Και εμφανίζονται πάντα ως θύματα, όπως τα θύματα του Ολοκαυτώματος.
Για τον «συνωμότη», τον Μαρξιστή, τον επικοινωνιολόγο, τον «Περιπλανώμενο», και τους διεφθαρμένους Αριστερούς και Προοδευτικούς Παλιάνθρωπους, δεν υπάρχει ούτε αλήθεια και ψεύδος , ούτε καλό και κακό.
«Αληθινό» ,είναι ότι τους φαίνεται σαν τέτοιο, ή ότι πρέπει να φαίνεται σαν τέτοιο και καλό είναι μόνο το δικό τους καλό. Για τους κανονικούς ανθρώπους υπάρχει είτε αλήθεια είτε λάθος. Αλλά για τον κομμουνιστή και τον επικοινωνιολόγο, και τον Αριστερό προοδευτικό Παλιάνθρωπο υπάρχει μόνο η αλήθεια που τον συμφέρει. Αυτή είναι η «επαναστατική αλήθεια».
Η "αλήθεια" των επικοινωνιολόγων και των βοθροκάναλων την οποία μας επαναλαμβάνουν μαζικά οι Βόθροι της παραπληροφόρισης.
Ουδέποτε απασχόλησε τους Μαρξιστάς αναλυτάς, τους αριστερούς και αγράμματους Ιστορικού ήταν "γιατί ξεκίνησε την 1η Δεκεμβρίου το 2ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ από τη Λαμία που ηταν η έδρα του ΕΛΑΣ και του Σαράφη για να κατέβει στην Αθήνα", ενώ η επίθεση των Φασιστών στον λαό της Αθήνας έγινε την 3η Δεκεμβρίου;
Η έναρξη της Πεζοπορίας την 1η Δεκεμβρίου είναι γνωστή από εκατοντάδες μάρτυρες. Αυτό σημαίνει ότι η εντολή μετακίνησης είχε δοθεί τουλάχιστον δυο ημέρες πρίν!!!!
Άλλωστε το ΠΓ του ΚΚΕ έστειλε τον σύντροφο Πέτρο Ρούσο στην Σόφια πρίν αρχίσουν τα Δεκεμβριανά. Ο Ρούσος έφθασε στη Σόφια στις 7 Δεκεμβρίου και επομένως ξεκίνησε τουλάχιστον στις 27-28 Νοεμβρίου όταν περίπου δόθηκε και η εντολή μετακίνησης στο 2ο Σύνταγμα.
Λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά:
Η έφοδος για κατάληψη της εξουσίας
Με βάση αυτή την απόφαση ζητήθηκαν όπλα και πυρομαχικά από τον Ντιμιτρόφ που τους καθοδηγούσε και με τον οποίο επικοινωνούσαν μέσω του Γενικού Γραμματέα του ΚΚ Βουλγαρίας Τράϊτσο Κοστόφ.
Ο Κόστοφ στο τέλος Οκτωβρίου του 1944, δηλαδή μετα τη συμφωνία της χαρτοπετσέτας, με τηλεγράφημα πρός την ηγεσία του ΚΚΕ απέριψε κατηγορηματικά κάθε περίπτωση παροχής όπλων στο εαμικό κίνημα με το επιχείρημα ότι «με τη σημερινή διεθνή και βαλκανική κατάσταση αυτό θα σήμαινε μόνο σύγκρουση με τους Αγγλους και επιδείνωση της έτσι κι αλλιώς δύσκολης κατάστασης της Βουλγαρίας».
Η οριστική απόφαση για τον ένοπλο αγώνα ελήφθη στις 17 Νοεμβρίου 1944, στη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ που έγινε σε θάλαμο του Αρεταίειου Νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν ο Γιάννης Ιωαννίδης. Τότε αποφάσισαν να μην κάνουν άλλες οπισθοχωρήσεις και να απαντήσουν με τα όπλα.
Ο Στάλιν, σε συνομιλία του Ντιμιτρόφ στις 10 Γενάρη 1945 του είπε: «Συμβούλεψα την Ελλάδα να μην αρχίσουν αυτόν τον αγώνα. Τα μέλη του ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να βγουν από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Καταπιάστηκαν με μια δουλειά για την οποία δεν αρκούν οι δύναμεις τους. Φαίνεται υπολόγιζαν ότι ο Κόκκινος Στρατός θα κατέβαινε ως το Αιγαίο. Αυτό δεν μπορούμμε να το κάνουμε. Δεν μπορούμε να στείλουμε και στην Ελλάδα δικά μας στρατεύματα. Οι Έλληνες έκαναν βλακεία».
Αυτό σημαίνει ότι η
Μόσχα, που είχε απευθείας επαφή με την στρατιωτική αποστολή στην Αθήνα διαβίβασε
μια απάντηση «Στάλιν» πέραν τη οδηγιών Κοστόφ-Ντιμιτρόφ.
Έχει ενδιαφέρον πάντως ότι ΟΛΟΙ οι "ειδικοί" ξεχνούν ότι ο καθοδηγητής του ΚΚΕ ήταν ο πράκτωρ Πλουμπίδης και μας τρώνε τα συκώτια με τον Σιάντο, τον Ζεύβγο και τον Ιωαννίδη.
Οι σφαγές και οι εκτελέσεις
Με βάση αυτή την εντολή οι οργανώσεις του Κόμματος έπρεπε να καταγράφουν και να αναφέρουν οποιαδήποτε αντικομμουνιστική πράξη, κουβέντα, ή σχόλιο εναντίον του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Έτσι έγινε πλήρης καταγραφή όλων των «αντιδραστικών» των «αντιφρονούντων», που δεν συμπαθούσαν τον Κομμουνισμό, που είχαν συγγενείς στρατιωτικούς, αστυνομικούς, και αντάρτες Εθνικών οργανώσεων. Όλοι αυτοί έπρεπε να εξοντωθούν.
Οι οργανώσεις της ΚΟΑ, να συνέταξαν καταλόγους προγραφών κατά συνοικία , επάγγελμα και σωματεία, που στάλθηκαν στους ¨πάνω". Οι προγραφές ετοιμάστηκαν τον Σεπτέμβριο και οι εκτελέσεις άρχισαν από τον Οκτώβριο και κλιμακώθηκαν τον Δεκέμβριο.
Ενα πολύ καλό παράδειγμα είναι η εκτέλεση στις 16 Δεκεμβρίου του 19χρονου Εύζωνα Ιωάννη Κουτσουλιάρη. Η ΟΠΛΑ τον είχε απαγάγει από το στο Α΄ Γεν. Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών στις 9 Αυγούστου 1944, και εκτελέσθηκε στα Λιόσια στις 16 Δεκεμβρίου 1944.
Η ΟΠΛΑ, δεν μαχόταν στα Οδοφράγματα. Η ΟΠΛΑ εκτελούσε. Με καθοδήγηση του Μπαρτζωτα και του Πλουμπίδη. Στον Σιάντο είχαν αφήσει τις μάχες με τους Άγγλους.
Η ίδια εργασία ανατέθηκε στις οργανώσεις σε ΟΛΗ την Ελλάδα.
Οι οργανώσεις είχαν την εντολή να συναξουν τις καταστάσεις.Αυτές τις λίστες, τις επεξεργάστηκε το Κόμμα. Τα Γραφεία. Τις εκτελέσεις δεν τις εκαναν οι οργανώσεις αλλά η ΟΠΛΑ.
Στην Αθήνα τα πρώτα «χαρτάκια», με τα «καθήκοντα» μοιράστηκαν στους δολοφόνους μια μέρα πριν φύγουν οι Γερμανοί. Στις 11 Οκτωβρίου, στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός.
Μέσα στο αμφιθέατρο κουμάντο έκανε ο Γιώργης Καζιάνης, ο αρχινοσοκόμος στη «Σωτηρία» και ο άνθρωπος του Πλουμπίδη.
Το Κομματικό «μυστικό» των επικείμενων σφαγών των αντιδραστικών, το πληροφορήθηκε η ΕΑΜική πλεμπάγια την ημέρα της Γιορτής του ΚΚΕ, με την ανακοίνωση της ΚΕ του ΕΑΜ με αριθμό πρωτοκόλλου 7313 της 21-11-1944 και με τίτλο, «Να ξεμπερδέψουμε με μιας με όλους αυτούς».
Ωστόσο, οι ψεύτες και παλιάνθρωποι έχουν πείσει τους «πολλούς»και «χαζούς» ότι , «οι αθώοι κομμουνιστές» , δέχθηκαν «απρόκλητη επίθεση» στο συλλ-αλητήριο του Συντάγματος, και ακολούθησε το «αυθόρμητο ξέσπασμα», της «λαϊκής αγανάκτησης». και οι «ηρωικοί» Ελασίτες, άρχισαν να μάχονται με τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές ,τους Χίτες και τους ταγματασφαλίτες, στις 4 Δεκεμβρίου 1944.
Αυτό το σενάριο, είχε αναπροσαρμοστεί το 1945
με την επιστροφή του Ζαχαριάδη .
Το ΚΚΕ τότε
αποκήρυξε τους εκτελεστές της ΟΥΛΕΝ.
Στο πλαίσιο της πολιτικής Ζαχαριάδη , «τα ανάξια μέλη του Κόμματος» αναλάμβαναν τις ευθύνες τους και ομολογούσαν τα εγκλήματα που έκαναν. Ωστόσο, λίγο μετά, το ΚΚΕ άλλαξε ξανά πολιτική και στη δίκη του Άσυλου της Κοκκινιάς, υποστήριξε ότι τα ,(προσωπικά), εγκλήματα των μελών του Κόμματος ήταν πολιτικά και τα κάλυπτε η αμνηστία της Βάρκιζας, γιατί «θεωρούσαν αναγκαίους τους φόνους για τη νίκη στα Δεκεμβριανά».
Το ΚΚΕ θεωρούσε αναγκαίες τις εκτελέσεις για τη νίκη της «επανάστασης».
Το Επαναστατικό σχέδιο
Ο Γλυνός, είχε προτείνει «να πιάσουν ξαφνικά, εφόσον ξέρουν που κάθεται ο καθένας, 5-6 χιλιάδες στην Αθήνα και στον Πειραιά και αντίστοιχους στην Θεσσαλονίκη και σε μερικές άλλες μεγάλες πόλεις και να τους «εξουδετερώσουν».
Ο αρχικός
υπολογισμός ήταν για 15.000 «σφαγμένους» πανελλαδικά.
Αυτό ήταν το «δόγμα » για την εξόντωση του 10% του πληθυσμού, για παραδειγματισμό και εκφοβισμό.
Η «Επανάσταση» του Δεκέμβρη είχε σχεδιαστεί από το Κόμμα. Άλλωστε εάν διασταυρωθούν οι ημερομηνίες με τις εντολές μετακίνησης των ανταρτικών Σωμάτων της επαρχίας στην Αθήνα, το πράγμα είναι αυταπόδεικτο.
Η αιμοσταγής κοινοπραξία ΚΚΕ Co , ξεκίνησε έτσι τον «ηρωικό Δεκέμβρη του '44» για να πάρει την εξουσία. Η «ταξική σύγκρουση», επεκτάθηκε στο Περιστέρι, τα Πετράλωνα, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, τον Βύρωνα, την Κοκκινιά, το Γαλάτσι, αλλά δεν επεκτάθηκε στο Κολωνάκι.
Μεταξύ των
ομήρων ήταν η σύζυγος του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά , Λέλα.
Στους 15000 άμαχους νεκρούς του Κόκκινου Δεκέμβρη πρέπει να προστεθούν οι περισσότεροι από 4000 νεκροί από τους «Ομήρους», και οι 6500 νεκροί των μαχών. (Οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν 3480 νεκρούς. Οι απώλειες του ΕΛΑΣ υπολογίστηκαν στους 3000. Σκοτώθηκαν και 265 εγγλέζοι).
Ο φόρος αίματος του ΚΚΕ.
Ο Αρχιεπίσκοπος και Αντιβασιλέας Δαμασκηνός υπολόγισε τον αριθμό των πάσης φύσεως θυμάτων του Δεύτερου Γύρου σε όλη την Ελλάδα σε 65.000. Πολύ αίμα . Κουβάδες αίμα, όπως ζητούσε το 1918 ο Hirsch Apfelbaum ή αλλιώς Ζηνόβιεφ.
Σπυρίδων
Αλεξάνδρου Χατζάρας
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή