Σερβία. Οι Στρατηγοί που πολέμησαν στο Κοσσυφοπέδιο θα διδάσκουν στη Σερβικη Σχολή Ευελπίδων

Οι Στρατηγοί και οι ανώτεροι αξιωματικοί του Γιουγκοσλαβικού Στρατού (VJ) που διοίκησαν μεγάλες μονάδες κατά τη διάρκεια του πολέμου το 1998-99 στο Κοσσυφοπέδιο θα διδάξουν στη στρατιωτική ακαδημία του Βελιγραδίου, όπως έγραψε η εφημερίδα «Vecernje Νovosti».

Ο Υπουργός Άμυνας Αλεξάνταρ Βούλιν επιβεβαίωσε στην εφημερίδα ότι στους πρώην διοικητές θα πρέπει να δοθεί
« ρόλος» στην στρατιωτική εκπαίδευση.
«Έχουμε προβλέψει ότι εξέχοντες διοικητές που πολέμησαν θα δώσουν διαλέξεις στους δοκίμους, αλλά στους υπηρετούντες αξιωματικούς.
«Οι στρατηγοί που πολέμησαν έχουν πολλά να διδάξουν στους νεότερους συναδέλφους τους», είπε ο Βούλιν και πρόσθεσε ότι, «κατά κάποιο τρόπο, αυτό σημαίνει ότι θα προσπαθήσουμε να διορθώσουμε μια αδικία που έγινε σε αυτά τα τελευταία χρόνια».
Σύμφωνα με την «Vecernje Νovosti», μεταξύ εκείνων που θα επιστρέψουν ως Λέκτορες είναι ο τέως διοικητής του τρίτου σώματος στρατού, στρατηγός Βλάντιμιρ Λαζάρεβιτς, που τον φυλάκισε το ΝΑΤΟ στη Χάγη.
Επίσης θα διδάξει ο απόστρατος στρατηγός Μπόζινταρ Ντέλιτς που τωρα είναι μέλος του Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος (SRS), του Σεσελι.

Ο Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος για δήμαρχος της Πάτρας

Έγκαιρα, εν όψει των Δημοτικών εκλογών, ο Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος, ανακοίνωσε την Ανοικτή Δημοτική του Πρωτοβουλία και το ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ στις 16 Οκτωβρίου .
Έστω και καθυστερημένα για την παρουσίαση του εύχομαι καλή επιτυχία. Άλλωστε μέχρι τις κάλπες έχουμε καιρό μπροστά μας.
Ο Αλέκος, είπε ότι οι Δημοτικές Κινήσεις παραρτήματα των κομμάτων είναι μοντέλο του περασμένου αιώνα, ότι ο Δήμος της Πάτρας σήμερα, ενεργεί ως προπύργιο του ΚΚΕ που δεν έκρυψε ποτέ ότι θεωρεί την αυτοδιοίκηση χώρο ταξικής πάλης και μετωπικής κομματικής δράσης.
"Κανείς από όσους συνέβαλαν στην άλωση του Δήμου από το ΚΚΕ δεν είναι άμοιρος ευθυνών", είπε, και πρότεινε Ακομμάτιστη, Ανεξάρτητη και Ακηδεμόνευτη, Αυτοδιοίκηση.
"Δεν θέλουμε πλέον ο «κομματικός» Δήμαρχος να ψηφίζεται, μόνο και μόνο, για να μην εκλεγεί ο κομματικά αντίπαλος συνυποψήφιος του. Δεν θέλουμε να μεταφέρεται στην τοπική κοινωνία το νοσηρό κλίμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Η στείρα άρνηση και ο μηδενισμός ζημιώνουν την πόλη", είπε, και τόνισε ότι η Πάτρα, "πρέπει να γίνει Διεθνής, Επισκέψιμη, Ανθρώπινη, και Σύγχρονη Πόλη".

Μανιακός ή φοροφυγάς ο δολοφόνος;

Η άγρια δολοφονία της εφοριακού της ΔΥΟ Πειραιά στο Δεύτερο Νεκροταφείο στα Πατήσια, επανέφερε το πρόβλημα με τις εκτιμήσεις των «ΣΥΡΙΖΟ-λαγονικών», του ΠΡΟ-ΠΟ. Για ληστεία μετά φόνου ή για «μανιακό δολοφόνο», ψάχνει η αστυνομία, για επαγγελματικό φόνο από φοροφυγάδες μίλησε ο τραγικός πατέρας και επέμεινε ότι θα πρέπει να διερευνηθούν και να δημοσιοποιηθούν όλες οι υποθέσεις που χειριζόταν ως ελεγκτής.
(Για «την τυχαία ληστεία» θα  ψάχνουν για πρεζάκια ή «λαθραίο». Και για τον «μανιακό», στους πελάτες των γιατρών). 
Είναι ο δεύτερος φόνος σε ώρα με κίνηση στην πρωτεύουσα μετα την δολοφονία του Ζαφειρόπουλου.
Ελπίζω να μην τριτώσει.

Η Αλήθεια δεν εχει χορηγό

Όπως λέμε «έλλειψις χρημάτων στάσις εμπορίου», έλλειψη Μιχάλη στάσις ραδιοφώνου. Τα λέμε , (ραδιοφωνικά) την άλλη Πέμπτη.

Το Τέταρτο Ράιχ των Βρυξελλών είναι Ιουδαϊκό

Άχτουγκ!Το Ιουδαϊκό Κυναιδοβούλιο του Στρασβούργου, αποφάσισε από τον Ιούνιο, να υποχρεώσει όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ορίσουν εθνικούς συντονιστές αντισημιτισμού και να λάβουν μέτρα για την οικοδόμηση και ενίσχυση σχέσεων συνεργασίας με τις εβραϊκές του κοινότητες.

Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται

Αλ Τσίπρα: Ήμασταν, Είμαστε και θα είμαστε αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ. Πολεμήσαμε μαζί στον Γράμμο, το Βίτσι, και την Κορέα όπου χύσαμε αίμα για τις κοινές αρχές μας.. Είμαστε μαζί ,με τον Αττίλα στην Κύπρο.

Πιστεύουμε και στην Λαοκρατία είπε ο Σταυροφόρος της Εθνικής Ενώσεως με τους Κομμουνιστές

18 Οκτώβρη του 1944. Η κυβέρνηση του Λιβάνου αποβιβάστηκαν από το θωρηκτό «Αβέρωφ» στον Αγίο Γεωργίο στο Κερατσίνι, και με επικεφαλής
τον Γ. Παπανδρέου ανέβηκε από τον Πειραιά στην απελευθερωμένη Αθήνα.
Στο πρώτο ανοιχτό όχημα της πομπής επιβιβάστηκε δίπλα στον Γεώργιο Παπανδρέου ο Βρετανός στρατηγός Σκόμπι.
Ο Παπανδρέου , ο Σκόπμι και τα μέλη της Κυβέρνησης κατευθύνθηκαν στην Ακρόπολη όπου ύψωσαν την Ελληνική σημαία την οποία μετέφεραν τα κορίτσια του Λυκείου Ελληνίδων με την συνοδεία ευζώνων και αντιστασιακών.
Αμέσως μετά, με την συνοδεία πάντα του Άγγλου υποστράτηγου Σκόμπυ κατευθύνθηκαν στην Μητρόπολη όπου εψάλη δοξολογία χοροσταντούντος του αρχιεπισκόπου -και μελλοντικού αντιβασιλέα- Δαμασκηνού.
Μετά την δοξολογία ο Παπανδρέου κατευθύνθηκε στην Πλατεία Συντάγματος από όπου εκφώνησε το μνημειώδη λόγο του για την Απελευθέρωση στον οποίο και μίλησε για την πολιτική της κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
«Ασπαζόμεθα την ιεράν γην της ελεύθερης πατρίδας μας… Οι βάρβαροι αφού εβεβήλωσαν, επυρπόλησαν και εδήωσαν, επί τρία και ήμισυ έτη, πιεζόμενοι πλέον από την γενικήν συμμαχικήν νίκην και την εθνικήν μας αντίστασιν, τρέπονται εις φυγήν. Και η κυανόλευκος κυματίζει μόνη εις την Ακρόπολιν… Από τα βάθη της ιστορίας οι ελληνικοί αιώνες πανηγυρίζουν την επάνοδον της ελευθερίας εις την αρχαίαν πατρίδαν της… Από την εποχή του Λιβάνου διακηρύξαμε ότι κύριος σκοπός της κυβερνήσεως είναι η εθνική απελευθέρωσις και αποκατάστασις. Το συμβόλαιο του Λιβάνου, το οποίον έχουν συνυπογράψει όλα τα κόμματα, ορίζει ως περιεχόμενον του εθνικού μας προγράμματος «την πλήρη ασφάλεια των νέων συνόρων μας…»
Οφείλομεν να αποβλέπωμεν δια το μέλλον εις την σοβαρά αύξησιν του εθνικού μας εισοδήματος και ταυτοχρόνως εις την δικαίαν διανομήν του. το ιδεώδες μας είναι να πραγματοποιήσεωμεν συγχρόνως και την οικονομικήν ευημερίαν και την κοινωνικήν δικαιοσύνην…»
Η κλάκα του ΚΚΕ φώναζε «λαοκρατία!», «Οι εθνοπροδότες στο λαό», και τραγουδούσε το, «τόχουμε γράψει βαθιά μες στην καρδιά μας, λαοκρατία κι όχι βασιλιά».Τα χωνιά, διέκοπταν συνεχώς τον Παπανδρέου.
Τότε ο Παπανδρέου είπε: «Θα κάμωμεν και λαοκρατίαν». Ακλούθησε θύελλα χειροκροτημάτων και επευφημίες υπέρ της κυβέρνησης της εθνικής ενότητας.
Ο Παπανδρέου τότε είπε « … Είναι πλέον καιρός, έπειτα από την μακράν περίοδον της δουλείας, όπως ο ελληνικός λαός, απηλλαγμένος πάσης και υλικής και ψυχολογικής βίας, αποφασίσει κυριάρχως και διά το πολίτευμα και διά το κοινωνικόν καθεστώς και διά την κυβέρνησιν της αρεσκείας του, καθώς επίσης και διά τους δημοτικούς και κοινοτικούς άρχοντας του. Δεν ημπορούμε να προχωρούμε με τα τεκμήρια του παλαιού παρελθόντος, το οποίον ευλόγως τίθεται υπό αμφισβήτησιν… Το έθνος χρειάζεται οριστικόν πολίτευμα και λαοπρόβλητον κυβέρνησιν, ώστε να αναληφθή μετά σταθερότητος η προσπάθεια της μεγάλης δημιουργίας του μέλλοντος…»

Γεώργιος Παπανδρέου Ὁ λόγος τῆς ἀπελευθερώσεως,
Ἀθῆναι, 18 Ὀκτωβρίου 1944

«Ἀσπαζόμεθα τὴν ἱερὰν γῆν τῆς Ἐλευθέρας Πατρίδος... Οἱ Βάρβαροι, ἀφοῦ ἔβεβήλωσαν, ἐπυρπόλησαν καὶ ἐδήωσαν, ἐπὶ τρία καὶ ἥμισυ ἔτη, πιεζόμενοι πλέον ἀπὸ τὴν συμμαχικὴν νίκην καὶ τὴν ἐθνικήν μας ἀντίστασιν τρέπονται εἰς φυγήν. Καὶ ἡ Κυανόλευκος κυματίζει μόνη εἰς τὴν Ἀκρόπολιν... Ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἱστορίας οἱ ἑλληνικοὶ αἰῶνες πανηγυρίζουν τὴν ἐπάνοδον τῆς Ἐλευθερίας εἰς τὴν ἀρχαίαν Πατρίδα της. Καὶ στεφανώνουν τὴν Γενεάν μας.
Διότι ὁλόκληρος ὁ Λαός μας ὑπῆρξεν ἀγωνιστὴς τῆς Ἐλευθερίας. Δὲν εὑρίσκεται ἀσφαλῶς εἰς τὴν κατεχομένην Εὐρώπην ἄλλο παράδειγμα τόσης καθολικῆς ἀντιστάσεως καὶ τόσης ἀκλονήτου αἰσιοδοξίας διὰ τὴν τελικὴν Νίκην. Ἀλλὰ πρὸς Σὲ περισσότερον, Λαὲ τῶν Ἀθηνῶν, Λαὲ τῆς περιφερείας τῆς Πρωτευούσης, ἀνήκει ὁ ἐθνικὸς ἔπαινος.
Ἐδῶ ἐπάλλετο ἡ ἀδάμαστος καρδία τῆς Ἑλλάδος. Ἐδῶ ἦσαν εὐτυχεῖς ὅσοι ἐπροκινδύνευαν καὶ κατεθλίβοντο, ὅσοι δὲν εἶχαν τὴν εὐκαιρίαν νὰ κινδυνεύσουν... Καὶ πρός Σᾶς, Νέοι καὶ Νέαι, ἐκφράζομεν τὸν θαυμασμόν μας. Εἴχατε μεταβάλει εἰς καθημερινὴν συνήθειαν τὴν πρόκλησιν τοῦ ἐχθροῦ καὶ τὴν περιφρόνησιν τοῦ θανάτου. Ἐμπρὸς εἰς τὰ στόμια τῶν πολυβόλων του ἐζητωκραυγάζατε τὴν Ἑλλάδα!
Ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ἔχει καταστῆ ἄξιος τῆς Πατρίδος.
Μὲ τὸ πέρασμα τῶν καιρῶν, εἰς τὸ περίλαμπρον ἔπος τῆς Ἀλβανίας θὰ προστεθῆ καὶ ὁ μῦθος τῆς καθολικῆς ἀντιστάσεως... Ἄπειρα ὅμως ὑπῆρξαν τὰ θύματα τῶν Βαρβάρων...
Ὕποκλινόμεθα εὐλαβῶς ἐνώπιον τῶν ὀνομαστῶν καὶ ἀνωνύμων μαρτύρων τῆς Ἐλευθερίας.
Εἰς τὴν εὐγνωμοσύνην τοῦ Ἔθνους αἰωνία θὰ εἶναι ἡ μνήμη των...
Καὶ ἐκτὸς τῆς δούλης Πατρίδος, εἰς τὸ κοινὸν Συμμαχικὸν μέτωπον τῆς Ἐλευθερίας, τὰ τέκνα τῆς Ἑλλάδος ἐξηκολούθησαν τὸν ἀγῶνα.
Καὶ τὸ Πολεμικὸν καὶ τὸ Ἐμπορικὸν Ναυτικόν μας ἐπὶ τέσσερα ἔτη μάχονται, προσφέρουν σκληροτάτας θυσίας καὶ ἐπιτελοῦν ἡρωϊκὰ κατορθώματα. Καὶ ἡ ἀπαράμιλλος Ἀεροπορία μας εὑρίσκεται εἰς τὴν πρώτην γραμμὴν καὶ θεωρεῖται ἀπὸ τὴν συμμαχικὴν ἡγεσίαν ὑπόδειγμα.
Καὶ ὁ στρατός μας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς μᾶς ἔδωσε τὸ Ἐλ-Ἄλαμέϊν, τὸν Ἱερὸν Λόχον καί, προχθές, τὴν δόξαν τοῦ Ρίμινι.
Ἡ ἐλευθέρα Πατρὶς ἀναμένει μὲ βαθεῖαν συγκίνησιν τὰ ξενητεμένα παιδιά της, τὰ ὁποῖα σήμερον μὲ τόσην ἀκαταμάχητον νοσταλγίαν στρέφουν πρὸς τὰς ἀκτάς μας ἀνυπόμονα τὰ ὑγρὰ βλέμματά των... Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς μεγάλης αὐτῆς Ἐθνικῆς χαρᾶς ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἀπευθύνωμεν εὐγνώμονα χαιρετισμὸν καὶ πρὸς τοὺς Μεγάλους Συμάχους μας.
Ὑπῆρξαν σταθεροὶ καὶ θερμοὶ παραστάται μας καθ' ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ κοινοῦ ἀγῶνος. Καὶ εἰς ἡμέρας δοκιμασίας καὶ εἰς ἡμέρας χαρᾶς εὑρίσκοντο εἰς τὸ πλευρόν μας.
Ὅταν ὁ κατακλυσμὸς τῶν Βαρβάρων ἐκάλυπτε τὴν Πατρίδα μας καὶ οἱ στρατιῶται τῆς Μεγάλης Βρεταννίας ἐγκατέλειπαν τὴν Ἑλλάδα, μᾶς ὑπεσχέθησαν ὅτι θὰ ἐπανέλθουν ἐλευθερωταί.
Καὶ σήμερον τηροῦν τὸν λόγον των.
Τοὺς ἐκφράζομεν τὴν βαθυτάτην εὐγνωμοσύνη τοῦ Ἔθνους.
Ἀλλὰ ὁ ἀγὼν συνεχίζεται.
Οἱ Βάρβαροι ὑπάρχουν ἀκόμη εἰς τὴν Ἑλλάδα. Καὶ τὸ μέτωπον τῆς Ἐλευθερίας δίδει τὴν τελευταίαν του μάχην ἐναντίον τοῦ Ναζισμοῦ.
Εἰς τὴν τελικὴν αὐτὴν φάσιν τοῦ ἀγῶνος τῆς Ἐλευθερίας ἐναντίον τῆς Βαρβαρότητος, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀκόμη καὶ οἱ χθεσινοὶ ἡττημένοι προσπαθοῦν νὰ παρεμβληθοῦν, παριστάνοντες τοὺς «συνεμπολέμους», ἡ Ἑλλάς, ὁ ἔνδοξος πρωταγωνιστής, δὲν δύναται ν' ἀπουσιάσῃ.
Μέχρι τῆς τελικῆς νίκης θὰ εἴμεθα συμπαραστᾶται τῶν Μεγάλων Συμμάχων μας.
Ἡ Κυβέρνησις, ἐπανερχόμενη εἰς τὴν Ἐλευθέραν Πατρίδα, ὀφείλει νὰ λογοδοτήσῃ διὰ τὸ παρελθὸν καὶ νὰ χάραξῃ τὰς κατευθύνσεις τοῦ μέλλοντος.
Ἀχάριστος εἶναι σήμερον ἡ ἀναδρομὴ εἰς τὸ παρελθόν. Ἀρκούμεθα εἰς τὴν διαπίστωσιν ὅτι ἐκληρονομήσαμεν ἐρείπια εἰς τὴν Μέσην Ἀνατολὴν καὶ ἔνοπλον διαίρεσιν εἰς τὴν δούλην Πατρίδα...
Σύμφωνα μὲ τὸν πικρὸν λόγον τοῦ ἡγέτου τῆς Μεγάλης Βρεταννίας «ἡ αἴγλη τῆς Ἑλλάδος εἶχεν ἀμαυρωθῆ».
Καὶ σήμερον ἡ Κυβέρνησις, εὑρισκομένη ἐνώπιον τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ διακηρύξῃ ὅτι καὶ ἡ συμμαχικὴ θέσις τῆς Ἑλλάδος ἔχει ἐπανεύρει τὴν παλαιάν της αἴγλην.
Καὶ αἱ ἔνοπλοι δυνάμεις μας, παλλόμεναι ἀπὸ πίστιν πρὸς τὴν Πατρίδα, καθ' ἡμέραν δοξάζονται. Καὶ ἡ σημερινὴ πάνδημος συγκέντρωσις ἀποδεικνύει ὅτι ἔχομεν ὑπερνικήσει τὸν ἐμφύλιον πόλεμον καὶ ὅτι ἔχει ἐπιβληθῆ ἡ ἰδέα τῆς Ἐθνικῆς Ἑνώσεως.
Ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τοῦ Λιβάνου διεκηρύξαμεν ὅτι κύριος σκοπὸς τῆς Κυβερνήσεως εἶναι ἡ Ἐθνικὴ Ἀπελευθέρωσις καὶ Ἀποκατάστασις. Ἡ Ἐθνικὴ Ἀπελευθέρωσις, εὐτυχῶς, συντελεῖται. Ὑπολείπονται ἀκόμη εἰς τὴν Χώραν μας βάρβαροι, ἀλλὰ δὲν εἶναι μακρὰν ἡ ἡμέρα τῆς πλήρους ἀπολυτρώσεως.
Οἱ Βούλγαροι εἶχαν ἐλπίσει ὅτι μὲ τὰ τεχνάσματα τῆς τελευταίας στιγμῆς θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς Συμμάχους καὶ νὰ παραμείνουν εἰς τὰ ἱερά μας ἐδάφη.
Μὲ τὸ διάγγελμα τῆς 28 Σεπτεμβρίου ἐξ Ἰταλίας εἴχαμεν ἤδη ἐξαγγείλει ὅτι «ἀποτελεῖ ἀπόφασιν ὅλων τῶν Μεγάλων Συμμάχων μας, καὶ τῆς Μεγάλης Βρεταννίας καὶ τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καὶ τῆς Σοβιετικῆς Ρωσίας, ὅπως οἱ Βούλγαροι ἀμέσως, ἄνευ ὅρων καὶ ἄνευ συζητήσεων ἐγκαταλείψουν τὰ ἑλληνικὰ ἐδάφη».
Καὶ ἡ διαβεβαίωσίς μας, ἐν τῶ μεταξύ, ἔχει ἐπαληθεύσει. Οἱ Βούλγαροι διετάχθησαν καὶ ἠναγκάσθησαν ν' ἀποδεχθοῦν ὅπως ἐντὸς δέκα πέντε ἡμερῶν ἐγκαταλείψουν τὴν Μακεδονίαν καὶ τὴν Θράκην, εἰς τὰς ὁποίας ἀπεστάλησαν ἤδη Ὑπουργοὶ ἀντιπρόσωποι τῆς Κυβερνήσεως διὰ τὴν ἐγκατάστασιν Ἑλληνικῶν Ἀρχῶν.
Πρὸς τὰ θύματα τῶν βαρβάρων τῆς Βαλκανικῆς, τοὺς ἀδελφούς μας τῆς Μακεδονίας καὶ Θράκης, εἴτε εὑρίσκονται εἰς τὸ ἐσωτερικόν τῆς Βουλγαρίας, εἴτε εἰς τὴν ἐλευθέραν Ἑλλάδα, εἴτε παρέμειναν ἐπὶ τόπου καὶ ἐδοκιμάσθησαν περισσότερον, ἡ Κυβέρνησις, συμμεριζομένη τὴν βαθυτάτην ἐθνικήν των συγκίνησιν, παρέχει τὴν διαβεβαίωσιν ὅτι θὰ εἶναι στοργικὸς συμπαραστάτης διὰ τὴν ἐπάνοδον εἰς τὰς ἐρημωθείσας ἑστίας των καὶ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς οἰκονομικῆς των ζωῆς. Ἀλλὰ σκοπός μας δὲν εἶναι μόνον ἡ Ἐθνικὴ Ἀπελευθέρωσις. Εἶναι ἐπίσης καὶ ἡ Ἐθνική μας Ὁλοκλήρωσις.
Τὸ Συμβόλαιον τοῦ Λιβάνου, τὸ ὁποῖον ἔχουν συνυπογράψει ὅλα τὰ κόμματα ὅσα μετέχουν εἰς τὴν Κυβέρνησιν, ὁρίζει ὡς περιεχόμενον τοῦ ἐθνικοῦ μας προγράμματος «τὴν πλήρη ἐθνικήν μας ἀποκατάστασιν καὶ τὴν πλήρη ἀσφάλειαν τῶν νέων συνόρων μας».
Η Βόρειος Ἤπειρος ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον τμῆμα τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ἔχει προσφάτως καθαγιασθῆ καὶ ἀπὸ τοὺς τάφους τῶν ἡρώων μας. Τὰ Δωδεκάνησα θὰ ἐπανέλθουν εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ἀλλὰ ὑπάρχει ἐπὶ πλέον καὶ τὸ δικαίωμα τῆς ἀσφαλείας. Γνωρίζομεν ὅτι, χωρὶς καθολικὸν σύστημα Ἀσφαλείας, ἡ τοπικὴ ἀσφάλεια τῶν συνόρων δὲν ἠμπορεῖ ν' ἀποτελέση ἐπαρκῆ ἐγγύησιν. Ἐφ' ὅσον ὅμως καὶ μετὰ τὴν καθιέρωσιν τοῦ συστήματος τῆς γενικῆς ἀσφαλείας πρόκειται νὰ διατηρηθοῦν τὰ σύνορα τῶν Κρατῶν, καὶ ἡ Ἑλλὰς θὰ διατηρήση τὰ σύνορά της καὶ θὰ διεκδίκησῃ τὴν πλήρη ἀσφάλειάν των. Διότι ὑπέστη, ἐντὸς μιᾶς γενεᾶς, τρεῖς εἰσβολὰς ἀπὸ τοὺς Βουλγάρους καὶ μίαν ἀπὸ τὸν Ἰταλικὸν Φασισμόν.
Καὶ ἔχει τὸ δικαίωμα, ἔπειτα ἀπὸ τοὺς ἀγώνας καὶ τὰς θυσίας της, νὰ ἀποκτήσῃ ἐπὶ τέλους τὸ αἴσθημα τῆς πλήρους τοπικῆς ἀσφαλείας διὰ τὸ μέλλον... Ὁμιλῶν διὰ τὰ ἑλληνικὰ σύνορα τῆς Μακεδονίας καὶ Θράκης ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος εἶχεν εἴπει: «Ἡ Ἑλλὰς στερεῖται σπονδυλικῆς στήλης». Ἦλθεν ἡ ὥρα νὰ τὴν ἀποκτησῃ...
Παραλλήλως πρὸς τὴν ἐθνικήν μας ἀποκατάστασιν ἡ Κυβέρνησις τάσσει εἰς τοὺς πρώτους σκοπούς της τὴν μέριμναν διὰ τὴν οἰκονομικὴν ἀποκατάστασιν τῆς Χώρας. Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς Δουλείας καθολικὴ ὑπῆρξεν ἡ κατάρρευσις τῆς ἐθνικῆς μας οἰκονομίας καὶ ἀπάνθρωποι αἱ στερήσεις τοῦ Λαοῦ μας.
Ἡ Κυβέρνησις, καθ' ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς παραμονῆς μας εἰς τὸ ἐξωτερικόν, κατέβαλλεν ἀδιαλείπτους προσπαθείας διὰ τὴν ἐξασφάλισιν ἐπαρκοῦς βοηθείας πρὸς τὴν Ἑλλάδα. Ὑπεστηρίξαμεν πάντοτε, καὶ ὀφείλομεν νὰ ὁμολογήσωμεν εὐγνωμόνως ὅτι εὕρομεν πρόθυμον συναντίληψιν ἐκ μέρους τῶν Μεγάλων Συμμάχων, ὅτι ἡ Ἑλλὰς δὲν ἀποτελεῖ μίαν ἀπὸ τὰς πολλὰς περιπτώσεις τῶν κατεχομένων ὡρῶν τῆς Εὐρώπης.
Ἀποτελεῖ μοναδικὴν περίπτωσιν καὶ ὡς τοιαύτη πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθῇ.
Ἡ Ἑλλὰς ἔχει τὴν προτεραιότητα τῶν ὑπηρεσιῶν πρὸς τὴν κοινὴν Συμμαχικὴν ὑπόθεσιν.
Πρώτη ἀντεστάθη εἰς τὸν Ἄξονα, ἐνῶ τὸ μέλλον ἐφαίνετο σκοτεινόν, καὶ ἐνίκησε τὸν Φασισμὸν καὶ καθυστέρησε τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Ναζισμοῦ ἐναντίον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τῆς Σοβιετικῆς Ρωσίας.
Καὶ τοιουτοτρόπως ἢ ἔσωσε τὸν πόλεμον ἢ ἐσυντόμευσε τὴν νίκην.
Ἡ Ἑλλὰς ἔχει ἐπίσης τὴν θλιβερὰν προτεραιότητα τῶν θυσιῶν. Κατάκειται εἰς ἐρείπια.
Μόνον ἡ ψυχὴ τοῦ Λαοῦ μας εἶναι ὀρθία, ἀντέχει καὶ μάχεται. Δικαιοῦται ἑπομένως νὰ διεκδικήσῃ καὶ τὴν προτεραιότητα τῆς ἀνοικοδομήσεως.
Ἡ προτεραιότης αὐτή μᾶς ἀνεγνωρίσθη κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ πολέμου.
Ἡ ἄρσις τοῦ ἀποκλεισμοῦ καὶ ἡ ἀποστολὴ τροφίμων καὶ φαρμάκων ἀπετέλεσαν πράγματι μοναδικὸν προνόμιον τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ὀφείλομεν εἰς τὴν προνομιακὴν αὐτὴν μέριμναν τῶν Μεγάλων Συμμάχων καθὼς καὶ τοῦ Διεθνοῦς Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, διὰ τὴν ὁποίαν εἴμεθα βαθύτατα εὐγνώμονες, τὴν ἐπιβίωσιν τῆς Φυλῆς μας.
Τὴν ἰδίαν προτεραιότητα ζητοῦμεν καὶ διὰ τὸ μέλλον.
Γνωρίζομεν βεβαίως ὅτι ὁ πόλεμος συνεχίζεται καὶ αἱ μεταφοραὶ εἶναι βεβαρημέναι.
Ἄλλα εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ ἔκκλησις τῆς Ἑλλάδος διὰ τὴν παροχὴν ἀμέσου ἐπισιτιστικῆς βοηθείας καὶ περιθάλψεοις, καθὼς καὶ διὰ τὴν ταχεῖαν καὶ πλήρη οἰκονομικήν της ἀνασυγκρότησιν, εὑρίσκει καὶ πάλιν θερμοτάτην ἀπήχησιν.
Δὲν πρόκειται βεβαίως νὰ ἀποτελέσῃ τὸ ἰδεῶδες μας ἡ ἐπάνοδος εἰς τὴν προπολεμικήν μας Οἰκονομίαν. Ἡ Ἑλλὰς ἦτο καὶ τότε ἡ πτωχοτέρα χώρα τῆς Εὐρώπης, μὲ τὸ μικρότερον ἐθνικὸν εἰσόδημα.
Ὀφείλομεν νὰ ἀποβλέψωμεν διὰ τὸ μέλλον εἰς τὴν σοβαρὰν αὔξησιν τοῦ ἐθνικοῦ μας εἰσοδήματος καὶ ταυτοχρόνως εἰς τὴν δικαίαν διανομήν του.
Τὸ ἰδεῶδες μας εἶναι νὰ πραγματoπoιήσωμεν συγχρόνως καὶ τὴν οἰκονομικὴν εὐημερίαν καὶ τὴν κοινωνικὴν δικαιοσύνην.
Πιστεύομεν εἰς τὴν Λαοκρατίαν.
Καὶ Λαοκρατία δὲν σημαίνει μόνον δικαίωμα ψήφου.
Σημαίνει ἐπίσης δικαίωμα, ζωῆς, δικαίωμα εὐημερίας, δικαίωμα πολιτισμοῦ. Καὶ ὁ Λαός μας, μὲ τοὺς ἀπαραμίλλους ἀγῶνας καὶ τὰς σκληροτάτας θυσίας του, κατέκτησε τὸ δικαίωμα νὰ τοῦ ἀνήκῃ τὸ Μέλλον. Νέος κόσμος θὰ ὑψωθῇ ἀπὸ τὰ ἐρείπια.
Ἀλλὰ διὰ τὴν ἐπιδίωξιν καὶ τῆς ἐθνικῆς καὶ τῆς οἰκονομικῆς ἀποκαταστάσεως θὰ χρειασθῇ τὸ ἀπαραίτητον ὄργανον: τὸ Κράτος. Ἀνήκει διὰ τοῦτο εἰς τοὺς ἀμέσους, καὶ θεμελιώδεις σκοπούς μας ἡ ἀποκατάστασις τῆς λειτουργίας τοῦ Ἐλευθέρου Ἑλληνικοῦ Κράτους.
Ἐπὶ μίαν ὀκταετίαν τὸ Ἐλεύθερον Ἑλληνικὸν Κράτος ἔχει καταλυθῆ ἀπὸ τὴν Δικτατορίαν καὶ τὴν Κατοχήν. Ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ ὑπάρξῃ!
Εἰς τὰ καθεστῶτα τοῦ Φασισμοῦ τὸ Κράτος ὑποτάσσεται εἰς τὸ Κόμμα. Εἰς τὰ Ἐλεύθερα Λαοκρατικὰ Πολιτεύματα τὸ Κόμμα, ἡ Ὀργάνωσις ὑποτάσσονται εἰς τὸ Κράτος.
Εἰς τὰ Ἐλεύθερα Πολιτεύματα ἡ πλειοψηφία κυβερνᾶ, ἡ μειοψηφία ἐλέγχει, ἀλλὰ τὸ Κράτος, αἱ δημόσιαι λειτουργίαι δὲν ἀνήκουν οὔτε εἰς τὴν πλειοψηφίαν οὔτε εἰς τὴν μειοψηφίαν. Ἀνήκουν εἰς τὴν Ἰδέαν τῆς Πατρίδος καὶ ὑπηρετοῦν τὸ σύνολον τοῦ Λαοῦ.
Εἰς τὸ Κράτος δικαίου κύριος εἶναι ὁ Νόμος.
Τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος εἰς τὸ παρελθὸν δὲν ὑπενομεύθη μόνον ἀπὸ τὸν Φασισμόν.
Ὑπενομεύθη καὶ ἀπὸ τὴν Συναλλαγήν.
Ὑπῆρξαν εἰς τὸ παρελθὸν περίοδοι ἀκμῆς καὶ περίοδοι πτώσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους.
Ἡ Κυβέρνησις τῆς Ἐθνικῆς Ἑνώσεως ἔχει ἀπόφασιν νὰ ἐπαναφέρῃ τὰς λαμπροτέρας ἡμέρας του. Ἡ τάξις, ἡ προσωπικὴ ἀσφάλεια καὶ ἡ πολιτικὴ ἐλευθερία τοῦ Λαοῦ θὰ κατοχυρωθοῦν.
Τὸ σύνθημα θὰ εἶναι: Ἐλευθερία καὶ Νόμος. Διότι τὰ αἰώνια, ἀμετακίνητα συστατικὰ τῆς ἀληθοῦς Πολιτείας εἶναι ἡ Ἐλευθερία καὶ ἡ Δικαιοσύνη.
Ἐν τῇ μερίμνῃ πρὸς ἀποκατάστασίν τοῦ Ἐλευθέρου Ἑλληνικοῦ Κράτους ἡ Κυβέρνησις θὰ ἐπιδιώξῃ τὴν ἀνασύνταξιν τῶν ἐνόπλων δυνάμεων τοῦ Ἔθνους μὲ κριτήρια ἀποκλειστικῶς Ἐθνικά καὶ Στρατιωτικά, ὅπως προσδιορίζει τὸ Ἐθνικὸν Συμβόλαιον τοῦ Λιβάνου.
Θὰ ἀποδοθοῦν αἱ δίκαιαι τιμαὶ εἰς τοὺς γενναίους ἀγωνιστὰς τῶν ἀνταρτικῶν μας δυνάμεων, καὶ τὰ στελέχη των θὰ εὕρουν τὴν πρέπουσαν θέσιν εἰς τὸν ἀνασυντασσόμενον τακτικόν μας Στρατόν. Βάσις τοῦ ἐθνικοῦ μας Στρατοῦ διὰ τὸ μέλλον, ὅπως συνέβαινεν ἀνέκαθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ ὅπως συμβαίνει εἰς ὅλους τους Ἐλευθέρους Λαούς, θὰ εἶναι ἡ τακτικὴ στρατολογία.
Ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνικός Λαὸς διεκδικεῖ τὴν τιμὴν νὰ εἶναι ὑπερασπιστὴς τῆς Πατρίδος.
Τὸ γνώριμον κινηματικὸν πνεῦμα τῶν ἐνόπλων μας δυνάμεων θὰ καταλυθῇ. Θὰ γίνῃ συνείδησις καὶ πρᾶξις ὅτι ὁ Στρατὸς δὲν βουλεύεται. Βουλεύεται μόνον ὁ Κυρίαρχος Λαός, τοῦ ὁποίου τὴν θέλησιν ἐκφράζει ἡ Κυβέρνησις. Καὶ τὰς διαταγὰς τῆς Κυβερνήσεως ἐκτελεῖ ὁ Στρατός.
Θὰ γίνῃ συνείδησις καὶ πρᾶξις ὅτι ὁ Στρατὸς δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἀνήκη οὔτε εἰς πρόσωπα, οὔτε εἰς κόμματα. Ἀνήκει μόνον εἰς τὴν Πατρίδα καὶ ὑπακούει μόνον εἰς τὰς διαταγὰς τῆς Κυβερνήσεως. Θὰ ἐπιδιωχθῇ ἐπίσης ἡ ἀνασύνταξις τῶν Σωμάτων τῆς Δημοσίας Ἀσφαλείας.
Καὶ κατὰ τὰς δύο περιόδους τῆς δουλείας τοῦ Ἔθνους, τῆς ἐσωτερικῆς καὶ τῆς ἐξωτερικῆς, εἰς τὰ Σώματα τῆς Δημοσίας Ἀσφαλείας, καὶ ἰδίως εἰς τὴν Χωροφυλακήν, παρουσιάσθησαν συμπτώματα ἠθικῆς κρίσεως.
Δὲν ἔχομεν τὸ δικαίωμα νὰ τὰ καταδίκασωμεν μὲν ἐν τῷ συνόλῳ των, διότι ὑπῆρξαν πολλοί, καὶ ἀξιωματικοὶ καὶ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι, ἐν μέσῳ δυσχερεστάτων καταστάσεων, ἐπετέλεσαν μ' ὅλα ταῦτα τὸ ἐθνικόν των καθῆκον. Θὰ εἶναι ὅμως αὐστηροτάτη ἡ ἐκκαθάρισις καὶ ἡ ἀνασύνταξις, ὥστε νὰ ἐμπνεύσουν διὰ τὸ μέλλον πλήρη ἐμπιστοσύνην ὅτι δὲν θὰ εἶναι ὄργανα Τυράννων πρὸς δίωξιν τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ φρουροὶ τῆς τάξεως καὶ τῆς ἀσφαλείας τῶν πολιτῶν.
Θὰ γίνῃ ἐπίσης γενικὴ ἀνασύνταξις τῶν Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν μας: Καὶ τῆς Δικαιοσύνης, καὶ τῆς Διοικήσεως, καὶ τῶν Πνευματικῶν ἱδρυμάτων μας, καθὼς καὶ τῶν ἄλλων Ὀργανισμῶν Δημοσίου Δικαίου.
Κατὰ τὴν σκοτεινὴν περίοδον τῆς δουλείας τοῦ Ἔθνους ὁ Λαός μας ὑπῆρξεν ἀξιοθαύμαστος. Ἔδωκεν ἀπαράμιλλα δείγματα Ἰδεαλισμοῦ καὶ Αὐτοθυσίας. Ἀλλὰ ὑπῆρξε κρίσις τῆς Ἡγεσίας.
Ἡ Ἡγέτις Τάξις, κατὰ μέγα μέρος, δὲν ἀπεδείχθη ἀξία τοῦ Λαοῦ. Εἰς τὸν καιρὸν τῆς Δικτατορίας, καὶ τὸ Πανεπιστήμιον, καὶ ὁ Ἄρειος Πάγος, καὶ τὸ Συμβούλιον Ἐπικρατείας, καθὼς καὶ τὰ ἄλλα Ἀνώτατα Ἱδρύματά μας, ἐκτὸς ὀλίγων λαμπρῶν ἐξαιρέσεων, περίπου ἐχρεωκόπησαν.

Ἐπροτίμησαν νὰ γίνουν Ἐπαγγελματικὰ Σωματεῖα μεριμνῶντα διὰ τὰ βιωτικὰ συμφέροντα τῶν μελῶν των. Καὶ ἐλησμόνησαν ὅτι ἡ πρώτη ἀποστολὴ τῶν Ἀνωτάτων Ἱδρυμάτων, τὰ ὁποῖα εἰς τὰς Δημοκρατίας ἀποτελοῦν τὴν Ἡγέτιδα Τάξιν, εἶναι νὰ γίνονται θεματοφύλακες τῶν ὅρων τῆς ὑπάρξεως, τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν τοῦ Ἔθνους. Καὶ ἀνήκει εἰς τοὺς ὅρους τῆς ὑπάρξεως, εἰς τὰς πρώτας ἠθικὰς ἀξίας καὶ ἡ Ἐθνικὴ καὶ ἡ Πολιτική μας Ἐλευθερία. Διὰ τοῦτο θὰ προνοηθῇ ὥστε ἡ Ἡγέτις Τάξις νὰ μὴ ἔχη μόνον ἐπαγγελματικὴν ἐπάρκειαν. Νὰ ἔχη κατ' ἐξοχὴν Χαρακτῆρα.
Νὰ ἔχῃ ὑψηλὸν Φρόνημα. Ν' ἀποτελῆται ἀπὸ Ἐθνικὰς καὶ Ἠθικὰς προσωπικότητας, αἱ ὁποῖαι θὰ γνωρίζουν νὰ προμαχοῦν εἰς τὰς ἐπάλξεις τῶν Ἰδεῶν καὶ νὰ πίπτουν, ὅταν χρειασθῆ, καὶ νὰ γίνονται τὸ παράδειγμα...
Ἀλλὰ τὸ Κράτος τοῦ Δικαίου δὲν ἠμπορεῖ νὰ θεμελιωθῇ διὰ τὸ μέλλον ἐὰν δὲν ἔχῃ συντελεσθῆ
ἡ ἠθικὴ κάθαρσις τοῦ παρελθόντος. Καὶ διὰ τοῦτο, ἐκτὸς τῶν ἐκκαθαρίσεων τῶν Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν, ἐκτὸς τῶν πειθαρχικῶν ποινῶν, θὰ χρειασθῇ ἐπίσης καὶ ἡ ἱκανοποίησις τοῦ ἐθνικοῦ αἰτήματος πρὸς ἐπιβολὴν τῶν δικαίων Ποινικῶν κυρώσεων.
Τὸ Ἐθνικὸν Συμβόλαιον τοῦ Λιβάνου ἐπαγγέλλεται τὴν ἐπιβολὴν σκληρῶν κυρώσεων κατὰ τῶν προδοτῶν τῆς Πατρίδος καὶ τῶν ἐκμεταλλευτῶν τῆς δυστυχίας τοῦ Λαοῦ μας.
Μὲ τὸ Διάγγελμα τῆς 4ης Σεπτεμβρίου ἡ Κυβέρνησις ἐπανέλαβε τὴν ὑπόσχεσιν ὅτι ἡ «Ἐθνικὴ Νέμεσις θὰ εἶναι ἀδυσώπητος».
Καὶ τώρα θὰ τηρήσῃ τὴν ὑπόσχεσίν της.
Ὁ νόμος τῆς ἐπιβολῆς τῶν δικαίων κυρώσεων ἔχει δημοσιευθῆ καὶ θὰ τεθῇ ἀμέσως εἰς ἐφαρμογήν. Ἔχουν προνοηθῆ ὅλαι αἱ ἐγγυήσεις, ὥστε νὰ μὴ μεταβληθῇ εἰς ὄργανον ἐκδικήσεων καὶ ἱκανοποιήσεως παθῶν. Ἐμπνευστὴς τῶν ποινῶν θὰ εἶναι ἡ συνείδησις τοῦ Ἔθνους.
Δὲν πρόκειται βεβαίως εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅπως συνέβη εἰς ἄλλας χώρας, περὶ μεγάλου ἀριθμοῦ ἐνόχων, περὶ μερίδων Λαοῦ αἱ ὁποῖαι ἠπίστησαν πρὸς τὸ Ἔθνος καὶ προσεχώρησαν εἰς τὸν Κατακτητήν.
Εἰς τὴν Ἑλλάδα ὑπῆρξε καθολικὴ ἡ πίστις πρὸς τὴν συμμαχικὴν ὑπόθεσιν καὶ ἐλάχιστα τὰ περιστατικὰ τῆς προδοτικῆς συνεργασίας μὲ τὸν ἐχθρόν. Ἀλλ' ἀκριβῶς δι' αὐτό, διότι εὑρίσκοντο εἰς πλήρη ἀντίθεσιν πρὸς τὸ καθολικὸν αἴσθημα τοῦ Λαοῦ, θὰ πρέπει νὰ ὑποστοῦν αὐστηρὰν καταδίκην. Ἡ ἐκκαθάρισις τῶν εὐθυνῶν τοῦ παρελθόντος θὰ ἱκανοποιήση τὸ καθολικὸν Ἐθνικὸν καὶ Ἠθικὸν αἴτημα, θὰ ἐξυγιάνῃ τὴν ἀτμόσφαιραν, θὰ ἐξατμίσῃ τὴν δικαίαν ἀγανάκτησιν τοῦ Λαοῦ καὶ θὰ θεμελιώσῃ ἀσφαλέστερον τὸ μέλλον τῆς Ἐθνικῆς μας Ἀναγεννήσεως.
Ἡ ἀποκατάστασις τῆς Λαϊκῆς Κυριαρχίας ἀνήκει κατ' ἐξοχὴν εἰς τοὺς πρώτους θεμελιώδεις σκοπούς μας. Ὁ Λαὸς ἀνακτᾶ τὰς ἐλευθερίας του καὶ γίνεται ὁ κυρίαρχος τῆς Χώρας του.
Ἡ Κυβέρνησις τῆς Ἐθνικῆς Ἑνώσεως ἔχει ἀπόφασιν νὰ χωρήσῃ εἰς τὴν ταχυτέραν δυνατὴν ἐνέργειαν καὶ Δημοψηφίσματος καὶ ἐκλογῶν Συντακτικῆς Συνελεύσεως καθὼς καὶ Δημοτικῶν καὶ Κοινοτικῶν ἐκλογῶν.
Καὶ ἀποτελεῖ ζήτημα τιμῆς διὰ τὴν Κυβέρνησιν ὅπως ἡ Λαϊκὴ Ἐτυμηγορία ἐκδηλωθῇ κατὰ τρόπον ἀπολύτως γνήσιον.
Εἶναι πλέον καιρός, ἔπειτα ἀπὸ τὴν μακρὰν περίοδον τῆς δουλείας, ὅπως ὁ Ἑλληνικὸς Λαός, ἀπηλλαγμένος πάσης καὶ ὑλικῆς καὶ ψυχολογικῆς βίας, ἀποφασίσῃ κυριάρχως καὶ διὰ τὸ Πολίτευμα καὶ διὰ τὸ Κοινωνικὸν Καθεστὼς καὶ διὰ τὴν Κυβέρνησιν τῆς ἀρεσκείας του, καθὼς ἐπίσης καὶ διὰ τοὺς Δημοτικοὺς καὶ Κοινοτικοὺς ἄρχοντάς του. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ προχωροῦμεν μὲ τὰ τεκμήρια τοῦ παλαιοῦ παρελθόντος, τὰ ὁποῖα εὐλόγως τίθενται ὑπὸ ἀμφισβήτησιν. Ὑπάρχει ἐπείγουσα ἀνάγκη νομιμότητος.
Τὸ Ἔθνος χρειάζεται ὁριστικὸν Πολίτευμα καὶ Λαοπρόβλητον Κυβέρνησιν, ὥστε ν' ἀναληφθῇ μετὰ σταθερότητος ἡ προσπάθεια τῆς μεγάλης δημιουργίας τοῦ Μέλλοντος.
Ἕως τότε, μόνον ἡ Ἐθνικὴ Ἕνωσις σώζει! Ἀπέδωκεν ἤδη ὑπὲρ τοῦ Τόπου μέγα ἀγαθόν.
Ηὐξήθη τὸ Διεθνὲς κῦρος τῆς Ἑλλάδος καὶ συνετελέσθη ἡ ὁμαλὴ μετάβασις ἀπὸ τῆς δουλείας εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν, ἡ ὁποία ἀπὸ ὅλους σχεδὸν ἐθεωρεῖτο ἀπίστευτος, ὥστε σήμερον νὰ προσλαμβάνῃ, περίπου, τὰς διαστάσεις «θαύματος».
Πρὸς ὅλους τοὺς συντελεστάς του ἀπευθύνομεν δημόσιον ἔπαινον καὶ τοὺς ἐκφράζομεν τὰς θερμὰς εὐχαριστίας τῆς Κυβερνήσεως, διότι ἐπειθάρχησαν εἰς τὰς ἐντολάς της καὶ ἐδικαίωσαν τὴν ἐμπιστοσύνην της.
Παρόμοια «θαύματα» ἡ Ἐθνική μας Ἕνωσις θὰ δυνηθῆ νὰ ἐπιτελέσῃ, ἐὰν συνεχισθῇ μὲ τὴν ἰδίαν εἰλικρίνειαν καὶ τὴν ἰδίαν πίστιν, καὶ εἰς τὸ μέλλον. Ὅλοι οἱ μεγάλοι σκοποί, τοὺς ὁποίους ἀνεπτύξαμεν, χωρὶς τὴν Ἐθνικὴν Ἕνωσιν δὲν ἠμποροῦν νὰ πραγματοποιηθοῦν, ἐνῷ μὲ τὴν Ἕνωσιν θὰ εὐοδωθοῦν ἀσφαλῶς, εἰς τρόπον ὥστε ἀπὸ τὸ σημερινὸν χάος νὰ προέλθη ἕνας Νέος Ρυθμός, ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς δουλείας ἕνας Νέος Κόσμος, ἄξιος φορεὺς τῆς Ἐθνικῆς μας Ἀναγεννήσεως. Ἡ ἐποχή μας ἀνήκει βεβαίως εἰς ἄλλον αἰῶνα, ἔχει ὅμως πολλὰς ὁμοιότητας μὲ τὴν ἐποχήν του 21. Καὶ σήμερον, ὅπως καὶ τότε, ἐξερχόμεθα ἀπὸ τὸν ἀγῶνα πλήρεις ἀπὸ δόξαν, ἐρείπια καὶ διχόνοιαν. Γνωρίζομεν ποῦ ὡδήγησε τότε ἡ διαίρεσις, καὶ ὠφείλαμεν νὰ ἐμπνευσθῶμεν ἀπὸ τὸ παράδειγμα, διὰ νὰ τὸ ἀποφύγωμεν... Ὅταν πρὸ ἑξαμήνου ἔφθασα εἰς Κάϊρον, διεκήρυξα ὅτι μετέβαινα ὡς Σταυροφόρος τῆς Ἐθνικῆς μας Ἑνώσεως. Σήμερον, ἐπιστρέφων εἰς τὴν ἐλευθέραν Πατρίδα ἐπὶ κεφαλῆς τῆς Ἐθνικῆς Κυβερνήσεως, διακηρύττω καὶ πάλιν ὅτι ἐπανέρχομαι Σταυροφόρος τῆς Ἐθνικῆς Ἑνώσεως. Καὶ εἶμαι εὐτυχὴς ὅτι ἔχει πραγματοποιηθῆ. Ἀλλὰ πρέπει νὰ διαρκέσῃ μέχρι τῆς λαϊκῆς ἐτυμηγορίας, ἡ ὁποία θὰ καθιερώσῃ τὸ ὁριστικὸν Πολίτευμα καὶ τὴν Κυβέρνησιν τοῦ μέλλοντος. Μὲ τὴν εὐθύνην τοῦ Κυβερνήτου διακηρύττω, καὶ ἐπιθυμῶ νὰ γίνῃ κοινὴ συνείδησις, ὅτι χωρὶς τὴν Ἐθνικήν μας Ἕνωσιν τὰ ὑπέρτατα συμφέροντα τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ Λαοῦ μας διατρέχουν τὸν ἔσχατον κίνδυνον.
Μόνον ἡ Ἐθνικὴ Ἕνωσις σώζει. Ἀλλά, εὐτυχῶς, δὲν ὑπάρχει κανεὶς λόγος ἀνησυχίας.
Ὅλαι αἱ δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι συνεργάζονται εἰς τὴν Κυβέρνησιν, ἔχουν ἀποδείξει ὅτι κατέχονται ἀπὸ τὴν πίστιν τῆς Ἐθνικῆς Ἑνώσεως. Καὶ διὰ τοῦτο θὰ διαρκέσῃ. Καί, ὅπως ἐθαυματούργησε μέχρι τοῦδε, θὰ θαυματουργήσῃ καὶ εἰς τὸ μέλλον. Λαὲ τῶν Ἀθηνῶν: Ἑορτάζομεν σήμερον τὴν Ἀνάστασιν. Μὲ βαθυτάτην συγκίνησιν Σοῦ ἀπευθύνω τὸν ἐγκάρδιον χαιρετισμὸν τῆς Πατρίδος. Καὶ χαιρετίζω ἐπίσης τὸ ἡρωικόν, μαχόμενον, ἐλευθερούμενον Ἔθνος.

Ζήτω ἡ Αἰώνια Ἑλλάς!
Ζήτωσαν οἱ Μεγάλοι μας Σύμμαχοι!
Ζήτω ἡ Ἐλευθερία!»

Σαν Σήμερα, το 1081, ο Αλέξιος Κομνηνός νικήθηκε στο Δυρράχιο από τους Νορμανδούς

Σαν Σήμερα, το 1081, ο Αλέξιος Κομνηνός νικήθηκε στο Δυρράχιο από τους Νορμανδούς του Δούκα της Απουλίας Ροβέρτου Γυισκάρδου, που διεκδικούσε το θρόνο της Κωνσταντινούπολης, για να «προστατεύσει» τα δικαιώματα του γαμπρού του.
Η εκστρατεία αυτή ήταν μια προ-σταυροφορία εναντίον του Αλέξιου Κομνηνού και ήταν το προανάκρουσμα των ανθελληνικών Σταυροφοριών του Πάπα για την επικράτηση των Φράγκων στον Ελληνικό χώρο.
Ο ανατραπείς από τον Βοτανειάτη Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας, ο γνωστός και ως Παραπινάκης, είχε μνηστεύσει τον πορφυρογέννητο υιό του Κωνσταντίνο με την κόρη του Νορμανδού ηγεμόνα της Κάτω Ιταλίας, Ροβέρτου Γυισκάρδου.

Ο Αλέξιος Α' Κομνηνός, ανεβαίνοντας στο θρόνο το 1081, διέλυσε τον αρραβώνα και μνήστευσε τον πορφυρογέννητο διάδοχο αυτόν με τη κόρη του, Άννα, ενισχύοντας την δική του νομιμότητα. 
Αντιλαμβανόμενος ότι με τις δικές του δυνάμεις δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο των Νορμανδών, ο Αλέξιος Κομνηνός ζήτησε τη βοήθεια του Γερμανού Αυτοκράτορα Ερρίκου Δ', που ήθελε να θέσει υπό τον αυτοκρατορικό έλεγχο την Εκκλησία και ήταν σε ρήξη με τον Πάπα Γρηγόριο Ζ’, και τον οποίο είχε καθαιρέσει από τις 24 Ιανουαρίου 1076   με τη  Σύνοδο της Βόρμς στην οποία είχε προεδρεύσει ο Ερρίκος.

Ο Ερρίκος καθαίρεσε και πάλι τον Γρηγόριο Ζ στη σύνοδο του γερμανικού κλήρου στη Μπάμπεργκ τον Ιούνιο του 1080 και εξέλεξε τον Προκαθήμενο της Ραβέννας, ως «αντίπαπα» με την ονομασία Κλήμης ο τρίτος.
Ο Ερρίκος μπήκε στην Ιταλία και στέφθηκε βασιλιάς της Ιταλίας, όπου έλαβε το Στέμμα της Λομβαρδίας. Μετά στράφηκε κατά της Ματθίλδης της Τοσκάνης και στη συνέχεια πολιόρκησε για πρώτη φορά τη Ρώμη .
Μετά αποσύρθηκε στην Τοσκάνη, όπου έλαβε χρηματική βοήθεια από 360.000 χρυσά νομίσματα που του έστειλε ο Αλέξιος Α Κομνηνός.
Ακολούθησε μια δεύτερη αποτυχημένη επίθεση στην Ρώμη.
Οι Νορμανδοί που σε συμμαχία με τον Πάπα Γρηγόριο Ζ κατέλαβαν την Κεφαλονιά και την Κέρκυρα προσπάθησαν να αποκλείσουν στην Αδριατική το στόλο της Βενετίας και πολιόρκησαν την βυζαντινή πρωτεύουσα του Ιλλυρικού, το Δυρράχιο, με 30.000 άνδρες και 150 πλοία.
Ο Αλέξιος Κομνηνός κατέφθασε με 20,000 άνδρες και στην αρχή, οι Ενετοί σύμμαχοι του Αλέξιου, νίκησαν τον στόλο του Ροβέρτου και διέλυσαν τη θαλάσσια πολιορκία.

Κατάφρακτος στη μάχη στο Δυρράχιο

(1081 μ.Χ.)

Στην μάχη κατά παράταξη έξω από το Δυρράχιο, η μεν βυζαντινή δεξιά πτέρυγα έτρεψε σε φυγή την αριστερή πλευρά τον Νορμανδών όμως οι Βαράγκοι, (Βίκινγκς) του Αλεξίου που τους καταδίωξαν, περικυκλώθηκαν και κατεσφάγησαν, οπότε ο Αλέξιος εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης αφήνοντας τη νίκη στον Ροβέρτο, που όμως είχε μεγαλύτερες απώλειες.
Οι Νορμανδοί είχαν 10.000 νεκρούς εκ των οποίων οι 500 Ιππότες και οι Βυζαντινοί 5,000. Από το Στρατό του Αλέξιου λιποτάκτησαν πάντως πολλοί Βούλγαροι και Τούρκοι μισθοφόροι .
Ο Αλέξιος διατήρησε ένα στράτευμα περίπου 8000 Ελλήνων. Μετά από αυτή τη μάχη, το Δυρράχιο, παραδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1082 και οι Νορμανδοί κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.
Στο τέλος του 1082 ο Ερρίκος Δ', έκανε μια τρίτη επίθεση στην Ρώμη, και μετά από πολιορκία επτά μηνών, η Πόλη έπεσε στα χέρια του.
Ο Πάπας Γρηγόριος διέφυγε και τον διέσωσε ο Ροβέρτος που έσπευσε να τον βοηθήσει αφήνοντας την Ελλάδα.
Στις 31 Μαρτίου 1084 ο Ερρίκος στέφθηκε αυτοκράτορας από τον Κλήμη, και ο Αλέξιος νίκησε το γιο του Ροβέρτου Βοημούνδο έξω από τη Λάρισα, συντρίβοντας την προ-Σταυροφορία των καθολικών. Ο Γρηγόριος πέθανε στο Σαλέρνο, το 1085, αλλά με την τελευταία του επιστολή προέτρεπε το σύνολο του Χριστιανισμού σε μια σταυροφορία εναντίον του Γερμανού Αυτοκράτορα σαν εκείνη που είχε οργανώσει κατά του Αλέξιου.

Στις 18 Οκτωβρίου 1981 είχαμε το ραντεβού με την ιστορία.

Βάλαμε στο «χρονοντούλαπο» το κράτος της «Δεξιάς» και ήρθε η Αλλαγίτσα.
Ο Αντρέ και το ΠΑΣΟΚ πήραν στις εκλογές το 48,06% των ψήφων και έβγαλαν 172 έδρες, σχηματίζοντας αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Η Νέα Δημοκρατία με τον Ράλλη αρχηγό πήρε 35,88% και 115 έδρες και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με 10,93% έβγαλε 13 έδρες. Στις πρώτες ευρωεκλογές, που έγιναν ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ πήρε 40,12% και 10 έδρες, η Νέα Δημοκρατία 31,34% και 8 έδρες, το Κ.Κ.Ε. 12,84% και 3 έδρες, και το Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού 5,30% και μια έδρα, το ΚΟΔΗΣΟ-ΚΑΕ 4,26% και 1 έδρα και το Κόμμα Προοδευτικών του Μαρκεζίνη 1,96% και 1 έδρα.

Με το «παλιό» και το «νέο» έχουν μπλέξει τα μπούτια τους. Η 5η Οκτωβρίου, με το «παλιό», σύμφωνα με το οποίο η ελληνική Στρατιά επιτέθηκε στους Τούρκους στην Ελασσόνα, είναι σήμερα.

Το 1812, στις 6/18 Οκτωβρίου, ο Ναπολέων έριξε τη ζαριά και αποφάσισε να μην ξεχειμωνιάσει στη Μόσχα αλλά να γυρίσει πίσω.

Όλα τα γεγονότα της 18ης Οκτωβρίου θα τα βρείτε εδώ ...
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/10/18.html

Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται

Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται
Δημοσθένης. Πρώτος Ολυνθιακός

ΥΓ.Εγώ σας το έλεγα για τα αμέρικαν Μπόυς.....

Ηγετικές συνομιλίες

Πότε γίνονται ομώνυμοι οι ετερώνυμοι; Με τον Μέγιστο Κοινό Διαιρέτη τους, που είναι το «ηγέτης».Ηγέτης ο ένας ηγέτης και ο άλλος. Οπότε οι κοινές αξίες και τα κοινά ιδεώδη, είναι αθροίσιμα.

Τα βιβλία του Σπύρου Χατζάρα , μόνο με 25 ευρώ

 Νέα προσφορά 
«Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ»
+
« Το Εβραϊκό Ζήτημα»
+
«ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» ,
μόνο με 25 Ευρώ,
και μέχρι εξαντλήσεως του (μικρού) αποθέματος.

Για όσους είναι στην Αθήνα θα τα παραδίνω ο ίδιος.
(Εάν σταλούν  με τα ΕΛΤΑ, τα έξοδα αποστολής θα είναι  επιπλέον)

.

Τώρα 3 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα, μόνο με 25 Ευρώ.

-«ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ». Πως η SoE και η χρυσές λίρες δημιούργησαν το ΚΚΕ/ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.Γιατί η Αγγλία δολοφόνησε τον Μεταξά και κατέστρεψε την Ελλάδα. Ο ρόλος των Άγγλων πρακτόρων στο Μελιγαλά και τα Δεκεμβριανά.

- «Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ». Ποιοι είναι οι κομμουνιστές της Νεας Υόρκης που προκάλεσαν τον Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκροτούν τη Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Πως οι Ιουδαίοι Τραπεζίτες κατέσφαξαν το ρωσικό λαό. Πως το διευθυντήριο του Λονδίνου, με το «δίκτυο Πάρβους». οργάνωσε την Μικρασιατική καταστροφή.

- « Το Εβραϊκό Ζήτημα», το βιβλίο του Γκέμπελς για το Ολοκαύτωμα του Γερμανικού λαού στα χέρια των όπου Γης και Πατρίς, και όχι μόνον.
Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com
και στο 6944-279798. 


ΥΓ. «Η Επανάσταση των Φιλογενών» έχει εξαντληθεί . Αν υπάρχει ενδιαφέρον, θα γίνεται ψηφιακή ανατύπωση 10 αντιτύπων την κάθε φορά. Η τιμή θα είναι 17 ευρώ συν τα έξοδα αποστολής, κατά περίπτωση .

Τα Κιοτσέκια των Τραπεζιτών

Από χαζό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια . Ο χαζο- Μλάντεν, που με επιδότηση και «σπρώξιμο» από τη «διεθνή Κοινότητα» έγινε μέλος της τρισυπόστατης προεδρίας της δικοινοτικής και διζωνικής Ομοσπονδίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης , πήγε στα Σκόπια , στο« Summit100» , και είπε ότι , «προς το συμφέρον της ανάπτυξης, είναι σημαντικό οι πολιτικοί να καταλάβουν ότι θα πρέπει να εξυπηρετούν τους οικονομολόγους».
Τι είναι ο πολιτικός;
Ο αχθοφόρος που εξυπηρετεί τον Τραπεζίτη που φέρνει την «Ανάπτυξη». Απλό.
Και ο χαζο-Μλάντεν το Κιοτσέκι των Τραπεζιτών το είπε με δικά του λόγια. 

Ο επίορκος κ. Παυλόπουλος

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, έβαλε το χέρι του στο Ευαγγέλιο και έδωσε ενώπιον Θεού και Ανθρώπων τον ακόλουθο όρκο από το βήμα της Βουλής : «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού».

Επομένως, προσυπογράφοντας τον πουστρονόμο των Κιοτσέκ ΕΚΟΥΜΟΥ, είτε υπηρέτησε το γενικό συμφέρον του Ελληνικού Λαού, είτε το έβλαψε.
Το 71% του Ελληνικού Λαού δήλωσε στους γκαλοπατζήδες ότι η Πουστιά από τα 15 βλάπτει τον Ελληνικό λαό και την οικογένεια.

Άρα ο κ. Παυλόπουλος, ελαφρά της καρδία, υπηρέτησε την «πρόοδο» των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» εις βάρος του γενικού συμφέροντος του Ελληνικού Λαού, και επομένως είναι επίορκος, και σαν τέτοιος απώλεσε την νομιμοποίηση του.

Ο επίορκος κ.Παυλόπουλος, αφού κατέστη φερέφωνο της Διεθνούς Πουστιάς δεν είναι πλέον πρόεδρος όλων των Ελλήνων. Στη συνείδηση μου εξέπεσε.

Κάποιος θα πρέπει να κοινοποιήσει στον κ. Παυλόπουλο και τους 148, την μήνυση του ανθρώπου, (που την έχει Άρειος Πάγος), που γνώρισε την διεύρυνση των «δημοκρατικών του δικαιωμάτων» από τα 14, για να τους δείξει με καλή θέληση τίνος τα δημοκρατικά δικαιώματα «διεύρυναν».
Και ας διαβάσει ξανά ο κ. Πρόεδρος πως αναπροσδιορίστηκε σεξουαλικά ο Παγκρατίδης στα λαδάδικα της Θεσσαλονίκης για να μας εξηγήσει τίνος τα δικαιώματα διεύρυνε με την υπογραφή του, και ποιόν προστάτευσε.

ΥΓ. Κυριε Παυλόπουλε ο λαός λεει ότι πρέπει να προσέχουμε
που βάζουμε την υπογραφή μας!

Eξω Φτώχεια και καλή Καρδιά

Το 1993 ο ΟΗΕ ανακήρυξε την 17η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την καταπολέμηση της φτώχειας.
Στον πλαίσιο της «Επετείου» η Eurostat ανακοίνωσε ότι οι «φτωχοί» στην Ευρώπη, μετά από χρόνια μεταρρυθμίσεων και Κοινωνικών Προγραμμάτων , μειώθηκαν, από το 23,7% του πληθυσμού το 2008 σε 23,4% , το 2016. Ολόκληρο 0,4% σε οκτώ χρόνια.
Αν μετρήσετε κεφάλια οι πεινασμένοι ευρωπαίοι είναι 117,5 εκατ.
Από αυτούς τα 3,8 εκατ. ήσαν οι Έλληνες. Εμείς, στη φτώχεια τους ξεπεράσαμε. Είχαμε 28,1% σε φτωχούς το 2008 και τώρα την Εποχή της Λαοκρατίας αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού είναι το 35,6% του ελληνικού πληθυσμού της Ελλάδας.
Πιο πάνω από εμάς είναι ο Βούλγαροι με 40,4%, και οι Ρουμάνοι με 38,8%. Σύμφωνα με τους Ευρω-παίους , ένας άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού όταν έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος, όταν στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά, ή αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις, είτε ζει σε οικογένεια που κανένα μέλος της δεν έχει «κανονική δουλειά».
Στην Ελλάδα, σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 21,2% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδειας το 22,4%, και το 17,2% του πληθυσμού είναι οικογένειες ανέργων . Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην ΕΕ είναι 17,3%, 7,5% και 10,4%.

Στην υπηρεσία του Στόλου

Οποιος δεν είδε τον πουστριλέ "αντιπρόεδρο" στο σημερινό
τηλε-ρεσιτάλ αμερικανικολατρείας  έχασε!

Η πρώτη μάχη της Αθήνας στις 15 Οκτωβρίου

Πέρασε μια μέρα, αλλά η ουσία δεν ξεπεράστηκε. Στις 15 Οκτωβρίου 1944, ήταν Κυριακή και μετά από τρεις ημέρες ΕΑΜοκρατίας , βγήκε στους δρόμους της πρωτεύουσας η άλλη Αθήνα. Η αντικομουνιστική. Η δοξολογία στη Μητρόπολη για την απελευθέρωση ήταν να γίνει τις 13 Οκτωβρίου αλλά αναβλήθηκε με αίτημα του ΚΚΕ για τις 14. Το βράδυ ο ΕΛΑΣ χωρίς εντολή από τον Σκόμπι και πάρα τις συμφωνίες επιτέθηκε στους στρατοπεδευμένους στου Μετς, άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας και σκότωσαν είκοσι .Η «παναθηναϊκή» συγκέντρωση του ΚΚΕ με διάταξη Μπιρσίμ έπιανε από την πλατεία Αγάμων μέχρι το Σύνταγμα και από τον Αγιο Σώστη. Στην Πλατεία Συντάγματος, μίλησαν οι τρεις υπουργοί της κυβερνητικής τριανδρίας. Ο Ζεύγος που εκπροσωπούσε το ΚΚΕ , ο Θεμιστοκλής Τσάτσος και ο Φίλιππος Μανουηλίδη.
Τα «Νέα» δημοσίευαν έκκληση του Σκόμπι, ο οποίος παρακαλούσε τους Αθηναίους να προσφέρουν κρεβάτια για να καλυφθούν οι ανάγκες των 6000 Βρετανών στρατιωτών. Όλα τα ξενοδοχεία στη Σταδίου και στην Πανεπιστημίου είχαν καταληφθεί από τις οργανώσεις. Στο Παλλάδιον ήταν ο ΕΔΕΣ.

Το Παλλάδιον

Από το βράδυ της 14ης μπήκαν στην Αθήνα οι 400 βρετανοί αλεξιπτωτιστές που έπεσαν στα Μέγαρα και οι πρώτοι που αποβιβάστηκαν στον Πειραιά με τον Σκόμπυ. 
Από νωρίς την Κυριακή 15η Οκτωβρίου, άρχισε η συγκέντρωση των εθνικών αντιστασιακών οργανώσεων που είχαν και κανένα πλακάτ «Ζήτω η Μεγάλη Ελλάδα», ΕΔΕΣ, ΠΕΑΝ «Ιερή Ταξιαρχία», «Ζήτω ο Βασιλιάς» κλπ.
Στο εξίσου ογκώδες με το ΕΑΜ συλλαλητήριο, έδωσαν το παρόν οι οικογένειες, οι εθνικόφρονες, οι αστοί.
Η ετερόκλητη αντικομουνιστική συμμαχία από τους φιλελεύθερους έως τους χίτες βασιλόφρονες.
Αντί για τις Κόκκινες σημαίες κρατούσαν τις ελληνικές.
Το ΚΚΕ κάλεσε το «λαό» σε αντισυγκέτρωση. Ο «λαός», ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ΕΑΜ και η ιαχή «Κάπα Κάπα Έψιλον» αναμετρήθηκε με τον Εθνικό Ύμνο.
Ο «Εμφύλιος», τα «Δεκεμβριανά» αποτυπώθηκαν στους δρόμους της Αθήνας στις 15 Οκτωβρίου. Και οι Κόκκινοι και οι Εθνικόφρονες γνώριζαν το τι θα γίνει. Λίγο μετά τη μία το μεσημέρι, ξέσπασαν βίαια επεισόδια επί της Πανεπιστημίου. Οι Κουκουέδες πήραν στο κυνήγι έναν εθνικόφρονα ο οποίος έτρεξε στην είσοδο του ξενοδοχείου παλλάδιον που έμεναν οι Εδεσίτες.
Οι Κουκουλέδες επιτέθηκαν στο Παλλάδιον, υπήρξε ανταλλαγή πυροβολισμών, με νεκρούς και τραυματίες.
Ο «Ριζοσπάστης», της επομένης έγραψε για οκτώ νεκρούς και 94 τραυματίες», και κατηγόρησε «τη διαβόητη σπείρα του Τάκη Μακεδόνα και του Παναγιώτη Ψαραδέλη, που ματοκύλισε την εποχή της γερμανικής κατοχής τον Βόλο». Ωστόσο αυτό το ρεπορτάζ , δεν συμπίπτει με δελτιο συμβάντων της Αστυνομίας. Πηγή όλων είναι ο Ριζοσπάτης.
Και 73 χρόνια μετά κάθε ηλίθιος και ψεύτης λέει ότι στα ξενοδοχεία «Ερμής», «Παλλάδιον» και «Μαζέστικ» μπήκαν ένοπλοι εθνικών οργανώσεων, οι οποίοι έβαλαν από εκεί κατά των (αθώων) εαμιτών «που βρίσκονταν στον δρόμο», διαπράττοντας αφάνταστα κακουργήματα».
Άλλοι ψεύτες ανακατεύουν τους χίτες.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι οι ελασίτες επιτέθηκαν στο Παλάδιον υπό την κάλυψη της διαδήλωσης και κρύφτηκαν πίσω από εκείνους που σκοτώθηκαν.

ΥΓ. Στις 15 Οκτωβρίου ο ΕΔΕΣ απελευθέρωσε τα Ιωάννινα και ο Ιερός Λόχος συνέλαβε 69 Γερμανούς στην Νάξο που είχαν οχυρωθεί στο Κάστρο.
Ο Ιερός Λόχος αποβιβάστηκε στη Νάξο στις 13 Οκτωβρίου.

Οι Κιοτσέκ του ΣΥΡΙΖΑ και ο Παγκρατίδης

¨Όπως λένε στο Αμέρικα, «χρειάζονται δύο για να χορέψουν Ταγκό». Δεν αρκεί ο δίφυλλος Πουστραλέξης να βάζει ξανθιά παρούκα, γόβες και κραγιόν. Χρειάζεται και κάποιος που θα τον θεωρεί  «ελκυστικό». Θυμάστε την εβραία «λουκάνικο» της Γιουροβίζιον; Δεν φτάνει ! Θέλει και πελάτες.

  Τα κιοτσέκια, οι Ταβσαν, οι Ρακκά και τα Τσενγκί της Κωνσταντινούπολης αλλά και εκέινοι οι ξεπεσμένοι πούστηδες που δούλευαν στα Χάνια της επαρχίας, ηταν σκλάβοι κατεχόμενοι.
Τα κιοτσέκια ξεκινούσαν την εκπαίδευσή τους από την ηλικία των επτά ή οκτώ ετών , όχι δεκαπέντε που θέλει ο πουστρουπουργός του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην οθωμανική ναζιστική κοινωνία η ομοφυλοφιλία ήταν καθεστωτική. 
Οι "άρειοι " Μογγόλοι είχαν στα χαρέμια τους στην Αδριανούπολη νεαρούς υπηρέτες και τους ακολουθούσαν οι βεζύρηδες, οι Γενίτσαροι και οι ουλεμάδες. Όλοι ήσαν αρσενοκοίτες.
Αργότερα έδωσαν την πουστιά στο λαό που έβρισε ο καθένας στις ταβέρνες και τα χάνια του νεαρούς Κιοτσέκ , που ξεκινούσαν την εκπαίδευσή τους από την ηλικία των επτά ή οκτώ ετών , και θεωρούνταν ολοκληρωμένοι πούστηδες , μετά από περίπου έξι χρόνια πρακτικής, στα 13 ή 14.(Οπότε στα 15 δεν είχαν αμφιβολίες).
Η καριέρα τους διαρκούσε για όσο διάστημα δεν είχαν τριχοφυφϊα και διατηρούσαν τη νεανική τους εμφάνιση.
Μεταξύ των πιο διάσημων τραβεστί-πούστηδωντης Πόλης , στα τέλη του 18ου αιώνα ήταν ένας Τσιγγάνος από το Διδυμότειχο , ενας Γιοργάκι, ενας Κροάτης, ενας Αρμένης και ο Παντελής από τη Χίο.
Αλλά ο πιο διάσημος πούστης ηταν ο τσιγγάνος Ισαμήλ που οι πελάτες είχαν σειρά μερικές εβδομάδες.
Όλα αυτά σας τα είπα επειδή μου έκανε εντύπωση ή παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου σε μια υπόθεση τέτοιας υφής, ιδίως υπό το πρίσμα του νόμου για την νομική αναγνώριση του φύλλου.
Ένας κύριος μήνυσε έναν άλλο κύριο και ισχυρίζεται ότι το 2001, στην ηλικία των 12 ετών είχε έρθει σε σύγκρουση με τους γονείς του, αδιαφορούσε για το σχολείο του, και σύχναζε σε καφετέριες και μπαράκια, όπου γνώρισε τον κατά 20 χρόνια μεγαλύτερό του κατηγορούμενο, ο οποίος είχε δύο καταστήματα στην πόλη που διέμενε και για κάποιο διάστημα εργάστηκε σε αυτά.
Ο επίμαχος ενήλικας προσέγγισε τον 12χρονο και ανέπτυξαν φιλικές σχέσεις. Σύμφωνα με τον μηνυτή, το καλοκαίρι του 2003, (όταν πιά ήταν 14 ετών),
ο κατηγορούμενος με το πρόσχημα της εγγραφής CD μουσικής τον παρέσυρε στο σπίτι της αδελφής του και αφού ήπιαν μπύρες, ο ενήλικας του ζήτησε να γδυθεί και τον απείλησε ότι θα κάνει κακό στη μητέρα του και την αδελφή του αν δεν τον υπακούσει.
Ο  τότε ανήλικος αναφέρει στην κατάθεσή του:
«Εγώ φοβούμενος και μη μπορώντας να ζητήσω βοήθεια από κανένα, καθώς δεν υπήρχε κανείς σπίτι, τον υπάκουσα και στη συνέχεια με βίασε».
Η συμπεριφορά σε βάρος του ανήλικου διήρκεσε ανελλιπώς έως τα 18 χρόνια του.
Στην κατάθεση του μηνυτής αναφέρει ότι μέσα στο κατάστημα του κατηγορουμένου, που εργαζόταν για κάποιο διάστημα, τον βίαζε με την άσκηση ψυχολογικής βίας λέγοντας ότι «θα κάνει κακό στον ίδιο και την οικογένεια του». Παράλληλα, όμως ο μυνητής επέστρεψε στο σχολείο και ένας συμμαθητής του σε κατάθεση του ανέφερε ότι όταν ήταν στην Γ΄ Γυμνασίου κάποια στιγμή τον είδε στενοχωρημένο και μετά από πιέσεις του εκμυστηρεύθηκε ότι τον είχε βιάσει ο κατηγορούμενος.

Η μητέρα του μηνυτή κατέθεσε ότι ο γιός της, «της είπε ότι λέγοντας ότι ντρέπεται»,
«ότι δεν ήθελε να το μάθει ο μπαμπάς του»,
ότι ο μηνυθείς «τον απειλούσε ότι θα κάνει τα ίδια στην μητέρα και την αδελφή του».
και ότι «ο φόβος που του δημιούργησε αλλοίωσε όλη την προσωπικότητά του».
Μετά την ενηλικίωσή του ο μηνυτής, άρχισε να εμφανίζει τα αποτελέσματα των όσων υπέστη στην εφηβεία του λένε οι συντάκτες της μήνυσης.
«Εμφάνισε ανυπέρβλητες δυσκολίες προσαρμογής κατά την στρατιωτική του θητεία, όπου τελικά εξέτισε θητεία αόπλου, ενώ κρατήθηκε προσωρινά στις φυλακές Κορυδαλλού για απόπειρα βιασμού και ληστεία σε βάρος γυναίκας.
Τότε από το ψυχιατρείο κρατουμένων των φυλακών, διαγνώστηκε διπολική διαταραχή προσωπικότητας και ξεκίνησε φαρμακευτική αγωγή, ενώ στην συνέχεια αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει δια απαγχονισμού. Μετά από όλα αυτά νοσηλεύτηκε σε ιδιωτική κλινική». Με βάση αυτή την τραγική ιστορία, ο νόμος τους Πουστραλέξη μάλλον δεν είναι πράξη γενναιότητας.
ΥΓ. Και πολλές ομοιότητές με τον Παγκρατίδη ρε παιδιά!