Η 5η Ιανουαρίου στην Ιστορία

Η 5η Ιανουαρίου είναι η 5η ημέρα του έτους σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Στο δίσεκτο 2024 απομένουν 361 ημέρες.

1355. Υπογράφηκε η Συνθήκη των Παρισίων, που έβαλε τέλος στη σύγκρουση του Αμαδεου της Σαβοΐας με το βασιλιά της Γαλλίας Ιωάννη τον αγαθό.

1477. Στη μάχη του Νανσύ ο Ρενέ Β΄ της Λωρραίνης νίκησε τον Κάρολο της Βουργουνδίας ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη.Τα εδάφη του Βουργουνδίας χωρίστηκαν με την ειρήνη του Αράς μεταξύ της Γαλλίας και των Αψβούργων
το 1482.

1500. Ο Λουδοβίκος Σφόρτσα κατέλαβε το Μιλάνο.

1527. Εκτελέστηκε στη Ζυρίχη  δια πνιγμού ο Ελβετός αναβαπτιστής Φέλιξ Μάντς.
  
1554. Μεγάλη φωτιά στο Αϊντχόβεν.

1668 . Ο Μεθόδιος Γ΄ εκλέχτηκε Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

1675. Κατά τη διάρκεια του ολλανδικού πολέμου σημειώθηκε στη μάχη του Τυρκχάιμ στο Κολμάρ ο γαλλικός στρατός νίκησε το στρατό του Βραδεμβούργου. 

1757.Ο λαϊκός και ανώνυμος Ρομπέρ Φρανσουά Νταμιάν χτύπησε με μαχαίρι στο Μεγάλο Τριανόν το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΕ΄ της Γαλλίας, τον οποίο διέσωσαν τα πολλά ρούχα που φορούσε λόγω του ψύχους, οπότε η πληγή μεταξύ του 4ου και 5ου πλευρού δεν ήταν θανάσιμη.

 
1762. Στην Αγία Πετρούπολη ενθρονίστηκε ο Πέτρος Γ, μετά το θάνατο της αυτοκράτειρας Ελισάβετ.

1806. Ο Εκλέκτορας Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ ανακηρύχτηκε ως βασιλιάς της Βαυαρίας.

1809. Το Ηνωμένο Βασιλείο, υπέγραψε στο Τσανάκκαλε τη συνθήκη των Δαρδανελίων με την  Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

1822. Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης, επικεφαλής περίπου 600 Μανιατών, αποβιβάστηκε στο Αλιβέρι ξεκινώντας την εκστρατεία της Καρύστου.

1900. Την παραμονή των Χριστουγέννων ηλεκτροφωτίστηκε ο Πειραιάς. Στην Ιρλανδία ο Τζον Έντουαρντ Ρέντμοντ κάλεσε του Ιρλανδούς σε εξέγερση εναντίον της βρετανικής κατοχής.

1909 . Η Κολομβία αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Παναμά.

1913. Διεξήχθη η Ναυμαχία της Λήμνου. Τρία ελληνικά θωρηκτά και οκτώ αντιτορπιλικά, με επικεφαλής το θωρηκτό Αβέρωφ, ανάγκασαν τον τουρκικό στόλο να επιστρέψει στα στενά.

1916. Στην Αδριατική θάλασσα , κοντά στην Αλβανία, βυθίστηκε το ιταλικό πλοίο «Μπρίντιζι»  , το οποίο μετέφερε  Σέρβους εθελοντές (από τις ΗΠΑ και τον Καναδά. 390  σκοτώθηκαν και 102 σώθηκαν.
1916‎‎ .Το Αυστριακό Γενικό Επιτελείο εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του Μαυροβουνίου. Ο Σερδάρης  Γιάνκο Βούκοτιτς δήλωσε στο στρατό του Μαυροβουνίου ότι η κυβέρνηση και η ανώτατη διοίκηση προσέφεραν ειρήνη στους Αυστρο-Ούγγρους, αλλά οι προυποθεσεις της άλλης πλευράς ήταν απαράδεκτες. Ως εκ τούτου, ο Βασιλιάς Νικόλαος αποφάσισε , με βάση τη βοήθεια των Συμμάχων, να προβάλλει μια τελευταία άμυνα στη Σκόνδρα. Σε περίπτωση αποτυχίας, ο στρατός θα υποχωρούσε στο Δυρράχιο.

1917. Στις 23 Δεκεμβρίου 1916/5 Ιανουαρίου  1917 εξαπολύθηκε η τελευταία επίθεση του ρωσικού αυτοκρατορικού Στρατού στο Ανατολικό μέτωπο για να ανακόψει την πίεση που ασκούσε στη Ρίγα η 8^η γερμανική Στρατιά.

1919 . Στο Βερολίνο ο Άντον Ντρέξλερ ίδρυσε το Γερμανικό Εργατικό Κόμμα, (DAP), από το οποίο στις 24 Φεβρουαρίου 1920, προήλθε το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών (NSDAP). Ο Ντρέξλερ παρέμεινε πρόεδρος του κόμματος μέχρι το 1921, οταν τον διαδέχθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ. Παράλληλα 500.000 Σπαρτακιστές υπό την ηγεσία της Ρόζας Λουξεμβούργκ και τον Καρλ Λίμπκνεχτ  διαδήλωναν. Ο Κόκκινος Στρατός , κατέλαβε το Βίλνιους.

1937. Πραγματοποιήθηκε απογραφή στην ΕΣΣΔ. 

1939 .Το Κρατικό Φυλετικό Γραφείο  της Γερμανίας αναγνώρισε τους Καραϊτες ως μη Εβραίους και φυλετικά και  θρησκευτικά. 

1941. Τα αντιτορπιλικά «Βασίλισσα Όλγα», «Βασιλεύς Γεώργιος», «Σπέτσες», «Ψαρά» και «Κουντουριώτης» βομβάρδισαν τον Αυλώνα. Στο γήπεδο της Λεωφόρου έγινε φιλικό μεταξύ της Μικτής Αθηνών και της Μικτής Άγγλων αεροπόρων.

1942. Στο πλαίσιο συμφωνίας με τη ναζιστική Γερμανία, το πρώτο σώμα του Βουλγαρικού  στρατού ανέλαβε την κατοχή της Νοτιοανατολικής Σερβίας και περίπου 25.000 Βούλγαροι στρατιώτες αντικατέστησαν τους Γερμανούς. Έναρξη της χειμερινής επίθεσης του Κόκκινου Στρατού. Απόβαση των Σοβιετικών στην Ευπατορία της Κριμαίας.

1945. Μετά από 33 συνεχείς ημέρες μαχών, το ΚΚΕ, αποφάσισε την εφαρμογή της συμφωνίας  της 14^ης Δεκεμβρίου με τους Άγγλους για αποχώρηση από την Αθήνα. Η  Κ. Ε. του ΕΛΑΣ έδωσε το απόγευμα της 4ης Ιανουαρίου  Διαταγή Συμπτύξεως κατά τη διάρκεια της νυκτός της 4^ης προς 5η Ιανουαρίου, προς  Μάνδρα – Κάζα – Χασιά – Δεκελεία, Μπογιάτι και ανάπτυξη προφυλακών στο Δαφνί, τα Αν. Λιόσια, το Μενίδι, το Μαρούσι, τα Μελίσσια, την Πεντέλη. Την υποχώρηση του ΕΛΑΣ ακολούθησαν τα μέλη των οργανώσεων του ΚΚΕ και του ΕΑΜ .Την κάλυψη της υποχώρησης του ΕΛΑΣ ανέλαβε το 54ο Σύνταγμα Βόλου,  Έως το μεσημέρι, η απαγκίστρωση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από την Αθήνα είχε ολοκληρωθεί  στη γραμμή Μετόχι-Άη Γιώργης-Βαρυμπόμπη-Λιόπεσι-Τατόι. Το επιτελείο  του ΕΛΑΣ αποχώρησε από τη Νέα Φιλαδέλφεια στις 4:15 το πρωί και ο Σταθμός Διοίκησης  εγκαταστάθηκε στη Δεκέλεια. Οι αναγνωρίσεις των κυβερνητικών και των Άγγλων ,το μεσημέρι της 5^ης Ιανουαρίου, έφθασαν σε Κηφισσιά – Ερυθραία από όπου δεν προχώρησαν βορειότερα. Επίσης στο Μενίδι, τα Άνω Λιόσια  το Δαφνί τη  Μάνδρα και  τη Μαγούλα. 

1948. Τα ξημερώματα της 5^ης Ιανουαρίου ο Εθνικός Στρατός, με πρώτους τους Λοκατζήδες,  επιτέθηκε σε όλο το μήκος του Μετώπου στην Κόνιτσα για να εκδιώξει τους Κομμουνιστές, οι οποίοι εγκατέλειψαν και ανατίναξαν  την γέφυρα Μπουραζάνη. Στο τέλος της ημέρας οι κομμουνιστές είχαν υποχωρήσει και κατείχαν μόνο το Ύψωμα Ιτιά. Ο Στρατός μάζεψε συνολικά και έθαψε 458 πτώματα και συνέλαβε 217 τραυματίες. Για τους τραυματίες που οι κομμουνιστές μετέφεραν στην Αλβανία και το πόσοι  πέθαναν δεν ξέρουμε. Ο ΔΣΕ ανακοίνωσε 240 νεκρούς και 77 τραυματίες. Οι Έλληνες  είχαν 149 νεκρούς, 458 τραυματίες και 69 αγνοούμενους

1950. Η πολεμική κατά του Λαϊκού Κόμματος, που κατηγορείτο για ακρότητες, συντήρηση τρομοκρατικών οργανώσεων, κακή διοίκηση, και σπατάλες., κορυφώθηκε με την αποκάλυψη του σκανδάλου των μεταφορών καυσίμων. Συγκεκριμένα καταγγέλθηκε ότι  ο Υπουργός Μεταφορών Πάνος Χατζηπάνος ματαίωσε μειοδοτικό διαγωνισμό για να δώσει χαριστικά το προνόμιο μεταφορών καυσίμων σε εταιρεία η οποία είχε ιδρυθεί για το σκοπό αυτόν από φίλη της συζύγου του. Η ανοιχτή διένεξη Παπάγου - Τσαλδάρη κορυφώθηκε με την υποβολή παραίτησης του  Παπάγου από την αρχιστρατηγία, που συμπαρέσυρε αρχικά τον υπουργό στρατιωτικών  Κανελλόπουλο και τον Β΄ Αντιπροέδρο της Κυβερνήσεως και υπουργό Άνευ Χαρτοφυλακιου Σοφοκλή Βενιζέλο.

1959 . Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος προσχώρησε στην Ε.Ρ.Ε.και εισήλθε στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως αντιπρόεδρος.

1964. Ο Πάπας Παύλος ΣΤ συναντήθηκε με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρα στην Ιερουσαλήμ. Με την προσέγγιση με τον Πάπα διαφώνησαν το πατριαρχείο της Μόσχας και η Εκκλησία της Ελλάδος.

1966 . Ο Δημήτριος Μπίτσιος ανέλαβε καθήκοντα αρχηγού του πολιτικού γραφείου του βασιλιά Κωνσταντίνου μετά την παραίτηση του Κωνσταντίνου Χοϊδά.

1968. H Κεντρική Επιτροπή του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας εξέλεξε στις 5 Ιανουαρίου τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚ Σλοβακίας Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ ως γραμματέα του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας στη θέση του παραιτηθέντος Αντονίν Νοβότνι.
Ο Νοβότνι που αντιμετώπιζε μια «ανταρσία» στην Κεντρική Επιτροπή, προσκάλεσε κρυφά τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ, που έκανε μια επίσκεψη αστραπή στην Πράγα το Δεκέμβριο 1967. Όταν ο Μπρέζνιεφ έφτασε στην Πράγα συναντήθηκε με τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, και έκπληκτος πληροφορήθηκε την έκταση της αντιπολίτευσης στον Νοβότνι και ενέκρινε την ανατροπή του . Ο Ντούμτσεκ που είχε σπουδάσει στη Σοβιετική Ένωση θεωρήθηκε ασφαλείς επιλογή και έγινε ο νέος πρώτος γραμματέας του κόμματος της Τσεχοσλοβακίας στις 5 Ιανουαρίου 1968.

1969. Η  Σοβιετική Ένωση  έστειλε το «Βενέρα 5» στην Αφροδίτη

1971.Με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Ιορδανία ξεκίνησαν  έμμεσες διαπραγματεύσεις.

1972 .Ο Βασίλειος Λυμπέρης έκαψε το σπίτι της πεθεράς του στο 

Χαλάνδρι. Μαζί με την πεθερά σκότωσε και τα παιδιά του . Η εν διαστάσει σύζυγος  του, σώθηκε. με εγκαύματα και πέθανε στο νοσοκομείο. Ο Βασίλης Λυμπέρης εκτελέστηκε  στο πεδίο βολής της ΣΕΑΠ, στην Κρήτη στις 25 Αυγούστου 1972. Ηταν η τελευταία περίπτωση εφαρμογής της θανατικής ποινής στην ιστορία της Ελλάδας.

1974. Καταγράφηκε η υψηλότερη θερμοκρασία που μετρήθηκε ποτέ στην Ανταρκτική. + 15 ° C στο μετεωρολογικό σταθμό Βάντα.

1976. Οι Ερυθροί Χμερ μετονόμασαν τη Καμπότζη σε Καμπουτσέα.


1981. Στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ εκδηλώθηκε η ιρανική αντεπίθεση στο μέτωπο της Ντεφζούλ.

1990 . Στη Βουλγαρία στο πλαίσιο του εκδημοκρατισμού το Υπουργικό Συμβούλιο  αποφάσισε να κλείσει  η Έκτη Διεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας που ηταν αρμόδια  «για την καταπολέμηση της ιδεολογικής εκτροπής, των αντεπαναστατικών, εθνικιστικών και άλλων αντικρατικών εκδηλώσεων στη χώρα» με στόχο  τους διανοούμενος, τη νεολαία, τις θρησκευτικές οργανώσεις  και την τουρκική και τη σλαβομακεδονική  μειονότητα.

1991.Άρχισε  ο Πόλεμος της Νότιας Οσετίας , που έληξε τον Ιούνιο του 1992.

1995. Ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου συναντήθηκε στη Δαμασκό με τον Σύριο Πρόεδρο Χαφέζ αλ Άσαντ.

1997.Οι ρωσικές δυνάμεις αποσύρθηκαν από την Τσετσενία.

1999‎‎. Οι ΗΠΑ επέτειναν τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Γιουγκοσλαβίας που επιβλήθηκαν τον Ιούνιο του 1998, λόγω της κλιμάκωσης της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο. 

2001. Στη Νέα Υόρκη , τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν  ότι βρέθηκαν ενδείξεις ραδιενέργειας σε οκτώ από τις 11  περιοχές στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι όπου έγιναν έλεγχοι .

2005. Εντοπίστηκε ο πλανήτης νάνος Έρις, ο δεύτερος μεγαλύτερος πλανήτης νάνος στο Ηλιακό μας 

2006. Στην ανατολική Βοσνία και Ερζεγοβίνη, τα μέλη της EUFOR  από το ιταλικό σώμα περικύκλωσαν το σπίτι της Σερβικής οικογένειας Αμπάζκοβιτς. Σκότωσαν τη σύζυγο Ραντού Αμπάζκοβιτς (47), το γιος της, Ντράγκολιουμπ και τον  σύζυγο Ντράτομομιρ Αμπζάνοβιτς (48).

2007 . Άρχισαν τα δρομολόγια  του σιδηρόδρομου υψηλής ταχύτητας της Ταϊβάν κατά μήκος της δυτικής ακτής, από την πρωτεύουσα Ταϊπέι έως τη νότια πόλη Καοσιούνγκ . τα τρένα να τρέχουν με τελική ταχύτητα 300 χλμ/ώρα

2008‎‎ .Στις προεδρικές εκλογές της Γεωργίας επανεκλέχτηκε ο πράκτωρ Μιχαήλ Σαακασβίλι

2009. Ο Πρόεδρος του Μαυροβουνίου Φιλίπ Βουγάνοβιτς δήλωσε ότι πριν αναγνωρίσει την Πρίστινα, πρέπει οι Αλβανοί  να αναγνωρίσουν τη μειονότητα του Μαυροβουνίου και να εγγυηθούν την επιστροφή του μη Αλβανικού πληθυσμού από το Μαυροβούνιο στο Κοσσυφοπέδιο.‎ O (Ιουδαίος) Λίο Πανέτα, πρώην προσωπάρχης στο Λευκό Οίκο επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον, διορίστηκε αρχηγός της CIA από τον Μπαράκ Ομπάμα

2014 . Ιρακινές στρατιωτικές δυνάμεις παραδέχθηκαν ότι έχασαν τον έλεγχο της Φαλούτζα, δυτικά της Βαγδάτης που πέρασε στον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους  και οτι χιλιάδες κάτοικοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους.

2019.  O πράκτωρ Τουρκαντώνης επί το έργον . Υπέγραψε στοο Φανάρι τον Τόμο, με τον οποίο Η Ιερά Σύνοδος της Κεντρικής Υπηρεσίας έδωσε το αυτοκέφαλο στους Ουκρανούς Συνεργάτες.‎

2021. Ποινή φυλάκισης τριών μηνών με ανασταλτικό χαρακτήρα επέβαλε το Αυτόφωρο της Λάρισας σε ιερομόναχο από το Βόλο, ο οποίος την Κυριακή παραβιάζοντας τα απαγορευτικά μέτρα  τέλεσε τη θεία λειτουργία με παρουσία πιστών στο Μοναστήρι των παλαιοημερολογητών της Αγίας Παρασκευής. Στη Λειτουργία που έγινε παραβρέθηκαν 40 περίπου πιστοί . Τα Καρακόλια που ειδοποιήθηκαν από αριστερούς χαφιέδες πήγαν στο μοναστήρι, εισέβαλαν στο άβατο της Μονής και συνέλαβαν π. Θεωνά. Πρόστιμο επιβλήθηκε και σε 20 πιστούς. Δεύτερος γύρος εκλογών για τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στη Γεωργία

Το ζήτημα δεν είναι τι είπε και τι δεν είπε ο λαγός. Το ζήτημα είναι τι πιστεύει ο Εφιαλτάκης

 

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Άγγελος Συρίγος, ομιλεί για διαστρέβλωση των δηλώσεών του σχετικά με τη Συνθήκης της Λωζάνης αλλά δεν τον έχουν καλέσει ούτε ο Μητσοτακένσκι. ούτε ο Τασούλας ούτε ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΚΝΟΥΔΟΥ για να δώσει εξηγήσεις . 

Και ο πρωθυπουργός δεν έκανε μια απλή και σαφή δήλωση περί της Αναθεώρησης της Συνθήκης  που ζητά η Τουρκία από το 1973.  

Η αδηφάγος Δόμνα «διπλοματοδοτήθηκε» από το Κέϊμπριτζ αλλά έμαθε το ίδια γράμματα με αυτούς που βγήκαν από τον Καρλ Πόπερ

Η Δόμνα δεν ενοχλήθηκε ούτε από την άποψη του συναδελφού  κ. Συρίγου για την Συνθήκη της Λωζάνης, ούτε από το Πρωτοχρονιάτικο πάρτυ των Πακιστανών στο Σύνταγμα.

Η Δόμνα έχει Όραμα. Μια Ανοιχτή Κοινωνία. Ανοιχτά Σύνορα. Όπου γης και Πατρίς. Πατρίδα μας όλη η ΓΗ.

 Των Πρακτόρων οι Σχολές.

Το Λόντον Σκουλ οφ λάκτα λοβερς ,   ο Κάρλ Πόπερ και η Ανοιχτή Κοινωνία.

Ο σερ Καρλ Ράϊμουντ Πόπερ ήταν «φιλόσοφος και καθηγητής, που, μεταξύ των άλλων, άσκησε κριτική στον ιστορικισμό και στις νεομαρξιστικές τοποθετήσεις».

 Η Βίκιπέντια διδάσκει οτι "'ηταν ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους της επιστήμης του 20ού αιώνα, ενώ άσκησε μεγάλη επιρροή στην πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία". 

Ο Καρλ, γεννήθηκε  στη Βιέννη, αλλά εγκαταστάθηκε στην Αγγλία το 1946 όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. 

Η οικογένεια του Πόπερ ήταν εβραϊκής καταγωγής που είχε ασπασθεί τον Λουθηρανισμό. Ηταν δηλαδή "ενσωματωμένοι". 

«Στον πολιτικό λόγο, είναι γνωστός για την σθεναρή υπεράσπισή του στη φιλελεύθερη δημοκρατία και τις αρχές της κοινωνικής κριτικής που πίστευε ότι κατέστησαν δυνατή μια ακμάζουσα ανοιχτή κοινωνία. Η πολιτική του φιλοσοφία ενστερνίστηκε ιδέες από μεγάλες δημοκρατικές πολιτικές ιδεολογίες, συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλισμού/σοσιαλδημοκρατίας, του φιλελευθερισμού/κλασικού φιλελευθερισμού και του συντηρητισμού, και προσπάθησε να τις συμφιλιώσει».

Ο Κάρλ Πόππερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1902 από γονείς της ανώτερης μεσαίας τάξης. Όλοι οι παππούδες του Πόππερ ήταν Εβραίοι, αλλά δεν ήταν «ευσεβείς» και ως μέρος της ενσωμάτωσης και της πολιτιστικής αφομοίωσης η οικογένεια Πόππερ προσηλυτίστηκε στον Λουθηρανισμό πριν γεννηθεί το παιδί το οποίο βαπτίστηκε ως χριστιανός.  

Ο πατέρας του, Σίμον Σίγκμουντ ήταν δικηγόρος με καταγωγή από τη Βοημία και ήταν διδάκτωρ νομικής στο πανεπιστήμιο της Βιέννης ενώ η μητέρα του Τζέννυ Σιφ της λαμπρής Οικογενείας των Σίφ είχε «ρίζες» από τους Εβραίους της Σιλεσίας και της Ουγγαρίας. 

Ο θείος του Πόπερ ήταν ο Αυστριακός φιλόσοφος Γιόζεφ Πόπερ-Λινκέους. 

Μετά την εγκατάσταση στη Βιέννη, οι Πόππερς ανέβηκαν γρήγορα κοινωνικά στη βιεννέζικη κοινωνία, καθώς ο πατέρας του Πόππερ έγινε συνεργάτης στο δικηγορικό γραφείο του φιλελεύθερου δημάρχου της Βιέννης Ραϊμόντ Γκρούμπλ και μετά το θάνατο του Γκρούμπλ το 1898 ανέλαβε την επιχείρηση. Ο Πόπερ έλαβε το μεσαίο του όνομα μετά τον Ρέιμουντ Γκρόμπλ. Οι γονείς του ήταν στενοί φίλοι της αδελφής του Σίγκμουντ Φρόιντ Ρόζα Γκράφ

 Ο Καρλ Πόπερ εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 16 ετών και παρακολούθησε διαλέξεις στα μαθηματικά, τη φυσική, τη φιλοσοφία, την ψυχολογία και την ιστορία της μουσικής ως επισκέπτης φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.

Το 1919, έγινε Μαρξιστής  και στη συνέχεια εντάχθηκε στην Ένωση Μαθητών Σοσιαλιστικής Σχολής. Έγινε επίσης μέλος στο Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα της Αυστρίας, Μετά τις οδομαχίες της 15^ης  Ιουνίου 1919, όταν η αστυνομία πυροβόλησε οκτώ από τους συντρόφους του συμβαλλόμενων κομμάτων του, απογοητεύτηκε από αυτό που είδε ως «ψευδο-επιστημονικό» ιστορικό υλισμό του φιλοσόφου Κάρλ Μαρκ ,εγκατέλειψε την ιδεολογία, και παρέμεινε υποστηρικτής του κοινωνικού φιλελευθερισμού καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Ο Καρλ Πόπερ, άρχισε να εργάζεται σε μια λέσχη φροντίδας μετά το σχολείο για κοινωνικά απειλούμενα παιδιά. 

Το 1925, πήγε στο νεοσύστατο Ινστιτούτο Pädagogisches και συνέχισε τις σπουδές φιλοσοφίας και ψυχολογίας. Περίπου εκείνη την εποχή άρχισε να φλερτάρει την Josefine Anna Henninger, η οποία αργότερα έγινε σύζυγός του. απέκτησε το δίπλωμα που του επέτρεπε να ασκήσει το επάγγελμα του δασκάλου, και άρχισε  να σπουδάζει στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Βιέννης που μόλις είχε ιδρυθεί το 1924. Το 1928 ολοκλήρωσε με επιτυχία τη διδακτορική του διατριβή στην ιστορία της μουσικής, την ψυχολογία και τη φιλοσοφία.

Ο Καρλ Πόπερ, απέκτησε  δίπλωμα καθηγητή μαθηματικών και φυσικής μέσης εκπαίδευσης, και διορίστηκε το 1930 σε σχολείο της μέσης εκπαίδευσης στη Βιέννη. Επειδή το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα είχε χειροτερέψει στην Αυστρία με την άνοδο του ναζισμού και οι δυσκολίες εξεύρεσης απασχόλησης μεγάλωναν μέρα με τη μέρα για όποιον ήταν εβραϊκής καταγωγής,  ο Πόπερ αναζήτησε την ευκαιρία ένταξής του σε βρετανικό πανεπιστήμιο.Του προσφέρθηκε μια μόνιμη θέση στο πανεπιστήμιο Canterbury College στο Christchurch της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί συνέγραψε την «Ανοιχτή κοινωνία» με τον τίτλο « Η Ανοιχτή κοινωνία και οι Εχθροί της» 

(The Open Society and Its Enemies),  με το οποίο καταξιώθηκε και το οποίο εκδόθηκε   το 1945.

Τον επόμενο χρόνο, επέστρεψε στην Αγγλία, όπου δίδαξε στο τμήμα Λογικής και Επιστημονικής Μεθόδου στο Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου έχοντας ήδη αποκτήσει μεγάλη φήμη.

Το 1950 ο Πόπερ επισκέφθηκε τις Η.Π.Α. όπου δίδαξε στο Χάρβαρντ και συνάντησε τον Άινσταϊν στο Πρίνστον συνεχίζοντας ανελλιπώς την ερευνητική και διδακτική του δουλειά, έως το 1969. 

Το 1965 η Βρετανία τον τίμησε με τον τίτλο του “Sir”.

 Η Επανάσταση στα κρυφά

 

Του Κέρρυ Μπόλτον 

απόδοση στα Νέα Ελληνικά: Δημήτρης Μιχαλόπουλος

 Πολλοί είναι οι σοσιαλιστές που έχουνε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η εργατική τάξη είναι υπερβολικά συντηρητική, ώστε να ηγηθεί της επανάστασης καθώς και ότι, με κρυφά μέσα, φτάνει κανείς ευκολότερα στον σοσιαλισμό. 

Στον αγγλόφωνο κόσμο, το κίνημα αυτό πήρε το όνομα φαβιανός σοσιαλισμός. 

Η Φαβιανή Εταιρεία ιδρύθηκε από Βρεταννούς διανοούμενους το 1883, και σύντομα προσέλκυσε προσωπικότητες όπως ο H.G. Wells και ο Τζωρτζ Μπέρναντ Σω (George Bernard Shaw). 

Στους Φαβιανούς δεν άρεσε να τους αποκαλούν Mαρξιστές ή Kομμουνιστές: προτιμούσαν αντίθετα τον όρο «κολλεκτιβιστές». 

Αυτοί, οι φαβιανοί κολλεκτιβιστές, φτιάξανε στο Λονδίνο τη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, το διαβόητο London School of Economics (LSE). 

Σύμφωνα με την Μπεατρίς Γουέμπ (Beatrice Webb, που είχε ιδρύσει τη Φαβιανή Εταιρεία, πολλά από τα απαραίτητα για την ίδρυση του LSE χρήματα ήρθανε από τους Ροτσιλντ, τον Tζούλιους Βέρνερ (Sir Julius Charles Wernher) και τον Έρνεστ Κασσέλ (Sir Ernest Cassell. 

Για παράδειγμα, όταν το 1920 το LSE βρέθηκε σε οικονομικές δυσκολίες, ο Κασσέλ βοήθησε με δωρεά 472.000 λιρών. 

Ο πανεπιστημιακός Τζ. Χ. Μόργκαν (J.H.Morgan), εξηγεί για τη δωρεά του Κασσέλ: «Όταν ρώτησα τον Λόρδο Χαλνταίην (Haldane) γιατί έπεισε τον φίλο του, Σερ Έρνεστ Κασσέλ, να… [δώσει] ένα μεγάλο ποσό στο LSE, απάντησε:

 “Σκοπός μας είναι να κάνουμε αυτό το ίδρυμα το μέρος όπου θα ανατραφεί και εκπαιδευθεί η γραφειοκρατία του μέλλοντος Σοσιαλιστικού Κράτους”». 

 Η σχέση ανάμεσα στο διεθνές κεφάλαιο και το από Σοσιαλιστές χρηματοδοτούμενο LSE φαίνεται από το ότι ο Έρνεστ Κασσέλ βοήθησε να καθιερωθεί η έδρα «Οικονομικής Γεωγραφίας» και επίσης από το ότι ο Έβελυν Ρόμπερτ ντε Ρότσιλντ (Sir Evelyn Robert de Rothschild), διατέλεσε «Κυβερνήτης» του LSE. 

Το 1923 έγινε η πρώτη δωρεά από το Ίδρυμα Ροκφέλλερ στο LSE ύψους 1.000.000 δολλαρίων. 

Μεταξύ 1929 και 1952 το Ίδρυμα Ροκφέλλερ δώρησε άλλα 4.105.592 δολλάρια στο LSE. 

Ο Σίντνεϋ Γουέμπ τέλος, σύζυγος της Μπεατρίς και επικεφαλής της Φαβιανής Εταιρίας, κινητήρια δύναμη πίσω από τη δημιουργία του LSE, πίστευε ότι το χρήμα έπρεπε να χρησιμοποιείται για να ενθαρρύνει την έρευνα και μελέτη της Οικονομίας. 

 Επομένως, το LSE ιδρύθηκε ως ένας φαβιανός σοσιαλιστικός οργανισμός, με χρήματα από τους Ρότσιλντ, τον Κασσέλ, τον Ροκφέλλερ και αρκετούς άλλους - παρόμοιους.

 Στη συνέχεια, το LSE εκπαίδευσε χιλιάδες οικονομολόγους σε όλο τον κόσμο, πολλοί από τους οποίους έχουν τεράστια ισχύ και επιρροή. 

Δεκαέξι απόφοιτοι ή μέλη του διδακτικού προσωπικού έχουν κερδίσει το βραβείο Νόμπελ, ενώ η έρευνα του LSE καθορίζει σε πολλές χώρες την κυβερνητική πολιτική και την επιχειρηματική πρακτική. 

 Το γερμανικό και ιδιαίτερα ‘επιτυχημένο’ αντίστοιχο του Φαβιανισμού, είναι η Σχολή Κριτικής Θεωρίας της Φραγκφούρτης. 

Αυτή ξεκίνησε ως Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας το 1923 από μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος στο πανεπιστήμιο ακριβώς της Φραγκφούρτης. 

Όπως και οι Φαβιανοί, αυτοί οι Γερμανοί κομμουνιστές είχαν συμπεράνει ότι οι εργάτες δεν μπορούσαν να ηγηθούν της επανάστασης. 

Επίσης, στο πρότυπο βέβαια του Ιταλού κομμουνιστή διανοούμενου Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci), ήτανε πεπεισμένοι ότι ότι η ριζική ανατροπή των πολιτισμικών ηθών και θεσμών έπρεπε να προηγηθεί της δημιουργίας του κομμουνιστικού κράτους. 

Το κληροδότημα με το οποίο ιδρύθηκε η Σχολή της Φραγκφούρτης ήταν δωρεά του Χέρμαν Βάιλ (Herman Weil), επιχειρηματία που έκανε την περιουσία του κερδοσκοπώντας με τις τιμές του σιταριού. 

 Ο Μαξ Χορκχάιμερ (Max Horkheimer), που έγινε διευθυντής της Σχολής το 1930, συμπέρανε ότι έπρεπε να πραγματοποιηθεί μια περίπλοκη επανάσταση μέσω της μεταμόρφωσης των θεσμών του Δυτικού Πολιτισμού. 

Την ίδια περίοδο, ο μουσικός κριτικός Τέοντορ Αντόρνο (Theodor Adorno) καθώς και οι ψυχολόγοι Έριχ Φρομ (Erich Fromm) και Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich) έγιναν μέλη της Σχολής.

 Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές πήρανε την εξουσία στη Γερμανία κατά το 1933, τα μέλη της Σχολής, πολλοί από τους οποίους ήταν Ιουδαίοι, αναγκάστηκαν να φύγουνε. Πολλοί πήγαν στην Αμερική, όπως και ο Χέρμπερτ Μαρκούζε (Herbert Marcuse, δηλαδή ο μετέπειτα ‘πνευματικός πατέρας’ της Νέας Αριστεράς, που τότε δεν ήταν παρά μεταπτυχιακός φοιτητής. 

Το πανεπιστήμιο Columbia τους βοήθησε να ξαναφτιάξουνε τη Σχολή της Φραγκφούρτης στη Νέα Υόρκη - ως Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών στη Νέα Υόρκη αυτήν τη φορά. Το κύριο εργαλείο της Σχολής είναι η «Κριτική Θεωρία» που στην ουσία είναι η καταστροφική ανάλυση των θεμελιωδών στοιχείων του Δυτικού πολιτισμού – συγκεκριμένα της Θρησκείας, της Οικογένειας, της Ηθικής, των Παραδόσεων και του Εθνικισμού. Στο πιο σημαντικό του βιβλίο, που έχει τίτλο Η αυταρχική προσωπικότητα, ο Αντόρνο ισχυρίζεται ότι η «πατριαρχική οικογένεια» είναι το φυτώριο του Φασισμού, επειδή η πατρική μορφή είναι από τη φύση της αυταρχική. Άλλα μέλη της σχολής, όπως ο Έριχ Φρομ και ο Βίλχελμ Ράιχ, συνδύασαν τις θεωρίες του Φρόυντ περί σεξουαλικής καταπίεσης με τις οικονομικές θεωρίες του Μαρξ: 

Η σεξουαλική καταπίεση αποτελούν προϊόν της καπιταλιστικής κοινωνίας και απαραίτητη προϋπόθεση της κοινωνικής επανάστασης είναι η σεξουαλική απελευθέρωση. 

Η σεξουαλική, όμως, επανάσταση προαπαιτεί την καταστροφή της οικογένειας, της πατρότητας και της παραδοσιακής ανατροφής των παιδιών. 

 Ειδικά οι θεωρίες του Ράιχ ενθουσιωδώς εντάχθηκαν στη Νέα Αριστερά στη δεκαετία του 1960. 

Σύμφωνα με αυτόν τον τελευταίο: «Η καταπίεση της φυσιολογικής σεξουαλικότητας του παιδιού, ειδικά εκείνης που σχετίζεται με τα γεννητικά όργανα, κάνει το παιδί δειλό, ντροπαλό, υπάκουο και φοβισμένο μπροστά στην εξουσία… Οι δυνατότητές του για εξέγερση παραλύουνε, επειδή σε κάθε απόπειρα εξέγερσης το κυριεύει άγχος. Η καταπίεση αυτή συρρικνώνει τη σκέψης και την κριτική ικανότητα. Εν ολίγοις, στόχος της σεξουαλικής καταπίεσης είναι η δημιουργία ατόμων προσαρμοσμένων στην αυταρχική τάξη [πραγμάτων] και πλήρως υποταγμένων σε αυτήν... Αρχικά [λοιπόν]το παιδί πρέπει να υποταγεί στη δομή της μικρογραφίας του αυταρχικού κράτους, δηλαδή στην οικογένεια. Αυτό, στη συνέχεια, επιφέρει την υποταγή του στο γενικότερο αυταρχικό σύστημα. 

Η δημιουργία της αυταρχικής δομής επιτυγχάνεται μέσω της εδραίωσης της σεξουαλικής αναστολής και του άγχους.»

 Για τη Σχολή της Φραγκφούρτης και τους οπαδούς της ακόμα και μία μερική κατάρρευση της γονικής εξουσίας αυξάνει τις πιθανότητες «κοινωνικής αλλαγής».

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΣ. ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΟΜΕΝΟΥΣ

Τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά. Ένας Σέρβος που δεν ήταν Σέρβος και ένας Ελληνογάλλος που δεν ήταν ούτε Ελλην, ούτε Γάλλος

Σαν σήμερα , στις 4 Ιανουαρίου 1890‎‎ , γεννήθηκε ο "Σέρβος" πολιτικός, ζωγράφος και δημοσιογράφος Μόσα Πιάντ. Ανώτερο κομματικό στέλεχος. Σκοτώθηκε τον Νοέμβριο του 1943, στη Γιάϊτσε. Το παλικάρι που έχει και δεόμο στο Βελιγράδι Δεν ηταν Σέρβος. Ηταν περιπαλνόμενος και λεγόταν Μωυσής.

 Σαν σήμερα , στις 4 Ιανουαρίου 1960 , σκοτώθηκε ο Αμπέρ Καμύ,  όντας συνεπιβάτης ενός  Facel-Vega. 

Οπως λέει η Βίκι, «Η Facel-Vega, γνωστή και απλά ως Facel, υπήρξε γαλλική βιομηχανία επεξεργασίας μετάλλων και κατασκευής αυτοκινήτων υπερπολυτελείας, μεταξύ του 1954 και του 1964. 

Ιδρύθηκε το 1939 από τον Ελληνογάλλο Ζαν Ντανινό».

Ο Ζαν Ντανινό είχε έναν αδελφό τον Πιέρ, και αυτόν "Ελληνογάλο".

 Πατέρας τους ήταν ο Μωρίς Ντανινός, σαν τον Παππού του

 Εφιαλτάκη  Μητσοτακένσκι στην Μονεμβασιά. 

Ο Πατέρας του Μωρίς  λεγόταν Αβραάμ, όπως και ο Μπούρλα. 

Τα αδέλφια του ήταν ο Ισάχ και ο Αρόν.

Γιατί δεν σε έσωσαν τα μνημόνια και χρωστάς ακομα

4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1949. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΥ ΑΠΕΙΧΕ ΑΚΟΜΑ 239 ΗΜΕΡΕΣ. ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΛΑΚΗ ΕΚΑΝΑΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΡΟΥΜΕΛΗ

 

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 1948. Η 11η Ημέρα της μάχης της Κόνιτσας

Οι διοικητές των Ηρώων

Ο ΘΡΥΛΙΚΌΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΛΛΑΝΤΑΣ

Ο ΤΑΓΜΑΤΆΡΧΗΣ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΎ ΓΕΝΗΜΑΡΑΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ ΣΘΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ ΤΙΣ ΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ
 

Ο ΥΠΟΛΟΧΑΓΌΣ ΠΕΖΙΚΟΥ ΠΡΩΤΟΣΥΓΓΕΛΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΤΡΑΥΤΙΣΜΕΝΟΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1941. Η 69η Ημέρα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Ο Μεταξάς είχε ακόμα 13 ημέρες ως Κυβερνήτης και 25 ημέρες ζωής.

Το δύσκολο πολεμικό Συμβούλιο της 4ης Ιανουαρίου 1940. 

Ο Μεταξάς αισθανόταν την εγκατάλειψη από τους Άγγλους και

 αγωνιούσε για τις εξελίξεις και την καταστροφή που ερχόταν.

Στο ημερολόγιο του σημείωσε:

Ο Διαγγελέας Παπάγος στο πολεμικό του Ανακοινωθέν συμφωνούσε 

με τους Ιταλούς 

για την τοπική σημασία τη αιματοχυσίας.

 Στο 70ο Πολεμικό 

Ανακοινωθέν σημείωνε:

 «Επιτυχή τοπικά εγχειρήματα»

 και 204 αιχμαλώτους.

Το Αρχηγείο των Ιταλικών Ενόπλων Δυνάμεων στις 4 Ιανουαρίου 1940 στο πολεμικό Ανακοινωθέν Νο 211 ανέφερε:

 

«Στο ελληνικό μέτωπο, δραστηριότητες περιπολιών και αντίπαλου πυροβολικού. Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, οι σχηματισμοί των βομβαρδιστικών μας μ πραγματοποίησαν αποτελεσματική επιθετική δράση προσβάλλοντας συγκεντρώσεις αντίπαλων στρατευμάτων ». 

Στα "τοπικά εγχειρήματα", σκοτώθηκε στο ύψωμα 926 (Νότια

 Τεπελενίου) στις 4 Ιανουαρίου 1941, ο στρατιώτης Στουγιάννης 

Γεώργιος του Κωνσταντίνου, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. 

4 Ιανουαρίου 1945. Η τελευταία ημέρα του Δεκεμβριανού Αθηναϊκού Δράματος

Στις 4 Ιανουαρίου 1945, αφού η αργυρώνητη και Κλεπτοκρατική «καλή κοινωνία» που βγήκε 
«ατσαλάκωτη» από την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά ανέλαβε τα καθήκοντα της με την κυβέρνηση των Αφάντων και των Αφανών που θα έφερνε την "συναδέλφωση", η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της τη διαταγή για γενική σύμπτυξη προς Πεντέλη-Πάρνηθα. 

Οι Μαυρογιαλούροι που διορίστηκαν από τον Τσώρτσιλ με διακοσμητικό επικεφαλής τον Πλαστήρα ήταν υποπροϊόν της ΕΑΜοκρατίας και

Αγγλοκρατίας. 

Ο Γολγοθάς της ΕΑΜοκρατίας συνεχιζόταν όμως  εκτός Αθηνών ,

καθώς και η Οδύσσεια των Ομήρων.

 Όμηρος ήταν και ο Παππούς μου Αντώνιος Χατζάρας. Πρόεδρος της Κοινότητος της Αγίας Παρασκευής.

Οι κομμουνιστές πήραν μαζί τους 15.000 και πλέον Ομήρους.

Τη νύχτα της 4ης Ιανουαρίου , μεγάλα τμήματα οπλοφόρων του ΕΛΑΣ  στην Αθήνα και τον Πειραιά απειλούνταν άμεσα με περικύκλωση.  Μετά από τις 32 ημέρες των ανθρωποθυσιών κατά τα Δεκεμβριανά, 

και μετά τις σφαγές στον Μελιγαλά τον Σεπτέμβριο και το Κιλκίς 

τον Νοέμβριο του 1944, οι Άγγλοι απομάκρυναν από την κυβέρνηση τους «αιματοβαμμένους» , «αντικομουνιστές» και διόρισαν τους «Αφανείς» ή «Άφαντους» για να συνδιαλλαγούν με την Αριστερά. 

 Το «φρέσκο» πολιτικό προσωπικό του «κατευνασμού», ήταν οι φελλοί και οι χλεχλέδες του «καλού κόσμου», τους οποίους διακωμωδούσε το παλιό λαϊκό ελληνικό σινεμά, που ήταν πολύ πιο «πολιτικό» από ότι πιστεύουν οι αριστεροί «ειδικοί». 

 Ανάμεσά στους φρέσκους, ήταν ο υπουργός ο Τζων Γκλαβάνης. 

Γιος του Αλευροβιομήχανου Κωνσταντίνου Γκλαβάνη από το Βόλο. Σπούδασε Εμπορικές Επιστήμες στην Εμπορική Σχολή του Μάντσεστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Όλο τον πόλεμο και την κατοχή τα πέρασε στην Αγγλία από όπου τον μετέφεραν οι Άγγλοι. Υφυπουργός, ο Μικές Μαυρογορδάτος . Γεννήθηκε στην Μασσαλία και ήταν γιος του Ιάκωβου Μαυρογορδάτου, γόνου της ομώνυμης χιώτικης οικογένειας, και της Αικατερίνης Ράλλη. 

Βρέθηκε στην απελευθερωμένη Αθήνα με εισιτήριο της ΡΑΦ. Υπουργός και ο Αθανάσιος Σμπαρούνης. Ο αδελφός του μεγαλοκλινικάρχη Νικολάου Σμπαρούνη.. Ήταν παντρεμένος με την Γεωργία Μαρκεζίνη.

Ισόβιο μέλος της British Royal Economic Society of London. Υπηρέτησε σε Διευθυντικές θέσεις του Υπουργείου Οικονομικών από το 1925 έως το 1943 οπότε έφυγε στο Κάϊρο όπου διορίστηκε Γενικός Διευθυντής του (ανυπάρκτου) Υπουργείου Οικονομικών της Εξόριστης Κυβέρνησης. 

Μαζί με τον Κυριάκο Βαρβαρέσο (Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, επί κεφαλής) και τον Αλέξανδρο Αργυρόπουλο (Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών) ορίστηκαν από την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου , να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στην Νομισματική και Δημοσιονομική Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στο Μπρέττον Γουντς (1-22 Ιουλίου 1944) κατά την οποία αποφασίστηκε η ίδρυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. 

Με την επιστροφή του έγινε υπουργός.

Στην εφημερίδα της κυβερνήσεως δημοσιεύτηκε στις 4 Ιανουαρίου  και ο διορισμός του Γερμανομαθούς Ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Άμαντου ως Υπουργού Παιδείας.

 Είχε καταφέρει να περάσει την κατοχή βυθισμένος στις μελέτες του. Αμέτοχος χωρίς να πεινάσει ιδιαίτερα. 

Δεν ήταν αντδραστκός και δεν ηταν στόχος της ΟΠΛΑ.

Στις 3 και 4 Ιανουαρίου οι κομμουνιστές υπέστησαν μεγάλες 

απώλειες στις οδομαχίες στον Πειραιά στην περιοχή του

 Μεταξουργείου και του Γκύζη και απώλεσαν κάθε έλεγχο στο 

Περιστέρι. Ήταν σαφές οτι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να

 μάχονται με οργανωμένες δυνάμεις .

 Ο Σταθμός Διοίκησης του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ μεταφέρθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια. 

Παρά την υποχώρηση  του ΕΛΑΣ η ΟΠΛΑ συνέχισε τις εκτελέσεις .

 Στους Αγ. Αναργύρουςψ εκτελέστηκε , λόγω της ιδιότητάς του ως Αξιωματικού ο υπολοχαγός Πεζικού Διονύσιος Ζαμπέλης 35 ετών.

Στις μάχες, σκοτωθήκαν ο Στρατιώτης Δημήτριο Ιωνάς του 142 Τ. Εθν/κής 29 ετών. Ιωάννης Λόντος του 141 Τ. Εθν/κής. Αυτός σκοτώθηκε  στον συνοικισμό Κουντουριώτου. Ιωάννης Μαρκούσης  του 150 Τ. Εθν/κής Δημήτριος . Ράλλης  του 142 Τ. Εθν/κής.30 ετών  Στη Λευκάδα εκτελέστηκαν 5 αιχμάλωτοι  ΕΔΕΣίτες..

ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΩΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΑΤΙΚΏΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΟΣ ΚΟΚΚΑ  

Σε σύσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ με τη 

Διοίκηση ΕΛΑΣ, αποφασίστηκε η εκκένωση του Πειραιά και 

η σύμπτυξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στον Ασπρόπυργο μαζί με την φάλαγγα των προσφύγων. 

Αξιολογώντας τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών, η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 4ης Ιανουαρίου τη διαταγή για γενική σύμπτυξη προς Πεντέλη-Πάρνηθα. 

Αποσύρθηκαν  περίπου 8000 Ένοπλοι και μαζί τους έφυγε και ο "Λαός του ΕΑΜ"  .Όσοι φοβόντουσαν τα αντίποινα των θυμάτων του Κόκκινου Δεκέμβρη. 

Από το απολύτως ψευδές "Χρονικό" που δημοσίευσε ο Ριζοσπάστης

 ένα χρόνο μετά, πρέπει  να επισημάνουμε ότι το ΚΚΕ έβαλε τις "σφραγίδες" που εκπροσωπουσαν την εργατική Τάξη να βγάλουν στις 

4 Ιανουαρίου ανακοινώσεις  που είχαν σαν μόνο στόχο τον διεθνή Παράγοντα και που ζητούσαν να σταματήσει "η εγκληματική επισρομή

 του Σκόμπυ". Όσο για την αναλκατάληψη των φυλακών Αβέρωφ 

αυτά θα αξιοΛΟγηθούν από τους γίγαντες της Ιστορίας. όπως ο κ. Μαργαρίτης.

Τέλος Πάντων στο Κέντρο των Αθηνών ,κυβερνούσε πλέον 

 στις 4 Ιανουαρίου 1945, ο Δαμασκηνός και η κυβέρνηση των 

 αμέτοχων Μαυρογιαλούρων.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ