέπεμψαν σε δική στις 13 Ιανουαρίου 2010.

Όμως ποτέ δεν μάθαμε πόσοι πέθαναν από τον «Γκολoντομόρ»     στο χωριό του Χρουστσώφ την Καλίνοβκα που το 1924 δημιουργήθηκε εβραϊκό Κολχόζ, και πότε δεν μας είπαν πόσες εφόδους έκανε εκεί          η OGPU και, παρόλο που υπάρχει πια εξαντλητική μελέτη του Λιμού  κανένας δεν υπολόγισε πόσα από τα θύματα της Γενοκτονίας ήσαν Εβραίοι.
Αντίθετα είναι γεγονός ότι οι υπεύθυνοι της Γενοκτονίας ήσαν όλοι Εβραίοι.
Το Ουκρανικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο μάλιστα κατηγόρησε για αντισημιτισμό το 2006, όσους έγραφαν τους εβραίους Κομισάριους 

με τα Εβραϊκά τους ονόματα και όχι με τα σοβιετικά ψευδώνυμα.
Μετά την ανατροπή του Κομμουνισμού ξεκίνησε η αμερικανική Προπαγάνδα, για να αναλάβει η Ρωσία την ευθύνη.

 Το 2003, ο Ρώσος πρέσβης στην Ουκρανία Βίκτορ Τσερνομίντιν ειχε δηλώσει «Δεν πρόκειται να απολογηθούμε... Δεν υπάρχει κανένας     λόγος για να απολογηθούμε».
«Οι Ρώσοι δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί οι Ουκρανοί θα προτιμούσαν να πολεμήσουν και να πεθάνουν από το να τεθούν κάτω απότη ρωσική κυριαρχία και πάλι. Δεν ήσαν εκείνοι που πεινούσαν, βλέποντας τα παιδιά τους να λιμοκτονούν», έγραψε ένας «ηλίθιος Ουκρανός» στο διαδίκτυο.
Τα πρόσωπα της Γκε-πε-ου/Νι-κα-βε Ντε, που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στον Λιμό στις «Ουκρανικές περιοχές» και στις διώξεις, «περιέργως» δεν είναι Ρώσοι.
Ο υποδιοικητής της Γκε-πε-ου Ενοχ Γιέγκουντα ήταν Εβραίος και εκτελέστηκε το 1936. Ο Μπαλίνσκι Απολόνοβιτς της Γκε-πε-ου, που εκτελέστηκε το 1937,ήταν επίσης Εβραίος. Σχετικά με τη «δράση» του Μπαλίτσκι στην Ουκρανία υπάρχει αλληλογραφία του Στάλιν με τον Καγκάνοβιτς το 1932. Ο Πολωνόεβραίος Στάνισλαβ Ρέντενς, Κομισάριος Δημόσιας Ασφάλειας 1ου βαθμού, εκτελέστηκε το 1940. Ο ουκρανός (αναρχοκομμουνιστής) Γκεόργκι Προκόφιεφ , της Νικαβεντε, εκτελέστηκε το 1937. Ο Εβραιοεσθονός Κάρλ Κάρσον της Γκεπεου έκτελέστηκε το 1938. Ο Εβραίος Φόμα Λέονιουκ, υπέυθυνος της Γκεπεου στο Νικολάγιεφ και την Οδησσό, επέζησε του Στάλιν, και πέθανε συνταξιούχος το 1967. Ο Εβραίος Κιμισσάριος Λεβ Καγκάν (Μιρόνοφ) εκτελέστηκε το 1938. Ο Εντουαρντ Σάλνι που έδρασε στην Κριμαία εκτελέστηκε το 1938. Ο Ρώσος Μιχαήλ Τομοφέγιεφ της Οικονομικής διεύθυνσης της Γκεπεου πέθανε από γεράματα το 1977 στην Αγία Πετρούπολη. Ανάμεσα στα πολλά που έκανε άφησε και ένα έγγραφο για τις συλλήχεις που έκανε στο Χάρκοβο με εντολή του ενραίου α΄γραμματέα του Ουκρανικού ΚΚ Σ.Κοσιόρ Ο Εβραίος Ζνοβιε Κατσελσον της Γκε-πε-ου εκτελέστηκε το 1938. Ο Εβραίος Γιακόβ Καμνιτσκιι της Γκεπεού εκτελέστηκε το 1937. 

Ο νεαρός Εβραίος Μπερνάρ Βολφοβιτς (Κοζελσκιι) εκτελέστηκε το 36     σε ηλικία 34 ετών. Ο Εβραίος Σεργκέι Απολλόνοβιτς Πουστοβοέτοφ συνεργάτης της Γκεπεου εκτελέστηκε το 1937. 

Ο Εβραίος Μωυσής(Μιχαήλ) Μπουκσπάν εκτελέστηκε το 1937. Ο Λιθουανός Φράντς Ντρούσκις της Γκεπεου δεν ξέρει κανείς πότε    πέθανε. 

Ο εβραίος Γιουχιμ Βριβέτς της Γκεπεου εκτελέστηκε το 1940 . 

Ο επίσης Εβραίος Ισραήλ Ιβανόφσκιι που έδρασε στην Κριμαία κανείς    δεν ξέρει πότε πάθανε.
Από τους 17 ασφαλίτες που ήσαν βασικά υπεύθυνοι για τους διωγμούς, οι 14 ήσαν εβραίοι, ένας Ρώσος, ένας Λιθουανός και ένας Ουκρανός, ενώ οι βασικοί πολιτικοί υπεύθυνοι του Γκολομόρ , ήταν ο διάσημος εβραίος της Ουκρανίας, ο Λαζάρ Καγκάνοβιτς του Μωυσή , τον οποίο οι αμερικανοί

 και η πορτοκαλί επανάσταση τον άφησαν ήσυχο στον τάφο του, 

ο Εβραίος τροτσκιστής Βλας Τσούμπαρ, που διαδέχτηκε το 1923 τον Ρακόφσκι , ως πρόεδρος του συμβουλίου των Κομισάριων της Ουκρανίας, (πρωθυπουργός), και ο οποίος εκτελέστηκε τον Φεβρουάριο του 1939 μαζί με τον τέως Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας τον Εβραίος Στανισλάβ Κοσσιόρ, (Κοσσιόρης), που το 1929-1930 ήταν υπεύθυνος για τη κολεκτιβοποίηση και τον διωγμό των κουλάκων. 

Ο Κοσσιόρ, το 1930 διορίστηκε μέλος του Πολιτικού   Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ, και το 1935, του   απονεμήθηκε

 το βραβείο του Λένιν για την «αξιοσημείωτη επιτυχία

 του στη γεωργία». 

Συνελήφθη τον Μαΐο του 1938, και εκτελέστηκε τον Φεβρουάριο του 1939. Τον αποκατάστησε ο Χρουστσόφ τον Μάρτιο του 1956 αλλά το Εφετείο του Κιέβου στις 13 Ιανουαρίου του 2010, τον καταδικάστηκε μετά θάνατον ως «πολιτικό εγκληματία». 

Ο Βλας Τσούμπαρ αποκαταστάθηκε το 1955.
Άλλος αρχιτέκτονας του λιμού του 1932-33, ήταν ο τροτσκιστής

 Πάβελ Παστύσεβ, του οποίου τον ρόλο αποκάλυψε ο εβραίος 

κομισάριος του Κόκκινου Στρατού και αρχισυντάκτης της Πράβντα 

Λεβ Μεχλίς με ιδιόχειρο σημείωμα τους προς τον Ζντάνοφ. 

Ο τροτσκιστής Παστύσεβ εκτελέστηκε το 1937 και τη θέση του στο Ουκρανικό ΚΚ την πήρε ο Χρούστσεφ.

Σπύρος Χατζάρας