Εμφανίστηκαν ξαφνικά. Με την ελληνική σημαία. Ενώ καθόμουν κάτω στα καφενεία. Τους ήξερα ήδη. Σηκώθηκα από τα καφενεία και πήγα μαζί τους. Ίσως και καμιά δεκαριά άλλα παιδιά. Οι άλλοι, οι "Πολλοί" , οι "Καραμανλικοί", που κρατούσαν την Βραδυνή τη Νύχτα της 23ης, οι "το Πολυτεχνείο Ζεί", αυτοί που τραγουδούσαν τα Τραγούδια του Αγώνα στο Καραϊσκάκη και τον Λυκαβηττό , συνέχισαν να πίνουν τον καφέ τους.
-"Πλάκωσε το εκατό".
Η Κύπρος ήταν ήδη πολύ μακράν.
Το μεσημέρι ο κουφός είχε πεταχτεί στο "Πεντάγωνο" για δυο ωρίτσες, όπου ενημερώθηκε, και χειροκροτήθηκε από τις κόρες των στρατηγών που είχαν διοριστεί ως γραμματείς στα γραφεία.
Η Μεγάλη Είδηση ήταν άλλη. Άφησαν ελεύθερο τον Φαράκο.ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου