Του Θύμιου Παπανικολάου
Το «τριαντάφυλλο», για έναν αυθεντικό αριστερό είναι η σοσιαλιστική Επανάσταση και σε αυτό το ρυθμό χορεύουν.
Οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί» χορεύουν στους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης, της χρηματιστηριακής «πολυπολισμικότητας», των «ανοικτών συνόρων» και της επιδοτούμενης, «αντιρατσιστικής» υστερίας.
Το «τριαντάφυλλο» έχει αντικατασταθεί από τα δάφνινα στεφάνια του «αριστερού κύρους» τα οποία προεξοφλούνται στο χρηματιστήριο της νεοταξικής «δημοκρατίας».
Η σοσιαλιστική θεωρία έχει αντικατασταθεί από τα νέα ιδεολογήματα («ανθρώπινα δικαιώματα», «αντιρατσισμός», «γάμοι ομοφυλόφιλων», «μειονότητες» κ.λπ.) και τις «μυστικές συμφωνίες»: πολιτικάντικα εκλογικά παιχνίδια, ποικίλες επιδοτήσεις και κρατικές επιχορηγήσεις…
Η «επαναστατική δράση» «προήχθη» και αυτή: Φόρεσε κουκούλα!!! Βεβαίως, η επαναστατική δράση χωρίς εισαγωγικά δεν έχει μυστικά ούτε ποτέ φοράει κουκούλα.
Ό,τι είναι μυστικό και κουκουλοφόρικο ανήκει πάντα στην εξουσία, δηλαδή στην αντεπανάσταση. Και η μεταλλαγμένη «αριστερά» και τα «αριστερίστικα» υποπροϊόντα της στην εξουσία ανήκουν σήμερα… Δεν προκαλεί, συνεπώς, καμία έκπληξη ότι όλες αυτές οι «αριστερές» ποικιλίες έχουν αφομοιώσει όλα τα χαρακτηριστικά της εξουσίας. Το κυριότερο να μη σκέφτονται, να μη μελετούν, να μην παράγουν ιδέες. Σφετερίζονται, απλώς, το όνομα «αριστερά», παπαγαλίζουν κούφιες «επαναστατικές» ρητορείες και αναπαράγουν όλα τα ιδεολογικά υποπροϊόντα, σε διάφορες παραλλαγές και συσκευασίες, του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η αφετηρία μεταπήδησης από την Επανάσταση στην Αντεπανάσταση, από τον αριστερό επαναστάτη στον «αριστερό» έμπορα, από το αυθεντικό στο μεταλλαγμένο. Οι γνήσιοι αριστεροί λειτουργούν διαμετρικά αντίθετα από τους κάλπικους.
Οι πραγματικοί αγωνιστές ασκούν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζονται και στις γραμμές τους, μοχθούν να μάθουν να σκέφτονται, δεν επαναπαύονται ποτέ στις δάφνες τους και το κυριότερο: προσπαθούν, βάζοντας το μυαλό τους να πονέσει, να μελετήσουν και να επεξεργαστούν κάθε καινούργιο πρόβλημα, κάθε ιστορική φάση, κάθε λάθος και δεν μεθάνε από τις «επαναστατικές» φράσεις και τον τύπο των εννοιών. Ένας αγωνιστής της Αριστεράς δεν δένει ποτέ τις αποσκευές του, ούτε κολλάει καθεστωτικά ένσημα των δάφνινων στεφανιών. Έχει πάντα στημένο το βλέμμα και το αυτί στην εσωτερική κραυγή της κοινωνίας: «Εδώ είναι το τριαντάφυλλο, εδώ χόρεψε».
Μπορεί να μας παρουσιάσουν σήμερα, όλοι αυτοί οι«ήρωες» με τα αριστερά, αριστερίστικα και αντιεξουσιαστικά προσωπεία, μια, έστω υποτυπώδη εργασία που να θέτει και να αναλύει τα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας; Μια υποτυπώδη, έστω, ανάλυση για την αλλοδαπή εισβολή-κατοχή της Ελλάδας και τις συνέπειές της στον αγώνα για το σοσιαλισμό; Να μας αναλύσουν τέλος πάντων το τι είναι ο «αντιρατσισμός» και ο «αντιεθνικισμός»; Γιατί είναι γνωστό και έχει αναλυθεί από τους θεωρητικούς του μαρξισμού, ότι τόσο ο «εθνικισμός», όσο και ο «αντιεθνικισμός» (το ίδιο και με το «ρατσισμό») είναι ιδεολογίες της κυρίαρχης τάξης (εθνικής στο παρελθόν, πολυεθνικής σήμερα), ιδεολογίες που χρησιμοποιούνται ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντά τους.
Πώς, λοιπόν, παπαγαλίζουν όλοι αυτοί οι «αριστεροί ήρωες» τον «αντιεθνικισμό» και τον «αντιρατσισμό», αυτά τα νέα ιδεολογήματα του πλανητικού ιμπεριαλισμού; Εδώ αποκαλύπτεται, όχι μόνο ότι είναι παντελώς ανίκανοι να αρθρώσουν και υποτυπώδη θεωρητικό και πολιτικό λόγο, αλλά και ότι αποτελούν τους «χρήσιμους ηλίθιους», στην καλύτερη περίπτωση, της ιμπεριαλιστικής μυθολογίας. Βεβαίως, υπάρχει και η πληθώρα των επιδοτούμενων ποικιλιών που έχουν αναλάβει εργολαβικά την προώθηση αυτών των «αντιρατσιστικών» και άλλων ιμπεριαλιστικών μύθων. Εργολάβοι με «αριστερές» μεταμφιέσεις που παρασύρουν και εγκλωβίζουν με το σφετερισμό του «αριστερού κύρους» πολλούς αγνούς, αλλά αδαείς, άπειρους και αφελείς αγωνιστές.
Έργο όλων αυτών των εργολάβων είναι να διαφθείρουν την καλόπιστη νεολαία που είναι βυθισμένη μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας και να την εκπαιδεύουν μόνο στις κραυγές, στα συνθήματα και στους αφορισμούς. Και φυσικά στο να φοράνε κουκούλα, να καταστρέφουν, να καίνε και να σπέρνουν τυφλό μίσος.
Γι’ αυτό και «οργάνωσαν» και τον πλήρη εξευτελισμό του Θεοδωράκη. Τον εξευτέλισαν για αυτά που τόλμησε να διακηρύξει τελευταία και τον χρησιμοποιούν και σαν άλλοθι του καθεστωτικού «αντιρατσισμού».
Το «τριαντάφυλλο», για έναν αυθεντικό αριστερό είναι η σοσιαλιστική Επανάσταση και σε αυτό το ρυθμό χορεύουν.
Οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί» χορεύουν στους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης, της χρηματιστηριακής «πολυπολισμικότητας», των «ανοικτών συνόρων» και της επιδοτούμενης, «αντιρατσιστικής» υστερίας.
Το «τριαντάφυλλο» έχει αντικατασταθεί από τα δάφνινα στεφάνια του «αριστερού κύρους» τα οποία προεξοφλούνται στο χρηματιστήριο της νεοταξικής «δημοκρατίας».
Η σοσιαλιστική θεωρία έχει αντικατασταθεί από τα νέα ιδεολογήματα («ανθρώπινα δικαιώματα», «αντιρατσισμός», «γάμοι ομοφυλόφιλων», «μειονότητες» κ.λπ.) και τις «μυστικές συμφωνίες»: πολιτικάντικα εκλογικά παιχνίδια, ποικίλες επιδοτήσεις και κρατικές επιχορηγήσεις…
Η «επαναστατική δράση» «προήχθη» και αυτή: Φόρεσε κουκούλα!!! Βεβαίως, η επαναστατική δράση χωρίς εισαγωγικά δεν έχει μυστικά ούτε ποτέ φοράει κουκούλα.
Ό,τι είναι μυστικό και κουκουλοφόρικο ανήκει πάντα στην εξουσία, δηλαδή στην αντεπανάσταση. Και η μεταλλαγμένη «αριστερά» και τα «αριστερίστικα» υποπροϊόντα της στην εξουσία ανήκουν σήμερα… Δεν προκαλεί, συνεπώς, καμία έκπληξη ότι όλες αυτές οι «αριστερές» ποικιλίες έχουν αφομοιώσει όλα τα χαρακτηριστικά της εξουσίας. Το κυριότερο να μη σκέφτονται, να μη μελετούν, να μην παράγουν ιδέες. Σφετερίζονται, απλώς, το όνομα «αριστερά», παπαγαλίζουν κούφιες «επαναστατικές» ρητορείες και αναπαράγουν όλα τα ιδεολογικά υποπροϊόντα, σε διάφορες παραλλαγές και συσκευασίες, του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η αφετηρία μεταπήδησης από την Επανάσταση στην Αντεπανάσταση, από τον αριστερό επαναστάτη στον «αριστερό» έμπορα, από το αυθεντικό στο μεταλλαγμένο. Οι γνήσιοι αριστεροί λειτουργούν διαμετρικά αντίθετα από τους κάλπικους.
Οι πραγματικοί αγωνιστές ασκούν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζονται και στις γραμμές τους, μοχθούν να μάθουν να σκέφτονται, δεν επαναπαύονται ποτέ στις δάφνες τους και το κυριότερο: προσπαθούν, βάζοντας το μυαλό τους να πονέσει, να μελετήσουν και να επεξεργαστούν κάθε καινούργιο πρόβλημα, κάθε ιστορική φάση, κάθε λάθος και δεν μεθάνε από τις «επαναστατικές» φράσεις και τον τύπο των εννοιών. Ένας αγωνιστής της Αριστεράς δεν δένει ποτέ τις αποσκευές του, ούτε κολλάει καθεστωτικά ένσημα των δάφνινων στεφανιών. Έχει πάντα στημένο το βλέμμα και το αυτί στην εσωτερική κραυγή της κοινωνίας: «Εδώ είναι το τριαντάφυλλο, εδώ χόρεψε».
Μπορεί να μας παρουσιάσουν σήμερα, όλοι αυτοί οι«ήρωες» με τα αριστερά, αριστερίστικα και αντιεξουσιαστικά προσωπεία, μια, έστω υποτυπώδη εργασία που να θέτει και να αναλύει τα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας; Μια υποτυπώδη, έστω, ανάλυση για την αλλοδαπή εισβολή-κατοχή της Ελλάδας και τις συνέπειές της στον αγώνα για το σοσιαλισμό; Να μας αναλύσουν τέλος πάντων το τι είναι ο «αντιρατσισμός» και ο «αντιεθνικισμός»; Γιατί είναι γνωστό και έχει αναλυθεί από τους θεωρητικούς του μαρξισμού, ότι τόσο ο «εθνικισμός», όσο και ο «αντιεθνικισμός» (το ίδιο και με το «ρατσισμό») είναι ιδεολογίες της κυρίαρχης τάξης (εθνικής στο παρελθόν, πολυεθνικής σήμερα), ιδεολογίες που χρησιμοποιούνται ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντά τους.
Πώς, λοιπόν, παπαγαλίζουν όλοι αυτοί οι «αριστεροί ήρωες» τον «αντιεθνικισμό» και τον «αντιρατσισμό», αυτά τα νέα ιδεολογήματα του πλανητικού ιμπεριαλισμού; Εδώ αποκαλύπτεται, όχι μόνο ότι είναι παντελώς ανίκανοι να αρθρώσουν και υποτυπώδη θεωρητικό και πολιτικό λόγο, αλλά και ότι αποτελούν τους «χρήσιμους ηλίθιους», στην καλύτερη περίπτωση, της ιμπεριαλιστικής μυθολογίας. Βεβαίως, υπάρχει και η πληθώρα των επιδοτούμενων ποικιλιών που έχουν αναλάβει εργολαβικά την προώθηση αυτών των «αντιρατσιστικών» και άλλων ιμπεριαλιστικών μύθων. Εργολάβοι με «αριστερές» μεταμφιέσεις που παρασύρουν και εγκλωβίζουν με το σφετερισμό του «αριστερού κύρους» πολλούς αγνούς, αλλά αδαείς, άπειρους και αφελείς αγωνιστές.
Έργο όλων αυτών των εργολάβων είναι να διαφθείρουν την καλόπιστη νεολαία που είναι βυθισμένη μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας και να την εκπαιδεύουν μόνο στις κραυγές, στα συνθήματα και στους αφορισμούς. Και φυσικά στο να φοράνε κουκούλα, να καταστρέφουν, να καίνε και να σπέρνουν τυφλό μίσος.
Γι’ αυτό και «οργάνωσαν» και τον πλήρη εξευτελισμό του Θεοδωράκη. Τον εξευτέλισαν για αυτά που τόλμησε να διακηρύξει τελευταία και τον χρησιμοποιούν και σαν άλλοθι του καθεστωτικού «αντιρατσισμού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου