Η εντολή για την εκτέλεση των 74 Γερμανών αιχμαλώτων, από την μάχη της Κερπινής, δόθηκε από το Κάϊρο. Ο καθολικός Ιρλανδός σύνδεσμος της SoE, που τη μετέφερε, μέχρι που πέθανε, έκανε μνημόσυνο στην Αγγλία για τους νεκρούς , μπας και καθαρίσει τη ψυχή του.
Οι 74 ζωντανοί Γερμανοί αιχμάλωτοι ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η γιγαντιαία χερσαία «επιχείρηση Καλάβρυτα», μεταφέρθηκαν, στη περιοχή Μάζι του Χελμού , όπου και εκτελέστηκαν το βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου 1943, ενώ τα πτώματα τους ρίχθηκαν σ’ ένα βάραθρο 80 μέτρων.
Η διαταγή για την μεταφορά των Γερμανών αιχμαλώτων από τα Μαζέϊκα στο Μάζι και την εκτέλεση τους με ημερομηνία 4-12-1943 έχει την υπογραφή των τριών ηγετών του αρχηγείου ΕΛΑΣ βορειοδυτικής Πελοποννήσου . Αχιλλέας, Αλέξανδρος και Μίχου.
Οι δύο πρώτοι ήταν κομματικά στελέχη του ΚΚΕ ενώ ο Μίχου (Δημ. Μίχου ή Γερο-Μίχος από τους Λαπαναγούς) στρατιωτικός διοικητής).
Η απόφαση για την εκτέλεση ελήφθη με υπόδειξη της Αγγλικής Αποστολής Άντονυ Άντριους, Τζών Στήβενς και Ντάνκαν Μακμάλεν που παρακολουθούσαν τα γεγονότα.
Η εκτέλεση έγινε από την ομάδα του λοχαγού Χρ. Στασινόπουλου του 9ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Αρκαδίας, με την συμμετοχή του λοχαγού Αργυρόπουλου και 20 ανδρών τους. Από τους ομήρους Γερμανούς διασώθηκαν δύο, που είπαν ότι στην εκτέλεση οι Έλληνες τους έδεναν με σύρμα ανά έξη και ότι τους πυροβολούσαν δυο ξένοι, που μιλούσαν Αγγλικά. Αυτοί οι δύο εκτέλεσαν τους Γερμανούς αιχμαλώτους.
Οι Γερμανοί, μάζεψαν από την περιοχή 79 πτώματα, (4+3+72) και τους έθαψαν στην Τρίπολη στις 23 Δεκεμβρίου.
Ουδείς κομμουνιστής βρέθηκε μέσα στα Καλάβρυτα στις 13 Δεκεμβρίου 1943. Οι εκτελεσθέντες ήσαν ΟΛΟΙ ΔΕΞΙΟΙ. Οι Κομμουνιστές που γνώριζαν τι θα συμβεί την είχαν κοπανίσει.
«Μετά, που έφυγαν οι Γερμανοί παρουσιαστήκανε κάποιοι αντάρτες. Νομίζω πως ήτανε ο Γλαράκης, ο τσαγκάρης. Του ριχτήκανε όλες οι γυναίκες να τον σκοτώσουν, αλλά εκείνος διέφυγε και τους φώναξε : «Τι να σας κάνουμε, προλάβανε οι Γερμανοί, άλλως θα το είχαμε κάνει εμείς». Την επομένη ήλθε και άλλος αντάρτης του οποίου ο πατέρας και ο αδελφός είχαν τουφεκιστεί. Η μάνα του τον καταράστηκε και τον φώναξε «φονιά» και του είπε να μην τον ξαναδεί. […] Όταν αυτοί τόλμησαν να επιστρέψουν στην πόλη, οι γυναίκες άρχισαν να τους ρωτούν: «Γιατί μας αφήσατε μονάχους; Γιατί κρυφτήκατε στα βουνά; Γιατί δεν ήρθατε να πολεμήσετε για μας;». «Τις γυναίκες που διαμαρτυρήθηκαν πιο έντονα, οι αντάρτες τις έκλεισαν σε κάποιο στρατόπεδο αλλά μερικές εβδομάδες αργότερα αφέθηκαν ελεύθερες και επέστρεψαν στα Καλάβρυτα».
(από συνεντεύξεις αυτοπτών μαρτύρων και κατοίκων των Καλαβρύτων)
O Λοχαγός του Αγγλικού Στρατού Κόναλ Ντόνελ με τον αδελφό του το 1942 στο Κάιρο. Ιδού η μαρτυρία του γιου του.
"On the night of 19/20th Oct 1943 my father , a Roman Catholic Irishman, Captain Conal O'Donnell Royal Engineers, aged 28, was parachuted into occupied Greece.He was a British Liaison Officer (BLO) with SOE Middle East,known as Force 133.His mission was to discover and construct isolated mountain airstrips which could be used to receive arms supplies for the Greek resistance in the Peloponnese.It was also intended to build landing grounds from which Allied fighter bombers could harry the Germans once the invasion was underway. However progress on this vital work was soon swept away as he and his colleagues were caught up in a German operation which led to the massacre of 497 men and boys in the Greek village of Kalavryta on Dec13th 1943"
ΥΓ. Ήμουν παρών στο μνημόσυνο του 1988.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου