Ηχήστε, οι σάλπιγγες..... Σήμερα το Έθνος τιμά τη μνήμη του αληθούς πατριώτη Γρηγόρη Αυξεντίου. Γρηγόρη Ζεις! Εσύ μας οδηγείς!

 

Ηχήστε, οι σάλπιγγες... 

Ένα βουνό με δάφνες ας υψώσουμε ως το Πήλιο και ως Την Οσσα …..

Κι Εσύ, Λαέ, ανασήκωστον στα χέρια, γιγάντιο φλάμπουρο, με καρδιά αναμμένη, πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: 

«ο Αυξεντίου !» .

Ν' αντιβογγήσει τ' όνομά του η Οικουμένη.

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου (1928-1957) που υπηρέτησε ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός στον Ελληνικό Στρατό κοιτάχθηκε στην ΕΟΚΑ, στις 20 Ιανουαρίου 1955 δίνοντας στον Γρίβα τον λόγο της Στρατιωτικής του Τιμής , σαν Έλληνας αξιωματικός. 

Από τον Δεκέμβριο του 1955 διετέλεσε τομεάρχης Πιτσιλιάς, μέχρι τις 3 Μαρτίου του 1957 που έπεσε μαχόμενος. 

 Μετά τη σύλληψη από τους Άγγλους του βοσκού του Μοναστηριού του Μαχαιρά Πέτρου Φιλίππου, ο Αυξεντίου μαζί τους αντάρτες συναγωνιστές του Αντώνη Παπαδόπουλο, Φειδία Συμεωνίδη, Αυγουστή Ευσταθίου, Ανδρέα Στυλιανού και Μηνά Μηνά, εγκατέλειψαν το Μοναστήρι και κατέφυγαν σε κρησφύγετο στην πλαγιά του βουνού. 

Εκεί τους περικύκλωσαν οι Άγγλοι το απόγευμα της 2ας Μαρτίου και τους κάλεσαν να παραδοθούν . Ο Αυξεντίου αν και τραυματισμένος από θραύσμα χειροβομβίδας, αρνήθηκε να παραδοθεί στους Άγγλους και αφού έστειλε έξω τους συμπολεμιστές του, Ανδρέα Στυλιανού, Αυγουστή Ευσταθίου, Αντώνη Παπαδόπουλος και Φειδία Συμεωνίδη, συνέχισε να αμύνεται. 

Ο Αυγουστής Ευσταθίου με υπόδειξη των Άγγλων επέστρεψε στη σπηλιά μετά τη ρίψη χειροβομβίδας από τους Αγγλους, για να εξακριβώσει αν ο Αυξεντίου ήταν ζωντανός και έμεινε μαζί του. 

Ο Αυξεντίου σκεφτόταν να διαφύγουν μέσα στο σκοτάδι, όμως οι Άγγλοι μετά από 12 ώρες άκαρπης πολιορκίας και έχοντας σημαντικές απώλειες, έριξαν βενζίνη στο κρησφύγετο, από ελικόπτερο και στη συνέχεια, το πυρπόλησαν στις 2 το πρωί της 3ης Μαρτίου 1957. 

Ο Αυξεντίου, κάηκε ενώ ο Αυγουστής διασώθηκε με βαριά εγκαύματα. Το καμένο σώμα του Γρηγόρη θάφτηκε στις 4 Μαρτίου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στα « φυλακισμένα μνήματα».