Θού κύριε φυλακή τω στόματι μου ΙΙ

Ένας μυαλοφυγόδικος της δημοκρατικής βλακικής αγέλης, με ερώτησε: 
«Μπορεί κάποιος να μου πει κι εμένα ποια ακριβώς φράση της ομιλίας του αποτελεί έκκληση προς την Τουρκία να εισβάλει; Γιατί η έκκλησή του απευθύνεται μόνο στα μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ. Σε όλα τα μέλη του ΣΑ. Όχι στις εγγυήτριες δυνάμεις των συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου, και σαφώς όχι στην Τουρκία, όπως υποστηρίζετε».

 Επειδή ενός μυαλοφυγόδικου μύριοι έπονται, ας τα κάνουμε «ψιλά».

 Ο Μακάριος Γ, και κατά κόσμον Μιχαήλ Χριστοδούλου Μούσκος, πριν την Νέα Υόρκη πέρασε από το Λονδίνο και όσα είπε στα Συμβούλιο Ασφαλείας τα είχε συνεννοηθεί με τον Κάλαχαν. 

Ο Μακάριος,  είπε επί λέξη: «Καθώς έχω ήδη δηλώσει, τα γεγονότα εις Κύπρον δεν αποτελούν εσωτερικήν υπόθεσιν των Ελλήνων της Κύπρου, οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας είναι μία εισβολή και εκ των συνεπειών της θα υποφέρει όλος ο λαός της Κύπρου, αμφότεροι Έλληνες και Τούρκοι. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν μία ειρηνευτικήν δύναμην σταθμεύουσαν εις Κύπρον. Δεν είναι δυνατόν ο ρόλος αυτής της ειρηνευτικής δυνάμεως να είναι αποτελεσματικός υπό συνθήκας στρατιωτικού πραξικοπήματος». 

Ο Μακάριος, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατήγγειλε «ελληνική εισβολή», που απειλούσε τους τουρκοκυπρίους και τόνιζε ότι η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ δεν μπορούσε υπό τις παρούσες συνθήκες να τους προστατεύει. 

Η Τουρκία ως εγγυήτρια ήταν υποχρεωμένη να το πράξει και εδικαιούτο να το πράξει σίμωνα με την συνθήκη εγγυήσεως. 

Το Συμβούλιο Ασφαλείας μπορούσε να στείλει περισσότερους κυανοκράνους και ο Μακάριος είπε όχι σε Κυανοκράνους.

 Οι Τούρκοι και το ΑΚΕΛ είχαν ενημερώσει ήδη την Μόσχα για τα σχέδια των Αθηνών. 

Ο Μακάριος λοιπόν, στην ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας στις 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974, έδωσε πολιτική κάλυψη στην τουρκική επέμβαση, η οποία επικαλέστηκε την προστασία των τουρκοκυπρίων.  Ενώ, και ο Σίσκο την επομένη, είπε στην Αθήνα ότι «οι Αμερικανοί θα έπειθαν τους Τούρκους να αποχωρήσουν από την Κύπρο, τα επόμενα 24ωρα, αφήνοντας μια δύναμη 1.500 ανδρών για ενίσχυση της ΤΟΥΡΔΥΚ και τόνωσης του ηθικού των Τουρκοκυπρίων». 

Ο Μακάριος συμφώνησε στο Λονδίνο για την τουρκική επέμβαση και έδωσε πλήρη κάλυψη στην επέμβαση της εγγυήτριας Τουρκίας, για να «θέσει τέρμα εις την ελληνική εισβολή και να αποκαταστήσει την παραβιασθείσαν ανεξαρτησίαν της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου».

 Θυμίζω σε κάθε καλοπροαίρετο που με διαβάζει ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας ως όπλο τότε και τώρα εκτός από τους κυανοκράνους είχε τις κυρώσεις.
 Ο Μακάριος θα μπορούσε να ζητήσει την επιβολή αυστηρών κυρώσεων κατά των Αθηνών για να αποσύρει τους πραξικοπηματίες. Δεν το έκανε. 
Ζήτησε στρατιωτική επέμβαση. 

Το μοντέλο του «πρόθυμου», που δημιουργήθηκε με την τούρκικη επέμβαση το 1974, εφαρμόστηκε και στην Βοσνία, και στο Ιράκ, και στο Κόσσοβο και στην Λιβύη, με την συμμαχία των προθύμων, για να αποκαταστήσουν το «δίκαιο».
 Ο Μακάριος συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτό.