Επειδή υπάρχουν «φρέσκοι» αναγνώστες που δεν με παρακολουθούν και με ερωτούν για πράγματα που έχω γράψει από το 2015 επανέρχομαι και τους εξηγώ γιατί γράφω για την Αγκιά Θοφιά.
Λοιπόν, στα «ρωμέικα», η Αγία προφέρεται Αγία και η Σοφία προφέρεται Σοφία.
Οι Τούρκοι, έλεγαν την Αγία Σοφία , «AgiáΘοφιà», και ορισμένοι αγράμματοι τουρκόφωνοι τουρκομερίτες, το μετέφεραν και στην Ελλάδα.
Στα ελληνικά δεν υπάρχει καμιά Αγιά. Αγία υπάρχει.
Και, η προσφώνηση « μωρή ΚυραΣοφιά» ,υπήρχε στα «προσφυγικά», αλλά, προ της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως των κοριτσιών.
Άλλο η νοσταλγία της Πόλης και άλλο η νοσταλγία του Οθωμανισμού.
Η Ρωμιοσύνη δεν είναι τουρκόφωνη, ούτε τουρκόφρων.
Η «AgiáΘοφιà» δεν είναι ρομαντισμός αλλά, αγραμματοσύνη και τουρκολατρεία.
Και οι τηλεμαρκουτσάτοι και οι Ορίτζιναλ ακολουθησαν τον πλούσιο στο «AgiáΘοφιà» , και επειδή είναι πλούσιος και ισχυρός κανένας δεν του είπε, ότι η Αγία Σόφία, είναι Αγία Σοφία αλλά αντιθέτως σπεύδουν να επαναλάβουν όλοι εν χορώ ως τουρκόφωνοι , «AgiáΘοφιà».
ΥΓ. Αφερίμ
21/9/19
21 Σεπτεμβρίου 1944: Η Ελληνική 3η Ορεινή Ταξιαρχία με διοικητή τον Συνταγματάρχη Πεζικού Θρασύβουλο Τσακαλώτο κατέλαβε το Ρίμινι
Με το πρώτο φως της 21ης Σεπτεμβρίου 1944, το 2ο Τάγμα της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας , εξαπέλυσε θυελλώδη επίθεση κατά των θεσεων των Γερμανών, στο Ρίμινι. Στις 06.45 πμ, έφθασε στο ποταμό ΑΟΥΖΑ στο κέντρο της πόλης και εξουδετέρωσε τις εστίες αντίστασης που είχαν αφήσει οι Γερμανοί για κάλυψης της υποχώρησης τους.
Από τη θέση αυτή το Τάγμα ανέφερε την κατάσταση στην Ταξιαρχία και ο Διοικητής της Ταξιαρχίας διέταξε αμέσως το 3ο Τάγμα να προωθηθεί στο κέντρο της πόλης, από τη δυτική παρυφή που βρίσκονταν και κατέλαβε το δυτικό τμήμα της. Την 07.45 ώρα ο Δήμαρχος της πόλεως παρέδωσε την πόλη του ΡΙΜΙΝΙ στο 3ο Τάγμα με επίσημο πρωτόκολλο που συντάχθηκε στα Ελληνικά , Ιταλικά και Αγγλικά και ανεφερε:
«Εν Σάντα Μαρία σήμερον την 21ην Σεπτεμβρίου 1944 και ώραν 7.30 η κάτωθι επιτροπή αποτελούμενη εκ των Μπορτόνι Γκομπέριο ως Προέδρου, Μπορτόνι Ρομίλο και Ντέλ Πράτο Μπάντζιο ως μελών, απάντων μελών του αντιφασιστικού κόμματος απελευθερώσεως της Πόλεως, παρουσιασθέντες εις τας προπορευομένας δυνάμεις ήτοι εις τον Δ/την 3ου Λόχου 3ου Τάγ/τος Λοχαγόν Αποστολάκην Νικόλαον παραδίδομεν την πόλιν του Ρίμινι άνευ όρων εις τάς Ελληνικάς Δυνάμεις. Επαφίεται εν λευκώ η τήρησις της τάξεως και η προστασία του πληθυσμού. Εφ’ ω συνετάγη το παρόν εις την Ελληνικήν, Ιταλικήν και Αγγλικήν και υπογράφεται ως έπεται». Οι παραδίδοντες Μπορτόνι Γκομπέριο Μπορτόνι Ρομίλο Λοχαγός Ντέλ Πράτο Μπάντζιο .
Ο παραλαβών Νικόλαος Αποστολάκης
Έτσι από την 09:00 ώρα της 21ης Σεπτεμβρίου 1944 η Ελληνική σημαία κυμάτιζε στο Δημαρχείο και η πόλη του ΡΙΜΙΝΙ βρισκόταν στα χέρια της ΙΙΙης Ελληνικής Ταξιαρχίας.
Την 18.00 ώρα της ίδιας ημέρας στη πλατεία της πόλης του ΡΙΜΙΝΙ έγινε επίσημη τελετή και αποδόθηκαν τιμές στις πολεμικές σημαίες των 3 ταγμάτων της Ταξιαρχίας καθώς και στις σημαίες της Μεγάλης Βρετανίας και του Καναδά.
Οι απώλειες της 3ης Ορεινής ταξιαρχίας στην επιχείρηση κατάληψης του Ρίμινι, ήταν 6 αξιωματικοί και 72 οπλίτες νεκροί, 19 αξιωματικοί και 169 οπλίτες τραυματίες. Οι απώλειες αυτές αντιστοιχούσαν στο 10% περίπου της συνολικής δυνάμεως της. Το μέγεθος των απωλειών δείχνει την προσπάθεια που κατέβαλε η Ταξιαρχία.
Η ,(αριστερή), νομενκλατούρα που μισεί τους Ριμινίτες για τη συμβολή τους στην Νίκη της Πατρίδας κατά τα Δεκεμβριανά, δεν θέλει να θυμάται την ελληνική Δόξα, στο Ρίμινι.
Από τη θέση αυτή το Τάγμα ανέφερε την κατάσταση στην Ταξιαρχία και ο Διοικητής της Ταξιαρχίας διέταξε αμέσως το 3ο Τάγμα να προωθηθεί στο κέντρο της πόλης, από τη δυτική παρυφή που βρίσκονταν και κατέλαβε το δυτικό τμήμα της. Την 07.45 ώρα ο Δήμαρχος της πόλεως παρέδωσε την πόλη του ΡΙΜΙΝΙ στο 3ο Τάγμα με επίσημο πρωτόκολλο που συντάχθηκε στα Ελληνικά , Ιταλικά και Αγγλικά και ανεφερε:
«Εν Σάντα Μαρία σήμερον την 21ην Σεπτεμβρίου 1944 και ώραν 7.30 η κάτωθι επιτροπή αποτελούμενη εκ των Μπορτόνι Γκομπέριο ως Προέδρου, Μπορτόνι Ρομίλο και Ντέλ Πράτο Μπάντζιο ως μελών, απάντων μελών του αντιφασιστικού κόμματος απελευθερώσεως της Πόλεως, παρουσιασθέντες εις τας προπορευομένας δυνάμεις ήτοι εις τον Δ/την 3ου Λόχου 3ου Τάγ/τος Λοχαγόν Αποστολάκην Νικόλαον παραδίδομεν την πόλιν του Ρίμινι άνευ όρων εις τάς Ελληνικάς Δυνάμεις. Επαφίεται εν λευκώ η τήρησις της τάξεως και η προστασία του πληθυσμού. Εφ’ ω συνετάγη το παρόν εις την Ελληνικήν, Ιταλικήν και Αγγλικήν και υπογράφεται ως έπεται». Οι παραδίδοντες Μπορτόνι Γκομπέριο Μπορτόνι Ρομίλο Λοχαγός Ντέλ Πράτο Μπάντζιο .
Ο παραλαβών Νικόλαος Αποστολάκης
Την 18.00 ώρα της ίδιας ημέρας στη πλατεία της πόλης του ΡΙΜΙΝΙ έγινε επίσημη τελετή και αποδόθηκαν τιμές στις πολεμικές σημαίες των 3 ταγμάτων της Ταξιαρχίας καθώς και στις σημαίες της Μεγάλης Βρετανίας και του Καναδά.
Οι απώλειες της 3ης Ορεινής ταξιαρχίας στην επιχείρηση κατάληψης του Ρίμινι, ήταν 6 αξιωματικοί και 72 οπλίτες νεκροί, 19 αξιωματικοί και 169 οπλίτες τραυματίες. Οι απώλειες αυτές αντιστοιχούσαν στο 10% περίπου της συνολικής δυνάμεως της. Το μέγεθος των απωλειών δείχνει την προσπάθεια που κατέβαλε η Ταξιαρχία.
Η ,(αριστερή), νομενκλατούρα που μισεί τους Ριμινίτες για τη συμβολή τους στην Νίκη της Πατρίδας κατά τα Δεκεμβριανά, δεν θέλει να θυμάται την ελληνική Δόξα, στο Ρίμινι.
Πολύ κακό για να μην γίνει τίποτα
Στις 21 Σεπτεμβρίου 2011, η Τουρκία υπέγραψε συμφωνία με το ψευδοκράτος για την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά δεν θυμάμαι τότε, να έγινε και κανένα «Τζέρτζελο», είτε από τους δικούς μας Αξιοθρήνητους «Κουίσλιγκς», είτε τους Αγγλοπροσκυνημένους της Νικόζια.
ΟΙ Εθνομάρτυρες , Στέλιος Μαυρομμάτης ,Μιχαήλ Κουτσόφτας και Ανδρέας Παναγίδης
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1956, στην Κύπρο, οι πουστροεγγλέζοι απαγχόνισαν στις Κεντρικές φυλακές Λευκωσίας τους αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α , Στέλιο Μαυρομμάτη, (24), Μιχαήλ Κουτσόφτας(22) και Ανδρέας Παναγίδης (22 χρονών), που εδωσαν την ζωή τους για την Ενωση με την Ελλάδα.Τους έθαψαν στον περίβολο των Κεντρικών φυλακών, στο χώρο που αποκαλείται Φυλακισμένα Μνήματα.
Ο Μαυρομάτης συμμετείχε σε ανεπιτυχή επίθεση, στην οδό Αγίου Παύλου στον Άγιο Δομέτιο Λευκωσίας, από κοινού με τους Ανδρέα Παναγίδη και Μιχαήλ Κουτσόφτα, εναντίον δυο Βρετανών.
Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Μαζί τους συνελήφθη και ο Παρασκευάς Χοιροπούλης, που καταδικάστηκε σε ποινή ισόβιας καθείρξεως, λόγω του ότι ήταν ανήλικος.
Ο Μαυρομάτης αντιμετώπισε με τεράστιο ψυχικό σθένος την εκτέλεσή του.Όταν έφτασε στην αγχόνη, φώναξε στους παριστάμενους Άγγλους. «Σκοτώστε με, δεν σας φοβάμαι, είναι πολλοί πίσω μου που θα πάρουν το αίμα μου». Εκτελέστηκε με απαγχονισμό μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 21ης Σεπτεμβρίου 1956, μαζί με τους Ανδρέα Παναγίδη και Μιχαήλ Κουτσόφτα.
Μετά την εκτέλεση του, κατα διάρκεια ερευνών που διεξήγαγαν τα Αγγλικά στρατεύματα κατοχής στο πατρικό του σπίτι, η 27χρονη αδελφή του Μαρία, πυροβολήθηκε στη σπονδυλική στήλη και έζησε το υπόλοιπο του βίου της σε αναπηρική καρέκλα.
Στην τελευταία του επιστολή, την οποία απηύθυνε προς του γονείς και τα αδέλφια του έγραφε,
«Σεβαστοί μου γονείς, πολυαγαπημένες μου αδελφές και αδελφέ μου, Σας απευθύνω το τελευταίο μου γράμμα με την ελπίδα πως θα κατορθώσω να ρίξω λίγο βάλσαμο στην πονεμένη σας ψυχή. Τώρα που σας γράφω, ευρίσκομαι μέσα στο σκοτεινό κελί της φυλακής μου, περιμένοντας με θάρρος και υπομονή τον δήμιο ναρθή να με οδηγήσει στον τόπο της εκτελέσεως. Αισθάνομαι τον εαυτό μου ισχυρόν και γαλήνιον, γιατί έχω τον Χριστό μέσα μου και είμαι βέβαιος πως θα με βοηθήσει μέχρι τέλους. Η τελευταία μου επιθυμία που ζητώ από σας είναι: Να σταθήτε ψύχραιμοι μέχρι τέλους και να προσεύχεστε για μένα. Δεν θέλω ούτε μοιρολόγια ούτε θρήνους, παρά μόνο να ευχαριστείτε και να δοξάζετε το Θεό που με αγάπησε και θέλησε να με πάρει κοντά του. Θέλω να ξέρετε πως ο υιός και αδελφός σας πέθανε με το χαμόγελο στα χείλη, γιατί κράτησε μέχρι τέλους τον ιερόν όρκον που έδωσε να θυσιαστή χάριν της ελευθερίας της Κύπρου. Να είστε δε βέβαιοι πως γρήγορα θα ανατείλει το άστρον της Ελευθερίας και της δικαιοσύνης στο Νησί μας, τον ψυχρό δε και σκοτεινό χειμώνα των θλίψεων και δοκιμασιών θα επακολουθήσει η γλυκεία άνοιξης της γαλήνης και ευτυχίας. Θέλω να είστε υπερήφανοι γιατί ο υιός και αδελφός σας θυσιάστηκε για την κοινήν ελευθερία. Θυσιάστηκε γιατί θέλησε να χαρεί κι αυτός μαζί με όλους τους Έλληνες της Κύπρου το μεγαλύτερο δώρο που χάρισε ο Θεός στην ανθρωπότητα. Με αυτά, σεβαστοί μου γονείς και πολυαγαπημένες μου αδελφές και αδελφέ μου, κλείω το γράμμα μου και σας στέλνω τον τελευταίο θερμό μου ασπασμόν.
Σας γλυκοφιλώ
Ο υιός και αδελφός σας
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ».
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, που ως καταζητούμενος κρύβονταν στο σπίτι του Μαυρομάτη στο Λάρνακα κι αργότερα απαγχονίστηκε κι αυτός από τους Άγγλους, έγραψε στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 και αφιέρωσε στους Μαυρομάτη, Ανδρέα Παναγίδη και Μιχαήλ Κουτσόφτα, το ποίημα με τίτλο «Το τελευταίο Τρίο απαγχονισμού».
Γαλαξείδι - Εθνεγερσία 1821
του Κωνσταντίνου Ζέρβα
Μετά την καταστροφή, οι Γαλαξειδιώτες γύρισαν πάλι στην πόλη τους.
Πλοία δεν είχαν, τα μικρά τα είχαν κάψει οι Τούρκοι και τα μεγάλα τα πήραν μαζί τους. Αυτοί όμως δεν το έβαλαν κάτω, ξεκίνησαν να ναυπηγούν νέα σκαριά για να βοηθήσουν και πάλι στον ιερό αγώνα.
Έτσι 8 μήνες μήνες μετά την καταστροφή Μάιο του 1822 με υπόμνημα προς τον Άρειο Πάγο στα Σάλωνα βεβαιώνουν τον άσβεστο ζήλο και την προθυμία τους να συνεχίσουν τις υπηρεσίες και τις θυσίες τους στον αγώνα. …………………………. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΑΛΑΞΕΙΔΙΩΤΩΝ ΠΡΟΣ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ ΣΑΛΩΝΩΝ
"Σεβαστέ Άρειε Πάγε! Κοινώς απεφασίσαμεν δι' όλον τον Κορινθιακόν κόλπον να αρματώσωμεν 12 κομμάτια Καράβια και όπου τόσα μας απόμειναν μεγαλυτερα, και να τα πληρώσωμεν με τους αναγκαιούντας Πολεμικούς Ναύτας από την Πατρίδα μας, διά να ημπορέσωμεν με αυτά να εναντιωθώμεν των εχθρών, ου μόνο διαφθεντικώς, αλλά και βλαπτικώς (σημείωση συγγραφέα: όχι μόνον διά τας ανάγκας μας, αλλά και δι' επίθεσιν κατά των εχθρών). Εφόδια πολεμικά αναγκαιούντα εις την ενόπλησιν αυτών δεν έχομεν και μέλλει να τα ζητήσωμεν διά του Μινίστρου των Ναυτικών από την υπέρτατην Βουλήν. Γνωρίζομεν το χρέος μας, όπου είναι το μέσον μας ταύτα πάντα να γίνουν, αλλ' επειδή ευρισκόμεθα εις πόλεμον, όπου είναι ανάγκη τα τοιαύτα να εκτελούνται εν τάχει, διότι εις τοιαύτας περιστάσεις η αργοπορία επιφέρει ζημίας ου μικράς, δια τούτο αύριο συν Θεώ πέμπομεν εις Κόρινθον τον κ. Γεωργάκην Αλύκουρην, γράφοντας εις τον Μινίστρον του Ναυτικού τα δέοντα περί της ρυθείσης υποθέσεως. Παρακαλούμεν δε και την υμετέραν σεβασμιότητα να γράψητε όσον το δυνατόν τάχιστα εις Κόρινθον προς τον ρηθέντα Μινίστρον ή οθείν ανήκει, πληροφορώντας και παρακινώντας να κάμουν να μας δοθούν τα αναγκαιούντα διά την ενόπλησιν των ρηθέντων πλοίων. Τα πάντα σας τα διηγείται από στόματος ο παρ' ημών πεμπόμενος κύριος Λουκάς Σταυρόπουλος. Μένομεν με όλην την ευπείθειαν και σέβας. Εν Γαλαξιδίω τη αη Μαϊου1822
Οι Γαλαξιδιώται: 1)Λουκάς Αρβανίτης , 2)Γιάννης Μάληος, 3)Αναστάσιος Κατζούλης, 4)Γιαννάκης Χαρόπουλος, 5)Ηλίας Αναγ. Μωραϊτης, 6)Γεώργιος Δροσόπουλος, 7)Γεώργιος Μωραϊτης, 8)Αναγν. Μίχος, 9)Χαράλ. Μπακογεώργης, 10)Ανδρέας Λουκέρης, 11)Παναγ. Καμμένος, 12)Κωνστ. Δεδούσης, 13)Ηλίας Φούντας, 14)Μήτρος Κατζούλης, 15)Θανάσης Μωραϊτης, 16)Γεωργάκης Χαρδαβέλλας, 17)Αναγν. Καραλής, 18)Δημήτριος Κατζούλης (οι υπόλοιπες υπογραφές δυσανάγνωστες) ………………………….
Η απάντηση ήρθε 2 χρόνια μετά, από το Eκτελεστικό προς το υπουργείο πολέμου που διέτασσε, να δοθούν 7-8 κανόνια καραβίσια από το φρούριο της Ακροκορίνθου στους Γαλαξειδιώτες.
Η αναγέννηση του Γαλαξειδίου προκάλεσε την οργή των Τούρκων, οι οποίοι αποφάσισαν την πλήρη καταστροφή του το 1825. Αυτό έγινε με 2 επιθέσεις.
Η πρώτή έγινε από τον Κιουταχή , ο οποίος ήρθε στο Γαλαξίδι και έβαλε φωτιά.
Η δεύτερη έγινε τέλη Νοεμβρίου 1825 από τον ίδιο τον Ιμπραήμ, ο οποίος πήγε στο Γαλαξείδι και αφού έκαψε ότι είχε απομείνει πήρε 43 πλοία και πολλά γυναικόπαιδα που πούλησε για σκλάβους στη Μέση Ανατολή.
Μετά την καταστροφή αυτή, οι Γαλαξειδιώτες εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και έφυγαν για την Αίγινα κυρίως, καθώς και άλλα νησιά του Αιγαίου.
Από τότε στο Γαλαξείδι υπήρχε Τουρκική μοίρα στόλου, μη τυχόν και επανέλθουν οι Γαλαξειδιώτες. Η μοίρα αυτή καταστράφηκε στης 16 Σεπτέμβριου του 1827 στη Ναυμαχία που έγινε με τον Άγγλο φιλέλληνα Αστιγξ, και με ναυαρχίδα το ατμοκίνητο πλοίο "Καρτερία". Στη ναυμαχία εκείνη έδωσαν και πάλι το παρών οι Γαλαξειδιώτες με επικεφαλής τον πλοίαρχο Γεώργιο Αλήκουρην.
Αρχή του 1829 με τη σύσταση του νέου κράτους της Ελληνικής Πολιτείας με Κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια, οι Γαλαξειδιώτες επέστρεψαν στον τόπο τους και υπέβαλαν δυο αιτήματα προς την Πολιτεία.
Πρώτον να εκπροσωπηθούν με δικό τους πληρεξούσιο στην Δ’ εθνοσυνέλευση στο Άργος, και δεύτερο να γίνουν ξεχωριστή επαρχία.
Μόνο το πρώτο έγινε δεκτό και πληρεξούσιος του Γαλαξειδίου απεστάλη ο ναύαρχος Κωνσταντίνος Δεδούσης.
ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΕΔΟΥΣΗ ΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
"Προς τον εξοχώτατον Κυβερνήτην της Ελλάδος Πρώτοι, οίτινες ύψωσαν την σημαίαν του τιμίου Σταυρού κατά την Στερεάν Ελλάδα και άρπαξαν τα άρματα κατά του εχθρού και κατεπόρθησαν τα Σάλωνα, με ειδικά των κανόνια και πολεμοφόδια εστάθησαν οι Γαλαξιδιώται ταυτοχρόνως και οι γειτνιάζοντες Έλληνες, μιμούμενοι το παράδειγμά των, εσυνετέλεσαν και αυτοί εις την πτώσιν των Σαλώνων. Εις πολλάς σημαντικάς εκστατείας εις την Στερεά Ελλάδα, εις ποίαν με διακόσιους και εις ποίαν με τριακόσιους, πάντοτε παρευρέθησαν και ταυτοχρόνως επολιόρκησαν διά θαλάσσης με τα πλοία των τα φρούρια Επάχτου, Καστέλλια και Πάτρας, καθώς και τα εκεί ευρεθέντα εχθρικά πολεμικά πλοία, αλλά η πολιορκία των φρουρίων έγινε τόσον στενή, ώστε εβιάστηκαν οι Τούρκοι να συμφωνήσουν την παράδοσιν του Καστελλίου Επάχτου δια γρόσια χιλιάδες πενήντα, αλλά, παρά πάσαν ελπίδα, ανεφάνη ο Καπετάν πασάς με τον στόλον του εις τας Πάτρας και εμπόδισε την εκτέλεσιν της συμφωνίας, μάρτυρες ταύτης της πράξεως οι Λειβαδίτες και Σαλωνίτες. Σαράντα έξι πλοία πολεμικά διεύθυνεν ο Καπετάν πασάς εναντίον μας, φέροντας και στρατεύματα δι' απόβασιν. Δέκα οκτώ ώρας διήρκησεν η πεισματώδης μάχη, αλλ' η απόβασις των εχθρικών στρατευμάτων διά ξηράς μας εβίασεν να του αποχωρήσωμεν (γραπτέον παραχωρήσωμεν) την νίκην, διά να καταφθάσωμεν να φυλάξωμεν τις οικογενείας μας. Περίπου των εβδομήκοντα πλοίων, καράβια και τίνας μπρατζέρας, αφήσαμεν εις την διάκρισιν του εχθρού, εις τα οποία είχαμεν επιβιβάσει όλην μας την περιουσίαν, μείναντες γυμνοί και αφού κατέκαυσε την πόλιν μας και μερικά πλοία, ανεχώρησε με τα επίλοιπα, και ημείς, αμέσως επιστρέψαντες από τα όρη εις την πατρίδα μας, εστήσαμεν σκηνάς και κατασκευάσαμεν νέα πλοία, μπρατζέρες, αι οποίαι εχρησίμευσαν εις μετακόμισιν στρατευμάτων, πολεμοφόδια (γραπτέον πολεμεφοδίων) κι ετροφών, έως την έλευσιν της Εξοχότητός Της. Εις όλας αυτάς τα εκδουλεύσεις ξηράς τε και θαλάσσης δεν ελάβαμεν ούτε οβολόν από το έθνος, αλλά όλα εξ ιδίων μας. Εχρησίμευσαν, προσέτι, και εις μετακόμισιν φαμελιών εις ασφαλή μέρη, εις τας τόσας επιδρομάς και εφόδους, τας οποίας ο εχθρός έκαμεν αλληλοδιαδόχως εις εκείνα τα μέρη, διατηρούμενοι πάντοτε την ευταξίαν και την δικαιοσύνην εις τους αδελφούς μας χριστιανούς. Ο σατράπης της Αιγύπτου, δια να εμποδίση αυτά τα βοηθήματα των Ελλήνων και την μετακόμισιν των φαμελιών, έπεμψε μίαν μοίραν του στόλου του με στρατεύματα τακτικά και μας άρπαξε περίπου από σαράντα τρεις μπρατζέρες, τα μεν φορτωμένα με γεννήματα και ρούχα μας, τα δε εύκαιρα αιχμαλώτισε και γυναικόπαιδα. Εξοχώτατε! Αφού εκθέσαμε την αληθή εικόνα των εκδουλεύσεών μας και συμφορών μας παρακαλούμεν, αφού λάβη η σεβαστή Κυβέρνησις τας περί τούτων ανηκούσας πληροφορίας, προστρέχομεν προς τον ημών κοινόν πατέρα, τον Κυβερνήτην της Ελλάδος, να λάβη συμπάθειαν εις τόσους δυστυχείς πατέρας, χήρας και ορφανά, των οποίων οι άνδρες και γονείς απέθαναν ενδόξως εις τον ιερόν αγώνα ξηράς και θαλάσσης, να διατάξης να εξετασθώσιν οι λογαριασμοί μας των εξόδων, των εκδουλεύσεων και ζημιών μας, να λάβωμεν την ανήκουσαν αποζημίωσιν προς ανακούφισιν των δυστυχιών μας, ότι ο τόπος μας είναι ξηρός και άκαρπος μόνον τα πλοία ήταν τα μόνα μέσα της υπάρξεώς μας. Και, εν τοσούτω, με βαθύτατον σέβας υποσημιούμαι.
1829 Αυγούστου 4 εν Άργει Ο πληρεξούσιος Γαλαξειδίου Κωνσταντής Δεδούσης
Από αυτή την αναφορά βλέπουμε τις θυσίες αλλά και την ανάγκη για βοήθεια με αίτηση για αποζημίωσης για τις καταστροφές που είχαν πάθει κατά την διάρκεια του αγώνα. Και ενώ υπήρχε πρόθεση για βοήθεια του Γαλαξειδίου από τον Καπποδίστρια, με την έλευση των Βαυαρών το Γαλαξείδι έπεσε σε δυσμένεια. Αργότερα στην από το 21/6/1871 αίτηση του ο αγωνιστής Ιωάννης Καραλίβανος, μας αναφέρει ότι ο σάκος με τα έγγραφα διαφορών αγωνιστών, πετάχτηκε στη θάλασσα στην περιοχή του Μακρανικόλα.
Είχε είδη αποφασιστεί η αποζημίωση ναυτικών θυσιών να περιοριστεί μόνο στα τρία νησιά, Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά.
Και γι’ αυτό έπρεπε οι θυσίες του Γαλαξειδίου και των Γαλαξειδιωτών να παραμείνουν άγνωστες.
Μετά την καταστροφή, οι Γαλαξειδιώτες γύρισαν πάλι στην πόλη τους.
Πλοία δεν είχαν, τα μικρά τα είχαν κάψει οι Τούρκοι και τα μεγάλα τα πήραν μαζί τους. Αυτοί όμως δεν το έβαλαν κάτω, ξεκίνησαν να ναυπηγούν νέα σκαριά για να βοηθήσουν και πάλι στον ιερό αγώνα.
Έτσι 8 μήνες μήνες μετά την καταστροφή Μάιο του 1822 με υπόμνημα προς τον Άρειο Πάγο στα Σάλωνα βεβαιώνουν τον άσβεστο ζήλο και την προθυμία τους να συνεχίσουν τις υπηρεσίες και τις θυσίες τους στον αγώνα. …………………………. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΑΛΑΞΕΙΔΙΩΤΩΝ ΠΡΟΣ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ ΣΑΛΩΝΩΝ
"Σεβαστέ Άρειε Πάγε! Κοινώς απεφασίσαμεν δι' όλον τον Κορινθιακόν κόλπον να αρματώσωμεν 12 κομμάτια Καράβια και όπου τόσα μας απόμειναν μεγαλυτερα, και να τα πληρώσωμεν με τους αναγκαιούντας Πολεμικούς Ναύτας από την Πατρίδα μας, διά να ημπορέσωμεν με αυτά να εναντιωθώμεν των εχθρών, ου μόνο διαφθεντικώς, αλλά και βλαπτικώς (σημείωση συγγραφέα: όχι μόνον διά τας ανάγκας μας, αλλά και δι' επίθεσιν κατά των εχθρών). Εφόδια πολεμικά αναγκαιούντα εις την ενόπλησιν αυτών δεν έχομεν και μέλλει να τα ζητήσωμεν διά του Μινίστρου των Ναυτικών από την υπέρτατην Βουλήν. Γνωρίζομεν το χρέος μας, όπου είναι το μέσον μας ταύτα πάντα να γίνουν, αλλ' επειδή ευρισκόμεθα εις πόλεμον, όπου είναι ανάγκη τα τοιαύτα να εκτελούνται εν τάχει, διότι εις τοιαύτας περιστάσεις η αργοπορία επιφέρει ζημίας ου μικράς, δια τούτο αύριο συν Θεώ πέμπομεν εις Κόρινθον τον κ. Γεωργάκην Αλύκουρην, γράφοντας εις τον Μινίστρον του Ναυτικού τα δέοντα περί της ρυθείσης υποθέσεως. Παρακαλούμεν δε και την υμετέραν σεβασμιότητα να γράψητε όσον το δυνατόν τάχιστα εις Κόρινθον προς τον ρηθέντα Μινίστρον ή οθείν ανήκει, πληροφορώντας και παρακινώντας να κάμουν να μας δοθούν τα αναγκαιούντα διά την ενόπλησιν των ρηθέντων πλοίων. Τα πάντα σας τα διηγείται από στόματος ο παρ' ημών πεμπόμενος κύριος Λουκάς Σταυρόπουλος. Μένομεν με όλην την ευπείθειαν και σέβας. Εν Γαλαξιδίω τη αη Μαϊου1822
Οι Γαλαξιδιώται: 1)Λουκάς Αρβανίτης , 2)Γιάννης Μάληος, 3)Αναστάσιος Κατζούλης, 4)Γιαννάκης Χαρόπουλος, 5)Ηλίας Αναγ. Μωραϊτης, 6)Γεώργιος Δροσόπουλος, 7)Γεώργιος Μωραϊτης, 8)Αναγν. Μίχος, 9)Χαράλ. Μπακογεώργης, 10)Ανδρέας Λουκέρης, 11)Παναγ. Καμμένος, 12)Κωνστ. Δεδούσης, 13)Ηλίας Φούντας, 14)Μήτρος Κατζούλης, 15)Θανάσης Μωραϊτης, 16)Γεωργάκης Χαρδαβέλλας, 17)Αναγν. Καραλής, 18)Δημήτριος Κατζούλης (οι υπόλοιπες υπογραφές δυσανάγνωστες) ………………………….
Η απάντηση ήρθε 2 χρόνια μετά, από το Eκτελεστικό προς το υπουργείο πολέμου που διέτασσε, να δοθούν 7-8 κανόνια καραβίσια από το φρούριο της Ακροκορίνθου στους Γαλαξειδιώτες.
Η αναγέννηση του Γαλαξειδίου προκάλεσε την οργή των Τούρκων, οι οποίοι αποφάσισαν την πλήρη καταστροφή του το 1825. Αυτό έγινε με 2 επιθέσεις.
Η πρώτή έγινε από τον Κιουταχή , ο οποίος ήρθε στο Γαλαξίδι και έβαλε φωτιά.
Η δεύτερη έγινε τέλη Νοεμβρίου 1825 από τον ίδιο τον Ιμπραήμ, ο οποίος πήγε στο Γαλαξείδι και αφού έκαψε ότι είχε απομείνει πήρε 43 πλοία και πολλά γυναικόπαιδα που πούλησε για σκλάβους στη Μέση Ανατολή.
Μετά την καταστροφή αυτή, οι Γαλαξειδιώτες εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και έφυγαν για την Αίγινα κυρίως, καθώς και άλλα νησιά του Αιγαίου.
Από τότε στο Γαλαξείδι υπήρχε Τουρκική μοίρα στόλου, μη τυχόν και επανέλθουν οι Γαλαξειδιώτες. Η μοίρα αυτή καταστράφηκε στης 16 Σεπτέμβριου του 1827 στη Ναυμαχία που έγινε με τον Άγγλο φιλέλληνα Αστιγξ, και με ναυαρχίδα το ατμοκίνητο πλοίο "Καρτερία". Στη ναυμαχία εκείνη έδωσαν και πάλι το παρών οι Γαλαξειδιώτες με επικεφαλής τον πλοίαρχο Γεώργιο Αλήκουρην.
Αρχή του 1829 με τη σύσταση του νέου κράτους της Ελληνικής Πολιτείας με Κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια, οι Γαλαξειδιώτες επέστρεψαν στον τόπο τους και υπέβαλαν δυο αιτήματα προς την Πολιτεία.
Πρώτον να εκπροσωπηθούν με δικό τους πληρεξούσιο στην Δ’ εθνοσυνέλευση στο Άργος, και δεύτερο να γίνουν ξεχωριστή επαρχία.
Μόνο το πρώτο έγινε δεκτό και πληρεξούσιος του Γαλαξειδίου απεστάλη ο ναύαρχος Κωνσταντίνος Δεδούσης.
ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΕΔΟΥΣΗ ΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
"Προς τον εξοχώτατον Κυβερνήτην της Ελλάδος Πρώτοι, οίτινες ύψωσαν την σημαίαν του τιμίου Σταυρού κατά την Στερεάν Ελλάδα και άρπαξαν τα άρματα κατά του εχθρού και κατεπόρθησαν τα Σάλωνα, με ειδικά των κανόνια και πολεμοφόδια εστάθησαν οι Γαλαξιδιώται ταυτοχρόνως και οι γειτνιάζοντες Έλληνες, μιμούμενοι το παράδειγμά των, εσυνετέλεσαν και αυτοί εις την πτώσιν των Σαλώνων. Εις πολλάς σημαντικάς εκστατείας εις την Στερεά Ελλάδα, εις ποίαν με διακόσιους και εις ποίαν με τριακόσιους, πάντοτε παρευρέθησαν και ταυτοχρόνως επολιόρκησαν διά θαλάσσης με τα πλοία των τα φρούρια Επάχτου, Καστέλλια και Πάτρας, καθώς και τα εκεί ευρεθέντα εχθρικά πολεμικά πλοία, αλλά η πολιορκία των φρουρίων έγινε τόσον στενή, ώστε εβιάστηκαν οι Τούρκοι να συμφωνήσουν την παράδοσιν του Καστελλίου Επάχτου δια γρόσια χιλιάδες πενήντα, αλλά, παρά πάσαν ελπίδα, ανεφάνη ο Καπετάν πασάς με τον στόλον του εις τας Πάτρας και εμπόδισε την εκτέλεσιν της συμφωνίας, μάρτυρες ταύτης της πράξεως οι Λειβαδίτες και Σαλωνίτες. Σαράντα έξι πλοία πολεμικά διεύθυνεν ο Καπετάν πασάς εναντίον μας, φέροντας και στρατεύματα δι' απόβασιν. Δέκα οκτώ ώρας διήρκησεν η πεισματώδης μάχη, αλλ' η απόβασις των εχθρικών στρατευμάτων διά ξηράς μας εβίασεν να του αποχωρήσωμεν (γραπτέον παραχωρήσωμεν) την νίκην, διά να καταφθάσωμεν να φυλάξωμεν τις οικογενείας μας. Περίπου των εβδομήκοντα πλοίων, καράβια και τίνας μπρατζέρας, αφήσαμεν εις την διάκρισιν του εχθρού, εις τα οποία είχαμεν επιβιβάσει όλην μας την περιουσίαν, μείναντες γυμνοί και αφού κατέκαυσε την πόλιν μας και μερικά πλοία, ανεχώρησε με τα επίλοιπα, και ημείς, αμέσως επιστρέψαντες από τα όρη εις την πατρίδα μας, εστήσαμεν σκηνάς και κατασκευάσαμεν νέα πλοία, μπρατζέρες, αι οποίαι εχρησίμευσαν εις μετακόμισιν στρατευμάτων, πολεμοφόδια (γραπτέον πολεμεφοδίων) κι ετροφών, έως την έλευσιν της Εξοχότητός Της. Εις όλας αυτάς τα εκδουλεύσεις ξηράς τε και θαλάσσης δεν ελάβαμεν ούτε οβολόν από το έθνος, αλλά όλα εξ ιδίων μας. Εχρησίμευσαν, προσέτι, και εις μετακόμισιν φαμελιών εις ασφαλή μέρη, εις τας τόσας επιδρομάς και εφόδους, τας οποίας ο εχθρός έκαμεν αλληλοδιαδόχως εις εκείνα τα μέρη, διατηρούμενοι πάντοτε την ευταξίαν και την δικαιοσύνην εις τους αδελφούς μας χριστιανούς. Ο σατράπης της Αιγύπτου, δια να εμποδίση αυτά τα βοηθήματα των Ελλήνων και την μετακόμισιν των φαμελιών, έπεμψε μίαν μοίραν του στόλου του με στρατεύματα τακτικά και μας άρπαξε περίπου από σαράντα τρεις μπρατζέρες, τα μεν φορτωμένα με γεννήματα και ρούχα μας, τα δε εύκαιρα αιχμαλώτισε και γυναικόπαιδα. Εξοχώτατε! Αφού εκθέσαμε την αληθή εικόνα των εκδουλεύσεών μας και συμφορών μας παρακαλούμεν, αφού λάβη η σεβαστή Κυβέρνησις τας περί τούτων ανηκούσας πληροφορίας, προστρέχομεν προς τον ημών κοινόν πατέρα, τον Κυβερνήτην της Ελλάδος, να λάβη συμπάθειαν εις τόσους δυστυχείς πατέρας, χήρας και ορφανά, των οποίων οι άνδρες και γονείς απέθαναν ενδόξως εις τον ιερόν αγώνα ξηράς και θαλάσσης, να διατάξης να εξετασθώσιν οι λογαριασμοί μας των εξόδων, των εκδουλεύσεων και ζημιών μας, να λάβωμεν την ανήκουσαν αποζημίωσιν προς ανακούφισιν των δυστυχιών μας, ότι ο τόπος μας είναι ξηρός και άκαρπος μόνον τα πλοία ήταν τα μόνα μέσα της υπάρξεώς μας. Και, εν τοσούτω, με βαθύτατον σέβας υποσημιούμαι.
1829 Αυγούστου 4 εν Άργει Ο πληρεξούσιος Γαλαξειδίου Κωνσταντής Δεδούσης
Από αυτή την αναφορά βλέπουμε τις θυσίες αλλά και την ανάγκη για βοήθεια με αίτηση για αποζημίωσης για τις καταστροφές που είχαν πάθει κατά την διάρκεια του αγώνα. Και ενώ υπήρχε πρόθεση για βοήθεια του Γαλαξειδίου από τον Καπποδίστρια, με την έλευση των Βαυαρών το Γαλαξείδι έπεσε σε δυσμένεια. Αργότερα στην από το 21/6/1871 αίτηση του ο αγωνιστής Ιωάννης Καραλίβανος, μας αναφέρει ότι ο σάκος με τα έγγραφα διαφορών αγωνιστών, πετάχτηκε στη θάλασσα στην περιοχή του Μακρανικόλα.
Είχε είδη αποφασιστεί η αποζημίωση ναυτικών θυσιών να περιοριστεί μόνο στα τρία νησιά, Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά.
Και γι’ αυτό έπρεπε οι θυσίες του Γαλαξειδίου και των Γαλαξειδιωτών να παραμείνουν άγνωστες.
20/9/19
Αθώος ο χασισέμπορος Υπουργός του Ράμα
ΤΙΡΑΝΑ. Η «ανεξάρτητη» αλβανική δικαιοσύνη, από την οποία το Κράτος Δικαίου απομάκρυνε τους διαφθαρμένους δικαστές και άφησε μόνο τους αδέκαστους κομμουνιστές απέρριψε τις κατηγορίες κατά του μεγαλέμπορου ναρκωτικών και τεως υπουργού αστυνομίας Σαϊμίρ Ταχίρι και του επέβαλε τριετή φυλάκιση με αναστολή για κατάχρηση εξουσίας.
Στης 26 Οκτωβρίου το ετήσιο μνημόσυνο του εθνομάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα!
Η οικογένεια του εθνομάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα θα τελέσει το ετήσιο μνημόσυνο το Σάββατο 26 Οκτωβρίου στους Βουλιαράτες.
Το Γαλαξείδι στην Επανάσταση
του Κωνσταντίνου Ζέρβα
…..Οι Γαλαξειδιώτες την 26 Μαρτίου 1821 κήρυξαν την έναρξίν της συμμετοχής των, και κατά ξηρά και κατά θάλασσα εις των ιερό αγώνα του γένους. Έχοντας είδη έτοιμη την σφραγίδα ελευθερίας που έγραφε «ΣΦΡΑΓΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΓΑΛΑΞΙΔΙΟΥ 1821 ΜΑΡΤΙΟΥ 24».
Νωρίς το πρωί οι οπλαρχηγοί και οι πρόκριτοι έδωσαν όρκο πίστης για την ελευθερία της παρτίδας στον ναό του Αγίου Παντελεήμονα. Ο ναός αυτός «παλαιός βωμός χριστιανικής και εθνικής πίστης» προτιμήθηκε από τον Άγιο Νικόλαο που είχε χτιστεί πρόσφατα λίγα μέτρα μακρύτερα.
Μετά την ορκωμοσία των οπλαρχηγών και προκρίτων, οι Γαλαξειδιώτες μαζεύτηκαν στην εκκλησία του Ιωάννη του Προδρόμου, και αφού ορκίστηκαν πήραν τα όπλα. Χίλιοι τετρακόσιοι με αρχηγό τον Γιάννη Μητρόπουλο κινήθηκαν πεζοπορούντες αρχικώς προς την Αγία Ευθυμία, και εκεί αφού ενώθηκαν με τον Πανουργιά και τους 300 άνδρες του, κατευθυνθήκαν προς το κάστρο των Σαλώνων εις το οποίο είχαν εγκλεισθεί οπλισμένοι οι Τούρκοι τη πόλης για άμυνα. Την επομένη 27 Μαρτίου άρχισε η πολιορκία του κάστρου. Σώζεται έγγραφο οπού ορίζεται ο Καπετάν Γιάννης Μητρόπουλος αρχηγός της πολιορκίας με ημερομηνία 6 Απριλίου, τέσσερις μέρες πριν την παράδοση του κάστρου, είναι δε το μόνο σωζόμενο έγγραφο με την υπογραφή του Ησαΐα.
Το οποίο αναφέρει: «Δια την μεγάλην φιλογένειαν και αξιότητα όπου γνωρίσαμεν εις τον καπιτάν Γιάννη Μητρόπουλο του δίδομεν το χάρισμα να εξοπλίζει εις όλα τα ταμπούρια και να τον υποτάσσονται όλοι οι στρατιώτοι να ακολουθούν το ορδινόν του και όποιος παρακούσει έχει να πεδεύονται, και υπογραφόμεν όλοι η έφοροι. Τη 6 Απριλίου 1821 Ο Σαλώνων Ησαΐας Οικονόμος αδελφός Λογοθέτης αδελφός Γαζής αδελφός»
10 Απριλίου ,ανήμερα Πάσχα το Κάστρο των Σαλώνων,παραδόθηκε και η νίκη αυτή χαιρετίστηκε από το Πανελλήνιο γιατί αυτό ήταν το πρώτο τουρκικό οχυρό που κατέλαβαν οι Έλληνες. Στη συνέχεια του ιερού αγώνα οι Γαλαξειδιώτες μαζί με τον επίσκοπο Ησαΐα εμφανίζονται στο πλευρό του Αθανάσιου Διάκου στην Αλαμάνα. Εκεί από το βιβλίο του Δ. Παπακωνσταντίνου ,«Ο παραμερισμένος Εθνεγέρτης Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας» έχουμε τη μαρτυρία του αγωνιστή Χαλάτση Θανάση ότι ο Ησαΐας πολέμησε και σκοτώθηκε στην Αλαμάνα, 23 Απριλίου 1821, οπού τα πόστα είχαν μοιρασθεί ως εξής.
Απάνω στο γιοφύρι πιάσανε οι Γαλαξειδιώτες, δεξιότερα οι Δεσφινιώτες, και δεξιότερα οι Σαλωνίτες. Ο Ιωάννης Μητρόπουλος στην μάχη αυτή απέκοψε δια σπάθης την κεφαλήν του Μήτρου Μασαβέτα για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων.
4 Μαΐου , η μάχη της Γραβιάς
Μετά την Αλαμάνα , 117 Έλληνες κλείστηκαν στο χάνι τη Γραβιάς. Στη μάχη αυτή πήραν μέρος 33 Γαλαξειδιώτες με τα ναυτικά τρομπόνια τους, και μεταξύ αυτών ο οπλαρχηγός Ι. Μητρόπουλος, και ο Νικόλαος Κύρκος, που έγραψαν άλλη μια σελίδα δόξας στην ελληνική ιστορία.
Ο Κωνσταντίνος Σάθας αναφέρει για 52 Γαλαξειδιώτες, πρέπει δε να αναφέρουμε ότι οι αγωνιστές καταγράφηκαν σύμφωνα με την καταγωγή τους και όχι με ποιο σώμα πολέμησαν, ακόμα και γαμπροί Γαλαξειδιώτες δεν αναφέρθηκαν στον κατάλογο των αγωνιστών ως Γαλαξειδιώτες. Εις το ιστορικό και θεατρικό έργο «Χάνι της Γραβιάς» ο συγγραφέας και ιστορικός Τάκης Λαπάς αναφέρει ότι «ο Γαλαξειδιώτης οπλαρχηγός, καπετάνιος των Γαλαξειδιωτών, γύρω στα σαράντα ομορφοντυμένος , Ιωάννης Μητρόπουλος διέκρινε κατά την επίθεση των Τούρκων, επερχόμενων έφιππον τον τραυμάτισαντα και συλλαβόντα τον Διάκο εις την Αλαμάνα Τούρκο Χαλήλ – Μπέη του Ζητουνίου τον οποίο εξεχώρισε, επυροβόλησε κατ’ ευθείαν και εφόνευσε.»
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ενθουσιασθείς από την επιτυχία αυτή όρμησε, αγκάλιασε τον Μητρόπουλο και τον φίλησε λέγοντας , « να μας ζήσεις Μητρόπουλε τέτοιο ξεπλέρωμα, μήτε ο συγχωρεμένος ο Διάκος δεν θα το καρτέραγε».
Μετά την ηρωική έξοδο από το χάνι της Γραβιάς, οι Γαλαξειδιώτες ενωμένοι και ενθουσιώδεις κινήθηκαν προς την Ναύπακτο την οποία και πολιόρκησαν. Πριν αναχωρήσουν οι Γαλαξειδιώτες εξέλεξαν επιτροπή από δέκα πρόκριτους τους οποίους ονόμασαν έφορους για να κατευθύνουν των αγώνα.
Τα ονόματα τους είναι τα παρακάτω: Μήτρος Κατσούλης Πανάγος Λογοθέτης Παπαπέτρου Σπύρος Γεώργιος κ΄ Αθανάσιος Μωραΐτης Κωνσταντίνος Κινινής Λουκάς κ΄ Αναγνώστης Μίχος Ηλίας Φούντας Κωνσταντίνος Παπαγεώργης
Τη 14 Μάιου 1821, οι πρόκριτοι του Γαλαξειδίου ανακήρυξαν τον οπλαρχηγό Ιωάννη Μητρόπουλο πρώτο σε στεριά και θάλασσα. Η δήλωση έχει ως εξής. Δηλωση «των προκριτων Γαλαξειδίου» «Γαλαξείδι 14 Μαιου 1821 Δηλοποιούμεν ημείς κοινώς, όλη ή πολιτεία μας, μικροί και μεγάλοι, ότι τον καπετάν Ιωάννη Μητρόπουλον, όπου κινιέται,
σε κάθε δουλειάν – όσον στεριάς, όσον και της θαλάσσης – δια τον πόλεμον όπως πρώτος όπου συντρέχουν, υποσχόμεθα και ημείς να τον έχουμεν ως ένα πρώτον και εις κάθε δουλείαν της πολιτείας μας να είναι αυτός μέσα, και εις κάθε καιρόν να λαμβάνη εκείνο όπου το ακαρτερεί, και ούτος εδόσαμεν το παρόν μας δια ησυχίαν του. Μήτρος Κατζούλης, βεκίλης Αναγνώστης Μίχος Σπύρος Παπαπέτρου Κωνσταντής Παπαγιώργης Λουκάς Αρβανιτόπουλος Ανδρέας ……………… Γιωργής Μωραϊτης Λουκάς Μίχος Θανάσης Λουκέρης Ηλίας Φούντας
Παράλληλα όμως με την παρουσία των Γαλαξιδιωτών στους αγώνες της ξηράς την 26 Μαρτίου 1821 ύψωσαν την τοπική επαναστατική σημαία και απέπλευσαν με ολόκληρο το στόλο προς Ναύπακτο και Πάτρα για να αποκόψουν την επικοινωνία των Τούρκων της Στερεάς με την Πελοπόννησο.
Την 21 Μαΐου 1821 ο ενωμένος ελληνικός στόλος από 20 πλοία, 9 Γαλαξειδιώτικα, 5 των Υδραίων, 5 των Σπετσών, και 1 από την Κεφαλλονιά απέκλεισαν την Ναύπακτο την οποία ήδη πολιορκούσαν από ξηράς.
Οι έφοροι που διεύθυναν και συντόνιζαν τον αγώνα διορίσαν αρχηγό του στόλου τον ναύαρχο Κωνσταντίνο Δεδούση. Αναφέρεται χαρακτηριστικά μέσα στο έγγραφο, «Προσέτι με τούτο μας το γράμμα τον αποκατασταίνομεν ναύαρχον είς όλα τα πλοία της πόλεως μας, μικρά και μεγάλα δια να υπέχει τον διορισμόν του και παραγγελίαν του, η οποία μέλλει να είναι απαράβατος εις τρόπον ώστε όποιος αποδειχθή παραβάτης να παιδεύεται νομίμως και από αυτόν και από τον τόπο μας. Και ταύτην την εξουσίαν του την εδώσαμεν έξ αιτίας, οπου τον εγνωρίσαμεν από άλλας προτητερινάς πράξεις τίμιον και άξιον. Δια βραβείον της τοιαύτης εκδουλεύσεως να λάβη, εν καιρώ της αποκαταστάσεως της ελευθερίας, από το γένος ότι κριθή εύλογον ως εκείνο οπού του τυχαίνει».
Ατυχώς η σύμπραξη των δυο στόλων γαλαξειδιώτικου και νήσων δεν κράτησε πάρα μόνο 20 ημέρες. Την 11 Ιουνίου 1821 ανέχωρησαν αιφνιδίως τα πλοία των Υδραίων και Σπετσιωτών, η βιασύνη τους ήταν τέτοια που δεν προλάβαν να ειδοποιήσουν την Μπουμπουλίνα να τους ακολουθήσει, η οποία βρισκόταν στο Αίγιο με το πλοίο της Αγαμέμνων.
Την προηγούμενη μέρα 10 Ιουνίου 1821 αποφασίστηκε έπειτα και από έγγραφη προσταγή των προκρίτων της Ύδρας να πυρπολήσουν τον τούρκικο στόλο που ήταν στην Ναύπακτο.
Ο Γαλαξειδιώτης καραβοκύρης Χαράλαμπος Μπακογιώργης έδωσε πρόθυμος το βρίκη του Άγιος Σπυρίδων, τεχνίτης ανέλαβε ο σπετσιώτης Γεώργιος Μυριαλής, και ο γενναίος ναυτικός που θα πηδαλιουχούσε προσφέρθηκε ο Γεώργιος Ανεμογιάννης - Παξινός από τους Παξούς.
Η απόπειρα αυτή απέτυχε και ο γενναίος Παξινός συνελήφθη και θανατώθει με φρικτό θάνατο δι’ οβελισμού επί πυράς και ανερτήθει επί πολλές μέρες για εκφοβισμό των Ελλήνων.
(συνεχίζεται)
…..Οι Γαλαξειδιώτες την 26 Μαρτίου 1821 κήρυξαν την έναρξίν της συμμετοχής των, και κατά ξηρά και κατά θάλασσα εις των ιερό αγώνα του γένους. Έχοντας είδη έτοιμη την σφραγίδα ελευθερίας που έγραφε «ΣΦΡΑΓΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΓΑΛΑΞΙΔΙΟΥ 1821 ΜΑΡΤΙΟΥ 24».
Νωρίς το πρωί οι οπλαρχηγοί και οι πρόκριτοι έδωσαν όρκο πίστης για την ελευθερία της παρτίδας στον ναό του Αγίου Παντελεήμονα. Ο ναός αυτός «παλαιός βωμός χριστιανικής και εθνικής πίστης» προτιμήθηκε από τον Άγιο Νικόλαο που είχε χτιστεί πρόσφατα λίγα μέτρα μακρύτερα.
Μετά την ορκωμοσία των οπλαρχηγών και προκρίτων, οι Γαλαξειδιώτες μαζεύτηκαν στην εκκλησία του Ιωάννη του Προδρόμου, και αφού ορκίστηκαν πήραν τα όπλα. Χίλιοι τετρακόσιοι με αρχηγό τον Γιάννη Μητρόπουλο κινήθηκαν πεζοπορούντες αρχικώς προς την Αγία Ευθυμία, και εκεί αφού ενώθηκαν με τον Πανουργιά και τους 300 άνδρες του, κατευθυνθήκαν προς το κάστρο των Σαλώνων εις το οποίο είχαν εγκλεισθεί οπλισμένοι οι Τούρκοι τη πόλης για άμυνα. Την επομένη 27 Μαρτίου άρχισε η πολιορκία του κάστρου. Σώζεται έγγραφο οπού ορίζεται ο Καπετάν Γιάννης Μητρόπουλος αρχηγός της πολιορκίας με ημερομηνία 6 Απριλίου, τέσσερις μέρες πριν την παράδοση του κάστρου, είναι δε το μόνο σωζόμενο έγγραφο με την υπογραφή του Ησαΐα.
Το οποίο αναφέρει: «Δια την μεγάλην φιλογένειαν και αξιότητα όπου γνωρίσαμεν εις τον καπιτάν Γιάννη Μητρόπουλο του δίδομεν το χάρισμα να εξοπλίζει εις όλα τα ταμπούρια και να τον υποτάσσονται όλοι οι στρατιώτοι να ακολουθούν το ορδινόν του και όποιος παρακούσει έχει να πεδεύονται, και υπογραφόμεν όλοι η έφοροι. Τη 6 Απριλίου 1821 Ο Σαλώνων Ησαΐας Οικονόμος αδελφός Λογοθέτης αδελφός Γαζής αδελφός»
10 Απριλίου ,ανήμερα Πάσχα το Κάστρο των Σαλώνων,παραδόθηκε και η νίκη αυτή χαιρετίστηκε από το Πανελλήνιο γιατί αυτό ήταν το πρώτο τουρκικό οχυρό που κατέλαβαν οι Έλληνες. Στη συνέχεια του ιερού αγώνα οι Γαλαξειδιώτες μαζί με τον επίσκοπο Ησαΐα εμφανίζονται στο πλευρό του Αθανάσιου Διάκου στην Αλαμάνα. Εκεί από το βιβλίο του Δ. Παπακωνσταντίνου ,«Ο παραμερισμένος Εθνεγέρτης Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας» έχουμε τη μαρτυρία του αγωνιστή Χαλάτση Θανάση ότι ο Ησαΐας πολέμησε και σκοτώθηκε στην Αλαμάνα, 23 Απριλίου 1821, οπού τα πόστα είχαν μοιρασθεί ως εξής.
Απάνω στο γιοφύρι πιάσανε οι Γαλαξειδιώτες, δεξιότερα οι Δεσφινιώτες, και δεξιότερα οι Σαλωνίτες. Ο Ιωάννης Μητρόπουλος στην μάχη αυτή απέκοψε δια σπάθης την κεφαλήν του Μήτρου Μασαβέτα για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων.
4 Μαΐου , η μάχη της Γραβιάς
Μετά την Αλαμάνα , 117 Έλληνες κλείστηκαν στο χάνι τη Γραβιάς. Στη μάχη αυτή πήραν μέρος 33 Γαλαξειδιώτες με τα ναυτικά τρομπόνια τους, και μεταξύ αυτών ο οπλαρχηγός Ι. Μητρόπουλος, και ο Νικόλαος Κύρκος, που έγραψαν άλλη μια σελίδα δόξας στην ελληνική ιστορία.
Ο Κωνσταντίνος Σάθας αναφέρει για 52 Γαλαξειδιώτες, πρέπει δε να αναφέρουμε ότι οι αγωνιστές καταγράφηκαν σύμφωνα με την καταγωγή τους και όχι με ποιο σώμα πολέμησαν, ακόμα και γαμπροί Γαλαξειδιώτες δεν αναφέρθηκαν στον κατάλογο των αγωνιστών ως Γαλαξειδιώτες. Εις το ιστορικό και θεατρικό έργο «Χάνι της Γραβιάς» ο συγγραφέας και ιστορικός Τάκης Λαπάς αναφέρει ότι «ο Γαλαξειδιώτης οπλαρχηγός, καπετάνιος των Γαλαξειδιωτών, γύρω στα σαράντα ομορφοντυμένος , Ιωάννης Μητρόπουλος διέκρινε κατά την επίθεση των Τούρκων, επερχόμενων έφιππον τον τραυμάτισαντα και συλλαβόντα τον Διάκο εις την Αλαμάνα Τούρκο Χαλήλ – Μπέη του Ζητουνίου τον οποίο εξεχώρισε, επυροβόλησε κατ’ ευθείαν και εφόνευσε.»
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ενθουσιασθείς από την επιτυχία αυτή όρμησε, αγκάλιασε τον Μητρόπουλο και τον φίλησε λέγοντας , « να μας ζήσεις Μητρόπουλε τέτοιο ξεπλέρωμα, μήτε ο συγχωρεμένος ο Διάκος δεν θα το καρτέραγε».
Μετά την ηρωική έξοδο από το χάνι της Γραβιάς, οι Γαλαξειδιώτες ενωμένοι και ενθουσιώδεις κινήθηκαν προς την Ναύπακτο την οποία και πολιόρκησαν. Πριν αναχωρήσουν οι Γαλαξειδιώτες εξέλεξαν επιτροπή από δέκα πρόκριτους τους οποίους ονόμασαν έφορους για να κατευθύνουν των αγώνα.
Τα ονόματα τους είναι τα παρακάτω: Μήτρος Κατσούλης Πανάγος Λογοθέτης Παπαπέτρου Σπύρος Γεώργιος κ΄ Αθανάσιος Μωραΐτης Κωνσταντίνος Κινινής Λουκάς κ΄ Αναγνώστης Μίχος Ηλίας Φούντας Κωνσταντίνος Παπαγεώργης
Τη 14 Μάιου 1821, οι πρόκριτοι του Γαλαξειδίου ανακήρυξαν τον οπλαρχηγό Ιωάννη Μητρόπουλο πρώτο σε στεριά και θάλασσα. Η δήλωση έχει ως εξής. Δηλωση «των προκριτων Γαλαξειδίου» «Γαλαξείδι 14 Μαιου 1821 Δηλοποιούμεν ημείς κοινώς, όλη ή πολιτεία μας, μικροί και μεγάλοι, ότι τον καπετάν Ιωάννη Μητρόπουλον, όπου κινιέται,
σε κάθε δουλειάν – όσον στεριάς, όσον και της θαλάσσης – δια τον πόλεμον όπως πρώτος όπου συντρέχουν, υποσχόμεθα και ημείς να τον έχουμεν ως ένα πρώτον και εις κάθε δουλείαν της πολιτείας μας να είναι αυτός μέσα, και εις κάθε καιρόν να λαμβάνη εκείνο όπου το ακαρτερεί, και ούτος εδόσαμεν το παρόν μας δια ησυχίαν του. Μήτρος Κατζούλης, βεκίλης Αναγνώστης Μίχος Σπύρος Παπαπέτρου Κωνσταντής Παπαγιώργης Λουκάς Αρβανιτόπουλος Ανδρέας ……………… Γιωργής Μωραϊτης Λουκάς Μίχος Θανάσης Λουκέρης Ηλίας Φούντας
Παράλληλα όμως με την παρουσία των Γαλαξιδιωτών στους αγώνες της ξηράς την 26 Μαρτίου 1821 ύψωσαν την τοπική επαναστατική σημαία και απέπλευσαν με ολόκληρο το στόλο προς Ναύπακτο και Πάτρα για να αποκόψουν την επικοινωνία των Τούρκων της Στερεάς με την Πελοπόννησο.
Την 21 Μαΐου 1821 ο ενωμένος ελληνικός στόλος από 20 πλοία, 9 Γαλαξειδιώτικα, 5 των Υδραίων, 5 των Σπετσών, και 1 από την Κεφαλλονιά απέκλεισαν την Ναύπακτο την οποία ήδη πολιορκούσαν από ξηράς.
Οι έφοροι που διεύθυναν και συντόνιζαν τον αγώνα διορίσαν αρχηγό του στόλου τον ναύαρχο Κωνσταντίνο Δεδούση. Αναφέρεται χαρακτηριστικά μέσα στο έγγραφο, «Προσέτι με τούτο μας το γράμμα τον αποκατασταίνομεν ναύαρχον είς όλα τα πλοία της πόλεως μας, μικρά και μεγάλα δια να υπέχει τον διορισμόν του και παραγγελίαν του, η οποία μέλλει να είναι απαράβατος εις τρόπον ώστε όποιος αποδειχθή παραβάτης να παιδεύεται νομίμως και από αυτόν και από τον τόπο μας. Και ταύτην την εξουσίαν του την εδώσαμεν έξ αιτίας, οπου τον εγνωρίσαμεν από άλλας προτητερινάς πράξεις τίμιον και άξιον. Δια βραβείον της τοιαύτης εκδουλεύσεως να λάβη, εν καιρώ της αποκαταστάσεως της ελευθερίας, από το γένος ότι κριθή εύλογον ως εκείνο οπού του τυχαίνει».
Ατυχώς η σύμπραξη των δυο στόλων γαλαξειδιώτικου και νήσων δεν κράτησε πάρα μόνο 20 ημέρες. Την 11 Ιουνίου 1821 ανέχωρησαν αιφνιδίως τα πλοία των Υδραίων και Σπετσιωτών, η βιασύνη τους ήταν τέτοια που δεν προλάβαν να ειδοποιήσουν την Μπουμπουλίνα να τους ακολουθήσει, η οποία βρισκόταν στο Αίγιο με το πλοίο της Αγαμέμνων.
Την προηγούμενη μέρα 10 Ιουνίου 1821 αποφασίστηκε έπειτα και από έγγραφη προσταγή των προκρίτων της Ύδρας να πυρπολήσουν τον τούρκικο στόλο που ήταν στην Ναύπακτο.
Ο Γαλαξειδιώτης καραβοκύρης Χαράλαμπος Μπακογιώργης έδωσε πρόθυμος το βρίκη του Άγιος Σπυρίδων, τεχνίτης ανέλαβε ο σπετσιώτης Γεώργιος Μυριαλής, και ο γενναίος ναυτικός που θα πηδαλιουχούσε προσφέρθηκε ο Γεώργιος Ανεμογιάννης - Παξινός από τους Παξούς.
Η απόπειρα αυτή απέτυχε και ο γενναίος Παξινός συνελήφθη και θανατώθει με φρικτό θάνατο δι’ οβελισμού επί πυράς και ανερτήθει επί πολλές μέρες για εκφοβισμό των Ελλήνων.
(συνεχίζεται)
Σαν σήμερα ο Κώστας Περρίκος και η ΠΕΑΝ ανατίναξαν την ΕΣΠΟ στην Κατεχόμενη Αθήνα
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, στην Κατεχόμενη Αθήνα, η ΠΕΑΝ, (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζομένων Νέων), ανατίναξε τα γραφεία της ΕΣΠΟ , (Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση) στη διασταύρωση της οδού Πατησίων με τη Γλάδστωνος. Η ανατίναξη έγινε στις 12 το μεσημέρι. Σκοτώθηκαν πολλά μέλη της ΕΣΠΟ, μεταξύ τους και ο αρχηγός της, Στεροδήμος.
Η καταστροφή υπήρξε ολοκληρωτική.
Η βόμβα, δέκα οκάδες δυναμίτιδα, μεταφέρθηκε από το σπίτι της Ιουλίας Μπίμπα στο Κουκάκι ώς την πλατεία Κάνιγγος, από την ίδια και τον Μυτιληναίο, σε μια πάνινη τσάντα για ψώνια, σκεπασμένη με χόρτα.
Στην επιχείρηση μετείχαν οι Περρίκος, Μυτιληναίος, Μπίμπα, Μούρτος, και οι φοιτητές Μιχαηλίδης (Χημείας), Σπύρος Γαλάτης (Νομικής), Νίκος Λάζαρης (Νομικής), Σπύρος Στανωτάς (ΑΣΟΕΕ).
Ο Κώστας Περρίκος εξασφάλισε εκρηκτικές ύλες από έργα οδοποιίας.
(Η πηγή των εκρηκτικών δεν ήταν οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, με τις οποίες η ΠΕΑΝ δεν διατηρούσε επαφή).
Η ενέργεια της ΠΕΑΝ προκάλεσε μείζονα πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα στην Ελλάδα της Κατοχής. Το ηθικό του χειμαζόμενου λαού τονώθηκε.
Οι συμμαχικοί ραδιοσταθμοί ύμνησαν την επιχείρηση, που άλλωστε αποτελούσε το μεγαλύτερο έως τότε σαμποτάζ σε πόλη της κατεχόμενης Ευρώπης.
Μόνη παραφωνία, η αποκήρυξη του σαμποτάζ από το ΕΑΜ, που το χαρακτήρισε ως «προβοκάτσια της Γκεστάπο», ενώ αποκάλεσε την ΠΕΑΝ «αντεθνική οργάνωση».
Οι Κομμουνιστές που ανησυχούσαν φρόντισαν στην συνέχεια να καταδοθεί η ΠΕΑΝ και ο Κώστας Περρίκος στους Γερμανούς.
Η βόμβα, δέκα οκάδες δυναμίτιδα, μεταφέρθηκε από το σπίτι της Ιουλίας Μπίμπα στο Κουκάκι ώς την πλατεία Κάνιγγος, από την ίδια και τον Μυτιληναίο, σε μια πάνινη τσάντα για ψώνια, σκεπασμένη με χόρτα.
Στην επιχείρηση μετείχαν οι Περρίκος, Μυτιληναίος, Μπίμπα, Μούρτος, και οι φοιτητές Μιχαηλίδης (Χημείας), Σπύρος Γαλάτης (Νομικής), Νίκος Λάζαρης (Νομικής), Σπύρος Στανωτάς (ΑΣΟΕΕ).
Ο Κώστας Περρίκος εξασφάλισε εκρηκτικές ύλες από έργα οδοποιίας.
(Η πηγή των εκρηκτικών δεν ήταν οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, με τις οποίες η ΠΕΑΝ δεν διατηρούσε επαφή).
Η ενέργεια της ΠΕΑΝ προκάλεσε μείζονα πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα στην Ελλάδα της Κατοχής. Το ηθικό του χειμαζόμενου λαού τονώθηκε.
Οι συμμαχικοί ραδιοσταθμοί ύμνησαν την επιχείρηση, που άλλωστε αποτελούσε το μεγαλύτερο έως τότε σαμποτάζ σε πόλη της κατεχόμενης Ευρώπης.
Μόνη παραφωνία, η αποκήρυξη του σαμποτάζ από το ΕΑΜ, που το χαρακτήρισε ως «προβοκάτσια της Γκεστάπο», ενώ αποκάλεσε την ΠΕΑΝ «αντεθνική οργάνωση».
Οι Κομμουνιστές που ανησυχούσαν φρόντισαν στην συνέχεια να καταδοθεί η ΠΕΑΝ και ο Κώστας Περρίκος στους Γερμανούς.
19/9/19
Οι μεγάλες δουλειές του Μιλο
Η αμερικανικές Αρχές βρήκαν και κατέσχεσαν σε πλοίο με σημαία Μαυροβουνίου, που φόρτωνε στη Φιλαδέλφεια, και το οποία ερχόταν στην Ευρώπη, 20 τόνους Κοκαΐνης, που ήταν συσκευασμένα σε κοντέινερ με κρασί, λαχανικά, και φρούτα, και άλλα προϊόντα που προορίζονταν για την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία.
Η χονδρική αξία της Κοκαΐνης ήταν 1,1 δις δολάρια.
H Μανδάμ Ανάπτυξις δεν θα περάσει φέτος /Ανησυχούν οι μυαλοπώληδες και οι χαζοί τηλε-καταναλωτές που αγαπούν τον μουσουλμάνο «πλησίον».
Η «Φεντ» υπό την πίεση του Τραμπ μείωσε το βασικό της επιτόκιο, κατά ένα τέταρτο της μονάδας, (0,25%), στο 1,75-2,00% και αύξησε την πρόβλεψή της όσον αφορά την ανάπτυξη για το 2019 στο 2,2%, από 2,1%.
Από τους 10 διευθυντές , ο ένας , (του Τραμπ), ψήφισε για τουλάχιστον διπλάσια μείωση. Μετά την «Φεντ» ανησυχούν και οι μυαλοπωληδες του ΟΟΣΑ. για «απότομη επιβράδυνση της Κίνας».
Ο ΟΟΣΑ, που δεν ασχολείται με τις τράπεζες αλλά με τις αναρμόδιες κυβερνήσεις είπε ότι «οι κυβερνήσεις δεν κάνουν αρκετά , (δηλαδή μεταρυθμίσεις), για να αποτρέψουν την μακροπρόθεσμη ζημιά».
Οι μυαλοπώληδες προβλέπουν ότι η παγκόσμια οικονομία θα αναπτυχθεί κατά 2,9% φέτος και 3% το 2020, έναντι 3,2% και 3,4% που έλεγαν 4 μήνες πριν. «Οι παγκόσμιες προοπτικές γίνονται ολόενα και πιο εύθραυστες και αβέβαιες» είπαν οι μυαλοπώληδες, που απευθύνονται στους χαζούς τηλε-καταναλωτες και λένε ότι «οι πάσης φύσεως εντάσεις πλήττουν σοβαρά την εμπιστοσύνη και τις επενδύσεις».
Οι τενεκέδες του ΟΟΣΑ όμως, απευθύνονται μόνο στους χαζούς τηλε-καταναλωτες, του ΣΚΑΑΙΙΙΙΙ και για αυτό δεν λένε τίποτα για τα αφεντικά τους, που τους πληρώνουν για να λένε τέτοιες μαλακιές.
Οι μεγαλοεπενδυτές με τα Κιπά, στέλνουν τα «ντρόουν» διότι πολύ γουστάρουν ένα κερδοσκοπικό τζέρτζελο που θα αυξήσει τις τιμές και τα επιτόκια . Μέχρι στιγμής η διεθνής κρίση αφορά στη μεταποίηση.
Ωστόσο, ο ΟΟΣΑ, ανησυχεί διότι η ύφεση της παραγωγής θα μεταδοθεί και στις υπηρεσίες και την κατανάλωση, αφού επιβαρύνει την αγορά εργασίας, τα εισοδήματα των νοικοκυριών και τις δαπάνες τους.
Εκ των μεγάλων ασθενών είναι η Ευρωζώνη, που προβλέπεται να αναπτυχθεί με ρυθμούς μόλις 1% φέτος και την επόμενη χρονιά, και από αυτούς ελπίζει το «KOULIS» για επενδύσεις.
Από τους 10 διευθυντές , ο ένας , (του Τραμπ), ψήφισε για τουλάχιστον διπλάσια μείωση. Μετά την «Φεντ» ανησυχούν και οι μυαλοπωληδες του ΟΟΣΑ. για «απότομη επιβράδυνση της Κίνας».
Ο ΟΟΣΑ, που δεν ασχολείται με τις τράπεζες αλλά με τις αναρμόδιες κυβερνήσεις είπε ότι «οι κυβερνήσεις δεν κάνουν αρκετά , (δηλαδή μεταρυθμίσεις), για να αποτρέψουν την μακροπρόθεσμη ζημιά».
Οι μυαλοπώληδες προβλέπουν ότι η παγκόσμια οικονομία θα αναπτυχθεί κατά 2,9% φέτος και 3% το 2020, έναντι 3,2% και 3,4% που έλεγαν 4 μήνες πριν. «Οι παγκόσμιες προοπτικές γίνονται ολόενα και πιο εύθραυστες και αβέβαιες» είπαν οι μυαλοπώληδες, που απευθύνονται στους χαζούς τηλε-καταναλωτες και λένε ότι «οι πάσης φύσεως εντάσεις πλήττουν σοβαρά την εμπιστοσύνη και τις επενδύσεις».
Οι τενεκέδες του ΟΟΣΑ όμως, απευθύνονται μόνο στους χαζούς τηλε-καταναλωτες, του ΣΚΑΑΙΙΙΙΙ και για αυτό δεν λένε τίποτα για τα αφεντικά τους, που τους πληρώνουν για να λένε τέτοιες μαλακιές.
Οι μεγαλοεπενδυτές με τα Κιπά, στέλνουν τα «ντρόουν» διότι πολύ γουστάρουν ένα κερδοσκοπικό τζέρτζελο που θα αυξήσει τις τιμές και τα επιτόκια . Μέχρι στιγμής η διεθνής κρίση αφορά στη μεταποίηση.
Ωστόσο, ο ΟΟΣΑ, ανησυχεί διότι η ύφεση της παραγωγής θα μεταδοθεί και στις υπηρεσίες και την κατανάλωση, αφού επιβαρύνει την αγορά εργασίας, τα εισοδήματα των νοικοκυριών και τις δαπάνες τους.
Εκ των μεγάλων ασθενών είναι η Ευρωζώνη, που προβλέπεται να αναπτυχθεί με ρυθμούς μόλις 1% φέτος και την επόμενη χρονιά, και από αυτούς ελπίζει το «KOULIS» για επενδύσεις.
Ένας στίχος, που καταστρέφει 100.000 λέξεις των τενεκέδων Μαρξιστών
Ένας στίχος από τον Ρωσσαγγλογάλλο του 1806/7 που εξευτελίζει γενεές επί γενεών μασονοιστορικών, ρουφιανοιστορικών, Μαρξιστών, Κορδάτων, Εδαιτών και λοιπών τενεκέδων, και την «κομπραδόρικη αστική τάξη», τις «ναυτικές νήσους», το Κιουτσούκ Καϊναρτζή, και άλλες παρλαπίπες.
«Ημείς, οι πλείστοι των πραγματευτών θέλομεν άσπρα και ας έχομεν ζυγόν».
Ο «πραγματευτής» επίσης λέγει για την «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη»:
«Το γένος μου το κλαίω, ότ' είναι στον ζυγόν, μα δια ελευθερίαν δεν δίδω οβολόν».
«Ημείς, οι πλείστοι των πραγματευτών θέλομεν άσπρα και ας έχομεν ζυγόν».
Ο «πραγματευτής» επίσης λέγει για την «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη»:
«Το γένος μου το κλαίω, ότ' είναι στον ζυγόν, μα δια ελευθερίαν δεν δίδω οβολόν».
Αφιέρωμα στην καταστροφή του Γαλαξιδίου από την Εταιρεία της Ανατολής
Εν όψει της επετείου του ολοκαυτώματος του Γαλαξείδιου, την 22 -23 Σεπτεμβρίου του 1821, θα δημοσιεύσω τμηματικά την εργασία που συνέταξε ο Κωνσταντίνος Ζέρβας που ερεύνησε τα υπάρχοντα ντοκουμέντα μαζί με τον κ. Παναγιώτη Κούκο, και τον κ. Ευστάθιο Μαρματάκη. Τα «υλικά» θα αναρτηθούν ξεχωριστά, μπλόγκ, https://kapodistrias1821.blogspot.com
Του Κωνσταντίνου Ζέρβα
(….) Τα Γαλαξειδιώτικα πλοία απέκλεισαν τη Ναύπακτο για δεύτερη φορά, αφού ενισχυθήκαν με το πλοίο του Μανόλη Ορλώφ που ήρθε από της Σπέτσες, καθώς και με στρατό ξηράς του Δημητρίου Μακρή που ήρθε από την Αιτωλία.
Το διάστημα εκείνο, και ενώ οι Γαλαξειδιώτες βρίσκονταν στη Ναύπακτο, ο οπλαρχηγός τους Ιωάννης Μητρόπουλος δολοφονείται στο σπίτι του, στον Χηρόλακα. Μπορούμε να πούμε να πούμε ότι είναι η πρώτη πολιτική δολοφονία από την έναρξη του αγώνα.
Ο Ιωάννης Μητρόπουλος και πολεμικά – με το σπαθί του – είχε βοηθήσει όσο λίγοι τον αγώνα, αλλά και προπαγανδιστικά, με την εικόνα του, έργο του Louis Dupre, που κυκλοφορούσε σε χιλιάδες αντίτυπα στην Ευρώπη – σαν δείγμα της Ελληνικής λεβεντιάς – και συγκλόνιζε τις πυρωμένες καρδίες όλων εκείνων, που παραστέκονταν – υλικά και ηθικά – στον ιερό αγώνα των Ελλήνων.
Ο αποκλεισμός της Ναύπακτου κράτησε τρεις μήνες μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου 1821.
Τότε τα Γαλαξειδιώτικα πλοία γυρίσαν πίσω για να υπερασπιστούν την πόλη τους από την τουρκική αρμάδα, που είχε μπει στον Πατραϊκό κόλπο πλέοντας στο Αιγαίο ανενόχλητα, καθόσον τα πλοία των νησιών είχαν αποσυρθεί από τον ναυτικό αγώνα από της 9 Αυγούστου 1821.
Η σπουδαία προσφορά του Γαλαξειδίου στον ιερό αγώνα, ώθησε τους Τούρκους να λάβουν την απόφαση να απαλλαγούν από το Γαλαξείδι, το οποίο το θεωρούσαν το μοναδικό σοβαρό αντίπαλο στον Κορινθιακό κόλπο.
Λίγες μέρες πριν την καταστροφή, κατέπλευσε στο Γαλαξείδι σκάφος με 300 καλά οπλισμένους άνδρες με επικεφαλής τον Μαυροκορδάτο, τον Νέγρη, τον Κατακουζηνό και τον Καρατζά. Οι Γαλαξειδιώτες νόμισαν ότι ήρθαν για βοήθεια, αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι ήταν άλλος ο σκοπός τους.
Ο Μαυροκορδάτος με τον Καρατζά πήγαν δυτικά να οργανώσουν διοίκηση της Δυτικής Ελλάδας με έδρα το Μεσολόγγι, και ο Νέγρης με τον Κατακουζηνό ανέλαβαν την Ανατολική με έδρα τα Σάλωνα όπου συγκρότησαν τον Άρειο Πάγο. Μόνοι πλέον οι Γαλαξειδιώτες ετοιμάστηκαν δια τον υπέρτατον αγώνα με την βοήθεια του συμπολεμιστή τους οπλαρχηγού Πανουργιά. Και έστειλαν την ακόλουθη επιστολή προς τον Ανδρέα Ζαΐμη.
11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1821 ………………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΑΛΑΞΕΙΔΙΩΤΩΝ ΠΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΪΜΗ
«Φιλογενέστατε άρχων Κυρ Ανδρέα 1821 Σεπτεμβρίου 11, Γαλαξείδι Σας ειδοποιούμεν ότι διά την εχθρικήν αρμάδα οπού ήλθεν εις Πάτρας, με την δύναμη του τιμίου Σταυρού μας αν προφτάσουν και τα ελληνικά καράβια Υδροσπετσιώτικα, ελπίζομεν, ότι όλα (τα εχθρικά)θα χαθούν. Ημείς όμως εγινήκαμεν έτοιμοι διά να απαντήσωμεν, όσα θελήσουν να έλθουν. Διά τα εδώ, άμποτες να έλθουν δια να τους κάμομεν το πρέπον. Οκτώ μπουρλότα έχομεν έτοιμα. Μπαταριά στο Κεντρί, μπαταριά στο νησί Αψηφιάς, μπαταριές τρεις στο μεγάλο, του ιδίου μπαταριά στα Κάτω Αλώνια, μπαταριά στις Πούνταις, μπαταριά στο νησί Παναγιάς και ας έλθουν διά να ιδούν. Όμως πρώτα ο Θεός δεν έχομεν τίποτις. Η ευγένειά σας να έχετε τα στρατεύματα με μεγαλοκαρδίαν. Είναι πολλά αδύνατα τα σκυλιά. Μη δειλιούν οι Έλληνες. Κτυπάτε όσον και αν μπορείτε. Σας δίδομεν χαροποιάν είδησιν ότι κατ' αυτάς τας ημέρας μας προφθάνουν όλα τα στρατεύματα από τα ιδικά μας εις τον κάμπον της Λαρίσης, ότι κατά τα γράμματα που ελάβομεν από τους αγάδες και καπεταναίους αδελφούς μας, το εχθρικό ορδίνα το έχουν τελειωμένο. Όσοι Αρβανίτες ήτον εις την Ρεντίναν κλεισμένοι με τον τουρκολάτρην Τσολάκογλουν, όλοι έγιναν θυσία από την πυρκαϊάν των εκεί Ελλήνων, όπου τους έβαναν εις τα οσπίτια κλεισμένοι. Από το Ζητούνι σας λέγομεν, ότι ο Χαλήλ-μπέης με τον Οσμάν-μπέην απέρασαν εις το ιδικό μας μέρος. Του παππού μας έστειλε και κρυφίως τρία φορτώματα τζιπχανέδες εις τα καπιτάνια τα ιδικά μας, και τους επαράγγειλε να βαστάξουν διά να απεράση εις την Αγίαν Μαρίναν τα σεράγια του και έπειτα να υπάγουν οι Έλληνες να χτυπήσουν το Ζητούνι. Άρχων! Δεν είναι χρεια να σας βεβαιόσωμεν διά την μεγάλην χρείαν όπου έχομεν διά μπαρούτην και ως προθυμότατος οπού εισαι πάντα διά την ελευθερία του γένους, παρακαλούμεν να κάμεις τον ιζαρέν, όσον τάχιστα να μας προφθάσεις 100 οκάδες μπαρούτι. Αυτού εις την φιλοτιμίαν σας έχομεν την παντοχήν μας, γράφοντες εις την Δημητσάναν οπού να μας έχουν και άλλη έτοιμην, ότι είσαι βέβαιος αν έλθουν αυτά τα εχθρικά, καθώς το εμάθατε και η ευγένειά σας, οπού έχουν σκοπό οκτώ μόνο να έλθουν, ας έρθουν και περισσότερα. Η μπαρούτη να μας προφθάσει με τον ίδιον ιδικόν μας καπετάν Γιάννη. Το καϊκι να μη μας το στείλετε άδειο. Σας πληροφορεί και στοματικά ο πατριώτης μας. Γράψατε παντού εις την Πελοπόννησον. Εις ολίγας ημέρας ελπίζομεν να έλθουμεν Έλληνες της Ελλάδος από τα Δερβένια προς βοήθειάν σας. Μένομεν δούλοι σας.
Οι έφοροι του Γαλαξειδίου ………………………….»
Στην επιστολή αυτή οι Γαλαξειδιώτες γνωρίζοντας τους κινδύνους που διατρέχουν, ψύχραιμοι ενισχύουν το ηθικό των Ελλήνων της Πελοποννήσου, ενώ λογικά αυτοί θα έπρεπε να ζητούν τόνωση του ηθικού τους, και αποφασίζουν, εγκαταλειμμένοι από όλους, να αμυνθούν μόνοι τους, με τις δικές τους δυνάμεις. Δηλώνοντας με πλήρη γνώση, το τη σημαίνει αυτό, ότι εμείς οι Γαλαξειδιώτες "ΘΑ ΚΑΜΟΜΕΝ ΤΟ ΠΡΕΠΟΝ". Και η δήλωση τους αυτή , όπως αναφέρει ο συγγραφέας Ιωάννης Μητρόπουλος στο βιβλίο του, είναι αντάξια της απαντήσεως του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ την 29η Μάϊου 1453 εις την πρόσκλησίν όπως παράδοση την Πόλιν και ισάξια με το "Μολών Λαβέ" του Λεωνίδα.
Η βοήθεια από την Πελοπόννησο δεν ήρθε ποτέ. Έτσι με 350 πολεμιστές που μάζεψαν από τα γύρο χωριά και με τους 200 του Πανουργιά οχυρώθηκαν στο Γαλαξείδι και περίμεναν τον εχθρό.
Την 22α Σεπτεμβρίου έφτασε ο Τουρκοαιγυπτιακός στόλος στο Γαλαξείδι με επικεφαλής τον Αιγύπτιο Ισμαήλ Γιβραλτάρ. Καθοδηγούμενος από το Αγγλικό πλοίο "Ζηνοβία". Λίγες μέρες πριν η αγγλική φρεγάτα «Γκάμπριαν» είχε επισκεφθεί το λιμάνι του Γαλαξειδίου,και ο κυβερνήτης της οποίας έδωσε στον Καπουδάν πασά πολύτιμες πληροφορίες.
Το αγγλικό πλοίο "Ζηνοβία"που προηγούταν του εχθρικού στόλου χωρίς να διστάσει καθόλου προσέγγισε σε ένα σημείο την ξηρά όπου από μόνοι τους οι Τούρκοι δε θα τολμούσαν να πάνε. Κατάπληκτοι τότε οι Γαλαξειδιώτες είδαν την αγγλική σημαία, και άκουσαν τις φωνών από το πλοίο που τους πληροφορούσαν ότι η Μεγάλη Βρετανία είναι σύμμαχος τη Υψηλής Πύλης.
Συγχρόνως από το «Ζηνοβία» αποβίβασαν οβιδοβόλο στην ξηρά και άρχισαν να τους πυροβολούν.
Αυτό ήτανε και το σύνθημα της έναρξης των εχθροπραξίων. Ο κανονιοβολισμός και από της δυο πλευρές κράτησε όλη την ημέρα.
Το βραδύ ο Πανουργίας και τα παλληκάρια του αποσύρθηκαν. Οι γαλαξειδιώτες βλέποντας ότι η αντίσταση είναι πλέον άσκοπη εγκατέλειψαν την πόλη και καταφέφυγαν στα γύρω βουνά. Στις 23 Σεπτεμβρίου το Γαλαξείδι έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Η καταστροφή ήταν ολική. Σπίτια, και εκκλησίες, τα πάντα, καταστράφηκαν, όσοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν βασανίστηκαν , και με κομμένα αυτιά και μύτες τους άφησαν να πάνε να συναντήσουν τους υπολοίπους που κρύβονταν στα βουνά. Το Γαλαξείδι, η ιστορική πολιτεία, η πατρίδα των ανδρείων ναυτικών, το κόσμημα της Στερεάς με τη δύση του ηλίου την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 1821 δεν υπήρχε πια, μόνο οι καπνοί της καταστροφής μαρτυρούσαν το θλιβερό γεγονός.
¨Οπως έχω γράψει στο https://kapodistrias1821.blogspot.com
το «Ζηνοβία» ήταν πλοίο της Εταιρείας της Ανατολής, (Levnat Company), και ο πλοίαρχος και ήταν ο αδελφός του πράκτορα της Levnat Company στην Πάτρα που ήταν ταυτόχρονα και
ο άγγλος Πρόξενος, Τζαίημς Γκρήν.
Οι Τούρκοι απέπλευσαν το βράδυ της 19ης Σεπτεμβρίου/1ης Οκτωβρίου 1821 από τη Ναύπακτο και τα ξημερώματα της 21ης Σεπτεμβρίου/3ης Οκτωβρίου 1821 εμφανίστηκαν μπροστά στο Γαλαξείδι.
Μπροστά από την «αρμάδα» των Τούρκων ήταν τα δυό Εγγλέζικα πλοία της Levnat Company το «Γκάμπριαν» και το «Ζηνοβία».
Από την εργασία του κ.Ζέρβα υπογραμμίζω την αναφορά του, στην πρώτη πολιτική δολοφονία του Αγώνα. Στην δολοφονία του Ιωάννη Μητρόπουλο.
Επίσης στην διέλευση των Άγγλων Πρακτόρων Μαυροκοδάτου και Σια, που πήγαιναν με τους μισθοφόρους τους, για να υλοποιήσουν το αγγλικό σχέδιο για «τρείς ηγεμονίες».
Επίσης η προσφώνηση των Γαλαξειδιωτών προς τον Ζαίμη, «Φιλογενέστατε!», αποδεικνύει ότι την επανάσταση την έκαναν οι Φιλογενείς.
Θυμίζω επίσης την επιστολή του Γαλαξειδιώτη καραβοκύρη Ηλία Φούντα από τα Σάλωνα προς στον Μεγάλο Πατριώτη και Φιλογενή σταφιδέμπορο Γιάννη Παπαδιαμαντόπουλο που ανταγωνιζόταν τους σταφιδεμπόρους της Levnat Company, που του έγραφε: «…ηξεύρεις καλά ότι το καράβι μου το πήραν οί Τούρκοι, το σπίτι μου το έκαψαν με ούλα τά σκουτιά μου και έμεινα αδειανός χωρίς να μού μείνει ένα πουκάμισο. Έμεινα ορφανός από τόσο βιός και τώρα περπατώ γδυτός…….. με τά εχθρικά καράβια πού ήρθαν και χάλασαν το Γαλαξείδι ήταν και δυό καράβια εγγλέζικα με τον αδελφό του κόνσολα της Πάτρας» Ηλίας Φούντας.
Οι Τούρκοι πήραν τα 34 μεγαλύτερα καράβια αλλά δεν τα πήγαν στην Πάτρα. Τα τράβηξαν στην αγγελοκρούουμενη Ζάκυνθο και τα παρεδωσαν στην Εταιρεία της Ανατολής, και όλα τα άλλα τα έκαψαν.
Σπυρίδων Χατζάρας
Του Κωνσταντίνου Ζέρβα
(….) Τα Γαλαξειδιώτικα πλοία απέκλεισαν τη Ναύπακτο για δεύτερη φορά, αφού ενισχυθήκαν με το πλοίο του Μανόλη Ορλώφ που ήρθε από της Σπέτσες, καθώς και με στρατό ξηράς του Δημητρίου Μακρή που ήρθε από την Αιτωλία.
Το διάστημα εκείνο, και ενώ οι Γαλαξειδιώτες βρίσκονταν στη Ναύπακτο, ο οπλαρχηγός τους Ιωάννης Μητρόπουλος δολοφονείται στο σπίτι του, στον Χηρόλακα. Μπορούμε να πούμε να πούμε ότι είναι η πρώτη πολιτική δολοφονία από την έναρξη του αγώνα.
Ο Ιωάννης Μητρόπουλος και πολεμικά – με το σπαθί του – είχε βοηθήσει όσο λίγοι τον αγώνα, αλλά και προπαγανδιστικά, με την εικόνα του, έργο του Louis Dupre, που κυκλοφορούσε σε χιλιάδες αντίτυπα στην Ευρώπη – σαν δείγμα της Ελληνικής λεβεντιάς – και συγκλόνιζε τις πυρωμένες καρδίες όλων εκείνων, που παραστέκονταν – υλικά και ηθικά – στον ιερό αγώνα των Ελλήνων.
Ο αποκλεισμός της Ναύπακτου κράτησε τρεις μήνες μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου 1821.
Τότε τα Γαλαξειδιώτικα πλοία γυρίσαν πίσω για να υπερασπιστούν την πόλη τους από την τουρκική αρμάδα, που είχε μπει στον Πατραϊκό κόλπο πλέοντας στο Αιγαίο ανενόχλητα, καθόσον τα πλοία των νησιών είχαν αποσυρθεί από τον ναυτικό αγώνα από της 9 Αυγούστου 1821.
Η σπουδαία προσφορά του Γαλαξειδίου στον ιερό αγώνα, ώθησε τους Τούρκους να λάβουν την απόφαση να απαλλαγούν από το Γαλαξείδι, το οποίο το θεωρούσαν το μοναδικό σοβαρό αντίπαλο στον Κορινθιακό κόλπο.
Λίγες μέρες πριν την καταστροφή, κατέπλευσε στο Γαλαξείδι σκάφος με 300 καλά οπλισμένους άνδρες με επικεφαλής τον Μαυροκορδάτο, τον Νέγρη, τον Κατακουζηνό και τον Καρατζά. Οι Γαλαξειδιώτες νόμισαν ότι ήρθαν για βοήθεια, αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι ήταν άλλος ο σκοπός τους.
Ο Μαυροκορδάτος με τον Καρατζά πήγαν δυτικά να οργανώσουν διοίκηση της Δυτικής Ελλάδας με έδρα το Μεσολόγγι, και ο Νέγρης με τον Κατακουζηνό ανέλαβαν την Ανατολική με έδρα τα Σάλωνα όπου συγκρότησαν τον Άρειο Πάγο. Μόνοι πλέον οι Γαλαξειδιώτες ετοιμάστηκαν δια τον υπέρτατον αγώνα με την βοήθεια του συμπολεμιστή τους οπλαρχηγού Πανουργιά. Και έστειλαν την ακόλουθη επιστολή προς τον Ανδρέα Ζαΐμη.
11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1821 ………………………….
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΑΛΑΞΕΙΔΙΩΤΩΝ ΠΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΪΜΗ
«Φιλογενέστατε άρχων Κυρ Ανδρέα 1821 Σεπτεμβρίου 11, Γαλαξείδι Σας ειδοποιούμεν ότι διά την εχθρικήν αρμάδα οπού ήλθεν εις Πάτρας, με την δύναμη του τιμίου Σταυρού μας αν προφτάσουν και τα ελληνικά καράβια Υδροσπετσιώτικα, ελπίζομεν, ότι όλα (τα εχθρικά)θα χαθούν. Ημείς όμως εγινήκαμεν έτοιμοι διά να απαντήσωμεν, όσα θελήσουν να έλθουν. Διά τα εδώ, άμποτες να έλθουν δια να τους κάμομεν το πρέπον. Οκτώ μπουρλότα έχομεν έτοιμα. Μπαταριά στο Κεντρί, μπαταριά στο νησί Αψηφιάς, μπαταριές τρεις στο μεγάλο, του ιδίου μπαταριά στα Κάτω Αλώνια, μπαταριά στις Πούνταις, μπαταριά στο νησί Παναγιάς και ας έλθουν διά να ιδούν. Όμως πρώτα ο Θεός δεν έχομεν τίποτις. Η ευγένειά σας να έχετε τα στρατεύματα με μεγαλοκαρδίαν. Είναι πολλά αδύνατα τα σκυλιά. Μη δειλιούν οι Έλληνες. Κτυπάτε όσον και αν μπορείτε. Σας δίδομεν χαροποιάν είδησιν ότι κατ' αυτάς τας ημέρας μας προφθάνουν όλα τα στρατεύματα από τα ιδικά μας εις τον κάμπον της Λαρίσης, ότι κατά τα γράμματα που ελάβομεν από τους αγάδες και καπεταναίους αδελφούς μας, το εχθρικό ορδίνα το έχουν τελειωμένο. Όσοι Αρβανίτες ήτον εις την Ρεντίναν κλεισμένοι με τον τουρκολάτρην Τσολάκογλουν, όλοι έγιναν θυσία από την πυρκαϊάν των εκεί Ελλήνων, όπου τους έβαναν εις τα οσπίτια κλεισμένοι. Από το Ζητούνι σας λέγομεν, ότι ο Χαλήλ-μπέης με τον Οσμάν-μπέην απέρασαν εις το ιδικό μας μέρος. Του παππού μας έστειλε και κρυφίως τρία φορτώματα τζιπχανέδες εις τα καπιτάνια τα ιδικά μας, και τους επαράγγειλε να βαστάξουν διά να απεράση εις την Αγίαν Μαρίναν τα σεράγια του και έπειτα να υπάγουν οι Έλληνες να χτυπήσουν το Ζητούνι. Άρχων! Δεν είναι χρεια να σας βεβαιόσωμεν διά την μεγάλην χρείαν όπου έχομεν διά μπαρούτην και ως προθυμότατος οπού εισαι πάντα διά την ελευθερία του γένους, παρακαλούμεν να κάμεις τον ιζαρέν, όσον τάχιστα να μας προφθάσεις 100 οκάδες μπαρούτι. Αυτού εις την φιλοτιμίαν σας έχομεν την παντοχήν μας, γράφοντες εις την Δημητσάναν οπού να μας έχουν και άλλη έτοιμην, ότι είσαι βέβαιος αν έλθουν αυτά τα εχθρικά, καθώς το εμάθατε και η ευγένειά σας, οπού έχουν σκοπό οκτώ μόνο να έλθουν, ας έρθουν και περισσότερα. Η μπαρούτη να μας προφθάσει με τον ίδιον ιδικόν μας καπετάν Γιάννη. Το καϊκι να μη μας το στείλετε άδειο. Σας πληροφορεί και στοματικά ο πατριώτης μας. Γράψατε παντού εις την Πελοπόννησον. Εις ολίγας ημέρας ελπίζομεν να έλθουμεν Έλληνες της Ελλάδος από τα Δερβένια προς βοήθειάν σας. Μένομεν δούλοι σας.
Οι έφοροι του Γαλαξειδίου ………………………….»
Στην επιστολή αυτή οι Γαλαξειδιώτες γνωρίζοντας τους κινδύνους που διατρέχουν, ψύχραιμοι ενισχύουν το ηθικό των Ελλήνων της Πελοποννήσου, ενώ λογικά αυτοί θα έπρεπε να ζητούν τόνωση του ηθικού τους, και αποφασίζουν, εγκαταλειμμένοι από όλους, να αμυνθούν μόνοι τους, με τις δικές τους δυνάμεις. Δηλώνοντας με πλήρη γνώση, το τη σημαίνει αυτό, ότι εμείς οι Γαλαξειδιώτες "ΘΑ ΚΑΜΟΜΕΝ ΤΟ ΠΡΕΠΟΝ". Και η δήλωση τους αυτή , όπως αναφέρει ο συγγραφέας Ιωάννης Μητρόπουλος στο βιβλίο του, είναι αντάξια της απαντήσεως του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ την 29η Μάϊου 1453 εις την πρόσκλησίν όπως παράδοση την Πόλιν και ισάξια με το "Μολών Λαβέ" του Λεωνίδα.
Η βοήθεια από την Πελοπόννησο δεν ήρθε ποτέ. Έτσι με 350 πολεμιστές που μάζεψαν από τα γύρο χωριά και με τους 200 του Πανουργιά οχυρώθηκαν στο Γαλαξείδι και περίμεναν τον εχθρό.
Την 22α Σεπτεμβρίου έφτασε ο Τουρκοαιγυπτιακός στόλος στο Γαλαξείδι με επικεφαλής τον Αιγύπτιο Ισμαήλ Γιβραλτάρ. Καθοδηγούμενος από το Αγγλικό πλοίο "Ζηνοβία". Λίγες μέρες πριν η αγγλική φρεγάτα «Γκάμπριαν» είχε επισκεφθεί το λιμάνι του Γαλαξειδίου,και ο κυβερνήτης της οποίας έδωσε στον Καπουδάν πασά πολύτιμες πληροφορίες.
Το αγγλικό πλοίο "Ζηνοβία"που προηγούταν του εχθρικού στόλου χωρίς να διστάσει καθόλου προσέγγισε σε ένα σημείο την ξηρά όπου από μόνοι τους οι Τούρκοι δε θα τολμούσαν να πάνε. Κατάπληκτοι τότε οι Γαλαξειδιώτες είδαν την αγγλική σημαία, και άκουσαν τις φωνών από το πλοίο που τους πληροφορούσαν ότι η Μεγάλη Βρετανία είναι σύμμαχος τη Υψηλής Πύλης.
Συγχρόνως από το «Ζηνοβία» αποβίβασαν οβιδοβόλο στην ξηρά και άρχισαν να τους πυροβολούν.
Αυτό ήτανε και το σύνθημα της έναρξης των εχθροπραξίων. Ο κανονιοβολισμός και από της δυο πλευρές κράτησε όλη την ημέρα.
Το βραδύ ο Πανουργίας και τα παλληκάρια του αποσύρθηκαν. Οι γαλαξειδιώτες βλέποντας ότι η αντίσταση είναι πλέον άσκοπη εγκατέλειψαν την πόλη και καταφέφυγαν στα γύρω βουνά. Στις 23 Σεπτεμβρίου το Γαλαξείδι έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Η καταστροφή ήταν ολική. Σπίτια, και εκκλησίες, τα πάντα, καταστράφηκαν, όσοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν βασανίστηκαν , και με κομμένα αυτιά και μύτες τους άφησαν να πάνε να συναντήσουν τους υπολοίπους που κρύβονταν στα βουνά. Το Γαλαξείδι, η ιστορική πολιτεία, η πατρίδα των ανδρείων ναυτικών, το κόσμημα της Στερεάς με τη δύση του ηλίου την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 1821 δεν υπήρχε πια, μόνο οι καπνοί της καταστροφής μαρτυρούσαν το θλιβερό γεγονός.
¨Οπως έχω γράψει στο https://kapodistrias1821.blogspot.com
το «Ζηνοβία» ήταν πλοίο της Εταιρείας της Ανατολής, (Levnat Company), και ο πλοίαρχος και ήταν ο αδελφός του πράκτορα της Levnat Company στην Πάτρα που ήταν ταυτόχρονα και
ο άγγλος Πρόξενος, Τζαίημς Γκρήν.
Οι Τούρκοι απέπλευσαν το βράδυ της 19ης Σεπτεμβρίου/1ης Οκτωβρίου 1821 από τη Ναύπακτο και τα ξημερώματα της 21ης Σεπτεμβρίου/3ης Οκτωβρίου 1821 εμφανίστηκαν μπροστά στο Γαλαξείδι.
Μπροστά από την «αρμάδα» των Τούρκων ήταν τα δυό Εγγλέζικα πλοία της Levnat Company το «Γκάμπριαν» και το «Ζηνοβία».
Από την εργασία του κ.Ζέρβα υπογραμμίζω την αναφορά του, στην πρώτη πολιτική δολοφονία του Αγώνα. Στην δολοφονία του Ιωάννη Μητρόπουλο.
Επίσης στην διέλευση των Άγγλων Πρακτόρων Μαυροκοδάτου και Σια, που πήγαιναν με τους μισθοφόρους τους, για να υλοποιήσουν το αγγλικό σχέδιο για «τρείς ηγεμονίες».
Επίσης η προσφώνηση των Γαλαξειδιωτών προς τον Ζαίμη, «Φιλογενέστατε!», αποδεικνύει ότι την επανάσταση την έκαναν οι Φιλογενείς.
Θυμίζω επίσης την επιστολή του Γαλαξειδιώτη καραβοκύρη Ηλία Φούντα από τα Σάλωνα προς στον Μεγάλο Πατριώτη και Φιλογενή σταφιδέμπορο Γιάννη Παπαδιαμαντόπουλο που ανταγωνιζόταν τους σταφιδεμπόρους της Levnat Company, που του έγραφε: «…ηξεύρεις καλά ότι το καράβι μου το πήραν οί Τούρκοι, το σπίτι μου το έκαψαν με ούλα τά σκουτιά μου και έμεινα αδειανός χωρίς να μού μείνει ένα πουκάμισο. Έμεινα ορφανός από τόσο βιός και τώρα περπατώ γδυτός…….. με τά εχθρικά καράβια πού ήρθαν και χάλασαν το Γαλαξείδι ήταν και δυό καράβια εγγλέζικα με τον αδελφό του κόνσολα της Πάτρας» Ηλίας Φούντας.
Οι Τούρκοι πήραν τα 34 μεγαλύτερα καράβια αλλά δεν τα πήγαν στην Πάτρα. Τα τράβηξαν στην αγγελοκρούουμενη Ζάκυνθο και τα παρεδωσαν στην Εταιρεία της Ανατολής, και όλα τα άλλα τα έκαψαν.
Σπυρίδων Χατζάρας
Για τον «προφήτη» φίλο μου Στρατή Καρρά που έφυγε νωρίς
Το 1976, όταν έγραφε το σενάριο των
« Κυνηγών» με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, ο Στρατής, 15 χρόνια πριν, το είχε «δει», και έβαλε τον «άλιωτο αντάρτη», που βρήκαν στα χιόνια οι «Κυνηγοί».
Ήταν μεγάλος συγγραφέας ο Στρατής, με φαντασία και όραμα.
Μαθητής Γυμνασίου στην Μυτιλήνη, είχε γράψει σε έκθεση, «όταν ήμουν πουλί».
Και το καλύτερο έργο του, «Οι Αθλητές», (Αθάνατες ιστορίες αγάπης στον Πόλεμο), που το δημοσίευσα το 1979 έχει μείνει δυστυχώς άπεχτο.
Η φωτογραφία, είναι από την έναρξη των μαθημάτων της Σχολής του Εθνικού το 1974. Δίπλα στο το Στρατή είμαστε εγώ και ο Γρηγόρης Βαλτινός. Πιο αριστερά ο Στέλιος Σοφός. Καθιστοί. Γιάννης Βούρος, Γιωργία Ζώη, Μαριαλένα Κάρμπουρη, και Σοφία Σφυρόερα. Το κεφλάκι ανάμεσα σε εμενα και το Στρατή ήταν ο Φλωρεντίν Μπαρούχ. Πίσω ο Αμπντέλ από την Αίγυπτο.
Όταν ο Μιλόσοσκι ζητούσε, ότι έδωσε ο Τσιπρόφσκι στη ΣΝΟΦ αλλά ο Καραμανλής δεν άφηνε την Ντόρα να το δώσει….
19 Σεπτεμβρίου 2008. Στο Παρίσι, έληξε χωρίς αποτελέσματα η συνάντηση της Ντόρας με τον Αντόνιο Μιλόσοσκι , που επανέλαβε τη θέση των Σκοπίων για αναγνώριση του μακεδονικού έθνους και της μακεδονικής γλώσσας.
Ο Μιλόσοσκι ζητούσε ότι έδωσε ο Τσιπρόφσκι. στη ΣΝΟΦ με την προδοτική συμφωνία των Ψαράδων.
Τα κουσούρια των νέο-ραγιάδων
Δεν είσθ' εσείς απόγονοι εκείνων των Ελλήνων, των ελευθέρων, των σοφών και των φιλοπατρίδων;
Και πώς εκείνοι απέθνησκον δια την ελευθερίαν, και τώρα εσείς υπόκεισθε εις τέτοιαν τυραννίαν;
Πώς νυν εκαταστήσατε την λάμπουσαν Ελλάδα! Βαβαί! ως ένα σκέλεθρον, ως σκοτεινήν παστάδα!
«Ρωσσοαγγλογάλλος», το 1806. Σαν σήμερα .
Και πώς εκείνοι απέθνησκον δια την ελευθερίαν, και τώρα εσείς υπόκεισθε εις τέτοιαν τυραννίαν;
Πώς νυν εκαταστήσατε την λάμπουσαν Ελλάδα! Βαβαί! ως ένα σκέλεθρον, ως σκοτεινήν παστάδα!
«Ρωσσοαγγλογάλλος», το 1806. Σαν σήμερα .
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Φώς Ελληνικόν εις όλους τους Έλληνας καί όλας τας Ελληνίδας.
Φθινόπωρον εις τούς 12°C παρά τάς Σκανδιναυϊας.
Ας είδωμεν πως θά αντιμετωπίση η Νέα Κυβέρνησις τήν ονομασίαν τής Ελλάδος διεθνώς (ΕΛΛΑΣ≡HELLAS), τήν διδασκαλίαν τής Ελληνικής γλώσσας καί πως θα χειριστεί τά θέματα Ελληνικής Πολιτείας καί Ιστορίας.
Καί όμως τά μυστικά τής ζωής, καί όχι μόνον, ευρίσκονται εις τά διασωζώμενα κείμενα τής Ελληνικής Γραμματείας. Ουδέν μυστικόν κρύπτεται εις τά κακέκτυπα άλλων γηΐνων.
Ούτε εις τά πορνογραφήματα διεστραμμένων μαστροπών τής Ιστορίας τών ανθρώπων. Ψήγματα συμβάντων είτε πληροφορίαι οπωσδήποτε απαντώνται καί εις έτερα επικοινωνιακά συστήματα, αλλά η Ανθρωπότης σήμερον διαθέτει μίαν πλήρην εικόνα περί τών Πάντων διά μέσου τής κωδικοποιημένης Ελληνικής Γλώσσης.
Εσείς οι οποίοι έχετε διαφορετικήν Άποψιν – πάντοτε σεβαστή – ας αποδείξετε ότι υπάρχει καί ετέρα Γραμματεία είτε γλώσσα, διά μέσω τών χιλιετηρίων, πλήν τής Ελληνικής.
Όπως η Ιστορία καί τά πραγματικά γεγονότα πρότερον τής Ιστορίας, εγράφοντο υπό μορφήν μύθων καί ελέγοντο Μύθοι, ούτως καί οι λέξεις κωδικοί εσήμαινον τι τό συγκεκριμένον. Κλασσικά τά παραδείγματα, Χείρων Κένταυρος (χειρούργος ιατρός), κύκλωψ (συνοροφύλαξ), επίσκοπος (θεματοφύλαξ), κήρυξ (μεταδοτής ειδήσεων καί αποφάσεων) κλπ.
Εμείς λοιπόν οι Έλληνες έχομεν καθήκον διαφυλλάττωμεν τούς κωδικούς, τήν Ελληνικήν Γλώσσαν καί σταδιακώς νά απεμπολίζωμεν τό φύρδην-μύγδην επικοινωνικόν σύστημα πού κατέθεσαν από τό 1872 οι μεταρρυθμισταί τών απανταχού τοκογλύφων, δια μέσω του Ελβετού Ferdinand de Saussure (Ερμογένους παράτυπον).
Τέλος συμφωνώ μέ τόν Νάσο Τσαγκανέλη ως πρός τό Κυπριακόν Θέμα.
Γράφει ο φίλος εις άρθρον: «Ούτε μια φορά ΔΕΝ ΔΗΛΩΣΕ δημόσια η Ευρωπαϊκή Ένωση: “Πρώτα, έξω ο στρατός και μετά διαπραγμάτευση για λύση του Κυπριακού”!
Ένα λάθος, πού συνεχιζεται. πρός τέρψιν, υποκριτών…
Ας το καταλάβουν, Λευκωσία καί Αθήνα. και κυρίως, ο Πρόεδρος της Κύπρου κύριος Αναστασιάδης….
Ότι όσο υπάρχει ο τουρκικός στρατός κατοχής στήν μεγαλόνησο δεν υπάρχει διαπραγμάτευσις (Αλλά) Υπάρχει, φάρσα. Πρόστυχος εμπαιγμός.
Χλεύη, του κατακτητή Αττίλα…».
Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Ουψάλα
Φθινόπωρον εις τούς 12°C παρά τάς Σκανδιναυϊας.
Ας είδωμεν πως θά αντιμετωπίση η Νέα Κυβέρνησις τήν ονομασίαν τής Ελλάδος διεθνώς (ΕΛΛΑΣ≡HELLAS), τήν διδασκαλίαν τής Ελληνικής γλώσσας καί πως θα χειριστεί τά θέματα Ελληνικής Πολιτείας καί Ιστορίας.
Καί όμως τά μυστικά τής ζωής, καί όχι μόνον, ευρίσκονται εις τά διασωζώμενα κείμενα τής Ελληνικής Γραμματείας. Ουδέν μυστικόν κρύπτεται εις τά κακέκτυπα άλλων γηΐνων.
Ούτε εις τά πορνογραφήματα διεστραμμένων μαστροπών τής Ιστορίας τών ανθρώπων. Ψήγματα συμβάντων είτε πληροφορίαι οπωσδήποτε απαντώνται καί εις έτερα επικοινωνιακά συστήματα, αλλά η Ανθρωπότης σήμερον διαθέτει μίαν πλήρην εικόνα περί τών Πάντων διά μέσου τής κωδικοποιημένης Ελληνικής Γλώσσης.
Εσείς οι οποίοι έχετε διαφορετικήν Άποψιν – πάντοτε σεβαστή – ας αποδείξετε ότι υπάρχει καί ετέρα Γραμματεία είτε γλώσσα, διά μέσω τών χιλιετηρίων, πλήν τής Ελληνικής.
Όπως η Ιστορία καί τά πραγματικά γεγονότα πρότερον τής Ιστορίας, εγράφοντο υπό μορφήν μύθων καί ελέγοντο Μύθοι, ούτως καί οι λέξεις κωδικοί εσήμαινον τι τό συγκεκριμένον. Κλασσικά τά παραδείγματα, Χείρων Κένταυρος (χειρούργος ιατρός), κύκλωψ (συνοροφύλαξ), επίσκοπος (θεματοφύλαξ), κήρυξ (μεταδοτής ειδήσεων καί αποφάσεων) κλπ.
Εμείς λοιπόν οι Έλληνες έχομεν καθήκον διαφυλλάττωμεν τούς κωδικούς, τήν Ελληνικήν Γλώσσαν καί σταδιακώς νά απεμπολίζωμεν τό φύρδην-μύγδην επικοινωνικόν σύστημα πού κατέθεσαν από τό 1872 οι μεταρρυθμισταί τών απανταχού τοκογλύφων, δια μέσω του Ελβετού Ferdinand de Saussure (Ερμογένους παράτυπον).
Τέλος συμφωνώ μέ τόν Νάσο Τσαγκανέλη ως πρός τό Κυπριακόν Θέμα.
Γράφει ο φίλος εις άρθρον: «Ούτε μια φορά ΔΕΝ ΔΗΛΩΣΕ δημόσια η Ευρωπαϊκή Ένωση: “Πρώτα, έξω ο στρατός και μετά διαπραγμάτευση για λύση του Κυπριακού”!
Ένα λάθος, πού συνεχιζεται. πρός τέρψιν, υποκριτών…
Ας το καταλάβουν, Λευκωσία καί Αθήνα. και κυρίως, ο Πρόεδρος της Κύπρου κύριος Αναστασιάδης….
Ότι όσο υπάρχει ο τουρκικός στρατός κατοχής στήν μεγαλόνησο δεν υπάρχει διαπραγμάτευσις (Αλλά) Υπάρχει, φάρσα. Πρόστυχος εμπαιγμός.
Χλεύη, του κατακτητή Αττίλα…».
Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Ουψάλα
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)