Καταδικάστηκαν …να πάνε σπίτι τους οι « Κουμπάροι».Καθάρισε και το Καρτέλ.

Το δικαστήριο βρήκε μεν ένοχους τους τρεις κατηγορούμενους «Κουμπάρους»,για την υπόθεση της εκβίασης σε βάρος της γαλακτοβιομηχανίας ΜΕΒΓΑΛ που έγινε το Σεπτέμβριο του 2006 , τους καταδίκασε σε συνολική ποινή φυλάκισης πέντε ετών και έξι μηνών τον καθένα , αλλά θεωρητικά αφού ανέστειλε την εφαρμογή της ποινής και τους έστειλε στο σπίτι τους με την επιβολή χρηματικής εγγύησης 10.000 ευρώ στον καθένα.

Όπως λέει και ο «σοφός λαός», «Τους κάνανε τα μούτρα κρέας». 10.000 χρηματική εγγύηση. Τους σφάξανε…

Το δικαστήριο κήρυξε ενόχους τους Παναγιώτη Αδαμόπουλο, πρώην γενικό διευθυντή της επιτροπής ανταγωνισμού, Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο, εκτελωνιστή, και Κώστα Κωνσταντινίδη, έμπορο σιτηρών, για τις κατηγορίες της απόπειρας εκβίασης κατά μετατροπή της κατηγορίας της εκβίασης, καθώς και της δωροδοκίας για τον πρώτο των κατηγορουμένων και άμεσης συνέργειας σε δωροδοκία για τους άλλους δυο κατηγορούμενους.

Οι εφέτες έκαναν δεκτό το αίτημα της υπεράσπισης για αναγνώριση του ελαφρυντικού του πρότερου έντιμου βίου στους Αδαμόπουλο και Αναγνωστόπουλο και της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς στον Κώστα Κωνσταντινίδη, με ανάλογη εισαγγελική πρόταση.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΕΙΜΑΡΑ

Η Νεολαία Χειμάρας προσκαλεί όσους επιθυμούν να παραβρεθούν στο γλέντι που διοργανώνει την Κυριακή της Ανάστασης (19/4) στα Σπήλαια της Χειμάρας.
Θα διασκεδάσουμε με πολύ χορό υπό τους ήχους του κλαρίνου με παραδοσιακά ηπειρώτικα τραγούδια.

Εκ του Διοικητικού Συμβουλίου

61 ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ.Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΓΓΑΛΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ ΤΕΝΕΖΟ

Μεγάλη Τρίτη, 5 ημέρες πριν την Κυριακή της Ανάστασης, εξελίσσεται μπροστά στα μάτια όλων μας, στο κέντρο της Αθήνας. μία απίστευτη Ανθρωποθυσία στό βωμό των Καρτέλ που ληστεύουν όλους τους Ελληνες.Η ανάλγητη κυβέρνηση αφήνει τον Θεόδωρο Τενέζο , να σιγοπεθαίνει στο κέντρο τής Αθήνας. Οι ιατρικές εξετάσεις δείχνουν ότι τα λευκωμάτα τού αίματός του βρίσκονται τώρα στα κατώτερα ανεκτά όρια, εικόνα ιατρικά συμβατή με παρατεταμένη ασιτία. Ο Θάνατος πλησιάζει.

Να μην επιτρέψουμε τον θάνατο του Θοδωρή.

ΠΕΝΤΕ μέρες πριν την Ανάσταση, ο Απεργός Πείνας Θεοδωρής Τενέζος ρωτά την κυβέρνηση , αν η προτίθεται να δημοσιεύσει στην εφημερίδα της κυβερνήσεως ,όπως έχει υποχρέωση, την απόφαση της ΕΠΑΝΤ πού αφορά τον Απεργό Πείνας, χωρίς ο αρμόδιος υπουργός κ.Χατζηδάκης να λάβει γνώση τού πλήρους περιεχομένου της, δηλαδή και της Αντι-Απόφασης πού περιέχεται σέ αυτή. Ο υπουργός, έχει από το νόμο το δικαίωμα αναπομπής προς επανεξέταση κάθε απόφασης τής διοίκησης. Θα το ασκήσει;

ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
βλ.Η μειοψηφούσα άποψη - λεπτομερής ανάλυση

Ο μύθος Καραμανλή

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου.


Σε εποχές γενικής κατάρρευσης και σήψης το καπιταλιστικό καθεστώς βρικολακιάζει τους παλιούς μύθους του. Επιχειρεί απεγνωσμένα να στηριχθεί στα ιστορικά του σύμβολα.
Ένα τέτοιο καθεστωτικό σύμβολο είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο ιστορικός ηγέτης και εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου της Μεταμφυλιακής Δεξιάς.
Είναι τόσο σημαντικός πολιτικός για το ελληνικό καπιταλιστικό καθεστώς, που ήδη, ακόμα εν ζωή, η καθεστωτική προπαγάνδα φιλοτεχνούσε το πορτρέτο του. Μετά το θάνατό του αναπτύχθηκε μια μυθολογία εξωραϊσμού του, ακόμα και αγιοποίησής του. Το ίδιο γίνεται και σήμερα στη σειρά που προβάλλεται από την ΕΡΤ: «Η μεγάλη αλλαγή».

Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο μας γραμμένο σε μια άλλη καμπή της «αγιοποίησης» του Κ.Καραμανλή, τον Απρίλιο του 1998. Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην «Αθηναϊκή» και περιέχεται στη συλλογή κειμένων «Μυθολογίες και Μεταλλάξεις»

Ο μύθος Καραμανλή

Ο μύθος είναι μια ταχυδακτυλουργική αναστροφή της πραγματικότητας: την αδειάζει από ιστορία, αφαιρεί το κοινωνικό νόημά της. Ο μύθος δεν αρνιέται τα πράγματα, απλώς τα εξαγνίζει, τα αθωώνει εξανεμίζοντας τα ιδεολογικά και πολιτικά τους συστατικά. Μετατρέπει τα πράγματα σε στατικές, φυσικές κατηγορίες εννοιών: σε αιωνιότητα. Γι αυτό ο μύθος είναι από-πολιτικοποιημένος λόγος. Ένας λόγος που δεν αγγίζει το σύνολο των ανθρωπίνων σχέσεων με την πραγματική, την κοινωνική τους δομή. Ο μύθος αδειάζει το πραγματικό, όπως λέει, ο Ρολάν Μπαρτ, με το τέχνασμα της σαφήνειας: «που είναι η σαφήνεια όχι της εξήγησης, αλλά της διαπίστωσης».
Όταν διαπιστώνω χωρίς να εξηγώ, τότε όλα φαίνονται φυσικά, εύλογα...
«Περνώντας από την ιστορία στη φύση, ο μύθος εξοικονομεί κάτι: καταργεί το περίπλοκο των ανθρωπίνων πράξεων, τους δίνει την απλότητα των ουσιών, καταλύει κάθε διαλεκτική, κάθε αναδρομή πέρα από το άμεσα ορατό, οργανώνει έναν κόσμο χωρίς αντιφάσεις, αφού θα είναι δίχως βάθος, έναν κόσμο απροκάλυπτο, θεμελιώνει μια πετυχημένη σαφήνεια: τα πράγματα φαίνονται να σημειοδοτούν από μόνα τους» (Μπαρτ). Η εξουσία αποζητά ατελείωτα το μύθο. Η αστική τάξη είναι η μήτρα της μυθολογίας. «Ο μύθος βρίσκεται στα δεξιά: Εδώ είναι ουσιώδης: καλοθρεμμένος, γυαλιστερός, διαχυτικός, φλύαρος, εφευρίσκεται ασταμάτητα, τα πιάνει όλα...» (Ρ.Μπαρτ).

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της αστικής μυθολογίας τα βρίσκουμε στο πρόσωπο του Καραμανλή. Μια μυθολογία επιμελώς καλλιεργημένη, πλούσια, πολύμορφη, ευλύγιστη, με όλους τους βαθμούς της «αξιοπρέπειας». Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εξαγνίζεται, αθωώνεται! Η κοινωνική του υπόσταση και ο ιδεολογικός του κόσμος εξατμίζονται. Η πολιτική του ιστορία αποσπάται από την αντιφατική περιπλοκή της κοινωνικής δράσης: Απλοποιείται σε σχήματα διαπιστώσεων. Το έργο του συρρικνώνεται και αυτό στην απλότητα των θετικών «ουσιών»…
Έτσι το ιστορικό σύμβολο του ιστορικού κράτους της Δεξιάς (παρακράτος), ο βάναυσος χλευαστής της προόδου, των ανθρωπίνων αξιών και δημοκρατικών ελευθεριών, ο άγριος διώκτης των κοινωνικών κινημάτων και των ιδεών, εμφανίζεται και προβάλλεται, με τη «σαφήνεια της διαπίστωσης», ως θεμελιωτής της δημοκρατίας: Αυτός που επανέφερε μετά την πτώση της χούντας αναίμακτα τη δημοκρατία και νομιμοποίησε το ΚΚΕ. Εδώ κόβεται ιδιοτελώς το κοινωνικό κύκλωμα και σχηματοποιείται το αποτέλεσμα: καμιά εξήγηση, μόνο διαπίστωση…
Δολίως, έτσι, επικαλύπτεται τούτο: Δεν «επανέφερε» ο Καραμανλής τη δημοκρατία. Αντίθετα εκλήθη, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, να βάλει «φράγματα» και «σιδεριές» στη δημοκρατία. Να υπονομεύσει τις κοινωνικές προϋποθέσεις που είχαν δημιουργηθεί για μια ευρύτερη δημοκρατία. Ο ρόλος του, λοιπόν, δεν ήταν θετικός, αλλά ανασταλτικός στην ιστορική διαδικασία ανάπτυξης της δημοκρατίας. Δεν προώθησε την ανάπτυξη, αλλά την «καταστολή» και τη συρρίκνωση της δημοκρατίας.
Τέλος η νομιμοποίηση του ΚΚΕ ήταν απαίτηση των καιρών. Μια στρατηγική (πετυχημένη στην Ευρώπη) ενσωμάτωσης του ΚΚΕ στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Σε συνθήκες εκρηκτικών επαναστατικών διεργασιών, που «Άκρα Αριστερά» σε Ευρώπη και Ελλάδα ήταν μαζικό φαινόμενο, το να κρατηθεί το ΚΚΕ στην παρανομία ήταν επιλογή καταστροφική για το αστικό καθεστώς. Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ ήταν η ασφαλιστική δικλίδα. Χρησιμοποιήθηκε για την κοινοβουλευτική χειραγώγηση και ενσωμάτωση των κινημάτων…
Και όταν σήμερα κάποιοι «αριστεροί» ή «πρώην» υμνολογούν υστερικά την «καραμανλική δημοκρατία» επιβεβαιώνουν απλώς τη δική τους ενσωμάτωση. Ξεχνώντας φυσικά ότι η υστερία δεν είναι Ιστορία…

Απρίλιος 1998

Πηγή:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=20317#20317

ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ Ν ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΠΟΤΕ…

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε απ τη ζωή τον περασμένο Δεκέμβρη.
Το δάκρυ του όμως θα μείνει ανεξίτηλο για να ποτίζει την ελπίδα και τα οράματά μας…
Το πολιτικό του ανάστημα η ιστορία θα το καταγράψει σαν τον πλέον αυθεντικό ορισμό του πολιτικού ανδρισμού…
Είναι το ανάστημα που κάθε σοβαρός αντίπαλος ξέρει να σέβεται και να τιμά γιατί αποτελεί τεκμήριο και του δικού του πολιτικού ανδρισμού και ταυτόχρονα σημαντική και πολύτιμη παρακαταθήκη.

Ωστόσο και το δάκρυ του και το ανάστημά του, θα ρίχνουν μόνιμα τη βαριά σκιά τους σ όλους αυτούς που δεν έμαθαν να δακρύζουν για πατρίδες, που δεν εμπνεύστηκαν και δεν ενέπνευσαν οράματα, που δεν έμαθαν να στέκονται όρθιοι απέναντι σ όλους αυτούς που τους ήθελαν σκυμμένους, προσκυνημένους και σκυθρωπούς.

Ο Τάσος Παπαδόπουλος απέδειξε πως και στις μέρες μας ο Γολιάθ είναι καταδικασμένος να βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια, όταν η μοίρα του τον αναγκάσει να κοιτάξει κατάματα τον όρθιο Δαυϊδ, που δεν διστάζει να του τρίψει στην απαίσια μούρη του, το δίκιο και την αλήθεια.

Ο Τάσος Παπαδόπουλος απέδειξε πως όταν έχεις οράματα και προσήλωση σ αυτά, ούτε σεισμοί έρχονται, ούτε καταποντισμοί που κάποιοι σκόπιμα επικαλούνται, είτε για να δικαιολογήσουν την ατολμία τους, είτε για να επιβάλουν τις λύσεις που τους βολεύουν.

Υπάρχει όμως δυστυχώς κι ένας λαός που δε τον τίμησε. Και είναι ο ίδιος ο λαός που λίγα χρόνια πρίν πανηγύριζε το θρίαμβο της αξιοπρέπειας του.

Είναι ο λαός που επέλεξε να ανακόψει – έστω και προσωρινά – μια πορεία θριάμβου της αξιοπρέπειας. Που επέλεξε να «δοκιμάσει» την άλλη λύση.

Ο λαός αυτός θα ξαναβρεί το δρόμο του, γιατί θα έρθει έτσι κι αλλιώς αντιμέτωπος με τα αδιέξοδα του. Οφείλουμε όμως να αναδεικνύουμε την ευθύνη του γι αυτά, όπως οφείλει κι ίδιος αυτή την ευθύνη κοιτώντας τον εαυτό του κατάματα να την αναλάβει.

Κρίση τώρα στο εσωτερικό του ΔΗΚΟ, γιατί η προεδρία Χριστόφια τσαλαβουτάει σε παραλλαγές του ΑΝΑΝισμού…

Διότι ότι δεν πέρασε τότε από την πόρτα, επιχειρείται να μπει σήμερα φτιασιδωμένο από τις κερκόπορτες…

Διότι τα νεοφώτιστα παληκάρια της ηγεσίας ξανάβαλαν πιθανά τις υψωμένες σημαίες στα συρτάρια διπλωμένες όπως όπως κι έχουν αρχίσει να επιδίδονται στο προσφιλές σπορ πολιτικής κλπ καριέρας… (όχι που δε θα έβρισκαν μιμητές τα δικά μας πρωτοπαλήκαρα…)

Μα δεν φαινόταν;;;
Δεν ήταν ξεκάθαρο;;;
Δεν ήταν αποκαλυπτική της μελλοντικής τακτικής όλων, η στάση που κράτησαν τις στιγμές που γραφόταν ιστορία;;;
Κάποιες στιγμές λοιπόν πρέπει και οι λαοί να μάθουν ν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες…
ΚΥΡΙΑΚΟΣ

"Πίεσε Λευκωσία, στήριξε 'Αγκυρα" – εισηγούνται στον Ομπάμα Μπρζεζίνσκι-Κίσσινγκερ

Παραμονές της επίσκεψης Ομπάμα στην Τουρκία, το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών των ΗΠΑ (CSIS) ολοκλήρωσε την πολύμηνη σύνταξη έκθεσης για την ΅Εξελισσόμενη Δυναμική της Τουρκίας΅ και τις ΅Στρατηγικές Επιλογές για τις σχέσεις ΗΠΑ_Τουρκίας”, που αποσκοπεί εμφανώς στον προσανατολισμό της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή.

Η έκθεση του CSIS (στη διεύθυνση του συμμετέχει ο αρχιτέκτων του 1974 Κίσσινγκερ) υπογραμμίζει τον ρόλο της Τουρκίας και τη στήριξη που πρέπει να της προσφερθεί σε μια σειρά ζητήματα, και ζητήματα ζωτικού ελληνικού συμφέροντος. Αποδίδει κεντρικότατη
σημασία στο κυπριακό, ως το σημαντικότερο εμπόδιο για την τουρκική ενταξιακή πορεία που θα κριθεί εν πολλοίς φέτος. Συνιστά απερίφραστα άσκηση «σθεναρών πιέσεων» στη Λευκωσία. Εξισώνει την Κυπριακή Δημοκρατία με το ψευδοκράτος. Θεωρεί ότι η εκλογή Χριστόφια και η παρουσία Ταλάτ προσφέρουν την καλύτερη ευκαιρία για επίτευξη λύσης, «πιθανώς μιας παραλλαγής του σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα», αλλά εκφράζει ανησυχία για το τι θα γίνει αν καθυστερήσει η λύση και αλλάξει το κλίμα.

Η έκθεση στηρίζει τη σημασία της Τουρκίας ως ενεργειακής γέφυρας και των αντίστοιχων σχεδίων (ανταγωνιστικων των ελληνορωσικών Σάουθστρημ και Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη) Zητά να μη ψηφισθεί το νομοσχέδιο για την αρμενική γενοκτονία.

Η έκθεση, πολλές από τις συστάσεις της οποίας εφαρμόζονται ήδη, αντανακλά τη σημασία που αποδίδει η στον τουρκικό ρόλο, αλλά και την πολυετή, πολυδάπανη και αποτελεσματικότατη τουρκική δραστηριότητα σε διπλωματικό και ΅λομπίστικο΅ επίπεδο. Αυτά συμβαίνουν παρόλα τα πολλά προβλήματα που δημιουργεί κατά καιρούς η ¨Αγκυρα στην Ουάσιγκτον (ή μήπως εξαιτίας αυτών?).

Μόνο θλίψη προκαλεί στον ¨Ελληνα αναγνώστη η πλήρης απουσία, κυριολεκτικά, της Ελλάδας και της Κύπρου, ως παραγόντων των οποίων τα εθνικά συμφέροντα και η ασφάλεια κάπως πρέπει να ληφθούν υπόψιν! Είναι σαν να μην υπάρχουμε ως κράτη. Μια απουσία που αντανακλά πολυετή “παράλυση” της ελληνικής διπλωματικής και “λομπικής” δράσης, εκτίμησης ότι Αθήνα-Λευκωσία είναι ΅πιέσιμες΅, ακόμη και σε ζωτικά θέματα, απουσίας εν τέλει ευκρινών στρατηγικών στόχων μιας ελληνικής διπλωματίας που έχει εξελιχθεί κυρίως σε συνήγορο της τουρκικής ένταξης! Είναι προφανές στον αναγνώστη, ότι δεν υφίσταται κανενός είδους και επιπέδου στρατηγικός διάλογος Αθήνας-Ουάσιγκτον, ανάλογος του αμερικανοτουρκικού.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ CSIS

Το CSIS έχει ιδρυθεί από τον Μπρζεζίνσκι και είναι ένα από τα σοβαρότερα συντηρητικά θινκ τανκ της Ουάσιγκτον με μεγάλη επιρροή στην αμερικανική πρωτεύουσα. Το διευθύνει ο Σαν Ναν, μια μεγάλη μορφή της αμερικανικής στρατηγικής και διπλωματίας, ενώ στο συμβούλιό του συμμετέχουν σημαίνοντες παράγοντες, που έχουν παίξει αποφασιστικό ρόλο στην αμερικανική στρατηγική τον τελευταίο μισό αιώνα, όπως ο Κίσσινγκερ, ο επίτιμος Πρόεδρος της Μέριλ Λιντς, ο Πρόεδρος της Κόκα’Κόλα, οι Σλέσινγκερ, Νάι, Κοέν, Καρλούτσι, Χαλιλζάντ και πολλοί άλλοι, μεταξύ τους και ο Τζωρτζ Αργυρός. Τη σύνταξη της έκθεσης επέβλεψε ομάδα υπό τον Μπρζεζίνσκι, από τους κύριους διαμορφωτές της αμερικανικής στρατηγικής και σύμβουλος του Ομπάμα και τον πτέραρχο Σκώουκροφτ, Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του πατρός Μπους. Στην ομάδα συμμετείχαν οι Πρέσβεις Αμπράμοβιτς και Χολμς (που είναι και Πρόεδρος του Αμερικανο’τουρκικού Συμβουλίου), ο πρώην υποδιοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη, πτέραρχος Τζέιμερσον και ο Τζων Λόγκλιν του Πωλ Νίτσε Σκούλ στο Πανεμιστήμιο Τζων Χόπκινς. Μεταξύ των συγγραφέων της έκθεσης είναι ο Μπουλέντ Αλιριζά, συγγενής του Ντενκτάς. Συντάκτης του τμήματος της έκθεσης που αοφρά την Κύπρο είναι ο Ϊαν Λέσσερ, συνεργάτης της Ραντ Κορπορέισιον, στον οποίο το ΕΛΙΑΜΕΠ είχε ΅συναναθέσει΅ στο παρελθόν τη σύνταξη ενός εγχειριδίου για την ελληνική εξωτερική πολιτική! Τον συντονισμό της σύνταξης είχε η Κάλεϊ Λέβιτ, ειδική βοηθός της έδρας Κίσσινγκερ στο CSIS, πρώην μαθητευόμενη του Νιού ‘Ισραελ Φαντ.

Κυπριακό και ΕΕ

Η έκθεση δίνει μεγάλο βάρος στο κυπριακό, λόγω της ανάγκης προώθησης της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ, που η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να στηρίζει πάση θυσία, παρά τις προφανείς δυσκολίες, αλλά και της όλης σχέσης Τουρκίας-Δύσης. Η Κύπρος έπαυσε πλέον να είναι κεντρική στην αμερικανοτουρκική σχέση (λόγω της ελληνοτουρκικής ύφεσης), επηρρεάζει πολύ όμως την ενταξιακή πορεία της ‘Αγκυρας, υπογραμμίζει η έκθεση, προσθέτοντας ότι ”ο ερχομός της κυβέρνησης Χριστόφια, με τον Ταλάτ στην εξουσία της ΤΔΒΚ, συνιστά την καλύτερη προοπτική για λύση του κυπριακού μετά την αποτυχία του σχεδίου Αννάν΅, μια λύση που «θα είναι πιθανώς μια εκδοχή του σχεδίου Ανάν υπό άλλη ονομασία». Ακόμη και αυτό θα είναι πρόβλημα, αφού οι συντάκτες εκτιμούν ότι ο τουρκικός στρατός δύσκολα θα ξανααποδεχθεί το σχέδιο Ανάν χωρίς ΅σοβαρά ανταλλάγματα΅ σε κάποιον άλλο τομέα και δεν θα του αρέσει η ιδέα μιας σύντομης αποχώρησης από την Κύπρο. Επιπλέον η «απέλαση των εποίκων από την Ανατολία θα προκαλέσει ισχυρή αντίδραση από την Τουρκία», όπως και οποιαδήποτε ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Κύπρου (στρατιωτικές στο κείμενο, λες και είναι πιθανή κυπριακή εισβολή στην Τουρκία!)

Η έκθεση εκφράζει εμμέσως πλην σαφώς ανησυχία για την ΅εμπλοκή (involvement) της ρωσικής κυβέρνησης με ελληνοκυπριακά κυβερνητικά, εμπορικά και εγκληματικά στοιχεία” (!), για την “παραδοσιακή συμπάθεια της Ρωσίας για τα ελληνικά συμφέροντα”, ενώ καταγράφει τις ανησυχίες των Τούρκων σχεδιαστών για τον εξοπλισμό της Κύπρου με ρωσικά όπλα και την εν γένει ρωσική παρουσία στο νησί, σημειώνοντας ότι ΅αν η επικρατούσα ύφεση της Τουρκίας με την Ελλάδα διαλυθεί, υπάρχει κάποια δυνατότητα για την Κύπρο να επανεμφανισθεί ως στοιχείο της περιφερειακής στρατιωτικής ισορροπίας με την Αθήνα, ως πλεονέκτημα για την προβολή τουρκικής ισχύος στο Αιγαίο ή ως μειονέκτημα σε μια μελλοντική διένεξη΅.

Με βάση αυτά προτείνει

1. “ήσυχη αλλά επίμονη αμερικανική διπλωματία με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ως τον αποτελεσματικότερο τρόπο υποστήριξης των ενταξιακών συζητήσεων της Τουρκία”,

2. ως το ΅πιο αποτελεσματικό βραχυπρόθεσμο μέτρο“ για να βοηθηθεί η ένταξη της Τουρκίας να προσφερθούν (“αμερικανικά) διπλωματικά μέσα και επιρροή για να επιτευχθεί λύση΅, περιλαμβανομένου διορισμού ανώτερου επίσημου για να δουλέψει με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ.

3. “Η διπλωματία της Ουάσιγκτον προς την Τουρκία πρέπει να συνδυασθεί με σθεναρή (firm) πίεση στην ελληνοκυπριακή κυβέρνηση να έρθει σε συνεννόηση με την εκλεγμένη κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) και στην ΕΕ να τερματίσει την οικονομική απομόνωση της ΤΔΒΚ και στην τουρκική κυβέρνηση να κάνει ανταποδοτικές χειρονομίες, συνεπείς προς τις δεσμεύσεις της προς την ΕΕ για ομαλοποίηση των σχέσεων με τη Λευκωσία” (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

Ο σχολιασμός ιδίως της τρίτης από τις προτάσεις περιττεύει. Τριάντα πέντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπάρχει πλέον από τη μια ΅ελληνοκυπριακή κυβέρνηση΅, επί της οποίας πρέπει να ασκηθούν πιέσεις, παρόλο που προχώρησε ήδη σε πολύ μεγάλες παραχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις και η ίδια η έκθεση αναγνωρίζει την προθυμία της για λύση και από την άλλη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, άνευ λοιπόν εισαγωγικών. Και προφανώς οι συντάκτες δεν θα χρησιμοποιούσαν αυτή τη γλώσσα σε ένα δημόσιο κείμενο, αν εκτιμούσαν ότι θα κινδύνευε να είναι «αντιπαραγωγική». Για κάποιο λόγο, υποθέτουν ότι θα είναι αποτελεσματικότερη η πίεση από τον κίνδυνο να προκαλέσουν αντίδραση.

Κυπριακό και ελληνοτουρκικά

Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης με ελάχιστα συγκαλυμμένη ικανοποίηση τις προόδους της «αποσύζευξης» (decoupling) Ελλάδας και Ελληνοκυπρίων και την σημασία της «ελληνοτουρκικής ύφεσης που μετασχημάτισε το στρατηγικό περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο», με αποτέλεσμα να παύσει η Κύπρος να είναι «σημαντικό σημείο για τις διμερείς σχέσεις». Η έκθεση υπογραμμίζει την υποστήριξη της Αθήνας στην ενταξιακή πορεία της ‘Αγκυρας και την απογοήτευσή της από την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και εκτιμά ότι το κυπριακό θα εξαρτηθεί κυρίως από τις εσωτερικές δυναμικές στο νησί και ότι «είτε μια κυβέρνηση ΝΔ, είτε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ» θα αποδεχθούν οποιοδήποτε αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης.

Γιατί πρέπει να γίνουν αυτά όλα_ Γιατί, κατά τους συντάκτες τρης έκθεσης,μια αποτυχία να κρατηθούν ζωντανές οι διαπραγματεύσεις και να επιτευχθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στην Κύπρο, θα είχε μείζονες συνέπειες για το μέλλον της Τουρκίας στην ΕΕ και, ως αποτέλεσμα, για την σχέση της Τουρκίας με τη Δύση ευρύτερα»
Προνομιακή Σχέση Τουρκίας

Παρά την εντονότατη υποστήριξή της προς την ενταξιακή προοπτική της ¨Αγκυρας, η έκθεση αναγνωρίζει τα τεράστια εμπόδια. Υποστηρίζει ότι η ιδέα μιας ΅ειδικής σχέσης΅ παραμένει ασαφής και μη αποδεκτή από την ¨Αγκυρα. Τονίζει τη μεγάλη σημασία να συνεχίσουν οι ΗΠΑ να βοηθούν, αν όχι να καθοδηγούν το όλο σχέδιο, με πολύ ΅ντελικάτες΅, διακριτικές μεθόδους. Αν παρόλα αυτά αποπτύχει, ελπίζουν ότι μια ενδεχόμενη μετεξέλιξη της ΕΕ σε ΅πολλών ταχυτήτων΅ θα επιτρέψει μια κάπως ομαλή προσγείωση.


Τουρκία-Ρωσία-ενέργεια

Η έκθεση σημειώνει, όχι χωρίς κάποια απόχρωση ανησυχίας, ως ιστορική εξέλιξη τη ρωσοτουρκική προσέγγιση του τελευταίου εξαμήνου (που συμπίπτει με την περίοδο σχετικού ΅παγώματος΅ της ελληνορωσικής προσέγγισης) και τους αυξανόμενους εμπορικούς, επενδυτικούς και ενεργειακούς δεσμούς, όπως και την προσωπική σχέση Ερντογάν-Πούτιν. Καταγράφουν τις τουρκικές διαβεβαιώσεις για πλήρη ένταξη στο δυτικό στρατόπεδο, δεν επαρκούν όμως αυτές για να εξαφανίσουν κάθε ανησυχία για το θέμα.

Οι συντάκτες δείχνουν κατανόηση στην τουρκική απροθυμία για περισσότερες δυνάμεις στο Αφγανιστάν, στηρίζουν τον ενεργό ρόλο της ¨Αγκυρας στον Καύκασο και τον ναυτικό ρόλο της, με Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουκρανία στη Μαύρη Θάλασσα, ως αντιστάθμισμα της ρωσικής παρουσίας. Τονίζουν με μεγάλη έμφαση την ανάγκη να στηριχθεί περαιτέρω ο ρόλος της Τουρκίας και του νότιου διαδρόμου ως ενεργειακής γέφυρας, κι αυτό παρόλο που αναγνωρίζουν τις τεράστιες αντικειμενικές και πολιτικές δυσκολίες (ο νότιος διάδρομος είναι ευθέως ανταγωνιστικός προς τα ελληνορωσικά σχέδια). Στα πλαίσια αυτά υπογραμμίζεται η σημασία του αγωγού Τουρκίας’Ιταλίας Ελλάδας και εκφράζεται σκεπτικισμός για την πιθανότητα κατασκευής σύντομα του Μπουργκάς’Αλεξανδρούπολη.
http://konstantakopoulos.blogspot.com/

Ανιστόρητος Πρόεδρος

Επί Τροχάδην

Στην γειτονιά μας, εις «ευήκοον ους» των Ελλήνων, αυτής της Χώρας και αυτού του ΕΘΝΟΥΣ το οποίο κατοικεί στην περιοχή ΠΡΙΝ φτάσουν οι άλλοι, και το οποίο ΠΑΡΑΓΕΙ περισσότερη ΙΣΤΟΡΙΑ από αυτή που μπορεί και το ίδιο να ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ:

Ήλθε ο νέος πλανητάρχης Ομπάμα- του οποίου την εκλογή χαιρετίσαμε με όλη την καλή μας θέληση, όχι γιατί πιστεύουμε ότι άλλοι θα λύσουν τα προβλήματα μας, αλλά διότι θεωρούσαμε ότι είναι απίθανο να είναι χειρότερη από την διακυβέρνηση του Μπους του Μικρού- και ο οποίος ανάμεσα στα άλλα, δήλωσε κατά την επίσκεψη του στην διπλανή –Γενοκτονική και Κεμαλική- Τουρκική «Δημοκρατία», ενώπιον της ντόπιας Εθνοσυνέλευσης:
«στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου η Τουρκία θα μπορούσε να είχε παραδωθεί στις ξένες δυνάμεις που προσπαθούσαν να διεκδικήσουν τα εδάφη της ή επιδίωκαν να ανασυστήσουν μια αρχαία αυτοκρατορία(!). Αλλά η Τουρκία επέλεξε ένα διαφορετικό μέλλον. Απελευθερωθήκατε μόνοι σας από τον ξένο έλεγχο. Και εγκαθιδρύσατε τη Δημοκρατία, η οποία αποσπά τον σεβασμό των ΗΠΑ και του υπόλοιπου κόσμου(!)».

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτές εδώ τις φράσεις, σε τι να αναφερθεί πρωτίστως; Θα επιχειρήσω να κάνω δύο επισυμάνσεις:

Α. Οι αναφορές του προέδρου των ΗΠΑ συμπεριέλαβαν την Ελλάδα;, αφού κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής και της Γενοκτονίας των Ποντίων από τον Κεμάλ και τους Τσέτες, μας χαρακτήρισε «ξένες δυνάμεις» και μας καταλόγισε προθέσεις «ανασύστασης μια;ς αρχαίας αυτοκρατορίας»…ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ τα λόγια του ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥ πλανητάρχη, μαχαιριές ενάντια σε σύμμαχο του, που εκτός των άλλων βρέθηκαν μαζί σε δύο παγκοσμίους πολέμους, και αντίστοιχη επιβράβευση του Επιτήδειου Ουδέτερου. ΣΚΑΜΠΙΛΙ για την Ελλάδα, που κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου ΕΧΑΣΕ το 10% του πληθυσμού της, πολεμώντας μαζί (και) με τους αμερικανούς ενάντια στον ΦΑΣΙΣΜΟ και ΝΑΖΙΣΜΟ.. Εμείς αγαπητέ κ. Πρόεδρε των ΗΠΑ, είμαστε στην Ιωνία και στην Αιολία, σε όλη την Μικρά Ασία, στον Πόντο, στην Πόλη- πριν Βυζάντιο, 3.000 χρόνια. ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΥΛΙΔΕΣ, άλλοι είναι οι (πολύ μεταγενέστερα) εγκατεστημένοι στην περιοχή ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΕΣ της… Τι να σας πρωτοπούμε, άλλωστε δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία (για σας)..
Να ρωτήσουμε αν είχατε ακούσει για την «γκιαούρ Ισμίρ» έως το 1922; Να αναρωτηθούμε αν ακούσατε κάτι για την Μικρασιατική Καταστροφή, για την Ποντιακή Γενοκτονία, για την Αρμένικη Γενοκτονία; Θα μας περνούσατε- και δικαίως- για αφελείς..


Επιτρέψτε μου μόνον μία φράση από το βιβλίο του αμερικανού πρόξενου στην Σμύρνη του –οδυνηρού για μας- 1922, από το βιβλίο του: «Αναφορικά με την Τουρκία», (εκδ. Λιβάνης,1992) : «Οι τούρκοι δεν είχαν ποτέ την πρόθεση να δώσουν ίσες ελευθερίες σε όλους τους λαούς που είχαν την ατυχία να βρίσκονται στο έλεός τους. Όταν απέτυχαν να τους εκτουρκίσουν, η εναλλακτική λύση που είχαν ήταν να τους αφανίσουν- πολιτική που δεν χρειάζεται μακροπρόθεσμα σχέδια για να υλοποιηθεί»

Β. Για την επιβράβευση σας στο καθεστώς που εσείς ονομάζεται «Τουρκική Δημοκρατία»- μια Γενοκτόνα αντιδραστική στρατοκρατία στην ουσία- και που την κανακεύετε στο όνομα του παντρέματος της «Δημοκρατίας με το Ισλάμ», βοά ο τόπος. Ξέρετε, εδώ στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο, ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ μεταξύ μας… Κατανοούμε τις ανάγκες σας για την ύπαρξη συμμαχιών στην περιοχή μας, την προσπάθεια σας να κάνετε την Τουρκία Χωροφύλακα της ζώνης τούτης, σταθμάρχη σας και υπάλληλο, γι΄ αυτό όλα τούτα τα τονωτικά προς τους φαντασμένους Νέο- Οθωμανούς. Όμως, στην χώρα που ενέπνευσε το κινηματογραφικό «Express του μεσονυκτίου», ρωτήστε για την Δημοκρατία τους: τους Κούρδους, τους Αλεβίτες, τους ελάχιστους εναπομείναντες χριστιανούς Ρωμιούς και Ασσυρίους, τους Αρμενίους. Τους Τούρκους αριστερούς και τα (μη ομιλούντα- βουβά) «Λευκά κελιά»…

Το σημερινό Imperium, όπως όλες οι Μεγάλες και Μικρότερες Εξουσίες ανά τους αιώνες, (προσπαθεί να) ξαναγράψει ιστορία κατά το δοκούν.

ΟΧΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ σε αυτήν εδώ την γειτονιά κύριε πρόεδρε.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

e-mail: gpapagian@in.gr

Η 13η Απριλίου στην ιστορία

Η μαύρη Τρίτη 13 Απριλίου 1204. Η Βασιλεύουσα πέφτει στα χέρια των Φράγκων της 4ης Σταυροφορίας, υπό τους Βαλδουΐνο της Φλάνδρας και Βονιφάτιο τον Μομφερατικό (εξυπηρετώντας κυρίως τα σχέδια του δόγη Δάνδολο της Βενετίας). Βανδαλισμοί, ιεροσυλίες, λεηλασίες και σφαγές, πέραν πάσης περιγραφής και φαντασίας. Ο Θεόδωρος Α' Λάσκαρις διαφεύγει και ιδρύει την Αυτοκρατορία της Νικαίας. Ο Αλέξιος Α' Μέγας Κομνηνός ιδρύει την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντος.
"Ω πόλις, Πόλις, πόλεων πασών οφθαλμέ, άκουσμα παγκόσμιον, θέαμα υπερκόσμιον, εκκλησιών γαλουχέ, πίστεως αρχηγέ, ορθοδοξίας ποδηγέ, λόγων μέλημα, καλού παντός ενδιαίτημα..."
(Από τον θρήνο του Νικήτα Χωνιάτη)

814- Επίθεση κατά του στρατοπέδου των βουλγάρων στην Μεσημβρία και εξόντωση μεγάλου μέρους του βουλγαρικού στρατού από τον αυτοκράτορα Λέοντα Ε'.

1204 – Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους τη νύχτα της Τρίτης 12/13 Απριλίου.

1250 - Ο Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας αιχμαλωτίζεται κατά την Ζ' Σταυροφορία.

1598 - Ο βασιλιάς Ερρίκος Δ' εκδίδει το Διάταγμα της Νάντης, με το οποίο αναγνωρίζει θρησκευτικά δικαιώματα στους Προτεστάντες της Γαλλίας.


1821-Οι Τούρκοι κατεβάζουν από την αγχόνη το σώμα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε' και το σέρνουν διαπομπευόμενο από τον όχλο (το πτώμα έσερνε ένας εβραίος), και το ρίχνουν τελικά στην θάλασσα. Η σωρός περισυλλέγεται αργότερα από τον Έλληνα πλοίαρχο Σκλάβο, που τη μετέφερε στην Οδησσό.

1822- Ο Αμπού Λουμπούτ καταλαμβάνει τη Νάουσα. Ακολουθεί σφαγή των αμάχων. Οι νεκροί από τις σφαγές και τους απαγχονισμούς ξεπερνούν τους 2.000.
Δεκατρείς νεάνιδες της Νάουσας , πέφτουν σαν άλλες Σουλιώτισσες στον καταρράκτη της Αραπίτσας.

1827- Οι Έλληνες, υπό τον Γ. Καραϊσκάκη, επιτίθενται κατά των Τούρκων που είναι οχυρωμένοι στη Μονή του Αγ. Σπυρίδωνα στον Πειραιά και καταλαμβάνουν 9 εχθρικάοχυρώματα. Ο Καραϊσκάκης μεταφέρει το Αρχηγείο του στον Πειραιά,
για να αποκλείσει τον Κιουταχή Πασά.

1861 - Καταλαμβάνεται από τις δυνάμεις των Νοτίων, το οχυρό Σάμτερ με την πολιορκία του οποίου άρχισε ο Αμερικανικός Εμφυλίος.

1909-Στην Τουρκία, το 1ο Αλβανικό Σώμα Στρατού περικυκλώνουν τη Βουλή και εκθρονίζει τον Χιλμί Πασά.

1912-Στην Κίνα, απαγορεύονται οι μικτοί γάμοι, με διάταγμα του Γιουάν Σιχ-Κάι.

1913-Ανεπιτυχής δολοφονική απόπειρα κατά του βασιλιά της Ισπανίας Αλφόνσου ΙΓ'.

1915 (13/26 Απρ.)- Υπογράφεται στο Λονδίνο μυστική συνθήκη μεταξύ των Δυνάμεων της Τριπλής Συνεννοήσεως (Entente) και της Ιταλίας, με βάση την οποία αναγνωριζόταν η ιταλική κυριαρχία στο λιμάνι του Αυλώνα και οι αξιώσεις της Ελλάδος στην Βόρειο Ήπειρο.

1919- η σφαγή του Αμριτσάρ, της ιερής πόλης των Σιχ στην Ινδία. Βρετανοί στρατιώτες σφαγιάζουν τουλάχιστον 379 άοπλους Ινδούς, που διαδήλωναν κατά της βρετανικής κυβέρνησης και της βαριάς φορολογίας.

1921- Ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης δηλώνει ότι, ο αγώνας της Μικράς Ασίας θα τερματισθεί πολύ σύντομα, με πλήρη θρίαμβο των ελληνικών όπλων, οπότε η κυβέρνηση θα ασχοληθεί εντονότερα και με τα εσωτερικά ζητήματα.

1924-Οι Έλληνες τάσσονται με δημοψήφισμα υπέρ της αβασίλευτης Δημοκρατίας.

1941- Ο Ελληνικός Στρατός εκκενώνει την Μοσχόπολη. Υπογράφεται πενταετές σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ Ιαπωνίας και ΕΣΣΔ.

1945- Η Βιέννη, καταλαμβάνεται από τον Κόκκινο Στρατό.

1949- Αρχίζει στο Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη για τη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Πολκ.

1950- Στο Κάιρο, οι χώρες-μέλη του Αραβικού Συνδέσμου υπογράφουν συμφωνία κοινής αμυντικής πολιτικής.

1959- Ο πάπας Ιωάννης απαγορεύει στους καθολικούς να ψηφίζουν υπέρ των κομμουνιστών.

1960 - Γαλλία πραγματοποιεί την πρώτη της πυρηνική δοκιμή στη Σαχάρα.

1970- Η Χούντα απελευθερώνει το Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος φεύγει για το Παρίσι. Την ίδια ημέρα λήγει η δίκη της «Δημοκρατικής Άμυνας», στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών. Καταδικάζονται 20 στελέχη της οργάνωσης "Δημοκρατική Άμυνα". Ο Σάκης Καράγιωργας καταδικάζεται σε ισόβια, ο Γ. Α. Μαγκάκης, σε 18ετη κάθειρξη , ο αντιστράτηγος Γ. Ιορδανίδης και ο φοιτητής της Νομικής Νίκος Κωνσταντόπουλος, σε κάθειρξη 8 ετών , ο Βίκτωρ Παπαζήσης , Γ.Μυλωνάς κλπ «Στις 13 Απριλίου, Αμερικανός δημοσιογράφος ειδοποίησε τη σύζυγο του Μίκη Μυρτώ, ότι στο ξενοδοχείο "Χίλτον" την περίμενε κάποιος Γάλλος πολιτικός.
Όταν η σύζυγος του Θεοδωράκη έφθασε, είδε να την περιμένει ο Ζαν- Ζακ Σρεμπέρ, εκδότης του γαλλικού περιοδικού Εξπρές και γραμματέας του Ριζοσπαστικού Κόμματος της Γαλλίας. Ο Σρεμπέρ, αναφέρει έκθεση του Φόρεϊν Οφις, είχε φθάσει στην Αθήνα συνοδευόμενος από τον ελληνομαθή γιατρό Ζεράρ Πιερά, με ιδιωτικό αεροπλάνο και τη φιλοδοξία να πετύχει την αμνήστευση του καθηγητή Σάκη Καράγιωργα και του Ελληνογάλλου δημοσιογράφου Ζαν Σταράκη. Όμως ο Σρεμπέρ γρήγορα διαπίστωσε ότι αυτή του η φιλοδοξία δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί και στράφηκε στην απελευθέρωση του Θεοδωράκη. Ήταν πολύ πιο εύκολη η απελευθέρωση ενός πολιτικού κρατουμένου από την απελευθέρωση ενός πολιτικού καταδίκου". "Γι' αυτό και ο Σρεμπέρ συνάντησε τη Μυρτώ ενώ περίμενε από στιγμή σε στιγμή να συναντήσει τον Παπαδόπουλο. Η συνάντηση έγινε και το αποτέλεσμα ήταν άμεσο". "Έπειτα από λίγες ώρες, έκπληκτοι Ελληνες αλλά και όλος ο κόσμος στο εξωτερικό έμαθαν ότι ο Παπαδόπουλος ενέκρινε την αποφυλάκιση του Θεοδωράκη ο οποίος και αναχώρησε την επόμενη για το Παρίσι με το αεροπλάνο του Σρεμπέρ".

1971-Οι επαναστάτες στο Ανατολικό Πακιστάν ιδρύουν το κράτους του Μπανγκλαντές.
.
1979-Μετά την ανατροπή του Ιντι Αμίν Νταντά νέος πρωθυπουργός της Ουγκάντα, ορκίζεται ο Γουσιούφ Λουλέ.

1985 - Ο Ραμίς Αλία διαδέχεται τον Ενβέρ Χότζα στην ηγεσία της Αλβανίας.

1987 - Η Πορτογαλία υπογράφει τη συμφωνία για επιστροφή του Μακάο και Κίνα μέχρι, το 1999

1990 – Η ΕΣΣΔ παραδέχεται ότι, ευθύνεται για τη μαζική δολοφονία 4.000 Πολωνών αξιωματικών το 1940, στο Κατίν.
.
1992 -Μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το Μακεδονικό, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανακοινώνει ότι, αναλαμβάνει ο ίδιος το ΥΠΕΞ, και αποπέμπει τον Αντώνη Σαμαρά.

1994-Η Κυβέρνηση της Αλβανίας , υποστηρίζει ότι σημειώθηκε νέο επεισόδιο στο φυλάκιο της Επισκοπής, στο Αργυρόκαστρο, από μασκοφόρους με ελληνική στρατιωτική στολή. Στην Τουρκία, άγνωστοι αποπειρώνται να βάλουν φωτιά στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, στο Φανάρι.

2000 - Ο Κώστας Σημίτης ορκίζεται για τρίτη φορά πρωθυπουργός της Ελλάδας.

2003- Φορτηγό-ρυμουλκό, που μετέφερε πλάκες νοβοπάν, ξεφεύγει από την πορεία του στα Τέμπη, κοντά στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, και συγκρούεται πλαγιομετωπικά με λεωφορείο που μετέφερε μαθητές του Α' Λυκείου Μακροχωρίου Ημαθίας.. Είκοσι ένα μαθητές νεκροί και τριάντα δύο τραυματίες .

Έχασαν και ήρθαν διπλά τα κέρδη. Στο στοίχημα!

Η διαιτησία το έπαιξε χαλαρά και τα αποτελέσματα, στο στοίχημα, ήταν φυσιολογικά.
Οι οπαδοί στην εξέδρα φώναξαν, φώναξαν, αλλά στο τέλος ,αυτοί στενοχωρήθηκαν και οι ..άλλοι, οι μάγκες πήγαν ταμείο. Είχε και ο Βαλβέρδε μιά αγωνία για το συμβόλαιο. Οι άλλοι μπλέχθηκαν στα κιτρινόμαυρα. Η νίκη δεν έκανε τη διαφορά. ‘Όλα κίτρινα. Το 1-3 στη Θράκη ήταν κλειδωμένο από χθες. Ο ΠΑΟΚ διπλό με το σπαθί του. Οι πράσινοι, είναι μια ομάδα που δεν μπορεί να κερδίσει τον Πανσεραικό.Η ισοπαλία όμως αποζημίωσε τους προνοητικούς. Και η ζωή συνεχίζεται .
Και το στοίχημα.
Δελτίο των 11.

Αλήτες-Ρουφιάνοι -Παπαγάλοι .

Συσπειρώθηκαν. Τα φερέφωνα των εκδοτών. Για να καταλάβουν, την ΕΣΗΕΑ κοροϊδεύοντας ,και εξαπατώντας ,κυρίως τους νέους συναδέλφους. Αλλάζουν κουκούλες, υπογραφές και ταυτότητες, για να διαδίδουν τη μαύρη προπαγάνδα τους.
Έτσι και αλλιώς και χωρίς κουκούλα υπογράφουν ψευδείς υπεύθυνες δηλώσεις.
Οι επικεφαλής τους όμως, έχουν ορισμένα πολύ ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, τα οποία κρύβουν. Άλλοι είναι «σώγαμπροι» και άλλοι «βασιλικοί σύζυγοι», στις οικογένειες των εργοδοτών. Οι αριστεροί Γαμπροί. Αυτοί θα σώσουν το επάγγελμα. Με το μπλοκάκι νόμιμο, και χωρίς συμβάσεις.Άσε που ορισμένοι «πολύ αριστεροί» είναι στη μισθοδοσία του Μίχαλου. Για αυτό λέω…..

Κάτω οι Αλήτες-Ρουφιάνοι -Παπαγάλοι .

Σπύρος Χατζάρας.

ΥΓ. Γιατί δεν αποκαλύπτουν τα πολύ «ευαίσθητα προσωπικά τους δεδομένα», οι αριστεροί Γαμπροί ,ώστε να ξέρουν τα παιδιά ποιους ψηφίζουν;

http://esieaekloges.blogspot.com/2009/04/blog-post_5864.html

ΚΥΠΡΟΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 5Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ

Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες,


Την Παρασκευή 24 Απριλίου στις 7:00 μ.μ. μπροστά στο συρματόπλεγμα της ντροπής στο Λήδρα Πάλας στη Λευκωσία, θα αποτίσουμε ΦΟΡΟ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ στην Επέτειο του ΟΧΙ του Κυπριακού Ελληνισμού ενάντια στο καταστροφικό για την Κύπρο μας Σχέδιο Ανάν.

Σας καλούμε όλους εκεί για να διαδηλώσουμε την αποφασιστικότητά μας ότι ΔΕΝ ΘΑ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΜΕ μπροστά στην αλαζονεία του Τούρκου εισβολέα και κατακτητή και ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ στα ανθρώπινα δικαιώματά μας όπως αυτά καθορίζονται από το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες. Η ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ θα σημάνει και πάλι σύντομα για ολόκληρη την Κύπρο μας. Γιατί φανερός και ξεκάθαρος είναι και τώρα ο κίνδυνος επιβολής μιας άδικης και παράνομης λύσης, μιας λύσης με Παρθενογένεση ενός Πολιτειακού Εκτρώματος που θα ενταφιάζει την εθνική μας καταγωγή, θα καταλύει τη Δημοκρατία, θα τσιμεντώνει τον φυλετικό – ρατσιστικό διαχωρισμό των πολιτών.

Κύπριε συμπατριώτη, εσύ που με την ψήφο σου στο Δημοψήφισμα του 2004 ΔΙΕΣΩΣΕΣ την Κυπριακή Δημοκρατία και την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ σ’ αυτή τη γη, καλείσαι τώρα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΄Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ, να υπερασπιστείς και πάλι τα Δίκαια και τα Δικαιώματά σου.

Ελάτε να στείλουμε ένα μήνυμα ότι απορρίπτουμε κάθε μορφής υποχωρήσεις οι οποίες δεν διασφαλίζουν ή αποκαθιστούν τα δικαιώματά μας.

Το Συλλαλητήριο οργανώνουν δεκάδες Κινήσεις, Σωματεία και Οργανώσεις. Με ζωντανή αγωνιστική μουσική και τη συμμετοχή του μεγάλου κρητικού λυράρη, Πάρη Περισυνάκη. Μαζί μας και μεγάλη αποστολή από την Ελλάδα.

Ας δώσουμε όλοι μαζικά το παρόν μας στο Συλλαλητήριο της 24ης Απριλίου για να προειδοποιήσουμε ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ ο περήφανος λαός μας θα δεχθεί ΣΥΓΚΑΛΥΜΜΕΝΑ ΄Η ΟΧΙ ΣΧΕΔΙΑ ΤΥΠΟΥ ΑΝΑΝ.


Παρόντες ΟΛΟΙ: Λαός, Κόμματα και Εκκλησία.

Γραφείο Τύπου Συντονιστικής Επιτροπής : τηλ. 22 376046

Αλήτες –Ρουφιάνοι-Παπαγάλοι

Όλα πάνω στο τραπέζι και στο Φως.

Με τη δράση μαύρων ψιθυριστών ,άνοιξε η προεκλογική εκστρατεία των «ψευτών και διευθυντών & Co», στην ΕΣΗΕΑ, ενόψει των αρχαιρεσιών του Μαΐου.

Αλλάζουν κουκούλες και «ταυτότητες» σαν τα πουκάμισα, και διαδίδουν «εμπιστευτικές πληροφορίες» ,για δήθεν συνεργασίες παρατάξεων, κομματικά χρίσματα και υποψηφιότητες στον ΕΔΟΕΑΠ, ψαρεύοντας σε θολά νερά.

Για να τελειώνουμε με όλα αυτά.

Η Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων (ΚΕΔ) δεν συνομιλεί με κόμματα, δεν έχει ανάγκη από χρίσματα, δεν κλείνει συμφωνίες , και στηρίζεται μόνο στην ψήφο των συναδέλφων, υπηρετώντας τα πραγματικά συμφέροντα των δημοσιογράφων.

Λέμε όχι στους αποσπασμένους διευθυντές-συνδικαλιστές των εκδοτών.

Οι συνάδελφοι ξέρουν, ότι δεν μπορούν ,...

-Ο γαμπρός του εκδότη και… μποτίλια του εργοδότη

-Ο διευθυντής του κ. Σταύρου,

-Ο ομοτράπεζος της κ. Μάνιας, και ιός της χρυσής ευκαιρίας

-Η θεία από το Equal που αγάπησε τον Στάλιν μετά τα 60,

-Ο Λουδοβίκος από τα παλιά, που κατάντησε εργοδότης στην Κουμουνδούρου, μαζί με την απάτη του διαδικτύου,

...να προασπίσουν τα δικαιώματα του κλάδου.

-Ούτε οι Ψεύτες, μπορούν αγωνιστούν για την αλήθεια και την ενημέρωση.
-Ούτε τα κουμπιά του Γκαργκάνα, με τη Ντόρα της Ντόρας
-Ούτε οι συνεταίροι στα «Οικονομικά Εγκλήματα Ο.Ε».

Όλα πάνω στο τραπέζι και στο Φως όπως πάντα.
Με το όνομα τους.
Για να υπάρχει ενημέρωση.

Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων

Τα "οράματα" των Ελλήνων πολιτικών...

Κάποτε, τα οράματα των Ελλήνων πολιτικών, μπορούσαν να αποτυπωθούν επάνω και σε μια απλή εικόνα...
Μια εικόνα, που και οι ...χίλες λέξεις ακόμη, θα ήταν πολύ λίγες, ώστε να αποδώσουν πλήρως και σε όλη του την έκταση, το μεγαλείο ενός οράματος.
Σήμερα, η λέξη "όραμα", έχει εκλείψει από το λεξιλόγιο των Ελλήνων πολιτικών.
Αντ' αυτού τη θέση του πήρε η λέξη "όνειρο".
Κρυφή σκέψη, όλων των νυν, αλλά και υποψηφίων νεοελλήνων πολιτικών.
Με την ίδια κοιμούνται και με την ίδια ξυπνάνε.
"...Όνειρό μου, να μπω στην πολιτική..."
Χωρίς όμως οράματα, χωρίς προγράμματα, χωρίς ιδέες, χωρίς διάθεση προσφοράς στην κοινωνία, χωρίς σκέψη για το μέλλον των Ελλήνων, αφού έτσι κι' αλλιώς το δικό μου και των επτά γενεών που θα με διαδεχθούν, θα το έχω ήδη εξασφαλισμένο, μπαίνοντας στην πολιτική.
"...Όνειρό μου, να μπω στην πολιτική..."
Για να κλέψω, να πλουτίσω, να αποκτήσω βίλες και πισίνες, πανάκριβα αυτοκίνητα, και καταθέσεις ...ατελείωτες.
"...Όνειρό μου, να μπω στην πολιτική..."
Για να μπορέσω με την ασυλία μου να συκοφαντώ, να εξυβρίζω, να απειλώ, να εκδικούμαι, να εκβιάζω, να κοροϊδεύω και να ποδοπατώ τα όνειρα των ψηφοφόρων μου.
"...Όνειρό μου, να μπω στην πολιτική..."
Για να είμαι υπεράνω των Νόμων, υπεράνω θεσμών, υπεράνω ...
------------
Πόσο λυπάμαι και ντρέπομαι για λογαριασμό σας.
gianniotis
http://gianniotis.blogspot.com/2009/04/blog-post_4231.html

58η Ημέρα τής Απεργίας Πείνας Θεόδωρου Τενέζου. Πόσο ακόμα θα αντέξει; Ο Θάνατος αγγίζει την κυβέρνηση

Η "ΑΝΤΙ-ΑΠΟΦΑΣΗ" ΣΤΟ ΦΕΚ;

Οκτώ μέρες πριν από την Ανάσταση, ο Απεργός Πείνας Θοδωρής Τενέζος βρίσκεται στην 58η μέρα της Απεργίας Πείνας μπροστά στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Μετά την έκδοση της απόφασης «μαϊμού» της ΕΠΑΝΤ το ζήτημα είναι αν ο αρμόδιος υπουργός κ.Χατζηδάκης θά λάβει γνώση τού πλήρους περιεχομένου της δηλαδή και της Αντι-Απόφασης της μειοψηφίας.Αν θα δημοσιευθεί στο ΦΕΚ ή θα ασκήσει ο υπουργός , το δικαίωμα έχει από το νόμο για αναπομπή προς επανεξέταση κάθε απόφασης τής διοίκησης. Θα ασκήσει το δικαίωμα του ο κ. Χατζηδάκης ;

ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Η "απόφαση" της Επιτροπής Ανταγωνισμού για την υπόθεσή του καρτέλ του χάλυβα, περιέχει την Αντί-απόφαση της μειοψηφίας που αποτελεί τη δικαίωσή του Θεόδωρου Τενέζου και ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την εξάρθρωση του μηχανισμού προστασίας και συγκάλυψής των καρτέλ, και περιγράφει με λεπτομέρειες ,την απελπισμένη προσπάθεια της Επιτροπής Ανταγωνισμού, να αθωώσει τα μέλη του καρτέλ και να προστατέψει τούς μεγιστάνες των χαλυβουργιών κλπ.
Αυτή η «εκ των έσω»επίσημη βόμβα, αποκαλύπτει τη λειτουργία του μηχανισμού προστασίας των μεγάλων συμφερόντων από την κυβέρνηση, με εργαλείο την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη πιά να πάρει θέση. Γνωρίζει επίσημα πλέον, και εκ των έσω, ότι λειτουργεί μηχανισμός προστασίας των καρτέλ.
Αν σιωπήσει και τώρα αποδεικνύει ότι είναι συνένοχη.
Και η ευθύνη για τον ενδεχόμενο θάνατο του Θεόδωρου Τενέζου θα τη βαρύνει στο ακέραιο.
Εισαγγελέας και ΕΔΕ στην Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι ο μόνος δρόμος.

Νέο Κονβόι αλληλεγγύης με ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα (Μιλάνο, 2 Μάη 2009)

πηγή.http://xorisafenti.blogspot.com/2009/04/2-2009.html

Την αποστολή θα συνοδεύουν πολλοί γιατροί και ιατρικοί σύμβουλοι. Στη Γάζα θα πραγματοποιήσουν ουσιαστικές εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις και θα εκπαιδεύσουν περαιτέρω τους γιατρούς στη Γάζα. Θα παράσχουν ουσιαστική ανακούφιση στον τομέα της υγείας με την παροχή των φαρμάκων και ιατρικών εξοπλισμών.
Θα προσφέρουν βοήθεια στα θύματα του πολέμου με ειδικές ανάγκες , όπως αναπηρικές καρέκλες, προσθετική άρθρων…
Αυτή η αποστολή θα έχει τη δυνατότητα:
- να διαπιστώσει και να ενημερώσει τη διεθνή κοινή γνώμη για τις ακραίες και επικίνδυνες συνθήκες του πληθυσμού της Γάζας
- να ασκήσει τις απαραίτητες πιέσεις ώστε να λήξη η πολιορκία, η εθνοκάθαρση του Παλαιστινιακού λαού
- να εκφράσει στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» την έμπρακτη αλληλεγγύη
Πρόγραμμα αποστολής:
1. Άφιξη στο Μιλάνο Ιταλίας ως 2 Μάη 2009. Εκεί θα συναντηθούν όσοι οδηγήσουν τα οχήματα από κάθε γωνιά της Ευρώπης
2. Αναχώρηση μετά το τέλος των εργασιών του 7ου Διεθνούς Συνεδρίου για το «Δικαίωμα στην Επιστροφή» (3 Μάη 2009)
3. Μετάβαση στη Γένοβα και επιβίβαση σε πλοίο με προορισμό την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου
4. Από την Αλεξάνδρεια, το κονβόι θα κατευθυνθεί στη πόλη Ράφα της Αιγύπτου κι από εκεί θα εισέλθουν στη Γάζα
Ο πλήρης συντονισμός θα είναι από την European Campaign to End the Siege of Gaza.

πηγή.http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2009/04/hope-for-gaza-convoy.html

Οι πράξεις μιλούν δυνατότερα από τα λόγια
Ο αποκλεισμός της Γάζας συνεχίζεται… 1,5 εκατομμύρια ανθρώπων ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης… ζωές αθώων παιδιών χάνονται καθημερινά από ελλείψεις φαρμάκων, τροφίμων, νερού…
Αν υπάρχουν ανθρωπιστικές οργανώσεις που μπορούν να προσφέρουν βοήθεια στη Γάζα, έφτασε η ώρα. Ένα βαν, ένα φορτηγό, ένα λεωφορείο ή οποιοδήποτε όχημα για τη Γάζα.
Μετά το κονβόι που ξεκίνησε από το Λονδίνο και έσπασε τον αποκλεισμό της Γάζας, το οποίο είχε οργανώσει ο άγγλος βουλευτής George Galloway, θα ξεκινήσει μια νέα αποστολή βοήθειας.
Με τη λήξη του 7ου Διεθνούς Συνεδρίου για το «Δικαίωμα στην Επιστροφή», που θα διεξαχθεί στο Μιλάνο (2 Μάη 2009), θα ξεκινήσει με πλοίο από την Ιταλία ένα κονβόι αλληλεγγύης για τη Γάζα. Ευρωπαίοι βουλευτές, εκπρόσωποι ανθρωπιστικών οργανώσεων, ενεργοί πολίτες θα μεταφέρουν στη Γάζα τα προσφερόμενα οχήματα με την ανθρωπιστική βοήθεια.

Ας δείξουμε κι εμείς στην Ελλάδα πως δεν μένουμε ασυγκίνητοι σ’ αυτή τη μεγαλειώδη ανθρωπιστική δράση.
Ας μην αναμένουμε πότε θ’ αποφασίσουν να προσφέρουν βοήθεια οι «μεγάλες» δυνάμεις, πότε θα δώσουν τέλος στον απάνθρωπο αποκλεισμό, πότε θα επιτρέψουν να φθάσουν φάρμακα, τρόφιμα, βοήθεια στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης-εξόντωσης ενός λαού.

Μνημόσυνο για τον φίλο μου τον Slavko.

Τηλεφωνώντας στον Θάνατο.

11 Απριλίου 1999.Κυριακή του Πάσχα. Μέρα συννεφιασμένη, μουντή και βροχερή. Το ΝΑΤΟ συνεχίζει να βομβαρδίζει το Βελιγράδι.

Είχαμε αποφασίσει με τον Πρέσβη, Παναγιώτη Βλασσόπουλο, να ψήσουμε το αρνί στην πρεσβευτική κατοικία, για να γιορτάσουν σαν Έλληνες, την Ανάσταση, οι 30 απεσταλμένοι των ελληνικών ΜΜΕ. Καλέσαμε και μερκούς φίλους Σέρβους. Ανάμεσα τους ο Slavko Curuvija, (Σλάβκο Τσουρούβια) και ο Aleksandar Tijanić (Αλεξάνταρ Τίανιτς).

Ξεκινήσαμε αργά. Γύρω στις 3.00 ,πήγα στα ξενοδοχεία με το πούλμαν, και μάζεψα τους συναδέλφους. Λίγο πριν τις 4.00, ήχησαν οι σειρήνες, την ώρα που βγάζαμε τα πρώτα αρνιά. Συγκλονιστικές στιγμές που δεν τις έχει ξεχάσει κανείς.40 τρελλοέλληνες, έκαναν Ανάσταση ,υπό τους μακρινούς ήχους του βομβαρδισμού στην Μπατάινιτσα ,που ήταν το καταφύγιο του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου.

Είχα τον νου μου στον Slavko και τον Sasa που αργούσαν. Το θυμάμαι σαν τώρα. Στις πέντε παρά 5,κάλεσα τον Slavko στο κινητό του. Χτύπησε 10 φορές χωρίς απάντηση. Στις 5 ακριβώς κάλεσα πάλι. Καμία απάντηση. Κάλεσα το Σάσα , επειδή θα ερχόντουσαν μαζί. Το σηκώνει αμέσως.

-Πού είστε ; έρχεστε; λέω πριν καν τον ακούσω.
-Σπύρος!. Πριν δέκα λεπτά σκότωσαν τον Σλάβκο, μου είπε , με φωνή που έτρεμε.

Δύο μασκοφόροι-εκτελεστές τον είχαν πυροβολήσει στις 4.51 μμ, μόλις είχε βγει μαζί με τη γυναίκα του, από την πόρτα της πολυκατοικίας που έμενε. Δεν είχε κάνει πάνω από πέντε βήματα. Η γυναίκα του, ειδοποίησε πρώτα τον Σάσα, τον φίλο του.

Πέρασαν 10 χρόνια και ακόμα δεν έχουν βρεθεί οι δολοφόνοι. Ούτε αποκαλύφθηκε ποιος έδωσε την εντολή, για την εκτέλεση του.

Η εντολή είναι σίγουρο ότι δόθηκε από «ψηλά».Είτε ο Μιλόσεβιτς είτε η γυναίκα του, Μίρα Μάρκοβιτς. Ο εντολοδόχος, μπορεί ακόμα να είναι στην «υπηρεσία».Πολλά στόματα παραμένουν κλειστά.

Γνώρισα τον Σλάβκο, όταν πήγα στο Βελιγράδι το 1994. Μόλις είχε βγάλει με τον Momčilo Đorgović την εβδομαδιαία «Nedeljni Τelegraf» , που έκανε ρεκόρ σε κυκλοφορίες.

Ο Σλάβκο ,ήταν ο διευθυντής της Borba το 1994, όταν συγκρούστηκαν, οι αμερικανόφρονες κομμουνιστές με του Μισοσεβιτσικούς για τον έλεγχο της. Εκείνος. δεν πήγε ούτε με τους «αμερικάνους», που έβγαλαν τη Naša borba ,που πούλαγε 30.000 φύλλα , ουτε με τους «καθεστωτικούς» , που πούλαγαν 5000 φύλλα, και αυτά με καπέλο.

Έφτιαξε την πρώτη μη κομματική και ανεξάρτητη εφημερίδα, με χορηγό το περίπτερο,πούλαγε 200.000 αντίτυπα, και τους έδειξε πόσο μεγάλος ήταν.

Το 1996, πούλησε το μερίδιο του στη «Nedeljni Τelegraf» στον Momčilo , και έβγαλε την καθημερινή Dnevni Τelegraf, με 8 σελίδες ,επειδή λόγω του εμπάργκο δεν υπήρχε αρκετό χαρτί και σάρωσε.

100.000 φύλλα την ημέρα παρά τον πόλεμο από τά κρατικά πρακτορεία διακίνησης. Η Dnevni Τelegraf ήταν η πρώτη ιδιωτική εφημερίδα που βγήκε στη Σερβία μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Τίτο. Το 1998, χρηματοδότησε μαζί με τον Aleksandar Tijanić, που μόλις είχε παραιτηθεί από την ΒΚ TV, την εβδομαδιαία εφημερίδα Evropljanin.

Στις 14 Οκτωβρίου 1998,το καθεστώς Μιλόσεβιτς απαγόρευσε την κυκλοφορία της Dvevni Τelegraf. Μόνο το γραφείο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας έκανε δήλωση που καταδίκαζε την απόφαση αυτή.Του συμπαραστάθηκα, όχι γιατί ήταν φίλος μου, αλλά επειδή ήταν ανεξάρτητος. Οι άλλες πρεσβείες φώναζαν μόνο για τους «πράκτορές» τους.

Η εφημερίδα ξαναβγήκε, και τον Μάρτιο του 1999 καταδίκασαν τον Σλάβκο σε πεντάμηνη φυλάκιση. Ήμουν μάρτυρας υπεράσπισης στο δικαστήριο. Έκανε έφεση και έμεινε ελεύθερος, μέχρι που τον σκότωσαν.

Σπύρος Χατζάρας.
.

Τα μπλόγκς του Σπύρου Χατζάρα.

http://deltio11.blogspot.com
είναι η σελίδα του δελτίου των 11 στον Blue Sky. Στην κατάταξη της Alexa βρίσκεται
στη θέση ….553.370/556.216 στις 9/4
http://ta-mavra-nea.blogspot.com,
επιλογή των πιο σημαντικών ειδήσεων. Στην κατάταξη της Alexa βρίσκεται στη θέση….. 2.385.348/2.307.029στις 10/4
http://hatzaras.blogspot.com
περιέχει την αρθρογραφία του Σπ.Χατζάρα Στην κατάταξη της Alexa βρίσκεται στη θέση…. 4.515.541/4.549.822 στις 9/4
http://gge-gge.blogspot.com
για τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και την ΕΣΗΕΑ Στην κατάταξη της Alexa βρίσκεται στη θέση… 7.059.442/7112.729 στις 9/4
http://kapodistrias1821.blogspot.com
ιστορικό, για την επανάσταση του 1821.

Με 7,5% και 152 έδρες προηγείται το ΠΑΣΟΚ της ΝΔ σύμφωνα με την Public Issue

Η τάση που διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα στο εκλογικό σώμα, που αγωνιά από τη βία και τη φτώχεια, αποτυπώνεται ως ένα βαθμό στην έρευνα της Public Issue, που δυστυχώς για μια ακόμη φορά «ντοπάρει το αποτέλεσμα της έρευνας σε ότι αφορά τους Οικολόγους-Κεμαλικούς και τον Σύριζα , λόγω του γαμπρού και της μποτίλιας.

Σύμφωνα με την έρευγα , της Public Issue, το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει ποσοστό 41,5%, η ΝΔ 34%, το ΚΚΕ 7%, ο ΣΥΡΙΖΑ 8,5%, το ΛΑΟΣ 5% , οι Οικολόγοι 3%,και τα άλλα κόμματα 1%.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αγγίζει το όριο της αυτοδυναμίας, καθώς φτάνει τις 149 έδρες εάν μπουν στη Βουλή και οι Οικολόγοι, ενώ σε πεντακομματική βουλή παίρνει 152 έδρες.

Μιλώντας στο κεντρικό δελτίο της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, ο διευθύνων σύμβουλος Public Issue Γιάννης Μαυρής εκτίμησε ότι το άνοιγμα της ψαλίδας οφείλεται σε απώλειες της ΝΔ, η οποία όπως όλα δείχνουν δεν μπορεί να ανακάμψει και να ξεπεράσει το όριο του 34 – 35%, παρά τον ανασχηματισμό.

Παράλληλα, είπε ότι το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί ανοδική πορεία κυρίως γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει αδυναμία να οικειοποιηθεί το μεγάλο ρεύμα διαμαρτυρίας, ενώ και οι ψηφοφόροι του ενδιάμεσου χώρου, στρέφονται από τη ΝΔ στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο κ. Μαυρής αναφέρθηκε και στην ανάκαμψη του δικομματισμού, μετά την κρίση του Δεκεμβρίου, σημειώνοντας ότι η κρίση, η ανασφάλεια και η κοινωνική φοβία ευνοούν ένα κοινωνικό συντηρητισμό που λειτουργεί προς όφελος των δύο μεγάλων κομμάτων.Τέλος, επισήμανε κατηγορηματικά ότι η μέτρηση αυτή δεν είναι εκτίμηση για τις ευρωεκλογές.

Το αποτέλεσμα της έρευνας της Public Issue δείχνει την απελπισία των πολιτών που φωνάζουν: "Γιώργο σώσε μας".

Χωρίς τις χάρες προς τον «πελάτη» η τάση του εκλογικού σώματος είναι για πεντακομματική βουλή.Τά μικρότερα κόμματα θα μοιραστούν ένα 2-2,5%, ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ ένα 15%, ο ΛΑΟΣ 5,5-6%,και τα 2 μεγάλα κόμματα το 76%,γεγονός που δείχνει ότι το ΠΑΣΟΚ κατευθύνεται προς το 42+ %.

Η στροφή προς το ΠΑΣΟΚ αποκτά γεωμετρική ταχύτητα.

Δελτιο των 11

G-20 ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΛΑΥΝΕΙ

G-20:ΚΡΙΣΗ, ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ «ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ»

Κώστας Λάμπος

1. Για τη θεωρία των συνόλων και την έννοια του συστήματος

Στη Θεωρία των Συνόλων που διδάσκεται πιά και στα νηπιαγωγεία, μαθαίνουν τώρα όλοι πως σε ένα καλάθι με διάφορα φρούτα (σύνολο) υπάρχουν πορτοκάλια (α υποσύνολο), μήλα (β υποσύνολο), μπανάνες (γ υποσύνολο), φράουλες (δ υποσύνολο) κλπ. κλπ. Το ίδιο ισχύει και για την κάθε εθνική οικονομία ως σύνολο, το οποίο το λέμε και οικονομικό σύστημα, η οποία απαρτίζεται από πολλά, διαφορετικά μεταξύ τους και ξεχωριστά μεν, αλληλεξαρτώμενα δε επιμέρους υποσύνολα, υποσυστήματα. Το τραπεζικό σύστημα είναι ένα από τα υποσύνολα, υποσυστήματα της κάθε εθνικής οικονομίας.
Βέβαια πέρα από τη δική μας εθνική οικονομία υπάρχουν και άλλες κοντινές και μακρινές εθνικές οικονομίες και όλες μαζί ως υποσύνολα πιά απαρτίζουν την παγκόσμια οικονομία, ως σύνολο, ως παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Δεν θα αναφερθούμε όμως σ’ αυτό το σύντομο κείμενο στα συστήματα, τα υποσυστήματα και τα υπερσυστήματα γενικά.
Για να κατανοήσουμε τη λειτουργία των συστημάτων και των υποσυστημάτων τους θα πάρουμε για παράδειγμα το σώμα μας, τον ίδιο τον οργανισμό μας, ο οποίος αποτελεί και το πιο ολοκληρωμένο σύστημα, ως υποσύστημα, αναμφίβολα, ευρύτερων υπερσυστημάτων, όπως λ. χ. η οικογένεια, η κοινωνία, η Φύση, ο πλανήτης Γη, το Σύμπαν. Ο οργανισμός μας ως σύστημα απαρτίζεται, όπως είναι γνωστό, από πολλά υποσυστήματα, όπως το σκελετικό, το μυϊκό, το νευρικό, το αναπνευστικό, το κυκλοφορικό, το ορμονολογικό, το πεπτικό, αλλά και το εγκεφαλικό, το νοητικό, το εαυτογνωσιακοσυνειδησιακό, των διάφορων αισθήσεων κλπ. κλπ.
Για την αρμονική λειτουργία και την ομαλή-γόνιμη ανάπτυξη κάθε συστήματος είναι αναγκαία η ιεραρχημένη συνεργασία όλων των υποσυστημάτων του και με αυτή την έννοια όλα είναι το ίδιο σπουδαία. Υπάρχουν όμως κάποια υποσυστήματα που θεωρούνται ζωτικής σημασίας, όπως και κάποια άλλα, όπως ο εγκέφαλος, που έχουν την ευθύνη του συντονισμού και των αποφάσεων που θεωρούνται κυρίαρχα.
Σημαντικό είναι, τέλος, το ζήτημα του σκοπού της ύπαρξης και της λειτουργίας κάθε συστήματος, γιατί από αυτόν προσδιορίζεται τόσο η ποιότητα, όσο και το αποτέλεσμα.

2. Για το ρόλο του Τραπεζικού Συστήματος στην καπιταλιστική Οικονομία

Ας έρθουμε λοιπόν στο, από πολλά υποσυστήματα απαρτιζόμενο, καπιταλιστικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα, στο οποίο το κυρίαρχο υποσύστημα είναι το Κεφάλαιο και ο σκοπός είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους και του πλούτου των κεφαλαιοκρατών. Ο ρόλος του τραπεζικού συστήματος σε συνθήκες καπιταλισμού είναι βέβαια ζωτικής σημασίας, αλλά δεν είναι κυρίαρχος, γιατί απλούστατα οι τράπεζες υπάρχουν, ως νομικά πρόσωπα και οικονομικά εργαλεία, για να και όσο εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μετόχων τους και κύρια του μετόχου ή των μετόχων που κατέχουν το 50%+1 των μετοχών. Συνεπώς η πολιτική των τραπεζών δεν είναι παρά η πολιτική του Κεφαλαίου και όπως το πεπτικό ή το κυκλοφορικό σύστημα δεν δουλεύουν για τον εαυτό τους έτσι και το τραπεζικό σύστημα δεν δουλεύει για τον εαυτό του, αλλά για το δημιουργό του, δηλαδή για το Κεφάλαιο.
Ζούμε μια ακόμα κρίση του κεφαλαιοκρατικού συστήματος και μάλιστα μια γενικευμένη κρίση του, η οποία προκαλεί αβάστακτη κακουχία σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, με κίνδυνο να την οδηγήσει στην αμφισβήτηση του συστήματος συνολικά και ενδεχόμενα στην αναζήτηση ενός άλλου καλύτερου κοινωνικοοικονομικού συστήματος, απαλλαγμένου από την καταστροφική βουλιμία του Κεφαλαίου. Αυτή είναι η στιγμή που το Κεφάλαιο, ως το διανοητικό, κυρίαρχο και αποφασιστικό κέντρο του καπιταλιστικού συστήματος επιστρατεύει τα βοηθητικά συστήματα των αχυρανθρώπων παραπληροφόρησης της ανθρωπότητας, από τα ΜΜΕ, τους επαγγελματίες πολιτικούς, μερικούς νομπελίστες οικονομολόγους και πανστρατιές οικονομολογούντων παπαγάλων, οι οποίοι για να αποδειχθούν άξιοι των αποδοχών τους θα πρέπει να φορτώσουν την κρίση του καπιταλισμού στο «τραπεζικό σύστημα». Το αποτέλεσμα είναι «δεδομένο». Θα ρίξουν όλοι τους τη πέτρα του αναθέματος στους κακούς «τραπεζίτες». Ο Αβραάμ-Κεφάλαιο θα θυσιάσει και πάλι μερικούς από τους γιούς του τους Ισαάκ-Τραπεζίτες και, έτσι πιστεύει τουλάχιστο πως, η ανθρωπότητα θα «χάψει» και πάλι το παραμύθι, οπότε με μερικές τράπεζες και τραπεζίτες λιγότερους το Κεφάλαιο θα συνεχίσει την καταστροφική του πορεία. Μπορεί να συμβεί κι’ έτσι. Όμως ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει με την τρέχουσα κρίση του καπιταλισμού.
Λένε πως η κρίση είναι «κρίση του τραπεζικού συστήματος» και πιο συγκεκριμένα, «χρηματοπιστωτική κρίση» ή «κρίση ρευστότητας», που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι δεν υπάρχει «ρευστό χρήμα» για να ενεργοποιήσει την παραγωγή, αλλά και την κατανάλωση. Ας το αναλύσουμε.
• α. Όταν λένε δεν υπάρχει ρευστό για την παραγωγή δεν εννοούν φυσικά ότι δεν υπάρχουν κεφάλαια για την παραγωγή εξοπλισμών και συστημάτων κυριαρχίας και καταστροφής, που γίνεται από το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, αλλά εννοούν ότι δεν υπάρχουν κεφάλαια για την παραγωγή αγαθών διατροφής, ευημερίας, πολιτισμού και ειρήνης, η οποία γίνεται από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
• β. Και όταν λένε δεν υπάρχει ρευστό χρήμα για την τόνωση της κατανάλωσης δεν εννοούν φυσικά την κρατική κατανάλωση, τις δαπάνες για εξοπλισμούς και τις τεράστιες πολεμικές δαπάνες, αλλά εννοούν την όλο και αυξανόμενη αδυναμία των εργαζόμενων να προμηθευτούν τα αναγκαία αγαθά για τη συντήρησή τους και για τη συντήρηση των οικογενειών τους.
Το ερώτημα που προκύπτει όμως είναι, πως συμβαίνει και ενώ, όπως δείχνουν οι επίσημες στατιστικές, από τη μια μεριά το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, δηλαδή ο συνολικός πλούτος της κοινωνίας αυξάνεται, το εμπόριο διευρύνεται και οι Κεντρικές Τράπεζες κόβουν και κυκλοφορούν χρήμα στην «αγορά», από την άλλη μεριά να λιγοστεύει μέχρι κα να «σπανίζει» του ρευστό χρήμα;

3. Για το χαρακτήρα της τρέχουσας καπιταλιστικής κρίσης

Για να προσεγγίσουμε την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα θα πρέπει να κατανοήσουμε τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, στα πλαίσια μιάς εθνικής οικονομίας και κατ’ αναλογία στα πλαίσια της παγκόσμιας οικονομίας, όπου το Εισόδημα = Κατανάλωση + Αποταμίευση (Ε=Κ+Α), όπου, υπό κανονικές συνθήκες, Αποταμίευση, δηλαδή Πλεόνασμα = Επενδύσεις (Α=Επ), εξίσωση που μπορεί να εμφανιστεί και στη μορφή Α=Ε-Κ=Επ.
Το τραπεζικό σύστημα έρχεται να διαχειριστεί το Α=Επ., δηλαδή το κοινωνικό πλεόνασμα της οικονομίας, το οποίο το παραλαμβάνει με τη μορφή των αποταμιευτικών καταθέσεων και το διαθέτει με τη μορφή των χορηγήσεων (δανείων) για τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της κοινωνίας με τη μορφή νέων επενδύσεων, εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων και χρηματοδότηση εμπορικών δραστηριοτήτων, αλλά και για την ενίσχυση της ζήτησης με τη μορφή των καταναλωτικών και διάφορων άλλων δανείων, η οποία λογικά επιστρέφει ως διευρυμένη παραγωγή.
Αυτή η διαδικασία αποτελεί βασική παράμετρο της διαδικασίας διευρυνόμενης αναπαραγωγής της οικονομίας, η οποία φυσικά σταματάει, όταν τον Α βαίνει μειούμενο και τείνει προς το μηδέν (Α--->0), οπότε εμφανίζονται οικονομικές κρίσεις και η οικονομία εισέρχεται σε αυτό που λέμε ύφεση, δηλαδή εισέρχεται σε φάση συρρίκνωσης η οποία αποτυπώνεται σε συνεχόμενους αρνητικούς δείκτες ανάπτυξής της, φαινόμενο που αποκαλείται και αποανάπτυξη.
Δεν είναι δυνατό στα πλαίσια αυτού του άρθρου να κάνουμε μια διεξοδική ανάλυση των επιμέρους προσδιοριστικών παραμέτρων του Κ και του Α, όπως Κ του κράτους και της κυβέρνησης, Κ των επιχειρήσεων και Κ των νοικοκυριών, ή Α του κράτους και της κυβέρνησης, Α των επιχειρήσεων και Α των νοικοκυριών αντίστοιχα. Είναι όμως σημαντικό να παρατηρήσουμε πως τόσο το Κ όσο και το Α του κράτους και της κυβέρνησης, αλλά και της μεγάλης πολεμικής βιομηχανίας αυξάνονται σταθερά και θεαματικά, όπως λ. χ. στις τράπεζες, όπου τα κέρδη αυξάνονται ακόμα και σε περίοδο «κρίσης ρευστότητας», σε ποσοστά προκλητικά μεγάλα που ξεπερνούν κατά πολύ τα ποσοστά που για τον παραδοσιακό βιομηχανικό καπιταλισμό του 18ου και του 19ου αιώνα, θεωρούνταν παράνομη αισχροκέρδεια. Αντίθετα τόσο το Κ όσο και το Α μειούται σταθερά στον τομέα της οικονομίας που παράγει καταναλωτικά αγαθά, αγαθά διατροφής, ευημερίας, πολιτισμού και ειρήνης καθώς επίσης βαίνουν δραματικά μειούμενα, τα Κ και τα Α, στα νοικοκυριά, δηλαδή στις τάξεις των εργαζόμενων, αυτών που με την εργασία τους παράγουν το συνολικό πλούτο της οικονομίας.

Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι, πως τελικά δεν υπάρχει κρίση ρευστότητας, αλλά:
• α Κρίση υπερπαραγωγής πολλών αλλά συνήθως άχρηστων ανταλλακτικών αξιών, όπως λ. χ. πολεμικά υλικά, προπαγάντα και παραπλανητική διαφήμιση, κοσμήματα σύμβολα «κοινωνικού status» πλασματικής αξίας, που είναι ξένες και συχνά και σε βάρος των ανθρώπινων και των κοινωνικών αναγκών, ενώ από την άλλη μεριά το σύστημα παράγει περιορισμένες ποσότητες και σε χαμηλές ποιότητες αξίες χρήσης, όπως λ. χ. τρόφιμα και λοιπά είδη πρώτης ανάγκης, υποδομές έρευνας, υγείας, παιδείας και πολιτισμού, με αποτέλεσμα να φυτοζωεί και να λιμοκτονεί υλικά και πνευματικά το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, κι’ αυτό γιατί στον καπιταλισμό η παραγωγή δεν υπακούει στις ανθρώπινες και στις κοινωνικές ανάγκες, αλλά εξυπηρετεί αποκλειστικά την βίαιη και την ασύστολη κερδοφορία του Κεφαλαίου, η οποία εμφανίζεται, ως
• β. Κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαιοποιημένων και μη παραγωγικά επανεπενδυομένων Κερδών, τα οποία αποκτώνται με ανορθόδοξες μεθόδους «νόμιμης» κερδοσκοπίας ή/και παράνομης τοκογλυφίας και κερδοσκοπίας, αποσύρονται από την κυκλοφορία και από κοινωνικό πλεόνασμα, σε μορφή χρήματος, μετατρέπονται, σε συσσωρευμένο ιδιωτικό πλούτο, σε αδρανοποιημένα Κεφάλαια και σε μεγάλες ιδιωτικές ακίνητες περιουσίες, που εκφράζονται και ως
• γ. Κρίση υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης και μεγάλης ανισοκατανομής του πλούτου, φαινόμενο που βρίσκεται σε ευθεία αναλογία με την ίδια τη φύση του καπιταλισμού, σύμφωνα με την οποία η Αμοιβή του Κεφαλαίου, το Κέρδος δηλαδή, πιέζει προς τα κάτω, προς το μηδέν την αμοιβή της Εργασίας, το Μισθό δηλαδή, διαδικασία που εκφράζεται με την εξίσωση Α= Κέρδη+Μισθοί (Α=Κε+Μ). Αυτή τη διαδικασία την απεικονίζει η εξίσωση Κε.+Μ=1, πράγμα που αποτυπώνει και τη σχέση μεταξύ Κερδών και Μισθών, δηλαδή ουσιαστικά τη σχέση μεταξύ Κεφαλαίου και Εργασίας, στα πλαίσια της οποίας το Κεφάλαιο, ως η κυρίαρχη και αποφασιστική δύναμη στο καπιταλιστικό σύστημα πιέζει τα Κέρδη προς τα πάνω, προς τη μονάδα που σημαίνει πως πιέζει τους Μισθούς προς τα κάτω, προς το Μηδέν (Μ0).
Αν αυτή τη διαδικασία τη μεγεθύνουμε από το επίπεδο της όποιας καπιταλιστικής επιχείρησης στο περιφερειακό, στο εθνικό, στο ηπειρωτικό και στο οικουμενικό επίπεδο τότε θα κατανοήσουμε και την αιτία της βίαιης, της αντικοινωνικής, της αντιαναπτυξιακής, της παράνομης, της καταστροφικής και της απάνθρωπης ανισοκατανομής του παγκόσμιου πλούτου, όπως αυτή αποτυπώνεται και στις αντίστοιχες εθνικές και παγκόσμιες στατιστικές του ΟΗΕ, σύμφωνα με τις οποίες ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο βίαια στα χέρια ελάχιστων χωρών και ελάχιστων ανθρώπων του πλανήτη.
Για να γίνει ακόμα περισσότερο κατανοητή η αφαιμακτική λειτουργία του καπιταλιστικού τραπεζικού συστήματος, θα μπορούσαμε, απλοποιώντας το, να το συγκρίνουμε με ένα αρδευτικό, ή και υδροδοτικό σύστημα που κατασκευάζεται για να αρδεύει ή να υδροδοτεί αδιάκοπα και σύμφωνα με τις επιμέρους ανάγκες, κάποια πεδιάδα ή μια πολιτεία, στο οποίο όμως οι κατασκευαστές του πρόβλεψαν ειδικές κρυφές παροχές για να κλέβουν, με τη συνενοχή των υπαλλήλων τους νερουλάδων (τραπεζιτών), όσο περισσότερο νερό (πλούτο) μπορούν, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή τα εναπομείναντα αποθέματα να μην επαρκούν (κρίση ρευστότητας) για την κάλυψη των αναγκών της υπόλοιπης κοινωνίας.
Όταν όμως τα κέρδη απορροφούν ολόκληρο, ή το μεγαλύτερο μέρος του οικονομικού πλεονάσματος, χωρίς να επανεπενδύονται παραγωγικά και οι μισθοί βαίνουν μειούμενοι, σε βαθμό που δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές βιοτικές ανάγκες του εργαζόμενου πληθυσμού, τότε η Εργασία σπρώχνεται στο περιθώριο της οικονομίας και κατά συνέπεια και της κοινωνίας, οπότε δεν απειλείται απλά η αστική Δημοκρατία και οι βασικές ανθρώπινες ελευθερίες από ένα επερχόμενο καπιταλιστικό φασισμό, αλλά απειλείται η ίδια η ανθρωπότητα και ο πολιτισμός της από την επερχόμενη καπιταλιστική βαρβαρότητα, την οποία στις μέρες μας την αποκαλούν και «παγκοσμιοποίηση της οικονομίας», εννοώντας προφανώς την παγκοσμιοποίηση του Κεφαλαίου.
Η δυναμική αυτής της κρίσης ανισοκατανομής του πλούτου και κατά συνέπεια της ανισοκατανομής της εξουσίας και των ευκαιριών, εκφράζεται σε τοπικό, εθνικό, ηπειρωτικό και σε οικουμενικό επίπεδο και ως κοινωνική κρίση αντιπαλότητας μεταξύ των δυνάμεων του Κεφαλαίου και των δυνάμεων της Εργασίας, η οποία συχνά σκόπιμα διαστρέφεται και κρύβεται πίσω από τοπικές ή και ευρύτερες ενδοκαπιταλιστικές πολεμικές συγκρούσεις για το ξαναμοίρασμα της παγκόσμιας αγοράς και την παγκόσμια ηγεμονία, αλλά και ως υποκινούμενες «εμφύλιες συγκρούσεις» με φυλετικό, ή θρησκευτικό μανδύα, οι οποίες εντάσσονται στην ίδια πάντα λογική της «διευθέτησης» των αγορών.

4. Οι G20, η «επανίδρυση του καπιταλισμού» και η επιτάχυνση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης του Κεφαλαίου. Ο παγκόσμιος Φασισμός προελαύνει.

Η τρέχουσα κρίση τείνει, εξαιτίας της έκτασής της, αλλά και του βάθους της να εκφραστεί ως γενικευμένη ταξική σύγκρουση μεταξύ Κεφαλαίου και Εργασίας στην οποία αναγκαστικά, (με βάση τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, σύμφωνα με τα οποία περίπου το 20% του πληθυσμού του πλανήτη σφετερίζεται το 80% και πλέον του παγκόσμιου πλούτου), θα αντιπαραταχθούν τα τέσσερα πέμπτα (4/5) της εκμεταλλευόμενης και λιμοκτονούσας ανθρωπότητας απέναντι στο ένα πέμπτο (1/5) των εκμεταλλευτών και εξουσιαστών.
Αυτή την εξέλιξη τη βλέπουν τα κέντρα της καπιταλιστικής εξουσίας να έρχεται και κάνουν ότι μπορούν να τη σταματήσουν ή τουλάχιστο να την ελέγξουν και να τη φρενάρουν ή να την αποπροσανατολίσουν. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η χρέωση της κρίσης στο κακό τραπεζικό σύστημα, στα “golden boys” και στις ανίκανες κυβερνήσεις, δηλαδή στο σαμάρι και το πολύ-πολύ στο γάιδαρο, όχι όμως στο αφεντικό, στον αποκλειστικά υπεύθυνο, δηλαδή στο σκληρό πυρήνα του καπιταλισμού που χρησιμοποίησε το τραπεζικό σύστημα, τις διοικήσεις του και τις κυβερνήσεις του για να οργανώσουν αυτή την καταστροφική λεηλασία σε βάρος της Φύσης, αυτή τη ληστεία σε βάρος της ανθρωπότητας και αυτό το έγκλημα σε βάρος του ανθρώπινου πολιτισμού.
Αυτές τις μέρες οι πολιτικοί εκπρόσωποι του Κεφαλαίου, οι κυβερνήτες των 20 πλουσιότερων χωρών του κόσμου συναντήθηκαν, ως G20, στα γαλλογερμανικά σύνορα, για να «αντιμετωπίσουν την κρίση» και να δώσουν λύσεις. Η συμφωνία στην οποία κατάληξαν δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα συμβιβαστικό ελιγμό των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής, για να ξαναβάλουν στη λογική του αμερικανισμού και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης του Κεφαλαίου τους πολιτικούς εκφραστές του μεγάλου ευρωπαϊκού Κεφαλαίου και κατ’ ανάγκη και τους πολιτικούς εκφραστές των υπόλοιπων εθνικών Κεφαλαίων. Από αυτή την άποψη η πρόσφατη σύνοδος των G20 ήταν μια ανάσα, αν δεν ήταν μια νίκη του αμερικανισμού και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και γι’ αυτό ήταν μια ακόμα ήττα των Λαών και της Ανθρωπότητας, στο βαθμό που περίμεναν κάτι διαφορετικό.
Για την επιτυχία του νέου σχεδίου του αμερικανισμού, (New Obama-Deal), δηλαδή για την επιτάχυνση της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης βρέθηκε ξαφνικά και κατ’ αρχή «ρευστό» της τάξης του ενός και πλέον τρισεκατομμυρίου Δολαρίων, (πέρα από τα τρισεκατομμύρια που αθροιστικά οι επιμέρους κυβερνήσεις ξαφνικά βρήκαν και διαθέτουν «για τη στήριξη των τραπεζών» τους), για να «ξαναπάρει μπροστά η καπιταλιστική οικονομία», χωρίς να θιγεί η φιλοσοφία για την «ελεύθερη αγορά» και την αχαλίνωτη κερδοσκοπία, χωρίς να απαλλαγούν από τα ιμπεριαλιστικά χρέη και να ενισχυθούν παραγωγικά οι καθυστερημένες οικονομίες των χωρών της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας και χωρίς να γίνει λόγος ούτε και γι’ αυτή την μέχρι πρόσφατα αποδεκτή κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική πρόνοια, κοινωνική ασφάλιση, πολύ περισσότερο δε δεν έγινε λόγος για ένα στοιχειώδη κοινωνικό έλεγχο της οικονομίας.
Αντίθετα συμφώνησαν μεταξύ των άλλων:
1. Να αποφύγουν με κάθε τρόπο και κάθε μορφής κρατικού παρεμβατισμού και να αφήσουν «την αγορά να κάνει τη δουλειά της», όπως ακριβώς την έκανε μέχρι σήμερα !.
2. Να διευρύνουν το καθεστώς των «ευέλικτων σχέσεων εργασίας» για την «αποκατάσταση της απασχόλησης» και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας σε βάρος της Εργασίας..
3. Να αναβαθμίσουν το ρόλο και να ενισχύσουν με τεράστια ποσά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που στραγγαλίζει τις οικονομίες των χωρών που αρνούνται να ενταχθούν στην ιμπεριαλιστική ηγεμονία.
4. Να βάλλουν τις βάσεις για ένα παγκόσμιο νόμισμα με το Special Drawing Rights (Ειδικά Δικαιώματα Ανάληψης κονδυλίων), από τους «πρόθυμους», που εκδίδεται αποκλειστικά από το αμερικανοελεγχόμενο ΔΝΤ, γιατί έτσι το ΔΝΤ θα λειτουργεί ως το χρηματοπιστωτικό Βατικανό της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, αλλά και γιατί έτσι θα διευκολυνθούν τα σχέδια των ΗΠΑ να αντικαταστήσουν κάποια στιγμή το υποτιμημένο Δολάριο με το Americo(;), το κοινό νόμισμα των χωρών της Κεντρικής και Βόρειας Αμερικής, γιατί είναι προφανές πως με ένα αποδυναμωμένο νόμισμα υπονομεύονται τα σχέδια για την παγκόσμια αμερικανική ηγεμονία.
5. Να ενισχύσουν το ρόλο του αμερικανοελεγχόμενου Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, προφανώς για τη διατήρηση των άνισων όρων εμπορίου και του συγκεκριμένου ιμπεριαλιστικού παγκόσμιου καταμερισμού της εργασίας, που φέρνει πλούτο στους λίγους και φτώχεια στους πολλούς.
6. Να «ελέγξουν τους φορολογικούς παράδεισους», αλλά δεν είπαν κουβέντα για τους κερδοσκοπικούς παράδεισους της απλήρωτης εργασίας στις χώρες-παιδικά κάτεργα, για τη βρώμικη οικονομία και την παραοικονομία, όπως λ. χ. το δουλεμπόριο, τα ναρκωτικά, το λαθρεμπόριο όπλων, το σεξεμπόριο γυναικών και παιδιών κλπ. κλπ.
Με αυτή την αλαζονική και τόσο αντιφατική συμφωνία οι G20 γιόρτασαν πανηγυρικά όλοι μαζί, χοροστατούντων του Σαρκοζί, της Μέρκελ, του Μπράουν και του Ομπάμα, την «επανίδρυση του καπιταλισμού», παραδίδοντας ουσιαστικά την εργαζόμενη κοινωνία στην αρπακτική «ηθική του καπιταλισμού» και την ανθρωπότητα στο έλεος της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας των 20, με πλανητάρχη κοινής αποδοχής τον Barack Hussein Obama. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί αυτή παραιτήθηκε από το δικαίωμα να είναι ευρωπαϊκή.
Και ως κυνικοί ρεαλιστές, οι πολιτικοί εκφραστές του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Κεφάλαιου, οι G20, απόφυγαν να ανοίξουν διάλογο ακόμα και με τη Διεθνή της Σοσιαλδημοκρατίας και τις προτάσεις της για «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», για «εξανθρωπισμό της παγκοσμιοποίησης»και για «πράσινη ανάπτυξη» και φυσικά δεν στενοχωρήθηκαν καθόλου για την απουσία εκπροσώπων-εκφραστών του συντελεστή Εργασία από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, των ταξικά ευνουχισμένων εργατικών συνδικάτων και της παραδοσιακής τριτοτεταρτοδιεθνιστικής Αριστεράς, γιατί γοητευμένοι από τη γκλαμουριά της μπουρζουαζίας και του αστικού κοινοβούλιου αποκοιμήθηκαν, οπότε η ιστορία τους έκοψε το φως.
Είναι προφανές πως το παγκόσμιο Κεφάλαιο γεφύρωσε προς το παρόν τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και προχωράει, ως παγκόσμιος Φασισμός, στη συγκρότηση ενός ενιαίου παγκόσμιου αντιλαϊκού μετώπου για την επικείμενη σύγκρουσή του με τις δυνάμεις της απελπισμένης και γι’ αυτό εξεγειρόμενης Εργασίας. Προφανές είναι ακόμα πως αυτή η νέα ενδοκαπιταλιστική ανακωχή δεν θα κρατήσει πολύ, γιατί όπως η ιστορία διδάσκει αυτές οι λυκοσυμμαχίες κρατάνε όσο να ξαναμπούν στο τραπέζι οι αξιώσεις του επόμενου διεκδικητή της παγκόσμιας ηγεμονίας, πράγμα που σημαίνει πως ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος, αυτή τη φορά μεταξύ Ανατολής και Δύσης θα ανοίξει νέες πληγές στο σώμα και στην προοπτική της Ανθρωπότητας. Προφανές είναι τέλος πως αυτή η κρίση δεν είναι τελικά μια κρίση οικονομική δηλαδή μια δυσλειτουργία του καπιταλισμού και πολύ περισσότερο δεν είναι μια κρίση του τραπεζικού συστήματος, αλλά είναι μια κρίση βαθύτατα πολιτική, μια κρίση που αγγίζει το βασικό κύτταρο, την ίδια την υπαρξιακή ουσία του καπιταλιστικού κοινωνικοοικονομικού συστήματος η οποία προκαλείται από το σκληρό πυρήνα του ιμπεριαλιστικού (ηγεμονικού) κεφαλαίου με στόχο τον ακόμα μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό του παγκόσμιου πλούτου και γι’ αυτό είναι μια κρίση συστημική. Και σαν συστημική κρίση θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε καινούργιες, σκληρότερες από τις προηγούμενες περιπέτειες, γιατί ο στόχος είναι η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση να ταυτιστεί με την αμερικανική ηγεμονία. Οι πρόσφατες κινήσεις του εκπροσώπου αυτού του σκληρού πυρήνα, του Ομπάμα, δείχνουν πως βρισκόμαστε στη φάση όπου ο ηγεμόνας καλεί την Ανατολή και την Ασία (η Ευρωπαϊκή Ένωση προσκύνησε ήδη ερήμην των Λαών), σε απομάκρυνση από την Ευρασία και σε υποταγή, γιατί η επόμενη φάση θα είναι η σύγκρουση, αρχικά με τους μικρούς, όπως λ. χ. Συρία, Βόρεια Κορέα και Ιράν και στη συνέχεια με τη Ρωσία και την Κίνα που ακόμα αντιστέκονται και κάνουν όνειρα μέσο της «Συνεργασίας της Σαγκάης», τουλάχιστον για μια «Ασία που θα ανήκει στους Ασιάτες».
Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις οι Λαοί, που θυσιάζονται καθημερινά στο βωμό των ενδοκαπιταλιστικών συγκρούσεων για την παγκόσμια κυριαρχία του αμερικάνικου ή του κινέζικου ιμπεριαλιστικού ηγεμονισμού, λογικό είναι να υποθέσουμε ότι θα αρχίσουν να σκέπτονται ένα κάποιο αντιηγεμονικό μέλλον , ένα μέλλον δικό τους χωρίς αφεντικά και ηγεμόνες. Για τις Δυνάμεις της Εργασίας αυτή η σύγκρουση θα πάρει πολλές μορφές, από την αυθόρμητη αντίδραση, την ανοργάνωτη εξέγερση και την τυφλή σύγκρουση, μέχρι στην επώδυνη πορεία της, να συνειδητοποιηθεί πως το οριστικό ξερίζωμα των καταστροφικών καπιταλιστικών κρίσεων δεν είναι υπόθεση μόνο των δυνάμεων της Εργασίας, αλλά και των δυνάμεων της Επιστήμης και του Πολιτισμού, ολόκληρης της κοινωνίας σε τοπική, εθνική περιφερειακή και οικουμενική κλίμακα, δηλαδή είναι υπόθεση ολόκληρης της ανθρωπότητας και συνεπώς γίνεται υπόθεση μιάς Νέας Ριζοσπαστικής Αντικαπιταλιστικής, Αντιιμπεριαλιστικής Οικουμενικής Ουμανιστικής Αριστεράς με στρατηγικό στόχο την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και με όραμα τη σωτηρία του πλανήτη, την πρόοδο της Ανθρωπότητας και έναν καλύτερο κόσμο, τον Οικουμενικό Αταξικό Ουμανισμό.

Αλαβάνοι: Η ανοησία και ο καιροσκοπισμός χωρίς όρια και σε διατεταγμένη υπηρεσία

Πηγή: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=20282#20282


Όταν μια κοτσάνα επιχειρείς να την καλύψεις αραδιάζεις και συνθέτεις ανοησίες. Μέσα σε αυτή την επελαύνουσα ηλιθιότητα αποκαλύπτεις και το κυνικό ιδεολογικό και πολιτικό σου πρόσωπο.

Η ομάδα των Αλαβάνων αυτό-αποκαλύπτεται. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι όλοι αυτοί εκτελούν διατεταγμένοι υπηρεσία, προπαγανδίζοντας ωμά και κυνικά, χωρίς προσχήματα και καμία συστολή, τα ιδεολογήματα της Αυτοκρατορικής, φασιστικής σκέψης.

Διαβάστε την παρακάτω παράγραφο της «Αυγής»:

«Δεν χρειάζονται όμως όλα αυτά. Δεν χρειάζεται η ανάλυση της «Βίας» κι όχι της «Βιάς». Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν ξεκινά με το «Σε γνωρίζω από την κόψη / του σπαθιού την τρομερή», μια εικόνα πολύ πιο εφιαλτική από τις κουκούλες, τα μολότοφ και τα γκαζάκια. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Ύμνος στην Ελευθερία έχει γραφεί με βάση τα σκληρά γεγονότα της άλωσης της Τριπολιτσάς γι’ αυτό συναντάς σε κάθε στίχο σχεδόν όρους ακραίας βίας. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει η Ελευθερία του Σολωμού έχει τρομακτικά χαρακτηριστικά».

Δύο μόνο παρατηρήσεις:

Πρώτη παρατήρηση:

Παραληρηματική βλακεία και κυνική πράξη βεβήλωσης της Επανάστασης. Γιατί είναι πράξη βεβήλωσης της Επανάστασης να την ταυτίζεις με την κουκουλοφόρικη φασιστική υστερία της καταστροφής, της φωτιάς και της τυφλής βίας του μηδενισμού.

Είναι βλασφημία αποτρόπαια να βάζεις στον ίδιο χώρο τους δημιουργούς και τους ποιητές του Έπους που προκάλεσαν το θαυμασμό όλου του κόσμου και βελόνιασαν την αγωνιστικότητα των λαών, με τους κουκουλοφόρους σατράπες της καταστροφικής και πυρομανούς αυθάδειας.

Είναι αντιδραστική σοφιστεία, από τις πλέον φαιές, ένας αυτό-αποκαλούμενος «αριστερός» να εξισώνει τη «Βία, μαμή της ιστορίας» (Μαρξ) με τις ωμές πράξεις βίας των δυναστών και των εκτελεστικών τους οργάνων (οι κουκουλοφόροι είναι ενεργούμενα των καθεστωτικών μηχανισμών).

Είναι κακουργηματική ιστορική ισοπέδωση το δόλιο τέχνασμα που εξισώνει την Επανάσταση με την τυραννία, τους ήρωές της με τα «τάγματα εφόδου» των φασιστικών δομών εξουσίας, τη σκλαβιά με τον αγώνα για την Ελευθερία, τους θύτες με τα θύματα, το θάνατο ενός αγωνιστή με το θάνατο ενός τυράννου δημίου του.

Σε τέτοιες ύπουλες εξισώσεις μόνο οι ραγιάδες του αμερικανισμού προβαίνουν ασύστολα σήμερα, σε διατεταγμένη υπηρεσία.



Δεύτερη παρατήρηση.

Η προσβλητική περιφρόνηση της σκέψης και των αγωνιστικών αξιών (η βλακεία και ο αμοραλισμός) συνοδεύεται πάντα και τον αχαλίνωτο καιροσκοπισμό.

Χαρακτηρίζουν την ποίηση του Σολωμού σαν ποίηση «ακραίας βίας» και τα επαναστατικά γεγονότα που την ενέπνευσαν τα χαρακτηρίζουν «εικόνες πιο εφιαλτικές» από τους κουκουλοφόρους.

Ποιοι;

Οι υμνητές των κουκουλοφόρων!!!

Αυτοί που ανήγαγαν τη κουκούλα σε αγωνιστική ιδεολογία!!!

Αυτοί που χαρακτήρισαν την κουκουλοφόρικη καταστροφική υστερία σαν τη μεγαλύτερη «εξέγερση» της νεολαίας στην ελληνική ιστορία!!!



Θυμόμαστε όλοι τους ύμνους των Αλαβάνων υπέρ αυτής της «εξέγερσης» της ακραίας γκανγκστερικής Βίας, εκείνες τις εφιαλτικές μέρες.

Τώρα, που πρέπει να στιγματιστεί η Επανάσταση του 1821, οι ήρωές της και οι ποιητές της, το παίζουν φανατικοί εχθροί της «ακραίας βίας»Ο καιροσκοπισμός κτυπάει κόκκινο. Και αγκαλιά με τη θηριώδη ανοησία «εκτελεί» διατεταγμένη υπηρεσία…