H συνέλευση Εβραίων προυχόντων κλήθηκε τον Απρίλιο του 1806 από τον Αυτοκράτορα για να εξετάσει τα 12 ερωτήματα.
Οι σύνεδροι προέρχονταν κυρίως από τις περιοχές του Μπορντό ή του Ρήνου (Αλσατία και Λωρραίνη).
Επικεφαλής τους ήταν ο ραβίνος Νταβιντ Σινζχάϊμ (David Sinzheim) του Στρασβούργου, ο οποίος αργότερα έγινε πρόεδρος ("nasi") του Μεγάλου Σανχεντρίν.
Τα ερωτήματα που τέθηκαν ήταν τα εξής:
- Είναι νόμιμο για τους Εβραίους να έχουν περισσότερες από μία συζύγους;
-Επιτρέπεται το διαζύγιο από την εβραϊκή θρησκεία;
-Είναι έγκυρο το διαζύγιο, αν και δεν εκδίδεται από δικαστήρια αλλά βάσει νόμων που αντιβαίνουν στον γαλλικό κώδικα;
-Μπορεί ένας Εβραίος να παντρευτεί έναν Χριστιανό, ή [Μπορεί] ένας Εβραίος [να παντρευτεί] μια Χριστιανή γυναίκα; ή μήπως ο ιουδαϊκός νόμος διατάσσει ότι οι Εβραίοι πρέπει να παντρεύονται μόνο μεταξύ τους;
-Στα μάτια των Εβραίων οι Γάλλοι που δεν ανήκουν στην εβραϊκή θρησκεία είναι αδελφοί ή ξένοι;
-Ποια συμπεριφορά επιβάλλει ο εβραϊκός νόμος προς τους Γάλλους που δεν ακολουθούν την εβραϊκή θρησκεία;
-Οι Εβραίοι που γεννήθηκαν στη Γαλλία και αντιμετωπίζονται από το νόμο ως Γάλλοι πολίτες αναγνωρίζουν τη Γαλλία ως χώρα τους; Είναι υποχρεωμένοι να την υπερασπιστούν; Είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν στους νόμους και να ακολουθούν τις οδηγίες του αστικού κώδικα;
-Ποιος εκλέγει τους ραβίνους;
-Τι είδους αστυνομική δικαιοδοσία ασκούν οι ραβίνοι πάνω στους Εβραίους;
Ποια δικαστική εξουσία ασκούν επ' αυτών;
Η αστυνομική δικαιοδοσία των ραβίνων και οι μορφές των εκλογών ρυθμίζονται από τον εβραϊκό νόμο ή επικυρώνονται μόνο από το έθιμο;
-Υπάρχουν επαγγέλματα από τα οποία αποκλείονται οι Εβραίοι από το νόμο τους; Ο ιουδαϊκός νόμος απαγορεύει στους Εβραίους την τοκογλυφία εις βάρος των αδελφών τους; Απαγορεύει ή επιτρέπει την τοκογλυφία στις συναλλαγές με αγνώστους;
ΕΔΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΌΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΗ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ " ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΣ".
Η Σύνοδος του Σανχεντρίν καθυστέρησε μέχρι τις 9 Φεβρουαρίου 1807.
Στις συνεδριάσεις της 16ης, 19ης, 23ης, 26ης και 2ας Μαρτίου, το Σανχεντρίν ψήφισε χωρίς συζήτηση για τις απαντήσεις της Συνέλευσης των Προυχόντων και τις ψήφισε ως νόμους.
Στην όγδοη συνάντηση, στις 9 Μαρτίου, ο Hildesheimer, βουλευτής από τη Φραγκφούρτη, και ο Asser του Άμστερνταμ εκφώνησαν ομιλίες, στις οποίες ο πρόεδρος απάντησε στα εβραϊκά εκφράζοντας μεγάλες ελπίδες για το μέλλον.
Αφού έλαβε τις ευχαριστίες των μελών, έκλεισε το Σανχεντρίν.
Οι Προύχοντες συνήλθαν ξανά στις 25 Μαρτίου, ετοίμασαν επίσημη έκθεση και την παρουσίασαν στις 6 Απριλίου 1807.
Τότε οι αυτοκρατορικοί επίτροποι κήρυξαν τη διάλυση της Συνέλευσης των Εβραίων Προυχόντων.
Οι αποφάσεις του Σανχεντρίν, που διατυπώθηκαν σε εννέα άρθρα και συντάχθηκαν στα γαλλικά και τα εβραϊκά,
Η απάντηση 5 ανέφερε:
«Ότι κάθε Ισραηλίτης είναι θρησκευτικά υποχρεωμένος να θεωρεί τους μη Εβραίους συμπολίτες του ως αδέλφια και να τους βοηθά, να τους προστατεύει και να τους αγαπά σαν να ήταν ομοθρήσκοι».
Η απάντηση 6 ανέφερε:
«Ότι ο Ισραηλίτης καλείται να θεωρήσει τη γη της γέννησης ή της υιοθεσίας του ως πατρίδα του και θα την αγαπήσει και θα την υπερασπιστεί όταν κληθεί».
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΑΠΑΤΗ.
Ο ΝΟΜΟΣ 2+2=5.
ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΚΟΓΙΜ.
ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΣ.
To βιβλιαράκι που εκδόθηκε το 1903 στην Αγία Πετρούπολη με τον τίτλο «Πρωτόκολλα των Γερόντων της Σιών», απεκάλυψε το Ψεύδος των «εγγυήσεων» του Σανχεντρίν του 1807 προς τις αστικές κυβερνήσεις.
Έτσι είναι κατανοητές οι συνεχείς αναφορές των «Αστών» στα «μαθήματα» προς τους Εβραίους της Ουκρανίας στις «Μπούντ» για την «Μεγάλη Επανάσταση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου