Σερβική Επανάσταση. Η μάχη τη Καμενίτσα στις 19/31 Μαΐου 1809 και το «μνημείο» του τουρκικού πολιτισμού που χτίστηκε από τα σερβικά κεφάλια έξω από τη ΝΙΣ

Το μνημείο του Τουρκικού Πολιτισμού έξω από τη Νις. O Πύργος με τα 952 σερβικά κεφάλια, που  χτίστηκε από τον Χουρσίτ, το 1809μ μετά τη μάχη της Καμενίτσα

Κατά τον 8o Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο του 1806-1812 τον Μάρτιο του 1809, μετά από 18 μήνες άκαρπων διαπραγματεύσεων επανάρχισαν οι εχθροπραξίες. Η Τουρκία την 1/12 Μαρτίου ,κατήγγειλε την εκεχειρία που είχε υπογραφεί στις 13 /25 Αύγουστοου 1807 στο Γκιούργκιου από τον Γκαλιπ Εφέντι και επιτέθηκε στους Ρώσους. 

Ο στρατηγός Μιχαήλ Ιλαριόνοβις Κουτούζωφ, έστειλε αμέσως στους Σέρβους (μέσω του Υψηλάντη που του είχαν εμπιστοσύνη) , όπλα και 30.000 σφαίρες, και οι Σέρβοι άνοιξαν τον Απρίλιο το Δυτικό Μέτωπο . 

Ο Καρατζώρτζε, κινήθηκε προς το Μαυροβουνίο, ο Λούκα Λαζάρεβιτς και ο Σίμα Μάρκοβιτς εστάλησαν κατά μήκος του ποταμού Ντρίνα για να κρατάνε τα σύνορα με τους Τούρκους στη Βοσνία , ο Μιλένκο Στοΐκοβιτς έμεινε στο Βελιγράδι για να κρατάει την επαφή με τους Ρώσους, και την επίθεση προς τη Νις , την οποία υπεράσπιζαν λιγότεροι από 3000 Τούρκοι. ανέλαβε ο Μιλόγιε Πέτροβιτς, τον οποίο ακλούθησαν οι Χαΐντούκοι από το Ποζάρεβατς, την Τσούπρια, το Πάραστσιν, το Αλέξινατς, και το Κράισνικ . Ηταν περίπου 8000, και σε αυτούς προστέθηκε ο Βέλικο ο Χάιντουκ του Πίροτ, με τους δικούς του.

Οι Σέρβοι Επαναστάτες, όμως προέλασαν πολύ αργά. 

Ο Μιλόγιε Πέτροβιτς ξεκίνησε στις 9/21 Απριλίου και έφτασε στο χωριό Κάμενιτσα, έξω από τη Νις στις 15/27 Απριλίου, μετά από έξι ημέρες. 

Τότε πληροφορήθηκε ότι είχαν ξεκινήσει τουρκικές ενισχύσεις και αποφάσισε να μην επιτεθεί στην οχυρωμένη Νις , αλλά να στήσει ταμπούρια και να περιμένει του Τούρκους στην Καμενίτσα. 

Οι Σέρβοι οχυρώθηκαν και η κύρια γραμμή άμυνας ήταν στο Λόφο «Τσέγκαρ» που τον υπεράσπιζαν τα παλικάρια του Στέβαν Σίντελιτς . Το Ταμπούρι του Σίντελιτς, ήταν ορθογώνιο με παραμετρική τάφρο, και στη μέση του είχε τα πολεμοφόδια. Οι Τούρκοι , που τους διοικούσε ο γενίτσαρος από τη Γεωργία Χουρσίτ Πασάς, που θα τον βρούμε στην Ελληνική Επανάσταση ως πασά στην Τρίπολη, ενισχύθηκε με στρατό από την Αδριανούπολη, τα Σκόπια και Θεσσαλονίκη, και μαζί με τους ντόπιους Τούρκους είχε 20.000. 

Η μάχη άρχισε το πρωί της 19ης/31ης Μαΐου και στην αρχή οι Σέρβοι φάνηκαν να την κερδίζουν αφού απέκρουσαν τις επιθέσεις.Προς το βράδυ όμως οι Τούρκοι πέρασαν την περίμετρο του Ταμπουριού στο Λόφο «Τσέγκαρ», και ακολούθησε μάχη σώμα με σώμα και ο Σίντελιτς ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη. Όλοι οι Σέρβοι στον Λόφο έπεσαν μαχόμενοι. Οι άλλοι, καλυπτόμενοι από το σκοτάδι διέφυγαν από την Καμενίτσα..

Ο Χουρσίτ για να φοβίσει του Σέρβους διέταξε και μάζεψαν τα κεφάλια των σκοτωμένων και έκτισε ένα «πύργο» την «Ћеле-кула» με 952 κεφάλια. 

 Τόσοι ήταν οι νεκροί στο Λόφο «Τσέγκαρ». Στη μάχη της Καμενίτσα και την υποχώρηση , οι Σέρβοι έχασαν συνολικά πάνω από 3000, όπως λένε οι τότε πηγές και οι Τούρκοι 6000. 

 Μετά την ήττα στο Τσέγκαρ της Καμενίτσα, οι Σερβοι υποχώρησαν και ο Καραγιώργης μπόρεσε να ανακόψει την προέλαση του Χουρσίτ στον ποταμό Βέλικα Μοράβα, στο Βάρβαριν, που το βομβάρδισε και το ΝΑΤΟ το 1999.