Η 2α Αυγούστου στη Ιστορία

1075. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωάννης Η΄ που καταγόταν από την αρχοντική οικογένεια των Ξιφιλίνων της Τραπεζούντας.

 1330. Μετά από την συντριπτική του ήττα στο Βελμπάζντ το θάνατο του Τσάρου Μιχαήλ Γ΄ Σισμάν στις 31 Ιουλίου, η βουλγαρική αριστοκρατία πρότεινε στον Σέρβο βασιλιά Στέφανο-Ούρος Γ΄ Ντατσάνσκι, να ανεβάσουν στον θρόνο τον γιο και διάδοχο του Τσάρου Μιχαήλ και της Σερβίδας πριγκίπισσας Άννας-Νέδας Νεμάνια, Ιβάν-Στέφαν, που ήταν ανιψιός του και αν και ήταν σε ηλικία κοντά στην ωριμότητα, η επιρροή της μητέρας του Άννας-Νέδας ήταν ακόμη καθοριστική. 

1377. Καταστροφή των Ρώσων που πολέμησαν μεθυσμένοι από τους Μογγόλους  στην μάχη του  ποταμού Πυάνα. Ο διοικητής τους, Κνιάζ Ιβάν Ντιμιτρίεβιτς πνίγηκε στον ποταμό .

1385. Στην Παμπλόνα, ενώπιον του  Κάρολου Β΄ της Ναβάρρας του  «Κακού», έγινε πρώτη ταυρομαχία .Ένας Χριστιανός και ένας από τη Βόρεια Αφρική,  σκότωσαν  δύο ταύρους.

1483. Στη Ρώμη, ο Πάπας Σίξτος Δ΄, (Φραντσέσκο ντε λα Ρόβερε), υπέγραψε την βούλα για τον διορισμό του «πεφωτισμένου δούλου του Άρχοντα του Σκότους» Τομάς δε Τορκουεμάδα , που ήταν παιδί εκχριστιανισμένων εβραίων από το Βαγιαδολίδ , ως Μέγα Ιεροεξεταστή  Καστίλης και Λεόν.

1498. Ο Λουδοβίκος  ΙΒ΄ της Γαλλίας υπέγραψε την  Συνθήκη του Παρισιού με τον  Μαξιμιλιανό Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας .

1552. Κουρασμένος από τρεις δεκαετίες θρησκευτικών Πολέμων ο καθολικός Κάρολος Ε΄ των Αψβούργων υπέγραψε την Ειρήνη του Πασάου με την οποία εγγυήθηκε στους Λουθηρανούς θρησκευτικές ελευθερίες και απελευθέρωσε τους αιχμαλωτισθέντες κατά τον Σμαλκαλντικό πόλεμο πρίγκιπες , τον Ιωάννη Φρειδερίκο της Σαξωνίας και τον λαντγκράβο της Έσσης Φίλιππο Α΄ το μεγαλόψυχο. 


1554. Στη Μάχη του Μαρτσιάνο οι στρατός της Δημοκρατίας της Σιένα και των Γάλλων ηττήθηκε από τις συνδυασμένες δυνάμεις της Φλωρεντίας και του Αυτοκράτορα Κάρολου Ε΄ των Αψβούργων.

1569. Στη Γαλλία το Σεν-Γκοντέν καταλήφθηκε και λεηλατήθηκε από τους Ουγενότους με επικεφαλής τον Κόμη του Μοντγκόμερι.

1572. Έληξε η τριήμερη μάχη γύρω από το χωριό Μολοντί,40 μίλια νότια της Μόσχας, μεταξύ των Ρώσων του Ιβάν του τρομερού και των Τατάρων της Κριμαίας που είχαν εισβάλει στη Ρωσία. 23.000 Ρώσοι υπό την διοίκηση του πρίγκηπα Μιχαήλ Βοροτίνσκι ανέκοψαν την ορδή των 40.000-60.000 Τατάρων που υποχώρησαν με τρομακτικές απώλειες. (27000 νεκροί και αιχμάλωτοι). Οι Ρώσοι είχαν μόνο 4000 νεκρούς.

1589. Πέθανε ο βασιλιάς Ερρίκος Γ ́ της Γαλλίας και ο  Ερρίκος της Ναβάρας  ανέβηκε στο  γαλλικό θρόνο .

1608 .Η Ρωσία και η Πολωνολιθουανική Κοινοπολιτεία υπέγραψαν τετραετή ανακωχή σύμφωνα με την οποία τα στρατεύματα της Κοινοπολιτείας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το  Τουσίνο  στη βορειοδυτική Μόσχα όπου βρισκόταν η έδρα  του Ψευδούς Ντιμίτρι.

 
1718. Το  Ηνωμένο Βασίλειο, η Ολλανδία, η Γαλλία και η Αυστρία υπέγραψαν  στο Λονδίνο, την  Τετραμερή Συμμαχία, για να περιορίσουν τις επεκτατικές φιλοδοξίες της Ισπανίας και να διατηρήσουν το Στάτους Κβο των συνθηκών της Ουτρέχτης. 

1738.  Η Γαλλία προσέφερε στον  αυτοκράτορα Κάρολο ΣΤ' που από τον Ιούλιο του 1737 είχε κηρύξει  τον πόλεμο στους Οθωμανούς, ως σύμμαχος της Ρωσίας . Η γαλλική μεσολάβηση κατέληξε στη Συνθήκη του Βελιγραδίου που συνομολογήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1739.

1776. Υπογράφηκε επίσημα η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, η οποία όμως εορτάζεται στις 4 Ιουλίου. 

1798. Έληξε η ναυμαχία του Νείλου με πλήρη νίκη του Νέλσωνα.


1802. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης αφού έλαβε σε δημοψήφισμα 3 εκατομμύρια ψήφους υπέρ και μόνο 1.600 ΟΧΙ ,ανακηρύχτηκε ισόβιος Ύπατος από τη Γαλλική Γερουσία, γεγονός που του έδωσε το δικαίωμα να διορίσει διάδοχο. 

1812 . Στην Οδησσό εκδηλώθηκε επιδημία  πανούκλας, από την οποία πέθανε το 10% τω κατοίκων της.

1830. Στη Γαλλία ο Κάρολος Ι΄ των Βουρβόνων παραιτήθηκε από το θρόνο υπό την πίεση της Ιουλιανής Επανάστασης υπέρ του εγγονού του, Ερρίκου Ε'. 

1887. Ο πρίγκιπας Φέρντιναντ της Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα, στέφθηκε στο Τάρνοβο ως βασιλιάς των Βουλγάρων. 

1903. Στο Κρούσεβο εκδηλώθηκε η εξέγερση του Ίλιντεν, υπό την ηγεσία των Μαρξιστών και της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης. 


1914. Η γερμανική αυτοκρατορία κατέλαβε, το ουδέτερο του Λουξεμβούργο. Ηταν  η πρώτη γερμανική πολεμική επιχειρήση κατά τη διάρκεια του Πρώτου  'Παγκοσμίου Πολέμου.

.1916. Μετά από σαμποτάζ αυστριακών πρακτόρων, περίπου στις 23.00, στο ναύσταθμο του Τάραντα ανατινάχθηκε το ιταλικό θωρηκτού Λεονάρντο ντα Βίντσι.

 1918. Η Ιαπωνία ανακοίνωσε την ανάπτυξη στρατευμάτων στη Σιβηρία. 

 1923. Στις ΗΠΑ , μετά το θάνατο του προέδρου Ουόρεν Χάρντινγκ, 
ο αντιπρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ έγινε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

 1928. Η Ιταλία υπέγραψε συνθήκη 20ετούς φιλίας με την Αιθιοπία. 

1933. Στη Σοβιετική Ένωση εγκαινιάστηκε κοντά στην Αγία Πετρούπολη , η διώρυγα μήκους 227 χλμ. που ένωνε τη Λευκή Θάλασσα με τη Θάλασσα της Βαλτικής που ονομάστηκε «Κανάλι Στάλιν».

 1934. Στη Γερμανία, μετά το θάνατο του Προέδρου Χίντερμπουργκ , ο Αδόλφος Χίτλερ έγινε Φύρερ της Γερμανίας και ανέλαβε την απόλυτη εξουσία. 

1941. Στο Σάνσκι Μοστ στο βορειοδυτικό τμήμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, άρχισε   η σφαγή 7.000  Σέρβων  (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) από τους Κροάτες.

1943.    Εξέγερση κρατουμένων στο στρατόπεδο της Τρεμπλίνκα.

1944. Στις 2 Αυγούστου του 1944, κατά την 41η «επέτειο» από την εξέγερση του Ίλιντεν, στο μοναστήρι Πρόχορ Πτσίνσκι, κοντά στο Κουμάνοβο, άρχισε η πρώτη Αντιφασιστική Συνέλευση της Μακεδονίας (ΑΣΝΟΜ), που ίδρυσε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας εντός της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, και καθιέρωσε το Ίλιντεν ως εορτή της Κόκκινης Φυλής.

 1945. Ολοκληρώθηκε η Διάσκεψη του Πότσδαμ όπου ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν και ο βρετανός πρωθυπουργός Άτλυ συμφώνησαν για την αποστρατιωτικοποίηση της Γερμανίας, την καταδίωξη των Ναζιστών, και τη διαίρεσης της σε ζώνες κατοχής. 

1949. Τη νύχτα της 2ας προς 3η Αυγούστου 1949 στον Γράμμο άρχισε πρώτη φάση της επιχείρησης, ο «Πυρσός Α». 

1953. Έγιναν τα εγκαίνια του εργοστασίου ηλεκτρισμού στο Αλιβέρι.

 1955. 24ωρη Παγκύπρια απεργία με απόλυτη επιτυχία.

1958 Οι Άγγλοι επέβαλαν δεκαπενθήμερο κατ’ οίκον περιορισμό στην Λύση και επιδόθηκαν σε έρευνες. Κατά τη διάρκεια του περιορισμού ο 23χρονος Αναστάσης Σουρουλλάς, ο 19χρονος Χριστοφής Παναγίδης κσι ο 20χρονος Γεώργιος Ιωνά Γεωργίου διέσπασαν τον κλοιό του χωριού και διέφυγαν  στους αγρούς κατευθυνόμενοι προς το χωριό Τρεμετουσιά. Εντοπίστηκαν από  ελικόπτερο των Άγγλων  και σύμφωνα με μαρτυρία βοσκού που παρακολουθούσε, ένας  Τούρκος λοχίας του αστυνομικού σταθμού Αθιένου, επικεφαλής Επικουρικών από το χωριό Άρσος, τους έστησαν ενέδρα και τους σκότωσαν. Από τη νεκροψία διαπιστώθηκε ότι οι τρεις νέοι κτυπήθηκαν με σφαίρες αυτομάτου όπλου στο κεφάλι και με λόγχη στην κοιλιά και σε άλλα μέρη του σώματος.

1960. Εγκαινιάστηκε η εθνική οδός Ιωαννίνων-Κόνιτσας. 

1963. Ο Ρώσος πρέσβης στην Αθήνα, Νικολάι Κοριούκιν δήλωσε ότι για την Ε.Σ.Σ.Δ., δεν υφίσταται «μακεδονικό ζήτημα». 


1964 .Στο πλαίσιο της «μυστικής επιχείρησης 34Α», για παραπλάνηση του Κογκρέσου, που διατάχθηκε από τον Πρόεδρο Τζόνσον, έπειτα από σύσταση του υπουργού  Στρατιωτικών, Ρόμπερτ Μακναμάρα., νοτιοβιετναμέζικες ναυτικές μονάδες καταδρομών, κάτω από τις διαταγές του στρατηγού Ουεστμόρλαντ, ξεκίησαν επιχειρήσεις από θάλασσα και ξηρά στο Βόρειο Βιετνάμ. Πολύ κοντά στο χώρο των επιχειρήσεων, στον κόλπο του Τονκίνου, περιπολούσαν τα αμερικανικά αντιτορπιλικά «Μάντοξ» και «Τέρνερ Τζόι».
Στην Αθήνα , η «Αυγή» δημοσίευσε πληροφορίες για επικείμενο στρατιωτικό πραξικόπημα της άκρας Δεξιάς, με την υποστήριξη των  αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. 

1969. Πραγματοποιήθηκε η επίσημη επίσκεψη στη Ρουμανία του Προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον.

1972.Υπογράφηκε η  συνθήκη για την ενοποίηση της Αιγύπτου και της Λιβύης σε ένα ενιαίο κράτος.

1980. Στην Ιταλία στις 10: 25 π.μ. στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια από μια βόμβα που είχε βάλει η Cia, σκοτώθηκαν 85 αθώοι και 200 τραυματίστηκαν.

1988. Στην Ουάσιγκτον, ο Αντιπρόεδρος Τζώρτζ Μπους δήλωσε σε  συνέντευξη τύπου για το περιστατικό της 3ης Ιουλίου 1988 όπου η αμερικανική φρεγάτα «Vincennes» κατέρριψε ένα Airbus Α-300 των Ιρανικών αερογραμμών , σκοτώνοντας  290 ανθρώπους : «Δεν με νοιάζει τι λένε τα γεγονότα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ποτέ δεν θα  ζητήσουν συγνώμη».

1990. Το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ, και το κατέλαβε αυθημερόν. Το γεγονός αυτό ήταν η αφορμή για την υλοποίηση των φιλοδοξιών των Ηνωμένων Πολιτειών, για τον έλεγχο του Κόλπου και του Πετρελαίου , και εγκατάσταση μεγάλου αριθμού στρατιωτών στη Μέση Ανατολή. Το Ψήφισμα 660 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ζήτησε την άμεση και άνευ όρων αποχώρηση των ιρακινών δυνάμεων από το Κουβέιτ.

1991. Στο Σαρβας , κοντά στο ¨Οσιγιεκ της Κροατίας , τα μέλη της κροατικής παραστρατιωτικής Εθνικής Φρουράς, δολοφόνησαν  9 Σέρβους. Υπογράφηκε η  συνοριακή συμφωνία μεταξύ Αργεντινής και Χιλής, η οποία τερμάτισε τις διαφορές που κράτησαν περισσότερο από έναν αιώνα.

1993.Το Ηνωμένο Βασίλειο επικύρωσε  τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

1994. Υπό την απειλή των αυστηρότερων διεθνών κυρώσεων, η Γιουγκοσλαβία, ζήτησε από τους ηγέτες της Σερβικής Δημοκρατίας να δεχθούν το ειρηνευτικό σχέδιο της Ομάδας Επαφής για τη Βοσνία.
1995. Ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο για την εξυγίανση της Τράπεζας Κρήτης του Γιώργου Κοσκωτα η οποία στην συνέχεια παραδόθηκε στον Λάτση.

 2002 . Ο Εβραίος σοβιετικός  ηθοποιός και σκηνοθέτης θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης, σεναριογράφος  Μιχαήλ (Μωυσής)  Κόζακοφ , νικητής του Κρατικού Βραβείου της ΕΣΣΔ  του 1967  ομολόγησε ότι ήταν πράκτορας της KGB. 

2007. Οι Ρώσοι έφτασαν  στον πυθμένα του Αρκτικού Ωκεανού , όπου τοποθέησαν τη ρωσική σημαία και μια χρονοκάψουλα  με ένα μήνυμα προς τις μελλοντικές γενιές.

2018. Στη Συρία έληξε η μάχη Ντεράα. Ο συριακός  στρατός  ανακατέλαβε  πλήρως το κυβερνείο της Ντεράα και το κυβερνείο της Κουνέιτρα.

2019 .Έληξε η ισχύς  η Συνθήκη για την εξάλειψη των πυραύλων μέσου και μικρού βεληνεκούς που ειχε υπογραφεί  μεταξύ της ΕΣΣΔ  και  των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το πραξικόπημα των «δυσαρεστημένων», Πρακτόρων της Αγγλίας κατά του Καποδίστρια και οι αρχιπραξικοπηματίες Μιαούλ ή Μπούκας και Ρουφιανογιάννης

Του Σπύρου Χατζάρα

Η συνωμοσία των «συνταγματικών» του Λονδίνου,  για την ανατροπή της εθνικής κυβέρνησης και του Καποδίστρια προετοιμαζόταν από το 1828,  και η πολιτική προσπάθεια που γινόταν  δεν ήταν κρυφή.

Ο Καποδίστριας είχε προσπαθήσει να μιλήσει για απευθείας με τις « κεφαλές» και να τους συγκρατήσει, για να αποτρέψει την νέα συμμαχία των Υδραίων με τον Μαυροκορδάτο, τον οποίο προόριζε για πρεσβευτή στο Παρίσι.

 Στον Κουντουριώτη  από τον Πόρο έγραφε στις 2/14 Νοεμβρίου 1828: « σας εξήγησα και προφορικά σας επαναλαμβάνω και γραπτά τις οδυνηρές αναφορές που λαμβάνω από παντού σχετικά με τη στάση κάποιων προσώπων που εστάλησαν στην Πελοπόννησο για να συλλέξουν στατιστικά στοιχεία από τους συναδέλφους σας στο Πανελλήνιον. Στους νομούς Αργολίδας, Αχαΐας, Κάτω Μεσσηνίας, οι επίτροποι ούτοι αντί να συλλέγουν στατιστικά στοιχεία συγκεντρώνονταν τις δημογεροντίες και  αφού τους όρκιζαν να κρατήσουν μυστικές τις πατριωτικές αποκαλύψεις που θα τους έκαναν, έλεγαν ότι η κυβέρνηση είναι Δεσποτική και ότι έχει στόχο να αποστέρηση τον λαό και τους Προύχοντες από τα δικαιώματά και τα προνόμια τους, και πρότειναν στους δημογέροντες να ζητούν πλήρη φορολογική απαλλαγή των περιοχών τους, ενώ διέδιδαν ότι τα στατιστικά στοιχεία θα αξιοποιούντο για να διατεθεί η γη προς όφελος των ξένων. δεν θέλω να πιστέψω ότι οι επίτροποι πήραν εντολές για να εκτελέσουν αυτές τις εγκληματικές παραγγελίες».

 Οι πολιτικές αυτές ίντριγκες γινόντουσαν  την ίδια ώρα που ο Δ. Υψηλάντης συνέχιζε να μάχεται στη Στερεά για την διασφάλιση την συνοριακής γραμμής Αμβρακικού-Παγασητικού.

Βασικός παράγων της συνομωσίας ήταν 

ο Μακρυγιάννης που είχε τοποθετηθεί  το 1829,από τον Καποδίστρια Γενικός Αρχηγός της Εκτελεστικής Δύναμης της Πελοποννήσου, με έδρα το Άργος.

Η τελική έφοδος για την «έξωση» του Κυβερνήτη εξαπολύθηκε τον Μάιο του 1831, όταν οριστικοποιήθηκε  η πολιτική απόφαση του Ιωάννη Καποδίστρια, να προχωρήσει στη διανομή των «Εθνικών Γαιών» στους ακτήμονες, για την τόνωση της οικονομίας , που έπληττε καίρια τα  συμφέροντα των ιουδαίων τραπεζιτών , που είχαν πάρει ενέχυρο την εθνική γη για τα  «δάνεια της υποτέλειας», και τα συμφέροντα των «μεγάλων οικογενειών» του Μοριά, που είχαν μέσω των Τούρκων την εκμετάλλευση της γης.

Η αγγλική  «φατρία της Υδρας»,τον Μάιο του 1831 εξαγόρασε τον Τζάμη Καρατάσο, και του έδωσαν χρήματα για να φύγει απ΄ το Ναύπλιο να μεταβεί στη Ρούμελη και να ξεσηκώσει τη Στερεά Ελλάδα, κατά του Κυβερνήτη. Αυτός με  επτά συντρόφους του ,πήγαν  στη Σαλαμίνα και από εκεί απέστειλαν επιστολές στο Λάζαρο και τον Γεώργιο Κουντουριώτη στην Ύδρα και σε διάφορους οπλαρχηγούς της Ρούμελης. Ο Καρατάσος έγραψε  και στον στρατηγό Νότη Μπότσαρη  του ανήγγειλε την αποστολή του στη Ρούμελη και τον προέτρεπε να μιμηθεί τους Υδραίους Το σώμα που συγκρότησε ο Καρατάσος συγκεντρώθηκε στην Κάντζα και επετέθη στη Θήβα. Εκεί κατάργησε την αστυνομία και εξέδωσε προκηρύξεις τις οποίες υπέγραφε με συμβολικά στοιχεία. 

Όταν εμφανίστηκαν οι κυβερνητικοί στρατιώτες το σώμα Καρατάσου κατέφυγε στις κατεχόμενες από τους Οθωμανούς περιοχές απ’ όπου έστειλαν τον Μ. Γρίβα στην Ύδρα ζητώντας βοήθεια. Επανελθόντες περικυκλώθηκαν στη θέση Κουδούνα όπου το σώμα διελύθη ο δε Καρατάσος διέφυγε στην Ύδρα.

Οι πράκτορες του Λονδίνου με την καθοδήγηση του Αρμοστή Φρεντερίκ Άνταμ του συμπολεμιστή στο Βατερλώ του Ουέλλιγκτον από τον οποίο έπαιρνε απευθείας εντολές είχαν οργανώσει  εξέγερση των «δυσαρεστημένων» κατά του Εθνικό Κυβερνήτη.     

Με προτροπή των Άγγλων, εγκαταστάθηκε  στην Ύδρα,

 ο πολιτικός εγκέφαλος της  «συνταγματικής Αντιπολίτευσης», και διεκδικητής της εξουσίας, Αλ. Μαυροκορδάτος, που συγκρότησε μια «παράλληλη αυτόνομη εξουσία», που την  αποτελούσαν 

ο «μεγαλονοικοκύρης» της Ύδρας Λάζαρος Κουντουριώτης, το δεξί χέρι του Μαυροκορδάτου, και ο μεγαλοαπατεώνας Ιωάννης Ορλάντο, που υπέγραψε τα δάνεια της Αγγλίας,  ο Δημήτριος Βούλγαρης υιός του  επί τουρκοκρατίας διοικητή της Ύδρας, Γ. Βούλγαρη, ο Ιωάννης Κριεζής και ο Ιωάννης Μπουδούρης. 

Ο Ζαΐμης και ο Μαυροκορδάτος «καθοδηγούσαν» πολιτικά τις ενέργειες της επιτροπής. Η εξαγωγή της εξέγερσης έγινε με τα Υδραίικα, πλοία που έκαναν καταδρομές στα νησιά του Αιγαίου  για να εξασφαλίσουν την προσχώρηση τους στο κίνημα .

Οι  Μαυροκορδάτος και Κόμπανυ ,  κατά την τετραήμερη παραμονή τους στο Ναύπλιο στις αρχές Ιουνίου 1831, πού έγινε για να συναντηθούν με τους τρείς αντιπρέσβεις , φρόντισαν να εξαγοράσουν την φρουρά του Παλαμηδίου. 

Ο Μιαούλης, έστειλε τον Μακρυγιάννη και προσκάλεσε τον φρούραρχο του Παλαμηδίου  Αναστάσιο Ροδίτη  στο σπίτι που διέμενε, και εκεί, παρουσία του Μακρυγιάννη  και του Κωνσταντίνου Δούκα, του προσέφερε τρεις χιλιάδες ισπανικά δίστηλα για να παραδώσει το Παλαμήδι στους Υδραίους, δεχόμενος  στη φρουρά οκτώ Υδραίους πυροβολητές.

 Ό Ροδίτης, ανέφερε την πρόταση στον συντοπίτη του υπουργό στρατιωτικών, Παναγιώτη Ρόδιο, που τον παρουσίασε στο Καποδίστρια. 

Ο Κυβερνήτης και ο υπουργός είπαν στον φρούραρχο  να πάρει τα χρήματα  να δεχθεί εντός του Παλαμηδίου τούς Υδραίους ,και να τους συλλάβει κατόπιν.

Ο Μακρυγιάννης,   ομολογεί  στα απομνημονεύματα του ότι η κατάληψη του Παλαμηδιού ήταν μέρος του σχεδίου των «συνταγματικών», που είχαν προσκαλέσει τους  πληρεξούσιους της  Τετάρτης Εθνοσυνέλευσης στην Ύδρα.

Οι συνωμότες παράλληλα, προσπάθησαν να προκαλέσουν   εξέγερση του τακτικού τάγματος που στάθμευε στο Ναύπλιο. 

Ο Πολυζωίδης έγραψε επιστολή προς τον διοικητή του τακτικού τάγματος Π. Διαμαντίδη και ο  Φαρμακίδης προς τους αξιωματικούς Μαμάκη, Καμπότη και Γενοβέλη για να κινήσουν σε αποστασία το τάγμα τους στο Ναύπλιο. Το εγχείρημα απέτυχε και μόνο ο Γενοβέλης αυτομόλησε στην Ύδρα.

Με τα κλεμμένα χρήματα των δανείων, ο Μαυροκορδάτος, οι Κουντουρώτες, οι Δεληγιανναίοι, οι Ζαίμηδες, και οι  Λόντοι χρηματοδοτούσαν την «αντίδραση», εξαγόραζαν ανθρώπους και διέδιδαν  την προπαγάνδα τους, με την φυλλάδα  ο «ΑΠΟΛΛΩΝ» του Αναστ. Πολυζωΐδη που διανέμονταν στην  ελεύθερη Ελλάδα με τα Υδραίικα πλοία. Στην εφημερίδα αυτή, δημοσιεύθηκαν ψεύδη, ύβρεις και συκοφαντίες κατά του αρχηγού του έθνους  και καλούσαν   το κοινό σε απείθεια στους νόμους, περιφρόνηση της κυβέρνησης και αποστασία.

Τα πράγματα έφτασαν σε κρίσιμο σημείο, στο τέλος Ιουνίου , όταν οι συνωμότες της Ύδρας,  αποφάσισαν με πρόταση του  Μαυροκορδάτου, την αιφνιδιαστική κατάληψη του ναυστάθμου του Πόρου,  με την αποστολή την νύχτα  της 14/26  Ιουλίου  του Κριεζή  με 70 ένοπλους ναύτες, οι οποίοι κατέλαβαν το μεγαλύτερο  πλοίο  του εθνικού  στόλου, τη φρεγάτα «ΕΛΛΑΣ», με 64 πυροβόλα.

Η επιχείρηση είχε    την βοήθεια του επιόρκου  στρατιωτικού διοικητή  του Πόρου Χριστόδουλου  Μέξη , τον οποίον  δωροδόκησαν , και  φρόντισε ώστε άνδρες της φρουράς να βοηθήσουν τους στασιαστές. Στο λιμάνι του Πόρου ήταν ακόμη παροπλισμένες οι κορβέτες «Υδρα» και «Νήσος των Σπετσών» με κυβερνήτη τον  Κανάρη, τα ατμόπλοια «Αστιγξ» και «Καλαβρία» καθώς και άλλα   μικρότερα, ανάμεσά τους και ο  θρυλικός « Αγαμέμνων », της μακαρίτισσας Μπουμπουλίνας που τον είχε δωρίσει στο έθνος.

Οι «επαναστάτες», δωροδόκησαν και την φρουρά  στο Μπούρτζι του Πόρου και  ο Ιταλός   διοικητής Γκιουζέπε Αμπάτι  το παρέδωσε στους στασιαστές αμαχητί.

Στις 16 /28 Ιουλίου, έφθασε στον Πόρο, ο προδότης Μιαούλης  με άλλους 200 ναύτες, συνέλαβε τον Κανάρη και τον φυλάκισε στην φρεγάτα ΕΛΛΑΣ, αλλά ο Κανάρης,  κατάφερε  να ξεφύγει,  και έσπευσε  στην Αίγινα, με τον κεφαλλονίτη Δημήτριο  Ορλώφ  και ενεργοποίησαν , τα μπρίκια του Στόλου ΗΡΑΚΛΗΣ και ΑΘΗΝΑ. 

Με την άφιξη του Μιαούλη προσχώρησαν στην προδοσία ο διοικητής του Ναυστάθμου Γ. Σαχτούρης, ο ιουδαίος  Γ. Σαχίνης της κορβέτας ΥΔΡΑ και ο  Υδραίος Ι. Φαλάγκας.

Στις  18/30 Ιουλίου  κατέφθασε στον Πόρο η Ρωσική μοίρα υπό τον ναύαρχο Ρίκορντ, με 4 πλοία μάχης και απέκλεισε το βόρειο στενό, ενώ στον Γαλατά στρατοπέδευσαν οι κυβερνητικές δυνάμεις με μία ίλη ιππικού υπό τον συνταγματάρχη Δ. Καλλέργη, και 1200 πεζούς με διοικητή τον Νικηταρά.

Το βράδυ της 18^ης/30^ης  Ιουλίου έγινε  η πρώτη συνάντηση του Ρώσου ναυάρχου Ρίκορντ με τον Μιαούλη στην παραλία του Πόρου, μια και ο Μιαούλης φοβήθηκε να πάει στη ρωσική ναυαρχίδα. Ο Μιαούλης  εκφράζοντας το πραξικόπημα, είπε πως μέχρι τη σύγκληση της Εθνοσυνέλευσης στη ΥΔΡΑ,  αναγνωρίζει ως αρχή μόνο τη Δημογεροντία της Ύδρας, και κάλεσε τον Ρίκορντ να μην ανακατεύεται στα Ελληνικά πράγματα, όπως έκαναν  και οι Αγγλογάλλοι.

Ο Μαυροκορδάτος γνωρίζοντας την επικείμενη άφιξη στις 23 Ιουλίου/4 Αυγούστου της Αγγλικής φρεγάτας ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ και της Γαλλικής ΚΑΛΥΨΩ, έσπευσε στον Πόρο για να ηγηθεί των διαπραγματεύσεων. Στις 28 Ιουλίου / 9 Αυγούστου  ο Νικηταράς με εξακόσιους  στρατιώτες πέρασε επάνω στον Πόρο . Στις 29 Ιουλίου/10 Αυγούστου,  η φατρία της Ύδρας έστειλε στο Κρανίδι τον Παπαθανασόπουλο για να ξεσηκώσει τους κατοίκους και να επιτεθούν μαζί με τους Υδραίους στον ΝΙκηταρα , αλλά εκδιώχθηκε, και οι αποκλεισμένοι  στον Πόρο, Υδραίοι ναύτες, ανατίναξαν την κορβέτα ΝΗΣΟΣ ΣΠΕΤΣΩΝ,  και τον ΑΓΑΜΕΜΝΩΝΑ της Μπουμπουλίνας και κατέφυγαν   στο Μπούρτζι.

Ο Μιαούλης περίμενε μέχρι την 31 Ιουλίου / 12 Αυγούστου την επιστροφή από το Ναύπλιο, των αγγλογάλλων «συμμάχων», αλλά επειδή λιποτακτούσαν οι άνδρες του, εδωσε την εντολή παγίδευσης των πλοίων, και την 1/13 Αυγούστου,  δραπέτευσε και αυτός για να σώσει το τομάρι του, ανατινάζοντας την  κορβέτα ΥΔΡΑ πρώτα, και την φρεγάτα ΕΛΛΑΣ , ενώ αμέσως μετά, ο Γκ. Αμπάτι ανατίναξε το φρούριο του Ναυστάθμου.

 Ο Μιαούλης με τον Ιωάννη Κριεζή  διέφυγαν με βάρκα στην Ύδρα.

Η ΚΑΡΤΕΡΙΑ και το παλαιό δίκροτο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ  σώθηκαν επειδή  ο Μυκονιάτης ναύτης Γιώργος Γαλασίδης κι ένας στρατιώτης,  κολυμπώντας πρόλαβαν την τελευταία στιγμή να αποκόψουν τα φυτίλια.

Ο Κανάρης, αμέσως μετά την ανατίναξη των ΕΘΙΚΩΝ  ΠΛΟΙΩΝ, ανέφερε από τον Πόρο στον Κυβερνήτη : «Ὁ Μιαούλης παρέδωκεν εἰς τάς φλόγας τήν Ἑλλάδα καί τήν κορβέτα Ὓδρα˙ εἴθε νά παραδωθῆ τό ὄνομα τοῦ αὐτουργοῦ τοιαύτης πράξεως βαρβαροτάτης εἰς αιώνιον ανάθεμα».

Το πραξικόπημα στο Ναύπλιο περιέγραψε  λεπτομερώς  στα απομνημονεύματα του ο Μακρυγιάννης.

«Τότε βρίσκω έναν ανιψιόν του Δεσπότη Ησαΐα. Αυτός ήταν φρούραρχος εις το Παλαμήδι. Τον Κυβερνήτη τον φοβέριζαν πολλοί να τον σκοτώσουνε, ότι έκαμεν εξορίαν όλους τους σημαντικούς της πατρίδας άλλους εις τη Νύδρα κι᾿ άλλους αλλού, κ᾿ ο καθείς από αυτούς είχε το κόμμα του και συγγενείς του, και κιντύνευε. Εγώ εις τον Κυβερνήτη είχα μίαν συμπάθεια, ότι έλπιζα να μετανοήση και να ᾿ρθη εις τον καλόν δρόμον. Και τον ᾿παινούσα κι᾿ ας με πείραζε αδίκως -δεν μου κακοφαίνεταν. Τότε δια να μην του γένη κάνα δυστύχημα αυτεινού και κιντυνέψη η πατρίδα, μίλησα μ᾿ εκείνον οπού ήταν φρούραρχος του Παλαμηδιού να μας δώση το Παλαμήδι και να του δώσουμεν δυο χιλιάδες τάλλαρα. Συνφωνήσαμεν ᾿σ αυτό και πούθε να μας μπάση και να λάβωμεν τις αναγκαίες τάμπιες. Με πήρε πήγαμεν οι δυο μας εις το Παλαμήδι είδα τις θέσες, τα πολεμοφόδια, όλα. Τότε ορκίζομαι και με τον Μήτρο Ντεληγιώργη, στενό μου φίλον, τίμιον αγωνιστή, συνάζομεν ανθρώπους μυστικά τους είχαμεν εις την Νεόπολη, τους δώσαμεν και χαρτζιλίκι, ξοδιάσαμεν καμμιά τετρακοσιαριά τάλλαρα και τους λέγαμεν των ανθρώπων ότι θα πάμεν κλέφτες. Τότε είχαμεν χαζίρι αυτούς κι᾿ ανθρώπους πιστούς να στείλωμεν συνχρόνως εις Ρούμελην, εις Πελοπόννησο και νησιά να γένουν οι πληρεξούσιοι  θα ᾿ρχονταν οι ίδιγοι οπού ᾿ταν εις την Τετάρτη Συνέλεψη».

Στη συνέχεια μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος ο τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης ζητούσε πίσω τα χρήματα του δαπάνησε και στα απομνημόνευμα γραφει:

«λέγω του Μιαούλη να πάγη εις τη Νύδρα και ειπή του Μαυροκορδάτου, των Κουντουργιωταίων και του Ζαΐμη να του δώσουνε τις δυο χιλιάδες  τάλλαρα . Του είπα να πάρη και καμπόσους Νυδραίγους να γνωρίζουν από κανόνια και εις την Πρόνοια ανταμωνόμαστε. Πήγε ο Μιαούλης το λέγει αυτεινών. «Πες του Μακρυγιάννη, λένε του Μιαούλη, να τραβήξη χέρι από αυτό και θα γένη διαφορετικό το πράμα». Τότε διαλύσαμεν τους ανθρώπους χάσαμεν και τα χρήματά μας».

Μέσα από τα, «του είπα να πάει», «του λέγω», με τα οποία προσωποποιεί   και υποκαθιστά την επικοινωνία του με τους στασιαστές , στον Πόρο και την Υδρα, όπως κάνουν συχνά οι αγράμματοι , αποκάλυψε όλη τη συνωμοσία, της οποίας ήταν μέρος.

Η «Φατρία της  Ύδρας», σχεδίασε την δολοφονία του Καποδίστρια. Ο Μακρυγιάννης, αφού παρέμβαλε την ιστορία για τους Μαυρομιχαλαίους , (προς τους οποίους επίσης είχε δανείσει με τόκο 300 γρόσια), κατέληξε. «Αποφάσισαν να σκοτώσουνε τον Κυβερνήτη». Ο συνωμότης και  τοκογλύφος Ι. Μακρυγιάννης που ήταν ρουφιάνος των «Συνταγματικών» στο Καποδιστριακό Ναύπλιο, μας  άφησε στα απομνημονεύματα του,  το κλειδί, για την αναζήτηση των δολοφόνων του Καποδίστρια. Ήταν το μήνυμα που του έστειλαν από την Ύδρα, τον Αύγουστο του 1831, όταν απέτυχε η κατάληψη του Παλαμηδιού. «Άσε θα γένει αλλιώς το πράγμα».  

Παραβάτης η Εχθρός;

Οι ΜΠΡΑΒΟΚΟΥΛΗΔΕΣ και ιδίως ο φαλακρός με το Κιπά, ομιλούν για «τουρκική παραβατικότητα», ωσάν να πρόκειται για τίποτα κλεφτοκοτάδες Ρομά.
 Ο Τούρκος, δεν κλέβει καλώδια και δεν «παρκάρει όπου θέλει». Δεν κάνει «παραβάσεις». Είναι Εχθρός.
Όποιος μιλάει για «Παραβατικότητα» της Τουρκίας είναι Φίλος και Σύμμαχος του Εχθρού μας και επομένως δικός μας Εχθρός.
Οι ΜΠΡΑΒΟΚΟΥΛΗΔΕΣ και ιδίως ο φαλακρός με το Κιπά, που ομιλούν για «τουρκική παραβατικότητα», είναι Τουρκόφρονες και Τουρκοπροσκυνημένοι. Ραγιαδορωμιοί. Και είναι εχθροί μας.

1η Αυγούστους 1789. Η μάχη της Φωξάνης και το σχέδιο για την απελευθέρωση των Ελλήνων

Η Φωξάνη είναι η πρωτεύουσα Νομού Βράντσεα της Ρουμανίας, στις όχθες του Ποταμού Μίλκοβ, στην ιστορική Μολδαβίας. Είναι γνωστή για την μάχη που διεξήχθη εκεί στις 21 Ιουλίου/1η Αυγούστου 1789 και στην οποία 70000 Τούρκοι το έβαλαν στα πόδια μπροστά σε 7000 Ρώσους και 18000 Αυστριακούς. 
Στο πεδίο της μάχης οι Τούρκοι άφησαν 2000 νεκρούς , 2500 τραυματίες και τα 12 κανόνια τους. Οι Σύμμαχοι είχαν μόνο 400 νεκρούς και 400 τραυματίες. 
 Η μάχη της Φωξάνης απέδειξε ότι οι Τούρκοι δεν μπορούσαν πλέον αν αναμετρηθούν ισότιμα στο πεδίο της μάχης με σύγχρονους στρατούς.

Πως φθάσαμε στην Φωξάνη

Η Μεγάλη Αικατερίνη ξεκίνησε από την Αγία Πετρούπολη, τον Ιανουάριο του 1787. για μια εξάμηνη «θριαμβευτική περιοδεία» προς τη Νέα Ρωσία , για «να γνωρίσει από κοντά την ανορθωμένη οικονομική και αμυντική κατάσταση στα απελευθερωμένα εδάφη». Στην επίσημη συνοδεία της αυτοκράτειρας, συμμετείχαν ως προσκεκλημένοι, και οι διπλωματικοί εκπρόσωποι της Αγγλίας και της Γαλλίας , για να αναφέρουν στις κυβερνήσεις τους, την πολεμική ισχύ της Ρωσίας και την ετοιμότητα της, για τον αναμενόμενο πόλεμο με την Τουρκία . 
 Η «παράσταση», για την τη λατρεία και την αφοσίωση των Ελλήνων στην Αικατερίνη, από την οποία περίμεναν την λύτρωση των σκλάβων αδελφών τους, άρχισε από τη Νίζνα, όπου ενσωματώθηκε στην «αυλή» και ο Φιραρής, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. 
 Στην Κριμαία, όπου έφτασε στα τέλη Μαΐου , την ανέμεναν ο «πεφωτισμένος», αυτοκράτορας Ιωσήφ Β΄, (που συμμετείχε στην περιοδεία με το ψευδώνυμο «κόμης Φαλκενστάιν»), και ο βασιλιάς της Πολωνίας Στανισλάβ-Αύγουστος Πονιατόφσκι.
 Η Μ. Αικατερίνη και οι προσκεκλημένοι της, επιθεώρησαν τις οχυρώσεις και τις ναυτικές υποδομές της Σεβαστούπολης, και στις 24 Μαΐου/4 Ιουνίου, στον δρόμο προς την Μπαλακλάβα, στις εννέα το πρωί, συνάντησαν το πρώτο γυναικείο στρατιωτικό σώμα στη σύγχρονη ιστορία, τον λόχο των ελληνίδων αμαζόνων, που είχε δημιουργήσει ο Ποτέμκιν, με επικεφαλής την λοχαγό Ελένη Σαράντη, σύζυγο του Ιωάννη Σαράντη, αδελφού του αντισυνταγματάρχη του Τάγματος της Μπαλακλάβα Πάβελ Σαράντοβ .
 Στο σημείο αυτό συνενώθηκαν με τον «λόχο των Αμαζόνων» και οι Έλληνες πρόσφυγες των Ορλοφικών από τη Μπαλακλάβα. Στην τελετή της υποδοχής, πρωτοστατούσε ο Έλληνας ιερέας του Τάγματος της Μπαλακλάβα, Ανανίας. 
 Στο τέλος της περιοδείας, η Μεγάλη Αικατερίνη και ο «κόμης Φαλκενστάιν», εισήλθαν στη Χερσώνα περνώντας κάτω από κάτω μια αψίδα που έγραφε στα ελληνικά, «προς το Βυζάντιο», και έμειναν τρείς μέρες στην πόλη, που τότε ζούσε ο Ευγένιος Βούλγαρης, και ολοκλήρωσαν τις συμφωνίες για τον επικείμενο πόλεμο. Η ώρα της «χριστιανικής σταυροφορίας» στην Ανατολή πλησίαζε.
 Το σχέδιο για τον διαμελισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, απορρίφθηκε από την Αγγλία. 
 Ο Ουίλιαμ Πιτ ο Νεότερος, που είχε γίνει Πρωθυπουργός το 1783 σε ηλικία 24 ετών , υποστήριζε ότι, «δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη Ρωσία να μεγαλώσει και παράλληλα να αφήσουμε την Τουρκία ν’ αδυνατίσει.
 Η άρκτος του βορρά δεν πρέπει να κατέβει στο Αιγαίο. Αν η Ρωσία απωθήσει την Τουρκία από τη Βαλκανική, η Μεσόγειος θα γίνει ρωσική θάλασσα και ο δρόμος προς τις Ινδίες θα αποκοπεί.
 Η Ρωσική κατοχή στην Κωνσταντινούπολη θα σημάνει τον θάνατο των αγγλικών αποικιών της Ανατολής». 
 Οι Τούρκοι, που είχαν μεταφέρει στα ρωσο-τουρκικά σύνορα 150.000 στρατιώτες, και είχαν συγκεντρώσει τον στόλο τους στον Εύξεινο, επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά στις 24 Αυγούστου/ 4 Σεπτεμβρίου. και διέταξαν τον Πατριάρχη Προκόπιο Α΄ να εκδώσει αφορισμό των Ρώσων. 

 «Στο πολεμικό «μανιφέστο» της Αικατερίνης, πού δόθηκε στην δημοσιότητα τον Σεπτέμβριο τού 1787, η Τσαρίνα, προσκαλούσε όλο τον χριστιανικό κόσμο να ενώσει «τις ευχές και τις δυνάμεις του, εναντίον τού εχθρού τής Χριστιανοσύνης», και καλούσε τον ορθόδοξο κλήρο και τον κάθε Έλληνα, «…να συμεθέξωσι προς την επιθυμίαν της, εις το να ελευθερώση την ορθόδοξον εκκλησίαν από τον θεοστηγή Τουρκικόν ζυγόν. Να λάβωσι τα όπλα και να υπάγωσι να αποδιώξωσι τους εχθρούς του χριστιανικού ονόματος εκ των τόπων, ους αδίκως αφήρπασαν, και να αναλάβωσιν οι Έλληνες την αρχαίαν των ελευθερίαν και εθνικήν ανεξαρτησίαν….».

Η διακήρυξη της Μ.Αικατερίνης , στην οποία γινόταν αναφορά στον φόνο του ηγεμόνα Γρηγορίου Γκίκα (το 1777) και υπογραμμιζόταν πώς και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος «κινδύνευσε να έχει την ιδία τύχη, και γι’ αυτό «ζήτησε προστασία στους κόλπους της ορθοδόξου εκκλησίας μας , ή οποία και του ΄ρδωσε άσυλο, όπως είχε υποχρέωση», μοιράστηκε σε χιλιάδες αντίτυπα στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα Επτάνησα, με ευθύνη των προξένων της Ρωσίας. 
 Οι επιχειρήσεις των Τούρκων άρχισαν στον Δνείστερο, στο «θέατρο» της Ουκρανίας, και στόχευαν στην ανακατάληψη της Κριμαίας. 
 Η Τουρκική επίθεση αποκρούστηκε τον Οκτώβριο από τον στρατηγό Σουβαρόφ.

 Στο μέτωπο του Δούναβη, η Αυστρία κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία στις 9 Φεβρουαρίου 1788. 
 Ο Ιωσήφ Ιωσήφ Β΄ των Αψβούργων , ο μεγαλύτερος γιος της Μαρίας Θηρεσίας, και αδελφός της Μαρίας Αντουανέτας, βρισκόταν στο μέτωπο του Βελιγραδίου, και από το Σεμλίνο,(Ζέμουν), εξέδωσε την πολεμική του διακοίνωση, προς τις ευρωπαϊκές αυλές στην οποία ανέφερε : «Επέστη ό χρόνος, κατά τον οποίο , εμφανιζόμενος ως εκδικητής της ανθρωπότητος , αναλαμβάνω να αποζημιώσω την Ευρώπη δια όσα έπαθεν άλλοτε δεινά υπό των κανιβάλων Τούρκων και ελπίζω να αποκαθάρω τον κόσμο, φυλής βαρβάρου, που για τόσον χρόνο ήτο ή μάστιξ αυτού». 

 Ανατολικότερα, ο ηγεμόνας της Μολδαβίας, από το 1786 , Αλέξανδρος Υψηλάντης, που το 1785 είχε υποβάλλει σχέδιο για την ανεξαρτητοποίηση της Ελλάδας στον Αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄ και στην Αικατερίνη Β΄ και βρισκόταν σε διαρκή επαφή με τη Βιέννη, και τη Ρωσία, «αιφνιδιάστηκε», και ο Βαρώνος Ερνστ Γκίντεον φον Λάουντον κατάλαβε το Ιάσιο, τον Απρίλιο του 1788, συλλαμβάνοντας τον Υψηλάντη αιχμάλωτο.
 Η Τουρκική αντεπίθεση, ανάγκασε τους Αυστριακούς να υποχωρήσουν και η Πύλη διόρισε, με την υποστήριξη του γηραιού Χασάν Τζαζαερλή Καπουδάν Πασά , ηγεμόνα και της Μολδαβίας, τον Νικόλαο Μαυρογένη, στον οποίο ανατέθηκε η αρχιστρατηγία των τουρκικών δυνάμεων στο μέτωπο του Δούναβη.

 Στις 16/28 Φεβρουαρίου 1788 ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις του Λάμπρου Κατσώνη. Στον ηπειρωτικό ελληνικό χώρο, οι αρματολοί στη Δυτική Μακεδονία, πραγματοποίησαν το 1788 σειρά επιθέσεων κατά των Τούρκων στις περιοχές Κορεστίων - Περιστερίου – Μοριχόβου και οι Σουλιώτες εξαπέλυσαν σειρά επιδρομών. 
 Το «ντιβάνι», έδωσε άδεια στον 'Αλή Πασά, που είχε ακολουθήσει τα Σουλτανικά στρατεύματα στο μέτωπο του Δούναβη, να επανέλθει στο πασαλίκι του και να καταστείλει την ανταρσία. Επιστρέφοντας ο Αλής κατέστρεψε τη Μοσχόπολη.

 Οι Σουλιώτες, το Φεβρουάριο του 1789, εξαπέλυσαν νέα σειρά επιδρομών. 

 Στις 28 Μάιου/8 Ιουνίου 1789 απομακρύνθηκε ο Βεζύρης Κοτζά Γιουσούφ Πασά και ανέλαβε ο Χασάν Πασάς, που διέταξε επίθεση κατά των Αυστριακών που πολιορκούσαν το Βελιγράδι. 

 Η μάχη της Φωξάνης 

 Η ανακωχή της Ρωσίας με τους Τούρκους στα νότια σύνορα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ήταν εύθραυστη. Την άνοιξη του 1789, ο Αλεξάντρ Βασίλιεβιτς Σουβαρόφ στάλθηκε για να διοικήσει την εμπροσθοφυλακή του τον στρατάρχη Ρουμιάντσεφ .
Το Σώμα Σουβόροφ πήρε θέσεις στη δεξιά πλευρά, στο έδαφος της σημερινής Μολδαβίας και είχε επαφή με την αριστερή πλευρά του αυστριακού στρατού υπό τη διοίκηση του πρίγκιπα Κόμπουργκ. 
 Τον Ιούλιο του 1789 ο Γιουσούφ Πασάς στρατοπέδευσε κοντά στη Φωξάνη με 70.000. Σκόπευε πρώτα να διαλύσει τα αυστριακά στρατεύματα και μετά να επιτεθεί στους Ρώσους. Ο πρίγκιπας του Κόμπουργκ στράφηκε στον Σουβαρόφ για βοήθεια.
 Το σώμα του Αλεξάντερ Βασίλιεβιτς αριθμούσε περίπου 5.000 στρατιώτες και βρισκόταν πενήντα χιλιόμετρα μακριά. Το ρωσικό  Σώμα τρέχοντας για 28 ώρες έφτασε στον ποταμό Σιρέτ την 17η /27 Ιουλίου.
Την επόμενη μέρα, 18/28 Ιουλίου, Ρώσοι άρχισαν να χτίζουν γέφυρες κατά μήκος του ποταμού. 
Το βράδυ της 20ης Ιουλίου οι τρεις γέφυρες ήταν έτοιμες .
 Ο Σουβαρόφ αποφάσισε στις τρεις το πρωί να επιτεθεί στον εχθρό σε δύο στήλες και έστειλε μια επιστολή ενημερώνοντας τον πρίγκιπα Κόμπουργκ. 
Στο μεταξύ είχαν φτάσει και 2000 Κοζάκοι. 

Οι Αυστριακοί, που την ίδια ώρα πολιορκούσαν το Βελιγράδι, ήσαν 18000. 6 συντάγματα πεζικού , 4 τάγματα επίλεκτων Γρεναδιέρων, 3 συντάγματα Ουσάρων (Ιππικό) και ένα ελαφρύ σύνταγμα (Αρναούτεν). 
 Ο Σουβαρόφ, είχε τρία συντάγματα Μουσκετοφόρων, τρία Συντάγματα Δραγώνων, 2 τάγματα επίλεκτων Γρεναδιέρων, ένα ελαφρό Σύνταγμα «Κυνηγών» και ένα σύνταγμα Κοζάκων. 
 Οι Οθωμανοί παρέταξαν περίπου 40.000 από τους 70000 στρατιώτες, με διοικητή τον Οσμάν Πασά. 

Η μάχη στη Φωξάνη έγινε στις 21 Ιουλίου 1789, με το ρωσικό ημερολόγιο αλλά οι Αυστριακοί ως καθολικοί είχαν 1η Αυγούστου. 

 Ο Σουβαρόφ και ο Ιωσίας Κόμπουρκ παρέταξαν τις δυνάμεις τους σε δύο γραμμές σε τετραγωνικούς σχηματισμούς. Σε προηγούμενες μάχες με τους Οθωμανούς, οι Ρώσοι διοικητές ανακάλυψαν ότι χρησιμοποιώντας γραμμική παράταξη εναντίον των Τούρκων υστερούσαν γιατί το τουρκικό Ιππικό διασπούσε την παράταξη. Έτσι ο Σουβαρόφ σχημάτισε τετράγωνα, με ακροβολιστές. 
 Οι Αυστριακοί παρατάχθηκαν κατά τον ίδιο τρόπο.
 Η μάχη ξεκίνησε περίπου στις 9:00 το πρωί της 1η Αυγούστου 1789, με το ρωσικό και το αυστριακό πυροβολικό να προσβάλει τις τουρκικές γραμμές και τις οχυρωμένες θέσεις του τουρκικού στρατοπέδου. 
 Γύρω στις 10, οι Τούρκοι εξαπέλυσαν επίθεση σε όλο το μήκος της γραμμής μάχης, αλλά το συμμαχικό πυροβολικό και οι μουσκετοφόροι τους απέκρουσαν και στην συνέχεια ο Σουβαρόφ έστειλε τους Κοζάκους από τα δεξιά.
 Το ρωσικό ιππικό απωθήθηκε , αλλά η έφοδος με εφ όπλου λόγχη του Ρωσικού πεζικού ήταν επιτυχής. Οι Τούρκοι υποχώρησαν πίσω στο στρατόπεδο τους και μετά την γενική έφοδο των Συμμάχων διαλύθηκαν. Στις 16.00 όλα είχαν τελειώσει.
 Στο πεδίο της μάχης οι Τούρκοι άφησαν 2000 νεκρούς , 2500 τραυματίες και τα 12 κανόνια τους. Οι Σύμμαχοι είχαν μόνο 400 νεκρούς και 400 τραυματίες.

Η μάχη της Φωξάνης απέδειξε ότι οι Τούρκοι δεν μπορούσαν πλέον να αναμετρηθούν με σύγχρονους στρατούς και ας είχαν την αριθμητική υπεροχή .
Ο Σουβόροφ και ο Ιωσίας Κόμπουρκ αποφάσισαν να μην καταδιώξουν τον Οσμάν Πασά. Άλλωστε το πολεμικό σχέδιο πρόβλεπε την προέλαση προς τη Θεσσαλονίκη, δια μέσου της Σερβίας. 
 Μετά τη νίκη, ο Πρίγκιπας Κόμπουργκ και ο Στρατηγός Σουβόροφ συναντήθηκαν και αγκαλιάστηκαν. Ο Ρώσος στρατηγός ήταν γενναιόδωρος με τους συμμάχους. Διέταξε να δοθούν ως λάφυρα στους Αυστριακούς όλα τα τουρκικά όπλα. 
Για την αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β', η νίκη στην Φωξάνη ήταν διπλωματική.. Νίκησε η για φιλία και αρμονία μεταξύ Ρωσίας και Αυστρίας. 

 Στη συνέχεια όμως, «ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι» του δύστυχου Ιωσήφ, που κήρυξε τον πόλεμο κατά των «κανιβάλων Τούρκων», παρά την αντίθεση της «μητέρας του Κόσμου». Το εσωτερικό μέτωπο του κατέρρευσε. 
Η Στοά της Βιέννης πέρασε ανοιχτά στην αντιπολίτευση και τον κατήγγειλε ότι πρόδωσε τις αρχές της «πεφωτισμένης δεσποτείας». Οι τιμές των τροφίμων διπλασιάστηκαν και για πρώτη φορά στη Βιέννη, οι πεινασμένοι λεηλάτησαν αρτοποιεία , ενώ ο «φόβος» της υποχρεωτικής στράτευσης, οδήγησε πολλές αριστοκρατικές οικογένειες να εγκαταλείψουν τη Βιέννη. 

 Σπυρίδων Χατζάρας

Τα έχω χαμένα.

Είδα προ ολίγου στην Πυλωτή της Πολυκατοικίας τον φίλο και γείτονα Γιώργο με την Κορούλα του ,και της είπα «Γεια σου μαϊμουδίτσα». Και ο φίλος μου με ρώτησε: «Πως σου ήρθε τώρα αυτό το ρατσιστικό;».

Αντί για την υποχρεωτική χρήση μάσκας σε όλους τους κλειστούς χώρους υποχρεωτική ανακοίνωση των στοιχείων των «κρουσμάτων» για την αποτροπή της μετάδοσης του κορωνοϊού.

ARKINTIA Πατέρα ενημέρωση κάνουν για τον Κορωνοϊό. Μας λένε : «Εικοσιτέσσερα (24) κρούσματα στην περιφερειακή ενότητα Αττικής, δεκαοκτώ (18) κρούσματα στην περιφερειακή ενότητα Θεσσαλονίκης». ΤΚ9. Χεστήκαμε.
 Το Α και το Ω, της ενημέρωσης είναι να δίνουν τα πλήρη στοιχεία των «Θετικών», ώστε να ξέρουμε και που μένουν και ποιοι αποτελούν τον περίγυρό τους και να τους αποφεύγουμε στα.. δυο μέτρα. 
 Αντί για την «υποχρεωτική χρήση μάσκας σε όλους τους κλειστούς χώρους», επιβάλεται η υποχρεωτική ανακοίνωση των ΟΛΩΝ των στοιχείων των «κρουσμάτων» για την αποτροπή της μετάδοσης του κορωνοϊού.

Η πρώτη Σύνοδος της Αρελάτης του 314 και το καθήκον του (καλού) Χριστιανού να πολεμήσει το Κακό με τα όπλα

Την 1η Αυγούστου 314, ο Μέγας Κωνσταντίνος συγκάλεσε την πρώτη Σύνοδο της Χριστιανικής Εκκλησίας στην Αρλ. 
H Σύνοδος, με τον τρίτο κανόνα, αναγνώρισε τη στρατιωτική θητεία ως καθήκον κάθε Χριστιανού, εγκωμίασε τον πόλεμο για την πατρίδα, και ευλόγησε τον «αιματηρό αγώνα ανάμεσα στο καλό και το κακό», και αναγνώρισε τη στρατιωτική θητεία ως καθήκον κάθε Χριστιανού, και αποφάσισε τον αποκλεισμό από την εκκλησία εκείνων που καταθέτουν τα όπλα, δηλαδή των τότε των αντιρρησιών συνείδησης.
Η πρώτη Σύνοδος της Αρελάτης, ξεκίνησε ως αίτημα των «Δονατιστών» της Βόρειας Αφρικής προς τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα , για να ανακαλέσει την απόφαση της Συνόδου του Λατερανού του 313 υπό την ηγεσία του Πάπα Μιλτιάδη, που τους καταδίκασε , παρόλο που απέρριπταν κάθε ανάμιξη του κράτους στα εσωτερικά της εκκλησίας . 
Αυτό το αίτημα ήταν το πρώτο από μια χριστιανική φατρία προς την κοσμική εξουσία για να παρέμβει σε θρησκευτικές διαφορές. 
Η Σύνοδος της Αρελάτης ήταν η πρώτη που συγκάλεσε ο Κωνσταντίνος και ήταν ο πρόδρομος της Συνόδου της Νίκαιας. 
Ο Δονάτος ήταν επίσκοπος Καρθαγένης και θεωρούσε ότι οι «δηλωσίες» κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού, Χριστιανοί , έπρεπε να αποκλειστούν από την εκκλησία και επέμενε ότι τα μυστήρια που τελούσαν οι «δηλωσίες» ιερείς ήταν άκυρα. 
Στη Σύνοδο της Αρελάτης παραβρέθηκαν εκτός από τον Μέγα Κωνσταντίνο, συνολικά 44 επίσκοποι. 26 αντιπρόσωποι από την Γαλατία, 3 από τη Γερμανία, 5 από τη Μεγάλη Βρετανία, ο επίσκοπος Θουμπούρμπο Μάϊους, από την Τυνησία,
 ο Επίσκοπος Χρήστος των Συρακουσών  ο αντίπαλος του Δονάτου Καικιλιανός, κλπ. 
Στη Σύνοδο δεν προσήλθε ο Πάπας Σιλβέστρος αρνούμενος να εξέλθει της Ρώμης, έστειλε όμως πενταμελή αντιπροσωπεία υπό τον πρωτοπρεσβύτερο Κλαύδιο.  

Η πρώτη Σύνοδος της Αρελάτης, βρήκε έναν συμβιβασμό, για τον Δονάτο,
και δέχθηκε να καθαιρεθούν οι «δηλωσίες» αλλά, τα μυστήρια που τέλεσαν θα εξακολουθούσαν να ισχύουν, διότι «το κύρος του μυστηρίου δεν εξαρτάται από την ηθική υπόσταση και τα αμαρτήματα του ιερέα».
 Ο Δονάτος αφορίστηκε. 

Η Σύνοδος της Αρελάτης υιοθέτησε τους πρώτους είκοσι δύο Ιερούς Κανόνες. Αποφάσισε τον υποχρεωτικό  εορτασμό του Πάσχα, την ίδια Κυριακή από όλους τους χριστιανούς, απέκλεισε από την εκκλησία, τους οδηγούς αρμάτων στις αρματοδρομίες, τους ηθοποιούς και τους μονομάχους, ρύθμισε την κατοικία του κλήρου, το βάπτισμα των αιρετικών, επέτρεψε νέο γάμο πέντε χρόνια μετά από διαζύγιο, και με τον 6ο Κανόνα επιβεβαίωσε την αγαμία του Κλήρου.

 Ο τρίτος Κανόνας της Αρελάτης, παραμένει  ο ποιο σημαντικός και σήμερα  γιατί έλυσε το ζήτημα της συμμετοχής των Χριστιανών στο Πόλεμο. 
H Σύνοδος , αναγνώρισε τη στρατιωτική θητεία ως καθήκον κάθε Χριστιανού, εγκωμίασε τον πόλεμο για την πατρίδα, και ευλόγησε τον «αιματηρό αγώνα ανάμεσα στο καλό και το κακό», και αποφάσισε τον αποκλεισμό από την εκκλησία εκείνων που καταθέτουν τα όπλα. 

Ο Τρίτος Κανών της Συνόδου  της Αρελάτης, αποτέλεσε τη θεολογική βάση των Σταυροφοριών, (κατά του Κακού), αλλά και του Συνθήματος των Φιλογενών,

«Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

Αυτό δείχνι και μια βαθύτατη γνώση των Ιερών κανόνων   της Εκκλησίας από Εκείνους που σχεδίασαν την επανάσταση και την οποία φυσικά δεν είχαν

 ο «Αλχημιστής» Σκουφάς, ο φοιτητής Τσακάλωφ και ο λαδέμπορας μασόνος Ξάνθος.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

Η 1η Αυγούστου στην Ιστορία

314. O Μέγας Κωνσταντίνος συγκάλεσε την πρώτη Σύνοδο της Χριστιανικής  Εκκλησίας στην Αρλ.
H Σύνοδος με τον τρίτο κανόνα, αναγνώρισε  τη στρατιωτική θητεία ως καθήκον κάθε Χριστιανού, εγκωμίασε τον πόλεμο για την πατρίδα, και  ευλόγησε τον «αιματηρό αγώνα ανάμεσα στο καλό και το κακό». Η Σύνοδος της Αρλ εξέδωσε 22 Κανόνες. με τον 6ο επιβεβαίωσε την αγαμία του Κλήρου. 

527. Ο Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος, ο  ανιψιός του στρατηγού και  αργότερα αυτοκράτορα) Ιουστίνου Α΄, που είχε υιοθετηθεί από τον Ιουστίνο λίγο πριν τον θάνατό του και είχε χριστεί συναυτοκράτορας, με το όνομα Ιουστινιανός Α, ανεβηκε στο θρόνο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

902. Οι Σαρακηνοί Αγλαβίδες κατέλαβαν το βυζαντινό οχυρό Ταυρομένιο, την Ταορμίνα, στη Σικελία. 

1137.Πέθανε ο Λουδοβίκος ΣΤ ́ της Γαλλίας.

1192. Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος αποβιβάστηκε αιφνιδιαστικά  στη Γιάφα με 54 ιππότες, μερικές εκατοντάδες πεζούς, και περίπου 2.000 Γενουάτες και  Πισάνους τοξότες και διάλυσε τις δυνάμεις του Σαλαντίν που είχαν εισέλθη στην πόλη και πολιορκούσαν τους Χριστιανούς στην Ακρόπολη. Ο Άγγλος βασιλιάς πολέμησε αυτοπροσώπως στην πρώτη γραμμή.

1203. Ο τυφλός Ισαάκιος Β΄ Άγγελος ανακήρυξε το γιο του, Αλέξιο Δ΄ Άγγελο, συναυτοκράτορα. 

1245. «Άρχισε  η πρώτη σύνοδος στη Λυών.

1291.Συγκροτήθηκε ο  «Αιώνιος Σύνδεσμος» της Ελβετικής Συνομοσπονδίας.

1492. Στην Ισπανία τέθηκε σε ισχύ το Διάταγμα της Αλάμπρα για τον υποχρεωτικό εκχριστιανισμό  των Εβραίων.

1514. Ο Μεγάλος Πρίγκιπας  της Μόσχας Βασίλι Γ εισήλθε στο Ελεύθερο  Σμολένσκ, που για 110 χρόνια  ήταν υπό την κυριαρχία της Λιθουανίας.

1571. Παρά τις συνεχείς επιθέσεις των Τούρκων οι πολιορκημένοι από τους Τούρκους στην Αμμόχωστο  εξακολουθούσαν να πολεμούν. Μη λαμβάνοντες όμως καμία ενίσχυση αποφάσισαν, την 1η Αυγούστου 1571, να συνθηκολογήσουν.
Οι Τούρκοι υποσχέθηκαν να μην πειράξουν τους πολιορκημένους και να τους διαθέσουν πλοία για να μεταβούν στην Ενετοκρατούμενη Κρήτη.

1589 . Ο Δομινικανός μοναχός Ζακ Κλεμάν μαχαίρωσε τον βασιλιά της Γαλλίας Ερρίκο Γ΄, γνωστό και ως Ερρίκος της Πολωνίας. Ο δολοφόνος σκοτώθηκε αμεσως από τους φρουρούς ενώ ο βασιλιάς πέθανε την επόμενη εξορκίζοντας τους οπαδούς του να ταχθούν υπό τον εξάδελφό του Ερρίκο της Ναβάρρας, 
ο οποίος τελικά τον διαδέχτηκε ως Ερρίκος Δ΄. 

1664 . Ο αυστριακός στρατός με επικεφαλής τον Ραϊμόντο Μοντεκκούκολι νίκησε τις οθωμανικές δυνάμεις που διοικούσε ο Φαζίλ Αχμέτ Κιοπρουλού. Στη μάχη του Μόγκερσντορφ . (Αγίου Γοτθάρδου). Παρά τη νίκη ακολουθησε  η Ειρήνη του Βασβάρ, δεκα ημέρες μετά που προέβλεπε την παράταση για 25 έτη του προπολεμικού στάτους κβο. 

1714 . Ο εκλέκτορας του Αννόβερου Λουδοβίκος Γεώργιος,, έγινε βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας ως Γεώργιος Α. 

1770. Κατά τον 7ο Ρωσοτουρκικό πόλεμο στις 21 Ιουλίου/ 1 Αυγούστου 1770 διεξήχθη στη Νότια Μολδαβία η μάχη του ποταμού Καγκούλ. Μια από της μεγαλύτερες μάχες του 18ου αιώνα. Ο Πιοτρ Ρουμιάντσεφ με επιτελάρχη τον Πέτρο Μελισσινό με 40.000 άνδρες, επιτέθηκε στου Τούρκους που είχαν 90.000 στο πεδίο της μάχης υπό τον Χαλίλ Πασά, ενώ 70.000 ιππείς από το Χανάτο της Κριμαίας δεν πρόλαβαν την μάχη. Οι Ρώσοι είχαν 1500 νεκρούς και τραυματίες ενώ οι Τούρκοι 20.000. Eγκατέλειψαν και 130 πυροβόλα. Την ίδια ημέρα, τέσσερα χρόνια αργότερα, η Ρωσική και η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέγραψαν τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. 

1778. Στο Αμβούργο η «πατριωτική κοινωνία» Patriotische Gesellschaft άνοιξε το πρώτο Ταμιευτήριο στην Ευρώπη. 

1789. Στις 21 Ιουλίου /1 Αυγούστου κατά τον 8ο ρώσο-τουρκικό πόλεμο του 1787-92, διεξήχθη στη Φωξάνη, η μάχη ανάμεσα σε 7000 Ρώσους και 18000 Αυστριακούς που διοικούσε ο Ρώσος στρατηγός Αλεξάντερ Βασίλεβιτς Σουβαρόφ, και 30.000 τούρκους που διοικούσε ο Οσμάν-πασάς. Η μάχη διήρκησε 10 ώρες και τελείωσε με πλήρη νίκη των Ρώσων και των Αυστριακών, οι οποίοι έχασαν μόνο 400 στρατιώτες. Οι Τούρκοι που το έβαλαν στα πόδια έχασαν 1600 στρατιώτες. 
Η μάχη έδειξε ότι οι Τούρκοι δεν μπορούσαν για τεχνολογικούς και τακτικούς λόγους να αντιμετωπίσουν τους Ρώσους.


1793. Η Μαρία Αντουανέτα, μεταφέρθηκε στην Κονσιερζερί για να εκτελεστεί. 
Η Εθνοσυνέλευση διέταξε το άνοιγμα των βασιλικών τάφων στο Σεν Ντενί για να παραληφθούν τα πολύτιμα μέταλλα από τα κτερίσματα, και εισήγε  το μετρικό σύστημα. 

1798 . Στον κόλπο του Αμπουκίρ στις εκβολές του Νείλου άρχισε η επίθεση του  βρετανικού στόλου στον αραγμένο στόλο του Φρανσουά-Πωλ Μπρυαί ντ' Αιγκαλλιέ.


 1800 . Ο Γεώργιος Γ, υπέγραψε την πράξη της Ένωσης με την οποία από την 1 Ιανουαρίου 1801 η Βρετανία και Ιρλανδία αποτελούσαν το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας.  

1808. Ο Ναπολέοντας έστεψε ή Ιωακείμ Μυρά ως Βασιλιάς των Δύο Σικελιών, «Θεού και Συντάγματος Χάρητι» με το όνομα Ιωακείμ Βοναπάρτης.

1812. Έληξε η τριήμερη μάχη Χωριό Κλυαστίτσι. Τα ρωσικά στρατεύματα σταμάτησαν την προέλαση των Γάλλων  προς την Αγία Πετρούπολη.

1819. Ο Μέττερνιχ συμφώνησε στο Τέπλιτσε της σημερινής Τσεχίας με τον καγκελάριο της Πρωσίας για την εισαγωγή μέτρων λογοκρισίας και επιτήρησης και την καταπολέμηση του φιλελευθερισμού και του εθνικισμού στη γερμανική συνομοσπονδία. 

1821. Κυκλοφόρησε στην Καλαμάτα η πρώτη τετρασέλιδη. εφημερίδα των Ελλήνων επαναστατών με τίτλο «Σάλπιγξ Ελληνική» με υπεύθυνο τον Θεόκλητο Φαρμακίδη.
1831. Πραξικόπημα κατά του Καποδίστρια . Ο Ανδρέας Μιαούλης και οι Υδραίοι με εντολή της θαλασσοκράτειρας Αγγλίας έκαψαν τα εθνικά πλοία στον ναύσταθμο του Πόρου.  Ανατινάχθηκαν  η κορβέτα «Ύδρα» και η φρεγάτα «Ελλάς».

1885. Στην Αγία Πετρούπολη τυπώθηκαν τα πρώτα Βουλγαρικά χαρτονομίσματα με ονομαστική αξία τα 20 λέβα. 

1888. Αναχώρησε από τη Βιέννη το πρώτο τρένο στη γραμμή Βιέννη-Κωνσταντινούπολη. 

1894. Άρχισε ο Α΄ Σινοϊαπωνικός Πόλεμος για την Κορέα. 

1914. Η Γερμανική Αυτοκρατορία κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσική Αυτοκρατορία. 

1919. Τσεχικά και Ρουμανικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Βουδαπέστη και συνέτριψαν το Σοβιετικό καθεστώς του εβραίου Μπέλα Κούν που κράτησε 133 ημέρες. Ο Μπάλα Κουν διέφυγε στην Αυστρία. 

1921. Το κοινοβούλιο του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων ενέκρινε το νόμο για την προστασία της χώρας, βάσει του οποίου απαγορεύτηκε η δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος και αποβλήθηκαν οι 58 βουλευτές τους από την Βουλή   Στις εκλογές του 1920 οι Κομμουνιστές έλαβαν 198,736 ψήφους ή 12.36% και έβγαλαν 58 από τους 419 βουλευτές.

1928. Στη Σόφια εξέπεμψε ο Πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός. 

1931. Ιδρύθηκε στην Ελλαδα η Ανώνυμος Εταιρεία Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος (ΑΕΤΕ).

1933.  Παραχωρήθηκε στις Ελληνίδες το δικαίωμα να εκλέγονται ως δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι.

1936. Ο Αδόλφος Χίτλερ κήρυξε την έναρξη των 11^ων  Ολυμπιακών  Αγώνων του Βερολίνου.

1940 . Στη Σοβιετική Ένωση ο Λαϊκος Επίτροπος Εξωτερικών Βιατσεσλάβ Μιχάηλοβιτς Μόλοτοφ , μιλώντας σε συνεδρίαση του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, είπε ότι «οι εργαζόμενοι της Λετονίας, της Λιθουανίας και της Εσθονίας με χαρά υποδέθηκαν την είδηση της ένταξης  των εν λόγω δημοκρατιών στη Σοβιετική Ένωση». 

1943. Η Δεύτερη αμερικανική επιδρομή  κατά των πετρελαιοπηγών  της κοιλάδας Πραχόβα και των διυλιστηρίων στο Πλοέστι  της  Ρουμανίας με 177 βομβαρδιστικά που απογειώθηκαν  από τη Βεγγάζη της Λιβύης . Τα Αμερικανικά αεροπλάνα, προκάλεσαν μεγάλες ανθρώπινες  απώλειες αλλά δεν υπήρξε «καμία μείωση της παραγωγικής ικανότητας». Η αμερικανική πολεμική αεροπορία έχασε 53 αεροπλάνα. 

1944.Αρχισε η εξέγερση της Βαρσοβίας κατά της ναζιστικής κατοχής, που κράτησε 62 ημέρες. 

1946. Οι ηγέτες του Ρωσικού Απελευθερωτικού Στρατού, που πολέμησαν μαζί με τους Γερμανούς εκτελέστηκαν  στη Μόσχα αφού καταδικάστηκαν για προδοσία.

1957. Λειτούργησε  ως κεντρική τράπεζα, η γερμανική Bundesbank.

1954 .Τέθηκε σε ισχύ την κατάπαυση του πυρός στο Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη. Τέλος των αποικιακών πολέμων της Γαλλίας στην Ινδοκίνα.

1958.  Στην Κύπρο  οι αντάρτες της Λύσης, ενισχυμένοι και από αγωνιστές του χωριού, έστησαν ενέδρα κοντά στη Λύση κατά την οποία κτυπήθηκαν τρία στρατιωτικά αυτοκίνητα των Άγγλων γεμάτα από στρατιώτες, με αποτέλεσμα το θάνατο δυο στρατιωτών και τον τραυματισμό πολλών άλλων .Την ίδια ημέρα οι Τούρκοι δολοφόνησαν τον  63χρονο Λουκά Αρέστη, τον 50χρονο Γιάγκο Ηλία και την  60χρονη Ρεβέκκα Ηλία.

1960 . Η Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της. Η Δαχομέη , το σημερινό Μπενίν, κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία.Το Ισλαμαμπάντ έγινε η πρωτεύουσα του Πακιστάν, αντι του Καράτσι. 

1964 .Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Πρόνοιας ο αριθμός των απόρων στην Ελλάδα ήταν περί τα 3,5 εκατομμύρια.Το Βελγικό Κογκό μετονομάστηκε σε Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. 

1966 . Ξεκίνησε 11η ολομέλεια του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, που αποφάσισε  την «πολιτιστική επανάσταση», η οποία διήρκεσε δέκα χρόνια

1967. Το Ισραήλ προσάρτησε την Ανατολική Ιερουσαλήμ. 

1968. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Αντώνης Μπριλλάκης ανακοίνωσαν στη Ρώμη τη δημιουργία Λαϊκού Μετώπου για την ανατροπή της δικτατορίας. 

1970 . Ο αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ρότζερ Ντέιβις επισκέφτηκε την Αθήνα. 

1973. Ο Νίκος Ζαχαριάδης που ζούσε εξόριστος στο Σουργκούτ, αυτοκτόνησε  «σαν έκφραση έσχατης ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ»  «για τα μέτρα περιορισμού, εξορίας, στέρησης ελευθερίας μετακίνησης και αναχώρησης από τη  Σοβ. Ένωση που εφαρμόζονταν  εναντίον του. Κρεμάστηκε στο σπίτι που διέμενε.

1974 . Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε την εγκατάσταση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στην Κύπρο σε δύο ζώνες. 

1975. 33 ευρωπαϊκές χώρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδά, υπέγραψαν την τελική πράξη του Ελσίνκι. 

1976. Ο αυστριακός πιλότος της Φόρμουλα 1 Νίκι Λάουντα, κάηκε στην πίστα του Νίρνμπουργκρινγκ της Δυτικής Γερμανίας. 

1977. Απέδρασε από το «Λαϊκό Νοσοκομείο» Αθηνών, όπου νοσηλεύονταν  ο καταδικασμένος σε 8 χρόνια φυλάκιση από το καραμανλικό καθεστώς, εθνικιστής Ταγματάρχης των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων Παρασκευάς Μπόλαρης.

1990. Το Ιράκ εισέβαλε  στο Κουβέιτ.Ο Ζέλιου Ζέλεφ εξελέγη από την Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας.

1991. Στο Ζάγκρεμπ, ο Πρόεδρος της Κροατίας Φράνιο Τούτζμαν, κάλεσε  τους Κροάτες στον πόλεμο κατά των Σέρβων και  του JNA. 

2008. Ο Πράκτωρ Σαακατσβίλι εισέβαλε υπό την ενθάρρυνση των ΗΠΑ στη Νότια Οσετία  και την Αμπχαζία,  προκαλώντας τον Πούτιν σε τρίτο παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Αλήθεια δεν έχει ο χορηγό 2012,