194 χρόνια από την τελετουργική εκτέλεση του Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια στο Ναύπλιο..27η Σεπτεμβρίου 1831. Η αποφράδα ημέρα του νέου Ελληνισμού .Σαν σήμερα οι Ρότσιλντ , η Στοά του Λονδίνου, και τα Τέκνα της και δολοφόνησαν στο Ναύπλιο τον Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια

O  τελετουργικός τρόπος της εκτέλεσης  του Καποδίστρια αποκαλύπτει τους δράστες. 

Πυροβολισμός στο κεφάλι και μαχαιριά στο Στομάχι .

 Δεν ήταν «μια απλή δολοφονία». Και στην Μάνη δεν είχαν τέτοια ……έθιμα.

Η τελετουργική εκτέλεση του Εθνάρχη έγινε το ξημέρωμα της Κυριακής 27 Σεπτεμβρίου 1831. 

Στο Λονδίνο και το Βατικανό, το ημερολόγιο εκείνη την αποφράδα ημέρα έδειχνε 9 Οκτωβρίου 1831.

 Η Αλυσίδα των δολοφόνων του Καποδίστρια περιλαμβάνει τους: 

1) Ρότσιλντ, 2) Μεγάλη Στοά του Λονδίνου 3)Άρθουρ Γουέλσλι, 1ος δούκας του Ουέλλινγκτον, 4) Λόρδος Ύπατος Αρμοστής Ιονίων Νήσων Σερ Φρέντερικ Ανταμ , υποστράτηγος στη Μάχη του Βατερλώ, επικεφαλής της 3ης Ελαφράς Ταξιαρχίας.5) Στοά της Ζακύνθου. 

Η εντολή Ρότσιλντ για την δολοφονία Καποδίστρια δόθηκε στον Ουέλλιγκτον, που την μετέφερε στην Άνταμ, που την διαβίβασε στον υποπρόξενο στο Ναύπλιο Έντουαρντ Ντώκινς. Αυτός ήταν ο επικεφαλής της συνομωσίας στο Ναύπλιο. 

 Ο τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης που ήταν πράκτορας των «Συνταγματικών» Άγγλων στο Καποδιστριακό Ναύπλιο, μας άφησε στα απομνημονεύματα του, το κλειδί, για την αναζήτηση των δολοφόνων του Καποδίστρια. Ήταν το μήνυμα που του έστειλαν από την Ύδρα, τον Αύγουστο του 1831. 

«Άσε θα γένει αλλιώς το πράγμα». 

Οι δολοφόνοι, καθοδηγήθηκαν από την Ύδρα, από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και τα ανδράποδα των Άγγλων, και υλοποιήθηκε από τους συνωμότες της θυγατέρας της Στοάς της Ζακύνθου της «Στοάς του Ηρακλέους».

 Ο οργανωτής της δολοφονίας ήταν ο πορτογάλος επιλοχίας Αντόνιο Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα, (Antonio Figueroa d’Almeida, 1781 – 1847), που έγινε στρατηγός στην Ελλάδα, λόγω της συμμετοχής του στην δολοφονία του Εθνάρχη όπως άλλωστε και ο Ρουφιανογιάννης.

Ο πορτογάλος μασόνος, και πράκτορας των Άγγλων, Αλμέιντα ήταν ο φρούραρχος του Ναυπλίου. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την ανατροπή του Αυγουστίνου ,η Διοικητική Επιτροπή των «συνταγματικών» , (Ιωάννης Κωλέττης, Ανδρέας Ζαΐμης, Γεώργιος Κουντουριώτης , Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος), προβίβασαν τον Αλμέιντα στον βαθμό του στρατηγού «για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Ελλάδα». 

 Το 1839  ,ο πράκτωρ Αντόνιο Φιγκέιρα, ο οργανωτής της δολοφονίας του Κυβερνήτη παντρεύτηκε την ανιψιά του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, Ζωή.

 Σύμφωνα με τον Νικόλαο Σπηλιάδη, στη δολοφονία εμπλεκόταν και ο πολιτάρχης του Ναυπλίου, Παναγιώτης Χρυσανθόπουλος, ο επονομαζόμενος Κακλαμάνος, ο οποίος διόριζε τους σωματοφύλακες του Καποδίστρια, και προς τον οποίο κατέβαλαν 3000 δίστηλα ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ο Ιωάννης Ορλάνδος, ο Δημήτριος Βούλγαρης, ο Σταμάτης Μπουδούρης, ο Αντώνιος Κριεζής, ο Δημητριος Βούλγαρης , και Κωνσταντίνος Ζωγράφος, για να πληρώσει τους δολοφόνους.

 Ο Παναγιώτης Χρυσανθόπουλος, ο επονομαζόμενος Κακλαμάνος ηταν μισθοφόρος στο Σώμα του Χατζημιχάλη Νταλιάνη και είχε χάσει το χέρι του στη μάχη του Φαλήρου . 

 Εκείνος που πυροβόλησε εξ επαφής τον Κυβερνήτη ήταν ο κουλοχέρης και μονόφθαλμός Κρητικός Γεώργιος Κοζώνης, τον οποίο τοποθέτησε ως σωματοφύλακα του κυβερνήτη εκείνη την ημέρα ο Κακλαμάνος. Ο Αλέξανδρος Σούτζος ήταν αυτός που χτύπησε με το τεκτονικό ξίφος τον κυβερνήτη .

Ο γενικός συντονισμός της δολοφονίας έγινε από την Ζάκυνθο και τον επικεφαλής της Στοάς της Ζακύνθου Ρώμα. 

 Οι απεσταλμένοι των Ρόστιλντ και της Στοάς του Λονδίνου δολοφόνησαν την Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τον αληθή στύλο της Πατρίδος, και το καύχημα του Γένους ολοκλήρου, στου οποίου το πρόσωπο οι αληθείς Πατριώτες έβλεπαν τον δεύτερο Μιλτιάδη , και τον νέο Θεμιστοκλή. 

 Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν ο ελευθερωτής της Ελλάδας και ο Φιλογενής ηγέτης της Αναγέννησης του Ελληνικού Εθνους. 

Οι Ρότσιλντ, ο Ρώμας, οι Άγγλοι, η Στοά Ρόπαλον του Ηρακλέους, η Στοά της Ζακύνθου, ο Μαυροκορδάτος, ο Μιαούλης, και ο Μακρυγιάννης πρωταγωνίστησαν στη δολοφονία του Καποδίστρια . Η δολοφονία του κυβερνήτη από πληρωμένους μπράβους επιβεβαιώθηκε και τεκμηριώθηκε και από τον Τρύφωνα Ευαγγελίδη. Ο κυβερνήτης, πυροβολήθηκε εκ του σύνεγγυς και από πίσω και αυτό δείχνει τον μονόχειρα και μονόφθαλμο ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΖΩΝΗ που δεν ήταν ο «σωματοφύλακας του Καποδίστρια», όπως λένε ο Μυνχάουζεν της Στοάς αλλά τοποθετήθηκε στη φρουρά του από τον Κακλαμάνο εκείνο το πρωί.

 Στην δολοφονία του κυβερνήτη, συμμετείχε και ο στρατιώτης Ιωάννης Καραγιάννης, από το Ζητούνι, που ήταν διορισμένος από τον Κακλαμάνο, ως φρουρός των Μαυρομιχαλαίων. 

 

Το όπλο , είχε αγοραστεί από έναν άνθρωπο των Μαυρομιχαλαίων, ονόματι Σκορδούλη, μαζί με μια άλλη, ίδια πιστόλα, που είχε ο Γιώργος Μαυρομιχάλης, από τον Τηνιακό έμπορο Παξημάδη.

Ο δεύτερος πυροβολισμός, που αστόχησε, προήλθε από τον άλλο φρουρό Μαυρομιχαλαίων, τον πατρινό Ανδρέα Γεωργίου, που στεκόταν απέναντι από την είσοδο του Αγίου Σπυρίδωνα. 

 Η απόφαση για την εκτέλεση του Καποδίστρια, δεν ελήφθη στην Ελλάδα , στη σύσκεψη των 5 καραβοκυραίων στην Υδρα, αλλά σε πολύ υψηλά επίπεδα. 

Η απόφαση ήταν του Ρότσιλντ, και την έφερε εις πέρας ο άνθρωπός τους ο Ουέλλιγκτον, με την έγκριση της Στοάς του Λονδίνου. Χωρίς την εντολή της «μητέρας του Κόσμου», ούτε ο Ρώμας, ούτε κανείς άλλος Μασσόνος, θα τολμούσε να δολοφονήσει τον Καποδίστρια. Για τον λόγο αυτό ,190 χρόνια μετά τη δολοφονία , παραμένουν ως «άκρως απόρρητοι» οι ενοποιημένοι Φάκελοι, «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS», που περιέχει όλα τα σχετικά αγγλικά έγγραφα, και πιθανώς το ιδιόχειρο σημείωμα του μεγάλου Δασκάλου της «μητέρας του Κόσμου», του δούκα του Σάσεξ , Αύγουστου Φρειδερίκου, και ο Φάκελος Μάουερ, του μέλους της αντιβασιλείας και Υπουργού της Δικαιοσύνης , που είχε συγκεντρώσει τα δικά του στοιχεία, και τον οποίο με κάποιο τρόπο τον έβαλαν στο χέρι οι 'Αγγλοι, ο οποίος έχει τίτλο «MINISTER DE LA JUSTICE, A ΄ SA MAJSTΕ΄ LE ROIS POUR LA REGENCE». 

 Οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης που μετείχαν της συνομωσίας ήσαν παρόντες στη δολοφονία, και είχαν τον ρόλο που είχε ο Όσβαλντ στη δολοφονία του Τζων Κέννεντυ. Του χρήσιμου ηλίθιου. Ήσαν εκεί για να κατηγορηθούν και να τους φορτώσουν την εκτέλεση.

Ο Πορτογάλος τυχοδιώκτης Αντόνιο Αλμέϊντα που από Επιλοχίας στην Ποερτογαλία έγινε στρατηγός στην Ελλάδα λόγω του ρόλου του στη δολοφονία του Καποδίστρια

Η δολοφονία του Καποδίστρια οργανώθηκε από 

από τον μασόνο, και πράκτορα των Άγγλων,

Αλμέϊντα, που ηταν ο Φρούραρχο του Ναυπλίου 

 και τον Ρώμα. 

 

Η Στοά της Πορτογαλίας, αναγνωρίστηκε άλλωστε , από το Λονδίνο, 

με την προσωπική παρέμβαση του Δούκα του Σάσσεξ. 

 Ο Κυβερνήτης , πυροβολήθηκε εκ του σύνεγγυς και από πίσω και

αυτό δείχνει τον μονόχειρα και μονόφθαλμο ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΖΩΝΗ που

 δεν ήταν «σωματοφύλακας του Καποδίστρια», αλλά τοποθετήθηκε 

στη φρουρά του από τον Κακλαμάνο εκείνο το πρωί, και τον οποίο 

είχε στρατολογήσει ο Αλμέϊντα. 

 Ο Αντόνιο Φιγκέιρα ντ’ Αλμέϊντα, (Antonio Figueroa d’Almeida, 

1781 – 1847), ήταν πορτογάλος υπαξιωματικός που υπηρέτησε υπό 

τους Άγγλους και τον Ουέλλιγκτον στον πόλεμο της Ιβηρικής 

Χερσονήσου εναντίον του Ναπολέοντα.

 Ο αγγλο-πορτογαλικός Στρατός στην Ιβηρική (Exército Anglo-Luso 

ή Exército Anglo-Português) ήταν υπό τις διαταγές του στρατηγού 

Arthur Wellesley. Του Ουέλλιγκτον

Τα πορτογαλική τάγματα εξοπλίστηκαν με βρετανικά όπλα, και εκπαιδεύτηκαν με τα βρετανικά πρότυπα . 

 Στις 22 Απριλίου 1809 ο Wellesley έγινε διοικητής του Βρετανικού Στρατού στη χερσόνησο, και ταυτόχρονα διορίστηκε από την 

πορτογαλική κυβέρνηση ως Διοικητής του πορτογαλικού στρατού.

Στη συνέχεια οι δύο στρατοί υπό τις διαταγές του, μετατράπηκαν

 σε ένα ενιαίο ολοκληρωμένο στρατό. Συνήθως, οι μεραρχίες συγκροτούνταν από δύο βρετανικές και μια πορτογαλική ταξιαρχία, 

ενώ η «ελαφρά ταξιαρχία» είχε δυο βρετανικά συντάγματα και ένα πορτογαλικό. 

 Ο Αντόνιο Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα σύμφωνα με την έρευνα του

 διευθυντή ιστορίας του πορτογαλικού στρατού συνταγματάρχη 

Henrique Lima Ferreira, γεννήθηκε στην Elvas και ήταν ο γιος του 

λοχία του 3ου συντάγματος πυροβολικού Μανουήλ Φιγκέιρα 

ντ’ Αλμέιντα και εγγονός του Francisco Xavier de Almeida, που ήταν στρατιώτης του ίδιου συντάγματος. Κατατάχτηκε στο σύνταγμα πυροβολικού του πατέρα του στις 3 Νοεμβρίου 1796.

 Μετά από 13 χρόνια μετατάχτηκε στο Ιππικό που το εκπαίδευαν 

οι Άγγλοι και έγινε επιλοχίας του 8ου συντάγματος Ιππικού, 

του οποίου διοικητής ήταν ο συνταγματάρχης Τζον Μπράουν. 

 Με το Ιππικό συμμετείχε στις επιχειρήσεις του 1810, 1811 και 

1812, και διακρίθηκε στην μάχη του Fuentes de Canto. 

 Στις 15 Φεβρουαρίου 1815 ο διοικητής του συντάγματος João 

Pereira de Lacerda , πρότεινε την προαγωγή του σε αξιωματικό. 

 Στις 19 Ιουνίου 1815 του προτάθηκε να ακολουθήσει τη μεραρχία εθελοντών που στάλθηκε στο Μοντεβίδεο αλλά δεν δέχθηκε. 

Οι Τελευταίες πληροφορίες για τον Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα στο

αρχείο του πορτογαλικού στρατού ήταν η έκθεση του ταγματάρχη 

Hugh Owen, στις 4 Μαρτίου 1816 , μια δήλωση ασθενείας στις

 30 Ιουνίου του ίδιου έτους, και η πρόταση για την απόλυση το,

 που υπογράφηκε 20 Φεβρουαρίου 1817. 

 Το 1823 πολέμησε με τους «Φιλελεύθερους» συνταγματικούς κατά

 των Γάλλων του Δούκα Ανγκουλέμ και μετά το «Κομιτάτο» του 

Λονδίνου , τον χρειάστηκε στην Ελλάδα και τον έστειλαν μαζί με τον πράκτορα Φαβιέρο. 

 Το 1825, τον έστειλαν στην Ελλάδα και κατατάχθηκε στο τακτικό

 σώμα του πράκτορα Φαβιέρου. 

Μετά την εκστρατεία στη Χίο έμεινε εκεί , αλλά με την άφιξη του Καποδίστρια τον έφεραν πίσω στο Ναύπλιο και διορίστηκε

 επιθεωρητής του τακτικού στρατού (1829) και αργότερα 

φρούραρχος Ναυπλίου (1830). 

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την ανατροπή του

 Αυγουστίνου , η Διοικητική Επιτροπή των «συνταγματικών» , 

(Ιωάννης Κωλέττης, Ανδρέας Ζαΐμης, Γεώργιος Κουντουριώτης , Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος),  προβίβασαν τον Αλμέϊντα στον

 βαθμό του στρατηγού «για τις υπηρεσίες που προσέφερε 

στην Ελλάδα». 

 Η Αντιβασιλεία.τον διόρισε φρούραρχο της Αίγινας με τον βαθμό 

του συνταγματάρχη (1833), και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε φρούραρχος στο Μεσολόγγι και με αυτή την ιδιότητα κατέστειλε

 το κίνημα του συνταγματάρχη Ν. Ζέρβα (1837). Μετά ξαναέγινε φρούραρχος στο Ναύπλιο. 

 Το 1839 ,ο πράκτωρ Αντόνιο Φιγκέιρα παντρεύτηκε την ανιψιά του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, Ζωή. 

Σπυρίδων Χατζάρας