Αναμνήσεις από μιαν ηρωική εποχή (Κ. Μπετινάκης)

Τέλος εποχής στην περιπέτεια για την ανακάλυψη της αλήθειας
http://www.styx.gr/  

Βαρέθηκα να διαβάζω και ν’ ακούω στα Μέσα του συρμού για την οικονομική δυστυχία μας. Δεν λέω, εδώ και δυόμιση χρόνια από τότε που η λαίλαπα της προδιαγραμμένης προσπάθειας εξόντωσης των ανυπάκουων και ανυπότακτων στα διεθνή επιβεβλημένα ήταν κυρίαρχο θέμα. Αλλά σώνει πια. Κατάντησε κύριο θέμα η ομφαλοσκόπηση, μια και ουδεμία αξιόλογη αντίδραση προκλήθηκε. Κι άς έχουμε γνωρίσει τις περικοπές που ουδείς φανταζόταν.
Πολλά ήταν τα πρόβατα που υπάκουα πήγαν και ψήφισαν έναν από τους σωτήρες, ως μοναδικό άξιο να ηγηθεί στο μαντρί όπου όμως τσοπαναραίοι και μαντρόσκυλα είναι από άλλη στάνη. Και ακολουθεί μία πρωτόγνωρη εκλογική αναμέτρηση όπου οι δημοσκόποι προβλέπουν (προτρέπουν) αλλόκοτα πράγματα.
Και γύρω μας, ένα περιβάλλον, όπου στρατοκράτες, και οικονομικοί κολοσσοί απειλούν τρομοκρατημένους πολίτες με στρατιωτική κατοχή σε περίπτωση που προσπαθήσουν να αντιδράσουν στο δόγμα νεοαποικισμού της σύγχρονης αυτοκρατορίας και της παγκόσμιας αγοράς που κυριαρχεί πλέον των εθνικών κρατών που πρέπει να σβήσουν εντελώς.
Η ανεξάρτητη δημοσιογραφία και οι ερευνητές ρεπόρτερς, πρέπει να υποταχθούν στα κελεύσματα της άρχουσας παγκοσμιοποίησης και να γίνουν παπαγάλοι της.
Με την εξαφάνιση του αντίπαλου δέους –του υπαρκτού σοσιαλισμού- ο μηχανισμός της προπαγάνδας των υπηρετών των συμφερόντων των νέο-αποικιοκρατών κυριαρχεί στα ΜΕΣΑ του συρμού (Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης) ώστε η ενημέρωση να είναι ενιαία και απόλυτα ελεγχόμενη από το σύστημα.
Για παράδειγμα, η κατανόηση όσων συμβαίνουν τώρα πια, δεν χρειάζεται σε βάθος έρευνα των αιτίων, μια και υπάρχει η κυρίαρχη δικαιολογία που μοιράζεται σα καραμέλα και την πιπιλάνε μέρα νύχτα στα δελτία ειδήσεων χωρίς να υπάρχει περίπτωση να ακουστεί διαφορετική άποψη. Μια και όλα είναι απόλυτα ελεγχόμενα από μια αδιαμφισβήτητη παγκόσμια κυρίαρχη άποψη χωρίς περιθώρια αντίκρουσης.
Αλίμονο στους λαούς που οι νέο-αποικιοκράτες θέλησαν να δοκιμάσουν τα δόντια τους. Αλλά δεν δοκιμάζονται οι λαοί μόνο από τις βόμβες των νεοαποικιοκρατών, αλλά και από τα οικονομικά μέτρα που επιβάλλονται προκειμένου να σωθούν άσωτες χώρες (ας μη λέμε ονόματα).
Υπάρχουν σήμερα «εμπόλεμες ζώνες» όπου μια εμφύλια διαμάχη –που επιβλήθηκε από εξωτερικούς παράγοντες- προκαλεί εκατόμβες, μόνο και μόνο να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εκμετάλλευσης από τους προπαγανδιστές της επέμβασης. (Το σχέδιο που εφαρμόστηκε στη Λιβύη και παίζει τώρα στη Συρία).
Στο παρελθόν, στην κάλυψη παρόμοιων γεγονότων συμμετείχαν και ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι. Τώρα πλέον οι απεσταλμένοι βρίσκονται παρακοιμώμενοι στο μέρος που επιλέγουν εκείνοι που προκάλεσαν την κρίση, ώστε να είναι απόλυτα ελεγχόμενες οι ειδήσεις που μεταδίδονται. Και ποιος δίνει σημασία σε όσους κόπτονται για δημοσιογραφική δεοντολογία.
Καθίστανται πλέον γραφικοί εκείνοι από τους ανεξάρτητους σχολιαστές ή τους προοδευτικούς συγγραφείς ή τους απλούς σκεπτόμενους που προσπαθούν να διατυπώσουν απόψεις, μια και δεν υπάρχει χώρος στα απόλυτα ελεγχόμενα από τους βαρόνους ΜΜΑ.
Έτσι οι πολίτες της αυτοκρατορίας (Αμερική, Αυστραλία, Ιαπωνία και Ευρώπη) ζουν σε μία εικονική πραγματικότητα ευημερίας (για ελάχιστους) που προπαγανδίζεται όμως ως παράδεισος. Κάποτε ήταν περίγελος των συστημικών οι Μαρξιστές. Σήμερα εύκολα μπορούν να αποστομωθούν με τον χαρακτηρισμό «υμνητές τρομοκρατικών πράξεων». Επειδή αι μόνο κρίθηκαν επικίνδυνοι για την επικρατούσα άποψη που κυριαρχεί στο δυτικό ιμπεριαλιστικό καθεστώς.
Πολλοί ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι (freelancers) που κάποτε μπορούσαν να πωλούν τα ρεπορτάζ τους από τις επικίνδυνες περιοχές, σήμερα συναντούν άρνηση δημοσίευσής του. Και όσοι προσπαθούν να μεταφέρουν σε βιβλίο τις εμπειρίες τους, δεν βρίσκουν εκδότη. «Δεν πουλάνε πλέον αυτά», τους λένε.
Καταφύγιο έτσι έχει γίνει το Διαδίκτυο. Μόνο που στον ιστό του χάνονται πολλές πληροφορίες, και για άλλες δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί η εγκυρότητά τους.
Την εμφάνιση όμως των εναλλακτικών ιστολόγιων πλήρωσαν με κλείσιμο εναλλακτικά έντυπα που δεν έβρισκαν πλέον αναγνώστες. Αλλά και οι μεγιστάνες των Μέσων, βρήκαν τρόπο να περιθωριοποιήσουν τα ιστολόγια εκείνα που δεν παίζουν το παιχνίδι τους, Οι «αράχνες» των μηχανών αναζήτησης, προτείνουν αποκλειστικά και κατά προτεραιότητα τα Μέσα του συρμού.
Έτσι τώρα, οι περισσότερο σε βάθος αναλύσεις, γράφονται χωρίς χρηματοδότηση, λες και η συγγραφή τους αποτελεί ένα είδος χόμπι. Η εποχή της δόξας των πολεμικών ανταποκριτών τελείωσε. Το ίδιο και η περιπέτεια για την ανακάλυψη της αλήθειας. Όλα έχουν αντικατασταθεί από την ελαφρότητα της κοινωνικής δικτύωσης και της διασκέδασης.