του Σπύρου Χατζάρα
Τα ξημερώματα , της 4ης Νοεμβρίου, οι Ιταλοί επιχείρησαν να περάσουν τον Καλαμά στο ύψος της Βροντισμένης, και τα κατάφεραν. Άμεση όμως αντεπίθεση του 1ου Τάγματος τούς έριξε και πάλι πίσω, με σημαντικές απώλειες, κυρίως σε πνιγμένους. Οι Ιταλοί δεν αποτόλμησαν νέα επίθεση.
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του Κατσιμήτρου. «Οι διοικηταί των λόχων και οι αξιωματικοί διμοιρίται κατά το παράγγελμα «εμπρός διά της λόγχης» ετέθησαν επί κεφαλής των τμημάτων προηγούμενοι των ανδρών και δίδοντες το ωραίον και υψηλόν παράδειγμα ανδρείας, γενναιότητος και ηρωισμού».
Το ιταλικό πυροβολικό συνέχισε να προσβάλει τα ελληνικά τμήματα στην Γκραμπάλα και την Ασσόνισα. Διαρκούντος του βομβαρδισμού εμφανίστηκε και η Ιταλική Αεροπορία, τα αεροσκάφη της οποίας βομβάρδισαν και πολυβόλησαν τις ελληνικές θέσεις από χαμηλό ύψος.
Στο γραμμή Ελαίας- Καλπακίου, οι Ιταλοί προέβλεπαν να ενεργήσουν γενική επίθεση στις 4 Νοεμβρίου, σε ολόκληρο το μέτωπο, πλην όμως την ανέβαλαν για την επόμενη ,για την πληρέστερη προπαρασκευή της.
Ο Κατσιμήτρος διέταξε την έξοδο περιπόλων σε όλη τη ζώνη της Μεραρχίας, που αιφνιδίασαν τους Ιταλούς και απεκόμισαν αιχμαλώτους.
Οι Ιταλοί επιχείρησαν να διασχίσουν και τον Αώο, αλλά αποκρούστηκαν.
Στον παραλιακό τομέα, το Μηχανικό των Ιταλών κατασκεύαζε γέφυρες για να περάσουν τον Καλαμά, νότια των Φιλιατών. Στους Φιλιάτες όπου είχε εγκατασταθεί η διοίκηση της Σιένα κατέφθασαν από τα Τίρανα ο Διοικητής του Μηχανικού για να επιστατήσει στην ζεύξη του Καλαμά, τρείς ιταλοί, πολεμικοί ανταποκριτές, και ο αρχηγός του σώματος των άτακτων Αλβανών. Επίσης
ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Αλβανίας για να εξετάσει τη λειτουργία της οικονομίας στην κατεχόμενη ζώνη.
Στον τομέα της Θεσπρωτίας τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Η μεραρχία ΣΙΕΝΑ προχωρούσε ταχύτατα πετυχαίνοντας όλο και βαθύτερη διείσδυση. Την άμυνα στη Θεσπρωτία από τις 12 Οκτωβρίου 1940 είχε αναλάβει ο Υποστράτηγος Ν. Λιούμπας, του κύκλου του Παπάγου, για τον οποίο ο Τσακαλώτος έγραψε: «...Ο διοικητής του Αποσπάσματος Φιλιατών απέπνεε την ακαταλληλότητα ...».
Στις 4 Νοεμβρίου, ο Κατσιμήτρος που αντελήφθη ότι ο κίνδυνος απόβασης των Ιταλών στην Πρέβεζα που του επεσήμαινε ο Παπάγος, ( «…Ο κίνδυνος εχθρικής απειλής από της περιοχής Πρεβέζης υφίσταται και δέον να εξασφαλίσητε… τα νώτα σας»), ήταν μόνο στη φαντασία του Παπάγου, μετακίνησε το τάγμα πεζικού, το λόχο πολυβόλων, τα τέσσερα πυροβόλα των 65 χιλ. και τα τέσσερα των 75 χιλ. που φρουρούσαν την ακτογραμμή βόρεια, για να καλύψει τα πλευρά του που είχε αφήσει ακάλυπτα ο δειλός Λιούμπας.
Το πρωί της 4ης Νοεμβρίου 1940 οι Αθηναίοι διάβαζαν στον «Ασύρματο»: «Ανηλεή πλήγματα κατά των Ιταλών με ακάθεκτους εξορμήσεις ο στρατός και η αεροπορία σκορπίζουν τον πανικόν. Οι εύζωνοι ορμούν από αποκρήμνους περιοχάς. Το ελληνικόν πυροβολικόν θερίζει τον εχθρόν.
Το ελληνικόν ιππικόν καταδιώκει διά της σπάθης τα εχθρικά στρατεύματα».
Στο «Ελεύθερον Βήμα» της 4ης Νοεμβρίου, διαβάζαν την πρώτη και τελευταία ανταπόκριση από το Μέτωπο του Κωστή Παπαδάκη. «…ΚΑΠΟΥ εις το Μέτωπον
3 Νοεμβρίου 1940. Επτά μέρες τώρα και επτά νύχτες πολεμούμε. Τα κανόνια μας, τα πολυβόλα μας, τ’ αεροπλάνα μας, τ’ αδέλφια μας, όλοι εμείς, που αποτελούμε τον ελληνικό στρατό με ψυχή γεμάτη θάρρος κι αυτοπεποίθηση πολεμούμε…Θα νικήσουμε έναν εχθρό μεγαλύτερο και δυνατότερο από μας. Για να δείξουμε σ’ όλους τους λαούς το δρόμο της ελευθερίας και της τιμής…Ας μάθουν όλες οι μανάδες, που έχουν παιδιά στα σύνορα, πως πρέπει να είναι υπερήφανες, γιατί στα παιδιά τους έλαχε ο κλήρος να δείξουν στον κόσμο πως η ελευθερία δε χαρίζεται από κανέναν, αλλά παίρνεται με το σπαθί…».
Το πρωινό της 4ης Νοεμβρίου εμφανίστηκαν πάνω από το Νεστόριο τρία Ιταλικά βομβαρδιστικά που προσπάθησαν να γκρεμίσουν την γέφυρα του Αλιάκμονα.
Στο Νεστόριο είχε αναπτυχθεί η 9η Μεραρχία και είχε στηθεί η επιμελητεία για τον εφοδιασμό των μονάδων καθώς και το ορεινό χειρουργείο.
Οι Ιταλοί βομβάρδισαν την πόλη και στην συνέχεια με πολυβολισμούς σκότωσαν 6 κατοίκους. Στην περιοχή του Αγίου Μηνά, σκοτώθηκε από τους πολυβολισμούς ο έφεδρος ανθυπολοχαγός του μηχανικού και πολεμικός ανταποκριτής Κωστής Παπαδάκης που είχε σπεύσει για να ελέγξει τις ζημιές στη γέφυρα.
Στο μέτωπο της Πίνδου , οι Ιταλοί εξαπέλυσαν επίθεση στο ύψωμα Σκούρτιζα που κατείχαν τμήματα της Ταξιαρχίας Ιππικού και παραλίγο να το πάρουν αλλά επενέβη η ελληνική αεροπορία και βομβάρδισε τους Ιταλούς από χαμηλό ύψος.
Κατόπιν κλήσεως, κατέφθασαν τρία Brèguet , πετώντας σε αραιό σχηματισμό και χαμηλό ύψος, και έπληξαν καίρια του Ιταλούς αλπινιστές.
Τέσσερα ιταλικά καταδιωκτικά εμφανίστηκαν και ενεπλάκησαν σε αερομαχία με τα ελληνικά με αποτέλεσμα την κατάρριψη ενός Brèguet πάνω από τη Σαμαρίνα. Έπεσαν μαχόμενοι ο χειριστής επισμηναγός ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΚΑΤΑΣΣΟΣ και ο Ανθυποσμηναγός ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΑΡΒΑΝΗΣ.
Την ίδια ημέρα η Ταξιαρχία Ιππικού, ανακατέλαβε τη Σαμαρίνα, ενώ τμήματα της 1ης Μεραρχίας έφθασαν στη Βωβούσα, και βρήκαν εκεί έναν αποκομμένο ελληνικό λόχο που προσπαθούσε επί μέρες να κρατήσει τους Ιταλούς στα γύρω υψώματα .
Η διοίκηση της μεραρχίας Τζούλια υποχώρησε προς το Δίστρατο.
Η Ιταλικη αεροπορία προσπαθούσε με ρίψεις από αέρος να ανεφοδιάσει τους άνδρες της Τζούλια που είχαν μεγάλες ελλείψεις σε τρόφιμα και πυρομαχικά.
Στη Ρώμη ,ο Μουσολίνι κάλεσε στις 4 Νοεμβρίου σε σύσκεψη τους αρχηγούς των επιτελείων και αποφασίστηκε η αποστολή 12 τουλάχιστον μεραρχιών στην Αλβανία και η αντικατάσταση του στρατηγού Πράσκα με τον στρατηγό Ουμπάλντο Σοντού.
3/11/18
Το Κράτος Δικαίου και ο Παναμάς
Το 1903 ο Παναμάς ήταν μερος της Κολομβίας. Τα Κράτος Δικαίου ήθελε να φτιάξει τη διώρυγα αλλά δεν τα έβρισκε με την κυβέρνηση της Κολομβίας, οπότε βρέθηκαν αυτονομιστές που με όπλα από τις ΗΠΑ κήρυξαν την ανεξαρτησία του Παναμά.
Σα να λέμε, κίνημα για την ανεξάρτητη Κρήτη!
Σα να λέμε, κίνημα για την ανεξάρτητη Κρήτη!
Η «Κόκκινη αντιφασιστική- δικαιοσύνη» έχει βγάλει απόφαση και πιέζει τους «αστούς» δικαστές να την προσυπογράψουν
Οι ΕΚΟΥΜΟΥ συνεχίζουν τις ξεδιάντροπές απόπειρες επηρεασμού της Δικαιοσύνη στην συνεχιζόμενη δίκη της Χρυσής Αυγής. Χθες στην δικαστική αίθουσα προσήλθαν με κουστωδία παπαγάλων, ο Βούτσης, η Τασία και λυτρωτής των κακοποιών Παρασκευόπουλος.
Ο κ. Βούτσης δήλωσε ότι βιάζεται να βγει η απόφαση «για να μην συνεχίσουν να επωάζονται τα αυγά του φιδιού».
Ο κ. Βούτσης δήλωσε ότι βιάζεται να βγει η απόφαση «για να μην συνεχίσουν να επωάζονται τα αυγά του φιδιού».
Η ανακατάληψη της Γκραμπάλας και η αντεπίθεση στην Πίνδο
Η ανακατάληψη της Γκραμπάλας
και η αντεπίθεση στην Πίνδο
Στις 05:00 της 3ης Νοεμβρίου, όταν κόπασε η χιονοθύελλα, εκδηλώθηκε ελληνική αντεπίθεση για την ανακατάληψη της Γκραμπάλα, την οποία οδηγούσε ο αντισυνταγματάρχης Πεζικού Γεώργιος Κυριαζής.
Καθώς ανέβαιναν οι Έλληνες από την πίσω πλευρά, ανέβαινε το υπόλοιπο τάγμα των Αλβανών, που είχε διανυκτερεύσει στα Καλύβια Αρίστης. Η μάχη διεξήχθη σώμα με σώμα, με τη χρήση ξιφολόγχης. Ο λόχος Ευζώνων υπό τον Ταγματάρχη Πανταζή επιτιθέμενος με την πολεμική ιαχή «Αέρα», κατάφερε να ανατρέψει του Αλβανούς και να ανακαταλάβει την κορυφή της Γκραμπάλας.
Στα χέρια των Ελλήνων περιήλθαν τρία πολυβόλα και τέσσερις όλμοι.
Οι ελληνικές απώλειες ανήλθαν σε 8 νεκρούς και 27 τραυματίες.
Οι ιταλικές απώλειες επί του υψώματος ήταν βαριές. 20 νεκροί, 60 τραυματίες και 6 αιχμάλωτοι.
Περί την 06:00 πμ, από το παρατηρητήριο του υψώματος εντόπισαν στα Καλύβια Αρίστης ,το ιταλικό 47ο Σύνταγμα Πεζικού, έτοιμο να επιτεθεί στην Γκραμπάλα. Με συγκεντρωτική βολή 4 πυροβολαρχιών διαλύθηκε η συγκέντρωση του συντάγματος.
Οι βομβαρδισμοί από την ιταλική αεροπορία και το πυροβολικό των Ιταλών συνεχίστηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Εβλήθησαν οι θέσεις Ψηλορράχη, Ελαία, Ρεπέτιστα, Σιάστη και Μονή Σωσίνου.
Νωρίς το απόγευμα, της 3ης Νοεμβρίου ο Σταθμός Διοικήσεως έλαβε ένα σήμα από τα προκεχωρημένα παρατηρητήρια της VIII Μεραρχίας που ανέφερε ότι ιταλικη φάλαγγα αρμάτων εκινείτο επί της οδού Δολιανά - Καλπάκι.
Στις 16:00, φάλαγγα 50 ιταλικών αρμάτων, με 80 μοτοσικλετιστές εξήλθε από τους χώρους απόκρυψης, και εφόρμησε κατά του λόφου της Ελαίας.
Η επίθεσή τους όμως συνετρίβη από την αντιαρματική άμυνα και το εύστοχο πυρ του πυροβολικού. Οι Ιταλοί απώλεσαν 30 μοτοσικλετιστές, ενώ 9 άρματά τους καταστράφηκαν. Τα υπόλοιπα άρματα έκαναν αναστροφή και υποχώρησαν
. Το ιταλικό πεζικό που ήταν στους χώρους συγκέντρωσης για να επιτεθεί μετά τα άρματα, δέχτηκε και αυτό πυρά πυροβολικού και δεν μπόρεσε να εκδηλώσει επίθεσή στην Ελαία. Ανάλογη τύχη είχαν και τα ιταλικά τμήματα που ενεργούσαν στον Άγιο Αθανάσιο και τη Γκορίτσα.
Τη νύχτα της 3ης προς την 4η Νοεμβρίου, οι Ιταλοί κατάφεραν να διασχίσουν τον Καλαμά στην περιοχή του Αγίου Αθανασίου, αλλά ύστερα από αντεπίθεση των ελληνικών δυνάμεων απωθήθηκαν και πάλι πέρα από το ποτάμι. Το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών είχε αναπτερωθεί, αφού έβλεπαν ότι η αντιαρματική τους θωράκιση ήταν αποτελεσματική, έστω και αν αντιμετώπιζαν για πρώτη φορά άρματα και εδραίωναν την πεποίθησή τους για την αποτελεσματική τους άμυνα εναντίον των Ιταλών. Τη νύχτα της 3ης προς 4ης Νοεμβρίου, ο Κατσιμήτρος διέταξε την σύμπτυξη των υποτομέων Γκρίμπιανης και Γρανιτσοπούλας από τη θέση τους δυτικά του Καλαμά, προς τις οργανωμένες θέσεις των υποτομέων Ζίτσας και Σουλόπουλου, ανατολικά του Καλαμά. Η σύμπτυξη έγινε με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο, ώστε οι Ιταλοί δεν την αντιλήφθηκαν και βομβάρδισαν σφοδρότατα τις εγκαταλειφθείσες θέσεις.
Στην Πίνδο, στις 3 Νοεμβρίου εξαπολύθηκε η γενική επίθεση του Βραχνού, κατά της Μεραρχίας Τζούλια. Πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η Ταξιαρχία Ιππικού υπό τον συνταγματάρχη Σ. Δημάρατο που είχε φτάσει στο Δοτσικό από την 1η Νοεμβρίου.
-Στις 3 Νοεμβρίου προχωρημένα τμήματα της Τζούλια έκαναν την εμφάνιση τους στη Βωβούσα. Σε απόσταση 6 ωρών με τα πόδια ή με ζώα από το Μέτσοβο !
- Η διοίκηση της ιταλικής μεραρχίας Σιένα εγκαταστάθηκε στους Φιλιατες, από όπου ειχε υποχωρήσει το απόσπασμα του ρίψασπη Λιούμπα, ο οποίος ακολουθούσε τις διαταγές Παπάγου, και εγκατέλειψε τις θεσεις του ενώπιον του εχθρού.
-Η Ιταλική αεροπορία βομβάρδισε και πάλι τη Θεσσαλονίκη.
Στις 3 Νοεμβρίου1912, (με το Γρηγοριανό) απελευθερώθηκε η Πρέβεζα.
Στις 3 Νοεμβρίου του 1944, κυκλοφόρησε το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία ελληνικό χαρτονόμισμα. Ήταν των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών, και έφερε την υπογραφή του Ξενοφώντα Ζολώτα.
Στις 3 Νοεμβρίου του 1935 διενεργήθηκε το Νόθο δημοψήφισμα των Κονδύλη-Παπάγου για την επαναφορά της ΔυναστείαςΒασιλείας. Τα βενιζελογενή και τα αριστερά κόμματα έκαναν αποχή. Παρά την αποχή ψήφισαν 350.000 περισσότεροι εκλογείς συγκριτικά με εκείνους που ψήφισαν στις βουλευτικές εκλογές του 1932.
Στις 3 Νοεμβρίου 1957 μια Σοβιετική σκυλίτσα η Λάικα πήγε βόλτα στο διάστημα.
Στις 3 Νοεμβρίου 1963 , ο λαός μαύρισε την ΕΡΕ και τον «εθνάρχη». Η υποστηριζόμενη από την αμερικανική πρεσβεία Ένωσις Κέντρου του Γεώργιου Παπανδρέου έλαβε 1,962,079 ψήφους η το 42,04% και έβγαλε 138 βουλευτές.
Στις 3 Νοεμβρίου 1986 το λιβανέζικο περιοδικό «Ας Σίρα» αποκάλυψε τις μυστικές πωλήσεις αμερικανικών όπλων στο Ιράν, με αντάλλαγμα την απελευθέρωση επτά Αμερικανών ομήρων, που κρατούσε η Χεσμπολάχ στο Λίβανο με βάση τις συνομιλίες που έγιναν στην Κύπρο, και τις οποίες υπέκλεψαν ο Τόμπρας και η πασοκική ΕΥΠ. Έτσι αποκαλύφθηκε το «Ιράν Γκέιτ», και ξέσπασε το σκάνδαλο «Όπλα στο Ιράν χρήματα στους Κόντρας».
Όλα τα γεγονότα της 3ης Νοεμβρίου θα τα βρειτε εδώ....
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/h-3.html
και η αντεπίθεση στην Πίνδο
Στις 05:00 της 3ης Νοεμβρίου, όταν κόπασε η χιονοθύελλα, εκδηλώθηκε ελληνική αντεπίθεση για την ανακατάληψη της Γκραμπάλα, την οποία οδηγούσε ο αντισυνταγματάρχης Πεζικού Γεώργιος Κυριαζής.
Καθώς ανέβαιναν οι Έλληνες από την πίσω πλευρά, ανέβαινε το υπόλοιπο τάγμα των Αλβανών, που είχε διανυκτερεύσει στα Καλύβια Αρίστης. Η μάχη διεξήχθη σώμα με σώμα, με τη χρήση ξιφολόγχης. Ο λόχος Ευζώνων υπό τον Ταγματάρχη Πανταζή επιτιθέμενος με την πολεμική ιαχή «Αέρα», κατάφερε να ανατρέψει του Αλβανούς και να ανακαταλάβει την κορυφή της Γκραμπάλας.
Στα χέρια των Ελλήνων περιήλθαν τρία πολυβόλα και τέσσερις όλμοι.
Οι ελληνικές απώλειες ανήλθαν σε 8 νεκρούς και 27 τραυματίες.
Οι ιταλικές απώλειες επί του υψώματος ήταν βαριές. 20 νεκροί, 60 τραυματίες και 6 αιχμάλωτοι.
Περί την 06:00 πμ, από το παρατηρητήριο του υψώματος εντόπισαν στα Καλύβια Αρίστης ,το ιταλικό 47ο Σύνταγμα Πεζικού, έτοιμο να επιτεθεί στην Γκραμπάλα. Με συγκεντρωτική βολή 4 πυροβολαρχιών διαλύθηκε η συγκέντρωση του συντάγματος.
Οι βομβαρδισμοί από την ιταλική αεροπορία και το πυροβολικό των Ιταλών συνεχίστηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Εβλήθησαν οι θέσεις Ψηλορράχη, Ελαία, Ρεπέτιστα, Σιάστη και Μονή Σωσίνου.
Νωρίς το απόγευμα, της 3ης Νοεμβρίου ο Σταθμός Διοικήσεως έλαβε ένα σήμα από τα προκεχωρημένα παρατηρητήρια της VIII Μεραρχίας που ανέφερε ότι ιταλικη φάλαγγα αρμάτων εκινείτο επί της οδού Δολιανά - Καλπάκι.
Στις 16:00, φάλαγγα 50 ιταλικών αρμάτων, με 80 μοτοσικλετιστές εξήλθε από τους χώρους απόκρυψης, και εφόρμησε κατά του λόφου της Ελαίας.
Η επίθεσή τους όμως συνετρίβη από την αντιαρματική άμυνα και το εύστοχο πυρ του πυροβολικού. Οι Ιταλοί απώλεσαν 30 μοτοσικλετιστές, ενώ 9 άρματά τους καταστράφηκαν. Τα υπόλοιπα άρματα έκαναν αναστροφή και υποχώρησαν
. Το ιταλικό πεζικό που ήταν στους χώρους συγκέντρωσης για να επιτεθεί μετά τα άρματα, δέχτηκε και αυτό πυρά πυροβολικού και δεν μπόρεσε να εκδηλώσει επίθεσή στην Ελαία. Ανάλογη τύχη είχαν και τα ιταλικά τμήματα που ενεργούσαν στον Άγιο Αθανάσιο και τη Γκορίτσα.
Τη νύχτα της 3ης προς την 4η Νοεμβρίου, οι Ιταλοί κατάφεραν να διασχίσουν τον Καλαμά στην περιοχή του Αγίου Αθανασίου, αλλά ύστερα από αντεπίθεση των ελληνικών δυνάμεων απωθήθηκαν και πάλι πέρα από το ποτάμι. Το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών είχε αναπτερωθεί, αφού έβλεπαν ότι η αντιαρματική τους θωράκιση ήταν αποτελεσματική, έστω και αν αντιμετώπιζαν για πρώτη φορά άρματα και εδραίωναν την πεποίθησή τους για την αποτελεσματική τους άμυνα εναντίον των Ιταλών. Τη νύχτα της 3ης προς 4ης Νοεμβρίου, ο Κατσιμήτρος διέταξε την σύμπτυξη των υποτομέων Γκρίμπιανης και Γρανιτσοπούλας από τη θέση τους δυτικά του Καλαμά, προς τις οργανωμένες θέσεις των υποτομέων Ζίτσας και Σουλόπουλου, ανατολικά του Καλαμά. Η σύμπτυξη έγινε με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο, ώστε οι Ιταλοί δεν την αντιλήφθηκαν και βομβάρδισαν σφοδρότατα τις εγκαταλειφθείσες θέσεις.
Στην Πίνδο, στις 3 Νοεμβρίου εξαπολύθηκε η γενική επίθεση του Βραχνού, κατά της Μεραρχίας Τζούλια. Πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η Ταξιαρχία Ιππικού υπό τον συνταγματάρχη Σ. Δημάρατο που είχε φτάσει στο Δοτσικό από την 1η Νοεμβρίου.
-Στις 3 Νοεμβρίου προχωρημένα τμήματα της Τζούλια έκαναν την εμφάνιση τους στη Βωβούσα. Σε απόσταση 6 ωρών με τα πόδια ή με ζώα από το Μέτσοβο !
- Η διοίκηση της ιταλικής μεραρχίας Σιένα εγκαταστάθηκε στους Φιλιατες, από όπου ειχε υποχωρήσει το απόσπασμα του ρίψασπη Λιούμπα, ο οποίος ακολουθούσε τις διαταγές Παπάγου, και εγκατέλειψε τις θεσεις του ενώπιον του εχθρού.
-Η Ιταλική αεροπορία βομβάρδισε και πάλι τη Θεσσαλονίκη.
Στις 3 Νοεμβρίου1912, (με το Γρηγοριανό) απελευθερώθηκε η Πρέβεζα.
Στις 3 Νοεμβρίου του 1944, κυκλοφόρησε το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία ελληνικό χαρτονόμισμα. Ήταν των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών, και έφερε την υπογραφή του Ξενοφώντα Ζολώτα.
Στις 3 Νοεμβρίου του 1935 διενεργήθηκε το Νόθο δημοψήφισμα των Κονδύλη-Παπάγου για την επαναφορά της ΔυναστείαςΒασιλείας. Τα βενιζελογενή και τα αριστερά κόμματα έκαναν αποχή. Παρά την αποχή ψήφισαν 350.000 περισσότεροι εκλογείς συγκριτικά με εκείνους που ψήφισαν στις βουλευτικές εκλογές του 1932.
Στις 3 Νοεμβρίου 1957 μια Σοβιετική σκυλίτσα η Λάικα πήγε βόλτα στο διάστημα.
Στις 3 Νοεμβρίου 1963 , ο λαός μαύρισε την ΕΡΕ και τον «εθνάρχη». Η υποστηριζόμενη από την αμερικανική πρεσβεία Ένωσις Κέντρου του Γεώργιου Παπανδρέου έλαβε 1,962,079 ψήφους η το 42,04% και έβγαλε 138 βουλευτές.
Στις 3 Νοεμβρίου 1986 το λιβανέζικο περιοδικό «Ας Σίρα» αποκάλυψε τις μυστικές πωλήσεις αμερικανικών όπλων στο Ιράν, με αντάλλαγμα την απελευθέρωση επτά Αμερικανών ομήρων, που κρατούσε η Χεσμπολάχ στο Λίβανο με βάση τις συνομιλίες που έγιναν στην Κύπρο, και τις οποίες υπέκλεψαν ο Τόμπρας και η πασοκική ΕΥΠ. Έτσι αποκαλύφθηκε το «Ιράν Γκέιτ», και ξέσπασε το σκάνδαλο «Όπλα στο Ιράν χρήματα στους Κόντρας».
Όλα τα γεγονότα της 3ης Νοεμβρίου θα τα βρειτε εδώ....
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/h-3.html
2/11/18
Προσφορά: Τα πέντε βιβλία του Σπύρου Χατζάρα μόνο με 65 ευρώ
Τα 5 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα
μόνο με 65 Ευρώ.
Τα ταχυδρομικά δώρο.
-«Η Επανάσταση των Φιλογενών»
-«Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ»,
-« Το Εβραϊκό Ζήτημα»,
- «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ»
-Το Ευαγγέλιο του Καλού Πατριώτη.
Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com
και στο 6944-279798.
Η Νέα Εποχή και τα σύμβολά της
Αφορολόγητοι επενδυτές της Νέας Επιχειρηματικότητας. Σεκιούριτι στο γωνιακό ντράγκστορ του Ράμα. Ξέπλυμα με δημόσια έργα.
Και γκλάμουρ. Χάι, ντράγκστορ, σοσάιτι.
Η Μύκονος είναι το γωνιακό «drugstore» του Ράμα.
Ιδού η ΧΡΥΣΗ ΠΙΤΑ της Μυκόνου.
Και γκλάμουρ. Χάι, ντράγκστορ, σοσάιτι.
Η Μύκονος είναι το γωνιακό «drugstore» του Ράμα.
Ιδού η ΧΡΥΣΗ ΠΙΤΑ της Μυκόνου.
2 Νοεμβρίου 1940. 6η ημέρα του ελληνοιταλικού πολέμου.
Άρχισε η μάχη στην Γκραμπάλα.
Ο ταγματάρχης Ιωάννης Καραβίας
Οι πρώτες αερομαχίες
Από τις 09:00 έως τις 12:00, σμήνη ιταλικών αεροπλάνων βομβάρδιζαν αδιάκοπα την τοποθεσία Ελαία – Καλαμάς και ιδιαίτερα τα υψώματα Γκραμπάλα – Ελαίας – Μονής Βελά.
Η VIII Μεραρχία ανέμενε τον βομβαρδισμό διότι ο ασύρματος της Μεραρχίας είχε υποκλέψει τα ιταλικά σήματα. Την άμυνα του τομέα Νεγράδων-Σουδενών είχε το15ο Σύνταγμα Πεζικού με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Πεζικού Γεώργιο Κυριαζή .
Η δύναμη του Συντάγματος είχε ταχθεί στο ύψωμα Ασσόνισα (ύψ. 1090) με το ΙΙ/15 Τάγμα, και στα υψώματα Γκραμπάλα (1201) και Ψηλοράχη (ύψ.1060), με το ΙΙΙ/15 Τάγμα. Το Ι/15 Τάγμα που ήταν στην προκάλυψη αποτελούσε την εφεδρεία, όλου του Τομέα Νεγράδων.
Μετά τις 12:00, το ιταλικό πυροβολικό σφυροκοπούσε ιδιαίτερα τον υποτομέα των Σουδενών και της Ελαίας, αλλά οι Ελληνικές απώλειες ήταν ασήμαντες, καθώς η αποτελεσματικότητα του ιταλικού πυροβολικού ήταν πενιχρή. Μετά από τρίωρο μπαράζ πυροβολικού εξόρμησε το ιταλικό πεζικό.
Στις 15:00, οι δυο φάλαγγες «Σολίνα» και «Τρίτσιο», εφόρμησαν κατά των υψωμάτων της Γκραμπάλας και βορειοανατολικά της Ελαίας και άλλες δυο φάλλαγγες κατά του τομέα Ελαίας – Νεγράδων –Βροντισμένης. Τότε το ελληνικό πυροβολικό προσέβαλε τις ιταλικές συγκεντρώσεις.
Με συγκεντρωτική βολή, προκάλεσε τη διάλυση δύο ταγμάτων που είχαν συγκεντρωθεί σε μια χαράδρα κοντά στη Ψηλορράχη. Παρά τη σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων, η ιταλική επίθεση κατά της Γκραμπάλας ήταν συνεχής και επίμονη.
Στις 20:00, το βράδυ, επωφελούμενη από το σκοτάδι, μια δύναμη λόχου Αλβανών ανέβηκε αθέατη μέσα από μια βαθιά χαράδρα και εφόρμησε αιφνιδιαστικά στο ύψωμα της Ψηλοράχης (1060 ), ανατρέποντας την ελληνική διμοιρία που το υπεράσπιζε και η οποία αναγκάστηκε να συμπτυχθεί προς τα βόρεια. Την ίδια ώρα, άλλο ιταλικό τμήμα, δύναμης λόχου, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά από τη βορειοανατολική δασώδη πλευρά της Γκραμπάλας και εξανάγκασε τον εκεί αμυνόμενο λόχο να συμπτυχθεί προς το ύψωμα Κόζιακος.
Το συγκρότημα της Γκραμπάλας κυριεύτηκε έτσι από τους Ιταλούς, οι οποίοι κατάφεραν να το κρατήσουν, βοηθούμενοι και από το γεγονός ότι είχε ξεσπάσει χιονοθύελλα.
Επειδή η κατοχή της Γκραμπάλας είχε ιδιαίτερη σημασία για την τοποθεσία.
Ο Κατσιμήτρος, διέταξε ανακατάληψη της Γκραμπάλας,το ταχύτερο δυνατό,
με νυκτερινή αντεπίθεση, η οποία θα υποστηριζόταν από το σύνολο του διαθέσιμου δυναμικού.
Την αντεπίθεση ανέλαβε ο διοικητής του 15ου Συντάγματος Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Κυριαζής που ηγήθηκε μιας διλοχίας από τον 1ο και 7ο Λόχο.
Η αντεπίθεση εκδηλώθηκε στις 0300 το πρωί της 3ης Νοεμβρίου.
Ανατολικά, στην Πίνδο, το πρωί της 2ας Νοεμβρίου ένα Bréguet 19 της 2 Μ.Σ.Σ., με παρατηρητή τον Ανθυποσμηναγό Δημ. Καρακίτσο και χειριστή το Σμηνία Ιωάννη Κατσούλα, ανέλαβε αποστολή αναγνώρισης και εντόπισε την κύρια δύναμη της Μεραρχίας "Τζούλια" στην οδό Σαμαρίνας-Δίστρατου.
Σε απάντηση στάλθηκε από τη Θεσσαλονίκη η Μεραρχίας Ιππικού, η οποία κατέλαβε τη στενωπό του Μετσόβου.
Το μεσημέρι της 2ας Νοεμβρίου , Ιταλός ελεύθερος σκοπευτής από απόσταση περίπου 400 μέτρων τραυμάτισε στον πνεύμονα τον συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη , ενώ εκείνος είχε ανέβη στην κορυφή του υψώματος «Προφήτης Ηλίας», και παρακολουθούσε με τις διόπτρες τις κινήσεις των Ιταλών.
Την διοίκηση του αποσπάσματος ανέλαβε ο υποδιοικητής ταγματάρχης Ιωάννης Καραβίας, ο οποίος αφού έδωσε εντολή να μεταφερθεί στο ορεινό χειρουργείο στο Επταχώρι ο τραυματίας Συνταγματάρχης , (από τον Λαρισαίο έφεδρο ανθυπολογαγό Ν. Χατζηευθυμίου) , προχώρησε έρποντας, λόγω των δραστικών πυρών του εχθρού προς τη κορυφή του υψώματος, και διαπίστωσε ότι σε απόσταση 500 μέτρων, ανάμεσα στα υψώματα «Προφήτης Ηλίας» και «Ταμπούρι», υπήρχε ακροβολισμένη με εφ΄όπλου λόγχη ιταλική δύναμη, 1500-2000 ανδρών που είχε ξεκινήσει για να επιτεθεί και να καταλάβει τα υψώματα που κατείχε το απόσπασμα των 500 ανδρών του Δαβάκη, ώστε να εξασφαλίσει τα νώτα και τα πλευρά της μεραρχίας «Τζούλια», της οποίας η εμπροσθοφυλακή είχε φτάσει στη Σαμαρίνα, 25 χιλιόμετρα από το Μέτσοβο.
Ο ταγματάρχης Καραβίας, σκέφτηκε ότι αν έμενε στο ύψωμα, αμυνόμενος,
ο εχθρός, που ήταν τετραπλάσιος, θα ανέτρεπε την ελληνική δύναμη και αν υποχωρούσε νοτιότερα, θα έκανε εκείνο που ήθελαν οι Ιταλοί: Να καταλάβουν το ύψωμα. Οπότε αποφάσισε αντεπίθεση.
Ο ταγματάρχης Καραβίας, μίλησε σε όλους τους συμπολεμιστές του, αξιωματικούς και στρατιώτες , τους τόνισε τη σημασία του υψώματος και ότι εάν οι Ιταλοί το πάρουν, τους ανοίγει ο δρόμος για την κατάληψη του Μετσόβου και αμέσως προχώρησε πρώτος προς την κορυφή του υψώματος, ακολουθούμενος από τους γενναίους του αξιωματικούς και στρατιώτες του.
Έφτασαν στην κορυφή του υψώματος και ξεχύθηκαν φωνάζοντας «αέρα – αέρα».
Οι Ιταλοί που είχαν φτάσει περί τα 200 – 250 μέτρα από την κορυφή, αιφνιδιάστηκαν.
Η μάχη υπήρξε πεισματώδης και οι Ιταλοί έπειτα από τέσσερις ώρες κάμφθηκαν και υποχώρησαν προς Πυρσόγιαννη – Αλβανία.
Εγκατέλειψαν αρκετούς τραυματίες, άφθονο πολεμικό υλικό, αιχμαλώτους και περί τα 150 μεταγωγικά».
Σ' αυτό εντάχτηκαν το Ι/2 και το Ι/4 Τάγματα συγκροτώντας το Απόσπασμα Κετσέα.
Τμήματα της ΤΖΟΥΛΙΑ που συνέχιζαν τη διείσδυση τους στην Πίνδο, αφού κατέλαβαν το «βλαχοχώρι», τη Σαμαρίνα, γύρισαν προς το νότο και κατέλαβαν το Δίστρατο.
Το απομεσήμερο, τρία Bréguet της 2 Μ.Σ.Σ. εξαπέλυσαν επίθεση εναντίον της ιταλικής Μεραρχίας βομβαρδίζοντας και πολυβολώντας την από χαμηλότατο ύψος.
Από το σφοδρό αντιαεροπορικό φράγμα πυρός, κατερρίφθη το ένα βομβαρδιστικό. Οι υπόλοιποι έριξαν τις βόμβες τους και έφυγαν προς τον Λαγκαδά, όταν δέχτηκαν την επίθεση τριών ΡΖL 24 της 22ας Μοίρας Διώξεως που απογειώθηκαν από το Αεροδρόμιο της Μεγάλης Μίκρας.
Ένα από τα 4 ιταλικά βομβαρδιστικά Savoia Marchetti επλήγη στο ντεπόζιτο της βενζίνης, και κατέπεσε κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα .
Από τους έλληνες πιλότους ο Μεσσήνιος Υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης, επειδή του τελείωσαν οι σφαίρες εφόρμησε εναντίον ενός ιταλικού Savoia Marchetti σε ύψος 7.000 ποδών, και με την έλικα του αεροσκάφους του, κατέστρεψε το ουραίο πηδάλιο του ιταλικού, το οποίο δεν μπορούσε πλέον να ελεγχθεί.
Το πλήρωμα το εγκατέλειψε και έπεσε με αλεξίπτωτα σε ένα χωράφι στην περιοχή του Λαγκαδά. Ο Υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης, δεν σκοτώθηκε στον πόλεμο αλλά σκοτώθηκε το 1948 όταν έπεσε στο Αιγαίο το αεροπλάνο του.
Την ίδια ημέρα έγιναν αερομαχίες πάνω από τα Ιωάννινα, μεταξύ τριών PZL24, της 21ης Μοίρας Διώξεως με έδρα το αεροδρόμιο Ιωαννίνων, με 15 Ιταλικά.
Ο βομβαρδισμός των Ιωαννίνων ήταν ο ισχυρότερος μετά των βομβαρδισμό των Πατρών, που είχε γίνει την πρώτη ημέρα του πολέμου.
Οι ιταλοί κατέρριψαν το αεροπλάνο του Επισμηνία Χρήστου Παπαδόπουλου, ενώ ο Σμηναγός Ιωάννης Σακελλαρίου που κατέρριψε ένα ιταλικό όταν διαπίστωσε ότι δεν είχε άλλα πυρομαχικά όρμησε ακάθεκτος στο αντίπαλο αεροπλάνο και πέρασε στην αθανασία πέφτοντας μαζί με τον Ιταλό.
Η ιταλική αεροπορία βομβάρδισε εκτός από τη Θεσσαλονίκη, την Κέρκυρα, τη Λάρισα, τον Βόλο, τα Χανιά και την Κόρινθο. Συνολικά υπήρξαν 90 άμαχοι νκροί και 200 τραυματίες.
Όλα τα γεγονότα της 2ας Νοεμβρίου θα τα βρείτε εδώ.
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/h-2.html
Ο ταγματάρχης Ιωάννης Καραβίας
Οι πρώτες αερομαχίες
Από τις 09:00 έως τις 12:00, σμήνη ιταλικών αεροπλάνων βομβάρδιζαν αδιάκοπα την τοποθεσία Ελαία – Καλαμάς και ιδιαίτερα τα υψώματα Γκραμπάλα – Ελαίας – Μονής Βελά.
Η VIII Μεραρχία ανέμενε τον βομβαρδισμό διότι ο ασύρματος της Μεραρχίας είχε υποκλέψει τα ιταλικά σήματα. Την άμυνα του τομέα Νεγράδων-Σουδενών είχε το15ο Σύνταγμα Πεζικού με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Πεζικού Γεώργιο Κυριαζή .
Η δύναμη του Συντάγματος είχε ταχθεί στο ύψωμα Ασσόνισα (ύψ. 1090) με το ΙΙ/15 Τάγμα, και στα υψώματα Γκραμπάλα (1201) και Ψηλοράχη (ύψ.1060), με το ΙΙΙ/15 Τάγμα. Το Ι/15 Τάγμα που ήταν στην προκάλυψη αποτελούσε την εφεδρεία, όλου του Τομέα Νεγράδων.
Μετά τις 12:00, το ιταλικό πυροβολικό σφυροκοπούσε ιδιαίτερα τον υποτομέα των Σουδενών και της Ελαίας, αλλά οι Ελληνικές απώλειες ήταν ασήμαντες, καθώς η αποτελεσματικότητα του ιταλικού πυροβολικού ήταν πενιχρή. Μετά από τρίωρο μπαράζ πυροβολικού εξόρμησε το ιταλικό πεζικό.
Στις 15:00, οι δυο φάλαγγες «Σολίνα» και «Τρίτσιο», εφόρμησαν κατά των υψωμάτων της Γκραμπάλας και βορειοανατολικά της Ελαίας και άλλες δυο φάλλαγγες κατά του τομέα Ελαίας – Νεγράδων –Βροντισμένης. Τότε το ελληνικό πυροβολικό προσέβαλε τις ιταλικές συγκεντρώσεις.
Με συγκεντρωτική βολή, προκάλεσε τη διάλυση δύο ταγμάτων που είχαν συγκεντρωθεί σε μια χαράδρα κοντά στη Ψηλορράχη. Παρά τη σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων, η ιταλική επίθεση κατά της Γκραμπάλας ήταν συνεχής και επίμονη.
Στις 20:00, το βράδυ, επωφελούμενη από το σκοτάδι, μια δύναμη λόχου Αλβανών ανέβηκε αθέατη μέσα από μια βαθιά χαράδρα και εφόρμησε αιφνιδιαστικά στο ύψωμα της Ψηλοράχης (1060 ), ανατρέποντας την ελληνική διμοιρία που το υπεράσπιζε και η οποία αναγκάστηκε να συμπτυχθεί προς τα βόρεια. Την ίδια ώρα, άλλο ιταλικό τμήμα, δύναμης λόχου, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά από τη βορειοανατολική δασώδη πλευρά της Γκραμπάλας και εξανάγκασε τον εκεί αμυνόμενο λόχο να συμπτυχθεί προς το ύψωμα Κόζιακος.
Το συγκρότημα της Γκραμπάλας κυριεύτηκε έτσι από τους Ιταλούς, οι οποίοι κατάφεραν να το κρατήσουν, βοηθούμενοι και από το γεγονός ότι είχε ξεσπάσει χιονοθύελλα.
Επειδή η κατοχή της Γκραμπάλας είχε ιδιαίτερη σημασία για την τοποθεσία.
Ο Κατσιμήτρος, διέταξε ανακατάληψη της Γκραμπάλας,το ταχύτερο δυνατό,
με νυκτερινή αντεπίθεση, η οποία θα υποστηριζόταν από το σύνολο του διαθέσιμου δυναμικού.
Την αντεπίθεση ανέλαβε ο διοικητής του 15ου Συντάγματος Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Κυριαζής που ηγήθηκε μιας διλοχίας από τον 1ο και 7ο Λόχο.
Η αντεπίθεση εκδηλώθηκε στις 0300 το πρωί της 3ης Νοεμβρίου.
Ανατολικά, στην Πίνδο, το πρωί της 2ας Νοεμβρίου ένα Bréguet 19 της 2 Μ.Σ.Σ., με παρατηρητή τον Ανθυποσμηναγό Δημ. Καρακίτσο και χειριστή το Σμηνία Ιωάννη Κατσούλα, ανέλαβε αποστολή αναγνώρισης και εντόπισε την κύρια δύναμη της Μεραρχίας "Τζούλια" στην οδό Σαμαρίνας-Δίστρατου.
Σε απάντηση στάλθηκε από τη Θεσσαλονίκη η Μεραρχίας Ιππικού, η οποία κατέλαβε τη στενωπό του Μετσόβου.
Το μεσημέρι της 2ας Νοεμβρίου , Ιταλός ελεύθερος σκοπευτής από απόσταση περίπου 400 μέτρων τραυμάτισε στον πνεύμονα τον συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη , ενώ εκείνος είχε ανέβη στην κορυφή του υψώματος «Προφήτης Ηλίας», και παρακολουθούσε με τις διόπτρες τις κινήσεις των Ιταλών.
Την διοίκηση του αποσπάσματος ανέλαβε ο υποδιοικητής ταγματάρχης Ιωάννης Καραβίας, ο οποίος αφού έδωσε εντολή να μεταφερθεί στο ορεινό χειρουργείο στο Επταχώρι ο τραυματίας Συνταγματάρχης , (από τον Λαρισαίο έφεδρο ανθυπολογαγό Ν. Χατζηευθυμίου) , προχώρησε έρποντας, λόγω των δραστικών πυρών του εχθρού προς τη κορυφή του υψώματος, και διαπίστωσε ότι σε απόσταση 500 μέτρων, ανάμεσα στα υψώματα «Προφήτης Ηλίας» και «Ταμπούρι», υπήρχε ακροβολισμένη με εφ΄όπλου λόγχη ιταλική δύναμη, 1500-2000 ανδρών που είχε ξεκινήσει για να επιτεθεί και να καταλάβει τα υψώματα που κατείχε το απόσπασμα των 500 ανδρών του Δαβάκη, ώστε να εξασφαλίσει τα νώτα και τα πλευρά της μεραρχίας «Τζούλια», της οποίας η εμπροσθοφυλακή είχε φτάσει στη Σαμαρίνα, 25 χιλιόμετρα από το Μέτσοβο.
Ο ταγματάρχης Καραβίας, σκέφτηκε ότι αν έμενε στο ύψωμα, αμυνόμενος,
ο εχθρός, που ήταν τετραπλάσιος, θα ανέτρεπε την ελληνική δύναμη και αν υποχωρούσε νοτιότερα, θα έκανε εκείνο που ήθελαν οι Ιταλοί: Να καταλάβουν το ύψωμα. Οπότε αποφάσισε αντεπίθεση.
Ο ταγματάρχης Καραβίας, μίλησε σε όλους τους συμπολεμιστές του, αξιωματικούς και στρατιώτες , τους τόνισε τη σημασία του υψώματος και ότι εάν οι Ιταλοί το πάρουν, τους ανοίγει ο δρόμος για την κατάληψη του Μετσόβου και αμέσως προχώρησε πρώτος προς την κορυφή του υψώματος, ακολουθούμενος από τους γενναίους του αξιωματικούς και στρατιώτες του.
Έφτασαν στην κορυφή του υψώματος και ξεχύθηκαν φωνάζοντας «αέρα – αέρα».
Οι Ιταλοί που είχαν φτάσει περί τα 200 – 250 μέτρα από την κορυφή, αιφνιδιάστηκαν.
Η μάχη υπήρξε πεισματώδης και οι Ιταλοί έπειτα από τέσσερις ώρες κάμφθηκαν και υποχώρησαν προς Πυρσόγιαννη – Αλβανία.
Εγκατέλειψαν αρκετούς τραυματίες, άφθονο πολεμικό υλικό, αιχμαλώτους και περί τα 150 μεταγωγικά».
Στον Προφήτη Ηλία , έπεσε μαχόμενος και ο Έφεδρος Ανθυπολοχαγός του 52ου ΣΠ. Λουκάς Σκουρολιάκος
του Νικολάου, από την Αμφίκλεια.
Σ' αυτό εντάχτηκαν το Ι/2 και το Ι/4 Τάγματα συγκροτώντας το Απόσπασμα Κετσέα.
Τμήματα της ΤΖΟΥΛΙΑ που συνέχιζαν τη διείσδυση τους στην Πίνδο, αφού κατέλαβαν το «βλαχοχώρι», τη Σαμαρίνα, γύρισαν προς το νότο και κατέλαβαν το Δίστρατο.
Το απομεσήμερο, τρία Bréguet της 2 Μ.Σ.Σ. εξαπέλυσαν επίθεση εναντίον της ιταλικής Μεραρχίας βομβαρδίζοντας και πολυβολώντας την από χαμηλότατο ύψος.
Από το σφοδρό αντιαεροπορικό φράγμα πυρός, κατερρίφθη το ένα βομβαρδιστικό. Οι υπόλοιποι έριξαν τις βόμβες τους και έφυγαν προς τον Λαγκαδά, όταν δέχτηκαν την επίθεση τριών ΡΖL 24 της 22ας Μοίρας Διώξεως που απογειώθηκαν από το Αεροδρόμιο της Μεγάλης Μίκρας.
Ένα από τα 4 ιταλικά βομβαρδιστικά Savoia Marchetti επλήγη στο ντεπόζιτο της βενζίνης, και κατέπεσε κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα .
Από τους έλληνες πιλότους ο Μεσσήνιος Υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης, επειδή του τελείωσαν οι σφαίρες εφόρμησε εναντίον ενός ιταλικού Savoia Marchetti σε ύψος 7.000 ποδών, και με την έλικα του αεροσκάφους του, κατέστρεψε το ουραίο πηδάλιο του ιταλικού, το οποίο δεν μπορούσε πλέον να ελεγχθεί.
Το πλήρωμα το εγκατέλειψε και έπεσε με αλεξίπτωτα σε ένα χωράφι στην περιοχή του Λαγκαδά. Ο Υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης, δεν σκοτώθηκε στον πόλεμο αλλά σκοτώθηκε το 1948 όταν έπεσε στο Αιγαίο το αεροπλάνο του.
Την ίδια ημέρα έγιναν αερομαχίες πάνω από τα Ιωάννινα, μεταξύ τριών PZL24, της 21ης Μοίρας Διώξεως με έδρα το αεροδρόμιο Ιωαννίνων, με 15 Ιταλικά.
Ο βομβαρδισμός των Ιωαννίνων ήταν ο ισχυρότερος μετά των βομβαρδισμό των Πατρών, που είχε γίνει την πρώτη ημέρα του πολέμου.
Οι ιταλοί κατέρριψαν το αεροπλάνο του Επισμηνία Χρήστου Παπαδόπουλου, ενώ ο Σμηναγός Ιωάννης Σακελλαρίου που κατέρριψε ένα ιταλικό όταν διαπίστωσε ότι δεν είχε άλλα πυρομαχικά όρμησε ακάθεκτος στο αντίπαλο αεροπλάνο και πέρασε στην αθανασία πέφτοντας μαζί με τον Ιταλό.
Η ιταλική αεροπορία βομβάρδισε εκτός από τη Θεσσαλονίκη, την Κέρκυρα, τη Λάρισα, τον Βόλο, τα Χανιά και την Κόρινθο. Συνολικά υπήρξαν 90 άμαχοι νκροί και 200 τραυματίες.
Όλα τα γεγονότα της 2ας Νοεμβρίου θα τα βρείτε εδώ.
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/h-2.html
1/11/18
Η Αγγλοβασιλοπαπαγική δικτατορία
Με ερωτά ένας αναγνώστης. Γιατι καθυστέρησε ο Μεταξάς να κηρύξει επιστράτευση; Ποιον και τι περίμενε; Να την κηρύξει ο Παπαγος;
Και έχω απαντήσει τόσες φορές.
Ο Μεταξάς δεν ήταν ο δικτάτορας. Ο Μεταξάς δεν είχε τον έλεγχοι του Στρατού. Η επιστράτευση το αποδεικνύει. Άλλωστε ο Μεταξάς ήθελε να επιστρέψουν στο στράτευμα και να πολεμήσουν οι απότακτοι, πράγμα που δεν μπόρεσε να το κάνει διότι διαφωνούσε ο δικτάτωρ Παπάγος.
Και έχω απαντήσει τόσες φορές.
Ο Μεταξάς δεν ήταν ο δικτάτορας. Ο Μεταξάς δεν είχε τον έλεγχοι του Στρατού. Η επιστράτευση το αποδεικνύει. Άλλωστε ο Μεταξάς ήθελε να επιστρέψουν στο στράτευμα και να πολεμήσουν οι απότακτοι, πράγμα που δεν μπόρεσε να το κάνει διότι διαφωνούσε ο δικτάτωρ Παπάγος.
Όλη η αλήθεια για τον πόλεμο του 1940
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1940, ο Βρετανός πρεσβευτής στην Αθήνα Μάικλ Πάλερετ , ενημέρωσε την κυβέρνηση του ότι ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού στρατηγός Παπάγος, «ήταν πρόθυμος, εάν κρινόταν απαραίτητο, να παραχωρηθεί η Ήπειρος στους Ιταλούς».
Για ποιο λόγο ο Παπάγος ενημέρωσε τον Πάλερετ για τον άκρως απόρρητο ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό δεν έχει εξηγηθεί.
Ωστόσο, το μυστικό που έμαθε ο Πάλερετ και το είπε στο Λονδίνο, το έμαθε και ο πράκτορας της SOE στη Ρώμη Γκαλεάτσο Τσιάνο, που ενημέρωσε τον Μουσολίνι. Και 17 μέρες μετά το τηλεγράφημα Πάλερετ στις 15 Οκτωβρίου 1940 , ο Ντούτσε συνεκάλεσε σύσκεψη στο Παλάτσο Βενέτσια, στην οποία αποφασίστηκε η μελλοντική ελληνική εκστρατεία.
Ο Ντούτσε σύμφωνα με τα στενογραφημένα πρακτικά είπε ότι, «οι εδαφικοί στόχοι πρέπει περιλαμβάνουν την κατάληψη ολόκληρης τη νότιας ακτής της Αλβανίας, και την κατοχή των Ιονίων Νήσων, (Ζάκυνθος, Κεφαλλονιά, Κέρκυρα). Όταν θα έχουμε επιτύχει αυτούς τους στόχους, θα έχουμε βελτιώσει τη θέση μας στην περιοχή της Μεσογείου κατά της Αγγλίας».
Η επιχείρηση δηλαδή απέβλεπε στην κατάληψη της περιοχής που ο Παπάγος ήταν πρόθυμος να παραχωρήσει.
Οι Άγγλοι εν τω μεταξύ ενημέρωσαν τον Παπάγο για το σχέδιο του Μαπαντόλιο του 1939 για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, και για αυτό ο Παπάγος σχεδίαζε την άμυνα σε Φλώρινα- Καστοριά και όχι σε Καλπάκι-Πίνδο.
Οι Ιταλοί γνώριζαν την πρόθεση του Παπάγου να εγκαταλείψει την Ήπειρο και να υποχωρήσει στη γραμμή άμυνας στον Άραχθο, (γραμμή Ιωάννινα-Ζυγός Μετσόβου), με στόχο να μην περάσουν οι Ιταλοί στην Θεσσαλία στην Αιτωλοακαρνανία.
Το Γενικό Επιτελείο, ο Παπάγος, είχαν σαν δεδομένη την προέλαση του ιταλικού στρατού μέχρι τα Γιάννενα .Αυτό το γνώριζαν και οι Ιταλοί και για αυτό έλεγαν ότι θα κάνουν βόλτα και θα πιουν τον καφέ τους στα Γιάννενα.
Όλα θα «πήγαιναν σαν αγγλικό ρολόι», αν δεν υπήρχαν ο Κατσιμήτρος και ο Βραχνός. Ο πρώτος δεν υπάκουσε στον Παπάγο , δεν υποχώρησε, και κράτησε τη γραμμή Ελαίας-Καλαμά και ο δεύτερος , αντί να οργανώσει δεύτερη γραμμή αμύνης στην «Τζούλια», διέταξε την επίθεση στις γραμμές ανεφοδιασμού ώστε να μείνουν οι ιταλοί αλπινιστές από τρόφιμα και πυρομαχικά και να αναγκαστούν να παραδοθούν. Όπως και έγινε.
Στις 20 Οκτωβρίου 1940, ο Έλληνας Πρέσβης στη Ρώμη Ιωάννης Πολίτης ενημέρωσε τον Μεταξά για τις αποφάσεις της Ιταλικής κυβέρνησης που ελήφθησαν στις 15 Οκτωβρίου στο Παλάτσο Βενέτσια για επίθεση κατά της Ελλάδας, και τονίζε απόλυτα σωστά: «Ανακεφαλαίωσις. Επίθεσις εις Ήπειρον, Πίεσις προς Θεσσαλονίκην και εις δεύτερον χρόνον προέλασις προς Αθήνας».
Επομένως ο Παπάγος όφειλε να αντιληφθεί ότι οι Ιταλοί γνώριζαν το απόρρητο σχέδιο του , και είχε οκτώ ημέρες καιρό να επιστρατευτεί.
Την 21η Οκτωβρίου 1940, ο υποπρόξενος της Ελλάδας στους Αγίους Σαράντα, Τριανταφυλλάκος, τηλεγράφησε στο Υπουργείο Εξωτερικών, ότι οι ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις της περιφέρειάς του προωθήθηκαν προς τα σύνορα, και ότι οι Αλβανοί στρατολογούνταν στον ιταλικό στρατό και ετοιμάζονταν να εισβάλουν στην Ελλάδα για να κάνουν σαμποτάζ.
Επομένως η Εικόνα του χάους στα Κέντρα κατάταξης την 28η Οκτωβρίου ήταν απολύτως αδικαιολόγητη. Η επιστράτευση έπρεπε να είχε αρχίσει από τις 22 Οκτωβρίου.
Στα ερωτήματα αυτά η ελληνική «ιστορία» δεν έχει απαντήσεις. Και ούτε πρόκειται να τις βρει φυσικά.
Σπυρίδων Χατζάρας
Για ποιο λόγο ο Παπάγος ενημέρωσε τον Πάλερετ για τον άκρως απόρρητο ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό δεν έχει εξηγηθεί.
Ωστόσο, το μυστικό που έμαθε ο Πάλερετ και το είπε στο Λονδίνο, το έμαθε και ο πράκτορας της SOE στη Ρώμη Γκαλεάτσο Τσιάνο, που ενημέρωσε τον Μουσολίνι. Και 17 μέρες μετά το τηλεγράφημα Πάλερετ στις 15 Οκτωβρίου 1940 , ο Ντούτσε συνεκάλεσε σύσκεψη στο Παλάτσο Βενέτσια, στην οποία αποφασίστηκε η μελλοντική ελληνική εκστρατεία.
Ο Ντούτσε σύμφωνα με τα στενογραφημένα πρακτικά είπε ότι, «οι εδαφικοί στόχοι πρέπει περιλαμβάνουν την κατάληψη ολόκληρης τη νότιας ακτής της Αλβανίας, και την κατοχή των Ιονίων Νήσων, (Ζάκυνθος, Κεφαλλονιά, Κέρκυρα). Όταν θα έχουμε επιτύχει αυτούς τους στόχους, θα έχουμε βελτιώσει τη θέση μας στην περιοχή της Μεσογείου κατά της Αγγλίας».
Η επιχείρηση δηλαδή απέβλεπε στην κατάληψη της περιοχής που ο Παπάγος ήταν πρόθυμος να παραχωρήσει.
Οι Άγγλοι εν τω μεταξύ ενημέρωσαν τον Παπάγο για το σχέδιο του Μαπαντόλιο του 1939 για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, και για αυτό ο Παπάγος σχεδίαζε την άμυνα σε Φλώρινα- Καστοριά και όχι σε Καλπάκι-Πίνδο.
Οι Ιταλοί γνώριζαν την πρόθεση του Παπάγου να εγκαταλείψει την Ήπειρο και να υποχωρήσει στη γραμμή άμυνας στον Άραχθο, (γραμμή Ιωάννινα-Ζυγός Μετσόβου), με στόχο να μην περάσουν οι Ιταλοί στην Θεσσαλία στην Αιτωλοακαρνανία.
Το Γενικό Επιτελείο, ο Παπάγος, είχαν σαν δεδομένη την προέλαση του ιταλικού στρατού μέχρι τα Γιάννενα .Αυτό το γνώριζαν και οι Ιταλοί και για αυτό έλεγαν ότι θα κάνουν βόλτα και θα πιουν τον καφέ τους στα Γιάννενα.
Όλα θα «πήγαιναν σαν αγγλικό ρολόι», αν δεν υπήρχαν ο Κατσιμήτρος και ο Βραχνός. Ο πρώτος δεν υπάκουσε στον Παπάγο , δεν υποχώρησε, και κράτησε τη γραμμή Ελαίας-Καλαμά και ο δεύτερος , αντί να οργανώσει δεύτερη γραμμή αμύνης στην «Τζούλια», διέταξε την επίθεση στις γραμμές ανεφοδιασμού ώστε να μείνουν οι ιταλοί αλπινιστές από τρόφιμα και πυρομαχικά και να αναγκαστούν να παραδοθούν. Όπως και έγινε.
Στις 20 Οκτωβρίου 1940, ο Έλληνας Πρέσβης στη Ρώμη Ιωάννης Πολίτης ενημέρωσε τον Μεταξά για τις αποφάσεις της Ιταλικής κυβέρνησης που ελήφθησαν στις 15 Οκτωβρίου στο Παλάτσο Βενέτσια για επίθεση κατά της Ελλάδας, και τονίζε απόλυτα σωστά: «Ανακεφαλαίωσις. Επίθεσις εις Ήπειρον, Πίεσις προς Θεσσαλονίκην και εις δεύτερον χρόνον προέλασις προς Αθήνας».
Επομένως ο Παπάγος όφειλε να αντιληφθεί ότι οι Ιταλοί γνώριζαν το απόρρητο σχέδιο του , και είχε οκτώ ημέρες καιρό να επιστρατευτεί.
Την 21η Οκτωβρίου 1940, ο υποπρόξενος της Ελλάδας στους Αγίους Σαράντα, Τριανταφυλλάκος, τηλεγράφησε στο Υπουργείο Εξωτερικών, ότι οι ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις της περιφέρειάς του προωθήθηκαν προς τα σύνορα, και ότι οι Αλβανοί στρατολογούνταν στον ιταλικό στρατό και ετοιμάζονταν να εισβάλουν στην Ελλάδα για να κάνουν σαμποτάζ.
Επομένως η Εικόνα του χάους στα Κέντρα κατάταξης την 28η Οκτωβρίου ήταν απολύτως αδικαιολόγητη. Η επιστράτευση έπρεπε να είχε αρχίσει από τις 22 Οκτωβρίου.
Στα ερωτήματα αυτά η ελληνική «ιστορία» δεν έχει απαντήσεις. Και ούτε πρόκειται να τις βρει φυσικά.
Σπυρίδων Χατζάρας
Σταυροφορία εις τήν Λατινικήν Αμερικήν
Φώς Ελληνικόν εις όλους τούς Έλληνας καί τάς Ελληνίδας.
Έλλην ο Χειμών εις Ουψάλα τών 11◦C.
Ουδέν νεώτερον από τό Σκανδιναυϊκόν Μέτωπον. Ακυβέρνητη η Σουηδία, η οποία ευτυχώς διαθέτει Βασιλέα.
Τό βλέμμα όμως τής Διεθνούς Κοινότητος είναι στραμένον αλλού. Ερώτησαν κάποια Σταυροφόρα από τήν Λατινική Αμερική: Πού Πάτε ρέ παιδιά?
Πάμε στο Αμέρικα νά ζήσουμε καί νά προκόψουμε!
Χιλιάδες λοιπόν εξεκίνησαν νά εύρουν τήν «τύχην» τους καί όλα τά κανάλια ακολουθούν τήν πομπήν.
Ο Ντόναλντ εδήλωσεν τελεσιδίκως. «Μήν τολμήσετε νά περάσετε τά σύνορα!» Προκαλούν τά διεθνή «ρεντίκολα» λοιπόν, οι φιλάνθρωποι τού Τζώρτζ Σόρος, οι «δημοκρατικοί» καί οι άλλοι.
Εννοώ οι «Εξτρεμισταί» ή άλλως trotskistas, communistas.
Ναί ομιλώ περί τών διεθνιστών, περί τών «καλών ανθρώπων». Εκείνων τών πλέον δημιουργικών καὶ παραγωγικών προλεταρίων τής οικουμένης, πού κτίζουν και κατεδαφίζουν παραλλήλως πολυκατοικίας αλλά καὶ ορνιθώνας ή κοτέτσια. Ομάς τών οποίων έλαχεν νὰ κατάγεται εκ τής Γκρήσσας (Greece ονομαζομένης παρά τοίς αλλοδαποίς).
Πανέτοιμοι οι σύντροφοι διά τήν «Μεγάλην Αιματηράν» Κρούσιν – Σύγκρουσιν. -Εκει σέ θέλω νά μάς δείξης ποιός είσαι όταν στηθή τό «Οδόφραγμα». Θά είσαι μέ εμάς από εδώ ή θά πάς μέ τούς άλλους;
Νά ξέρης ότι άν πάς μέ τούς άλλους θά «τίς φάς»!
Πανέτοιμοι καὶ οἱ γραικολαγοί διεθνισταί νά ξεσπάσουν κατά τών «εκμεταλλευτών», κατά τών «Κακών» τής άλλης πλευράς. Άλλοι λοιπόν ξεκινούν από Άφρικα «μεριά» ώστε νά φθάσουν εις τήν ΑΣΟΕΕ καί νά συμμετέχουν εις τά καλλιστεία μέ τήν «ωραία Ηρωΐνη», καί άλλοι πρός τά καλλιστεία τής «δυναμικής Κοκαΐνης».
Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Ουψάλα
Έλλην ο Χειμών εις Ουψάλα τών 11◦C.
Ουδέν νεώτερον από τό Σκανδιναυϊκόν Μέτωπον. Ακυβέρνητη η Σουηδία, η οποία ευτυχώς διαθέτει Βασιλέα.
Τό βλέμμα όμως τής Διεθνούς Κοινότητος είναι στραμένον αλλού. Ερώτησαν κάποια Σταυροφόρα από τήν Λατινική Αμερική: Πού Πάτε ρέ παιδιά?
Πάμε στο Αμέρικα νά ζήσουμε καί νά προκόψουμε!
Χιλιάδες λοιπόν εξεκίνησαν νά εύρουν τήν «τύχην» τους καί όλα τά κανάλια ακολουθούν τήν πομπήν.
Ο Ντόναλντ εδήλωσεν τελεσιδίκως. «Μήν τολμήσετε νά περάσετε τά σύνορα!» Προκαλούν τά διεθνή «ρεντίκολα» λοιπόν, οι φιλάνθρωποι τού Τζώρτζ Σόρος, οι «δημοκρατικοί» καί οι άλλοι.
Εννοώ οι «Εξτρεμισταί» ή άλλως trotskistas, communistas.
Ναί ομιλώ περί τών διεθνιστών, περί τών «καλών ανθρώπων». Εκείνων τών πλέον δημιουργικών καὶ παραγωγικών προλεταρίων τής οικουμένης, πού κτίζουν και κατεδαφίζουν παραλλήλως πολυκατοικίας αλλά καὶ ορνιθώνας ή κοτέτσια. Ομάς τών οποίων έλαχεν νὰ κατάγεται εκ τής Γκρήσσας (Greece ονομαζομένης παρά τοίς αλλοδαποίς).
Πανέτοιμοι οι σύντροφοι διά τήν «Μεγάλην Αιματηράν» Κρούσιν – Σύγκρουσιν. -Εκει σέ θέλω νά μάς δείξης ποιός είσαι όταν στηθή τό «Οδόφραγμα». Θά είσαι μέ εμάς από εδώ ή θά πάς μέ τούς άλλους;
Νά ξέρης ότι άν πάς μέ τούς άλλους θά «τίς φάς»!
Πανέτοιμοι καὶ οἱ γραικολαγοί διεθνισταί νά ξεσπάσουν κατά τών «εκμεταλλευτών», κατά τών «Κακών» τής άλλης πλευράς. Άλλοι λοιπόν ξεκινούν από Άφρικα «μεριά» ώστε νά φθάσουν εις τήν ΑΣΟΕΕ καί νά συμμετέχουν εις τά καλλιστεία μέ τήν «ωραία Ηρωΐνη», καί άλλοι πρός τά καλλιστεία τής «δυναμικής Κοκαΐνης».
Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Ουψάλα
«η Αλήθεια δεν έχει χορηγό».
Ο Σπύρος Χατζάρας με μία ακόμη εκπομπή ελεύθερης ενημέρωσης με ειδήσεις και αποκαλύψεις για όσους φαίνεται ότι κυβερνούν αλλά και κυρίως για όσους δεν φαίνονται. Μία εκπομπή που λέει όλα εκείνα τα οποία κάποιοι θέλουν να σας κρύψουν.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΣΤΟ www.elkosmosgr.
Στείλτε τα μηνύματα σας στο axisradio@hotmail.com και στο info@elkosmos.gr για να διαβαστούν στον αέρα του σταθμού.
Η Παλιγγενεσία
1η Νοεμβρίου 1800. Η 1η/13η Νοεμβρίου 1800, ήταν μια ημέρα ελληνικού μεγαλείου που οι Ρωμιοί της Κωνσταντινούπολης, μικροί και μεγάλοι, περίμεναν 347 χρόνια.
Οι μύθοι, οι προσευχές, και οι προφητείες έγιναν πραγματικότητα. «Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ΄ναι».
Οι αντιπρόσωποι της Επτανήσου Πολιτείας Αντώνιος Καποδίστριας και Νικόλαος Σίγουρος, παρέλαβαν στη Κωνσταντινούπολη από τον Μέγα Βεζίρη το Φιρμάνι με το οποίο αναγνωριζόταν την αυτονομία της Επτανήσου. Αργότερα την ίδια ημέρα έγινε δοξολογία στο πατριαρχείο και ο Πατριάρχης ευλόγησε τη σημαία του πρώτου ελεύθερου ελληνικού κράτους μετά την άλωση.
Περισσότερα εδώ https://deltio11.blogspot.com/2017/11/1-1800.html
Όλα τα γεγονότα της 1ης Νοεμβρίου θα τα διαβάσετε εδώ https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/1.html
Οι αντιπρόσωποι της Επτανήσου Πολιτείας Αντώνιος Καποδίστριας και Νικόλαος Σίγουρος, παρέλαβαν στη Κωνσταντινούπολη από τον Μέγα Βεζίρη το Φιρμάνι με το οποίο αναγνωριζόταν την αυτονομία της Επτανήσου. Αργότερα την ίδια ημέρα έγινε δοξολογία στο πατριαρχείο και ο Πατριάρχης ευλόγησε τη σημαία του πρώτου ελεύθερου ελληνικού κράτους μετά την άλωση.
Περισσότερα εδώ https://deltio11.blogspot.com/2017/11/1-1800.html
Όλα τα γεγονότα της 1ης Νοεμβρίου θα τα διαβάσετε εδώ https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/1.html
1η Νοεμβρίου 1940. 5η ημέρα του Πολέμου
Εκδηλώθηκε η ιταλική επίθεση στο Καλπάκι. Τρία Blenheim της 32ης Μοίρας Βομβαρδισμού βομβάρδισαν το ιταλικό αεροδρομίο της Κορυτσάς, και επλήγη η αίθουσα ενημέρωσης. Επτά Ρ24 της 21ης Μοίρας Διώξεως αντιμετώπισαν ιταλικό σχηματισμό που είχε ως αποστολή το βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης. Στον τομέα της Πίνδου κατά την αντεπίθεση για την ανακατάληψη της Γραμμής «Γύφτισσα – Οξυά», έπεσε μαχόμενος ο 29χρονος διοικητής του 2ου Λόχου του 4ου Συντάγματος Πεζικού , υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος, από την ιταλοκρατούμενη Χάλκη της Δωδεκανήσου. Τη διοίκηση του λόχου ανέλαβε ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ελευθέριος Ντάσκας από τον Πλάτανο Τρικάλων, που και εκείνος ακολούθησε τον Διάκο στη λεωφόρο των ηρώων.
31/10/18
Μόλις βραδιάσει οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι
Χθές στον Πειραιά σήμερα στο Πανόραμα Βούλας. Το θύμα μόλις επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητό του μάρκας «Smart», δέχτηκε τέσσερεις σφαίρες.
Πρόκειται για οικογενειάρχη επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον τομέα των εταιρειών security, ο οποίος στο παρελθόν έχει απασχολήσει τις Αρχές της Αυστραλίας για εμπόριο ναρκωτικών
Συνταγματολόγοι
Βλέπω την Τσατσοπούλου, που είχε γ… τη μισή γκέι Αθήνα να πρωταγωνιστεί στα βόθροκάναλα στο ρόλο της αριστερής ιντελιγκέντσιας
Μαθήματα Ιστορίας : Η «βασιλομεταξική σπείρα» των Πλουμπίδη-Μπάλφουρ και ο Χρυσός άνθρωπος του λαού σε σύγκριση με τον τενεκέ.μπάσταρδο του Γεωργίου
Σπυρίδων Χατζάρας
Οι ρουφιάνοι, των Άγγλων «Κομμουνιστές», «Δημοκρατικοί», «Προοδευτικοί» «Κεντροαριστεροί» και ΛΟΑΤ, επιμένουν να χρησιμοποιούν τον Μεταξά ως «φόβητρο» και ως προπέτασμα καπνού για προκάλυψη των Πρακτόρων, των δειλών των αγγλοφρόνων, και των αργυρώνητων. Για το λόγο αυτό βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τον Μεταξά με τον Παπάγο τον Βασιλιά και τον Διάκο.
Ακριβώς αυτή ήταν η ουσία της προκήρυξης των Μπλαφουρ-Πλουμπίδη, της 28ης Οκτωβρίου 1940, που αναφερόταν στην «βασιλομεταξική σπείρα» και στους «Διάκους».
Ο Μεταξάς όμως, δεν έκανε καμιά «δικτατορία» και δεν είχε τον έλεγχο του Στρατού. Δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». Δικτατορία του βασιλιά υπήρξε, ο οποίος εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία, που στηριζόταν στη δύναμη του στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο, που επέμενε στη ότι δεν θα επανέλθουν οι απότακτοι βενιζελικοί αξιωματικοί στο στράτευμα.
Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου. Ο Στρατός και οι δαπάνες του ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους.
Ο Μεταξάς ,παρότι υπουργός Στρατιωτικών, δεν είχε καμιά συμμετοχή στα «επιτελικά» σχέδια του Παπάγου, τα οποία είχαν καταρτιστεί σε συνεργασία με τους «άγγλους συμμάχους».
Μάλιστα, ο τότε Βρετανός πρεσβευτής στην Αθήνα Μάικλ Πάλερετ , στο τηλεγράφημα του από την Αθήνα της 28ης Σεπτεμβρίου 1940 που έχει δημοσιευτεί από τα «Αρχεία του Φόρειν Όφις» , ενημέρωνε την κυβέρνηση του ότι ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού στρατηγός Παπάγος, «ήταν πρόθυμος, εάν κρινόταν απαραίτητο, να παραχωρηθεί η Ήπειρος στους Ιταλούς».
Άλλωστε στις 30 Οκτωβρίου 1940, ο Μεταξάς, μετά από την ενημέρωση που είχε από το Επιτελείο και τον ηττοπαθή Παπάγο, που είχε έμμονη ιδέα και ψύχωση με την «τιμή των όπλων», έγραψε ότι η Ελλάς, «δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν και την τιμήν»!
Η έκθεση των τριών αντιστρατήγων, που εσφαλμένα ονομάστηκε ως έκθεση Καθηνιώτη, την οποία ζήτησε ο Τσολάκογλου μετά την συνθηκολόγηση, δεν στρεφόταν κατά του Μεταξά αλλά κατά του Παπάγου, του Βασιλιά, των Παπαγικών και των αργυρώνητων.
Η «έκθεση των τριών αντιστρατήγων », συντάχθηκε ενώ ακόμη ήταν νωπά τα γεγονότα και τεκμηριώθηκε με τις μαρτυρίες-καταθέσεις των διοικητών των μεγάλων μονάδων, οι οποίοι ζούσαν την εποχή εκείνη. Κατέθεσαν και ο Κατσιμητρος και ο Δεμέστιχας και ο Βραχνός και ο Μπάκος, και ο Τσολάκογλου. Το βασικό συμπέρασμά της «έκθεσης» ήταν ότι η Ελλάδα βρέθηκε απροετοίμαστη για τον πόλεμο και ότι η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία του Παπάγου αποδείχτηκε ανίκανη. Η Έκθεση τόνιζε: «Επιχειρήσεις διεξαγόμεναι άνευ συνδρομής πυροβολικού και πλειστάκις άνευ πυρομαχικών και στρατεύματα ενεργούντα άνευ μεταγωγικών και εφοδιαζόμενα τη βοηθεία ατερμόνων θεωριών γυναικοπαίδων και γερόντων από τους κατοίκους, των αυθορμήτως προσφερθέντων διά να μεταφέρουν εις τους ώμους των τα βόλια και το ψωμί εις τα μαχόμενα παιδιά των».
Και οι αναφορές δεν έχουν να κάνουν με τη μάχη στο Καλπάκι, αλλά για τις επιχειρήσεις μετά, όταν ο Παπάγος ήθελε να προελάσει μέσα στα χιόνα. Τα πραξικοπήματα του 1935 και 1936 τα έκανε ο Παπάγος και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, την επέβαλε ο βασιλιάς και η αγγλική πρεσβεία.
Άλλωστε το κίνημα του 1938, που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, και η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ, οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της Παπαχειλά, (τον Παππού του Αλέξις ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκλυλακάκη.
Ο Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης του. Είχε τον μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας.
Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας υποστρατήγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος Πολυζωγόπουλος. (Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή).
Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδής έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση του Μεταξά και του Παπάγου και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου. Όπως σημείωσε στο ημερολόγιό του ο Ι. Μεταξάς με ημερομηνία 19 Ιουλίου 1940:
«Εξηγήσεις Κοτζιά, δηλώσεις αφοσιώσεως. Αλλά... το γεγονός μένει». Οι σχέσεις του Κοτζιά με τον Μεταξά φαίνεται να ήταν τεταμένες.
H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος.
Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος.
Θα πρέπει λοιπόν να μιλάμε για «Παπαγοβασιλικη σπείρα» και για «Αγγλοβασιλική».
Ο άκαπνος Παπάγος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883 και ήταν εξώγαμο του Γεωργίου και της ανιψιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, Μαρίας Αβέρωφ, που ήταν παντρεμένη με τον προσωπάρχη του Υπουργείου Στρατιωτικών, Λεωνίδα Παπάγου Ο μπάσταρδος βασιλόπαις Παπάγος σπούδασε στο εξωτερικό. Φοίτησε για μία διετία 1902- 1904 στη στρατιωτική σχολή των Βρυξελλών και το 1904-1906,στη σχολή Εφαρμογής Ιππικού της Υπρ. Το 1906 επέστρεψε στην Ελλάδα και κατετάγη ως Ανθυπίλαρχος. Το 1910 ορίστηκε υπασπιστής του Υπουργού των Στρατιωτικών Ε. Βενιζέλου. Το 1911 έκανε έναν καλό γάμο. Νυμφεύτηκε, την εγγονή του στρατηγού Τιμολέοντα Βάσσου Μαρία Καλίνσκυ. Στους Βαλκανικούς πολέμους άκουγε τα κανόνια από μακριά ως Διαγγελέας του Αρχιστράτηγου διαδόχου Κωνσταντίνου. Για τις «σπουδαίες υπηρεσίες του» της περιόδου 1912-1913 τιμήθηκε με τον αργυρό σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους εισήλθε στο «Σχολείο Ανωτέρων Σπουδών», της γαλλικής στρατιωτικής αποστολής, και υπηρέτησε στο Α’ Σύνταγμα Ιππικού στη Θεσσαλονίκη ως Ίλαρχος και στο Γ' Σώμα Στρατού ως Επιτελής. Το 1916 με το βαθμό του Επίλαρχου υπηρέτησε ως Επιτελάρχης της Ταξιαρχίας Ιππικού. Το 1917 παραιτήθηκε και δεν μετείχε στο μακεδονικό μέτωπο. Το 1920 ο Α. Παπάγος ανακλήθηκε στο στράτευμα με αναδρομική απόδοση του βαθμού του αντισυνταγματάρχη και συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως Επιτελάρχης της Ταξιαρχίας Ιππικού και μετά Επιτελάρχης της Μεραρχίας Ιππικού όπου και παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση του Μετώπου τον Αύγουστο του 1922. Για τις (επιτελικές) υπηρεσίες του στη Μικρά Ασία τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Μετά το Κίνημα Λεοναρδοπούλου - Γαργαλίδη τον Οκτώβριο του 1923 στο ποίο συμμετείχε τέθηκε σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία. Επανήλθε για δεύτερη φορά στις τάξεις του στρατού το 1926 επί οικουμενικής κυβέρνησης, (1926-1927), βάσει ειδικού νόμου και προήχθη αναδρομικά σε συνταγματάρχη. Το 1927- 1931 ήταν Διοικητής της Ταξιαρχίας Ιππικού Λάρισας. Το 1930 προάχθηκε σε Υποστράτηγο και το 1931- ανέλαβε Υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Το 1933 τοποθετήθηκε Επιθεωρητής Ιππικού του Γ.Ε.Σ. και το 1935 ονομάστηκε αναδρομικά Αντιστράτηγος και διοίκησε τα Α΄ και Γ΄ Σώματα Στρατού.
Στις 10 Οκτωβρίου 1935 ο Παπάγος μαζί τον Κονδύλη έκαναν το πραξικόπημα για την ανατροπή της κυβέρνησης Τσαλδάρη και την επαναφορά της Μοναρχίας. Ο Κονδύλης τον έκανε και υπουργό στρατιωτικών.
Ο Διαγγελέας Παπάγος μετέφερε, μαζί με τους Σ. Μπαλάνο και Π. Μαυρομιχάλη, τα καλά νέα στο ανιψιό του Γεώργιο Β’ στην Αγγλία και τοποθετήθηκε από τον Γεώργιο ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού την 1η Αυγούστου 1936.
Αντίθετα, ο ήρως Χαράλαμπος Κατσιμήτρος είχε γεννηθεί σε ένα ορεινό χωρίο της Ευρυτανίας, τον Κλειτσό κοντά στα Φουρνά 1886.
Ο Κατσιμήτρος το φτωχοπαίδι, το χωριατόπουλο, μπήκε στο στρατό ως εθελοντής και μετά μπήκε στην Σχολή Υπαξιωματικών το 1911, και εξήλθε τον Σεπτέμβριο του 1912 ανθυπασπιστής του πυροβολικού. Στους Βαλκανικούς Πολέμους, ξεκίνησε ως διμοιρίτης και στο τέλος ήταν Διοικητής Λόχου, ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού (1913). Στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε στην πρώτη γραμμή ως λοχαγός και το 1920 προήχθη σε ταγματάρχη. Ως διοικητής τάγματος και τραυματίσθηκε στη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ, 13 Αυγούστου 1922. Το 1923 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη, το 1924-1925 φοίτησε στη Σχολή Πολέμου από όπου έλαβε πτυχίο επιτελικού αξιωματικού, και προήχθη σε συνταγματάρχης το 1930 και σε υποστράτηγο το 1937 και το 1938 ανέλαβε διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο.
Ο Κατσιμήτρος δεν πήγε ούτε σε σχολές εξωτερικού, ούτε προήχθη με ειδικούς νόμους. Έγινε στρατηγός στο πεδίο της μάχης και στην πρώτη γραμμή.
Ο ένας λοιπόν, το χωριατόπαιδο, ήταν μπαρουτοκαπνισμένος και ο άλλος το πλαυσιόπεδο ηταν άκαπνος. Επιτελικός και «Διαγγελέας».
Όπως είχε δηλώσει και ο Γεώργιος Παπανδρέου, στην κηδεία του Παπάγου, «ο νεκρός στρατηγός δια πρώτη φοράν ήκουσε πυροβολισμούς».
Το ζήτημα και η σύγκριση Κατσιμήτρου-Παπάγου δεν είναι απλά «ιστορικό» είναι η ουσία της Πλουτοκρατίας και της Ξενοκρατίας και του προδοτικού ρόλου της.
Οι ρουφιάνοι, των Άγγλων «Κομμουνιστές», «Δημοκρατικοί», «Προοδευτικοί» «Κεντροαριστεροί» και ΛΟΑΤ, επιμένουν να χρησιμοποιούν τον Μεταξά ως «φόβητρο» και ως προπέτασμα καπνού για προκάλυψη των Πρακτόρων, των δειλών των αγγλοφρόνων, και των αργυρώνητων. Για το λόγο αυτό βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τον Μεταξά με τον Παπάγο τον Βασιλιά και τον Διάκο.
Ακριβώς αυτή ήταν η ουσία της προκήρυξης των Μπλαφουρ-Πλουμπίδη, της 28ης Οκτωβρίου 1940, που αναφερόταν στην «βασιλομεταξική σπείρα» και στους «Διάκους».
Ο Μεταξάς όμως, δεν έκανε καμιά «δικτατορία» και δεν είχε τον έλεγχο του Στρατού. Δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». Δικτατορία του βασιλιά υπήρξε, ο οποίος εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία, που στηριζόταν στη δύναμη του στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο, που επέμενε στη ότι δεν θα επανέλθουν οι απότακτοι βενιζελικοί αξιωματικοί στο στράτευμα.
Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου. Ο Στρατός και οι δαπάνες του ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους.
Ο Μεταξάς ,παρότι υπουργός Στρατιωτικών, δεν είχε καμιά συμμετοχή στα «επιτελικά» σχέδια του Παπάγου, τα οποία είχαν καταρτιστεί σε συνεργασία με τους «άγγλους συμμάχους».
Μάλιστα, ο τότε Βρετανός πρεσβευτής στην Αθήνα Μάικλ Πάλερετ , στο τηλεγράφημα του από την Αθήνα της 28ης Σεπτεμβρίου 1940 που έχει δημοσιευτεί από τα «Αρχεία του Φόρειν Όφις» , ενημέρωνε την κυβέρνηση του ότι ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού στρατηγός Παπάγος, «ήταν πρόθυμος, εάν κρινόταν απαραίτητο, να παραχωρηθεί η Ήπειρος στους Ιταλούς».
Άλλωστε στις 30 Οκτωβρίου 1940, ο Μεταξάς, μετά από την ενημέρωση που είχε από το Επιτελείο και τον ηττοπαθή Παπάγο, που είχε έμμονη ιδέα και ψύχωση με την «τιμή των όπλων», έγραψε ότι η Ελλάς, «δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν και την τιμήν»!
Η έκθεση των τριών αντιστρατήγων, που εσφαλμένα ονομάστηκε ως έκθεση Καθηνιώτη, την οποία ζήτησε ο Τσολάκογλου μετά την συνθηκολόγηση, δεν στρεφόταν κατά του Μεταξά αλλά κατά του Παπάγου, του Βασιλιά, των Παπαγικών και των αργυρώνητων.
Η «έκθεση των τριών αντιστρατήγων », συντάχθηκε ενώ ακόμη ήταν νωπά τα γεγονότα και τεκμηριώθηκε με τις μαρτυρίες-καταθέσεις των διοικητών των μεγάλων μονάδων, οι οποίοι ζούσαν την εποχή εκείνη. Κατέθεσαν και ο Κατσιμητρος και ο Δεμέστιχας και ο Βραχνός και ο Μπάκος, και ο Τσολάκογλου. Το βασικό συμπέρασμά της «έκθεσης» ήταν ότι η Ελλάδα βρέθηκε απροετοίμαστη για τον πόλεμο και ότι η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία του Παπάγου αποδείχτηκε ανίκανη. Η Έκθεση τόνιζε: «Επιχειρήσεις διεξαγόμεναι άνευ συνδρομής πυροβολικού και πλειστάκις άνευ πυρομαχικών και στρατεύματα ενεργούντα άνευ μεταγωγικών και εφοδιαζόμενα τη βοηθεία ατερμόνων θεωριών γυναικοπαίδων και γερόντων από τους κατοίκους, των αυθορμήτως προσφερθέντων διά να μεταφέρουν εις τους ώμους των τα βόλια και το ψωμί εις τα μαχόμενα παιδιά των».
Και οι αναφορές δεν έχουν να κάνουν με τη μάχη στο Καλπάκι, αλλά για τις επιχειρήσεις μετά, όταν ο Παπάγος ήθελε να προελάσει μέσα στα χιόνα. Τα πραξικοπήματα του 1935 και 1936 τα έκανε ο Παπάγος και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, την επέβαλε ο βασιλιάς και η αγγλική πρεσβεία.
Άλλωστε το κίνημα του 1938, που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, και η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ, οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της Παπαχειλά, (τον Παππού του Αλέξις ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκλυλακάκη.
Ο Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης του. Είχε τον μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας.
Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας υποστρατήγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος Πολυζωγόπουλος. (Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή).
Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδής έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση του Μεταξά και του Παπάγου και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου. Όπως σημείωσε στο ημερολόγιό του ο Ι. Μεταξάς με ημερομηνία 19 Ιουλίου 1940:
«Εξηγήσεις Κοτζιά, δηλώσεις αφοσιώσεως. Αλλά... το γεγονός μένει». Οι σχέσεις του Κοτζιά με τον Μεταξά φαίνεται να ήταν τεταμένες.
H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος.
Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος.
Θα πρέπει λοιπόν να μιλάμε για «Παπαγοβασιλικη σπείρα» και για «Αγγλοβασιλική».
Ο άκαπνος Παπάγος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883 και ήταν εξώγαμο του Γεωργίου και της ανιψιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, Μαρίας Αβέρωφ, που ήταν παντρεμένη με τον προσωπάρχη του Υπουργείου Στρατιωτικών, Λεωνίδα Παπάγου Ο μπάσταρδος βασιλόπαις Παπάγος σπούδασε στο εξωτερικό. Φοίτησε για μία διετία 1902- 1904 στη στρατιωτική σχολή των Βρυξελλών και το 1904-1906,στη σχολή Εφαρμογής Ιππικού της Υπρ. Το 1906 επέστρεψε στην Ελλάδα και κατετάγη ως Ανθυπίλαρχος. Το 1910 ορίστηκε υπασπιστής του Υπουργού των Στρατιωτικών Ε. Βενιζέλου. Το 1911 έκανε έναν καλό γάμο. Νυμφεύτηκε, την εγγονή του στρατηγού Τιμολέοντα Βάσσου Μαρία Καλίνσκυ. Στους Βαλκανικούς πολέμους άκουγε τα κανόνια από μακριά ως Διαγγελέας του Αρχιστράτηγου διαδόχου Κωνσταντίνου. Για τις «σπουδαίες υπηρεσίες του» της περιόδου 1912-1913 τιμήθηκε με τον αργυρό σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους εισήλθε στο «Σχολείο Ανωτέρων Σπουδών», της γαλλικής στρατιωτικής αποστολής, και υπηρέτησε στο Α’ Σύνταγμα Ιππικού στη Θεσσαλονίκη ως Ίλαρχος και στο Γ' Σώμα Στρατού ως Επιτελής. Το 1916 με το βαθμό του Επίλαρχου υπηρέτησε ως Επιτελάρχης της Ταξιαρχίας Ιππικού. Το 1917 παραιτήθηκε και δεν μετείχε στο μακεδονικό μέτωπο. Το 1920 ο Α. Παπάγος ανακλήθηκε στο στράτευμα με αναδρομική απόδοση του βαθμού του αντισυνταγματάρχη και συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως Επιτελάρχης της Ταξιαρχίας Ιππικού και μετά Επιτελάρχης της Μεραρχίας Ιππικού όπου και παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση του Μετώπου τον Αύγουστο του 1922. Για τις (επιτελικές) υπηρεσίες του στη Μικρά Ασία τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Μετά το Κίνημα Λεοναρδοπούλου - Γαργαλίδη τον Οκτώβριο του 1923 στο ποίο συμμετείχε τέθηκε σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία. Επανήλθε για δεύτερη φορά στις τάξεις του στρατού το 1926 επί οικουμενικής κυβέρνησης, (1926-1927), βάσει ειδικού νόμου και προήχθη αναδρομικά σε συνταγματάρχη. Το 1927- 1931 ήταν Διοικητής της Ταξιαρχίας Ιππικού Λάρισας. Το 1930 προάχθηκε σε Υποστράτηγο και το 1931- ανέλαβε Υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Το 1933 τοποθετήθηκε Επιθεωρητής Ιππικού του Γ.Ε.Σ. και το 1935 ονομάστηκε αναδρομικά Αντιστράτηγος και διοίκησε τα Α΄ και Γ΄ Σώματα Στρατού.
Στις 10 Οκτωβρίου 1935 ο Παπάγος μαζί τον Κονδύλη έκαναν το πραξικόπημα για την ανατροπή της κυβέρνησης Τσαλδάρη και την επαναφορά της Μοναρχίας. Ο Κονδύλης τον έκανε και υπουργό στρατιωτικών.
Ο Διαγγελέας Παπάγος μετέφερε, μαζί με τους Σ. Μπαλάνο και Π. Μαυρομιχάλη, τα καλά νέα στο ανιψιό του Γεώργιο Β’ στην Αγγλία και τοποθετήθηκε από τον Γεώργιο ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού την 1η Αυγούστου 1936.
Αντίθετα, ο ήρως Χαράλαμπος Κατσιμήτρος είχε γεννηθεί σε ένα ορεινό χωρίο της Ευρυτανίας, τον Κλειτσό κοντά στα Φουρνά 1886.
Ο Κατσιμήτρος το φτωχοπαίδι, το χωριατόπουλο, μπήκε στο στρατό ως εθελοντής και μετά μπήκε στην Σχολή Υπαξιωματικών το 1911, και εξήλθε τον Σεπτέμβριο του 1912 ανθυπασπιστής του πυροβολικού. Στους Βαλκανικούς Πολέμους, ξεκίνησε ως διμοιρίτης και στο τέλος ήταν Διοικητής Λόχου, ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού (1913). Στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε στην πρώτη γραμμή ως λοχαγός και το 1920 προήχθη σε ταγματάρχη. Ως διοικητής τάγματος και τραυματίσθηκε στη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ, 13 Αυγούστου 1922. Το 1923 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη, το 1924-1925 φοίτησε στη Σχολή Πολέμου από όπου έλαβε πτυχίο επιτελικού αξιωματικού, και προήχθη σε συνταγματάρχης το 1930 και σε υποστράτηγο το 1937 και το 1938 ανέλαβε διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο.
Ο Κατσιμήτρος δεν πήγε ούτε σε σχολές εξωτερικού, ούτε προήχθη με ειδικούς νόμους. Έγινε στρατηγός στο πεδίο της μάχης και στην πρώτη γραμμή.
Ο ένας λοιπόν, το χωριατόπαιδο, ήταν μπαρουτοκαπνισμένος και ο άλλος το πλαυσιόπεδο ηταν άκαπνος. Επιτελικός και «Διαγγελέας».
Όπως είχε δηλώσει και ο Γεώργιος Παπανδρέου, στην κηδεία του Παπάγου, «ο νεκρός στρατηγός δια πρώτη φοράν ήκουσε πυροβολισμούς».
Το ζήτημα και η σύγκριση Κατσιμήτρου-Παπάγου δεν είναι απλά «ιστορικό» είναι η ουσία της Πλουτοκρατίας και της Ξενοκρατίας και του προδοτικού ρόλου της.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)