Το Ισπανικό παράδειγμα που επικαλείτο ο Υψηλάντης. Στις 19 Μαρτίου 1812 ψηφίστηκε το Ισπανικό Σύνταγμα που δώρισαν οι Άγγλοι στους Ισπανούς

 

Το Ισπανικό Σύνταγμα του 1812 καθιέρωσε τη συνταγματική μοναρχία και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. 

Η νομοθετική εξουσία άνηκε στους Κορτές και το βασιλιά, και η εκτελεστική εξουσία στο βασιλιά. Ο βασιλιάς ορκίστηκε στο σύνταγμα και δεν είχε κανένα δικαίωμα να διαλύσει το Κορτές ή να αναβάλει την σύγκληση τους. 

Το Σύνταγμα προέβλεπε την καθολική ψηφοφορία για τους άνδρες, την προσωπική ελευθερία, το απαραβίαστο της κατοικίας, την ελευθερία του Τύπου και η ελευθερία του «επιχειρείν». Πολιτικά δικαιώματα αναγνωρίστηκαν μόνο σε όσους δεν είχαν μια πρόσμιξη του αίματος νέγρων. Προβλεπόταν αγροτική μεταρρύθμιση το προβάδισμα του καθολικισμού και η εξουσία του στέμματος στις υπερπόντιες κτήσεις.

"Η υιοθέτηση του Συντάγματος του 1812" από τον Σαλβαδόρ Βινέγκρα.

Το Σύνταγμα του 1812  απαγόρευε τη συγκέντρωση της πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας, τα ειδικά δικαστηρία, όπως το δικαστήριο της Ιεράς Εξέτασης και τις «χούντες ασφαλείας», που ήταν επιφορτισμένες με υποθέσεις εσχάτης προδοσίας.

 Έξι εβδομάδες μετά την επιστροφή του βασιλιά Φερδινάνδου Ζ, στη Ισπανία , το σύνταγμα καταργήθηκε, στις 4 Μαΐου και στις 10 Μαΐου, οι φιλελεύθεροι ηγέτες συνελήφθησαν και η Ισπανία επέστρεψε στον απολυταρχισμό. Το Δεκέμβριο του 1819, ένα εκστρατευτικό σώμα με προορισμό τη Νότια Αμερική συγκεντρώθηκε στο La Isla de Leon, κοντά στο Καντίζ. 

Την 1η Ιανουαρίου 1820, ο Rafael del Riego, διοικητής του Σώματος, τάχθηκε υπέρ του Συντάγματος του 1812. Ήταν τέτοια η δυσαρέσκεια με την διακυβέρνηση του Φερδινάνδου ώστε η εξέγερση συνάντησε λίγη αντίσταση. Στις 6 Μαρτίου 1820, ο βασιλιάς ήταν υποχρεωμένος να εκδώσει διάταγμα με το οποίο καλούσε τους Κορτές και την επόμενη ημέρα συναίνεσε στην αποκατάσταση του Συντάγματος. 

Στις 26 Μαρτίου 1820 εξέδωσε ένα άλλο διάταγμα που υποχρέωνε τον λαό να ορκιστεί της πίστης στο Σύνταγμα. 

Το Σύνταγμα παρέμεινε σε ισχύ για τρία χρόνια, που και έκτοτε περιγράφεται ως «η φιλελεύθερη τριετία της Ισπανίας».

. Όταν λοιπόν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στην Προκήρυξη «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» προσέθεσε την παράγραφο  «Το έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξη τους Δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσιν υπείκει όλαι μας αι πράξεις…» άκανε άνοιγμα εις τον αγγλοσαξωνικό κοινοβουλευτισμό και στην αποκατάσταση του στην Ισπανία. Το ίδιο έκανε με την φράση. « Μάρτυς η lσπανία, ήτις πρώτη και μόνη κατετρόπωσε τας αηττήτους φάλαγκας ενός τυράννου», με την οποία υποτίθετο ότι εξυμνούσε τον Ουέλλιγκτον που κατατρόπωσε τα φάλαγγας του Τυράννου (Ναπολέοντα), αλλά αναφερόταν στην  Ισπανική επανάσταση του 1820 κατά του Τύραννου Φερδινάνδου.