9 Απριλίου 1953. Η πλέον επιτυχής υποτίμηση της δραχμής από τον Μαρκεζίνη

Στις 9 Απριλίου του 1953 ανακοινώθηκε η αιφνιδιαστική υποτίμηση της δραχμής, από τον υπουργό Συντονισμού, Σπύρο Μαρκεζίνη. 1 δολάριο ΗΠΑ από 15000 δραχμές θα έκανε πλέον 30.000 δραχμές.
Στα εννέα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από την απελευθέρωση της Ελλάδος από τη γερμανική κατοχή, το εθνικό μας νόμισμα είχε υποτιμηθεί επτά φορές, χωρίς, όμως, ούτε η οικονομία να εξυγιανθεί ούτε η δραχμή να γίνει αξιόπιστη.
Η χρυσή λίρα ήταν το κυρίαρχο νόμισμα στις συναλλαγές, το ισοζύγιο πληρωμών και ο προϋπολογισμός μονίμως ελλειμματικά και το κράτος λειτουργούσε χάρις στα χρήματα της αμερικανικής βοηθείας.
Την κατάσταση ανέτρεψε ο Σπύρος Μαρκεζίνης με δύο τολμηρά μέτρα. Την υποτίμηση της δραχμής, η ισοτιμία της οποίας προς το δολάριο από 15.000 πήγε στις 30.000, (ακολούθησε μετά από λίγο η περικοπή των τριών μηδενικών), και την απελευθέρωση των εισαγωγών.
Με τα δύο αυτά μέτρα η ελληνική οικονομία εισήλθε σε μια νέα εποχή εξυγίανσης, ισορροπίας και ανάπτυξης.

Όλα τα γεγονότα της 9ης Απριλίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/04/h-9.html

9 Απριλίου 1964. Ο Ξεριζωμός 45000 Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης

Τριακόσιοι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους τις εργασίες τους και τις επιχειρήσεις τους και να φύγουν από την Τουρκία εντός 15 ημερών. Οι «Ρωμιοί» της Πόλης, μπορούσαν να πάρουν μαζί τους, «20 δολάρια, και 20 κιλά».

Η τουρκική κυβέρνηση από τις 16 Μαρτίου του 1964 είχε ακυρώσει τη Συμφωνία του Βενιζέλου του 1930 περί «παραμονής , εμπορίου και ναυσιπλοΐας» και άρχισε την απέλαση από την Κωνσταντινούπολη των «Ρωμιών» με ελληνική υπηκοότητα.
Μαζί με τις 12.000 «Ρωμιούς» με ελληνική υπηκοότητα, υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία και άλλοι 30.000 «Ρωμιοί», με τουρκική υπηκοότητα που ζούσαν στην Πόλη.
Εντός ενός έτους ο αριθμός αυτών που εκδιώχθηκαν έφθασε τις 40.000.

1991. Εμπρηστική επίθεση σε ελληνικό τουριστικό λεωφορείο στην Κωνσταντινούπολη, προκάλεσε το θάνατο 36 Ελλήνων εκδρομέων.

Η τελευταιες ημέρες της ελληνικής Πομπηίας. Η Παράδοση της Θεσσαλονικης στους Γερμανούς

Ο προδότης Παπάγος και οι τενεκέδες στρατηγοί του Μπακόπουλος και Λιούμπας, καθώς και ο γελοίος εγγλέζος στρατηγός Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον, άφησαν διάπλατα ανοιχτή την «κερκόπορτα», την κοιλάδα του Στρυμόνα, (Στρούμιτσα), από όπου πέρασαν ατουφέκιστοι οι Γερμανοί, και πλευροκόπησαν τους μαχόμενους στα Οχυρά ήρωες, και μπήκαν στις 9 Απριλίου 1941 στην Θεσσαλονίκη.

Προηγουμένως , στις 27 Μαρτίου, η Χούντα  της SOE στο Βελιγράδι , έβγαλε το στρατό στους δρόμους για να ανατρέψει την «εθνοπροδοτική» κυβέρνηση Τσβέτκοβιτς, τον αντιβασιλεά Παύλο και τους Ραντένκο Στανκοβιτς και Ιβο Πέροβιτς. Οι πραξικοπηματίες της SOE,  ο στρατηγός Σίμοβιτς, ο  πτέραρχος Μίρκοβιτς, και οι αδελφοί Κνέζεβιτς μέσα σε τρείς ώρες είχαν επικρατήσει. Στη μία το μεσημέρι μίλησε στον λαό ο πράκτορας Ντούσαν Σίμοβιτς και ο Πατριάρχης ευλόγησε το Πραξικόπημα από ραδιοφώνου.
Ο Παύλος, με την πριγκίπισσα Όλγα και τα ανήλικα παιδιά τους έφυγαν   από το Βελιγράδι με το τραίνο για την Αθήνα και οι Άγγλοι τους μετέφεραν με πλοίο στο Κάιρο και από εκεί στη Κένυα.
Ο ίδιος είχε ζητήσει να μείνει στην Κύπρο αλλά του το αρνήθηκαν γιατί εκεί βρισκόταν ο Στογιαντίνοβιτς περιμένοντας την μεταγωγή του στον Άγιο Μαυρίκιο.  Το Μπί-Μπί-Σι πάντως  ενημέρωσε επανειλημμένως και ψευδώς τους ακροατές του σε όλο τον κόσμο ότι ο πρίγκιπας Παύλος με την οικογένειά του κατέφυγαν στη Γερμανία.   

Έξι ημέρες μετά το πραξικόπημα στο Βελιγράδι,  συναντήθηκαν τα ξημερώματα της 3ης  Απριλίου, στον μεθοριακό  σιδηροδρομικό σταθμό της Κρεμενίτσας  ο Παπάγος και ο διοικητής  του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος  Αντιστράτηγος Ουίλσον με τον επικεφαλής του Α Κλάδου  του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου στρατηγό Ραντιβόιε Γιάνκοβιτς.
Ο Γιάνκοβιτς ζήτησε  οι Βρετανοί να καταλάβουν θέσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Γιουγκοσλάβων κοντά στη λίμνη Δοϊράνης και να καλύψουν την κοιλάδα του Στρυμόνα. Ο Ουίλσον αρνήθηκε διότι «δεν μπορούσε να αναπτύξει τόσο γρήγορα τις βρετανικές μονάδες» και επέμενε να αναλάβουν οι Γιουγκοσλάβοι την άμυνα στην κοιλάδα του Στρυμόνα με την 9η Μεραρχία τους.
Η διαταγή όμως για μετακίνηση δόθηκε στη Μεραρχία το πρωί της 6ης Απριλίου.

Επομένως ο Παπάγος γνώριζε από τις 3 Απριλίου ότι ο δρόμους των Πάντζερ για τη Θεσσαλονίκη ήταν ανοιχτός και ότι η γραμμή Μεταξά θα έπρεπε μετά από μια ηρωική άμυνα να παραδοθεί.

Για να υπήρχαν όμως ελπίδες νίκης στην άμυνα κατά των γερμανών το αγγλικό εκστρατευτικό Σώμα μαζί με το γιουγκοσλαβικό 5ο Σώμα θα έπρεπε να οργανωθούν αμυντικά στις κοιλάδες του Αξιού, και του Στρούμιτσα, ώστε  να ανακοπεί η δίοδος  των γερμανικών αρμάτων προς τη Θεσσαλονίκη, και οι τρείς ελληνικές μεραρχίες να παραμείνουν στον Νέστο, ενώ θα έπρεπε να εξασφαλιστεί και  επαρκής αεροπορική κάλυψη.
Αλλά είπαμε ο στόχος των Άγγλων δεν ήταν η επιτυχής άμυνα, αλλά η επιτυχής εισβολή.

 Η επιχείρηση «Λάμψη», (Operation Lustre), για την εσπευσμένη μεταφορά του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος, ξεκίνησε στις 2 Μαρτίου 1941, όταν κατέπλευσαν  στον Πειραιά 26 πλοία με στρατό και εφόδια.
Ακριβώς την επομένη, στις 3 Μαρτίου,  το σώμα στρατού του Λιστ πέρασε από τη Ρουμανία στη Βουλγαρία.
Οπότε, ήσαν εντελώς ψευδή αυτά που έγραψε ο Παπάγος  , ότι «εάν δεν προήλαυναν στη Βουλγαρία κανένας Βρετανός στρατιώτης δεν θα είχε πατήσει στην Ελλάδα».
Οι Γερμανοί μπήκαν στη Βουλγαρία μια μέρα μετά την άφιξη των πρώτων Βρετανών στην Ελλάδα.
Παράλληλα, ενώ ερχόντουσαν οι δυστυχισμένοι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί για να μας «βοηθήσουν» να νικήσουμε τον «Ναζισμό», στις 3 Μαρτίου 1941, που ήταν σημαδιακή μέρα, γιατί ήταν Καθαρή Δευτέρα, αναχώρησε από τον Πειραιά με τα αντιτορπιλικά  «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», ο ελληνικός χρυσός, που μεταφέρθηκε στην Κρήτη.
Η εντολή για την φόρτωση είχε δοθεί στα τέλη Φεβρουαρίου.
Τόσο σίγουροι ήσαν ο Βασιλιάς και ο Τσόρτσιλ  ότι, «με την βοήθεια του Θεού και την ευλογία της Παναγίας θα νικήσωμε»!

Από τον Πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία. Ο Επιτάφιος.

Η 9η Απριλίου ήταν η Μεγάλη Παρασκευή. Οι Έλληνες ψάλαμε την λειτουργία του Επιταφίου στο παρεκκλήσι της Ιερατικής Σχολής. Χοροστατούσε ο πατήρ Παναγιώτης . Όταν βγάλαμε τον επιτάφιο για περιφορά βρεθήκαμε μπροστά σε 10.000 Σέρβους. Όλο το Βελιγράδι ήταν εκεί. Και ήρθε να με αγκαλιάσει ο φίλος μου ι Γιάννης που είχε κατέβη από τη Βιέννη,

Αύριο η επέτειος της μάχης της Κόσαρε στο Κόσσοβο

ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ, 8 Απριλίου . Αύριο Τρίτη είναι η 20η επέτειος της μάχης του Κόσαρε στα σύνορα του Κοσσυφοπέδιου με την Αλβανία στην οποία σκοτώθηκαν 108 Σέρβοι στρατιώτες σε μια άνιση μάχη ενάντια στις δυνάμεις του ΟΥΤΣΕΚΑ και του τακτικού Αλβανικού στρατού που είχαν την υποστήριξη του ΝΑΤΟ από τον αέρα. Η μάχη της Κόσαρε στα σύνορα μεταξύ της τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας και Αλβανίας θεωρείται η μεγαλύτερη μάχη στην πρόσφατη σερβική ιστορία,. Περίπου 1.000 νέοι Σέρβων στρατιώτες υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους έναντι 5.000 - 6.000 Αλβανών και των «συμβούλων» που τους ακολουθούσαν. Η πλειοψηφία των Σέρβων στο Κόσαρε ήταν κληρωτοί 19 ή 20, ετών που υπηρετούσαν την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία τους.

Κινήσεις τακτικής

Ο Σαλβίνι στο Μιλάνο μάζεψε τους Φιλανδούς, τους Δανούς και την Αλτερνατίβα που δεν θέλουν να τους λένε «ακροδεξιούς». Η Ευρώπη της Κοινής Λογικής θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές.

Το φλύαρο ανακοινωθέν του Παπάγου της 8ης Απριλίου 1941. Οι Γερμανοί ουδέν επέτυχαν αλλά μπήκαν στην Θεσσαλονίκη. Και οι Σύμμαχοι άφαντοι.

ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ, Ανακοινωθέν 8 Απριλίου 1941 


Η πίεσις των γερμανικών δυνάμεων κατά του μετώπου της τοποθεσίας μας εξηκολούθησε και σήμερον ισχυρά. Ουδέν αποτέλεσμα επέτυχον. Αι από διημέρου σκληρώς αγωνιζόμεναι ολιγάριθμοι ελληνικαί δυνάμεις ματαίωσαν πασαν προσπάθειαν των επιτιθεμένων. 
Εις την κοιλάδα του Στρυμόνος, τα οχυρά Ρούπελ, Ούσίτα, Παλιουριώνες και Καρατάς, συνεργαζόμενα διά τών πυρών των, απετέλεσαν φράγμα όπερ ο έχθρός δεν κατώρθωσε να ύπερβή. Ιδιαιτέρως τά οχυρά Ροΰπελ και Ούσίτα ύπέστησαν άκλόνητα, τρίτην ήμέραν σήμερον, άπασαν την σφοδρότητα τών έχθρικών πυρών και τών δι' άρμάτων επιθέσεων.
 Αλεξιπτωτισταί ριφθέντες υπό του έχθροΰ εις τά νότια της τοποθεσίας έξεκαθαρίσθησαν. Έκ τούτων συνελήφθησαν αιχμάλωτοι περί τους έβδομήκοντα. Εις τό ύψίπεδον Νευροκοπίου ό άγων διεξήχθη σφοδρώς ού μόνον υπό τών οχυρών, άλλά και υπό τών έκτος τών οχυρών τμημάτων μας. 
Τά οχυρά μας άντέστησαν άποτελεσματικώτατα. Έν τούτων, τό όχυρόν Ντάσαβλι, καταληφθέν υπό του εχθρού, ανακατελήφθηκε αμέσως δι' αντεπιθέσεως. 
Τό όχυρόν Αϊσέ έδοκίμασε και σήμερον άκατάβλητον τό ίσχυρόν πυρ του εχθρού. Τά έκτος οχυρών τμήματά μας δι' άντεπιθέσεων άνακατέλαβον σημεία τινά της τοποθεσίας, έφ' ών κατώρθωσε νά θέση χείρα προσωρινώς ο εχθρός. 
Εις τό άριστερόν πλευρόν της τοποθεσίας μας τεθωρακισμένη γερμανική μεραρχία, είσχωρήσασα μέσω τοΰ νοτιοσλαβικοΰ έδάφους, κατώρθωσε νά φθάση χθες τήν έσπέραν εις τό ΰψος τών έλληνονοτιοσλαβικών συνόρων, καταλαβούσα τήν Δοϊράνην. 
Η μεραρχία αύτη σήμερον από της αύγής είσέβαλεν εις τό ήμέτερον έδαφος διά του ανατολικώς του Άξιου πεδινού διαδρόμου. Τά ελληνικά λίαν περιωρισμένα έλαφρά μηχανοκίνητα μέσα διεξήγαγον άνισον άγώνα κατά τών ποσοτικώς και ποιοτικώς άσυγκρίτως άνωτέρων μέσων του εχθρού.
Η προσπάθεια αύτη έπιβραδύνσεως του άντιπάλου παρετάθη έπί πολλάς ώρας, τελικώς όμως ό αντίπαλος έπέτυχε νά προωθηθη έπικινδύνως προς τήν κατεύθυνσιν της Θεσσαλονίκης, άποκόπτων τάς συγκοινωνίας τών έν Ανατολική Μακεδονία δυνάμεών μας μετά της λοιπής χώρας. 

Και ένα γράμμα από την Σμύρνη 

Ε. Χαλικιόπουλος, γενικό προξενείο της Ελλάδος στη Σμύρνη προς το υπουργείο των εξωτερικών Εν Σμύρνη, 8 Απριλίου 1941 
Έχω τήν τιμήν ν' αναφέρω υμίν ότι ο ενταύθα τύπος ουδέν άρθρον ή σχόλιον ανέγραψε σχετικό προς τήν κατά της χώρας ημών έπίθεσιν της Γερμανίας ούτε κατά τήν προχθεσινήν ουτε και κατά τήν χθεσινήν ήμέραν. Σήμερον μόνον ή εφημερίς Γενή Άσήρ έδημοσίευσεν άρθρον. Επι τη ευκαιρία ταύτη φέρω εις γνώσιν υμών ότι είναι διάχυτος ή δυσθυμία εις τά πρόσωπα του τουρκικού λαού διά την μή εξοδον της Τουρκίας παρά τό πλευρόν μας άπό της πρώτης ημέρας της καθ' ήμών απρόκλητου γερμανικής επιθέσεως.

ΣΚΟΠΙΑ 8 Απριλίου 1941

Οι «Μακεδόνες», του ΕΜΕΟ, υποδέχθηκαν τους Γερμανούς σαν Ελευθερωτές, από την καταπίεση αιώνων από την Ελληνική, Τούρκικη και Σερβική κατοχή με το σύνθημα ένας Λαός ένας Τσάρος .
Από τη φωτογραφία λείπουν οι «αυτονομιστές» που συνεδρίαζαν την ίδια ώρα στο Χάνι Γκάλιτς στα Σκόπια με πρόσκληση του Κομμουνιστή  Τράικο Ποπόφ και ενέκριναν ένα υπόμνημα προς τον Χίτλερ με το οποίο ζητούσαν η Μακεδονία να γίνει γερμανικό Προτεκτοράτο. 

Οι τελευταίες ημέρες της ελληνικής Πομπηίας .8 Απριλίου 1941. Ενώ οι ήρωες στα οχυρά μάχονταν σαν θηρία οι ανίκανοι και «κοκκορόφτεροι» «στρατηγοί » του Παπάγου, το έβαζαν τα πόδια προ των Γερμανών, και σήκωναν τα χέρια ψηλά!

                                     Η είσοδος των Γερμανών στην Ξάνθη

του Σπύρου Χατζάρα

Ο προδότης και άκαπνος διαγγελέας Παπάγος είχε αναθέσει το μέτωπο της Μακεδονίας σε δικούς του. Διοικητής του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ) ήταν ο τενεκές Μπακόπουλος,  και το Μέτωπο της Θεσσαλονίκης το είχε ο σεσημασμένος δρομέας και δειλός Νικόλαος Λιούμπας που εγκατέλειψε τον Οκτώβριο το πεδίο της μάχης στην Θεσπρωτία, αφήνοντας ακάλυπτο τα πλευρό του Κατσιμήτρου.

Ο Παπάγος, ανέθεσε στον προδότη Λιούμπα, που θα έπρεπε να τον είχε περάσει στρατοδικείο ο Μεταξάς και νε τον εκτελέσει για παραδειγματισμό, την διοίκηση της 19ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας που συγκροτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1941 στην Αθήνα με τα ιταλικά λάφυρα με Επιτελάρχη τον Συνταγματάρχη Πυροβολικού Ασημάκη.

Οι τενεκέδες παραδόθηκαν σε λιγότερο από 37 ώρες. Από τις 6 το πρωί της 7ης Απριλίου μέχρι τις 19.00 της 8ης Απριλίου.

Η Μεραρχία του Λιούμπα διέθετε 88 οχήματα Μερσεντές, 75 ελαφρά φορτηγά Φίατ, 40 ιταλικά ελαφρά άρματα λάφυρα απο το Καλπάκι, 100 βρετανικά κάρριερ και 4 αρχαία άρματα Βίκερς του Μεσοπολέμου.

Στις 27 Μαρτίου, μετά το πραξικόπημα στο Βελιγράδι, η Μεραρχία τέθηκε υπό τις διαταγές του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ) και εγκαταστάθηκε στις 29 Μαρτίου στην περιοχή Κιλκίς-Λαχανά. Στις 10 Μαρτίου, η Μεραρχία του Λιούμπα βρισκόταν στην περιοχή της Κατερίνης στην Γραμμή του Ολύμπου του Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον.

Το στρατηγείο του Λιούμπα στις νέες θέσεις ήταν στην Κρηστώνη του Κιλκίς.
Το 191 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα στο Καλόκαστρο-Στρυμωνικό, το 192 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα στην γραμμή Ευκαρπία-Πλαγιές-Χειμαδιό, το 193 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα είχε το μετωπο Καλινδρία-Χέρσο, 19η Ομάδα Αναγνωρίσεως (Βαμβάκια), και η 19η Μοίρα Πυροβολικού ήταν στην Ξηροβρύση.

Δεν υπήρχε καμιά οργάνωση του Εδάφους και καμιά αμυντική προετοιμασία. Μόνο τα πολυβολεία της προκάλυψης.

Οι εντολές του «Στρατάρχη» ήταν εντελώς άσχετες και προέβλεπαν :
«Δυνατότητα επέμβασης στην περιοχή των Κρουσιών για να ενισχυθεί το απόσπασμα που βρισκόταν εκεί.Μελέτη για την κατάληψη και εξασφάλιση της περιοχής Δοϊράνης Πολυκάστρου, σε συνεργασία με τον XI Συνοριακό Τομέα που τέθηκε υπό τις διαταγές της Μεραρχίας.Σε περίπτωση σύμπτυξης των Τμημάτων της Ομάδας Μεραρχιών από την τοποθεσία Μπέλες, η Μεραρχία θα έπρεπε να καλύψει τη σύμπτυξη στην περιοχή δυτικά του Αξιού, μέσω των γεφυρών της Αξιουπόλεως».

Το μεσημέρι της 6ης Απριλίου, η Μεραρχία διέταξε τα 192 και 193 Συντάγματα να στείλουν απόσπασμα κατοπτεύσεως από ένα Λόχο Κάρριερ και μία Διμοιρία μοτοσικλετιστών στους άξονες Ροδόπολη-Ανω Πορόια και Μουριές-Αγία Παρασκευή. To 192 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα που στάθμευε στην περιοχή βόρεια του Κιλκίς τέθηκε σε κίνηση στις 14. 00. Ο τομέας ευθύνης του Συντάγματος ήταν από το Δοβά Τοπέ μέχρι τον Παραπόταμο. Το Σύνταγμα έφθασε στον προορισμό του τις πρώτες νυκτερινές ώρες .Το 193 Σύνταγμα, που στάθμευε στην περιοχή Καλίνδρια-Χέρσο, βορειοδυτικά του Κιλκίς, τέθηκε σε κίνηση γύρω στις 13.00, και μέχρι το βράδυ είχε εγκατασταθεί στις θέσεις που έπρεπε δυτικά του Δοβά Τοπέ και μέχρι τη Δοϊράνη.

Στις 3.00 το πρωί της 8ης Απριλίου, η Γερμανική 2η Μεραρχία πέρασε τη μεθόριο κοντά στη Δοϊράνη. Παράλληλα πέντε τάγματα της 6ης Ορεινής Μεραρχίας επιτέθηκαν κατά της τοποθεσίας Κρουσίων, πετυχαίνοντας ένα ρήγμα δυτικά του υψώματος Δοβά Τεπέ.

Στις 6.00 εμφανίσθηκε η πρώτη Γερμανική φάλαγγα αρμάτων από την κατεύθυνση της Δοϊράνης προς τα υψώματα Ακρίτας- Οβελίσκος.
Την ακολουθούσαν δύο ισχυρές μηχανοκίνητες φάλαγγες που υποστηρίζονταν από αεροσκάφη. Τα Τμήματα του 193ου Συντάγματος που βρίσκονταν στο ύψωμα Οβελίσκος δέχθηκαν ισχυρή πίεση και αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν προς Νότο και να συμπτυχτούν στο χωριό Ακρίτας μαζί με τα πρώτα Τμήματα της XIX Ομάδας Αναγνωρίσεως που έφθαναν εκείνη την ώρα.
Οι γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες αποτελούνταν από άρματα και μηχανοκίνητο Πεζικό, αφού ενισχύθηκαν από το Πυροβολικό και την Αεροπορία, ανέτρεψαν τα Ελληνικά Τμήματα που βρίσκονταν βόρεια και βορειοανατολικά του χωριού Ακρίτας, που συμπτύχθηκαν σε νοτιότερα υψώματα.

Η ταχύτητα της γερμανικής προέλασης «αιφνιδίασε» τον Λιούμπα , που μετακινήθηκε στο χωριό Κεντρικό.

Οι Γερμανοί άφησαν μερικά άρματα στον Ακρίτα και κινήθηκαν προς τη Μεγάλη Στέρνα, ενώ ταυτόχρονα άλλη φάλαγγα εξουδετέρωσε ένα μικρό Τμήμα που βρισκόταν στην Καλινδρία.

Η Ομάδα Αναγνωρίσεως και το Τμήμα του 193ου Συντάγματος βρέθηκαν ανάμεσα σε δύο εχθρικές τεθωρακισμένες φάλαγγες που κινούνταν γρήγορα προς τα νότια και δεν μπορούσαν να αντιδράσουν, καθώς στερούνταν εντελώς υποστήριξης Πυροβολικού και αντιαρματικών όπλων.

Έτσι τα Τμήματα αυτά αναγκάσθηκαν να παραμείνουν στις θέσεις τους και αναδιοργανώθηκαν περιμένοντας επέμβαση από το 192ο Σύνταγμα που θα ερχόταν από τα Κρούσια, το οποίο όμως μέχρι την 19.30 δεν εμφανίσθηκε.
Στο ίδιο χρονικό διάστημα η εμπροσθοφυλακή του 192ου Συντάγματος κινούνταν από το Μυριόφυτο προς τον Ακρίτα. Φτάνοντας όμως στα Αμάραντα αντιμετώπισε την πλαγιοφυλακή Γερμανικής Φάλαγγας και αναγκάσθηκε έτσι να συμπτυχτεί εσπευσμένα γύρω στις 22.30 προς τα Κρούσια. Έτσι, τα υπόλοιπα Τμήματα του Συντάγματος καθηλώθηκαν στο Μυριόφυτο.

Οι Γερμανοί αφού πέρασαν τις γέφυρες του Αξιού τις οποίες οι προδότες οπισθοχωρώντας «δεν πρόλαβαν» να ανατινάξουν έφρασαν σχεδόν αντουφέκιστοι αργά το απόγευμα της 8ης Απριλίου 20 χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη.

Το "Ελληνικό" Γενικό Στρατηγείο, δηλαδή ο τενεκές Παπάγος, εξουσιοδότησε τον διοικητή του ΤΣΑΜ Μπακόπουλο για σύναψη συνθηκολόγησης και κατάπαυσης των εχθροπραξιών.

Ο Μπακόπουλος απέστειλε επιστολή μέσω του στρατιωτικού διοικητή της Θεσσαλονίκης αντιστράτηγου Ραγκαβή στον διοικητή της 2ης Μεραραχίας Πάντσερ, Αντιστράτηγο Ρούντολφ Φάιελ , προτείνοντας την κατάπαυση του πυρός, αλλά ταυτόχρονα ειδοποίησε τους υφιστάμενους διοικητές του, πως έπρεπε να κρατήσουν τις θέσεις τους μέχρι την υπογραφή της συνθηκολόγησης. Το βράδυ μια γερμανική φάλαγγα κατέλαβε το Μεταλλικό και κατευθύνθηκε προς το Κιλκίς.

Τη νύχτα της 8ης Απριλίου ενώ στη Θεσσαλονίκη ανατινάζονταν τα πυρομαχικά, τα πετρέλαια, οι γέφυρες, και τα τρένα , στα οχυρά συνεχιζόταν η Τιτανομαχία.

Στο Μπέλες, ύστερα από σκληρό αγώνα ο διοικητής του οχυρού Ποποτλίβιτσα λοχαγός Θελούνης, αναγκάσθηκε, στις 19.00 να διατάξει την παράδοση .
Το οχυρό Παπαδοπούλα υπέκυψε στις 19.30.
Οι απώλειες ήταν 8 νεκροί. Παραδόθηκαν οι 3 αξιωματικοί και οι 120 άνδρες της φρουράς. Στο Ρούπελ, το Περιθώρι , τη Μαλιάγκα τους Παλιουριώνες, οι ήρωες συνέχιζαν την «τιτάνια» προσπάθεια.

Στις 8 Απριλίου ο Γερμανοί κατέλαβαν την Ξάνθη.

ΥΓ. Εάν είχαν στην ευγενή καλοσύνη στην Διευθυνση Ιστορίας Στρατού, πολύ θα ήθελα να ξέρω τις απώλειες τις XIX Μηχανοκίνητης, στις 37 ώρες που "πολέμησε".  

Κάλλιο αργά παρά ποτέ

Ο Σαλβίνι και η Λεπέν συνεργάζονται εδώ και 5 χρόνια. Κάποιοι το έμαθαν τώρα. Και... πανηγυρίζουν.

7 Απριλίου 1825. Η Νίλα των δανειοληπτών και των μισθοφόρων τους στο Κρεμμύδι

«Δυο γίγαντες μοχθούσα έφερεν η γης η σφαίρα»*. Το στρατηγό της Μάχης του Κρεμμυδίου , τον Υδραίο πλοίαρχο Κυριάκο Σκούρτη, και τον στρατάρχη της μάχης της Φλώρινας , σύντροφο Βλαντά.

Το Πάσχα το 1825 είχε πέσει νωρίς. Στις 29 Μαρτίου. Και αφού χώνεψαν το Αρνί οι μισθοφόροι των «δανειοληπτών», ξεκίνησα να τα βάλουν με τον Ιμπραήμ. Αρχηγός της εκστρατείας ήταν ο Πρόεδρος του Εκτελεστικού Γεώργιος Κουντουριώτης, που όμως τον ζάλιζε το άλογο και τα παράτησε. Αρχιστράτηγο των χερσαίων δυνάμεων, διόρισε τον δικό του, Υδραίο λοστρόμο Κυριάκο Σκούρτη, που έδινε διαταγές ναυτικές. Όρτσα, μάινα κλπ.

Ο Σκούρτης ήταν λόστρομος από την Ύδρα ο οποίος συμμετείχε στην Επανάσταση του 1821.  Πριν την επανάσταση είχε υπηρετήσει στο οθωμανικό ναυτικό. Το Μάιο του 1824, ήταν ο "κομισάριος " των Υδραίων στο μισθοφορικό Σώμα του Βούλγαρου Κρίστε που νίκησε τις  δυνάμεις των Νικηταρά, Πλαπούτα, Τσώκρη και Πάνου Κολοκοτρώνη στις μάχες της Δαλαμανάρας και των Μύλων. Μετά,  ως έμπιστος μετέφερε τους αιχμάλωτους την Υδρα.

Το μισθοφορικό Σώμα ήταν περίπου 3500. Ρουμελιώτες, Σουλιώτες, Μακεδόνες, και Βούλαγροι, με οπλαρχηγούς τον Κίτσο Τζαβέλα, τον Κώστα Μπότσαρη, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον Αναστάσιο Καρατάσο και τον Βούλγαρο Χατζηχρήστο. Πολιτικός Σύμβουλος ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος.

Ο Σκούρτης και ο Μαυροκορδάτος διάλεξαν την περιοχή του χωριού Κρεμμύδια, μεταξύ Μεθώνης και Ναυαρίνου (Πύλου), για να περιμένουν τον Ιμπραήμ.

Ο Ιμπραήμ είχε 3000 πεζούς, 400 Ιππείς και 4 Κανόνια. Στο Κέντρο της παράταξης ήταν ο Καπετάν Σκούρτης. Ο πρώτος που το έβαλε στα πόδια .

Στη μάχη του Κρεμμυδίου ο αιγυπτιακός στρατός πέτυχε αποφασιστική νίκη

Ο επαγγελματικός στρατός διαλύθηκε και 600 μισθοφόροι άφησαν τα κοκαλάκια τους στο Κρεμμύδι.

Οι μισθοφόροι απέδωσαν την ήττα στην κακή τύχη. 
Ο Καραϊσκάκης έβρισε τον Σκούρτη, πήρε τους δικούς του και γύρισε στη Στερεά.

Όλοι οι Ρουφιάνοι , «Ιστορικοί» προσπαθούν να ρίξουν την ευθύνη στην «διχόνοια», στην «φαγομάρα», και όχι εκεί που πρέπει. 
Στους αργυρώνητους δανειολήπτες και την φάρα την υπαλλήλων της Εταιρείας της Ανατολής και της Αγγλικής πολιτικής.

  * Από ποίημα του ρουφιάνου της αγγλοκρατίας Σούτζου

Οι τελευτές ημέρες της Ελληνικής Πομπηίας . Η προδομένη μάχη των Οχυρών. 161η ημέρα του πολέμου.

Η έκρηξη του "Κλαν Φράιζερ" 

1941.Στις 3.20 το πρωί, τα ξημερώματα της Δευτέρας 7 Απριλίου, από τα γερμανικά βομβαρδιστικά που διοικούσε ο σμήναρχος Χάγιο Χέρμαν, και επιτίθονταν στον Πειραίά,  χτυπήθηκε και ανατινάχτηκε το αγγλικό φορτηγό «ΚΛΑΝ ΦΡΑΪΖΕΡ» που περίμενε να ξεφορτώσει, και που μετέφερε 250 τόνους ΤΝΤ.
Η έκρηξη ήταν τρομαχτική και έγινε αισθητή όχι μόνο στην Αθήνα μα και σε πολύ μεγαλύτερη περιοχή. Ως την Ελευσίνα , τα Μέγαρα, την Κηφισιά και την Εκάλη. Από τον βομβαρδισμό βυθίστηκαν 11 πλοία ενώ αλλά 60 έπαθαν ζημιές.
Στην αντιαεροπορική άμυνα πήραν μέρος τους Βρετανικά αντιτορπιλικά «Αίας» και «Καλκούτα».
Στην μάχη των Οχυρών, οι Γερμανοί παρέκαμψαν το Οχυρό Νυμφαίας και στις 7 Απριλίου και έφτασαν στην Κομοτηνή. Ήταν η πρώτη πόλη που καταλήφθηκε. Το Οχυρό «Κελκαγιά» (ή Σπανή Πέτρα) του οποίου διοικητής ήταν ο Λοχαγός Πεζικού Τηλέμαχος Ζακυνθινός αναγκάστηκε να παραδοθεί στις 11.30, εξαιτίας των αερίων που διοχέτευσαν οι Γερμανοί ενώ η φρουρά μαχόταν εντός των Στοών. Η Φρουρά της «Σπανής Πέτρας» είχε 18 νεκρούς. Ο Μπακόπουλος όμως είχε διατάξει ήδη σύμπτυξη, και η φρουρά είχε εγκαταλειφτεί μόνη της από το πυροβολικό. Στις 16.00 παραδόθηκε το Οχυρό «Ιστίμπεη» στο ύψωμα της «Κερκίνης», που μαχόταν και αυτό στις Στοές. Από τους Γερμανούς που διείσδυσαν υπήρχαν 100 νεκροί και τραυματίες, Οι απώλειες της φρουράς του Οχυρού «Ιστίμπεη» ανήλθαν σε 25 νεκρούς και 70 τραυματίες. Οι αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν εντός της Βουλγαρίας στο Πετρίτσι και απελευθερώθηκαν με τη συνθηκολόγηση του Μπακόπουλου στις 9 Απριλίου.
Το βράδυ της 7ης Απριλίου, η γερμανική 2η Τεθωρακισμένη Μεραρχία, κάνοντας «παρέλαση», πέρασε «αντουφέκιστη» την κοιλάδα του «Στρούμνιτσα» και κατέλαβε τη Νέα Δοϊράνη και Γευγελή.
Στις 23.30 αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει το Οχυρό «Νυμφαία».
Η φρουρά του Οχυρού Αρπαλούκι με διοικητή τον Ταγματάρχη Πεζικού Δημήτριο Καραθάνο απεχώρησε συντεταγμένα τη νύχτα της 7ης Απριλίου κάνοντας έξοδο, αλλά αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς στις γέφυρες του Στρυμόνα. Όπως και στο Μεσολόγγι, ο αγώνας των Οχυρών ήταν προδομένος.

Οι «Σύμμαχοι» που διέταζαν ο τενεκές στρατηγός Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον, ο τενεκές Ουέιβελ, ο υπάλληλος τους Παπάγος και ο εστεμμένος τενεκές, δεν είχαν καμιά θέληση να υπερασπιστούν το εθνικό έδαφος, για το οποίο μάχονταν με αυτοθυσία και αυταπάρνηση οι αξιωματικοί και οι οπλίτες.
Η «γραμμή» ήταν στον Αλιάκμονα και στις «Θερμοπύλες» και η Στρατιά της Ηπείρου είχε εγκαταλειφτεί στην τύχη της, και ο εστεμμένος τενεκές ετοιμαζόταν για τη «Νέα μάχη των Θεμοπυλών».

Στις 6 Απριλίου 1941 δεν λέχθηκε κανένα δεύτερο «ΟΧΙ» των Ελλήνων.
Η κυβέρνηση του εστεμμένου Τενεκέ δεν ήταν ελληνική αλλά «προδοτική».

Οι τελευταίες ημέρες της ελληνικής Πομπηίας. 6 Απριλίου 1941

Η 6η Απριλίου 1941, 160η μέρα του πολέμου, ήταν Κυριακή όταν η Γερμανία επιτέθηκε ταυτόχρονα στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. 
Οι ρουφιάνοι των Άγγλων και οι «Ιστορικοί» της «πλάκας» που αντιγράφουν ο ένας τον άλλον και ακολουθούν τον Παπάγο το Βασιλιά και την αγγλική προπαγάνδα και συμφωνούν ότι η επίθεση της «ναζιστικής Γερμανίας», «κατά της χώρας μας», «εκδηλώθηκε στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη, σύμφωνα με τη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα ,ώρα». 
Η γερμανική επίθεση όμως, εκδηλώθηκε με 15 λεπτά καθυστέρηση, διότι οι διαταγές είχαν εκδοθεί σύμφωνα με τη «θερινή ώρα Βερολίνου».
Στις 5.15 π.μ., άρχισε η μάχη των Οχυρών. H γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε κατά των Ελληνικών προφυλακών στα υψώματα Καλέ Μπαιρ και Ντεμίρ Καπού του Μπέλες και επεκτάθηκε σε όλο το μέτωπο, από το Τριεθνές μέχρι βόρεια της Κομοτηνής. 
Στις 6:30 το πρωί η Λουφτβάφε, χωρίς προηγούμενη κήρυξη πολέμου,
 η Λουφτβάφε εξαπέλυσε την επιχείρηση «Unternehmen Strafgericht» και ισοπέδωσε το Βελιγράδι. Τα θύματα , δεν τα μέτρησε κανείς . 
Υπολογίζονται από 2.271 που ανέσυραν οι «αρχές» από τα χαλάσματα στο Κέντρο του Βελιγραδίου, μέχρι τις 4.000 ή και τις 12.000. 
Άλλοι μιλούν για 17000 πτώματα και άλλοι για 24.000 θύματα μαζί με τους ταυματίες που πέθαναν. Κανείς δεν μάζεψε τους νεκρούς στις γειτονιές.
 Το τότε «Κράτος»,  που το έβαλε στο πόδια και πήγε στο Λονδίνο μέσω Τατοίου . 
Από τον βομβαρδισμό καταστράφηκαν ολοσχερώς και γκρεμίστηκαν 627 κτίρια ενώ 1.601 κτίρια υπέστησαν μεγάλες ζημιές. 6.829 είχαν μικρότερες. Τότε κάηκε και η Βιβλιοθήκη του Βελιγραδίου και χάθηκαν όλα τα Μεσαιωνικά της χειρόγραφα. 
Ο στρατάρχης φον Κλάιστ στη δίκη του μετά τον πόλεμο, δήλωσε ότι «η αεροπορική επίθεση στο Βελιγράδι το 1941 είχε πρωτίστως πολιτικό χαρακτήρα και δεν είχε τίποτα να κάνει με τον πόλεμο». 
Εκτός από το Βελιγράδι βομβαρδίστηκαν η Νις, το Λέσκοβατς, το Κράγκουγιεβατς το Νόβι Σαντ, το Σεράγεβο, το Μόσταρ, και η Μπάνια Λούκα. 
Σε απάντηση , η Γιουγκοσλαβική αεροπορία βομβάρδισε τη βιομηχανική συνοικία της Σόφιας και το Κουστεντίλ .Στη Σόφια σκοτώθηκαν 8 και στο Κουστεντίλ 67. Την ίδια ημέρα ο αρχηγός των πραξικοπηματιών και πράκτορας της SoE Σίμοβιτς, «είχε χαρές» πάντρεψε την κόρη του.

 Οι «πατριώτες» της SOE , στασίασαν στην Κροατία και υποδέχθηκαν με πανηγύρια τους Γερμανούς στο Ζάγκρεμπ. 
Οι πράκτορες στο Βελιγράδι το έβαλαν στα πόδια. Πήγαν στο Μαυροβούνιο, μαζί με τον ανήλικο Πέτρο Β ' και άφησαν πίσω τους τον στρατηγό Ντανίλο Καλαφάτοβιτς για να υπογράψει την παράδοση. Ο ιταλικός στρατός, υπό τον στρατηγό Αμπρόζιο, που είχε συγκεντρωθεί κατά μήκος των χερσαίων συνόρων της Ιταλίας με την Γιουγκοσλαβία, εισέβαλε στην Ίστρια και στην ακτή της Σλοβενίας, ενώ το 9ο Σώμα επιτέθηκε από την Αλβανία. 
Η Γιουγκοσλαβική 9 Μεραρχία που θα κάλυπτε την κοιλάδα του Στρυμόνα δεν πρόλαβε καν να επιστρατευτεί. Η διαταγή μετακίνησης δόθηκε το πρωί της 6ης Απριλίου και οι μονάδες βρέθηκαν εκτεθειμένες στις επιθέσεις των Στούκας και διαλύθηκαν. Οι Γερμανοί μπήκαν στα Σκόπια στις 7 Απριλίου.

 Ο Βασιλιάς που ήδη είχε έτοιμες τις βαλίτσες του έβγαλε ανακοίνωση και υποσχόταν νίκη, και ζητούσε από τους έλληνες «αγώνα μέχρις εσχάτων», και μίλαγε για τα ελληνικό αίμα που χυνόταν υπέρ του Λονδίνου. «Έλληνες! Νέος εχθρός προσέβαλε σήμερον την πρωίαν την τιμήν της πατρίδος μας. Χωρίς καμμίαν προειδοποίησιν, την ιδίαν στιγμήν κατά τήν οποίαν έπεδίδετο άπό τήν γερμανικήν Κυβέρνησιν εις τήν έλληνικήν εν έγγραφον άναγγέλλον άπλώς τήν ένέργειά της, τά γερμανικά στρατεύματα εκτύπησαν τα σύνορά μας. Ό ήρωικός μας στρατός, φρουρός ακοίμητος του ιερού μας έδάφους, το προασπίζει ήδη διά του αίματος του. Έλληνες, ο ελληνικός λαός, ο όποιος απέδειξεν ήδη εις τον κόσμον ότι θέτει υπέρ παν άλλο τήν τιμήν, θά τήν ύπερασπισθή και έναντι τού νέου έχθρού μέχρις έσχάτων. Η Ελλάς, ή τόσον μικρά τήν οποίαν προσβάλλει σήμερον μία ακόμη αυτοκρατορία είναι ταυτοχρόνως τόσον μεγάλη, ώστε να μη δύναται νά επιτρέψει εις κανένα να την θίξη. Ό άγών μας θά είναι σκληρός, τραχύς, άμείλικτος. Δέν θά όρρωδήσωμεν προ ούδενός πόνου, δέν θά σταματήσωμεν προ ούδεμιάς θυσίας. Άλλ' ή νίκη μας άναμένει εις τό τέρμα τοΰ δρόμου μας διά νά στεφανώση μίαν άκόμη και όριστικήν φοράν τήν Ελλάδα. Εις τό πλευρόν μας ίστανται πανίσχυροι σύμμαχοι, ή Βρεταννική Αύτοκρατορία με τήν άκατάβλητον θέλησίν της και αί 'Ηνωμέναι Πολιτείαι τής Αμερικής μέ τούς άνεξαντλήτους πόρους των. Εις τό πεδίον τής μάχης άγωνιζόμεθα άγκώνα προς άγκώνα μέ τούς άδελφούς μας Νοτιοσλάβους, οι όποιοι χύνουν και αύτοί μαζί μας τό αίμά των διά τήν σωτηρίαν ολοκλήρου τής Βαλκανικής και τής άνθρωπότητος. Θά νικήσωμεν! Μέ τήν βοήθειαν τοΰ Θεού και τήν εύλογίαν τής Παναγίας θά νικήσωμεν. Ή ιστορία τών έθνών θά γράψη άκόμη μίαν φοράν ότι ή χώρα τήν οποίαν λαμπρύνει ό Μαραθών και ή Σαλαμίς δέν ύποκύπτει, δέν κάμπεται, δέν παραδίδεται. Ολοι μαζί, Έλληνες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ύψώσατε τό άνάστημα σας, σφίξατε τούς γρόνθους σας και σταθήτε εις τό πλευρόν μου, προασπισταί τής έλληνικής πατρίδος, τής χθεσινής, τής σημερινής και τής αύριανής, αντάξιοι τών προγόνων σας, παραδείγματα εις τους έπιγόνους σας, πρόμαχοι τής ελευθερίας, τής βγαλμένης άπό τά κόκκαλα τών Ελλήνων τά ιερά. Εμπρός τέκνα τής Ελλάδος εις τον ύπέρ πάντων αγώνα! 

Στο τέλος της ημέρας ο Παπάγος ως «ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ» εβγαλε ένα «κλαψιάρικο» «Ανακοινωθέν «, που έλεγε: 
«Ισχυραί γερμανικαί δυνάμεις, εφωδιασμέναι με τα πλέον σύγχρονα πολεμικά μέσα, με υποστήριξιν άρμάτων, άφθονου βαρέος πυροβολικού και πολυαρίθμου άεροπορίας, προσέβαλον άπό τής πρωίας τής σήμερον έπανειλημμένως τάς θέσεις μας, ών άμύνονται μόνον έλληνικαί δυνάμεις λίαν περιωρισμέναι. Καθ' όλην τήν ήμέραν διεξήχθη σφοδρότατος αγών εις τάς κυριωτέρας ζώνας τής παραμεθορίου προς Βουλγαρίαν περιοχής, ιδιαιτέρως εις τήν περιοχήν Μπέλες και τήν κοιλάδα τού Στρυμόνος. Αί δυνάμεις μας, αί διατεθειμέναι έπί τού μετώπου τούτου, με τά περιωρισμένα μέσα των, διεξήγαγον σκληρότατον άγώνα κατά τού είσβολέως και ή μικρά έλληνική άεροπορία, όση ήδυνήθη νά διατεθή έκ τού προς Ίταλίαν μετώπου συνέδραμε μέ αύτοθυσίαν τον άγώνα τών ήρωϊκών στρατευμάτων της. Τά οχυρά μας, παρά τον σφοδρότατον διά τού πυροβολικού και άπό άέρος δι' άεροπορίας κατακορύφου έφορμήσεως βομβαρδισμόν, άντεστησαν πλήν ενός, όπερ ύποστάν ιδιαιτέρως ίσχυράν έχθρικήν προσβολήν υπέκυψε. Δέκα έχθρικά άρματα κατεστράφησαν υπό τού πυροβολικού μας και τών άντιαρματικών μας μέσων. Πέντε έως εξ έχθρικά άεροπλάνα κατερρίφθησαν υπό τής άεροπορίας μας και τών άντιαεροπορικών μας πυροβόλων. Συνελάβομεν αιχμαλώτους. Περιοχαί τίνες τού έχθρικού έδάφους, διά λόγους έπιχειρήσεων και προς άποφυγήν άνωφελών θυσιών, έξεκενώθησαν έγκαίρως υπό τών δυνάμεώ\ μας. Τελικώς ό έχθρός, σημειώσας πρόοδόν τινα, συνεκρατήθη έφ' όλου τού ένδιαφέροντος μετώπου». 

Κατά τη διάρκεια της νύχτας της 6ης Απριλίου 1941 , το Γιουγκοσλαβικό Επιτελείο που δεν είχε καμιά πληροφορία για την κατάσταση στο μέτωπο πληροφόρησε το Ελληνικό ότι θα εφάρμοζαν το σχέδιο Παπάγου και θα επιτίθεντο στους Ιταλούς, αλλά η Γιουγκοσλαβική XIII Μεραρχία είχε ήδη υποστεί σοβαρές απώλειες Το βράδυ η Λουφτβάφε βομβάρδισε το λιμάνι του Πειραιά.

H Γερμανική Διακοίνωση της 6ης Απριλίου 1941που αποδεικνύει ότι ο Βασιλιάς και ο Παπάγος ενσυνείδητα κατέστρεψαν την Ελλάδα και θυσίασαν τους Έλληνες υπηρετώντας την αγγλική πολιτική

Στις 5 Απριλίου 1941 στάλθηκε από το Βερολίνο στον Γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα πρίγκιπα Βίκτωρα φον Έρμπαχ κρυπτογραφημένο τηλεγράφημα με οδηγίες του φον Ρίμπεντροπ για την κήρυξη του Πολέμου με την Ελλάδα.
 Ο Ρίμπεντροπ έδινε τις ακόλουθες οδηγίες. 

«Την Κυριακή 6 Απριλίου και ώρα 5.20 θερινή Γερμανίας, ειδοποιήσετε τον εκεί υπουργό Εξωτερικών ότι έχετε να του ανακοινώσετε κάτι απολύτως επείγον και είναι ανάγκη να τον συναντήσετε αμέσως. Παρακαλείσθε να ανακοινώσετε στον υπουργό Εξωτερικών τα εξής: Αυτή την ώρα παραδίδεται στον Έλληνα πρεσβευτή στο Βερολίνο από τον υπουργό Εξωτερικών του Ράιχ διακοίνωση, καθώς και συνημμένο υπόμνημα. Στα έγγραφα αυτά θα αναφέρεται ότι, επειδή δεν τηρήθηκε η αυστηρή ουδετερότητα εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, από τις αρχές του πολέμου, όπως αποδεικνύεται και από έγγραφα του Γαλλικού Στρατηγείου, που βρίσκονται στα χέρια της γερμανικής κυβέρνησης, η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να παρακολουθεί απαθώς την ανώμαλη κατάσταση που δημιουργήθηκε εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, ύστερα από την είσοδο ισχυρών αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφός της. Κατόπιν αυτού, η γερμανική κυβέρνηση διέταξε τα στρατεύματά της να εκδιώξουν από το ελληνικό έδαφος τις αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις. Κάθε αντίσταση κατά των γερμανικών πολεμικών δυνάμεων θα παταχθεί χωρίς διάκριση».

Τα έγγραφα του Γαλλικού Επιτελείου που επικαλείτο ο Ρίμπεντροπ τα βρήκαν οι Γερμανοί στις 14 Ιουνίου 1940, σε ένα βαγόνι που ήταν φορτωμένο με τα αρχεία του αρχιστρατήγου σε μια γέφυρα στον Λίγηρα. Σε αυτά υπήρχαν 3.000 άκρως απόρρητα έγγραφα που αποκάλυπταν τα μέτρα που είχαν πάρει οι Αγγλογάλλοι για την παραβίαση της νορβηγικής ουδετερότητας, τη ναρκοθέτηση του Δουναβη, και την αποκοπή της προμήθειας της Γερμανίας μα πετρέλαιο με οργάνωση σαμποτάζ στις πετρελαιοπηγές της Ρουμανιας και τον βομβαρδισμό των σοβιετικών πετρελαιοπηγών στο Μπακού. Για αυτή την αεροπορική επιχείρηση στο Μπακού, οι Γάλλοι είχαν στείλει μυστικά τον Δεκέμβριο του 1939 στην Αθήνα, τον υπαρχηγό του επιτελείου στρατηγό Ντουμένγκ, για συνομιλίες με τον Παπάγο. Από τα απόρρητα γαλλικά έγγραφα φαινόταν ότι ο Παπάγος, είχε συμφωνήσει για παροχή διευκολύνσεων στους Συμμάχους. Στην επιχείρηση εμπλεκόταν αναγκαστικά και η Τουρκία αφού ο Ντουμενγκ πήγε και στην Άγκυρα. Στο υπόμνημα Ρίμπεντροπ, τονιζόταν ότι τα γερμανικά στρατεύματα δεν ήσαν εχθρός του ελληνικού λαού , και ότι ο γερμανικός λαός δεν επιθυμούσε να πολεμήσει τον ελληνικό λαό και να τον καταστρέψει . Οι οδηγίες του φον Ρίμπεντροπ τόνιζαν ότι «το κτύπημα που αναγκαζόταν να καταφέρει η Γερμανία επί ελληνικού εδάφους αφορούσε κυρίως την Αγγλία».

 Η Γερμανική διακοίνωση

«Από της ενάρξεως του πολέμου, του έπιβληθέντος εις τήν Γερμανίαν διά τής κηρύξεως του πολέμου έκ μέρους τής Αγγλίας και τής Γαλλίας, ή Κυβέρνησις του Ράιχ έξέφρασε πάντοτε σαφώς και άπεριφράστως τήν θέλησίν της, δπως 
ή στρατιωτική σύρραξις περιορισθή μεταξύ των έμπολέμων κρατών και ιδίως όπως παραμείνη έκτος πολέμου η περιοχή τής Βαλκανικής χερσονήσου. 
Μετά τής αύτής σαφήνειας διεκήρυξε κατ’ έπανάληψιν, οτι θά άντετάσσετο αμέσως με όλα τα εις τήν διάθεσιν αυτής εύρισκόμενα πολεμικά μέσα εις πάσαν αγγλικήν απόπειραν, όπως μεταφέρη τον πόλεμον και εις άλλας χώρας. 
Με τήν καταστροφήν τών άγγλικών έκστρατευτικών δυνάμεων και τήν έκδίωξιν τών ύπολειμμάτων αύτών έκ τής Νορβηγίας και τής Γαλλίας, ή ήπειρος μας ειχεν άπαλλαγή τελείως έκ τών βρεταννικών στρατευμάτων.
 Έκ τούτου άνέκυπτε δι' όλα τά εύρωπαϊκά κράτη τό κοινόν συμφέρον, όπως διατηρηθή πλήρως ή επιτευχθείσα απομάκρυνσις της Αγγλίας έκ της ηπειρωτικής Εύρώπης ώς τό πλέον άσφαλές εχέγγυον τής ευρωπαϊκής ειρήνης και μή άφεθή ούδείς άγγλος στρατιώτης, όπως θέση πλέον πόδα επί εύρωπαϊκοΰ έδάφους. Τό πρόβλημα τούτο έτίθετο και δια τον έλληνικόν λαόν κατά τον αυτόν τρόπον, όπως και δια τους άλλους λαούς τής ηπείρου και ήτο προφανές, ότι ή ελληνική Κυβέρνησις θά προσηρμόζετο κάλλιστα προς τήν κατάστασιν, έάν έτήρει ειλικρινή και αύστηράν ούδετερότητα. Ή στάσις αύτη θά ήτο απολύτως φυσική δια τήν Ελλάδα και θά άνταπεκρίνετο εις τά ζωτικά αύτής συμφέροντα και τούτο μάλιστα έκ του λόγου, οτι ούδείς των εμπολέμων ηδύνατο πράγματι νά έχη ζωτικόν συμφέρον, όπως έμπλέξη εις τάς πολεμικάς επιχειρήσεις του μίαν χώραν, ή όποια εύρίσκετο μακράν του πραγματικού θεάτρου του πολέμου.
 Ούτως ή Γερμανία και ή Ιταλία ούδέποτε ήξίωσαν άλλο τι άπό τήν Ελλάδα, ειμή τήν τήρησιν μιας γνήσιας ούδετερότητος. Εντεύθεν λοιπόν είναι έτι μάλλον άκατανόητον, ότι παρά ταύτα ή έλληνική Κυβέρνησις έγκατέλειψε τήν στάσιν ταύτην, ή όποια διεγράφετο εις αύτήν σαφώς, και τοιουτοτρόπως είσήβεν εις τον δρόμον, όστις, θάττον ή βράδιον, ήτο φυσικόν νά φέρη τον λαόν της εις σοβαρούς κινδύνους. Γνωρίζομεν σήμερον, ότι ή Ελλάς έγκατέλειψε πράγματι τήν στάσιν τής ούδετερότητος άπό τής κατά Σεπτέμβριον του 1939 έκρήξεως του πολέμου, και έλαβε θέσιν κατ’ αρχάς μυστικώς και είτα όλονέν έμφανέστερον υπέρ τών έχθρών τής Γερμανίας και προ παντός υπέρ τής Αγγλίας. 
Μέχρι ποίου σημείου ή ελληνική πολιτική και προ τής έκρήξεως άκόμη του πολέμου ήτο έπηρεασμένη άπό τάς εις τούς κύκλους τής έλληνικής Κυβερνήσεως έπικρατούσας συμπαθείας προς τήν Άγγλίαν, άποδε'ικνύει τό γεγονός και μόνον, ότι κατ' Άπρίλιον του 1939 ή Ελλάς άπεδέχθη πολιτικήν έγγύησιν τών Δυτικών Δυνάμεων. Κατόπιν τής λίαν γνωστής πείρας, τής κτηθείσης έκ τών άγγλικών έγγυήσεων, έδει νά έχη πλήρη έπίγνωσιν, δτι, ένεργούσα ούτως, έθετεν άναγκαίως τήν χώραν της ύπό τήν έξάρτησιν τής Αγγλίας και δτι μοιραίως θά εύρίσκετο περιπεπλεγμένη εις τά ήδη ύφιστάμενα τότε άγγλικά σχέδια κυκλώσεως τής Γερμανίας. 
Η τάσις αύτη έξεδηλώθη τό πρώτον έμφανώς μετά τήν έκρηξιν του πολέμου, κατ' Όκτώβριον του 1939, όταν ή ελληνική Κυβέρνησις ήρνήθη και νά συζητήση καν τό ένδεχόμενον παρατάσεως του συμφώνου φιλίας μετά τής Ιταλίας, του όποιου ή ισχύς έξέπνεε κατά τό έτος τούτο. Τα ην ιδίαν έποχήν περιήλθον εις τήν κατοχήν τής Κυβερνήσεως τοΰ Ράϊχ στοιχεία, συμφώνως προς τά όποια ή διά τής άγγλικής βοηθείας έγκατασταθεισα τότε εις τήν άρχήν έλληνική Κυβέρνησις άπό τής έγκαθιδρύσεώς της εις τήν έξουσίαν είχεν άνα-λάβει εύρείας ύποχρεώσεις έναντι τής άγγλικής πολιτικής. Έάν επί του σημείου τούτου ύπελείπετο και ή έλαχίστη άκόμη άμφιβολία, τά έπίσημα έγγραφα, άτινα εύρέθησαν εις τήν Λά Σαριτέ τής Γαλλίας, και τά όποια ήδη έδόθησαν εις τήν δημοσιότητα, άποδεικνύουν κατά τον πλέον άναμφισβήτητον τρόπον τήν θέσιν, ην έλαβε σαφώς ή Ελλάς έναντίον τοΰ "Αξονος άπό τής έκρήξεως του πολέμου. 
Άπό τά έπίσημα ταΰτα στοιχεία τοΰ γαλλικού Γενικού Επιτελείου και τής γαλλικής Κυβερνήσεως προκύπτει ή άκόλουθος είκών περί τής αληθούς πολιτικής, τήν οποίαν ήκολούθησε μυστικώς ή έλληνική Κυβέρνησις: 

1. Άπό του Σεπτεμβρίου ήδη τοΰ 1939 τό έλληνικόν Γενικόν Έπιτελεΐον άπέστειλεν εις Άγκυραν τον Συνταγματάρχην Δόβαν, ίνα έλθη εις έπαφήν με τον Στρατηγόν Βεϋγκάν, Αρχιστράτηγον του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος έν τή Εγγύς Ανατολή. 

2.Τήν 18 Σεπτεμβρίου 1939 ό έλλην Πρεσβευτής έν Παρισίοις Πολίτης έδωσε τήν διαβεβαίωσιν, ότι ή Ελλάς δεν έπεθύμει τήν άνανέωσιν τής μετά τής Ιταλίας συνθήκης, ήτις έξέπνεε τον Όκτώβριον, ειμή μόνον «έφ' δσον μία τοιαύτη συμφωνία δεν θά ήμπόδιζε τον σχηματισμόν ενός ανατολικού μετώπου». 

3. Κατά τάς άρχάς του ' Οκτωβρίου 1939 ο Υφυπουργός τών Εξωτερικών Μαυρουδής έδήλωσεν εις τον γάλλον Πρεσβευτήν έν Αθήναις, ότι ή Ελλάς οχι μόνον δέν θά ήμπόδιζε μίαν άπόβασιν τών συμμάχων εις Θεσσαλονίκην, αλλά τούναντίον θά ύπεστήριζεν ένεργώς αύτήν, ύπό τήν προϋπόθεσιν μόνον ότι ή έπιτυχία τών επιχειρήσεων θά ήτο έξησφαλισμένη.

 4. Η έπαφή, ή λαβούσα χώραν κατά τά τέλη Όκτωβρίου 1939 μεταξύ του έν Αθήναις γάλλου στρατιωτικού Ακολούθου και του έλληνος Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου ώδήγησε, τήν 4 Δεκεμβρίου 1939, εις τήν ρητήν έπιθυμίαν του έλληνικού Γενικού Επιτελείου, όπως γίνη έναρξις στρατιωτικών διαπραγματεύσεων, καθώς και εις τήν άποστολήν εις Ελλάδα του Συνταγματάρχου του γαλλικού Γενικού Επιτελείου Μαριό. 

5. Εις σημείωμα του Στρατηγού Γκαμελαίν ύπό χρονολογίαν 4 Ιανουαρίου 1940 λέγεται, ότι ό άρχηγός του ελληνικού Γενικού Επιτελείου κατέστησε γνωστόν, ότι ήτο εις θέσιν νά έγγυηθή τήν άποβίβασιν ένός διασυμμαχικού εκστρατευτικού σώματος εις Θεσσαλονίκην, ύπό τήν έπιφύλαξιν επαρκούς ύποστηρίξεως δι' άεροπορικών δυνάμεων καί διά δυνάμεων άντιαεροπορικής άμύνης

. Η Κυβέρνησις τοΰ Ράϊχ, ήτις προ πολλού έτέλει έν γνώσει τών στοιχείων τούτων, άτινα έπεβάρυνον σοβαρώς τήν ελληνικήν Κυβέρνησιν, άνέμενεν έν τούτοις με ύπέρμετρον ύπομονήν και μακροθυμίαν τήν περαιτέρω έξέλιξιν τής έλληνικής πολιτικής. Άκόμη και όταν ή Ελλάς έθεσεν εις τήν διάθεσιν τού βρετανικού ναυτικού βάσεις έπί τών νήσων της και ή Ιταλία, ό σύμμαχος του γερμανικού Ράϊχ, έν όψει τής στάσεως αύτής, ήτις δέν ήτο πλέον στάσις ούδετέρου κράτους, έξηναγκάσθη εις στρατιωτικήν δράσιν έναντίον τής Ελλάδος, ή Γερμανία διετήρησε τήν στάσιν τής άναμονής. Ταύτην καθώριζεν ή ειλικρινής έλπίς του γερμανικού λαού, όστις μέχρι 
τότε διεπνέετο αποκλειστικώς ύπό αισθημάτων φιλίας διά τον έλληνικόν λαόν, ότι 
ή Ελλάς θά άνεμιμνήσκετο έν τέλει τών άληθών συμφερόντων της και ότι ούτω ή έλληνική Κυβέρνησις, παρ’ οσα συνέβησαν, θά εύρισκε τήν εύκαιρίαν νά έπανέλθη εις τήν άληθή ούδετερότητα. 

'Υπό τό πνεύμα τούτο ό Φόν Ρίμπεντροπ, Υπουργός τών Εξωτερικών του Ράϊχ, εις συνομιλίαν, ην έσχε έν Φούσλ μετά του έλληνος Πρεσβευτού τήν 26 Αύγούστου 1940, έδωσεν εις τήν έλληνικήν Κυβέρνησιν, ύπό σοβαρόν τύπον, τήν συμβουλήν, όπως έγκαταλείψη τήν μεροληπτικώς εύμενή προς τήν Άγγλίαν στάσιν της. Πέραν όμως τούτου δι' έπανειλημμένων δημοσίων δηλώσεων αυτού του Φύρερ, η ελληνική Κυβέρνησις κατέστη ένήμερος, ότι ή Γερμανία έν ούδεμια περιπτώσει θά ήνείχετο, όπως βρεταννικαί στρατιωτικαί δυνάμεις έγκατασταθούν επί έλληνικοΰ έδάφους. 

Ύπενθυμίζομεν, μεταξύ άλλων, έπί του σημείου τούτου τον λόγον, τον έκφωνηθέντα ύπό του Φύρερ τήν 30 Ιανουαρίου 1941, έν τω όποίω άναφέρεται: «Ισως στηρίζουν έλπίδας έπί τών Βαλκανίων, άλλ' ούτε εκεί δέν βλέπω τύχην δι’ αύτούς, διότι έν πραγμα είναι βέβαιον: Εκεί όπου ή Αγγλία θά έμφανίσθή, θά τής έπιτεθώμεν και είμεθα άρκετά ισχυροί διά νά τό πράξωμεν». …………..

Ολόκληρο το κείμενο θα δημοσιευτεί στο νέο βιβλίο μου για τη δολοφονία του Μεταξά

Ποινές 100 ετών για τους τεσσερεις πουοργάνωσαν τη δολοφονία του Τσουρούβια

Παρέμεινε σκοτεινό το ποιος διέταξε τη δολοφονία του Τσουρούβια τον Απρίλιο του 1999 και το ποιος τράβηξε τη σκανδάλη

Στο ειδικό δικαστήριο του Βελιγραδίου ανακοινώθηκαν σήμερα οι ποινές για τη δολοφονία του Σέρβου δημοσιογράφου Σλάβκο Τσουρούβια. 
Οι τέσσερις που κρίθηκαν ένοχοι ωςδιοργανωτές της δολοφονίας του Τσουρούβια «φάγανε» συνολικά 100 χρόνια στη φυλακή . 
Οι πρώην αρχηγοί της Κρατικής Ασφαλείας (DB) Ράντομιρ Μάρκοβιτς και Μίλαν Ράντονιτς καταδικάστηκαν σε 30 χρόνια στη φυλακή, ενώ ο τότε αξιωματικοί της DB Μίροσλαβ Κούρακ και Ράτκο Ρόμιτς καταδικάστηκαν σε 20 χρόνια. 
Από την μακρά ακροαματική διαδικασία οι δικαστές δεν κατέληξαν σε συμπέρασμα Για τι ποίος πυροβόλησε τον Τσουρούβια. Και οι τέσσερεις καταδικασθέντες βρέθηκαν ένοχοι για την οργάνωση της δολοφονίας. Από τους τέσσερεις ο Μίροσλαβ Κούρακ φυγοδικεί ενώ ο Ράντομιρ Μάρκοβιτς εκτίει ήδη ποινή 40 ετών για τις δολοφονίες στην εθνικό οδό Ιμπαρσκα Μαγκιστράλα το 1999, όταν επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς να σκοτώσουν τον Ντράσκοβιτς.
 Η δολοφονία του Σλάβκο Τσουρούβια έγινε την ημέρα του Πάσχα στις 11 Απριλίου 1999. 
Τον σκότωσαν ενώ βγηκε από το σπίτι του για να ερθει στην ελληνικη πρεσβευτική κατοικία όπου τον είχα καλέσει για να συνεορτάσουμε την Ανάσταση.
 Το δικαστήριο επίσης δεν μπόρεσε να προσδιορίσει ποιος διέταξε τη δολοφονία.

Σπύρος Χατζάρας 

Η απάτη της απάτης για την εξαπάτηση του χαζού πολίτη

Ψηφίζουμε «Λαϊκιστές» 
και «Ακροδεξιούς»
 για να δούμε άσπρη μέρα
γράφει ο Σπύρος Χατζάρας

 Ρώτησαν οι γκαλοπατζήδες το σταθμισμένο δείγμα των αντιπροσωπευτικών ηλιθίων που χρησιμοποιούν, ποιος από τους δύο πολιτικούς αρχηγούς θα μπορούσε να πετύχει περισσότερα με τους Ευρωπαίους. Ποσοστό 30% απάντησε, «ο Κούλης» , και το 22% απάντησε, «ο Αλιέκσι Τσιπρόφσκυ». 
Η ερώτηση, είναι η ουσία της εξαπάτησης. 
Προϋποθέτει ότι «εκλέγουμε αντιπροσώπου για να παλέψουν για τα συμφέροντα μας». Ότι, «με αγώνα θα πάρουμε κάτι», και ότι ο Αλιέκσι και ο Κούλης αγωνίζονται «για το συμφέρον όλων μας και το κοινό καλό». 
Η «παρεξήγηση» είναι σκόπιμη.
 Οι Βασσάλοι του Κράτους Δικαίου των Βρυξελλών οι Ευρωτιμαριώτες, οι ευρω-Σπαχήδες, παριστάνουν τους «Αγιάνηδες»,που έστελνε ο Μοριάς στην Πόλη. Για αυτό και ο Κούλης, υποσχέθηκε στο πόπολο ότι «μετά τις ευρωεκλογές θα κάνουμε δυνατή τη φωνή της Ελλάδας στην Ευρώπη». 
Ωστόσο, το κομμούνι ο Κατρούγκαλος , διαπίστωσε με την «κεντροαριστερή» Γαλλίδα υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Ναταλί Λουαζό, «σύμπτωση απόψεων με τη Γαλλία, σε όλα τα θέματα που αφορούν το μέλλον της Ευρώπης» και η Λουαζό, διαβεβαίωσε το αριστερό πόπολο ότι, «η φωνή της Ελλάδας, (ήδη) ακούγεται δυνατά στην ΕΕ». Όμως, ούτε ο Αλιέκσι και ο Κούλης αγωνίζονται «για το συμφέρον μας», ούτε η ΝΔ και οι ΣΥΡΙΖόφσκυ, ούτε το Ευρωπαικό Λαϊκό Κόμμα, ούτε οι Ευρωσοσιαληστές.

 Ο Κούλης, ο Αλιέκσι, η Φώφη και τα άλλα παιδιά στο πλαίσιο του Ευρωφεουδαλισμού . είναι βασσάλοι της ανωτάτης αρχής. Βασσάλοι της τρόϊκας. Ευρω-Σπαχήδες, που διαχειρίζονται τα Τιμάρια του ΕΛΚ, του Ευρωσοσιαλιστικού Κόμματος , και της Κεντροαριστεράς. Είναι τοπικοί αντιπρόσωποι, και εισπράττουν προμήθεια. Πλασιέδες. 
Οι Ευρωτιμαριώτες, οι ευρω-Σπαχήδες, είναι κατά κάποιο τρόπο , υπάλληλοι του Σοβιετικού Κράτους Δικαίου των Βρυξελλών. Του «Συστήματος». Διαχειρίζονται το Τιμάριο, που ανήκει στον Ευρω-σουλτάνο. Δουλειά τους είναι να μεταφέρουν σε εμάς τις ευρωπαϊκές νόρμες , τις ευρωπαϊκές «αξίες», τις ευρωπαϊκές αποφάσεις και να φροντίζουν να τις υπηρετούμε και να πληρώνουμε τους φόρους μας. 
Ο Αλιέκσι και ο Κούλης δεν αντιπροσωπεύουν «εμάς», δεν είναι «Αγιάνηδες», αλλά εκπροσωπούν τα «Κεντρικά» προς Εμάς . Ευρωεκλογές, κριτήρια της ψήφου και εθνικές εκλογές.
 Στο ερώτημα ποιο θεωρούν πως είναι το σημαντικό κριτήριο με το οποίο θα ψηφίσουν στις ευρωεκλογές, ποσοστό 50% απαντά οι θέσεις των κομμάτων για την οικονομία, ενώ ένα ποσοστό 18% δηλώνει ότι θα ψηφίσει με κριτήριο την ανατροπή της υπάρχουσας κυβέρνησης και ένα άλλο 6% με κριτήριο την στήριξη της υπάρχουσας κυβέρνησης. 
Συνακόλουθα, αθροιστικά, σχεδόν ένας στους τέσσερις ερωτηθέντες (24%) συσχετίζει ευθέως την ευρω-κάλπη με το θέμα της κυβερνητικής επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας. Στις ερωτήσεις των γκαλοπατζήδων το 11% των εντελώς ευρω- ηλιθίων απάντησαν ότι η ψήφος του θα καθοριστεί από τις θέσεις που έχουν τα κόμματα για ΕΕ. Τόσον ηλίθιοι. Από την άλλη , οι υγιείς είναι μόνο 24% .
Το 18% δήλωσε ότι θα ψηφίσει με κριτήριο την ανατροπή της κυβέρνησης Τσιπρόφσκι και το 6% ψηφίζουν με φανατισμό Κοινοπραξία Λαμόγια -Εφιάλτες ΕΠΕ. 

Στη Βουλγαρία, μόνο το 35% των ερωτηθέντων θέλουν να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές. Οι άλλοι το έχουν πάρει χαμπάρι, ότι το πανηγύρι των ευρωεκλογών έχει να κάνει με τα δικά τους θέματα. 
Το πρόβλημα είναι τα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα είναι απλή διακόσμηση για να δείχνουν τη διαβόητη επίφαση δημοκρατίας, ενώ οι αποφάσεις λαμβάνονται εξωθεσμικά στα συνέδρια των Λεσχών.

 Ο Τσιπρόφσκι συναντήθηκε με τον ευρω-φασίστα υποψήφιο των σοσιαλ-ληστών για ην προεδρία της Επιτροπής Φρανς Τίμερμανς, και του είπε ότι «οι επικείμενες ευρωεκλογές ίσως είναι οι κρισιμότερες για το μέλλον της Ευρώπης». Ουδέν «κρίσιμο», έχουν. Το μόνο κρίσιμο είναι ότι αυτός, ο Κόκκαλης και η Τασία θα βγουν κατάμαυροι. 

Ο Αλιέκσι Τσιπρόφσκι (Χαβαναγκίλα) τόνισε πως, «η άνοδος της ακροδεξιάς δημιουργεί δυσκολίες στο κοινό μας (πουστριλέ) μέλλον», και αναφέρθηκε στη ρητορική του εθνικισμού και του ρατσισμού που χρησιμοποιούν οι ακραίες δυνάμεις. «Πρέπει να αποδείξουμε ότι αυτές οι δυνάμεις που παρουσιάζονται ως αντισυστημικές, είναι πιο συστημικές από τις συστημικές» δήλωσε ο συστημικός Αλιέκσι, στον αρχι-συστημικό Τίμερμανς. 

Απέναντι στο Αθέατο Τέρας, το Βαθύ Κράτους Δικαίου, το «ΣΥΣΤΗΜΑ», βρίσκονται η Λαϊκή Κυριαρχία και η Εθνική Ανεξαρτησία. Δηλαδή, η παλιά Δημοκρατία, την οποία οι Ευρω-φασίστες αποκαλούν λαϊκισμό και ακροδεξιά. Για να δυναμώσει η φωνή μας, και για να ακούγεται δυνατά η φωνή των Ελλήνων, ψηφίζουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης Τσιπρόφσκι. Ψηφίζουμε, Λαϊκή Κυριαρχία , Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. 
Μαυρίζουμε και τον Κούλη και τον Αλιέκσι και τον Κόκκαλη. 

Ψηφίζουμε «Λαϊκιστές» και «Ακροδεξιούς» για να δούμε άσπρη μέρα.

Όνειρα εαρινής νυκτός

Εκεί που κοιμόταν ξεσκέπαστος ο δημοσκόπος , ήρθε στον ύπνο του το πνεύμα του Ανθύπατου Τζέφρυ και του είπε «ΣΥΡΙΖόφσκι 21,1 %». Σηκώθηκε ο δημοσκόπος, το εκτίμησε και ανακοίνωσε. ΣΥΡΙζόφσκι στι Ευρω-εκλογές 26,4%.

ΥΓ. Αφού, έτσι θέλει το αφεντικό.

Ο Στάλιν και το Ισλαμικό Κράτος

ΜΌΣΧΑ. Η δήλωση γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ , στην οποία συνέκρινε τον Ιωσήφ Στάλιν, και τον Αδόλφος Χίτλερ, με το ισλαμικό κράτος δείχνει την έλλειψη παιδείας, του είπε η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα. 

 ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Ο Υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικλ Πομπέο, προέτρεψε τα μέλη του ΝΑΤΟ να προσαρμοστούν για να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη ποικιλία από αναδυόμενες απειλές, συμπεριλαμβανομένων της «Ρωσικής επιθετικότητας», «την κινεζική στρατηγική ανταγωνισμού» και την «ανεξέλεγκτη μετανάστευση». 

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ. «Η ΕΕ δεν μπορεί να καθυστερήσει την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας περισσότερο από λίγες εβδομάδες», δήλωσε ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φρανς Τίμερμανς.