Μόνο 20 ευρώ, μαζί με τα ταχυδρομικά.
23/8/17
1939. Η Κόκκινη Συμφωνία
Ο φον Ρίμπεντροπ δικάστηκε στην Νυρεμβέργη καταδικάστηκε σε θάνατο την 1η Οκτωβρίου του 1946 και τον απαγχόνισαν στις 16 Οκτωβρίου 1946. Η «Κόκκινη Συμφωνία», παρέμεινε σε ισχύ έως τις 22 Ιουνίου 1941, όταν η Γερμανία το παραβίασε, εισβάλλοντας στη Σοβιετική Ένωση, στο πλαίσιο της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα.
Τα Σύνορα με βάση τη συμφωνία του 1939 για τον διαμελισμό της Πολωνίας και η πραγματικότητα μετά την αποτυχία των Σοβιετικών στην Φιλανδία και την εκτός συμφωνίας κατάληψη της Λιθουανίας.
22/8/17
Η Εσθονική προεδρία της ΕΕ μπήκε με το «δεξί»
Η Διεθνής Διάσκεψη για την Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Κομμουνισμού και του Ναζισμού στο Ταλίν
Στις 2 Απριλίου 2009 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα σχετικά με την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό, προτείνοντας την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου ως την πανευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων.
Έτσι αύριο στο Ταλίν στις 11.00 μετά τη άτυπη συνάντηση των Ευρωπαίων Υπουργών Δικαιοσύνης θα δοθεί συνέντευξη Τύπου για την ημέρα μνήμης στις 12.00 στην Πλατεία Ελευθερίας του Ταλίν θα γίνει εκδήλωση μνήμης των θυμάτων του Κομμουνισμού και του ναζισμού και στις 14.30 θα αρχίσει το συνέδριο με θέμα, «Η κληρονομιά στην Ευρώπη του 21ου αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα» και στις 17.00 θα γίνουν τα εγκαίνια της έκθεσης «Κομμουνισμός στην Εποχή του» στο Εσθονικό Ναυτικό Μουσείο .
(11.00 – 11.45 Press conference following the meeting of European Ministers for Justice; Tallinn Creative Hub (Kultuurikatel) 12.00 – 1.00 Commemoration of Victims of Stalinism and Nazism; War of Independence Victory Column, Freedom Square 2.30 – 4.45 Conference 'The Heritage in 21st Century Europe of the Crimes Committed by Communist Regimes'; Tallinn Creative Hub 5.00 – 6.00 Opening of exhibition 'Communism in its Time'; Estonian Maritime Museum Gun Powder Depot )(Püssirohuait)
Ο Γελοίος και ανιστόρητος πιθηκάνθρωπος, σαν Κόκκινος υπουργός, είπε ότι αυτός και η διεφθαρμένη κλίκα του, που είναι υπερήφανοι για τις σφαγές στο Μελιγαλά και για τον «Κόκκινο Δεκέμβρη, «ποτέ δεν θεώρησαν τον κομμουνισμό εγκληματική ιδεολογία».
Ο Κόκκινος τενεκές αποφάσισε να μην παραστεί στη άτυπη Σύνοδο των Υπουργών , και είπε ότι η «εθνική γραμμή είναι να μην ταυτίζουν τον κομμουνισμό και το ναζισμό». Είπε ακόμα ότι ο Στάλιν, (που ήταν τίμιος άνθρωπος), δεν έχει καμιά σχέση με τους λωποδύτες τροτσκιστές και χαφιέδες της ανανεωτικής Αριστεράς.
Η χαφιεδο-ομάδα της Αριστεράς GUE/NGL κάλεσε την εσθονική Προεδρία να ακυρώσει τη διυπουργική σύνοδο με θέμα την «κληρονομιά που άφησαν στον 21ο αιώνα τα εγκλήματα από Κομμουνιστικά Καθεστώτα», και ζήτησε από τους υπουργούς Δικαιοσύνης, να μποϋκοτάρουν τη Σύνοδο, όπως έκανε ο μουσάτος φελλός.
Έτσι αύριο στο Ταλίν στις 11.00 μετά τη άτυπη συνάντηση των Ευρωπαίων Υπουργών Δικαιοσύνης θα δοθεί συνέντευξη Τύπου για την ημέρα μνήμης στις 12.00 στην Πλατεία Ελευθερίας του Ταλίν θα γίνει εκδήλωση μνήμης των θυμάτων του Κομμουνισμού και του ναζισμού και στις 14.30 θα αρχίσει το συνέδριο με θέμα, «Η κληρονομιά στην Ευρώπη του 21ου αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα» και στις 17.00 θα γίνουν τα εγκαίνια της έκθεσης «Κομμουνισμός στην Εποχή του» στο Εσθονικό Ναυτικό Μουσείο .
(11.00 – 11.45 Press conference following the meeting of European Ministers for Justice; Tallinn Creative Hub (Kultuurikatel) 12.00 – 1.00 Commemoration of Victims of Stalinism and Nazism; War of Independence Victory Column, Freedom Square 2.30 – 4.45 Conference 'The Heritage in 21st Century Europe of the Crimes Committed by Communist Regimes'; Tallinn Creative Hub 5.00 – 6.00 Opening of exhibition 'Communism in its Time'; Estonian Maritime Museum Gun Powder Depot )(Püssirohuait)
Ο Γελοίος και ανιστόρητος πιθηκάνθρωπος, σαν Κόκκινος υπουργός, είπε ότι αυτός και η διεφθαρμένη κλίκα του, που είναι υπερήφανοι για τις σφαγές στο Μελιγαλά και για τον «Κόκκινο Δεκέμβρη, «ποτέ δεν θεώρησαν τον κομμουνισμό εγκληματική ιδεολογία».
Ο Κόκκινος τενεκές αποφάσισε να μην παραστεί στη άτυπη Σύνοδο των Υπουργών , και είπε ότι η «εθνική γραμμή είναι να μην ταυτίζουν τον κομμουνισμό και το ναζισμό». Είπε ακόμα ότι ο Στάλιν, (που ήταν τίμιος άνθρωπος), δεν έχει καμιά σχέση με τους λωποδύτες τροτσκιστές και χαφιέδες της ανανεωτικής Αριστεράς.
Η χαφιεδο-ομάδα της Αριστεράς GUE/NGL κάλεσε την εσθονική Προεδρία να ακυρώσει τη διυπουργική σύνοδο με θέμα την «κληρονομιά που άφησαν στον 21ο αιώνα τα εγκλήματα από Κομμουνιστικά Καθεστώτα», και ζήτησε από τους υπουργούς Δικαιοσύνης, να μποϋκοτάρουν τη Σύνοδο, όπως έκανε ο μουσάτος φελλός.
Η Μικρασιατική καταστροφή , o πράκτορας Τρικούπης και οι Κομμουνιστές
Έχω επανειλημμένα τονίσει ότι η Μικρασιατικη καταστροφή ήταν προσχεδιασμένη και έχω αναφερθεί στον ρόλο του πράκτορα Τρικούπη και στον ρόλο των κομμουνιστών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας και στη σημασία της ύπουλης και προδοτικής δράσης τους .
Του Σπύρου Χατζάρα
Ακόμα και σήμερα, 95 χρόνια μετά, για πολύ συγκεκριμένους λόγους θα βρείτε πληθώρα εσφαλμένων «πληροφοριών» που συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Για παράδειγμα θα βρείτε πολλούς «σεσημασμένους» ψεύτες να γράφουν ότι ανήμερα της Παναγίας εξαπέλυσε ο Κεμάλ την Επίθεση του.
Είναι οι ίδιοι επαγγελματίες ψεύτες που γράφουν ότι ο μασόνος λαδέμπορας ίδρυσε την Φιλική Εταιρεία, στις 14 Σεπτεμβρίου 1814.
Χρησιμοποιούν τις σημαδιακές ημερομηνίες για επικοινωνιακό αντιπερισπασμό, ώστε ο βλάκας αντί για τον ήλιο να κοιτάζει το δάχτυλό του.
Η προπαρασκευή του τουρκικού πυροβολικού στο μέτωπο της «Εξέχουσας» του Αφιόν Καραχισάρ, άρχισε στις 05.00 της 13ης/26ης Αυγούστου 1922 και στόχος ήταν οι θέσεις που υπεράσπιζαν η πρώτη Μεραρχία του Υποστράτηγου Αθανάσιου Φράγκου και η τετάρτη Μεραρχία του Υποστράτηγου Δημήτριου Δημαρά. Διοικητής τους ο Υποστράτηγος Νικόλαος Τρικούπης.
Η ευθύνη της άμυνας των Κέντρων Αντιστάσεως , «Τιλκί Κιρί Μπελ» και «Κιλίτς Αρσλάν Μπελ», καθώς και του Σημείου Στηρίγματος (ΣΣ) Καγιαντιμπί, είχε ανατεθεί στο 49ο Σύνταγμα Πεζικού της 1ης Μεραρχίας με Διοικητής τον ταγματάρχη Πεζικού Αναστάσιο Κλάδη.
Το «Τιλκί Κιρί Μπελ» το υπεράσπιζε το Ι/49 Τάγμα με διοικητή τον Ταγματάρχη Σαραντόπουλο το οποίο εντός της πρώτης ώρας από τη τουρκική επίθεση εκάμφθη, εγκατέλειψε εν διαλύσει το ύψωμα και τα επ’ αυτού πυροβόλα και υποχώρησε τρέχοντας στην έδρα του συντάγματος , με επικεφαλής τον διοικητή του τάγματος.
Στο πυροβολικό της πρώτης Μεραρχίας υπηρετούσε και ως διοικητής μοίρας
ο μετέπειτα Κόκκινος Συνταγματάρχης και "πράκτωρ Προμηθεας" Ευριπίδης Μπακιρτζής.
Αυτό είναι το ένα σημείο που πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας .
Στο γιατί διαλύθηκε το Ι/49 Τάγμα, ενώ άλλη μονάδα το Ι/35 Τάγμα της 4ης Μεραρχίας με διοικητή τον Ταγματάρχη Αναστάσιο Τζώκα, δεν εκάμφθη και κυριολεκτικά «εξαερώθηκε» αμυνόμενο επί του Καλετζίκ.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ο πανικός και η σύγχυση προκλήθηκε από τον Τρικούπη που διέταξε «Γενική Σύμπτυξη».
Ο πράκτωρ Τρικούπης διέταξε το στρατό να το βάλει στα πόδια. Και ο Τρικούπης, ηταν από οικογένεια πρακτόρων αναντάμ παπαντάμ. Από τον Κυρ Γιαννη του Αλή Πασά και της Εταιρείας της Ανατολής, στον μεταφραστή του Αγγλικού προξενείου της Πάτρας , πράκτορα Σπυρίδωνα, και τον πράκτορα από τα γεννοφάσκια του, τον Χάρυ τον επτωχεύσαμε.
Για το λόγο αυτό, δεν κλήθηκε ποτέ σε απολογία, δεν πέρασε στρατοδικείο, και φυσικά δεν εκτελέστηκε. Το 1927, παρά τις ευθύνες του για την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και τον προήγαγαν σε αντιστράτηγο, και με τον βαθμό τον οποίο αποστρατεύθηκε. Ο πράκτωρ Βενιζέλος μάλιστα για επιβράβευση τον έκανε και νομάρχη Αττικοβοιωτίας την περίοδο 1928 με 1930.
Το 1952 με το ΝΑΤΟ ήταν υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας. Ψόφησε τελικά το 1959 σε ηλικία 90 ετών. Ο
Τρικούπης ήταν είδος Παπάγου. Άκαπνος τενεκές. Το 1897, ήταν στο επιτελείο της 1ης Μεραρχίας. Στους Βαλκανικούς πολέμους, ήταν επιτελάρχης της 3ης Μεραρχίας. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, διετέλεσε διοικητής συντάγματος πυροβολικού, και με το πραξικόπημα Βενιζέλου έγινε επιτελάρχης του
Γ΄ Σώματος Στρατού, καθώς και υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού.
Το 1918, ανέλαβε διοικητής της 3ης Μεραρχίας Πατρών και ήταν Εκείνος που παράτησε τους φαντάρους του με ατ καλοκαιρινά μέσα στο καταχείμωνο στο Πίροτ, όπου τους θέρισε η πνευμονία και τους έσωσαν οι Σέρβοι που τους πήραν στα σπίτια τους. 358 νεκρούς, Αξιωματικούς και στρατιώτες από το χειμώνα είχε ο τενεκές Τρικούπης. Αυτόν τον «Βενιζελικό» τενεκέ οι «Βασιλοφρονες» τον έβαλαν διοικητή του μετώπου. Και διέταξε άτακτο υποχώριση, μόλις οι πράκτορες του ΚΚΕ έδωσαν το σύνθημα.
Ο τότε διευθυντή του ΙΙΙ Γραφείου της Ιης Μεραρχίας, λοχαγός Πεζικού Κλεάνθης Μπουλαλάς, που επιβίωσε της καταστροφής και αποστρατεύτηκε ως αντιστράτηγος, έγραψε ότι η ιδεολογία του «οίκαδε» κυριαρχούσε στο 49ο σύνταγμα.
Αυτό που διαπίστωσε σαν λοχαγός ο Μπουλαλάς, και που θέλησε να το αντιμετωπίσει στην ρίζα του η στρατιωτική ηγεσία το περιέγραψε με άλλα λόγια ο Αβραάμ Μπεναρόγια , που μίλησε για την οργάνωση των κομμουνιστικών αντιπολεμικών πυρήνων στο μέτωπο:
«Αναπτύξαμε μια ευρεία αντιπολεμική προπαγάνδα εις το μέτωπον και τα μετόπισθεν . Οργανώθηκαν ενιαχού στρατιωτικοί κύκλοι προς μελέτη και συζήτηση. Ένα κόμμα αντιπολεμικό δημιουργήθηκε στο μέτωπο. Οι πυρήνες που οργανώθηκαν στις μονάδες μπόρεσαν να έχουν σχετικά καλή λειτουργία και να εκδίδουν ακόμα και εφημερίδες . Το σύνθημα «στα σπίτια μας» άρχισε να επικρατεί» .
Σ’ όλες σχεδόν τις μονάδες του μετώπου δημιουργήθηκαν κομμουνιστικοί πυρήνες. Υπεύθυνος της κομμουνιστικής οργάνωσης στο στρατό ήταν ο μετέπειτα τροτσκιστής Παντελής Πουλιόπουλος.
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας), ακολουθώντας τη γραμμή Πάρβους-Τρότσκι-Ράκοβερ-Καράσσο-Μπεναρόγια, «θεωρούσε», ότι δεν υπάρχουν εθνικά ζητήματα, ούτε υπάρχει ανάγκη εθνικής απελευθέρωσης.
Η ακόλουθη θριαμβολογία του Αβραάμ Μπεναρόγια τα εξηγεί όλα για την «πέμπτο-φαλαγγίτικη» δράση του ΚΚΕ, που πάλευε για τη , «Συναδέλφωση των Ελλήνων και Τούρκων στρατιωτών» και για , «κοινή πάλη με τις λαϊκές μάζες ανεξάρτητα από εθνικές, φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις για τη δημοκρατία των εργατικών και αγροτικών συμβουλίων σ’ όλο το έδαφος της Μικράς Ασίας».
«Η απεργία του στρατού στο μέτωπο έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία».
Όπως είπε ο Μπεναρόγια, «μέσα σε λίγες εβδομάδες ολόκληρο το Μέτωπο κατέρρευσε , όχι τόσο από τα χτυπήματα του αντιπάλου, όσο γιατί οι Έλληνες στρατιώτες βαρέθηκαν να πολεμάνε και ήθελαν να γυρίσουν στα σπίτια τους. Έκαναν «απεργία» πολέμου».
Οι απόψεις του ΣΕΚΕ για την μικρασιατική εκστρατεία χρησιμοποιήθηκα συστηματικά από την κεμαλική προπαγάνδα και τα κυριότερα αντιπολεμικά άρθρα του «Ριζοσπάστη» ανατυπώνονταν και τα έριχναν με αεροπλάνα στις ελληνικές γραμμές .
Οι σχέσεις του ΣΕΚΚΕ με κεμαλικό κίνημα ήταν πολύ βαθιές.
Ο Iσραέλ Λαζάρεβιτς Χέλφαντ, ο ιουδαίος «πατέρας» της Οκτωβριανής Επανάστασης και του Τουρκικού Εθνικισμού, είναι ο κρίκος που εξηγεί την Μικρασιατική Καταστροφή.
Μετά το πραξικόπημα των Νεοτούρκων , ο πράκτορας Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους στάλθηκε από το Λονδίνο στην Κωνσταντινούπολη για να εργαστεί για την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ώστε να δημιουργηθεί το Ισραήλ. Ο συνεκδότης του στην «Ροσσίσκαγια Γκαζέτα», ο Τρότσκι, μερίμνησε για την «κάλυψη», και ο πράκτορας Πάρβους εμφανίστηκε το 1910 στην Κωνσταντινούπολη,σαν ανταποκριτής της «Κίεφσκι Μισλ». Έστελνε επίσης άρθρα για την «Ανατολή» και τα «Βαλκάνια» στην «Die Neue Zeit», των σοσιαλδημοκρατών.
Τότε, ήδη «δούλευε» στην Κωνσταντινούπολη ως «δημοσιογράφος» και ένας άλλος άγγλος πράκτορας, ο Βλαντίμιρ Γιαμποντίνσκυ επίσης εβραίος από την Οδησσό. Από τη στιγμή που έφθασε στην Κωνσταντινούπολη ο Πάρβους ήρθε σε επαφή με τον «αδελφό» και «σύντροφο» Ρακόφσκι και μάλιστα γιόρτασαν μαζί την Πρωτομαγιά του 1910, στην Κωνσταντινούπολη.
«Ο «επαναστάτης»- Πράκτορας, Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους, ήταν μαζί με τον «επαναστάτη» Χαίμ Ράκοβερ –Ρακόφσκι, που είχε την καθοδήγηση των Μαρξιστών σε Βουλγαρία, Θεσσαλονικη και Ρουμανία, και με τον Καράσσο, ήταν οι άνθρωποι που «λάνσαραν» την ιδέα της «Βαλκανικής Ομοσπονδίας» στη «Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη του Βελιγραδίου» μαζί με τον υπάλληλό σους Μπεναρόγια και κατηύθηναν το «εργατικό» κίνημα προς την πολιτική που επιθυμούσαν οι εργοδότες και καθοδηγητές τους, από το Λονδίνο.
Την ενσωμάτωση του πράκτορα Πάρβους στο κύκλωμα των Νεοτούρκων, ανέλαβε ο ιουδαίος δικηγόρος, τραπεζίτης και έμπορος σιτηρών Εμμανουέλ Καράσσο, ο οποίος ήταν ο πραγματικός ηγέτης του κινήματος των Νεοτούρκων.
Ο Καράσσο, εκτός από έμπορος και τραπεζίτης ήταν επικεφαλής των βαλκανικών δραστηριοτήτων των μυστικών υπηρεσιών των Νεότουρκων και χρησιμοποιούσε το δίκτυο των Στοών αλλά και των «σοσιαλιστών».
Αυτός μαζί με τον Ρακόφσκι δημιούργησαν τα βαλκανικά σοσιαλιστικά κόμματα μεταξύ των οποίων η Φεντερασιόν, που ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη, το 1909, ενώ στην Κωνσταντινούπολη με χρηματοδότηση του Καράσσο μια ομάδα «ελλήνων» εργατών, έβγαλε τον Μάιο του 1909 την εφημεριδούλα «‘Εργάτης»,από τον κύκλο της οποίας προήλθαν οι «σοσιαλιστες Εργάτες» του Πειραιά.
Ο Καράσσο , υπήρξε και ηγετικό στέλεχος της ιταλικής μασονικής Στοάς στη Θεσσαλονίκη «Macedonia Risorta» , που είχε ιδρυθεί από τον Τζιουζέπε Ματσίνι .Αποκαλυπτική για το ρόλο της μασονίας στο κίνημα των Νεοτούρκων ηταν η συνέντεξη του Ρεφίκ Μπέη που δημοσιεύτηκε στις 20 Αυγούστου 1908, στη γαλλική εφημερίδα «Le Temps» στην οποία είπε:
«Είναι αλήθεια ότι είχαμε τη στήριξη του Τεκτονισμού και ιδίως της ιταλικής Μασονίας . Οι δύο ιταλικές Στοές της Θεσσαλονίκης μας προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες και ήταν ένα καταφύγιο για εμάς. Συναντιόμαστε εκεί με αδελφούς Τέκτονες».
Ο Καράσσο, ήταν υπεύθυνος για όλες τις προμήθειες τροφίμων για τους Οθωμανούς κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ηταν μια πολύ αποδοτική επιχείρηση την οποία μοιράστηκε με τον Πάρβους.
Του έδωσε επίσης και μερικές άλλες «δουλειές» και έτσι ο «ανταποκριτής» που τά έφερνε δύσκολα «πέρα» τους πρώτους μήνες έκανε δουλειές με κάρβουνο και σιτηρά και άρχισε να αποκτά χρήμα, το οποίο διέθεσε και για την υποστήριξη των σοσιαλιστών ακτιβιστών στα βαλκάνια και για την υποστήριξη του Τρότσκι και για την υποστήριξη του Λένιν, ενώ υπήρξε και μέγας χορηγός των Ουκρανών «εθνικιστών».
Με την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων αλλά κυρίως με τον Παγκόσμιο Πόλεμο , ο «επαναστάτης», Πάρβους αναμίχθηκε στην προμήθεια όπλων και πολεμοφοδίων για τον Τουρκικό Στρατό και με την προμήθεια ανταλλακτικών για τους Τουρκικούς σιδηροδρόμους. και ήταν αντιπρόσωπος τόσο της αγγλικής Βίκερς, όσο και της γερμανικής Κρούπ, και έκανε δουλειές με τον επίσης εβραίο Βασίλ Ζαχάρωφ.
Το γεγονός ότι ηταν αντιπρόσωπος της «Vickers Limited», αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη της συνεργασίας του με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.Αλλωστε του Νεότουρκους καθοδηγούσε από το Λονδίνο ο Aubrey Herbert, επικεφαλής όλων των επιχειρήσεων των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών στη Μέση Ανατολή.
Ο Iσραέλ Λαζάρεβιτς Χέλφαντ, ο πατέρας της διαρκούς επανάστασης, του Οκτωβριανού πραξικοπήματος Επανάστασης και του Τουρκικού Εθνικισμού, ήταν και ο πατέρας της Μικρασιατικής Καταστροφής, μαζί με τον Ρακόφσκι.
Τα άλλα τα ανέλαβε ο πράκτορας Τρικούπης, όπως και ο πράκτορας Σωσίδης. Αλλά για αυτά θα συνεχίσουμε.
Περισσότερα θα βρείτε στο βιβλίο μου
η Κόκκινη Συμφωνία.
Του Σπύρου Χατζάρα
Ακόμα και σήμερα, 95 χρόνια μετά, για πολύ συγκεκριμένους λόγους θα βρείτε πληθώρα εσφαλμένων «πληροφοριών» που συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Για παράδειγμα θα βρείτε πολλούς «σεσημασμένους» ψεύτες να γράφουν ότι ανήμερα της Παναγίας εξαπέλυσε ο Κεμάλ την Επίθεση του.
Είναι οι ίδιοι επαγγελματίες ψεύτες που γράφουν ότι ο μασόνος λαδέμπορας ίδρυσε την Φιλική Εταιρεία, στις 14 Σεπτεμβρίου 1814.
Χρησιμοποιούν τις σημαδιακές ημερομηνίες για επικοινωνιακό αντιπερισπασμό, ώστε ο βλάκας αντί για τον ήλιο να κοιτάζει το δάχτυλό του.
Η προπαρασκευή του τουρκικού πυροβολικού στο μέτωπο της «Εξέχουσας» του Αφιόν Καραχισάρ, άρχισε στις 05.00 της 13ης/26ης Αυγούστου 1922 και στόχος ήταν οι θέσεις που υπεράσπιζαν η πρώτη Μεραρχία του Υποστράτηγου Αθανάσιου Φράγκου και η τετάρτη Μεραρχία του Υποστράτηγου Δημήτριου Δημαρά. Διοικητής τους ο Υποστράτηγος Νικόλαος Τρικούπης.
Η ευθύνη της άμυνας των Κέντρων Αντιστάσεως , «Τιλκί Κιρί Μπελ» και «Κιλίτς Αρσλάν Μπελ», καθώς και του Σημείου Στηρίγματος (ΣΣ) Καγιαντιμπί, είχε ανατεθεί στο 49ο Σύνταγμα Πεζικού της 1ης Μεραρχίας με Διοικητής τον ταγματάρχη Πεζικού Αναστάσιο Κλάδη.
Το «Τιλκί Κιρί Μπελ» το υπεράσπιζε το Ι/49 Τάγμα με διοικητή τον Ταγματάρχη Σαραντόπουλο το οποίο εντός της πρώτης ώρας από τη τουρκική επίθεση εκάμφθη, εγκατέλειψε εν διαλύσει το ύψωμα και τα επ’ αυτού πυροβόλα και υποχώρησε τρέχοντας στην έδρα του συντάγματος , με επικεφαλής τον διοικητή του τάγματος.
Στο πυροβολικό της πρώτης Μεραρχίας υπηρετούσε και ως διοικητής μοίρας
ο μετέπειτα Κόκκινος Συνταγματάρχης και "πράκτωρ Προμηθεας" Ευριπίδης Μπακιρτζής.
Αυτό είναι το ένα σημείο που πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας .
Στο γιατί διαλύθηκε το Ι/49 Τάγμα, ενώ άλλη μονάδα το Ι/35 Τάγμα της 4ης Μεραρχίας με διοικητή τον Ταγματάρχη Αναστάσιο Τζώκα, δεν εκάμφθη και κυριολεκτικά «εξαερώθηκε» αμυνόμενο επί του Καλετζίκ.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ο πανικός και η σύγχυση προκλήθηκε από τον Τρικούπη που διέταξε «Γενική Σύμπτυξη».
Ο πράκτωρ Τρικούπης διέταξε το στρατό να το βάλει στα πόδια. Και ο Τρικούπης, ηταν από οικογένεια πρακτόρων αναντάμ παπαντάμ. Από τον Κυρ Γιαννη του Αλή Πασά και της Εταιρείας της Ανατολής, στον μεταφραστή του Αγγλικού προξενείου της Πάτρας , πράκτορα Σπυρίδωνα, και τον πράκτορα από τα γεννοφάσκια του, τον Χάρυ τον επτωχεύσαμε.
Για το λόγο αυτό, δεν κλήθηκε ποτέ σε απολογία, δεν πέρασε στρατοδικείο, και φυσικά δεν εκτελέστηκε. Το 1927, παρά τις ευθύνες του για την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και τον προήγαγαν σε αντιστράτηγο, και με τον βαθμό τον οποίο αποστρατεύθηκε. Ο πράκτωρ Βενιζέλος μάλιστα για επιβράβευση τον έκανε και νομάρχη Αττικοβοιωτίας την περίοδο 1928 με 1930.
Το 1952 με το ΝΑΤΟ ήταν υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας. Ψόφησε τελικά το 1959 σε ηλικία 90 ετών. Ο
Τρικούπης ήταν είδος Παπάγου. Άκαπνος τενεκές. Το 1897, ήταν στο επιτελείο της 1ης Μεραρχίας. Στους Βαλκανικούς πολέμους, ήταν επιτελάρχης της 3ης Μεραρχίας. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, διετέλεσε διοικητής συντάγματος πυροβολικού, και με το πραξικόπημα Βενιζέλου έγινε επιτελάρχης του
Γ΄ Σώματος Στρατού, καθώς και υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού.
Το 1918, ανέλαβε διοικητής της 3ης Μεραρχίας Πατρών και ήταν Εκείνος που παράτησε τους φαντάρους του με ατ καλοκαιρινά μέσα στο καταχείμωνο στο Πίροτ, όπου τους θέρισε η πνευμονία και τους έσωσαν οι Σέρβοι που τους πήραν στα σπίτια τους. 358 νεκρούς, Αξιωματικούς και στρατιώτες από το χειμώνα είχε ο τενεκές Τρικούπης. Αυτόν τον «Βενιζελικό» τενεκέ οι «Βασιλοφρονες» τον έβαλαν διοικητή του μετώπου. Και διέταξε άτακτο υποχώριση, μόλις οι πράκτορες του ΚΚΕ έδωσαν το σύνθημα.
Ο τότε διευθυντή του ΙΙΙ Γραφείου της Ιης Μεραρχίας, λοχαγός Πεζικού Κλεάνθης Μπουλαλάς, που επιβίωσε της καταστροφής και αποστρατεύτηκε ως αντιστράτηγος, έγραψε ότι η ιδεολογία του «οίκαδε» κυριαρχούσε στο 49ο σύνταγμα.
Αυτό που διαπίστωσε σαν λοχαγός ο Μπουλαλάς, και που θέλησε να το αντιμετωπίσει στην ρίζα του η στρατιωτική ηγεσία το περιέγραψε με άλλα λόγια ο Αβραάμ Μπεναρόγια , που μίλησε για την οργάνωση των κομμουνιστικών αντιπολεμικών πυρήνων στο μέτωπο:
«Αναπτύξαμε μια ευρεία αντιπολεμική προπαγάνδα εις το μέτωπον και τα μετόπισθεν . Οργανώθηκαν ενιαχού στρατιωτικοί κύκλοι προς μελέτη και συζήτηση. Ένα κόμμα αντιπολεμικό δημιουργήθηκε στο μέτωπο. Οι πυρήνες που οργανώθηκαν στις μονάδες μπόρεσαν να έχουν σχετικά καλή λειτουργία και να εκδίδουν ακόμα και εφημερίδες . Το σύνθημα «στα σπίτια μας» άρχισε να επικρατεί» .
Σ’ όλες σχεδόν τις μονάδες του μετώπου δημιουργήθηκαν κομμουνιστικοί πυρήνες. Υπεύθυνος της κομμουνιστικής οργάνωσης στο στρατό ήταν ο μετέπειτα τροτσκιστής Παντελής Πουλιόπουλος.
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας), ακολουθώντας τη γραμμή Πάρβους-Τρότσκι-Ράκοβερ-Καράσσο-Μπεναρόγια, «θεωρούσε», ότι δεν υπάρχουν εθνικά ζητήματα, ούτε υπάρχει ανάγκη εθνικής απελευθέρωσης.
Η ακόλουθη θριαμβολογία του Αβραάμ Μπεναρόγια τα εξηγεί όλα για την «πέμπτο-φαλαγγίτικη» δράση του ΚΚΕ, που πάλευε για τη , «Συναδέλφωση των Ελλήνων και Τούρκων στρατιωτών» και για , «κοινή πάλη με τις λαϊκές μάζες ανεξάρτητα από εθνικές, φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις για τη δημοκρατία των εργατικών και αγροτικών συμβουλίων σ’ όλο το έδαφος της Μικράς Ασίας».
«Η απεργία του στρατού στο μέτωπο έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία».
Όπως είπε ο Μπεναρόγια, «μέσα σε λίγες εβδομάδες ολόκληρο το Μέτωπο κατέρρευσε , όχι τόσο από τα χτυπήματα του αντιπάλου, όσο γιατί οι Έλληνες στρατιώτες βαρέθηκαν να πολεμάνε και ήθελαν να γυρίσουν στα σπίτια τους. Έκαναν «απεργία» πολέμου».
Οι απόψεις του ΣΕΚΕ για την μικρασιατική εκστρατεία χρησιμοποιήθηκα συστηματικά από την κεμαλική προπαγάνδα και τα κυριότερα αντιπολεμικά άρθρα του «Ριζοσπάστη» ανατυπώνονταν και τα έριχναν με αεροπλάνα στις ελληνικές γραμμές .
Οι σχέσεις του ΣΕΚΚΕ με κεμαλικό κίνημα ήταν πολύ βαθιές.
Ο Iσραέλ Λαζάρεβιτς Χέλφαντ, ο ιουδαίος «πατέρας» της Οκτωβριανής Επανάστασης και του Τουρκικού Εθνικισμού, είναι ο κρίκος που εξηγεί την Μικρασιατική Καταστροφή.
Μετά το πραξικόπημα των Νεοτούρκων , ο πράκτορας Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους στάλθηκε από το Λονδίνο στην Κωνσταντινούπολη για να εργαστεί για την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ώστε να δημιουργηθεί το Ισραήλ. Ο συνεκδότης του στην «Ροσσίσκαγια Γκαζέτα», ο Τρότσκι, μερίμνησε για την «κάλυψη», και ο πράκτορας Πάρβους εμφανίστηκε το 1910 στην Κωνσταντινούπολη,σαν ανταποκριτής της «Κίεφσκι Μισλ». Έστελνε επίσης άρθρα για την «Ανατολή» και τα «Βαλκάνια» στην «Die Neue Zeit», των σοσιαλδημοκρατών.
Τότε, ήδη «δούλευε» στην Κωνσταντινούπολη ως «δημοσιογράφος» και ένας άλλος άγγλος πράκτορας, ο Βλαντίμιρ Γιαμποντίνσκυ επίσης εβραίος από την Οδησσό. Από τη στιγμή που έφθασε στην Κωνσταντινούπολη ο Πάρβους ήρθε σε επαφή με τον «αδελφό» και «σύντροφο» Ρακόφσκι και μάλιστα γιόρτασαν μαζί την Πρωτομαγιά του 1910, στην Κωνσταντινούπολη.
«Ο «επαναστάτης»- Πράκτορας, Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους, ήταν μαζί με τον «επαναστάτη» Χαίμ Ράκοβερ –Ρακόφσκι, που είχε την καθοδήγηση των Μαρξιστών σε Βουλγαρία, Θεσσαλονικη και Ρουμανία, και με τον Καράσσο, ήταν οι άνθρωποι που «λάνσαραν» την ιδέα της «Βαλκανικής Ομοσπονδίας» στη «Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη του Βελιγραδίου» μαζί με τον υπάλληλό σους Μπεναρόγια και κατηύθηναν το «εργατικό» κίνημα προς την πολιτική που επιθυμούσαν οι εργοδότες και καθοδηγητές τους, από το Λονδίνο.
Την ενσωμάτωση του πράκτορα Πάρβους στο κύκλωμα των Νεοτούρκων, ανέλαβε ο ιουδαίος δικηγόρος, τραπεζίτης και έμπορος σιτηρών Εμμανουέλ Καράσσο, ο οποίος ήταν ο πραγματικός ηγέτης του κινήματος των Νεοτούρκων.
Ο Καράσσο, εκτός από έμπορος και τραπεζίτης ήταν επικεφαλής των βαλκανικών δραστηριοτήτων των μυστικών υπηρεσιών των Νεότουρκων και χρησιμοποιούσε το δίκτυο των Στοών αλλά και των «σοσιαλιστών».
Αυτός μαζί με τον Ρακόφσκι δημιούργησαν τα βαλκανικά σοσιαλιστικά κόμματα μεταξύ των οποίων η Φεντερασιόν, που ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη, το 1909, ενώ στην Κωνσταντινούπολη με χρηματοδότηση του Καράσσο μια ομάδα «ελλήνων» εργατών, έβγαλε τον Μάιο του 1909 την εφημεριδούλα «‘Εργάτης»,από τον κύκλο της οποίας προήλθαν οι «σοσιαλιστες Εργάτες» του Πειραιά.
Ο Καράσσο , υπήρξε και ηγετικό στέλεχος της ιταλικής μασονικής Στοάς στη Θεσσαλονίκη «Macedonia Risorta» , που είχε ιδρυθεί από τον Τζιουζέπε Ματσίνι .Αποκαλυπτική για το ρόλο της μασονίας στο κίνημα των Νεοτούρκων ηταν η συνέντεξη του Ρεφίκ Μπέη που δημοσιεύτηκε στις 20 Αυγούστου 1908, στη γαλλική εφημερίδα «Le Temps» στην οποία είπε:
«Είναι αλήθεια ότι είχαμε τη στήριξη του Τεκτονισμού και ιδίως της ιταλικής Μασονίας . Οι δύο ιταλικές Στοές της Θεσσαλονίκης μας προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες και ήταν ένα καταφύγιο για εμάς. Συναντιόμαστε εκεί με αδελφούς Τέκτονες».
Ο Καράσσο, ήταν υπεύθυνος για όλες τις προμήθειες τροφίμων για τους Οθωμανούς κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ηταν μια πολύ αποδοτική επιχείρηση την οποία μοιράστηκε με τον Πάρβους.
Του έδωσε επίσης και μερικές άλλες «δουλειές» και έτσι ο «ανταποκριτής» που τά έφερνε δύσκολα «πέρα» τους πρώτους μήνες έκανε δουλειές με κάρβουνο και σιτηρά και άρχισε να αποκτά χρήμα, το οποίο διέθεσε και για την υποστήριξη των σοσιαλιστών ακτιβιστών στα βαλκάνια και για την υποστήριξη του Τρότσκι και για την υποστήριξη του Λένιν, ενώ υπήρξε και μέγας χορηγός των Ουκρανών «εθνικιστών».
Με την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων αλλά κυρίως με τον Παγκόσμιο Πόλεμο , ο «επαναστάτης», Πάρβους αναμίχθηκε στην προμήθεια όπλων και πολεμοφοδίων για τον Τουρκικό Στρατό και με την προμήθεια ανταλλακτικών για τους Τουρκικούς σιδηροδρόμους. και ήταν αντιπρόσωπος τόσο της αγγλικής Βίκερς, όσο και της γερμανικής Κρούπ, και έκανε δουλειές με τον επίσης εβραίο Βασίλ Ζαχάρωφ.
Το γεγονός ότι ηταν αντιπρόσωπος της «Vickers Limited», αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη της συνεργασίας του με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.Αλλωστε του Νεότουρκους καθοδηγούσε από το Λονδίνο ο Aubrey Herbert, επικεφαλής όλων των επιχειρήσεων των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών στη Μέση Ανατολή.
Ο Iσραέλ Λαζάρεβιτς Χέλφαντ, ο πατέρας της διαρκούς επανάστασης, του Οκτωβριανού πραξικοπήματος Επανάστασης και του Τουρκικού Εθνικισμού, ήταν και ο πατέρας της Μικρασιατικής Καταστροφής, μαζί με τον Ρακόφσκι.
Τα άλλα τα ανέλαβε ο πράκτορας Τρικούπης, όπως και ο πράκτορας Σωσίδης. Αλλά για αυτά θα συνεχίσουμε.
Περισσότερα θα βρείτε στο βιβλίο μου
η Κόκκινη Συμφωνία.
Τα Μπλογκ του Σπύρου Χατζάρα
Εκτός από «Δελτίο των 11», γράφω στο http://ta-mavra-nea.blogspot.gr όπου βάζω ειδήσεις από τα Βαλκάνια και το χρονικό της κάθε ημέρας, στο http://hatzaras.blogspot.gr όπου αναρτώ τα μεγάλα σε έκταση πολιτικά και ιστορικά κείμενα μου και στο
https://kapodistrias1821.blogspot.gr, όπου δημοσιεύω ότι καινούργιο εχω για τον Καποδίστρια και την Επανάσταση.
Έτσι η εικόνα της καθημερινής μου δουλειάς βγαίνει συνολικά και από τα 4 και όχι μόνο από ένα μπλογκ.
Σ
ε ότι αφορά τους φίλους υπομνηματιστές, εξηγώ ότι δεν επιθυμώ κανενός είδους «διάλογο» με τα αποβράσματα της Κόκκινης Φυλής και ζώα της Αγέλης των ηλιθίων, τους οποίους ούτε τους θεωρώ ούτε τους αποκαλώ φίλους.
Δεν θέλω να με διαβάζουν και πολύ περισσότερο δεν επιθυμώ την παρουσία τους στα σχόλια.
Όταν αντιληφθώ την συστηματική παρουσία τους, τους διαγράφω και θα τους διαγράφω.
Διάλογος γίνεται μεταξύ ίσων και ομοίων. Διάλογος Τιμίου με Τιμίους. Διάλογος ευσυνείδητου με ευσυνείδητους. Ευφυούς με Ευφυείς.
Με άτιμους, ψεύτες, και ρουφιάνους τι να πώ;
Μόνο, ρε Ουστ από εδώ!
Έτσι η εικόνα της καθημερινής μου δουλειάς βγαίνει συνολικά και από τα 4 και όχι μόνο από ένα μπλογκ.
Σ
ε ότι αφορά τους φίλους υπομνηματιστές, εξηγώ ότι δεν επιθυμώ κανενός είδους «διάλογο» με τα αποβράσματα της Κόκκινης Φυλής και ζώα της Αγέλης των ηλιθίων, τους οποίους ούτε τους θεωρώ ούτε τους αποκαλώ φίλους.
Δεν θέλω να με διαβάζουν και πολύ περισσότερο δεν επιθυμώ την παρουσία τους στα σχόλια.
Όταν αντιληφθώ την συστηματική παρουσία τους, τους διαγράφω και θα τους διαγράφω.
Διάλογος γίνεται μεταξύ ίσων και ομοίων. Διάλογος Τιμίου με Τιμίους. Διάλογος ευσυνείδητου με ευσυνείδητους. Ευφυούς με Ευφυείς.
Με άτιμους, ψεύτες, και ρουφιάνους τι να πώ;
Μόνο, ρε Ουστ από εδώ!
22 Αυγούστου 1931. «Δημοκρατικοί» Μπράβοι, του Βενιζελικού Παρακράτους πυροβόλησαν για να σκοτώσουν τον Βασίλη Αυλωνίτη.
Στο θέατρο Περοκέ που έπαιζε την επιθεωρησιακή οπερέτα «ΚΑΤΕΡΓΑΡΑ» των Κίμωνα Καπετανάκη και Μίμη Κατριβάνου. που οι εφημερίδες του Βενιζέλου την αποκαλούσαν «κίτρινο θέατρο».
Το Βενιζελικό καθεστώς ανέσυρε μια αστυνομική διάταξη του 1895 περί ελέγχου του περιεχομένου
των θεατρικών έργων και τα Αστυνομικά Τμήματα άρχισαν να στέλνουν έγγραφα στα
θέατρα της περιοχής τους που έπαιζαν επιθεωρήσεις, ζητώντας να αφαιρεθούν οι σκηνές
που σατίριζαν «πολιτικά εν γένει και επίσημα πρόσωπα». Η «Ακρόπολις» στο φύλλο της 19ης Αυγούστου έγραφε ότι δόθηκε
προθεσμία τεσσάρων ημερών για το
«ψαλίδι» και προειδοποιούσε τους υπεύθυνους των θεάτρων ότι εάν δεν
συμμορφώνονταν «προς τας υποδείξεις» θα ακολουθούσε ποινική δίωξη.
Ο Βενιζέλος ήταν στη δύση του .Η κατάσταση ήταν έκρυθμη μετά το οικονομικό κραχ του 1929, και η δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του Ελευθερίου Βενιζέλου και των Φιλελευθέρων ήταν έντονη.
Τα 2 μεγάλα σκάνδαλα της εποχής ήταν η υπερτιμολόγηση του ψωμιού και η νοθευμένη κινίνη. Το σκάνδαλο του βενιζελικού Κινίνου είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις, όπως και το σύνθημα «Κάτω οι κλέφτες».
Το θέατρο Περοκέ ήταν κατάμεστο όπως κάθε βράδυ.
Ο 27χρονος τότε, Βασίλης Αυλωνίτης, είχε βγει στην σκηνή, με το νούμερο «Κοσμογονία», που έκανε σατιρικό… απολογισμό, «της δημιουργίας νέων αξιών και φυσιογνωμιών κατά την εποχήν αυτήν».
Οι πυροβολισμοί συνεχίστηκαν και τραυματίστηκαν ο λογιστής, ένας ηλεκτρολόγος και μια ηθοποιός. Τους Μπράβους τους έπιασε ο κόσμος που τους παρέδωσε στην Αστυνομία.
Την επομένη του εγκλήματος η εφημερίδα «Ελεύθερος Ανθρωπος», έγραψε ότι ο διευθυντής της Αστυνομίας, Νάσκος που οι συγγραφείς κάλεσαν, να παρακολουθήσει την παράσταση, (μετά την αστυνομική διαταγή για περικοπή σατιρικών σκηνών), «ωμολόγησε ότι ουδεμία επιλήψιμος σκηνή υπήρχεν εις το όλον έργον» , αλλά επέστησε, «την προσοχήν των συγγραφέων επί του ενδεχομένου μιας ομαδικής εναντίον του θεάτρου επιθέσεως». «Εάν κανένα βράδυ σας επιτεθούν τίποτε μπράβοι εγώ απεκδύομαι πάσης ευθύνης», είχε δηλώσει.
Το Περοκέ μετά από λίγες μέρες, συνέχισε κανονικά τις παραστάσεις του αλλά η επιθεώρηση είχε λογοκριθεί προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοια σκηνικά.
Ο Αυλωνίτης έκανε χρόνια να ξαναβγεί σε αθηναϊκή σκηνή.
Όλα τα γεγονότα της 22ας Αυγούστου, (χωρίς Αμερικανές, και χωρίς λάθη ), το Κίνημα Κονδύλη και την πρώτη αεροπορική επιδρομή στην ιστορία, θα τα βρείτε εδώ.....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/08/22.html
Ο Βενιζέλος ήταν στη δύση του .Η κατάσταση ήταν έκρυθμη μετά το οικονομικό κραχ του 1929, και η δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του Ελευθερίου Βενιζέλου και των Φιλελευθέρων ήταν έντονη.
Τα 2 μεγάλα σκάνδαλα της εποχής ήταν η υπερτιμολόγηση του ψωμιού και η νοθευμένη κινίνη. Το σκάνδαλο του βενιζελικού Κινίνου είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις, όπως και το σύνθημα «Κάτω οι κλέφτες».
Το θέατρο Περοκέ ήταν κατάμεστο όπως κάθε βράδυ.
Ο 27χρονος τότε, Βασίλης Αυλωνίτης, είχε βγει στην σκηνή, με το νούμερο «Κοσμογονία», που έκανε σατιρικό… απολογισμό, «της δημιουργίας νέων αξιών και φυσιογνωμιών κατά την εποχήν αυτήν».
Ο Αυλωνίτης, κατ’
απαίτηση του κοινού («μπιζάρισμα») είχε επιστρέψει στη σκηνή για τέταρτη φορά τραγουδώντας το κουπλέ του
νούμερου , που έλεγε: «Απ’ το Βενιζέλο βγήκε η αλήθεια από τους υπουργούς
τα κολοκύθια.
Από τον πόλισμαν βγήκε το πλημμέλημα κι απ’ το Μαρή
βγήκε το έλλειμμα . Από τον Γαλόπουλο η αθωότης και από το φιλότιμο
ο Καραπαναγιώτης».
Ο Μαρής ήταν , υπουργός Οικονομικών , ο Ευστράτιος Γαλόπουλος, διευθυντής του Χημείου του Κράτους και ο Βύρων Καραπαναγιώτης, υπουργός Συγκοινωνιών και μετέπειτα Εσωτερικών.Ξαφνικά σηκώθηκαν από τις πρώτες θέσεις 4 άντρες. Όρμησαν στη σκηνή, έριξαν κάτω τα σκηνικά και ο ένας εξ αυτών έβγαλε περίστροφο και πυροβόλησε τον Αυλωνίτη, αλλά η σφαίρα βρήκε τον τεχνικό του θεάτρου Παναγιώτη Μωραΐτη.
Ο Μαρής ήταν , υπουργός Οικονομικών , ο Ευστράτιος Γαλόπουλος, διευθυντής του Χημείου του Κράτους και ο Βύρων Καραπαναγιώτης, υπουργός Συγκοινωνιών και μετέπειτα Εσωτερικών.Ξαφνικά σηκώθηκαν από τις πρώτες θέσεις 4 άντρες. Όρμησαν στη σκηνή, έριξαν κάτω τα σκηνικά και ο ένας εξ αυτών έβγαλε περίστροφο και πυροβόλησε τον Αυλωνίτη, αλλά η σφαίρα βρήκε τον τεχνικό του θεάτρου Παναγιώτη Μωραΐτη.
Την επομένη του εγκλήματος η εφημερίδα «Ελεύθερος Ανθρωπος», έγραψε ότι ο διευθυντής της Αστυνομίας, Νάσκος που οι συγγραφείς κάλεσαν, να παρακολουθήσει την παράσταση, (μετά την αστυνομική διαταγή για περικοπή σατιρικών σκηνών), «ωμολόγησε ότι ουδεμία επιλήψιμος σκηνή υπήρχεν εις το όλον έργον» , αλλά επέστησε, «την προσοχήν των συγγραφέων επί του ενδεχομένου μιας ομαδικής εναντίον του θεάτρου επιθέσεως». «Εάν κανένα βράδυ σας επιτεθούν τίποτε μπράβοι εγώ απεκδύομαι πάσης ευθύνης», είχε δηλώσει.
Το Περοκέ μετά από λίγες μέρες, συνέχισε κανονικά τις παραστάσεις του αλλά η επιθεώρηση είχε λογοκριθεί προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοια σκηνικά.
Ο Αυλωνίτης έκανε χρόνια να ξαναβγεί σε αθηναϊκή σκηνή.
Όλα τα γεγονότα της 22ας Αυγούστου, (χωρίς Αμερικανές, και χωρίς λάθη ), το Κίνημα Κονδύλη και την πρώτη αεροπορική επιδρομή στην ιστορία, θα τα βρείτε εδώ.....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/08/22.html
1716.Το Θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος που έσωσε την Κέρκυρα.
Μετά από 50 ημέρες πολιορκίας από τους Τούρκους, (στην οποία διακρίθηκαν μαχόμενοι στα τείχη ο Φραγκίσκος και ο Βίκτωρ, (Νικηφόρος) Καποδίστριες) ,
ξημέρωσε ο Θεός την ημέρα της 11ης/22ας Αυγούστου 1716, και οι πολιορκημένοι της
Κέρκυρας είδαν τα χαρακώματα των Τούρκων γεμάτα νερό και στο λιμάνι επέπλεαν σκόρπια πτώματα Τούρκων ενώ
η θάλασσα ήταν γεμάτη κομμάτια ξύλου.
Η καταιγίδα της προηγούμενης νύχτας προκάλεσε μεγάλες ζημιές στον Οθωμανικό στόλο και οι Τούρκοι αποφάσισαν
εσπευσμένα την αποχώρηση τους στο Βουθρωτό.
Στους Βενετούς περιήλθε μεγάλη ποσότητα πολεμικού υλικού και
αιχμαλωτίστηκαν οι Οθωμανοί στρατιώτες που λόγω της σύγχυσης εγκαταλείφθηκαν
στο νησί.
Οι Κερκυραίοι απέδωσαν το θαύμα στον Άγιο Σπυρίδωνα .Οι Ενετοί όρισαν να τιμάται η μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα
στις 11/22 Αυγούστου , πραγματοποιώντας λιτανεία του σκηνώματος του, δώρισαν
στον Ναό μια ασημένια κανδήλα, και χορηγούσαν το έλαιο που χρειάζεται κάθε
χρόνο!
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/08/22.html
21/8/17
The Science of Stupid
Όλη η αγέλη τον έκλαψε με μαύρο δάκρυ. Σπάραξαν και τα μέλη της ομοταξίας των σελφίστας.
Μου έλειψαν όμως οι κραυγές από τους τηλε- Κήνσορες για το που ήταν το Κράτος;
Τα μεγάλα πολιτικά ερωτήματα χθες ήταν:
-Που ήταν ο Μπόγιας;
-Που ήταν το λιμενικό;
-Η γκουβερνάντα; η έστω, ο παιδονόμος;
-Τι έκαναν η ξανθιά πυροσβέστης και ο προστάτης του Ρουβίκωνα. -
Που ήταν ο ΓΓ πολιτικής προστασίας;
Και τα (άδεια) καλοχτενισμένα κεφάλια , απέτυχαν να τα αναδείξουν στο εκράν.
Μου έλειψαν όμως οι κραυγές από τους τηλε- Κήνσορες για το που ήταν το Κράτος;
Τα μεγάλα πολιτικά ερωτήματα χθες ήταν:
-Που ήταν ο Μπόγιας;
-Που ήταν το λιμενικό;
-Η γκουβερνάντα; η έστω, ο παιδονόμος;
-Τι έκαναν η ξανθιά πυροσβέστης και ο προστάτης του Ρουβίκωνα. -
Που ήταν ο ΓΓ πολιτικής προστασίας;
Και τα (άδεια) καλοχτενισμένα κεφάλια , απέτυχαν να τα αναδείξουν στο εκράν.
20/8/17
20 Αυγούστου/2 Σεπτεμβρίου 1922. Η Παράδοση του Τρικούπη
Τα υπολείμματα του Α Σώματος Στρατού, της φάλαγγας του διοικητή του Α’ Σώματος Στρατού υποστράτηγου Νικόλαου Τρικούπη, που εξέδωσε στις 14/27 Αυγούστου 1922 τη διαταγή για γενική σύμπτυξη των περί το Αφιόν ελληνικών δυνάμεων, που πιθανόν είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους, περιπλανήθηκαν στις πλαγιές του Μουράτ Νταγ στις 18/ 31 Αυγούστου και 19 Αυγούστου/ 1η Σεπτεμβρίου,ακολουθούμενα και από πρόσφυγες, και τα ξημερώματα του Σαββάτου 20 Αυγούστου/ 2 Σεπτεμβρίου,
ο έφιππος Τρικούπης, μπήκε στο χωριό Καρατζά Χισάρ, βορείως του Ουσάκ. Εκεί, γέροντες τούρκοι τους πληροφόρησαν ότι το
Ουσάκ είχε καταληφθεί.
Κατόπιν της είδησης αυτής, αλλά και λόγω άρνησης των ανδρών τους να συνάψουν περαιτέρω μάχη, ο Τρικούπης και ο Διγενής αποφάσισαν να παραδοθούν.
Ο μόνος που διαφώνησε ήταν ο αντσυνταγματάρχης Τριαντάφυλλος Βλάχος που έσχισε τις επωμίδες του.
Ο «κατάκοπος» Τρικούπης, απέστειλε στις 17.00, κήρυκα με λευκή σημαία για να ζητήσει συνθηκολόγηση, στην πλησιέστερη τουρκική μονάδα, που ήταν μια ίλη ιππικού 2 χιλιόμετρα μακριά, και στην όποια παρουσιάστηκε ο Έλληνας αξιωματικός με τη λευκή σημαία.
Στη συνέχεια ο Τρικούπης, παραδόθηκε στον ίλαρχο Σαλίχ από το Σίβας,
ο οποίος οδήγησε τον Τρικούπη, τον υποστράτηγο Κίμωνα Διγενή, (διοικητή της 13ης Μεραρχίας) και τον συνταγματάρχη Καϊμπαλή, στον διοικητή του, τον συνταγματάρχη Χαλίντ Ακμανσού.
Έφτασαν (κατάκοποι) στο σταθμό διοίκησης στο λόφο Μπόλμελίκ στους πρόποδες του Ελμά Νταγ στις 22.00, και παρέδωσαν τα ξίφη τους.
Εκτός από τους στρατηγούς, παραδόθηκαν στο Μουράτ Νταγ 190 αξιωματικοί και 4.400 στρατιώτες.
Κατόπιν της είδησης αυτής, αλλά και λόγω άρνησης των ανδρών τους να συνάψουν περαιτέρω μάχη, ο Τρικούπης και ο Διγενής αποφάσισαν να παραδοθούν.
Ο μόνος που διαφώνησε ήταν ο αντσυνταγματάρχης Τριαντάφυλλος Βλάχος που έσχισε τις επωμίδες του.
Ο «κατάκοπος» Τρικούπης, απέστειλε στις 17.00, κήρυκα με λευκή σημαία για να ζητήσει συνθηκολόγηση, στην πλησιέστερη τουρκική μονάδα, που ήταν μια ίλη ιππικού 2 χιλιόμετρα μακριά, και στην όποια παρουσιάστηκε ο Έλληνας αξιωματικός με τη λευκή σημαία.
Στη συνέχεια ο Τρικούπης, παραδόθηκε στον ίλαρχο Σαλίχ από το Σίβας,
ο οποίος οδήγησε τον Τρικούπη, τον υποστράτηγο Κίμωνα Διγενή, (διοικητή της 13ης Μεραρχίας) και τον συνταγματάρχη Καϊμπαλή, στον διοικητή του, τον συνταγματάρχη Χαλίντ Ακμανσού.
Έφτασαν (κατάκοποι) στο σταθμό διοίκησης στο λόφο Μπόλμελίκ στους πρόποδες του Ελμά Νταγ στις 22.00, και παρέδωσαν τα ξίφη τους.
Εκτός από τους στρατηγούς, παραδόθηκαν στο Μουράτ Νταγ 190 αξιωματικοί και 4.400 στρατιώτες.
19/8/17
1991. Το Πραξικόπημα των Ηλιθίων
Η άνοδος στην κοινωνική πυραμίδα είναι μια ελεγχόμενη από τα Πάνω διαδικασία. Και αυτοί που την ελέγχουν έχουν τη φυσική τάση να εξοντώνουν όσους είναι επικίνδυνοι για να τους αναρέψουν.
Ο πολιτικός νόμος της γραφειοκρατίας διδάσκει ότι στους κάτω ορόφους της Πυραμίδας εισέρχονται λιγότερο ικανοί και λιγότερο έξυπνοι, από τους Ενοίκους των Άνω Ορόφων.
Μερικοί απελπισμένοι από τον παραγκωνισμό τους έξυπνοι άνθρωποι προσπαθούν να υποκριθούν τον ηλίθιο και κάνουν τον Καραγκιόζη προκειμένου να προωθηθούν, αλλά δεν επιτυγχάνουν απολύτως τίποτα μακροπρόθεσμα, διότι και η απλή παρουσία του ευφυούς είναι για το βλάκα στο έπακρο προκλητική.
Το μίσος, ο φθόνος και ο φόβος που προκαλεί ο έξυπνος με την εμφάνισή του, κινητοποιεί ολόκληρο τον αμυντικό μηχανισμό του βλάκα, που τον αποβάλλει από τις τάξεις του καθεστώτος , διατηρώντας την «παράταξή» πάντα «καθαρή» από την εξυπνάδα. Διότι δυό κεφάλια για να συνεννοηθούν πρέπει να είναι ή εξίσου άδεια ή εξίσου πλήρη.
Έτσι, ενώ η συνεννόηση μεταξύ ηλιθίων είναι δυνατή, η συνεννόηση μεταξύ ηλιθίων και ευφυών είναι απολύτως αδύνατη.
Αυτό το εξασφάλιζε ο μηχανισμός του Λενινιστικού, Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού και της Αυτοκριτικής.
Συν τω χρόνω η σοβιετική βλακοκρατία κατέλαβε την Κορυφή.
Ο βλάξ Γκρμπατσώφ. που δεν του πήραν την εξουσία. Είναι ο μοναδικός ηγέτης στην ανθρώπινη Ιστορία που την έχασε και δεν κατάλαβε πως.
Ο Γκορμπατσώφ ήταν ο ιδανικός σοβιετικός βλάκας.
Το 1966 ανεδείχθη Γραμματέας της τοπικής Επιτροπής του Κ.Κ.Σ.Ε. στη Σταυρούπολη. Στην αρμοδιότητα του ήταν το «Σανατόρια» του Πιατιγκόρσκ , όπου πήγαιναν όλοι οι ηλίθιοι γέροντες του ΚΚΣΕ για να πίνουν υγιεινό νερό και να κάνουν λουτρά. Ο Γκορμπατσώφ φρόντιζε να είναι πάντα όλα στην ώρα τους. και οι γέροντες των συμπαθούσαν.
Το 1971 εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Το 1978 μπήκε στη Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής, το 1979 εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Κ.Σ.Ε. και το 1985, με πρόταση του γεοντα Γκρομύκο διαδέχτηκε τον αποθανόντα γεροντα Κονσταντίν Τσερνιένκο, ως Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Σ.Ε. Και διέλυσε τη Σοβ. Ένωση.
Μάλιστα είναι τόσο βλάκας που σε συνεντεύξεις του έλεγε ότι, « οι ηγέτες της Δύσης δεν ήθελαν να καταρρεύσει η ΕΣΣΔ, γιατί ανησυχούσαν για τις επιπτώσεις της διάλυσης». Τόσο μαλάκας.
Οι Αμερικανοί του διέλυσαν τη χώρα και δήλωνε ότι, «ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους είχε προσπαθήσει να εμποδίσει την Ουκρανία και τις χώρες της Βαλτικής να κηρύξουν την ανεξαρτησία τους».
Τόσο απίστευτα μαλάκας ήταν ο Γκορμπατσόφ.
Στις 19 Αυγούστου 1991, έκαναν πραξικόπημα οι άλλοι ηλίθιοι. Οι από κάτω.
Από το Κόμμα και τις μυστικές υπηρεσίες. Εμπνευστές του πραξικοπήματος ήταν ο αντιπρόεδρος Γενάντι Γιανάγιεφ, ο αρχηγός της KGB Βλαντιμίρ Κριούτσκοφ και οι υπουργοί Αμυνας και Εσωτερικών. Ανίκανοι.
Όπως είπε ο βλαξ Γκορμπατσόφ . ποτέ δεν πίστεψε ότι «ήταν τόσο ηλίθιοι για να τον ρίξουν». Και τους πήρε τα σώβρακα ο μέθυσος Γιέλτσιν, που ήταν περισσότερο αποφασιστικός παρότι κρετίνος, και μεθυσμένος για εξουσία.
Ο βλάξ Μπόρις Γιέλτσιν, έγινε ήρωας από το τίποτα, ανεβαίνοντας σε ένα τεθωρακισμένο και βγάζοντας «δεκάρικους πύρινους» λόγους κατά των πραξικοπηματιών.
Ο πολιτικός νόμος της γραφειοκρατίας διδάσκει ότι στους κάτω ορόφους της Πυραμίδας εισέρχονται λιγότερο ικανοί και λιγότερο έξυπνοι, από τους Ενοίκους των Άνω Ορόφων.
Μερικοί απελπισμένοι από τον παραγκωνισμό τους έξυπνοι άνθρωποι προσπαθούν να υποκριθούν τον ηλίθιο και κάνουν τον Καραγκιόζη προκειμένου να προωθηθούν, αλλά δεν επιτυγχάνουν απολύτως τίποτα μακροπρόθεσμα, διότι και η απλή παρουσία του ευφυούς είναι για το βλάκα στο έπακρο προκλητική.
Το μίσος, ο φθόνος και ο φόβος που προκαλεί ο έξυπνος με την εμφάνισή του, κινητοποιεί ολόκληρο τον αμυντικό μηχανισμό του βλάκα, που τον αποβάλλει από τις τάξεις του καθεστώτος , διατηρώντας την «παράταξή» πάντα «καθαρή» από την εξυπνάδα. Διότι δυό κεφάλια για να συνεννοηθούν πρέπει να είναι ή εξίσου άδεια ή εξίσου πλήρη.
Έτσι, ενώ η συνεννόηση μεταξύ ηλιθίων είναι δυνατή, η συνεννόηση μεταξύ ηλιθίων και ευφυών είναι απολύτως αδύνατη.
Αυτό το εξασφάλιζε ο μηχανισμός του Λενινιστικού, Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού και της Αυτοκριτικής.
Συν τω χρόνω η σοβιετική βλακοκρατία κατέλαβε την Κορυφή.
Ο βλάξ Γκρμπατσώφ. που δεν του πήραν την εξουσία. Είναι ο μοναδικός ηγέτης στην ανθρώπινη Ιστορία που την έχασε και δεν κατάλαβε πως.
Ο Γκορμπατσώφ ήταν ο ιδανικός σοβιετικός βλάκας.
Το 1966 ανεδείχθη Γραμματέας της τοπικής Επιτροπής του Κ.Κ.Σ.Ε. στη Σταυρούπολη. Στην αρμοδιότητα του ήταν το «Σανατόρια» του Πιατιγκόρσκ , όπου πήγαιναν όλοι οι ηλίθιοι γέροντες του ΚΚΣΕ για να πίνουν υγιεινό νερό και να κάνουν λουτρά. Ο Γκορμπατσώφ φρόντιζε να είναι πάντα όλα στην ώρα τους. και οι γέροντες των συμπαθούσαν.
Το 1971 εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Το 1978 μπήκε στη Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής, το 1979 εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Κ.Σ.Ε. και το 1985, με πρόταση του γεοντα Γκρομύκο διαδέχτηκε τον αποθανόντα γεροντα Κονσταντίν Τσερνιένκο, ως Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Σ.Ε. Και διέλυσε τη Σοβ. Ένωση.
Μάλιστα είναι τόσο βλάκας που σε συνεντεύξεις του έλεγε ότι, « οι ηγέτες της Δύσης δεν ήθελαν να καταρρεύσει η ΕΣΣΔ, γιατί ανησυχούσαν για τις επιπτώσεις της διάλυσης». Τόσο μαλάκας.
Οι Αμερικανοί του διέλυσαν τη χώρα και δήλωνε ότι, «ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους είχε προσπαθήσει να εμποδίσει την Ουκρανία και τις χώρες της Βαλτικής να κηρύξουν την ανεξαρτησία τους».
Τόσο απίστευτα μαλάκας ήταν ο Γκορμπατσόφ.
Στις 19 Αυγούστου 1991, έκαναν πραξικόπημα οι άλλοι ηλίθιοι. Οι από κάτω.
Από το Κόμμα και τις μυστικές υπηρεσίες. Εμπνευστές του πραξικοπήματος ήταν ο αντιπρόεδρος Γενάντι Γιανάγιεφ, ο αρχηγός της KGB Βλαντιμίρ Κριούτσκοφ και οι υπουργοί Αμυνας και Εσωτερικών. Ανίκανοι.
Όπως είπε ο βλαξ Γκορμπατσόφ . ποτέ δεν πίστεψε ότι «ήταν τόσο ηλίθιοι για να τον ρίξουν». Και τους πήρε τα σώβρακα ο μέθυσος Γιέλτσιν, που ήταν περισσότερο αποφασιστικός παρότι κρετίνος, και μεθυσμένος για εξουσία.
Ο βλάξ Μπόρις Γιέλτσιν, έγινε ήρωας από το τίποτα, ανεβαίνοντας σε ένα τεθωρακισμένο και βγάζοντας «δεκάρικους πύρινους» λόγους κατά των πραξικοπηματιών.
19 Αυγούστου 1974. Η εκτέλεση από τους Αμερικανούς του αρχιτέκτονα της εισβολής στην Κύπρο
Ο πατέρας του Σεναρίου της Κύπρου Χένρυ Κίσινγκερ στις 21 Αυγούστου έκανε την ακόλουθη δήλωση. «Ambassador] Rodger Davies embodied the qualities and spirit which mark an American. He chose an unusual profession, a profession which required that to serve his country he leave his home but never forget it». Που σημαίνει «έπεσε μαχόμενος».
Ο Ντέιβις είχε γνώση και ρόλο στο πραξικόπημα και την εισβολή και τον σκότωσαν για να του κλείσουν το στόμα!
Στις 19 Αυγούστου, έξω από την αμερικανική πρεσβεία γινόταν διαδήλωση 600 περίπου «εθνικιστών», που έριχναν πέτρες στο κτήριο , έσπαγαν τζάμια και έκαψαν εφτά αυτοκίνητα της πρεσβείας. Μια ομάδα με Καλάσνικοφ, ανέβηκαν σε ημιτελή πολυκατοικία απέναντι από την αμερικάνικη πρεσβεία που σήμερα στεγάζει την πρεσβεία της Δανίας και πυροβολούσαν στον γάμο του Καραγκιόζη.
Ο αρχιτέκτονας της τουρκικής εισβολής, ο πρέσβης Ρότζερ Ντέιβις βρισκόταν
στο γραφείο του στο δεύτερο όροφο του κτηρίου και παρά τις προτροπές των υπευθύνων ασφαλείας να μετακινηθεί στο ειδικό δωμάτιο ασφαλείας της πρεσβείας, αποφάσισε να πάει για προστασία σε ένα εσωτερικό διάδρομο,
μαζί με τον προσωπάρχη Έντι Έντουαρντς και τρεις Κύπριους.
Ξαφνικά έπεσε ο πυροβολισμός και ο πρέσβης χτυπήθηκε από σφαίρα στην καρδιά. Η σφαίρα λέγεται ότι πέρασε από το σπασμένο παράθυρο στο βάθος του διαδρόμου. Ο σκοπευτής μπορεί να βρισκόταν σε μια υπό ανέγερση διπλανή πολυκατοικία. Όταν κτυπήθηκε ο πρέσβης, ο προσωπάρχης Έντι Έντουαρντς έδωσε εντολή στην Μαρωνίτισσα γραμματέα του Αντουανέτ Βαρνάβα να φέρει ένα φορείο από το διπλανό γραφείο. Μόλις σηκώθηκε η Αντουανέτ, κτυπήθηκε από μια σφαίρα στο κεφάλι, Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος.
Ο πρέσβης Ρότζερ Ντέιβις μεταφέρθηκε στην ιδιωτική κλινική «Λευκωσία» που ήταν κοντά στην πρεσβεία, και υπέκυψε μετά από λίγο.
Το «Κράτος Δικαίου» αμέσως έθεσε σε κυκλοφορία ότι ο Ντέιβις σκοτώθηκε από πυρά ελεύθερου σκοπευτή που ανήκε στην ΕΟΚΑ-Β, και έριξαν το σενάριο του εξοστρακισμού, χωρίς ποτέ να τεκμηριωθεί ο εξοστρακισμός.
Η εκτέλεση του Ντέιβις έγινε με απευθείας χτύπημα, από «επαγγελματία» και όχι από πυροβολισμούς στο γάμο του Καραγκιόζη.
Οι ρουφιάνοι των αμερικανικών υπηρεσιών ακόμα και σήμερα διαδίδουν ψευδώς, ότι εκείνοι που πυροβολούσαν ήταν πρωτοπαλίκαρα του Σαμψών ότι οι σφαίρες μπήκαν από το παράθυρο, κτύπησαν στον τοίχο, εξοστρακίστηκαν και μια από αυτές βρήκε τον πρέσβη στο κεφάλι,(ενώ τον βρήκε στην καρδιά) .
Μας διαβεβαιώνουν ακόμα ότι είναι μια «ανοησία», η άποψη ότι των σκότωσαν οι αμερικανοί, αλλά ποτε εν έχουν παρουσιαστεί οι φωτογραφίες της αμερικανικής ασφάλειας από τις σφαίρες στους τοίχους, ούτε τα απόρρητα «Κρύπτο» τηλεγραφήματα της πρεσβείας.
Οι Αμερικανοί το 1976, βρήκαν έναν μάρτυρα και με το ρεπορτάζ του ABC σκηνοθέτησαν μια δίκη κατά του Γ. Κτηματία, σαν το άτομο που πυροβόλησε, ο οποίος συνοδευόταν από τους Ν. Λεφτή και Σ. Λοΐζου.
Όμως η υπόθεση δεν στάθηκε στο ακροατήριο. Η εισαγγελία τροποποίησε το κατηγορητήριο από φόνο σε παράνομη οπλοκατοχή και οχλαγωγία.
Επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης στον Ν. Λεφτή (πέντε χρόνια) και στον
Γ. Κτηματία (επτά χρόνια), που ικανοποίησαν την αμερικανική πλευρά, και τέλος.
Όλα τα γεγονότα της 19ης Αυγούστου θα τα βρείτε εδώ....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/08/19.html
19 Αυγούστου/1η Σεπτεμβρίου 1922. Η παράδοση του Δημητρίου Δημαρά στον Κεμάλ
Ο προδότης Τρικούπης διερωτήθηκε μήπως έπρεπε να αυτοκτονήσει…
Οι στρατιώτες του όμως αυτοκτονούσαν.
Όλα τα γεγονότα της 19ης Αυγούστου θα τα βρείτε εδώ....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/08/19.html
18/8/17
Ο εμπρηστής της Πάρνηθας και ο Τομ Καραμπεσίνης
του Σπύρου Χατζάρα
Στις 20 Δεκέμβριου του 1950, συνελήφθη στα Εξάρχεια, σε ένα σπιτάκι ιδιοκτησίας του Τάκη Καλοφωλιά, (του κατοπινού εκδότη της οικονομικής εφημερίδας ΕΞΠΡΕΣ), στην οδό Πλαπούτα, (που πηγαίνει από την Καλλιδρομίου στην Αλεξάνδρας) ο Νίκος Μπελογιάννης.
Το σπίτι του Καλοφωλιά, τότε φοιτητή και συνδέσμου του κόμματος ήταν Γιάφκα του κομματικού μηχανισμού. Τον Μπελογιάννη είχε καταδώσει ο συνεργάτης της Ιντέλιτζεντ Σέρβις Πλουμπίδης, που ειχε πα΄ρει μεταγραφή στη Cia. Η σύλληψή του Μπελογιάννη ανακοινώθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1951 και στις 19 Οκτωβρίου 1951, 8 ημέρες πριν την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης Πλαστήρα -Σοφοκλή Βενιζέλου, ξεκίνησε στο Στρατοδικείο η δίκη των 93 κρατουμένων.
Τέσσερεις μέρες μετά, στις 23 Οκτωβρίου 1951, συνελήφθη στον Πειραιά ο δικηγόρος Δημήτρης Μπάσης που ήταν περιφρουρημένο μέλος του κόμματος και είχε επαφές μόνο με τον Πλουμπίδη και την Ιωαννίδου.
Ένα μήνα και κάτι πριν, στις 13 Σεπτεμβρίου 1951, ένα εκπαιδευτικό αεροπλάνο της Σχολής Ικάρων έκανε «σκληρή» προσγείωση κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης και την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε η συντριβή του. Λίγες ημέρες αργότερα σε αίθουσα της σχολής βρέθηκε γραμμένο σύνθημα υπέρ του παράνομου τότε ΚΚΕ. Ο αρχηγός ΓΕΑ, αντιπτέραρχος Εμμανουήλ Κελαϊδής, συσχέτισε τα δύο γεγονότα και διέταξε ένορκη προανάκριση.
Εκείνοι, που κινούσαν τα νήματα της υπόθεσης ήταν ο Ελληνοαμερικάνος πράκτορας Θωμάς Καραμπεσίνης που γύρισε τον Ιούνιο του 1950 στην Ελλάδα σαν «σταθμάρχης» της CIA. θα υπηρέτησε άλλα τρία χρόνια ως το 1953, οικοδομώντας την αμερικανοκρατία στον τόπο μας, (όπως είχε χτίσει την Αγγλοκρατία ο παπα-Δημητρης) και ο πρεσβευτής των ΗΠΑ ο Πιουριφόι.
Οι Αμερικανοί επιδίωκαν να κάνουν την Ελλάδα «Μπανανιά» τους, όπως έλεγε
ο Πιουριφόι και αποφάσισαν να συγκρουστούν με τα πειθήνια όργανα της αγγλικής πολιτικής για να διαμορφώσουν ένα καθαρά αμερικάνικο πλαίσιο πολιτικών εξελίξεων. Έτσι, 6 μόλις μήνες από τη λήξη του εμφυλίου, προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 5 Μαρτίου 1950.
Στην Αθήνα, οι παλιοί αριστεροί που δεν είχαν εμπλακεί στον εμφύλιο πόλεμο, παρακινήθηκαν από τον Καραμπεσίνη να κατέβουν στις εκλογές και υστερα από διαβουλεύσεις δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Παράταξη, από τις οργανώσεις ΕΛΔ ― ΣΚΕ (των Τσιριμώκου και Σβώλου), τους Αριστερούς Φιλελεύθερους (των Χατζημπέη και Ν. Γρηγοριάδη) και τους Αριστερούς Δημοκρατικούς (του Σοφιανόπουλου). Οι υπεύθυνοι της Δημοκρατικής Παράταξης ήρθαν σε επαφή με τον Πλουμπίδη, που ενέκρινε τη συγκρότηση της, παρακάμπτοντας το Ζαχαριάδη. Ο Πλουμπίδης είχε περάσει στην αμερικανοκρατία.
Οι Αμερικανοί, που αρχικά είχαν δώσει το «πράσινο φως» για την άνοδο του Πλαστήρα στην εξουσία είχαν αλλάξει τακτική. Είχε μεσολαβήσει ο πόλεμος στη Κορέα και πλέον ήθελαν πιστούς συμμάχους. Οι Αμερικανοί των Αθηνών , το κλιμάκιο της Cia και η «αμερικάνικη κλίκα » που θα ξεκοκάλιζε τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια του Σχεδίου Μάρσαλ, απαιτούσαν να συνεχιστεί η βοήθεια στην Ελλάδα που την... απειλούσαν πλέον από μέσα κι απ έξω από το παραπέτασμα οι ηττημένοι του Εμφυλίου. Για αυτό χρειαζόταν σίγουρη κυβέρνηση και ο Στρατός να παρέμενε εγγυητής του καθεστώτος.
Για να ανατραπεί δημοκρατικά ο Πλαστήρας, που είχε εκλεγεί πρωθυπουργός υποσχόμενος μέτρα κατευνασμού, έπρεπε να εμφανιστεί ως άμεσος
ο κομμουνιστικός κίνδυνος. Οι Αμερικάνοι ήθελαν καταδίκες σε θάνατο.
Όμως υπήρχαν κι άλλα συμφέροντα. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σοφοκλής Βενιζέλος ήθελε με κάθε τρόπο να διαδεχτεί τον «Μαύρο Καβαλάρη» και ο πραξικοπηματίας Παπάγος, με τον ΙΔΕΑ, θα γινόταν Εθνάρχης σε περίπτωση κομμουνιστικής απειλής. Αυτός άλλωστε τους είχε συντρίψει τρία χρόνια νωρίτερα!
Ενώ διεξαγόταν η δίκη και ήταν σαφές ότι ο Πλαστήρας δεν θα επέτρεπε τις εκτελέσεις , ο πράκτωρ Πλουμπίδης έδωσε την διεύθυνση των ασυρμάτων του Ζαχαριάδη. Τη νύχτα της 13ης προς 14η Νοεμβρίου του 1951, όργανα της Ασφάλειας Αθηνών, με επικεφαλής τον υπουργό εσωτερικών Κωνσταντίνο Ρέντη, συνέλαβαν στη βίλα ΑΥΡΑ, στη Γλυφάδα τον Ηλία Αργυριάδη. Την επόμενη, 15 Νοεμβρίου, περικυκλωμένος από τις δυνάμεις ασφαλείας, αυτοκτόνησε στην κρύπτη του σπιτιού της Καλλιθέας στην οδό Λυκούργου 39 ο επικεφαλής του κλιμακίου των ασυρμάτων του Ζαχαριάδη Νίκος Βαβούδης και πιάστηκαν ο Νίκος Καλούμενος, παλαιό στέλεχος του ΚΚΕ, και μέλη της οικογένειάς του.
Μια μέρα μετά στις 16 Νοεμβρίου 1951, στις 3 το πρωί, το στρατοδικείο ανακοίνωσε την απόφασή του για την υπόθεση Μπελογιάννη.
Δώδεκα από τους κατηγορουμένους καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Ήταν ο Ν. Μπελογιάννης, η Ε. Ιωαννίδου, ο Στ. Γραμμένος, ο Δ. Καλοφωλιάς,
η Θ. Γεωργιάδου, η Αφρ. Μανιάτη, ο Αθ. Κανελλόπουλος, ο Δ. Κανελλόπουλος,
ο Π. Παπανικολάου, ο Στ. Δρομάζος, η Καλ. Παπαδοπούλου και η Λ. Κόττου.
Οι θανατικές καταδίκες δεν εκτελέστηκαν, αλλά η υπόθεση των ασυρμάτων και το κομμουνιστικό δίκτυο στην αεροπορία εξελίχτηκαν παράλληλα.
Στην Αεροπορία παράλληλα η μάχη για τα οφίτσια ήταν μεγάλη. Ο αρχηγός της, υποπτέραρχος Μανώλης Κελαϊδής δεν προερχόταν από τη σχολή Ικάρων και σύντομα θα αποστρατευόταν. Θα τον διαδέχονταν κάποιος από την πρώτη τάξη της Σχολής, του 1931. Τα μέλη του ΙΔΕΑ που προέρχονταν από την Αεροπορία ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία από άλλες σχολές και δεν ήθελαν αυτή την εξέλιξη. Τα γεγονότα τους δικαίωσαν. Το δήθεν κομμουνιστικό σαμποτάζ στην Αεροπορία κράτησε τον Κελαϊδή και τους συνεργάτες του στις θέσεις τους μέχρι το 1955.
Στις αρχές του 1952, άρχισαν οι ανακρίσεις για την διείσδυση των κομμουνιστών στο στράτευμα, με σκοπό τη διενέργεια σαμποτάζ και άλλων υπονομευτικών ενεργειών, με γενικό συντονισμό του Ρόμπερτ Ντρίσκολ και του Τομ Καταμπεσίνη που ήταν σε διαρκή επαφή με την ΚΥΠ και την Γεν Ασφάλεια, και τους δίδασκε την αμερικανική «τεχνική» ανακρίσεων, και ψυχολογικών πιέσεων κλπ.
Σύντομα στοιχειοθετήθηκαν τα πρώτα κατηγορητήρια για 15 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, αλλά και πέντε ιδιώτες. Οι κατηγορούμενοι ομολόγησαν την ενοχή τους ύστερα από βασανιστήρια, κατά τη διάρκεια των οποίων πέθανε ένας εξ αυτών, ο καθηγητής μαθηματικών Χρήστος Δαδαλής.
Στις 8 Ιανουαρίου 1952 ο Δ Μπάτσης μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών, όπου τον ανέκρινε προσωπικά ο ίδιος ο υπουργός με την βοήθεια των ανώτερων αστυνομικών διευθυντών Πανόπουλου, Λιαρομάτη και Ρακιτζή.
Τι ζητούσαν όμως από τον Μπάτση; Οι πιέσεις από τον Πανόπουλου και Ρακιτζή ήταν να δεχτεί ο Μπάτσης ότι είχε γίνει «συνδετικός κρίκος» στην «υπόθεση των ασυρμάτων» και στην «υπόθεση της Αεροπορίας». Τον ήθελαν να «δηλώσει» ότι καθοδηγούσε τον «πυρήνα» στην Αεροπορία.
Οι εμπνευστές της σκευωρίας , η Cia και οι ανώτεροι αξιωματικού του γραφείου Α2 του ΓΕΑ έπρεπε όμως να κατασκευάσουν και ένα πιο σοβαρό επεισόδιο από εκείνο της δολιοφθοράς του αεροπλάνου. Αυτό ήταν απαραίτητο, για να φανούν στα μάτια της κοινής γνώμης ως άγρυπνοι φρουροί ενάντια σε κάθε «κομμουνιστική επιβουλή», και να πουλήσουν την ιστορία στον χαζό αμερικανό , προκειμένου να ενισχυθεί στρατιωτικά η «ασπίδα του ελεύθερου κόσμου στα Βαλκάνια».
Ο Ρόμπερτ Ντρίσκολ ο Τομ Καταμπεσίνης και οι αξιωματικοί και μέλη του ΙΔΕΑ Πέτρος Μητσάκος και Αντώνης Σκαρμαλιωράκης διάλεξαν τον Ίκαρο Νίκο Ακριβογιάννη, που ήταν τέως ΕΠΟΝίτης, και τον έστειλαν σε Εθιμική Αποστολή στην Αλβανία. Τον εκπαίδευσαν οι Αμερικανοί στη Θεσσαλονίκη και τον έστειλαν στην Αλβανία, όπου θα δήλωνε κομμουνιστής και θα ερχόταν σε επαφή με τους εξόριστους του Δημοκρατικού Στρατού. Από εκεί θα άρχιζε η αποστολή του.
Αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελαν ένα κατάσκοπο μεταξύ των Ελλήνων κομμουνιστών στην Αλβανία. Ήθελαν έναν κομμουνιστή που τόσκασε στην Αλβανία! Ήθελαν μια καλή ιστορία για την «άλωση» των Ενόπλων Δυνάμεων από τους κομμουνιστές!
Στις 15 Φεβρουαρίου 1952 άρχισε στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών η δεύτερη δίκη Μπελογιάννη με 29 κατηγορούμενους. Η απόφαση βγήκε στις 8 Μαρτίου. 8 σε θάνατο (μεταξύ αυτών και ο Μπάτσης), 4 σε ισόβια, 2 σε 20 χρόνια φυλακή, 4 σε 15 χρόνια, 2 σε 10 χρόνια, 2 σε ένα χρόνο και 7 απαλλάσσονται. Στις 7 Απριλίου 1952, ο 23χρονος Ίκαρος Ακριβογιάννης , με ένα μονοκινητήριο τύπου «Χάρβαρντ», άφηνε την Αθήνα για την Αλβανία. Μέχρι τα σύνορα τον συνόδευσαν με άλλο αεροπλάνο δύο άνθρωποι της CIA. Ο Ντόσλεϊ Κλαρκ κι ο Τομ Καραμπεσίνης. Έτσι έδεσε το γλυκό.
Η Δίκη των Αεροπόρων ξεκίνησε στις 22 Αυγούστου 1952, στο Διαρκές Στρατοδικείο Αεροπορίας Αθηνών. Η απόφαση εκδόθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1952 και προέβλεπε δύο θανατικές καταδίκες, βαριές ποινές φυλάκισης, αλλά και δύο αθωώσεις.
Με τη Σοφία που αποκτήσαμε από τις δραματικές μας εμπειρίες, μόλις άκουσα για τον εμπρηστή με τα φυτίλια και τα αναπτηράκια που τον έπιασαν επ αυτοφωρο για να δικαιωθεί ο ηλίθιος υπουργός του ALEXIS, σκέφθηκα.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ;
ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΘΥΜΗΘΕΙ!
Στις 20 Δεκέμβριου του 1950, συνελήφθη στα Εξάρχεια, σε ένα σπιτάκι ιδιοκτησίας του Τάκη Καλοφωλιά, (του κατοπινού εκδότη της οικονομικής εφημερίδας ΕΞΠΡΕΣ), στην οδό Πλαπούτα, (που πηγαίνει από την Καλλιδρομίου στην Αλεξάνδρας) ο Νίκος Μπελογιάννης.
Το σπίτι του Καλοφωλιά, τότε φοιτητή και συνδέσμου του κόμματος ήταν Γιάφκα του κομματικού μηχανισμού. Τον Μπελογιάννη είχε καταδώσει ο συνεργάτης της Ιντέλιτζεντ Σέρβις Πλουμπίδης, που ειχε πα΄ρει μεταγραφή στη Cia. Η σύλληψή του Μπελογιάννη ανακοινώθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1951 και στις 19 Οκτωβρίου 1951, 8 ημέρες πριν την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης Πλαστήρα -Σοφοκλή Βενιζέλου, ξεκίνησε στο Στρατοδικείο η δίκη των 93 κρατουμένων.
Τέσσερεις μέρες μετά, στις 23 Οκτωβρίου 1951, συνελήφθη στον Πειραιά ο δικηγόρος Δημήτρης Μπάσης που ήταν περιφρουρημένο μέλος του κόμματος και είχε επαφές μόνο με τον Πλουμπίδη και την Ιωαννίδου.
Ένα μήνα και κάτι πριν, στις 13 Σεπτεμβρίου 1951, ένα εκπαιδευτικό αεροπλάνο της Σχολής Ικάρων έκανε «σκληρή» προσγείωση κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης και την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε η συντριβή του. Λίγες ημέρες αργότερα σε αίθουσα της σχολής βρέθηκε γραμμένο σύνθημα υπέρ του παράνομου τότε ΚΚΕ. Ο αρχηγός ΓΕΑ, αντιπτέραρχος Εμμανουήλ Κελαϊδής, συσχέτισε τα δύο γεγονότα και διέταξε ένορκη προανάκριση.
Εκείνοι, που κινούσαν τα νήματα της υπόθεσης ήταν ο Ελληνοαμερικάνος πράκτορας Θωμάς Καραμπεσίνης που γύρισε τον Ιούνιο του 1950 στην Ελλάδα σαν «σταθμάρχης» της CIA. θα υπηρέτησε άλλα τρία χρόνια ως το 1953, οικοδομώντας την αμερικανοκρατία στον τόπο μας, (όπως είχε χτίσει την Αγγλοκρατία ο παπα-Δημητρης) και ο πρεσβευτής των ΗΠΑ ο Πιουριφόι.
Οι Αμερικανοί επιδίωκαν να κάνουν την Ελλάδα «Μπανανιά» τους, όπως έλεγε
ο Πιουριφόι και αποφάσισαν να συγκρουστούν με τα πειθήνια όργανα της αγγλικής πολιτικής για να διαμορφώσουν ένα καθαρά αμερικάνικο πλαίσιο πολιτικών εξελίξεων. Έτσι, 6 μόλις μήνες από τη λήξη του εμφυλίου, προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 5 Μαρτίου 1950.
Στην Αθήνα, οι παλιοί αριστεροί που δεν είχαν εμπλακεί στον εμφύλιο πόλεμο, παρακινήθηκαν από τον Καραμπεσίνη να κατέβουν στις εκλογές και υστερα από διαβουλεύσεις δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Παράταξη, από τις οργανώσεις ΕΛΔ ― ΣΚΕ (των Τσιριμώκου και Σβώλου), τους Αριστερούς Φιλελεύθερους (των Χατζημπέη και Ν. Γρηγοριάδη) και τους Αριστερούς Δημοκρατικούς (του Σοφιανόπουλου). Οι υπεύθυνοι της Δημοκρατικής Παράταξης ήρθαν σε επαφή με τον Πλουμπίδη, που ενέκρινε τη συγκρότηση της, παρακάμπτοντας το Ζαχαριάδη. Ο Πλουμπίδης είχε περάσει στην αμερικανοκρατία.
Οι Αμερικανοί, που αρχικά είχαν δώσει το «πράσινο φως» για την άνοδο του Πλαστήρα στην εξουσία είχαν αλλάξει τακτική. Είχε μεσολαβήσει ο πόλεμος στη Κορέα και πλέον ήθελαν πιστούς συμμάχους. Οι Αμερικανοί των Αθηνών , το κλιμάκιο της Cia και η «αμερικάνικη κλίκα » που θα ξεκοκάλιζε τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια του Σχεδίου Μάρσαλ, απαιτούσαν να συνεχιστεί η βοήθεια στην Ελλάδα που την... απειλούσαν πλέον από μέσα κι απ έξω από το παραπέτασμα οι ηττημένοι του Εμφυλίου. Για αυτό χρειαζόταν σίγουρη κυβέρνηση και ο Στρατός να παρέμενε εγγυητής του καθεστώτος.
Για να ανατραπεί δημοκρατικά ο Πλαστήρας, που είχε εκλεγεί πρωθυπουργός υποσχόμενος μέτρα κατευνασμού, έπρεπε να εμφανιστεί ως άμεσος
ο κομμουνιστικός κίνδυνος. Οι Αμερικάνοι ήθελαν καταδίκες σε θάνατο.
Όμως υπήρχαν κι άλλα συμφέροντα. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σοφοκλής Βενιζέλος ήθελε με κάθε τρόπο να διαδεχτεί τον «Μαύρο Καβαλάρη» και ο πραξικοπηματίας Παπάγος, με τον ΙΔΕΑ, θα γινόταν Εθνάρχης σε περίπτωση κομμουνιστικής απειλής. Αυτός άλλωστε τους είχε συντρίψει τρία χρόνια νωρίτερα!
Ενώ διεξαγόταν η δίκη και ήταν σαφές ότι ο Πλαστήρας δεν θα επέτρεπε τις εκτελέσεις , ο πράκτωρ Πλουμπίδης έδωσε την διεύθυνση των ασυρμάτων του Ζαχαριάδη. Τη νύχτα της 13ης προς 14η Νοεμβρίου του 1951, όργανα της Ασφάλειας Αθηνών, με επικεφαλής τον υπουργό εσωτερικών Κωνσταντίνο Ρέντη, συνέλαβαν στη βίλα ΑΥΡΑ, στη Γλυφάδα τον Ηλία Αργυριάδη. Την επόμενη, 15 Νοεμβρίου, περικυκλωμένος από τις δυνάμεις ασφαλείας, αυτοκτόνησε στην κρύπτη του σπιτιού της Καλλιθέας στην οδό Λυκούργου 39 ο επικεφαλής του κλιμακίου των ασυρμάτων του Ζαχαριάδη Νίκος Βαβούδης και πιάστηκαν ο Νίκος Καλούμενος, παλαιό στέλεχος του ΚΚΕ, και μέλη της οικογένειάς του.
Μια μέρα μετά στις 16 Νοεμβρίου 1951, στις 3 το πρωί, το στρατοδικείο ανακοίνωσε την απόφασή του για την υπόθεση Μπελογιάννη.
Δώδεκα από τους κατηγορουμένους καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Ήταν ο Ν. Μπελογιάννης, η Ε. Ιωαννίδου, ο Στ. Γραμμένος, ο Δ. Καλοφωλιάς,
η Θ. Γεωργιάδου, η Αφρ. Μανιάτη, ο Αθ. Κανελλόπουλος, ο Δ. Κανελλόπουλος,
ο Π. Παπανικολάου, ο Στ. Δρομάζος, η Καλ. Παπαδοπούλου και η Λ. Κόττου.
Οι θανατικές καταδίκες δεν εκτελέστηκαν, αλλά η υπόθεση των ασυρμάτων και το κομμουνιστικό δίκτυο στην αεροπορία εξελίχτηκαν παράλληλα.
Στην Αεροπορία παράλληλα η μάχη για τα οφίτσια ήταν μεγάλη. Ο αρχηγός της, υποπτέραρχος Μανώλης Κελαϊδής δεν προερχόταν από τη σχολή Ικάρων και σύντομα θα αποστρατευόταν. Θα τον διαδέχονταν κάποιος από την πρώτη τάξη της Σχολής, του 1931. Τα μέλη του ΙΔΕΑ που προέρχονταν από την Αεροπορία ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία από άλλες σχολές και δεν ήθελαν αυτή την εξέλιξη. Τα γεγονότα τους δικαίωσαν. Το δήθεν κομμουνιστικό σαμποτάζ στην Αεροπορία κράτησε τον Κελαϊδή και τους συνεργάτες του στις θέσεις τους μέχρι το 1955.
Στις αρχές του 1952, άρχισαν οι ανακρίσεις για την διείσδυση των κομμουνιστών στο στράτευμα, με σκοπό τη διενέργεια σαμποτάζ και άλλων υπονομευτικών ενεργειών, με γενικό συντονισμό του Ρόμπερτ Ντρίσκολ και του Τομ Καταμπεσίνη που ήταν σε διαρκή επαφή με την ΚΥΠ και την Γεν Ασφάλεια, και τους δίδασκε την αμερικανική «τεχνική» ανακρίσεων, και ψυχολογικών πιέσεων κλπ.
Σύντομα στοιχειοθετήθηκαν τα πρώτα κατηγορητήρια για 15 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, αλλά και πέντε ιδιώτες. Οι κατηγορούμενοι ομολόγησαν την ενοχή τους ύστερα από βασανιστήρια, κατά τη διάρκεια των οποίων πέθανε ένας εξ αυτών, ο καθηγητής μαθηματικών Χρήστος Δαδαλής.
Στις 8 Ιανουαρίου 1952 ο Δ Μπάτσης μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών, όπου τον ανέκρινε προσωπικά ο ίδιος ο υπουργός με την βοήθεια των ανώτερων αστυνομικών διευθυντών Πανόπουλου, Λιαρομάτη και Ρακιτζή.
Τι ζητούσαν όμως από τον Μπάτση; Οι πιέσεις από τον Πανόπουλου και Ρακιτζή ήταν να δεχτεί ο Μπάτσης ότι είχε γίνει «συνδετικός κρίκος» στην «υπόθεση των ασυρμάτων» και στην «υπόθεση της Αεροπορίας». Τον ήθελαν να «δηλώσει» ότι καθοδηγούσε τον «πυρήνα» στην Αεροπορία.
Οι εμπνευστές της σκευωρίας , η Cia και οι ανώτεροι αξιωματικού του γραφείου Α2 του ΓΕΑ έπρεπε όμως να κατασκευάσουν και ένα πιο σοβαρό επεισόδιο από εκείνο της δολιοφθοράς του αεροπλάνου. Αυτό ήταν απαραίτητο, για να φανούν στα μάτια της κοινής γνώμης ως άγρυπνοι φρουροί ενάντια σε κάθε «κομμουνιστική επιβουλή», και να πουλήσουν την ιστορία στον χαζό αμερικανό , προκειμένου να ενισχυθεί στρατιωτικά η «ασπίδα του ελεύθερου κόσμου στα Βαλκάνια».
Ο Ρόμπερτ Ντρίσκολ ο Τομ Καταμπεσίνης και οι αξιωματικοί και μέλη του ΙΔΕΑ Πέτρος Μητσάκος και Αντώνης Σκαρμαλιωράκης διάλεξαν τον Ίκαρο Νίκο Ακριβογιάννη, που ήταν τέως ΕΠΟΝίτης, και τον έστειλαν σε Εθιμική Αποστολή στην Αλβανία. Τον εκπαίδευσαν οι Αμερικανοί στη Θεσσαλονίκη και τον έστειλαν στην Αλβανία, όπου θα δήλωνε κομμουνιστής και θα ερχόταν σε επαφή με τους εξόριστους του Δημοκρατικού Στρατού. Από εκεί θα άρχιζε η αποστολή του.
Αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελαν ένα κατάσκοπο μεταξύ των Ελλήνων κομμουνιστών στην Αλβανία. Ήθελαν έναν κομμουνιστή που τόσκασε στην Αλβανία! Ήθελαν μια καλή ιστορία για την «άλωση» των Ενόπλων Δυνάμεων από τους κομμουνιστές!
Στις 15 Φεβρουαρίου 1952 άρχισε στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών η δεύτερη δίκη Μπελογιάννη με 29 κατηγορούμενους. Η απόφαση βγήκε στις 8 Μαρτίου. 8 σε θάνατο (μεταξύ αυτών και ο Μπάτσης), 4 σε ισόβια, 2 σε 20 χρόνια φυλακή, 4 σε 15 χρόνια, 2 σε 10 χρόνια, 2 σε ένα χρόνο και 7 απαλλάσσονται. Στις 7 Απριλίου 1952, ο 23χρονος Ίκαρος Ακριβογιάννης , με ένα μονοκινητήριο τύπου «Χάρβαρντ», άφηνε την Αθήνα για την Αλβανία. Μέχρι τα σύνορα τον συνόδευσαν με άλλο αεροπλάνο δύο άνθρωποι της CIA. Ο Ντόσλεϊ Κλαρκ κι ο Τομ Καραμπεσίνης. Έτσι έδεσε το γλυκό.
Η Δίκη των Αεροπόρων ξεκίνησε στις 22 Αυγούστου 1952, στο Διαρκές Στρατοδικείο Αεροπορίας Αθηνών. Η απόφαση εκδόθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1952 και προέβλεπε δύο θανατικές καταδίκες, βαριές ποινές φυλάκισης, αλλά και δύο αθωώσεις.
Με τη Σοφία που αποκτήσαμε από τις δραματικές μας εμπειρίες, μόλις άκουσα για τον εμπρηστή με τα φυτίλια και τα αναπτηράκια που τον έπιασαν επ αυτοφωρο για να δικαιωθεί ο ηλίθιος υπουργός του ALEXIS, σκέφθηκα.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ;
ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΘΥΜΗΘΕΙ!
Η Άνωθεν Προστασία για την Κόκκινη Φυλή
Με ρώτησε ένας δεξιός συνάδελφος, γιατί φωνάζω ότι άφησαν τους Κομουνιστές να δραπετεύσουν στην Αλβανία το 1949.
- «Τι θα τους έκανες»; (Με ρώτησε).
-«Καλύτερα ήταν που έφυγαν, (μου είπε).
-«Θα τους έστελνα στο Στρατοδικείο και από εκεί στο Απόσπασμα. Όλους. Γούσια, Μπαρτζιώτα, Ιωαννίδη, Βλαντά, Καραγιώργη, Ερυθριάδη Κολιγιάννη , Παρτσαλίδη, Μπελογιάννη, Ζαχαριάδη», του είπα.
-Α, σε αυτό διαφωνούμε, απάντησε.
-Το 1944, με την συμφωνία της Βάρκιζας δόθηκε με εντολή άνωθεν, αμνηστία σε όλα τα καθάρματα της Κόκκινης Φυλής, και στα αποσπάσματα πήγαν μόνον οι «αυτουργοί», και όχι όλοι. (Σιάντος, Ιωαννίδης, Παρτσαλίδης, Μπαρτζιώτας, Μπελογιάννης, Στέργιος Αναστασιάδης, Πλουμπίδης και Κομπανία πήραν «φύλλο πορείας από τους Αγγλους).
-Το 1949, οι ίδιοι, πήραν με εντολή άνωθεν πάλι αμνηστία και «φύλλο πορείας» από τους Αμερικανούς.
- «Τι θα τους έκανες»; (Με ρώτησε).
-«Καλύτερα ήταν που έφυγαν, (μου είπε).
-«Θα τους έστελνα στο Στρατοδικείο και από εκεί στο Απόσπασμα. Όλους. Γούσια, Μπαρτζιώτα, Ιωαννίδη, Βλαντά, Καραγιώργη, Ερυθριάδη Κολιγιάννη , Παρτσαλίδη, Μπελογιάννη, Ζαχαριάδη», του είπα.
-Α, σε αυτό διαφωνούμε, απάντησε.
-Το 1944, με την συμφωνία της Βάρκιζας δόθηκε με εντολή άνωθεν, αμνηστία σε όλα τα καθάρματα της Κόκκινης Φυλής, και στα αποσπάσματα πήγαν μόνον οι «αυτουργοί», και όχι όλοι. (Σιάντος, Ιωαννίδης, Παρτσαλίδης, Μπαρτζιώτας, Μπελογιάννης, Στέργιος Αναστασιάδης, Πλουμπίδης και Κομπανία πήραν «φύλλο πορείας από τους Αγγλους).
-Το 1949, οι ίδιοι, πήραν με εντολή άνωθεν πάλι αμνηστία και «φύλλο πορείας» από τους Αμερικανούς.
Η Κόκκινη Φυλή και οι σάπιες σταφίδες
Η «Κόκκινη Φυλή» είναι νέο είδος πιθηκανθρώπου και οι πιθηκάνθρωποι της Κόκκινης Φυλής είναι παλιάνθρωποι.
Ο κομμουνιστής, ο αριστερός προοδευτικός τζιχαντιστής, ο ΑΝΤΙ-ΦΑ, ο τροτσκιστής, είναι μέλος μιας νέας φυλής, που πιστεύει πως το έγκλημα, οι ληστείες, η ψευτιά, η κλεψιά, η διαρπαγή, η πλαστογραφία, η παραχάραξη, η πουστιά, η πουτανιά, η λεηλασία, το εμπόριο ναρκωτικών , είναι πράξεις πολιτικές, που επιτρέπονται και επιβάλλονται σε έναν «αντιφασίστα», «επαναστάτη», που είναι αποφασισμένος να σφάξει όλους όσους έχουν αντίθετη γνώμη με τη δική του.
Σε αυτούς προσκολλάται η πολυπληθείς κατηγορία των βλακών.
Ο συνασπισμός των βλακών , (που βασανίζονται από τον ατομικό και δικαιολογημένο ζωώδη πανικό τους, μήπως «μείνουν στην απέξω»), με τους παλιανθρώπους της Κόκκινης Φυλής , γίνεται μηχανικά, βάσει της αρχής της «ελάχιστης προσπάθειας».
Δέκα βλάκες κατά ενός ευφυούς. Δέκα άτιμοι κατά ενός τιμίου. Δέκα ανίκανοι κατά ενός ικανού .Δέκα τεμπέληδες κατά ενός εργατικού. Η ισχύς εν τη Ενώσει. Όλοι μαζί μπορούμε που λέει και ο Σάαααιιιιιι.
Έτσι συγκροτείται η Κλίκα Ρουφιάνων-ηλιθείων.
Οπότε, τον Αράπη και αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς!
ΥΓ.Και νομίζουν ότι θα μας βάλουν στην χαζομάρα τους. Κούνια που τους κούναγε
Σαν σήμερα στην Ιστορία
Η ανάμνηση της πυρκαγιάς της Θεσσαλονίκης, και της άφιξης των "Μυρίων" από το Σοχούμι στην Αλεξανδρούπολη.
Όλα τα γεγονότα της 18ης Αυγούστου θα τα βρείτε εδώ http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/08/18.html
Όλα τα γεγονότα της 18ης Αυγούστου θα τα βρείτε εδώ http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/08/18.html
17/8/17
Μια εικόνα χίλιες λέξεις
Απορούσα ποιος «Μερακλής» πλήρωνε και καμάρωνε
στο γυαλί τον πούστη του.
Και είδα στο διαδίκτυο μια φωτογραφία του ...Κυρίου,
που πούλησε και κατάλαβα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)