Με το πρωινό δρομολόγιο η Μαφία μετέφερε στη Σάμο την Δευτέρα 60 νέους Παπανδρέλληνες. 49 άνδρες, μία γυναίκα και δέκα παιδιά. Τους υπεδέχθη το λιμενικό. Την Κυριακή ήταν οκτώ άνδρες, οκτώ γυναίκες και δύο ανήλικα παιδιά.
Σύνολο 12 ακόμα λαθρο -λληνόπουλα , που εγεννήθηκαν ασυνόδευτα στην Ελλάδα.
Και η τελευταία «μωρή παρθένα», του ΠΑΣΟΚ, που ψήφισε τον λαθρονόμο, θα πρέπει να έχει καταλάβει τι ψήφισε.Από εδώ και πέρα δεν υπάρχουν «μωρές παρθένες» αλλά μόνο προδότες.
Σπ.Χ
6/4/10
Είμαι ένας μεταμφιεσμένος Έλληνας με αμερικανική καρδιά…».
Ο Πρίγκιψ Νικόλαος , ο Αδελφός, αυτοπεριγράφεται
«Είμαι 37 ετών στην καρδιά της ελληνικής πολιτικής. Δεν ξέρω αν ο Γουόλτερ σου είπε για το υπόβαθρό μου. Είμαι μισός Αμερικανός και μισός Έλληνας… Γεννημένος στο Σαν Φρανσίσκο, είμαι μετανάστης στην Ελλάδα… Ο παππούς μου και ο πατέρας μου είναι ίσως οι πιο διάσημοι και κακόφημοι πολιτικοί στην Ελλάδα από το 1900. Αυτή τη στιγμή ο πατέρας μου είναι επικεφαλής αυτής της καταραμένης χώρας σαν πρωθυπουργός, για ακόμη μια φορά. Ο αδελφός μου είναι βουλευτής με το πνεύμα της δεκαετίας του ‘60. Η μητέρα μου προήδρευε και προεδρεύει σε διάφορες γυναικείες οργανώσεις. Ο γαμπρός μου 100% είναι πολιτικός για τα πανηγύρια. Περιστασιακά και εγώ ο ίδιος στήνω μια παράσταση ως υιός του. Είμαι ένας μεταμφιεσμένος Έλληνας με αμερικανική καρδιά…».
Νίκος Παπανδρέου (Επιστολή προς την Αμερικανίδα φίλη του Χριστίνα Βαρντ – Περιοδικό «Νέμεσις», τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2004)
«Είμαι 37 ετών στην καρδιά της ελληνικής πολιτικής. Δεν ξέρω αν ο Γουόλτερ σου είπε για το υπόβαθρό μου. Είμαι μισός Αμερικανός και μισός Έλληνας… Γεννημένος στο Σαν Φρανσίσκο, είμαι μετανάστης στην Ελλάδα… Ο παππούς μου και ο πατέρας μου είναι ίσως οι πιο διάσημοι και κακόφημοι πολιτικοί στην Ελλάδα από το 1900. Αυτή τη στιγμή ο πατέρας μου είναι επικεφαλής αυτής της καταραμένης χώρας σαν πρωθυπουργός, για ακόμη μια φορά. Ο αδελφός μου είναι βουλευτής με το πνεύμα της δεκαετίας του ‘60. Η μητέρα μου προήδρευε και προεδρεύει σε διάφορες γυναικείες οργανώσεις. Ο γαμπρός μου 100% είναι πολιτικός για τα πανηγύρια. Περιστασιακά και εγώ ο ίδιος στήνω μια παράσταση ως υιός του. Είμαι ένας μεταμφιεσμένος Έλληνας με αμερικανική καρδιά…».
Νίκος Παπανδρέου (Επιστολή προς την Αμερικανίδα φίλη του Χριστίνα Βαρντ – Περιοδικό «Νέμεσις», τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2004)
Άντε ρε Έλληνες. Βάλτε επιτέλους το ταριχευμένο μυαλό να δουλέψει λίγο.
Τι είναι το ΠΑΣΟΚ; Αλίμονο σ’ όσους το ψάχνουν ακόμη
Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Σκούζουν, ωρύονται και αγανακτούν – πολύ καθυστερημένα – πολλοί ψηφοφόροι και μη του ΠΑΣΟΚ αναρωτώμενοι: Μ’ αυτά τα οικονομικά, εξοντωτικά οικονομικά μέτρα τι σκατά αντιπροσωπεύει ιδεολογικά το «κίνημα»;
Δυστυχώς, και γι’ αυτούς και για όσους δεν το ψήφισαν ποτέ και για την Ελλάδα, το ερώτημα ετέθη πολύ καθυστερημένα: Είχαν τόσα και τόσα χρόνια μπροστά τους – με λίγη σκέψη και λίγη κρίση – να διαπιστώσουν ότι ήταν ένα μεγάλο τίποτα. Όταν το 1996, ο «καταλληλότερος» Κ. Σημίτης ανέβαινε τα σκαλοπάτια του Μεγάρου Μαξίμου, ο γράφων έκανε ετούτη τη θλιβερή πρόβλεψη, γράφοντας: «Ό,τι δεν μπόρεσαν οι Γερμανοί με την Γκεστάμπο και τα «Στούκας», το κάνουν τώρα με το... νέο Έλληνα πρωθυπουργό, τον οποίο οι ξένοι εμφανίζουν ως νέο Μεσσία. Πρόκειται για το πιο μεγάλο και πιο επικίνδυνο εθνικό έγκλημα γιατί η κονιορτοποίηση και η άλωση της ψυχής του λαού οδηγεί ευθέως στον εθνικό θάνατο».
Συνεχίζοντας και φιλοτεχνώντας την «ιδεολογία» του «κινήματος» έγραφα:
«Έχουμε, λοιπόν, απτό το αποκρουστικό παπανδρεϊκό σχήμα: προσωπολατρεία + αυθαιρεσία + χυδαιότητα + ανυπαρξία ή ατροφία θεσμών + παντοειδή ανομία = εθνικό θάνατο και ηθικό, κοινωνικό και πολιτικό ευνουχισμό του λαού».
Προχωρώντας και αναδεικνύοντας την «ιδεολογική» του φυσιογνωμία κατέληγα, επισημαίνοντας τις διαδοχικές του μεταμορφώσεις: «Από τον μαρξιστικό σοσιαλισμό μεταμορφώθηκε σε σκέτο σοσιαλισμό και λίγο αργότερα ασπάστηκε την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία για να καταλήξει, προσεχώς σε ιδεολογία αγνώστου τύπου ρέπουσα μάλλον προς τις φασίζουσες αντιλήψεις και πρακτικές» (βλ. ολόκληρο εκείνο το κείμενο, το οποίο είχε τον τίτλο: «Η χυδαιότητα ως θεσμός του πολιτικού «μας» συστήματος», στα «Πολιτικά Θέματα» της 2/2/1966 – αναδημοσιεύεται και στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα, 2002, σελ. 351-356).
Χαμένα λόγια και ανώφελες διώξεις μέσα στον ορυμαγδό της χυδαίας προπαγάνδας και του διαγκωνισμού των... ιδεολόγων πάσης αποχρώσεως να κάνουν καριέρα, να τα οικονομήσουν και να ζήσουν ζωή χαρισάμενη.
Και αυτοί μεν ξανά προς τη δόξα τραβούν και πάλι τα οικονομούν, ενώ οι αντιστεκόμενοι πεινούν!
Αυτοί που υποτίθεται αναζητούν το ιδεολογικό στίγμα του ΠΑΣΟΚ πότε θα επιχειρήσουν το ιδεολογικό και πολιτειακό άλμα της αποχλωροφορμίασης;
Άντε ρε Έλληνες. Βάλτε επιτέλους το ταριχευμένο μυαλό να δουλέψει λίγο.
Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Σκούζουν, ωρύονται και αγανακτούν – πολύ καθυστερημένα – πολλοί ψηφοφόροι και μη του ΠΑΣΟΚ αναρωτώμενοι: Μ’ αυτά τα οικονομικά, εξοντωτικά οικονομικά μέτρα τι σκατά αντιπροσωπεύει ιδεολογικά το «κίνημα»;
Δυστυχώς, και γι’ αυτούς και για όσους δεν το ψήφισαν ποτέ και για την Ελλάδα, το ερώτημα ετέθη πολύ καθυστερημένα: Είχαν τόσα και τόσα χρόνια μπροστά τους – με λίγη σκέψη και λίγη κρίση – να διαπιστώσουν ότι ήταν ένα μεγάλο τίποτα. Όταν το 1996, ο «καταλληλότερος» Κ. Σημίτης ανέβαινε τα σκαλοπάτια του Μεγάρου Μαξίμου, ο γράφων έκανε ετούτη τη θλιβερή πρόβλεψη, γράφοντας: «Ό,τι δεν μπόρεσαν οι Γερμανοί με την Γκεστάμπο και τα «Στούκας», το κάνουν τώρα με το... νέο Έλληνα πρωθυπουργό, τον οποίο οι ξένοι εμφανίζουν ως νέο Μεσσία. Πρόκειται για το πιο μεγάλο και πιο επικίνδυνο εθνικό έγκλημα γιατί η κονιορτοποίηση και η άλωση της ψυχής του λαού οδηγεί ευθέως στον εθνικό θάνατο».
Συνεχίζοντας και φιλοτεχνώντας την «ιδεολογία» του «κινήματος» έγραφα:
«Έχουμε, λοιπόν, απτό το αποκρουστικό παπανδρεϊκό σχήμα: προσωπολατρεία + αυθαιρεσία + χυδαιότητα + ανυπαρξία ή ατροφία θεσμών + παντοειδή ανομία = εθνικό θάνατο και ηθικό, κοινωνικό και πολιτικό ευνουχισμό του λαού».
Προχωρώντας και αναδεικνύοντας την «ιδεολογική» του φυσιογνωμία κατέληγα, επισημαίνοντας τις διαδοχικές του μεταμορφώσεις: «Από τον μαρξιστικό σοσιαλισμό μεταμορφώθηκε σε σκέτο σοσιαλισμό και λίγο αργότερα ασπάστηκε την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία για να καταλήξει, προσεχώς σε ιδεολογία αγνώστου τύπου ρέπουσα μάλλον προς τις φασίζουσες αντιλήψεις και πρακτικές» (βλ. ολόκληρο εκείνο το κείμενο, το οποίο είχε τον τίτλο: «Η χυδαιότητα ως θεσμός του πολιτικού «μας» συστήματος», στα «Πολιτικά Θέματα» της 2/2/1966 – αναδημοσιεύεται και στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα, 2002, σελ. 351-356).
Χαμένα λόγια και ανώφελες διώξεις μέσα στον ορυμαγδό της χυδαίας προπαγάνδας και του διαγκωνισμού των... ιδεολόγων πάσης αποχρώσεως να κάνουν καριέρα, να τα οικονομήσουν και να ζήσουν ζωή χαρισάμενη.
Και αυτοί μεν ξανά προς τη δόξα τραβούν και πάλι τα οικονομούν, ενώ οι αντιστεκόμενοι πεινούν!
Αυτοί που υποτίθεται αναζητούν το ιδεολογικό στίγμα του ΠΑΣΟΚ πότε θα επιχειρήσουν το ιδεολογικό και πολιτειακό άλμα της αποχλωροφορμίασης;
Άντε ρε Έλληνες. Βάλτε επιτέλους το ταριχευμένο μυαλό να δουλέψει λίγο.
Όπλα έχουμε ας τα χρησιμοποιήσουμε σωστά
Στα χέρια των Ελλήνων Πολιτών 1,5 εκατομμύριο καραμπίνες και δίκαννα
Οι δεκάδες ληστείες και διαρρήξεις που καταγράφονται καθημερινά, οι εν ψυχρώ δολοφονίες από ληστρικές συμμορίες για λίγα ευρώ, αλλά και οι συνεχείς εισβολές σε σπίτια έκαναν τον περίφημο «μέσο πολίτη» να αισθάνεται ανασφαλής και να αναζητεί τρόπους να προστατεύσει τη ζωή και την περιούσια του.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., είχαν δηλωθεί στα κατά τόπους Αστυνομικά Τμήματα μέχρι και το τέλος Μαρτίου, περισσότερα από 1,5 εκατ. κυνηγετικά όπλα .( Οι εγγεγραμμένοι σε κυνηγετικούς συλλόγους που χρησιμοποιούν τα όπλα τους για το κυνήγι είναι 233.150,που μπορει να έχουν και δυο και τρια όπλα).Οι άλλοι είναι «ανεξάρτητοι μεμονομένοι».
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., το 2008 χορηγήθηκαν 77.018 νέες άδειες κατοχής κυνηγετικών όπλων, το 2009 55.276 και το πρώτο τρίμηνο του 2010 επιπλέον 5.349….
Σπ.Χ
Οι δεκάδες ληστείες και διαρρήξεις που καταγράφονται καθημερινά, οι εν ψυχρώ δολοφονίες από ληστρικές συμμορίες για λίγα ευρώ, αλλά και οι συνεχείς εισβολές σε σπίτια έκαναν τον περίφημο «μέσο πολίτη» να αισθάνεται ανασφαλής και να αναζητεί τρόπους να προστατεύσει τη ζωή και την περιούσια του.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., είχαν δηλωθεί στα κατά τόπους Αστυνομικά Τμήματα μέχρι και το τέλος Μαρτίου, περισσότερα από 1,5 εκατ. κυνηγετικά όπλα .( Οι εγγεγραμμένοι σε κυνηγετικούς συλλόγους που χρησιμοποιούν τα όπλα τους για το κυνήγι είναι 233.150,που μπορει να έχουν και δυο και τρια όπλα).Οι άλλοι είναι «ανεξάρτητοι μεμονομένοι».
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., το 2008 χορηγήθηκαν 77.018 νέες άδειες κατοχής κυνηγετικών όπλων, το 2009 55.276 και το πρώτο τρίμηνο του 2010 επιπλέον 5.349….
Σπ.Χ
Οι συνήθεις χάσκακες
Γράφει ο Κώστας Ζουράρις
«...οι συνήθεις χάσκακες, έχαινον ακούοντες την καινήν διδασκαλίαν, και προς αυτήν τον βίον ρυθμίζοντες, εζήτουν? να ζώσιν ελεύθεροι των από της θρησκείας δεσμών, φυσικήν ζώντες ζωήν, φυσικόν νόμον ακούοντες, ή μη ακούοντες ουδένα•» Μανουήλ Γεδεών: «Η πνευματική κίνησις του Γένους κατά τον ΙΗ΄ και ΙΘ΄ αιώνα». (Ερμής, 1976).
«...Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν απ\' την μεριά τους οι νικητές: να αλλοιώσουν τους νικημένους, να τους διδάξουν τα δικά τους, με σκοπό όχι βέβαια την απελευθέρωσή τους, αλλά για να εμφυσήσουν στους υποτελείς ένα μόνιμο αίσθημα θαυμασμού προς τους νικητές τους, δηλαδή ένα οριστικό σύνδρομο μειονεξίας...»
OI ΣΥΝΗΘΕΙΣ χάσκακες ξαναχτύπησαν. Ποιοί είναι όμως οι συνήθεις χάσκακες;
Τους γνωρίζουμε από την συνήθη ανελλήνιστη και ματαιόσπουδη κόψη τους: είναι οι «πεπολιτισμένοι» οι κατ’ επάγγελμα ενάρετοι, οι τα φώτα της Εσπερίας φέροντες. Οι συνήθεις χάσκακες, πλοηγοί της ευρωπαϊκής χρηστομάθειας, ουραγοί της ελληνικής μαρτυρίας, χάσκακες μπροστάρηδες της αφασίας.
Κι αφού έως άρτι, ουκ ολίγον κενοσπουδάζοντας, μας νουθέτησαν ως πολύ μορφωμένοι, παρα-μορφωμένοι μάλιστα, πως υπάρχουν πολλές Μακεδονίες και πολλά ονόματα - Μακεδονίες κι ότι τα Λακόστ είναι πιο ιερά πράγματα από την Μακεδονία και γι’ αυτό τα Λακόστ έχουν ονομασία προελεύσεως κατωχυρομένη, ενώ το κτιτορικόν όνομα ενός Λαού, η Μακεδονία του, αυτό είναι αδέσποτον και κοινόν τοις πάσι, μετά απ’ αυτό, ξαναχτύπησαν.
Σε περισπούδαστη και ως συνήθως ημι-εγγράμματη ανακοίνωση, οι συνήθεις ευρωφρενείς χάσκακες, προφασιζόμενοι εγκρατή οργήν για τις ταυτότητες όπου θα υπάρχει ή όχι ένδειξη θρησκεύματος, ζητούν χωρισμό, λέει, εδώ στην Ελλάδα, Εκκλησίας και Κράτους.
Και για μεν τα περί υποχρεωτικής αναγραφής, τα πράγματα είναι απλούστατα και τα είπαμε, όλοι όσοι ανήκουμε στην Ευχαριστιακή Σύναξη και δεν χάσκουμε: δεν είναι ορθόδοξο αυτό που είναι υποχρεωτικό. Το υποχρεωτικό είναι δυτική νεύρωση, διότι παράγεται από δουλοκτήτες και απευθύνεται σε δουλοπρεπείς.
Ολόκληρη η Εκκλησία μας δοξολογεί το Εκούσιον Πάθος. Θέλων, λέει, πηγαίνει ο Χριστός στον Γολγοθά. Αλλοιώς, δεν έχει αξία. Εκουσία πρέπει να είναι η νέκρωσις του εγωισμού μας, όπως και η δική του. Αλλοιώς, δεν είμαστε λογικά πρόβατα, όπως μας θέλει ο συλλογικός εαυτός μας όταν ψάλλουμε στον Ακάθιστο: χαίρε, αυλή λογικών προβάτων! Λογικών, διότι αλλοιώς είμαστε σκέτα πρόβατα. «Λογικών προβάτων», για να είμαστε ελεύθεροι αριστοκράτες που, Εθελούσιοι, καταργούμε το Εγώ μας, ώστε να ζήσει το Κοινόν (όπως έδειξα στο προηγούμενο τεύχος των 4T με το Δ,10 του Θουκυδίδη).
Επομένως, για τους γνωρίζοντες τα καθ\' ημάς και μη χάσκακας κατά τας Ευρώπας, το δελτίο ταυτότητας, αλλά και η παρούσα οργάνωση της Διοικούσης Εκκλησίας, σήμερα, είναι προϊόν της Βαυαροκρατίας και της υποτέλειας του καθ\' ημάς Κρατιδίου στην πανεπόπτρια Δύση.
Λάθος καυγάς, δηλαδή, για λάθος θέμα.
Ό,τι είναι υποχρεωτικό, δεν είναι ορθόδοξο και πάμε παρακάτω. Πριν όμως καταδείξω το γελοίο και το αναλφάβητο της θέσης που προτείνουν οι συνήθεις χάσκακες, δηλαδή, τον διαχωρισμό, όπως αυτοί λένε, της Εκκλησίας από το Κράτος, θα αναλύσω τον μηχανισμό, ο οποίος παράγει τον συνήθη χάσκακα, δηλαδή τον πάλαι αποκαλούμενο γενίτσαρο και νεωστί ευρωλιγούρη. Θα δείξω, πως χάνεις την ταυτότητα.
Ως γνωστόν ή άγνωστον, τέκνο κι εγώ της ελληνικής περιπέτειας, υπήρξα στην προσφυγιά, επί εικοσιτρία έτη συναπτά, αθέλητα στα πρώτα επτά, σχεδόν ηθελημένα στα υπόλοιπα.
Έζησα το συναμφότερον, δηλαδή έζησα εύκολα μέσα στα δύσκολα: έχασα τα στηρίγματά μου, αλλά ήμουν πλούσιος: ήμουν πρόσφυγας πολυτελείας. H ανακύκλωση της ελληνικής υποτέλειας με παίδευε, αλλά, με τα κριτήρια τα ισχύοντα, ήμουν «πεπαιδευμένος»: εν μέσω διωγμών και φυλακισμένων και καταδικασμένων δικών μου, είχα μεγαλώσει με πιάνο, γαλλικά, γερμανίδες γκουβερνάντες, εγκρατής της δυτικής μούσας, με πτυχία και σπουδές στο Μοτσαρτέουμ του Σαλτσβούργου και όσες σάλτσες απαιτεί η λεοντή του παρφέ ευρωλιγούρη.
Και ξέχασα: λάστ μπατ νοτ λιστ, εκτός του Λιστ, είχα οδηγήσει, τότε, όλα σχεδόν τα σπορ αυτοκίνητα που παρήγαγε η Εσπερία, με προτίμηση βέβαια, γι’ αυτά τα υπέροχα που τεχνουργούσε η Λιγουρία, στο Μαρανέλλο και αλλού. Ευρωλιγούρης λαγνουργών εν Λιγουρία, τί το βέλτιον;
Συμπέρασμα: υπήρξα πρόσφυξ ενοφθαλμισμένος. Στραβάδι μεν ήμουν, ως Έλλην, τότε, πλην όμως είχα τις προδιαγραφές για μια πλήρη συσσωμάτωσή μου, στον ιδεολογικό και κοινωνικό μηχανισμό της Δύσης.
Μικρή λεπτομέρεια: τις εγκύκλιες μου σπουδές, τις είχα παιδευτεί, άριστα, και με είχαν παιδέψει άριστα, τότε, στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Όταν τέλειωσα, θυμάμαι ότι ήμουν μεν φανατικός φωταδιστής, πάσχων την ευκοιλιότητα της προόδου, και χλεύην προσφέρων προς την Μάνα Εκκλησία, τυρβάζων ψιμμυθιωμένες μαλακίες για τα Αγια Λείψανα, διάβαζα όμως, στο πρωτότυπο, όλη την αρχαία Γραμματεία μας, πλην Ομήρου, όπου είχα δυσκολίες και, θυμάμαι, πως, τότε, τα Λατινικά μου ήταν εξ ίσου καλά και κακά με τα Γαλλικά μου.
Μετά, και λόγω, επιλογών, τεμπελιών και επιρροών, ξέχασα και την γλώσσα μου και τα Λατινικά μου και αγωνίζομαι - νωχελώς - να ξαναβρώ την πρώτη, χωρίς όμως να ψάχνω για τα δεύτερα.
Αυτό το χάϊ προφάϊλ, μου δημιούργησε τα εξής περίτρανα: μεγαλούργησα στην Εσπερία, όπου ως γνήσιος Γκρεκ, (δηλαδή απατεών και λαθροβίοτος, κατά τα Δυτικά Λεξικά του 18ου αιώνος και εφεξής), βρήκα, χωρίς να ψάξω, συμπαθή αργομισθία στο Παρίσι, όπου, επί είκοσι και εν έτη συναπτά, με πληρώνανε οι κουτόφραγκοι, για να κάθομαι: προσπαθούσα, δηλαδή, να εκδικηθώ για το πάρσιμο της Πόλης στα 1204, για την Απτερον Νίκη, για την Αφροδίτη, που οι κλέφτες Γάλλοι αξιωματικοί, στα 1803 ή τέσσερα, δεν θυμάμαι πια, της έσπασαν το χέρι, για να την κλέψουν, διότι τότε βέβαια δεν είχαμε τίποτε, παρά μόνον αξιοπρέπεια και παπάδες που βρίζανε και δέρνανε τους Γάλλους φωταδιστές και «πεπολιτισμένους» που κλέβανε, ενώ εμείς, λαός αριστοκράτης - πένης, «γι’ αυτά πολεμήσαμε»: υπέρ πίστεως και πατρίδος και προγόνων απάντων, δηλαδή για τα κωλομέρια μιας πέτρινης, ψεύτικης θεάς... Ψεύτικης τόσο, όσο κι η αλήθεια μας: νεφέλης πέρι, για ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη πολεμούμε... για ένα όνομα, για μια Μακεδονία χαμένη στην Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν Απόλλων οικείν...
Εκεί όμως στο διάσημο Πανεπιστήμιο Παρίσι 8, στην περιώνυμον Βενσέν, όλων των επαναστατικών ονείρων της Υφηλίου, εκεί, χωρίς να το θέλω έκανα και μια άλλη θητεία: ανακάλυψα το πως γίνεται η αλλοτρίωση ενός προσώπου, δηλαδή πως ένα κυρίαρχο σύστημα πετυχαίνει την αναπαραγωγή του, διαλέγοντας τα καλύτερα παιδιά των υποτελών - νικημένων και μετατρέποντας τον υποτελή ταλαντούχο μαθητή σε εθελοντή και φανατικό, διότι νεοφώτιστο, γενίτσαρο.
H συνταγή είναι απλή και την έχουν εφαρμόσει όλες ου εν τω κόσμω αυτοκρατορίες, οι οποίες γνωρίζουν ότι η κυριαρχία δεν εξασφαλίζεται μόνον με την κυριαρχία επί των σωμάτων, αλλά κυρίως, με την άλωση των ψυχών. H ηγεμονία, όπως το διαπιστώνει ο Πλάτων, ασκείται πειθοί τε και βία. Κι εδώ, το καθ\' ημάς συναμφότερον!
H συνταγή, η απλή.
α) Παίρνεις, ένα παιδί, που τόχεις διαλέξει ταλαντούχο ή το έχεις διακρίνει μέσα από τα συστήματα επιλογής-απορρίψεως (το Σχολείο). Το παιδί που έρχεται από μια νικημένη κοινωνία, όπως η ελληνική από το 1204 ή οι αφρικανικές, ασιατικές, λατινο-αμερικανικές κ.λπ., το παιδί λοιπόν αυτό έχει συνήθως «βγάλει» ένα κακό σχολείο, το οποίο λειτουργεί κακήν κακώς σε μια ξεχαρβαλωμένη, λόγω της ήττας, κοινωνία.
β) H νικημένη κοινωνία και ιδιαίτερα οι αρχηγοί της, έχουν ένα βαθύτατο αίσθημα κατωτερότητας έναντι του νικητή και προσπαθούν, για να απαλλαγούν από την ήττα τους, να δουν, και πολύ σωστά, για ποιούς λόγους υπερέχει ο νικητής.
Συνήθως, και αυτό είναι νόμος των κοινωνιών, εκτός των υλικών συνθηκών, ως κύρια αιτία της υπεροχής των νικητών αναγορεύεται το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Κι αυτό, πολλές φορές έχει ψήγματα αλήθειας. H παιδεία, ναι, παράγει Ισχύν.
Αρα:
γ) Σύσσωμη η νικημένη ηγεσία, αλλά και σύσσωμη -με καθυστέρηση- η νικημένη κοινωνία, προσπαθεί να διδαχθεί, να μιμηθεί και να πραγματοποιήσει τις γνώσεις, τις συνήθειες, τα ήθη και την ψυχαγωγία των νικητών. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν απ’ την μεριά τους οι νικητές: να αλλοιώσουν τους νικημένους, να τους διδάξουν τα δικά τους, με σκοπό όχι βέβαια την απελευθέρωσή τους, αλλά για να εμφυσήσουν στους υποτελείς ένα μόνιμο αίσθημα θαυμασμού προς τους νικητές τους, δηλαδή ένα οριστικό σύνδρομο μειονεξίας.
δ) Το ταλαντούχο παιδί των νικημένων, το παραλαμβάνει ένα κατά τεκμήριον -προσοχή όχι ανώτερο- αλλά ένα δυνατώτερο σύστημα. Το σύστημα το αμερικανο-αγγλο-γαλλο-γερμανικό γυαλίζει για το παιδί της Ψωροκώσταινας. Το ελληνάκι μου, ή το αφρικανάκι μου φτάνει στις «πρωτεύουσες» των επιστημών και των γραμμάτων, χωρίς να ξέρει καλά-καλά την γλώσσα του, τον πολιτισμό του, το παιδί μου είναι συνήθως φτωχόπαιδο, φτωχής οικογένειας, φτωχής εξαρτημένης περιφερειακής κοινωνίας, ενώ το κεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα ΓΥΑΛΙΖΕΙ. Οι «πνευματικές» αποικιοκρατικές πρωτεύουσες ΛΑΜΠΟΥΝ.
ε) Το νικημένο μου φτωχόπαιδο έχει ηλικία ανάμεσα στα 18 και 22. Είναι άπραγο και άβγαλτο βλαστάρι. Φτωχό, νικημένο, άγλωσσο και ξενιτεμένο, ξερριζωμένο.
στ) Το παραλαμβάνουν δάσκαλοι που γυαλίζουν, πανεπιστήμια που γυαλίζουν, ήθη που γυαλίζουν, διασκεδάσεις που γυαλίζουν.
Οικογένεια εκεί κοντά δεν υπάρχει, κοινωνία συγκροτημένη είναι μόνον η ξένη. Και η γλώσσα γύρω-γύρω, το περικυκλώνει, ξένη. Και έτσι λοιπόν, το παιδί μου χωρίς στηρίγματα, το βλαστάρι μου ανάμεσα στα μικρά του δεκαοχτώ χρόνια και τα άπραγα εικοσιδυό του, δεν μπορεί να ξεχωρίσει τί απ’ όσα γυαλίζουν είναι ντενεκές και τί είναι χρυσός. Το άπραγο παιδί μου, δηλαδή, δεν μπορεί να ασκήσει Διάκρισιν. Παίρνει ό,τι του προσφέρει η μηχανή που το κατασκευάζει, βγαίνει τέτοιος κιμάς, όπως τον έκοψε η πνευματική κρεατομηχανή που τον αλέθει.
Όταν μάλιστα το νικημένο παιδάκι μου το ξεχωρίσει ο ινστρούχτοράς του, το καλέσει σπίτι του και, έξω από τα μαθήματα, του «χαρίσει την εύνοια» του, δείχνοντάς του το πως ο ινστρούχτορας ζει, με τί ψυχαγωγείται, τί μουσική τον θέλγει και πως γαστρονομεί τον λόγον της αληθείας του, τότε σιγά - σιγά, μαγεμένο και εκμαυλισμένο, το παιδί του παιδομαζώματος, μεταμορφώνεται, ελευθέρως(;) και αβιάστως(;) σε εν ενεργεία γενίτσαρο και σε συνήθη χάσκακα.
Χάσκει σε ό,τι χαίνει λαμπερά μπροστά στην άδολη μύτη του και βεβαίως δεν βλέπει πέρα από την χάσκουσα μύτη του. Το παιδί μου του παιδομαζώματος είναι πάντοτε μόνο του στην ξενιτειά, μέσα στα ξένα ήθη, στην ξένη γλώσσα και στην ξένη επικυριαρχία. Το βλαστάρι μου ξεραίνεται. στ) Το παιδί μου του παιδομαζώματος, αποξενωμένο από την μήτρα του και μορφωμένο πια, παρα-μορφωμένο, μπορεί να μείνει χρόνια εις την ξένην, ξένος, ή καλοπαντρεμένος, δηλαδή κακότυχος. Νέα εξάρτηση τότε, νέα ασυμβατότης, αλλά γι’ αυτά, άλλοτε.
Το παιδί μου κάποτε, ίσως, εκεί γύρω στα τριάντα του - σαράντα του, ίσως επιστρέψει. Και τότε θα υπάρξουν τα εξής: στ΄ 1) Τα καλόπιστα: Θα θελήσει να μεταφέρει όσα έμαθε, εδώ, για το καλό μας. Και, ιδιαίτατα στις κοινωνικές επιστήμες, εκεί δηλαδή όπου οι άνθρωποι ανιχνεύουν με ποιούς φανερούς και αδήλους τρόπους, ζούνε όλοι μαζί, εκεί, το παιδί του παιδομαζώματος θα δει ότι αυτά που έμαθε αλλού, δεν κολλάνε με τα εδώ: το βλαστάρι, μαραμένο, είναι αλλού μπολιασμένο, κι εδώ, ξεραμένο. Το παιδί του παιδομαζώματος θα διαπιστώσει πανικόβλητο, ότι αγνοεί την εδώ κοινωνία, τον πολιτισμό της και το όλο πρόσωπό της. Αγνοεί τον τρόπο, που το γέννησε. Και τότε, ο νέηλυς φέρελπις της επιστήμης, νοσταλγώντας τον τόπο της κατασκευής του, θα αρχίσει να αεροβατεί και να αερολογεί: θα προτείνει προγράμματα σπουδών, εδώ μεν άτοπα, τόπον όμως έχοντα ενδεχομένως στην Κανταβρυγίαν: εδώ μεν άστοχα, στόχον όμως έχοντα αστόχως, την εκ Μεδιολάνου επιδοκιμασίαν... K.O.K. O νέηλυς άπελπις της επιστροφής, τότε, θα ζαρώνει. Θα συρρικνώνεται στις μίζερες βεβαιότητες(;), που του έχτισαν μέσα του, άλλοι και ξένοι, στις τόσο ως γνωστόν βέβαιες(;) ηλικίες, τις τόσο θωρακισμένες ηλικίες των δεκαοχτώ - εικοσιτόσο...
Και θα ζαρώνει και θα πικραίνεται. Και θα ελεεινολογεί την καθυστέρηση των εδώ, που δεν τον καταλαβαίνουν, που «έμειναν επαρχιώτες», που δεν ακολουθούν την πρόοδο, που επειδή μειονεκτούν, έχουν σύμπλεγμα κατωτερότητας και «εδώ δεν γίνεται τίποτε» και «μετάνιωσα που γύρισα»... Ποιός όμως γύρισε;
O συνήθης χάσκαξ...
Έστω και καθυστερημένα, Χριστός Ανέστη και η συνέχεια, θεού θέλοντος και χάσκακος μη ωδινουμένου, στο επόμενο.
Κ.Ζ.
«...οι συνήθεις χάσκακες, έχαινον ακούοντες την καινήν διδασκαλίαν, και προς αυτήν τον βίον ρυθμίζοντες, εζήτουν? να ζώσιν ελεύθεροι των από της θρησκείας δεσμών, φυσικήν ζώντες ζωήν, φυσικόν νόμον ακούοντες, ή μη ακούοντες ουδένα•» Μανουήλ Γεδεών: «Η πνευματική κίνησις του Γένους κατά τον ΙΗ΄ και ΙΘ΄ αιώνα». (Ερμής, 1976).
«...Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν απ\' την μεριά τους οι νικητές: να αλλοιώσουν τους νικημένους, να τους διδάξουν τα δικά τους, με σκοπό όχι βέβαια την απελευθέρωσή τους, αλλά για να εμφυσήσουν στους υποτελείς ένα μόνιμο αίσθημα θαυμασμού προς τους νικητές τους, δηλαδή ένα οριστικό σύνδρομο μειονεξίας...»
OI ΣΥΝΗΘΕΙΣ χάσκακες ξαναχτύπησαν. Ποιοί είναι όμως οι συνήθεις χάσκακες;
Τους γνωρίζουμε από την συνήθη ανελλήνιστη και ματαιόσπουδη κόψη τους: είναι οι «πεπολιτισμένοι» οι κατ’ επάγγελμα ενάρετοι, οι τα φώτα της Εσπερίας φέροντες. Οι συνήθεις χάσκακες, πλοηγοί της ευρωπαϊκής χρηστομάθειας, ουραγοί της ελληνικής μαρτυρίας, χάσκακες μπροστάρηδες της αφασίας.
Κι αφού έως άρτι, ουκ ολίγον κενοσπουδάζοντας, μας νουθέτησαν ως πολύ μορφωμένοι, παρα-μορφωμένοι μάλιστα, πως υπάρχουν πολλές Μακεδονίες και πολλά ονόματα - Μακεδονίες κι ότι τα Λακόστ είναι πιο ιερά πράγματα από την Μακεδονία και γι’ αυτό τα Λακόστ έχουν ονομασία προελεύσεως κατωχυρομένη, ενώ το κτιτορικόν όνομα ενός Λαού, η Μακεδονία του, αυτό είναι αδέσποτον και κοινόν τοις πάσι, μετά απ’ αυτό, ξαναχτύπησαν.
Σε περισπούδαστη και ως συνήθως ημι-εγγράμματη ανακοίνωση, οι συνήθεις ευρωφρενείς χάσκακες, προφασιζόμενοι εγκρατή οργήν για τις ταυτότητες όπου θα υπάρχει ή όχι ένδειξη θρησκεύματος, ζητούν χωρισμό, λέει, εδώ στην Ελλάδα, Εκκλησίας και Κράτους.
Και για μεν τα περί υποχρεωτικής αναγραφής, τα πράγματα είναι απλούστατα και τα είπαμε, όλοι όσοι ανήκουμε στην Ευχαριστιακή Σύναξη και δεν χάσκουμε: δεν είναι ορθόδοξο αυτό που είναι υποχρεωτικό. Το υποχρεωτικό είναι δυτική νεύρωση, διότι παράγεται από δουλοκτήτες και απευθύνεται σε δουλοπρεπείς.
Ολόκληρη η Εκκλησία μας δοξολογεί το Εκούσιον Πάθος. Θέλων, λέει, πηγαίνει ο Χριστός στον Γολγοθά. Αλλοιώς, δεν έχει αξία. Εκουσία πρέπει να είναι η νέκρωσις του εγωισμού μας, όπως και η δική του. Αλλοιώς, δεν είμαστε λογικά πρόβατα, όπως μας θέλει ο συλλογικός εαυτός μας όταν ψάλλουμε στον Ακάθιστο: χαίρε, αυλή λογικών προβάτων! Λογικών, διότι αλλοιώς είμαστε σκέτα πρόβατα. «Λογικών προβάτων», για να είμαστε ελεύθεροι αριστοκράτες που, Εθελούσιοι, καταργούμε το Εγώ μας, ώστε να ζήσει το Κοινόν (όπως έδειξα στο προηγούμενο τεύχος των 4T με το Δ,10 του Θουκυδίδη).
Επομένως, για τους γνωρίζοντες τα καθ\' ημάς και μη χάσκακας κατά τας Ευρώπας, το δελτίο ταυτότητας, αλλά και η παρούσα οργάνωση της Διοικούσης Εκκλησίας, σήμερα, είναι προϊόν της Βαυαροκρατίας και της υποτέλειας του καθ\' ημάς Κρατιδίου στην πανεπόπτρια Δύση.
Λάθος καυγάς, δηλαδή, για λάθος θέμα.
Ό,τι είναι υποχρεωτικό, δεν είναι ορθόδοξο και πάμε παρακάτω. Πριν όμως καταδείξω το γελοίο και το αναλφάβητο της θέσης που προτείνουν οι συνήθεις χάσκακες, δηλαδή, τον διαχωρισμό, όπως αυτοί λένε, της Εκκλησίας από το Κράτος, θα αναλύσω τον μηχανισμό, ο οποίος παράγει τον συνήθη χάσκακα, δηλαδή τον πάλαι αποκαλούμενο γενίτσαρο και νεωστί ευρωλιγούρη. Θα δείξω, πως χάνεις την ταυτότητα.
Ως γνωστόν ή άγνωστον, τέκνο κι εγώ της ελληνικής περιπέτειας, υπήρξα στην προσφυγιά, επί εικοσιτρία έτη συναπτά, αθέλητα στα πρώτα επτά, σχεδόν ηθελημένα στα υπόλοιπα.
Έζησα το συναμφότερον, δηλαδή έζησα εύκολα μέσα στα δύσκολα: έχασα τα στηρίγματά μου, αλλά ήμουν πλούσιος: ήμουν πρόσφυγας πολυτελείας. H ανακύκλωση της ελληνικής υποτέλειας με παίδευε, αλλά, με τα κριτήρια τα ισχύοντα, ήμουν «πεπαιδευμένος»: εν μέσω διωγμών και φυλακισμένων και καταδικασμένων δικών μου, είχα μεγαλώσει με πιάνο, γαλλικά, γερμανίδες γκουβερνάντες, εγκρατής της δυτικής μούσας, με πτυχία και σπουδές στο Μοτσαρτέουμ του Σαλτσβούργου και όσες σάλτσες απαιτεί η λεοντή του παρφέ ευρωλιγούρη.
Και ξέχασα: λάστ μπατ νοτ λιστ, εκτός του Λιστ, είχα οδηγήσει, τότε, όλα σχεδόν τα σπορ αυτοκίνητα που παρήγαγε η Εσπερία, με προτίμηση βέβαια, γι’ αυτά τα υπέροχα που τεχνουργούσε η Λιγουρία, στο Μαρανέλλο και αλλού. Ευρωλιγούρης λαγνουργών εν Λιγουρία, τί το βέλτιον;
Συμπέρασμα: υπήρξα πρόσφυξ ενοφθαλμισμένος. Στραβάδι μεν ήμουν, ως Έλλην, τότε, πλην όμως είχα τις προδιαγραφές για μια πλήρη συσσωμάτωσή μου, στον ιδεολογικό και κοινωνικό μηχανισμό της Δύσης.
Μικρή λεπτομέρεια: τις εγκύκλιες μου σπουδές, τις είχα παιδευτεί, άριστα, και με είχαν παιδέψει άριστα, τότε, στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Όταν τέλειωσα, θυμάμαι ότι ήμουν μεν φανατικός φωταδιστής, πάσχων την ευκοιλιότητα της προόδου, και χλεύην προσφέρων προς την Μάνα Εκκλησία, τυρβάζων ψιμμυθιωμένες μαλακίες για τα Αγια Λείψανα, διάβαζα όμως, στο πρωτότυπο, όλη την αρχαία Γραμματεία μας, πλην Ομήρου, όπου είχα δυσκολίες και, θυμάμαι, πως, τότε, τα Λατινικά μου ήταν εξ ίσου καλά και κακά με τα Γαλλικά μου.
Μετά, και λόγω, επιλογών, τεμπελιών και επιρροών, ξέχασα και την γλώσσα μου και τα Λατινικά μου και αγωνίζομαι - νωχελώς - να ξαναβρώ την πρώτη, χωρίς όμως να ψάχνω για τα δεύτερα.
Αυτό το χάϊ προφάϊλ, μου δημιούργησε τα εξής περίτρανα: μεγαλούργησα στην Εσπερία, όπου ως γνήσιος Γκρεκ, (δηλαδή απατεών και λαθροβίοτος, κατά τα Δυτικά Λεξικά του 18ου αιώνος και εφεξής), βρήκα, χωρίς να ψάξω, συμπαθή αργομισθία στο Παρίσι, όπου, επί είκοσι και εν έτη συναπτά, με πληρώνανε οι κουτόφραγκοι, για να κάθομαι: προσπαθούσα, δηλαδή, να εκδικηθώ για το πάρσιμο της Πόλης στα 1204, για την Απτερον Νίκη, για την Αφροδίτη, που οι κλέφτες Γάλλοι αξιωματικοί, στα 1803 ή τέσσερα, δεν θυμάμαι πια, της έσπασαν το χέρι, για να την κλέψουν, διότι τότε βέβαια δεν είχαμε τίποτε, παρά μόνον αξιοπρέπεια και παπάδες που βρίζανε και δέρνανε τους Γάλλους φωταδιστές και «πεπολιτισμένους» που κλέβανε, ενώ εμείς, λαός αριστοκράτης - πένης, «γι’ αυτά πολεμήσαμε»: υπέρ πίστεως και πατρίδος και προγόνων απάντων, δηλαδή για τα κωλομέρια μιας πέτρινης, ψεύτικης θεάς... Ψεύτικης τόσο, όσο κι η αλήθεια μας: νεφέλης πέρι, για ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη πολεμούμε... για ένα όνομα, για μια Μακεδονία χαμένη στην Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν Απόλλων οικείν...
Εκεί όμως στο διάσημο Πανεπιστήμιο Παρίσι 8, στην περιώνυμον Βενσέν, όλων των επαναστατικών ονείρων της Υφηλίου, εκεί, χωρίς να το θέλω έκανα και μια άλλη θητεία: ανακάλυψα το πως γίνεται η αλλοτρίωση ενός προσώπου, δηλαδή πως ένα κυρίαρχο σύστημα πετυχαίνει την αναπαραγωγή του, διαλέγοντας τα καλύτερα παιδιά των υποτελών - νικημένων και μετατρέποντας τον υποτελή ταλαντούχο μαθητή σε εθελοντή και φανατικό, διότι νεοφώτιστο, γενίτσαρο.
H συνταγή είναι απλή και την έχουν εφαρμόσει όλες ου εν τω κόσμω αυτοκρατορίες, οι οποίες γνωρίζουν ότι η κυριαρχία δεν εξασφαλίζεται μόνον με την κυριαρχία επί των σωμάτων, αλλά κυρίως, με την άλωση των ψυχών. H ηγεμονία, όπως το διαπιστώνει ο Πλάτων, ασκείται πειθοί τε και βία. Κι εδώ, το καθ\' ημάς συναμφότερον!
H συνταγή, η απλή.
α) Παίρνεις, ένα παιδί, που τόχεις διαλέξει ταλαντούχο ή το έχεις διακρίνει μέσα από τα συστήματα επιλογής-απορρίψεως (το Σχολείο). Το παιδί που έρχεται από μια νικημένη κοινωνία, όπως η ελληνική από το 1204 ή οι αφρικανικές, ασιατικές, λατινο-αμερικανικές κ.λπ., το παιδί λοιπόν αυτό έχει συνήθως «βγάλει» ένα κακό σχολείο, το οποίο λειτουργεί κακήν κακώς σε μια ξεχαρβαλωμένη, λόγω της ήττας, κοινωνία.
β) H νικημένη κοινωνία και ιδιαίτερα οι αρχηγοί της, έχουν ένα βαθύτατο αίσθημα κατωτερότητας έναντι του νικητή και προσπαθούν, για να απαλλαγούν από την ήττα τους, να δουν, και πολύ σωστά, για ποιούς λόγους υπερέχει ο νικητής.
Συνήθως, και αυτό είναι νόμος των κοινωνιών, εκτός των υλικών συνθηκών, ως κύρια αιτία της υπεροχής των νικητών αναγορεύεται το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Κι αυτό, πολλές φορές έχει ψήγματα αλήθειας. H παιδεία, ναι, παράγει Ισχύν.
Αρα:
γ) Σύσσωμη η νικημένη ηγεσία, αλλά και σύσσωμη -με καθυστέρηση- η νικημένη κοινωνία, προσπαθεί να διδαχθεί, να μιμηθεί και να πραγματοποιήσει τις γνώσεις, τις συνήθειες, τα ήθη και την ψυχαγωγία των νικητών. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν απ’ την μεριά τους οι νικητές: να αλλοιώσουν τους νικημένους, να τους διδάξουν τα δικά τους, με σκοπό όχι βέβαια την απελευθέρωσή τους, αλλά για να εμφυσήσουν στους υποτελείς ένα μόνιμο αίσθημα θαυμασμού προς τους νικητές τους, δηλαδή ένα οριστικό σύνδρομο μειονεξίας.
δ) Το ταλαντούχο παιδί των νικημένων, το παραλαμβάνει ένα κατά τεκμήριον -προσοχή όχι ανώτερο- αλλά ένα δυνατώτερο σύστημα. Το σύστημα το αμερικανο-αγγλο-γαλλο-γερμανικό γυαλίζει για το παιδί της Ψωροκώσταινας. Το ελληνάκι μου, ή το αφρικανάκι μου φτάνει στις «πρωτεύουσες» των επιστημών και των γραμμάτων, χωρίς να ξέρει καλά-καλά την γλώσσα του, τον πολιτισμό του, το παιδί μου είναι συνήθως φτωχόπαιδο, φτωχής οικογένειας, φτωχής εξαρτημένης περιφερειακής κοινωνίας, ενώ το κεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα ΓΥΑΛΙΖΕΙ. Οι «πνευματικές» αποικιοκρατικές πρωτεύουσες ΛΑΜΠΟΥΝ.
ε) Το νικημένο μου φτωχόπαιδο έχει ηλικία ανάμεσα στα 18 και 22. Είναι άπραγο και άβγαλτο βλαστάρι. Φτωχό, νικημένο, άγλωσσο και ξενιτεμένο, ξερριζωμένο.
στ) Το παραλαμβάνουν δάσκαλοι που γυαλίζουν, πανεπιστήμια που γυαλίζουν, ήθη που γυαλίζουν, διασκεδάσεις που γυαλίζουν.
Οικογένεια εκεί κοντά δεν υπάρχει, κοινωνία συγκροτημένη είναι μόνον η ξένη. Και η γλώσσα γύρω-γύρω, το περικυκλώνει, ξένη. Και έτσι λοιπόν, το παιδί μου χωρίς στηρίγματα, το βλαστάρι μου ανάμεσα στα μικρά του δεκαοχτώ χρόνια και τα άπραγα εικοσιδυό του, δεν μπορεί να ξεχωρίσει τί απ’ όσα γυαλίζουν είναι ντενεκές και τί είναι χρυσός. Το άπραγο παιδί μου, δηλαδή, δεν μπορεί να ασκήσει Διάκρισιν. Παίρνει ό,τι του προσφέρει η μηχανή που το κατασκευάζει, βγαίνει τέτοιος κιμάς, όπως τον έκοψε η πνευματική κρεατομηχανή που τον αλέθει.
Όταν μάλιστα το νικημένο παιδάκι μου το ξεχωρίσει ο ινστρούχτοράς του, το καλέσει σπίτι του και, έξω από τα μαθήματα, του «χαρίσει την εύνοια» του, δείχνοντάς του το πως ο ινστρούχτορας ζει, με τί ψυχαγωγείται, τί μουσική τον θέλγει και πως γαστρονομεί τον λόγον της αληθείας του, τότε σιγά - σιγά, μαγεμένο και εκμαυλισμένο, το παιδί του παιδομαζώματος, μεταμορφώνεται, ελευθέρως(;) και αβιάστως(;) σε εν ενεργεία γενίτσαρο και σε συνήθη χάσκακα.
Χάσκει σε ό,τι χαίνει λαμπερά μπροστά στην άδολη μύτη του και βεβαίως δεν βλέπει πέρα από την χάσκουσα μύτη του. Το παιδί μου του παιδομαζώματος είναι πάντοτε μόνο του στην ξενιτειά, μέσα στα ξένα ήθη, στην ξένη γλώσσα και στην ξένη επικυριαρχία. Το βλαστάρι μου ξεραίνεται. στ) Το παιδί μου του παιδομαζώματος, αποξενωμένο από την μήτρα του και μορφωμένο πια, παρα-μορφωμένο, μπορεί να μείνει χρόνια εις την ξένην, ξένος, ή καλοπαντρεμένος, δηλαδή κακότυχος. Νέα εξάρτηση τότε, νέα ασυμβατότης, αλλά γι’ αυτά, άλλοτε.
Το παιδί μου κάποτε, ίσως, εκεί γύρω στα τριάντα του - σαράντα του, ίσως επιστρέψει. Και τότε θα υπάρξουν τα εξής: στ΄ 1) Τα καλόπιστα: Θα θελήσει να μεταφέρει όσα έμαθε, εδώ, για το καλό μας. Και, ιδιαίτατα στις κοινωνικές επιστήμες, εκεί δηλαδή όπου οι άνθρωποι ανιχνεύουν με ποιούς φανερούς και αδήλους τρόπους, ζούνε όλοι μαζί, εκεί, το παιδί του παιδομαζώματος θα δει ότι αυτά που έμαθε αλλού, δεν κολλάνε με τα εδώ: το βλαστάρι, μαραμένο, είναι αλλού μπολιασμένο, κι εδώ, ξεραμένο. Το παιδί του παιδομαζώματος θα διαπιστώσει πανικόβλητο, ότι αγνοεί την εδώ κοινωνία, τον πολιτισμό της και το όλο πρόσωπό της. Αγνοεί τον τρόπο, που το γέννησε. Και τότε, ο νέηλυς φέρελπις της επιστήμης, νοσταλγώντας τον τόπο της κατασκευής του, θα αρχίσει να αεροβατεί και να αερολογεί: θα προτείνει προγράμματα σπουδών, εδώ μεν άτοπα, τόπον όμως έχοντα ενδεχομένως στην Κανταβρυγίαν: εδώ μεν άστοχα, στόχον όμως έχοντα αστόχως, την εκ Μεδιολάνου επιδοκιμασίαν... K.O.K. O νέηλυς άπελπις της επιστροφής, τότε, θα ζαρώνει. Θα συρρικνώνεται στις μίζερες βεβαιότητες(;), που του έχτισαν μέσα του, άλλοι και ξένοι, στις τόσο ως γνωστόν βέβαιες(;) ηλικίες, τις τόσο θωρακισμένες ηλικίες των δεκαοχτώ - εικοσιτόσο...
Και θα ζαρώνει και θα πικραίνεται. Και θα ελεεινολογεί την καθυστέρηση των εδώ, που δεν τον καταλαβαίνουν, που «έμειναν επαρχιώτες», που δεν ακολουθούν την πρόοδο, που επειδή μειονεκτούν, έχουν σύμπλεγμα κατωτερότητας και «εδώ δεν γίνεται τίποτε» και «μετάνιωσα που γύρισα»... Ποιός όμως γύρισε;
O συνήθης χάσκαξ...
Έστω και καθυστερημένα, Χριστός Ανέστη και η συνέχεια, θεού θέλοντος και χάσκακος μη ωδινουμένου, στο επόμενο.
Κ.Ζ.
Σταύρωση χωρίς Ανάσταση
Goldman Sachs και ΗΠΑ, ΟΙ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΕΣ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
“Μήπως μας ψεκάζουνε;” με ρωτάει, μισοαστεία, μισοσοβαρά, η Χρύσα, με αφορμή την είδηση που δημοσιεύτηκε τελευταία: πριν από μισό αιώνα η CIΑ, στα πλαίσια των ερευνών που την οδήγησαν στην παραγωγή του LSD, ράντισε με παραισθησιογόνα μια μικρή γαλλική πόλη, για να μελετήσει τα αποτελέσματα στη συμπεριφορά των κατοίκων. Η Χρύσα κοντεύει να πάθει σχιζοφρένεια αυτές τις μέρες. Εξαιτίας της δουλειάς της πρέπει να διαβάζει τις γερμανικές εφημερίδες. Γράφουν για τον θρίαμβο της Μέρκελ επί των Ελλήνων και λοιπόν Ευρωπαίων. Μετά, γυρνάει στα ελληνικά μέσα που μιλάνε για τον θρίαμβο της Αθήνας!
Φαίνεται πάντως ότι ούτε οι “αγορές” πληροφορήθηκαν εγκαίρως τον ελληνικό θρίαμβο, γι’ αυτό και μας δάνεισαν την επόμενη μέρα με 5,9% επιτόκιο. Κατά την κυβέρνηση αυτές είναι τυχαίες διακυμάνσεις των αγορών. Εμένα, που ούτε στη λαϊκή δεν βρίσκω τον ελεύθερο ανταγωνισμό, το 5,9% μου θυμίζει διαφημιστική τιμή μαγαζιού, εν προκειμένω συνεννοημένων τραπεζών. Το 5,9% είναι ότι πρέπει για να μην ενεργοποιείται ποτέ ο μηχανισμός στήριξης, αλλά για να ξεζουμίζεται όσο γίνεται η Ελλάδα.
Την ίδια αδυναμία κατανόησης των αποφάσεων δείχνουν και οι αρθρογράφοι των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς που ισχυρίζονται ότι δεν αποφασίστηκε τίποτα στις Βρυξέλλες, αφού η απόφαση προβλέπει ότι θα δοθούν δάνεια στην Ελλάδα, αν δεν μπορεί να τα βρει στη αγορά, με επιτόκιο όμως που δεν θα επιδοτείται, θα είναι δηλαδή το επιτόκιο των αγορών, που δίνουν φυσικά λεφτά με το επιτόκιο που ζητάνε! Ο Ντομινίκ Στρως Καν, που λέγεται ότι διαβεβαιώνει τον Πρωθυπουργό ότι δεν θα είναι σκληρό στην περίπτωσή του το Ταμείο, δηλώνει δημοσίως ότι απεύχεται προσφυγή στο ΔΝΤ. Προφανώς γιατί κάπως είναι σίγουρος ότι εκεί θα πάει τελικά η Αθήνα. Ο γαλλικός τύπος δεν κατάλαβε κι αυτός! Υπογραμμίζει τη σημασία της ανάμειξης του ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά πράγματα και απορεί με την Αθήνα, χωρίς να καταλαβαίνει πολύ καλά τι γίνεται: “Η Αθήνα λέει ότι είναι ικανοποιημένη”, γράφει η οικονομική Les Echos.
Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Κοιτάω τη φωτογραφία από το τέλος της συνόδου των Βρυξελλών. Η Μέρκελ είναι ενθουσιασμένη, αλλά συγκρατεί όσο μπορεί τη χαρά της. Κοιτάει με ελαφρά απορία τον Γιώργο Παπανδρέου δίπλα της. Ο Σαρκοζί προσπαθεί να χαμογελάσει και του βγαίνει ένας παράξενος μορφασμός: ξέρει ότι η ήττα από τους Γερμανούς μπορεί να του στοιχίσει την επανεκλογή του. Ο Ισπανός Θαπατέρο κρατάει τρυφερά το χέρι του Γιώργου, όπως προσπαθούμε να στηρίξουμε έναν καλό φίλο πούχασε κάποιον δικό του, πολύ ανακουφισμένοι όμως που έτυχε σε αυτόν κι όχι σε μας ο κλήρος. Το πιο εκπληκτικό όμως και ανεξήγητο, είναι ο ειλικρινής ενθουσιασμός στο πρόσωπο του Ελληνα Πρωθυπουργού. Τον ικανοποίησε η συμφωνία, του αρέσει ο ‘συνδυασμός νταβατζήδων΄’ Ευρώπης και Αμερικής (ΔΝΤ), ή μήπως είναι απλώς ο στεναγμός ανακούφισης γιατί σταμάτησε (;) ο καυγάς με τόσο αξιοσέβαστα πρόσωπα όπως η Καγκελλάριος Μέρκελ; (Πάντως, ο καυγάς με τους ψηφοφόρους του δεν έχει καν αρχίσει ακόμα. Η επιτυχής επικοινωνιακή πολιτική τον αναβάλει, αλλά θα τον κάνει πολύ βιαιότερο όταν ξεσπάσει)
Δεν είναι μόνο η Χρύσα, είναι και πολλοί άλλοι φίλοι μου, που μου σπάνε τα νεύρα με τις ερωτήσεις τους: “Γιατί κάναμε όλη αυτή τη φασαρία, αφού πήραμε στο τέλος το ίδιο επιτόκιο που δανειζόμαστε και πριν;”, “γιατί λέμε ότι δεν ζητάμε βοήθεια, αφού βοήθεια χρειαζόμαστε και βγαίνει κάθε φορά η Μέρκελ για να δικαιολογηθεί και λέει ότι η Ελλάδα δεν ζητάει βοήθεια;”, “γιατί δεν δανειζόμαστε από την Κίνα και τη Ρωσία;” “θέλουμε να αποφύγουμε ή μήπως θέλουμε να καταλήξουμε στο ΔΝΤ, αλλά να φανεί ότι πάμε παρά τη θέλησή μας;” και διάφορα τέτοια.
Τι να τους απαντήσω; Οι ερωτήσεις τους προϋποθέτουν ότι οι παίκτες έχουν λογική και μάλιστα τη δική τους. Δεν είμαι βέβαιος ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο - οι πολιτικοί γεννήθηκαν για να εξαπατάνε. Τους λέω λοιπόν: σταματήστε να ψάχνετε τον ορθολογισμό πίσω από τους παίκτες και αναλύστε τα αποτελέσματα του παραλογισμού τους, αναλύστε την ουσία των πράξεων, αντί να αναζητάτε τις προθέσεις. Όπως έλεγε ο Πολώνιος στον Άμλετ, είναι τρέλα, έχει όμως μέθοδο.
Υποστηρίζω ότι καμιά από τις μεγάλες, γνωστές καταστροφές της ιστορίας δεν θα είχε σημειωθεί, αν αυτοί που επηρέαζαν τις εξελίξεις είχαν συνείδηση των αποτελεσμάτων των ενεργειών τους. Οι παραλογισμοί δεν είναι … παράλογοι. Όπως οι αρρώστιες στη ζωή των ανθρώπων, έτσι και οι παραλογισμοί στη ζωή των εθνών έρχονται να αναπληρώσουν λειτουργίες που πάσχουν, να κάνουν εκείνοι το έργο της Ιστορίας, όταν οι άνθρωποι δεν αρνούνται να το κάνουν συνειδητά. Κανείς λαός, κανένα έθνος δεν θα υποδουλωνόταν επίσης εύκολα, αν προηγουμένως δεν τούχαν κάνει κουρκούτι το μυαλό, σε επίπεδο κορυφής και βάσης της κοινωνικής πυραμίδας, όπως καλή ώρα πάει τώρα να συμβεί στην Ελλάδα. Πρώτα αποκοιμίζουν τους λαούς και μετά τους σκλαβώνουν, έλεγε ο Ζαν Πωλ Μαρά, στον αιώνα μας όμως δεν φτάνει ο ύπνος, χρειάζεται και η δωροδοκία.
Οι περισσότεροι συνομιλητές μου δεν πέρασαν τα νιάτα τους διαβάζοντας Σαίξπηρ ή Χέγκελ, όλο όμως και τους έχει πέσει στο χέρι κάνα αστυνομικό της Αγκάθα Κρίστι ή του τόσο σπουδαίου και τόσο υποτιμημένου δικού μας, του Γιάννη Μαρή. Περνώ λοιπόν στο κλασικό ερώτημα της εγκληματολογίας: “Ποιόν ωφελεί το έγκλημα;”
Ποιόν δηλαδή ωφελεί:
- Η κρίση του ευρώ, ενώ βρισκόταν στο κατώφλι μιας πιθανής μετατροπής σε παγκόσμιο αποθεματικό, που θα κλόνιζε την αμερικανική ηγεμονία;
- το να γίνει η Ελλάδα δοκιμαστήριο και παράδειγμα μοντέλου “διαφυγής” από την οικονομική κρίση, δια της μαζικής φτωχοποίησης των ευρωπαϊκών πληθυσμών και του δραστικού περιορισμού κόστους εργασίας και κοινωνικών παροχών;
- ένας άγριος καυγάς μεταξύ των Ελλήνων και των Γερμανών, που σπρώχνει τους πρώτους στην αγκαλιά των ΗΠΑ και στερεί τους δεύτερους από τη δυνατότητα ηγεμονικού ρόλου στην Ανατολική Μεσόγειο;
- το ότι η Ελλάδα στερείται της δυνατότητας που είχε να συμμαχήσει με τη Γερμανία για να αντισταθεί στην αναθεωρητική πίεση της Τουρκίας, που είχε μέχρι χθες, αν άλλαζε τη στάση της απέναντι στην ένταξη της Αγκύρας;
- το ότι έχουν τόσο πολύ υποβαθμισθεί οι σχέσεις της Αθήνας με τη Μόσχα;
- το ότι η Γερμανία, φυσική υποψήφια ηγέτις της Ευρώπης, έχει προκαλέσει εντονότατα αισθήματα εναντίον της σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο, της Γαλλίας περιλαμβανομένης, που θα τα βρει σίγουρα μπροστά της
Οι σίγουροι κερδισμένοι από αυτή την ιστορία είναι δύο:
- το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο (οι κερδοσκόποι, όπως αρέσκεται ο Πρωθυπουργός να αποκαλεί τις μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες) που, αφού είδαν το χάρο με τα μάτια τους to 2008 και σώθηκαν με λεφτά των φορολογουμένων, πέρασαν τώρα σε μια αντεπίθεση, που κινδυνεύει να επαναλάβει επί τα χείρω το παράδειγμα του 1929. Δεύτερο, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής που βλέπουν να εδραιώνεται ξανά η προς στιγμήν κλωνισθείσα με τις ήττες στη Μέση Ανατολή παγκόσμια ηγεμονική τους θέση. (Παρεπιπτόντως, ωφελημένη βγαίνει και η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν που ελπίζει, όπως και οι πασάδες πριν από αυτόν, να εκμεταλλευθεί την ελληνική εξασθένηση σε Κύπρο, Αιγαίο, Καστελλόριζο, Θράκη).
Θα αποτελέσει θέμα άλλου άρθρου το ενδιαφέρον ερώτημα πως φτάσαμε έως εδώ και σε ποιό βαθμό αυτό το αποτέλεσμα είναι ή όχι προϊόν σχεδιασμού. ¨Όπως επίσης και το πώς γίνεται τόσο η γερμανική, όσο και η ελληνική ηγεσία να δρουν ενίοτε εναντίον των ιστορικών συμφερόντων των χωρών τους. Περιοριζόμαστε να επισημάνουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Η Γερμανία ενήργησε με τρόπο καταστροφικό για την ίδια και την Ευρώπη στις δεκαετίες του 1910 και 1930 (Παγκόσμιοι Πόλεμοι) και του 1990 (γιουγκοσλαβικό), εδραιώνοντας, και στις τρεις περιπτώσεις τον ρόλο των ΗΠΑ. Η ελληνική ελίτ επίσης, μετά το 1996, έπαυσε σταδιακά να λειτουργεί ως εθνική ελίτ, “παρκάροντας” την εξωτερική-αμυντική πολιτική μας στην Ουάσιγκτον, την οικονομική στις Βρυξέλλες, την πολιτική ασφαλείας και τις υπηρεσίες στους Αγγλοαμερικανούς.
Αξίζει να συγκρατήσουμε πάντως από την ιστορία των Βρυξελλών μια παράπλευρη εξέλιξη, που οφείλουμε στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλωντ Τρισέ, πραγματικό Πρωθυπουργό μιας Ένωσης, όχι τόσο κρατών ή λαών, όσο Τραπεζών. Τη διαπραγμάτευση μαζί του δεν την έκανε ο κ. Παπανδρέου, αλλά οι κάτοικοι των Τρικάλων και των Γρεβενών! ‘Όταν έφτασαν στη Φρανκφούρτη τα νέα για Έλληνες μικροκαταθέτες σε απομακρυσμένα σημεία της χώρας που έπαιρναν τα λεφτά τους από τις τράπεζες, ο κ. Τρισέ (που είναι επιπλέον και πολέμιος του ΔΝΤ) κατάλαβε ότι κάτι πρέπει να κάνει. Ανακοίνωσε ότι η ΕΚΤ θα εξακολουθήσει ένα χρόνο ακόμα να παίρνει ως ενέχυρο τα ελληνικά ομόλογα. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν ελληνικά χρεόγραφα αξίας 60δις.
Ο κ. Τρισέ γνωρίζει ότι μια χρεωκοπία των ελληνικών τραπεζών, πολύ περισσότερο του ελληνικού κράτους, θα κάνει την κρίση του 2008 να μοιάζει παιδικό πάρτυ. Μπροστά στις συνέπειες μιας τέτοιας κατάρρευσης, στον παρόν οικονομικό κλίμα παγκοσμίως, η χρεωκοπία της Λήμαν Μπράδερς θα είναι ιστορία για μικρά παιδιά. Αυτό (και η γεωπολιτική θέση της χώρας) ήταν το μόνο «πιστόλι στο τραπέζι».
Τα άλλα ήταν νεροπίστολα. Αυτό δεν είναι πιστόλι, είναι πυρηνικό όπλο.
Θέλει όμως έναν πολύ θαρραλέο και ισχυρό παίκτη, με πολύ μεγάλη επίγνωση της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομίας, για να απειλήσει τη χρήση του, βγάζοντας τουλάχιστον έτσι την Ελλάδα από το «μάτι του κυκλώνα».
Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν στο τιμόνι της χώρας, θάμπαινε στον πειρασμό να παίξει αυτό το παιχνίδι.
Αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είναι στο τιμόνι της χώρας.
Konstantakopoulos.blogspot.com
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
“Μήπως μας ψεκάζουνε;” με ρωτάει, μισοαστεία, μισοσοβαρά, η Χρύσα, με αφορμή την είδηση που δημοσιεύτηκε τελευταία: πριν από μισό αιώνα η CIΑ, στα πλαίσια των ερευνών που την οδήγησαν στην παραγωγή του LSD, ράντισε με παραισθησιογόνα μια μικρή γαλλική πόλη, για να μελετήσει τα αποτελέσματα στη συμπεριφορά των κατοίκων. Η Χρύσα κοντεύει να πάθει σχιζοφρένεια αυτές τις μέρες. Εξαιτίας της δουλειάς της πρέπει να διαβάζει τις γερμανικές εφημερίδες. Γράφουν για τον θρίαμβο της Μέρκελ επί των Ελλήνων και λοιπόν Ευρωπαίων. Μετά, γυρνάει στα ελληνικά μέσα που μιλάνε για τον θρίαμβο της Αθήνας!
Φαίνεται πάντως ότι ούτε οι “αγορές” πληροφορήθηκαν εγκαίρως τον ελληνικό θρίαμβο, γι’ αυτό και μας δάνεισαν την επόμενη μέρα με 5,9% επιτόκιο. Κατά την κυβέρνηση αυτές είναι τυχαίες διακυμάνσεις των αγορών. Εμένα, που ούτε στη λαϊκή δεν βρίσκω τον ελεύθερο ανταγωνισμό, το 5,9% μου θυμίζει διαφημιστική τιμή μαγαζιού, εν προκειμένω συνεννοημένων τραπεζών. Το 5,9% είναι ότι πρέπει για να μην ενεργοποιείται ποτέ ο μηχανισμός στήριξης, αλλά για να ξεζουμίζεται όσο γίνεται η Ελλάδα.
Την ίδια αδυναμία κατανόησης των αποφάσεων δείχνουν και οι αρθρογράφοι των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς που ισχυρίζονται ότι δεν αποφασίστηκε τίποτα στις Βρυξέλλες, αφού η απόφαση προβλέπει ότι θα δοθούν δάνεια στην Ελλάδα, αν δεν μπορεί να τα βρει στη αγορά, με επιτόκιο όμως που δεν θα επιδοτείται, θα είναι δηλαδή το επιτόκιο των αγορών, που δίνουν φυσικά λεφτά με το επιτόκιο που ζητάνε! Ο Ντομινίκ Στρως Καν, που λέγεται ότι διαβεβαιώνει τον Πρωθυπουργό ότι δεν θα είναι σκληρό στην περίπτωσή του το Ταμείο, δηλώνει δημοσίως ότι απεύχεται προσφυγή στο ΔΝΤ. Προφανώς γιατί κάπως είναι σίγουρος ότι εκεί θα πάει τελικά η Αθήνα. Ο γαλλικός τύπος δεν κατάλαβε κι αυτός! Υπογραμμίζει τη σημασία της ανάμειξης του ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά πράγματα και απορεί με την Αθήνα, χωρίς να καταλαβαίνει πολύ καλά τι γίνεται: “Η Αθήνα λέει ότι είναι ικανοποιημένη”, γράφει η οικονομική Les Echos.
Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Κοιτάω τη φωτογραφία από το τέλος της συνόδου των Βρυξελλών. Η Μέρκελ είναι ενθουσιασμένη, αλλά συγκρατεί όσο μπορεί τη χαρά της. Κοιτάει με ελαφρά απορία τον Γιώργο Παπανδρέου δίπλα της. Ο Σαρκοζί προσπαθεί να χαμογελάσει και του βγαίνει ένας παράξενος μορφασμός: ξέρει ότι η ήττα από τους Γερμανούς μπορεί να του στοιχίσει την επανεκλογή του. Ο Ισπανός Θαπατέρο κρατάει τρυφερά το χέρι του Γιώργου, όπως προσπαθούμε να στηρίξουμε έναν καλό φίλο πούχασε κάποιον δικό του, πολύ ανακουφισμένοι όμως που έτυχε σε αυτόν κι όχι σε μας ο κλήρος. Το πιο εκπληκτικό όμως και ανεξήγητο, είναι ο ειλικρινής ενθουσιασμός στο πρόσωπο του Ελληνα Πρωθυπουργού. Τον ικανοποίησε η συμφωνία, του αρέσει ο ‘συνδυασμός νταβατζήδων΄’ Ευρώπης και Αμερικής (ΔΝΤ), ή μήπως είναι απλώς ο στεναγμός ανακούφισης γιατί σταμάτησε (;) ο καυγάς με τόσο αξιοσέβαστα πρόσωπα όπως η Καγκελλάριος Μέρκελ; (Πάντως, ο καυγάς με τους ψηφοφόρους του δεν έχει καν αρχίσει ακόμα. Η επιτυχής επικοινωνιακή πολιτική τον αναβάλει, αλλά θα τον κάνει πολύ βιαιότερο όταν ξεσπάσει)
Δεν είναι μόνο η Χρύσα, είναι και πολλοί άλλοι φίλοι μου, που μου σπάνε τα νεύρα με τις ερωτήσεις τους: “Γιατί κάναμε όλη αυτή τη φασαρία, αφού πήραμε στο τέλος το ίδιο επιτόκιο που δανειζόμαστε και πριν;”, “γιατί λέμε ότι δεν ζητάμε βοήθεια, αφού βοήθεια χρειαζόμαστε και βγαίνει κάθε φορά η Μέρκελ για να δικαιολογηθεί και λέει ότι η Ελλάδα δεν ζητάει βοήθεια;”, “γιατί δεν δανειζόμαστε από την Κίνα και τη Ρωσία;” “θέλουμε να αποφύγουμε ή μήπως θέλουμε να καταλήξουμε στο ΔΝΤ, αλλά να φανεί ότι πάμε παρά τη θέλησή μας;” και διάφορα τέτοια.
Τι να τους απαντήσω; Οι ερωτήσεις τους προϋποθέτουν ότι οι παίκτες έχουν λογική και μάλιστα τη δική τους. Δεν είμαι βέβαιος ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο - οι πολιτικοί γεννήθηκαν για να εξαπατάνε. Τους λέω λοιπόν: σταματήστε να ψάχνετε τον ορθολογισμό πίσω από τους παίκτες και αναλύστε τα αποτελέσματα του παραλογισμού τους, αναλύστε την ουσία των πράξεων, αντί να αναζητάτε τις προθέσεις. Όπως έλεγε ο Πολώνιος στον Άμλετ, είναι τρέλα, έχει όμως μέθοδο.
Υποστηρίζω ότι καμιά από τις μεγάλες, γνωστές καταστροφές της ιστορίας δεν θα είχε σημειωθεί, αν αυτοί που επηρέαζαν τις εξελίξεις είχαν συνείδηση των αποτελεσμάτων των ενεργειών τους. Οι παραλογισμοί δεν είναι … παράλογοι. Όπως οι αρρώστιες στη ζωή των ανθρώπων, έτσι και οι παραλογισμοί στη ζωή των εθνών έρχονται να αναπληρώσουν λειτουργίες που πάσχουν, να κάνουν εκείνοι το έργο της Ιστορίας, όταν οι άνθρωποι δεν αρνούνται να το κάνουν συνειδητά. Κανείς λαός, κανένα έθνος δεν θα υποδουλωνόταν επίσης εύκολα, αν προηγουμένως δεν τούχαν κάνει κουρκούτι το μυαλό, σε επίπεδο κορυφής και βάσης της κοινωνικής πυραμίδας, όπως καλή ώρα πάει τώρα να συμβεί στην Ελλάδα. Πρώτα αποκοιμίζουν τους λαούς και μετά τους σκλαβώνουν, έλεγε ο Ζαν Πωλ Μαρά, στον αιώνα μας όμως δεν φτάνει ο ύπνος, χρειάζεται και η δωροδοκία.
Οι περισσότεροι συνομιλητές μου δεν πέρασαν τα νιάτα τους διαβάζοντας Σαίξπηρ ή Χέγκελ, όλο όμως και τους έχει πέσει στο χέρι κάνα αστυνομικό της Αγκάθα Κρίστι ή του τόσο σπουδαίου και τόσο υποτιμημένου δικού μας, του Γιάννη Μαρή. Περνώ λοιπόν στο κλασικό ερώτημα της εγκληματολογίας: “Ποιόν ωφελεί το έγκλημα;”
Ποιόν δηλαδή ωφελεί:
- Η κρίση του ευρώ, ενώ βρισκόταν στο κατώφλι μιας πιθανής μετατροπής σε παγκόσμιο αποθεματικό, που θα κλόνιζε την αμερικανική ηγεμονία;
- το να γίνει η Ελλάδα δοκιμαστήριο και παράδειγμα μοντέλου “διαφυγής” από την οικονομική κρίση, δια της μαζικής φτωχοποίησης των ευρωπαϊκών πληθυσμών και του δραστικού περιορισμού κόστους εργασίας και κοινωνικών παροχών;
- ένας άγριος καυγάς μεταξύ των Ελλήνων και των Γερμανών, που σπρώχνει τους πρώτους στην αγκαλιά των ΗΠΑ και στερεί τους δεύτερους από τη δυνατότητα ηγεμονικού ρόλου στην Ανατολική Μεσόγειο;
- το ότι η Ελλάδα στερείται της δυνατότητας που είχε να συμμαχήσει με τη Γερμανία για να αντισταθεί στην αναθεωρητική πίεση της Τουρκίας, που είχε μέχρι χθες, αν άλλαζε τη στάση της απέναντι στην ένταξη της Αγκύρας;
- το ότι έχουν τόσο πολύ υποβαθμισθεί οι σχέσεις της Αθήνας με τη Μόσχα;
- το ότι η Γερμανία, φυσική υποψήφια ηγέτις της Ευρώπης, έχει προκαλέσει εντονότατα αισθήματα εναντίον της σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο, της Γαλλίας περιλαμβανομένης, που θα τα βρει σίγουρα μπροστά της
Οι σίγουροι κερδισμένοι από αυτή την ιστορία είναι δύο:
- το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο (οι κερδοσκόποι, όπως αρέσκεται ο Πρωθυπουργός να αποκαλεί τις μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες) που, αφού είδαν το χάρο με τα μάτια τους to 2008 και σώθηκαν με λεφτά των φορολογουμένων, πέρασαν τώρα σε μια αντεπίθεση, που κινδυνεύει να επαναλάβει επί τα χείρω το παράδειγμα του 1929. Δεύτερο, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής που βλέπουν να εδραιώνεται ξανά η προς στιγμήν κλωνισθείσα με τις ήττες στη Μέση Ανατολή παγκόσμια ηγεμονική τους θέση. (Παρεπιπτόντως, ωφελημένη βγαίνει και η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν που ελπίζει, όπως και οι πασάδες πριν από αυτόν, να εκμεταλλευθεί την ελληνική εξασθένηση σε Κύπρο, Αιγαίο, Καστελλόριζο, Θράκη).
Θα αποτελέσει θέμα άλλου άρθρου το ενδιαφέρον ερώτημα πως φτάσαμε έως εδώ και σε ποιό βαθμό αυτό το αποτέλεσμα είναι ή όχι προϊόν σχεδιασμού. ¨Όπως επίσης και το πώς γίνεται τόσο η γερμανική, όσο και η ελληνική ηγεσία να δρουν ενίοτε εναντίον των ιστορικών συμφερόντων των χωρών τους. Περιοριζόμαστε να επισημάνουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Η Γερμανία ενήργησε με τρόπο καταστροφικό για την ίδια και την Ευρώπη στις δεκαετίες του 1910 και 1930 (Παγκόσμιοι Πόλεμοι) και του 1990 (γιουγκοσλαβικό), εδραιώνοντας, και στις τρεις περιπτώσεις τον ρόλο των ΗΠΑ. Η ελληνική ελίτ επίσης, μετά το 1996, έπαυσε σταδιακά να λειτουργεί ως εθνική ελίτ, “παρκάροντας” την εξωτερική-αμυντική πολιτική μας στην Ουάσιγκτον, την οικονομική στις Βρυξέλλες, την πολιτική ασφαλείας και τις υπηρεσίες στους Αγγλοαμερικανούς.
Αξίζει να συγκρατήσουμε πάντως από την ιστορία των Βρυξελλών μια παράπλευρη εξέλιξη, που οφείλουμε στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλωντ Τρισέ, πραγματικό Πρωθυπουργό μιας Ένωσης, όχι τόσο κρατών ή λαών, όσο Τραπεζών. Τη διαπραγμάτευση μαζί του δεν την έκανε ο κ. Παπανδρέου, αλλά οι κάτοικοι των Τρικάλων και των Γρεβενών! ‘Όταν έφτασαν στη Φρανκφούρτη τα νέα για Έλληνες μικροκαταθέτες σε απομακρυσμένα σημεία της χώρας που έπαιρναν τα λεφτά τους από τις τράπεζες, ο κ. Τρισέ (που είναι επιπλέον και πολέμιος του ΔΝΤ) κατάλαβε ότι κάτι πρέπει να κάνει. Ανακοίνωσε ότι η ΕΚΤ θα εξακολουθήσει ένα χρόνο ακόμα να παίρνει ως ενέχυρο τα ελληνικά ομόλογα. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν ελληνικά χρεόγραφα αξίας 60δις.
Ο κ. Τρισέ γνωρίζει ότι μια χρεωκοπία των ελληνικών τραπεζών, πολύ περισσότερο του ελληνικού κράτους, θα κάνει την κρίση του 2008 να μοιάζει παιδικό πάρτυ. Μπροστά στις συνέπειες μιας τέτοιας κατάρρευσης, στον παρόν οικονομικό κλίμα παγκοσμίως, η χρεωκοπία της Λήμαν Μπράδερς θα είναι ιστορία για μικρά παιδιά. Αυτό (και η γεωπολιτική θέση της χώρας) ήταν το μόνο «πιστόλι στο τραπέζι».
Τα άλλα ήταν νεροπίστολα. Αυτό δεν είναι πιστόλι, είναι πυρηνικό όπλο.
Θέλει όμως έναν πολύ θαρραλέο και ισχυρό παίκτη, με πολύ μεγάλη επίγνωση της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομίας, για να απειλήσει τη χρήση του, βγάζοντας τουλάχιστον έτσι την Ελλάδα από το «μάτι του κυκλώνα».
Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν στο τιμόνι της χώρας, θάμπαινε στον πειρασμό να παίξει αυτό το παιχνίδι.
Αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είναι στο τιμόνι της χώρας.
Konstantakopoulos.blogspot.com
5/4/10
Με αφορμή μια συνάντηση της «επιχειρηματικότητας», για… κουβέντα και …ότι ήθελε προκύψει
Η διαφορά «δελτίου των 11» και «Τρωκτικών»
Πραγματικό ρεπορτάζ.
Η σύσκεψη των «Μεγάλων» έγινε. Με αντικείμενο την «κρίση», και τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Ήταν κάτι, σαν κοινή σύσκεψη ΣΕΒ-Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.
Τα μεγάλα «Αφεντικά», Βγενόπουλος, Λάτσης, Μπόμπολας, Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης , κλπ, εκπροσωπήθηκαν από, «στελέχη των Ομίλων τους. Ήταν δηλαδή σε επίπεδο «Δασκαλόπουλων».
Το θέμα ήταν, τι θα γίνει με τα απίστευτα χάλια, της «Πράσινης Διακυβέρνησης».
Σαν πρώτο πιάτο, έφαγαν τον Παπακωνσταντίνου, που θεωρείται , «πολύ λίγος». Αποφάσεις δεν υπήρξαν. Θα ενημερωθούν τα «Αφεντικά» για το κλίμα ,και την συνέχεια θα την δούμε…. επί της οθόνης.
Το σενάριο τα κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης, δεν το αποδέχεται η πλευρά του Αβάπτιστου. Η γνώμη των περισσοτέρων, ήταν να στηριχτεί η κυβέρνηση και… βλέπουμε.
Στη συζήτηση, ακούστηκαν από ορισμένους, πολύ θετικά σχόλια, για την «υπεύθυνη στάση», του κ. Καρατζαφέρη , που «πιέζεται αφόρητα από την κομματική του βάση».
Κάποιοι πρότειναν , να «στηριχτεί».
Όπως είπαμε, αποφάσεις συλλογικές δεν υπήρξαν.
Πως, θα «στηρίξουν», αυτοί που το πρότειναν, θα φανεί σιγά-σιγά.
Το «κλίμα» της συζήτησης πάντως, έδειξε, ότι ο κ. Καρατζαφέρης είναι πια «αποδεκτός» από την Ψωρο-ελίτ , και ότι έπαψε να θεωρείται «ακραίος».
Κινείται δηλαδή, στα…. άκρα του…. Κέντρου.
Δελτίο 11.
Η είδηση των «τρωκτικών»
Σε συμφωνία έχουν καταλήξει οι επιχειρηματίες να στηρίξουν όσο γίνεται τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τον ΛΑΟΣ καθώς το κόμμα του στηρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου! Έκαναν και ένα... τραπέζι όλοι μαζί και αποφάσισαν ότι ο Καρατζαφέρης αυτή την στιγμή είναι στήριγμα της κυβέρνησης στις δύσκολες ώρες και πρέπει να τον βοηθήσουν. Το αναφέρουμε απλά για να ξέρετε τι γίνεται...
Πηγή http://troktiko.blogspot.com/2010/04/blog-post_7084
Πραγματικό ρεπορτάζ.
Η σύσκεψη των «Μεγάλων» έγινε. Με αντικείμενο την «κρίση», και τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Ήταν κάτι, σαν κοινή σύσκεψη ΣΕΒ-Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.
Τα μεγάλα «Αφεντικά», Βγενόπουλος, Λάτσης, Μπόμπολας, Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης , κλπ, εκπροσωπήθηκαν από, «στελέχη των Ομίλων τους. Ήταν δηλαδή σε επίπεδο «Δασκαλόπουλων».
Το θέμα ήταν, τι θα γίνει με τα απίστευτα χάλια, της «Πράσινης Διακυβέρνησης».
Σαν πρώτο πιάτο, έφαγαν τον Παπακωνσταντίνου, που θεωρείται , «πολύ λίγος». Αποφάσεις δεν υπήρξαν. Θα ενημερωθούν τα «Αφεντικά» για το κλίμα ,και την συνέχεια θα την δούμε…. επί της οθόνης.
Το σενάριο τα κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης, δεν το αποδέχεται η πλευρά του Αβάπτιστου. Η γνώμη των περισσοτέρων, ήταν να στηριχτεί η κυβέρνηση και… βλέπουμε.
Στη συζήτηση, ακούστηκαν από ορισμένους, πολύ θετικά σχόλια, για την «υπεύθυνη στάση», του κ. Καρατζαφέρη , που «πιέζεται αφόρητα από την κομματική του βάση».
Κάποιοι πρότειναν , να «στηριχτεί».
Όπως είπαμε, αποφάσεις συλλογικές δεν υπήρξαν.
Πως, θα «στηρίξουν», αυτοί που το πρότειναν, θα φανεί σιγά-σιγά.
Το «κλίμα» της συζήτησης πάντως, έδειξε, ότι ο κ. Καρατζαφέρης είναι πια «αποδεκτός» από την Ψωρο-ελίτ , και ότι έπαψε να θεωρείται «ακραίος».
Κινείται δηλαδή, στα…. άκρα του…. Κέντρου.
Δελτίο 11.
Η είδηση των «τρωκτικών»
Σε συμφωνία έχουν καταλήξει οι επιχειρηματίες να στηρίξουν όσο γίνεται τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τον ΛΑΟΣ καθώς το κόμμα του στηρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου! Έκαναν και ένα... τραπέζι όλοι μαζί και αποφάσισαν ότι ο Καρατζαφέρης αυτή την στιγμή είναι στήριγμα της κυβέρνησης στις δύσκολες ώρες και πρέπει να τον βοηθήσουν. Το αναφέρουμε απλά για να ξέρετε τι γίνεται...
Πηγή http://troktiko.blogspot.com/2010/04/blog-post_7084
Ανάσταση στον Άγιο Παντελεήμονα και η κουστωδία των Παπανδρελλήνων
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Χτες ανήμερα της Λαμπρής μια μεγάλη παρέα από άντρες και γυναίκες γιόρταζαν το Άγιο Πάσχα με τον παραδοσιακό Ελληνικό τρόπο σε ένα από τα καφενεία της γειτονιάς, επί της οδού Αχαρνών.
Η παρέα αυτή δεν ήταν τυχαία, ήταν όλοι άνθρωποι με ενεργή δράση εναντίον του εποικισμού της περιοχής του Αγ. Παντελεήμονα.
Κάποια στιγμή και αφού είχαν αρχίσει το φαγητό τους ένας (λαθρο)μετανάστης από τη Σενεγάλη τους πέταξε σκουπίδια, η παρέα διαμαρτυρήθηκε και αυτός έτρεξε προς το σπίτι από το οποίο είχε βγει, άμεσα ξαναεμφανίστηκε με ένα τεράστιο μαχαίρι και εμφανή δολοφονική πρόθεση, βρίζοντας την παρέα και προσβάλλοντας τις γυναίκες με ακραίους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και απειλές του τύπου: «εγώ γ…ω τις Ελληνίδες ότι ώρα γουστάρω και όπως γουστάρω», οι άντρες της παρέας άρπαξαν τις καρέκλες και απετράπη η πιθανή δολοφονία μελών της παρέας που γιόρταζε.
Αμέσως οι παραβρισκόμενοι κάλεσαν αστυνομία, η οποία αργούσε να εμφανιστεί σε ένα τόσο σοβαρό περιστατικό, ακολούθησαν και άλλες κλήσεις στην άμεση δράση…
Και μετά από μια ώρα περίπου εμφανίστηκαν αστυνομικοί.
Ο Σενεγαλέζος με το σθένος του εποίκου, ούτε καν έσπευσε να εξαφανιστεί, σαν να ήταν σίγουρος ότι δεν θα τον ενοχλήσει κανείς για ένα τέτοιο θέμα.
Οδηγήθηκαν όλοι μαζί στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, εκεί μια κάτοικος και θύμα της δολοφονικής επίθεσης του εν λόγω (λαθρο)μετανάστη, ζήτησε να καταθέσει μήνυση και αντιμετώπισε την απροθυμία του αστυνομικού να πράξει τα νόμιμα.
Ο ‘μάγκας’ Σενεγαλέζος απειλούσε θεούς και δαίμονες, αρνούμενος να δώσει κατάθεση ζητώντας να του φέρουνε το ‘αρχηγό’ (;) και παράλληλα διατυμπάνιζε ότι θα πάρει ελληνική ταυτότητα, όποτε γουστάρει.
Ο αρχηγός λοιπόν που ζητούσε ο ‘ήρωας’ της ιστορίας, είναι ο ‘πρόεδρος’ των Σενεγαλέζων ο οποίος εμφανίστηκε λέγοντας ότι μόλις ήρθε από Λάρισα, και με ύφος αρχηγού αστυνομίας απαιτούσε την άμεση απελευθέρωση του κρατουμένου επίδοξου δολοφόνου και άλλα πολλά.
Εν τω μεταξύ έφτασαν και άλλοι τέσσερις κύριοι προφανώς και αυτοί συμπατριώτες του επίδοξου φονιά, έκαναν πολύωρη σύσκεψη με τον κρατούμενο και μετά αποφάσισε να δώσει κατάθεση για το γεγονός και παράλληλα να υποβάλει αντιμήνυση, καταχρώμενος τα έννομα δικαιώματα.
Χτες ανήμερα της Λαμπρής μια μεγάλη παρέα από άντρες και γυναίκες γιόρταζαν το Άγιο Πάσχα με τον παραδοσιακό Ελληνικό τρόπο σε ένα από τα καφενεία της γειτονιάς, επί της οδού Αχαρνών.
Η παρέα αυτή δεν ήταν τυχαία, ήταν όλοι άνθρωποι με ενεργή δράση εναντίον του εποικισμού της περιοχής του Αγ. Παντελεήμονα.
Κάποια στιγμή και αφού είχαν αρχίσει το φαγητό τους ένας (λαθρο)μετανάστης από τη Σενεγάλη τους πέταξε σκουπίδια, η παρέα διαμαρτυρήθηκε και αυτός έτρεξε προς το σπίτι από το οποίο είχε βγει, άμεσα ξαναεμφανίστηκε με ένα τεράστιο μαχαίρι και εμφανή δολοφονική πρόθεση, βρίζοντας την παρέα και προσβάλλοντας τις γυναίκες με ακραίους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και απειλές του τύπου: «εγώ γ…ω τις Ελληνίδες ότι ώρα γουστάρω και όπως γουστάρω», οι άντρες της παρέας άρπαξαν τις καρέκλες και απετράπη η πιθανή δολοφονία μελών της παρέας που γιόρταζε.
Αμέσως οι παραβρισκόμενοι κάλεσαν αστυνομία, η οποία αργούσε να εμφανιστεί σε ένα τόσο σοβαρό περιστατικό, ακολούθησαν και άλλες κλήσεις στην άμεση δράση…
Και μετά από μια ώρα περίπου εμφανίστηκαν αστυνομικοί.
Ο Σενεγαλέζος με το σθένος του εποίκου, ούτε καν έσπευσε να εξαφανιστεί, σαν να ήταν σίγουρος ότι δεν θα τον ενοχλήσει κανείς για ένα τέτοιο θέμα.
Οδηγήθηκαν όλοι μαζί στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, εκεί μια κάτοικος και θύμα της δολοφονικής επίθεσης του εν λόγω (λαθρο)μετανάστη, ζήτησε να καταθέσει μήνυση και αντιμετώπισε την απροθυμία του αστυνομικού να πράξει τα νόμιμα.
Ο ‘μάγκας’ Σενεγαλέζος απειλούσε θεούς και δαίμονες, αρνούμενος να δώσει κατάθεση ζητώντας να του φέρουνε το ‘αρχηγό’ (;) και παράλληλα διατυμπάνιζε ότι θα πάρει ελληνική ταυτότητα, όποτε γουστάρει.
Ο αρχηγός λοιπόν που ζητούσε ο ‘ήρωας’ της ιστορίας, είναι ο ‘πρόεδρος’ των Σενεγαλέζων ο οποίος εμφανίστηκε λέγοντας ότι μόλις ήρθε από Λάρισα, και με ύφος αρχηγού αστυνομίας απαιτούσε την άμεση απελευθέρωση του κρατουμένου επίδοξου δολοφόνου και άλλα πολλά.
Εν τω μεταξύ έφτασαν και άλλοι τέσσερις κύριοι προφανώς και αυτοί συμπατριώτες του επίδοξου φονιά, έκαναν πολύωρη σύσκεψη με τον κρατούμενο και μετά αποφάσισε να δώσει κατάθεση για το γεγονός και παράλληλα να υποβάλει αντιμήνυση, καταχρώμενος τα έννομα δικαιώματα.
Η Επίθεση κατά των Ελλήνων δεν έχει σταματημό
Δύο ληστείες κατά γυναικών στον δρόμο, (στη Συγγρού και το Παλαιό Φάληρο), ληστεία 3 Ελλήνων από 4 αλλοδαπούς στην Κουμουνδούρου, και ένας Τσετσένος διαρρήκτης.
Περισσότερα στο
http://ta-mavra-nea.blogspot.com/2010/04/blog-post_9966.html
Περισσότερα στο
http://ta-mavra-nea.blogspot.com/2010/04/blog-post_9966.html
Μαφία ,Άσυλο και Ανθρωπισμός
Χωρίς την επιβάρυνση δωρου Πάσχα (λόγω της κρίσεως) η Μαφία-Τουρς, μας έφερε 18 ακόμα πρόθυμους εργατικούς και δυστυχισμένους Πανδρέλληνες. Πρόκειται για οκτώ άνδρες, οκτώ γυναίκες και δύο ανήλικα παιδιά. Το Λιμενικό τους «παρέλαβε» χθες στη θαλάσσια περιοχή Καραβόπετρας Σάμου. Πρωί-πρωί την Δευτέρα τους περίμεναν, τα παραδοσιακά ζεστά κρουασάν , που πληρώνει ο μαλάκας ¨Έλληνας φορολογούμενος
Την Κυριακή της Ανάστασης μια 21χρονη «πολιτική Πρόσφυγας» από την Νιγηρία κατήγγειλε στην αστυνιμία ότι την εξέδιδε ένα ζευγάρι «νόμιμων» Νιγηριανών για να πληρώσει τα «ναύλα».
Οι δράστες, μία 29χρονη γυναίκα και ο 39χρονος σύντροφός της, και οι δύο από την Νιγηρία, προσέγγισαν πριν από επτά μήνες την νεαρή κοπέλα στη Νιγηρία και την έπεισαν να έρθει στη χώρα μας για να «εργαστεί». Μόλις εκείνη έφτασε στην Ελλάδα και αφού ζήτησε πολιτικό άσυλο, την υποχρέωναν να εκδίδεται, παρακρατώντας στο τέλος της ημέρας τις εισπράξεις, για να καλύψουν τις δαπάνες τους.
.Όπως διαπιστώθηκε από την αστυνομία, και οι δύο «νόμιμοι Νιγηριανοί», είναι μέλη διεθνούς κυκλώματος μαστροπείας και από την εκμετάλλευση της 21χρονης είχαν αποκομίσει 5.000 ευρώ. (Αφορολόγητα και χωρίς ΦΠΑ)
Η κοπέλα φιλοξενείται τώρα σε ξενώνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όπου πληρώνει ο μαλάκας ¨Έλληνας φορολογούμενος.
Σπ.Χ
Την Κυριακή της Ανάστασης μια 21χρονη «πολιτική Πρόσφυγας» από την Νιγηρία κατήγγειλε στην αστυνιμία ότι την εξέδιδε ένα ζευγάρι «νόμιμων» Νιγηριανών για να πληρώσει τα «ναύλα».
Οι δράστες, μία 29χρονη γυναίκα και ο 39χρονος σύντροφός της, και οι δύο από την Νιγηρία, προσέγγισαν πριν από επτά μήνες την νεαρή κοπέλα στη Νιγηρία και την έπεισαν να έρθει στη χώρα μας για να «εργαστεί». Μόλις εκείνη έφτασε στην Ελλάδα και αφού ζήτησε πολιτικό άσυλο, την υποχρέωναν να εκδίδεται, παρακρατώντας στο τέλος της ημέρας τις εισπράξεις, για να καλύψουν τις δαπάνες τους.
.Όπως διαπιστώθηκε από την αστυνομία, και οι δύο «νόμιμοι Νιγηριανοί», είναι μέλη διεθνούς κυκλώματος μαστροπείας και από την εκμετάλλευση της 21χρονης είχαν αποκομίσει 5.000 ευρώ. (Αφορολόγητα και χωρίς ΦΠΑ)
Η κοπέλα φιλοξενείται τώρα σε ξενώνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όπου πληρώνει ο μαλάκας ¨Έλληνας φορολογούμενος.
Σπ.Χ
Χάρης Παμπούκης ο Όσιος
Παμπούκης στα Ναυπηγεία, Παμπούκης στην Cosco, Παμπούκης στη Siemens, Παμπούκης ΚΑΙ στο Άμπου Ντάμπι…
Ένα -ένα βγαίνουν στον φόρο, τα στοιχεία της «πατριωτικής συμφωνίας» με την Mar Abu Dahbi .Και ο ΟΣΕ «τσόνταρε» στο τίμημα, για την εξαγορά των Ναυπηγείων Σκαραμανγκα, από τους Αραβες!!
Οι Γερμανοί, όφειλαν να παραδώσουν ως αντισταθμιστικά οφέλη, βαγόνια στον ΟΣΕ, που δεν παραδόθηκαν. Η «Νέα Πράσινη Διακυβέρνηση» δηλαδή ο Χάρης και ο αυτάδελφος πρίγκιψ χάρισαν 1,2 δις .
Παμπούκης στα Ναυπηγεία, Παμπούκης στην Cosco, Παμπούκης στη Siemens, Παμπούκης ΚΑΙ στο Άμπου Ντάμπι…
Το παιδί του Ψυχάρη ο Χασαπόσκυλος φαίνεται ότι έχει αναλάβει εργολαβικά τις αγιογραφίες Παμπούκη, Νίκου Παπανδρέου & Co για το περιβόητο ταξίδι στο Άμπου ΝτάμπιΈτσι, διαβάζουμε στο “Βήμα”, άλλη μια αγιογραφία των συνοδοιπόρων που μετά τις «τούμπες» του Νίκου Παπανδρέου για την πατρίδα, αγιοποιεί και τον κύριο Παμπούκη χωρίς να λέει κουβέντα για την ταμπακέρα.
“Δεν έχω τίποτα να κρύψω”, λέει ο σύγχρονος Όσιος.
Ε τότε ας μας πού την εταιρεία που μεσολάβησε για την πώληση και την προμήθεια 50-50% που εισέπραξε.Γιατι την κρύβουν
Με πληροφορίες από http://olympia.gr
Ένα -ένα βγαίνουν στον φόρο, τα στοιχεία της «πατριωτικής συμφωνίας» με την Mar Abu Dahbi .Και ο ΟΣΕ «τσόνταρε» στο τίμημα, για την εξαγορά των Ναυπηγείων Σκαραμανγκα, από τους Αραβες!!
Οι Γερμανοί, όφειλαν να παραδώσουν ως αντισταθμιστικά οφέλη, βαγόνια στον ΟΣΕ, που δεν παραδόθηκαν. Η «Νέα Πράσινη Διακυβέρνηση» δηλαδή ο Χάρης και ο αυτάδελφος πρίγκιψ χάρισαν 1,2 δις .
Παμπούκης στα Ναυπηγεία, Παμπούκης στην Cosco, Παμπούκης στη Siemens, Παμπούκης ΚΑΙ στο Άμπου Ντάμπι…
Το παιδί του Ψυχάρη ο Χασαπόσκυλος φαίνεται ότι έχει αναλάβει εργολαβικά τις αγιογραφίες Παμπούκη, Νίκου Παπανδρέου & Co για το περιβόητο ταξίδι στο Άμπου ΝτάμπιΈτσι, διαβάζουμε στο “Βήμα”, άλλη μια αγιογραφία των συνοδοιπόρων που μετά τις «τούμπες» του Νίκου Παπανδρέου για την πατρίδα, αγιοποιεί και τον κύριο Παμπούκη χωρίς να λέει κουβέντα για την ταμπακέρα.
“Δεν έχω τίποτα να κρύψω”, λέει ο σύγχρονος Όσιος.
Ε τότε ας μας πού την εταιρεία που μεσολάβησε για την πώληση και την προμήθεια 50-50% που εισέπραξε.Γιατι την κρύβουν
Με πληροφορίες από http://olympia.gr
Οι εργολάβοι κράτησαν όμηρους μια οικογένεια στα διόδια
Πέρασαν την Κυριακή της Ανάστασης στο κρατητήριο γιατί αρνήθηκαν να πληρώσουν
Απίστευτη ταλαιπωρία υπέστησαν ο Τάσος Παπαδημητρίου, κάτοικος Αγίας Παρασκευής, και η σύζυγός του, όταν επιστρέφοντας την Κυριακή στην Αθήνα, το αρνήθηκαν να πληρώσουν το χαράτσι στα διόδια της Ελευσίνας.
Η υπάλληλος δεν σήκωσε την μπάρα για να περάσει το αυτοκίνητο, αλλά ειδοποίησε την Τροχαία και στη συνέχεια την αστυνομία, η οποία έφτασε μία ώρα αργότερα.
Ο κ. Παπαδημητρίου ενημέρωσε τους αστυνομικούς ότι επιθυμεί να υποβάλει μήνυση κατά της υπαλλήλου, του υπευθύνου προϊσταμένου των διοδίων και κατά παντός υπευθύνου για παράνομη κατακράτηση. Κάτι που έγινε όταν μετέβησαν όλοι στο αστυνομικό τμήμα Μάνδρας.
Εκεί όμως περίμενε άλλη μία… έκπληξη τον κ. Παπαδημητρίου, ο οποίος ενημερώθηκε ότι και η εταιρεία θα υποβάλει μήνυση εναντίον του για συκοφαντική δυσφήμηση!
Ο Τάσος Παπαδημητρίου αλλά και οι υπάλληλοι της εταιρείας παρέμειναν στα κρατητήρια μέχρι τις 23:00 το βράδυ, όταν και αφέθηκαν ελεύθεροι, αφού ορίστηκε τακτική δικάσιμος.
Σχολιάζοντας το περιστατικό, οι «Επιτροπές Αγώνα Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων ενάντια στα διόδια» αναφέρουν: «Το απύθμενο θράσος, του να μηνύεται ο οδηγός από αυτούς που εμποδίζουν τον συμπολίτη μας να χρησιμοποιήσει ελεύθερα τους εθνικούς μας δρόμους, θυμίζει την παροιμία: «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης-
Απίστευτη ταλαιπωρία υπέστησαν ο Τάσος Παπαδημητρίου, κάτοικος Αγίας Παρασκευής, και η σύζυγός του, όταν επιστρέφοντας την Κυριακή στην Αθήνα, το αρνήθηκαν να πληρώσουν το χαράτσι στα διόδια της Ελευσίνας.
Η υπάλληλος δεν σήκωσε την μπάρα για να περάσει το αυτοκίνητο, αλλά ειδοποίησε την Τροχαία και στη συνέχεια την αστυνομία, η οποία έφτασε μία ώρα αργότερα.
Ο κ. Παπαδημητρίου ενημέρωσε τους αστυνομικούς ότι επιθυμεί να υποβάλει μήνυση κατά της υπαλλήλου, του υπευθύνου προϊσταμένου των διοδίων και κατά παντός υπευθύνου για παράνομη κατακράτηση. Κάτι που έγινε όταν μετέβησαν όλοι στο αστυνομικό τμήμα Μάνδρας.
Εκεί όμως περίμενε άλλη μία… έκπληξη τον κ. Παπαδημητρίου, ο οποίος ενημερώθηκε ότι και η εταιρεία θα υποβάλει μήνυση εναντίον του για συκοφαντική δυσφήμηση!
Ο Τάσος Παπαδημητρίου αλλά και οι υπάλληλοι της εταιρείας παρέμειναν στα κρατητήρια μέχρι τις 23:00 το βράδυ, όταν και αφέθηκαν ελεύθεροι, αφού ορίστηκε τακτική δικάσιμος.
Σχολιάζοντας το περιστατικό, οι «Επιτροπές Αγώνα Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων ενάντια στα διόδια» αναφέρουν: «Το απύθμενο θράσος, του να μηνύεται ο οδηγός από αυτούς που εμποδίζουν τον συμπολίτη μας να χρησιμοποιήσει ελεύθερα τους εθνικούς μας δρόμους, θυμίζει την παροιμία: «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης-
Η αναπαραγωγή του πολιτικού βόθρου.
Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Ενώ ο «κυρίαρχος» λαός σκούζει και πλαντάζει από το κακό που τον βρήκε – θα έπρεπε να το περιμένει αν έμπαινε στον κόπο να σκεφτεί – τα λεγόμενα μεγάλα κανάλια εξακολοθούν να παίζουν το ίδιο βιολί: Ολημερίς και ολονυχτίς έχουν καλεσμένους τους πολιτικάντηδες, οι οποίοι, για τρεις δεκαετίες πρωτοστάτησαν στην πολυεπίπεδη χρεοκοπία και εκφυλισμό της Ελλάδας.
Εξακολουθούν ν’ αποβλακώνουν, να συσκοτίζουν και ν’ αποπροσανατολίζουν τις φαύλες λαϊκές μάζες.
Αντί αρκετοί από αυτούς να βρίσκονται στον Κορυδαλλό, μας κάνουν μαθήματα πολιτικής οικονομίας και πολιτικής αρετής!
Πρόκειται για απύθμενο θράσος και από τους δύο συμμάχους της διαπλοκής.
Έτσι γίνεται η αναπαραγωγή του πολιτικού βόθρου.
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Ενώ ο «κυρίαρχος» λαός σκούζει και πλαντάζει από το κακό που τον βρήκε – θα έπρεπε να το περιμένει αν έμπαινε στον κόπο να σκεφτεί – τα λεγόμενα μεγάλα κανάλια εξακολοθούν να παίζουν το ίδιο βιολί: Ολημερίς και ολονυχτίς έχουν καλεσμένους τους πολιτικάντηδες, οι οποίοι, για τρεις δεκαετίες πρωτοστάτησαν στην πολυεπίπεδη χρεοκοπία και εκφυλισμό της Ελλάδας.
Εξακολουθούν ν’ αποβλακώνουν, να συσκοτίζουν και ν’ αποπροσανατολίζουν τις φαύλες λαϊκές μάζες.
Αντί αρκετοί από αυτούς να βρίσκονται στον Κορυδαλλό, μας κάνουν μαθήματα πολιτικής οικονομίας και πολιτικής αρετής!
Πρόκειται για απύθμενο θράσος και από τους δύο συμμάχους της διαπλοκής.
Έτσι γίνεται η αναπαραγωγή του πολιτικού βόθρου.
ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΜΕ ΤΙΣ YΠΕΡΠΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Η μόνιμη, το τελευταίο διάστημα, τουρκική αμφισβήτηση της ελληνικότητας των νήσων Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι, καθώς επίσης και των πέριξ αυτών νησίδων και βραχονησίδων, εξυπηρετεί πλείστους τουρκικούς στόχους και συμφέροντα, αλλά δεν είναικάτι «το καινούργιο».
Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας για το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι πρωτοεμφανίστηκε στις 29 Ιουλίου 2002, επί κυβερνήσεως Σημίτη.
Την ημερομηνία αυτή –και αφού η Αθήνα στο Ελσίνκι είχε ανάψει το πράσινο φως για τη μετέπειτα ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας στην ΕΕ– δύο οπλισμένα τουρκικά F-16 παραβίασαν την ελληνική κυριαρχία στα νησιά Αγαθονήσι, Αρκούς, Πάτμο, Φούρνους, Άνυδρο, Ψαρά, Αντίψαρα και Πετροκάραβο. Κατά τη διάρκεια αναχαίτισης από δύο ελληνικά F-16 υπήρξαν σκληρές κλειστές αερομαχίες, με το τουρκικό ραντάρ DATCA να καλεί τα ελληνικά F-16 να εγκαταλείψουν την «τουρκική κυριαρχία».
Ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση αρκέστηκε σε διαμαρτυρία χωρίς αποτέλεσμα και δεν ζήτησε από τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς την καταδίκη της Τουρκίας.
Η αιτία αυτών των τουρκικών ενεργειών είναι ακόμα πιο παλιά και φαίνεται καθαρά σε δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων από το 1974.
Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ στις 20 Ιουλίου 1974 δήλωνε ότι «...η άμυνα των νησιών του Αιγαίου θα πρέπει να αναληφθεί από κοινού από την Ελλάδα και την Τουρκία ως συμμάχους μέσα στο ΝΑΤΟ...». Και λίγο αργότερα, το 1975, ο πρωθυπουργός Ιρμάκ δήλωνε ότι «η υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας εκτείνεται μέχρι το μέσον του Αιγαίου...».
Σήμερα η Άγκυρα γνωρίζει, έπειτα από μελέτες και έρευνες ειδικών επιστημονικών εταιρειών και σύμφωνα με τον τουρκικό χάρτη του 2009, που αποκαλύπτει σήμερα το «Π», ότι στην περιοχή αυτή και γενικότερα ανατολικά του 25ου μεσημβρινού υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου.
Αυτά προσπαθεί να διεκδικήσει η Άγκυρα με την έννοια της υφαλοκρηπίδας, επιδιώκοντας να επιβάλει στην Ελλάδα τις απόψεις της με αυθαιρεσίες και με τη δημιουργία τετελεσμένων και όχι με βάση τη διεθνή νομιμότητα, όπως αυτή υπαγορεύεται από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας 1992, αλλά και από τη Σύμβαση της Γενεύης 1958, τις οποίες η Άγκυρα έχει καταψηφίσει.
Οι σταδιακά αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή των δύο αυτών ελληνικών νησιών, και κυρίως από το 2002 και μεταγενέστερα, αποσκοπούν στην απόκτηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στην υφαλοκρηπίδα δυτικά από τα ελληνικά αυτά νησιά.
Σε μια τέτοια περίπτωση, η οποία ενισχύεται από την αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης, θα παραχωρηθούν κυριαρχικά δικαιώματα στην Τουρκία πάνω στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου.
Έτσι τα υπό ελληνική κυριαρχία νησιωτικά εδάφη θα βρεθούν αυτόματα πάνω στην υφαλοκρηπίδα ξένου κράτους, θα απομονωθούν και θα μεταβληθούν σε κλειστά εδάφη και θα περιέλθουν υπό ασφυκτικό τουρκικό έλεγχο.
Και τούτο γιατί τα δικαιώματα που θα αναγνωριστούν στην οικονομική ζώνη θα είναι αποκλειστικά στην πρώτη φάση, με προοπτική έπειτα από μια de facto διαδικασία να ταυτιστούν με την τουρκική κυριαρχία, η οποία θα διασπάσει την ελληνική
εδαφική κυριαρχία και θα προκαλέσει τον οικονομικό μαρασμό στον πληθυσμό των ελληνικών νησιών.
Η αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων, η μετάθεση επίλυσης του προβλήματος για άλλους και για αργότερα, εκλαμβάνονται από την Άγκυρα ως νομικές, επιχειρησιακές και πολιτικές παραχωρήσεις προς αυτήν, με αποτέλεσμα να επανέρχεται κάθε φορά με νέες διεκδικήσεις.
Τα Ύμια, οι «γκρίζες ζώνες», ο τουρκικός νόμος 24611/2001, με τον οποίο η Άγκυρα ενέταξε το μισό Αιγαίο και τη μισή Κύπρο κάτω από τον έλεγχό της, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι, είναι ο μακρύς κατάλογος των τουρκικών διεκδικήσεων. Οι ελληνικές κυβερνήσεις κατ' εξακολούθηση υιοθετούν μόνον αμυντική στάση, κατά κανόνα με διαβήματα προς την Άγκυρα για να... ενημερωθεί για όσα πράττει, και δεν αξιοποιούν τα «όπλα» που διαθέτουν στον διπλωματικό τομέα, με βάση τα δικαιώματα που αντλούν από τους διεθνείς οργανισμούς.
Το πρόβλημα με την Τουρκία δεν αντιμετωπίζεται με την έκδοση διπλωματικών «διαμαρτυριών» και «διαβημάτων» που καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων.
Και τα «όπλα» αυτά υπάρχουν:
Από το 1947 το ελληνικό Κοινοβούλιο αποδέχθηκε με τον νόμο 211/47 τη Σύμβαση του Σικάγου 1944 (γνωστή ως ICAO: Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας) που αποτελεί τους κανόνες πτήσεων για όλα τα αεροπορικά μέσα, τόσο τα πολιτικά όσο και τα στρατιωτικά, και ανέθεσε στην ΥΠΑ τον έλεγχο της εφαρμογής τους.
Μεταξύ των άλλων η σύμβαση (ICAO) προβλέπει αναχαιτίσεις για σκοπούς εθνικής ασφάλειας και αποτροπής κάθε είδους ενέργειας που συνιστά εχθρική απειλή, όπως ακριβώς πράττουν σχεδόν καθημερινά τα τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα, τα οποία παραβιάζουν την ελληνική κυριαρχία στα ελληνικά νησιά.
Για την εφαρμογή των κανόνων του ICAO η Ελλάδα έχει δαπανήσει για αναχαιτίσεις - αναγνωρίσεις στο FIR Αθηνών πάνω από 2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε απόλυτες τιμές από το 1947 και έχουν θυσιαστεί πολλοί έλληνες πιλότοι (Γιαννικάκης, Πετρούτσος, Σαλμάς, Ηλιάκης κ.ά.).
Για τις ενέργειες αυτές των Τούρκων στο Αιγαίο η σύμβαση του ICAO παρέχει στην ΥΠΑ το νόμιμο δικαίωμα να ζητήσει την ενεργοποίηση συγκεκριμένων διατάξεων της σύμβασης και να καταγγείλει την Τουρκία στον ICAO, ώστε να μπει φρένο στις τουρκικές προκλήσεις.
Όμως κάτι τέτοιο δεν το πράττει η ΥΠΑ, με αποτέλεσμα να κορυφώνονται οι τουρκικές προκλήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εθνικά και τα οικονομικά μας συμφέροντα.
Έτσι η ΥΠΑ γίνεται εκ των πραγμάτων «ο αδύναμος κρίκος» της κυβέρνησης για τις διεκδικήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν στα άχρηστα τα 2 τρισεκατομμύρια του έλληνα φορολογούμενου που έχουν δαπανηθεί για τους κανόνες του ICAO (αναχαιτίσεις) και να ξευτελίζονται οι θυσίες των Ελλήνων πιλοτών που έχουν θυσιαστεί για τα ελληνικά δίκαια στο Αιγαίο.
Οι αναχαιτίσεις είναι αναγκαίες, πρέπει όμως να υποστηρίζονται και από τις κατάλληλες πολιτικές, νομικές και διπλωματικές ενέργειες προς τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, γιατί μόνον τότε είναι αποτελεσματικές.
Διαφορετικά εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες για δήθεν εξοπλιστικά προγράμματα, δίνοντας έτσι πάσα στον Τούρκο υπουργό Επικρατείας κ. Μπαγίς να επιμένει στη μείωση των εξοπλισμών και από τις δύο μεριές του Αιγαίου, λες και η Ελλάδα έχει διεκδικήσεις και προκαλεί την Τουρκία...
ΠΑΡΟΝ
Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας για το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι πρωτοεμφανίστηκε στις 29 Ιουλίου 2002, επί κυβερνήσεως Σημίτη.
Την ημερομηνία αυτή –και αφού η Αθήνα στο Ελσίνκι είχε ανάψει το πράσινο φως για τη μετέπειτα ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας στην ΕΕ– δύο οπλισμένα τουρκικά F-16 παραβίασαν την ελληνική κυριαρχία στα νησιά Αγαθονήσι, Αρκούς, Πάτμο, Φούρνους, Άνυδρο, Ψαρά, Αντίψαρα και Πετροκάραβο. Κατά τη διάρκεια αναχαίτισης από δύο ελληνικά F-16 υπήρξαν σκληρές κλειστές αερομαχίες, με το τουρκικό ραντάρ DATCA να καλεί τα ελληνικά F-16 να εγκαταλείψουν την «τουρκική κυριαρχία».
Ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση αρκέστηκε σε διαμαρτυρία χωρίς αποτέλεσμα και δεν ζήτησε από τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς την καταδίκη της Τουρκίας.
Η αιτία αυτών των τουρκικών ενεργειών είναι ακόμα πιο παλιά και φαίνεται καθαρά σε δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων από το 1974.
Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ στις 20 Ιουλίου 1974 δήλωνε ότι «...η άμυνα των νησιών του Αιγαίου θα πρέπει να αναληφθεί από κοινού από την Ελλάδα και την Τουρκία ως συμμάχους μέσα στο ΝΑΤΟ...». Και λίγο αργότερα, το 1975, ο πρωθυπουργός Ιρμάκ δήλωνε ότι «η υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας εκτείνεται μέχρι το μέσον του Αιγαίου...».
Σήμερα η Άγκυρα γνωρίζει, έπειτα από μελέτες και έρευνες ειδικών επιστημονικών εταιρειών και σύμφωνα με τον τουρκικό χάρτη του 2009, που αποκαλύπτει σήμερα το «Π», ότι στην περιοχή αυτή και γενικότερα ανατολικά του 25ου μεσημβρινού υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου.
Αυτά προσπαθεί να διεκδικήσει η Άγκυρα με την έννοια της υφαλοκρηπίδας, επιδιώκοντας να επιβάλει στην Ελλάδα τις απόψεις της με αυθαιρεσίες και με τη δημιουργία τετελεσμένων και όχι με βάση τη διεθνή νομιμότητα, όπως αυτή υπαγορεύεται από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας 1992, αλλά και από τη Σύμβαση της Γενεύης 1958, τις οποίες η Άγκυρα έχει καταψηφίσει.
Οι σταδιακά αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή των δύο αυτών ελληνικών νησιών, και κυρίως από το 2002 και μεταγενέστερα, αποσκοπούν στην απόκτηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στην υφαλοκρηπίδα δυτικά από τα ελληνικά αυτά νησιά.
Σε μια τέτοια περίπτωση, η οποία ενισχύεται από την αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης, θα παραχωρηθούν κυριαρχικά δικαιώματα στην Τουρκία πάνω στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου.
Έτσι τα υπό ελληνική κυριαρχία νησιωτικά εδάφη θα βρεθούν αυτόματα πάνω στην υφαλοκρηπίδα ξένου κράτους, θα απομονωθούν και θα μεταβληθούν σε κλειστά εδάφη και θα περιέλθουν υπό ασφυκτικό τουρκικό έλεγχο.
Και τούτο γιατί τα δικαιώματα που θα αναγνωριστούν στην οικονομική ζώνη θα είναι αποκλειστικά στην πρώτη φάση, με προοπτική έπειτα από μια de facto διαδικασία να ταυτιστούν με την τουρκική κυριαρχία, η οποία θα διασπάσει την ελληνική
εδαφική κυριαρχία και θα προκαλέσει τον οικονομικό μαρασμό στον πληθυσμό των ελληνικών νησιών.
Η αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων, η μετάθεση επίλυσης του προβλήματος για άλλους και για αργότερα, εκλαμβάνονται από την Άγκυρα ως νομικές, επιχειρησιακές και πολιτικές παραχωρήσεις προς αυτήν, με αποτέλεσμα να επανέρχεται κάθε φορά με νέες διεκδικήσεις.
Τα Ύμια, οι «γκρίζες ζώνες», ο τουρκικός νόμος 24611/2001, με τον οποίο η Άγκυρα ενέταξε το μισό Αιγαίο και τη μισή Κύπρο κάτω από τον έλεγχό της, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι, είναι ο μακρύς κατάλογος των τουρκικών διεκδικήσεων. Οι ελληνικές κυβερνήσεις κατ' εξακολούθηση υιοθετούν μόνον αμυντική στάση, κατά κανόνα με διαβήματα προς την Άγκυρα για να... ενημερωθεί για όσα πράττει, και δεν αξιοποιούν τα «όπλα» που διαθέτουν στον διπλωματικό τομέα, με βάση τα δικαιώματα που αντλούν από τους διεθνείς οργανισμούς.
Το πρόβλημα με την Τουρκία δεν αντιμετωπίζεται με την έκδοση διπλωματικών «διαμαρτυριών» και «διαβημάτων» που καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων.
Και τα «όπλα» αυτά υπάρχουν:
Από το 1947 το ελληνικό Κοινοβούλιο αποδέχθηκε με τον νόμο 211/47 τη Σύμβαση του Σικάγου 1944 (γνωστή ως ICAO: Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας) που αποτελεί τους κανόνες πτήσεων για όλα τα αεροπορικά μέσα, τόσο τα πολιτικά όσο και τα στρατιωτικά, και ανέθεσε στην ΥΠΑ τον έλεγχο της εφαρμογής τους.
Μεταξύ των άλλων η σύμβαση (ICAO) προβλέπει αναχαιτίσεις για σκοπούς εθνικής ασφάλειας και αποτροπής κάθε είδους ενέργειας που συνιστά εχθρική απειλή, όπως ακριβώς πράττουν σχεδόν καθημερινά τα τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα, τα οποία παραβιάζουν την ελληνική κυριαρχία στα ελληνικά νησιά.
Για την εφαρμογή των κανόνων του ICAO η Ελλάδα έχει δαπανήσει για αναχαιτίσεις - αναγνωρίσεις στο FIR Αθηνών πάνω από 2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε απόλυτες τιμές από το 1947 και έχουν θυσιαστεί πολλοί έλληνες πιλότοι (Γιαννικάκης, Πετρούτσος, Σαλμάς, Ηλιάκης κ.ά.).
Για τις ενέργειες αυτές των Τούρκων στο Αιγαίο η σύμβαση του ICAO παρέχει στην ΥΠΑ το νόμιμο δικαίωμα να ζητήσει την ενεργοποίηση συγκεκριμένων διατάξεων της σύμβασης και να καταγγείλει την Τουρκία στον ICAO, ώστε να μπει φρένο στις τουρκικές προκλήσεις.
Όμως κάτι τέτοιο δεν το πράττει η ΥΠΑ, με αποτέλεσμα να κορυφώνονται οι τουρκικές προκλήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εθνικά και τα οικονομικά μας συμφέροντα.
Έτσι η ΥΠΑ γίνεται εκ των πραγμάτων «ο αδύναμος κρίκος» της κυβέρνησης για τις διεκδικήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν στα άχρηστα τα 2 τρισεκατομμύρια του έλληνα φορολογούμενου που έχουν δαπανηθεί για τους κανόνες του ICAO (αναχαιτίσεις) και να ξευτελίζονται οι θυσίες των Ελλήνων πιλοτών που έχουν θυσιαστεί για τα ελληνικά δίκαια στο Αιγαίο.
Οι αναχαιτίσεις είναι αναγκαίες, πρέπει όμως να υποστηρίζονται και από τις κατάλληλες πολιτικές, νομικές και διπλωματικές ενέργειες προς τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, γιατί μόνον τότε είναι αποτελεσματικές.
Διαφορετικά εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες για δήθεν εξοπλιστικά προγράμματα, δίνοντας έτσι πάσα στον Τούρκο υπουργό Επικρατείας κ. Μπαγίς να επιμένει στη μείωση των εξοπλισμών και από τις δύο μεριές του Αιγαίου, λες και η Ελλάδα έχει διεκδικήσεις και προκαλεί την Τουρκία...
ΠΑΡΟΝ
ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ.
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ. ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ.. ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΕΣΚΕΣΙ.
ΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΘΙΑΣΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ, ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ, ΤΟΤΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ.
Ο τουρίστας του υπουργείου εξωτερικών απεφάνθη ότι: « το Βόρεια Μακεδονία είναι μέσα στις επιλογές μας»
γράφει ο Reporto
http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/04/blog-post_4470.html
Ο τουρίστας του Μαξίμου, στο πολιτικά βαθυστόχαστο πασχαλιάτικο μήνυμά του καλεί τον Ελληνικό λαό να τραγουδήσει το «τσιγκολελέτα» μαζεύοντας παπαρούνες στην εξοχή.
Το σύνθημα εδόθη:
«Αποπολιτικοποιείστε την καθημερινότητα και ξεπουλήστε τα πάντα»
Και αυτό ακριβώς υλοποιούν.
Μετά την κορυφαία εθνική μειοδοσία του πατριδεμπόριου στις κατευθυνόμενες ορδές των ισλαμιστών που κατέκλυσαν τη χώρα, ετοιμάζονται ολοταχώς για ανεπίτρεπτες εθνικές παραχωρήσεις που απειλούν ευθύτατα ακόμα και αυτήν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Το σύνθημα το έριξε ό ίδιος ο πρωθυπουργός με την ντροπιαστική δήλωσή του περί εκχωρήσεως της εθνικής κυριαρχίας, με τίμημα το 0,3% στο επιτόκιο δανεισμού. Προφανέστατα τόσο κοστολογείται στη ρευστή του εθνική συνείδηση η εθνική αξιοπρέπεια των ανθρώπων που κατοικούν σ αυτή τη γωνιά της γης.
Ο ίδιος άνοιξε με τους χειρισμούς και τη στάση του τον ασκό του Αιόλου για πρωτοφανείς και πολυεπίπεδες εθνικές πιέσεις, με στόχο την προώθηση λύσεων που αντιστρατεύονται τα συμφέροντα του Ελληνισμού.
Δεν επρόκειτο για λάθος και αδεξιότητα, αλλά για συνειδητή επιλογή με στόχο την Ελλάδα.
Σήμερα ξέροντας πως το θερμόμετρο των πιέσεων για εθνικές υποχωρήσεις θα χτυπήσει κόκκινο τους μήνες που έρχονται,
- αντί να φροντίσει να πολιτικοποιήσει έντονα την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών.
- αντί να φροντίσει να διατηρεί σε επαγρύπνηση και εγρήγορση τα πατριωτικά αντανακλαστικά αυτού του λαού, προκειμένου να τα αξιοποιήσει ως το ισχυρότερο διαπραγματευτικό του πλεονέκτημα στις δύσκολές μέρες που έρχονται.
αυτός ο απίστευτος πρωθυπουργός κάνει ακριβώς το αντίθετο.
- παρέμεινε γραφικός θεατής της τουρκικής αλητείας που η προκλητικότητά της έφτασε μέχρι το Σούνιο.
- δε δίστασε να τσαλακώσει την εθνική περηφάνια του Ελληνικού λαού ασελγώντας επικίνδυνα ακόμα και την ημέρα της κορυφαίας εθνικής γιορτής του Ελληνισμού.
και τώρα αδίστακτα και θρασύτατα καλεί τον Ελληνικό λαό να απολαύσει την Άνοιξη, τις τσιγκολελέτες και τις παπαρούνες στην εξοχή, αντί να τον ξεσηκώσει και να τον αφυπνίσει.
Την ίδια στιγμή η κακομούτσουνη μαριονέτα του στο υπουργείο εξωτερικών, επιχειρεί να προκαταβάλει την έκταση της εθνικής υποχώρησης στα βόρεια σύνορά μας, λέγοντας πως η «Βόρεια Μακεδονία» είναι μέσα στις πολιτικές μας επιλογές.
Δε διστάζει έτσι να βιάσει με τρόπο προκλητικό.
- και την απόφαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας.
- αλλά και την καθολική αντίθεση του λαού στο νέο πατριδεμπόριο που επιχειρεί, εκχωρώντας αυτή τη φορά το όνομα της Μακεδονίας, ενισχύοντας παράλληλα τις επικίνδυνες αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπιανών στα βόρεια σύνορά μας.
Δε διστάζει μάλιστα ο θρασύτατος αχυράνθρωπος να εγκαλέσει τον Γκρούεφσκι να αποδεχτεί την πρόταση και να συμβάλει στη λύση, διαφορετικά θα είναι υπόλογος απέναντι στο λαό του για την εμπλοκή της ενταξιακής πορείας της χώρας του στους διεθνείς οργανισμούς.
Μια τέτοια κατάπτυστη συμφωνία που δε διστάζει να εμπορευτεί το όνομα της Μακεδονίας υπηρετώντας τις επιδιώξεις των Αμερικανών, θα τολμήσετε να την φέρετε για έγκριση στον Ελληνικό λαό με δημοψήφισμα άθλιοι;;;
Μήπως ένα τέτοιο ζήτημα δε συνιστά σοβαρό εθνικό λόγο που με βάση το Σύνταγμα ο ελληνικός λαός δικαιούται να αποφανθεί με δημοψήφισμα ελεεινοί;;;
Ή μήπως πρόκειται κι εδώ για ένα «ανθρώπινο δικαίωμα» όπως εκείνο της εκχώρησης πολιτικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στους λαθρομετανάστες, και ως τέτοιο δεν τίθεται θέμα δημοψηφίσματος που να το αφορά τρισάθλιοι;;;
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ>>> http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/04/blog-post_4470.html
ΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΘΙΑΣΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ, ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ, ΤΟΤΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ.
Ο τουρίστας του υπουργείου εξωτερικών απεφάνθη ότι: « το Βόρεια Μακεδονία είναι μέσα στις επιλογές μας»
γράφει ο Reporto
http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/04/blog-post_4470.html
Ο τουρίστας του Μαξίμου, στο πολιτικά βαθυστόχαστο πασχαλιάτικο μήνυμά του καλεί τον Ελληνικό λαό να τραγουδήσει το «τσιγκολελέτα» μαζεύοντας παπαρούνες στην εξοχή.
Το σύνθημα εδόθη:
«Αποπολιτικοποιείστε την καθημερινότητα και ξεπουλήστε τα πάντα»
Και αυτό ακριβώς υλοποιούν.
Μετά την κορυφαία εθνική μειοδοσία του πατριδεμπόριου στις κατευθυνόμενες ορδές των ισλαμιστών που κατέκλυσαν τη χώρα, ετοιμάζονται ολοταχώς για ανεπίτρεπτες εθνικές παραχωρήσεις που απειλούν ευθύτατα ακόμα και αυτήν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Το σύνθημα το έριξε ό ίδιος ο πρωθυπουργός με την ντροπιαστική δήλωσή του περί εκχωρήσεως της εθνικής κυριαρχίας, με τίμημα το 0,3% στο επιτόκιο δανεισμού. Προφανέστατα τόσο κοστολογείται στη ρευστή του εθνική συνείδηση η εθνική αξιοπρέπεια των ανθρώπων που κατοικούν σ αυτή τη γωνιά της γης.
Ο ίδιος άνοιξε με τους χειρισμούς και τη στάση του τον ασκό του Αιόλου για πρωτοφανείς και πολυεπίπεδες εθνικές πιέσεις, με στόχο την προώθηση λύσεων που αντιστρατεύονται τα συμφέροντα του Ελληνισμού.
Δεν επρόκειτο για λάθος και αδεξιότητα, αλλά για συνειδητή επιλογή με στόχο την Ελλάδα.
Σήμερα ξέροντας πως το θερμόμετρο των πιέσεων για εθνικές υποχωρήσεις θα χτυπήσει κόκκινο τους μήνες που έρχονται,
- αντί να φροντίσει να πολιτικοποιήσει έντονα την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών.
- αντί να φροντίσει να διατηρεί σε επαγρύπνηση και εγρήγορση τα πατριωτικά αντανακλαστικά αυτού του λαού, προκειμένου να τα αξιοποιήσει ως το ισχυρότερο διαπραγματευτικό του πλεονέκτημα στις δύσκολές μέρες που έρχονται.
αυτός ο απίστευτος πρωθυπουργός κάνει ακριβώς το αντίθετο.
- παρέμεινε γραφικός θεατής της τουρκικής αλητείας που η προκλητικότητά της έφτασε μέχρι το Σούνιο.
- δε δίστασε να τσαλακώσει την εθνική περηφάνια του Ελληνικού λαού ασελγώντας επικίνδυνα ακόμα και την ημέρα της κορυφαίας εθνικής γιορτής του Ελληνισμού.
και τώρα αδίστακτα και θρασύτατα καλεί τον Ελληνικό λαό να απολαύσει την Άνοιξη, τις τσιγκολελέτες και τις παπαρούνες στην εξοχή, αντί να τον ξεσηκώσει και να τον αφυπνίσει.
Την ίδια στιγμή η κακομούτσουνη μαριονέτα του στο υπουργείο εξωτερικών, επιχειρεί να προκαταβάλει την έκταση της εθνικής υποχώρησης στα βόρεια σύνορά μας, λέγοντας πως η «Βόρεια Μακεδονία» είναι μέσα στις πολιτικές μας επιλογές.
Δε διστάζει έτσι να βιάσει με τρόπο προκλητικό.
- και την απόφαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας.
- αλλά και την καθολική αντίθεση του λαού στο νέο πατριδεμπόριο που επιχειρεί, εκχωρώντας αυτή τη φορά το όνομα της Μακεδονίας, ενισχύοντας παράλληλα τις επικίνδυνες αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπιανών στα βόρεια σύνορά μας.
Δε διστάζει μάλιστα ο θρασύτατος αχυράνθρωπος να εγκαλέσει τον Γκρούεφσκι να αποδεχτεί την πρόταση και να συμβάλει στη λύση, διαφορετικά θα είναι υπόλογος απέναντι στο λαό του για την εμπλοκή της ενταξιακής πορείας της χώρας του στους διεθνείς οργανισμούς.
Μια τέτοια κατάπτυστη συμφωνία που δε διστάζει να εμπορευτεί το όνομα της Μακεδονίας υπηρετώντας τις επιδιώξεις των Αμερικανών, θα τολμήσετε να την φέρετε για έγκριση στον Ελληνικό λαό με δημοψήφισμα άθλιοι;;;
Μήπως ένα τέτοιο ζήτημα δε συνιστά σοβαρό εθνικό λόγο που με βάση το Σύνταγμα ο ελληνικός λαός δικαιούται να αποφανθεί με δημοψήφισμα ελεεινοί;;;
Ή μήπως πρόκειται κι εδώ για ένα «ανθρώπινο δικαίωμα» όπως εκείνο της εκχώρησης πολιτικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στους λαθρομετανάστες, και ως τέτοιο δεν τίθεται θέμα δημοψηφίσματος που να το αφορά τρισάθλιοι;;;
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ>>> http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/04/blog-post_4470.html
Επείγον. Επίθεση εναντίον του αμερικανικού προξενείου στην Πεσαβάρ του Πακιστάν.
Ένοπλοι, αγνώστου ταυτότητας, υποστηριζόμενοι από βομβιστές επιτέθηκαν σήμερα στο αμερικανικό προξενείο στην πόλη Πεσαβάρ στο βορειοδυτικό Πακιστάν,
Περισσότερα http://ta-mavra-nea.blogspot.com/2010/04/blog-post_05.html
Περισσότερα http://ta-mavra-nea.blogspot.com/2010/04/blog-post_05.html
Το μπόνους των 9 εκατ. δολαρίων στον κύριο Goldman Sachs έχει σχέση με την Ελλάδα;
Τα πάρε δώσε με την κυβέρνηση - Οι μυστικές συναντήσεις του Παπανδρέου στο «Πεντελικό»
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ «MONDE DIPLOMATIQUE»
Τεράστια ερωτήματα εγείρει για την κυβέρνηση Παπανδρέου η αποκάλυψη που περιέχεται σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της γαλλικής εφημερίδας «Monde Diplomatique» της Μ. Τετάρτης.
Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα (η «Monde Diplomatique» πάντως απευθύνεται στο παγκόσμιο κοινό):
Πρόσφατα ο επικεφαλής της γνωστής αμαρτωλής Goldman Sachs έλαβε μπόνους 9 εκατομμυρίων δολαρίων. Πρόκειται για την εταιρεία, υπενθυμίζουμε, η οποία το 2001 με λογιστικές αλχημείες «έσβησε» μέρος του ελληνικού ελλείμματος, ώστε η κυβέρνηση Σημίτη να πετύχει την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ.
Και τα τεράστια ερωτήματα που εγείρονται σχετίζονται τόσο με το παλιότερο ομόλογο της Goldman Sachs, εκείνο της περιόδου Σημίτη, με το οποίο η αμερικανική εταιρεία βοήθησε την κυβέρνηση με λογιστικά και χρηματοπιστωτικά τεχνάσματα να κρύψει το μεγάλο έλλειμμα, ώστε να ενταχθεί η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ, για τις οποίες υπηρεσίες της είχε αμειφθεί με 300 εκατομμύρια δολάρια, όσο και με ορισμένα άλλα εξόχως σοβαρά ζητήματα:
• Τον ρόλο της Goldman Sachs στην έκδοση και των τωρινών ομολόγων δανεισμού της Ελλάδας, από τον Δεκέμβρη και μετά, μέχρι το πρόσφατο, των 5 δισ. ευρώ. Συμμετείχε στην έκδοση αυτών των ομολόγων η Goldman Sachs; Κι αν συμμετείχε, τι προμήθεια έλαβε; Και με ποιο τρόπο;
• Γιατί η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε για άλλη μια φορά τη συνεργασία με την εταιρεία αυτή, μετά μάλιστα τον μεγάλο θόρυβο που προκλήθηκε για την ανάμειξή της στο αμαρτωλό ομόλογο του 2001;
• Γιατί έγινε το ραντεβού (τουλάχιστον ένα, ίσως και δύο) του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, με ανώτατο στέλεχος της Goldman Sachs στο «Πεντελικό»; Τι ειπώθηκε εκεί; Τι συζητήθηκε; Ποιες συμφωνίες έκλεισαν; Διότι προφανέστατα αυτή η συνάντηση δεν ήταν... φιλολογική!
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση Παπανδρέου οφείλει να απαντήσει. Να εξηγήσει. Πώς σε μια περίοδο τόσο κρίσιμη για την οικονομία μας επέλεξε τη συνεργασία με την εν λόγω εταιρεία, όταν:
- Η Goldman Sachs ακόμα και τώρα, όλη αυτήν την περίοδο που η Ελλάδα βρέθηκε στο κέντρο της δίνης μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης, «έπαιζε» τεράστια ποσά ποντάροντας στη χρεοκοπία της χώρας μας!
Και την απάντηση την οφείλει στον ελληνικό λαό.
Ούτως ή άλλως, η μεν αντιπολίτευση κοιμάται, τα δε ΜΜΕ, που κατά τα άλλα αποκαλύπτουν και στηλιτεύουν, δεν πήραν τίποτα χαμπάρι απ' το συγκλονιστικό ρεπορτάζ (πρωτοσέλιδο μάλιστα) της «Monde Diplomatique». Τίποτα!
Ίσως επειδή το ρεπορτάζ αυτό, το οποίο στηλιτεύει την παλιότερη συμφωνία με την κυβέρνηση Σημίτη αναφερόμενο στις «διαδρομές» εταιρείας - κυβέρνησης, πρωτοσέλιδο, επαναλαμβάνουμε, χαλάει τη σούπα της... επιτυχίας των Βρυξελλών, που τόσο μεθοδικά μαγείρεψαν κυβέρνηση και εξωνημένα ΜΜΕ...
Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της γαλλικής εφημερίδας έχει ως εξής:
«Τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες χωρίς να ζητήσουν αντάλλαγμα. Και τώρα οι τράπεζες στρέφουν την ανακτημένη δύναμή τους ενάντια στα κράτη. Και τα κρατούν σε ομηρία, χρησιμοποιώντας τις ατιμίες που οι ίδιες σύστησαν στα κράτη αυτά να κάνουν. Γιατί όταν η δημόσια πίστωση μειώνεται, τα επιτόκια των δανείων αυξάνονται...
Η Goldman Sachs βοήθησε, λοιπόν, την Ελλάδα να δανειστεί δισεκατομμύρια ευρώ με μυστικότητα. Στη συνέχεια, για να παρακάμψουν τους ευρωπαϊκούς νόμους που θέτουν όρια στο δημόσιο χρέος, η εταιρεία της Γουόλ Στριτ συμβούλεψε την Αθήνα να προσφύγει σε έξυπνα λογιστικά και χρηματοπιστωτικά τεχνάσματα. Ο λογαριασμός των καινοτομιών αυτών χόντρυνε κι άλλο το ήδη φουσκωμένο ελληνικό χρέος. [1]
Ποιος κερδίζει, ποιος πληρώνει; Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, Λόιντ Κρεγκ Μπλανκφάιν, μόλις εισέπραξε μπόνους εννέα εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ οι έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν ετησίως ένα μηνιάτικο.
Περίπου ισότιμο με μια τράπεζα, ένα κράτος είναι “πολύ μεγάλο για να πτωχεύσει”. Το σώζουμε λοιπόν κι αυτό, αλλά θα το πληρώσει ακριβά. Ήδη ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν-Κλοντ Τρισέ, φέρεται άτεγκτα απέναντι στην κυβέρνηση των Αθηνών, ενόσω, μάλιστα, το ίδρυμά του προσπαθεί να αποκαλύψει τα τεχνάσματα της Γουόλ Στριτ. Ο Τρισέ προειδοποίησε την Ελλάδα ότι πρέπει να διορθώσει με “εξαιρετική αυστηρότητα” την “τρελή της πορεία”. Υπό την “έντονη και σχεδόν μόνιμη επιτήρηση” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή κάνοντας παραχωρήσεις στην οικονομική της κυριαρχία, πρέπει να ξαναφέρει το έλλειμμα ύψους 12,7% του ΑΕΠ το 2009 στο 3% το 2012.
Το να μειώσεις το έλλειμμα σχεδόν 10 μονάδες του ΑΕΠ είναι σχεδόν αδύνατον, ιδιαίτερα σε περίοδο αναιμικής μεγέθυνσης. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για “λιτότητα”, αλλά για σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Το παράδοξο είναι πως η “εγχείρηση” γίνεται με στόχο να διασωθεί το ευρώ, σε μια χρονική στιγμή που οι ΗΠΑ και η Κίνα προσπαθούν να εδραιώσουν την ανάκαμψη υποτιμώντας το νόμισμά τους... [2]
Η κυρία Μέρκελ έκρινε ότι θα ήταν “ντροπή” “οι τράπεζες, που μας έφτασαν ήδη στο χείλος του γκρεμού, να έχουν επίσης συμμετοχή στην παραποίηση των δημοσιονομικών στατιστικών στην Ελλάδα”.
Τέτοιες αερολογίες αφήνουν αδιάφορη την Goldman Sachs.
Ερωτηθείς για το μπόνους του Μπλανκφάιν, ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεν φάνηκε να σοκάρεται. “Όπως η πλειονότητα των Αμερικανών, δεν θα έλεγα τίποτα κακό για την επιτυχία και τα πλούτη. Είναι κομμάτι της οικονομίας της αγοράς”.
Η “επιτυχία” αυτή -όπως είναι γνωστό- ωφελεί όλη την κοινωνία... Μήπως η Goldman Sachs δεν ήταν αυτή που πλήρωσε πρόσφατα φόρους 0,6% για τα κέρδη της;[3]
Σημειώσεις:
[1] Στις 13 Φεβρουαρίου, οι “New York Times” ανέφεραν ότι ποσό 300 εκατ. δολαρίων δόθηκε ως αμοιβή στην Goldman Sachs. Επρόκειτο για την αμοιβή ενός τεχνάσματος που επέτρεψε στην Ελλάδα να δανειστεί μυστικά δισεκατομμύρια δολάρια. Στόχος ήταν να μη διακινδυνεύσει η χώρα, που ήταν ήδη υπερχρεωμένη, την είσοδό της στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση.
[2] Βλ. Yves de Kerdrel, “Le probleme ce n' est pas la Grece, c' est l' euro”, “Le Figaro”, Παρίσι, 15-2-2010.
[3] Harper's, New York, Φεβρουάριος 2010».
Το ΠΑΡΟΝ. 04/04/2010
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ «MONDE DIPLOMATIQUE»
Τεράστια ερωτήματα εγείρει για την κυβέρνηση Παπανδρέου η αποκάλυψη που περιέχεται σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της γαλλικής εφημερίδας «Monde Diplomatique» της Μ. Τετάρτης.
Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα (η «Monde Diplomatique» πάντως απευθύνεται στο παγκόσμιο κοινό):
Πρόσφατα ο επικεφαλής της γνωστής αμαρτωλής Goldman Sachs έλαβε μπόνους 9 εκατομμυρίων δολαρίων. Πρόκειται για την εταιρεία, υπενθυμίζουμε, η οποία το 2001 με λογιστικές αλχημείες «έσβησε» μέρος του ελληνικού ελλείμματος, ώστε η κυβέρνηση Σημίτη να πετύχει την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ.
Και τα τεράστια ερωτήματα που εγείρονται σχετίζονται τόσο με το παλιότερο ομόλογο της Goldman Sachs, εκείνο της περιόδου Σημίτη, με το οποίο η αμερικανική εταιρεία βοήθησε την κυβέρνηση με λογιστικά και χρηματοπιστωτικά τεχνάσματα να κρύψει το μεγάλο έλλειμμα, ώστε να ενταχθεί η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ, για τις οποίες υπηρεσίες της είχε αμειφθεί με 300 εκατομμύρια δολάρια, όσο και με ορισμένα άλλα εξόχως σοβαρά ζητήματα:
• Τον ρόλο της Goldman Sachs στην έκδοση και των τωρινών ομολόγων δανεισμού της Ελλάδας, από τον Δεκέμβρη και μετά, μέχρι το πρόσφατο, των 5 δισ. ευρώ. Συμμετείχε στην έκδοση αυτών των ομολόγων η Goldman Sachs; Κι αν συμμετείχε, τι προμήθεια έλαβε; Και με ποιο τρόπο;
• Γιατί η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε για άλλη μια φορά τη συνεργασία με την εταιρεία αυτή, μετά μάλιστα τον μεγάλο θόρυβο που προκλήθηκε για την ανάμειξή της στο αμαρτωλό ομόλογο του 2001;
• Γιατί έγινε το ραντεβού (τουλάχιστον ένα, ίσως και δύο) του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, με ανώτατο στέλεχος της Goldman Sachs στο «Πεντελικό»; Τι ειπώθηκε εκεί; Τι συζητήθηκε; Ποιες συμφωνίες έκλεισαν; Διότι προφανέστατα αυτή η συνάντηση δεν ήταν... φιλολογική!
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση Παπανδρέου οφείλει να απαντήσει. Να εξηγήσει. Πώς σε μια περίοδο τόσο κρίσιμη για την οικονομία μας επέλεξε τη συνεργασία με την εν λόγω εταιρεία, όταν:
- Η Goldman Sachs ακόμα και τώρα, όλη αυτήν την περίοδο που η Ελλάδα βρέθηκε στο κέντρο της δίνης μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης, «έπαιζε» τεράστια ποσά ποντάροντας στη χρεοκοπία της χώρας μας!
Και την απάντηση την οφείλει στον ελληνικό λαό.
Ούτως ή άλλως, η μεν αντιπολίτευση κοιμάται, τα δε ΜΜΕ, που κατά τα άλλα αποκαλύπτουν και στηλιτεύουν, δεν πήραν τίποτα χαμπάρι απ' το συγκλονιστικό ρεπορτάζ (πρωτοσέλιδο μάλιστα) της «Monde Diplomatique». Τίποτα!
Ίσως επειδή το ρεπορτάζ αυτό, το οποίο στηλιτεύει την παλιότερη συμφωνία με την κυβέρνηση Σημίτη αναφερόμενο στις «διαδρομές» εταιρείας - κυβέρνησης, πρωτοσέλιδο, επαναλαμβάνουμε, χαλάει τη σούπα της... επιτυχίας των Βρυξελλών, που τόσο μεθοδικά μαγείρεψαν κυβέρνηση και εξωνημένα ΜΜΕ...
Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της γαλλικής εφημερίδας έχει ως εξής:
«Τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες χωρίς να ζητήσουν αντάλλαγμα. Και τώρα οι τράπεζες στρέφουν την ανακτημένη δύναμή τους ενάντια στα κράτη. Και τα κρατούν σε ομηρία, χρησιμοποιώντας τις ατιμίες που οι ίδιες σύστησαν στα κράτη αυτά να κάνουν. Γιατί όταν η δημόσια πίστωση μειώνεται, τα επιτόκια των δανείων αυξάνονται...
Η Goldman Sachs βοήθησε, λοιπόν, την Ελλάδα να δανειστεί δισεκατομμύρια ευρώ με μυστικότητα. Στη συνέχεια, για να παρακάμψουν τους ευρωπαϊκούς νόμους που θέτουν όρια στο δημόσιο χρέος, η εταιρεία της Γουόλ Στριτ συμβούλεψε την Αθήνα να προσφύγει σε έξυπνα λογιστικά και χρηματοπιστωτικά τεχνάσματα. Ο λογαριασμός των καινοτομιών αυτών χόντρυνε κι άλλο το ήδη φουσκωμένο ελληνικό χρέος. [1]
Ποιος κερδίζει, ποιος πληρώνει; Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, Λόιντ Κρεγκ Μπλανκφάιν, μόλις εισέπραξε μπόνους εννέα εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ οι έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν ετησίως ένα μηνιάτικο.
Περίπου ισότιμο με μια τράπεζα, ένα κράτος είναι “πολύ μεγάλο για να πτωχεύσει”. Το σώζουμε λοιπόν κι αυτό, αλλά θα το πληρώσει ακριβά. Ήδη ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν-Κλοντ Τρισέ, φέρεται άτεγκτα απέναντι στην κυβέρνηση των Αθηνών, ενόσω, μάλιστα, το ίδρυμά του προσπαθεί να αποκαλύψει τα τεχνάσματα της Γουόλ Στριτ. Ο Τρισέ προειδοποίησε την Ελλάδα ότι πρέπει να διορθώσει με “εξαιρετική αυστηρότητα” την “τρελή της πορεία”. Υπό την “έντονη και σχεδόν μόνιμη επιτήρηση” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή κάνοντας παραχωρήσεις στην οικονομική της κυριαρχία, πρέπει να ξαναφέρει το έλλειμμα ύψους 12,7% του ΑΕΠ το 2009 στο 3% το 2012.
Το να μειώσεις το έλλειμμα σχεδόν 10 μονάδες του ΑΕΠ είναι σχεδόν αδύνατον, ιδιαίτερα σε περίοδο αναιμικής μεγέθυνσης. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για “λιτότητα”, αλλά για σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Το παράδοξο είναι πως η “εγχείρηση” γίνεται με στόχο να διασωθεί το ευρώ, σε μια χρονική στιγμή που οι ΗΠΑ και η Κίνα προσπαθούν να εδραιώσουν την ανάκαμψη υποτιμώντας το νόμισμά τους... [2]
Η κυρία Μέρκελ έκρινε ότι θα ήταν “ντροπή” “οι τράπεζες, που μας έφτασαν ήδη στο χείλος του γκρεμού, να έχουν επίσης συμμετοχή στην παραποίηση των δημοσιονομικών στατιστικών στην Ελλάδα”.
Τέτοιες αερολογίες αφήνουν αδιάφορη την Goldman Sachs.
Ερωτηθείς για το μπόνους του Μπλανκφάιν, ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεν φάνηκε να σοκάρεται. “Όπως η πλειονότητα των Αμερικανών, δεν θα έλεγα τίποτα κακό για την επιτυχία και τα πλούτη. Είναι κομμάτι της οικονομίας της αγοράς”.
Η “επιτυχία” αυτή -όπως είναι γνωστό- ωφελεί όλη την κοινωνία... Μήπως η Goldman Sachs δεν ήταν αυτή που πλήρωσε πρόσφατα φόρους 0,6% για τα κέρδη της;[3]
Σημειώσεις:
[1] Στις 13 Φεβρουαρίου, οι “New York Times” ανέφεραν ότι ποσό 300 εκατ. δολαρίων δόθηκε ως αμοιβή στην Goldman Sachs. Επρόκειτο για την αμοιβή ενός τεχνάσματος που επέτρεψε στην Ελλάδα να δανειστεί μυστικά δισεκατομμύρια δολάρια. Στόχος ήταν να μη διακινδυνεύσει η χώρα, που ήταν ήδη υπερχρεωμένη, την είσοδό της στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση.
[2] Βλ. Yves de Kerdrel, “Le probleme ce n' est pas la Grece, c' est l' euro”, “Le Figaro”, Παρίσι, 15-2-2010.
[3] Harper's, New York, Φεβρουάριος 2010».
Το ΠΑΡΟΝ. 04/04/2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)