12 Απριλίου 1204. Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους

Η 12η Απριλίου του 1204 ήταν Δευτέρα, όταν έπεσε η Βασιλεύουσα. Το Πάσχα πλησίαζε. Η Κυριακή των Βαΐων ήταν στις 18.
Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ αντιλαμβανόμενος την αδυναμία της Κωνσταντινούπολης έθεσε ως στόχο την υποταγή της Ορθοδοξίας και αποφάσισε την ανατροπή του Αυτοκράτορα Αλέξιου Γ’ που νόμιζε ότι η κοσμική, «αυτοκρατορική εξουσία ήταν ανώτερη από την εκκλησιαστική» και την παλινόρθωση του εκθρονισμένου και τυφλωμένου Ισαάκιου Β΄ Άγγελου, που είχε στενές σχέσεις με τους παπικούς.
Συνέταιροι με τον Πάπα ήσαν οι Βενετοί που επιζητούσαν την πλήρη αποκατάσταση των εμπορικών τους προνομίων που είχαν περιοριστεί από τους Κομνηνούς. Οι κινούντες τα νήματα Ιννοκέντιος και Δάνδολος, επέλεξαν ως ηγέτη της Σταυροφορίας τον Βονιφάτιο Μομφερατικό.
Η επιχείρηση «ρεσάλτο» ξεκίνησε με την πολιορκία και κατάληψη της «Χριστιανικής» Ζάρας (Ζάνταρ) που ανήκε τότε στον Ούγγρο Βασιλιά.
Μετά οι Σταυροφόροι ξεκίνησαν για την Κωνσταντινούπολη για την παλινόρθωση του Ισαάκιου μαζί με τον γιος του εκθρονισμένου Αλέξιο. Παρ' όλο που οι Σταυροφόροι δεν ήταν πολλοί, και η Πόλη φαινόταν ικανή να τους αντιμετωπίσει, Αλέξιος Γ, εγκατέλειψε την πόλη τον Ιούλιο του 1203, παίρνοντας μαζί του το δημόσιο θησαυροφυλάκιο.
Ο Ισαάκιος Β' αποφυλακίστηκε και επανήλθε στον θρόνο, ενώ ο γιος του Αλέξιος, που είχε αφιχθεί με τους Σταυροφόρους, ανακηρύχθηκε συν-αυτοκράτορας (Αλέξιος Δ').
Όμως, όταν ήρθε η ώρα της αμοιβής των Σταυροφόρων από τον Ισαάκιο, διαπιστώθηκε πως το αυτοκρατορικό ταμείο ήταν άδειο. Απελπισμένος ο νέος συν-αυτοκράτορας προσπάθησε να συλλέξει τα υποσχεθέντα με πρόσθετους φόρους, δασμούς, τάματα Ναών, κ.α. Όμως ο λαός, θεωρώντας προδότες τον Αλέξιο και τον πατέρα , επαναστάτησε, ανατρέποντας τους εκλεκτούς των Λατίνων και ανακήρυξε αυτοκράτορα τον Αλέξιο Ε΄ Μούρτζουφλο που δεν δέχθηκε να τηρήσει τους όρους των προκατόχων του, αρνούμενος συμβιβασμό. Συγχρόνως προσπάθησε να οργανώσει την άμυνα της πόλης για ενδεχόμενη επίθεση που δεν άργησε.
Τον Μάρτιο του 1204 έγινε η συνθήκη διαμελισμού της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μεταξύ Βενετίας και Φράγκων. Επιτροπή Βενετών και Γάλλων,
θα εξέλεγε εκείνον που, κατά τη γνώμη τους, θα κυβερνούσε καλύτερα τη χώρα "προς δόξαν του Θεού, της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας και της Αυτοκρατορίας". Όλοι οι Σταυροφόροι που θα λάμβαναν κτήσεις, εκτός από τον Ερρίκο Δάνδολο, όφειλαν να ορκιστούν πίστη στο Λατίνο Αυτοκράτορα.
Μετά την προσυπογραφή των όρων της συμφωνίας, άρχισαν συνδυασμένες επιθέσεις κατά των τειχών της Κων/λης. Η πρώτη επίθεση, της 9ης Απριλίου 1204, εναντίον του θαλάσσιου τείχους αποκρούστηκε. Την παραμονή της τελικής εφόδου οι Λατίνοι επίσκοποι, κήρυσσαν «Τζιχάντ», γιατί ο Μούρτζουφλος ήταν προδότης, δολοφόνος και πιο άνομος από τον Ιούδα, ότι οι Έλληνες είχαν παρακούσει τη Ρώμη, ήταν ένοχοι για το σχίσμα, αρνούμενοι να αναγνωρίσουν την παπική πρωτοκαθεδρία και ότι ο Ιννοκέντιος επιθυμούσε την ένωση των δύο Εκκλησιών. Στις 12 Απριλίου, η επίθεση επαναλήφθηκε στο Κεράτιο τείχος.
Οι Ενετοί, δένοντας τις γαλέρες τους ανά δύο, τις είχαν υπερυψώσει με ξύλινες κατασκευές οδηγώντας τις γεμάτες στρατό κατά των πύργων. Μετά από σκληρή μάχη, το απόγευμα κατόρθωσαν να καταλάβουν δύο πύργους και τρεις πύλες από όπου άρχιζαν να εισχωρούν στην πόλη, δημιουργώντας προγεφύρωμα στο εσωτερικό της. Ο Μουρτζούφλος και πολλοί ευγενείς εγκατέλειψαν την πόλη από χερσαίες πύλες προς τη Θράκη. Τα βυζαντινά στρατεύματα, συμπεριλαμβανομένων και των Βαράγγων, κατέθεσαν τα όπλα λαμβάνοντας διαβεβαιώσεις προσωπικής ασφαλείας.
Οι Ιταλοί έποικοι της Πόλης, που είχαν εκδιωχθεί, εκμεταλλεύτηκαν την είσοδο των φίλων τους και προέβησαν σε αντίποινα κατά του πληθυσμού για την απέλασή τους. Οι «Τζιχαντιστές», πυρπόλησαν το τμήμα της πόλης ανάμεσα στη μονή Ευεργέτιδος και τη συνοικία Δρουγγάριο.
Η πυρκαγιά διήρκεσε από τη νύχτα μέχρι το επόμενο βράδυ.Το αυτοκρατορικό ανάκτορο των Βλαχερνών λεηλατήθηκε .Ιππότες, και Ενετοί ναύτες ανταγωνίζονταν στη λεηλασία σπιτιών και εκκλησιών. Οι Εκκλησίες και τα μοναστήρια ήταν τα πρώτα που λεηλατήθηκαν.
Οι Σταυροφόροι τοποθετούσαν άμφια των ιερέων στις ράχες των αλόγων τους. Οι εικόνες θρυμματίζονταν.
Τα δισκοπότηρα απογυμνώθηκαν από πολύτιμους λίθους και μεταβλήθηκαν σε κρασοπότηρα. Τα καλύμματα των Αγίων Τραπεζών και τα χρυσοκέντητα, διακοσμημένα με πολύτιμους λίθους παραπετάσματα αφαιρέθηκαν, τεμαχίστηκαν και διαμοιράστηκαν.
Οι Άγιες Τράπεζες της Αγίας Σοφίας, τεμαχίστηκαν, προκειμένου να αρπάξουν οι Σταυροφόροι τα πολύτιμα υλικά. Άλογα και μουλάρια οδηγήθηκαν στο Ναό για να μεταφέρουν φορτία ιερών σκευών, χρυσών και αργυρών πλακών του θρόνου, αμβώνων, θυρών και διακοσμήσεων.
Την τρίτη ημέρα εκδόθηκε διαταγή για την προστασία των γυναικών.

Όλα τα γεγονότα  της 12ης Απριλίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/04/h-12.html
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/04/h-12.html

Ευρωζουρλομανδύας

Αφού έβαλαν στον πάγο τον Όρμπαν οι Ευρω-φιλελέ ,οι Ευρω-Σοσιαληστές εβαλαν στην Κατάψυξη του ρουμάνους Σοσιαλδημοκράτες που νομίζουν ότι έχουν τη λαϊκή εντολή να κυβερνήσουν και θέλουν η Κεντρική Τράπεζα να φέρει πίσω στη Ρουμανία τον «εθνικό» χρυσό που τον φυλάνε οι Ρότσιλντ στο Λονδίνο. Το ευρω-Κόμματα, είναι Ευρωζουρλομανδυας.
 Είναι μηχανισμοί συμμόρφωσης στο «Κράτος Δικαίου». Και όποιος δεν συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις, κατευθείαν στο ευρω-Πειθαρχείο

Το Βαθύ «Κράτος Δικαίου» και η κατάργηση της Τρίτης Εξουσίας στην Ελλάδα

Η διάκριση των Εξουσιών αποτελεί παρελθόν στο Κλεπτοκρατικό Σοβιέτ των ΣΥΡΙΖΟΦΣΚΙ. Η δικαιοσύνη σήμερα, στο επίπεδο της ηγεσίας της, αλλά και στα κατώτερα κλιμάκια είναι πλήρως εξαρτημένη και υποκινούμενη από την ΣΥΡΙΖκυβέρνηση και την αμερικανική πρεσβεία. Χρειάζεται Αποχουντοποίηση- ΑΠΟΣΥΡΙΖΟΠΟΙΗΣΗ.

ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΕΠΙ ΤΑΠΗΤΟΣ

Απρίλιος εν Ουψάλα και εις Σκανδι-Ναυΐαν σημαίνει -1°C. Κρύο καί χιών. 11 Μαρτίου 2010. 
Η Σουηδική Βουλή αναγνωρίζει τήν Γενοκτονία Αρμενίων καί Ελλήνων τού Πόντου το 1915, όπως έπραξεν καί η Ιταλία του Ματτέο Σαλβίνι προ ημερών (Απρίλιος 2019). 
ΤΗΝ ΙΔΙΑΝ ΗΜΕΡΑΝ 11/3/2010, τό 43% τού ΠΑΣΟΚ-γεωργάκη καί τό 4,60% τού Ψύριζα Τσιπρά εψήφιζαν τό Γενοκτόνον καί Ελληνοκτόνον Νομοσχέδιον περί ΑΠΟΔΟΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ. Το οποίον ενώ κατεργήθη επί Αντωνίου τού Σαμαρά επανήλθεν και εψηφίσθη ΑΥΤΟΥΣΙΟΝ επί Τσιπροφιάσκου ενώ ο Κατακαϊμένος ένιπτεν τάς χείρας του ως o παράδοξος "procurator" Pontius Pilatus της Ιουδαίας, συμφώνως με τον Tacitus. Ίδε, Codex Mediceus 68 II fol. 38 r: en:Cornelius Tacitus Annales 15:44, περί τό 115 μεχ. 
Αλλά ενώ ο Pontius Pilatus Prefect of Judea (καί τίποτε άλλον), ουδέποτε ένιψεν χείρας καί πρόσωπον ενώπιον της θεάς Δίκης διότι ουδείς λόγος υφίστατο, ο Π. Καμένος καί πλείστοι τής Βουλής τό έπραξαν.
 Με συνέπεια το «κουρέλιασμα» τής Ελληνογενείας και Ελληνικής Ιθαγενείας. Περί τού Ποντίου(!!) Πιλάτου ας διαβάσετε καί ερευνήσετε τά κάτωθι. «The "Pilate Inscription" from Caesarea Maritima, Israel The inscription reads: This building - Tiberium By Pontius Pilatus Prefect of Judea Has been built». https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1d/MII.png/800px-MII.png.
 Εν συνεχεία 36% «μπούφοι» εψήφισαν τόν Σεπτέμβριον 2015 Τσιπροψείριζα διά να συνεχίση το ΦΘΟΝΕΡΟΝ ΕΡΓΟΝ ΑΠΟΔΟΜΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
 Εννοώ ότι ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ, ΟΙ ΑΘΕΑΤΟΙ ήδη από Μαρδο-χάϊ (Μαρδονίου) ΜΑΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΧΩΜΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΝ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΓΕΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΓΛΩΣΣΑΝ. 
Ας σημειώσωμεν επίσης και το Ιστορικόν-γεωγραφικόν γεγονός ότι ουδέποτε ώμιλήθη Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΣ ΤΟ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΝ ΧΩΡΙΟΝ ΝΑΖΑΡΕΤ και επομένως ΟΥΔΕΙΣ εκ Ναζαρέτ ωμίλησεν ή έγραψεν τήν Ελληνικήν γλώσσαν έως και τήν εγκατάλειψιν τής Ναζαρέτ τό 80 μεχ.
 Ουδέποτε, εν συνεχεία, ο Αβραάμ ωμίλησεν τήν Ελληνικήν γλώσσαν. Ο οποίος Αβραάμ ο «εβραιοφερμένος» εξ ανατολών ως και οι απόγονοί του έως τού Ιωσήφ και τής Μαριάμ ούτε ήτο Έλλην τό γένος, ούτε απέκτησεν σχέσιν (είτε απέκτησαν) ή συγγένειαν μετά των Ελλήνων. 
Οπωσδήποτε όμως έκαστος Άμπραχαμ, Ισαάκ, Γιάκομπ και οι λοιποί έως τόν όποιον νεώτερον Γιόσεφ, είχεν, είχαν καί έχουν το ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ιδίας «Αβρααμικής» καταγωγής καί Εθνικών καταβολών. 
Ομοίως καί έκαστος τουρκμένος, ο παμπλυθής «ένοικος» εις τήν Μικράν Ασίαν και Ιωνίαν. Και ας κατέχει τήν Ιωνίαν τής Σμύρνης διά τών όπλων.
 Όλοι λοιπόν έχουν ΚΑΤΑΓΩΓΗΝ καί δικαίωμα αναδείξεως τής ιδίας ιθαγενείας αυτών. Πόσον μάλλον εμείς οι ίδιοι οι οποίοι έχομεν καταδείξει εις τήν ανθρωπότητα τή ανάγκην αναδείξεως, κατοχυρώσεως καί ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΩΣ τού αυτού γένους, τής λατρείας καί τής μητρικής γλώσσας.
 Ποίοι είναι λοιπόν οι όποιοι τουρκμενικής καταγωγής μετανάσται οι οποίοι έχουν τό θράσος νά μας στερήσουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ αναγνωρίσεως τής Γενοκτονίας 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων και Ελλήνων το 2015, 353.000 Ελλήνων Ποντίων τήν 19 Μαΐου 1919; 
Είτε εκατομμυρίων Ελλήνων τής Μικράς Ασίας, Ασσυρίων, Ελλήνων τής Αλεξανδρείας και Ελλήνων τής Κύπρου; 
Πόσον μάλλον τής ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ τών Ελλήνων τού 2010-2019 και τήν συνεχιζομένην αντικατάστασιν ΗΜΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑΝ ΕΛΛΑΔΑΝ, υπό νεοφερμένους από τα βάθη τής Ασίας και τής Αφρικής;
 Αύτη ταύτη η πολιτική Γενοκτονία κατόπιν εισβολής ονομάζεται. Αναισθησίαν καί αδιαφορίαν όμως επιδεικνύουν οι «φίλοι» μας Γιουρωπαίοι.
Διότι έκαστος φροντίζει τά της χώρας του. 

 Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος 
Ουψάλα  

Τελεευταίες ημέρες της ελληνικής Πομπηίας. 11 Απριλίου 1941

Μετά την συνθηκολόγηση του Μπακόπουλου στο μέτωπο του ΤΣΑΜ, στις 10 το πρωί, ο γερμανικός στρατός μπήκε στα Γιαννιτσά.
Οι προφυλακές του γερμανικού στρατού εισήλθαν και στην Καβάλα. Την επομένη τυπώθηκε και κυκλοφόρησε η Διαταγή του Γερμανού Στρατιωτικού Διοικητή για παράδοση όπλων, άνοιγμα καταστημάτων, παράδοση τροφίμων που κλάπηκαν από στρατιωτικές αποθήκες και ιδιωτικά καταστήματα, υπακοή στις διαταγές Χωροφυλακής, τιμές τροφίμων και χρήση νομισμάτων κλπ.

Στο Περιθώρι, η φρουρά
και ο διοικητής του Οχυρού «Μαλιάγκα», ο Λοχαγός Ευστάθιος Θεοδωρόπουλος
το εγκατέλειψαν
χωρίς να παραδοθούν.
Το οχυρό δεν έπεσε ποτέ.
Στο Δυτικό Μέτωπο, άρχισε η Μάχη της Bεύης,
στη στενωπό του Κλειδίου,
που την υπεράσπιζαν μόνο 2 τάγματα Αυστραλών
και ένα Βρετανών τυφεκιοφόρων.
Οι Γερμανοί για να ανοίξουν τον δρόμο προς την Κοζάνη χρησιμοποίησαν το ενισχυμένο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα LSSAH,, με την υποστήριξη τεθωρακισμένων της 9ης Μεραρχίας Πάντσερ.
Στα αριστερά των θέσεων των αυστραλών, βρισκόταν το Σύνταγμα είχε Δωδεκανησίων που έλαβε διαταγή υποχώρησης από τη συμμαχική ανώτατη διοίκηση.
Αμέσως μετά την κατάληψη της Φλώρινας το μεσημέρι της 10ης Απριλίου, δυνάμεις της LSSAH και της 9ης Μεραρχίας Πάντζερ επιτέθηκαν στην στενωπό Κλειδίου όπου αποκρούστηκαν από τα εύστοχα πυρά του βρετανικού πυροβολικού.
Την επόμενη μέρα, (11 Απριλίου) λόγω χιονόπτωσης και ισχυρού ψύχους η επίθεση των Γερμανών σταμάτησε. Κατά το βράδυ έγινε επίθεση από δύο γερμανικά τάγματα, η οποία αποκρούστηκε.

Ο βρετανικός τενεκές Ουίλσον, που διοικούσε από την Λάρισα,εκτίμησε, ότι οι ελληνοβρετανικές δυνάμεις δεν μπορούσαν να αντέξουν την γερμανική επίθεση, και  στις 11 Απριλίου,  διέταξε τους δικούς του και τον Υποστράτηγο Χρήστο Καράσσο , που διοικούσε από το χωριό Περδίκας της Εορδαίας , να το βάλουν στα πόδια.
Νέα σύμπτυξη στην τοποθεσία Σινιάτσικο- Βουρινός- Καμβούνια- Πιέρια- Όλυμπος, η οποία «ήταν πιο ισχυρή».
Οι βρετανικές δυνάμεις ανέλαβαν τη ζώνη από την ακτή Πλαταμώνα έως την καμπή Αλιάκμονα, ενώ οι Ελληνικές Μεραρχίες Πεζικού ΧΙΙ (Συνταγματάρχης Γ. Καραμπάτος) και 20ή (Συνταγματάρχης Μ. Παπακωνσταντίνου) έπρεπε να εξασφαλίσουν τα στενά Σιάτιστας και Κλεισούρας αντίστοιχα.
Η Μεραρχία Ιππικού (Υποστράτηγος Γ. Στανωτάς) με την 21η Ταξιαρχία τάχθηκε επί των ορέων Βαρνούς και Βέρνο. Το συγκρότημα του Υποστράτηγου Μακέη (1η Βρετανική Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία, 19η Αυστραλιανή Ταξιαρχία και το Ελληνικό Σύνταγμα Δωδεκανησίων), που σχηματίστηκε για να «…αναχαιτίσει τον αστραπιαίο πόλεμο προς την κοιλάδα της Φλώρινας», όπως το έθεσε ο Γουίλσον, μετά από επιβραδυντικό αγώνα στην στενωπό Κλειδίου, θα συμπτυσσόταν στην νέα τοποθεσία άμυνας και θα διαλύονταν.
Στο Μέτωπο της Ηπείρου οι διοικητές του Α΄ και Β΄ Σώμα Στρατού πρότειναν στις 11 Απριλίου στον Αντιστράτηγο Πιτσίκα να συνθηκολογήσουν όπως ο Μπακόπουλος. Ο Πιστίκας ρώτησε τον Παπάγο στην Αθήνα και ήταν «αρνητικός».
Ο Παπάγος, από το Στρατηγείο του στην Αθήνα, ήθελε να παραμείνει νικητής των Ιταλών μέχρι τέλους. Τελικά με την συγκατάθεση του Διαγγελέα , οι μανάδες του ΤΣΔΜ άρχισαν να συμπτύσσονται το βράδυ της 12ης Απριλίου ενώ οι δυνάμεις του ΤΣΗ ξεκίνησαν την σύμπτυξή τους τη νύχτα 13/14 Απριλίου. Από τις 21.00 της 11ης Απριλίου μέχρι την 01.00 της 12ης , έγινε 4ώρος βομβαρδισμός του Πειραιά από την Λουφτβάφε σε 16 κύματα. Τα αντιαεροπορικά κατάρριψαν 2 γερμανικά αεροπλάνα. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα , στις 11.25', η Λουφτβάφε, η προσέβαλε και βύθισε το επίτακτο Ελληνικό Πλωτό νοσοκομείο «Αττική»,

          το πλωτό νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΗ

στον Κάβο Ντόρο, αν και έπλεε κατάφωτο και με εμφανή τα σήματα του Ερυθρού Σταυρού.
Το «Αττική» που είχε μετασκευαστεί και διέθετε 362 κλίνες, είχε αποπλεύσει από την Καβάλα και μετέφερε στον Πειραιά τους ασθενείς και το προσωπικό του εκκενωθέντος στρατιωτικού Νοσοκομείου Δράμας.
Επέβαιναν, 11 ασθενείς στρατιώτες, 17 γιατροί, 28 νοσοκόμες, και 110 άνδρες. Πνίγηκαν 22 και σκοτώθηκαν 28, μεταξύ των οποίων και ο κυβερνήτης του πλοίου Πλοίαρχος Δημήτριος Μελετόπουλος. Α
ριθμός ναυαγών, χρησιμοποιώντας τις σωστικές λέμβους, βγήκε σε ακτή της Εύβοιας, ενώ άλλους ναυαγούς διέσωσε, το πρωί, το Αντιτορπιλλικό Κουντουριώτης. Διευθυντής του Π/Ν «Αττική» ήταν ο υποπλοίαρχος Ιατρός Θ. Θωμόπουλος.
Στη Γιουγκοσλαβία, οι εμπροσθοφυλακές των γερμανικών μηχανοκίνητων δυνάμεων εισήλθαν, από το Νότο στο Κραγκούγιεβατς και , στο βορειοδυτικό τμήμα της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, στο Πρίεντορ, όπου τους υποδέχθηκαν ο δήμαρχος και οι εκπρόσωποι των 3 θρησκειών. (Μουσουλμάνοι, Καθολικοί, Ορθόδοξοι) .
Το πλήρες χρονολόγιο της 11ης Απριλίου θα το βρείτε εδώ http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/04/11.html1997.

1999. Ανάσταση στο Βελιγράδι κάτω από τις σειρήνες της αεράμυνας.

11 Απριλίου 1999. Κυριακή της Ανάστασης .
Στην πρεσβευτική κατοικία ψήνουμε με τον Βλασσόπουλο το αρνί, με καλεσμένους τους Έλληνες πολεμικούς ανταποκριτές. 
Είχα προσκαλέσει και τους φίλους μου  δημοσιογράφους Αλεξάντερ Τίανιτς και Σλάβκο Τσουρούβια.
Ο Σλάβκο Τσουρούβια δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης της καθημερινής εφημερίδας "Ντνέβνι Τέλεγκραφ" και του περιοδικού "Εβρόπιανιν" δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του, στην οδό Αγίου Όρους 35, (Svetogorska), από δύο εκτελεστές της μυστικής υπηρεσίας (DB) του Μιλόσεβιτς.
Δέχθηκε 17 σφαίρες και μία χαριστική βολή στο κεφάλι.
Δίπλα του ήταν η σύντροφός του, ιστορικός Μπράνκα Πρπα, που δεν την πείραξαν.
Ενώ ήταν νεκρός τον καλούσα στο κινητό του να τον ρωτήσω εάν θα ερχόταν στο πασχαλινό τραπέζι στην πρεσβευτική κατοικία. Μόλις έκλεισα με πήρε ο Τίανιτς και μου είπε την είδηση. Ο Τίανιτς ήταν ο πρώτος που το έμαθε από την Πρπα. Οι δολοφόνοι αποκαλύφθηκαν το 2014, αλλά ο εκτελεστής Μίροσλαβ Μίκι Κούρακ παραμένει ασύλληπτος κάπου στην Αφρική. (Τανζανία;).
Ο Σλάβκο Τσουρούβια ήταν ο δημοσιογράφος της Μπόρμπα που δημιούργησε το μύθο του Μιλόσεβιτς στο Κόσσοβο Πόλιε, με τη φράση που είπε στους Σέρβους, στις 25 Απριλίου 1987: «Κανείς δεν θα σας δέρνει».

Μαζί με τον Μόμτσιλο Τζόργκοβιτς, ίδρυσαν το 1994, την εβδομαδιαία εφημερίδα «Νέντελνι Τέλεγραφ» που απέκτησε πολύ μεγάλη κυκλοφορία και το 1996 έβγαλε την πρώτη ιδιωτική εφημερίδα στη Σερβία, την «Ντνέβνι Τέλεγκραφ» της οποίας η κυκλοφορία απαγορεύθηκε τον Οκτώβριο του 1998, οι εγκαταστάσεις της σφραγίστηκαν και στη συνέχεια κατασχέθηκε η περιουσία της εταιρείας.
Στη συνέχεια  εξέδωσε το περιοδικό «Εβρόπιανιν», (ο Ευρωπαίος), για την αρθρογραφία του οποίου του επιβλήθηκε  τον Μάρτιο του 1999 ποινή φυλάκισης πέντε μηνών για πρόκληση κοινωνικής αναταραχής.
Στη δίκη του ήμουν παρών.
Τον συμβουλέψαμε να φύγει στο εξωτερικό γιατί δεν ήταν ασφαλής αλλά δεν έφυγε. Και στις 11 Απριλίου ο Μιλόσεβιτς τον σκότωσε.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας της Αναστάσεως η πολεμική αεροπορία του ΝΑΤΟ βομβάρδισε με σφοδρότητα την Πρίστινα και την Τζιάκοβα . Οι ζημιές ηταν τεράστιες. Στην περιοχή της Πρίστινα κατά τη διάρκεια της νύχτας έπεσαν περισσότεροι από 50 πύραυλοι . Αλλεπάλληλα κύματα χτύπησαν την αεροπορική βάση Σλάτινα κοντά στην Πρίστινα.

Έξι άμαχοι σκοτώθηκαν και 23 τραυματίστηκαν στο χωριό Μερντάρε. Μεταξύ αυτών που σκοτώθηκαν η οικογένεια Τόσεβιτς. Ο πατέρας Μπόζιτς,  η έγκυος μητέρα Μαρία και το  11 μηνών μωρό τους Μπογιάνα.

Βομβαρδίστηκε ξανά η περιοχή γυρω από το μοναστήρι της Γκρατσάνιτσα.

Στην Κόζαρε κατά τη διάρκεια της ημέρας έφτασαν ενισχύσεις του Γιουγκοσλαβικού Στρατού .Μια ομάδα  του UCK κατάφερε να καταστρέψει ένα ΤΟΜΑ. Η Αλβανία ζήτησε από το ΝΑΤΟ να βομβαρδίσει τις  θέσεις του Γιουγκοσλαβικού Στρατού. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο UCK επιτέθηκε θέσεις  του Γιουγκοσλαβικού Στρατού στην κορυφή Οπλιάζου αλλά όλες οι επιθέσεις αποκρούστηκαν με μεγάλες απώλειες για τους επιτιθέμενους.

Οι αρχές ασφαλείας της ΟΔ.Γιουγκοσλαβίας  ανακοίνωσαν ότι συνέλαβαν τον απόστρατο  Αυστραλό  Στιβ Πράτ , ο οποίος εργαζόταν  για  αυστραλιανή ανθρωπιστική οργάνωση  με την υποψία ότι συμμετείχε σε επιχείρηση κατασκοπείας.

Σαν σήμερα η Έξοδος του Μεσολογγίου ο απαγχονισμός του Γρηγορίου Ε και το χρυσό του Σπύρου Λούη

1821.10 / 22 Απριλίου, οι Εβραίοι έσερναν το σώμα του Πατριάρχη στους δρόμους της Κωνσταντινούπολής και το έριξαν στο Βόσπορο, για να τον φάνε τα ψάρια.Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄,  απαγχονίστηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου με εντολή του Σουλτάνου και με τη σύμφωνη γνώμη της Συνόδου.

  1826. 10 / 22 Απριλίου. Η Έξοδος του Μεσολογγίου. Η έξοδος ορίστηκε για την νύχτα του Σαββάτου του Λαζάρου προς τα ξημερώματα Κυριακής των Βαΐων, μεταξύ 10ης και 11ης Απριλίου 1826. Το σχέδιο της εξόδου προδόθηκε, από ανθρώπους των Άγγλων μέσα στην πόλη, με αποτέλεσμα οι τουρκοαιγύπτιοι να ενεδρεύουν . Χιλιάδες Έλληνες σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν .Από τους 11000 κάτοικους και τη φρουρά λιγότεροι από 1.500 κατάφεραν να διασωθούν. Μεταξύ αυτών και «η Μαρία χήρα Δημητρίου Χατζάρα με το ορφανό Παναγιώτης», που κατέφυγε στο Ναύπλιο. 

1896 . 10 / 22 Απριλίου. Ο Σπύρος Λούης νίκησε στο αγώνισμα του μαραθώνιου στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες, της Αθήνας.

Ο κατάλληλος υποψήφιος

Ο Κωνσταντίνος Γιαλούρης- Δαναός ανήκει ψυχή τε και σώματι στην προοδευτική Κοινοπραξία και ο Αλιέκσι θα έπρεπε να τον κατεβάσει υποψήφιο μαζί με τη Ρένα και το Τζέισον-Αντιγόνη.

Το Γελοίο ανακοινωθέν του Παπάγου τη νύχτα της 9ης Απριλίου ενώ η Θεσσαλονίκη και ο Μπακόπουλος είχαν παραδοθεί

«Αί διά της κοιλάδος του Άξιου είσδύσασαι τεθωρακισμέναι γερμανικαί δυνάμεις, συγκρατηθείσαι μέχρι της χθεσινής νυκτός εις την περιοχήν Κιλκίς, εξηκολούθησαν τήν προς Θεσσαλονίκην έπίθεσιν των και εισήλθον εις τήν πόλιν. Παρά τήν δυσχερή θέσιν εις ην, εκ τούτου, περιήλθον τά έν τή Ανατολική Μακεδονία στρατεύματά μας δεν έχαλάρωσαν, έν τούτοις, τήν έπί τών συνόρων κατά μέτωπον αντίστασίν των και διετήρουν άπαραβιάστους τάς γραμμάς των, κατά τας μέχρι των μεταμεσονυκτίων ωρών έπιτευχθείσας πληροφορίας».

Όλα τα γεγονότα της 9ης Απριλίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ 
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/04/h-9.html

9 Απριλίου 1941. Ο Κοριζής ζήτησε ξανά από τους Άγγλους την Κύπρο για να εγκατασταθεί ο βασιλιάς και η κυβέρνηση του

Αλέξανδρος Κοριζής, πρωθυπουργό προς τον πρεσβευτή 
της Ελλάδος στο Λονδίνο Σιμόπουλο. 


Εις τας έν Αθήναις συνομιλίας μας μετά άγγλου Υπουργού Εξωτερικών κατά προτελευταία επίσκεψιν του, (*)εν τη εξετάσει όλων των ενδεχομένων εξέθεσα εις τον κ. Ήντεν και την περίπτωσιν καθ' ην δυσμενής φορά των γεγονότων ηδύνατο μας φέρη εις τήν απόφασιν όπως Α.Μ. Βασιλεύς, εις ωρισμένην στιγμήν ήττης του στρατού, εγκαταλείψη μετά της Κυβερνήσεως την πρωτεύουσαν μεταφέρων την έδραν του κράτους εις τίνα των νήσων και ότι ως τοιαύτην απεβλέψαμε κατά πρώτην μελέτην του ζητήματος, τήν Κρήτην.
 Η εκλογή όμως ταύτης έχει εν μόνον αλλά λίαν σοβαρόν μειονέκτημα, ότι μοιραίως θα είναι κέντρο πολεμικών επιχειρήσεων με τους συμπαρομαρτούντας κινδύνους κατά της ασφαλείας αυτής της ζωής του Βασιλέως μας.
 Το ζήτημα θα ελύετο ευχερώς, αν Μεγάλη Βρεταννία προέβαινεν από τούδε εις την γενναίαν χειρονομίαν της παραχωρήσεως της Κύπρου εις την Ελλάδα, δεδομένου ότι μόνον επί ελληνικής γης έπρεπε νε εγκατασταθη την κρίσιμον αυτήν στιγμήν ο Βασιλεύς, όπως ενασκήση τό βασιλικόν imperium επί της διασωuείσης χώρας του, έστω και αν έμενεn αύτη προσωρινώς μόνον νησιωτική. Ήδη, τo ζήτημα τούτο έρχεται μοιραίως και ταχύτεροn ή όσον yπελογίζετο, ένεκα ατυχημάτων του γιουγκοσλάβικου στρατού, επί τάπητος, παρακαλώ eπισκεφθήτε eσπευσμένως προσωπικώς κ. Πρωθυπουργόν και κ. Ηντεν και aνακοινώσητε εις αύτούς oσα ανωτέρω εξέθεσα, προσθέτοντες και τά έξης: 
Καίτοι δεν μοί απολείπη ή έλπίς ότι χειρονομία οία ή άνωτέρω είναι σήμερον πραγματοποιήσιμος, δεν παραβλέπω ότι θά ηδύνατο να προσκρούση εις τό μή επίκαιρον μιας ριζικής λύσεως, όσον και άν διαβλέπω πόσον άπειρου ωφελείας θάήτο διά τήν Ελλάδα και πόσον πλούσια ή συγκομιδή έκ της αιωνίας εύγνωμοσύνης προς τήν Μεγάλην Βρεταννίαν του συνόλου του Ελληνισμού και της ενθαρρύνσεώς του προς περαιτέρω δοκιμασίας. 
Υπό το κράτος της άμέσου άνωτέρω σκέψεως καταλήγω νά παρακαλέσω, ώς ειπον τότε και εις τον κ. Ήντεν, όπως έξετασθή άν και κατά ποιον τρόπον θά ήτο δυνατόν νά παραχωρηθή μία οιαδήποτε λωρίς της Κύπρου εις τήν Ελλάδα, όπως, έν περιπτώσει αναγκαστικής εγκαταλείψεως πρωτευούσης, σωθή ό Βασιλεύς εκ των κινδύνων εμπολέμου ζώνης και κυβέρνα το ελεύθερον τμήμα της χώρας του από ελληνικής γης. 
Εις τήν συνομιλίαν μου μετά κ. Ηντεν υπήρξα ευτυχής να ακούσω παρ’ αυτού ότι η παράκλησίς μου είναι άξια προσοχής και ότι επιστρέφων εις Λονδίνον θά τήν υπέβαλλεν ύπό τήν κρίσιν του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως.
 Η Κυβέρνησις της Μεγάλης Βρεταννίας, εν τη ευρύτητι της άντιλήψεώς της και εν τη εύνοια ην επέδειξε πάντοτε προς τήν Ελλάδα, θέλει εκτιμήσει δεόντως τήν άνάγκην ήτις μας επιβάλλει προβώμεν εις άνω έκκλησιν.
 Προς όδηγίαν σας εχητε ύπ' όψιν όπως, έν ή τυχόν περιπτώσει αντιμετωπίσητε σοβαρούς δισταγμούς, δύνασθε μετά εξάντλησιν παντός επιχειρήματος υπέρ τής άποδοχής τής εκκλήσεώς μας οία διετυπώθη άνωτέρω έκκλήσεως δύναμαι νά είπω ολοκλήρου του ελληνικού λαού και του μαχομένου στρατού προσθέσατε ότι η αποδοχή ταύτης δύναται νά λάβη έν ανάγκη μορφήν προσωρινότητος, αφήνουσα τήν βρεταννικήν Κυβέρνησιν κυρίαν πάσης εις τό μέλλον οριστικής αποφάσεως. 

(*) Αναφορά στη συνομιλία της 2ας Μαρτίου 1941.

Όλα τα γεγονότα της 9ης Απριλίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ 
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/04/h-9.html

9 Απριλίου 1953. Η πλέον επιτυχής υποτίμηση της δραχμής από τον Μαρκεζίνη

Στις 9 Απριλίου του 1953 ανακοινώθηκε η αιφνιδιαστική υποτίμηση της δραχμής, από τον υπουργό Συντονισμού, Σπύρο Μαρκεζίνη. 1 δολάριο ΗΠΑ από 15000 δραχμές θα έκανε πλέον 30.000 δραχμές.
Στα εννέα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από την απελευθέρωση της Ελλάδος από τη γερμανική κατοχή, το εθνικό μας νόμισμα είχε υποτιμηθεί επτά φορές, χωρίς, όμως, ούτε η οικονομία να εξυγιανθεί ούτε η δραχμή να γίνει αξιόπιστη.
Η χρυσή λίρα ήταν το κυρίαρχο νόμισμα στις συναλλαγές, το ισοζύγιο πληρωμών και ο προϋπολογισμός μονίμως ελλειμματικά και το κράτος λειτουργούσε χάρις στα χρήματα της αμερικανικής βοηθείας.
Την κατάσταση ανέτρεψε ο Σπύρος Μαρκεζίνης με δύο τολμηρά μέτρα. Την υποτίμηση της δραχμής, η ισοτιμία της οποίας προς το δολάριο από 15.000 πήγε στις 30.000, (ακολούθησε μετά από λίγο η περικοπή των τριών μηδενικών), και την απελευθέρωση των εισαγωγών.
Με τα δύο αυτά μέτρα η ελληνική οικονομία εισήλθε σε μια νέα εποχή εξυγίανσης, ισορροπίας και ανάπτυξης.

Όλα τα γεγονότα της 9ης Απριλίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/04/h-9.html

9 Απριλίου 1964. Ο Ξεριζωμός 45000 Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης

Τριακόσιοι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους τις εργασίες τους και τις επιχειρήσεις τους και να φύγουν από την Τουρκία εντός 15 ημερών. Οι «Ρωμιοί» της Πόλης, μπορούσαν να πάρουν μαζί τους, «20 δολάρια, και 20 κιλά».

Η τουρκική κυβέρνηση από τις 16 Μαρτίου του 1964 είχε ακυρώσει τη Συμφωνία του Βενιζέλου του 1930 περί «παραμονής , εμπορίου και ναυσιπλοΐας» και άρχισε την απέλαση από την Κωνσταντινούπολη των «Ρωμιών» με ελληνική υπηκοότητα.
Μαζί με τις 12.000 «Ρωμιούς» με ελληνική υπηκοότητα, υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία και άλλοι 30.000 «Ρωμιοί», με τουρκική υπηκοότητα που ζούσαν στην Πόλη.
Εντός ενός έτους ο αριθμός αυτών που εκδιώχθηκαν έφθασε τις 40.000.

1991. Εμπρηστική επίθεση σε ελληνικό τουριστικό λεωφορείο στην Κωνσταντινούπολη, προκάλεσε το θάνατο 36 Ελλήνων εκδρομέων.

Η τελευταιες ημέρες της ελληνικής Πομπηίας. Η Παράδοση της Θεσσαλονικης στους Γερμανούς

Ο προδότης Παπάγος και οι τενεκέδες στρατηγοί του Μπακόπουλος και Λιούμπας, καθώς και ο γελοίος εγγλέζος στρατηγός Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον, άφησαν διάπλατα ανοιχτή την «κερκόπορτα», την κοιλάδα του Στρυμόνα, (Στρούμιτσα), από όπου πέρασαν ατουφέκιστοι οι Γερμανοί, και πλευροκόπησαν τους μαχόμενους στα Οχυρά ήρωες, και μπήκαν στις 9 Απριλίου 1941 στην Θεσσαλονίκη.

Προηγουμένως , στις 27 Μαρτίου, η Χούντα  της SOE στο Βελιγράδι , έβγαλε το στρατό στους δρόμους για να ανατρέψει την «εθνοπροδοτική» κυβέρνηση Τσβέτκοβιτς, τον αντιβασιλεά Παύλο και τους Ραντένκο Στανκοβιτς και Ιβο Πέροβιτς. Οι πραξικοπηματίες της SOE,  ο στρατηγός Σίμοβιτς, ο  πτέραρχος Μίρκοβιτς, και οι αδελφοί Κνέζεβιτς μέσα σε τρείς ώρες είχαν επικρατήσει. Στη μία το μεσημέρι μίλησε στον λαό ο πράκτορας Ντούσαν Σίμοβιτς και ο Πατριάρχης ευλόγησε το Πραξικόπημα από ραδιοφώνου.
Ο Παύλος, με την πριγκίπισσα Όλγα και τα ανήλικα παιδιά τους έφυγαν   από το Βελιγράδι με το τραίνο για την Αθήνα και οι Άγγλοι τους μετέφεραν με πλοίο στο Κάιρο και από εκεί στη Κένυα.
Ο ίδιος είχε ζητήσει να μείνει στην Κύπρο αλλά του το αρνήθηκαν γιατί εκεί βρισκόταν ο Στογιαντίνοβιτς περιμένοντας την μεταγωγή του στον Άγιο Μαυρίκιο.  Το Μπί-Μπί-Σι πάντως  ενημέρωσε επανειλημμένως και ψευδώς τους ακροατές του σε όλο τον κόσμο ότι ο πρίγκιπας Παύλος με την οικογένειά του κατέφυγαν στη Γερμανία.   

Έξι ημέρες μετά το πραξικόπημα στο Βελιγράδι,  συναντήθηκαν τα ξημερώματα της 3ης  Απριλίου, στον μεθοριακό  σιδηροδρομικό σταθμό της Κρεμενίτσας  ο Παπάγος και ο διοικητής  του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος  Αντιστράτηγος Ουίλσον με τον επικεφαλής του Α Κλάδου  του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου στρατηγό Ραντιβόιε Γιάνκοβιτς.
Ο Γιάνκοβιτς ζήτησε  οι Βρετανοί να καταλάβουν θέσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Γιουγκοσλάβων κοντά στη λίμνη Δοϊράνης και να καλύψουν την κοιλάδα του Στρυμόνα. Ο Ουίλσον αρνήθηκε διότι «δεν μπορούσε να αναπτύξει τόσο γρήγορα τις βρετανικές μονάδες» και επέμενε να αναλάβουν οι Γιουγκοσλάβοι την άμυνα στην κοιλάδα του Στρυμόνα με την 9η Μεραρχία τους.
Η διαταγή όμως για μετακίνηση δόθηκε στη Μεραρχία το πρωί της 6ης Απριλίου.

Επομένως ο Παπάγος γνώριζε από τις 3 Απριλίου ότι ο δρόμους των Πάντζερ για τη Θεσσαλονίκη ήταν ανοιχτός και ότι η γραμμή Μεταξά θα έπρεπε μετά από μια ηρωική άμυνα να παραδοθεί.

Για να υπήρχαν όμως ελπίδες νίκης στην άμυνα κατά των γερμανών το αγγλικό εκστρατευτικό Σώμα μαζί με το γιουγκοσλαβικό 5ο Σώμα θα έπρεπε να οργανωθούν αμυντικά στις κοιλάδες του Αξιού, και του Στρούμιτσα, ώστε  να ανακοπεί η δίοδος  των γερμανικών αρμάτων προς τη Θεσσαλονίκη, και οι τρείς ελληνικές μεραρχίες να παραμείνουν στον Νέστο, ενώ θα έπρεπε να εξασφαλιστεί και  επαρκής αεροπορική κάλυψη.
Αλλά είπαμε ο στόχος των Άγγλων δεν ήταν η επιτυχής άμυνα, αλλά η επιτυχής εισβολή.

 Η επιχείρηση «Λάμψη», (Operation Lustre), για την εσπευσμένη μεταφορά του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος, ξεκίνησε στις 2 Μαρτίου 1941, όταν κατέπλευσαν  στον Πειραιά 26 πλοία με στρατό και εφόδια.
Ακριβώς την επομένη, στις 3 Μαρτίου,  το σώμα στρατού του Λιστ πέρασε από τη Ρουμανία στη Βουλγαρία.
Οπότε, ήσαν εντελώς ψευδή αυτά που έγραψε ο Παπάγος  , ότι «εάν δεν προήλαυναν στη Βουλγαρία κανένας Βρετανός στρατιώτης δεν θα είχε πατήσει στην Ελλάδα».
Οι Γερμανοί μπήκαν στη Βουλγαρία μια μέρα μετά την άφιξη των πρώτων Βρετανών στην Ελλάδα.
Παράλληλα, ενώ ερχόντουσαν οι δυστυχισμένοι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί για να μας «βοηθήσουν» να νικήσουμε τον «Ναζισμό», στις 3 Μαρτίου 1941, που ήταν σημαδιακή μέρα, γιατί ήταν Καθαρή Δευτέρα, αναχώρησε από τον Πειραιά με τα αντιτορπιλικά  «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», ο ελληνικός χρυσός, που μεταφέρθηκε στην Κρήτη.
Η εντολή για την φόρτωση είχε δοθεί στα τέλη Φεβρουαρίου.
Τόσο σίγουροι ήσαν ο Βασιλιάς και ο Τσόρτσιλ  ότι, «με την βοήθεια του Θεού και την ευλογία της Παναγίας θα νικήσωμε»!

Από τον Πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία. Ο Επιτάφιος.

Η 9η Απριλίου ήταν η Μεγάλη Παρασκευή. Οι Έλληνες ψάλαμε την λειτουργία του Επιταφίου στο παρεκκλήσι της Ιερατικής Σχολής. Χοροστατούσε ο πατήρ Παναγιώτης . Όταν βγάλαμε τον επιτάφιο για περιφορά βρεθήκαμε μπροστά σε 10.000 Σέρβους. Όλο το Βελιγράδι ήταν εκεί. Και ήρθε να με αγκαλιάσει ο φίλος μου ι Γιάννης που είχε κατέβη από τη Βιέννη,

Αύριο η επέτειος της μάχης της Κόσαρε στο Κόσσοβο

ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ, 8 Απριλίου . Αύριο Τρίτη είναι η 20η επέτειος της μάχης του Κόσαρε στα σύνορα του Κοσσυφοπέδιου με την Αλβανία στην οποία σκοτώθηκαν 108 Σέρβοι στρατιώτες σε μια άνιση μάχη ενάντια στις δυνάμεις του ΟΥΤΣΕΚΑ και του τακτικού Αλβανικού στρατού που είχαν την υποστήριξη του ΝΑΤΟ από τον αέρα. Η μάχη της Κόσαρε στα σύνορα μεταξύ της τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας και Αλβανίας θεωρείται η μεγαλύτερη μάχη στην πρόσφατη σερβική ιστορία,. Περίπου 1.000 νέοι Σέρβων στρατιώτες υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους έναντι 5.000 - 6.000 Αλβανών και των «συμβούλων» που τους ακολουθούσαν. Η πλειοψηφία των Σέρβων στο Κόσαρε ήταν κληρωτοί 19 ή 20, ετών που υπηρετούσαν την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία τους.

Κινήσεις τακτικής

Ο Σαλβίνι στο Μιλάνο μάζεψε τους Φιλανδούς, τους Δανούς και την Αλτερνατίβα που δεν θέλουν να τους λένε «ακροδεξιούς». Η Ευρώπη της Κοινής Λογικής θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές.

Το φλύαρο ανακοινωθέν του Παπάγου της 8ης Απριλίου 1941. Οι Γερμανοί ουδέν επέτυχαν αλλά μπήκαν στην Θεσσαλονίκη. Και οι Σύμμαχοι άφαντοι.

ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ, Ανακοινωθέν 8 Απριλίου 1941 


Η πίεσις των γερμανικών δυνάμεων κατά του μετώπου της τοποθεσίας μας εξηκολούθησε και σήμερον ισχυρά. Ουδέν αποτέλεσμα επέτυχον. Αι από διημέρου σκληρώς αγωνιζόμεναι ολιγάριθμοι ελληνικαί δυνάμεις ματαίωσαν πασαν προσπάθειαν των επιτιθεμένων. 
Εις την κοιλάδα του Στρυμόνος, τα οχυρά Ρούπελ, Ούσίτα, Παλιουριώνες και Καρατάς, συνεργαζόμενα διά τών πυρών των, απετέλεσαν φράγμα όπερ ο έχθρός δεν κατώρθωσε να ύπερβή. Ιδιαιτέρως τά οχυρά Ροΰπελ και Ούσίτα ύπέστησαν άκλόνητα, τρίτην ήμέραν σήμερον, άπασαν την σφοδρότητα τών έχθρικών πυρών και τών δι' άρμάτων επιθέσεων.
 Αλεξιπτωτισταί ριφθέντες υπό του έχθροΰ εις τά νότια της τοποθεσίας έξεκαθαρίσθησαν. Έκ τούτων συνελήφθησαν αιχμάλωτοι περί τους έβδομήκοντα. Εις τό ύψίπεδον Νευροκοπίου ό άγων διεξήχθη σφοδρώς ού μόνον υπό τών οχυρών, άλλά και υπό τών έκτος τών οχυρών τμημάτων μας. 
Τά οχυρά μας άντέστησαν άποτελεσματικώτατα. Έν τούτων, τό όχυρόν Ντάσαβλι, καταληφθέν υπό του εχθρού, ανακατελήφθηκε αμέσως δι' αντεπιθέσεως. 
Τό όχυρόν Αϊσέ έδοκίμασε και σήμερον άκατάβλητον τό ίσχυρόν πυρ του εχθρού. Τά έκτος οχυρών τμήματά μας δι' άντεπιθέσεων άνακατέλαβον σημεία τινά της τοποθεσίας, έφ' ών κατώρθωσε νά θέση χείρα προσωρινώς ο εχθρός. 
Εις τό άριστερόν πλευρόν της τοποθεσίας μας τεθωρακισμένη γερμανική μεραρχία, είσχωρήσασα μέσω τοΰ νοτιοσλαβικοΰ έδάφους, κατώρθωσε νά φθάση χθες τήν έσπέραν εις τό ΰψος τών έλληνονοτιοσλαβικών συνόρων, καταλαβούσα τήν Δοϊράνην. 
Η μεραρχία αύτη σήμερον από της αύγής είσέβαλεν εις τό ήμέτερον έδαφος διά του ανατολικώς του Άξιου πεδινού διαδρόμου. Τά ελληνικά λίαν περιωρισμένα έλαφρά μηχανοκίνητα μέσα διεξήγαγον άνισον άγώνα κατά τών ποσοτικώς και ποιοτικώς άσυγκρίτως άνωτέρων μέσων του εχθρού.
Η προσπάθεια αύτη έπιβραδύνσεως του άντιπάλου παρετάθη έπί πολλάς ώρας, τελικώς όμως ό αντίπαλος έπέτυχε νά προωθηθη έπικινδύνως προς τήν κατεύθυνσιν της Θεσσαλονίκης, άποκόπτων τάς συγκοινωνίας τών έν Ανατολική Μακεδονία δυνάμεών μας μετά της λοιπής χώρας. 

Και ένα γράμμα από την Σμύρνη 

Ε. Χαλικιόπουλος, γενικό προξενείο της Ελλάδος στη Σμύρνη προς το υπουργείο των εξωτερικών Εν Σμύρνη, 8 Απριλίου 1941 
Έχω τήν τιμήν ν' αναφέρω υμίν ότι ο ενταύθα τύπος ουδέν άρθρον ή σχόλιον ανέγραψε σχετικό προς τήν κατά της χώρας ημών έπίθεσιν της Γερμανίας ούτε κατά τήν προχθεσινήν ουτε και κατά τήν χθεσινήν ήμέραν. Σήμερον μόνον ή εφημερίς Γενή Άσήρ έδημοσίευσεν άρθρον. Επι τη ευκαιρία ταύτη φέρω εις γνώσιν υμών ότι είναι διάχυτος ή δυσθυμία εις τά πρόσωπα του τουρκικού λαού διά την μή εξοδον της Τουρκίας παρά τό πλευρόν μας άπό της πρώτης ημέρας της καθ' ήμών απρόκλητου γερμανικής επιθέσεως.

ΣΚΟΠΙΑ 8 Απριλίου 1941

Οι «Μακεδόνες», του ΕΜΕΟ, υποδέχθηκαν τους Γερμανούς σαν Ελευθερωτές, από την καταπίεση αιώνων από την Ελληνική, Τούρκικη και Σερβική κατοχή με το σύνθημα ένας Λαός ένας Τσάρος .
Από τη φωτογραφία λείπουν οι «αυτονομιστές» που συνεδρίαζαν την ίδια ώρα στο Χάνι Γκάλιτς στα Σκόπια με πρόσκληση του Κομμουνιστή  Τράικο Ποπόφ και ενέκριναν ένα υπόμνημα προς τον Χίτλερ με το οποίο ζητούσαν η Μακεδονία να γίνει γερμανικό Προτεκτοράτο.