Γραικυλιστάν!. Η Χώρα των Λωτοφάγων . Η πρωταπριλιάτικη Φιλική Εταιρεία και η Πρωταπριλιάτικη Μάχη του Προδότη Τρικούπη στο (ανύπαρκτο) Αλή Βεράν που δεν σημειώνεται σε κανέναν Τουρκικό Χάρτη. Σύμφωνα με την Τουρκική Ιστορία, η «Μάχη του αρχιστράτηγου» Κεμάλ, έληξε με την κατάληψη του Ντουμλου Μπινάρ στις 17 Αυγούστου το Βράδυ. Στη συνέχεια ο κεμάλ διάταξε αναδυκρότηση του στρατού του που είχε προελάσει 50 χιλιόμετρα σε 4 ημέρες κα ανέθεσε στους Τσέτες την καταδίωξη των υποχωρούντων Ελλήνων, Άλλη μεγάλη μάχη δεν έγινε.

 

Είναι ενδεικτική της κατάντιας του Ψευτο ρωμαίϊκου  η προσπάθεια διαφόρων  «φωτισμένων» και πολλών βλακών, να περιγράψουν τα γεγονότα του Αυγούστου του 1922 με στρατιωτικούς όρους, και να συνεχίσουν να ομιλούν περί «καταστροφής», ενώ επρόκειτο περί κλασικής Προδοσίας από τα «πάνω». 

Οι προδότες ήσαν ο Βασιλιάς και ο Αρχιστράτηγος. Όπως και το 1940. Όπως ήταν ο Γκιζίκης, ο Μπονάνος, ο Παπανικολάου, ο Αραπάκης, ο Γακατσάνος, ο Σταθόπουλος και ο Καραμανλής το 1974.

Κατά την επίθεση στο Αφιόν Καραχισάρ έγιναν μόνο τρείς σημαντικές μάχες.  Η κατάληψη του υψώματος Τιλκί Κυρί Μπέλ το πρωί της 13^ης Αυγούστου που ανακαταλήφθηκε το βράδυ και εγκαταλείφθηκε το πρωί της 14^ης από τους δειλούς του 2/49 Τάγματος του 49^ου Συντάγματος, ( που είχαν σταλεί για ενίσχυση) και η φυγή τους παρέσυρε και τα1/ 4 και 2/22 Τάγματα που το βαλαν και αυτοί στα Πόδια και η κατάληψη του υψώματος «Μαύρος Βράχος»   στον τομέα της 4^ης Μεραρχίας, στις 10 το πρωί της 14^ης Αυγούστου. Η άλλη μάχη ήταν   η κατάληψη του Χασάν Μπελ το μεσημέρι της 14^ης μετά την διαταγή του Τρικούπη για απαγκίστρωση.  

Τίποτα άλλο, που να δικαιολογεί την «καταστροφή».  

Η 1^η Μεραρχία υπό τον Φράγκου και η μισή 4^η υπό τον Τσολάκογλου, υποχώρησαν 50 χιλιόμετρα στην Γραμμή της Κιουτάχιας στο οχυρό Ντουμλού Πινάρ όπου μπορούσαν να αντισταθούν αλλά  στις 17/30 Αυγούστου διατάχθηκαν από τον Χατζανέστη να υποχωρήσουν στο Ουσάκ, οπότε απαγκιστρώθηκαν στις 19.30 και οι Τούρκοι κατέλαβαν το Ντουμλου Πινάρ. 

Την ιδια εντολή υποχώρισης στο Οισάκ είχε δώσει και στην Ανεξάρτητη Μεραρχία  που δεν τον υπάκουσε. 

Τίποτα «καταστροφικό» δεν έγινε.  Και δεν έγινε ποτέ καμιά μάχη σε κανένα Αλή Βεράν. 

Το βράδυ της 17^ης Αυγούστου  4 ημέρες μετά την επίθεση του Κεμάλ ο Προδότης Χατζηανέστης έδωσε εντολή στο τρίτο Σώμα Στρατού που δεν είχε εμπλακεί τις μάχες,  να κατευθυνθεί σε Λιμάνια  για να επιβιβαστεί σε πλοία. Την ίδια εντολή εδωσε και στον Τσολάκογλου που δεν ακολούθησε τον Φράγκου στο Ουσάκ και πήγε στον Τσεσμέ για επιβίβαση.

Όλα αυτά είναι πραγματικά γεγονότα και όχι Ψευδογεγονότα, σαν τη μάχη του Αλή Βεράν.

Στην  Αθήνα , στις 17 Αυγούστου,  ο Γούναρης διέψευδε την  εκκένωση που είχε διατάξει ο Χατζηανέστης μετά το πολεμικό Συμβούλιο που έγινε στην Σμύρνη με τους Θεοτόκη Στράτο και Στεργιάδη. 

Ο Κεμάλ για να βοηθήσει τον Γούναρη, έγραφε στις εφημερίδες του στην Κωνσταντινούπολη ότι η κατάληψη της Μικράς Ασίας θα γινόταν σταδιακά σε 4-5 μήνες, ενώ οι Άγγλοι δήλωναν στο Λονδίνο  ότι «κανένα πολεμικό γεγονός δεν θα επιδράσει επί της μελλοντικής διασκέψεως για το Ανατολικό»

Σπυρίδων Χατζάρας