Δεν ξεχνώ! 14 Ιουνίου 1987! Είμαστε πιά πρωταθλητές!

 Η Εθνική Ελλάδος κατέκτησε στην παράταση το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης κερδίζοντας στον τελικό τη Σοβιετική Ένωση με 103-101. 

Ελλάδα, (Κώστας Πολίτης): Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου. 

Στις 14 Ιουνίου 1987 επέστρεφα από το Ρέϊγκιαβικ, στην Αθήνα. Ημουν στην Ισλανδία για τη  Σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ και το ραντεβού  του  Σουλτς με τον Γκρομύκο. Εγώ, τότε σαν ΕΡΤ ακολουθούσα τον Παπούλια. 

Όταν μάθαμε από τα πρακτορεία στο Κέντρο Τύπου τη νίκη επί των Γιουγκοσλάβων στον ημιτελικό, ενημέρωσα την αποστολή και ο Παπούλιας δεν πήγε στο υπουργικό δείπνο αλλά ήρθε στο εστιατόριο που είμαστε οι δημοσιογράφοι και γιορτάσαμε τη νίκη.

 Όλοι είμαστε σίγουροι ότι ο Γκάλης θα έκανε το θαύμα του και θα παίρναμε την Κούπα. 

Τη μέρα του τελικού, είμαστε από τις 5 το πρωί στο αεροδρόμιο, αλλά τα αεροπλάνα των Ισλανδών που ερχόντουσαν από τις ΗΠΑ είχαν 4 ώρες καθυστέρηση. 

Τελικά, φθάσαμε στην Φρανκφούρτη για να πάρουμε την « Ολυμπιακή» αργά το απόγευμα, και όταν άρχισε ο τελικός είμαστε πάνω από τη Θεσσαλονίκη. 

Το αεροπλάνο είχε κανονικά στάση στη Θεσσαλονίκη , θα φόρτωνε και θα έφευγε αλλά και ο πιλότος και ο Παπούλιας αποφάσισαν με τον αερολιμενάρχη να μείνουμε εκεί για να δούμε τον υπόλοιπο Τελικό.

Στην αρχή του δευτέρου  ημιχρόνου, πιλότος και παούλιας αποφάσισαν να φύγουμε, διότι χάναμε , και τα τελευταία λεπτά τα ακούγαμε από τα μεγάφωνα του αεροπλάνου, πριν προσγειωθούμε στην Αθήνα. 

Είμαστε τυχεροί που δεν έπεσε το αεροπλάνο στις βολές του Καμπούρη.

 Όταν προσγειωθήκαμε, δεν υπήρχε φυσικά ταξί ,για να γυρίσω σπίτι μου. Ούτε για δείγμα. Άφησα τη βαλίτσα στο Τμήμα του Ελληνικού και πήγα στο Χαλάνδρι που έμενα τότε με τα πόδια. 

Αλησμόνητο. 

 Σπύρος Χατζάρας