Λόγω «Κατακλυσμού» ματαιώθηκε η κάθοδος εις τας Αθήνας. Ραντεβού την άλλη Πέμπτη!

Σήμερα στις 12:00 ο Σπύρος Χατζάρας ζωντανά και ελεύθερα στο ραδιόφωνο του Ελέυθερου Κόσμου

1940. 19η ημέρα του Πολέμου. 15η/28η Νοεμβρίου 1922, η εκτέλεση των Έξι

Στο Μέτωπο του Γ Σώματος Στρατού, το «Απόσπασµα Μπεγέτη» της 9ης Μεραρχίας, υποστηριζόµενο με πυρά πυροβολικού, μετά από ολοήµερο σκληρό αγώνα κατέλαβε τα υψώµατα 1259 και 1271 , συλλαµβάνοντας αιχμαλωτους 11 Ιταλούς αξιωµατικούς και 250 οπλίτες µαζί µε άφθονο πολεµικό υλικό. Νοτιότερα, η 10η Μεραρχία , κατάφερε να ολοκληρώσει την κατάληψη του
υψ. Μπαταρός και να προωθηθεί δυόµιση χιλιόµετρα δυτικά του χωριού Νικολίτσε, από όπου µπορούσε να ελέγχει τη διάβαση της Ντάρζας.

Ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα, πρίγκιπας φον Έρμπαχ, βάσει της οδηγίας 18 του Φύρερ, διαβίβασε στο Βερολίνο φιλελληνική απόρρητη έκθεση για τον ελληνοιταλικό πόλεμο στην οποία τόνιζε:

«Ο Μεταξάς έδωσε την μόνη απάντηση την οποία θα μπορούσε να δώσει, δηλαδή να θεωρήσει το τελεσίγραφο ως κήρυξη πολέμου…Ο Μεταξάς μπορεί δικαίως να ισχυρισθεί ότι με τον βιβλικό τρόπο με τον οποίο μίλησε, εκπροσώπησε και τον τελευταίο λούστρο της Αθήνας. Οι κληθέντες υπό τα όπλα άνδρες έφταναν το πρώτο πρωί της επιστράτευσης στα κέντρα κατά πυκνές ομάδες. Μπορούσε κανείς να παρατηρήσει απερίγραπτες σκηνές ενθουσιασμού στα κέντρα αυτά και μάλιστα ενθουσιασμού από τον οποίο έλειπε κάθε νότιος θεατρινισμός και κάθε συναισθηματική επιπολαιότητα. Μεταξύ των εκατοντάδων που είχαν ντυθεί στο χακί και τους οποίους είδα με τα μάτια μου, μόνο έναν είδα δακρυσμένο. Αποχαιρετούσε τους γονείς του που είχαν έλθει ως τον στρατώνα και έφευγε για το μέτωπο. Ο πατέρας του, ένας χωρικός, του έδωσε το χέρι και τον άκουσα να του λέει : «Μην κλαις. Αποφάσισε ήσυχα ότι θα σκοτωθείς. Αν πεθάνεις, επειδή δεν έχω άλλο παιδί, θα πάρω εγώ τη θέση σου στο μέτωπο». Παρόμοιες ιστορίες ακούγονται παντού στους δρόμους, όλες αυθόρμητες. Αν οι Ιταλοί είχαν στηρίξει τις πληροφορίες τους σε ανάλογες μικρές ιστορίες του λαού και δεν βασιζόταν στις «βόμβες» των πρακτόρων τους, δεν θα είχαν υποστεί τόσες εκπλήξεις από τη στάση των Ελλήνων. Δεκατέσσερις μέρες μετά την έναρξη του πολέμου η ατμόσφαιρα ενθουσιασμού εξακολουθεί να υπάρχει στην Αθήνα. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο λαός χαρακτηρίζει αυτόν τον πόλεμο ως δικό του πόλεμο και κατέχεται από το αίσθημα ότι αγωνιζόμενος υπηρετεί το Δίκαιο. Για ένα φτωχό λαό, ο οποίος μόλις πριν από 100 έτη θυσιάστηκε σύσσωμος και προτίμησε την πλήρη αθλιότητα προκειμένου να ζήσει ελεύθερος, η εθνική του ανεξαρτησία, όσο και αν αυτό φαίνεται άποψη αναχρονιστική, δεν είναι έννοια χωρίς περιεχόμενο, ιδιαίτερα απέναντι σε έναν εχθρό όπως οι Ιταλοί».

Στον τομεα ευθύνης του ΤΣΔΜ , συνεχίστηκε η επίθεση προς την Κορυτσά. Τα ελληνικά τμήματα πήρανε το χωριό Πολιόσκα, στα δυτικά τού Δεβόλη.
Ο Στρατηγός Σοντού διέταξε τις ιταλικές δυνάμεις της Κορυτσάς να αντισταθούν µέχρις εσχάτων διότι «διακυβευόταν η τιµή της Ιταλίας».

Η ελληνική αεροπορία υποστήριξε όσο μπορούσε την επίθεση και είχε απώλειες. Οι Ιταλοί κατέρριψαν ένα Fairey Battle της 33ης Μοίρας Βομβαρδισμού και χάθηκε το τριμελές του πλήρωμα. Ο Ανθυποσμηναγός ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΡΑΒΙΓΓΙΔΗΣ ο Επισμηνίας ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΑΡΝΙΔΗΣ και ο Ανθυποσμηναγός ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΚΟΝΤΙΔΗΣ . Επίσης σκοτώθηκε ο Ανθυποσμηναγός ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ που τραυματίστηκε από τα αντιαεροπορικά πυρά και πέθανε από αιμορραγία, στη διάρκεια της πτήσης ενώ το αεροσκάφος επέστρεψε στη βάση του με ελαφρές ζημιές, οδηγούμενο από το χειριστή του Δημήτριο Πιτσίκα. Απωλέστηκε και ένα δικινητήριο Potez 633 της 31ης Μοίρας Βομβαρδισμού που χτυπήθηκε όμως από φίλια αντιαεροπορικά πυρά και φλεγόμενο κατέπεσε νότια του χωριού Μεσοχωρίου και σκοτώθηκε ο Ανθυποσμηναγός ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΟΒΑΤΖΗΣ.


Στις 15η/28η Νοεμβρίου 1922, στις 7.15 π.μ. ο Πρόεδρος του Έκτακτου Στρατοδικείου που δίκασε τους 6 , στρατηγός Αλέξανδρος Οθωναίος διάβασε την ετυμηγορία: «Εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β' το Έκτακτον Στρατοδικείον συσκεφθέν κατα νόμον, κηρύσσει παμψηφεί τους μεν Γεώργιον Χατζανέστην, Δημήτριον Γούναρην, Νικόλαον Στράτον, Πέτρον Πρωτοπαπαδάκην, Γεώργιον Μπαλτατζήν και Νικόλαον Θεοτόκην εις την ποινήν του Θανάτου. Τους δε Μιχαήλ Γούδαν και Ξενοφώντα Στρατηγόν εις την ποινήν των ισοβίων δεσμών. Διατάσσει την στρατιωτικήν καθαίρεσιν των Γεωργίου Χατζανέστη, αρχιστρατήγου, Ξενοφώντος Στρατηγού, υποστρατήγου και Μιχαήλ Γούδα, υποναυάρχου και επιβάλλει αυτούς τα έξοδα και τέλη. Επιδικάζει παμψηφεί χρηματικήν αποζημίωσιν υπέρ του Δημοσίου κατά του Δ. Γούναρη δραχμών 200 χιλιάδων, Ν. Στράτου δραχμών 335 χιλιάδων, Γ. Μπαλτατζή και Ν. Θεοτόκη δραχμών 1 εκατομμυρίου και Μ. Γούδα δραχμών 200 χιλιάδων. Εγκρίθη, απεφασίσθη και εδημοσιεύθη εν Αθήναις τη 15η Νοεμβρίου 1922.» Η απόφαση ανακοινώθηκε στους κατηγορουμένους , στις φυλακές Αβέρωφ στις 9 π.μ, από τον Επίτροπο Γρηγοριάδη. Στους μελλοθάνατους δόθηκε προθεσμία δύο ωρών προκειμένου να αποχαιρετίσουν συγγενείς και φίλους. Στις 10.30 οδηγήθηκαν στου Γούδη για να εκτελεστούν. Πριν την εκτέλεση προηγήθηκε η καθαίρεση του Χατζανέστη . Φρούραρχος της εκτέλεσης ήταν ο μάρτυρας κατηγορίας, ταγματάρχης Σπαής. Οι καταδικασθέντες εκτελέσθηκαν στις 11:27΄.

Στις 15 Νοεμβρίου 1967 με διαταγή του Μακαρίου, η Εθνική Φρουρά υπό τις διαταγές του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη στον Τουρκοκυπρίακό θύλακα στο χωριό Κοφίνου 40 χιλιόμετρα νότια της Λευκωσίας.

Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 15ης Νοεμβρίου θα το βρείτε εδώ http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/11/15_15.html

Όταν οι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες, δεν είναι οξυδερκείς

Ο δυστυχής βούλγαρος Ντιμίταρ, στο στρατόπεδο της Cia στον Παναμά, γνώρισε τους Ελεύθερους Σκοπευτές της Υπηρεσίας. Από αυτούς έμαθε ποιοι πυροβόλησαν τον Κέννεντυ στο Ντάλλας. Και πήγε στον Γερουσιαστή Frank Church να του αποκαλύψει την αλήθεια. Και εκείνος τον πήγε στον Πρόεδρο.
Τον οποίο Πρόεδρο, τον βρήκαν εκείνοι που ήθελαν να ρίξουν τον Νίξον, και πριν γίνει το Γουωτερ Γκέιτ, εφαγαν τον δικό μας τον Σπύρο από τους Γαργαλιάνους, και έκαναν τον Τζέραλντ αντιπρόεδρο, ώστε μετά να γίνει πρόεδρος. Και ο πρόεδρος είπε στην Υπηρεσία , ότι δεν πρέπει να αφήνουν ελευθέρους τους αυτόπτες και ο βούλγαρος εξαφανίστηκε. 

Ο άλλος αυτόπτης, ο Γιουγκοσλάβος Μάριαν Μαρκούλ που ήξερε τον Γιόζιπ Μπροζ, από Κομμούνι, έγινε αντικομουνιστής, και το 1953, μετά την υπογραφή της συμφωνίας του 1951, με το δόγμα Τρούμαν , πήρε βίζα και πήγε να δει τους δικούς του. Και σαν καλός σύντροφος έστειλε ένα μήνυμα στον παλιό σύντροφο, ο οποίος τον κάλεσε να τα πουν.
Και μετά ο Μαρκούλ, που νόμιζε ότι οι αμερικανοί δεν ήξεραν ότι ο Γιόζιπ ήταν πλαστός, φαγώθηκε να τους πει ότι ο νόθος ήταν άνθρωπος του Στάλιν.
Έτσι νόμιζε.

Όταν οι ρουφιάνοι γράφουν την Ιστορία

1863. «Η Συνθήκη παραχώρησης των Επτανήσων στην Ελλάδα. υπογράφηκε απόντος του Έλληνα εκπροσώπου Χαρίλαου Τρικούπη, που ταξίδευε για αυτό το σκοπό στο Λονδίνο. Η Συνθήκη περιείχε ταπεινωτικούς για την Ελλάδα όρους, υπαγορευμένους από την Αυστρία και την Αγγλία, που ακολουθούσαν φιλοτουρκική πολιτική. Ο Τρικούπης, μέσα σε στενά όρια κατάφερε εντούτοις, όταν έφτασε στο Λονδίνο να καλυτερεύσει, όσο ήταν δυνατόν, τους ατιμωτικούς όρους».

Σημασία δεν έχει το ποιος το έγραψε. Σημασία έχει ότι ο Ρουφιάνος Τρικούπης, γιος και εγγονός πράκτορα, «κατάφερε να καλυτερεύσει, όσο ήταν δυνατόν, τους ατιμωτικούς όρους».
Διότι ο ρουφιάνος Πράκτορας των Άγγλων, ήταν… «πατριώτης», σαν τον πράκτορα ρουφιάνο και τοκογλύφο Ρουφιανογιάννη, τον οποίο ο Κόραξ Σαγιάν
μας τον παρουσίασε ως,  «απλό οπλαρχηγό» και «σπαγκοραμμένο».

Έφερε τα μέσα έξω ο Μπάρουχ

Όταν το 1967 ο Στυλιανός δήλωσε στις 13 Νοεμβρίου, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει δικτατορία, αλλά, πειθαρχημένη ελευθερία, όλοι οι αριστεροί, δημοκρατικοί και προοδευτικοί, γελούσαν.
Χθες, ο Γιάνης Μπαρουχ(άκης), στη Λάρισα είπε ότι, «σε μια Ευρώπη που αποδομείται η λύση για την Ελλάδα είναι μια εποικοδομητική ανυπακοή», αλλά κανείς αριστερός, δημοκρατικός και προοδευτικός, δεν έβαλε τα γέλια, αν και, «η πειθαρχημένη ελευθερία» με την «εποικοδομητική ανυπακοή», είναι εξαδέλφες.

14 Νοεμβρίου 1940. 18η ημέρα του Πολέμου.

Εκδηλώθηκε σε όλο το μέτωπο η ελληνική αντεπίθεση. Το Γ' Σώμα Στρατού, του Τσολάκογλου, του οποίου οι βάσεις εξόρμησης ήταν πιο κοντά στην σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Αθηνάς , από όπου μεταφέρθηκαν οι επίστρατοι , επιτέθηκε με κατεύθυνση την Κορυτσά.
Η επίθεση εξαπολύθηκε στις 06:30 σ’ ολόκληρο το μέτωπο του Γ΄ Σώματος από το υψ. Γκούµπελ µέχρι τις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας.
Όλα τα γεγονότα της 14ης Νοεμβρίου θα τα βρείτε εδώ...
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/11/1427.html

Η Αλβανία είναι ο ευρω-κόμβος για τα ναρκωτικά

Η Ελλάδα αποτελεί την Αλβανική Ενδοχώρα σε ότι αφορά τα ναρκωτικά.
Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Παρακολούθησης των Ναρκωτικών και της Τοξικομανίας. (EMCDDA) στην έκθεση του αναφέρει ότι , η Αλβανία είναι ο κύριος προμηθευτής κάνναβης και ηρωίνης για τις γειτονικές της χώρες, την Ελλάδα και τα Δυτικά Βαλκάνια αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Αλβανάι συμφώνα με την έκθεση είναι παραγωγός κάνναβης και την ίδια στιγμή, βασική χώρα διέλευσης για τη διακίνηση ηρωίνης, και πρόσφατα, κοκαΐνης. Σύμφωνα με την έκθεση, «η Αλβανία επίσης είναι χώρα διαμετακόμισης ηρωίνης και πρόσφατα, κοκαΐνης».
Οι κύριες διαδρομές που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά της ηρωίνης είναι Τουρκία-Βουλγαρία-πΓΔΜ-Αλβανία και Τουρκία-Βουλγαρία-πΓΔΜ-Κοσσυφοπεδίο-Αλβανία.
Σύμφωνα με την έκθεση, η ηρωίνης που κατασχέθηκε το 2016 από τις αρχές ήταν μόνο μικρό ποσοστό των διακινούμενων ναρκωτικών και κυμάνθηκε στα ίδια επίπεδα αλιεύονται στην με το 2015 .Όσον αφορά την κοκαΐνη, η αλβανική αστυνομία κατέσχεσε 27.1 κιλά το 2015.

Σαν σήμερα στις 13 Νοεμβρίου 1956 πέθανε στο χέρια των Άγγλων βασανιστών του ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Γεώργιος Νικολάου

Ο Γεώργιος Νικολάου γεννήθηκε στο χωριό Κάτω Πύργος, της επαρχίας Λευκωσίας, το 1930. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο Κάμπου και εργαζόταν στη Λευκωσία, όπου ανέπτυξε δράση για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού. Μυήθηκε στον αγώνα από τις αρχές του 1955.
Με την έναρξη της ένοπλης δράσης, ανέλαβε ως υπεύθυνος της ΕΟΚΑ στα χωριά Πηγαίνια, Παχύαμμος, Κάτω και Πάνω Πύργος, με το ψευδώνυμο “Δάφνιος”. Στο σπίτι του διατηρούσε κρησφύγετο. Εκεί φιλοξένησε τους πρώτους πυρήνες για ανταρτική δράση στον τομέα Τυλληρίας. Διετέλεσε επίσης ένας από τους συνδέσμους της ανταρτικής ομάδας του Μάρκου Δράκου.
Στις 27 Οκτωβρίου 1956 συνελήφθη από τους Άγγλους μαζί με άλλους εννέα χωριανούς του και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο των Άγγλων στο δρόμο Πεντάγειας – Ξερού. Εκεί κατόρθωσε να μπει μυστικά ο αδελφός του Τάκης Νικολάου και να τον συναντήσει στις 12 Νοεμβρίου 1956. Τον βρήκε σε κακά χάλια από τα βασανιστήρια. Όπως του αποκάλυψε ο ίδιος, οι Άγγλοι βασανιστές τού είχαν συνθλίψει τα γεννητικά όργανα, του προκάλεσαν κώφωση με έκρηξη δυναμίτιδας και όλο το βράδυ τον είχαν δεμένο με σχοινί μέσα στη θάλασσα. Ζήτησε να του πάνε γιατρό και δικηγόρο.
Την επομένη που πήγαν να τον συναντήσουν οι δικοί του, τον βρήκαν νεκρό με θρυμματισμένα τα πόδια και με μια σφαίρα στην πλάτη, την οποία δέχθηκε όταν ήταν ήδη νεκρός. Ο θάνατός του προήλθε από το βασανισμό πνιγμού στον οποίο τον υπέβαλαν οι ανακριτές, χρησιμοποιώντας πετρέλαιο στο οποίο πρόσθεσαν πριονίδι.

Πηγή: http://www.elkosmos.gr

Ποιος ήταν πραγματικά ο Τίτο που δεν ήξερε τα σερβοκροατικά ;

Εάν απόρρητο έγγραφο του Εφ Μπι Άι, από τις 20 Απριλίου, 1955, αποκαλύπτει ότι ο άνθρωπος που δημιούργησε τη Γιουγκοσλαβία, με την υποστήριξη των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών, ήταν κάποιος άλλος από αυτός που έλεγε ότι ήταν. Ο Κροάτης Γιόσιπ Μπροζ , γεννήθηκε στο χωριό Κούμροβετς στην επαρχία Μετζιγκόριε της Κροατίας της τότε Αυστροουγγαρίας.
Η ακριβής ημερομηνία γέννησης του δεν είναι γνωστή, αν και ως ακριβέστερη θεωρείται εκείνη που αναγραφόταν στα μητρώα της καθολικής εκκλησίας του Κούμβροβετς και είναι η 7η Μαΐου 1892.
Ο Γιόσιπ ήταν το έβδομο παιδί του Κροάτη Φράνιο Μπροζ και της Σλοβένας Μαρίας Μπροζ-Γιάβερσεκ που ήταν αγρότες. Συνολικά η Μαρία γέννησε 15 παιδιά αλλά μόνο τα 7 επέζησαν. Ο Μπροζ ηταν ξενος στο χωριό.
Μετά το τέλος του δημοτικού σχολείου στο Κούμροβετς, ο μικρός Γιόσιπ στάλθηκε στο Σίσακ σε συγγενείς πιθανώς όπου έμαθε την τέχνη του σιδερά. Ψάχνοντας για δουλειά, το 1910 πήγε στην Λιουμπλιάνα, και ένα χρόνο αργότερα στην Τσεχία και μετά, στη Γερμανία. Το 1913 τον κάλεσαν στον Αυτοκρατορικό Στρατό της Αυστροουγγαρίας. Η κήρυξη του Πολέμου τον βρήκε στη Βουδαπέστη. Έκανε αντιπολεμική προπαγάνδα και φυλακίστηκε στο φρούριο Πετροβαραντίν. Αργότερα με το Τάγμα του μεταφέρθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο, στην Μπουκοβίνα και στη Γαλικία. Τον Απρίλιο του 1915 αιχμαλωτίσθηκε.
Το 1955 εμφανίστηκε στο Εφ Μπι Άι στο Λος Άντζελες, για να παράσχει πληροφορίες που θα ήταν σημαντικές για τις Ηνωμένες Πολιτείες.  
 Μάριαν Τζόν Μάρκουλ που είχε γεννηθεί στo Λίβνο στη Βοσνια και Ερζεγοβίνη  το 1909. 
Ο πληροφοριοδότης είπε ήξερε τον Γιόζιπ Μπροζ από το 1928, ότι πήγε στη Σοβιετική Ένωση το 1930, όπου συναντούσε  τον Γιόσιπ Μπροζ που από τον Ιούλιο του 1934 ζούσε στη Σοβιετική Ένωση και ήταν γραμματέας στη Βαλκανική Γραμματεία της Κομμουνιστικής Διεθνούς, και χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Βάλτερ».
Ο πληροφοριοδότης είπε οτι μετανάστευσε στις ΗΠΑ το Μάιο 1936,με τη σύζυγό του, ότι πολιτογραφήθηκε ως πολίτης των ΗΠΑ στις 14 Μαρτίου, 1944 και ότι υπηρέτησε στον αμερικανικό  στρατό από τις 9 Οκτωβρίου του 1942 έως 30 Νοεμβρίου 1944. 


Ο πληροφοριοδότης είπε ότι είχε επισκεφτεί τη Γιουγκοσλαβία το 1953 και συναντήθηκε δύο φορές με τον Τίτο.

Η πρώτη συνάντηση διήρκεσε περίπου 1 ώρα και με την ευκαιρία παρατήρησε ότι ο στρατάρχης Τίτο είχε και τα πέντε δάχτυλα σε κάθε χέρι, ενώ ο πραγματικός Γιόσιπ Μπροζ που εκείνος ήξερε στη Ρωσία ,είχε χάσει τον δείκτη και το μέσο δάκτυλο του αριστερού χεριού.
Ο πληροφοριοδότης είπε ακόμα ότι ο Γιόσιπ Μπροζ με τον οποίο μίλησε το 1953, ήταν πολύ πιο κοντός από εκείνον που γνώρισε στη Μόσχα  , ότι  ήταν μορφωμένος και έπαιξε καλά πιάνο ενώ ο πραγματικός , ήταν αγράμματος και δεν ήξερε να παίζει πιάνο.

Ο πληροφοριοδότης είπε ακόμα και ότι ο πραγματικός Γιόσιπ Μπροζ, εξαφανίστηκε στη Ρωσία το 1937 μαζί με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΓ Μίλαν Γκόρκιτς, και ότι, αυτός που εμφανίστηκε στη Γιουγκοσλαβία, ήταν πράκτορας της Τρίτης Διεθνούς, τον οποίο ο Στάλιν βάφτισε «Βάλτερ», και ο οποίος τοποθετήθηκε στην θέση του Μίλαν Γκόρκιτς και ως γραμματέας της Κομμουνιστικής Διεθνούς,
ο «Βάλτερ» ταξίδεψε στην Γαλλία και στην Ισπανία.
Τον Οκτώβριο του 1940 επέστρεψε μέσω Κωνσταντινούπολης και Θεσσαλονίκης παράνομα στη Γιουγκοσλαβία, και συμμετείχε στο 5ο Συνέδριο του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας στο οποίο και εκλέχτηκε ως Γενικός Γραμματέας.

Οι πρεζάκηδες συνιστούν απειλή για τη ζωή των Πολιτών

Τα πρόσφατα περιστατικά με τις δολοφονίες για «ασήμαντη αφορμή» πολιτών από «πάσχοντες» πρεζάκηδες, επιβεβαιώνουν όσους θεωρούν την παρουσία των αδέσποτων πρεζάκηδων ως απειλή για τη ζωή των πολιτών. Οι πρεζάκηδες που «χρειάζονται», «βοήθεια και υποστήριξη», θα πρέπει να την λαμβάνουν με τέτοιο τρόπο, που θα διασφαλίζει τη ζωή των άλλων.

Σαν σήμερα η ανθρωπότητα απέκτησε τα Λουκάνικα Φρανκφούρτης

13 Νοεμβρίου 1805 . Ο χασάπης της Βιέννης Γιόχαν Γέοργκ Λέχνερ ,(13 Αυγούστου, 1772 - 23 Απριλίου, 1845 στη Βιέννη), εφηύρε τα λουκάνικα, στα οποία έδωσε την εμπορική επωνυμία ,«Φρανκφούρτης», επειδή είχε μάθη την τέχνη του χασάπη στην Φρανκφούρτη , και τα πωλούσε ως τέτοια στο κρεοπωλείο του.

Όλα τα γεγονότα της; 13ης Νοεμβρίου θα τα διαβάσετε εδώ
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/11/13-31.html

Η υπόθεση Cia-Ντιμιτρόφ

Ο δυστυχής βούλγαρος αντικομουνιστής, Ντμίτρι Ντιμιτρόφ, συνελήφθη και βασανίστηκε από τον Καραμεσίνη προφανώς στο πλαίσιο της σκηνοθεσίας της υπόθεσης των αεροπόρων αλλά και του δικτύου κατασκόπων του Μπελογιάννη. Έχει ψωμί η υπόθεση.
(Από χθες που την αποκάλυψα τρέχουν πολλοί).

Ορθοδοξία και Στατιστική.(Στη Βουλγαρία)

Το 81% του συνολικού πληθυσμού της Βουλγαρίας, (σύμφωνα με νεοταξική στατιστική έρευνα) , είναι «Ορθόδοξοι Χριστιανοί», αλλά, το 90% έχουν λάβει το βάπτισμα. Οι «άλλοι», είναι αβάπτιστοι «Ορθόδοξοι Χριστιανοί». Δηλαδή το 72,9% των Βουλγάρων είναι βαπτισμένοι. Από αυτούς όμως, το 79% πιστεύουν στην ύπαρξη Θεού. Οι άλλοι είναι «Άθεοι Χριστιανοί» και αγνωστικιστές. Κάτι σαν «διφυλικοί».
Δηλαδή, από τον συνολικό πληθυσμό της Βουλγαρίας, το 60% είναι βαπτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και Πιστεύουν εις ένα Θεό Πατέρα Παντοκράτορα.

Από αυτούς, το 8-9% πηγαίνουν στην εκκλησία κάθε Κυριακή, το 20% προσεύχονται καθημερινά, το 30-35% νηστεύει τη Σαρακοστή και λαμβάνει τη Θεία Κοινωνία.

Το 20% των Βουλγάρων που ισχυρίζονται ότι είναι Ορθόδοξοι, είναι παιδιά της Κομμουνιστικής Σύγχυσης και της νεοταξικής και μασονικής μπούρδας. Τα ποσοστά για την Ελλάδα δεν τα ξέρω.

Μεταξύ των Βουλγάρων Ορθόδοξων Χριστιανών, το 32% πιστεύει στην ύπαρξη της κόλασης, το 55% πιστεύει στα θαύματα, το 65% πιστεύουν στην Ψυχή, το 72% πιστεύουν στην Ειμαρμένη , το 54% πιστεύουν στην Βασκανία και το 37 % στη μετενσάρκωση.

Μόνο το 39% των Βουλγάρων Ορθόδοξων Χριστιανών φοράνε τον Σταυρό. Η έρευνα το συγκρίνει με το 67% στην Ελλάδα, το 58% στη Ρουμανία, το 40% στη Σερβία και το 37% στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη. 

Ο παγκόσμιος πληθυσμός των Ορθοδόξων Χριστιανών υπολογίζεται σε 260.000.000. Οι περισσότεροι ορθόδοξοι χριστιανοί ,(περίπου 200 εκατομμύρια, ή 77% ) εξακολουθούν να ζουν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη ( όπως η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, και η Ρωσία). Η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό Ορθοδόξων Χριστιανών είναι η Μολδαβία. (95%). Στη Ρωσία, το 71% είναι Ορθόδοξοι. Η μικρότερη χώρα με Ορθόδοξη πλειοψηφία είναι το Μαυροβούνιο , όπου το 74% του πληθυσμού είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Σπυρίδων Χατζάρας

Και όμως, παρά τα 9 χρόνια καταστροφής υπάρχουν ακόμα 200.000 πολιτικοί φίλοι των διεφθαρμένων

Πριν δυο χρόνια 654.000 τέως οπαδοί του Κλεφτοπασόκ, πήγαν και ψήφισαν την ορφανή πριγκίπισσα Φώφη και τον Υπάλληλο του Μπόμπολα.
Τώρα, βρέθηκαν περίπου 200.000 χαραμοφάηδες, πορτοφολάδες, κλεφτό-οπαδοί ,για να ψηφίσουν το νέο αρχηγό των διεφθαρμένων Κλεπτών και Λωποδυτών.
200.000 , είναι πολλοί. Πάρα-πολλοί. Πως να σηκώσει κεφάλι ο τόπος.
Βάλτε και τους πρεζάκηδες, και τους διφυλλικούς, τους πούστηδες, και τους φιλελέ, και τους ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τους Ρουβίκκωνες, τους Οικολόγους, και τον Κουφοντίνα. Και θα με καταλάβετε.

Ένας Βούλγαρος συνεργάτης του Τομ Καραμεσίνη που ήξερε ποιος σκότωσε τον Κέννεντυ

Ένα από τα απόρρητα έγραφα της CIA για την υπόθεση της δολοφονίας του προέδρου Κένεντυ, που δόθηκαν στη δημοσιότητα , αναφέρεται στον βούλγαρο πολιτικό πρόσφυγα  Ντιμίταρ Ντιμιτρόφ με το παρατσούκλι "Κέλι", ο οποίος το 1977 προσπάθησε να πουλήσει τις πληροφορίες που ειχε για τους δολοφόνους του Πρόεδρου.

Ο Ντιμίταρ Ντιμιτρόφ το 1951 , όταν ήταν 29 ετών βρισκόταν στην Αθήνα και δούλευε για ραδιόφωνο της CIA που εξέπεμπε στη Βουλγαρία, και είχε μια ομάδα Βούλγαρων αντικαθεστωτικών.

Για κάποιο λόγο ο  Τομ Καραμεσίνης τον έκλεισε στη φυλακή για εξι μήνες και μετά μεταφέρθηκε στον Παναμά  ως ψυχοπαθή και μετά τον έκλεισαν σε ένα αμερικανικό στρατιωτικό νοσοκομείο .

Το 1961 ο Ντιμίταρ Ντιμιτρόφ προσπάθησε να μιλήσει για την ιστορία του σε ένα περιοδικό αλλά το περιοδικό ενημέρωσε τη CIA.

Το 1977 η CIA ασχολήθηκε και πάλι μαζί του επειδή «είχε  πληροφορίες σχετικά με τη δολοφονία του Κέννεντυ, τις οποίες προσπάθησε να πουλήσει σε Ολλανδό δημοσιογράφο. Μετά ο βούλγαρος «χάθηκε». 

 Τι  του συνέβη τα χαρτιά της CIA δεν το λένε .

Φαίνεται ότι κάποιοι τον σκότωσαν και τον εξαφάνισαν.

Το ζήτημα είναι τι υπάρχει για αυτόν στα ελληνικά αρχεία.

Αν υπάρχει κάτι, ακόμα.

«In late January 1952, Morse Allen, a CIA Security Office official, was summoned to the office of his superior, security deputy chief Robert L. Bannerman, where he met with another agency official to discuss what Bannerman initially introduced as "the Kelly case." Wrote Allen, in a subsequent memorandum for his files, the official "explained in substance the Kelly case as follows:
"Kelly, (whose real name is Dimitrov), is a 29-year-old Bulgarian and was the head of a small political party based in Greece and ostentively [sic] working for Bulgarian independence." The official described Dimitrov [whose first name was Dimitre] to Allen as "being young, ambitious, bright ... a sort of a 'man-on-a-horse' type but a typical Balkan politician." The official continued explaining to Allen that months earlier CIA field operatives discovered that Dimitrov was seriously considering becoming a double agent for the French Intelligence Service. "Accordingly," states the memo, "a plot was rigged in which [Dimitrov] was told he was going to be assassinated and as a protective he was placed in custody of the Greek Police." Successfully duped, Dimitrov was then thrown into prison. There he was subjected to interrogation and torture, and he witnessed the brutal torture of other persons the CIA had induced authorities to imprison. Greek intelligence and law enforcement agencies were especially barbaric in their methods.

Highly respected Operation Gladio historian Daniele Ganser describes the treatment of prisoners: "Their toes and fingernails were torn out. Their feet were beaten with sticks, until the skin came off and their bones were broken. Sharp objects were shoved into their vaginas. Filthy rags, often soaked in urine, and sometimes excrement, were pushed down their throats to throttle them, tubes were inserted into their anus and water driven in under very high pressure, and electro shocks were applied to their heads."

According to Allen's memo, after holding Dimitrov for six months the Greek authorities decided he was no more than "a nuisance" and they told the CIA "to take him back.
" Because the agency was unable to dispose of Dimitrov in Greece, the memo states, the CIA flew him to a secret interrogation center at Fort Clayton in Panama. In the 1950's, Fort Clayton, along with nearby sister installations Forts Amador and Gulick, the initial homes of the Army's notorious School of the Americas, served as a secret prison and interrogation centers for double agents and others kidnapped and spirited out of Europe and other locations.

Beginning in 1951, Fort Amador, and reportedly Fort Gulick, were extensively used by the Army and the CIA as a secret experimental site for developing behavior modification techniques and a wide range of drugs, including "truth drugs," mescaline, LSD and heroin.
Former CIA officials have also long claimed that Forts Clayton and Amador in the 1950's hosted a number of secret Army assassination teams that operated throughout North and South America, Europe and Southeast Asia.
There in Panama, Dimitrov was again aggressively interrogated, and then confined as "a psychopathic patient" to a high-security hospital ward at Fort Clayton. Allen's memo makes a point of stating: "[Dimitrov] is not a psychopathic personality."
The Artichoke Treatment This remarkable summary brought the official to the purpose of his meeting with CIA security official Morse Allen.
After months of confinement in Panama, Dimitrov had become a serious problem for the agency and the military officials holding him in the hospital. Dimitrov had become increasingly angry and bitter about his treatment and he was insisting that he be released immediately.
Dimitrov, through his strong intellect and observation powers, was also witnessing a great deal of Project Artichoke activity and on occasion would engage military and agency officials in unauthorized conversations.
The official explained to Allen that the CIA could release Dimitrov to the custody of a friend of his in Venezuela, but was prone not to because Dimitrov was now judged to have become extremely hostile toward the CIA.
"Hence," explained the official, "[CIA] is considering an 'Artichoke' approach to [Dimitrov] to see if it would be possible to re-orient [Dimitrov] favorably toward us."
Wrote Allen in his subsequent summary memorandum:
"This [Artichoke] operation, which will necessarily involve the use of drugs is being considered by OPC with a possibility that Dr. Ecke and Mike Gladych will carry out the operation presumably at the military hospital in Panama.
Also involved in this would be a Bulgarian interpreter who is a consultant to this Agency since neither Ecke nor Gladych speak Bulgarian.
" Allen noted in his memo that security chief Bannerman "pointed out" that this type of operation could "only be carried out" with his or his superior's (security chief Sheffield Edwards) authorization, and "that under no circumstances whatsoever, could anyone but an authorized M.D. administer drugs to any subject of this Agency of any type." (The "Dr. Ecke" mentioned above was Dr. Robert S. Ecke of Brooklyn, New York, and Eliot, Maine, where he died in 2001. "Mike Gladych," according to former CIA officials, was a decorated wartime pilot who after the war became "deeply involved in black market trafficking in Europe and the US," and then in the early 1950's was recruited to join a "newly composed Artichoke Team operating out of Washington, DC.")
Allen also wrote that Bannerman was concerned that the military hospital at Fort Clayton may not approve of or permit an Artichoke operation to be conducted on the ward within which Dimitrov was being held, thus necessitating the movement of Dimitrov to another location in Panama.
Lastly, Bannerman stated to the official and Allen that "[the CIA's Office of] Security [through its Artichoke Committee] would have to be cognizant" of the operation, and may even want to "run the operation themselves since this type of work is one which Security handles for the Agency. Here it is interesting to note that among the many members of the agency's Artichoke Committee in 1952 was Dr. Frank Olson, who would about a year later be murdered in New York City.
Morse Allen concluded his memo: "While the [Artichoke] technique that Ecke and Gladych are considering for use in this case is not known to the writer [Allen], the writer believes the approach will be made through the standard narco-hypnosis technique. Re-conditioning and re-orientating an individual in such a matter, in the opinion of the writer, cannot be accomplished easily and will require a great deal of time.... It is also believed that with our present knowledge, we would have no absolute guarantee that the subject in this case would maintain a positive friendly attitude toward us even though there is apparently a successful response to the treatment. The writer did not suggest to [bannerman and the CIA official] that perhaps a total amnesia could be created by a series of electro shocks, but merely indicated that amnesia under drug treatments was not certain." Interesting also is that Allen noted in his memo, about thirty days prior to his meeting, an official in the CIA's Technical Services Division, Walter Driscoll, discussed "the Kelly case" with him. No details of that discussion were provided. About a month later, according to former CIA officials, after Artichoke Committee approval to subject Dimitrov to Artichoke techniques, a high-ranking CIA official objected to treating Dimitrov in such a manner. That objection delayed application of the techniques for about "three weeks."
In March 1952, according to the same former officials, Dimitrov was "successfully given the Artichoke treatment in Panama for a period of about five weeks."

In late 1956, the CIA brought Dimitrov, at his request, to the United States. Apparently, the Agency felt comfortable enough with Dimitrov's diminished hostility and anger to agree to bring him to America from Athens, where he had returned for undetermined reasons. CIA files state, "The Agency made no further operation use of Dimitrov after he came to the United States, however, former CIA officials dispute this and relate that Dimitrov was "used on occasion for sensitive jobs."
This, however, was not the end of Dimitre Dimitrov's story.
After being relocated to the United States, Dimitrov either remained bitter or resumed his bitterness toward the CIA.
In June 1960, he contacted the CIA's Domestic Contact Division and requested financial assistance for himself and additional covert support and assistance for activities against Bulgaria.
In 1961, he contacted an editor at Parade, a Sunday newspaper magazine then with reported strong ties to the CIA, with the intention of telling his story.
A Parade editor contacted the CIA and was informed, according to CIA documents, that Dimitrov was "an imposter" who was "disreputable, unreliable, and full of wild stories about the CIA."
About ten years after the JFK assassination, Dimitrov, operating sometimes under the aliases Lyle Kelly, James Adams, General Dimitre Dimitrov and Donald A. Donaldson, informed a number of people that he had information about who ordered the murder of JFK and who had committed the act.
Reportedly, he had encountered the assassins while he had been imprisoned in Panama.
He also told several people that he knew about military snipers who had murdered Martin Luther King.
In 1977, Dimitrov actually met with US Sen. Frank Church, head of a Senate Committee investigating the CIA, and President Gerald Ford to share his information. Dimitrov said after the meeting that Ford had asked him to keep the information confidential until he could verify a number of facts.

Immediately following the March 29, 1977, death of Lee Harvey Oswald's friend George de Mohrenschildt, Dimitrov became extremely frightened and contacted a reporter with a foreign television station who either mistakenly, or intentionally, revealed Dimitrov's name publicly on American television.
Not long after this, Dimitrov disappeared in Europe where he had fled.
He has never been seen or heard from since. Former CIA officials say privately, "Dimitrov was murdered" and "His body will never be found."
A 1977 memorandum written, before Dimitrov's disappearance, by an attorney in the CIA's General Counsel's Office, A. R. Cinquegrana, states: "[it appears] to me that the nature of the Agency's treatment of Dimitrov might be something which should be brought to the attention of appropriate officials both within and outside the Agency. The fact that he is still active and is making allegations connected with the Kennedy assassination may add yet another dimension to this story».

«Δεν το ήθελα» ,είπε η πρεζού που σκότωσε τον γείτονά της

Η ανοχή για τους κακόμοιρους πρεζάκηδες πρέπει να τελειώνει. Ο πρόεδρος των Φιλιππίνων δείχνει τα δρόμο.


Η 26χρονη , είχε αναρτήσει ηλεκτρονική αγγελία για «ροζ» ραντεβού στην οποία ανταποκρίθηκε την προηγούμενη Παρασκευή ένας Έλληνας κάτοικος Ηρακλείου. Ο «πελάτης», κατήγγειλε την πρεζού και τον επίσης τοξικομανή φίλο της ότι τον χτύπησαν και τον υποχρέωσαν με την απειλή μαχαιριού να «σηκώσει» 500 ευρώ από ΑΤΜ και να τους τα δώσει.
Το ζευγάρι συνελήφθη και οδηγήθηκε στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ηρακλείου με τις κατηγορίες της ληστείας και της οπλοκατοχής.
Ο Εισαγγελέας και ανακρίτρια αποφάσισαν να της δώσουν την ευκαιρία να παρακολουθήσει πρόγραμμα απεξάρτησης στο ΚΕΘΕΑ και την άφησαν ελεύθερη με περιοριστικούς όρους.
Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, αφού πρώτα μεταφέρθηκε σε κακή κατάσταση από την χρήση ουσιών στο νοσοκομείο και της δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες, η 26χρονη επέστρεψε στο σπίτι της.
«Θολωμένη» όπως ήταν, έκανε θόρυβο και έπεσε πάνω στο αυτοκίνητο του 35χρονου Αλβανού γείτονα της Βαλντόν Λόκα.
Όταν εκείνος βγήκε και την παρατήρησε , τράβηξε μαχαίρι και τον χτύπησε στην καρδιά προκαλώντας τον ακαριαίο θάνατό του μπροστά στα μάτια της συζύγου του!
Οι αστυνομικοί που συνέλαβαν την 26χρονη, βρήκαν πάνω της δύο μαχαίρια, το ένα μάλιστα με το αίμα του άτυχου θύματος.
Η 26χρονη οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα για να της απαγγελθούν κατηγορίες και ακολούθως στον ανακριτή. Στη διάρκεια της απολογίας της,δήλωσε λακωνικά “Συγγνώμη, δεν το ήθελα, δεν είμαι δολοφόνος” .
Η νεαρή πρεζού  είχε απασχολήσει πολλές φορές στο παρελθόν τις αρχές, καθώς πέρα από τη χρήση των ναρκωτικών ουσιών είχε εμπλακεί σε υποθέσεις ληστείας και μάλιστα είχε καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης, αλλά λόγω της βεβαρυμένης υγείας της, βρισκόταν εκτός φυλακής.
Η δράστις έχει έναν αδελφό που εκτίει ποινή κάθειρξης στις φυλακές του Κορυδαλλού.

Ο Βλαδίμηρος έσωσε τον Μαδούρο και τη Βενεζουέλα!

H αμερικανική Διοίκηση βλέπει μόνο έναν εχθρό στη Βενεζουέλα, ένα η Ρωσία είναι ο Σωτήρας. Η Μόσχα ανέλαβε την αναδιάρθρωση για δάνεια 3 δις δολαρίων που έχει λάβει το Καράκας από Ρώσους. Αυτή είναι η τρίτη φορά από πέρσι που η Ρωσία στέκεται στο πλευρό του Μαδούρο ακριβώς τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να τον ανατρέψουν . Την περασμένη Πέμπτη, το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών επέβαλε νέες κυρώσεις σε 10 πολιτικά πρόσωπα της Βενεζουέλας που υποτίθεται ότι βοήθησαν τον Πρόεδρο Νίκολά Μαδούρο «να υπονομεύσει την εκλογική διαδικασία πέρυσι τον Οκτώβριο.. «Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας συνεχίζει να αγνοεί τη βούληση του λαού. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα κάνουν στην άκρη, ενώ το καθεστώς Μαδούρο συνεχίζει να καταστρέφει τη δημοκρατική τάξη και τη ευημερία στη Βενεζουέλα», δήλωσε ο υπουργός οικονομικών Στηβεν Μνούχιν. Οι νέες κυρώσεις ακολουθούν άλλους περιορισμούς που επιβλήθηκαν τον περασμένο μήνα. Χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που λειτουργούν στις ΗΠΑ απαγορεύεται να δανείσουν το Καράκας ή τη κρατική εταιρεία πετρελαίου. Το Νιουσγουίκ πάντως έγραψε ότι η Βενεζουέλα γίνεται η νέα Κούβα.