Η συγκλονιστική περιγραφή του Νομπελίστα πράκτορα της SoE Γ.Σεφεριάδη για την προδοσία και τους Προδότες του Ελληνικού λαού . Το Βασιλιά, τον Παπάγο και τους «Συμμάχους».

 

Ο πράκτορας της SoE και προστατευόμενος της Στοάς του Λονδίνου, είχε το (κακό) συνήθειο να διαλέγεται με τον καλό εαυτό του, στο ημερολόγιο που κρατούσε και στο οποίο έκανε κάθαρση από τον κακό εαυτό του. 

Έγραψε λοιπόν ότι, «το ζύγισε από δώ , το ζύγισε από εκεί και έγραψε στο ημερολόγιό του το λόγο για τον οποίο ζήτησε να φύγει μαζί με την κυβέρνηση» που τόσο απεχθανόταν. 

 «Συλλογίστηκα πολύ αν θα ΄φευγα μαζί τους. Ο συγχρωτισμός μ΄ αυτούς τους ανθρώπους μου φέρνει σηψαιμία. Έπειτα παραδέχτηκα πως αν μείνω οι Γερμανοί θα με αχρηστέψουν από την πρώτη μέρα. Ο πόλεμος δεν πρόκειται να τελειώσει με τη μάχη στα ελληνικά χώματα. Αναρωτήθηκα που θα ήμουν πιο χρήσιμος και πιο συνεπής και τ΄ αποφάσισα». 

Βέβαια δεν ανέφερε ούτε από ποιον το ζήτησε ούτε το πότε. 

Ο άγγλος Ρουφιάνος των Αγγλικών μυστικών υπηρεσιών Ρόντερικ Μπήτον , που συνεργάστηκε και με το Σκάααι για την παραμόρφωση του 1821, και την αγιοποίηση του Κομιτάτου των Ρότσιλντ, απεκάλυψε ότι υπήρχε υπόμνημα από τις γερμανικές υπηρεσίες ασφαλείας, που τον κατονόμαζε. 

 Οι Γερμανοί ήξεραν αυτό που ήταν ο Σεφεριάδης.

 Πράκτορας των Άγγλων.

 Και όπως έχω γράψει η απόφαση για την μεταφορά του ελληνικού χρυσού στην Κρήτη ελήφθη από τον Γεώργιο, τον Πάλερετ, τον Κορυζή τον Τσουδερό, και τον Παπάγο στη σύσκεψη με τον Ιντεν στις 22 Φεβρουαρίου στην Μεγάλη Βρετανία. 

Τότε αποφασίστηκε και η εκκένωση της κυβέρνησης. 

 Ο πράκτορας Σεφεριάδης επειδή ήταν σύνδεσμος με του Άγγλους στον «καρκίνο της Μπριτάνια», το έμαθε. 

Το σκέφτηκε, και αποφάσισε να ζητήσει να «σωθεί». 

Από ποιόν το ζήτησε; Από τον παπα-Δημήτρη. 

Τον Λόρδο Μπάλφουρ. Τον επικεφαλής του δικτύου των κατασκόπων στην Αθήνα. 

 Και επειδή μπορούσε να πάρει μαζί του μόνο τη σύζυγο ,στις 10 Απριλίου του 1941, μία ημέρα μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης είχε παντρευτεί στην Πλάκα τη Μαρώ Ζάννου, με την οποία είχε σχέσεις από το 1936 και η οποία ήταν παντρεμένη με κάποιο διπλωμάτη και είχε δύο παιδιά. 

Έτσι, το νόμιμο ζεύγος στις 22 Απριλίου , μπήκε στο πλοίο της χαράς, μαζί με τους «αργυρώνητους» «τα σκουλήκια».

 Αυτή ήταν η γνώμη του Σεφεριάδη για τους ανθρώπους που συναντούσε καθημερινά στον «καρκίνο της Μπρετάνιας με τους σκοτεινούς διαδρόμους και τις απελπιστικές χειρονομίες». 

«Ένα κουβάρι Σκουλίκια». 

 Στις 7 Μαρτίου, ενώ είχε ξεκινήσει η επιχείρηση «Λάμψη», έγραφε: «στη Μπρετάνια η ίδια ατμόσφαιρα πανικού, όπως όλες αυτές τις μέρες, όπως πάντα σε κρίσιμες στιγμές. Αντίθετα το ηθικό του μετώπου και του λαού καταπληκτικό».

 Στην συνεχεία όσο κορυφωνόταν η κρίση σημείωνε: 

«Ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντές μας», «με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά»; «μωροφιλόδοξοι, βλάκες, άνθρωποι που ήταν κίτρινοι από το φόβο τους όταν πήγαινε να ξεσπάσει η καταιγίδα, κάνουν τον παλικαρά, και κορδώνουνται, και θέλουν να βρίσκουνται ολοένα στο προσκήνιο, τώρα που άλλοι πολεμούν και τους προστατεύουν». 

Τον Αλέξανδρο Κορυζή τον χαρακτήριζε «στεγνό» και «πελιδνό», και «ανύπαρκτο». Λίγο πριν το τέλος σημείωνε :

«Στην κυβέρνηση νεύρα. Κανένας ψύχραιμος άνθρωπος. Δεν ξέρουν καλά-καλά γιατί φεύγουν και τι θα κάνουν εκεί που θα πάνε. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, καμιά προετοιμασία. Ο αγέρας της Κρήτης είναι γι΄αυτούς βραχνάς. Για την Υπηρεσία δε φροντίζει κανείς».

Και στην Κρήτη έγραψε : 

«μα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήρθε η κυβέρνηση εδώ, αφού δεν είχε σκοπό να μείνει. Τώρα είναι ελεεινό να βλέπει ο κόσμος αυτή την ατμόσφαιρα φυγής». 

Στις 16 Μαΐου 1941  έφθασε στο Πορτ Σάιντ. 

Η γνώμη του για τα άλλα σκουλήκια παρέμενε άσχημη. «οι περισσότεροι που ήρθαν μαζί μας δε γυρεύουν τίποτε άλλο παρά να πετύχουν μιαν ήσυχη γωνιά στο εξωτερικό για να περάσουν τις μέρες του πολέμου». Αυτό ακριβώς που έκανε και εκείνος. 

Ήταν ένας άνθρωπος που κατάφερε με την εύνοια και την προστασία των Άγγλων να ξεφύγει από τα χειρότερα. Και η συμβολή του στον Συμμαχικό Αγώνα ήταν η αγιοποίηση του Μακρυγιάννη. Για αυτό τον πήραν μαζί τους. 

Με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γεώργιο Παπανδρέου τον Απρίλιο 1944, ο Σεφέρης παύθηκε από το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών και ο ίδιος απέδωσε την απομάκρυνσή του σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που βρίσκονταν μεταξύ των ακροατών των διαλέξεών του για τον Μακρυγιάννη και δεν συμφωνούσαν με αυτά που είπε. 

Μετά, βολεύθηκε στο Γραφείο του Δαμασκηνού, λόγω της «Στενής σχέσης» της αδελφής του με τον Αρχιεπίσκοπο, η οποία αποκαέιτο τότε Πάπισσα Ιωάννα.