12/4/09

ΚΥΠΡΟΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 5Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ

Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες,


Την Παρασκευή 24 Απριλίου στις 7:00 μ.μ. μπροστά στο συρματόπλεγμα της ντροπής στο Λήδρα Πάλας στη Λευκωσία, θα αποτίσουμε ΦΟΡΟ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ στην Επέτειο του ΟΧΙ του Κυπριακού Ελληνισμού ενάντια στο καταστροφικό για την Κύπρο μας Σχέδιο Ανάν.

Σας καλούμε όλους εκεί για να διαδηλώσουμε την αποφασιστικότητά μας ότι ΔΕΝ ΘΑ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΜΕ μπροστά στην αλαζονεία του Τούρκου εισβολέα και κατακτητή και ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ στα ανθρώπινα δικαιώματά μας όπως αυτά καθορίζονται από το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες. Η ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ θα σημάνει και πάλι σύντομα για ολόκληρη την Κύπρο μας. Γιατί φανερός και ξεκάθαρος είναι και τώρα ο κίνδυνος επιβολής μιας άδικης και παράνομης λύσης, μιας λύσης με Παρθενογένεση ενός Πολιτειακού Εκτρώματος που θα ενταφιάζει την εθνική μας καταγωγή, θα καταλύει τη Δημοκρατία, θα τσιμεντώνει τον φυλετικό – ρατσιστικό διαχωρισμό των πολιτών.

Κύπριε συμπατριώτη, εσύ που με την ψήφο σου στο Δημοψήφισμα του 2004 ΔΙΕΣΩΣΕΣ την Κυπριακή Δημοκρατία και την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ σ’ αυτή τη γη, καλείσαι τώρα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΄Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ, να υπερασπιστείς και πάλι τα Δίκαια και τα Δικαιώματά σου.

Ελάτε να στείλουμε ένα μήνυμα ότι απορρίπτουμε κάθε μορφής υποχωρήσεις οι οποίες δεν διασφαλίζουν ή αποκαθιστούν τα δικαιώματά μας.

Το Συλλαλητήριο οργανώνουν δεκάδες Κινήσεις, Σωματεία και Οργανώσεις. Με ζωντανή αγωνιστική μουσική και τη συμμετοχή του μεγάλου κρητικού λυράρη, Πάρη Περισυνάκη. Μαζί μας και μεγάλη αποστολή από την Ελλάδα.

Ας δώσουμε όλοι μαζικά το παρόν μας στο Συλλαλητήριο της 24ης Απριλίου για να προειδοποιήσουμε ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ ο περήφανος λαός μας θα δεχθεί ΣΥΓΚΑΛΥΜΜΕΝΑ ΄Η ΟΧΙ ΣΧΕΔΙΑ ΤΥΠΟΥ ΑΝΑΝ.


Παρόντες ΟΛΟΙ: Λαός, Κόμματα και Εκκλησία.

Γραφείο Τύπου Συντονιστικής Επιτροπής : τηλ. 22 376046

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ Ν ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΠΟΤΕ…

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε απ τη ζωή τον περασμένο Δεκέμβρη.
Το δάκρυ του όμως θα μείνει ανεξίτηλο για να ποτίζει την ελπίδα και τα οράματά μας…
Το πολιτικό του ανάστημα η ιστορία θα το καταγράψει σαν τον πλέον αυθεντικό ορισμό του πολιτικού ανδρισμού…
Είναι το ανάστημα που κάθε σοβαρός αντίπαλος ξέρει να σέβεται και να τιμά γιατί αποτελεί τεκμήριο και του δικού του πολιτικού ανδρισμού και ταυτόχρονα σημαντική και πολύτιμη παρακαταθήκη.

Ωστόσο και το δάκρυ του και το ανάστημά του, θα ρίχνουν μόνιμα τη βαριά σκιά τους σ όλους αυτούς που δεν έμαθαν να δακρύζουν για πατρίδες, που δεν εμπνεύστηκαν και δεν ενέπνευσαν οράματα, που δεν έμαθαν να στέκονται όρθιοι απέναντι σ όλους αυτούς που τους ήθελαν σκυμμένους, προσκυνημένους και σκυθρωπούς.

Ο Τάσος Παπαδόπουλος απέδειξε πως και στις μέρες μας ο Γολιάθ είναι καταδικασμένος να βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια, όταν η μοίρα του τον αναγκάσει να κοιτάξει κατάματα τον όρθιο Δαυϊδ, που δεν διστάζει να του τρίψει στην απαίσια μούρη του, το δίκιο και την αλήθεια.

Ο Τάσος Παπαδόπουλος απέδειξε πως όταν έχεις οράματα και προσήλωση σ αυτά, ούτε σεισμοί έρχονται, ούτε καταποντισμοί που κάποιοι σκόπιμα επικαλούνται, είτε για να δικαιολογήσουν την ατολμία τους, είτε για να επιβάλουν τις λύσεις που τους βολεύουν.

Υπάρχει όμως δυστυχώς κι ένας λαός που δε τον τίμησε. Και είναι ο ίδιος ο λαός που λίγα χρόνια πρίν πανηγύριζε το θρίαμβο της αξιοπρέπειας του.

Είναι ο λαός που επέλεξε να ανακόψει – έστω και προσωρινά – μια πορεία θριάμβου της αξιοπρέπειας. Που επέλεξε να «δοκιμάσει» την άλλη λύση.

Ο λαός αυτός θα ξαναβρεί το δρόμο του, γιατί θα έρθει έτσι κι αλλιώς αντιμέτωπος με τα αδιέξοδα του. Οφείλουμε όμως να αναδεικνύουμε την ευθύνη του γι αυτά, όπως οφείλει κι ίδιος αυτή την ευθύνη κοιτώντας τον εαυτό του κατάματα να την αναλάβει.

Κρίση τώρα στο εσωτερικό του ΔΗΚΟ, γιατί η προεδρία Χριστόφια τσαλαβουτάει σε παραλλαγές του ΑΝΑΝισμού…

Διότι ότι δεν πέρασε τότε από την πόρτα, επιχειρείται να μπει σήμερα φτιασιδωμένο από τις κερκόπορτες…

Διότι τα νεοφώτιστα παληκάρια της ηγεσίας ξανάβαλαν πιθανά τις υψωμένες σημαίες στα συρτάρια διπλωμένες όπως όπως κι έχουν αρχίσει να επιδίδονται στο προσφιλές σπορ πολιτικής κλπ καριέρας… (όχι που δε θα έβρισκαν μιμητές τα δικά μας πρωτοπαλήκαρα…)

Μα δεν φαινόταν???
Δεν ήταν ξεκάθαρο???
Δεν ήταν αποκαλυπτική της μελλοντικής τακτικής όλων, η στάση που κράτησαν τις στιγμές που γραφόταν ιστορία???

Κάποιες στιγμές λοιπόν πρέπει και οι λαοί να μάθουν ν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες…