Επειδή μου σπάνε τα νεύρα, οι ελάχιστοι θαυμαστές του προδότη Ταξίαρχου, που εισβάλουν και στην ιστοσελίδα μου, τους υπενθυμίζω, ότι το ίνδαλμα τους δεν κήρυξε επιστράτευση στις 18 Ιουλίου, που αναμενόταν η εισβολή, ούτε όταν η ΚΥΠ ανέφερε τον απόπλου από την Μερσίνα του αποβατικού στολίσκου, ούτε όταν τα παρατηρητήρια ανέφεραν την παρουσία των τουρκικών αποβατικών , ούτε με την έναρξη των βομβαρδισμών και την απόβαση του αγήματος στις 5.30 πμ, της 20ης Ιουλίου.
Αλλά μετά το τέλος της σύσκεψης με τον Σίσκο στις 11.30 πμ.
Έξι ολόκληρες ώρες μετά την απόβαση.
Και τα απλά ερωτήματα.
Η Μοίρα καταδρομών γιατί δεν στάλθηκε τη νύχτα της 18ης Ιουλίου;
Γιατί δεν δόθηκε εντολή στα Υποβρύχιε να πάνε προληπτικά στην Κύπρο στις 18 Ιουλίου;
Νομίζω, ότι η προδοσία ουρλιάζει από παντού.
23/7/19
Αφέλεια
Το απόγευμα της 23ης Ιουλίου 1974 βρισκόμουν στο φυλάκιο της Βουλής και φωνάζαμε στους Πωλητικούς :«Απόψε μη μας πουλήσετε».
Όταν βράδιασε, ήρθαν και οι Καραμανλικοί με την «Βραδυνή», της οποίας ο Αθανασιάδης έβγαλε έκτακτο φύλλο. Περιμέναμε μέχρι που ήρθε ο Καραμανλής. Χιλιάδες πλέον.
Το χρονικό της Μεταπολίτευσης που δεν ήταν αναίμακτη. Πλήρωσαν με το αίμα τους οι νεκροί της 181 ΜΠΠ.
Η τρίτη ελληνική δημοκρατία ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1974 με την εσχάτη προδοσία της Κύπρου, που οργάνωσαν οι ΗΠΑ και την υλοποίησαν σε δύο φάσεις, η αμερικανόδουλη Χούντα και η «Εθνική κυβέρνηση» ,Καραμανλή-Μαύρου.
Το καλοκαίρι του 1973, ένα χρόνο πριν την «ματαπολίτευση» συναντήθηκαν στο Παρίσι στο σπίτι του Σάυρους Σουλτσμπέργκερ ο Καραμανλής, με τον Κίσινγκερ, και μετά από αυτή τη συνάντηση δρομολογήθηκε από τους αμερικανούς η λύση του Καραμανλή.
Το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, στην αίθουσα συσκέψεων του τρίτου ορόφου του Πενταγώνου, περίμεναν τον Σίσκο να φέρει τα νέα από την Άγκυρα. Παρόντες ο πρόεδρος ο Φαίδων Γκιζίκης, ο πρωθυπουργός Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, ο υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κυπραίος, που καθόταν στην καρέκλα του παραιτηθέντος από τις 8 Ιουλίου Σπυρίδωνα Τετενέ, ο υπουργός Άμυνας αντιστράτηγος εν αποστρατεία Ευστάθιος Λατσούδης, ο αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων Μπονάνος, οι αρχηγοί Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, Γαλατσάνος, Παπανικολάου, Αραπάκης, και ο ταξίαρχος Ιωαννίδης. Όταν έφθασαν «ασθμαίνοντες» από το αεροδρόμιο ο Χένρι Τάσκα με τον Τζότζεφ Σίσκο, ο απεσταλμένος του Κίσινγκερ και ζήτησε «αυτοσυγκράτηση» , και τους κάλεσε «να αποφύγουν κάθε πολεμική ενέργεια», ενώ τους διαβεβαίωσε ότι ,
«οι Αμερικανοί θα έπειθαν τους Τούρκους να αποχωρήσουν από την Κύπρο, τα επόμενα 24ωρα, αφήνοντας μια δύναμη 1.500 ανδρών για ενίσχυση της ΤΟΥΡΔΥΚ και τόνωσης του ηθικού των Τουρκοκυπρίων».
Τα βασικά ήταν , η «αυτοσυγκράτηση», αυτό που συνιστούσε ο Μπονάνος στο ΓΓΕΦ ενώ ο αποβατικός στολίσκος έφτανε στο Πέντε Μίλι και «η αποφυγή κάθε πολεμικής ενέργειας», όπως έπραξαν ο Παπανικολάου και ο Αραπάκης.
Ακολούθως ο Γκιζίκης αλλά και ο Κυπραίος ως υπουργός εξωτερικών, είπαν στους αμερικανούς ότι αν οι Τούρκοι δεν αποχωρούσαν άμεσα, η Ελλάδα θα έφευγε από το ΝΑΤΟ και θα «κήρυττε τον πόλεμο στην Αγκυρα».
Η σύσκεψη κατέληξε στο 48 τελεσίγραφο, στην εκπνοή του οποίου, η Αθήνα θα κήρυττε το Πόλεμο στην Τουρκία. Μετά την αποχώρηση του Σίσκο, ο Ταξίαρχος διέταξε τον αντιστράτηγο Μπονάνο να κηρυχθεί η Γενική Επιστράτευση, (που δεν κηρύχθηκε όταν πάτησε ο Αττίλας στην Κύπρο) , «διέταξε» τον Αραπάκη να στείλει τα υποβρύχια που βρισκόντουσαν στα Δωδεκάνησα στην Κύπρο για να χτυπήσουν τα τουρκικά πλοία, και τον αρχηγό της Αεροπορίας Παπανικολάου, να αποσταλούν τα Φάντομ για να προσβάλουν τους εισβολείς. Ούτε ο Αραπάκης ούτε ο Παπανικολάου ανέλαβαν να εκτελέσουν τις εντολές.
Ο Μπονάνος και ο Γκιζίκης ήθελαν να περιμένουν τα αποτελέσματα της αμερικανικής μεσολάβησης.
Ο Ιωαννίδης πρότεινε ακόμα την καταγγελία των συμφωνιών του Λονδίνου και την κήρυξη της Ένωσης της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.
Αποφασίστηκε μόνο η αποστολή μιας μοίρας , (επιχείρηση Νίκη), η οποία έγινε την επομένη αφού όμως ο Μπόλαρης απείλησε με το πιστόλι του τον αρμόδιο στρατηγό στο Πεντάγωνο.
Με το τέλος της σύσκεψης ήταν φανερό ότι ο Ιωαννίδης δεν αποφάσιζε.
Φυσικά είχε την δύναμη να συλλάβει την τριανδρία, (Μπονάνο. Αραπάκη, Παπανικολάου), να τους περάσει στρατοδικείο και να τους εκτελέσει αυθημερόν, και να διορίσει κυβέρνηση Πολιτικών και να αναλάβει αυτός αρχιστράτηγος .
Δεν έκανε τίποτα από αυτά και η γενική επιστράτευση εξελίχθητε σε μια καταστροφική οπερέτα, αλλά αποκατέστησε την ιεραρχία στον στρατό.
Την ώρα που έφτασαν τα «πορτοκάλια» στα αεροδρόμιο της Λευκωσίας οι αμερικανοί έψαχναν τον Ανδρουτσόπουλο και τον Κυπραίο που είχαν εξαφανιστεί.
Οι άνθρωποι του Ιωαννίδη είχαν εκδιωχτεί και ανέλαβαν οι στρατηγοί. Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο πράκτωρ Αραπάκης που συμφώνησε με τους Αμερικανούς για έναρξη της εκεχειρίας στις 16.00 της 23ης.
Στις 9.15 το πρωί της 23ης Ιουλίου οι τέσσερις αρχηγοί Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου, μετέβησαν στο γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας στρατηγού Φαίδωνος Γκιζίκη, όπου προσήλθε και ο «ταξίαρχος».
Οι πέντε τότε , του ζήτησαν να αποχωρίσει, και ο Ταξίαρχος τους είπε: «Αφού βλέπω ότι όλοι σας συμφωνείτε ότι δεν έχω θέσιν ανάμεσά σας φεύγω».
Ενώ έφευγε ο Γκιζίκης του είπε:
-«Στάσου πρέπει να βοηθήσεις».
Και εκείνος απάντησε:
-«Καλά, δεν θα αντιδράσω».
Αυτή, ήταν η «μεταπολίτευση».
Στην Κύπρο,το πρωί της 23 Ιουλίου 1974 το Γ.Ε.Ε.Φ. έστειλε στη περιοχή του Ανατολικού Πενταδακτύλου τον Διοικητή Πυροβολικού Γ.Ε.Ε.Φ. Συνταγματάρχη Γεώργιο Πούλλο για να εκτιμήσει την κατάσταση. Ο Σχης Πούλλος στη πορεία του προς τη θέση Ασιεντρούσα στη διάβαση του Μπέλλα-Παΐς που ήταν ταγμένη η 181 Μ.Π.Π. πέρασε από το Σταθμό Διοικήσεως του 361 Τ.Π., και συνάντησε τον Διοικητή του τάγματος Αντισυνταγματάρχη Χάντζο Δημήτριο.
Ο Α/νχης Χάντζος αφού ενημέρωσε το Σ/χη Πούλλο για τη κατάσταση του σύστησε να διατάξει την άμεση και χωρίς χρονοτριβή υποχώρηση της 181 Μ.Π.Π. σε ασφαλέστερη θέση για να αποφευχθεί η προσβολή και καταστροφή της από τις Τούρκικες δυνάμεις Ο Σ/χης Πούλλος πήγε στο σταθμό διοίκησης της 181 Μ.Π.Π. και συνάντησε τον Διοικητή της Μοίρας Α/νχη (ΠΒ) Καλπουρτζή Στυλιανό ο οποίος του ζήτησε να διατάξει την αναδίπλωση της Μοίρας εξηγώντας του, τους κινδύνους.
Ο Πούλλος αρνήθηκε λέγοντας ότι « το Πυροβολικό ουδέποτε υποχωρεί και ότι αν χρειαστεί, « οι πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. θα πέσετε μέχρι το τελευταίο όπως οι πυροβολητές του Κοσκινά στη Πτολεμαίδα το 1912 » .
Μετά την αποχώρηση του Σχη Πούλλου και περί την 12:00 παρατηρήθηκε κίνηση Τουρκικού τάγματος πεζικού και Τ/Κ καταδρομέων προς τη διασταύρωση του δρόμου προς Συγχαρί και Κάτω Δίκωμο και οι ανδρες της Μοίρας δέχτηκαν πυρά από τις Τούρκικες Δυνάμεις.
Η κατάληψη της διασταύρωσης και του μόνου δρομολογίου διαφυγής είχε ήδη ολοκληρωθεί.
Περίπου στις 12.00, στην Αθήνα, ένας συνταγματάρχης, ο οποίος ήταν διευθυντής του γραφείου του κ. Γκιζίκη , κάλεσε τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τον Γεώργιο Μαύρο. Μετα πήρε τηλέφωνο και τους άλλους.
Στις 12.30 ήταν στην Βουλή και ο Κανελλόπουλου και ο Μαύρος.
Στις 2 μετά το μεσημέρι, κλήθηκαν σε σύσκεψη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας οι αρχηγοί των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων Παναγιώτης Κανελλόπουλος της ΕΡΕ και Γεώργιος Μαύρος της «Ενώσεως Κέντρου», καθώς και οι Ευάγγελος Αβέρωφ, Σπύρος Μαρκεζίνης, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, Στέφανος Στεφανόπουλος, Πέτρος Γαρουφαλλιάς και Ξενοφών Ζολώτας.
Η Αμερική είχε παραδώσει τα ηνία στους «πωλητικούς».
Ο Γκιζίκης, ως επικεφαλής του Κράτους, είπε ότι «η κυβέρνησις πρέπει να παραδώσει την εξουσία σε πολιτικούς», ζήτησε από τους πολιτικούς να σχηματίσουν κυβέρνηση και εξέφρασε την ευχή να αναλάβουν στρατιωτικοί τα υπουργεία Εθνικής Αμύνης και Δημοσίας Τάξεως.
Ο Μαύρος του απάντησε «ασφαλώς αστειεύεσθε, κύριε πρόεδρε», ο Γκιζίκης είπε «το ανακαλώ» και η συζήτηση κατέληξε στο ότι θα σχημάτιζαν κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας η ΕΡΕ και η Ένωση Κέντρου, με τον Κανελλόπουλο πρωθυπουργό και τον Μαύρο αντιπρόεδρο και υπουργό εξωτερικών.
Ο Μαύρος ζήτησε από τον Γκιζίκη να καλέσει στο πολιτικό γραφείο τον πρέσβη της Αμερικής Τάσκα και τον πρέσβη της Γερμανίας διά να διευκολύνουν τις επαφές με τους αρχηγούς των κρατών.
Ενώ συζητούσαν τον κατάλογο των υπουργών , ο Αβέρωφ, τους ενημέρωσε ότι
ο Γκιζίκης συμφώνησε στη λύση Καραμανλή.
Εκείνη περίπου την ώρα στην Κύπρο εγκρίθηκε από το ΓΕΕΦ η μετακίνηση της Μοίρας σε ασφαλέστερη περιοχή. Ήταν όμως ήδη πολύ αργά.
Η διαφυγή της Μοίρας προς Συγχαρί ήταν πλέον αδύνατη. Ο Διοικητής της Μοίρας μετά από πίεση των αξιωματικών της Μοίρας καθώς και της 191 Π.Ο.Π.
(Πυροβολαρχία Ορεινού Πυροβολικού ), που δρούσε υπό τη Διοίκηση της 181 Μ.Π.Π. και έγκριση από τη Διοίκηση Πυροβολικού ΓΕΕΦ, αποφάσισε να μετακινήσει τη Μοίρα ανατολικότερα .
Το δρομολόγιο όμως που είχε επιλεγεί μετά από συμβουλή καταδρομέων της 32 Μ.Κ. που γνώριζαν τη περιοχή αποδείχτηκε μετά από αναγνώριση που εκτέλεσε
ο Διοικητής της Μοίρας, αδιέξοδο για το μεγάλο όγκο της φάλαγγας που αποτελούσε τη Μοίρα.
Τότε αποφασίστηκε και εγκρίθηκε από τη Διοίκηση Πυροβολικού η κίνηση της Μοίρας προς Συγχαρί, μετά την κήρυξη της εκεχειρίας στις 1600, που βρήκε τους Τούρκους να ελέγχουν το προγεφύρωμα Πέντε Μίλι - Γλυκιώτισσας, μέσω Τέμπλους προς τον Άγ. Ιλαρίωνα ,το θύλακά τους στη Λευκωσία, και την Κερύνεια με μια έκταση 7 χλμ. στα δυτικά της και 3-4 χλμ. στα ανατολικά της.
Κι ενώ ήδη από τις 4 το απόγευμα ίσχυε επίσημα η ανακωχή, οι Τούρκοι συνέχιζαν τις επιθέσεις. Με την προσέγγιση της φάλαγγας της 181 ΜΠΠ, στη διασταύρωση προς Κάτω Δίκωμο η Μοίρα προσβλήθηκε από τα Τούρκικα τμήματα που είχαν στο μεταξύ οργανώσει ενέδρα με πυκνά πυρά πεζικού και κυρίως με βλήματα όλμων με αποτέλεσμα η Μοίρα να ακινητοποιηθεί και να καταστραφεί και μεγάλος αριθμός Αξιωματικών και στρατιωτών να σφαγιαστούν.
Μετά τη προσβολή της Μοίρας ακολούθησε σκληρή και άνιση μάχη εκ του συστάδην πρωτοφανής σε αγριότητα για δύο περίπου ώρες με τους πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. και της 191 Π.Ο.Π. να αρνούνται να εγκαταλείψουν τα πυροβόλα τους και να πέφτουν νεκροί πάνω σε αυτά.
Μαρτυρίες αναφέρουν την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλε τις κρίσιμες εκείνες ώρες ο ήρωας Διοικητής της Μοίρα Αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής Στυλιανός βάλλοντας μόνος από προωθημένη θέση για να καλύψει την ασφαλή αποχώρηση των «παιδιών» του.
Η Μοίρα είχε 37 Αγνοούμενους μεταξύ των οποίων και ο Διοικητής της Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) Καλμπουρτζής Στυλιανός.
Στις 8 το βράδυ , επαναλήφθηκε η σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς και επικυρώθηκε η απόφαση για την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Ο Μαύρος ως υπουργός εξωτερικών αλλά και ο Κανελλόπουλος μίλησαν με τον Κίσινγκερ.
Ο Μαύρος, ακλουθώντας την γραμμή Γκιζίκη είπε στον Κίσινγκερ ότι, εφόσον οι Τούρκοι δεν τηρούν την ανακωχή «είναι ενδεχομένο να υποχρεωθούμε να κάνουμε επίθεση εις τον Έβρον». Ο Κίσινγκερ απάντησε: «Για όνομα του Θεού, μην το κάμετε αυτό. Θα πάρω τώρα τον Ετζεβίτ και θα σας τηλεφωνήσω σε πέντε λεπτά». Μετά πέντε λεπτά πήρε τηλέφωνο και είπε ότι «οι Τούρκοι δεν θα κάνουν τίποτε». Και πράγματι δεν έκαναν στις 23 Ιουλίου, αλλά στις 15 Αυγούστου.
Ο Καραμανλής, αφίχθη στο αεροδρόμιο του Ελληνικού στις 2 το πρωί της 24ης Ιουλίου με το αεροπλάνο του Ζισκάρ Ντ’ Εστέν .Στις 4 το πρωί, ορκίστηκε πρωθυπουργός από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ, παρουσία , του στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη.
Το καλοκαίρι του 1973, ένα χρόνο πριν την «ματαπολίτευση» συναντήθηκαν στο Παρίσι στο σπίτι του Σάυρους Σουλτσμπέργκερ ο Καραμανλής, με τον Κίσινγκερ, και μετά από αυτή τη συνάντηση δρομολογήθηκε από τους αμερικανούς η λύση του Καραμανλή.
Το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, στην αίθουσα συσκέψεων του τρίτου ορόφου του Πενταγώνου, περίμεναν τον Σίσκο να φέρει τα νέα από την Άγκυρα. Παρόντες ο πρόεδρος ο Φαίδων Γκιζίκης, ο πρωθυπουργός Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, ο υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κυπραίος, που καθόταν στην καρέκλα του παραιτηθέντος από τις 8 Ιουλίου Σπυρίδωνα Τετενέ, ο υπουργός Άμυνας αντιστράτηγος εν αποστρατεία Ευστάθιος Λατσούδης, ο αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων Μπονάνος, οι αρχηγοί Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, Γαλατσάνος, Παπανικολάου, Αραπάκης, και ο ταξίαρχος Ιωαννίδης. Όταν έφθασαν «ασθμαίνοντες» από το αεροδρόμιο ο Χένρι Τάσκα με τον Τζότζεφ Σίσκο, ο απεσταλμένος του Κίσινγκερ και ζήτησε «αυτοσυγκράτηση» , και τους κάλεσε «να αποφύγουν κάθε πολεμική ενέργεια», ενώ τους διαβεβαίωσε ότι ,
«οι Αμερικανοί θα έπειθαν τους Τούρκους να αποχωρήσουν από την Κύπρο, τα επόμενα 24ωρα, αφήνοντας μια δύναμη 1.500 ανδρών για ενίσχυση της ΤΟΥΡΔΥΚ και τόνωσης του ηθικού των Τουρκοκυπρίων».
Τα βασικά ήταν , η «αυτοσυγκράτηση», αυτό που συνιστούσε ο Μπονάνος στο ΓΓΕΦ ενώ ο αποβατικός στολίσκος έφτανε στο Πέντε Μίλι και «η αποφυγή κάθε πολεμικής ενέργειας», όπως έπραξαν ο Παπανικολάου και ο Αραπάκης.
Ακολούθως ο Γκιζίκης αλλά και ο Κυπραίος ως υπουργός εξωτερικών, είπαν στους αμερικανούς ότι αν οι Τούρκοι δεν αποχωρούσαν άμεσα, η Ελλάδα θα έφευγε από το ΝΑΤΟ και θα «κήρυττε τον πόλεμο στην Αγκυρα».
Η σύσκεψη κατέληξε στο 48 τελεσίγραφο, στην εκπνοή του οποίου, η Αθήνα θα κήρυττε το Πόλεμο στην Τουρκία. Μετά την αποχώρηση του Σίσκο, ο Ταξίαρχος διέταξε τον αντιστράτηγο Μπονάνο να κηρυχθεί η Γενική Επιστράτευση, (που δεν κηρύχθηκε όταν πάτησε ο Αττίλας στην Κύπρο) , «διέταξε» τον Αραπάκη να στείλει τα υποβρύχια που βρισκόντουσαν στα Δωδεκάνησα στην Κύπρο για να χτυπήσουν τα τουρκικά πλοία, και τον αρχηγό της Αεροπορίας Παπανικολάου, να αποσταλούν τα Φάντομ για να προσβάλουν τους εισβολείς. Ούτε ο Αραπάκης ούτε ο Παπανικολάου ανέλαβαν να εκτελέσουν τις εντολές.
Ο Μπονάνος και ο Γκιζίκης ήθελαν να περιμένουν τα αποτελέσματα της αμερικανικής μεσολάβησης.
Ο Ιωαννίδης πρότεινε ακόμα την καταγγελία των συμφωνιών του Λονδίνου και την κήρυξη της Ένωσης της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.
Αποφασίστηκε μόνο η αποστολή μιας μοίρας , (επιχείρηση Νίκη), η οποία έγινε την επομένη αφού όμως ο Μπόλαρης απείλησε με το πιστόλι του τον αρμόδιο στρατηγό στο Πεντάγωνο.
Με το τέλος της σύσκεψης ήταν φανερό ότι ο Ιωαννίδης δεν αποφάσιζε.
Φυσικά είχε την δύναμη να συλλάβει την τριανδρία, (Μπονάνο. Αραπάκη, Παπανικολάου), να τους περάσει στρατοδικείο και να τους εκτελέσει αυθημερόν, και να διορίσει κυβέρνηση Πολιτικών και να αναλάβει αυτός αρχιστράτηγος .
Δεν έκανε τίποτα από αυτά και η γενική επιστράτευση εξελίχθητε σε μια καταστροφική οπερέτα, αλλά αποκατέστησε την ιεραρχία στον στρατό.
Την ώρα που έφτασαν τα «πορτοκάλια» στα αεροδρόμιο της Λευκωσίας οι αμερικανοί έψαχναν τον Ανδρουτσόπουλο και τον Κυπραίο που είχαν εξαφανιστεί.
Οι άνθρωποι του Ιωαννίδη είχαν εκδιωχτεί και ανέλαβαν οι στρατηγοί. Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο πράκτωρ Αραπάκης που συμφώνησε με τους Αμερικανούς για έναρξη της εκεχειρίας στις 16.00 της 23ης.
Στις 9.15 το πρωί της 23ης Ιουλίου οι τέσσερις αρχηγοί Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου, μετέβησαν στο γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας στρατηγού Φαίδωνος Γκιζίκη, όπου προσήλθε και ο «ταξίαρχος».
Οι πέντε τότε , του ζήτησαν να αποχωρίσει, και ο Ταξίαρχος τους είπε: «Αφού βλέπω ότι όλοι σας συμφωνείτε ότι δεν έχω θέσιν ανάμεσά σας φεύγω».
Ενώ έφευγε ο Γκιζίκης του είπε:
-«Στάσου πρέπει να βοηθήσεις».
Και εκείνος απάντησε:
-«Καλά, δεν θα αντιδράσω».
Αυτή, ήταν η «μεταπολίτευση».
Στην Κύπρο,το πρωί της 23 Ιουλίου 1974 το Γ.Ε.Ε.Φ. έστειλε στη περιοχή του Ανατολικού Πενταδακτύλου τον Διοικητή Πυροβολικού Γ.Ε.Ε.Φ. Συνταγματάρχη Γεώργιο Πούλλο για να εκτιμήσει την κατάσταση. Ο Σχης Πούλλος στη πορεία του προς τη θέση Ασιεντρούσα στη διάβαση του Μπέλλα-Παΐς που ήταν ταγμένη η 181 Μ.Π.Π. πέρασε από το Σταθμό Διοικήσεως του 361 Τ.Π., και συνάντησε τον Διοικητή του τάγματος Αντισυνταγματάρχη Χάντζο Δημήτριο.
Ο Α/νχης Χάντζος αφού ενημέρωσε το Σ/χη Πούλλο για τη κατάσταση του σύστησε να διατάξει την άμεση και χωρίς χρονοτριβή υποχώρηση της 181 Μ.Π.Π. σε ασφαλέστερη θέση για να αποφευχθεί η προσβολή και καταστροφή της από τις Τούρκικες δυνάμεις Ο Σ/χης Πούλλος πήγε στο σταθμό διοίκησης της 181 Μ.Π.Π. και συνάντησε τον Διοικητή της Μοίρας Α/νχη (ΠΒ) Καλπουρτζή Στυλιανό ο οποίος του ζήτησε να διατάξει την αναδίπλωση της Μοίρας εξηγώντας του, τους κινδύνους.
Ο Πούλλος αρνήθηκε λέγοντας ότι « το Πυροβολικό ουδέποτε υποχωρεί και ότι αν χρειαστεί, « οι πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. θα πέσετε μέχρι το τελευταίο όπως οι πυροβολητές του Κοσκινά στη Πτολεμαίδα το 1912 » .
Μετά την αποχώρηση του Σχη Πούλλου και περί την 12:00 παρατηρήθηκε κίνηση Τουρκικού τάγματος πεζικού και Τ/Κ καταδρομέων προς τη διασταύρωση του δρόμου προς Συγχαρί και Κάτω Δίκωμο και οι ανδρες της Μοίρας δέχτηκαν πυρά από τις Τούρκικες Δυνάμεις.
Η κατάληψη της διασταύρωσης και του μόνου δρομολογίου διαφυγής είχε ήδη ολοκληρωθεί.
Περίπου στις 12.00, στην Αθήνα, ένας συνταγματάρχης, ο οποίος ήταν διευθυντής του γραφείου του κ. Γκιζίκη , κάλεσε τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τον Γεώργιο Μαύρο. Μετα πήρε τηλέφωνο και τους άλλους.
Στις 12.30 ήταν στην Βουλή και ο Κανελλόπουλου και ο Μαύρος.
Στις 2 μετά το μεσημέρι, κλήθηκαν σε σύσκεψη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας οι αρχηγοί των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων Παναγιώτης Κανελλόπουλος της ΕΡΕ και Γεώργιος Μαύρος της «Ενώσεως Κέντρου», καθώς και οι Ευάγγελος Αβέρωφ, Σπύρος Μαρκεζίνης, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, Στέφανος Στεφανόπουλος, Πέτρος Γαρουφαλλιάς και Ξενοφών Ζολώτας.
Η Αμερική είχε παραδώσει τα ηνία στους «πωλητικούς».
Ο Γκιζίκης, ως επικεφαλής του Κράτους, είπε ότι «η κυβέρνησις πρέπει να παραδώσει την εξουσία σε πολιτικούς», ζήτησε από τους πολιτικούς να σχηματίσουν κυβέρνηση και εξέφρασε την ευχή να αναλάβουν στρατιωτικοί τα υπουργεία Εθνικής Αμύνης και Δημοσίας Τάξεως.
Ο Μαύρος του απάντησε «ασφαλώς αστειεύεσθε, κύριε πρόεδρε», ο Γκιζίκης είπε «το ανακαλώ» και η συζήτηση κατέληξε στο ότι θα σχημάτιζαν κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας η ΕΡΕ και η Ένωση Κέντρου, με τον Κανελλόπουλο πρωθυπουργό και τον Μαύρο αντιπρόεδρο και υπουργό εξωτερικών.
Ο Μαύρος ζήτησε από τον Γκιζίκη να καλέσει στο πολιτικό γραφείο τον πρέσβη της Αμερικής Τάσκα και τον πρέσβη της Γερμανίας διά να διευκολύνουν τις επαφές με τους αρχηγούς των κρατών.
Ενώ συζητούσαν τον κατάλογο των υπουργών , ο Αβέρωφ, τους ενημέρωσε ότι
ο Γκιζίκης συμφώνησε στη λύση Καραμανλή.
Εκείνη περίπου την ώρα στην Κύπρο εγκρίθηκε από το ΓΕΕΦ η μετακίνηση της Μοίρας σε ασφαλέστερη περιοχή. Ήταν όμως ήδη πολύ αργά.
Η διαφυγή της Μοίρας προς Συγχαρί ήταν πλέον αδύνατη. Ο Διοικητής της Μοίρας μετά από πίεση των αξιωματικών της Μοίρας καθώς και της 191 Π.Ο.Π.
(Πυροβολαρχία Ορεινού Πυροβολικού ), που δρούσε υπό τη Διοίκηση της 181 Μ.Π.Π. και έγκριση από τη Διοίκηση Πυροβολικού ΓΕΕΦ, αποφάσισε να μετακινήσει τη Μοίρα ανατολικότερα .
Το δρομολόγιο όμως που είχε επιλεγεί μετά από συμβουλή καταδρομέων της 32 Μ.Κ. που γνώριζαν τη περιοχή αποδείχτηκε μετά από αναγνώριση που εκτέλεσε
ο Διοικητής της Μοίρας, αδιέξοδο για το μεγάλο όγκο της φάλαγγας που αποτελούσε τη Μοίρα.
Τότε αποφασίστηκε και εγκρίθηκε από τη Διοίκηση Πυροβολικού η κίνηση της Μοίρας προς Συγχαρί, μετά την κήρυξη της εκεχειρίας στις 1600, που βρήκε τους Τούρκους να ελέγχουν το προγεφύρωμα Πέντε Μίλι - Γλυκιώτισσας, μέσω Τέμπλους προς τον Άγ. Ιλαρίωνα ,το θύλακά τους στη Λευκωσία, και την Κερύνεια με μια έκταση 7 χλμ. στα δυτικά της και 3-4 χλμ. στα ανατολικά της.
Κι ενώ ήδη από τις 4 το απόγευμα ίσχυε επίσημα η ανακωχή, οι Τούρκοι συνέχιζαν τις επιθέσεις. Με την προσέγγιση της φάλαγγας της 181 ΜΠΠ, στη διασταύρωση προς Κάτω Δίκωμο η Μοίρα προσβλήθηκε από τα Τούρκικα τμήματα που είχαν στο μεταξύ οργανώσει ενέδρα με πυκνά πυρά πεζικού και κυρίως με βλήματα όλμων με αποτέλεσμα η Μοίρα να ακινητοποιηθεί και να καταστραφεί και μεγάλος αριθμός Αξιωματικών και στρατιωτών να σφαγιαστούν.
Μετά τη προσβολή της Μοίρας ακολούθησε σκληρή και άνιση μάχη εκ του συστάδην πρωτοφανής σε αγριότητα για δύο περίπου ώρες με τους πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. και της 191 Π.Ο.Π. να αρνούνται να εγκαταλείψουν τα πυροβόλα τους και να πέφτουν νεκροί πάνω σε αυτά.
Μαρτυρίες αναφέρουν την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλε τις κρίσιμες εκείνες ώρες ο ήρωας Διοικητής της Μοίρα Αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής Στυλιανός βάλλοντας μόνος από προωθημένη θέση για να καλύψει την ασφαλή αποχώρηση των «παιδιών» του.
Η Μοίρα είχε 37 Αγνοούμενους μεταξύ των οποίων και ο Διοικητής της Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) Καλμπουρτζής Στυλιανός.
Στις 8 το βράδυ , επαναλήφθηκε η σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς και επικυρώθηκε η απόφαση για την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Ο Μαύρος ως υπουργός εξωτερικών αλλά και ο Κανελλόπουλος μίλησαν με τον Κίσινγκερ.
Ο Μαύρος, ακλουθώντας την γραμμή Γκιζίκη είπε στον Κίσινγκερ ότι, εφόσον οι Τούρκοι δεν τηρούν την ανακωχή «είναι ενδεχομένο να υποχρεωθούμε να κάνουμε επίθεση εις τον Έβρον». Ο Κίσινγκερ απάντησε: «Για όνομα του Θεού, μην το κάμετε αυτό. Θα πάρω τώρα τον Ετζεβίτ και θα σας τηλεφωνήσω σε πέντε λεπτά». Μετά πέντε λεπτά πήρε τηλέφωνο και είπε ότι «οι Τούρκοι δεν θα κάνουν τίποτε». Και πράγματι δεν έκαναν στις 23 Ιουλίου, αλλά στις 15 Αυγούστου.
Ο Καραμανλής, αφίχθη στο αεροδρόμιο του Ελληνικού στις 2 το πρωί της 24ης Ιουλίου με το αεροπλάνο του Ζισκάρ Ντ’ Εστέν .Στις 4 το πρωί, ορκίστηκε πρωθυπουργός από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ, παρουσία , του στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη.
Θού κύριε φυλακή τω στόματι μου ΙΙ
Ένας μυαλοφυγόδικος της δημοκρατικής βλακικής αγέλης, με ερώτησε:
«Μπορεί κάποιος να μου πει κι εμένα ποια ακριβώς φράση της ομιλίας του αποτελεί έκκληση προς την Τουρκία να εισβάλει; Γιατί η έκκλησή του απευθύνεται μόνο στα μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ. Σε όλα τα μέλη του ΣΑ. Όχι στις εγγυήτριες δυνάμεις των συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου, και σαφώς όχι στην Τουρκία, όπως υποστηρίζετε».
Επειδή ενός μυαλοφυγόδικου μύριοι έπονται, ας τα κάνουμε «ψιλά».
Ο Μακάριος Γ, και κατά κόσμον Μιχαήλ Χριστοδούλου Μούσκος, πριν την Νέα Υόρκη πέρασε από το Λονδίνο και όσα είπε στα Συμβούλιο Ασφαλείας τα είχε συνεννοηθεί με τον Κάλαχαν.
Ο Μακάριος, είπε επί λέξη: «Καθώς έχω ήδη δηλώσει, τα γεγονότα εις Κύπρον δεν αποτελούν εσωτερικήν υπόθεσιν των Ελλήνων της Κύπρου, οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας είναι μία εισβολή και εκ των συνεπειών της θα υποφέρει όλος ο λαός της Κύπρου, αμφότεροι Έλληνες και Τούρκοι. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν μία ειρηνευτικήν δύναμην σταθμεύουσαν εις Κύπρον. Δεν είναι δυνατόν ο ρόλος αυτής της ειρηνευτικής δυνάμεως να είναι αποτελεσματικός υπό συνθήκας στρατιωτικού πραξικοπήματος».
Ο Μακάριος, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατήγγειλε «ελληνική εισβολή», που απειλούσε τους τουρκοκυπρίους και τόνιζε ότι η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ δεν μπορούσε υπό τις παρούσες συνθήκες να τους προστατεύει.
Η Τουρκία ως εγγυήτρια ήταν υποχρεωμένη να το πράξει και εδικαιούτο να το πράξει σίμωνα με την συνθήκη εγγυήσεως.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας μπορούσε να στείλει περισσότερους κυανοκράνους και ο Μακάριος είπε όχι σε Κυανοκράνους.
Οι Τούρκοι και το ΑΚΕΛ είχαν ενημερώσει ήδη την Μόσχα για τα σχέδια των Αθηνών.
Ο Μακάριος λοιπόν, στην ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας στις 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974, έδωσε πολιτική κάλυψη στην τουρκική επέμβαση, η οποία επικαλέστηκε την προστασία των τουρκοκυπρίων. Ενώ, και ο Σίσκο την επομένη, είπε στην Αθήνα ότι «οι Αμερικανοί θα έπειθαν τους Τούρκους να αποχωρήσουν από την Κύπρο, τα επόμενα 24ωρα, αφήνοντας μια δύναμη 1.500 ανδρών για ενίσχυση της ΤΟΥΡΔΥΚ και τόνωσης του ηθικού των Τουρκοκυπρίων».
Ο Μακάριος συμφώνησε στο Λονδίνο για την τουρκική επέμβαση και έδωσε πλήρη κάλυψη στην επέμβαση της εγγυήτριας Τουρκίας, για να «θέσει τέρμα εις την ελληνική εισβολή και να αποκαταστήσει την παραβιασθείσαν ανεξαρτησίαν της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου».
Θυμίζω σε κάθε καλοπροαίρετο που με διαβάζει ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας ως όπλο τότε και τώρα εκτός από τους κυανοκράνους είχε τις κυρώσεις.
Ο Μακάριος θα μπορούσε να ζητήσει την επιβολή αυστηρών κυρώσεων κατά των Αθηνών για να αποσύρει τους πραξικοπηματίες. Δεν το έκανε.
Ζήτησε στρατιωτική επέμβαση.
Το μοντέλο του «πρόθυμου», που δημιουργήθηκε με την τούρκικη επέμβαση το 1974, εφαρμόστηκε και στην Βοσνία, και στο Ιράκ, και στο Κόσσοβο και στην Λιβύη, με την συμμαχία των προθύμων, για να αποκαταστήσουν το «δίκαιο».
Ο Μακάριος συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτό.
«Μπορεί κάποιος να μου πει κι εμένα ποια ακριβώς φράση της ομιλίας του αποτελεί έκκληση προς την Τουρκία να εισβάλει; Γιατί η έκκλησή του απευθύνεται μόνο στα μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ. Σε όλα τα μέλη του ΣΑ. Όχι στις εγγυήτριες δυνάμεις των συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου, και σαφώς όχι στην Τουρκία, όπως υποστηρίζετε».
Επειδή ενός μυαλοφυγόδικου μύριοι έπονται, ας τα κάνουμε «ψιλά».
Ο Μακάριος Γ, και κατά κόσμον Μιχαήλ Χριστοδούλου Μούσκος, πριν την Νέα Υόρκη πέρασε από το Λονδίνο και όσα είπε στα Συμβούλιο Ασφαλείας τα είχε συνεννοηθεί με τον Κάλαχαν.
Ο Μακάριος, είπε επί λέξη: «Καθώς έχω ήδη δηλώσει, τα γεγονότα εις Κύπρον δεν αποτελούν εσωτερικήν υπόθεσιν των Ελλήνων της Κύπρου, οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας είναι μία εισβολή και εκ των συνεπειών της θα υποφέρει όλος ο λαός της Κύπρου, αμφότεροι Έλληνες και Τούρκοι. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν μία ειρηνευτικήν δύναμην σταθμεύουσαν εις Κύπρον. Δεν είναι δυνατόν ο ρόλος αυτής της ειρηνευτικής δυνάμεως να είναι αποτελεσματικός υπό συνθήκας στρατιωτικού πραξικοπήματος».
Ο Μακάριος, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατήγγειλε «ελληνική εισβολή», που απειλούσε τους τουρκοκυπρίους και τόνιζε ότι η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ δεν μπορούσε υπό τις παρούσες συνθήκες να τους προστατεύει.
Η Τουρκία ως εγγυήτρια ήταν υποχρεωμένη να το πράξει και εδικαιούτο να το πράξει σίμωνα με την συνθήκη εγγυήσεως.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας μπορούσε να στείλει περισσότερους κυανοκράνους και ο Μακάριος είπε όχι σε Κυανοκράνους.
Οι Τούρκοι και το ΑΚΕΛ είχαν ενημερώσει ήδη την Μόσχα για τα σχέδια των Αθηνών.
Ο Μακάριος λοιπόν, στην ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας στις 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974, έδωσε πολιτική κάλυψη στην τουρκική επέμβαση, η οποία επικαλέστηκε την προστασία των τουρκοκυπρίων. Ενώ, και ο Σίσκο την επομένη, είπε στην Αθήνα ότι «οι Αμερικανοί θα έπειθαν τους Τούρκους να αποχωρήσουν από την Κύπρο, τα επόμενα 24ωρα, αφήνοντας μια δύναμη 1.500 ανδρών για ενίσχυση της ΤΟΥΡΔΥΚ και τόνωσης του ηθικού των Τουρκοκυπρίων».
Ο Μακάριος συμφώνησε στο Λονδίνο για την τουρκική επέμβαση και έδωσε πλήρη κάλυψη στην επέμβαση της εγγυήτριας Τουρκίας, για να «θέσει τέρμα εις την ελληνική εισβολή και να αποκαταστήσει την παραβιασθείσαν ανεξαρτησίαν της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου».
Θυμίζω σε κάθε καλοπροαίρετο που με διαβάζει ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας ως όπλο τότε και τώρα εκτός από τους κυανοκράνους είχε τις κυρώσεις.
Ο Μακάριος θα μπορούσε να ζητήσει την επιβολή αυστηρών κυρώσεων κατά των Αθηνών για να αποσύρει τους πραξικοπηματίες. Δεν το έκανε.
Ζήτησε στρατιωτική επέμβαση.
Το μοντέλο του «πρόθυμου», που δημιουργήθηκε με την τούρκικη επέμβαση το 1974, εφαρμόστηκε και στην Βοσνία, και στο Ιράκ, και στο Κόσσοβο και στην Λιβύη, με την συμμαχία των προθύμων, για να αποκαταστήσουν το «δίκαιο».
Ο Μακάριος συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτό.
Εκτεταμένη νοθεία στις εθνικές εκλογές υπέρ του Σύριζα;
Γράφει ο Μανώλης Αυγερινός
Η πρώτη αιτία που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι ο αριθμός των Ελλήνων (μόνο;;;)πολιτών, που υπερψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019.
Η δεύτερη αιτία είναι ότι στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 437.579 ψήφους, παραπάνω από τις ευρωεκλογές .(1.343.595 ψήφους στις ευρωεκλογές και 1.781.174 ψήφους στις εθνικές εκλογές).
Από μόνη της αυτή η αύξηση των ψήφων, σε μόλις ένα μήνα, δημιουργεί σκέψεις, απορίες αλλά και ερωτηματικά, που χρήζουν απαντήσεων.
Οφείλω καταρχήν να ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη, για ένα κείμενο, που έχει ως βάση τους αριθμούς, οι οποίοι σχεδόν πάντα είναι κουραστικοί.
Πριν ξεκινήσουμε, να σημειώσουμε ότι, στις Βουλευτικές Εκλογές του 2015, αλλά και στις συνεχείς εκλογές του 2019 (Ευρωεκλογές, Περιφερειακές, Δημοτικές και Βουλευτικές), η συμμετοχή των πολιτών, κυμάνθηκε στα επίπεδα του 58% με πολύ μικρές αποκλίσεις.
Επομένως μιλάμε για την ίδια αριθμητικά βάση των πολιτών που προσήλθαν στην κάλπη, σε όλες τις προαναφερόμενες εκλογές.
Τον Σεπτέμβριο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 1.926.526 ψήφους και τον Ιούλιο του 2019, 1.781.174 ψήφους. Δηλαδή, μετά από σχεδόν 4 χρόνια κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε μόλις 145.352 ψήφους, αριθμός εξαιρετικά μικρός, ακόμα και για κυβερνήσεις που τα πήγαν αντικειμενικά καλά. Οι παλιοί πολιτικοί έλεγαν ότι, κάθε κυβέρνηση, ότι και αν κάνει, έχει 1% φθορά ανά κυβερνητικό έτος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπέστη, μεταφραζόμενη σε απόλυτους αριθμούς ψήφων, ούτε καν τη φυσιολογική κυβερνητική φθορά.
Ο αριθμός αυτός στάθηκε η αιτία, να ψάξουμε λίγο παραπάνω το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ και βρήκαμε, αξιοπερίεργα στοιχεία. Πάμε να δούμε μερικά:
Αρχή κάνουμε από τη Μακεδονία.
Μια περιοχή, που λόγω της υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών, όλοι υποθέταμε ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα υποστεί καθίζηση από τους Μακεδόνες πολίτες.
Οι αριθμοί όμως λένε άλλα πράγματα.
Στις Περιφερειακές εκλογές του Μαΐου 2019, εκλογές με καθαρά κομματικές επιλογές υποψηφίων αλλά και καθαρά κομματική ψήφο, στην Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, η οποία περιλαμβάνει 7 νομούς (Ημαθίας, Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Πέλλας, Πιερίας, Σερρών και Χαλκιδικής), ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιαννούλης, έλαβε 105.710 ψήφους με μέσο όρο ποσοστού, 11,33%.
Ένα μήνα μετά, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΜΕΤΑ, όχι ένα χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές και στους ίδιους νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας, έλαβε 259.492 ψήφους, με μέσο όρο ποσοστού, 25,79%.
Μόλις σε ένα μήνα από τις Περιφερειακές εκλογές, στην Κεντρική Μακεδονία, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε, 153.782 ψήφους παραπάνω από την κομματική επιλογή στις Περιφερειακές εκλογές, ανεβάζοντας το ποσοστό του κατά 14 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας στο 25,79% !!!!
Τι άλλαξε σε μόλις ένα μήνα και οι ίδιοι που καταψήφισαν την κομματική επιλογή του κ. Γιαννούλη, υπερψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ; Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ακόμα κάτι, πολύ -πολύ χαρακτηριστικό.
Ο συνδυασμός της υποψηφίας Δημάρχου του ΣΥΡΙΖΑ για τη Θεσσαλονίκη, Κατερίνας Νοτοπούλου έλαβε 16.666 ψήφους.
Σαν υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Θεσσαλονίκης, η κ. Νοτοπούλου, έλαβε μόνη της 28.049 σταυρούς, ενώ και ο αποτυχών σαν Περιφερειάρχης Χ. Γιαννούλης, εξελέγη επίσης βουλευτής.
Η κ. Νοτοπούλου πήρε μόνη της, σχεδόν διπλάσιους ψήφους, από ό,τι πήρε ολόκληρος ο υποψήφιος συνδυασμός για τις Δημοτικές εκλογές!!!
Δηλαδή οι Θεσσαλονικείς, ψήφισαν για βουλευτές, κάποιους που δεν ήθελαν σαν τοπικούς άρχοντες, Περιφερειάρχη και Δήμαρχο!!!!
Ας πάμε όμως και στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 και στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019, όπου θα δει κανείς εντυπωσιακά ευρήματα.
Έγινε ότι έγινε με τη Μακεδονία και τη συμφωνία των Πρεσπών, έγιναν τα τεράστια σε πλήθος συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, έγιναν σε όλη την ομογένεια παντού στη γη συλλαλητήρια και το αποτέλεσμα ήταν, ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις εκλογές του 2015 να χάσει μόλις 66.833 ψήφους (414.883 το 2015, 348.050 το 2019).
Και εάν συγκρίνουμε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Μακεδονία, με το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε αλματώδη αύξηση και από 254.469 ψήφους των ευρωεκλογών, έφτασε στις 348.050 ψήφους των εθνικών εκλογών, ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΣ ΜΟΛΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ τις ψήφους του, κατά 93.584 ψήφους, ήτοι 7 ποσοστιαίες μονάδες!!!! Και μιλάμε για την ίδια περιοχή, τους ίδιους νομούς, για τον ίδιο αριθμό συμμετοχής πολιτών, μιλάμε για τη
Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α.
Αλήθεια τι ακριβώς άλλαξε σε ένα μήνα από τις ευρωεκλογές και οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ άλλαξαν την ψήφο τους;
Η πρώτη αιτία που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι ο αριθμός των Ελλήνων (μόνο;;;)πολιτών, που υπερψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019.
Η δεύτερη αιτία είναι ότι στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 437.579 ψήφους, παραπάνω από τις ευρωεκλογές .(1.343.595 ψήφους στις ευρωεκλογές και 1.781.174 ψήφους στις εθνικές εκλογές).
Από μόνη της αυτή η αύξηση των ψήφων, σε μόλις ένα μήνα, δημιουργεί σκέψεις, απορίες αλλά και ερωτηματικά, που χρήζουν απαντήσεων.
Οφείλω καταρχήν να ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη, για ένα κείμενο, που έχει ως βάση τους αριθμούς, οι οποίοι σχεδόν πάντα είναι κουραστικοί.
Πριν ξεκινήσουμε, να σημειώσουμε ότι, στις Βουλευτικές Εκλογές του 2015, αλλά και στις συνεχείς εκλογές του 2019 (Ευρωεκλογές, Περιφερειακές, Δημοτικές και Βουλευτικές), η συμμετοχή των πολιτών, κυμάνθηκε στα επίπεδα του 58% με πολύ μικρές αποκλίσεις.
Επομένως μιλάμε για την ίδια αριθμητικά βάση των πολιτών που προσήλθαν στην κάλπη, σε όλες τις προαναφερόμενες εκλογές.
Τον Σεπτέμβριο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 1.926.526 ψήφους και τον Ιούλιο του 2019, 1.781.174 ψήφους. Δηλαδή, μετά από σχεδόν 4 χρόνια κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε μόλις 145.352 ψήφους, αριθμός εξαιρετικά μικρός, ακόμα και για κυβερνήσεις που τα πήγαν αντικειμενικά καλά. Οι παλιοί πολιτικοί έλεγαν ότι, κάθε κυβέρνηση, ότι και αν κάνει, έχει 1% φθορά ανά κυβερνητικό έτος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπέστη, μεταφραζόμενη σε απόλυτους αριθμούς ψήφων, ούτε καν τη φυσιολογική κυβερνητική φθορά.
Ο αριθμός αυτός στάθηκε η αιτία, να ψάξουμε λίγο παραπάνω το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ και βρήκαμε, αξιοπερίεργα στοιχεία. Πάμε να δούμε μερικά:
Αρχή κάνουμε από τη Μακεδονία.
Μια περιοχή, που λόγω της υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών, όλοι υποθέταμε ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα υποστεί καθίζηση από τους Μακεδόνες πολίτες.
Οι αριθμοί όμως λένε άλλα πράγματα.
Στις Περιφερειακές εκλογές του Μαΐου 2019, εκλογές με καθαρά κομματικές επιλογές υποψηφίων αλλά και καθαρά κομματική ψήφο, στην Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, η οποία περιλαμβάνει 7 νομούς (Ημαθίας, Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Πέλλας, Πιερίας, Σερρών και Χαλκιδικής), ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιαννούλης, έλαβε 105.710 ψήφους με μέσο όρο ποσοστού, 11,33%.
Ένα μήνα μετά, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΜΕΤΑ, όχι ένα χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές και στους ίδιους νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας, έλαβε 259.492 ψήφους, με μέσο όρο ποσοστού, 25,79%.
Μόλις σε ένα μήνα από τις Περιφερειακές εκλογές, στην Κεντρική Μακεδονία, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε, 153.782 ψήφους παραπάνω από την κομματική επιλογή στις Περιφερειακές εκλογές, ανεβάζοντας το ποσοστό του κατά 14 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας στο 25,79% !!!!
Τι άλλαξε σε μόλις ένα μήνα και οι ίδιοι που καταψήφισαν την κομματική επιλογή του κ. Γιαννούλη, υπερψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ; Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ακόμα κάτι, πολύ -πολύ χαρακτηριστικό.
Ο συνδυασμός της υποψηφίας Δημάρχου του ΣΥΡΙΖΑ για τη Θεσσαλονίκη, Κατερίνας Νοτοπούλου έλαβε 16.666 ψήφους.
Σαν υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Θεσσαλονίκης, η κ. Νοτοπούλου, έλαβε μόνη της 28.049 σταυρούς, ενώ και ο αποτυχών σαν Περιφερειάρχης Χ. Γιαννούλης, εξελέγη επίσης βουλευτής.
Η κ. Νοτοπούλου πήρε μόνη της, σχεδόν διπλάσιους ψήφους, από ό,τι πήρε ολόκληρος ο υποψήφιος συνδυασμός για τις Δημοτικές εκλογές!!!
Δηλαδή οι Θεσσαλονικείς, ψήφισαν για βουλευτές, κάποιους που δεν ήθελαν σαν τοπικούς άρχοντες, Περιφερειάρχη και Δήμαρχο!!!!
Ας πάμε όμως και στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 και στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019, όπου θα δει κανείς εντυπωσιακά ευρήματα.
Έγινε ότι έγινε με τη Μακεδονία και τη συμφωνία των Πρεσπών, έγιναν τα τεράστια σε πλήθος συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, έγιναν σε όλη την ομογένεια παντού στη γη συλλαλητήρια και το αποτέλεσμα ήταν, ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις εκλογές του 2015 να χάσει μόλις 66.833 ψήφους (414.883 το 2015, 348.050 το 2019).
Και εάν συγκρίνουμε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Μακεδονία, με το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε αλματώδη αύξηση και από 254.469 ψήφους των ευρωεκλογών, έφτασε στις 348.050 ψήφους των εθνικών εκλογών, ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΣ ΜΟΛΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ τις ψήφους του, κατά 93.584 ψήφους, ήτοι 7 ποσοστιαίες μονάδες!!!! Και μιλάμε για την ίδια περιοχή, τους ίδιους νομούς, για τον ίδιο αριθμό συμμετοχής πολιτών, μιλάμε για τη
Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α.
Αλήθεια τι ακριβώς άλλαξε σε ένα μήνα από τις ευρωεκλογές και οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ άλλαξαν την ψήφο τους;
Ουκρανία. Οι ψηφοφόροι αποδοκίμασαν τους πολεμοχαρείς
Θριαμβευτική νίκη στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές της Ουκρανίας για το νεοσύστατο κόμμα του τηλε-προέδρου της Ουκρανίας και πρώην κωμικού Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που έλαβε το 42,5% και εξασφαλίζει αυτοδυναμία, εκλέγοντας 122 από την Επικράτεια και 126 από τις μονοεδρικές.
Από τον σύνολο των 451 βουλευτών. Μακράν δεύτερο με 13% ήταν το κόμμα «Πλατφόρμα για τη Ζωή», των φίλων της Μόσχας με 13%.
Τα Κόμματα της Γιούλιας και του Ποροσένκο, ναυάγησαν εντελώς και έπεσαν στο 8%..Στην πέμπτη θέση κατέλαβε, με ποσοστό 6,3%, ο χαρισματικός πρώην αστέρας της ροκ Σβιάτοσλαβ Βακάρτσουκ με το νεοσύστατο κόμμα του," Φωνή", στο ψηφοδέλτιο του οποίου στεγάστηκαν νέοι τεχνοκράτες εκπαιδευμένοι στη Δύση.
Από τον σύνολο των 451 βουλευτών. Μακράν δεύτερο με 13% ήταν το κόμμα «Πλατφόρμα για τη Ζωή», των φίλων της Μόσχας με 13%.
Τα Κόμματα της Γιούλιας και του Ποροσένκο, ναυάγησαν εντελώς και έπεσαν στο 8%..Στην πέμπτη θέση κατέλαβε, με ποσοστό 6,3%, ο χαρισματικός πρώην αστέρας της ροκ Σβιάτοσλαβ Βακάρτσουκ με το νεοσύστατο κόμμα του," Φωνή", στο ψηφοδέλτιο του οποίου στεγάστηκαν νέοι τεχνοκράτες εκπαιδευμένοι στη Δύση.
Η πρόγνωση των σεισμών
Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα του εκλύονται από τη Γη, και τα οποία καταγράφει τo BAN ,ειδοποιούν για τον επερχόμενο σεισμό εντός ενός ορατού χρονικού ορίζοντα.
Από την ανάλυση των καταγραφών προκύπτει το πιθανό επίκεντρο και η πιθανή ισχύς. Επομένως , όπως είπε ο κ. Τσελέντης χρειάζεται επαγρύπνηση.
Εάν ανέμεναν καταστροφικό σεισμό θα το έλεγαν.
Με τα 6 ρίχτερ δεν θα ισοπεδωθεί η Αθήνα.
Αλλά μην ξεχνάμε τα 5,9 ρίχτερ της Πάρνηθας και τους νεκρούς τους.
Από την ανάλυση των καταγραφών προκύπτει το πιθανό επίκεντρο και η πιθανή ισχύς. Επομένως , όπως είπε ο κ. Τσελέντης χρειάζεται επαγρύπνηση.
Εάν ανέμεναν καταστροφικό σεισμό θα το έλεγαν.
Με τα 6 ρίχτερ δεν θα ισοπεδωθεί η Αθήνα.
Αλλά μην ξεχνάμε τα 5,9 ρίχτερ της Πάρνηθας και τους νεκρούς τους.
22/7/19
O σεισμός 6 ρίχτερ που έρχεται από τις Αλκυονίδες
Ο διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, Άκης Τσελέντης, που εργάζεται για την πρόγνωση των σεισμών, δήλωσε πως θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για έναν πολύ μεγάλο σεισμό στην Αθήνα, από το ρήγμα των Αλκυονίδων που ίσως έχει ένταση 6 Ρίχτερ.
Ο κ. Τσελέντης επανέλαβε ότι πολύ κακώς είναι ο πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας ο κ. Ευθύμιος Λέκκας, ο οποίος ειναι γεωλόγος.
Ο κ. Τσελέντης επανέλαβε ότι πολύ κακώς είναι ο πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας ο κ. Ευθύμιος Λέκκας, ο οποίος ειναι γεωλόγος.
Θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου
Ένας, βαλτός άφρων και άνους, για να με προκαλέσει μου έγραψε :
«Καλά όλα αυτά Χατζάρα, γιατί όμως ποτέ δεν αναφέρεις ότι την εντολή για την επιχείρηση «Νίκη» την έδωσε ο Ιωαννίδης; Αντιφάσκει με την εικόνα του «προδότη» που έχεις φιλοτεχνήσει;»
Λοιπόν, ο ρουφιανο πρακτορίσκος της Κεντρικής Υπηρεσίας Δημήτριος Ιωαννίδης, της Στοάς Πυθαγόρας, μαζί με τον αδελφό Πέτρο Αραπάκη, έδωσε διαταγή να πάνε Στοά Πυθαγόρας, έδωσε διαταγή να πάνε 318 καταδρομείς στην Κύπρο.
Αυτό σε τι αλλάζει την προδοσία της Κύπρου;
«Καλά όλα αυτά Χατζάρα, γιατί όμως ποτέ δεν αναφέρεις ότι την εντολή για την επιχείρηση «Νίκη» την έδωσε ο Ιωαννίδης; Αντιφάσκει με την εικόνα του «προδότη» που έχεις φιλοτεχνήσει;»
Λοιπόν, ο ρουφιανο πρακτορίσκος της Κεντρικής Υπηρεσίας Δημήτριος Ιωαννίδης, της Στοάς Πυθαγόρας, μαζί με τον αδελφό Πέτρο Αραπάκη, έδωσε διαταγή να πάνε Στοά Πυθαγόρας, έδωσε διαταγή να πάνε 318 καταδρομείς στην Κύπρο.
Αυτό σε τι αλλάζει την προδοσία της Κύπρου;
Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. 22 Ιουλίου 1974 η δραματική άφιξη των Νοράτλας στην Λευκωσία.
22 Ιουλίου 1974. Στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας άρχισαν να φθάνουν «τα πορτοκάλια» Νοράτλας. Πρώτο .προσγειώθηκε το «ΝΙΚΗ 2» στις 01:52 και ακολουθησε το «ΝΙΚΗ 1» που ακούμπησε στο διάδρομο της στις 01:55.
Τα έντονα αντιαεροπορικά πυρά, χτύπησαν το «ΝΙΚΗ 4» το οποίο βρισκόταν στο στάδιο προσγείωσης, άρπαξε φωτιά και συντριβεί 3 χιλιόμετρα πριν τον διάδρομο . Το «ΝΙΚΗ 6», εβλήθη σε πολλαπλά σημεία της ατράκτου και σχεδόν χωρίς μηχανές και χάρη στις προσπάθειες των πιλότων να κατάφερε να προσγειωθεί. Το «ΝΙΚΗ 7» προσγειώθηκε στις 02:18.
Μετά, το «ΝΙΚΗ 7» προσγειώθηκε το «ΝΙΚΗ 3», το οποίο καθυστέρησε λόγω βλάβης στον έναν κινητήρα .
Τελευταίο προσγειώθηκε το «ΝΙΚΗ 15» του επισμηναγού Ευάγγελου Πετρουλάκη, το οποίο και είχε απογειωθεί από την Σούδα με καθυστέρηση και παρά τις εντολές να μην εκτελέσει την αποστολή.
Το «ΝΙΚΗ-15» απογειώθηκε από τη Λευκωσία στις 04:02 και επέστρεψε στη Σούδα στις 07:40.
Το ΝΙΚΗ-3 που είχε βλάβη στον έναν κινητήρα, το ΝΙΚΗ-6 που είχε βληθεί και στους 2 κινητήρες και το ΝΙΚΗ-12 που δεν επαρκούσαν τα καύσιμα για την επιστροφή καταστράφηκαν από τις φίλιες δυνάμεις στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Το λάθος της αεράμυνας κόστισε τη ζωή σε 4 αεροπόρους και 29 καταδρομείς από το «ΝΙΚΗ-4» από το οποίο διεσώθηκε ένας καταδρομέας, καθώς και τον θάνατο 2 καταδρομέων από το «ΝΙΚΗ 6».
Από την δύναμη των 318 ανδρών της Α'Μοίρας καταδρομών οι 278 παρέμειναν στην Κύπρο και πολέμησαν.
Οι νεκροί των Νίκη-4 και Νίκη -6 ήσαν. Επισμηναγός Παναγόπουλος Βασίλειος Επισμηναγός Συμεωνίδης ΣτέργιοςΕπισμηνίας Άνθιμος Ηλίας , Ανθυποσμηναγός Δάβαρης Γεώργιος. Καταδρομείς: ΔΕΑ Τσαμκιράνης Δημήτριος ,Λοχίας Καβροχωριανός Νικόλαος, Λοχίας Τzιλιβάκης Στέφανος, ΔεκανέαςΤσάκωνας Ευάγγελος ,Δεκανέας (Χριστόπουλος Αθανάσιος ,Κ/Δ Αναστασόπουλος Ανδρέας ,Κ/Δ Γιαννακάκης Κοσμάς ,Κ/Δ Γιαννάκος Στέφανος ,Κ/Δ Γιαννόπουλος Παναγιώτης ,Κ/Δ Δαλαμάγκας Ηλίας ,Κ/Δ Ζησιμόπουλος Αντώνιος ,Κ/Δ Κασιμάκης Σωτήριος ,Κ/Δ Κατέρος Κωνσταντίνος ,Κ/Δ Κουρούνης Σωτήριος ,Κ/Δ Λίγδης Χρήστος Κ/Δ Δοϊτσίδης Χριστόδουλος ,Κ/Δ Μανιάτης Σπυρίδων ,Κ/Δ Μονιάς Αιμίλιος, Κ/Δ Μπαρώτας Κωνσταντίνος ,Κ/Δ Νάκος Γεώργιος Κ/Δ Πρινιανάκης Στυλιανός, Κ/Δ Σιορώκος Δημήτριος ,Κ/Δ Σκιαδαρέσης Νικόλαος Κ/Δ Τζούρας Σωτήριος ,Κ/Δ Τούλης Ηλίας ,Κ/Δ Χατζόπουλος Χρήστος, Κ/Δ Νόμπελης Σπυρίδων ,Κ/Δ Οικονομάκης Κωνσταντίνος.
Τα έντονα αντιαεροπορικά πυρά, χτύπησαν το «ΝΙΚΗ 4» το οποίο βρισκόταν στο στάδιο προσγείωσης, άρπαξε φωτιά και συντριβεί 3 χιλιόμετρα πριν τον διάδρομο . Το «ΝΙΚΗ 6», εβλήθη σε πολλαπλά σημεία της ατράκτου και σχεδόν χωρίς μηχανές και χάρη στις προσπάθειες των πιλότων να κατάφερε να προσγειωθεί. Το «ΝΙΚΗ 7» προσγειώθηκε στις 02:18.
Μετά, το «ΝΙΚΗ 7» προσγειώθηκε το «ΝΙΚΗ 3», το οποίο καθυστέρησε λόγω βλάβης στον έναν κινητήρα .
Τελευταίο προσγειώθηκε το «ΝΙΚΗ 15» του επισμηναγού Ευάγγελου Πετρουλάκη, το οποίο και είχε απογειωθεί από την Σούδα με καθυστέρηση και παρά τις εντολές να μην εκτελέσει την αποστολή.
Το «ΝΙΚΗ-15» απογειώθηκε από τη Λευκωσία στις 04:02 και επέστρεψε στη Σούδα στις 07:40.
Το ΝΙΚΗ-3 που είχε βλάβη στον έναν κινητήρα, το ΝΙΚΗ-6 που είχε βληθεί και στους 2 κινητήρες και το ΝΙΚΗ-12 που δεν επαρκούσαν τα καύσιμα για την επιστροφή καταστράφηκαν από τις φίλιες δυνάμεις στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Το λάθος της αεράμυνας κόστισε τη ζωή σε 4 αεροπόρους και 29 καταδρομείς από το «ΝΙΚΗ-4» από το οποίο διεσώθηκε ένας καταδρομέας, καθώς και τον θάνατο 2 καταδρομέων από το «ΝΙΚΗ 6».
Από την δύναμη των 318 ανδρών της Α'Μοίρας καταδρομών οι 278 παρέμειναν στην Κύπρο και πολέμησαν.
Οι νεκροί των Νίκη-4 και Νίκη -6 ήσαν. Επισμηναγός Παναγόπουλος Βασίλειος Επισμηναγός Συμεωνίδης ΣτέργιοςΕπισμηνίας Άνθιμος Ηλίας , Ανθυποσμηναγός Δάβαρης Γεώργιος. Καταδρομείς: ΔΕΑ Τσαμκιράνης Δημήτριος ,Λοχίας Καβροχωριανός Νικόλαος, Λοχίας Τzιλιβάκης Στέφανος, ΔεκανέαςΤσάκωνας Ευάγγελος ,Δεκανέας (Χριστόπουλος Αθανάσιος ,Κ/Δ Αναστασόπουλος Ανδρέας ,Κ/Δ Γιαννακάκης Κοσμάς ,Κ/Δ Γιαννάκος Στέφανος ,Κ/Δ Γιαννόπουλος Παναγιώτης ,Κ/Δ Δαλαμάγκας Ηλίας ,Κ/Δ Ζησιμόπουλος Αντώνιος ,Κ/Δ Κασιμάκης Σωτήριος ,Κ/Δ Κατέρος Κωνσταντίνος ,Κ/Δ Κουρούνης Σωτήριος ,Κ/Δ Λίγδης Χρήστος Κ/Δ Δοϊτσίδης Χριστόδουλος ,Κ/Δ Μανιάτης Σπυρίδων ,Κ/Δ Μονιάς Αιμίλιος, Κ/Δ Μπαρώτας Κωνσταντίνος ,Κ/Δ Νάκος Γεώργιος Κ/Δ Πρινιανάκης Στυλιανός, Κ/Δ Σιορώκος Δημήτριος ,Κ/Δ Σκιαδαρέσης Νικόλαος Κ/Δ Τζούρας Σωτήριος ,Κ/Δ Τούλης Ηλίας ,Κ/Δ Χατζόπουλος Χρήστος, Κ/Δ Νόμπελης Σπυρίδων ,Κ/Δ Οικονομάκης Κωνσταντίνος.
Εκείνη την ώρα, που έφθαναν τα "πορτοκάλια" στην Λευκωσία, η αμερικανική πρεσβεία έψαχνε μάταια τον Ανδρουτσόπουλο και τον Κυπραίο. Το πραξικόπημα των στρατηγών είχε ήδη συντελεστεί. Οι άνθρωποι του Ιωαννίδη είχαν εκδιωχτεί και ανέλαβαν οι στρατηγοί.
Υπουργός Εξωτερικών, ήταν πλέον ο πράκτωρ Αραπάκης , της Στοάς Προμηθεύς, που συμφώνησε με τους Αμερικανούς για την έναρξη της εκεχειρίας στις 16.00.
Το πρωί της 22ας Ιουλίου, οι Τούρκοι από το προγεφύρωμα στο Πέντε Μίλι, κινήθηκαν προς την Κερύνεια. , η οποία βομβαρδιζόταν συνεχώς από θάλασσα και από ξηρά. Αφού κατέλαβαν τα γύρω χωριά λίγο μετά το μεσημέρι διεισέδυσαν στην Κερύνεια .
Η τραγικότητα των στιγμών ήταν απερίγραπτη. Μεμονωμένες ομάδες εθνοφρουρών μάχονταν απεγνωσμένα, χωρίς να αναμένουν από πουθενά ενίσχυση. Οι κάτοικοι (κυρίως γυναικόπαιδα) κατέφυγαν στην προστασία της ειρηνευτικής δύναμης των Ην. Εθνών, στο ξενοδοχείο «Ντομ» και στα χωριά Πέλλαπαϊς και Άγ. Επίκτητος. Η ανακωχή στις 1600, βρήκε τους Τούρκους να ελέγχουν το προγεφύρωμα Πέντε Μίλι - Γλυκιώτισσας, μέσω Τέμπλους προς τον Άγ. Ιλαρίωνα ,το θύλακά τους στη Λευκωσία, και την Κερύνεια με μια έκταση 7 χλμ. στα δυτικά της και 3-4 χλμ. στα ανατολικά της.
Κι ενώ ήδη από τις 4 το απόγευμα ίσχυε επίσημα η ανακωχή, οι Τούρκοι συνέχιζαν τις επιθέσεις.
Η ΤΚ9 Κλιματική Αλλαγή και η αξεπέραστη ευρωπλημμύρα του 1342
22 Ιουλίου 1342. Η πλημμύρα της Αγίας Μαγδαληνής που έπνιξε την Κεντρική Ευρώπη.
Μετά από μια παρατεταμένη θερμή και ξηρή περίοδο σημειώθηκαν συνεχείς βροχοπτώσεις που διήρκεσαν αρκετές συνεχόμενες ημέρες .Τα νερά του Ρήνου, του Μοζέλα, του Δούναβη, του Έλβα, του Μόλδοβα κλπ ήσαν πάνω από τα επίπεδα της ευρω-πλημμύρας του 2002. Η Κολωνία, το Μάιντς, η Φρανκφούρτη και η Βιέννη υπέστησαν ζημιές. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων υπολογίστηκε, αλλά στην περιοχή του Δούναβη τουλάχιστον 6.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις 22 Ιουλίου. Η πληγείσα περιοχή επεκτάθηκε στην Καρινθία και τη βόρεια Ιταλία. Δεδομένου ότι το ξηρό έδαφος δεν ήταν σε θέση να απορροφήσουν τέτοιες ποσότητες νερού, η επιφανειακή απορροή παρέσυρε μεγάλες περιοχές του γόνιμου εδάφους και η απώλεια του γόνιμου εδάφους οδήγησε σε σοβαρή μείωση της γεωργικής παραγωγής και ο πληθυσμός στην Κεντρική Ευρώπη υπέφερε από εκτεταμένη πείνα.
Μετά από μια παρατεταμένη θερμή και ξηρή περίοδο σημειώθηκαν συνεχείς βροχοπτώσεις που διήρκεσαν αρκετές συνεχόμενες ημέρες .Τα νερά του Ρήνου, του Μοζέλα, του Δούναβη, του Έλβα, του Μόλδοβα κλπ ήσαν πάνω από τα επίπεδα της ευρω-πλημμύρας του 2002. Η Κολωνία, το Μάιντς, η Φρανκφούρτη και η Βιέννη υπέστησαν ζημιές. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων υπολογίστηκε, αλλά στην περιοχή του Δούναβη τουλάχιστον 6.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις 22 Ιουλίου. Η πληγείσα περιοχή επεκτάθηκε στην Καρινθία και τη βόρεια Ιταλία. Δεδομένου ότι το ξηρό έδαφος δεν ήταν σε θέση να απορροφήσουν τέτοιες ποσότητες νερού, η επιφανειακή απορροή παρέσυρε μεγάλες περιοχές του γόνιμου εδάφους και η απώλεια του γόνιμου εδάφους οδήγησε σε σοβαρή μείωση της γεωργικής παραγωγής και ο πληθυσμός στην Κεντρική Ευρώπη υπέφερε από εκτεταμένη πείνα.
21/7/19
Θρίαμβος πρόγνωσης του Παπαζάχου Νο2
Όταν προέβλεψε «καυτό σαββατοκύριακο» ο σεισμολόγος από DNA, μίλησε για την ευρύτερη βαλκανική.
Και όντως στα ανατολικά σύνορα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του Μαυροβουνίου, σημειώθηκε σεισμός μεγέθους 4,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ενώ ένας άλλος σεισμός 4,3 ρίχτερ που έγινε μεταξύ Σρέμπρενικ και Τούζλας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη κούνησε και το Νόβι Σαντ αλλά και το Σεράγεβο.
Και όντως στα ανατολικά σύνορα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του Μαυροβουνίου, σημειώθηκε σεισμός μεγέθους 4,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ενώ ένας άλλος σεισμός 4,3 ρίχτερ που έγινε μεταξύ Σρέμπρενικ και Τούζλας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη κούνησε και το Νόβι Σαντ αλλά και το Σεράγεβο.
Ο Μακάριος ζήτησε την επέμβαση της Άγκυρας στην Κύπρο
Ο Μακάριος στην ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας στις 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974, ενώ τα τουρκικά αποβατικά έπλεαν προς την Κυρήνεια ζήτησε την έξωθεν επέμβαση για την προστασία του τουρκικού λαού και της συνταγματικής τάξεως. Ο Μακάριος από το Συμβούλιο Ασφαλείας έδωσε πλήρη κάλυψη στην επέμβαση της εγγυήτριας Τουρκίας, για να «θέσει τέρμα εις την (ελληνική εισβολή και να αποκαταστήσει την παραβιασθείσαν ανεξαρτησίαν της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου».
Διαβάζοντας το κείμενο, της ομιλίας τα συμπεράσματα εξάγονται αβίαστα.
«Ποιώ έκκλησιν εις τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να πράξουν ότι δύνανται διά να θέσουν τέρμα εις την ανώμαλον κατάστασιν,
η οποία εδημιουργήθη διά του πραξικοπήματος των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιον Ασφαλείας να χρησιμοποιήση όλους τους τρόπους και τα εις την διάθεσίν του μέσα, ώστε η συνταγματική τάξις εν Κύπρω και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου να αποκατασταθούν άνευ καθυστερήσεως Καθώς έχω ήδη δηλώσει, τα γεγονότα εις Κύπρον δεν αποτελούν εσωτερικήν υπόθεσιν των Ελλήνων της Κύπρου, οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης.
Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας είναι μία εισβολή και εκ των συνεπειών της θα υποφέρει όλος ο λαός της Κύπρου, αμφότεροι Έλληνες και Τούρκοι.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν μία ειρηνευτικήν δύναμην σταθμεύουσαν εις Κύπρον.
Δεν είναι δυνατόν ο ρόλος αυτής της ειρηνευτικής δυνάμεως να είναι αποτελεσματικός υπό συνθήκας στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Το Συμβούλιον Ασφαλείας πρέπει να καλέση το στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος να ανακαλέση εκ Κύπρου τους Έλληνας αξιωματικούς τους υπηρετούντας εις την Εθνικήν Φρουράν και να θέση τέρμα εις την ειβολήν αυτού εις Κύπρον.
Πιστεύω ότι με τα όσα εξέθεσα ενώπιόν σας, σας έδωσα μίαν εικόνα της καταστάσεως.
Δεν έχω αμφιβολίαν ότι μία κατάλληλος απόφασις του Συμβουλίου Ασφαλείας θα θέση τέρμα εις την εισβολήν και θα αποκαταστήση την παραβιασθείσαν ανεξαρτησίαν της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου».
Διαβάζοντας το κείμενο, της ομιλίας τα συμπεράσματα εξάγονται αβίαστα.
«Ποιώ έκκλησιν εις τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να πράξουν ότι δύνανται διά να θέσουν τέρμα εις την ανώμαλον κατάστασιν,
η οποία εδημιουργήθη διά του πραξικοπήματος των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιον Ασφαλείας να χρησιμοποιήση όλους τους τρόπους και τα εις την διάθεσίν του μέσα, ώστε η συνταγματική τάξις εν Κύπρω και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου να αποκατασταθούν άνευ καθυστερήσεως Καθώς έχω ήδη δηλώσει, τα γεγονότα εις Κύπρον δεν αποτελούν εσωτερικήν υπόθεσιν των Ελλήνων της Κύπρου, οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης.
Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας είναι μία εισβολή και εκ των συνεπειών της θα υποφέρει όλος ο λαός της Κύπρου, αμφότεροι Έλληνες και Τούρκοι.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν μία ειρηνευτικήν δύναμην σταθμεύουσαν εις Κύπρον.
Δεν είναι δυνατόν ο ρόλος αυτής της ειρηνευτικής δυνάμεως να είναι αποτελεσματικός υπό συνθήκας στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Το Συμβούλιον Ασφαλείας πρέπει να καλέση το στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος να ανακαλέση εκ Κύπρου τους Έλληνας αξιωματικούς τους υπηρετούντας εις την Εθνικήν Φρουράν και να θέση τέρμα εις την ειβολήν αυτού εις Κύπρον.
Πιστεύω ότι με τα όσα εξέθεσα ενώπιόν σας, σας έδωσα μίαν εικόνα της καταστάσεως.
Δεν έχω αμφιβολίαν ότι μία κατάλληλος απόφασις του Συμβουλίου Ασφαλείας θα θέση τέρμα εις την εισβολήν και θα αποκαταστήση την παραβιασθείσαν ανεξαρτησίαν της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου».
Η επιχείρηση «Νίκη», ο Πετρουλάκης και ο Τζογάνης
Οι απογειώσεις από την Σούδα άρχισαν στις 22.35.
Με εντολή του Ταξίαρχου Στεφαδούρου, ορίστηκε η 24.00 ως καταληκτική ώρα, διότι υπήρχε κίνδυνος κατά την επιστροφή να βρει τα Νοράτλας το «πρώτο φως».
Μετά την απογείωση του «Νίκη 13», μπήκε στον διάδρομο το Νοράτλας «Νίκη 16», με κυβερνήτη τον επισμηναγό Αθανάσιο Τζογάνη, που ενημέρωσε τον Πύργο ότι ήταν ήδη 24.00 και έσβησε τις μηχανές.
Πίσω στην σειρά ήταν ο επισμηναγός Ευάγγελος Πετρουλάκης, κυβερνήτης του «ΝΙΚΗ 15» που ήταν φορτωμένος με πυρομαχικά.
Ο επισμηναγός Ευάγγελος Πετρουλάκης που ήξερε καλά τι σήμαινε για τους Καταδρομείς, να μη φθάσουν τα πυρομαχικά στην Κύπρο αποφάσισε να απογειωθεί. Μπροστά του ήταν το Νοράτλας «Νίκη 14» με Κυβερνήτη τον Λυμπερόπουλο ,που ,έσβησε και αυτός τους κινητήρες του.
Ο Ευάγγελος Πετρουλάκης ωρυόμενος κατά των δειλών που «φάγανε» το χρόνο, κωλυσιεργώντας σκόπιμα…για να μη πετάξουν απογειώθηκε στις 00.23.
Πριν απογειώθηκε ο Λυμπερόπουλος.
Την ίδια ώρα το κέντρο Επιχειρήσεων της μονάδας, μετά την απογείωση και του «Νίκη 15», απέστειλε σήμα-περί ενάρξεως της επιχειρήσεως στο 28ο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας και στο ΓΕΑ , ενώ από το ΑΕΔ στάλθηκε στην Λευκωσία, ακωδικοποίητο, και γραμμένο σε ελεύθερη γλώσσα το σήμα: «ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ»!!!
Στο ΓΕΕΦ αποφάσισαν να στείλουν αγγελιοφόρους στις πυροβολαρχίες προς δέσμευση των αντιαεροπορικών.
Τελικά την αποστολή , έφεραν εις πέρας τα πληρώματα των 13 από τα 15 Νοράτλας που απογειώθηκαν από η Σούδα. …
Το «Νίκη 13» δεν έφθασε στην Μαρτυρική Μεγαλόνησο. Το πλήρωμά του δήλωσε, ότι «χάθηκε» στη διαδρομή, εξαιτίας ανεπανόρθωτης βλάβης της πυξίδας προσεγγίζοντας τη Ρόδο. …
Το «Νίκη 14» του επισμηναγού Λυμπερόπουλου δεν προσγειώθηκε ποτέ στην Κύπρο, αν και προηγείτο του «Νίκη 15» του Πετρουλάκη.
Με ευθύνη του ιδίου, πέταξε σε πολύ μεγάλο και ασφαλές ύψος και επέστρεψε στην Ελλάδα, γιατί όπως ισχυρίστηκε τον βρήκε το πρώτο φως της ημέρας, που βρήκε και τον Πετρουλάκη που ακολουθούσε…
Μόνο που εκείνος τόλμησε…
Κανένας από τους Αξιωματικούς-κυβερνήτες της αποστολής «ΝΙΚΗ» δεν πέρασε τον βαθμό του υποπτεράρχου.
Αντίθετα προήχθη αργότερα στο βαθμό του Πτεράρχου και μάλιστα διετέλεσε Α/ΓΕΕΘΑ (1996-1999) ο Αθανάσιος Τζογάνης που δεν απογειώθηκε ποτέ για την Κύπρο!!!
Με εντολή του Ταξίαρχου Στεφαδούρου, ορίστηκε η 24.00 ως καταληκτική ώρα, διότι υπήρχε κίνδυνος κατά την επιστροφή να βρει τα Νοράτλας το «πρώτο φως».
Μετά την απογείωση του «Νίκη 13», μπήκε στον διάδρομο το Νοράτλας «Νίκη 16», με κυβερνήτη τον επισμηναγό Αθανάσιο Τζογάνη, που ενημέρωσε τον Πύργο ότι ήταν ήδη 24.00 και έσβησε τις μηχανές.
Πίσω στην σειρά ήταν ο επισμηναγός Ευάγγελος Πετρουλάκης, κυβερνήτης του «ΝΙΚΗ 15» που ήταν φορτωμένος με πυρομαχικά.
Ο επισμηναγός Ευάγγελος Πετρουλάκης που ήξερε καλά τι σήμαινε για τους Καταδρομείς, να μη φθάσουν τα πυρομαχικά στην Κύπρο αποφάσισε να απογειωθεί. Μπροστά του ήταν το Νοράτλας «Νίκη 14» με Κυβερνήτη τον Λυμπερόπουλο ,που ,έσβησε και αυτός τους κινητήρες του.
Ο Ευάγγελος Πετρουλάκης ωρυόμενος κατά των δειλών που «φάγανε» το χρόνο, κωλυσιεργώντας σκόπιμα…για να μη πετάξουν απογειώθηκε στις 00.23.
Πριν απογειώθηκε ο Λυμπερόπουλος.
Την ίδια ώρα το κέντρο Επιχειρήσεων της μονάδας, μετά την απογείωση και του «Νίκη 15», απέστειλε σήμα-περί ενάρξεως της επιχειρήσεως στο 28ο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας και στο ΓΕΑ , ενώ από το ΑΕΔ στάλθηκε στην Λευκωσία, ακωδικοποίητο, και γραμμένο σε ελεύθερη γλώσσα το σήμα: «ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ»!!!
Στο ΓΕΕΦ αποφάσισαν να στείλουν αγγελιοφόρους στις πυροβολαρχίες προς δέσμευση των αντιαεροπορικών.
Τελικά την αποστολή , έφεραν εις πέρας τα πληρώματα των 13 από τα 15 Νοράτλας που απογειώθηκαν από η Σούδα. …
Το «Νίκη 13» δεν έφθασε στην Μαρτυρική Μεγαλόνησο. Το πλήρωμά του δήλωσε, ότι «χάθηκε» στη διαδρομή, εξαιτίας ανεπανόρθωτης βλάβης της πυξίδας προσεγγίζοντας τη Ρόδο. …
Το «Νίκη 14» του επισμηναγού Λυμπερόπουλου δεν προσγειώθηκε ποτέ στην Κύπρο, αν και προηγείτο του «Νίκη 15» του Πετρουλάκη.
Με ευθύνη του ιδίου, πέταξε σε πολύ μεγάλο και ασφαλές ύψος και επέστρεψε στην Ελλάδα, γιατί όπως ισχυρίστηκε τον βρήκε το πρώτο φως της ημέρας, που βρήκε και τον Πετρουλάκη που ακολουθούσε…
Μόνο που εκείνος τόλμησε…
Κανένας από τους Αξιωματικούς-κυβερνήτες της αποστολής «ΝΙΚΗ» δεν πέρασε τον βαθμό του υποπτεράρχου.
Αντίθετα προήχθη αργότερα στο βαθμό του Πτεράρχου και μάλιστα διετέλεσε Α/ΓΕΕΘΑ (1996-1999) ο Αθανάσιος Τζογάνης που δεν απογειώθηκε ποτέ για την Κύπρο!!!
Το σκυλολόι των σεισμολόγων και ο μύθος των τεχνοκρατών
Όπως είπε το Κούλι που σπούδασε κυβερνήτης οι τεχνοκράτες ξέρουν. Τεχνοκράτες και οι σεισμολόγοι, με επικεφαλής τον «Αλβανό» που συνιστούσε «πανικό».
«Την ώρα του σεισμού πρέπει να μένουμε ψύχραιμοι, αν είμαστε μέσα στο σπίτι, να μένουμε εκεί και γενικότερα να μην φεύγουμε από εκεί που βρισκόμαστε εκτός και αν αρχίσει να καταρρέει» , συμβούλευε ο καθηγητής Παναγιώτης Καρύδης που με τους Φοιτητές του, κάνει ασκήσεις εγκατάλειψης καταρρέοντος διαμερίσματος.
«Δύσκολο Σαββατοκύριακο» προέβλεπε ο κληρονομικό δικαιώματι σεισμολόγος «Νέπος» , για την Αττική και για κάποιες από τις γειτονικές με αυτήν περιοχές. Το τα μπούρδα και σάχλα ακούσαμε από τους ηλιθίους παπαγάλους και τους πιο ηλιθίους τεχνοκράτες δεν μπορών να το επαναλάβω.
Μοναδικός φάρος επιστημονικής σοβαρότητας ο κ. Τσελέντης , που με την επιστημονική του Γνώμη μας είπε από την πρώτη στιγμή, ότι «αυτό ήταν και πάει», «μην φοβάστε για άλλο μεγαλύτερο σεισμό». Ένας επιστήμων μεταξύ των «Επιδοτησεολειπτών».
«Την ώρα του σεισμού πρέπει να μένουμε ψύχραιμοι, αν είμαστε μέσα στο σπίτι, να μένουμε εκεί και γενικότερα να μην φεύγουμε από εκεί που βρισκόμαστε εκτός και αν αρχίσει να καταρρέει» , συμβούλευε ο καθηγητής Παναγιώτης Καρύδης που με τους Φοιτητές του, κάνει ασκήσεις εγκατάλειψης καταρρέοντος διαμερίσματος.
«Δύσκολο Σαββατοκύριακο» προέβλεπε ο κληρονομικό δικαιώματι σεισμολόγος «Νέπος» , για την Αττική και για κάποιες από τις γειτονικές με αυτήν περιοχές. Το τα μπούρδα και σάχλα ακούσαμε από τους ηλιθίους παπαγάλους και τους πιο ηλιθίους τεχνοκράτες δεν μπορών να το επαναλάβω.
Μοναδικός φάρος επιστημονικής σοβαρότητας ο κ. Τσελέντης , που με την επιστημονική του Γνώμη μας είπε από την πρώτη στιγμή, ότι «αυτό ήταν και πάει», «μην φοβάστε για άλλο μεγαλύτερο σεισμό». Ένας επιστήμων μεταξύ των «Επιδοτησεολειπτών».
Ο «Γιουγκοσλαβισμός» που επέβαλαν οι ΑΘΕΑΤΟΙ του Λονδίνου και η καταστροφή του Σερβικού Έθνους
Οι βασικοί συνομιλητές ήσαν ο Νίκολα Πάσιτς και ο εκπρόσωπος της Γιουγκοσλαβικής Επιτροπής του Λονδίνου και αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος της Κροατίας Άντε Τράμπιτς.
Στις 20 του Ιουλίου ,υπέγραψαν μια μη νομικά δεσμευτική Συμφωνία, τη Διακήρυξη της Κέρκυρας, και εξέφρασαν την επιθυμία τους να δημιουργήσουν ένα ενιαίο Γιουγκοσλαβικό κράτος.
Οι «Σύμμαχοι», προσέφεραν το Στέμμα στη δυναστεία των Καρατζώρτζεβιτς σε μια συνταγματική, δημοκρατική και κοινοβουλευτική μοναρχία.
Η διακήρυξη των Ενωτικών του Λονδίνου έλεγε ότι οι Σέρβοι, οι Κροάτες και οι Σλοβένοι ήταν ένας Γιουγκοσλαβικό έθνος με ίδιο αίμα, και γλώσσα, και με κοινά ζωτικά συμφέροντα.
Το πόσο «ίδιο αίμα» είχαν το έμαθαν οι Σέρβοι από τις σφαγές των Κροατών, το 1940-1944 και ύστερα κατά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Στη διάσκεψη της Κέρκυρας συζητήθηκαν εκτός από το θέμα της δυναστείας, το όνομα του κράτους, το Κυριλλικό αλφάβητο, (επειδή οι Κροάτες είχαν το λατινικό), οι χριστιανικές εορτές,(επειδή οι ορθόδοξη σερβική εκκλησία ακολουθούσε το Ιουλιανό ενώ οι Κροάτες το Γρηγοριανό).
Μεγάλο μέρος της συζήτησης αφιερώθηκε στο ζήτημα του τι είδους κράτος, θα δημιουργείτο.
Η Γιουγκοσλαβική Επιτροπή του Λονδίνου ζητούσε μια Φεντεραλιστική Δημοκρατία με μεγάλο βαθμό αυτονομίας των επιμέρους οντοτήτων, ενώ οι σέρβοι ήθελαν ένα συγκεντρωτικό κράτος.
Έτσι αντί να απελευθερωθούν οι Σέρβοι στην Βοσνία Ερζεγοβίνη την Κράινα και το Μπάνατ, που ήσαν υπόδουλοι στους Αυστριακούς και του Καθολικούς, αιχμαλωτίστηκαν οι Σέρβοι από τους Καθολικούς και το Λονδίνο δια του Γιουγκοσλαβισμού.
Οι Σέρβοι αντί να αφήσουν την Τεργέστη και την Σλοβενία στους Ιταλούς και τους Κροάτες αδέσποτους, τους φορτώθηκαν στην πλάτη τους.
Οι συνωμότες Κροάτες Ούστασι, συμμάχησαν με τον Μουσολίνι και το ΒΕΜΕΡΟ στο Σκόπια, και δολοφόνησαν τον Καρατζώρτεβις.
Ο Φεντεραλιστικός Γιουγκοσλαβισμός, που δεν τον επιβλήθηκε από το Λονδίνο το 1920, επιβλήθηκε από τους Κομμουνις΄τες του Λονδίνου, με το Αντιφασιστικό Συμβούλιο Λαϊκής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας , (AVNOJ) , το Νοεμβρίου 1943 στο ορεινό χωριό Γιάϊτσε της Βοσνίας.
Ο Τίτο και οι «παρτιζάνοι» εφάρμοσαν το σχέδιο Γιουγκοσλαβικής Επιτροπής του Λονδίνου, και όταν ο αφύσικος συναιτεριμσός διαλύθηκε υπό το βάρος των χρεών, οι Κομμουνις΄τες έγιναν «δημοκράτες» και οι Σέρβοι που ήθελαν να ζήσουν ελεύθεροι στον τόπο τους εσφάγησαν από τους Κροάτες τους Οθωμανούς και το ΝΑΤΟ
20/7/19
H θαυματουργός ρωσική εικόνα της Υπερμάχου Στρατηγού στο Μαυροβούνιο
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
«Επάγγελμα Προδότες». Το νέο, (έβδομο), βιβλίο του Σπυρίδωνα Χατζάρα που θα τα αλλάξει ΟΛΑ. Θα κυκλοφορήσει κοντά στα Χριστούγεννα
Η Αναγεννηθείσα Ελλάς, που ονειρεύτηκαν οι Φιλογενείς το 1800, μετά την δολοφονία του Εθνάρχη μας Ιωάννη Καποδίστρια έγινε, «Ψωρο-Γραικυ...
.png)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)