Κυριακή 4 Ιανουαρίου 1948. Η 11η Ημέρα της μάχης της Κόνιτσας

Οι διοικητές των Ηρώων

 

ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1941. Η 69η Ημέρα του Πολέμου

Το δύσκολο πολεμικό Συμβούλιο της 4ης Ιανουαρίου 1940. 

Ο Μεταξάς αισθανόταν την εγκατάλειψη από τους Άγγλους. Α γωνία για τις εξελίξεις και την καταστροφή που ερχόταν.

Ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του σημείωσε:

Ο Παπάγος συμφωνούσε 

με τους Ιταλούς 

για την τοπική σημασία τη αιματοχυσίας.

 Στο 70ο Πολεμικό Ανακοινωθέν σημείωνε:

 «Επιτυχή τοπικά εγχειρήματα» κσι 204 αιχμαλώτους.

Το Αρχηγείο των Ιταλικών Ενόπλων Δυνάμεων στις 4 Ιανουαρίου 1940 στο πολεμικό Ανακοινωθέν Νο 211 ανέφερε: «Στο ελληνικό μέτωπο, δραστηριότητες περιπολιών και αντίπαλου πυροβολικού. Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, οι σχηματισμοί των βομβαρδιστικών μας μ πραγματοποίησαν αποτελεσματική επιθετική δράση προσβάλλοντας συγκεντρώσεις αντίπαλων στρατευμάτων ». 

Στα "τοπικά εγχειρήματα",φονεύθηκε στο ύψωμα 926 (Νότια Τεπελενίου) στις 4 Ιανουαρίου 1941, ο στρατιώτης Στουγιάννης Γεώργιος του Κωνσταντίνου, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. 

4 Ιανουαρίου 1945. Η τελευταία ημέρα του Δεκεμβριανού Αθηναϊκού Δράματος. Η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 4ης Ιανουαρίου τη διαταγή για γενική σύμπτυξη προς Πεντέλη-Πάρνηθα.

Ο Γολγοθάς της ΕΑΜοκρατίας συνεχιζόταν εκτός Αθηνών ,καθώς και η Οδύσσεια των Ομήρων. Όμηρος ήταν και ο Παππούς μου Αντώνιος Χατζάρας. Πρόεδρος της Κοινότητος της Αγίας Παρασκευής.Οι κομμουνιστές πήραν μαζί τους 15.000 και πλέον Ομήρους.

Στις 3 και 4 Ιανουαρίου οι κομμουνιστές υπέστησαν μεγάλες απώλειες στις οδομαχίες στον Πειραιά στην περιοχή του Μεταξουργείου και του Γκύζη και απώλεσαν κάθε έλεγχο στο Περιστέρι. Ήταν σαφές οτι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να μάχονται με οργανωμένες δυνάμεις . Ο Σταθμός Διοίκησης του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ μεταφέρθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια. 

ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

Τη νύχτα της 4ης Ιανουαρίου ,μεγάλα τμήματα οπλοφόρων του ΕΛΑΣ απειλούνταν άμεσα στην Αθήνα και τον Πειραιά με περικύκλωση. 

 Σε σύσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ με τη Διοίκηση ΕΛΑΣ, αποφασίστηκε η εκκένωση του Πειραιά και η σύμπτυξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στον Ασπρόπυργο μαζί με την φάλαγγα των προσφύγων. 

Αξιολογώντας τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών, η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 4ης Ιανουαρίου τη διαταγή για γενική σύμπτυξη προς Πεντέλη-Πάρνηθα. 

Αποσύρθηκαν  περίπου 8000 Ένοπλοι και μαζί τους έφυγε και ο "Λαός του ΕΑΜ"  .Όσοι φοβόντουσαν τα αντίποινα των θυμάτων του Κόκκινου Δεκέμβρη. 

Στο Κέντρο των Αθηνών ,κυβερνούσε πλέον  η κυβέρνηση των  αμέτοχων Μαυρογιαλούρων.

 Οι Μαυρογιαλούροι ήταν υποπροϊόν της ΕΑΜοκρατίας και Αγγλοκρατίας. 

 Η αργυρώνητη και Κλεπτοκρατική «καλή κοινωνία» βγήκε «ατσαλάκωτη» από την κατοχή και τα Δεκεμβριανά επανέλαβε τα καθήκοντα της.

Στην εφημερίδα της κυβερνήσεως Δημοσιεύτηκε και ο διορισμός του Γερμανομαθούς Ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Άμαντου ως Υπουργού Παιδείας, Είχε καταφέρει να περάσει την κατοχή βυθισμένος στις μελέτες του. Αμέτοχος χωρίς να πεινάσει ιδιαίτερα και δεν ήταν στόχος της ΟΠΛΑ.

 Μετά από τις 32 ημέρες των ανθρωποθυσιών κατά τα Δεκεμβριανά, και μετά τις σφαγές στον Μελιγαλά τον Σεπτέμβριο και το Κιλκίς τον Νοέμβριο του 1944, οι Άγγλοι απομάκρυναν από την κυβέρνηση τους «αιματοβαμμένους» , «αντικομουνιστές» και διόρισαν τους «Αφανείς» ή «Άφαντους» για να συνδιαλλαγούν με την Αριστερά. 

 Το «φρέσκο» πολιτικό προσωπικό του «κατευνασμού», ήταν οι φελλοί και οι χλεχλέδες του «καλού κόσμου», τους οποίους διακωμωδούσε το παλιό λαϊκό ελληνικό σινεμά, που ήταν πολύ πιο «πολιτικό» από ότι πιστεύουν οι αριστεροί «ειδικοί». 

 Ανάμεσά στους φρέσκους, ήταν ο υπουργός ο Τζων Γκλαβάνης. Γιος του Αλευροβιομήχανου Κωνσταντίνου Γκλαβάνη από το Βόλο .Σπούδασε Εμπορικές Επιστήμες στην Εμπορική Σχολή του Μάντσεστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όλο τον πόλεμο και την κατοχή τα πέρασε στην Αγγλία από όπου τον μετέφεραν οι Άγγλοι. Υφυπουργός, ο Μικές Μαυρογορδάτος . Γεννήθηκε στην Μασσαλία και ήταν γιος του Ιάκωβου Μαυρογορδάτου, γόνου της ομώνυμης χιώτικης οικογένειας, και της Αικατερίνης Ράλλη. Βρέθηκε στην απελευθερωμένη Αθήνα με εισιτήριο της ΡΑΦ. Υπουργός ο Αθανάσιος Σμπαρούνης. Ο αδελφός του μεγαλοκλινικάρχη Νικολάου Σμπαρούνη.. Ήταν παντρεμένος με την Γεωργία Μαρκεζίνη. Ισόβιο μέλος της British Royal Economic Society of London. Υπηρέτησε σε Διευθυντικές θέσεις του Υπουργείου Οικονομικών από το 1925 έως το 1943 οπότε έφυγε στο Κάιρο όπου διορίστηκε Γενικός Διευθυντής του (ανυπάρκτου) Υπουργείου Οικονομικών της Εξόριστης Κυβέρνησης. 

Μαζί με τον Κυριάκο Βαρβαρέσο (Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, επί κεφαλής) και τον Αλέξανδρο Αργυρόπουλο (Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών) ορίστηκαν από την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου , να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στην Νομισματική και Δημοσιονομική Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στο Μπρέττον Γουντς (1-22 Ιουλίου 1944) κατά την οποία αποφασίστηκε η ίδρυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Με την επιστροφή του έγινε υπουργός.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

1) TO ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΪΛΗ ΠΛΑΝΑΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΑΙΔΟΒΟΥΛΙΟΥ

 

ΕΦΥΓΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟΣ ΝΟΤΗΣ

Το ΚΑΡΤΕΛ του ΦΑΡΜΑΚΟΥ . ΞΑΝΑ ΓΙΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΝΤΑΒΛΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΛΟΥΡΓΙΑ

 Ο Κ. ΝΤΟΓΙΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ 

Τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά

Ένας Σέρβος που δεν ήταν Σέρβος και ένας Ελληνογάλλος που δεν ήταν ούτε Ελλην ούτε Γάλλος .

Στις 4 Ιανουαρίου 1890‎‎ , γεννήθηκε ο "Σέρβος" πολιτικός, ζωγράφος και δημοσιογράφος Μόσα Πιάντ. Ανώτερο κομματικό στέλεχος .Σκοτώθηκε τον Νοέμβριο του 1943, στη Γιάιτσε. Δεν ηταν Σέρβος και λεγόταν Μωυσής.

 Ο Αλμπέρ Καμύ σκοτώθηκε σαν σήμερα, όντας συνεπιβάτης ενός 

Facel-Vega. 

Οπως λέει η Βίκι, «Η Facel-Vega, γνωστή και απλά ως Facel, υπήρξε γαλλική βιομηχανία επεξεργασίας μετάλλων και κατασκευής αυτοκινήτων υπερπολυτελείας, μεταξύ του 1954 και του 1964. 

Ιδρύθηκε το 1939 από τον Ελληνογάλλο Ζαν Ντανινό».

Ο Ζαν Ντανινό είχε έναν αδελφό τον Πιέρ, και αυτόν Ελληνογάλο.

 Πατέρας τους ήταν ο Μωρίς Ντανινός, σαν τον Παππού του

 Εφιαλτάκη  Μητσοτακένσκι στην Μονεμβασιά. 

Ο Πατέρας του Μωρίς  λεγόταν Αβραάμ, όπως ο Μπούρλα. 

Τα αδέλφια του ήταν ο Ισάχ και ο Αρόν.

Εμπρός να ξεπεράσουμε τους Αμερικανούς. Να πάμε πρώτοι το ΚΑΡΤΕΛ των εμβολιαστών στην Φυλακή. ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΙΝΗΜΑ 21

 

Των Πρακτόρων η Σχολή είναι χρήσιμη πολύ

Το Λόντον Σκουλ οφ λάκτα λοβερς ,                       ο Κάρλ Πόπερ και η Ανοιχτή Κοινωνία

 

Ο σερ Καρλ Ράϊμουντ Πόπερ ήταν «φιλόσοφος και καθηγητής, που, μεταξύ των άλλων, άσκησε κριτική στον ιστορικισμό και στις νεομαρξιστικές τοποθετήσεις».

 Η Βίκιπέντια διδάσκει οτι "'ηταν ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους της επιστήμης του 20ού αιώνα, ενώ άσκησε μεγάλη επιρροή στην πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία". 

 Γεννήθηκε και σπούδασε στη Βιέννη, αλλά εγκαταστάθηκε στην Αγγλία το 1946 όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Η οικογένεια του Πόπερ ήταν εβραϊκής καταγωγής που είχε ασπασθεί τον Λουθηρανισμό. Ηταν δηλαδή "ενσωματωμένοι". 

«Στον πολιτικό λόγο, είναι γνωστός για την σθεναρή υπεράσπισή του στη φιλελεύθερη δημοκρατία και τις αρχές της κοινωνικής κριτικής που πίστευε ότι κατέστησαν δυνατή μια ακμάζουσα ανοιχτή κοινωνία. Η πολιτική του φιλοσοφία ενστερνίστηκε ιδέες από μεγάλες δημοκρατικές πολιτικές ιδεολογίες, συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλισμού/σοσιαλδημοκρατίας, του φιλελευθερισμού/κλασικού φιλελευθερισμού και του συντηρητισμού, και προσπάθησε να τις συμφιλιώσει».

Ο Κάρλ Πόππερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1902 από γονείς της ανώτερης μεσαίας τάξης. Όλοι οι παππούδες του Πόππερ ήταν Εβραίοι, αλλά δεν ήταν «ευσεβείς» και ως μέρος της ενσωμάτωσης και της πολιτιστικής αφομοίωσης η οικογένεια Πόππερ προσηλυτίστηκε στον Λουθηρανισμό πριν γεννηθεί το παιδί το οποίο βαπτίστηκε ως χριστιανός.  

Ο πατέρας του, Σίμον Σίγκμουντ ήταν δικηγόρος με καταγωγή από τη Βοημία και ήταν διδάκτωρ νομικής στο πανεπιστήμιο της Βιέννης ενώ η μητέρα του Τζέννυ Σιφ της λαμπρής Οικογενείας των Σίφ είχε «ρίζες» από τους Εβραίους της Σιλεσίας και της Ουγγαρίας. 

Ο θείος του Πόπερ ήταν ο Αυστριακός φιλόσοφος Γιόζεφ Πόπερ-Λινκέους. 

Μετά την εγκατάσταση στη Βιέννη, οι Πόππερς ανέβηκαν γρήγορα κοινωνικά στη βιεννέζικη κοινωνία, καθώς ο πατέρας του Πόππερ έγινε συνεργάτης στο δικηγορικό γραφείο του φιλελεύθερου δημάρχου της Βιέννης Ραϊμόντ Γκρούμπλ και μετά το θάνατο του Γκρούμπλ το 1898 ανέλαβε την επιχείρηση. Ο Πόπερ έλαβε το μεσαίο του όνομα μετά τον Ρέιμουντ Γκρόμπλ. Οι γονείς του ήταν στενοί φίλοι της αδελφής του Σίγκμουντ Φρόιντ Ρόζα Γκράφ

 Ο Καρλ Πόπερ εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 16 ετών και παρακολούθησε διαλέξεις στα μαθηματικά, τη φυσική, τη φιλοσοφία, την ψυχολογία και την ιστορία της μουσικής ως επισκέπτης φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.

Το 1919, έγινε Μαρξιστής  και στη συνέχεια εντάχθηκε στην Ένωση Μαθητών Σοσιαλιστικής Σχολής. Έγινε επίσης μέλος στο Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα της Αυστρίας, Μετά τις οδομαχίες της 15^ης  Ιουνίου 1919, όταν η αστυνομία πυροβόλησε οκτώ από τους συντρόφους του συμβαλλόμενων κομμάτων του, απογοητεύτηκε από αυτό που είδε ως «ψευδο-επιστημονικό» ιστορικό υλισμό του φιλοσόφου Κάρλ Μαρκ ,εγκατέλειψε την ιδεολογία, και παρέμεινε υποστηρικτής του κοινωνικού φιλελευθερισμού καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Ο Καρλ Πόπερ, άρχισε να εργάζεται σε μια λέσχη φροντίδας μετά το σχολείο για κοινωνικά απειλούμενα παιδιά. 

Το 1925, πήγε στο νεοσύστατο Ινστιτούτο Pädagogisches και συνέχισε τις σπουδές φιλοσοφίας και ψυχολογίας. Περίπου εκείνη την εποχή άρχισε να φλερτάρει την Josefine Anna Henninger, η οποία αργότερα έγινε σύζυγός του. απέκτησε το δίπλωμα που του επέτρεπε να ασκήσει το επάγγελμα του δασκάλου, και άρχισε  να σπουδάζει στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Βιέννης που μόλις είχε ιδρυθεί το 1924. Το 1928 ολοκλήρωσε με επιτυχία τη διδακτορική του διατριβή στην ιστορία της μουσικής, την ψυχολογία και τη φιλοσοφία.

Ο Καρλ Πόπερ, απέκτησε  δίπλωμα καθηγητή μαθηματικών και φυσικής μέσης εκπαίδευσης, και διορίστηκε το 1930 σε σχολείο της μέσης εκπαίδευσης στη Βιέννη. Επειδή το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα είχε χειροτερέψει στην Αυστρία με την άνοδο του ναζισμού και οι δυσκολίες εξεύρεσης απασχόλησης μεγάλωναν μέρα με τη μέρα για όποιον ήταν εβραϊκής καταγωγής,  ο Πόπερ αναζήτησε την ευκαιρία ένταξής του σε βρετανικό πανεπιστήμιο.Του προσφέρθηκε μια μόνιμη θέση στο πανεπιστήμιο Canterbury College στο Christchurch της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί συνέγραψε την «Ανοιχτή κοινωνία» με τον τίτλο « Η Ανοιχτή κοινωνία και οι Εχθροί της» 

(The Open Society and Its Enemies),  με το οποίο καταξιώθηκε και το οποίο εκδόθηκε   το 1945.

Τον επόμενο χρόνο, επέστρεψε στην Αγγλία, όπου δίδαξε στο τμήμα Λογικής και Επιστημονικής Μεθόδου στο Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου έχοντας ήδη αποκτήσει μεγάλη φήμη.

Το 1950 ο Πόπερ επισκέφθηκε τις Η.Π.Α. όπου δίδαξε στο Χάρβαρντ και συνάντησε τον Άινσταϊν στο Πρίνστον συνεχίζοντας ανελλιπώς την ερευνητική και διδακτική του δουλειά, έως το 1969. 

Το 1965 η Βρετανία τον τίμησε με τον τίτλο του “Sir”.

 Η Επανάσταση στα κρυφά

 

Του Κέρρυ Μπόλτον 

απόδοση στα Νέα Ελληνικά: Δημήτρης Μιχαλόπουλος

 Πολλοί είναι οι σοσιαλιστές που έχουνε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η εργατική τάξη είναι υπερβολικά συντηρητική, ώστε να ηγηθεί της επανάστασης καθώς και ότι, με κρυφά μέσα, φτάνει κανείς ευκολότερα στον σοσιαλισμό. 

Στον αγγλόφωνο κόσμο, το κίνημα αυτό πήρε το όνομα φαβιανός σοσιαλισμός. 

Η Φαβιανή Εταιρεία ιδρύθηκε από Βρεταννούς διανοούμενους το 1883, και σύντομα προσέλκυσε προσωπικότητες όπως ο H.G. Wells και ο Τζωρτζ Μπέρναντ Σω (George Bernard Shaw). 

Στους Φαβιανούς δεν άρεσε να τους αποκαλούν Mαρξιστές ή Kομμουνιστές: προτιμούσαν αντίθετα τον όρο «κολλεκτιβιστές». 

Αυτοί, οι φαβιανοί κολλεκτιβιστές, φτιάξανε στο Λονδίνο τη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, το διαβόητο London School of Economics (LSE). 

Σύμφωνα με την Μπεατρίς Γουέμπ (Beatrice Webb, που είχε ιδρύσει τη Φαβιανή Εταιρεία, πολλά από τα απαραίτητα για την ίδρυση του LSE χρήματα ήρθανε από τους Ροτσιλντ, τον Tζούλιους Βέρνερ (Sir Julius Charles Wernher) και τον Έρνεστ Κασσέλ (Sir Ernest Cassell. 

Για παράδειγμα, όταν το 1920 το LSE βρέθηκε σε οικονομικές δυσκολίες, ο Κασσέλ βοήθησε με δωρεά 472.000 λιρών. 

Ο πανεπιστημιακός Τζ. Χ. Μόργκαν (J.H.Morgan), εξηγεί για τη δωρεά του Κασσέλ: «Όταν ρώτησα τον Λόρδο Χαλνταίην (Haldane) γιατί έπεισε τον φίλο του, Σερ Έρνεστ Κασσέλ, να… [δώσει] ένα μεγάλο ποσό στο LSE, απάντησε:

 “Σκοπός μας είναι να κάνουμε αυτό το ίδρυμα το μέρος όπου θα ανατραφεί και εκπαιδευθεί η γραφειοκρατία του μέλλοντος Σοσιαλιστικού Κράτους”». 

 Η σχέση ανάμεσα στο διεθνές κεφάλαιο και το από Σοσιαλιστές χρηματοδοτούμενο LSE φαίνεται από το ότι ο Έρνεστ Κασσέλ βοήθησε να καθιερωθεί η έδρα «Οικονομικής Γεωγραφίας» και επίσης από το ότι ο Έβελυν Ρόμπερτ ντε Ρότσιλντ (Sir Evelyn Robert de Rothschild), διατέλεσε «Κυβερνήτης» του LSE. 

Το 1923 έγινε η πρώτη δωρεά από το Ίδρυμα Ροκφέλλερ στο LSE ύψους 1.000.000 δολλαρίων. 

Μεταξύ 1929 και 1952 το Ίδρυμα Ροκφέλλερ δώρησε άλλα 4.105.592 δολλάρια στο LSE. 

Ο Σίντνεϋ Γουέμπ τέλος, σύζυγος της Μπεατρίς και επικεφαλής της Φαβιανής Εταιρίας, κινητήρια δύναμη πίσω από τη δημιουργία του LSE, πίστευε ότι το χρήμα έπρεπε να χρησιμοποιείται για να ενθαρρύνει την έρευνα και μελέτη της Οικονομίας. 

 Επομένως, το LSE ιδρύθηκε ως ένας φαβιανός σοσιαλιστικός οργανισμός, με χρήματα από τους Ρότσιλντ, τον Κασσέλ, τον Ροκφέλλερ και αρκετούς άλλους - παρόμοιους.

 Στη συνέχεια, το LSE εκπαίδευσε χιλιάδες οικονομολόγους σε όλο τον κόσμο, πολλοί από τους οποίους έχουν τεράστια ισχύ και επιρροή. 

Δεκαέξι απόφοιτοι ή μέλη του διδακτικού προσωπικού έχουν κερδίσει το βραβείο Νόμπελ, ενώ η έρευνα του LSE καθορίζει σε πολλές χώρες την κυβερνητική πολιτική και την επιχειρηματική πρακτική. 

 Το γερμανικό και ιδιαίτερα ‘επιτυχημένο’ αντίστοιχο του Φαβιανισμού, είναι η Σχολή Κριτικής Θεωρίας της Φραγκφούρτης. 

Αυτή ξεκίνησε ως Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας το 1923 από μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος στο πανεπιστήμιο ακριβώς της Φραγκφούρτης. 

Όπως και οι Φαβιανοί, αυτοί οι Γερμανοί κομμουνιστές είχαν συμπεράνει ότι οι εργάτες δεν μπορούσαν να ηγηθούν της επανάστασης. 

Επίσης, στο πρότυπο βέβαια του Ιταλού κομμουνιστή διανοούμενου Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci), ήτανε πεπεισμένοι ότι ότι η ριζική ανατροπή των πολιτισμικών ηθών και θεσμών έπρεπε να προηγηθεί της δημιουργίας του κομμουνιστικού κράτους. 

Το κληροδότημα με το οποίο ιδρύθηκε η Σχολή της Φραγκφούρτης ήταν δωρεά του Χέρμαν Βάιλ (Herman Weil), επιχειρηματία που έκανε την περιουσία του κερδοσκοπώντας με τις τιμές του σιταριού. 

 Ο Μαξ Χορκχάιμερ (Max Horkheimer), που έγινε διευθυντής της Σχολής το 1930, συμπέρανε ότι έπρεπε να πραγματοποιηθεί μια περίπλοκη επανάσταση μέσω της μεταμόρφωσης των θεσμών του Δυτικού Πολιτισμού. 

Την ίδια περίοδο, ο μουσικός κριτικός Τέοντορ Αντόρνο (Theodor Adorno) καθώς και οι ψυχολόγοι Έριχ Φρομ (Erich Fromm) και Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich) έγιναν μέλη της Σχολής.

 Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές πήρανε την εξουσία στη Γερμανία κατά το 1933, τα μέλη της Σχολής, πολλοί από τους οποίους ήταν Ιουδαίοι, αναγκάστηκαν να φύγουνε. Πολλοί πήγαν στην Αμερική, όπως και ο Χέρμπερτ Μαρκούζε (Herbert Marcuse, δηλαδή ο μετέπειτα ‘πνευματικός πατέρας’ της Νέας Αριστεράς, που τότε δεν ήταν παρά μεταπτυχιακός φοιτητής. 

Το πανεπιστήμιο Columbia τους βοήθησε να ξαναφτιάξουνε τη Σχολή της Φραγκφούρτης στη Νέα Υόρκη - ως Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών στη Νέα Υόρκη αυτήν τη φορά. Το κύριο εργαλείο της Σχολής είναι η «Κριτική Θεωρία» που στην ουσία είναι η καταστροφική ανάλυση των θεμελιωδών στοιχείων του Δυτικού πολιτισμού – συγκεκριμένα της Θρησκείας, της Οικογένειας, της Ηθικής, των Παραδόσεων και του Εθνικισμού. Στο πιο σημαντικό του βιβλίο, που έχει τίτλο Η αυταρχική προσωπικότητα, ο Αντόρνο ισχυρίζεται ότι η «πατριαρχική οικογένεια» είναι το φυτώριο του Φασισμού, επειδή η πατρική μορφή είναι από τη φύση της αυταρχική. Άλλα μέλη της σχολής, όπως ο Έριχ Φρομ και ο Βίλχελμ Ράιχ, συνδύασαν τις θεωρίες του Φρόυντ περί σεξουαλικής καταπίεσης με τις οικονομικές θεωρίες του Μαρξ: 

Η σεξουαλική καταπίεση αποτελούν προϊόν της καπιταλιστικής κοινωνίας και απαραίτητη προϋπόθεση της κοινωνικής επανάστασης είναι η σεξουαλική απελευθέρωση. 

Η σεξουαλική, όμως, επανάσταση προαπαιτεί την καταστροφή της οικογένειας, της πατρότητας και της παραδοσιακής ανατροφής των παιδιών. 

 Ειδικά οι θεωρίες του Ράιχ ενθουσιωδώς εντάχθηκαν στη Νέα Αριστερά στη δεκαετία του 1960. 

Σύμφωνα με αυτόν τον τελευταίο: «Η καταπίεση της φυσιολογικής σεξουαλικότητας του παιδιού, ειδικά εκείνης που σχετίζεται με τα γεννητικά όργανα, κάνει το παιδί δειλό, ντροπαλό, υπάκουο και φοβισμένο μπροστά στην εξουσία… Οι δυνατότητές του για εξέγερση παραλύουνε, επειδή σε κάθε απόπειρα εξέγερσης το κυριεύει άγχος. Η καταπίεση αυτή συρρικνώνει τη σκέψης και την κριτική ικανότητα. Εν ολίγοις, στόχος της σεξουαλικής καταπίεσης είναι η δημιουργία ατόμων προσαρμοσμένων στην αυταρχική τάξη [πραγμάτων] και πλήρως υποταγμένων σε αυτήν... Αρχικά [λοιπόν]το παιδί πρέπει να υποταγεί στη δομή της μικρογραφίας του αυταρχικού κράτους, δηλαδή στην οικογένεια. Αυτό, στη συνέχεια, επιφέρει την υποταγή του στο γενικότερο αυταρχικό σύστημα. 

Η δημιουργία της αυταρχικής δομής επιτυγχάνεται μέσω της εδραίωσης της σεξουαλικής αναστολής και του άγχους.»

 Για τη Σχολή της Φραγκφούρτης και τους οπαδούς της ακόμα και μία μερική κατάρρευση της γονικής εξουσίας αυξάνει τις πιθανότητες «κοινωνικής αλλαγής».

Ο στρατιώτης ΚΟΒΙΝΤ19 στα Δυτικά Βαλκάνια, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία

 Στη Ρουμανία κατά την εβδομάδα 26 Δεκεμβρίου  2022– 1 Ιανουαρίου 2023 καταγράφηκαν 3.605 νεα κρούσματα ΚΟΒΙΝΤ19  και 34 θάνατοι.872 από τα νέα κρούσματα της τελευταίας εβδομάδας ηταν επαναλοιμώξεις  σε διάστημα μεγαλύτερο των 90 ημερών μετά την πρώτη μόλυνση .Μεταξύ της 26ης  Δεκεμβρίου 2022 και της 1ης  Ιανουαρίου 2023, πραγματοποιήθηκαν 8.989 τεστ RT-PCR και 51.893 ράπιντ τεστ. Η μέση θετικότητα ήταν 5.92%. Στα Νοσοκομεία  , ο αριθμός των ατόμων που νοσηλεύονται είναι σήμερα 881. Σε ΜΕΘ νοσηλεύονται 110 άτομα. Από τον συνολικό αριθμό των ασθενών που νοσηλεύονται, οι 76 είναι ανήλικοι. Συνολικά Μέχρι, 67.408 άνθρωποι που διαγνώστηκαν με τη λοίμωξη Sars-CoV-2 έχουν πεθάνει στην Ρουμανία . Μεταξύ 26.12.2022 (10:00) – 01.01.2023 (10:00) αναφέρθηκαν 34 θάνατοι (24 άνδρες και 10 γυναίκες) από το INSP. Καταγράφηκαν : 1 θάνατος στην ηλικιακή κατηγορία 30-39 ετών, 2 στην ηλικιακή κατηγορία 40-49 ετών, 2 στην ηλικιακή κατηγορία 50-59 ετών, 7 στην ηλικιακή κατηγορία 60-69 ετών, 10 στην ηλικιακή κατηγορία 70-79 ετών και 12 στην ηλικιακή κατηγορία άνω των 80 ετών. Όλοι οι αποβιώσαντες ασθενείς είχαν υποκείμενα νοσήματα. Από τους θανόντες ασθενείς, οι 12, 35,3%, ήσαν «πλήρως ασφαλείς» πελάτες της Pfizer

Στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι, στις περιοχές υπό τον υγειονομικό έλεγχο της Πρίστινα, τις τελευταίες 24 ώρες ζήτησαν να κάνουν τεστ 2 άτομα και βρέθηκε ένα κρούσμα. Θετικότητα 50%. Χθες ήταν 14.3% .Δεν ανακοινώθηκε  νέος  θάνατος ασθενούς, που πέραν πάσης αμφιβολίας θα ήταν αποτέλεσμα  λοίμωξης από τον στρατιώτη ΚΟΒΙΝΤ19 . Τα θύματα στο Κόσσοβο παραμένουν 3.202. Στα νοσοκομεία δεν νοσηλεύεται  κανείς ασθενής με ΚΟΒΙΝΤ

Στη Σερβία,  τις τελευταίες 24 ώρες αναφέρθηκε o θάνατος 10 ασθενών μετά από επίθεση του στρατιώτη ΚΟΒΙΝΤ19. ‎Από την έναρξη της επιδημίας, έχουν αποβιώσει 17.541 ασθενείς ως αποτέλεσμα της λοίμωξης . ‎Η θνησιμότητα  διαμορφώνεται σε 0,716 % .Από το σύνολο των 7.415 τεστ που έγιναν , επιβεβαιώθηκαν 881 νέα κρούσματα .114 περισσότερα από την Δευτέρα. H θετικότητα των τεστ της Τρίτης  ήταν 11,88% από 12,89% την Δευτέρα. Στα νοσοκομεία ΚΟΒΙΝΤ νοσηλεύονται  σήμερα το πρωί 252 ασθενείς  από 246 χθες το πρωί. Οι 21 είναι  διασωληνωμένοι. Χθες ήταν 20.

Στο Μαυροβούνιο , και πάλι δεν αναφέρθηκε   νέος θάνατος ασθενούς, λόγω  του ΚΟΒΙΝΤ. Από τα 388 τεστ που έγιναν, εντοπίστηκαν 40 νέα κρούσματα . Τα 24 στην Ποντγκορίτσα. Θετικότητα 10,3% από 5,1% την προηγουμένη.  Αποθεραπεύθηκαν και άλλοι 36 ασθενείς.   Τα ενεργά κρούσματα  σήμερα είναι 280 από 276.

Στη Βουλγαρία, χθες   έγιναν  4.899  τεστ, από τα οποία 301 απέβησαν θετικά. Τα 105  από τα νέα κρούσματα εντοπίστηκαν στην Σόφια και τα περίχωρα της. 36 εντοπίστηκαν στην Βάρνα και 28 στην Φιλιππούπολη. Η Θετικότητα των τεστ της Τρίτης   ήταν 6,14% από 5.96% την Δευτέρα. Από τα  νέα κρούσματα το  41%  ήσαν πλήρως εμβολιασμένα άτομα. Τα 82 από τα νέα κρούσματα, (27,24%) χρειάστηκαν εισαγωγή   σε νοσοκομείο.  Ο συνολικός αριθμός των ασθενών που ενοσηλεύοντο σήμερα το πρωί ήσαν 367 από 368 χθες  . Στις ΜΕΘ σήμερα  βρισκόντουσαν 34  ασθενείς. Τόσοι ήσαν και χθες .Τα ενεργά κρούσματα σήμερα  είναι 3836 από 3872. Τις τελευταίες 24 ώρες αποθεραπεύτηκαν 332 ασθενείς και  πέθαναν 5. Ο αριθμός των θυμάτων από την αρχή της Πανδημίας είναι  38.113. Χθες εμβολιάστηκαν με την ενισχυτική δόση μόνον 126  άτομα.

 

Η 4η Ιανουαρίου στην Ιστορία

Η 4η Ιανουαρίου είναι η 4η ημέρα στο Γρηγοριανό ημερολόγιο. Aπομένουν 361 ημέρες ως τη λήξη του έτους.

1490. Η Δούκισσα της Βρετάνης και βασίλισσα της Γαλλίας Άννα , ανακοίνωσε ότι όλοι όσοι πάνε στο στρατόπεδο του βασιλιά της Γαλλίας Κάρολου Η΄ του Ευγενικού θα ήσαν ένοχοι για εσχάτη προδοσία.

1485. O  Κύριος της Ζέτας Ιβάν Τσερνόγεβιτς, υπέγραψε τον χρυσόβουλο με  τον ιδρυτικό Χάρτη της Μονής Τσετίνιε, και διόρισε «τον Μητροπολίτη Κυρ Βησάριωνα  να κυβερνά τα πάντα, και μετά από αυτό τους κληρονόμους του».‎

1494. Στην Τσετίνιε, στο τυπογραφείο που είχε εγκαταστήσει ο Τζουράντ Τσερνόγιεβιτς τυπώθηκε στα Κυριλλικά η Οκτώηχος.

1642. Ο βασιλιάς της Αγγλίας Κάρολος Α εισέβαλε με 400 ενόπλους στη Βουλή των Κοινοτήτων για να συλλάβουν τα μέλη του Κοινοβουλίου.

1717. Η Ολλανδική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και η Γαλλία υπέγραψαν στη Χάγη την Τριπλή Συμμαχία, κατά της Ισπανίας, με την οποία αναγνωρίστηκε ο Φίλιππος Β΄, δούκας της Ορλεάνης, ως αντιβασιλιάς της Γαλλίας την εποχή του ανήλικου Λουδοβίκος ΙΕ΄.

1762. Στο πλαίσιο του Επταετούς Πολέμου η Βρετανία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ισπανίας και του Βασίλειου της Νάπολης.

1798 .Ο Κωνσταντίνος Χαντζερής έφθασε στο Βουκουρέστι, ως ο νέος ηγεμών της Βλαχίας.

1802. Ο Γάμος του Λουδοβίκου Βοναπάρτη με την κόρη της Ζοζεφιν ντε Μπωχαρνέ Ορτάνς.

 

‎1814‎‎ .Ο στρατός του Μαυροβουνίου απελευθέρωσε το Κότορ από τους Γάλλους και το παρέδωσε στον Επίσκοπο Πέτρο Α 
1878. Κατά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878 ο ρωσικός στρατός απελευθέρωσε τη Σόφια από τον οθωμανικό ζυγό που κράτησε πέντε αιώνες.

1884. Ιδρύθηκε στο Λονδίνο η Φαβιανή Εταιρία.

1885 . Το Επεισόδιο Νίκολσον. Όργανο της τάξης χειροδίκησε εναντίον του βρετανού επιτετραμμένου στην Αθήνα, Άρθουρ Νίκολσον, και προκάλεσε διπλωματικό επεισόδιο, και με αφορμή το Επεισόδιο Νίκολσον, έπεσε η κυβέρνηση Τρικούπη. Η βασική αιτία της πρωτοφανούς ήττας του στις εκλογές που ακολούθησαν ήταν η λαϊκή δυσαρέσκεια, λόγω της ακρίβειας και της υψηλής φορολογίας

1887. Έγιναν νέες εκλογές ένα χρόνο μετά την συντριβή του αγγλικού νεωτεριστικού κόμματος. Ο Χαρίλαος Τρικούπης διενήργησε και κέρδισε «πανηγυρικά» τις εκλογές. Το «Νεωτεριστικόν Κόμμα» έβγαλε τις 90 από τις 150 έδρες και κυβέρνησε απρόσκοπτα για τρία χρόνια. Το Εθνικόν Κόμμα του Θόδωρου Δηλιγιάννη εβγαλε μόνο 25 , ενώ 35 βουλευτές θα δηλώσαν ανεξάρτητοι.

1894. Η γαλλική κυβέρνηση επικύρωσε τη γαλλο-ρωσική αμυντική Συμμαχία που πρόσφερε στη Γαλλία ένα σημαντικό στρατιωτικό πλεονέκτημα , σε περίπτωση
1915. Στην μάχη του Σαρικάμις στον Καύκασο ο Χαφέζ Χακκί Πασσάς έκανε περιοδεία στην πρώτη γραμμή. Οι Ρώσοι περικύκλωσαν και αιχμαλώτισαν όλη την 28η μεραρχία.
πολέμου με τη Γερμανία, και την τριπλή συμμαχία Γερμανίας Ιταλίας Αυστρίας.

1919. Στις 4 Ιανουαρίου η κυβέρνηση του Φρίντριχ Εμπερτ απέλυσε τον Εμιλ Αϊχορν από τη θέση του διοικητή της Αστυνομίας του Βερολίνου. Ο Άιχορν ήταν βετεράνος σοσιαλδημοκράτης που είχε ηγηθεί της εφόδου στο αρχηγείο της Αστυνομίας και κατόπιν η Εκτελεστική Επιτροπή των Συμβουλίων του Βερολίνου τον είχε διορίσει σε αυτή τη θέση. Με αυτή την αφορμή ξεκίνησε η εξέγερση των Σπαρτακιστών. Την ίδια ημέρα ο Κόκκινος Στρατός κατέλαβε την πόλη της Ρίγας.

1920. Ο ναύαρχος Αλεξάντρ Κολτσάκ ανακοίνωσε την παραίτησή του, δίνοντας τις εξουσίες του στον Άντον Ντένικιν Ντέντκιν και τον έλεγχο των δυνάμεών του γύρω από το Ιρκούτσκ στον Αταμάν Σεμμιόνοφ.

1924. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επέστρεψε ύστερα από μακρόχρονη απουσία στην Ελλάδα.
1926. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος με Διάταγμα του ανέβαλε «επ' αόριστον» τις εκλογές που επρόκειτο να γίνουν στις 10 Ιανουαρίου και «ανακοίνωσε» ότι θα εξακολουθούσε «την διακυβέρνησιν της χώρας διά της συγκεντρώσεως της συντακτικής και νομοθετικής δυνάμεως εις χείρας του». Παραιτήθηκε η τεσσαρακοστή τρίτη κυβέρνηση της Βουλγαρίας με επικεφαλής τον Αντρέι Λουάπτσεφ.

1932. Ο Μαχάτμα Γκάντι και άλλοι ηγέτες του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου συνελήφθησαν από τους βρετανούς.

1933. Ο Φραντς φον Πάπεν συναντήθηκε στο σπίτι του τραπεζίτη Κουρτ Φράιερ φον Σρέντερ στην Κολωνία και συμφώνησαν στο σχηματισμό κυβέρνησης με καγκελάριο το Χίτλερ.

1943. Εκτελέστηκε στο σκοπευτήριο Καισαριανής ο Πολωνός πράκτορας της SoE , Γεώργιος Ιβάνωφ, μαζί με τους συνεργάτες του, Βασίλη Μαλιόπουλος και Γιάννη Κοντόπουλο, αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού . Ο Ιβάνωφ που προσπάθησε να αποδράσει έπεσε κραυγάζοντας , «Ζήτω η Ελλάς! Ζήτω η Πολωνία!».

1944. Άρχισε η μάχη του Μόντε Κασσίνο στην Ιταλία.

1945. Στην Αθήνα, οι νυχτερινές αντεπιθέσεις του ΕΛΑΣ σε Ψυχικό, Τουρκοβούνια, Γηροκομείο, Στρατιωτικό Νοσοκομείο, Προσφυγικές Πολυκατοικίες και Φυλακές Αβέρωφ απέτυχαν. Μεγάλα τμήματα του ΕΛΑΣ απειλούνταν άμεσα με κύκλωση και καταστροφή. Η κατάσταση ήταν εξίσου δραματική στον Πειραιά.Σε σύσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ με τη Διοίκηση ΕΛΑΣ, αποφασίστηκε η εκκένωση του Πειραιά και η σύμπτυξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στον Ασπρόπυργο. Ο Σταθμός Διοίκησης του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ μεταφέρθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Αξιολογώντας τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών, η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα διαταγή για γενική σύμπτυξη προς Πεντέλη-Πάρνηθα.
1947. Στην Ιταλία η Κόζα Νόστρα δολοφόνησε το συνδικαλιστή Ακούρσιο Μυράλια

1948. Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βιρμανίας.

1950. Το Ισραήλ δήλωσε την Ιερουσαλήμ για πρωτεύουσα , παραβιάζοντας τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

1951. Ο στρατός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας με την υποστήριξη Κινεζων εθελοντών κατάλαβαν τη Σεούλ για δεύτερη φορά.

1956.Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ).

1959. Ξέσπασαν ταραχές στην Λεοπολντβιλλ στο βελγικό Κονγκό.

1960. Σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα ο γάλλος συγγραφέας, φιλόσοφος, δημοσιογράφος ηθοποιός και σκηνοθέτης Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus) σε ηλικία 47 ετών .Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Χρωστούσε τη φήμη του στα μυθιστορήματά του ο «Ξένος» και η «Πανούκλα», και στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο Μύθος του Σίσυφου» και
«Ο επαναστατημένος άνθρωπος».
Την ίδια ημέρα υπογράφηκε η Συμβαση της Στοκχόλμης  για την   Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών.

1966.Στρατιωτικό πραξικόπημα στην Άνω Βόλτα.

1969 . Ανακοινώθηκε η ανέγερση του "τάματος του έθνους" για το Ναό του Σωτήρος, η ανέγερση του οποίου είχε αποφασισθεί και από την Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους το 1829.

1976. Βόρεια Ιρλανδία. Οι προτεστάντες σκότωσαν έξι Ιρλανδούς καθολικούς στη Βόρεια Ιρλανδία. Ως αντίποινα, την επόμενη μέρα καθολικοί ένοπλοι σκότωσαν δέκα προτεστάντες.

1979. Μετά από πρόσκληση του Γάλλου Προέδρου, Ζισκαρ ντ Εστέν άρχισε στη Γουαδελούπη συνάντηση για την κρίση στο Ιράν με τον Τζίμι Κάρτερ, το Βρετανό πρωθυπουργό Κάλαχαν, και το γερμανό καγκελάριο Χέλμουτ Σμιτ.

1980. Ο Τζίμι Κάρτερ επέβαλε εμπάργκο σιτηρών και άλλων αγαθών ενάντια στην ΕΣΣΔ.

1989.Το δεύτερο περιστατικό στον Κόλπο της Σύρτης .Αμερικανικά αεροσκάφη στα ανοικτά των λιβυκών ακτών κατέρριψαν δύο MiG-23 της Λιβύης.

1992. Στο Σπλιτ, οι Κροάτες δημιούργησαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης «Λόρα» στην περιοχή της πρώην ναυτικής βάσης του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Ναυτικού.

1993 .Οι Σέρβοι από τη Σερβική Δημοκρατία και οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι απέρριψαν στην Γενεύη, το ειρηνευτικό σχέδιο Βανς-Όουεν για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

1998. Σφαγές ισλαμιστών στην Αλγερία: Πάνω από 172 άτομα εκτελεστηκαν σε τρία απομακρυσμένα χωριά.
2000. Πέθανε ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης
2004. Στη Γεωργία ο πράκτωρ Μιχαήλ Σαακασβίλι από το ενωμένο εθνικό κίνημα κέρδισε στις προεδρικές εκλογές.

2006. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, και τον διαδέχτηκε ο Εχούντ Ολμέρτ αναλαμβάνει το γραφείο.

2009‎‎ .Επιχείρηση του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας κατά της Χαμάς. Νεκροί  τουλάχιστον 47 Παλαιστίνιοι. Την ίδια ημέρα, το Συμβούλιο Ασφαλείας πραγματοποίησε έκτακτη συνεδρίαση αφιερωμένη στην κρίση στη Μέση Ανατολή, όπου οι ΗΠΑ απέτρεψαν ψηφοφορία επί σχεδίου ψηφίσματος της Λιβύης με το οποίο διατασσόταν επείγουσα κατάπαυση του πυρός.‎

‎2010‎‎.Η  Σερβία υπέβαλε ανταγωγή εναντίον της Κροατίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης 

2013‎‎. Ο Μητροπολίτης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Μαυροβούνιο, Αμφιλόχιος στο μήνυμα του εν όψει των Χριστουγέννων προειδοποίησε τους Χριστιανούς για μια «επανάσταση ειδωλολατρικού ολοκληρωτισμού», η οποία αποθαρρύνει την ιερότητα του γάμου και καταργεί την οικογένεια

2014 . Το Ισλαμικό Κράτος κατέλαβε την Φαλούτζα στο Ιρακ.

2016 . Η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν και το Σουδάν διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις με το Ιράν.

2017. Ο σοσιαλδημοκράτης Σορίν Γκριντεάνου ανέλαβε αντί του Λίβιου Ντραγκνέα πρωθυπουργός της Ρουμανίας.

2021. Με κεντρικό άξονα τη βελτίωση της λειτουργικότητας της κυβέρνησης, την αναβάθμιση κάποιων αλλά και την είσοδο νέων προσώπων που κρίθηκε ότι μπορούν να συμβάλουν στην καλύτερη υλοποίηση του κυβερνητικού σχεδίου, ανακοινώθηκε η νέα σύνθεση της κυβέρνησης, των 59 του Εφιαλτάκη. Στο Καζαχστάν ξεκίνησε η χορογραφία της Cia.

Προσφυγη Στο ΣτΕ,ελλειψη Φαρμακων Και Πολιτικοι Συμμοριτες

ΚΙΝΑΙΔΟΚΡΑΤΙΑ: ΤΑ ΠΟΥΣΤΡΟΚΟΜΜΑΤΑ ΨΑΧΝΟΥΝ ΠΦΟΥΣΤΗΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΑΙΔΟΒΟΥΛΙΟ

 

Στις 3 Ιανουαρίου 1945 δημιουργήθηκε η «κυβέρνηση κατευνασμού» των «Αφανών» και των «Άφαντων». Ο αντικομουνιστής βενιζελικός Πλαστήρας πρωθυπουργός αλλά ο αριστερός Σοφιανόπουλος από τον όμιλο των πολιτικών που απέφυγαν κάθε ευθύνη και που η SoE τον είχε στείλει στον Λίβανο έλαβε τη δοτή εξουσία από τους Άγγλους να διαπραγματευτεί με τους συντρόφους

Το απόγευμα της 3ης Ιανουαρίου, ο Δαμασκηνός , ως Αντιβασιλεύς, έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης «κατευνασμού» στον Νικόλαο Πλαστήρα , τον οποίο τον έφεραν άρον –άρον από τη Νίκαια όπου ζούσε, εξόριστος , από το 1933. 

 Οι Άγγλοι ικανοποιώντας τους όρους του ΚΚΕ που ζητούσε «να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής Εθνικής Ενώσεως, η οποία θα ρυθμίσει Δημοκρατικώς το όλον Πολιτικόν και στρατιωτικόν πρόβλημα της Χώρας», απέλυσαν την κυβέρνηση του Λιβάνου και τους Υπουργούς του Καϊρου , και ανέθεσαν την εξουσία στον Ιωάννη Σοφιανόπουλο τον οποίο η SoE τον είχε κουβαλήσει και στον Λίβανο εκ μέρους της της «Ένωσης Αριστερών». 

 Ο Σοφιανόπουλος συμμετείχε στον Λίβανο εκ μέρους της ««Νεοδημοκρατικής Ένωσεως Αριστερών», όπου υποστήριξε την ανάγκη δημιουργίας «κοινού Εθνικού Στρατού» και τη συνδιαλλαγή όλου του ελληνικού πολιτικού κόσμου με τους κομμουνιστές για την εξασφάλιση ομαλού πολιτικού βίου και της δημοκρατικής εξέλιξης. Ο Σοφιανόπουλος δεν συμμετείχε στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου αφού οι βασικές του απόψεις δεν έγιναν δεκτές. 

 Στην συνέχεια δεν γύρισε στην Ελλάδα. Τον έφεραν άρον- άρον στην Αθήνα οι Άγγλοι και διορίστηκε ως ο κυβερνήτης της Ελλάδος για να διαπραγματευτεί με τους συντρόφους στο συνέδριο της Βάρκιζας στο οποίο και συνομολογήθηκε η ομώνυμη συμφωνία. 

 Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στο ημερολόγιο του για την κυβέρνηση Σοφιανόπουλου έγραψε: 

 «Ο αρχιεπίσκοπος έδωσε χθες στον Πλαστήρα την εντολή να σχηματίσει τη νέα κυβέρνηση. Φαίνεται ότι έχει τεθεί ως αρχή να μην μπει στη νέα κυβέρνηση κανένας από μας που απαρτίζαμε την παλιά. Και εμείς, που οχτώ μήνες τώρα παλεύουμε (εγώ μάλιστα πολλά χρόνια, παίρνοντας επάνω μου τόσες ευθύνες) θα παραχωρήσουμε τη θέση μας στον όμιλο εκείνων των πολιτικών που συστηματικά απέφυγαν ως τώρα κάθε ευθύνη και που τίποτε άλλο δεν έκαναν παρά να είναι αρνητικοί». 

 Η «κυβέρνηση κατευνασμού» των «Αφανών» και των «Άφαντων», ήταν ένα «λιτό και ευέλικτο» σχήμα με εφτά υπουργούς και πέντε υφυπουργούς. 

 Ο Πλαστήρας ανέλαβε και υπουργός Στρατιωτικών και προσωρινά Ναυτικών, Αεροπορίας και Εμπορικής Ναυτιλίας. Ο σοσιαλιστής Ιωάννης Σοφιανόπουλος ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών και προσωρινά Τύπου και Διαφωτίσεως.

 Ο Νικόλαος Κολυβάς που ήταν «ανεξάρτητη πολιτική προσωπικότητα» υπουργός Δικαιοσύνης και προσωρινά Κοινωνικής Προνοίας και Υγιεινής. Ο Λαϊκός, Περικλής Ράλλης υπουργός Εσωτερικών και προσωρινά Παιδείας. Ο Γεώργιος Σιδέρης υπουργός Οικονομικών και προσωρινά Εφοδιασμού και Εργασίας. 

 Ο σπουδαγμένος στο Μάντσεστερ Τζον Γκλαβάνης , που προερχόταν εκ των Φιλελευθέρων, υπουργός Γεωργίας και προσωρινά Εθνικής Οικονομίας. Ο απόστρατός Λουκάς Σακελλαρόπουλος που προτάθηκε από τον Γονατά, υπουργός Δημοσίων Έργων και προσωρινά Μεταφορών και Ταχυδρομείων Τηλεγράφων και Τηλεφώνων. 

 Ο Φιλελεύθερος και αγγλόφρων Χιώτης Μικές Μαυρογορδάτος υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, ο Φιλελεύθερος Γεώργιος Β. Μελάς υφυπουργός Εξωτερικών, ο άνθρωπος του Πλαστήρα Λεωνίδας Σπαής υπηρεσιακός υφυπουργός Στρατιωτικών, ο Θεόδωρος Κουντουριώτης υπηρεσιακός υφυπουργός Ναυτικών και Εμπορικής Ναυτιλίας και ο Παναγιώτης Βήλος υπηρεσιακός υφυπουργός Αεροπορίας. 

 Ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος», ανέφερε: « Η κοινή γνώμη αντελήφθη εξαρχής, ότι δεν ήταν ο Πλαστήρας αυτός που κυβερνούσε. Οι Άγγλοι, δια του Ι. Σοφιανοπούλου και κυρίως διά του Δαμασκηνού, καθόριζαν την πολιτική της Κυβερνήσεως και ελάμβαναν τις αποφάσεις. Το κυβερνητικό πρόγραμμα έφερε τη σφραγίδα του Σοφιανοπούλου και περί των δηλώσεων του τελευταίου, εκ μέρους της Κυβερνήσεως, προς τους ξένους δημοσιογράφους, στις 10 Ιανουαρίου, ο υπεύθυνος πρωθυπουργός ενημερώθηκε εκ των υστέρων. Ερήμην ουσιαστικώς του Πλαστήρα, ο στρατηγός Σκόμπι υπέγραψε, κατόπιν επιμονής του Λήπερ, στις 11 Ιανουαρίου, την ανακωχή με το ΕΑΜ. Ο Βρετανός πρέσβης παρενέβηκε ανοικτά και ματαιώσε την έκδοση των ενταλμάτων συλλήψεως παραγόντων του ΕΑΜ, που είχε αποφασίσει ο Πλαστήρας και με καταφανή αθυμία ο Στρατηγός θα είπε στον Σκόμπι: « Καλά, εγώ τι χρειάζομαι;»…». 

Στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά οι μάχες και τα θανατικό συνεχίζονταν. Το κέντρο της παράταξης των Κομμουνιστών στην Αθήνα κάμφθηκε και υποχώρησε. Οι Άγγλοι και οι κυβερνητικοί μετά την κατάληψη του Γηροκομείου, του Ψυχικού και των Τουρκοβουνίων, πέρασαν στου Γκύζη και προκάλεσαν πανικό στις γραμμές των Κομμουνιστών. 

Τα τμήματα Εξαρχείων μετά την πτώση υποχώρησαν προς Κολωνό και Περιστέρι. Οι κομμουνιστές των Αμπελοκήπων υποχώρησαν άλλοι προς την Σχολή Ευελπίδων και την Κυψέλη και άλλοι προς την Καλογρέζα.

 Ισχυρή παρουσία Κομμουνιστών εξακολουθούσε να υπάρχει στις φυλακές Αβέρωφ και τις Προσφυγικές Πολυκατοικίες. Η προέλαση των Εθνοφυλάκων από Χολαργό προς την Αγία Παρασκευή παρεμποδίστηκε από την δράση των κομμουνιστών του Τσακού. 

Στο Πειραιά οι Άγγλοι εκκαθάρισαν τα εργοστάσια «ΕΛΑΪΣ», «ΓΑΒΡΙΗΛ» και «ΚΕΡΑΜΙΚΟΥ» που είχε καταλάβει ο ΕΛΑΣ και προωθήθηκαν στην οδό Πειραιώς μέχρι τον Κηφισσό. Οι επιτελείς των κομμουνιστών ανησυχούσαν για περικύκλωση τους με υπερκέραση από την κατεύθυνση Καλογρέζα/ Ν. Ιωνία και ανεφεραν ότι , «όλα τα τμήματά μας είναι κατάκοπα, ξάγρυπνα, πληγωμένα, με λίγο ελαφρό οπλισμό και πολύ λίγα πυρομαχικά. Είναι φανερός ο κίνδυνος ο εχθρός να μας πλευροκοπήσει από τ’ αριστερά και να προωθηθεί προς Ν. Ιωνία.». 

 Από τον Πειραιά, η ΧΙΙΙ Μεραρχία του ΕΛΑΣ υπογράμμιζε: «Είναι πρόδηλον ότι ο αγών μας κατέστη άνισος. Αι δυνάμεις μας ως έμψυχον και άψυχον υλικόν φθίνουν αναντικατάσταται, εν αντιθέσει με τις εχθρικές αι οποίαι αυξάνουν…Η στρατιωτική μας γνώμη είναι ότι με τας ολίγας δυνάμεις που διαθέτομεν εις τον Πειραιά είναι αμφίβολον ότι θα αποφύγωμεν την κύκλωσιν και την κατάρρευσιν του Πειραιώς.».

3 Ιανουαρίου 1941. 68η ημέρα του ελληνο-ιταλικού Πολέμου. Η σύγκρουση των μασόνων

Ενώ στο μέτωπο συνεχιζόντουσαν οι επιθέσεις στις βουνοκορφές στην Αθήνα τσακώθηκαν οι Τέκτονες Νικόλαος Παπαδήμας και Αλέξανδρος Παπάγος. Ο Παπαδήμας είχε αποστρατευτεί για την συμμετοχή του  στο Κίνημα του 1923 στο οποίο συμμετείχε και ο Παπάγος ο οποίος όμως επανηλθε ενώ ο Παπαδήμας όχι. 

Ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του έγραψε:   

 Ο Παπάγος διέταξε το Β΄ ΣΣ να συνεχίσει τις επιχειρήσεις.

 Στην Κλεισούρα επιτέθηκαν άνδρες του 8ουΣΠ. Εκεί σκοτώθηκε ο Στρατιώτης Ευάγγελος Σιδέρης. Στο ύψωμα 1410 (Μάλι Σπατ) συνέχισαν τις επιθέσεις το 42ο Σύνταγμα Ευζώνων και το 26ο ΣΠ.. Εκεί έπεσαν μαχόμενοι οι στρατιώτες Σπυρίδων Αθανασόπουλος και Κωνσταντίνος Παναγής, ο Λοχίας Δημήτριος Μουστάκας και ο Δεκανέας Κουτσογιάννης Ιωάννης στο Ύψωμα και ο Στρατιώτης του 36 ΣΠ Εμμανουήλ Γρηγορίου .Στο ύψωμα Μπερζντάν σκοτώθηκε ο στρατιω΄της Κανδιλώτης Κωνσταντίνος του 33ου ΣΠ, ενώ στο ύψωμα 1580 προ Τεπελενίου σκοτώθηκαν ο Ανδρέας Κολοκυθάς του 42ου και ο Δημητριος Σγατζούρης του 36ου.

Το Αρχηγείο των Ιταλικών Ενόπλων Δυνάμεων στις 3 Ιανουαρίου 1941 στο Πολεμικό Ανακοινωθέν No. 210 ανέφερε για το «ελληνικό μέτωπο»:

« Επιθέσεις τοπικού χαρακτήρα σε ορισμένους τομείς αποκρούστηκαν αποφασιστικά. Οι δυνάμεις μας έτρεψαν σε φυγή τα εχθρικά στοιχεία και συνέλαβαν αιχμαλώτους. Εχθρικά αεροπλάνα βομβάρδισαν το Ελμπασάν προκαλώντας κάποιες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό».