Ο τεράστιος κίνδυνος για το βορειοευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, οι εξελίξεις στη μάχη της Ευρώπης, η μάστιγα της φοροαποφυγής των πολυεθνικών, οι βασικοί πυλώνες του ιρλανδικού μοντέλου, η άνοδος και η πτώση της κελτικής τίγρης
Η Ιρλανδία είναι υποχρεωμένη να αποδεχθεί τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, παρά το ότι δεν υφίσταται ανάγκη χρηματοδότησης του δημοσίου της, έως τα μέσα του 2011 - ενώ οι τράπεζες της έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο δανεισμό τους από την ΕΚΤ. «Για ποιο λόγο αλήθεια;», θα μπορούσε κανείς εύλογα να ρωτήσει, «Γιατί να υποχρεωθεί στην απώλεια της Εθνικής της κυριαρχίας, όταν δεν είναι ακόμη απαραίτητος ο δανεισμός της; Γιατί να ανεχθεί μία μη δημοκρατικά εκλεγμένη, σκιώδη διακυβέρνηση, όταν η ίδια δεν φαίνεται να αναζητάει βοήθεια ;»
Τα ερωτήματα είναι ρητορικά φυσικά, αφού το μεγάλο πρόβλημα της Ιρλανδίας δεν είναι η ρευστότητα, ούτε η σε μεγάλο βαθμό εσφαλμένη διαχείριση της κρίσης δανεισμού, όπως συνέβη δυστυχώς με την Ελλάδα. Πρόκειται απλούστατα για την κατάρρευση του οικονομικού μοντέλου της, γεγονός που δεν πρόκειται να «επιτρέψει» στη χώρα την αποπληρωμή των υποχρεώσεων της. Η «αγορά» βέβαια το γνωρίζει, «αποτιμώντας» ανάλογα το ρίσκο της ενώ, κατά τα φαινόμενα, στην Ιρλανδία πέφτει το πέπλο, αποκαλύπτεται δηλαδή η τεράστια κρίση του βορειοευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, η οποία είναι αδύνατον πλέον να διατηρηθεί μυστική.
Το κράτος, η κυβέρνηση καλύτερα της Ιρλανδίας, εγγυήθηκε ανεύθυνα το 2008 για τις υποχρεώσεις των τραπεζών της, ύψους περί τα 350 δις € (πηγή: MM) - χωρίς φυσικά να ρωτήσει τους Πολίτες της, οι οποίοι έχουν κληθεί από καιρό τώρα να αναλάβουν οι ίδιοι τις ευθύνες του χρηματοπιστωτικού τους συστήματος (ετεροβαρές ρίσκο). Παράλληλα, υποχρέωσε τους Ιρλανδούς σε μία άνευ προηγουμένου δημοσιονομική προσαρμογή, ήδη από τα μέσα του 2009, η οποία οδήγησε τη χώρα σε μία τρομακτική ύφεση.
Η ύφεση αυτή, σε συνδυασμό με την κλιμακούμενη ανεργία, καθώς επίσης με την κρίση τραπεζών και ακινήτων, οδήγησε τη χώρα σε ένα αδιέξοδο που είναι αδύνατον πλέον να ξεπεραστεί. Αρκεί να σημειώσει κανείς ότι, το 35% των εσόδων του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας προέρχονται από τον οικοδομικό κλάδο, ο οποίος έχει πλέον ολοκληρωτικά καταρρεύσει, για να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι να θεραπευθεί η κρίση του χρέους της - όσο και αν ενταθούν τα εισπρακτικά μέτρα, καθώς επίσης οι μειώσεις των κρατικών δαπανών.
Ένα ακόμη θύμα λοιπόν του Καρτέλ, του χρηματοπιστωτικού «κτήνους» καλύτερα, στη λίστα των μελλοθανάτων – σε έναν κατάλογο που διαρκώς θα εμπλουτίζεται, «εντείνοντας» στη δύση τη μητέρα των κρίσεων. Ο πάλαι ποτέ «κελτικός τίγρης» είναι μία ακόμη υπερήφανη χώρα η οποία, αφού λεηλατήθηκε αλύπητα από τις πολυεθνικές, εγκαταλείπεται πλέον στη μοίρα της – με το ΔΝΤ, το γνωστό μας σύνδικο του διαβόλου καλύτερα, να εξασφαλίζει την ανώδυνη «αποχώρηση» των επενδύσεων τους από την «καμένη ιρλανδική γη».
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ και ολόκληρο το άρθρο στο.... http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-11-21-23-17-18-2010112130644
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
viliardos@kbanalysis.com
Όπως ακούσατε στο video, ο οικονομικός αναλυτής Max Keiser – αγαπητός στους πολίτες και μισητός στις τράπεζες – ρίχνει τις ευθύνες για την κατάρρευση της Ιρλανδίας στους χρηματοπιστωτικούς «τρομοκράτες» τους οποίους κατονομάζει. Ισχυρίζεται ακόμη ότι όπου πήγε το ΔΝΤ σαν λύση έφερε την καταστροφή και τον οικονομικό ακρωτηριασμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραθέτω μεταφρασμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη συνέντευξή του.
Max Keiser: «Επιτρέψτε μου να εξηγήσω κάτι. Η ΕΕ αυτή τη στιγμή διερευνά την εγκληματική και απατηλή δραστηριότητα της Anglo Irish τράπεζας. (Δείτε κι εδώ.)
Τετρακόσια πενήντα ένα (451) εκατομμύρια δολάρια είναι παράνομα δάνεια, τα οποία τώρα είναι μέρος ενός offshore λογαριασμού.
Μπλεγμένοι είναι οι Sean FitzPatrick, David Drumm και Lar Bradshaw, οι χρηματοπιστωτικοί "τρομοκράτες" που βούλιαξαν την Ιρλανδία. Τι κάνει η κυβέρνηση; Το τελευταίο που ακούσαμε είναι ότι έπιναν ασύστολα κι έτρωγαν στα γραφεία τους. Γιατί δεν διερευνούν πρώτα τις εγκληματικές δραστηριότητες και να βάλουν τους οικονομικούς τρομοκράτες στη φυλακή, και μετά να δουν τι θα κάνουν με το νόμισμα;»
Δημοσιογράφος: «Ας μιλήσουμε για λύσεις… Δεν θα μπορούσε ένα ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης να λύσει το πρόβλημα της Ιρλανδίας, όπως έγινε με την Ελλάδα;»
Max Keiser: «Απολύτως όχι. Εκτός αν η Ιρλανδία απεμπολήσει την εθνική κυριαρχία της, εκτός εάν γίνει σκλάβα του χρέους της, εκτός αν η Ιρλανδία αποφασίσει οι υποθέσεις της να διαχειρίζονται από το ΔΝΤ. Αλλά το ΔΝΤ όπου κι αν πήγε έφερε την καταστροφή και τον οικονομικό ακρωτηριασμό…
Η Ιρλανδία δεν υπερασπίζεται πια το λαό της. Απεμπόλησε το ρόλο της ως εκπρόσωπος του λαού. Ο λαός της Ιρλανδίας σφυροκοπείται ανελέητα από αυτούς τους τραπεζικούς χρηματοπιστωτικούς τρομοκράτες…
Το ΔΝΤ δεν είναι επιλογή για οποιαδήποτε χώρα θέλει να παραμείνει έξω από τα δεκανίκια των κερδοσκόπων και των απατεώνων τραπεζιτών, οι οποίοι έχουν κάνει ό,τι μπορούσαν για να κλέψουν τον πλούτο της χώρας.
Το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ προκάλεσαν την κρίση της Ιρλανδίας. Τότε, λοιπόν, γιατί πας σε αυτούς να τους ζητήσεις να σε βγάλουν από την κρίση; Είναι αυτοί που την προκάλεσαν. Η Ιρλανδία χρειάζεται ν’ απομακρυνθεί απ’ αυτούς τους χρηματοπιστωτικούς τρομοκράτες και να σταθεί στα δικά της πόδια.»
Αυτά τα λίγα και αποκαλυπτικά από τον Max Keiser. Μήπως, μήπως λέω, πρέπει και η Ελλάδα ν’ ασχοληθεί με τη συμβολή των ελληνικών τραπεζών στη δική μας χρηματοπιστωτική κρίση;
Ίσως υπάρχουν κρυμμένοι σκελετοί που θα μας βοηθήσουν να βρούμε μια ακόμη ρίζα του προβλήματος. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις και ο λαός δεν έχουν ευθύνες, τις οποίες, άλλωστε, προσπαθώ να καταδείξω μέσα από τούτο το ιστολόγιο.
http://seferou.blogspot.com/2010/11/max-keizer.html