15 Αυγούστου 1909: Το Κίνημα στου Γούδη

Η κυβέρνηση Δ. Ράλλη έχοντας πληροφορίες
περί επικείμενου πραξικοπήματος,
αποφάσισε τον Ιούνιο του 1909
κύμα μεταθέσεων, καθώς και
την παραπομπή 12 αξιωματικών
σε ανακριτικό συμβούλιο προς απόταξη.

Στις 14 Αυγούστου, με μια παράτολμη
ενέργειά του, ο νεαρός ανθυπολοχαγός τότε, Θεόδωρος Πάγκαλος απελευθέρωσε τους κρατουμένους αξιωματικούς Σάρρο και Ταμπακόπουλο, προκαλώντας την οργή του Δ. Ράλλη, που διέταξε επιφυλακή και δεκάδες συλλήψεων.

Τη νύχτα της 14ης /27 Αυγούστου προς την 15η/28 Αυγούστου, εκδηλώθηκε η ένοπλη στάση στο στρατόπεδο της φρουράς της Αθήνας, στου Γούδη, επικεφαλής της οποίας τέθηκε
ο συνταγματάρχης του πυροβολικού Νικόλαος Ζορμπάς.

Η εφημερίδα Χρόνος, δημοσίευσε  το πρωί της 15ης/28ης Αυγούστου το Μανιφέστο του Στρατιωτικού Συνδέσμου, που απαιτούσε, «πολιτική εξυγίανση», «στρατιωτική ανασυγκρότηση», «οικονομική ανασυγκρότηση», « εθνική εξύψωση της διοικήσεως», «γενναιοποίηση του εθνικού φρονήματος».

Η φαυλοκρατία κατέρρευσε, ο Δημήτριος Ράλλης παραιτήθηκε, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης που   αποδέχτηκε τους όρους του Συνδέσμου σχημάτισε νέα μεταβατική κυβέρνηση.

Η Στοά, η αγγλοκρατία , η φεουδαρχία των κομματικών συμμοριών και των Αυλικών», απάντησαν με τον εκσυχρονιιστή και αγνώστου μητρός Λεφτεράκη, που τον ευλόγησαν ένας Παπάς , ένας μουσουλμάνος  

ιερέας , και ένας Εβραίος και του οποίου ο θετός πατέρας 

Μπενιζέλος ήταν Αρμένιος.

Έτσι πήγε στράφι η Επανάσταση στού Γούδη.