Περισσότερα για την (καλή) ανθρωποσφαγή της Δρεσδης θα βρείτε εδώ.... http://www.elkosmos.gr/o-vomvardismos-tis-dresdis-to-atimorito-egklima-tou-tsortsil/
14/2/19
14 Φεβρουαρίου 1945. Η δεύτερη ημέρα του Ολοκαυτώματος της Δρέσδης
Περισσότερα για την (καλή) ανθρωποσφαγή της Δρεσδης θα βρείτε εδώ.... http://www.elkosmos.gr/o-vomvardismos-tis-dresdis-to-atimorito-egklima-tou-tsortsil/
EΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΤ- UNFAIR ΣΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Ένοχη σιωπή ΕΣΗΕΑ
ακόμη και για το παραλήρημα Πολλάκη
Στη χθεσινή συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΔΗΕΑ, ο εκπρόσωπος της ΚΕΔ Δημήτρης Τσαλαπάτης απαίτησε να εκδοθεί σκληρή ανακοίνωση για τις επιδόσεις πολιτικού κυνισμού και τις επιθέσεις του αναπληρωτή υπουργού υγείας Π. Πολλάκη κατά των δημοσιογράφων. Η πλειοψηφία αρνήθηκε .
Επιμένουμε στην πρόταση για την έκδοση αυστηρής ανακοίνωσης για την στάση του αναπληρωτή υπουργού και της κυβέρνησης για την επαγγελματική εξόντωση και στοχοποίηση των δημοσιογράφων και για την προσβολή της μνήμης αποβιώσαντος συναδέλφου.
Επιμένουμε όμως όπως και σε όσα αναλυτικά καταγγέλθηκαν στο ΔΣ, σχετικά με το περιεχόμενο της συνέντευξης του ιατρού καθηγητή Δημ. Κρεμαστινού στη τηλεόραση της Βουλής και στην αρθρογραφία του.
Παρουσίασε- δήθεν για ιστορικούς λόγους- το ιατρικό απόρρητο του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου παραβιάζοντας κάθε έννοια πολιτικής, ιατρικής και ακαδημαϊκής δεοντολογίας. «Κρέμεται» βέβαια το θέμα με την υπόθεση του ΚΕΛΠΝΟ. Το πρώτο ερώτημα είναι υπάρχει ακόμη ΕΣΗΕΑ;
Την απάντηση πρέπει να δώσει η πλειοψηφία του ΔΣ που έχει δεσμεύσεις στους χορηγούς της ( πολιτικούς και όχι μόνο) , υποκλίνεται στην Κυβέρνηση και στη διαπλοκή . Κάποιοι από την πλειοψηφία εκλιπαρούν ακόμη και για μια θέση στα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Και ότι προκύψει για τους πρόθυμους.
Το δεύτερο ερώτημα είναι αν, επί της θητείας του Προέδρου της Βουλής
κ. Νίκου Βούτση, η τηλεόραση του κοινοβουλίου διακρίνεται για την αγωνία της να υπερβεί τα εμπορικά δίκτυα .
Ίσως να μην μπορεί να ξεφύγει από το κλίμα που επικρατεί τελευταία στην ολομέλεια και στις επιτροπές.
Δύσκολα κρύβεται όμως και η συναίνεση Κυβέρνησης-Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η οποία επικρατεί μετά την άρση του εμπάργκο στην ΕΡΤ, με την από κοινού εκχώρηση σε εργολάβους της παραγωγής ενημερωτικών εκπομπών στη δημόσια τηλεόραση.
Υπόθεση για την οποία δεν λέει κουβέντα η πλειοψηφία του ΔΣ της Ένωσης. Δηλαδή τη νομιμοποίηση εξωθεσμικών πρακτικών που παρέχουν τα δύο κόμματα, το λόμπυ της γερμανικής σχολής στη διοίκηση της ΕΡΤ και στο Μέγαρο Μαξίμου, προφανώς με συμφωνίες ασυλίας για την επόμενη μέρα.
Οι παραγωγές ΣΔΙΤ, ( συμπράξεις δημόσιου ιδιωτικού τομέα), δεν αλλοιώνουν απλώς το ρόλο της ΕΡΤ και της ενημέρωσης.
Προετοιμάζουν το έδαφος και για όσα μεθοδεύονται, μετά τη δήλωση του νέου διευθύνοντος ότι είναι ανοιχτά και ντεκλαρέ, όπως είπε, υπέρ της αξιολόγησης, που θυμίζουν, προκειμένου για τους δημοσιογράφους, τον προθάλαμο του Μαύρου.
Όπως φαίνεται ζούμε ιστορικές στιγμές στην …..υπεράσπιση των δικαιωμάτων της ενημέρωσης της κοινής γνώμης, της δεοντολογίας, των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των δημοσιογράφων και του ΕΔΟΕΑΠ.
13/2/2019
ακόμη και για το παραλήρημα Πολλάκη
Στη χθεσινή συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΔΗΕΑ, ο εκπρόσωπος της ΚΕΔ Δημήτρης Τσαλαπάτης απαίτησε να εκδοθεί σκληρή ανακοίνωση για τις επιδόσεις πολιτικού κυνισμού και τις επιθέσεις του αναπληρωτή υπουργού υγείας Π. Πολλάκη κατά των δημοσιογράφων. Η πλειοψηφία αρνήθηκε .
Επιμένουμε στην πρόταση για την έκδοση αυστηρής ανακοίνωσης για την στάση του αναπληρωτή υπουργού και της κυβέρνησης για την επαγγελματική εξόντωση και στοχοποίηση των δημοσιογράφων και για την προσβολή της μνήμης αποβιώσαντος συναδέλφου.
Επιμένουμε όμως όπως και σε όσα αναλυτικά καταγγέλθηκαν στο ΔΣ, σχετικά με το περιεχόμενο της συνέντευξης του ιατρού καθηγητή Δημ. Κρεμαστινού στη τηλεόραση της Βουλής και στην αρθρογραφία του.
Παρουσίασε- δήθεν για ιστορικούς λόγους- το ιατρικό απόρρητο του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου παραβιάζοντας κάθε έννοια πολιτικής, ιατρικής και ακαδημαϊκής δεοντολογίας. «Κρέμεται» βέβαια το θέμα με την υπόθεση του ΚΕΛΠΝΟ. Το πρώτο ερώτημα είναι υπάρχει ακόμη ΕΣΗΕΑ;
Την απάντηση πρέπει να δώσει η πλειοψηφία του ΔΣ που έχει δεσμεύσεις στους χορηγούς της ( πολιτικούς και όχι μόνο) , υποκλίνεται στην Κυβέρνηση και στη διαπλοκή . Κάποιοι από την πλειοψηφία εκλιπαρούν ακόμη και για μια θέση στα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Και ότι προκύψει για τους πρόθυμους.
Το δεύτερο ερώτημα είναι αν, επί της θητείας του Προέδρου της Βουλής
κ. Νίκου Βούτση, η τηλεόραση του κοινοβουλίου διακρίνεται για την αγωνία της να υπερβεί τα εμπορικά δίκτυα .
Ίσως να μην μπορεί να ξεφύγει από το κλίμα που επικρατεί τελευταία στην ολομέλεια και στις επιτροπές.
Δύσκολα κρύβεται όμως και η συναίνεση Κυβέρνησης-Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η οποία επικρατεί μετά την άρση του εμπάργκο στην ΕΡΤ, με την από κοινού εκχώρηση σε εργολάβους της παραγωγής ενημερωτικών εκπομπών στη δημόσια τηλεόραση.
Υπόθεση για την οποία δεν λέει κουβέντα η πλειοψηφία του ΔΣ της Ένωσης. Δηλαδή τη νομιμοποίηση εξωθεσμικών πρακτικών που παρέχουν τα δύο κόμματα, το λόμπυ της γερμανικής σχολής στη διοίκηση της ΕΡΤ και στο Μέγαρο Μαξίμου, προφανώς με συμφωνίες ασυλίας για την επόμενη μέρα.
Οι παραγωγές ΣΔΙΤ, ( συμπράξεις δημόσιου ιδιωτικού τομέα), δεν αλλοιώνουν απλώς το ρόλο της ΕΡΤ και της ενημέρωσης.
Προετοιμάζουν το έδαφος και για όσα μεθοδεύονται, μετά τη δήλωση του νέου διευθύνοντος ότι είναι ανοιχτά και ντεκλαρέ, όπως είπε, υπέρ της αξιολόγησης, που θυμίζουν, προκειμένου για τους δημοσιογράφους, τον προθάλαμο του Μαύρου.
Όπως φαίνεται ζούμε ιστορικές στιγμές στην …..υπεράσπιση των δικαιωμάτων της ενημέρωσης της κοινής γνώμης, της δεοντολογίας, των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των δημοσιογράφων και του ΕΔΟΕΑΠ.
13/2/2019
Κίνηση
Επαγγελματιών Δημοσιογράφων
13/2/19
1949. Η έξωθεν εισβολή για την κατάληψη της Φλώρινας
1949. Στη Φλώρινα, το απόγευμα της 12ης Φεβρουαρίου οι συμμορίτες εξαπέλυσαν την τους τελευταία τους μαζική επίθεση, αλλά οι άνδρες του «Παππού» τους έδωσαν να καταλάβουν τι σημαίνει Έλληνας πολεμιστής που αμύνεται του πατρίου εδάφους. Το πρωί της 13ης Φεβρουαρίου , ο καιρός βελτιώθηκε και επενέβη η Αεροπορία. Τις επόμενες ώρες, οι συμμορίτες εγκατέλειψαν τα γύρω υψώματα και άρχισε η περισυλλογή των πτωμάτων των Κομμουνιστών .
Σύμφωνα με τον αυτόπτη στρατηγό Γιώργο Αυφαντή που πολέμησε στην Φλώρινα ως ανθυπολοχαγός οι αναφορές για περισυλλογή πτωμάτων ξεπέρασαν τους 1450.
Η μάχη της Φλώρινας , δεν ήταν μια μάχη με το «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας», αλλά μάχη με τη διεθνή ταξιαρχία της Κονμιφόρμ, που είχε αλβανούς και βουλαρόφωνους από τα Σκόπια. Ο κύριος όγκος άλλωστε της στρατιωτικής βοήθειας προς τον Δημοκρατικό Στρατό, προερχόταν πλέον από τη Σοβιετική Ένωση μέσω Βουλγαρίας και Αλβανίας. Επρόκειτο δηλαδή καθαρά για ξένη εισβολή, η οποία συγκαλύφθηκε με εντολή των αμερικανών, για να προστατευθεί ο σύντροφος Τίτο.
Για αυτό ο Ελληνικός Στρατός ξεχώρισε τους Αλβανογιουγκολάβους που φορούσαν καινούργιες στολές και τους έθαψε ξεχωριστά.
Μετά την αναγνώριση των πτωμάτων από τους 350 συλληφθέντες και παραδοθέντες «Έλληνες» , το Γενικό Επιτελείο ανακοίνωσε 713 νεκρούς Κ/Σ, που τάφηκαν σε ομαδικό τάφο ανατολικά της πόλης. Οι άλλοι 800 πήγαν στα αζήτητα. Ο διοικητής της Μεραρχίας ανέφερε 705 νεκρούς Κ/Σ.
Οι δικοί μας, είχαν 44 νεκρούς, 284 τραυματίες και 35 αγνοούμενους.
Οι σύγχρονοι κομουνιστείς, λένε τώρα, ότι «στις 12 Φλεβάρη 1949 διαπράχτηκε ένα μεγάλο έγκλημα από αξιωματικούς του εθνικού στρατού στη Φλώρινα. Εκτελούνταν, επιτόπου, τραυματίες του ΔΣΕ παραβιάζοντας αποτρόπαια κάθε στρατιωτική δεοντολογία και τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις. Υπολογίζεται ότι εκτελέστηκαν περί τους 350 τραυματίες του ΔΣΕ. Εκεί έσκαψαν ένα λάκκο και με μπουλντόζες έριξαν μέσα τα πτώματα – ανάμεσα στα πτώματα υπήρχαν και μαχητές του ΔΣΕ που ήταν ακόμα ζωντανοί-ημιθανείς!».
Η αποτρόπαια περιγραφή, αναφέρεται την μεταχείριση των Αλβανών και Γιουγκοσλάβων αιχμαλώτων , οι οποίοι θα ενέπλεκαν τις γειτονικές κομμουνιστικές χώρες, πράγμα που δεν επέτρεψαν αμερικανοί σύμβουλοι.
Η παρουσία των Αλβανών και Γιουγκοσλάβων στρατιωτών, εξηγεί και τις παρατηρήσεις του Βλαντά για την «διοίκηση» του «Γούσια» , «μακριά από τη γραμμή πυρός, πάνω στο ύψωμα Τρύπια Πέτρα ».
«Τέτοιο αίσχος διοίκησης της μάχης δεν ξαναείδε ο κόσμος», έγραψε ο Βλαντάς, ενώ η αλήθεια ήταν ,ότι την διοίκηση είχαν «άλλοι», που βρίσκονταν στα «πρόσω».
Ο Βλαντάς και ο Γούσιας ήσαν «παρατηρητές».Και για αυτό δεν είχαν οπτική αντίληψη, δεν ειχαν τηλεφωνικές γραμμές με τα προκεχωρημένα τμήματα και οι ασύρματοι υπολειτουργούσαν.
O Bλαντάς στα απομνημνευματα τους εγραψε ότι η επιχειρηση κατάληψης τη Φλώρινας. αποφασίστηκε σε «στενό κύκλο», (Ζαχαριάδης, Μπαρτζώτας, Βλαντάς Γούσιας) στις 23 Ιανουαρίου, αλλά ότι πρακτικά ασχολήθηκαν με την επιχειρηση μετα τη 5η Ολομέλεια.
Δηλαδή προετοιμάστηκαν για δέκα ημέρες. Η διαταγή του Γενικού Αρχηγείου για τις επιχειρήσεις στη Φλώρινα εκδόθηκε στις 5-2-1949.
Αυτό το γεγονός και μόνο αποδεικνύει ότι η κατάληψη της Φλώρινας αποφασίστηκε «εξωθεν» προετοιμάστηκε «έξωθεν», και επιχειρήθηκε με «έξωθεν δυνάμεις».
Πιο αναλυτικά:
Τον Ιούνιο 1948. επήλθε η ρήξη μεταξύ του Στάλιν και του Τίτο, και η αποπομπή του Τίτο από την Κομινφόρμ. Στο πλαίσιο της ρήξης ο Στάλιν αποδέχτηκε την πολιτική του Δημητρώφ για τη δημιουργία είτε ανεξαρτήτου «Μακεδονικού Κράτους», είτε μιας ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας εντός της «Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας» . Το ΚΚΕ αποδέχτηκε την καταδικαστική για τον Τίτο και την «κλίκα» του απόφαση της Κομινφόρμ της 28ης Ιουνίου 1948, χωρίς όμως να στραφεί έντονα κατά της Γιουγκοσλαβίας. Ταυτόχρονο δέχτηκε την πολιτική του Δημητρώφ , για τη δημιουργία είτε ανεξαρτήτου «Μακεδονικού Κράτους», είτε μιας ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας εντός της «Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας» . Ο Δημητρόφ, κατήγγειλε όλες τις διμερείς συμφωνίες με τον Τίτο, ανέστειλε την πολιτική «μακεδονοποίησης» στο Πιρίν και κατήγγειλε τη βίαιη αποβουλγαροποίησης του πληθυσμού στη «γιουγκοσλαβική Μακεδονία», και έθεσε ζήτημα βουλγαρικής μειονότητας. Οι αντίπαλοι του Τίτο στα Σκόπια που συνεργαζόντουσαν με την Βουλγαρία και οι Αλβανοί, είχαν οδηγίες από την Μόσχα να ανακηρύξουν άμεσα ένα «Μακεδονικό Κράτος», ως μέσο πίεσης στον Τίτο. Τότε, αποφασίστηκε και η κατάληψη της Φλώρινας, για να γίνει η προσωρινή πρωτεύουσα της «Ενιαίας και Ανεξάρτητης Μακεδονίας»,που θα αποσπούσε από τον Τίτο και τα Σκόπια. Για αυτό επιστρατεύτηκαν οι βουλγαρόφωνες από τη Βαρδαρία ως «εθελοντές». Το σχέδιο το γνώριζαν και οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι. Στο τεύχος 12 του περιοδικού «Δημοκρατικός Στρατός», τον Δεκέμβριο του 1948, π[ολύ πρν τον Ιανουάριο του 49 που το έμαθε ο Βλαντάς , δημοσιεύτηκε άρθρο του Ν. Ζαχαριάδης, με την υπογραφή «Κ» ,που έλεγε ότι «ο μακεδονικός λαός θα αποκτήσει μια ανεξάρτητη, και ενιαία κρατική υπόσταση», «στην οικογένεια των λεύτερων λαϊκοδημοκρατικών λαών στα Βαλκάνια».
Η γραμμή για την «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία» πέρασε στην 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ στις 30-31 Ιανουαρίου 1949, στους Ψαράδες των Πρεσπών, που υποστήριξε «το δικαίωμα της εθνικής αποκατάστασης και αυτοδιάθεσης του μακεδονικού λαού», στην «ΝόβαΜατσεντόνιγια». Η φιλοτιτοική πτέρυγα του ΝΟΦ άρχισε να οργανώνει λιποταξίες των «μακεδόνων» προς τη Γιουγκοσλαβία, ενώ η πτέρυγα που ήταν με τον Στάλιν, το VMRO και τη Βουλγαρία ζητούσε την «Ανεξάρτητη Μακεδονία». Η θέση του ΚΚΕ στρεφόταν κατά της κυριαρχίας του Τίτο στη «γιουγκοσλαβική Μακεδονία» και αμφισβητούσε τον ρόλο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας ως «του Πεδεμοντίου της ενοποίησης της Μακεδονίας».
Η «λαϊκοδημοκρατική Βαλκανική Ομοσπονδία» που θα άρχιζε από τον Όλυμπο και «θα είχε πρωτεύουσα τη Σολούν». πέρασε στο 2ο Συνέδριο της ΝΟΦ τους Ψαράδες.
Στη Φλώρινα λοιπόν δεν επιτεθήκαν μόνο οι «συμμορίτες – κομιτατζήδες» του εθνοπροδοτικού ΚΚΕ, αλλά οι Βουλγαρόφρωνες του VMRO από τα Σκόπια, μαζί με Αλβανούς και τα ελληνόφωνα κόκκινα καθάρματα για να ιδρύσουν τη ΝόβαΜατσεντόνιγια.
Μετά την τελική ελληνική νίκη στο Βίτσι και τον Γράμμο, οι βουλαροσταλινικοί ίδρυσαν στην Πολωνία το 1952 την οργάνωση «Ιλιντεν» για να καταγγείλουν τη συμπαιγνία Αθήνας-Βελιγραδίου, και αποκαλούσαν την «Μακεδονία του Αιγαίου» και τη Μακεδονία του Βαρδάρη» , «υποδουλωμένες στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό», και καλούσαν τους «Μακεδόνες» να εξεγερθούν κατά του προδότη Τίτο.
Η συμφωνία της Μικρής Πρέσπας , είναι η απάντηση των
Κομουνιστών του ΑΒΝΟΙ στην ήττα στην μάχη της Φλώρινας.
69 χρόνια μετά, πήραν την ρεβάνς για την ήττα τους στην
Φλώρινα, στο Βίτσι και τον Γράμμο
Η Συμφωνία των Ψαράδων υλοποιεί τις αποφάσεις της 5ης
Ολομέλειας. Το 1948 και το 1949
είναι εδώ. Όπως και το 1944.
Η ΟΠΛΑ είναι εδώ. Και το παιδομάζωμα είναι εδώ.
Όλοι είναι εδώ.
ΥΓ. Και ο Γκέι παρέιντ Θανάσης, που τον φώναζε ο εραστής του «Άρη».
Όταν η Ιστορία δεν διδάσκει
13 Φεβρουαρίου 1993. Ο αρχιερέας της διαπλοκής , ο Εφιάλτης, από τα εβραίικια της Μονεμβασιάς , δήλωσε ότι το όνομα για τα Σκόπια δεν είχε μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμόταν σε 20 χρόνια.
Έκανε λάθος ο Εφιάλτης.
Αλλά, οι Ντιντίδες της Βάρκιζας, που συμφώνησαν στην αμνησία, ξεχνούν και δεν μαθαίνουν, και έκαναν τον «αγνώστου πατρός» , αδελφό της μητέρας του, και εγγονό του Εφιάλτη, αρχηγό τους.
Έκανε λάθος ο Εφιάλτης.
Αλλά, οι Ντιντίδες της Βάρκιζας, που συμφώνησαν στην αμνησία, ξεχνούν και δεν μαθαίνουν, και έκαναν τον «αγνώστου πατρός» , αδελφό της μητέρας του, και εγγονό του Εφιάλτη, αρχηγό τους.
Η Ιστορία διδάσκει
Πριν ένα χρόνο στις 13 Φεβρουαρίου 2018 έγραφα στο Μπλογκ.
«13 Φεβρουαρίου1957, «Πάνδημη» «υπερκομματική» διαμαρτυρία στην Ελλάδα για τη στάση της Βρετανίας, στο Κυπριακό. Στις 12 το μεσημέρι, οι καμπάνες των εκκλησιών και οι σειρήνες συναγερμού έδωσαν το σύνθημα και τα πάντα νέκρωσαν για μια ώρα. Μια «υπερκομματική κίνηση», σαν το συλλαλητήριο της Θείας από το Σικάγο και του «μαέστρου» για τα Μακεδονία . Η «υπερκομματική» πρωτοβουλία του 1957 κατέληξε στην προδοσία της Ζυρίχης. Επομένως τα υπερκομματικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία θα καταλήξουν στο Γκόρνια Ματσεντόνιγια».
Και φυσικά έκανα λάθος.
Δεν είναι «Γκόρνια Ματσεντόνιγια» αλλά, Βόρεια Μακεδονία.
Και φυσικά έκανα λάθος.
Δεν είναι «Γκόρνια Ματσεντόνιγια» αλλά, Βόρεια Μακεδονία.
Ο Χαχαμικάτος και τα Χαχαμικάτα
Στην Κεφαλονιά, τα «οικογενειακά χωριά» λέγονται «Μεταξάτα» «Μαρκαντωνάτα» κλπ.
Οι «Χαχαμίκοι», ως ξένοι δεν δεν είχαν «Χαχαμικάτα».
Τα «Χαχαμικάτα», είναι ένα δικό μου χωριό , κάτι σαν την «Νεφελοκοκκυγία». Είναι η πατρίδα των απανταχού Χαχαμίκων.
Ο Ταχύς, είναι από τα Χαχαμικάτα. Υιός ιουδαίου, με διαβατήριο της αυτοκρατορίας με μητέρα ντόπια.
Γασμούλος που έλεγαν οι Βυζαντινοί.
Οι «Χαχαμίκοι», ως ξένοι δεν δεν είχαν «Χαχαμικάτα».
Τα «Χαχαμικάτα», είναι ένα δικό μου χωριό , κάτι σαν την «Νεφελοκοκκυγία». Είναι η πατρίδα των απανταχού Χαχαμίκων.
Ο Ταχύς, είναι από τα Χαχαμικάτα. Υιός ιουδαίου, με διαβατήριο της αυτοκρατορίας με μητέρα ντόπια.
Γασμούλος που έλεγαν οι Βυζαντινοί.
12/2/19
Σαλβίνι: Η Τράπεζα της Ιταλίας ανήκει στο λαό της Ιταλίας
Ο Ματέο είναι μακράν ο εξυπνότερος σημερινός ευρωπαίος πολιτικ΄ς και ξερει να βγάζει την ουσία της πολιτικής. Σ’ημερα δεν είπε κάτι κακό για τους δήθεν ανεξάρτητους Κεντρικούς Τραπεζίτες, αλλά τους χτύπησε κατάστηθα στο στήθος με το πλούκι που σκοτώνει τα βαμπίρ.
«Η Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας, ανήκει στο λαό και όχι σε οποιονδήποτε άλλο», είπε ο Ματέο Σαλβίνι ,και τόνισε ότι η Κυβέρνηση της Ρώμης θα πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο του αποθεμάτων χρυσού τον οποίο κακώς έχει η Κεντρική Τράπεζα .
Ο Σαλβίνι είπε ακόμα ότι η ηγεσία της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας θα πρτέπι να παραιτηθεί, διότι απέτυχε να αποτρέψει την τραπεζική κρίση στην Χώρα.
«Η Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας, ανήκει στο λαό και όχι σε οποιονδήποτε άλλο», είπε ο Ματέο Σαλβίνι ,και τόνισε ότι η Κυβέρνηση της Ρώμης θα πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο του αποθεμάτων χρυσού τον οποίο κακώς έχει η Κεντρική Τράπεζα .
Ο Σαλβίνι είπε ακόμα ότι η ηγεσία της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας θα πρτέπι να παραιτηθεί, διότι απέτυχε να αποτρέψει την τραπεζική κρίση στην Χώρα.
Τι ήταν ακριβώς η συμφωνία της Βάρκιζας και τι ΔΕΝ ήταν
Είπαμε, ότι για τον «αριστερό» και τον «Επικοινωνιολόγο» υπάρχει μόνο η αλήθεια που τον συμφέρει.
Για τους ηλιθίους υπάρχει μόνο «η αλήθεια» που τους διδάσκουν οι Αριστεροί και οι επικοινωνιολόγοι.
Επειδή εμείς δεν είμαστε ούτε Αριστεροί ούτε επικοινωνιολόγοι ούτε ηλίθιοι εξετάζουμε την αλληλουχία των γεγονότων και όχι τους αριστερούς αστικούς μύθους.
Κατ’ αρχήν οι άγγλοι «ρύθμισαν» τα ελληνικά ζητήματα στον Λίβανο και την Καζέρτα.
Στις 18 Οκτωβρίου 1944, τα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπισθούν άμεσα από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, ήταν το πολιτειακό ζήτημα, η παραπομπή σε δίκη και τιμωρία των δοσίλογων και η συγκρότηση εθνικού στρατού και αστυνομίας. Η βάση πάνω στην οποία κινούνταν η πολιτική του Παπανδρέου ήταν η συμφωνία της Καζέρτα, η οποία υπέτασσε όλες τις ελληνικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Σκόμπυ.
Για το πολιτειακό θα γινόταν δημοψήφισμα. Για το ζήτημα της δίκης των δοσίλογων και των «συνεργατών» συμφωνήθηκε να ξεκινήσει στα μέσα Δεκεμβρίου. Το σημείο που οδήγησε στην κρίση του Δεκεμβρίου ήταν ο αφοπλισμός των αντάρτικων ομάδων, και η δημιουργία εθνικού στρατού.
Την 1η Νοεμβρίου σε σύσκεψης στην οποία μετείχαν ο Πρωθυπουργός ο Σιάντος του και ο Σκόμπυ αποφασίστηκε η αποστράτευση του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ ως τις 10 Δεκεμβρίου.
Στις 3/11/44 ο στρατηγός Οθωναίος είχε διοριστεί αρχιστράτηγος των Ελληνικών δυνάμεων . Το ΚΚΕ ήθελε για υπαρχηγό τον Σαράφη, και οι Άγγλοι τον Βεντήρη.
Στις 5 Νοεμβρίου, ο Παπανδρέου ανακοίνωσε, σε συμφωνία με το στρατηγό Σκόμπυ, ότι ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα αποστρατευθούν ως τις 10 Δεκεμβρίου.
Στις 13/11/1944 παραιτήθηκε ο Οθωναίος.
Στις 18 Νοεμβρίου συμφωνήθηκε η ίδρυση Εθνοφρουράς, η οποία θα στελεχωνόταν από τους κληρωτούς της τάξης του 1936.
Αυτό που ήθελε η Βρετανική Κυβέρνηση, ήταν «να δημιουργηθεί εθνικός στρατός με συνολική δύναμη 40.000 ανδρών.
Στις 25 Νοεμβρίου, αντικαταστάθηκε ο υφυπουργός Στρατιωτικών Λάμπρος Λαμπριανίδης γιατί είχε επαναφέρει στο στράτευμα περισσότερους από 100 αξιωματικούς των Ταγμάτων Ασφαλείας. Αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Πτολεμαίο Σαρρηγιάννη μέλος του ΕΑΜ.
Στις 27 Νοεμβρίου, ο Παπανδρέου ανακοίνωσε τη συμφωνία με τους εαμικούς υπουργούς Σβώλο, Τσιριμώκο, Ζεύγο, για την αποστράτευση του ΕΛΑΣ. Παράλληλα, συμφωνήθηκε να παραδώσουν τα όπλα τους και ο ΕΔΕΣ, αλλά και η Χωροφυλακή της Μ. Ανατολής.
Η τελική απόφαση για τη συγκρότηση εθνικού στρατού όριζε πως αυτόν θα αποτελούσαν αφενός η Γ΄Ορεινή Ταξιαρχία, ο Ιερός Λόχος και τμήμα του ΕΔΕΣ και από την άλλη μια Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ, ίσης δύναμης αλλά και βάρους οπλισμού με τους τρεις προαναφερθέντες σχηματισμούς.
Η συμφωνία θα έπρεπε να επικυρωθεί στις 28 Νοεμβρίου του 1944, ωστόσο κάτι τέτοιο δε συνέβη.
Την 1η Δεκεμβρίου 1944 δημοσιεύτηκε η απόφαση του Σκόμπυ για γενικό αφοπλισμό σύμφωνα με την πρόσφατη συμφωνία, η οποία προέβλεπε ότι θα εξαιρούνταν η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, με το σκεπτικό ότι ήταν το μόνο εν λειτουργία τμήμα του τακτικού Ελληνικού Στρατού το οποίο πολέμησε σε Βόρειο Αφρική και Ιταλία, και ακόμα μια Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ και «ένα τμήμα του ΕΔΕΣ» που θα λάμβαναν μέρος «αν χρειαζόταν» σε επιχειρήσεις των συμμάχων στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, περιοχές , που ακόμα κατείχαν οι Γερμανοί .
Το ζήτημα της αντιμετώπισης του ΚΚΕ, εξετάστηκε ξανά, στη σύσκεψη που έγινε το πρωί της 12ης Δεκεμβρίου 1944, στην Αγγλική Πρεσβεία, και στην οποία μετείχαν ο Στρατάρχης Αλεξάντερ, ο Χάρολντ Μάκ Μίλλαν , ο πρέσβης Λίπερ, ο αρχηγός της υπηρεσίας πληροφοριών Στρατηγός Αϊρευ,. ο υποστράτηγος Τζων Χωκσγουερθ , ο ταξιάρχος Χιου Μάνεριγκ , και ο Σκόμπι.
Τότε , αποφασίστηκε να διερευνηθεί η δυνατότατα ειρηνικής λύσης της κρίσης και δόθηκε εντολή στον Σκόμπι να συναντηθεί με το ΚΚΕ και να ζητήσει την εκκένωση της Αττικής από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και τον αφοπλισμό «των οπαδών του ΚΚΕ» στην Αθήνα.
Πράγματι, εντός της ημέρας έγινε η συνάντηση του Σκόμπι, με τον «υπουργό εξωτερικών» του ΚΚΕ Μιλτιάδη Πορφυρογένη.
Η επίσημη απάντηση του ΚΚΕ δόθηκε στις 14 Δεκεμβρίου με επιστολή της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ, που δεχόταν τις προτάσεις των Άγγλων υπό τους εξής όρους: Ταυτόχρονη απόσυρση της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου, αφοπλισμός της Χωροφυλακής, αφοπλισμός και παράδοση στη δικαιοσύνη των ταγματασφαλιτών.
Το ΚΚΕ απαιτούσε ακόμα «να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής Εθνικής Ενώσεως, η οποία θα ρυθμίσει Δημοκρατικώς το όλον Πολιτικόν και στρατιωτικόν πρόβλημα της Χώρας».
Οι Βρετανοί δέχθηκαν να συζητήσουν το «πολιτικό ζήτημα» αλλά όχι το «στρατιωτικό».
Αργά το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς του 1945, κατόπιν συνεννόησης του ΚΚΕ με τους Άγγλους , ένα εγγλέζικο θωρακισμένο παρέλαβε από την οδό Θεμιστοκλέους το Γιάννη Ζεύγο και τον αντισυνταγματάρχη του ΕΛΑΣ Κόλλια και τους μετέφερε στο στρατηγείο του Σκόμπυ.
Η συνάντηση έγινε για να δοθεί η αγγλική απάντηση στις προτάσεις του ΚΚΕ της 14ης Δεκεμβρίου. . Στη διάρκεια της συζήτησης, ο Ζεύγος επανέφερε τους όρους του ΚΚΕ της 14ης Δεκεμβρίου που ήταν: «απόσυρση της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου, από την Αθήνα , αφοπλισμός της Χωροφυλακής, και αφοπλισμός και παράδοση στη δικαιοσύνη των Ταγμάτων Εθνοφυλακής που είχαν ενταχθεί τα μέλη της Χ και του ΕΔΕΣ.
Ο Σκόμπυ απάντησε ότι θα παραμένουν στην Αθήνα και η Τρίτη Ορεινή Ταξιαρχία, και η Χωροφυλακή και τα Τάγματα Εθνοφυλακής.
Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ απάντησαν από τον Σκόμπυ να συναντηθούν με τον αντιβασιλιά Δαμασκηνό. Ο Δαμασκηνός δεν δέχτηκε τη συνάντηση και διαβίβασε μέσω των Άγγλων μια δήλωση στα αγγλικά που τόνιζε ότι «το στρατιωτικό ζήτημα πρέπει να λυθεί με τους Άγγλους» και ότι «τα άλλα ζητήματα αφορούν στην κυβέρνηση που θα σχηματισθεί σε τρεις μέρες».
Αυτή είναι η ουσία. «Το στρατιωτικό ζήτημα πρέπει να λυθεί με τους Άγγλους». «Τα άλλα ζητήματα», που αφορούσαν στην κυβέρνηση συζητήθηκαν στην Βάρκιζα.
Το απόγευμα της 3ης Ιανουαρίου, ο Δαμασκηνός , ως Αντιβασιλεύς, έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης «κατευνασμού» στον Νικόλαο Πλαστήρα , τον οποίο τον έφεραν άρον –άρον από τη Νίκαια όπου ζούσε, εξόριστος , από το 1933.
Οι Άγγλοι ικανοποιώντας τους όρους του ΚΚΕ που ζητούσε «να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής Εθνικής Ενώσεως, η οποία θα ρυθμίσει Δημοκρατικώς το όλον Πολιτικόν και στρατιωτικόν πρόβλημα της Χώρας», αποστράτευσαν το προσωπικό του Συνεδρίου Λιβάνου και τους Υπουργούς του Καίρου, και ανέθεσαν την εξουσία στον Ιωάννη Σοφιανόπουλο τον οποίο επίσης κουβάλησαν στην Αθήνα.
Ο σύντροφος Σοφιανόπουλος συμμετείχε στον Λίβανο εκ μέρους της ««Νεοδημοκρατικής Ενώσεως Αριστερών», όπου υποστήριξε την ανάγκη δημιουργίας «κοινού Εθνικού Στρατού» και τη συνδιαλλαγή όλου του ελληνικού πολιτικού κόσμου με τους κομμουνιστές για την εξασφάλιση ομαλού πολιτικού βίου και της δημοκρατικής εξέλιξης.
Ο Σοφιανόπουλος που δεν συμμετείχε στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου αφού οι βασικές του απόψεις δεν έγιναν δεκτές, διορίστηκε ως ο κυβερνήτης της Ελλάδος από τους Άγγλους και διαπραγματεύτηκε με το ΚΚΕ και τους Άγγλους τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Η «κυβέρνηση κατευνασμού» των «Αφανών» ή «Άφαντων», ήταν ένα «λιτό και ευέλικτο» σχήμα με εφτά υπουργούς και πέντε υφυπουργούς.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος», ανέφερε: « Η κοινή γνώμη αντελήφθη εξαρχής, ότι δεν ήταν ο Πλαστήρας αυτός που κυβερνούσε. Οι Άγγλοι, δια του Ι. Σοφιανοπούλου και κυρίως διά του Δαμασκηνού, καθόριζαν την πολιτική της Κυβερνήσεως και ελάμβαναν τις αποφάσεις».
Στις 5 Ιανουαρίου 1945, μετά από 33 συνεχείς ημέρες μαχών, το ΚΚΕ, αποφάσισε την εφαρμογή της συμφωνίας με τους Άγγλους της 14ης Δεκεμβρίου για αποχώρηση από την Αθήνα. Η Κ. Ε. του ΕΛΑΣ έδωσε το απόγευμα της 4ης Ιανουαρίου «Διαταγή Συμπτύξεως» κατά τη διάρκεια της νυκτός της 4ης προς 5η Ιανουαρίου. Την υποχώρηση του ΕΛΑΣ ακολούθησαν τα μέλη των οργανώσεων του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Οι αναγνωρίσεις των κυβερνητικών και των Άγγλων το μεσημέρι της 5ης Ιανουαρίου έφθασαν σε Κηφισσιά – Ερυθραία από όπου δεν προχώρησαν βορειότερα.
Στις 8 Ιανουαρίου, παρουσιάστηκε στο Βρετανικό Στρατηγείο στην Αθήνα εκπρόσωπος του ΕΛΑΣ και παρέδωσε σημείωμα του Γιάννη Ζεύγου στο οποίο αναφερόταν ότι η ΚΕ του ΕΛΑΣ πρότεινε κατάπαυση των εχθροπραξιών και ζητούσε συνάντηση με τους βρετανούς για να καθορισθούν οι λεπτομέρειες της ανακωχής.
Στις 11 Ιανουαρίου 1945 , στις 22.30, το ΚΚΕ, μετά από «συσκέψεις» πέντε ημερών, αποφάσισε και υπέγραψε με το ψευδώνυμο «Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ», την συνθηκολόγηση με τις «Συμμαχικές Δυνάμεις», και απέσυρε τους ενόπλους του, εκτός της ελεύθερης Ζώνης, που περιελάμβανε την Αττικοβοιωτία, την Πάτρα, την Κόρινθο ,το Ναύπλιο, τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά. Απελευθερώθηκαν και οι αιχμάλωτοι ,και οι τραυματίες, αλλά όχι οι πολίτες.
Η ρύθμιση τυ στρατιωτικού ζητήματος έγινε ερήμην του Πλαστήρα.
Ο Σκόμπι σε συνεννόηση με τον Λήπερ υπέγραψε την Ανακωχή με το ΕΑΜ στις 11 Ιανουαρίου. Ο Βρετανός πρέσβης εδωσε και την αμνηστία που συμφωνήθηκε στην Βάρκιζα. Παρενέβηκε ανοικτά και ματαίωσε την έκδοση των ενταλμάτων συλλήψεως παραγόντων του ΕΑΜ, που είχε αποφασίσει ο Πλαστήρας.
Αφού λύθηκε το «στρατιωτικό», απέμενε η αμνηστία, τιμωρία των δοσίλογων και η ρύθμιση «Δημοκρατικώς» του όλου Πολιτικού προβλήματος της Χώρας».
Αυτό έκανε η Βάρκιζα, όπου το ΚΚΕ συνομιλούσε με τον σύντροφο Σοφιανόπουλο.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
Για τους ηλιθίους υπάρχει μόνο «η αλήθεια» που τους διδάσκουν οι Αριστεροί και οι επικοινωνιολόγοι.
Επειδή εμείς δεν είμαστε ούτε Αριστεροί ούτε επικοινωνιολόγοι ούτε ηλίθιοι εξετάζουμε την αλληλουχία των γεγονότων και όχι τους αριστερούς αστικούς μύθους.
Κατ’ αρχήν οι άγγλοι «ρύθμισαν» τα ελληνικά ζητήματα στον Λίβανο και την Καζέρτα.
Στις 18 Οκτωβρίου 1944, τα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπισθούν άμεσα από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, ήταν το πολιτειακό ζήτημα, η παραπομπή σε δίκη και τιμωρία των δοσίλογων και η συγκρότηση εθνικού στρατού και αστυνομίας. Η βάση πάνω στην οποία κινούνταν η πολιτική του Παπανδρέου ήταν η συμφωνία της Καζέρτα, η οποία υπέτασσε όλες τις ελληνικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Σκόμπυ.
Για το πολιτειακό θα γινόταν δημοψήφισμα. Για το ζήτημα της δίκης των δοσίλογων και των «συνεργατών» συμφωνήθηκε να ξεκινήσει στα μέσα Δεκεμβρίου. Το σημείο που οδήγησε στην κρίση του Δεκεμβρίου ήταν ο αφοπλισμός των αντάρτικων ομάδων, και η δημιουργία εθνικού στρατού.
Την 1η Νοεμβρίου σε σύσκεψης στην οποία μετείχαν ο Πρωθυπουργός ο Σιάντος του και ο Σκόμπυ αποφασίστηκε η αποστράτευση του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ ως τις 10 Δεκεμβρίου.
Στις 3/11/44 ο στρατηγός Οθωναίος είχε διοριστεί αρχιστράτηγος των Ελληνικών δυνάμεων . Το ΚΚΕ ήθελε για υπαρχηγό τον Σαράφη, και οι Άγγλοι τον Βεντήρη.
Στις 5 Νοεμβρίου, ο Παπανδρέου ανακοίνωσε, σε συμφωνία με το στρατηγό Σκόμπυ, ότι ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα αποστρατευθούν ως τις 10 Δεκεμβρίου.
Στις 13/11/1944 παραιτήθηκε ο Οθωναίος.
Στις 18 Νοεμβρίου συμφωνήθηκε η ίδρυση Εθνοφρουράς, η οποία θα στελεχωνόταν από τους κληρωτούς της τάξης του 1936.
Αυτό που ήθελε η Βρετανική Κυβέρνηση, ήταν «να δημιουργηθεί εθνικός στρατός με συνολική δύναμη 40.000 ανδρών.
Στις 25 Νοεμβρίου, αντικαταστάθηκε ο υφυπουργός Στρατιωτικών Λάμπρος Λαμπριανίδης γιατί είχε επαναφέρει στο στράτευμα περισσότερους από 100 αξιωματικούς των Ταγμάτων Ασφαλείας. Αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Πτολεμαίο Σαρρηγιάννη μέλος του ΕΑΜ.
Στις 27 Νοεμβρίου, ο Παπανδρέου ανακοίνωσε τη συμφωνία με τους εαμικούς υπουργούς Σβώλο, Τσιριμώκο, Ζεύγο, για την αποστράτευση του ΕΛΑΣ. Παράλληλα, συμφωνήθηκε να παραδώσουν τα όπλα τους και ο ΕΔΕΣ, αλλά και η Χωροφυλακή της Μ. Ανατολής.
Η τελική απόφαση για τη συγκρότηση εθνικού στρατού όριζε πως αυτόν θα αποτελούσαν αφενός η Γ΄Ορεινή Ταξιαρχία, ο Ιερός Λόχος και τμήμα του ΕΔΕΣ και από την άλλη μια Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ, ίσης δύναμης αλλά και βάρους οπλισμού με τους τρεις προαναφερθέντες σχηματισμούς.
Η συμφωνία θα έπρεπε να επικυρωθεί στις 28 Νοεμβρίου του 1944, ωστόσο κάτι τέτοιο δε συνέβη.
Την 1η Δεκεμβρίου 1944 δημοσιεύτηκε η απόφαση του Σκόμπυ για γενικό αφοπλισμό σύμφωνα με την πρόσφατη συμφωνία, η οποία προέβλεπε ότι θα εξαιρούνταν η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, με το σκεπτικό ότι ήταν το μόνο εν λειτουργία τμήμα του τακτικού Ελληνικού Στρατού το οποίο πολέμησε σε Βόρειο Αφρική και Ιταλία, και ακόμα μια Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ και «ένα τμήμα του ΕΔΕΣ» που θα λάμβαναν μέρος «αν χρειαζόταν» σε επιχειρήσεις των συμμάχων στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, περιοχές , που ακόμα κατείχαν οι Γερμανοί .
Το ζήτημα της αντιμετώπισης του ΚΚΕ, εξετάστηκε ξανά, στη σύσκεψη που έγινε το πρωί της 12ης Δεκεμβρίου 1944, στην Αγγλική Πρεσβεία, και στην οποία μετείχαν ο Στρατάρχης Αλεξάντερ, ο Χάρολντ Μάκ Μίλλαν , ο πρέσβης Λίπερ, ο αρχηγός της υπηρεσίας πληροφοριών Στρατηγός Αϊρευ,. ο υποστράτηγος Τζων Χωκσγουερθ , ο ταξιάρχος Χιου Μάνεριγκ , και ο Σκόμπι.
Τότε , αποφασίστηκε να διερευνηθεί η δυνατότατα ειρηνικής λύσης της κρίσης και δόθηκε εντολή στον Σκόμπι να συναντηθεί με το ΚΚΕ και να ζητήσει την εκκένωση της Αττικής από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και τον αφοπλισμό «των οπαδών του ΚΚΕ» στην Αθήνα.
Πράγματι, εντός της ημέρας έγινε η συνάντηση του Σκόμπι, με τον «υπουργό εξωτερικών» του ΚΚΕ Μιλτιάδη Πορφυρογένη.
Η επίσημη απάντηση του ΚΚΕ δόθηκε στις 14 Δεκεμβρίου με επιστολή της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ, που δεχόταν τις προτάσεις των Άγγλων υπό τους εξής όρους: Ταυτόχρονη απόσυρση της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου, αφοπλισμός της Χωροφυλακής, αφοπλισμός και παράδοση στη δικαιοσύνη των ταγματασφαλιτών.
Το ΚΚΕ απαιτούσε ακόμα «να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής Εθνικής Ενώσεως, η οποία θα ρυθμίσει Δημοκρατικώς το όλον Πολιτικόν και στρατιωτικόν πρόβλημα της Χώρας».
Οι Βρετανοί δέχθηκαν να συζητήσουν το «πολιτικό ζήτημα» αλλά όχι το «στρατιωτικό».
Αργά το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς του 1945, κατόπιν συνεννόησης του ΚΚΕ με τους Άγγλους , ένα εγγλέζικο θωρακισμένο παρέλαβε από την οδό Θεμιστοκλέους το Γιάννη Ζεύγο και τον αντισυνταγματάρχη του ΕΛΑΣ Κόλλια και τους μετέφερε στο στρατηγείο του Σκόμπυ.
Η συνάντηση έγινε για να δοθεί η αγγλική απάντηση στις προτάσεις του ΚΚΕ της 14ης Δεκεμβρίου. . Στη διάρκεια της συζήτησης, ο Ζεύγος επανέφερε τους όρους του ΚΚΕ της 14ης Δεκεμβρίου που ήταν: «απόσυρση της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου, από την Αθήνα , αφοπλισμός της Χωροφυλακής, και αφοπλισμός και παράδοση στη δικαιοσύνη των Ταγμάτων Εθνοφυλακής που είχαν ενταχθεί τα μέλη της Χ και του ΕΔΕΣ.
Ο Σκόμπυ απάντησε ότι θα παραμένουν στην Αθήνα και η Τρίτη Ορεινή Ταξιαρχία, και η Χωροφυλακή και τα Τάγματα Εθνοφυλακής.
Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ απάντησαν από τον Σκόμπυ να συναντηθούν με τον αντιβασιλιά Δαμασκηνό. Ο Δαμασκηνός δεν δέχτηκε τη συνάντηση και διαβίβασε μέσω των Άγγλων μια δήλωση στα αγγλικά που τόνιζε ότι «το στρατιωτικό ζήτημα πρέπει να λυθεί με τους Άγγλους» και ότι «τα άλλα ζητήματα αφορούν στην κυβέρνηση που θα σχηματισθεί σε τρεις μέρες».
Αυτή είναι η ουσία. «Το στρατιωτικό ζήτημα πρέπει να λυθεί με τους Άγγλους». «Τα άλλα ζητήματα», που αφορούσαν στην κυβέρνηση συζητήθηκαν στην Βάρκιζα.
Το απόγευμα της 3ης Ιανουαρίου, ο Δαμασκηνός , ως Αντιβασιλεύς, έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης «κατευνασμού» στον Νικόλαο Πλαστήρα , τον οποίο τον έφεραν άρον –άρον από τη Νίκαια όπου ζούσε, εξόριστος , από το 1933.
Οι Άγγλοι ικανοποιώντας τους όρους του ΚΚΕ που ζητούσε «να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής Εθνικής Ενώσεως, η οποία θα ρυθμίσει Δημοκρατικώς το όλον Πολιτικόν και στρατιωτικόν πρόβλημα της Χώρας», αποστράτευσαν το προσωπικό του Συνεδρίου Λιβάνου και τους Υπουργούς του Καίρου, και ανέθεσαν την εξουσία στον Ιωάννη Σοφιανόπουλο τον οποίο επίσης κουβάλησαν στην Αθήνα.
Ο σύντροφος Σοφιανόπουλος συμμετείχε στον Λίβανο εκ μέρους της ««Νεοδημοκρατικής Ενώσεως Αριστερών», όπου υποστήριξε την ανάγκη δημιουργίας «κοινού Εθνικού Στρατού» και τη συνδιαλλαγή όλου του ελληνικού πολιτικού κόσμου με τους κομμουνιστές για την εξασφάλιση ομαλού πολιτικού βίου και της δημοκρατικής εξέλιξης.
Ο Σοφιανόπουλος που δεν συμμετείχε στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου αφού οι βασικές του απόψεις δεν έγιναν δεκτές, διορίστηκε ως ο κυβερνήτης της Ελλάδος από τους Άγγλους και διαπραγματεύτηκε με το ΚΚΕ και τους Άγγλους τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Η «κυβέρνηση κατευνασμού» των «Αφανών» ή «Άφαντων», ήταν ένα «λιτό και ευέλικτο» σχήμα με εφτά υπουργούς και πέντε υφυπουργούς.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος», ανέφερε: « Η κοινή γνώμη αντελήφθη εξαρχής, ότι δεν ήταν ο Πλαστήρας αυτός που κυβερνούσε. Οι Άγγλοι, δια του Ι. Σοφιανοπούλου και κυρίως διά του Δαμασκηνού, καθόριζαν την πολιτική της Κυβερνήσεως και ελάμβαναν τις αποφάσεις».
Στις 5 Ιανουαρίου 1945, μετά από 33 συνεχείς ημέρες μαχών, το ΚΚΕ, αποφάσισε την εφαρμογή της συμφωνίας με τους Άγγλους της 14ης Δεκεμβρίου για αποχώρηση από την Αθήνα. Η Κ. Ε. του ΕΛΑΣ έδωσε το απόγευμα της 4ης Ιανουαρίου «Διαταγή Συμπτύξεως» κατά τη διάρκεια της νυκτός της 4ης προς 5η Ιανουαρίου. Την υποχώρηση του ΕΛΑΣ ακολούθησαν τα μέλη των οργανώσεων του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Οι αναγνωρίσεις των κυβερνητικών και των Άγγλων το μεσημέρι της 5ης Ιανουαρίου έφθασαν σε Κηφισσιά – Ερυθραία από όπου δεν προχώρησαν βορειότερα.
Στις 8 Ιανουαρίου, παρουσιάστηκε στο Βρετανικό Στρατηγείο στην Αθήνα εκπρόσωπος του ΕΛΑΣ και παρέδωσε σημείωμα του Γιάννη Ζεύγου στο οποίο αναφερόταν ότι η ΚΕ του ΕΛΑΣ πρότεινε κατάπαυση των εχθροπραξιών και ζητούσε συνάντηση με τους βρετανούς για να καθορισθούν οι λεπτομέρειες της ανακωχής.
Στις 11 Ιανουαρίου 1945 , στις 22.30, το ΚΚΕ, μετά από «συσκέψεις» πέντε ημερών, αποφάσισε και υπέγραψε με το ψευδώνυμο «Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ», την συνθηκολόγηση με τις «Συμμαχικές Δυνάμεις», και απέσυρε τους ενόπλους του, εκτός της ελεύθερης Ζώνης, που περιελάμβανε την Αττικοβοιωτία, την Πάτρα, την Κόρινθο ,το Ναύπλιο, τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά. Απελευθερώθηκαν και οι αιχμάλωτοι ,και οι τραυματίες, αλλά όχι οι πολίτες.
Η ρύθμιση τυ στρατιωτικού ζητήματος έγινε ερήμην του Πλαστήρα.
Ο Σκόμπι σε συνεννόηση με τον Λήπερ υπέγραψε την Ανακωχή με το ΕΑΜ στις 11 Ιανουαρίου. Ο Βρετανός πρέσβης εδωσε και την αμνηστία που συμφωνήθηκε στην Βάρκιζα. Παρενέβηκε ανοικτά και ματαίωσε την έκδοση των ενταλμάτων συλλήψεως παραγόντων του ΕΑΜ, που είχε αποφασίσει ο Πλαστήρας.
Αφού λύθηκε το «στρατιωτικό», απέμενε η αμνηστία, τιμωρία των δοσίλογων και η ρύθμιση «Δημοκρατικώς» του όλου Πολιτικού προβλήματος της Χώρας».
Αυτό έκανε η Βάρκιζα, όπου το ΚΚΕ συνομιλούσε με τον σύντροφο Σοφιανόπουλο.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
Γιατί, ο Χίτλερ δεν ήταν , (δυστυχώς), στρατηγός
Στις 12 Φεβρουαρίου 1941, τα πρώτα τμήματα του «Άφρικα Κορπς» του Ρόμελ, αποβιβάστηκαν στην Τρίπολη της Λιβύης. Το «Άφρικα Κορπς», αποτελούνταν από την 15η Μεραρχία Πάντσερ, την 5η Ελαφρά Μεραρχία , την 90η Ελαφρά Μεραρχία Πεζικού, και την 164η Ελαφρά Μεραρχία Πεζικού.
Αν, οι δυνάμεις που διατέθηκαν για την βαλκανική εκστρατεία και που δεσμεύτηκαν στην Ελλάδα και την Γιουγκοσλαβία, είχαν διατεθεί στον Ρόμελ, ο πόλεμος θα είχε διαφορετικό τέλος.
Αν ο Χίτλερ, ήταν στρατηγός, θα είχε καταλάβει γιατί ο Ναπολέων πήγε στην Αίγυπτο, και θα ήξερε ότι ο πόλεμος δεν κρίθηκε στο Στάλινγκραντ τον χειμώνα του 1942, αλλά το καλοκαίρι του 1942 στο Ελ Αλαμέιν.
Ο Τσώρτσιλ, θυσιάζοντας τα «πιόνια» Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία, κέρδισε την παρτίδα, διότι ο αντίπαλος «παίκτης», ήταν «σκακιστής καφενείου» και δεν ήταν…. Γκραντ μετρ.
Αν, οι δυνάμεις που διατέθηκαν για την βαλκανική εκστρατεία και που δεσμεύτηκαν στην Ελλάδα και την Γιουγκοσλαβία, είχαν διατεθεί στον Ρόμελ, ο πόλεμος θα είχε διαφορετικό τέλος.
Αν ο Χίτλερ, ήταν στρατηγός, θα είχε καταλάβει γιατί ο Ναπολέων πήγε στην Αίγυπτο, και θα ήξερε ότι ο πόλεμος δεν κρίθηκε στο Στάλινγκραντ τον χειμώνα του 1942, αλλά το καλοκαίρι του 1942 στο Ελ Αλαμέιν.
Ο Τσώρτσιλ, θυσιάζοντας τα «πιόνια» Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία, κέρδισε την παρτίδα, διότι ο αντίπαλος «παίκτης», ήταν «σκακιστής καφενείου» και δεν ήταν…. Γκραντ μετρ.
Η κυρία Τσαρλαμπά ήταν «από ανέκαθεν» του ΣΥΡΙΖΑ
H εκπομπή» Ράδιο Αρβύλα» χθες το βράδυ , αποκάλυψε ένα «ηχητικό ντοκουμέντο», με διάλογο πριν από την ζωντανή συνέντευξη του Αλιέκσι, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Οπεν με την Έλλη Τσαρλαμπά , στην οποία η μανδάμ, αυτοπροτάθηκε για υποψήφια βουλευτής, του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι η κ. Τσαρλμαπά άρχισε την καρέρα της από την ΑΥΓΗ όπου δημοσίευσε ως δικό της, ρεπορτάζ κάποιου άλλου, το οποίο της το είχε δώσει «καλή τη πίστη» για «να το διαβάσει».
Αριστερή, αναντάμ παπαντάμ η μανδάμ , και πιστή στις ...«Αξίες» της ...Παράταξης.
ΥΓ. Η μαμά της, ήταν ιδιαιτέρα του Πεπονή.
Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι η κ. Τσαρλμαπά άρχισε την καρέρα της από την ΑΥΓΗ όπου δημοσίευσε ως δικό της, ρεπορτάζ κάποιου άλλου, το οποίο της το είχε δώσει «καλή τη πίστη» για «να το διαβάσει».
Αριστερή, αναντάμ παπαντάμ η μανδάμ , και πιστή στις ...«Αξίες» της ...Παράταξης.
ΥΓ. Η μαμά της, ήταν ιδιαιτέρα του Πεπονή.
Η συνομωσία του Γερογιάννη Ντεληγιαννόπουλου, που τον αποκεφάλισαν οι Τούρκοι στις 12/24 Φεβρουαρίου 1816
του Σπύρου Χατζάρα
Η οικογένεια των Ντελη-γιάννηδων ή Παπαγιανόπουλων απέκτησε δύναμη και ισχύ στην Πελοπόννησο, μετά τα Ορλωφικά, οπότε τοποθετήθηκε από τους Τούρκους ο Ιωάννης ( Γερογιάννης) Δεληγιάννης, πρώτα Κοτζάμπασης της επαρχίας της Καρύταινας και μετά Προεστός. Ήταν δηλαδή «Νέο Τζάκι».
Η ομάδα των νέων «αριστοκρατών» της Πελοποννήσου διαμορφώθηκε γύρω από τους Γερογιάννη (Δεληγιάννη),τον Παπααλέξη και τον Αναγνώστη Παπατσιώνη που γύρω στα 1780 διορίστηκαν επίτροποι στις έξι επαρχίες της Πελοποννήσου,(Καρύταινα, Φανάρι ( Ολυμπία), Αρκαδία, Νεόκαστρο, Καλαμάτα, και Εμπλάκια) ,που ήσαν «φέουδα» (μαλικια) της κόρης του Σουλτάνου Μουσταφά ΙΙΙ και αδελφής του Σελίμ Γ, της Μπεγιάν Χανούμ.
Οι επίτροποι μάζευαν και απέδιδαν τα έσοδα της Σουλτάνας, τα οποία δεν υπόκειντο σε φορολογία.
Επί της ηγεμονίας του υιού του Αλή των Ιωαννίνων , Βελή Πασά , ο Γερογιάννης, ανήλθε στην κορυφή των προεστώτων, ως Μώρα Αγιάννης, μαζί με τον Σωτήριο Λόντο.
Ταυτόχρονα, ο Γερογιάννης φρόντισε με τα «σωστά» προξενιά στους γιους του να ενισχύσει την οικογένεια. . Κυριότερος γάμος ήταν αυτός του Κανέλλου με την κόρη του Αναγνώστη Παπατσιώνη, Βεκίλη του Μωριά στην Κων/πολη το 1806-1808.
Η ρήξη των Δεληγιάννηδων με τον Βελή επήλθε το 1810, όταν αυτός διετάχθη να εκστρατεύσει στην Βουλγαρία στο πλαίσιο του Ρωσο-Τουρκικού πολέμου, και προσπαθούσε να καλύψει τις δαπάνες του στρατού του, επιβάλλοντας έκτακτη φορολογία . Το ποσό ήταν υπερβολικό για τα μέτρα της τοπικής οικονομίας και έφτανε τα 7 εκατ. γρόσια. Ο Βελής αναχώρησε από την Πελοπόννησο τον Μάιο του 1810.
Το εκστρατευτικό του σώμα, συμμετείχε στις μάχες στο Ρουστσιούκι, τη Βράκιτσα και τη Λόφιτσαν , όπου απωλέσθη το πλείστον μέρος τού στρατού του Βελή.
Τότε, όπως περιγράφει ο Κανέλλος Δεληγιάννης στα απομνημονεύματα του, ο πατέρας του «συμφώνησε με ορισμένους επιφανείς Τούρκους της Πελοποννήσου για τη δημιουργία μιας ελληνοτουρκικής διοίκησης, που θα σεβόταν την περιουσία και τη θρησκεία όλων των πολιτών της», επαναφέροντας ουσιαστικά, για λογαριασμό του το «γαλλικό σχέδιο» του 1809. Ωστόσο, το σχέδιο έμεινε στα «προφορικά», και οι έμπειροι Κοτζαμπάσηδες κινήθηκαν πρακτικά.
Ο Γερογιάννης Δεληγιάννης μαζί με τον προεστό της Τρίπολης και δραγουμάνο του Μωριά, Σωτήριο Κούγια μαζί με τους Βεκίληδες, και σε συμμαχία με τους Τούρκους αγάδες που δεν ήθελαν τον Βελή , κινητοποιήθηκαν για να επιτύχουν τον διορισμό ενός νέου Πασά ώστε να γλιτώσουν τη φορολογία. Στην κίνηση αυτή δεν ήταν σύμφωνος ο Λόντος, που είχε ειδοποιήσει για τις ενέργειες αυτές τον Βελή, ο οποίος πέτυχε να εκδοθεί φιρμάνι για την επιστροφή του στην Πελοπόννησο, όπου έφθασε τον Μάρτιο του 1812.
Η εκδίκηση του Βελή ήταν σκληρή, και ο σχεδόν ταυτόχρονος θάνατος του Παπατσιώνη και του Ασημάκη Πόλου, των οποίων η περιουσία δημεύθηκε, δείχνει την έκταση των αντιποίνων του γιου του Αλή.
Προς την οικογένεια του Γερογιάννη όμως έδειξε αρχικά επιείκεια γιατί προσπαθούσε να ανασυγκρότηση την προηγούμενη συμμαχία τους με τους Λόντους.
Τον Ιούνιο του 1812 ,ο Βελής φυλάκισε τον Γερογιάννη μαζί με τον πρωτότοκο υιό του Θεόδωρο, τον Κούγια και άλλους και ζήτησε από την Πύλη την άδεια να τους εκτελέσει ως ενόχους σοβαρών εγκλημάτων.
Τους έσωσε όμως η παρέμβαση της αδελφής του «μακαρίτη» Σελίμ , την οποία πέτυχαν οι Βεκίληδες, Θάνος Κανακάρης, Παπααλέξης και Αναγνώστης Δεληγιάννης. Σε εκείνη την δύσκολη στιγμή, ο Κανέλλος Δελληγιάνης έστειλε στην Ζάκυνθο υπό την προστασία της Στοάς του Ρώμα, τα γυναικόπαιδα της οικογένειας μαζί με αρκετά χρήματα.
Το διάταγμα για την μετάθεση του Βελή στα Τρίκαλα έφθασε στην Πελοπόννησο στις 6 Αυγούστου 1812.
Ο νέος Πασάς, Ιτσιελή Αχμέτ, ακολουθήσε τις συμβουλές των αγάδων που ήσαν εχθροί του Βελή αλλά και του Λόντου και το 1813 καρατόμησε τον Σωτήριο Λόντο, ως υπεύθυνο για τις ενέργειες του Βελή κατά των Τούρκων .
Οι αλλαγές, στην πολιτική σκηνή της Κωνσταντινούπολης, όμως είχαν την αντανάκλαση τους στον «μικρόκοσμο» της Πελοποννήσου.
Ο Ιτσιελή Αχμέτ Πασάς ανήκε στον κύκλο των ανθρώπων του Βεζύρη Χαλέντ Εφέντη, ο οποίος ανατράπηκε το 1815, από το κόμμα των «ισλαμιστών», και τον διαδέχθηκε ο Ραούφ Μεχμέτ Πασάς.
Αυτός έστειλε στην Πελοπόννησο τον Σεκίρ Αχμέτ Πασά . Η πτώση του Χαλέντ είχε σοβαρές επιπτώσεις για τους Δεληγιανναίους.
Ο Γερογιάννης αποκεφαλίστηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1816 στο σπίτι του στα Λαγγάδια, η δε περιουσία του δεσμεύθηκε και επρόκειτο να δημευθεί , αλλά η παρέμβαση και πάλι της αδελφής του Σελίμ, απέτρεψε την ολική καταστροφή της οικογένειας. Ο Ιωάννης ( Γερογιάννης) Ντεληγιάννης ή Δεληγιάννης, ή Παπαγιαννόπουλος αποκεφαλίστηκε , για να αποδείξει την πίστη του στον Σουλτάνο και να σώσει την περιουσία της Οικογένειας.
Περισσότερα στο βιβλίο μου,
«Η επανάσταση των Φιλογενών».
Η οικογένεια των Ντελη-γιάννηδων ή Παπαγιανόπουλων απέκτησε δύναμη και ισχύ στην Πελοπόννησο, μετά τα Ορλωφικά, οπότε τοποθετήθηκε από τους Τούρκους ο Ιωάννης ( Γερογιάννης) Δεληγιάννης, πρώτα Κοτζάμπασης της επαρχίας της Καρύταινας και μετά Προεστός. Ήταν δηλαδή «Νέο Τζάκι».
Η ομάδα των νέων «αριστοκρατών» της Πελοποννήσου διαμορφώθηκε γύρω από τους Γερογιάννη (Δεληγιάννη),τον Παπααλέξη και τον Αναγνώστη Παπατσιώνη που γύρω στα 1780 διορίστηκαν επίτροποι στις έξι επαρχίες της Πελοποννήσου,(Καρύταινα, Φανάρι ( Ολυμπία), Αρκαδία, Νεόκαστρο, Καλαμάτα, και Εμπλάκια) ,που ήσαν «φέουδα» (μαλικια) της κόρης του Σουλτάνου Μουσταφά ΙΙΙ και αδελφής του Σελίμ Γ, της Μπεγιάν Χανούμ.
Οι επίτροποι μάζευαν και απέδιδαν τα έσοδα της Σουλτάνας, τα οποία δεν υπόκειντο σε φορολογία.
Επί της ηγεμονίας του υιού του Αλή των Ιωαννίνων , Βελή Πασά , ο Γερογιάννης, ανήλθε στην κορυφή των προεστώτων, ως Μώρα Αγιάννης, μαζί με τον Σωτήριο Λόντο.
Ταυτόχρονα, ο Γερογιάννης φρόντισε με τα «σωστά» προξενιά στους γιους του να ενισχύσει την οικογένεια. . Κυριότερος γάμος ήταν αυτός του Κανέλλου με την κόρη του Αναγνώστη Παπατσιώνη, Βεκίλη του Μωριά στην Κων/πολη το 1806-1808.
Η ρήξη των Δεληγιάννηδων με τον Βελή επήλθε το 1810, όταν αυτός διετάχθη να εκστρατεύσει στην Βουλγαρία στο πλαίσιο του Ρωσο-Τουρκικού πολέμου, και προσπαθούσε να καλύψει τις δαπάνες του στρατού του, επιβάλλοντας έκτακτη φορολογία . Το ποσό ήταν υπερβολικό για τα μέτρα της τοπικής οικονομίας και έφτανε τα 7 εκατ. γρόσια. Ο Βελής αναχώρησε από την Πελοπόννησο τον Μάιο του 1810.
Το εκστρατευτικό του σώμα, συμμετείχε στις μάχες στο Ρουστσιούκι, τη Βράκιτσα και τη Λόφιτσαν , όπου απωλέσθη το πλείστον μέρος τού στρατού του Βελή.
Τότε, όπως περιγράφει ο Κανέλλος Δεληγιάννης στα απομνημονεύματα του, ο πατέρας του «συμφώνησε με ορισμένους επιφανείς Τούρκους της Πελοποννήσου για τη δημιουργία μιας ελληνοτουρκικής διοίκησης, που θα σεβόταν την περιουσία και τη θρησκεία όλων των πολιτών της», επαναφέροντας ουσιαστικά, για λογαριασμό του το «γαλλικό σχέδιο» του 1809. Ωστόσο, το σχέδιο έμεινε στα «προφορικά», και οι έμπειροι Κοτζαμπάσηδες κινήθηκαν πρακτικά.
Ο Γερογιάννης Δεληγιάννης μαζί με τον προεστό της Τρίπολης και δραγουμάνο του Μωριά, Σωτήριο Κούγια μαζί με τους Βεκίληδες, και σε συμμαχία με τους Τούρκους αγάδες που δεν ήθελαν τον Βελή , κινητοποιήθηκαν για να επιτύχουν τον διορισμό ενός νέου Πασά ώστε να γλιτώσουν τη φορολογία. Στην κίνηση αυτή δεν ήταν σύμφωνος ο Λόντος, που είχε ειδοποιήσει για τις ενέργειες αυτές τον Βελή, ο οποίος πέτυχε να εκδοθεί φιρμάνι για την επιστροφή του στην Πελοπόννησο, όπου έφθασε τον Μάρτιο του 1812.
Η εκδίκηση του Βελή ήταν σκληρή, και ο σχεδόν ταυτόχρονος θάνατος του Παπατσιώνη και του Ασημάκη Πόλου, των οποίων η περιουσία δημεύθηκε, δείχνει την έκταση των αντιποίνων του γιου του Αλή.
Προς την οικογένεια του Γερογιάννη όμως έδειξε αρχικά επιείκεια γιατί προσπαθούσε να ανασυγκρότηση την προηγούμενη συμμαχία τους με τους Λόντους.
Τον Ιούνιο του 1812 ,ο Βελής φυλάκισε τον Γερογιάννη μαζί με τον πρωτότοκο υιό του Θεόδωρο, τον Κούγια και άλλους και ζήτησε από την Πύλη την άδεια να τους εκτελέσει ως ενόχους σοβαρών εγκλημάτων.
Τους έσωσε όμως η παρέμβαση της αδελφής του «μακαρίτη» Σελίμ , την οποία πέτυχαν οι Βεκίληδες, Θάνος Κανακάρης, Παπααλέξης και Αναγνώστης Δεληγιάννης. Σε εκείνη την δύσκολη στιγμή, ο Κανέλλος Δελληγιάνης έστειλε στην Ζάκυνθο υπό την προστασία της Στοάς του Ρώμα, τα γυναικόπαιδα της οικογένειας μαζί με αρκετά χρήματα.
Το διάταγμα για την μετάθεση του Βελή στα Τρίκαλα έφθασε στην Πελοπόννησο στις 6 Αυγούστου 1812.
Ο νέος Πασάς, Ιτσιελή Αχμέτ, ακολουθήσε τις συμβουλές των αγάδων που ήσαν εχθροί του Βελή αλλά και του Λόντου και το 1813 καρατόμησε τον Σωτήριο Λόντο, ως υπεύθυνο για τις ενέργειες του Βελή κατά των Τούρκων .
Οι αλλαγές, στην πολιτική σκηνή της Κωνσταντινούπολης, όμως είχαν την αντανάκλαση τους στον «μικρόκοσμο» της Πελοποννήσου.
Ο Ιτσιελή Αχμέτ Πασάς ανήκε στον κύκλο των ανθρώπων του Βεζύρη Χαλέντ Εφέντη, ο οποίος ανατράπηκε το 1815, από το κόμμα των «ισλαμιστών», και τον διαδέχθηκε ο Ραούφ Μεχμέτ Πασάς.
Αυτός έστειλε στην Πελοπόννησο τον Σεκίρ Αχμέτ Πασά . Η πτώση του Χαλέντ είχε σοβαρές επιπτώσεις για τους Δεληγιανναίους.
Ο Γερογιάννης αποκεφαλίστηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1816 στο σπίτι του στα Λαγγάδια, η δε περιουσία του δεσμεύθηκε και επρόκειτο να δημευθεί , αλλά η παρέμβαση και πάλι της αδελφής του Σελίμ, απέτρεψε την ολική καταστροφή της οικογένειας. Ο Ιωάννης ( Γερογιάννης) Ντεληγιάννης ή Δεληγιάννης, ή Παπαγιαννόπουλος αποκεφαλίστηκε , για να αποδείξει την πίστη του στον Σουλτάνο και να σώσει την περιουσία της Οικογένειας.
«Η επανάσταση των Φιλογενών».
Σαν σήμερα, 12 Φεβρουαρίου, η συμφωνία,των Κεντροαριστερών της ΕΔΑ με το ΚΚΕ στην Βάρκιζα, με διαιτητή τους Εγγλέζους
η ηγεσία του ΚΚΕ, εξασφάλισε πλήρη αμνηστία για τα εγκλήματά της και πλήρη Κομμουνιστοκρατία στον Τύπο, τις δημόσιες υπηρεσίες και τα συνδικάτα.
Την Συμφωνάι της Βάρκιζας την διαπραγματεύτηκε ο αριστερός Ιωάννης Σοφιανόπουλος που είχε μετάσχεις το συνέδριο του Λιβάνου και ο οποίος το 1950 με την υποστήριξη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, που τον καθοδηγούσε ο Νίκος Πλουμπίδης, ίδρυσε μαζί με τον σύντροφο Σβώλο (ΣΚ-ΕΛΔ), και τον Σ. Χατζήμπεη (Αριστεροί Φιλελεύθεροι), τη «Δημοκρατική Παράταξη» , με την οποία η Αριστερά συμμετείχε στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950.
Αν το Γ, Ψήφισμα και ο ΑΝ 509 είχαν εφαρμοστεί το 1945 και όχι το 1947, δεν θα είχαμε υποστεί το αιματοκύλισμα τους Τρίτου Γύρου.
Με την θέληση των Άγγλων η κυβέρνηση Σοφιανόπουλου- Πλαστήρα παραχώρησε πλήρεις πολιτικές ελευθερίες στους Κομμουνιστές, αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων , αλλά με εξαίρεση των κοινών αδικημάτων, που πραγματοποιήθηκαν μετά τις 3 Δεκεμβρίου 1944, και την εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών και των σωμάτων ασφαλείας, από όσους «συνεργάστηκαν» με τους κατακτητές και με την «δικτατορία Μεταξά».
Με το Άρθρο 7, συμφωνήθηκε η δημιουργία Συμβουλίων εκκαθάρισης των Δημοσίων Υπαλλήλων, των Υπαλλήλων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, των Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων όπως και άλλων επιχειρήσεων και υπηρεσιών εξαρτώμενων από το Κράτος ή επιχορηγούμενων από αυτό.
Όσοι υπάλληλοι, είχαν προσχωρήσει στο ΕΑΜ και τις οργανώσεις του θα επανέρχονταν στις θέσεις τους και θα κρίνονταν όπως και οι υπόλοιποι υπάλληλοι. Ορίστηκε, επίσης, πως κανείς δημόσιος υπάλληλος δεν θα διωκόταν για τα κομμουνσιτικά του φρονήματα.
Με το Άρθρο 8 συμφωνήθηκε η εκκαθάριση της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων από ειδικά Συμβούλια.
Οι αξιωματικοί και οπλίτες των Σωμάτων Ασφαλείας ενέπιπταν στις διατάξεις περί αμνηστίας της Συμφωνίας και κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχαν προσχωρήσει στον Ε.Λ.Α.Σ., τον Ε.Λ.Α.Ν. και την Εθνική Πολιτοφυλακή θα επανέρχονταν αμέσως στις θέσεις τους και θα κρίνονταν με τον ίδιο τρόπο, όπως οι συνάδελφοί τους.
Η «Βάρκιζα» ήταν άνευ όρων παράδοση των «αντικομουνιστών» στους κομμουνιστές που είχαν ηττηθεί στη μάχη της Αθήνας, και εξασφάλισε στους κομμουνιστές χρόνο, για να ετοιμάσουν τον επόμενο «γύρο».
Η πολιτική που εφαρμόστηκε μετά την αμερικανική προστασία αφάνισε τους κομμουνιστές.
Αν το Γ, Ψήφισμα και ο ΑΝ 509 είχαν εφαρμοστεί το 1945 και όχι το 1947 δεν θα είχαμε υποστεί το αιματοκύλισμα τους Τρίτου Γύρου.
Όλο το κείμενο της συμφωνίας της Βάρκιζας που ισχύει ακόμα και έχει ενσωματωθεί στα Συντάγματα από το 1952 και μετά, θα το βρείτε εδώ....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2010/02/12.html
Όλα τα γεγονότα της 12ης Φεβρουαρίου θα τα διαβάσετε εδώ.... https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/02/12.html
11/2/19
Βυθίστηκε αύτανδρος ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντρική Μακεδονία.
Αν και της Κυριακής τα δημοκοπικά καμώματα, τα βλέπει η Δευτέρα και γελάει, θα κάνω μια εξαίρεση.
Το εξαμηνιαίου Πολιτικό Βαρόμετρο «Egnatia Point of View», για το οποίο η έρευνα πραγματοποιήθηκε λίγο μετά την ψηφοφορία στη Βουλή για την Προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, κατέγραψε στην πρόθεση ψήφου ότι η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστά της τάξεως 35,2-36,4% και είναι καθαρά πρώτο κόμμα, στην Κεντρική Μακεδονία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, διατηρεί ένα μέρος της «Κεντροαριστεράς» και έρχεται δεύτερος με ποσοστό 15,9-16,4% , και έπονται η Χρυσή Αυγή με 8- 8,33%, το Κίνημα Αλλαγής με 5-5,3% και η ΚΚΕ λτδ με 4,8-5%. Η Ένωση Κεντρώων περιορίζεται στο 2,8% και οι ΑΝΕΛ στο 1% όπως και το Ποτάμι.
Με αναγωγή στα «έγκυρα», η ΝΔ κινείται κοντά στο 38%,, ο ΣΥΡΙΖΑ στο 16,4% και η Χρυσή Αυγή στο 8,5% .
Οι «αναποφάσιστοι» , μετρήθηκαν στο 18,8%.
Στην έρευνα για τα πρόσωπα ο περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας έχει θετικές γνώμες από το 62% και ο Κώστας Γκιουλέκας από το 48%.
Το εξαμηνιαίου Πολιτικό Βαρόμετρο «Egnatia Point of View», για το οποίο η έρευνα πραγματοποιήθηκε λίγο μετά την ψηφοφορία στη Βουλή για την Προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, κατέγραψε στην πρόθεση ψήφου ότι η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστά της τάξεως 35,2-36,4% και είναι καθαρά πρώτο κόμμα, στην Κεντρική Μακεδονία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, διατηρεί ένα μέρος της «Κεντροαριστεράς» και έρχεται δεύτερος με ποσοστό 15,9-16,4% , και έπονται η Χρυσή Αυγή με 8- 8,33%, το Κίνημα Αλλαγής με 5-5,3% και η ΚΚΕ λτδ με 4,8-5%. Η Ένωση Κεντρώων περιορίζεται στο 2,8% και οι ΑΝΕΛ στο 1% όπως και το Ποτάμι.
Με αναγωγή στα «έγκυρα», η ΝΔ κινείται κοντά στο 38%,, ο ΣΥΡΙΖΑ στο 16,4% και η Χρυσή Αυγή στο 8,5% .
Οι «αναποφάσιστοι» , μετρήθηκαν στο 18,8%.
Στην έρευνα για τα πρόσωπα ο περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας έχει θετικές γνώμες από το 62% και ο Κώστας Γκιουλέκας από το 48%.
Η προδοτική Συμφωνία του Εθνάρχου στη Ζυρίχη και ο Μαξ.(Μέρτεν).
Την ίδια ημέρα που μονογραφήθηκε η συμφωνία της Ζυρίχης ξεκίνησε στην Αθήνα η δίκη του Ναζί και εγκληματία πολέμου και φίλου του Καραμανλή και της Δοξούλας Μαξ Μέρτεν, που υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, ως σύμβουλος της στρατιωτικής διοίκησης.
Ήταν ο άνθρωπος που είχε την ευθύνη για την διαρπαγή των περιουσιών των Εβραίων που στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η συνολική αξία της περιουσίας που διαχειρίστηκε ο Μέρτεν με τους εβράιους και έλληνες φίλους του ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα. Το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου της Αθήνας καταδικάζει τον Μέρτεν σε 25ετή κάθειρξη, επειτα όμως από πιέσεις της Γερμανίας, η κυβέρνηση Καραμανλή, αφού τροποποίησε τον ισχύοντα νόμο (Ν.Δ. 3933/1959) για τους Γερμανούς υπηκόους που φέρονταν ως εγκληματίες πολέμου, αποφυλάκισε τον Μέρτεν και τον απέλασε στη Γερμανία, με την προϋπόθεση να εκτίσει εκεί την ποινή του. Τα γερμανικά δικαστήρια τελικά απάλλαξαν τελείως τον Μέρτεν «ελλείψει στοιχείων».
Σαν σήμερα στις 11 Φεβρουαρίου 1949, ο Αλιέκσι και ο Ζάεφ επιτέθηκαν για να καταλάβουν τη Φλώρινα
1949. Οι (αντιτιτοικοί) γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές, υποστηριζόμενοι από τους
αδελφούς τους του ΚΚΕ προσπάθησαν να
καταλάβουν τη Φλώρινα.
Η μάχη άρχισε στις 3:30΄ το πρωί, της 11ης Φεβρουαρίου. Οι Γιουγκοσλάβοι κατέλαβαν τα υψώματα Σολίτσετο και Γκιούπκα, αλλά κράτησε το 1033.
Η μάχη άρχισε στις 3:30΄ το πρωί, της 11ης Φεβρουαρίου. Οι Γιουγκοσλάβοι κατέλαβαν τα υψώματα Σολίτσετο και Γκιούπκα, αλλά κράτησε το 1033.
Φωτογραφική Επιμέλεια Λάζος ο βουνίσιος
Κάποτε πρέπει επιτέλους να κτιστεί εκκλησία στο ύψωμα 1033 προς τιμή των γενναίων υπερασπιστών του υψώματος, αφιερωμένη στον Άγιο Μελέτιο που έχει την ονομαστική του γιορτή στις 12 Φεβρουαρίου και στον Άγιο Χαράλαμπο προς ελάχιστη απόδοση Τιμής του κατακρεουργηθέντος υπό των ξενοκινήτων Κ/Σ Ανθυπολοχαγού Χαράλαμπου Καστρισιανάκη.
Τα τμήματα των Γιουγκοσλάβων που επρόκειτο να διεισδύσουν στην Φλώρινα συνάντησαν οργανωμένα πολυβολεία και καθηλώθηκαν και δέχτηκαν εύστοχα πυρά του πυροβολικού.
Κάποτε πρέπει επιτέλους να κτιστεί εκκλησία στο ύψωμα 1033 προς τιμή των γενναίων υπερασπιστών του υψώματος, αφιερωμένη στον Άγιο Μελέτιο που έχει την ονομαστική του γιορτή στις 12 Φεβρουαρίου και στον Άγιο Χαράλαμπο προς ελάχιστη απόδοση Τιμής του κατακρεουργηθέντος υπό των ξενοκινήτων Κ/Σ Ανθυπολοχαγού Χαράλαμπου Καστρισιανάκη.
Τα τμήματα των Γιουγκοσλάβων που επρόκειτο να διεισδύσουν στην Φλώρινα συνάντησαν οργανωμένα πολυβολεία και καθηλώθηκαν και δέχτηκαν εύστοχα πυρά του πυροβολικού.
Αν και είχαν εφοδιαστεί με ασύρματους, από τους Γιουγκοσλάβους,
η επικοινωνία μεταξύ των τμημάτων με το "επιτελείο" ήταν ελάχιστη έως μηδαμινή, διότι οι βουλαγρόφωνοι δεν συντονίστηκαν με τους ελληνόφωνους.
η επικοινωνία μεταξύ των τμημάτων με το "επιτελείο" ήταν ελάχιστη έως μηδαμινή, διότι οι βουλαγρόφωνοι δεν συντονίστηκαν με τους ελληνόφωνους.
Ο Στρατός μάζεψε πάνω
από 800 νεκρούς και 930 τραυματίες.
Οι κομμουνιστές στην υποχώρηση τους μετέφεραν 1557
τραυματίες.
Οι κομμουνιστές στην υποχώρηση τους μετέφεραν 1557
τραυματίες.
Τον Ιούνιο 1948. επήλθε η ρήξη μεταξύ του Στάλιν και του Τίτο, και η αποπομπή του Τίτο από την Κομινφόρμ.
Στο πλαίσιο
της ρήξης ο Στάλιν αποδέχτηκε την πολιτική του Δημητρώφ για τη
δημιουργία είτε ανεξαρτήτου «Μακεδονικού
Κράτους», είτε μιας ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας εντός της «Βαλκανικής Κομμουνιστικής
Ομοσπονδίας» .
Το ΚΚΕ αποδέχτηκε την καταδικαστική για τον Τίτο και την κλίκα
του απόφαση της Κομινφόρμ της 28ης Ιουνίου 1948, χωρίς όμως να στραφεί έντονα
κατά της Γιουγκοσλαβίας Ωστόσο, η γιουγκοσλαβική βοήθεια μειώθηκε αισθητά.
Ο
κύριος όγκος της στρατιωτικής βοήθειας προς τον Δημοκρατικό Στρατό προερχόταν
πλέον από τη Σοβιετική Ενωση μέσω Βουλγαρίας και Αλβανίας.
Η φιλοτιτοική πτέρυγα
του ΝΟΦ άρχισε να οργανώνει λιποταξίες των «μακεδόνων» προς τη Γιουγκοσλαβία, ενώ
η πτέρυγα που ήταν με τον Στάλιν, το VMRO και τη Βουλγαρία ζητούσε την «Ανεξάρτητη
Μακεδονία», και το 2ο Συνέδριο της ΝΟΦ τάχθηκε υπέρ της «Ενιαίας και
Ανεξάρτητης Μακεδονίας σε μια λαϊκοδημοκρατική Βαλκανική Ομοσπονδία». Ο Δημητρόφ επίσης κατήγγειλε όλες τις διμερείς
συμφωνίες με τον Τίτο, ανέστειλε την πολιτική «μακεδονοποίησης» στο Πιρίν και κατήγγειλε τη βίαιη
αποβουλγαροποίησης του πληθυσμού στη «γιουγκοσλαβική Μακεδονία», και έθεσε
ζήτημα βουλγαρικής μειονότητας.
Η γραμμή για την «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία» πέρασε
στην 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ στις 30-31 Ιανουαρίου 1949, στους Ψαράδες
των Πρεσπών, που υποστήριξε «το δικαίωμα της εθνικής αποκατάστασης και
αυτοδιάθεσης του μακεδονικού λαού», στην «ΝόβαΜατσεντόνιγια». Η θέση του ΚΚΕ
στρεφόταν κατά της κυριαρχίας του Τίτο στη «γιουγκοσλαβική Μακεδονία» και
αμφισβητούσε τον ρόλο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας ως «του Πεδεμοντίου της ενοποίησης
της Μακεδονίας».
«Μετά την 5η Ολομέλεια οι σλαβίζοντες κομμουνιστές έλεγαν ότι τα σύνορα της Ανεξάρτητης Μακεδονίας, θ’
άρχιζαν στον Όλυμπο και θα είχε πρωτεύουσα τη Σολούν». Η 5η Ολομέλεια
έλεγε:
«Ο μακεδόνικος λαός θα απόκτηση μια ανεξάρτητη, κρατικά
ενιαία και ισότιμη θέση στην οικογένεια αυτή όπου αύριο θα ανήκει και ο
ελληνικός λαός με την λαϊκή δημοκρατία. Και γι’ αυτή την ανεξάρτητη, κρατικά
ενιαία και ισότιμη θέση παλεύει σήμερα και ο μακεδόνικος λαός της Μακεδονίας
του Αιγαίου…».
Τότε, αποφασίστηκε και η κατάληψη της Φλώρινας, για να γίνει
η προσωρινή πρωτεύουσα της «Ενιαίας και
Ανεξάρτητης Μακεδονίας»,που θα αποσπούσε από τον Τίτο και τα Σκόπια. Για αυτό επιστρατεύτηκαν
οι βουλγαρόφωνες από τη Βαρδαρία ως «εθελοντές», και επιτέθηκαν 6000 καθίκια.
Στη Φλώρινα
δεν επιτεθήκαν οι «συμμορίτες –
κομιτατζήδες» του εθνοπροδοτικού ΚΚΕ, αλλά οι Βουλγαρόφρωνες του VMRO από τα Σκόπια, μαζί με Αλβανούς και
ελληνόφωνα κόκκινα καθάρματα για να ιδρύσουν τη ΝόβαΜατσεντόνιγια
Μετά την τελική νίκη
στο Βίτσι και τον Γράμμο, οι βουλαροσταλινικοί ίδρυσαν στην Πολωνία το 1952 την οργάνωση «Ιλιντεν» για να καταγγείλουν
τη συμπαιγνία Αθήνας-Βελιγραδίου, και αποκαλούσαν
την «Μακεδονία του Αιγαίου» και τη Μακεδονία του Βαρδάρη» ,
«υποδουλωμένες στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό», και καλούσαν τους «Μακεδόνες» να εξεγερθούν
κατά του προδότη Τίτο.
10/2/19
Οι Αλβανοί έχουν 325.000 παράνομα όπλα
ΤΙΡΑΝΑ. Κυβερνητική έκθεση , αναφέρει ότι «στα χέρια των Αλβανών πολιτών, εξακολουθούν να υπάρχουν παράνομα 325.000 κομμάτια όπλων».
Οι Σέρβοι εξακολουθούν να πληρώνουν τον Τίτο
ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ .Οι Σέρβοι πολίτες θα πρέπει να εξοφλήσουν τα χρέη του Τίτο που κληρονόμησαν από την Γιουγκοσλαβία για τα επόμενα 22 χρόνια , εγραψε σήμερα η εφημερίδα «Μπλίτς». Η συνολική οφειλή είναι μεγαλύτερη από 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ, και οι τελευταίες δόσεις των δανείων από τη δεκαετία των εβδομήντα και των ογδόντα θα εξοφληθούν από το 2031 ως το 2041.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
Παραγγείλετε τώρα ,το νέο, (έβδομο), βιβλίο του Σπυρίδωνα Χατζάρα «Επάγγελμα Προδότες» που θα τα αλλάξει ΟΛΑ. Θα κυκλοφορήσει κοντά στα Χριστούγεννα και θα το λάβετε πρώτοι!
Η Αναγεννηθείσα Ελλάς, που ονειρεύτηκαν οι Φιλογενείς το 1800, μετά την δολοφονία του Εθνάρχη μας Ιωάννη Καποδίστρια έγινε, «Ψωρο-Γραικυ...
.png)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)