22/4/25

Συνηθίσαμε στους κάλπικους καιρούς, Δυστυχώς 58 χρόνια μετά την Εθνοσωτήριο δεν μπορούν να καταλάβουν οι νεοέλληνες γκρεκορωμιοί, τι έγινε την 21η Απριλίου 1967. Και οι πολιτικοί απόγονοι των Κάλπηδων Κλεφτολουμπινέ συνεχίοζουν να μας μιλάνε για το μήνυμα της «Μαύρης Επετείου» οι δε «θαυμαστές» του Γεωργίου Παπαδόπουλου συνεχίζουν να χειροκροτούν το έργο του.

Από το έργο του Γεωργίου Παπαδοπούλου δυο είναι που παραμένουν ζωντανά στις μέρες μας. Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ και η εισφορά στα Δάνεια με το ΝΔ 887/71. 

 Για την νομιμοποίηση του ΚΚΕ διάφοροι θέλουν να στερήσουν το φωτοστέφανο από τους Απριλιανούς.

Κάποιος μάλιστα, μου έγραψε,  « κάνεις το γνωστό κόλπο της μεταπολίτευσης όπου κατηγορείς κάποιον για κάτι που έκανε κάποιος άλλο» , και άλλος με διόρθωσε: « Αυτό ήταν επίτευγμα του Καραμανλή όχι του Παπαδόπουλου!!!». Και άλλος μου έγραψε, «ο Χατζιδάκης τα έχει διαψεύσει όλα αυτά που λες τόσα χρόνια για την 21 Απριλίου». 
 Παρατηρώ  καταρχήν μια αδυναμία κατανόησης της σχέσης Αιτίου-Αιτιατού
Και δεν νομίζω ο κ. Χατζηδάκης να έχει διαψεύσει τις άοκνες προσπάθειες ηρωοποίησης και αγιοποίησης των "αγωνιστών Κομμουνιστών", με τους βασανισμούς, στην «ταράτσα» της Μπουμπουλίνας, με το ΕΑΤ-ΕΣΑ,  και με τον Διόνυσο.

Τις τελευταίες ημέρες μπήκα στον Κόπο και σας θύμισα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. 
Όλοι μιλούσαν για την Δικτατορία του παλατιού
Και ο αμερικανικός Παράγων κατέστησε σαφές ότι η δικατατορία του παλατιού δεν ηταν ανεκτή. Μέχρι και οι Σουλτσμπέργκερ το είπαν στον Γλυξμπουργκ.

 Επομένως, αυτό που δεν επιτεπόταν να κάνουν οι Στρατηγοί , το εκαναν οι απείθαρχοι Συνταγματάρχες και οι εκλογές δεν έγιναν. 

Το ζητούμενο, δεν ειναι το  πως σκεπτόταν ο Παπαδόπουλος, διότι με αυτό ασχολείαι  και ο κ. Χατζηδάκης, αλλά το πως σκεπτόταν ο αμερικανικός  και ο Συμμαχικός παράγων.
Η Ουσία δεν βρίσκεται στις συλλήψεις που εκανε ο Ντερτιλής τα ξημερώματα  της 21ης  Απριλίου, αλλά στο γιατί ο Γκλύξμπουργκ όρκισε την κυβέρνηση Κόλλια, και γιατί οι αμερικανοί λαι το ΝΑΤΟ, δεν αντέδρασαν .
Ο Γκλύξμπουργκ και ο Συμμαχικός παράγων ήθελαν την ματαίωση των εκλογών  και την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο που δεν μπορούσε να κάνει ο Μητσοτάκης.
Η απόσυρση της Μεραρχίας διατάχθηκε από τον Κωνσταντίνο που την φόρτωσε στον Παπαδόπουλο.
Αμεσως μετά, ήρθε η ώρα της "Δημοκρατικής" Χούντας των Δημοκρατών Στρατηγών που θα ανέτρεπαν τη Χούντα Παπαδόπουλου, και θα έκαναν μια δημοκρατική βασιλική κυβέρνηση που θα έκανε εκλογές μετα από ενα δυο χρόνια.
Αυτό έγινε στις 13 Δεκεμβρίου.

Πολλοί,  μου ανέφεραν το μελέτημα του κ.Χατζηδάκη, ως απάντηση στις κρίσεις μου.
 Ο κ Χατζηδάκης  ειναι απολογητής και υμνητής της Επταετίας. Δεν απαντά σε εμένα.  Αυτό πιστεύει, αυτό γράφει και καλά κάνει. 
Εγώ , απλώς,  προσπαθώ να καταλάβω τι εγινε.

Θα παρακαλούσα πάντως  τον κ. Χατζηδάκη, (εφόσον γνωρίζει), να αποκαλύψει το  πως βρέθηκε υπουργός ο Υπάλληλος της Cia Ανδρουτσόπουλος. Πως βρέθηκε Υπουργός ο Τοτόμης, και πως βρέθηκαν Υπουργοί ο Ορλάνδος και ο Ροζάκης. 

Θα ειναι κάτι πολύτιμο.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στο ερώτημα σου γιατί ο Κοκός όρκισε την κυβέρνηση Κόλλια απάντησαν "έγκριτοι" δημοσιογράφοι από τα βοθροκάναλα ότι αυτό το έκανε από απειρία και φόβο ....

Ανώνυμος είπε...

Κυπριακό , αποστασία του '65, δικτατορία 67-74 είναι άρρηκτα συνδεμένα. Όπως συνδεμένες είναι οι διώξεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης με τα γεγονότα στην Κύπρο. Όπως αναφερα και χθές η περίοδος ξεκινάει το '65 με την αποστασία. Η περίοδος '65 -'74 είχε τον ίδιο στόχο το Κυπριακό, από διαφορετικά στρατόπεδα Λονδίνου, Ουάσιγκτον.Ακολούθησε μετά την εκπλήρωση του στόχου,διαίρεση του Κυπριακού κράτους η δήθεν μεταπολίτευση που είναι η ομαλοποίηση της ελεγχόμενης πολιτικής σκηνής της Ελλάδας,χώρας μέλος του ΝΑΤΟ. Ο ελληνισμός βρίσκεται σε ιδιάζουσα κατάσταση στην οποία αποτελεί υποτελή "σύμμαχο" των εχθρών του με ηγεσία ελεχγόμενη από τα εχθρικά συμφέροντα. Η διαίρεση αποτελεί μόνιμη επιδιωκόμενη κατάσταση των ξένων όπως και η συνειδητή επίθεση στον πολιτισμό και πνεύμα του τόπου. Η διάκριση και αναγνώριση των αρνητικών ιστορικών περιόδων ,πολιτικών παρατάξεων ,ιδεολόγημα των απολεί γνώρισμα νοήμωνων ανθρώπων.Η αναγνώριση του προβλήματος φέρνει την λύση. Προτιμότερη η υπό κρίση ελεύθερη σκέψη από τους κομματικούς οπαδούς, ιδιοτελείς πελάτες. Εάν υπήρχε η πρώτη η χώρα δεν θα έφθανε στην μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση πνευματική,οικονομική,ηθική,αξιακή με τα μνημόνια και την πλήρη απώλεια αυτοδιάθεσης.

ΤΟ 5% ΕΧΕΙ ΟΥΡΑ