Στο ελληνο-Ιταλικό μέτωπο, η 4η Μεραρχία συνέχισε την προέλασή της προς το Μάλι Σπατ, και τον αυχένα Μπούζα ε Σεφέρ Αγαΐτ. Η 11η Μεραρχία στις 10 Δεκεμβρίου κατόρθωσε να καταλάβει το ύψωμα Γκαλίνα. Οι απώλειες της κατά του υψώματος Γκαλίνα ήταν 9 αξιωματικοί και 24 οπλίτες νεκροί, 8 αξιωματικοί και 122 οπλίτες τραυματίες και 20 οπλίτες αγνοούμενοι.
Στο μέτωπο του Πόγραδετς, οι Ιταλοί εξαπέλυσαν τις πρώτες απογευματινές ώρες της 10ης Δεκεμβρίου , αντεπίθεση κατά της αριστερής πλευράς της 17ης Μεραρχίας με ένα τάγμα Μελανοχιτώνων για ανακατάληψη του τραπεζοειδούς υψώματος νοτιοανατολικά του Καλιβάτσι. Την αντεπίθεση απέκρουσε το ΙΙΙ/29 Τάγμα, το οποίο και συνέλαβε 27 αιχμαλώτους.
Λόγω των δυσμενών συνθηκών, το Γ΄ Σώμα Στρατού διέταξε την προσωρινή αναστολή των επιθετικών επιχειρήσεων και τη διατήρηση του κατακτηθέντος εδάφους
Με βάση τη διαταγή αυτή, η 17η Μεραρχία εγκαταστάθηκε αμυντικά στην κατεχόμενη γραμμή: Πόγραδετς – αντέρεισμα νοτιοδυτικά από αυτό – ύψ. 1211 – ανώνυμο τραπεζοειδές.
'Το Αρχηγείο των Ιταλικών Ενόπλων Δυνάμεων στις 10 Δεκεμβρίου 1940 στο ανακοινωθέν No. 186 σημείωνε:
«Στο ελληνικό μέτωπο, στα αριστερά μας και στον τομέα «Οσούμ» (Ποταμός Άψος.Η κοιλάδα του αποτελούσε φυσικό πέρασμα μεταξύ της δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου προς την Αδριατική και για αυτό είχε σημαντική στρατιωτική σημασία από τους Ιλλυρικούς πολέμους έως τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο), οι επιθέσεις του εχθρού αποκρούστηκαν. Συγκλονισμένοι από την άμεση αντίδρασή μας, υπέστησαν σοβαρές απώλειες. Στο υπόλοιπο μέτωπο τα στρατεύματά μας εδραιώθηκαν στις πρόσφατα κατεχόμενες θέσεις. Έπεσε μαχόμενος γενναία ο συνταγματάρχης Ψάρο διοικητής τάγματος αλπινιστών.
Στη Βόρεια Αφρική, τέσσερα εχθρικά αεροσκάφη καταρρίφθηκαν.»
Στην Αθήνα ήταν μια ήρεμη ημέρα ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του έγραφε:
Η Υπηρεσία Ραδιοφωνικών Εκπομπών, μετέδωσε τις δηλώσεις του Ηλία Κριμπά του πρώτου Υπουργούπου επιστέφτηκε την απελευθερωμένη Κορυτσά και ο οποίος ζήτησε να σταλούν πολλά μάλλινα στο μέτωπο, ταχέως.
Η ομιλία του Χίτλερ προς τους Εργάτες στο εργοστάσιο της Ραϊμετάλ στο Βερολίνο
«…..Ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται για τη διατήρηση του κανόνα του χρυσού ως βάση του νομισματικού συστήματος. Αυτό μπορώ να το πιστέψω, για ο χρυσός είναι στα χέρια τους. Και εμείς είχαμε κάποτε χρυσό, αλλά μας τον έκλεψαν . Όταν ήρθα στην εξουσία, δεν ήταν η κακία που με έκανε να εγκαταλείψω τον κανόνα χρυσού. Η Γερμανία απλά δεν είχε χρυσό. Κατά συνέπεια, η εγκατάλειψη του κανόνα του χρυσού δεν παρουσίαζε δυσκολίες, κι 'αυτό είναι πάντα εύκολο για εκείνον που δεν έχει. Δεν είχαμε καθόλου χρυσό. Δεν είχαμε καθόλου συνάλλαγμα. Όλα είχαν κλαπεί από εμάς κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δεκαπέντε ετών. Όμως, οι συμπατριώτες μου και εγώ δεν μετανιώνουμε, γιατί έχουμε γιατί δημιουργήσαμε το οικονομικό μας σύστημα πάνω σε μια εντελώς διαφορετική βάση. Στα μάτια μας, ο χρυσός δεν έχει αξία από μόνος του . Είναι μόνο ένας παράγοντας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υποταγούν και να κατακτηθούν τα έθνη…».
«….η γερμανική ικανότητα για εργασία είναι χρυσός μας και το κεφαλαίο μας, και με αυτό το χρυσό μπορώ να ανταγωνιστώ με επιτυχία με κάθε δύναμη στον κόσμο. Θέλουμε να ζούμε σε σπίτια που πρέπει να κατασκευαστούν. Ως εκ τούτου, οι εργαζόμενοι πρέπει να τα κτίσουν , και οι πρώτες ύλες που απαιτούνται πρέπει να παραχθούν από την εργασία. Ολόκληρο το οικονομικό μου σύστημα έχει οικοδομηθεί πάνω στην εργασία . Έτσι εχουμε λύσει τα προβλήματά μας, ενώ, οι καπιταλιστικές χώρες και τα νομίσματά τους έχουν χρεοκοπήσει….. 
«….ο μέγας στρατηγός Τσόρτσιλ, αποφάσισε για να αρχίσει απεριόριστους νυκτερινούς βομβαρδισμούς .Ξεκίνησε από το Φράιμπουργκ και συνέχισε. Ούτε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών δεν πέτυχαν. Ωστόσο, σύμφωνα με τη βρετανική προπαγάνδα το εργοστάσιο που βρισκόμαστε σήμερα δεν είναι παρά μια μάζα από σίδερα και ερείπια κρατήρες.
Από την άλλη πλευρά, έχουν δυστυχώς χτυπήσει πολλές οικογένειες. Γυναίκες και παιδιά. Τα νοσοκομεία μας έχουν γίνει ένας από τους αγαπημένους του στόχους. Γιατί; Είναι ανεξήγητο. Εσείς οι ίδιοι, εδώ στο Βερολίνο, γνωρίζεται πόσο συχνά έχουν βομβαρδιστεί νοσοκομεία μας. Πολύ καλά. Περίμενα ένα μήνα, γιατί πίστευα ότι μετά την ολοκλήρωση της εκστρατείας στη Γαλλία, οι Βρετανοί θα εγκατέλειπαν αυτή τη μέθοδο πολέμου. Έκανα λάθος. Περίμενα και δεύτερο μήνα και τρίτο . Τώρα, αυτός ο πόλεμος, θα διεξαχθεί μέχρι το τέλος της. θα παλέψουμε με όλη την αποφασιστικότητα, με όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας και με όλο το κουράγιο μας . Ο χρόνος για την αποφασιστική σύγκρουση θα φτάσει. Μπορείτε να είστε σίγουροι…..»
«…ο λαός θα πρέπει να έχει κάποια μέσα για να εκφράζει τις σκέψεις του ή τις επιθυμίες του. Εξετάζοντας πιο προσεκτικά αυτό το ζήτημα θα δούμε ότι οι λαοί δεν έχουν δικές πολιτικές. Οι πεποιθήσεις τους δημιουργούνται. Και το αποφασιστικό ερώτημα είναι ποιος φωτίζει τους ανθρώπους, και τους εκπαιδεύει; Σε αυτές τις χώρες, στην πραγματικότητα το Κεφάλαιο κυβερνά. Δηλαδή, τίποτα περισσότερο από μια κλίκα. Από μερικές εκατοντάδες άνδρες που κατέχουν ανείπωτο πλούτο και, ως συνέπεια της ιδιόμορφης κοινωνικής τους δομής, είναι περισσότερο ή λιγότερο ανεξάρτητοι και ελεύθεροι. Λένε: «Εδώ έχουμε ελευθερία.» Με αυτό εννοούν, πάνω απ 'όλα, μια ανεξέλεγκτη οικονομία, καθώς και από μια ανεξέλεγκτη οικονομία, η ελευθερία δεν είναι μόνο για την απόκτηση κεφαλαίων, αλλά για να κάνουν απολύτως δωρεάν χρήση του. Αυτό σημαίνει ελευθερία από εθνικό έλεγχο ή έλεγχο από τους ανθρώπους τόσο στην απόκτηση του κεφαλαίου και στην απασχόληση. Αυτό είναι πραγματικά αυτό που εννοούν όταν μιλούν για την ελευθερία. Αυτοί οι καπιταλιστές δημιουργούν το δικό τους Τύπο και στη συνέχεια μιλάνε για την «ελευθερία του Τύπου». Στην πραγματικότητα, κάθε μία από τις εφημερίδες έχει ιδιοκτήτη, και σε κάθε περίπτωση αυτός που κάνει κουμάντο είναι ο καπιταλιστής, ο ιδιοκτήτης. Αυτός ο ιδιοκτήτης , όχι ο αρχισυντάκτης, είναι που κατευθύνει την πολιτική της εφηγμερίδας. Εάν ο συντάκτης γράψει κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλει το αφεντικό θα τον διώξουν την επόμενη μέρα. Αυτός ο απολύτως δουλοπρεπείς Τύπος, και οι σκλάβοι των ιδιοκτητών, διαμορφώνουν τη Κοινής Γνώμης….».
«….ο μέγας στρατηγός Τσόρτσιλ, αποφάσισε για να αρχίσει απεριόριστους νυκτερινούς βομβαρδισμούς .Ξεκίνησε από το Φράιμπουργκ και συνέχισε. Ούτε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών δεν πέτυχαν. Ωστόσο, σύμφωνα με τη βρετανική προπαγάνδα το εργοστάσιο που βρισκόμαστε σήμερα δεν είναι παρά μια μάζα από σίδερα και ερείπια κρατήρες.Από την άλλη πλευρά, έχουν δυστυχώς χτυπήσει πολλές οικογένειες. Γυναίκες και παιδιά. Τα νοσοκομεία μας έχουν γίνει ένας από τους αγαπημένους του στόχους. Γιατί; Είναι ανεξήγητο. Εσείς οι ίδιοι, εδώ στο Βερολίνο, γνωρίζεται πόσο συχνά έχουν βομβαρδιστεί νοσοκομεία μας. Πολύ καλά. Περίμενα ένα μήνα, γιατί πίστευα ότι μετά την ολοκλήρωση της εκστρατείας στη Γαλλία, οι Βρετανοί θα εγκατέλειπαν αυτή τη μέθοδο πολέμου. Έκανα λάθος. Περίμενα και δεύτερο μήνα και τρίτο . Τώρα, αυτός ο πόλεμος, θα διεξαχθεί μέχρι το τέλος της. θα παλέψουμε με όλη την αποφασιστικότητα, με όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας και με όλο το κουράγιο μας . Ο χρόνος για την αποφασιστική σύγκρουση θα φτάσει. Μπορείτε να είστε σίγουροι…..»
«…ο λαός θα πρέπει να έχει κάποια μέσα για να εκφράζει τις σκέψεις του ή τις επιθυμίες του. Εξετάζοντας πιο προσεκτικά αυτό το ζήτημα θα δούμε ότι οι λαοί δεν έχουν δικές πολιτικές. Οι πεποιθήσεις τους δημιουργούνται. Και το αποφασιστικό ερώτημα είναι ποιος φωτίζει τους ανθρώπους, και τους εκπαιδεύει; Σε αυτές τις χώρες, στην πραγματικότητα το Κεφάλαιο κυβερνά. Δηλαδή, τίποτα περισσότερο από μια κλίκα. Από μερικές εκατοντάδες άνδρες που κατέχουν ανείπωτο πλούτο και, ως συνέπεια της ιδιόμορφης κοινωνικής τους δομής, είναι περισσότερο ή λιγότερο ανεξάρτητοι και ελεύθεροι. Λένε: «Εδώ έχουμε ελευθερία.» Με αυτό εννοούν, πάνω απ 'όλα, μια ανεξέλεγκτη οικονομία, καθώς και από μια ανεξέλεγκτη οικονομία, η ελευθερία δεν είναι μόνο για την απόκτηση κεφαλαίων, αλλά για να κάνουν απολύτως δωρεάν χρήση του. Αυτό σημαίνει ελευθερία από εθνικό έλεγχο ή έλεγχο από τους ανθρώπους τόσο στην απόκτηση του κεφαλαίου και στην απασχόληση. Αυτό είναι πραγματικά αυτό που εννοούν όταν μιλούν για την ελευθερία. Αυτοί οι καπιταλιστές δημιουργούν το δικό τους Τύπο και στη συνέχεια μιλάνε για την «ελευθερία του Τύπου». Στην πραγματικότητα, κάθε μία από τις εφημερίδες έχει ιδιοκτήτη, και σε κάθε περίπτωση αυτός που κάνει κουμάντο είναι ο καπιταλιστής, ο ιδιοκτήτης. Αυτός ο ιδιοκτήτης , όχι ο αρχισυντάκτης, είναι που κατευθύνει την πολιτική της εφηγμερίδας. Εάν ο συντάκτης γράψει κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλει το αφεντικό θα τον διώξουν την επόμενη μέρα. Αυτός ο απολύτως δουλοπρεπείς Τύπος, και οι σκλάβοι των ιδιοκτητών, διαμορφώνουν τη Κοινής Γνώμης….».
Ολο το κείμενο της ομιλίας μπορείται να το βρείτε στα αγγλικά εδώ...http://der-fuehrer.org/reden/english/40-12-10.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου