Σφαλιάρα κι από τη Συρία (Κ. Μπετινάκης)

Μακάριοι οι πατριώτες, διότι στον παράδεισο θα βρουν δικαίωση


Με «απόλυτη επιτυχία», μια ηχηρότατη σφαλιάρα και πολλές αγορές όσων τον συνόδευαν, ολοκληρώθηκε η τρίτη (μέσα σε εφτά μήνες) εβδομαδιαία επίσκεψη του πρωθυπουργού Εξωτερικών, ΓΑΠ, στις ΗΠΑ. Από τις 25 Σεπτεμβρίου, ανακοινώθηκε πως πραγματοποιεί πολυήμερη επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα.

H σφαλιάρα, έπεσε την ώρα που ο Πινόκιο κόμπαζε για την δήλωση πρόθεσης του Κατάρ να επενδύσει με καζίνα στο Ελληνικό. Η Συρία, μια από τις παραδοσιακές φίλες χώρες στον αραβικό κόσμο, ανακοίνωσε την αναγνώριση του κρατιδίου της πΓΔΜ, με το συνταγματικό της όνομα. Η Συρία αναγνώρισε την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα, ενώ συνήψε διπλωματικές σχέσεις με τη γειτονική μας χώρα για την ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας. Όπως σημειώνει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Εξωτερικών της πΓΔΜ, «η Συρία είναι η 129η χώρα που έχει επίσημα αναγνωρίσει τη χώρα με το συνταγματικό της όνομα». Το κοινό ανακοινωθέν, σύμφωνα με το πρωτόκολλο του ΟΗΕ, θα διανεμηθεί σε όλα τα κράτη-μέλη του διεθνούς οργανισμού.

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη «επιτυχία» της «αναβάθμισης» των σχέσεων με το Ισραήλ, που πρόσφερε πριν λίγο καιρό στη χώρα, το αχτύπητο δίδυμο της καταστροφής, ΓΑΠ- Δρούτσα.

Η ανικανότητα υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων από το πλέον ανίκανο δίδυμο που έχει αναλάβει την καθοδήγηση της εξωτερικής πολιτικής, δημιουργεί μια δραματική κατάσταση και οδηγεί σε ακραία συμπεράσματα: Ίσως θά ‘πρεπε όσοι θεωρούμε ότι έχουμε παραμείνει Έλληνες και δεν γινήκανε Ρωμιάτσοι, να κυκλοφορούμε με μαύρο περιβραχιόνιο ως διαμαρτυρία για τη βαριά Σκιά της Δύσης επί 180τόσα χρόνια υποτέλειας και Κλεπτοκρατίας(*). Πριν πενθήσουμε για όσα σχεδιάζονται εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας από τους προστάτες μας. Οι οποίοι δεν είναι αυτόκλητοι. Έχουν φροντίσει να τους προσκαλέσουν να αναμειχθούν, οι γηγενείς πράκτορές τους.

Κρίμα σε όσους προσεύχονταν να υπάρξει κάποιο άλλο αμερικανικό σενάριο που θα πρόβλεπε ανανέωση του υπηρετικού προσωπικού στην Ελλάδα, «επί τα βελτίω», με αναβάθμιση του πρακτοριακού της μηχανισμού, ώστε να εξυγιανθεί κάπως και το δικό μας κατεστημένο της εξουσίας.

Είναι πλέον τοις πάσι γνωστό, πως ο σημερινός τρόπος εθνικής διαβίωσης, εμποδίζει τον Ελληνισμό να στηρίξει εθνικές διεκδικήσεις, ούτε καν να υπερασπιστεί με αποφασιστικότητα το ισχύον στάτους κβο, το οποίο εχθρικά διακείμενες –δήθεν φίλιες- δυνάμεις συστηματικά φροντίζουν να διαβρώνουν.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ο μικρός, να χαρακτηρίζει «θετική εξέλιξη» την αναφορά του τούρκου πρόεδρου Αμπντουλάχ Γκιουλστην, για «την ανάγκη εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου, εν όψει των διερευνητικών επαφών για την πιθανότητα προσφυγής στο Δικαστήριο της Χάγης για την υφαλοκρηπίδα».

Θ’ αντικαταστήσουμε δηλαδή και πάλι το εθνικό δίκηο, που αποτελεί υπέρ μας το στάτους κβο, με μία αμφιβόλου δικαίου απόφαση του ελεγχόμενου από τον επικυρίαρχο οργάνου, που σίγουρα, θα μας υποχρεώνει να παραδώσουμε για μια ακόμα φορά εθνικό χώρο.

Με μια αγαστή συνεργασία στην υπόθεση αποδόμησης της χώρας τα δύο μεγάλα κόμματα που διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία, από το 1974, κατόρθωσαν αυτό που όλοι απεύχονταν: Να οδηγήσουν μια υγιή ελληνική οικονομία χωρίς ανάγκη εξωτερικής βοήθειας, εθνικό χρέος και μηδενική ανεργία, στα σημερινά χάλια.

Και ενώ εισέρρευσε πακτωλός δανείων, το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να τριπλασιάσουν τους φόρους, και να αφήσουν Παιδεία και Υγεία χωρίς χρηματοδότηση.

Όποιος τολμήσει να προτείνει μέτρα ώστε να τερματιστεί ο ολισθηρός κατήφορος του ολέθρου, χαρακτηρίζεται «αντιδραστικός» από τους προοδευτικούς ή «σοσιαλίζοντες» κατεργάρηδες που εμεις οι ίδιοι στέλνουμε στα ηνία διακυβέρνησης της χώρας.

Τα τελευταία χρόνια, ακούμε για συνεχείς πράξεις παράβασης καθήκοντος τελωνιακών, εφοριακών και άλλων δημοσίων υπαλλήλων, εξ ού και η στέρηση δισεκατομμυρίων αλλά δεν ακούσαμε ποτέ να υπάρξει έστω παραδειγματική τιμωρία. Ούτε να ληφθούν μέτρα δίκαιου φοροεισπρακτικού μηχανισμού, ώστε να εφαρμοστεί το «ακριβοδίκαιο» φορολογικό νομοσχέδιο, που κάθε μία από τις κυβερνήσεις φροντίζει να περάσει από το Κοινοβούλιο, «προκειμένου να αποκατασταθούν οι αδικίες των προηγούμενων»…

Και έτσι έχουμε δέκα «περαιώσεις», τα τελευταία χρόνια, μπας και βάλουμε κάτι μέσα στα δημόσια ταμεία, κάτι για το οποίο φροντίζουν αποκλειστικά οι συνήθεις ύποπτοι: Οι Μισθωτοί και οι Συνταξιούχοι τους οποίους ως εύκολη λεία ξεζουμίζει η εκάστοτε κυβέρνηση, την οποία ως γνήσιοι μαζοχιστές φέρνουν στην εξουσία, με την ελπίδα ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις (τα χονδροειδή ψέματα) αυτή την φορά θα εφαρμοστούν. (Τ’ ακούς Πινόκιο; Εκτός αν εκείνο το «λεφτά υπάρχουν εννοούσες στις τσέπες μας όπου και έχωσες βαθειά -την τραυματισμένη από την αλυσίδα του ποδηλάτου- χερούκλα σου).

Ουδείς σκέφτηκε φυσικά να προωθήσει στη Βουλή νόμο, αλλά και στα σχολεία μάθημα, που θα καθιστά την αφιλοκέρδεια και την ανιδιοτέλεια των δημοσίων λειτουργών υποχρεωτικές.

Διαιωνίζουν το δόγμα, «η εξουσία ασκείται για καλοπέραση και πλουτισμό» ενώ έχει παραγνωριστεί η αξία της τιμητικής αναγνώρισης και της ηθικής διάκρισης.

Κι όλα αυτά τα πληρώνουμε πανάκριβα.

Και για να μην αφήσω κάτι να πέσει κάτω. Φροντίζει η εκάστοτε κυβέρνηση και για τους βαρώνους των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης, με τους οποίους μοιράζεται την εξουσία, αν δεν τους υπηρετεί, με χαριστικούς νόμους να τους χαρίζει ακόμα και τις οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία των δημοσιογράφων. Έτσι οι πιο πολλές εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί χρωστούν στο ΤΣΠΕΑΘ (ή όπως διάολο το βάφτισαν τώρα) και τον ΕΔΟΕΑΠ, από το αγγελιόσημο (για το οποίο δεν λειτουργεί αξιόπιστος ελεγκτικός μηχανισμός). Ουδείς βουλευτής ή υπουργός τολμά να λάβει η να προτείνει μέτρα υπέρ των υποτιθέμενων λειτουργών της 4ης εξουσίας και εναντίον των βαρώνων.

«Δεν υπάρχει ελπίδα λοιπόν;» Αναρωτιέται στα κάποιο από τα βιβλία του ο Ηρακλης Πετιμεζάς. Για να στείλει μια αχτίδα αισιοδοξίας, απαντώντας ο ίδιος: «Δεν θα το πω. Πάντοτε υπάρχει, όσο υπάρχουν άνθρωποι διατεθειμένοι να αγωνισθούν για την ελληνική ανεξαρτησία και την δημοκρατική αναγέννηση».

Σημείωση στυξ:

(*) Δανείζομαι λέξεις και εκφράσεις του σπουδαίου δημοσιογράφου Ηρακλή Ν. Πετιμεζά, από τo «ιστορικό βοήθημα» που έχει εκδώσει για να ερμηνεύσει τα αίτια για την ακατόρθωτη από το 1827 εθνική μας αποκατάσταση. Διότι όπως έγραφε το 1995: «Η Ελλάς κινδυνεύει από εκείνους του Έλληνες, οι οποίοι αντί να συνεργάζονται με τους ξένους υπέρ των εθνικών συμφερόντων, γίνονται όργανα των ξένων για να κλέβουν ατιμωρητί και να εκτελούν τις εντολές τους, όποιες κι αν είναι, προδίδοντες τη χώρα».