Είπαμε, ότι για τον «αριστερό» και τον «Επικοινωνιολόγο» υπάρχει μόνο η αλήθεια που τον συμφέρει.
Για τους ηλιθίους υπάρχει μόνο «η αλήθεια» που τους διδάσκουν οι Αριστεροί και οι επικοινωνιολόγοι.
Επειδή εμείς δεν είμαστε ούτε Αριστεροί ούτε επικοινωνιολόγοι ούτε ηλίθιοι εξετάζουμε την αλληλουχία των γεγονότων και όχι τους αριστερούς αστικούς μύθους.
Κατ’ αρχήν οι άγγλοι «ρύθμισαν» τα ελληνικά ζητήματα στον Λίβανο και την Καζέρτα.
Στις 18 Οκτωβρίου 1944, τα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπισθούν άμεσα από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, ήταν το πολιτειακό ζήτημα, η παραπομπή σε δίκη και τιμωρία των δοσίλογων και η συγκρότηση εθνικού στρατού και αστυνομίας. Η βάση πάνω στην οποία κινούνταν η πολιτική του Παπανδρέου ήταν η συμφωνία της Καζέρτα, η οποία υπέτασσε όλες τις ελληνικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Σκόμπυ.
Για το πολιτειακό θα γινόταν δημοψήφισμα. Για το ζήτημα της δίκης των δοσίλογων και των «συνεργατών» συμφωνήθηκε να ξεκινήσει στα μέσα Δεκεμβρίου.
Το σημείο που οδήγησε στην κρίση του Δεκεμβρίου ήταν ο αφοπλισμός των αντάρτικων ομάδων, και η δημιουργία εθνικού στρατού.
Την 1η Νοεμβρίου σε σύσκεψης στην οποία μετείχαν ο Πρωθυπουργός ο Σιάντος του και ο Σκόμπυ αποφασίστηκε η αποστράτευση του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ ως τις 10 Δεκεμβρίου.
Στις 3/11/44 ο στρατηγός Οθωναίος είχε διοριστεί αρχιστράτηγος των Ελληνικών δυνάμεων . Το ΚΚΕ ήθελε για υπαρχηγό τον Σαράφη, και οι Άγγλοι τον Βεντήρη.
Στις 5 Νοεμβρίου, ο Παπανδρέου ανακοίνωσε, σε συμφωνία με το στρατηγό Σκόμπυ, ότι ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα αποστρατευθούν ως τις 10 Δεκεμβρίου.
Στις 13/11/1944 παραιτήθηκε ο Οθωναίος.
Στις 18 Νοεμβρίου συμφωνήθηκε η ίδρυση Εθνοφρουράς, η οποία θα στελεχωνόταν από τους κληρωτούς της τάξης του 1936.
Αυτό που ήθελε η Βρετανική Κυβέρνηση, ήταν «να δημιουργηθεί εθνικός στρατός με συνολική δύναμη 40.000 ανδρών.
Στις 25 Νοεμβρίου, αντικαταστάθηκε ο υφυπουργός Στρατιωτικών Λάμπρος Λαμπριανίδης γιατί είχε επαναφέρει στο στράτευμα περισσότερους από 100 αξιωματικούς των Ταγμάτων Ασφαλείας. Αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Πτολεμαίο Σαρρηγιάννη μέλος του ΕΑΜ.
Στις 27 Νοεμβρίου, ο Παπανδρέου ανακοίνωσε τη συμφωνία με τους εαμικούς υπουργούς Σβώλο, Τσιριμώκο, Ζεύγο, για την αποστράτευση του ΕΛΑΣ. Παράλληλα, συμφωνήθηκε να παραδώσουν τα όπλα τους και ο ΕΔΕΣ, αλλά και η Χωροφυλακή της Μ. Ανατολής.
Η τελική απόφαση για τη συγκρότηση εθνικού στρατού όριζε πως αυτόν θα αποτελούσαν αφενός η Γ΄Ορεινή Ταξιαρχία, ο Ιερός Λόχος και τμήμα του ΕΔΕΣ και από την άλλη μια Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ, ίσης δύναμης αλλά και βάρους οπλισμού με τους τρεις προαναφερθέντες σχηματισμούς.
Η συμφωνία θα έπρεπε να επικυρωθεί στις 28 Νοεμβρίου του 1944, ωστόσο κάτι τέτοιο δε συνέβη.
Την 1η Δεκεμβρίου 1944 δημοσιεύτηκε η απόφαση του Σκόμπυ για γενικό αφοπλισμό σύμφωνα με την πρόσφατη συμφωνία, η οποία προέβλεπε ότι θα εξαιρούνταν η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, με το σκεπτικό ότι ήταν το μόνο εν λειτουργία τμήμα του τακτικού Ελληνικού Στρατού το οποίο πολέμησε σε Βόρειο Αφρική και Ιταλία, και ακόμα μια Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ και «ένα τμήμα του ΕΔΕΣ» που θα λάμβαναν μέρος «αν χρειαζόταν» σε επιχειρήσεις των συμμάχων στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, περιοχές , που ακόμα κατείχαν οι Γερμανοί .
Το ζήτημα της αντιμετώπισης του ΚΚΕ, εξετάστηκε ξανά, στη σύσκεψη που έγινε το πρωί της 12ης Δεκεμβρίου 1944, στην Αγγλική Πρεσβεία, και στην οποία μετείχαν ο Στρατάρχης Αλεξάντερ, ο Χάρολντ Μάκ Μίλλαν , ο πρέσβης Λίπερ, ο αρχηγός της υπηρεσίας πληροφοριών Στρατηγός Αϊρευ,. ο υποστράτηγος Τζων Χωκσγουερθ , ο ταξιάρχος Χιου Μάνεριγκ , και ο Σκόμπι.
Τότε , αποφασίστηκε να διερευνηθεί η δυνατότατα ειρηνικής λύσης της κρίσης και δόθηκε εντολή στον Σκόμπι να συναντηθεί με το ΚΚΕ και να ζητήσει την εκκένωση της Αττικής από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και τον αφοπλισμό «των οπαδών του ΚΚΕ» στην Αθήνα.
Πράγματι, εντός της ημέρας έγινε η συνάντηση του Σκόμπι, με τον «υπουργό εξωτερικών» του ΚΚΕ Μιλτιάδη Πορφυρογένη.
Η επίσημη απάντηση του ΚΚΕ δόθηκε στις 14 Δεκεμβρίου με επιστολή της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ, που δεχόταν τις προτάσεις των Άγγλων υπό τους εξής όρους: Ταυτόχρονη απόσυρση της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου, αφοπλισμός της Χωροφυλακής, αφοπλισμός και παράδοση στη δικαιοσύνη των ταγματασφαλιτών.
Το ΚΚΕ απαιτούσε ακόμα «να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής Εθνικής Ενώσεως, η οποία θα ρυθμίσει Δημοκρατικώς το όλον Πολιτικόν και στρατιωτικόν πρόβλημα της Χώρας».
Οι Βρετανοί δέχθηκαν να συζητήσουν το «πολιτικό ζήτημα» αλλά όχι το «στρατιωτικό».
Αργά το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς του 1945, κατόπιν συνεννόησης του ΚΚΕ με τους Άγγλους , ένα εγγλέζικο θωρακισμένο παρέλαβε από την οδό Θεμιστοκλέους το Γιάννη Ζεύγο και τον αντισυνταγματάρχη του ΕΛΑΣ Κόλλια και τους μετέφερε στο στρατηγείο του Σκόμπυ.
Η συνάντηση έγινε για να δοθεί η αγγλική απάντηση στις προτάσεις του ΚΚΕ της 14ης Δεκεμβρίου. . Στη διάρκεια της συζήτησης, ο Ζεύγος επανέφερε τους όρους του ΚΚΕ της 14ης Δεκεμβρίου που ήταν: «απόσυρση της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου, από την Αθήνα , αφοπλισμός της Χωροφυλακής, και αφοπλισμός και παράδοση στη δικαιοσύνη των Ταγμάτων Εθνοφυλακής που είχαν ενταχθεί τα μέλη της Χ και του ΕΔΕΣ.
Ο Σκόμπυ απάντησε ότι θα παραμένουν στην Αθήνα και η Τρίτη Ορεινή Ταξιαρχία, και η Χωροφυλακή και τα Τάγματα Εθνοφυλακής.
Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ απάντησαν από τον Σκόμπυ να συναντηθούν με τον αντιβασιλιά Δαμασκηνό. Ο Δαμασκηνός δεν δέχτηκε τη συνάντηση και διαβίβασε μέσω των Άγγλων μια δήλωση στα αγγλικά που τόνιζε ότι «το στρατιωτικό ζήτημα πρέπει να λυθεί με τους Άγγλους» και ότι «τα άλλα ζητήματα αφορούν στην κυβέρνηση που θα σχηματισθεί σε τρεις μέρες».
Αυτή είναι η ουσία. «Το στρατιωτικό ζήτημα πρέπει να λυθεί με τους Άγγλους».
«Τα άλλα ζητήματα», που αφορούσαν στην κυβέρνηση συζητήθηκαν στην Βάρκιζα.
Το απόγευμα της 3ης Ιανουαρίου, ο Δαμασκηνός , ως Αντιβασιλεύς, έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης «κατευνασμού» στον Νικόλαο Πλαστήρα , τον οποίο τον έφεραν άρον –άρον από τη Νίκαια όπου ζούσε, εξόριστος , από το 1933.
Οι Άγγλοι ικανοποιώντας τους όρους του ΚΚΕ που ζητούσε «να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής Εθνικής Ενώσεως, η οποία θα ρυθμίσει Δημοκρατικώς το όλον Πολιτικόν και στρατιωτικόν πρόβλημα της Χώρας», αποστράτευσαν
το προσωπικό του Συνεδρίου Λιβάνου και τους Υπουργούς του Καίρου, και ανέθεσαν την εξουσία στον Ιωάννη Σοφιανόπουλο τον οποίο επίσης κουβάλησαν στην Αθήνα.
Ο σύντροφος Σοφιανόπουλος συμμετείχε στον Λίβανο εκ μέρους της ««Νεοδημοκρατικής Ενώσεως Αριστερών», όπου υποστήριξε την ανάγκη δημιουργίας «κοινού Εθνικού Στρατού» και τη συνδιαλλαγή όλου του ελληνικού πολιτικού κόσμου με τους κομμουνιστές για την εξασφάλιση ομαλού πολιτικού βίου και της δημοκρατικής εξέλιξης.
Ο Σοφιανόπουλος που δεν συμμετείχε στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου αφού οι βασικές του απόψεις δεν έγιναν δεκτές, διορίστηκε ως ο κυβερνήτης της Ελλάδος από τους Άγγλους και διαπραγματεύτηκε με το ΚΚΕ και τους Άγγλους τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Η «κυβέρνηση κατευνασμού» των «Αφανών» ή «Άφαντων», ήταν ένα «λιτό και ευέλικτο» σχήμα με εφτά υπουργούς και πέντε υφυπουργούς.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος», ανέφερε: « Η κοινή γνώμη αντελήφθη εξαρχής, ότι δεν ήταν ο Πλαστήρας αυτός που κυβερνούσε. Οι Άγγλοι, δια του Ι. Σοφιανοπούλου και κυρίως διά του Δαμασκηνού, καθόριζαν την πολιτική της Κυβερνήσεως και ελάμβαναν τις αποφάσεις».
Στις 5 Ιανουαρίου 1945, μετά από 33 συνεχείς ημέρες μαχών, το ΚΚΕ, αποφάσισε την εφαρμογή της συμφωνίας με τους Άγγλους της 14ης Δεκεμβρίου για αποχώρηση από την Αθήνα. Η Κ. Ε. του ΕΛΑΣ έδωσε το απόγευμα της 4ης Ιανουαρίου «Διαταγή Συμπτύξεως» κατά τη διάρκεια της νυκτός της 4ης προς 5η Ιανουαρίου.
Την υποχώρηση του ΕΛΑΣ ακολούθησαν τα μέλη των οργανώσεων του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Οι αναγνωρίσεις των κυβερνητικών και των Άγγλων το μεσημέρι της 5ης Ιανουαρίου έφθασαν σε Κηφισσιά – Ερυθραία από όπου δεν προχώρησαν βορειότερα.
Στις 8 Ιανουαρίου, παρουσιάστηκε στο Βρετανικό Στρατηγείο στην Αθήνα εκπρόσωπος του ΕΛΑΣ και παρέδωσε σημείωμα του Γιάννη Ζεύγου στο οποίο αναφερόταν ότι η ΚΕ του ΕΛΑΣ πρότεινε κατάπαυση των εχθροπραξιών και ζητούσε συνάντηση με τους βρετανούς για να καθορισθούν οι λεπτομέρειες της ανακωχής.
Στις 11 Ιανουαρίου 1945 , στις 22.30, το ΚΚΕ, μετά από «συσκέψεις» πέντε ημερών, αποφάσισε και υπέγραψε με το ψευδώνυμο «Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ», την συνθηκολόγηση με τις «Συμμαχικές Δυνάμεις», και απέσυρε τους ενόπλους του, εκτός της ελεύθερης Ζώνης, που περιελάμβανε την Αττικοβοιωτία, την Πάτρα, την Κόρινθο ,το Ναύπλιο, τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά. Απελευθερώθηκαν και οι αιχμάλωτοι ,και οι τραυματίες, αλλά όχι οι πολίτες.
Η ρύθμιση τυ στρατιωτικού ζητήματος έγινε ερήμην του Πλαστήρα.
Ο Σκόμπι σε συνεννόηση με τον Λήπερ υπέγραψε την Ανακωχή με το ΕΑΜ στις 11 Ιανουαρίου. Ο Βρετανός πρέσβης εδωσε και την αμνηστία που συμφωνήθηκε στην Βάρκιζα. Παρενέβηκε ανοικτά και ματαίωσε την έκδοση των ενταλμάτων συλλήψεως παραγόντων του ΕΑΜ, που είχε αποφασίσει ο Πλαστήρας.
Αφού λύθηκε το «στρατιωτικό», απέμενε η αμνηστία, τιμωρία των δοσίλογων και η ρύθμιση «Δημοκρατικώς» του όλου Πολιτικού προβλήματος της Χώρας».
Αυτό έκανε η Βάρκιζα, όπου το ΚΚΕ συνομιλούσε με τον σύντροφο Σοφιανόπουλο.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
12/2/19
Γιατί, ο Χίτλερ δεν ήταν , (δυστυχώς), στρατηγός
Στις 12 Φεβρουαρίου 1941, τα πρώτα τμήματα του «Άφρικα Κορπς» του Ρόμελ, αποβιβάστηκαν στην Τρίπολη της Λιβύης. Το «Άφρικα Κορπς», αποτελούνταν από την 15η Μεραρχία Πάντσερ, την 5η Ελαφρά Μεραρχία , την 90η Ελαφρά Μεραρχία Πεζικού, και την 164η Ελαφρά Μεραρχία Πεζικού.
Αν, οι δυνάμεις που διατέθηκαν για την βαλκανική εκστρατεία και που δεσμεύτηκαν στην Ελλάδα και την Γιουγκοσλαβία, είχαν διατεθεί στον Ρόμελ, ο πόλεμος θα είχε διαφορετικό τέλος.
Αν ο Χίτλερ, ήταν στρατηγός, θα είχε καταλάβει γιατί ο Ναπολέων πήγε στην Αίγυπτο, και θα ήξερε ότι ο πόλεμος δεν κρίθηκε στο Στάλινγκραντ τον χειμώνα του 1942, αλλά το καλοκαίρι του 1942 στο Ελ Αλαμέιν.
Ο Τσώρτσιλ, θυσιάζοντας τα «πιόνια» Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία, κέρδισε την παρτίδα, διότι ο αντίπαλος «παίκτης», ήταν «σκακιστής καφενείου» και δεν ήταν…. Γκραντ μετρ.
Αν, οι δυνάμεις που διατέθηκαν για την βαλκανική εκστρατεία και που δεσμεύτηκαν στην Ελλάδα και την Γιουγκοσλαβία, είχαν διατεθεί στον Ρόμελ, ο πόλεμος θα είχε διαφορετικό τέλος.
Αν ο Χίτλερ, ήταν στρατηγός, θα είχε καταλάβει γιατί ο Ναπολέων πήγε στην Αίγυπτο, και θα ήξερε ότι ο πόλεμος δεν κρίθηκε στο Στάλινγκραντ τον χειμώνα του 1942, αλλά το καλοκαίρι του 1942 στο Ελ Αλαμέιν.
Ο Τσώρτσιλ, θυσιάζοντας τα «πιόνια» Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία, κέρδισε την παρτίδα, διότι ο αντίπαλος «παίκτης», ήταν «σκακιστής καφενείου» και δεν ήταν…. Γκραντ μετρ.
Η κυρία Τσαρλαμπά ήταν «από ανέκαθεν» του ΣΥΡΙΖΑ
H εκπομπή» Ράδιο Αρβύλα» χθες το βράδυ , αποκάλυψε ένα «ηχητικό ντοκουμέντο», με διάλογο πριν από την ζωντανή συνέντευξη του Αλιέκσι, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Οπεν με την Έλλη Τσαρλαμπά , στην οποία η μανδάμ, αυτοπροτάθηκε για υποψήφια βουλευτής, του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι η κ. Τσαρλμαπά άρχισε την καρέρα της από την ΑΥΓΗ όπου δημοσίευσε ως δικό της, ρεπορτάζ κάποιου άλλου, το οποίο της το είχε δώσει «καλή τη πίστη» για «να το διαβάσει».
Αριστερή, αναντάμ παπαντάμ η μανδάμ , και πιστή στις ...«Αξίες» της ...Παράταξης.
ΥΓ. Η μαμά της, ήταν ιδιαιτέρα του Πεπονή.
Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι η κ. Τσαρλμαπά άρχισε την καρέρα της από την ΑΥΓΗ όπου δημοσίευσε ως δικό της, ρεπορτάζ κάποιου άλλου, το οποίο της το είχε δώσει «καλή τη πίστη» για «να το διαβάσει».
Αριστερή, αναντάμ παπαντάμ η μανδάμ , και πιστή στις ...«Αξίες» της ...Παράταξης.
ΥΓ. Η μαμά της, ήταν ιδιαιτέρα του Πεπονή.
Η συνομωσία του Γερογιάννη Ντεληγιαννόπουλου, που τον αποκεφάλισαν οι Τούρκοι στις 12/24 Φεβρουαρίου 1816
του Σπύρου Χατζάρα
Η οικογένεια των Ντελη-γιάννηδων ή Παπαγιανόπουλων απέκτησε δύναμη και ισχύ στην Πελοπόννησο, μετά τα Ορλωφικά, οπότε τοποθετήθηκε από τους Τούρκους ο Ιωάννης ( Γερογιάννης) Δεληγιάννης, πρώτα Κοτζάμπασης της επαρχίας της Καρύταινας και μετά Προεστός. Ήταν δηλαδή «Νέο Τζάκι».
Η ομάδα των νέων «αριστοκρατών» της Πελοποννήσου διαμορφώθηκε γύρω από τους Γερογιάννη (Δεληγιάννη),τον Παπααλέξη και τον Αναγνώστη Παπατσιώνη που γύρω στα 1780 διορίστηκαν επίτροποι στις έξι επαρχίες της Πελοποννήσου,(Καρύταινα, Φανάρι ( Ολυμπία), Αρκαδία, Νεόκαστρο, Καλαμάτα, και Εμπλάκια) ,που ήσαν «φέουδα» (μαλικια) της κόρης του Σουλτάνου Μουσταφά ΙΙΙ και αδελφής του Σελίμ Γ, της Μπεγιάν Χανούμ.
Οι επίτροποι μάζευαν και απέδιδαν τα έσοδα της Σουλτάνας, τα οποία δεν υπόκειντο σε φορολογία.
Επί της ηγεμονίας του υιού του Αλή των Ιωαννίνων , Βελή Πασά , ο Γερογιάννης, ανήλθε στην κορυφή των προεστώτων, ως Μώρα Αγιάννης, μαζί με τον Σωτήριο Λόντο.
Ταυτόχρονα, ο Γερογιάννης φρόντισε με τα «σωστά» προξενιά στους γιους του να ενισχύσει την οικογένεια. . Κυριότερος γάμος ήταν αυτός του Κανέλλου με την κόρη του Αναγνώστη Παπατσιώνη, Βεκίλη του Μωριά στην Κων/πολη το 1806-1808.
Η ρήξη των Δεληγιάννηδων με τον Βελή επήλθε το 1810, όταν αυτός διετάχθη να εκστρατεύσει στην Βουλγαρία στο πλαίσιο του Ρωσο-Τουρκικού πολέμου, και προσπαθούσε να καλύψει τις δαπάνες του στρατού του, επιβάλλοντας έκτακτη φορολογία . Το ποσό ήταν υπερβολικό για τα μέτρα της τοπικής οικονομίας και έφτανε τα 7 εκατ. γρόσια. Ο Βελής αναχώρησε από την Πελοπόννησο τον Μάιο του 1810.
Το εκστρατευτικό του σώμα, συμμετείχε στις μάχες στο Ρουστσιούκι, τη Βράκιτσα και τη Λόφιτσαν , όπου απωλέσθη το πλείστον μέρος τού στρατού του Βελή.
Τότε, όπως περιγράφει ο Κανέλλος Δεληγιάννης στα απομνημονεύματα του, ο πατέρας του «συμφώνησε με ορισμένους επιφανείς Τούρκους της Πελοποννήσου για τη δημιουργία μιας ελληνοτουρκικής διοίκησης, που θα σεβόταν την περιουσία και τη θρησκεία όλων των πολιτών της», επαναφέροντας ουσιαστικά, για λογαριασμό του το «γαλλικό σχέδιο» του 1809. Ωστόσο, το σχέδιο έμεινε στα «προφορικά», και οι έμπειροι Κοτζαμπάσηδες κινήθηκαν πρακτικά.
Ο Γερογιάννης Δεληγιάννης μαζί με τον προεστό της Τρίπολης και δραγουμάνο του Μωριά, Σωτήριο Κούγια μαζί με τους Βεκίληδες, και σε συμμαχία με τους Τούρκους αγάδες που δεν ήθελαν τον Βελή , κινητοποιήθηκαν για να επιτύχουν τον διορισμό ενός νέου Πασά ώστε να γλιτώσουν τη φορολογία. Στην κίνηση αυτή δεν ήταν σύμφωνος ο Λόντος, που είχε ειδοποιήσει για τις ενέργειες αυτές τον Βελή, ο οποίος πέτυχε να εκδοθεί φιρμάνι για την επιστροφή του στην Πελοπόννησο, όπου έφθασε τον Μάρτιο του 1812.
Η εκδίκηση του Βελή ήταν σκληρή, και ο σχεδόν ταυτόχρονος θάνατος του Παπατσιώνη και του Ασημάκη Πόλου, των οποίων η περιουσία δημεύθηκε, δείχνει την έκταση των αντιποίνων του γιου του Αλή.
Προς την οικογένεια του Γερογιάννη όμως έδειξε αρχικά επιείκεια γιατί προσπαθούσε να ανασυγκρότηση την προηγούμενη συμμαχία τους με τους Λόντους.
Τον Ιούνιο του 1812 ,ο Βελής φυλάκισε τον Γερογιάννη μαζί με τον πρωτότοκο υιό του Θεόδωρο, τον Κούγια και άλλους και ζήτησε από την Πύλη την άδεια να τους εκτελέσει ως ενόχους σοβαρών εγκλημάτων.
Τους έσωσε όμως η παρέμβαση της αδελφής του «μακαρίτη» Σελίμ , την οποία πέτυχαν οι Βεκίληδες, Θάνος Κανακάρης, Παπααλέξης και Αναγνώστης Δεληγιάννης. Σε εκείνη την δύσκολη στιγμή, ο Κανέλλος Δελληγιάνης έστειλε στην Ζάκυνθο υπό την προστασία της Στοάς του Ρώμα, τα γυναικόπαιδα της οικογένειας μαζί με αρκετά χρήματα.
Το διάταγμα για την μετάθεση του Βελή στα Τρίκαλα έφθασε στην Πελοπόννησο στις 6 Αυγούστου 1812.
Ο νέος Πασάς, Ιτσιελή Αχμέτ, ακολουθήσε τις συμβουλές των αγάδων που ήσαν εχθροί του Βελή αλλά και του Λόντου και το 1813 καρατόμησε τον Σωτήριο Λόντο, ως υπεύθυνο για τις ενέργειες του Βελή κατά των Τούρκων .
Οι αλλαγές, στην πολιτική σκηνή της Κωνσταντινούπολης, όμως είχαν την αντανάκλαση τους στον «μικρόκοσμο» της Πελοποννήσου.
Ο Ιτσιελή Αχμέτ Πασάς ανήκε στον κύκλο των ανθρώπων του Βεζύρη Χαλέντ Εφέντη, ο οποίος ανατράπηκε το 1815, από το κόμμα των «ισλαμιστών», και τον διαδέχθηκε ο Ραούφ Μεχμέτ Πασάς.
Αυτός έστειλε στην Πελοπόννησο τον Σεκίρ Αχμέτ Πασά . Η πτώση του Χαλέντ είχε σοβαρές επιπτώσεις για τους Δεληγιανναίους.
Ο Γερογιάννης αποκεφαλίστηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1816 στο σπίτι του στα Λαγγάδια, η δε περιουσία του δεσμεύθηκε και επρόκειτο να δημευθεί , αλλά η παρέμβαση και πάλι της αδελφής του Σελίμ, απέτρεψε την ολική καταστροφή της οικογένειας. Ο Ιωάννης ( Γερογιάννης) Ντεληγιάννης ή Δεληγιάννης, ή Παπαγιαννόπουλος αποκεφαλίστηκε , για να αποδείξει την πίστη του στον Σουλτάνο και να σώσει την περιουσία της Οικογένειας.
Περισσότερα στο βιβλίο μου,
«Η επανάσταση των Φιλογενών».
Η οικογένεια των Ντελη-γιάννηδων ή Παπαγιανόπουλων απέκτησε δύναμη και ισχύ στην Πελοπόννησο, μετά τα Ορλωφικά, οπότε τοποθετήθηκε από τους Τούρκους ο Ιωάννης ( Γερογιάννης) Δεληγιάννης, πρώτα Κοτζάμπασης της επαρχίας της Καρύταινας και μετά Προεστός. Ήταν δηλαδή «Νέο Τζάκι».
Η ομάδα των νέων «αριστοκρατών» της Πελοποννήσου διαμορφώθηκε γύρω από τους Γερογιάννη (Δεληγιάννη),τον Παπααλέξη και τον Αναγνώστη Παπατσιώνη που γύρω στα 1780 διορίστηκαν επίτροποι στις έξι επαρχίες της Πελοποννήσου,(Καρύταινα, Φανάρι ( Ολυμπία), Αρκαδία, Νεόκαστρο, Καλαμάτα, και Εμπλάκια) ,που ήσαν «φέουδα» (μαλικια) της κόρης του Σουλτάνου Μουσταφά ΙΙΙ και αδελφής του Σελίμ Γ, της Μπεγιάν Χανούμ.
Οι επίτροποι μάζευαν και απέδιδαν τα έσοδα της Σουλτάνας, τα οποία δεν υπόκειντο σε φορολογία.
Επί της ηγεμονίας του υιού του Αλή των Ιωαννίνων , Βελή Πασά , ο Γερογιάννης, ανήλθε στην κορυφή των προεστώτων, ως Μώρα Αγιάννης, μαζί με τον Σωτήριο Λόντο.
Ταυτόχρονα, ο Γερογιάννης φρόντισε με τα «σωστά» προξενιά στους γιους του να ενισχύσει την οικογένεια. . Κυριότερος γάμος ήταν αυτός του Κανέλλου με την κόρη του Αναγνώστη Παπατσιώνη, Βεκίλη του Μωριά στην Κων/πολη το 1806-1808.
Η ρήξη των Δεληγιάννηδων με τον Βελή επήλθε το 1810, όταν αυτός διετάχθη να εκστρατεύσει στην Βουλγαρία στο πλαίσιο του Ρωσο-Τουρκικού πολέμου, και προσπαθούσε να καλύψει τις δαπάνες του στρατού του, επιβάλλοντας έκτακτη φορολογία . Το ποσό ήταν υπερβολικό για τα μέτρα της τοπικής οικονομίας και έφτανε τα 7 εκατ. γρόσια. Ο Βελής αναχώρησε από την Πελοπόννησο τον Μάιο του 1810.
Το εκστρατευτικό του σώμα, συμμετείχε στις μάχες στο Ρουστσιούκι, τη Βράκιτσα και τη Λόφιτσαν , όπου απωλέσθη το πλείστον μέρος τού στρατού του Βελή.
Τότε, όπως περιγράφει ο Κανέλλος Δεληγιάννης στα απομνημονεύματα του, ο πατέρας του «συμφώνησε με ορισμένους επιφανείς Τούρκους της Πελοποννήσου για τη δημιουργία μιας ελληνοτουρκικής διοίκησης, που θα σεβόταν την περιουσία και τη θρησκεία όλων των πολιτών της», επαναφέροντας ουσιαστικά, για λογαριασμό του το «γαλλικό σχέδιο» του 1809. Ωστόσο, το σχέδιο έμεινε στα «προφορικά», και οι έμπειροι Κοτζαμπάσηδες κινήθηκαν πρακτικά.
Ο Γερογιάννης Δεληγιάννης μαζί με τον προεστό της Τρίπολης και δραγουμάνο του Μωριά, Σωτήριο Κούγια μαζί με τους Βεκίληδες, και σε συμμαχία με τους Τούρκους αγάδες που δεν ήθελαν τον Βελή , κινητοποιήθηκαν για να επιτύχουν τον διορισμό ενός νέου Πασά ώστε να γλιτώσουν τη φορολογία. Στην κίνηση αυτή δεν ήταν σύμφωνος ο Λόντος, που είχε ειδοποιήσει για τις ενέργειες αυτές τον Βελή, ο οποίος πέτυχε να εκδοθεί φιρμάνι για την επιστροφή του στην Πελοπόννησο, όπου έφθασε τον Μάρτιο του 1812.
Η εκδίκηση του Βελή ήταν σκληρή, και ο σχεδόν ταυτόχρονος θάνατος του Παπατσιώνη και του Ασημάκη Πόλου, των οποίων η περιουσία δημεύθηκε, δείχνει την έκταση των αντιποίνων του γιου του Αλή.
Προς την οικογένεια του Γερογιάννη όμως έδειξε αρχικά επιείκεια γιατί προσπαθούσε να ανασυγκρότηση την προηγούμενη συμμαχία τους με τους Λόντους.
Τον Ιούνιο του 1812 ,ο Βελής φυλάκισε τον Γερογιάννη μαζί με τον πρωτότοκο υιό του Θεόδωρο, τον Κούγια και άλλους και ζήτησε από την Πύλη την άδεια να τους εκτελέσει ως ενόχους σοβαρών εγκλημάτων.
Τους έσωσε όμως η παρέμβαση της αδελφής του «μακαρίτη» Σελίμ , την οποία πέτυχαν οι Βεκίληδες, Θάνος Κανακάρης, Παπααλέξης και Αναγνώστης Δεληγιάννης. Σε εκείνη την δύσκολη στιγμή, ο Κανέλλος Δελληγιάνης έστειλε στην Ζάκυνθο υπό την προστασία της Στοάς του Ρώμα, τα γυναικόπαιδα της οικογένειας μαζί με αρκετά χρήματα.
Το διάταγμα για την μετάθεση του Βελή στα Τρίκαλα έφθασε στην Πελοπόννησο στις 6 Αυγούστου 1812.
Ο νέος Πασάς, Ιτσιελή Αχμέτ, ακολουθήσε τις συμβουλές των αγάδων που ήσαν εχθροί του Βελή αλλά και του Λόντου και το 1813 καρατόμησε τον Σωτήριο Λόντο, ως υπεύθυνο για τις ενέργειες του Βελή κατά των Τούρκων .
Οι αλλαγές, στην πολιτική σκηνή της Κωνσταντινούπολης, όμως είχαν την αντανάκλαση τους στον «μικρόκοσμο» της Πελοποννήσου.
Ο Ιτσιελή Αχμέτ Πασάς ανήκε στον κύκλο των ανθρώπων του Βεζύρη Χαλέντ Εφέντη, ο οποίος ανατράπηκε το 1815, από το κόμμα των «ισλαμιστών», και τον διαδέχθηκε ο Ραούφ Μεχμέτ Πασάς.
Αυτός έστειλε στην Πελοπόννησο τον Σεκίρ Αχμέτ Πασά . Η πτώση του Χαλέντ είχε σοβαρές επιπτώσεις για τους Δεληγιανναίους.
Ο Γερογιάννης αποκεφαλίστηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1816 στο σπίτι του στα Λαγγάδια, η δε περιουσία του δεσμεύθηκε και επρόκειτο να δημευθεί , αλλά η παρέμβαση και πάλι της αδελφής του Σελίμ, απέτρεψε την ολική καταστροφή της οικογένειας. Ο Ιωάννης ( Γερογιάννης) Ντεληγιάννης ή Δεληγιάννης, ή Παπαγιαννόπουλος αποκεφαλίστηκε , για να αποδείξει την πίστη του στον Σουλτάνο και να σώσει την περιουσία της Οικογένειας.
«Η επανάσταση των Φιλογενών».
Σαν σήμερα, 12 Φεβρουαρίου, η συμφωνία,των Κεντροαριστερών της ΕΔΑ με το ΚΚΕ στην Βάρκιζα, με διαιτητή τους Εγγλέζους
η ηγεσία του ΚΚΕ, εξασφάλισε πλήρη αμνηστία για τα εγκλήματά της και πλήρη Κομμουνιστοκρατία στον Τύπο, τις δημόσιες υπηρεσίες και τα συνδικάτα.
Την Συμφωνάι της Βάρκιζας την διαπραγματεύτηκε ο αριστερός Ιωάννης Σοφιανόπουλος που είχε μετάσχεις το συνέδριο του Λιβάνου και ο οποίος το 1950 με την υποστήριξη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, που τον καθοδηγούσε ο Νίκος Πλουμπίδης, ίδρυσε μαζί με τον σύντροφο Σβώλο (ΣΚ-ΕΛΔ), και τον Σ. Χατζήμπεη (Αριστεροί Φιλελεύθεροι), τη «Δημοκρατική Παράταξη» , με την οποία η Αριστερά συμμετείχε στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950.
Αν το Γ, Ψήφισμα και ο ΑΝ 509 είχαν εφαρμοστεί το 1945 και όχι το 1947, δεν θα είχαμε υποστεί το αιματοκύλισμα τους Τρίτου Γύρου.
Με την θέληση των Άγγλων η κυβέρνηση Σοφιανόπουλου- Πλαστήρα παραχώρησε πλήρεις πολιτικές ελευθερίες στους Κομμουνιστές, αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων , αλλά με εξαίρεση των κοινών αδικημάτων, που πραγματοποιήθηκαν μετά τις 3 Δεκεμβρίου 1944, και την εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών και των σωμάτων ασφαλείας, από όσους «συνεργάστηκαν» με τους κατακτητές και με την «δικτατορία Μεταξά».
Με το Άρθρο 7, συμφωνήθηκε η δημιουργία Συμβουλίων εκκαθάρισης των Δημοσίων Υπαλλήλων, των Υπαλλήλων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, των Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων όπως και άλλων επιχειρήσεων και υπηρεσιών εξαρτώμενων από το Κράτος ή επιχορηγούμενων από αυτό.
Όσοι υπάλληλοι, είχαν προσχωρήσει στο ΕΑΜ και τις οργανώσεις του θα επανέρχονταν στις θέσεις τους και θα κρίνονταν όπως και οι υπόλοιποι υπάλληλοι. Ορίστηκε, επίσης, πως κανείς δημόσιος υπάλληλος δεν θα διωκόταν για τα κομμουνσιτικά του φρονήματα.
Με το Άρθρο 8 συμφωνήθηκε η εκκαθάριση της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων από ειδικά Συμβούλια.
Οι αξιωματικοί και οπλίτες των Σωμάτων Ασφαλείας ενέπιπταν στις διατάξεις περί αμνηστίας της Συμφωνίας και κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχαν προσχωρήσει στον Ε.Λ.Α.Σ., τον Ε.Λ.Α.Ν. και την Εθνική Πολιτοφυλακή θα επανέρχονταν αμέσως στις θέσεις τους και θα κρίνονταν με τον ίδιο τρόπο, όπως οι συνάδελφοί τους.
Η «Βάρκιζα» ήταν άνευ όρων παράδοση των «αντικομουνιστών» στους κομμουνιστές που είχαν ηττηθεί στη μάχη της Αθήνας, και εξασφάλισε στους κομμουνιστές χρόνο, για να ετοιμάσουν τον επόμενο «γύρο».
Η πολιτική που εφαρμόστηκε μετά την αμερικανική προστασία αφάνισε τους κομμουνιστές.
Αν το Γ, Ψήφισμα και ο ΑΝ 509 είχαν εφαρμοστεί το 1945 και όχι το 1947 δεν θα είχαμε υποστεί το αιματοκύλισμα τους Τρίτου Γύρου.
Όλο το κείμενο της συμφωνίας της Βάρκιζας που ισχύει ακόμα και έχει ενσωματωθεί στα Συντάγματα από το 1952 και μετά, θα το βρείτε εδώ....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2010/02/12.html
Όλα τα γεγονότα της 12ης Φεβρουαρίου θα τα διαβάσετε εδώ.... https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/02/12.html
11/2/19
Βυθίστηκε αύτανδρος ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντρική Μακεδονία.
Αν και της Κυριακής τα δημοκοπικά καμώματα, τα βλέπει η Δευτέρα και γελάει, θα κάνω μια εξαίρεση.
Το εξαμηνιαίου Πολιτικό Βαρόμετρο «Egnatia Point of View», για το οποίο η έρευνα πραγματοποιήθηκε λίγο μετά την ψηφοφορία στη Βουλή για την Προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, κατέγραψε στην πρόθεση ψήφου ότι η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστά της τάξεως 35,2-36,4% και είναι καθαρά πρώτο κόμμα, στην Κεντρική Μακεδονία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, διατηρεί ένα μέρος της «Κεντροαριστεράς» και έρχεται δεύτερος με ποσοστό 15,9-16,4% , και έπονται η Χρυσή Αυγή με 8- 8,33%, το Κίνημα Αλλαγής με 5-5,3% και η ΚΚΕ λτδ με 4,8-5%. Η Ένωση Κεντρώων περιορίζεται στο 2,8% και οι ΑΝΕΛ στο 1% όπως και το Ποτάμι.
Με αναγωγή στα «έγκυρα», η ΝΔ κινείται κοντά στο 38%,, ο ΣΥΡΙΖΑ στο 16,4% και η Χρυσή Αυγή στο 8,5% .
Οι «αναποφάσιστοι» , μετρήθηκαν στο 18,8%.
Στην έρευνα για τα πρόσωπα ο περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας έχει θετικές γνώμες από το 62% και ο Κώστας Γκιουλέκας από το 48%.
Το εξαμηνιαίου Πολιτικό Βαρόμετρο «Egnatia Point of View», για το οποίο η έρευνα πραγματοποιήθηκε λίγο μετά την ψηφοφορία στη Βουλή για την Προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, κατέγραψε στην πρόθεση ψήφου ότι η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστά της τάξεως 35,2-36,4% και είναι καθαρά πρώτο κόμμα, στην Κεντρική Μακεδονία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, διατηρεί ένα μέρος της «Κεντροαριστεράς» και έρχεται δεύτερος με ποσοστό 15,9-16,4% , και έπονται η Χρυσή Αυγή με 8- 8,33%, το Κίνημα Αλλαγής με 5-5,3% και η ΚΚΕ λτδ με 4,8-5%. Η Ένωση Κεντρώων περιορίζεται στο 2,8% και οι ΑΝΕΛ στο 1% όπως και το Ποτάμι.
Με αναγωγή στα «έγκυρα», η ΝΔ κινείται κοντά στο 38%,, ο ΣΥΡΙΖΑ στο 16,4% και η Χρυσή Αυγή στο 8,5% .
Οι «αναποφάσιστοι» , μετρήθηκαν στο 18,8%.
Στην έρευνα για τα πρόσωπα ο περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας έχει θετικές γνώμες από το 62% και ο Κώστας Γκιουλέκας από το 48%.
Η προδοτική Συμφωνία του Εθνάρχου στη Ζυρίχη και ο Μαξ.(Μέρτεν).
Την ίδια ημέρα που μονογραφήθηκε η συμφωνία της Ζυρίχης ξεκίνησε στην Αθήνα η δίκη του Ναζί και εγκληματία πολέμου και φίλου του Καραμανλή και της Δοξούλας Μαξ Μέρτεν, που υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, ως σύμβουλος της στρατιωτικής διοίκησης.
Ήταν ο άνθρωπος που είχε την ευθύνη για την διαρπαγή των περιουσιών των Εβραίων που στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η συνολική αξία της περιουσίας που διαχειρίστηκε ο Μέρτεν με τους εβράιους και έλληνες φίλους του ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα. Το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου της Αθήνας καταδικάζει τον Μέρτεν σε 25ετή κάθειρξη, επειτα όμως από πιέσεις της Γερμανίας, η κυβέρνηση Καραμανλή, αφού τροποποίησε τον ισχύοντα νόμο (Ν.Δ. 3933/1959) για τους Γερμανούς υπηκόους που φέρονταν ως εγκληματίες πολέμου, αποφυλάκισε τον Μέρτεν και τον απέλασε στη Γερμανία, με την προϋπόθεση να εκτίσει εκεί την ποινή του. Τα γερμανικά δικαστήρια τελικά απάλλαξαν τελείως τον Μέρτεν «ελλείψει στοιχείων».
Σαν σήμερα στις 11 Φεβρουαρίου 1949, ο Αλιέκσι και ο Ζάεφ επιτέθηκαν για να καταλάβουν τη Φλώρινα
1949. Οι (αντιτιτοικοί) γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές, υποστηριζόμενοι από τους
αδελφούς τους του ΚΚΕ προσπάθησαν να
καταλάβουν τη Φλώρινα.
Η μάχη άρχισε στις 3:30΄ το πρωί, της 11ης Φεβρουαρίου. Οι Γιουγκοσλάβοι κατέλαβαν τα υψώματα Σολίτσετο και Γκιούπκα, αλλά κράτησε το 1033.
Η μάχη άρχισε στις 3:30΄ το πρωί, της 11ης Φεβρουαρίου. Οι Γιουγκοσλάβοι κατέλαβαν τα υψώματα Σολίτσετο και Γκιούπκα, αλλά κράτησε το 1033.
Φωτογραφική Επιμέλεια Λάζος ο βουνίσιος
Κάποτε πρέπει επιτέλους να κτιστεί εκκλησία στο ύψωμα 1033 προς τιμή των γενναίων υπερασπιστών του υψώματος, αφιερωμένη στον Άγιο Μελέτιο που έχει την ονομαστική του γιορτή στις 12 Φεβρουαρίου και στον Άγιο Χαράλαμπο προς ελάχιστη απόδοση Τιμής του κατακρεουργηθέντος υπό των ξενοκινήτων Κ/Σ Ανθυπολοχαγού Χαράλαμπου Καστρισιανάκη.
Τα τμήματα των Γιουγκοσλάβων που επρόκειτο να διεισδύσουν στην Φλώρινα συνάντησαν οργανωμένα πολυβολεία και καθηλώθηκαν και δέχτηκαν εύστοχα πυρά του πυροβολικού.
Κάποτε πρέπει επιτέλους να κτιστεί εκκλησία στο ύψωμα 1033 προς τιμή των γενναίων υπερασπιστών του υψώματος, αφιερωμένη στον Άγιο Μελέτιο που έχει την ονομαστική του γιορτή στις 12 Φεβρουαρίου και στον Άγιο Χαράλαμπο προς ελάχιστη απόδοση Τιμής του κατακρεουργηθέντος υπό των ξενοκινήτων Κ/Σ Ανθυπολοχαγού Χαράλαμπου Καστρισιανάκη.
Τα τμήματα των Γιουγκοσλάβων που επρόκειτο να διεισδύσουν στην Φλώρινα συνάντησαν οργανωμένα πολυβολεία και καθηλώθηκαν και δέχτηκαν εύστοχα πυρά του πυροβολικού.
Αν και είχαν εφοδιαστεί με ασύρματους, από τους Γιουγκοσλάβους,
η επικοινωνία μεταξύ των τμημάτων με το "επιτελείο" ήταν ελάχιστη έως μηδαμινή, διότι οι βουλαγρόφωνοι δεν συντονίστηκαν με τους ελληνόφωνους.
η επικοινωνία μεταξύ των τμημάτων με το "επιτελείο" ήταν ελάχιστη έως μηδαμινή, διότι οι βουλαγρόφωνοι δεν συντονίστηκαν με τους ελληνόφωνους.
Ο Στρατός μάζεψε πάνω
από 800 νεκρούς και 930 τραυματίες.
Οι κομμουνιστές στην υποχώρηση τους μετέφεραν 1557
τραυματίες.
Οι κομμουνιστές στην υποχώρηση τους μετέφεραν 1557
τραυματίες.
Τον Ιούνιο 1948. επήλθε η ρήξη μεταξύ του Στάλιν και του Τίτο, και η αποπομπή του Τίτο από την Κομινφόρμ.
Στο πλαίσιο
της ρήξης ο Στάλιν αποδέχτηκε την πολιτική του Δημητρώφ για τη
δημιουργία είτε ανεξαρτήτου «Μακεδονικού
Κράτους», είτε μιας ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας εντός της «Βαλκανικής Κομμουνιστικής
Ομοσπονδίας» .
Το ΚΚΕ αποδέχτηκε την καταδικαστική για τον Τίτο και την κλίκα
του απόφαση της Κομινφόρμ της 28ης Ιουνίου 1948, χωρίς όμως να στραφεί έντονα
κατά της Γιουγκοσλαβίας Ωστόσο, η γιουγκοσλαβική βοήθεια μειώθηκε αισθητά.
Ο
κύριος όγκος της στρατιωτικής βοήθειας προς τον Δημοκρατικό Στρατό προερχόταν
πλέον από τη Σοβιετική Ενωση μέσω Βουλγαρίας και Αλβανίας.
Η φιλοτιτοική πτέρυγα
του ΝΟΦ άρχισε να οργανώνει λιποταξίες των «μακεδόνων» προς τη Γιουγκοσλαβία, ενώ
η πτέρυγα που ήταν με τον Στάλιν, το VMRO και τη Βουλγαρία ζητούσε την «Ανεξάρτητη
Μακεδονία», και το 2ο Συνέδριο της ΝΟΦ τάχθηκε υπέρ της «Ενιαίας και
Ανεξάρτητης Μακεδονίας σε μια λαϊκοδημοκρατική Βαλκανική Ομοσπονδία». Ο Δημητρόφ επίσης κατήγγειλε όλες τις διμερείς
συμφωνίες με τον Τίτο, ανέστειλε την πολιτική «μακεδονοποίησης» στο Πιρίν και κατήγγειλε τη βίαιη
αποβουλγαροποίησης του πληθυσμού στη «γιουγκοσλαβική Μακεδονία», και έθεσε
ζήτημα βουλγαρικής μειονότητας.
Η γραμμή για την «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία» πέρασε
στην 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ στις 30-31 Ιανουαρίου 1949, στους Ψαράδες
των Πρεσπών, που υποστήριξε «το δικαίωμα της εθνικής αποκατάστασης και
αυτοδιάθεσης του μακεδονικού λαού», στην «ΝόβαΜατσεντόνιγια». Η θέση του ΚΚΕ
στρεφόταν κατά της κυριαρχίας του Τίτο στη «γιουγκοσλαβική Μακεδονία» και
αμφισβητούσε τον ρόλο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας ως «του Πεδεμοντίου της ενοποίησης
της Μακεδονίας».
«Μετά την 5η Ολομέλεια οι σλαβίζοντες κομμουνιστές έλεγαν ότι τα σύνορα της Ανεξάρτητης Μακεδονίας, θ’
άρχιζαν στον Όλυμπο και θα είχε πρωτεύουσα τη Σολούν». Η 5η Ολομέλεια
έλεγε:
«Ο μακεδόνικος λαός θα απόκτηση μια ανεξάρτητη, κρατικά
ενιαία και ισότιμη θέση στην οικογένεια αυτή όπου αύριο θα ανήκει και ο
ελληνικός λαός με την λαϊκή δημοκρατία. Και γι’ αυτή την ανεξάρτητη, κρατικά
ενιαία και ισότιμη θέση παλεύει σήμερα και ο μακεδόνικος λαός της Μακεδονίας
του Αιγαίου…».
Τότε, αποφασίστηκε και η κατάληψη της Φλώρινας, για να γίνει
η προσωρινή πρωτεύουσα της «Ενιαίας και
Ανεξάρτητης Μακεδονίας»,που θα αποσπούσε από τον Τίτο και τα Σκόπια. Για αυτό επιστρατεύτηκαν
οι βουλγαρόφωνες από τη Βαρδαρία ως «εθελοντές», και επιτέθηκαν 6000 καθίκια.
Στη Φλώρινα
δεν επιτεθήκαν οι «συμμορίτες –
κομιτατζήδες» του εθνοπροδοτικού ΚΚΕ, αλλά οι Βουλγαρόφρωνες του VMRO από τα Σκόπια, μαζί με Αλβανούς και
ελληνόφωνα κόκκινα καθάρματα για να ιδρύσουν τη ΝόβαΜατσεντόνιγια
Μετά την τελική νίκη
στο Βίτσι και τον Γράμμο, οι βουλαροσταλινικοί ίδρυσαν στην Πολωνία το 1952 την οργάνωση «Ιλιντεν» για να καταγγείλουν
τη συμπαιγνία Αθήνας-Βελιγραδίου, και αποκαλούσαν
την «Μακεδονία του Αιγαίου» και τη Μακεδονία του Βαρδάρη» ,
«υποδουλωμένες στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό», και καλούσαν τους «Μακεδόνες» να εξεγερθούν
κατά του προδότη Τίτο.
10/2/19
Οι Αλβανοί έχουν 325.000 παράνομα όπλα
ΤΙΡΑΝΑ. Κυβερνητική έκθεση , αναφέρει ότι «στα χέρια των Αλβανών πολιτών, εξακολουθούν να υπάρχουν παράνομα 325.000 κομμάτια όπλων».
Οι Σέρβοι εξακολουθούν να πληρώνουν τον Τίτο
ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ .Οι Σέρβοι πολίτες θα πρέπει να εξοφλήσουν τα χρέη του Τίτο που κληρονόμησαν από την Γιουγκοσλαβία για τα επόμενα 22 χρόνια , εγραψε σήμερα η εφημερίδα «Μπλίτς». Η συνολική οφειλή είναι μεγαλύτερη από 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ, και οι τελευταίες δόσεις των δανείων από τη δεκαετία των εβδομήντα και των ογδόντα θα εξοφληθούν από το 2031 ως το 2041.
10 Φεβρουαρίου 1948. Ο Αλίέκσι και ο Ζάεφ βομβάρδισαν τη Θεσσαλονίκη
Μετά ο Ζαχαριάδης διέταξε να επιτεθούν στη Θεσσαλονίκη.
Στις 9 Φεβρουαρίου 1948, μια δύναμη του ΔΣΕ ακαθορίστου συνθέσεως με διοικητή το δάσκαλο Νίκο Τριανταφύλλου, που τον είχαν συνταγματάρχη διείσδυσε μέχρι την τοποθεσία Δερβένι - Λεμπέτ σε απόσταση 8 χιλιομέτρων βορείως της Θεσσαλονίκης, χωρίς να γίνει αντιληπτή, μεταφέροντας ένα γερμανικό ορειβατικό πυροβόλο των 75, με το οποίο άρχισε να βάλει κατά της Θεσσαλονίκης τις πρώτες πρωινές ώρες της 10ης Φεβρουαρίου.
Ο κανονιοβολισμός άρχισε στις 2:30 π.μ. της 10ης Φεβρουαρίου και κράτησε περίπου μία ώρα. Έπεσαν πάνω από 40 οβίδες, κυρίως σε αποθήκες , στρατώνες, αλλά και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στην Πλατεία Αριστοτέλους και την Τσιμισκή.
Έξι άμαχοι έχασαν τη ζωή τους και επτά τραυματίστηκαν. Σκοτώθηκε και ένας Αγγλος .
Οι στρατιωτικές αρχές της πόλης καταλήφθηκαν εξ απήνης και οργίαζαν οι φήμες ότι οι αντάρτες ετοιμάζονταν να καταλάβουν τη Θεσσαλονίκη.
Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό του, το Γ' Σώμα Στρατού αντέδρασε .
Η μάχη δόθηκε κοντά στη λίμνη του Λαγκαδά,, όπου σκοτώθηκαν 100 αντάρτες και κάποιοι πνίγηκαν στη λίμνη. 111 αιχμαλωτίστηκαν και οδηγήθηκαν στις 12 Φεβρουαρίου εν πομπή στις φυλακές εν μέσω αποδοκιμασιών και προπηλακισμών από τους πολίτες.
Στις 27 Φεβρουαρίου 1948, οι 111 δικάσθηκαν στο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Οι 52 καταδικάσθηκαν σε θάνατο, άλλοι 15 σε ποινές φυλάκισης , ενώ 44 αθωώθηκαν. Ο «συνταγματάρχης» Τριανταφύλλου, σκοτώθηκε στις 12 Φεβρουαρίου, σε μάχη με τον Εθνικό Στρατό.
Όλα τα γεγονότα της 10ης Φεβρουαρίου θα τα διαβάσετε εδώ
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/02/10.html
9/2/19
Η πλήρης απόδειξη βάσει εγγράφων της δολοφονίας και του Μεταξά και του Κορυζή
Στις 7 Φεβρουαρίου 1941 έληξε η μάχη της Κυρηναϊκής, με την παράδοση και των τελευταίων από τους 130.000 άνδρες της ιταλικής 10ης Στρατιάς.
Στις οκτώ Φεβρουαρίου επισκέφθηκε τον Αλέξανδρο Κορυζή στο γραφείο του ο Άγγλος Πρέσβης Μάιλκλ Πάλερετ και τον ρώτησε εάν παρέμενε ισχυρά η δήλωση του Μεταξά της 18ης Ιανουαρίου ότι «η μεταφορά αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων εις την Μακεδονίαν θα γινόταν όταν τα γερμανικά στρατεύματα θα εισήρχοντο εις την Βουλγαρία».
Ο Κορυζής που δεν γνώριζε καμία τέτοια «δέσμευση» , ζήτησε από τον Πάλερετ να του δώσει χρόνο για να συμβουλευτεί τους «φακέλους». Στην πραγματικότητα ρώτησε τον Γεώργιο, ο οποίος του επιβεβαίωσε την «δέσμευση», η οποία όμως δεν υπήρχε στα χαρτιά του πρωθυπουργού αλλά μόνο στο αντίγραφο του Πάλερετ, και επειδή «δεν υπήρχε» , αυτή η δέσμευση οι Άγγλοι και ο βασιλιάς, «έβγαλαν από τη Μέση» τον Μεταξά .
Ο Πάλερετ επέστρεψε στις 9 το βράδυ στο γραφείο του πρωθυπουργού και ο Κορυζής του απάντησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Βασιλιά ότι η (ανύπαρκτη) ρητή συμφωνία , που «έγινε τόσο πρόσφατα», παραμένει ισχυρά, και του έδωσε και μια «νότα». Κατόπιν τούτου ο Τσόλρτσιλ την επομένη 9η Φεβρουαρίου, διάταξε την προετοιμασία για την αποστολή στην Ελλάδα από την Αίγυπτο, μιας «Δύναμης».
Το βαλκανικό μέτωπο του Τσωρτσιλ είχε ανοίξει.
Το ίδιο βράδυ, ο Κορυζής, για δική του διασφάλιση συνέταξε ένα σημείωμα προς τον βασιλιά, στο οποία περίεγραφε τα γεγονότα αλλά προσέθετε τις «γνωστές» θέσεις του «αείμνηστου Μεταξά», ότι η δύναμη που θα αποστελλόταν θα έπρεπε να είναι ισχυρή, ώστε να έχει αποτρεπτικό ρόλο και να μην είναι απλά η αιτία που θα προκαλέσει σίγουρα την εισβολή.
Το σημείωμα έχει ως ακολούθως: «Επισκεφθείς με σήμερον την 12:30 μεσ. ο Πρεσβευτής της Αγγλίας επανήλθεν επί συνομιλίας ήν έσχε μετ’ αυτού, ο αείμνηστος Μεταξάς την 17η Ιανουαρίου, ε.ε εν σχέσει προς ενδεχομένην επίθεσιν των Γερμανών εναντίον της Ελλάδος διά της Μακεδονίας. Μοί έθεσε δέ το ερώτημα εάν η γενομένη προς αυτόν δήλωσις, καθ’ ην ή μεταφορά αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων εις τήν Μακεδονίαν θά ελάμβανε χώραν όταν γερμανικά στρατεύματα διαβαίνοντα τον Δούναβιν ή τά σύνορα της Δοβρουτσάς θά εισήρχοντο εις τήν Βουλγαρίαν, παρέμενεν ισχυρά. Παρακάλεσα τον ΙΙρεσβευτήν της Αγγλίας όπως επανέλθη τήν εσπέραν ίνα τω απαντήσω , καθόσον τήν στιγμήν εκείνην δεν είχον ύπ' όψει όλόκληρον τον σχετικόν φάκελον. Δεχθείς τον Σερ Μάικλ Πάλερετ την 9 μμ τω ενεχείρισα το συνημμένον σημείωμα δι ου εδήλουν ότι εθεώρουν έν ισχύι την γενομένην τόσον προσφάτως και τόσον ρητήν συμφωνίαν. Επέστησα όμως συγχρόνως τήν προσοχήν της βρετανικής κυβερνήσεως επί της ανάγκης ή άποσταλησομένη στρατιωτική βοήθεια ειναι σοβαρά, δια να αποβή δυνατή ή αποτελεσματική άμυνα της Ελλάδος. Και τούτο, διότι η πρόωρος αποστολή ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων εις Ελλάδα ενώ δέν θά ήδύνατο να αποτρέψη την είσβολήν, ενείχε τον κίνδυνον να θεωρηθη ως πρόκλησις και νά προκαλέσει τήν επίθεσιν, ήτις θα απέβαινεν αποτελεσματική λόγω της ανεπαρκείας των αμυντικών δυνάμεων. Λόγω της σοβαρότητος του ζητήματος έκρινα αναγκαίον όπως συν τη άνακοινώσει του δοθέντος σημειώματος εις τον έν Λονδίνω Πρεσβευτήν μας δοθώσιν αύτω οδηγίαι προς ανάπτυξιν και υποστήριξιν των ημετέρων ως άνωτέρω απόψεων παρά τω Υπουργώ των Εξωτερικών της Μεγάλης Βρεταννίας. Το σημείωμα που εδωσε στον Πάλερετ ανέφερε:
Nous persistons dans notre ferme résolution de résister à tout prix contre une attaque allemande. Ayant lié son sort à celui de la Grande Bretagne et ayant une confiance absolue en sa grande alliée, la Grèce continuera à combattre à ses côtés jusqu'à la victoire finale. Nous répétons la déclaration faite le 18 janvier dernier par feu le Président Metaxas, suivant laquelle l'envoi d'une force britannique en Macédoine, n'aurait lieu que si les troupes allemandes en traversant le Danube ou la frontière de la Dobroudja pénétraient en Bulgarie . Reste à fixer à quoi s'éléverait et comment serait composée la force britannique qui serait envoyée en Macédoine dans nette éventualité, afin que le Gouvernement de S.M. Britannique soit en mesure de juger si, malgré le sacrifice que la Grèce est prête à Subir en résistant contre l'agresseur avec les faibles forces dont elle dispose sur le front Macédonien, les forces britanniques qui seraient expédiées seraient suffisantes avec les forces dont dispose la Grèce, pour enrayer l'attaque Allemand et pour encourager en même temps Yougoslavie et la Turquie à participer à la lutte. Car, il est certain que l'envoi prématuré de forces insuffisantes serait considéré par l'Allemagne comme une provocation et aurait comme conséquence immédiate de brusquer le déclanchement de l'attaque allemande contre la Grèce, en excluant dans ce cas, même le faible espoir que cette attaque pourrait être évitée. Les considérations exposées ci-haut ont comme seul but de fournir au Gouvernement de S.M. Britannique l'occasion d'examiner sérieusement la question sous cet angle, toute réserve étant exclue de notre part en ce qui concerne les obligations assumées par nous conformément à l'Aide-Mémoire du 18 janvier 1941 Le Gouvernement Royal serait heureux de connaître le point de vue du Gouvernement de S.M. Britannique sur ce qui précède.
«Επιμένουμε στην σταθερή απόφασή μας να αντισταθούμε με κάθε κόστος στη γερμανική επίθεση. Έχοντας συνδέσει τις τύχες μας της με την Μεγάλη Βρετανία, και έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον μεγάλο της σύμμαχο , η Ελλάδα θα συνεχίσει να πολεμά στο πλευρό του μέχρι την τελική νίκη. Επαναλαμβάνουμε τη δήλωση που έκανε στις 18 Ιανουαρίου ο τελευτήσας Πρόεδρος Μεταξάς, ότι η αποστολή βρετανικής δύναμης στη Μακεδονία, θα πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον τα γερμανικά στρατεύματα, διασχίζοντας το Δούναβη ή τα σύνορα της Δοβρουτσάς περάσουν στη Βουλγαρία . Μένει να καθαρισθεί η σύνθεση της βρετανικής δύναμης που θα σταλεί στη Μακεδονία ώστε κατ την κρίση της κυβέρνησης της Α.Μ να είναι σε θέση να αντισταθεί αποτελεσματικά ενάντια στον επιτιθέμενο μαζί με τις ασθενείς διαθέσιμες δυνάμεις στο Μακεδονικό Μέτωπο. Οι βρετανικές δυνάμεις που θα αποσταλούν θα πρέπει να είναι επαρκής για να σταματήσουν τη γερμανική επίθεση και να ενθαρρύνουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Τουρκίας να συμμετάσχουν στον αγώνα. Γιατί είναι βέβαιο ότι η πρόωρη αποστολή ανεπαρκών δυνάμεων θα θεωρηθεί από τη Γερμανία ως πρόκληση και θα οδηγήσει σε άμεση εκδήλωση της γερμανικής επίθεσης εναντίον της Ελλάδας, αποκλείοντας εν προκειμένω, ακόμη και την αμυδρή ελπίδα ότι αυτή η επίθεση θα μπορούσε να αποφευχθεί. Τα εκτεθέντα παραπάνω έχουν προορισμό μόνο να δώσουν την ευκαιρία στην κυβέρνηση της Α.Υ να εξετάσει σοβαρά το ζήτημα από την άποψη αυτή, και δεν αφορούν στις υποχρεώσεις που ανελήφθησαν από εμάς Σύμφωνα με το υπόμνημα της 18 Ιανουαρίου 1941 Η βασιλική κυβέρνηση θα ήθελα να πληροφορηθεί τις απόψεις της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας. Στις 10 Φεβρουαρίου ο Κορυζής έστειλε οδηγίες στον πρέσβη στο Λονδίνο Χ. Σιμόπουλο για να ενημερώσει το Φόρειν Οφφις και σε αυτές τις οδηγίες εξέθεσε πολύ καλά τι πίστευε ο ίδιος για την άφιξη της αγγλικής βοήθειας».
Το επείγον τηλεγράφημα του Κορυζή της 10ης Φεβρουαρίου 1941 ανέφερε:
«Επισκεφθείς με προχθές Σάββατον Πρεσβευτής 'Αγγλίας μέ ήρώτησεν αν ισχύη συνεννόησις αυτού μετά Αειμνήστου Μέταξα γενομένη τήν 17 παρελθόντος μηνός και περιληφθείσα εις σημείωμα επιδοθεν υπ' αύτου εις Πρεσβευτήν την επομένη. Δήλωσις περί ής πρόκειται εχει ως εξής:«Μεταφορά Αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων είς την Μακεδονίαν θα έλάμβανε χώρα όταν γερμανικά στρατεύματα διαβαίνοντα Δούναβιν
ή σύνορα Δοβρουτσάς θά εισήρχοντο Βουλγαρίαν».
Προκειμένου περί τόσον ρητής και προσφάτου δηλώσεως, εις ήν Πρεσβευτής έφαίνετο αποδίδων πολλήν σημασίαν, έκρινα ότι ώφειλον νά δηλώσω ότι θεωρώ ταύτην ίσχυράν και επελήφθην μάλιστα της ευκαιρίας να δηλώσω προσθέτως καθορίζων σαφώς τήν θέσιν μου, ότι και ό διάδοχος του Μεταξά εμμένει εις τήν σταθεράν εκείνου απόφασιν ν΄ άντιστη αντί πάσης θυσίας εις γερμανικήν έπίθεσιν. έκρινα όμως συγχρόνως αναγκαίον νά έπιστήσω τήν προσεχήν του Πρεσβευτού επί της ανάγκης νά εξεταστεί προσωπικώς αν ή δυναμένη να δοθή παρά της Αγγλίας στρατιωτική εις τήν Ελλάδα βοήθεια, μετά διατιθεμένης ύπό της Ελλάδος εις το Μακεδονικό Μετωπον μικράς ελληνικής στρατιωτικής δυνάμεως εκ τριών μεραρχιών, θα ήτο ικανή να αποκρούσει την γερμανικήν εισβολή.
Διότι εν έναντια περιπτώσει η πρόωρος εμφάνισις ανεπαρκών αγγλικών δυνάμεων έν Μακεδονία, ένω δεν 0ά ήτο ικανή να εμποδίσει την γερμανική εισβολή, είναι βέβαιον ότι θά προκαλέσει την γερμανική κατά της Ελλάδος έπίθεσιν και αν έτι υπήρχε γερμανική πρόθεσις να μη προχωρήσει πέραν της Βουλγαρίας ο γερμανικές στρατός.
Αποστολή δέ ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων εις Μακεδονίαν πιστεύομεν οτι οχι μόνον δέν θέλει ενθαρρύνει Τούρκους και Γιουγκοσλάβους είς το νά σπεύσωσιν εις βοήθειαν, αλλά ασφαλώς θά απογοητεύσει] και θά τους συγκράτησει είς τήν παθητικήν στάσιν ην τηρούν, δίδουσα μάλιστα είς αύτούς επιχειρήματα και δικαιολογίας δια τήν έξακολούθησιν της στάσεως ταύτης. Ταύτα πάντα διότι φοβούμεθα ότι ή Αγγλία κατά τήν περίοδον ταύτην, παρά πασαν έπιθυμίαν της, δέν δύναται διάθεση τάς απαιτουμένας σοβαράς δυνάμεις είς το Μακεδονικόν μέτωπον, κατόπιν μάλιστα της έξακολουθήσεως της τόσον άλλωστε επιτυχούς έκστρατείας είς Λιβύην. Απόδειξις τούτου είναι ή πρόσφατος δήλωσις Στρατηγού Ουέιβελ, γενομένη είς Μεταξάν τήν 15 παρελθόντος Ιανουαρίου, καθ' ην μόνον ώρισμέναι περιωρισμέναι δυνάμεις πυροβολικού θά ήδύναντο νά διατεθώσι. Αλλά και αν αποβή δυνατόν ήδη να σταλούν δύο ή και τρεις ακόμη μεραρχίαι, αύται απέχουσι πολύ του άριθμοΰ τών δέκα (10) μεραρχιών ών τήν όμαδικήν αποστολή ειχε ζητήσει τότε ώς ελάχιστον όριον βοηθείας ό Μεταξας διά τήν προκειμένην περίπτωσιν. Διότι κατά τάς ύπαρχούσας πληροφορίας, ή έν Ρουμανία δύναμις του γερμανικού στρατού, ανέρχεται ήδη εις 18 μεραρχίας διαρκώς αύξανομένας, τό δέ άποσταλέν ύλικόν ανταποκρίνεται είς τας άνάγκας 30 μεραρχιών. Έξ άλλου, ως γνωρίζετε, Βουλγαρία επεστράτευσε 14 μεραρχίας, έπραξε δέ τούτο ουχί βεβαίως δια να άμυνθή κατά της εισβολής του γερμανικού στρατού εις Βουλγαρίαν. Αναμφισβητήτως, ουδείς δύναται να είναι βέβαιος ότι η Γερμανία, εισβάλλουσα Βουλγαρίαν, δέν θά προχωρήση και περαιτέρω. Επειδή όμως ό κύριος αντικειμενικός αύτής σκοπός έν τη εκστρατεία ταύτη είναι νά συγκρατήσει τά Βαλκάνια και νά εμπόδιση την δημιουργίαν έν τή Βαλκανική αγγλικου μετώπου και επειδή ίσως κρίνη οτι τούτο επιτυγχάνεται και με μόνην τήν παρουσία της έν Βουλγαρία, δέν αποκλείεται ή έλπίς ν' άποφύγη τήν περαιτέρω είς τήν Ελλάδα επί του παρόντος τούλάχιστον προχώρησιν, ήν όμως άσφαλώς θά έπιχειρήση, αν έμφανισθοΰν είς Μακεδονίαν άγγλικά στρατεύματα. Οσονδήποτε δέ και αν η έλπίς αυτη είναι αμυδρά, δεν πρέπει η Αγγλία να μην εκτιμήσει δεόντως την σημασίαν αυτής, ήτις αποδεικνυομένη ως άκριβής θα απεμάκρυνεν εστω και προσωρινώς τήν καταστροφήν της Ελλάδος, τήν άπώλειαν πολυτίμων αγγλικών δυνάμεων και τήν ήθικήν μείωσιν της Αγγλίας και θά εδιδεν είς τήν Ελλάδα τον χρόνον νά τερματίση νικηφόρως τον έν Αλβανία άγώνα, οπότε τό μεγαλύτερον μέρος του εκεί στρατού μας θά ήδύνατο νά μεταφερθή και χρησιμοποιηθή είς Μακεδονίαν.
Ακριβώς δέ και διά τον πρόσθετον τούτον λόγον ύπογραμμίζομεν τήν εξαιρετικώς έπείγουσαν άνάγκην της ταχίστης αποστολής πολεμεφοδίων και άεροπλάνων ώς διά προηγουμένων διαβημάτων εχομεν ζητήσει.
Πάντως ή Ελλάς ό,τι ύπεσχέθη θά το έκτελέση πιστώς και περί τούτου ούδεμία πρέπει νά μείνη είς τήν άγγλικήν Κυβέρνησαν άμφιβολία. Θέτομεν όμως τάς ανωτέρω σκέψεις δι΄ ύμών ύπ' όψει της βρεταννικής Κυβερνήσεως, όπως μελετήση ταύτας επισταμένως και κρίνη επί τη βάσει των δυναμένων νά διατεθώσι δυνάμεων αν πρέπει ή αποστολή βρεταννικού στρατού είς Μακεδονίαν να ένεργηθή άμα τή εισβολή του γερμανικού στρατού είς Βουλγαρίαν ή άμα τή επιθέσει αύτου κατά της ' Ελλάδος.
Δέν μας διαφεύγει βεβαίως ότι έν τή τελευταία ταύτη περιπτώσει η απώλεια του χρόνου θά είναι επιζήμια' αλλά έναντι της καταστροφής της Ελλάδος, ήτις είναι βεβαία έν περιπτώσει προώρου αποστολής ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων, παραμένει έστω και ή αμυδρά έλπίς ότι ή Γερμανία δέν θα κρίνη αναγκαίο να προχωρήσει και πέραν της Βουλγαρίας. Και εν τω μεταξύ τα Επιτελεία, είτε διά την μίαν είτε διά την άλλην περίπτωσιν, αναμένουν τον καθορισμό της δυνάμεως της βρεταννικής βοηθείας διά την από κοινού μελέτη του τρόπου της ελεύσεως και κατατάξεως της βοηθείας ταύτης. Τα συμπεράσματα της μελέτης ταύτης, ήτις έπαναλαμβάνομεν είναι αναγκαία και εις την μίαν και εις την άλλην περίπτωσιν, θα ανακοινωθώσιν εγκαίρως εις τας δύο Κυβερνήσεις».
Από τα έγγραφα του Κορυζή, φαίνεται η συνεργασία του Βασιλιά με τον πα΄λερετ και την SoE για να τον εξαπατήσουν και να τον πείσουν ότι ο Μεταξάς είχε δεσμευτεί στην άφιξη της Αγγλικής βοηθείας εάν και εφόσον οι Γερμανοί έμπαιναν στην Βουλγαρία.
Ο Κορυζής επέμεινε στην γραμμή Μεταξά για τις δέκα μεραρχίες και είχε την ελπίδα ότι θα μπορούσε οι Γερμανοί να μην επιτεθούν.
Από τον συνδυασμό των γεγονότων φαίνεται ότι η δολοφονία του Μεταξά είχε αποφασιστεί στις συνομιλίες της 31ης Δεκεμβρίου, και είχαν γίνει οι προετοιμασίες και ότι στο διήμερο 15-17 Ιανουαρίου, του δόθηκε μια τελευταία ευκαιρία να μείνει ζωντανός, αλλά δεν την εκμεταλλευτηκε. Το δηλητήριο του δόθηκε είτε στις 18 είτε στις 19 Ιανουαρίου και συμπίπτει με τον χρόνο που χρειάζεται το «κλοστρίντιουμ μποτουλίνουμ» να προκαλέσει την κατάρρευση του ανοσοποιητικού.
Η εμφάνιση του πλαστού εγγράφου Μεταξά, του οποίου αντίγραφο δεν υπήρχε στα χαρτιά του πρωθυπουργού, αποτελεί πλήρη απόδειξη της δολοφονίας και για τον πλέον δύσπιστο. Τ
ο έγγραφο του Κορυζή πρς τον Σιμόπουλο της 10ης Φεβρουαρίου, εξηγεί πλήρως τις είπε ο Κορυζής στον Γεώργιο στην ιδιαίτερη συνάντηση τους στην Μεγάλη Βρετάνια και επομένωςιενια σαφές γιατί τον καταδίωξαν ο Διάκος και ο Παύλος για να τον αυτοκτονήσουν.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
Στις οκτώ Φεβρουαρίου επισκέφθηκε τον Αλέξανδρο Κορυζή στο γραφείο του ο Άγγλος Πρέσβης Μάιλκλ Πάλερετ και τον ρώτησε εάν παρέμενε ισχυρά η δήλωση του Μεταξά της 18ης Ιανουαρίου ότι «η μεταφορά αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων εις την Μακεδονίαν θα γινόταν όταν τα γερμανικά στρατεύματα θα εισήρχοντο εις την Βουλγαρία».
Ο Κορυζής που δεν γνώριζε καμία τέτοια «δέσμευση» , ζήτησε από τον Πάλερετ να του δώσει χρόνο για να συμβουλευτεί τους «φακέλους». Στην πραγματικότητα ρώτησε τον Γεώργιο, ο οποίος του επιβεβαίωσε την «δέσμευση», η οποία όμως δεν υπήρχε στα χαρτιά του πρωθυπουργού αλλά μόνο στο αντίγραφο του Πάλερετ, και επειδή «δεν υπήρχε» , αυτή η δέσμευση οι Άγγλοι και ο βασιλιάς, «έβγαλαν από τη Μέση» τον Μεταξά .
Ο Πάλερετ επέστρεψε στις 9 το βράδυ στο γραφείο του πρωθυπουργού και ο Κορυζής του απάντησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Βασιλιά ότι η (ανύπαρκτη) ρητή συμφωνία , που «έγινε τόσο πρόσφατα», παραμένει ισχυρά, και του έδωσε και μια «νότα». Κατόπιν τούτου ο Τσόλρτσιλ την επομένη 9η Φεβρουαρίου, διάταξε την προετοιμασία για την αποστολή στην Ελλάδα από την Αίγυπτο, μιας «Δύναμης».
Το βαλκανικό μέτωπο του Τσωρτσιλ είχε ανοίξει.
Το ίδιο βράδυ, ο Κορυζής, για δική του διασφάλιση συνέταξε ένα σημείωμα προς τον βασιλιά, στο οποία περίεγραφε τα γεγονότα αλλά προσέθετε τις «γνωστές» θέσεις του «αείμνηστου Μεταξά», ότι η δύναμη που θα αποστελλόταν θα έπρεπε να είναι ισχυρή, ώστε να έχει αποτρεπτικό ρόλο και να μην είναι απλά η αιτία που θα προκαλέσει σίγουρα την εισβολή.
Το σημείωμα έχει ως ακολούθως: «Επισκεφθείς με σήμερον την 12:30 μεσ. ο Πρεσβευτής της Αγγλίας επανήλθεν επί συνομιλίας ήν έσχε μετ’ αυτού, ο αείμνηστος Μεταξάς την 17η Ιανουαρίου, ε.ε εν σχέσει προς ενδεχομένην επίθεσιν των Γερμανών εναντίον της Ελλάδος διά της Μακεδονίας. Μοί έθεσε δέ το ερώτημα εάν η γενομένη προς αυτόν δήλωσις, καθ’ ην ή μεταφορά αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων εις τήν Μακεδονίαν θά ελάμβανε χώραν όταν γερμανικά στρατεύματα διαβαίνοντα τον Δούναβιν ή τά σύνορα της Δοβρουτσάς θά εισήρχοντο εις τήν Βουλγαρίαν, παρέμενεν ισχυρά. Παρακάλεσα τον ΙΙρεσβευτήν της Αγγλίας όπως επανέλθη τήν εσπέραν ίνα τω απαντήσω , καθόσον τήν στιγμήν εκείνην δεν είχον ύπ' όψει όλόκληρον τον σχετικόν φάκελον. Δεχθείς τον Σερ Μάικλ Πάλερετ την 9 μμ τω ενεχείρισα το συνημμένον σημείωμα δι ου εδήλουν ότι εθεώρουν έν ισχύι την γενομένην τόσον προσφάτως και τόσον ρητήν συμφωνίαν. Επέστησα όμως συγχρόνως τήν προσοχήν της βρετανικής κυβερνήσεως επί της ανάγκης ή άποσταλησομένη στρατιωτική βοήθεια ειναι σοβαρά, δια να αποβή δυνατή ή αποτελεσματική άμυνα της Ελλάδος. Και τούτο, διότι η πρόωρος αποστολή ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων εις Ελλάδα ενώ δέν θά ήδύνατο να αποτρέψη την είσβολήν, ενείχε τον κίνδυνον να θεωρηθη ως πρόκλησις και νά προκαλέσει τήν επίθεσιν, ήτις θα απέβαινεν αποτελεσματική λόγω της ανεπαρκείας των αμυντικών δυνάμεων. Λόγω της σοβαρότητος του ζητήματος έκρινα αναγκαίον όπως συν τη άνακοινώσει του δοθέντος σημειώματος εις τον έν Λονδίνω Πρεσβευτήν μας δοθώσιν αύτω οδηγίαι προς ανάπτυξιν και υποστήριξιν των ημετέρων ως άνωτέρω απόψεων παρά τω Υπουργώ των Εξωτερικών της Μεγάλης Βρεταννίας. Το σημείωμα που εδωσε στον Πάλερετ ανέφερε:
Nous persistons dans notre ferme résolution de résister à tout prix contre une attaque allemande. Ayant lié son sort à celui de la Grande Bretagne et ayant une confiance absolue en sa grande alliée, la Grèce continuera à combattre à ses côtés jusqu'à la victoire finale. Nous répétons la déclaration faite le 18 janvier dernier par feu le Président Metaxas, suivant laquelle l'envoi d'une force britannique en Macédoine, n'aurait lieu que si les troupes allemandes en traversant le Danube ou la frontière de la Dobroudja pénétraient en Bulgarie . Reste à fixer à quoi s'éléverait et comment serait composée la force britannique qui serait envoyée en Macédoine dans nette éventualité, afin que le Gouvernement de S.M. Britannique soit en mesure de juger si, malgré le sacrifice que la Grèce est prête à Subir en résistant contre l'agresseur avec les faibles forces dont elle dispose sur le front Macédonien, les forces britanniques qui seraient expédiées seraient suffisantes avec les forces dont dispose la Grèce, pour enrayer l'attaque Allemand et pour encourager en même temps Yougoslavie et la Turquie à participer à la lutte. Car, il est certain que l'envoi prématuré de forces insuffisantes serait considéré par l'Allemagne comme une provocation et aurait comme conséquence immédiate de brusquer le déclanchement de l'attaque allemande contre la Grèce, en excluant dans ce cas, même le faible espoir que cette attaque pourrait être évitée. Les considérations exposées ci-haut ont comme seul but de fournir au Gouvernement de S.M. Britannique l'occasion d'examiner sérieusement la question sous cet angle, toute réserve étant exclue de notre part en ce qui concerne les obligations assumées par nous conformément à l'Aide-Mémoire du 18 janvier 1941 Le Gouvernement Royal serait heureux de connaître le point de vue du Gouvernement de S.M. Britannique sur ce qui précède.
«Επιμένουμε στην σταθερή απόφασή μας να αντισταθούμε με κάθε κόστος στη γερμανική επίθεση. Έχοντας συνδέσει τις τύχες μας της με την Μεγάλη Βρετανία, και έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον μεγάλο της σύμμαχο , η Ελλάδα θα συνεχίσει να πολεμά στο πλευρό του μέχρι την τελική νίκη. Επαναλαμβάνουμε τη δήλωση που έκανε στις 18 Ιανουαρίου ο τελευτήσας Πρόεδρος Μεταξάς, ότι η αποστολή βρετανικής δύναμης στη Μακεδονία, θα πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον τα γερμανικά στρατεύματα, διασχίζοντας το Δούναβη ή τα σύνορα της Δοβρουτσάς περάσουν στη Βουλγαρία . Μένει να καθαρισθεί η σύνθεση της βρετανικής δύναμης που θα σταλεί στη Μακεδονία ώστε κατ την κρίση της κυβέρνησης της Α.Μ να είναι σε θέση να αντισταθεί αποτελεσματικά ενάντια στον επιτιθέμενο μαζί με τις ασθενείς διαθέσιμες δυνάμεις στο Μακεδονικό Μέτωπο. Οι βρετανικές δυνάμεις που θα αποσταλούν θα πρέπει να είναι επαρκής για να σταματήσουν τη γερμανική επίθεση και να ενθαρρύνουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Τουρκίας να συμμετάσχουν στον αγώνα. Γιατί είναι βέβαιο ότι η πρόωρη αποστολή ανεπαρκών δυνάμεων θα θεωρηθεί από τη Γερμανία ως πρόκληση και θα οδηγήσει σε άμεση εκδήλωση της γερμανικής επίθεσης εναντίον της Ελλάδας, αποκλείοντας εν προκειμένω, ακόμη και την αμυδρή ελπίδα ότι αυτή η επίθεση θα μπορούσε να αποφευχθεί. Τα εκτεθέντα παραπάνω έχουν προορισμό μόνο να δώσουν την ευκαιρία στην κυβέρνηση της Α.Υ να εξετάσει σοβαρά το ζήτημα από την άποψη αυτή, και δεν αφορούν στις υποχρεώσεις που ανελήφθησαν από εμάς Σύμφωνα με το υπόμνημα της 18 Ιανουαρίου 1941 Η βασιλική κυβέρνηση θα ήθελα να πληροφορηθεί τις απόψεις της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας. Στις 10 Φεβρουαρίου ο Κορυζής έστειλε οδηγίες στον πρέσβη στο Λονδίνο Χ. Σιμόπουλο για να ενημερώσει το Φόρειν Οφφις και σε αυτές τις οδηγίες εξέθεσε πολύ καλά τι πίστευε ο ίδιος για την άφιξη της αγγλικής βοήθειας».
Το επείγον τηλεγράφημα του Κορυζή της 10ης Φεβρουαρίου 1941 ανέφερε:
«Επισκεφθείς με προχθές Σάββατον Πρεσβευτής 'Αγγλίας μέ ήρώτησεν αν ισχύη συνεννόησις αυτού μετά Αειμνήστου Μέταξα γενομένη τήν 17 παρελθόντος μηνός και περιληφθείσα εις σημείωμα επιδοθεν υπ' αύτου εις Πρεσβευτήν την επομένη. Δήλωσις περί ής πρόκειται εχει ως εξής:«Μεταφορά Αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων είς την Μακεδονίαν θα έλάμβανε χώρα όταν γερμανικά στρατεύματα διαβαίνοντα Δούναβιν
ή σύνορα Δοβρουτσάς θά εισήρχοντο Βουλγαρίαν».
Προκειμένου περί τόσον ρητής και προσφάτου δηλώσεως, εις ήν Πρεσβευτής έφαίνετο αποδίδων πολλήν σημασίαν, έκρινα ότι ώφειλον νά δηλώσω ότι θεωρώ ταύτην ίσχυράν και επελήφθην μάλιστα της ευκαιρίας να δηλώσω προσθέτως καθορίζων σαφώς τήν θέσιν μου, ότι και ό διάδοχος του Μεταξά εμμένει εις τήν σταθεράν εκείνου απόφασιν ν΄ άντιστη αντί πάσης θυσίας εις γερμανικήν έπίθεσιν. έκρινα όμως συγχρόνως αναγκαίον νά έπιστήσω τήν προσεχήν του Πρεσβευτού επί της ανάγκης νά εξεταστεί προσωπικώς αν ή δυναμένη να δοθή παρά της Αγγλίας στρατιωτική εις τήν Ελλάδα βοήθεια, μετά διατιθεμένης ύπό της Ελλάδος εις το Μακεδονικό Μετωπον μικράς ελληνικής στρατιωτικής δυνάμεως εκ τριών μεραρχιών, θα ήτο ικανή να αποκρούσει την γερμανικήν εισβολή.
Διότι εν έναντια περιπτώσει η πρόωρος εμφάνισις ανεπαρκών αγγλικών δυνάμεων έν Μακεδονία, ένω δεν 0ά ήτο ικανή να εμποδίσει την γερμανική εισβολή, είναι βέβαιον ότι θά προκαλέσει την γερμανική κατά της Ελλάδος έπίθεσιν και αν έτι υπήρχε γερμανική πρόθεσις να μη προχωρήσει πέραν της Βουλγαρίας ο γερμανικές στρατός.
Αποστολή δέ ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων εις Μακεδονίαν πιστεύομεν οτι οχι μόνον δέν θέλει ενθαρρύνει Τούρκους και Γιουγκοσλάβους είς το νά σπεύσωσιν εις βοήθειαν, αλλά ασφαλώς θά απογοητεύσει] και θά τους συγκράτησει είς τήν παθητικήν στάσιν ην τηρούν, δίδουσα μάλιστα είς αύτούς επιχειρήματα και δικαιολογίας δια τήν έξακολούθησιν της στάσεως ταύτης. Ταύτα πάντα διότι φοβούμεθα ότι ή Αγγλία κατά τήν περίοδον ταύτην, παρά πασαν έπιθυμίαν της, δέν δύναται διάθεση τάς απαιτουμένας σοβαράς δυνάμεις είς το Μακεδονικόν μέτωπον, κατόπιν μάλιστα της έξακολουθήσεως της τόσον άλλωστε επιτυχούς έκστρατείας είς Λιβύην. Απόδειξις τούτου είναι ή πρόσφατος δήλωσις Στρατηγού Ουέιβελ, γενομένη είς Μεταξάν τήν 15 παρελθόντος Ιανουαρίου, καθ' ην μόνον ώρισμέναι περιωρισμέναι δυνάμεις πυροβολικού θά ήδύναντο νά διατεθώσι. Αλλά και αν αποβή δυνατόν ήδη να σταλούν δύο ή και τρεις ακόμη μεραρχίαι, αύται απέχουσι πολύ του άριθμοΰ τών δέκα (10) μεραρχιών ών τήν όμαδικήν αποστολή ειχε ζητήσει τότε ώς ελάχιστον όριον βοηθείας ό Μεταξας διά τήν προκειμένην περίπτωσιν. Διότι κατά τάς ύπαρχούσας πληροφορίας, ή έν Ρουμανία δύναμις του γερμανικού στρατού, ανέρχεται ήδη εις 18 μεραρχίας διαρκώς αύξανομένας, τό δέ άποσταλέν ύλικόν ανταποκρίνεται είς τας άνάγκας 30 μεραρχιών. Έξ άλλου, ως γνωρίζετε, Βουλγαρία επεστράτευσε 14 μεραρχίας, έπραξε δέ τούτο ουχί βεβαίως δια να άμυνθή κατά της εισβολής του γερμανικού στρατού εις Βουλγαρίαν. Αναμφισβητήτως, ουδείς δύναται να είναι βέβαιος ότι η Γερμανία, εισβάλλουσα Βουλγαρίαν, δέν θά προχωρήση και περαιτέρω. Επειδή όμως ό κύριος αντικειμενικός αύτής σκοπός έν τη εκστρατεία ταύτη είναι νά συγκρατήσει τά Βαλκάνια και νά εμπόδιση την δημιουργίαν έν τή Βαλκανική αγγλικου μετώπου και επειδή ίσως κρίνη οτι τούτο επιτυγχάνεται και με μόνην τήν παρουσία της έν Βουλγαρία, δέν αποκλείεται ή έλπίς ν' άποφύγη τήν περαιτέρω είς τήν Ελλάδα επί του παρόντος τούλάχιστον προχώρησιν, ήν όμως άσφαλώς θά έπιχειρήση, αν έμφανισθοΰν είς Μακεδονίαν άγγλικά στρατεύματα. Οσονδήποτε δέ και αν η έλπίς αυτη είναι αμυδρά, δεν πρέπει η Αγγλία να μην εκτιμήσει δεόντως την σημασίαν αυτής, ήτις αποδεικνυομένη ως άκριβής θα απεμάκρυνεν εστω και προσωρινώς τήν καταστροφήν της Ελλάδος, τήν άπώλειαν πολυτίμων αγγλικών δυνάμεων και τήν ήθικήν μείωσιν της Αγγλίας και θά εδιδεν είς τήν Ελλάδα τον χρόνον νά τερματίση νικηφόρως τον έν Αλβανία άγώνα, οπότε τό μεγαλύτερον μέρος του εκεί στρατού μας θά ήδύνατο νά μεταφερθή και χρησιμοποιηθή είς Μακεδονίαν.
Ακριβώς δέ και διά τον πρόσθετον τούτον λόγον ύπογραμμίζομεν τήν εξαιρετικώς έπείγουσαν άνάγκην της ταχίστης αποστολής πολεμεφοδίων και άεροπλάνων ώς διά προηγουμένων διαβημάτων εχομεν ζητήσει.
Πάντως ή Ελλάς ό,τι ύπεσχέθη θά το έκτελέση πιστώς και περί τούτου ούδεμία πρέπει νά μείνη είς τήν άγγλικήν Κυβέρνησαν άμφιβολία. Θέτομεν όμως τάς ανωτέρω σκέψεις δι΄ ύμών ύπ' όψει της βρεταννικής Κυβερνήσεως, όπως μελετήση ταύτας επισταμένως και κρίνη επί τη βάσει των δυναμένων νά διατεθώσι δυνάμεων αν πρέπει ή αποστολή βρεταννικού στρατού είς Μακεδονίαν να ένεργηθή άμα τή εισβολή του γερμανικού στρατού είς Βουλγαρίαν ή άμα τή επιθέσει αύτου κατά της ' Ελλάδος.
Δέν μας διαφεύγει βεβαίως ότι έν τή τελευταία ταύτη περιπτώσει η απώλεια του χρόνου θά είναι επιζήμια' αλλά έναντι της καταστροφής της Ελλάδος, ήτις είναι βεβαία έν περιπτώσει προώρου αποστολής ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων, παραμένει έστω και ή αμυδρά έλπίς ότι ή Γερμανία δέν θα κρίνη αναγκαίο να προχωρήσει και πέραν της Βουλγαρίας. Και εν τω μεταξύ τα Επιτελεία, είτε διά την μίαν είτε διά την άλλην περίπτωσιν, αναμένουν τον καθορισμό της δυνάμεως της βρεταννικής βοηθείας διά την από κοινού μελέτη του τρόπου της ελεύσεως και κατατάξεως της βοηθείας ταύτης. Τα συμπεράσματα της μελέτης ταύτης, ήτις έπαναλαμβάνομεν είναι αναγκαία και εις την μίαν και εις την άλλην περίπτωσιν, θα ανακοινωθώσιν εγκαίρως εις τας δύο Κυβερνήσεις».
Από τα έγγραφα του Κορυζή, φαίνεται η συνεργασία του Βασιλιά με τον πα΄λερετ και την SoE για να τον εξαπατήσουν και να τον πείσουν ότι ο Μεταξάς είχε δεσμευτεί στην άφιξη της Αγγλικής βοηθείας εάν και εφόσον οι Γερμανοί έμπαιναν στην Βουλγαρία.
Ο Κορυζής επέμεινε στην γραμμή Μεταξά για τις δέκα μεραρχίες και είχε την ελπίδα ότι θα μπορούσε οι Γερμανοί να μην επιτεθούν.
Από τον συνδυασμό των γεγονότων φαίνεται ότι η δολοφονία του Μεταξά είχε αποφασιστεί στις συνομιλίες της 31ης Δεκεμβρίου, και είχαν γίνει οι προετοιμασίες και ότι στο διήμερο 15-17 Ιανουαρίου, του δόθηκε μια τελευταία ευκαιρία να μείνει ζωντανός, αλλά δεν την εκμεταλλευτηκε. Το δηλητήριο του δόθηκε είτε στις 18 είτε στις 19 Ιανουαρίου και συμπίπτει με τον χρόνο που χρειάζεται το «κλοστρίντιουμ μποτουλίνουμ» να προκαλέσει την κατάρρευση του ανοσοποιητικού.
Η εμφάνιση του πλαστού εγγράφου Μεταξά, του οποίου αντίγραφο δεν υπήρχε στα χαρτιά του πρωθυπουργού, αποτελεί πλήρη απόδειξη της δολοφονίας και για τον πλέον δύσπιστο. Τ
ο έγγραφο του Κορυζή πρς τον Σιμόπουλο της 10ης Φεβρουαρίου, εξηγεί πλήρως τις είπε ο Κορυζής στον Γεώργιο στην ιδιαίτερη συνάντηση τους στην Μεγάλη Βρετάνια και επομένωςιενια σαφές γιατί τον καταδίωξαν ο Διάκος και ο Παύλος για να τον αυτοκτονήσουν.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
«Αναζητήσεις» και αίτηση συνεργασίας
Επειδή, βλέπω ότι μπαίνουν στο «δελτίο των 11» αρκετοί Μεσσήνιοι , κάνω έκκληση σε όποιον γνωρίζει την οικογένεια του υποδιοικητή του Τάγματος Μελιγαλά Παναγιώτη Καζάκου,
να με φέρει σε επαφή.
Ο Καζάκος, εκτός από την «πλαστή» έκθεση που υπέβαλε στο ΓΕΣ το 1955, (υπό την απειλή του ΙΔΕΑ), θα πρέπει να έχει αφήσει στους δικούς του ανθρώπους στοιχεία για την αλήθεια.
ΣΠΥΡΟΣ ΑΛ. ΧΑΤΖΑΡΑΣ
να με φέρει σε επαφή.
Ο Καζάκος, εκτός από την «πλαστή» έκθεση που υπέβαλε στο ΓΕΣ το 1955, (υπό την απειλή του ΙΔΕΑ), θα πρέπει να έχει αφήσει στους δικούς του ανθρώπους στοιχεία για την αλήθεια.
ΣΠΥΡΟΣ ΑΛ. ΧΑΤΖΑΡΑΣ
9 Φεβρουαρίου1824. Η αποφράδα ημέρα του Νέου Ελληνισμού. Οι λιράτοι για 298000 λίρες πούλησαν τον αλό, τον τόπο και το Έθνος
9 Φεβρουαρίου 1824. Οι πράκτορες των Άγγλων Ιωάννης Ορλάντο και Ανδρέας Λουριώτης,ως εκπρόσωποι του Κόμματος των Αγγλοφρόνων, υπέγραψαν στο Λονδίνο
9 Φεβρουαρίου 1914. Η Χειμάρρα αντιδρώντας στην απόφαση των μεγάλων δυνάμεων να την εντάξουν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος ανακήρυξε την αυτονομία της.
Όλα τα γεγονότα της 9ης Φεβρουαρίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/02/h-9.html
με τους απατεώνες του χρηματιστηρίου και του «φιλελληνικοί Κομιτάτου» των Ρότσιλντ ,το συμφωνητικό για τη σύναψη του πρώτου δανείου, ύψους 800.000 λιρών.
Ο Ορλάντο ήταν εβραίος της Υδρας και ο Λουρώτης ενας φοιτητάκος πολυτέκνου οικογενείας, που είχε προσκολληθεί στον Μαυροκορδάτο.
Μαζί τους, ως σύμβουλος ήταν και ο εβραίος Μπονφίλ που τον προσέλαβαν ως σύμβουλο στο Λιβόρνο.
Το δάνειο , θα κυκλοφορούσε στο 59% της ονομαστικής τους αξίας. Δηλαδή θα απέφερε 472.000 λίρες. Είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια.
Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν όλα τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα.
Από το προϊόν του δανείου συμφωνήθηκε να παρακρατηθούν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, και 2.000 ως προμήθεια.
Το καθαρό ποσό που θα απέμενε θα αποστέλλονταν στον εβραίο τραπεζίτη Μπάρφ στη Ζάκυνθο και κάθε δόση θα παραδίδονταν τμηματικά στην κυβέρνηση των Υδραίων , ύστερα από έγκριση του Λόρδου Βύρωνα, και το άγγλου συνταγματάρχης Στάνχοπ.
Τελικά στο ταμείο της επαναστατικής διοίκησης μπήκαν μόλις 298.000 λίρες, που τις έφαγαν οι Καραβοκυραίοι της Υδρας, και οι καπεταναίοι τύπου Μακρυγιάννη.
Αυτές τις 298.000 τις ξεπληρώναμε για 160 χρόνια.
9 Φεβρουαρίου 1914. Η Χειμάρρα αντιδρώντας στην απόφαση των μεγάλων δυνάμεων να την εντάξουν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος ανακήρυξε την αυτονομία της.
Όλα τα γεγονότα της 9ης Φεβρουαρίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/02/h-9.html
8/2/19
Οι άνθρωποι της Νοβάρτις και η τυφλή
Όλοι αυτοί οι «επιστημονικοί Νάνοι», που προέβλεψε ο Μπρεχτ, και οι οποίοι τρομοκρατούσαν χθες συντεταγμένα τους τηλεθεατές, με την συνεργασία των ρουφιανοπαπαγάλων, για να καταναλώσουν τα εμβόλια της «Νοβάρτις», πότε θα δικαστούν και πότε θα καταδικαστούν;
-Όλο το σκυλολόι. Χορηγός, ιατρός, παπαγάλος.
ΥΓ. Διερωτώμαι αν υπάρχει έστω και ένας «τυφλός», που δεν άκουσε το «γκελ» των τριάκοντα αργυρίων .
-Όλο το σκυλολόι. Χορηγός, ιατρός, παπαγάλος.
ΥΓ. Διερωτώμαι αν υπάρχει έστω και ένας «τυφλός», που δεν άκουσε το «γκελ» των τριάκοντα αργυρίων .
Φως στην δολοφονία Μεταξά
8 Φεβρουαρίου 1941. Μια ημέρα μετά την παράδοση της ιταλικής 10ης Στρατιάς ,
ο Αγγλος πρεσβευτής Πάλερετ , επισκέφτηκε τον Αλέξανδρο Κορυζή στον οποίο παρουσίασε ένα πλαστό «σημείωμα Μεταξά», το οποίο είχε συντάξει η SoE και με το οποίο ο Μεταξάς δεχόταν την άφιξη του αγγλικού Στρατού στην Ελλάδα την επομένη της εισόδου των γερμανών στην Βουλγαρία.
Η προφορική δέσμευση του Κορυζή επέστρεψε στον Τσώρτσιλ την επομένη, να διατάξει την προετοιμασία της απόβασης στην Ελλάδα.
Όλα τα γεγονότα της 8ης Φεβρουαρίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/02/8.html
Η προφορική δέσμευση του Κορυζή επέστρεψε στον Τσώρτσιλ την επομένη, να διατάξει την προετοιμασία της απόβασης στην Ελλάδα.
Όλα τα γεγονότα της 8ης Φεβρουαρίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/02/8.html
7/2/19
ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ;
ΥΓΕΙΑ, καλημέρα Σπύρο,
Φώς Ελληνικόν εις όλους τους Έλληνας καί όλες τίς Ελληνίδες.
ΕΤΕΛΕΙΩΣΕΝ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΤΕΛΕΙΩΣΕΝ Η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ
Ετελείωσεν λοιπόν η κυρία Ιδιοτέλεια. Ετελείωσεν η Αριστερά. Έλαβεν τέλος ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ η ιδεολογία τού ψεύδους, η πολιτεία τής Απάτης καί τής Παραφιλολογίας καί ότι πηγάζει εκ τού παράφρονος συνδικάτου communistas είτε socialistas συμπαντίως, διεθνώς, εντός, εκτός καί επί τά αυτά!
Ότι εμμετικόν παράγει τό Συνδικάτον τού "αδελφού φιλανθρώπου” Τζώρτζ Σόρος μέ τά ΜΚΟ καί τά παρεμφερή κλπ. Τά "Νεωτεριστικά"...
Όλα τά πονηρά τών Ρότσιλντ καί τών λοιπών τοκογλύφων έλαβαν τέλος.
Πώς; Μά Έτσι θέλουν οι Ελ! Μά έτσι θέλει ο κόσμος όλος!
Τό φάντασμα τής παγκοσμιοποιήσεως έχει τραυματισθεί θανάσιμα.
Τό νοσηρόν κατασκεύσμα τών τοκογλύφων παραπαίει, πεθαίνει!
Διότι έτσι τό θέλουν όλοι!
ΠΟΥ ΝΑ ΕΥΡΕΘΟΥΝ φρέσκα τοκογλυφικά, εξ άλλου πρός είσπραξιν;
Πώς νά εισπραχθούν όταν η μάνα τοκογλυφία πάσχει από ανία, αλζχάϊμερ, νεφρική ανεπάρκεια καί καί... Κάποιαν ημέρα ξαφνική θά σταχτοποιηθή καί θά γίνη αστερόσκονις, τροφή τής ΜΑΥΡΗΣ ΤΡΥΠΑΣ!
Η κυρία Παγκοσμιοποίησις...
Η ευγενής Οικουμενικότης όμως υπήρχεν, υπάρχει καί συντηρείται καί ως ιδέα καί ως Πολιτεία.
Η διδασκαλία καί η διάδοσις τής Γνώσεως, τής Αρετής καί τής Αυτάρκειας, πάντοτε πρός Ανθρώπους, θά συνεχίσουν.
Οι Έλληνες Εμείς, κύριοι Τοκογλύφοι, ως οι αιώνιοι αρρωγοί τών άλλων λαών καί εθνών, συνεχίζομεν. Ομως πάντοτε ορμώμενοι εκ τού Ασφαλούς τής Ελληνικής Επικρατείας. Πάντοτε αμυνόμενοι των Πατρίων Εδαφών καί έχοντες διασφαλίσει τήν Οικογένεια καί τό Πατρώον περιβάλλον, τά σύνορα τής Μητρός Ελλάδος καί τών τέκνων αυτής.
Τήν Θράκην, τήν Μακεδονίαν, τήν Ήπειρον, τήν Κύπρον, τήν Κρήτην, τήν Γήν Αιγαίαν, τήν Ιωνίαν, τήν Αλεξάνδρειαν, ΑΠ΄ ΑΡΧΗΣ ΚΟΣΜΟΥ!
Τό ευγενές αυτό άθλημα τού Αρρωγού επιδείξαμεν διά τού Μοναδικού Μεγάλου Αλεξάνδρου όταν επροσφέραμεν τήν Χαράν, τήν Ευτυχίαν καί πρό πάντων τήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ εις πλήθος εθνών καί λαών.
Ενώ οι “διαχειρισταί” τών σημερινών διατελούν ως υποχείρια τών τοκογλυφικών κέντρων εις βάρος πολιτών καί όσων Ανθρώπων.
ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ; ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΖΕΙ! ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ!
Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Αθήναι
ΕΤΕΛΕΙΩΣΕΝ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΤΕΛΕΙΩΣΕΝ Η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ
Ετελείωσεν λοιπόν η κυρία Ιδιοτέλεια. Ετελείωσεν η Αριστερά. Έλαβεν τέλος ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ η ιδεολογία τού ψεύδους, η πολιτεία τής Απάτης καί τής Παραφιλολογίας καί ότι πηγάζει εκ τού παράφρονος συνδικάτου communistas είτε socialistas συμπαντίως, διεθνώς, εντός, εκτός καί επί τά αυτά!
Ότι εμμετικόν παράγει τό Συνδικάτον τού "αδελφού φιλανθρώπου” Τζώρτζ Σόρος μέ τά ΜΚΟ καί τά παρεμφερή κλπ. Τά "Νεωτεριστικά"...
Όλα τά πονηρά τών Ρότσιλντ καί τών λοιπών τοκογλύφων έλαβαν τέλος.
Πώς; Μά Έτσι θέλουν οι Ελ! Μά έτσι θέλει ο κόσμος όλος!
Τό φάντασμα τής παγκοσμιοποιήσεως έχει τραυματισθεί θανάσιμα.
Τό νοσηρόν κατασκεύσμα τών τοκογλύφων παραπαίει, πεθαίνει!
Διότι έτσι τό θέλουν όλοι!
ΠΟΥ ΝΑ ΕΥΡΕΘΟΥΝ φρέσκα τοκογλυφικά, εξ άλλου πρός είσπραξιν;
Πώς νά εισπραχθούν όταν η μάνα τοκογλυφία πάσχει από ανία, αλζχάϊμερ, νεφρική ανεπάρκεια καί καί... Κάποιαν ημέρα ξαφνική θά σταχτοποιηθή καί θά γίνη αστερόσκονις, τροφή τής ΜΑΥΡΗΣ ΤΡΥΠΑΣ!
Η κυρία Παγκοσμιοποίησις...
Η ευγενής Οικουμενικότης όμως υπήρχεν, υπάρχει καί συντηρείται καί ως ιδέα καί ως Πολιτεία.
Η διδασκαλία καί η διάδοσις τής Γνώσεως, τής Αρετής καί τής Αυτάρκειας, πάντοτε πρός Ανθρώπους, θά συνεχίσουν.
Οι Έλληνες Εμείς, κύριοι Τοκογλύφοι, ως οι αιώνιοι αρρωγοί τών άλλων λαών καί εθνών, συνεχίζομεν. Ομως πάντοτε ορμώμενοι εκ τού Ασφαλούς τής Ελληνικής Επικρατείας. Πάντοτε αμυνόμενοι των Πατρίων Εδαφών καί έχοντες διασφαλίσει τήν Οικογένεια καί τό Πατρώον περιβάλλον, τά σύνορα τής Μητρός Ελλάδος καί τών τέκνων αυτής.
Τήν Θράκην, τήν Μακεδονίαν, τήν Ήπειρον, τήν Κύπρον, τήν Κρήτην, τήν Γήν Αιγαίαν, τήν Ιωνίαν, τήν Αλεξάνδρειαν, ΑΠ΄ ΑΡΧΗΣ ΚΟΣΜΟΥ!
Τό ευγενές αυτό άθλημα τού Αρρωγού επιδείξαμεν διά τού Μοναδικού Μεγάλου Αλεξάνδρου όταν επροσφέραμεν τήν Χαράν, τήν Ευτυχίαν καί πρό πάντων τήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ εις πλήθος εθνών καί λαών.
Ενώ οι “διαχειρισταί” τών σημερινών διατελούν ως υποχείρια τών τοκογλυφικών κέντρων εις βάρος πολιτών καί όσων Ανθρώπων.
ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ; ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΖΕΙ! ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ!
Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Αθήναι
Μια Ματιά στην ιστορία
Στις 7 Φεβρουαρίου 1956 οι Άγγλοι σημάδεψαν και σκότωσαν στην Αμμόχωστο τον τον 17χρονο σημαιοφόρο , Πετράκη Γιάλλουρο. Στις 7 Φεβρουαρίου 1941. Η τελευταία μάχη της επιχείρησης «Πυξίδα» και η τελική καταστροφή της Ιταλικής 10ης Στρατιάς στην Αφρική. Τα υπολείμματα της Ιταλικής 10ης Στρατιάς απέτυχαν να διασπάσουν τις αγγλικές γραμμές στην Μπέντα Φομμ και να διαφύγουν προς την Σύρτη. Μεταξύ των νεκρών ήταν ο στρατηγός Τελλέρα .Μεταξύ των 25.000 αιχμαλώτων ήταν οι στρατηγοί Κόνα και Μπαμπίνι. Στις 9 Φεβρουαρίου 1941 ο Τσώρτσιλ διέταξε την λήξη της επιχείρησης και τη μεταφορά μέρους των βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Στις 7 Φεβρουαρίου 1942 , οι Κροάτες Ούστασι εκτέλεσαν 2.315 κάτοικους σερβικών χωριών κοντά στην Μπάνια Λούκα. Στο χωριό Ντράγκουλιτς εκτελέστηκαν 1.363 .Στο Σάργκοβατς 257 .Στο Μοτίκε 679 και στο Ράκοβατς 16. Συνολικά 2.315 εκ των οποίων 551 παιδιά. Οι δράστες της σφαγής είχαν διοικητή τον αντιστράτηγο Ιωσήφ Μίσλοβ που τον συνόδευε ο καθολικός μοναχός Μίροσλαβ Φιλίποβιτς.
Στις 7 Φεβρουαρίου 1962 . Η (δημοκρατική) κυβέρνηση Κέννεντυ σε απάντηση των εθνικοποιήσεων αμερικανικών περιουσιών, επέβαλε εμπάργκο στην Κούβα.
Στις 7 Φεβρουαρίου1964, οι Μπητλς έφτασαν για πρώτη φορά στις ΗΠΑ.
Στις 7 Φεβρουαρίου1965, η αμερικανική αεροπορία ξεκίνησε την επιχείρηση «Κεραυνός» που προέβλεπε μαζικούς βομβαρδισμούς στο Βόρειο Βιετνάμ.
Στις 7 Φεβρουαρίου 1943. Στη μάχη του Ατλαντικού, τα ξημερώματα της 7ης Φεβρουαρίου, το γερμανικό U-402, βύθισε 2 αμερικανικά φορτηγά, το βρετανικό «Άφρικα», ένα νορβηγικό δεξαμενόπλοιο, και το 4965 τόνων «Καλλιόπη» που μετέφερε σιδηρομετάλλευμα. Χάθηκαν 4 από το πλήρωμα. Αργότερα τράκαραν το ελληνικό φορτηγό «Αδάμας», 4144 τόνων, που μετέφερε και αυτό σιδηρομετάλλευμα, τράκαρε με το σιδηρομετάλλευμα, και το «HMS Beverley». Το Αδάμας εγκαταλείφτηκε και βυθίστηκε στην επομένη. Στις 7 Φεβρουαρίου 1944, έξι βρετανικά μαχητικά επιτέθηκαν με ρουκέτες και πολυβολισμούς κατά του ναυλωμένου από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. σουηδικού φορτηγού, «Wiril», που ξεφόρτωνε ανθρωπιστική βοήθεια στο λιμάνι της Χίου.Αποτέλεσμα της επίθεσης 17 νεκροί, μεταξύ των οποίων και Έλληνες πολίτες. Υπήρξαν επίσης δεκάδες σοβαρά τραυματίες, από τους εργάτες του λιμανιού πολλοί από τους οποίους δεν επιβίωσαν.
Μεταξύ των θυμάτων ήταν ο Σουηδός εκπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού Νίλσον.
Στις 7 Φεβρουαρίου 1920,εκτελέστηκε από τους Μπολσεβίκους στο Ιρκούτσκ ο αφοσιωμένος στους Άγγλους αρχηγός των «Λευκών», Ναύαρχος Αλεξάντερ Βασίλιεβιτς Κόλτσακ.
Όλα τα γεγονότα της 7ης Φεβρουαρίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ. https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/02/7.html
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
Η 30η Οκτωβρίου στην Ιστορία
Η 30η Οκτωβρίου είναι η 303η ημέρα του 2025. Απομένουν 62 ημέρες ως το τέλος του έτους. 552. Αποφασιστική νίκη του Ναρσή στην μάχη του όρο...
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)