Η δολοφονία του Τσάρου της Ρωσίας Παύλου του Πρώτου από τη Στοά του Λονδίνο

 

του Σπύρου Χατζάρα 

 Το Λονδίνο και η Στοά της Αγίας Πετρούπολης δολοφόνησαν τη νύχτα της 11ης προς τη 12η Μαρτίου 1801, ( με το παλιό ημερολόγιο), στο ανάκτορο του Αγίου Μιχαήλ, τον αυτοκράτορα της Ρωσίας Παύλο Α γιατί δεν είχαν άλλο τρόπο από το να τον εμποδίσουν να καταστρέψει την Αγγλία. 

 Η διαφορά των ιστορικών για τον αν τον δολοφόνησαν στις 11/23 ή στις 12/24 Μαρτίου πηγάζει από το αν εγινε  μετά ή πριν τα μεσάνυχτα η δολοφονία. 

 Η εκτέλεση του Τσάρου Παύλου αποφασίστηκε στο Λονδίνο και η εντολή μεταφέρθηκε στoυς Μασόνους της Αγίας Πετρούπολης, που λειτουργούσαν «παράνομα», αφού ο Τσάρος Παύλος, είχε διατάξει το κλείσιμο των Στοών, αν και ο ίδιος ήταν μασόνος, αλλά της Πρωσικής Στοάς, και Μέγας δάσκαλος του Τάγματος της Μάλτας. 

Η θυγατέρα της Στοάς του Λονδίνου, Στοά της Αγίας Πετρούπολης, είχε εξαπλωθεί στους νεαρούς αριστοκράτες, από το 1741, όταν διορίστηκε από το Λονδίνο σεβάσμιος ο σκωτσέζος στρατηγός Τζέιμς Κέιθ, που είχε προσληφθεί στο ρωσικό στρατό. 

Αυτός ξεκίνησε την στρατολόγηση στην αγγλική Στοά της Αγίας Πετρούπολης των νεαρών αξιωματικών. 

Η κρίση στις σχέσεις του Λονδίνου με τον Παύλο, ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1800, όταν οι Βρετανοί κατάσχεσαν ένα πλοίο των Δανών, γιατί μετέφερε φορτίο γαλλικού συμφέροντος.

 Ο Παύλος, διέταξε τότε τη σύλληψη όλων των αγγλικών πλοίων και πρότεινε στις βόρειες δυνάμεις, Πρωσία, Νορβηγία, Σουηδία, Δανία, να ανανεώσουν τη συμφωνία «Ένοπλης ουδετερότητας» του 1780, η οποία είχε αντιμετωπίσει με επιτυχία κατά τη διάρκεια του αμερικανικού πολέμου τις προσπάθειες της Βρετανίας να κάνει νηοψίες στα πλοία των ουδέτερων και να κατάσχει το φορτίο τους. 

 Πριν προλάβει να επιλυθεί αυτή η κρίση, ο Νέλσον κατέλαβε τη Μάλτα στις 5 Σεπτεμβρίου, και ο Παύλος, που φιλοξενούσε στη Ρωσία το Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου και ήταν πλέον ο Μεγάλος του Μάγιστρος, ζήτησε από τους «αδελφούς» την επιστροφή της Μάλτας στο Τάγμα Αγίου Ιωάννη, και ως εκ τούτου στον ίδιο. 

 Οι Άγγλοι αρνήθηκαν, και ο Παύλος έγινε έξω φρενών, και θεώρησε την άρνηση ως προσωπική προσβολή.

 Σε απάντηση, αποχώρησε από την αντιγαλλική συμμαχία και άρχισε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον Ναπολέοντα. 

 Στις 22 Νοεμβρίου/4 Δεκεμβρίου 1800 , ο Παύλος διέταξε την κατάσχεση όλων των βρετανικών πλοίων που βρισκόντουσαν σε ρωσικά λιμάνια . 

Υπήρχαν περίπου 300, και φυλάκισε τα πληρώματα. Διέταξε το πάγωμα της εξόφλησης όλων των Άγγλων έμπορων, τους οποίους έθεσε σε περιορισμό, και απαγόρευσε την πώληση βρετανικών προϊόντων στην αυτοκρατορία.

 Εκτός τούτου απαγόρευσε την εξαγωγή σταριού στην Αγγλία.

 Στην απαγόρευση συμφώνησαν και οι άλλοι βόρειοι και έκλεισε η βαλτική για ο αγγλικό εμπόριο. Οι διπλωματικές σχέσεις της Ρωσίας με την Αγγλία διακόπηκαν και αποχώρησε ο άγγλος πρέσβης. 

 Καθώς η Γαλλία είχε ήδη κλείσει όλα τα λιμάνια της Δυτικής Ευρώπης και της Ιταλίας στο βρετανικό εμπόριο, η Βρετανία, που βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στις εισαγωγές (ειδικά στα σιτηρά), απειλήθηκε σοβαρά.

 Ακριβώς τότε το 1800-1801, οι Σπενσεριστές, οργάνωσαν στο Λονδίνο, τις ταραχές των πεινασμένων, που ζητούσαν ψωμί. 

 Το πιο σημαντικό όμως ήταν, ότι το Λονδίνο πληροφορήθηκε από τους πράκτορες του στο Παρίσι , ότι ο Ναπολέων πρότεινε στον Παύλο μια κοινή εκστρατεία, στις Ινδίες. 

 Το σχέδιο του Ναπολέοντα, της κοινής επίθεση στην Ινδία το μετέφερε στην αγία Πετρούπολη ο έμπιστος του Ναπολέοντα Gérard Christophe Michel Duroc.

Το σχέδιο προέβλεπε μια δύναμη 70.000 ανδρών. 35.000 Γάλλους και 35.000 Ρώσους. 

 Ο Παύλος επέμενε ότι η διοίκηση του γαλλικού σώματος έπρεπε να ανατεθεί στον στρατηγό Μασενά. 

Ο γαλλικός στρατός θα έφτανε από τον Δούναβη στην Μαύρη Θάλασσα και θα συνέχιζε για Ταγκανρόγκ, το Τσαρίτσινο και το Αστραχάν. 

 Η συνάντηση με τον ρωσικό στρατό θα γινόταν στις εκβολές του Βόλγα. Και στη συνέχεια, θα διέσχιζαν την Κασπία Θάλασσα και θα αποβιβάζονταν στο περσικό λιμάνι της Ασχαμπάντ.

 Η κίνηση ως εκεί υπολογιζόταν σε ογδόντα-ενενηντα ημέρες και τις επόμενες πενήντα-εξήντα ημέρες θα περνούσαν μέσω της Κανταχάρ και της Χεράτ, και τον Σεπτέμβριο θα έφταναν στην Ινδία, την οποία οι βρετανοί δεν είχαν τις δυνάμεις να υπερασπίζουν. 

 Όταν το έμαθαν αυτό στο Λονδίνο έδωσαν την εντολή της δολοφονίας. 

Ο επικεφαλής της ομάδας των δολοφόνων ήταν Εσθονός μασόνος, Πέτερ Λουδοβίκος φον Πάλεν, που ήταν ο στρατιωτικός διοικητής της Αγίας Πετρούπολης και δεξί του χέρι ο μισό-Ισπανός, μισό-ναπολιτάνος τυχοδιώκτης ναύαρχος, με Ιρλανδή μητέρα Χοσέ Ρίμπας, που είχε διακριθεί στην κατάληψη του Ισμαηλίου το 1790. 

 Ο Ρίμπας , όμως είχε ασθενήσει με υψηλό πυρετό και για αυτό τον δηλητηρίασε , στις 14/26 Δεκεμβρίου ο φον Πάλεν , φοβούμενος ότι ο Ρίμπας λόγω του πυρετού μπορούσε να αποκάλυπτε τη συνομωσία. Έτσι η εκτέλεση πήγε λίγο πίσω.

 Στις 17 Φεβρουαρίου 1798, ο Παύλος είχε διορίσει  Αταμάνο του Κοζάκικου Ιππικού στον Ντον τον Βσίλι Πέτροβιτς Ορλώφ , με την εντολή να συγκροτήσει 22 Συντάγματα.

 Στις 12 Ιανουαρίου 1801 ο Ορλώφ διατάχθηκε από τον Παύλο να συγκεντρώσει όλες τις μονάδες του Στρατού και να μετεγκατασταθεί στο Όρενμπουργκ και να περιμένει περαιτέρω εντολές.

 Ένα άλλο Ουκάζιο της ίδιας ημερομηνίας, εξηγούσε ότι ο σκοπός της εκστρατείας ήταν οι Ινδίες. 

 Στις 28 Φεβρουαρίου , 22.500 άνδρες κινήθηκαν προς το Όρενμπουργκ. Την επομένη 1η Μαρτίου έφτασε στον Ορλώφ η διαταγή για έναρξη της πορείας προς την Περσία.

 Οι Κοζάκοι είχαν φτάσει στο χωριό Μετσετνάγια στη σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ κοντά στα σύνορα με τη σημερινή Ρωσία όταν τους βρήκε το διάταγμα της ανάκλησης που υπέγραφε ο Αλέξανδρος. 

 Το βράδυ της δολοφονίας του Παύλου μπήκαν στο Ανάκτορο του Αγίου Μιχαήλ, ο φον Πάλεν, οι αδελφοί Πλάτων και Νικολάι Ζούμποφ, ο Νικήτα Πέτροβιτς Πάνιν. ο Μισθοφόρος από το Ανόβερο Λέβιν Άουγκουστ φον Μπένιγκσεν , ένας Γεωργιανός ονόματι Γιασβίλ, ενας Ταταρίνωφ , ένας Αργκαμάκωφ, ένας Σκαρυάτιν, και ίσως κάνα δυο ακόμα. Έσερναν μαζί τους και τον Αλέξανδρο. 

 Στο υπνοδωμάτιο του Πάυλου μπήκαν ο φον Πάλεν , ο Νικολάι Ζούμποφ, και ο φον Μπένιγκσεν. 

 Ο Νικολάι Ζούμποφ, ήταν ο αδελφός του Πλάτωνα του τελευταίου ευνοούμενου της Αικατερίνας. 

Ο Νικολάι Ζούμποφ ανακοίνωσε στον 23χρονο Αλέξανδρο το θάνατο του πατέρα του, και του είπε: «Ωρα να μεγαλώσεις μικρέ και να κυβερνησεις». Οι δολοφόνοι δεν τιμωρήθηκαν από τον Αλέξανδρο.

 Ο φον Μπένιγκσεν ήταν ο διοικητής του ρωσικού στρατού στις μάχες τους Ευλάου και της Φρίλαντ.

 Ο γιατρός της αυλής Τζέμις Βίλι ανακοίνωσε ότι η αιτία θανάτου ήταν η αποπληξία. 

 Ο Αλέξανδρος όμηρος των δολοφόνων και των ¨Άγγλων ζήτησε στις 23 Μαρτίου διαπραγματεύσεις με τους Άγγλους.

 Μετά ο Νέλσον επιτέθηκε στην Κοπεγχάγη. Τον Απρίλιο έφτασε στην Αγία Πετρούπολη ο νέος Άγγλος πρέσβης. Και τον Μάιο έφθασε και ο Νέλσων. Αυτός ο Αυτοκράτορας , που υπηρέτησε τους δολοφόνους του πατέρα του, πρόδωσε την ελληνική υπόθεση.

 Ο τόσο κατασυκοφαντημένος από την αγγλική Στοά και τους «φιλελεύθερους δημοκράτες», Παύλος γεννήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1754 στην Αγία Πετρούπολη. Γονείς του ήταν ο Τσάρος Πέτρος Γ΄ και η Τσαρίνα Αικατερίνη Β΄ . 

Ο Παύλος αναγορεύτηκε σε Τσάρο πασών των Ρωσιών, το 1796 ! 

 Ο Παύλος, ήδη από το διάγγελμα της στέψης του, εξέφρασε την πρόθεσή του για ριζικές μεταρρυθμίσεις.

 Ανήγγειλε μέτρα για την κατάργηση της δουλοπαροικίας και την παραχώρηση καλλιεργήσιμων εκτάσεων γης στους ακτήμονες. 

Το ενδιαφέρον του για τους φτωχούς ήταν μεγάλο. 

 Παράλληλα, ο Τσάρος έκανε τα πάντα για να προστατέψει τον ρωσικό λαό και την Εκκλησία από την εξάπλωση της αθεϊστικής προπαγάνδας των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι όταν περιόρισε τα στέκια συναναστροφής των αποκαλούμενων "διαφωτιστών" περιορίστηκαν αισθητά και οι μασονικές στοές. Όπως χαρακτηριστικά τόνιζε συνέχεια: «

Η Γαλλική Επανάσταση είναι έργο των Αντίχριστων Μασόνων»! Φυσικά, οι Μασόνοι δεν κάθισαν με σταυρωμένα τα χέρια. Σχεδίαζαν τη δολοφονία του. 

Ο Άγγλος πρέσβης στη Ρωσία Σερ Τσαρλς Γουίθγορθ δωροδόκησε τους αδελφούς Πλάτων και Νικολάι Ζούμπωφ, και τους Αργκαμάκωφ, Σκαρυάτιν, Γιασβίλ, Ταταρίνωφ και Μπένιγκσεν. για τη βασιλοκτονία. Ο πιστός ρωσικός λαός από τα πρώτα χρόνια τον τιμούσε ως Άγιο. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι το Ρωσικό Πατριαρχείο ουδέποτε προέβη επίσημα στην αγιοκατάταξή του. 

Τα σχέδια ακυρώθηκαν το 1917 από την Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων.