Η 9η Οκτωβρίου στην Ιστορία

768. Ο Καρλομάν Α΄ και ο αδελφός του Καρλομάγνος, στέφτηκαν στον καθεδρικό ναούς της Νουαγιόν, βασιλείς των Φράγκων.

1238. Ο  Ιάκωβος Α της Αραγωνίας κατέλαβε  τη Βαλένθια, πρωτεύουσα του Βασιλείου της Βαλένθια

1264.Το Βασίλειο της Καστίλης κατέλαβε τη Χερέθ ντε λα Φροντέρα, που ήταν υπό μουσουλμανική κατοχή από το 711.


1582.Λόγω της εφαρμογής του Γρηγοριανού ημερολογίου, αυτή η ημέρα δεν υπάρχει στην Ιταλία, την Πολωνία, την Πορτογαλία και την Ισπανία.

1621. Μετά το τέλος της Μάχης του Χοτίν υπογράφηκε η Συνθήκη του Χοτίν με την οποία έληξε ο πολωνο-οθωμανικός πόλεμος (1620-1621). Με τη συνθήκη δεν επήλθε καμία αλλαγής συνόρων, αλλά πολωνο-λιθουανική Κοινοπολιτεία συμφώνησε να σταματήσει νε επεμβαίνει στη Μολδαβία. Και οι δύο πλευρές υποστήριξαν τη νίκησαν , αφού η Κοινοπολιτείας θεώρησε ότι στην μάχη του Χοτίν σταμάτησαν την περεταίρω προώθηση των Οθωμανών, ενώ η οθωμανική αυτοκράτορας απέκτησε και αυτή ό, τι ήθελε. Δεν υπήρξαν εδαφικές αλλαγές και τα σύνορα της Κοινοπολιτείας με την οθωμανική αυτοκρατορία έμειναν στον ποταμό Δνείστερο. 

1655. Ο Κάρολος Γουστάβος ο 10ος , της Σουηδίας κατέλαβε την Κρακοβία εκδιώκοντας τους Ρώσους. 

1708. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Βόρειου Πολέμου, (1700-1721) , ο Πέτρος Α΄ ο Μέγας της Ρωσίας νίκησε τους Σουηδούς στη μάχη στη Μάχη του Δάσους. (Λέσναγια).

1731 . Ο Χαν Γιουζ του Δυτικού Καζακστάν έλαβε τη ρωσική υπηκοότητα, εγκαινιάζοντας έτσι την ένταξη του Καζακστάν στη Ρωσική Αυτοκρατορία.

1760 .Κατά τη διάρκεια του Επταετούς πολέμου τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν και λεηλάτησαν το Βερολίνο.

1806. Η Πρωσία βγήκε από την ουδετερότητα και κήρυξε τον πόλεμο κατά του Ναπολέοντα.

1807 . Στην Πρωσία καταργήθηκε η προσωπική εξάρτηση των αγροτών από τους γαιοκτήμονες.

1818. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου του Άαχεν έγινε η συμφωνία για την άμεση απόσυρση  των κατοχικών δυνάμεων και να μείωση των αποζημιώσεων από 700 σε 265 εκατομμύρια φράγκα.

1831. Ο πρώτος Έλληνας ηγέτης ο Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονήθηκε από πράκτορες των Άγγλων στο Ναύπλιο.

1849. Στην Κωνσταντινούπολη έγιναν τα θυρανοίξια του βουλγαρικού Παρεκκλησίου.

1854.Κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου στις 9/21 Οκτωβρίου άρχισε η πολιορκία της Σεβαστούπολης.

1855. Ο Ισαάκ Σίνγκερ κατοχύρωσε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της ραπτομηχανής

1878 . Η Ρωσία ανέλαβε τον έλεγχο της Νότιας Βεσσαραβίας.

1912.Α΄ Βαλκανικός πόλεμος. Στις 9/22 Οκτωβρίου διεξήχθη η μάχη του Σαρανταπόρου, στα στενά της Πέτρας .Οι τουρκικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν προς τα Σέρβια, αφήνοντας στα χέρια του ελληνικού στρατού αρκετό υλικό και αιχμαλώτους.

1914.Κατα τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αμβέρσα. 1915. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ,μετά από αρκετές ημέρες μάχης, τα Γερμανικά και τα αυστροουγγρικά στρατεύματα κατέλαβαν την πρωτεύουσα του Βασιλείου της Σερβίας. Ο Σέρβικος  στρατός, υποχώρησε στην Ελλάδα μέσω της Αλβανίας . Το Βελιγράδι έμεινε  τρία χρόνια υπό  κατοχή. 

1923. Με την αιτιολογία της απαγόρευσης πώλησης οινοπνευματωδών ποτών έκλεισαν στην Κωνσταντινούπολη 5.000 καταστήματα, στην πλειοψηφία τους ελληνικά.

1931. Η κυβέρνηση Βενιζέλου ανακοίνωσε την περικοπή των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων κατά 4% και 6%, λόγω της οικονομικής κρίσεως.

1932. Ο Ιωσήφ Στάλιν καθαίρεσε και εξόρισε στη Σιβηρία τους εβραίους Γκριγκόρι Ζινόβιεφ και Λέον Καμένεφ.

1934. Ο βασιλιάς της Γιουγκοσλαβίας Αλέξανδρος Α ' Καρατζόρτζεβιτς  δολοφονήθηκε στη Μασσαλία από τον βούλγαρο φασίστα Βλάντο Τσερνοζέμσκι.

Η Ιταλία, οι Κροάτες, και το βουλγαρικό VMRO συνεργάστηκαν για τη δολοφονία του Βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας. Η Ιταλία του Μουσολίνι, διεκδικούσε ότι της είχαν δώσει οι Αγγλογάλλοι με τη μυστική συνθήκη του Λονδίνου που υπεγράφη στις 26 Απριλίου 1915 και δεν τα είχε πάρει. Μετά τη νίκη κατά της Γερμανίας , η Αντάντ είχε υποσχεθεί στην Ιταλία τον λιμένα της Τεργέστης τη Ριέκα , το Ζάντα, και το Σίμπενικ στη Δαλματία, και το λιμάνι της Αυλώνας στην Αλβανία. Μετά την ένοπλη εξέγερση των Κροατών φασιστών, Ούστασι στη Λίκα 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1932 ο Αλέξανδρος είχε δηλώσει έξω από τα δόντια στον ιταλό πρέσβη στο Βελιγράδι το Νοέμβριο του 1932: «Αν θέλετε να προκαλέσετε σοβαρές ταραχές στη Γιουγκοσλαβία ή να κάνετε αλλαγή καθεστώτος, θα πρέπει να με σκοτώσετε, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κάνετε αλλαγές στη Γιουγκοσλαβία». Και αυτό έκαναν. Την Τρίτη 9 Οκτώβρη 1934, αποβιβάστηκε στη Μασσαλία, για να αρχίσει την επίσημη επίσκεψη του στη Γαλλία, για την ενίσχυση της συμμαχίας των δύο χωρών στη Μικρή Αντάντ. Ενώ ο Αλέξανδρος κινούνταν αργά με αυτοκίνητο μαζί με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ζαν-Λουί Μπαρτού , βγήκε μέσα από το πλήθος ο βούλγαρος δολοφόνος Βέλιτσκο Ντιμιτρόφ Κερίν και τον πυροβόλησε με ένα ημιαυτόματο πιστόλι Mauser C96. Ο δολοφόνος που είχε πλαστά χαρτιά ως Βλάντο Τσερνοζέμσκι είχε γεννηθεί στο χωριό Καμενίτσα στην Βουλγαρία. Το 1922 εντάχθηκε στο VMRO και έκανε τον τσέτη. (αντάρτη) στην «Μακεδονία του Βαρδάρη» και συμμετείχε σε περισσότερες από 15 μάχες με τη Γιουγκοσλαβική αστυνομία.. Το 1925 που ο Ιβάν Μιχαήλοφ έγινε ηγέτης του VMRO και έλαβε μέτρα κατά των πρώην αριστερών ακτιβιστών, ανέθεσε στον «Βλάντο τον σωφέρ» να δολοφονήσει τον βουλευτή Ντίμο Χατζηντίμοφ. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά το VMRO τον βοήθησε να δραπετεύσει. Το 1927 επρόκειτο να κάνει επίθεση αυτοκτονίας με εκρηκτικά στην Κοινωνία των Εθνών για να δώσει δημοσιότητα στην καταπίεση των Βουλγάρων στη Μακεδονία, αλλά το σχέδιο ματαιώθηκε. Το 1929, η ηγεσία του VMRO συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Άντε Πάβελιτς και τους Ούστάσι . Το 1930, ο Βλάντο ο σωφέρ με εντολή του Μιχαήλωφ δολοφόνησε τον Βλάχο δήμαρχο Κρουσόβου Ναούμ Τομαλέφσκι και τον σωματοφύλακα του. Για τη διπλή δολοφονία κατδικάστηκε και πάλι σε θάνατο αλλά του δόθηκε χάρη το 1932. Μετά την αποφυλάκιση του μετακόμισε στην Ιταλία, όπου έγινε εκπαιδευτής των Ουστάσι σε ένα στρατόπεδο στο «Borgotaro» και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο των Ουστάσι στην Ουγγαρία, όπου σχεδιάστηκε η δολοφονία του Αλέξανδρου.

1940. Η Λουφτβάφε βομβάρδισε τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.

1944 . Έναρξη της τρίτης συνάντησης της Μόσχας, μεταξύ του Ουίνστον Τσόρτσιλ και του Ιωσήφ Στάλιν κατά την οποία συζήτησαν το μέλλον της Πολωνίας, της Ελλάδας και τη Γιουγκοσλαβίας. Αυτοδιαλύθηκε η Κυβέρνηση του Βουνού. Οι Γερμανοί πριν εγκαταλείψουν Αθήνα βομβάρδισαν τον Άγιο Παντελεήμονα.Έξι νεκροί και 22 τραυματίες.

1946.Στη Βαμβακού Λακωνίας οι παραστρατιωτικές ομάδες του Κατσαρέα εκτέλεσαν 32 κατοίκους του χωριού, στην πλειοψηφία τους, συγγενείς ανταρτών.

1949. Στο Μπουρέλι της Αλβανίας πραγματοποιήθηκε η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ με κεντρικό σύνθημα Καινούργια κατάσταση - Καινούργια καθήκοντα. Πριν από τη Συνδιάσκεψη, ο Ν. Ζαχαριάδης πραγματοποίησε επίσκεψη στη Σοβιετική Ένωση, όπου συναντήθηκε με τον Στάλιν στις 16 Σεπτέμβρη 1949. Από τη συνάντηση εκείνη προέκυψε το ντοκουμέντο «της λίμνης Ρίτσα», που αποτέλεσε τη βάση της Απόφασης που ψήφισε η 6η Ολομέλεια. Ο Ζαχαριάδης στην εισήγηση του είπε ότι, «χαραχτηριστικό γνώρισμα, στην καινούργια φάση, είναι, το γεγονός ότι οι κύριες δυνάμεις του ΔΣΕ, σταμάτησαν τον πόλεμο, διατηρώντας ακέραιη τη μαχητικότητά τους, ενώ σε όλη τη χώρα τα αντάρτικα τμήματά συνεχίζουν τη δράση τους ενάντια στο καθεστώς της εξόντωσης του Λαού, που εφαρμόζουν οι ξένοι και ντόπιοι εχθροί του. Η στρατιωτική επιτυχία του μοναρχοφασισμού στο Βίτσι - Γράμμο όχι μόνο δε λιγοστεύει τις δυσκολίες και τις αντιθέσεις του μα τις οξύνει ακόμα πιο πολύ. Οι δυσκολίες, οι αντιθέσεις, η ολόπλευρη κρίση, που μέσα της παραδέρνει η νεοελληνική αστοτσιφλικάδικη αντίδραση, δεν αμβλύνονται, μα, αντίθετα, φουντώνουν ακόμα πιο πολύ, γιατί το εσωτερικό ελληνικό ζήτημα (η ελληνική τραγωδία), που γεννήθηκε και φύτρωσε μέσα απ' την αστοτσιφλικάδικη μακρόχρονη πολιτική αποικιοποίησης της χώρας και εξανδραποδισμού του Λαού, όχι μόνο δε λύνεται με τη νίκη της αντίδρασης στο Βίτσι - Γράμμο, όπως δε λύθηκε και με τη διχτατορία του Μεταξά ή ύστερα απ' το Δεκέμβρη του 1944, μα προβάλλει πιο έντονα ακριβώς σαν αποτέλεσμα της νίκης αυτής, εμπλουτισμένο και με τα προβλήματα, που συσσώρευσε στη χώρα ο εμφύλιος πόλεμος, που άρχισε πριν τριάμισι χρόνια. 


1956. Άφιξη στην Κύπρο του Βρετανού υπουργού Αποικιών  Χέαρ.

1958 . Στην Κύπρο πέθανε από τα βασανιστήρια  στον αστυνομικό σταθμό Λεύκας ο 27χρονος μαχητής της ΕΟΚΑ Νικόλας Γιάγκου. Σύμφωνα με μαρτυρία Άγγλου  αστυνομικού, ο Νικόλας Γιάγκου θάφτηκε από τους δυο αστυνομικούς  , έναν Άγγλο και ένα Τούρκο που του είχαν προκαλέσει το θάνατο του κοντά στον αστυνομικό σταθμό Λεύκας. Στη Ρώμη πάθανε ο Πάπας΄Πίος ΙΒ  και τον διαδέχτηκε ο Ιταλός καρδινάλιος Άντζελο Τζουζέππε Ρονκάλλι που έλαβε το όνομα Ιωάννης 23ος
1962. Η Εντίθ Πιάφ παντρεύτηκε τον ελληνικής καταγωγής Τεό Σαραπό, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Θεοφάνης Λαμπουκάς.

1963. Στη βορειοανατολική Ιταλία, 1.910 άνθρωποι πνίγηκαν μετά την κατάρρευση του φράγματος στον ποταμό Βάιοντ κοντά στο Μπελούνο.

1967.Μία ημέρα μετά τη σύλληψή του, εκτελέστηκε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

1970.Το στρατιωτικό καθεστώς στην Καμπότζη κατάργησε τη μοναρχία κηρύττοντας τη χώρα ως προεδρική δημοκρατία.


1973.Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ. Ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τη Δαμασκό με 100 και πλέον νεκρούς.
1989 .Στη Λειψία της Ανατολικής Γερμανίας διαδηλωτές ζήτησαν τη νομιμοποίηση των ομάδων της αντιπολίτευσης και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.

1991. Στο δρόμο της Πετρίνια-Γκλίνα,  της Κράινα Κροάτες  παραστρατιωτικοί  γάζωσαν  το  αυτοκίνητο της Σερβικής ραδιοτηλεόρασης και σκοτώθηκαν τέσσερεις δημοσιογράφοι .  Ζόραν Αμίνιβιτς,  Μπόρα Πέτροβιτς,  Ντεγιάν Μιλίτσεβιτς και Σρέτσαν Ίλιτς.

1992 .Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε ψήφισμα σχετικά με την απαγόρευση των στρατιωτικών πτήσεων στον εναέριο χώρο της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και μια ειρηνευτική δύναμη διατάχθηκε να επιβλέπει την απαγόρευση.

1995. Η βουλή της πΓΔΜ με 102 ψήφους υπέρ, μία κατά και δύο αποχές ενέκρινε την ενδιάμεση συμφωνία, που είχαν υπογράψει Ελλάδα και η πΓΔΜ στη Νέα Υόρκη.

2006. H Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε την πρώτη της πυρηνική δοκιμή.

Ο Παλιάνθρωπος

Παρακολούθησα τον πολιτικό αντίλογο του υπόδικου τέως , και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι «Παλιάνθρωπος».

9 Οκτωβρίου 1831. Η αποφράδα ημέρα του νέου Ελληνισμού. Σαν σήμερα με απόφαση των Ρότσιλντ και της Στοάς του Λονδίνου, και εντολή του αχυρανθρώπου των Ρότσιλντ , Δούκα του Ουέλλιγκτον, οι Υδραίοι δολοφόνησαν τον Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια.

9 Οκτωβρίου 1831. Η αποφράδα ημέρα του νέου Ελληνισμού

του Σπύρου Χατζάρα

Ήταν Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1831. Με απόφαση των Ρότσιλντ και εντολή του αχυρανθρώπου του, Δούκα του Ουέλλιγκτον, ο πράκτορας των Άγγλων αστυνομικός διευθυντής Ναυπλίου, πορτογαλος επιλοχίας Αλμέιντα, έβαλε τον κουλοχέρη Κρητικό Κοζώνη ,σωματοφύλακα του Καποδίστρια με εντολή να τον πυροβολήσει στο κεφάλι μπροστά στο Άγιο Σπυρίδωνα για να ενοχοποιηθούν οι επίσης συνωμότες Μαυρομιχαλαίοι που είχαν τον ρόλο του Όσβαλντ.
Οι άλλοι, που του έδωσαν τη «χατζαριά» στο Στομάχι είχαν στρατολογηθεί από τη Στοά του Ρωμα και διέφυγαν από το Ναύλιο.
Το διπλό χτύπημα είναι τελετουργικό "Καμπαλιστικό". Το σχέδιο της δολοφονίας ήταν γνωστό στον Κυβερνήτη.
Ο προγραμματισμός, ήταν να γίνει στις 20 Σεπτεμβρίου αλλά το απέτρεψε ο Αυγουστίνος που δεν τον άφησε να πάει στην Εκκλησία. 
Έτσι χάσαμε τήν Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τόν αληθή καί στύλον τής Πατρίδος καί τό καύχημα του Γένους ολοκλήρου, τον Ιωάννη Καποδίστρια τον δεύτερο Μιλτιάδη , τον άλλον Θεμιστοκλέα, που ελευθέρωσε το Γένος και τη Πατρίδα.
Ο τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης που ήταν πράκτορας των «Συνταγματικών» Αγγλων στο Καποδιστριακό Ναύπλιο, μας άφησε στα απομνημονεύματα του, το κλειδί, για την αναζήτηση των δολοφόνων του Καποδίστρια. Ήταν το μήνυμα που του έστειλαν από την Ύδρα, τον Αύγουστο του 1831. «Άσε θα γένει αλλιώς το πράγμα».
Οι δολοφόνοι, καθοδηγήθηκαν από την Ύδρα, από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και τα ανδράποδα των Άγγλωνν, και υλοποιήθηκε από τους συνωμότες της «Στοάς του Ηρακλέους».
Το νήμα, μας πάει και πιο πέρα, στην Στοά της Ζακύνθου, στον Διονυσιο Ρώμα που καθοδηγούσε τη «στοά του Ηρακλέους», και στην αγγλική διοίκηση στα Επτάνησα, που μεταβίβαζε τις οδηγίες της αγγλικής κυβέρνησης δια του Ρώμα προς τη «συνταγματική συμμορία», της Ύδρας.
Η πολιτική βάση της συμμορίας των δολοφόνων ,  οικοδομήθηκε πάνω στα θεμέλια που έθεσαν τα «δάνεια της Αγγλίας».
Η απόφαση για την εκτέλεση του Καποδίστρια, δεν ελήφθη στην Ελλάδα , αλλά σε πολύ υψηλά επίπεδα . Εκδόθηκε από τη στοά του Λονδίνου, διότι ούτε ο Ρώμας, ούτε κανείς άλλος Τέκτων, θα τολμούσε να δολοφονήσει έναν «αδελφό» «τρίτου βαθμού», χωρίς την εντολή του μεγάλου διδασκάλου της μητέρας Στοάς .
Για τον λόγο αυτό ,180 χρόνια μετά τη δολοφονία, που έγινε για να ανακοπεί η πορεία που είχε χαράξει ο Ιωάννης Καποδίστριας για το ελληνικό Έθνος , ο φάκελος με τα σχετικά έγγραφα παραμένει «άκρως απόρρητος» στα Βρετανικά αρχεία. Από τα ρωσικά αρχεία που δεν είναι απόρρητα μαθαίνουμε ότι ο Ρώσος αντιπρέσβης Ριμποπιέρ στην έκθεσή του για την δολοφονία του Καποδίστρια δεν έχει καμία αμφιβολία ότι η «δολοφονική χειρ εξοπλίσθη παρά της Αγγλίας». Κανένας δεν έχει συκοφαντηθεί τόσο συστηματικά, τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον, όσο ο αρχηγός της εθνικοαπελευθερωτικής μας Επανάστασης, η σπουδαιότερη μορφή όλων των Νέων Ελλήνων, ο Εθνάρχης και Εθνεγέρτης Ιωάννης Καποδίστριας.
Ο Καποδίστριας ήταν Εθνικιστής και Επαναστάτης.
Κατείχε στο έπακρον την «Τέχνη της υποκρισίας» και την χρησιμοποίησε για να φτάσει στον Σκοπό του. Ο Καποδίστριας δεν ήταν ούτε μεταρρυθμιστής, ούτε οπαδός της «λιτότητας των δανειστών και του ΔΝΤ», ούτε οπαδός της «ευρωπαϊκής ιδέας», όπως τον παρουσιάζουν οι δολοφόνοι του.
Ο επικοινωνιακός πόλεμος που εξαπέλυσαν εναντίον του , η Στοά του Λονδίνου και η Αγγλική κυβέρνηση από το 1829, με την έγκριση του ανθρώπου των Ρότσιλντ, του Δούκα του Ουέλλιγκτον, κατά κόσμο Άρθουρ Γουέλεσλι , συνεχίζεται αμείωτος έως και τις μέρες μας. 
Σε αυτή την προσπάθεια επιστρατεύτηκαν πολλοί εκτός από τους πράκτορες όπως ο Φρειδερίκος Τιρς, ο Τζορτζ Φίνλεϊ, ο Σπυρίδων Τρικούπης, ο Αναστάσιος Πολυζωίδης, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, οι αδελφοί Σούτζοι, και τα τέκνα της Στοάς, όπως ο Κοραής. Μέχρι και τον εξάδελφο των Ρότσιλντ, Κάρολο Μάρξ επιστράτευσαν. Φυσικά, δεν έλειψαν και οι «ρουφιάνοι» όπως ο «κόκκινος τενεκές», Γιάννης Κορδάτος, και ο «ψευτοστρατηγός» της Στοάς του Ηρακλέους Ρουφιανογιάννης.
Εκτός από τις χιλιοειπωμένες «πολιτικές» κατηγορίες, ότι δήθεν αρνήθηκε την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας , ότι ήταν αριστοκράτης, αντιδραστικός, τύραννος, ρωσόφιλος, κλπ, η μεγαλύτερη προσβολή που εξαπολύθηκε στη μνήμη του, από τους Άγγλους και τη Στοά του Λονδίνου μετά θάνατον, ήταν, ότι δεν προερχόταν από ελληνική, αλλά από «εξελληνισμένη οικογένεια». Στόχος τους βέβαια ήταν να διαψεύσουν την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού, καθώς η οικογένεια των Καποδίστρια αποτελούσε κλασσικό τέτοιο παράδειγμα.
Ακριβώς αυτό το προπαγανδιστικό επιχείρημα επανέλαβε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας στην Αθήνα κ. Ανίτα Πίπαν, σε εκδήλωση της Στοάς για τον «εορτασμό» των 240 χρόνων από τη γέννηση του Καποδίστρια στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο . Ευρισκόμενη σε διατεταγμένη αποστολή η ξένη τον πυροβόλησε και πάλι, 185 χρόνια μετά τη δολοφονία του λέγοντας:
«Η οικογένεια Βιττόρι, όταν μετακόμισαν στην Κέρκυρα, άλλαξαν τη θρησκεία τους και από Καθολικοί έγιναν Ορθόδοξοι , εξελληνίστηκαν και άλλαξαν επώνυμο. Οι πρόγονοι του Καποδίστρια προέρχονται από μια οικογένεια ευγενών που ονομαζόταν Vittore, και οι ρίζες τους στο Κόπερ χρονολογούνται από το 1329. Σύμφωνα με το οικογενειακό ιστορικό, ένας κλάδος της οικογένειας Vittore μετανάστευσε στο νησί της Κέρκυρας, το 1337, λόγω των συνεχών συγκρούσεων με μια άλλη εξέχουσα οικογένεια του Κόπερ, τους Verzi. Το αρχείο του Κόπερ κάηκε το 1380, και έτσι δεν υπάρχουν ιστορικά αρχεία της οικογένειας.».
Επομένως, η καταγωγή των Καποδίστρια , δεν ήταν, «από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής» ,όπως λένε οι αγράμματοι της Στοάς των Αθηνών και του διαδικτύου, αλλά από την «Caput Histriae», την πρωτεύουσα της Βενετικής Ιστριας, δηλαδή την πόλη Capodistria , την βυζαντινή Ιουστινούπολη , το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Σύμφωνα πάντως με την αγγλική προπαγάνδα,
οι Καποδίστριες ήσαν είτε Ιταλοί, είτε Σλοβένοι, είτε Κροάτες, είτε Γερμανοί και δεν ήσαν Έλληνες. Εξελληνίστηκαν. Και ήσαν Καθολικοί που «αλλαξοπίστησαν».
Η απάτη, και η παραχάραξη της ιστορίας και της καταγωγής των Καποδίστρια στηρίζεται στην ανακάλυψη, της Οικογενείας Βιττόρι, στο Κόπερ η οποία εμφανίζεται στα Βενετσιάνικα αρχεία το 1329.
Όμως το βυζαντινό οικογενειακό όνομα των Καποδίστρια ήταν «Νικηταίοι» και το «Βιττόρι», είναι απλή μετάφραση τούτου. Η συγγένεια των Καποδίστρια με τους Βιττόρι του Κόπερ, ήταν γνωστή στους αντικαποδιστριακούς, και ο πρώτος εντεταλμένος της Στοάς, που λάνσαρε τον «εξελληνισμό» της οικογένειας, ήταν ο υπάλληλος των Άγγλων, Αναστάσιος Γούδας.
Ότι έλεγε ο Γούδας το 1874 , το επανέλαβε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας. Πάντως το 1864 ο Γερμανός ιστορικός Καρλ Μέντελσον-Μπαρτόλντι δεν έγραψε ούτε για «Καθολικούς», ούτε για «εξελληνισμένους».
Αντίθετα τόνισε ότι από την οικογένεια υπήρξαν ιερείς, ηγούμενοι και αρχιδιάκονοι. Το ζήτημα με όλους υβριστές και συκοφάντες των Καποδίστρια ,όπως παραδέχτηκε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας, είναι ότι ο τελευταίος απόγονος της Οικογενείας «Vittori» απεβίωσε το 1855, ενώ «το αρχείο του Κόπερ», κάηκε το 1380. Έτσι, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για την προέλευση της οικογενείας Βιττόρι, ούτε για το πότε εγκαταστάθηκαν στο Κόπερ. Όλοι οι «ιστορικοί» και οι «ερευνητές» της «αγγλικής υπηρεσίας» δεν μπόρεσαν βέβαια να βρουν και να προσκομίσουν ούτε ένα δείγμα επικοινωνίας ανάμεσα οικογενειακό κλάδο που έμεινε στην «Καποντίστρια» και στον κλάδο που μετακόμισε στην Κέρκυρα. Έτσι η καταγωγή των «Βιττόρι» παραμένει μυστήριο. Η χρονολόγηση όμως των ίδιων των Καποδίστρια, ξεκίναγε 80 χρόνια πριν από τους «Ιστορικούς» της Στοάς και της Αγγλίας. Από το 1250. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση της οικογένειας του Καποδιστρίου, οι ρίζες τους βρισκόντουσαν στον ΙΓ' αιώνα μ. Χ. Τότε, ένας βυζαντινός προγονός τους, που υπηρετούσε στον στρατό της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Φρειδερίκου Β΄ Χοχενστάουφεν, έλαβε τον τίτλο και την κομητεία της Ιουστινουπόλεως. Οι αδελφοί Καποδίστρια πέρασαν στην Κέρκυρα το 1329, τη χρονιά που οι Ενετοί κατέγραψαν τους Βιττόρι. Επομένως οι Καποδίστριες δεν είχαν ποτέ το όνομα Βιττόρι που έλαβαν όσοι έμειναν πίσω, και έγιναν καθολικοί. Και επειδή έγιναν καθολικοί οι άλλοι, οι ορθόδοξοι τους ….διέγραψαν. Για αυτό και δεν υπάρχει ούτε ένα δείγμα επικοινωνίας ανάμεσα οικογενειακό κλάδο που έμεινε στην «Καποντίστρια» και στον κλάδο που μετακόμισε στην Κέρκυρα.
«Η οικογένεια Καποδιστρίου είναι αρχαιοτάτη, αναγομένη μέχρις αυτού του ΙΓ’ αιώνος μ. Χ. και οι ρίζες της ανιχνεύονται στο δεσποτάτο της Ηπείρου, και ήσαν συγγενείς των Νικηταίων της Κωνσταντινουπόλεως και αποτελούν επομένως, «βλαστούς του ημετέρου γένους», κατά την έκφραση του Ιωάννου Κομνηνού του Δουκός.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204, ένας κλάδος της οικογένειας εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Αργυροκάστρου, αι πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στον Δεσπότη της Ηπείρου και Βασιλέα της Θεσσαλονίκης Θεόδωρο Κομνηνό, ο οποίος ήταν σύμμαχος του αφορισμένου από τον Πάπα, Γερμανού Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Χοχενστάουφεν, και ο οποίος χρειαζόταν έμπιστους Ορθοδόξους στρατιωτικούς γιατί δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τους καθολικούς μετά τον αφορισμό του.
Κατά το 1250 μ.Χ , «πρόγονός τις», των Καποδίστρια, «ανδραγαθήσας παρά τω αυτοκράτορι της Γερμανίας Φρειδερίκω τω Β’» ,κατά την καταστρεπτική για τους Παπικούς μάχη της Τσίνγκολι στις 20 Αυγούστου 1250,έλαβε, «τον τίτλον και την κομητείαν της Ιουστινουπόλεως»,δηλαδή, στο σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας, που, ως πρωτεύουσα της Ίστριας ονομαζόταν «Caput Histriae» και λέγεται στα ιταλικά ακόμα και σήμερα Καποντίστρια ή «Capodistria».
Η καταγωγή των Καποδίστρια επομένως, δεν ήταν «από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, (Capo d’Istria)», ούτε «από τη Βενετία». Επειδή οι πρόγονοι των Καποδίστρια ήσαν προσκείμενοι πολιτικά στον Φρειδερίκο ανήκαν στους «Γιβελίνους» και ως Γιβελίνοι αντιμετώπισαν τους διωγμούς των Παπικών Γουέλφων. «Καταδιωκόμενοι παρά του υπερισχύσαντος εν τη πόλει Καποντίστρια κόμματος του Πατριάρχου της Ακυληίας, ούτινος επί κεφαλής ίστατο η κραταιά οικογένεια Γουέρκη», οι αδελφοί Νικηφόρος, (Βίκτωρ), και Νικόλαος Καποδίστριαι, «αφίκοντο τω 1329 εις Κέρκυραν», που βρισκόταν ακόμα στην επικράτεια του βασιλείου της Νεαπόλεως .
«Εν Κερκύρα αποκαταστάντων των δύο τούτων αδελφών, ο Βίκτωρ ενυμφεύθη την μονογενή θυγατέρα του πλουσίου και ευγενούς Κερκυραίου κόμητος Κονδόκαλη και εκ του γάμου τούτου έλκει το γένος η οικογένεια του Καποδιστρίου».
Πάντως οι Καποδίστριες εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα το 1329, πριν την κατάληψη της από τη Βενετία, και το 1386 συμμετείχαν στις μάχες για την κατάληψη των φρουρίων των Κορυφών, του Αγγελόκαστρου και της Κασσιόπης από τους Ανδεγαυούς, και για αυτό συμμετείχαν εξ αρχής στο «Συμβούλιο της Κοινότητας».
Η οικογένεια των Καποδιστρίων ανήκε στους «nobili» από το 1386, και επομένως είναι εντελώς εσφαλμένο το ότι «προεγράφησαν μεταξύ των ευγενών οικογενειών της Κερκύραςτο 1477″ και ότι δήθεν, «η οικογένεια Καποδίστρια στα αρχεία των ευγενών της Κέρκυρας το 1477 αναφερόταν ως καθολική».
Άλλωστε δεν υφίσταται ούτε έχει δημοσιευτεί και δεν υπάρχει απολύτως κανένα έγγραφο «του 1477», στο οποίο αναφέρονται οι Καποδίστριες ως «Καθολικοί» , ενώ το λεγόμενo “Libro d’ Oro”, αποφασίστηκε να συνταχθεί το 1572.

Στις 9 Οκτωβρίου 1944, τρείς μέρες πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Αθήνα, συμφωνήθηκε στη Μόσχα η μοίρα της Ελλάδας, από το Στάλιν και τον Τσώρτσιλ

 Τέταρτη διάσκεψη της Μόσχας στις 9 Οκτώβριο του 1944. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο αμερικανός πρέσβης Αβερελ Χάριμαν, ο Ιωσήφ Στάλιν και ο Βιάτσεσλαβ Μιχαήλοβιτς (Μολότοφ).

Στις 10 π.μ της 9ης Οκτωβρίου 1944, άρχισε στο Κρεμλίνο η συνάντηση της Μόσχας, όπου ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν συζήτησαν τα «προβλήματα» της Πολωνίας, της Ιταλίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας, τον διαμελισμό και το μέλλον της Γερμανίας, και τα αμερικανικά σχέδια στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας Στη συζήτηση συμμετείχαν ο Μολοτωφ και ο Ιντεν.
Το πλήρες αγγλικό κείμενο των στενογραφημένων πρακτικών βρίσκεται εδώ...
http://digitalarchive.wilsoncenter.org/document/123186

Οι συμφωνίες της Μόσχας για «αρμονική συνεργασία»

Ο Στάλιν αποδέχθηκε τα συμφέροντα της Βρετανίας στην Ελλάδα και συμφώνησε με τον Ουίνστον σε αρμονική συνεργασία.
Αυτή την αποστολή είχε και ο σοβιετικός απεσταλμένος στην Αθήνα και αυτές τις συμβουλές έδινε στα «Δεκεμβριανά».
Τα ίδια τους έλεγε με τον ασύρματο και ο Δημητρώφ. Όσα έκαναν οι "κόκκινοι" στην Ελλάδα δεν είχαν τη σοβιετική κάλυψη. Ήταν «εκτός γραμμής» .

Ο Τσώρτσιλ έθεσε το ζήτημα των συμφερόντων των δύο κυβερνήσεων στις διάφορες βαλκανικές χώρες και την ανάγκη να συνεργαστούν οι δυο δυνάμεις αρμονικά σε κάθε μια από αυτές.
Μετά από κάποια συζήτηση συμφωνήθηκε ότι, όσον αφορά την Ουγγαρία και τη Γιουγκοσλαβία, κάθε μία από τις δύο κυβερνήσεις είχαν το ίδιο ενδιαφέρον,(συμφέροντα), ότι η Ρωσία είχε μεγάλο ενδιαφέρον στη Ρουμανία και ότι η Βρετανία ήταν στην ίδια θέση όσον αφορά την Ελλάδα.
Ο Τσώρτσιλ αντέτεινε ότι, το βρετανικό ενδιαφέρον για τη Βουλγαρία ήταν μεγαλύτερο από ό, τι ήταν στη Ρουμανία. Αυτό οδήγησε σε κάποια συζήτηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τη Βουλγαρία.
Ο ΣΤΑΛΙΝ υπενθύμισε τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, όπου οι Βούλγαροι ήσαν στη γερμανική πλευρά και ότι τρεις βουλγαρικές μεραρχίες είχαν πολεμήσει εναντίον των Ρώσων στον πόλεμο.

«Looking at the Balkans he thought they should do something to prevent the risk of civil war between the political ideologies in those countries. They could not allow a lot of little wars after the Great World War. They should be stopped by the authority of the three Great Powers. MARSHAL STALIN agreed».

Ο Τσώρσιλ , «κοιτάζοντας τα Βαλκάνια εξέφρασε τη σκέψη ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου μεταξύ των πολιτικών ιδεολογιών σε αυτές τις χώρες. 
Δεν θα έπρεπε να επιτρέψουν μικρούς πολέμους μετά το Μεγάλο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα έπρεπε να τους σταματήσουν με την δύναμη των τριών Μεγάλων Δυνάμεων. Ο Στρατάρχης ΣΤΑΛΙΝ συμφώνησε ».

 Αυτό έγινε στα Δεκεμβριανά και αυτή ήταν η Συμφωνία της; Βάρκιζας.
 Στη συνέχεια , « ο πρωθυπουργός είπε ότι ήθελε να μιλήσει για τους βασιλείς. Σε καμία περίπτωση η Βρετανία  δεν θα προσπαθούσε να επιβάλει τους βασιλείς στην Ιταλία, την Ελλάδα ή την Γιουγκοσλαβία. 
Οι άνθρωποι θα έπρεπε να αφεθούν να αποφασίσουν με ελεύθερα δημοψηφίσματα εν ευθέτω χρόνο με ηρεμία». 
Αυτό ακριβώς έγινε με το δημοψήφισμα του 46. 
Για την Ιταλία ο Τσώρτσιλ είπε , οτι «πάνω απ 'όλα δεν ήθελε εμφύλιο πόλεμο μετά τα την απόσυρσή των αγγλοαμερικανικών δυνάμεων και ζήτησε από τη Σοβιετική Ένωση να πάει με το μαλακό τους κομμουνιστές στην Ιταλία και να μην τους ερεθίζει. Καθαρή δημοκρατία θα εγκατασταθεί, ό, τι ήθελε ο λαός, αλλά δεν ήθελε ταραχές στο Τορίνο ή το Μιλάνο και συγκρούσεις μεταξύ των στρατευμάτων και των ανθρώπων. Οι Ιταλοί , είχαν πολλές ψήφους στην Νέας Υόρκη».
 Ο Τσώρτσιλ δεν ζήτησε το ίδιο για την Ελλάδα. 
 Ο ΣΤΑΛΙΝ εξέφρασε τον φόβο του ότι οι κομμουνιστές στην Ιταλία θα τον έστελναν στο διάβολο διότι ο «Ερκολι» Ercoli (Palmiro Michele Nicola Togliatti, ψευδώνυμο Ercole Ercoli) είχε δικές του απόψεις .
 Ο Στάλιν δεν είχε επιρροή στην Ελλαδα, όπου δεν μοίραζε ούτε χρυσές λίρες, ούτε όπλα και δεν διέθετε τους συνδέσμους της SOE που είχε σκορπίσει το δίκτυο του πατρός Δημητρίου στην Ελλάδα. Ο Στάλιν ότι υποσχέθηκε το έκανε. 
Ο Κόκκινος Στρατός δεν «απελευθέρωσε» την Ελλάδα. 

Το αγγλικό κείμενο των στενογραφημένων πρακτικών του διαλόγου Στάλιν Τσώρτσιλ:

«THE PRIME MINISTER pointed out that there were two countries in which the British had particular interest one was Greece. Roumania was very much a Russian affair and the treaty the Soviet Government had proposed was reasonable and showed much statecraft in the interests of general peace in the future. But in Greece was different. Britain must be the leading Mediterranean Power and he hoped Marshal Stalin would let him have the first say about Greece in the same way as Marshal Stalin about Roumania. Of course, the British Government would keep in touch with the Soviet Government. MARSHAL STALIN understood that Britain had suffered very much owing to her communications in the Mediterranean having been cut by the Germans. It was a serious matter for Britain when the Mediterranean route was not in her hands. In that respect Greece was very important. He agreed with the Prime Minister that Britain should have the first say in Greece.

Το ιδιόχειρο σημείωμα του Τσώρτσιλ με τα ποσοστά

THE PRIME MINISTER said it was better to express these things in diplomatic terms and not to use the phrase "dividing into spheres," because the Americans might be shocked. But as long as he and Marshal understood each other he could explain matters to the President. …….
THE PRIME MINISTER raised the question of the interests of the two governments in the various Balkan countries and the need to work in harmony in each of them. After some discussion it was agreed that as regards Hungary and Yugoslavia each of the two Governments was equally interested, that Russia had a major interest in Roumania and that Britain was in the same position with regard to Greece. The Prime Minister suggested that where Bulgaria was concerned the British interest was greater than it was in Roumania. This led to some discussion about the crimes committed by Bulgaria. MARSHAL STALIN recalled the Treaty of Brest-Litovsk, where the Bulgarians had been on the German side and three divisions had fought against the Russians in the last war.
THE PRIME MINISTER declared that Bulgaria owed more to Russia than to any other country. He said that in Roumania Britain had been a spectator. In Bulgaria she had to be a little more than a spectator. M. MOLOTOV asked whether the Turkish question related to this matter.
THE PRIME MINISTER replied that he had not touched upon Turkey. He was only saying what was in his mind. He was glad to see how near it was to the Russian mind. M. MOLOTOV remarked that the Convention of Montreux still remained.
THE PRIME MINISTER said that was a Turkish question and not a Bulgarian. MARSHAL STALIN replied that Turkey was also a Balkan country. According to the Convention of Montreux Japan had as much right as Russia. Everything had been adjusted to the League of Nations and the League of Nations no longer existed. If Turkey were threatened she could close the Straits and Turkey herself had to decide when she was faced with a real threat. All the paragraphs in the Montreux Convention were controlled by Turkey. This was an anachronism.
Marshal Stalin had put this question in Tehran and the Prime Minister had expressed his sympathy. Now that they were discussing the Balkan question and Turkey was a Balkan country, did the Prime Minister think it appropriate to discuss it? THE PRIME MINISTER agreed. MARSHAL STALIN pointed out that if Britain were interested in the Mediterranean then Russia was equally interested in the Black Sea. THE PRIME MINISTER thought that Turkey had missed her chance after the Tehran conference. The reason she was frightened was because she had no modem weapons, she thought she had a good army, whereas nowadays an army was not everything. Turkey was not clever. MARSHAL STALIN remarked that Turkey had 26 divisions in Thrace and asked against whom they were directed.
THE PRIME MINISTER replied they were directed against Bulgaria, because Bulgaria was armed with French weapons taken by the Germans. The Prime Minister went on to say that, taking a long view of the future of the world it was no part of British policy to grudge Soviet Russia access to warm-water ports and to the great oceans and seas of the world. On the contrary, it was part of their friendship to help the Soviet Union. They no longer followed the policy of Disraeli or Lord Curzon. They were not going to stop Russia. They wished to help. What did Marshal Stalin think about the kind of changes required in the Montreux Convention? It was quite impossible for Russia to remain subject to Turkey, who could close the Straits and hamper Russian imports and exports and even her defences. What would Britain do if Spain or Egypt were given this right to close the Suez Canal, or what would the United States Government say if some South American Republic had the right to close the Panama Canal? Russia was in a worse situation. Marshal Stalin did not want to restrict Turkey's sovereignty. But at the same time he did not want Turkey to abuse her sovereignty and to grip Russian trade by the throat.
THE PRIME MINISTER replied that in principle he shared that point of view. He suggested that the Russians should let us know in due course what was required. Otherwise Turkey might be frightened that Istanbul was to be taken. When the three heads met later on there would not be the same difficulty. He was in favour of Russia's having free access to the Mediterranean for her merchant ships and ships of war. Britain hoped to work in a friendly way with the Soviet Union, but wanted to bring Turkey along by gentle steps, not to frighten her.
THE PRIME MINISTER said that, if they were sitting at the armistice table and Marshal Stalin asked him for free passage through the Straits for merchant ships and warships, he personally would say that Britain had no objection. Britain had no ties with Turkey except the Montreux Convention, which was inadmissible to-day and obsolete. Looking at the Balkans he thought they should do something to prevent the risk of civil war between the political ideologies in those countries. They could not allow a lot of little wars after the Great World War. They should be stopped by the authority of the three Great Powers. MARSHAL STALIN agreed.
THE PRIME MINISTER said he wanted to talk about Kings. In no case would Britain try to force a King on Italy, Greece or Yugoslavia. At the same time the people ought to be left to decide matters by a free plebiscite in time of tranquillity. They could then say whether they wanted a republic or a monarchy. The people should have a fair chance of freedom of expression.
Northern Italy was in the power of the Anglo-American armies. Britain did not care for the Italian King, but above all they did not want civil war after the troops had been withdrawn or before their withdrawal. Britain would like the Soviet Union to soft-pedal the Communists in Italy and not to stir them up. Pure democracy would settle what the people wanted, but he did not want to have disturbances in Turin or Milan and clashes between the troops and the people. The Italians were in a miserable condition. He did not think much of them as a people, but they had a good many votes in New York State. This was off the record

Το Αιγαίο οι ανοιχτές θάλασσες και τα Στενά.
Ο Τσώρτσιλ είπε ότι λαμβάνοντας υπόψη το μακροπρόθεσμο μέλλον του κόσμου η βρετανική πολιτική δεν απέβλεπε στο να ανακόψει την πρόσβαση της Σοβιετικής Ρωσίας στα ζεστά λιμάνια τις μεγάλες θάλασσες και τους ωκεανούς του κόσμου. Αντιθέτως, ήταν μέρος της φιλίας τους για να βοηθήσουν τη Σοβιετική Ένωση. 
Δεν ίσχυε πλέον η πολιτική του Ντισραέλι.

9 Οκτωβρίου 1934. Η δολοφονία στη Μασσαλία του Αλεξάνδρου Καρατζώρτζεβιτς της Γιουγκοσλαβίας από την Κοινοπραξία του εβραιοβουλγαρικού VMRO με τους φασίστες του Μουσολίνι και τους Κροάτες «Ούστασι».

Η Ιταλία, οι Κροάτες, και το ΕΜΕΟ, (VMRO) συνεργάστηκαν για τη δολοφονία του Βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας.
Η Ιταλία του Μουσολίνι, διεκδικούσε ότι της είχαν δώσει οι Αγγλογάλλοι με τη μυστική συνθήκη του Λονδίνου που υπεγράφη στις 26 Απριλίου 1915 δεν τα είχε πάρει. Μετά τη νίκη κατά της Γερμανίας , η Αντάντ είχε υποσχεθεί στην Ιταλία τον λιμένα της Τεργέστης τη Ριέκα , το Ζάντα, και το Σίμπενικ στη Δαλματία, και το λιμάνι της Αυλώνας στην Αλβανία.
Μετά την ένοπλη εξέγερση των Κροατών φασιστών, Ούστασι στη Λίκα 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1932, ο Αλέξανδρος είχε δηλώσει έξω από τα δόντια στον ιταλό πρέσβη στο Βελιγράδι το Νοέμβριο του 1932 «Αν θέλετε να προκαλέσετε σοβαρές ταραχές στη Γιουγκοσλαβία ή να κάνετε αλλαγή καθεστώτος, θα πρέπει να με σκοτώσετε, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κάνετε αλλαγές στη Γιουγκοσλαβία». Και αυτό έκαναν.
Την Τρίτη 9 Οκτώβρη 1934, αποβιβάστηκε στη Μασσαλία, για να αρχίσει την επίσημη επίσκεψη του στη Γαλλία, για την ενίσχυση της συμμαχίας των δύο χωρών στη Μικρή Αντάντ. 
Ενώ ο Αλέξανδρος κινούνταν αργά με αυτοκίνητο μαζί με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Λουίς Μπαρτού , βγήκε μέσα από το πλήθος ο βούλγαρος δολοφόνος Βέλιτσκο Ντιμιτρόφ Κερίν και τον πυροβόλησε με ένα ημιαυτόματο πιστόλι Mauser C96. Ο δολοφόνος που είχε πλαστά χαρτιά ως Βλάντο Τσερνοζέμσκι είχε γεννηθεί στο χωριό Καμενίτσα στην Βουλγαρία.
Το 1922, ο  Βέλιτσκο Ντιμιτρόφ Κερίν , εντάχθηκε στο ΕΜΕΟ, (VMRO) και έκανε τον τσέτη. (αντάρτη) στην «Μακεδονία του Βαρδάρη» και συμμετείχε σε περισσότερες από 15 μάχες με τη Γιουγκοσλαβική αστυνομία.. 
Το 1925 ,που ο Ιβάν Μιχαήλοφ έγινε ηγέτης του VMRO και έλαβε μέτρα κατά των πρώην αριστερών ακτιβιστών, ανεθεσε στον «Βλάντο τον σωφέρ» να δολοφονήσει τον βουλευτή Ντίμο Χατζηντίμοφ. Τότε ο «Βλάντο ο σωφέρ» καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά το ΕΜΕO τον βοήθησε να δραπετεύσει.
Το 1927 επρόκειτο να κάνει επίθεση αυτοκτονίας με εκρηκτικά στην Κοινωνία των Εθνών για να δώσει δημοσιότητα στην καταπίεση των Βουλγάρων στη Μακεδονία, αλλά το σχέδιο ματαιώθηκε.
Το 1929, η ηγεσία του ΕΜΕΟ συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Άντε Πάβελιτς και τους Ούστάσι . 
Το 1930, ο Βλάντο, ο σωφέρ ,με εντολή του Μιχαήλωφ δολοφόνησε τον Βλάχο δήμαρχο Κρουσόβου Ναούμ Τομαλέφσκι και τον σωματοφύλακα του.
Για τη διπλή δολοφονία καταδικάστηκε και πάλι σε θάνατο αλλά του δόθηκε χάρη το 1932.
Μετά την αποφυλάκιση του, μετακόμισε στην Ιταλία, όπου έγινε εκπαιδευτής των Ουστάσι σε ένα στρατόπεδο στο «Borgotaro» και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο των Ουστάσι στην Ουγγαρία, όπου σχεδιάστηκε η δολοφονία του Αλέξανδρου, από τον Άντε Πάβελιτς, επικεφαλής των Κροατών  Ούστάσι, και τον πρώην αξιωματικό του στρατού της  αυστροουγγαρίας   Γκέοργκ Πέρσεβιτς. Μία από τις σφαίρες  του Βλάντο του σωφέρ χτύπησε τον Λουί Μπαρτού στο χέρι, αποκόπτοντας ζωτική αρτηρία. Ο Γάλλος  οικοδεσπότης πέθανε από ακατασχετη αιμορραγία μία ώρα αργότερα.
Η Γαλλία ζήτησε ανεπιτυχώς την έκδοση του Πέρσεβιτς και του Πάβελιτς.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Α΄ και του Μπαρτού οδήγησε και  στη «Συμφωνία για την Πρόληψη και την Τιμωρία της Τρομοκρατίας» που υπογράφηκε  στη Γενεύη από την Κοινωνία των Εθνών στις 16 Νοεμβρίου 1937.
Η σύμβαση υπεγράφη από 25 κράτη και αλλά επικυρώθηκε μόνο από την Ινδία.

Στις 8 Οκτωβρίου 1957, δολοφονηθηκαν από τον προδότη Μιχαήλ Ασσίωτη οι αγωνιστές της ελευθερίας Χρύσανθος Μυλωνάς και Ευαγόρας Παπαχριστοφόρου...

 Ο Χρύσανθος Μυλωνάς γεννήθηκε στο χωριό Γαλάτα της επαρχίας Λευκωσίας, το 1939.Τελείωσε το δημοτικό σχολείο Γαλάτας και ήταν μαθητής της Ε΄ τάξης του Ελληνικού Γυμνασίου Σολέας, όταν δολοφονήθηκε. Μυήθηκε στην ΕΟΚΑ το 1955, από τον αδελφό του Κυριάκο και είχε ενεργό συμμετοχή στη στρατολόγηση μαθητών του Γυμνασίου Σολέας. 
Ήταν πολύ δραστήριος και ανέπτυσσε πρωτοβουλία, διαθέτοντας όλο του το χρόνο στην εκτέλεση διαφόρων αποστολών. Μεταξύ των ευθυνών που είχε ήταν η διανομή φυλλαδίων, η αναγραφή συνθημάτων και η παρακολούθηση των κινήσεων πρακτόρων των Άγγλων.
Το 1956 προωθήθηκε σε ομάδα δολιοφθορέων Γαλάτας, ανέλαβε με άλλους την απόκρυψη όπλων και πήρε μέρος σε ενέδρες. Το Νοέμβριο του 1956, ως υπεύθυνος αποστολής, ανατίναξε με την ομάδα του τη γέφυρα στο “Μύλο της Τροοδίτισσας” της Γαλάτας τη στιγμή που περνούσε Άγγλος ταγματάρχης, ο διοικητής του στρατοπέδου Κακοπετριάς. Από το Φεβρουάριο του 1957 μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου του 1957, ήταν το δεξί χέρι του τότε τομεάρχη του με προσφορά πολύ σημαντική. Πολλές δραστηριότητες της Οργάνωσης διεκπεραιώνονταν μέσω του. Κατά το διάστημα αυτό εκπαιδεύτηκε στην κατασκευή βομβών και άλλων εκρηκτικών μηχανισμών στη Λευκωσία.
Το Μάιο του 1957, κατόπιν εντολής από την ΕΟΚΑ, ανέλαβε μαζί με δυο άλλους συναγωνιστές του την κατασκευή κρησφυγέτου στην περιοχή του, για να δεχθεί μια ανταρτική ομάδα με δυο καταζητούμενους.
 Το κρησφύγετο βρισκόταν στο δάσος, πάνω στο χωριό Καλιάνα, και σ’ αυτό εγκαταστάθηκε η ομάδα του ήρωα Ευαγόρα Παπαχριστοφόρου από τον Κάτω Αμίαντο, που ήταν πρώτος εξάδελφος του Χρύσανθου Μυλωνά. 
Ο Χρύσανθος ανέλαβε την τροφοδοσία των δυο ανταρτών.
Το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου 1957 ο Χρύσανθος Μυλωνάς, μαζί με συναγωνιστή του, ξεκίνησαν από το χωριό τους μεταφέροντας την αλληλογραφία και τροφή για τους αντάρτες, στο ορεινό τους κρησφύγετο, σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από τη Γαλάτα.
 Εκεί τους ανέμενε ο Μιχαήλ Ασσιώτης, ο οποίος δολοφόνησε το Χρύσανθο πυροβολώντας τον εν ψυχρώ. 
Ο Ασσιώτης είχε δολοφονήσει προηγουμένως και τον Ευαγόρα Παπαχριστοφόρου μέσα στο κρησφύγετό τους. Ακολούθως παραδόθηκε στους Άγγλους με τον οπλισμό του και συνέχισε το προδοτικό του έργο μέχρι τη φυγάδευσή του από τους Άγγλους στην Αγγλία. 
Ο Ευαγόρας Παπαχριστοφόρου γεννήθηκε στο χωριό Κάτω Αμίαντος, της επαρχίας Λεμεσού, στις 20 Νοεμβρίου 1937. Εργαζόταν ως ηλεκτροτεχνίτης στο μεταλλείο Αμιάντου και ήταν ιδρυτικό στέλεχος της ΣΕΚ Αμιάντου. 
Συμμετείχε στις πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις που έγιναν στην περιοχή Αμιάντου εναντίον των Άγγλων, όπως στην επιχείρηση εναντίον των φρουρών των εκρηκτικών υλών του μεταλλείου Αμιάντου, στις 25 Νοεμβρίου 1955, στην ιστορική μάχη του Πεύκου στις 23 Νοεμβρίου 1955, την οποία διηύθυνε προσωπικά ο Αρχηγός Διγενής και στην επιχείρηση στο Κόκκινο Φανάρι, μεταξύ Αμιάντου – Τροόδους, στις 5 Δεκεμβρίου 1955.
Καθοριστική επίσης υπήρξε η συμβολή του στη διαφυγή του Αρχηγού Διγενή στα λημέρια της ΕΟΚΑ στα Σπήλια. μετά τη μάχη.
 Συνελήφθη τον Ιανουάριο του 1956 με προδοσία και, κατόπιν πολλών βασανιστηρίων, κλείστηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς.
 Από εκεί δραπέτευσε στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 μαζί με άλλους έξι συγκρατούμενούς του. Ενώθηκε με τις ανταρτικές ομάδες του Γρηγόρη Αυξεντίου στην Πιτσιλιά και έλαβε μέρος σε δυο ενέδρες μεταξύ Πάνω και Κάτω Αμιάντου και στην εκτέλεση Άγγλου πράκτορα στον Αμίαντο.
 Μετά τις μεγάλες προδοσίες στην Πιτσιλιά, στις αρχές Ιανουαρίου 1957,
 ο Ευαγόρας κατέφυγε μαζί με την ομάδα του Λένα στην ορεινή περιοχή Γεράσας, όπου ο Λένας τον όρισε ως υπεύθυνο της ομάδας, όταν ο ίδιος επέστρεψε στον τομέα του .
 Στις 17 Φεβρουαρίου 1957, ημέρα κατά την οποία έπεσαν οι ήρωες Δημητράκης Χριστοδούλου και Σωτήρης Τσαγγάρης και τραυματίστηκε ο Λένας, ο Ευαγόρας έπεσε σε ενέδρα των Άγγλων, ενώ επέστρεφε στην περιοχή του και τραυματίστηκε ελαφρά στο κεφάλι, αλλά κατόρθωσε να διαφύγει στη Λεμεσό με το Μιχαήλ Ασσιώτη.
Το Μάιο του 1957, κατόπιν εντολής του Διγενή, ανέλαβε την οργάνωση ανταρτικής ομάδας στην περιοχή Σολέας, με κρησφύγετο κοντά στη Γαλάτα.
Στις 8 Οκτωβρίου 1957 δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από το Μιχαήλ Ασσιώτη, ο οποίος στη συνέχεια δολοφόνησε τον τροφοδότη τους και εξάδελφο του Ευαγόρα Χρύσανθο Μυλωνά και μετά το βδελυρό του έγκλημα παραδόθηκε στους Άγγλους και συνέχισε την προδοσία του.
Στην κηδεία του Ευαγόρα, που έγινε στο χωριό του και πήρε μορφή εθνικής μυσταγωγίας, οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν την παρουσία του πατέρα του Παπαχριστοφόρου, τον οποίο κρατούσαν στα κρατητήρια.

Ορισμένοι αντικομουνιστές είναι θύματα της κομμουνιστικής προπαγάνδας

Ο αιμοσταγής Νίκος Πλουμπίδης, ο καθοδηγητής της ΟΠΛΑ, επειδή ήταν πράκτωρ της SOE, και επομένως τον αγαπά η Αυτοκρατορία, «εξαγνίστηκε» από τους Κόκκινους παλιανθρώπους, ως θύμα του σταλινικού Ζαχαριάδη. 
Και η πλάκα είναι ότι και ορισμένοι αντικομουνιστές προσχώρησαν στην Κόκκινη προπαγάνδα. Οπως ο αιμοσταγής Χρουστσόφ, που ως κομματικός γραμματέας της Μόσχας έστειλε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στα κάτεργα και στον θάνατο, έγινε «ο Άγιος της αποσταλινοποίησης» . 
Ο Πλουμπίδης ήταν όντως πράκτορας της SOE. Ήταν του δικτύου Μπάλφουρ, ο οποίος επέβαλε στον Μανιαδάκη να τον κρατάει στην Σωτηρία. Ο πράκτωρ Πλουμπίδης άλλωστε κατέδωσε τον Μπελογιάννη.

Λογοδοσία και ποινική και αστική ευθύνη

Όλοι είναι υπόλογοι για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους. Και τώρα που θα χάναμε τον κ. Γκλέτσο λόγω «αγριογούρουνου» και ενώ οι ζημιές και τα ατυχήματα πολλαπλασιάζονται νομίζω ότι η ΕΕ που είναι ο ηθικός αυτουργός και ο σπόνσορας, που χρηματοδότησε το πρόγραμμα με τα μεταλλαγμένα αγριογούρουνα «ελευθέρας βοσκής», που προκάλεσε αυτό το χάλι μαζί και τους ξύπνιους επενδυτάς της πράσινης ανάπτυξης που τσέπωσαν τις επιχορήγησες, θα πρέπει να αποζημιώσουν τα θύματα του προγράμματος τους. 
Στις ευρωπαϊκές Αξίες είναι και η Λογοδοσία. Ουδείς ατιμώρητος. Ακόμη και οι οικολόγοι της «πράσινης ανάπτυξης».

Η 8η Οκτωβρίου στην Ιστορία

316. Ο Κωνσταντίνος Α , εισέβαλε στη βαλκανική και συγκρούστηκε με τον στρατό του Λικίνιου στην Αουρέλια Καμπάλις της Παννονίας, μεταξύ των ποταμών Ντράβα και Σάβα, στο σημερινό Βίνκοβτσι στην Κροατία. Η μάχη κράτησε όλη την ημέρα και ο Λικίνιος, διέφυγε από το πεδίο υπό την κάλυψη του σκότους, και επέστρεψε στην Σρέμσκα Μιτροβίτσα, τέως Σίρμιουμ, στη Σερβία. Εκτιμήθηκε ότι 20.000 άνδρες του Λικινίου σκοτώθηκαν κατά τη μάχη. Η νίκη του Κωνσταντίνου. ήταν «πύρρεια». Οι δυνάμεις του είχαν εξαντληθεί και οι αντοχές των στρατιωτών του είχαν φτάσει στο όριο. Δεν είχε άλλη επιλογή από την επιστροφή στα εδάφη του, στην Augusta Treverorum στις όχθες του Μοζέλα, την Τριρ , στη σημερινή Ρηνανία-Παλατινάτο της Γερμανίας.

451.Αρχίσε η 4η Οικουμενική Σύνοδος, στην Χαλκηδόνα της Βιθυνίας στη Μικρά Ασία. Η Σύνοδος καταδίκασε τον Ευτύχιο και το δόγμα του μονοφυσιτισμού και ενέκρινε το σύμβολο της πίστης.

876. Στη Μάχη του Άντερναχ οι δυνάμεις των Φράγκων υπό την ηγεσία του Λουδοβίκου Γ του νεότερου, ανέκοψαν την εισβολή των Δυτικών Φράγκων και νίκησαν τον αυτοκράτορα της Γαλλίας Κάρολο τον Φαλακρό.

927. Σε πανηγυρικό κλίμα στα ανάκτορα στην Κωνσταντινούπολη έγινε ο γάμος, του 15χρονου Τσάρου της Βουλγαρίας Πέτρου Α με την εγγονή του αυτοκράτορα Ρωμανού Λεκαπηνού την κόρη του Χριστόφορου Λακαπηνού , την Σόφια - Μαρία Λεκαπινή που μετονομάστηκε σε Ειρήνη, για να συμβολίζει την ειρηνική συνύπαρξη του Βυζαντίου με τους Βουλγάρους. Σύμφωνα με τους όρους της βουλγαροβυζαντινής συνήθηκης που υπογράφτηκε την ίδια ημέρα επιβεβαιώθηκαν τα υφιστάμενα σύνορα μεταξύ των δύο κρατών και ο Ρωμανός Λεκαπηνός αναγνώρισε τον βασιλικό τίτλο του Πέτρου, (Τσάρος των Βουλγάρων), ενώ αναγνωρίστηκε το αυτοκέφαλο της βουλγαρικής εκκλησίας που ανυψώθηκε σε Πατριαρχείο και ως Πατριάρχης χειροτονήθηκε ο μέχρι τότε Αρχιεπίσκοπος Σιλιστρίας Δαμιανός .

1075. Ο Ντμίταρ Σβόνιμηρ στέφθηκε βασιλιάς της Κροατίας.

1451.Ο Πάπας Νικόλαος Ε επί του οποίου έγινε η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως  με Βούλα που εξέδωσε ανύψωσε την Επισκοπή του Καστέλο  σε Πατριαρχείου Βενετίας, μ πρώτο Πατριάρχη τον Λορέντσο Τζουστινιάνι.



1480. Άρχισε η μάχη στον ποταμό Ούκρα ανάμεσα στον στρατό των Ρώσων του Πρίγκιπα της Μόσχας Ιβάν Γ΄ και της μεγάλης ορδής του Χαν Αχμάτ που τελείωσε με την τελική απελευθέρωση της Ρωσίας από Μογγόλο-Ταταρικό ζυγό.

1573. Οι Ολλανδοί κατά τον Ογδοηκονταετή Πόλεμο έλυσαν την ισπανική πολιορκίας του Άλκμααρ. Ηταν η πρώτη ολλανδική νίκη στον Πόλεμο.

1582.Λόγω της εφαρμογής του Γρηγοριανού ημερολογίου, αυτή η ημέρα δεν υπάρχει στην Ιταλία, την Πολωνία, την Πορτογαλία και την Ισπανία.

1621. Η πολωνικό-λιθουανική Κοινοπολιτεία και η Οθωμανική αυτοκρατορία υπέγραψαν τη Συνθήκη του Χοτίν με την οποία έληξε ο μεταξύ τους πόλεμος και καθορίστηκαν τα σύνορα μεταξύ της πολωνικός-λιθουανική Κοινοπολιτεία και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στο Δνείστερο.

1789: Κατά τη διάρκεια του  πολέμου, της Μεγάλης Αικατερίνης και του Φραγκίσκου Ιωσήφ κατά της Τουρκίας , ο αυστριακός στρατός υπό τις διαταγές του στρατάρχη Ερνστ φον Λάουντον Γεδεών,  μετά από τρείς εβδομάδες πολιορκίας , κατέλαβε εξ εφόδου, το φρούριο του Βελιγραδίου, και άνοιξε το δρόμο για την κάθοδο της αυστρο-ρωσικής Στρατιάς στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη. 

Η γαλλική επανάσταση όμως απέτρεψε την συντριβή των Οθωμανών.

1801. Η Ρωσία και η Γαλλία υπέγραψαν τη Συνθήκη του Παρισιού.

1806.Εισβολή των στρατευμάτων του Ναπολέοντα στη Σαξονία, ενώ οι Άγγλοι πολιορκούσαν το λιμάνι της Βουλώνης στη Γαλλία και το βομβάρδισαν χρησιμοποιώντας ρουκέτες οι οποίες εφευρέθηκαν από τον Ουίλιαμ Κόνγκριβ.

1809. Ο Κλέμενς φον Μέττερνιχ, (Clement Wenceslaus Lothair, Prince of Metternich-Winneburg-Beilstein), σε ηλικία 36 ετών διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών του Φραγκίσκου Β' και διαπραγματεύτηκε τη συνθήκη ειρήνης που συνομολογήθηκε στις 14 Οκτωβρίου του 1809 στα Ανάκτορα Σενμπρούν στη Βιέννη.

1813. Με τη Συνθήκη της Ρίντ η Βαυαρία αποχώρησε από τη Συνομοσπονδία του Ρήνου που είχε δημιουργήσει ο Ναπολέων και συμφώνησε να ενταχθεί στον 6ο Συνασπισμό εναντίον του Ναπολέοντα με αντάλλαγμα την εγγύηση για τη συνέχιση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της . Στις 14 Οκτωβρίου η Βαυαρία κήρυξε επίσημα τον πόλεμο εναντίον του Ναπολέοντα και της Γαλλίας.

1814. Σάββατο, 8 Οκτωβρίου, 1814. Μετά από 10 ημέρες εργασιών , το Κογκρέσο της Βιέννης  διέκοψε μέχρι την 1η Νοεμβρίου.

1815.Συνελήφθη από τους Αυστριακούς στην Καλαβρία ο πρώην βασιλιάς της Νάπολης, Ιωακείμ Μυρά μαζί με 28 συντρόφους του. Εκτελέστηκε στις 13 Οκτωβρίου 1815.

1821. Η κυβέρνηση του στρατηγού Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν ίδρυσε το πολεμικό ναυτικό του Περού.

1838. Κυρώθηκε από την βασίλισσα Βικτωρία η Οθωμανο- βρετανική Συνθήκη για το Εμπόριο. (Συνθήκη του Μπαλτά Λιμαν) 

1856 . Η Μεγάλη Βρετανία άρχισε το δεύτερο πόλεμο οπίου κατά της Κίνας.

1857. Στο Βουκουρέστι έγινε η Κληρικολαϊκή Συνέλευση  από εκπροσώπους της εκκλησίας, των βογιάρων, της αστικής τάξης και των αγροτών προκειμένου να εκφραστεί η βούληση του λαού για τη Ένωση των  ηγεμονιών.
1871. Εκδηλώθηκε η εξέγερση των Κροατών στην Ράκοβίτσα κατά της Αυστριακής κατοχής με στόχο τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κροατικού Κράτους. Ηγέτες της εξέγερσης, ήσαν ο Ευγένιος Κβάτερνικ, ο Βιέκοσλαβ Μπαχ και ο Άντονι Ράκιγιας. Λόγω της μακράς ξηρασίας, των  ισχυρών ανέμων  και των υψηλών θερμοκρασιών σε αρκετές πολιτείες στις  βόρειοκεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες, εκδηλώθηκαν μεγάλες δασικές πυρκαγιές. Σαν σήμερα ξεκίνησαν  η μεγάλη πυρκαγιά του Σικάγου που έσβησε μετά από δυο ημέρες ξεκίνησε σήμερα και έληξε την Τρίτη 10, με 300 θύματα), η φωτιά Πεστίγκο στο Γουισκόνσιν από την οποία πέθαναν 2500 άτομα και η πυρκαγια στο Πόρτ Χουρόν στο Μίτσιγκαν.

1879. Διορίστηκε ο Γαβριήλ Αλμοζνίνο (Almoznino) ως πρώτος αρχιραβίνος στο Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας . Ο Γκούλα Αντράσι παραιτήθηκε από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών της Αυστροουγγαρίας

1895. Φιλο-ιαπωνικό πραξικόπημα στην Σεούλ και δολοφονία της βασίλισσας Μιν που προσπαθούσε να αποτρέψει την κυριαρχία της Ιαπωνίας στην Κορέα.

1912.Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος: το Μαυροβούνιο κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο ελληνικός στόλος απελευθέρωσε τη Λήμνο.

1914. Η Τουρκία, ως σύμμαχος των Κεντρικών Δυνάμεων έκλεισε τα Δαρδανέλια στα πλοία των χωρών της Αντάντ.

1918. Ο συνταγματάρχης Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, γνωστός και ως Λόρενς της Αραβίας, εισήλθε  πανηγυρικά στη Δαμασκό.

1926. Η πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα. Ήταν το ματς Σλάβια Πράγα -MTK Βουδαπέστης.

1939: Ο Αδόλφος Χίτλερ υπέγραψε το διάταγμα προσάρτησης στο Τρίτο Ράιχ της δυτικής και της βόρειας Πολωνίας.

1941. Οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Μαριούπολη.

1943. Στην Κρήτη οι Έλληνες παραστρατιωτικοί «Κυνηγοί» του Φριτς Σούμπερτ λεηλάτησαν και έκαψαν το χωριό Καλλικράτης Χανίων και σκότωσαν 30 κατοίκους.

1944. Ενώ οι Γερμανοί δεν είχαν φύγει από την Αθήνα τρία βουλγαρικά Σώματα, μπήκαν στο Γιουγκοσλαβικό έδαφος με στόχο να αποκόψουν την «ομάδα "Ε"» που υποχωρούσε από την Ελλάδα. Η ταξιαρχία Σκοπίων- Μαυροβούνιου των Παρτιζάνων που προσπάθησε να αποκόψει την οδό Σκόπια – Κατσάνικ δέχθηκε επίθεση των «Λευκών».(Μπαλίστες).

1953. Άρχισε η Ιταλο- Γιουγκοσλαβική κρίση για την Τεργέστη, μόλις η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες απέσυραν τα στρατεύματά τους από την ελεύθερη ζώνη της Τεργέστης. Η κρίση διευθετήθηκε με τη συμφωνία του Λονδίνου της 5ης Οκτωβρίου 1955.

1954 .Οι στρατιωτικές δυνάμεις των Βιέτ-Μίνχ εισήλθαν στην πρωτεύουσα Ανόι.


1956. Στην Κύπρο, οι Άγγλοι σκότωσαν  στην περιοχή Αγ. Αμβροσίου  τον 30χρονο βοσκό Γεώργιο Χαπέσιη επειδή έβοσκε τα πρόβατα του ενώ  είχε επιβληθεί  ο κατοικον  περιορισμός.

1962. Ο Τίτο κατόπιν αμερικανικής ενθάρρυνσης εξέφρασε με συνέντευξη του την επιθυμία του για τη βελτίωση των ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων και την αποφυγή κάθε αφορμής, η οποία θα επανέφερε στο προσκήνιο το Μακεδονικό ζήτημα . Το επόμενο βήμα για την αναθέρμανση των σχέσεων, έγινε με πρωτοβουλία του Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα, που τελικά υπέγραψε με τον υπουργό Εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας, Κότσα Πόποβιτς, μιας κοινή δήλωση το Δεκέμβριος του 1962 που έμεινε γνωστή ως «συμφωνία κυρίων Αβέρωφ – Πόποβιτς, που προέβλεπε την αποφυγή κάθε δραστηριότητας και εκδήλωσης που θα μπορούσε να διαταράξει τις διμερείς σχέσεις. Την ίδια ημέρα που δημοσιεύτηκε η συνέντευξη Τίτο, στην Αμερική δημοσιεύτηκαν αποσπάσματα της έκθεσης του συμβούλου του προέδρου Κένεντι Τσέστερ Μπόουλς, που επισήμανε την ελληνική κλεπτοκρατία και την κακοδιαχείριση της αμερικανικής βοήθειας προς στην Ελλάδα. Στη Γερμανία το περιοδικό «Der Spiegel» δημοσίευσε άρθρο για τη θλιβερή κατάσταση στην «Bundeswehr», τις «ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας», υποστηρίζοντας ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την κομμουνιστική απειλή από την ανατολή. Η Αλγερία έγινε το 109ο μέλος του ΟΗΕ.

1965. Η Κυβέρνηση των αποστατών του Στεφανόπουλου, η Τζασμάκ, τα Ανάκτορα Και ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Σταύρος Κωστόπουλος συμφώνησαν σε ευρύτατες αλλαγές στο στράτευμα. Αρχηγός Γ.Ε.Σ. ανέλαβε ο μετέπειτα αντιπρόεδρος της χούντας αντιστρατηγός Σπαντιδάκης, ενώ προήχθη και ανέλαβε διοικητής του Α' Σώματος Στρατού ο μετέπειτα αντιβασιλιάς Γεώργιος Ζωιτάκης.

1967. Πιάστηκε στη Βολιβία ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Οι ρέιντζερς της Βολιβίας που εκπαίδευαν οι Ειδικές Δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών εντόπισαν τους αντάρτες του Γκεβάρα τα χαράματα της Κυριακής 8ης Οκτωβρίου κοντά στο χωριό Λα Ιγκέρα, (La Higuera), στην περιοχή της χαράδρας Γιούρο και ακολούθησε μικρή μάχη. Το όπλο του Τσε εξαιτίας εμπλοκής είχε αχρηστευτεί και ο ίδιος δυσκολευόταν στο περπάτημα. Υποβασταζόμενος από τον εργάτη από τα ορυχεία του Χουανίνι Σιμόν Κούμπα , έπεσε τελικά στα χέρια τριών στρατιωτών. Μεταφέρθηκε στο σχολείο του χωριού Λα Ιγκέρα και εκτελέστηκε την επομένη 9η Οκτωβρίου, με περίστροφο, από τον υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν.

1970.  Ανακοινώθηκε η απονομη του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Αλεξάντερ Ησαίγιεβιτς Σολζενίτσιν.

1972. Στο Παρίσι, ο Χένρι Κίσινγκερ και ο βιετναμέζος πληρεξούσιος Λε Ντουκ Θο, κατέληξαν σε συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου του Βιετνάμ, η οποία υπεγράφηκε το 1973.

1973 . Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ως πρόεδρος της Δημοκρατίας διόρισε τον Σπύρο Μαρκεζίνη ως πρωθυπουργό με σκοπό να οδηγήσει την Ελλάδα στην επιστροφή στον κοινοβουλευτισμό. Στη Μέση Ανατολή απέτυχε η προσπάθεια μιας τεθωρακισμένης ταξιαρχίας των Ισραηλινών να εξαλείψει το προγεφύρωμα των Αιγυπτίων στην ισραηλινή πλευρά της διώρυγας του Σουέζ.Πάνω από 150 ισραηλινά τανκς καταστράφηκαν.



1991.Το Κροατικό κοινοβούλιο ψήφισε την απόφαση για αποχώρηση από τη Γιουγκοσλαβίας, και ενέκρινε την διακήρυξη για την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Κροατίας της 25ης Ιουνίου 1991. Η σημαία της «Δημοκρατίας της Κροατίας» αναρτήθηκε στα σύνορα με την Ουγγαρία. Η κροατική κυβέρνηση αναγνώρισε την Εσθονία και τη Λετονία ως κυρίαρχα κράτη.


1993. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ήρε τις κυρώσεις κατά της Νότιας Αφρικής που της είχαν επιβληθεί το 1960 λόγω της πολιτικής του απαρτχάιντ.
Στο Σεράγεβο, μουσουλμάνοι ελεύθεροι σκοπευτές σκότωσαν τρεις Σέρβους πολίτες, έναν στο Ράλοβτσι , και δύο στη Γκρίμπαβιτσα.

1998. Το Συμβούλιο ΝΑΤΟ ενέκρινε «ένα λεπτομερές επιχειρησιακό σχέδιο για αεροπορικές επιδρομές κατά στάδια» στο Κοσσυφοπέδιο, και δόθηκε τελεσίγραφο 24 ωρών στον Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς για να το αποδεχθεί τις απαιτήσεις του ψηφίσματος του ΟΗΕ. Η κυβέρνηση της Σερβίας υιοθέτησε ειδικά μέτρα για την αντιμετώπιση της επίθεσης του ΝΑΤΟ.


1999.Στο κέντρο Τύπου της KΦΟΡ, στο κέντρο της Πρίστινα, έγινε η τελετή ανάληψης της διοίκησης των διεθνών δυνάμεων στο Κοσσυφοπέδιο από τον Γερμανό στρατηγό Κλάους Ράινχαρτ.

2001. Οι δικαστές του Δικαστηρίου της Χάγης (ICTY) απέρριψαν το αίτημα του Μομτσίλο Κράισνικ, ο οποίος κατηγορείτο για εγκλήματα πολέμου, για προσωρινή αποφυλάκιση.


2005. Σεισμός 7,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ με επίκεντρο το Κασμίρ έπληξε περιοχές του Πακιστάν, της Ινδίας και το Αφγανιστάν, σκοτώνοντας περισσότερους από 86.000 ανθρώπους. Ο Αριθμός των αστέγων ξεπέρασε τα 3,3 εκατομμύρια


2009. Ο παγκόσμιος πληθυσμός των Μουσουλμάνων υπολογίστηκε σε 1,57 δισ.

2010.Απορρίφθηκε  με 144 υπέρ, 70 κατά και 1 αποχή η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης στην Βουλγαρία.

2015. Η ΦΙΦΑ απαγόρευσε  κάθε ποδοσφαιρική δραστηριότητα για 90 ημέρες στους Σεπ Μπλάτερ, Μισέλ Πλατινί και Ζερόμ Βάλκε λόγω  διαφθοράς.

Για να μην μπλέχουμε τα μπούτια μας και πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό για το πότε έγινε η ναυμαχία του Ναυαρίνου

Στο Ναυαρίνο, την ημέρα της ναυμαχίας, το βιβλίο της γέφυρας της ναυαρχίδας του Κόδριγκτον, «Ασία», ηταν ανοικτό στην 20η Οκτωβρίου. Το ίδιο και για τον Γάλλο υποναύαρχο Δεριγνύ .Για τον Ολλανδό,  Λουδοβίκο βαν Χάιντεν που διοικούσε την ρωσική μοίρα και επέβαινε στο «Αζόφ», το ημερολόγιο έδειχνε 8 Οκτωβρίου.
 Επομένως η ναυμαχία έγινε στις 8/20 Οκτωβρίου, ενώ, σήμερα είναι η 8η Οκτωβρίου με το νέο ημερολόγιο. Με το Ιουλιανό είναι η 26η Σεπτεμβρίου. Υπομονή 12 ημέρες.

Kαθηγητής Αντώνης Φώσκολος : «ΤΑ ΠΗΡΑΝ ΧΟΝΤΡΑ» ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΤΣΕΡ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΑΞΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ!..

Ο καθηγητής Φώσκολος σε συνέντευξη του στο «CreteTV αποκάλυψε ότι 
η «Κλιματική Αλλαγή» είναι ένα πελώριο παραμύθι, που το εφηύραν οι επικοινωνιολόγοι της Μάργκαρετ Θάτσερ την δεκαετία του 1970, προκειμένου να εξοντώσουν το πανίσχυρο συνδικάτο των ανθρακωρύχων. 
«Πρόκειται για καθαρά πολιτικό θέμα, που κεκίνησε το 1978», είπε. Η Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία είχε πρόβλημα με τις περίφημες απεργίες που έκαναν τότε οι Ανθρακωρύχοι για να την ρίξουν, πρότεινε στους επιστήμονες να τους δώσει επιχορηγήσεις «για να αποδείξουν ότι το διοξείδιο του άνθρακος που βγαίνει από το κάρβουνο καταστρέφει την ατμόσφαιρα».
 Και τα πήρανε τα χρήματα οι επιστήμονες και δείξανε ψέματα!.. Παρουσιάσανε ψεύτικα στοιχεία. 

Με τα χρόνια, την προπαγάνδα για την Κλιματική Αλλαγή εκμεταλλεύτηκαν οι παμπόνηροι «δικαιωματάκηδες» των Περιβαλλοντικών ΜΚΟ και κερδίζουν εκατομμύρια πουλώντας «αέρα κοπανιστό»!.. 
Παραμύθι είναι επίσης ότι τα αυτοκίνητα μολύνουν την ατμόσφαιρα, πράγμα που έχουν εκμεταλλευτεί οι εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων και θησαυρίζουν, παίρνοντας γενναίες επιδοτήσεις !..
 Εξίσου παραμύθι είναι και το υποτιθέμενο «λιώσιμο των πάγων» στους πόλους, που υποτίθεται ότι θα ανεβάσουν την στάθμη των ωκεανών, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν από τον χάρτη (για παράδειγμα…) όλα τα νησιά του Αιγαίου!.. 
Επί 25.000 χρόνια, τόνισε ο διαπρεπής καθηγητής Αντώνης Φώσκολος,
 η θερμοκρασία της Γής ήταν + 2 βαθμούς μεγαλύτερη από ό,τι σήμερα και οι πάγοι δεν έλιωσαν. 
Τέλος, είπε ότι γνωστοί Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες δεν θέλουν να εξορυχθεί το αποδεδειγμένα τεράστιο κοίτασμα Φυσικού Αερίου της Κρήτης, προκειμένου να θησαυρίζουν από την μεταπώληση του εισαγώμενου Φυσικού Αερίου που η Ελλάδα το αγοράζει σήμερα σε διπλάσια τιμή από ό,τι θα στοιχίζει το Φυσικό Αέριο της Κρήτης!.. 
Είπε ακόμα οτι επίσης είναι χοντρό ψέμα ότι τάχα ο λιγνίτης που χρησιμοποιεί η ΔΕΗ μολύνει την Ατμόσφαιρα. Αυτό, πάντα κατά τον καθηγητή Φώσκολο, λέγεται για να χοντροκονομήσουν οι έμποροι καθαρού αέρα που μόνο τα τελευταία 10 χρόνια, τσέπωσαν από τον πενόμενο Ελληνικό Λαό πάνω από 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις, για να καθαρίσει η ατμόσφαιρα!.. 
Ο καθηγητής Αντώνης Φώσκολος τόνισε ακόμα ότι, «Όσα Πανεπιστήμια μιλάνε για Κλιματική Αλλαγή, λένε αρλούμπες».

Μια Ταπισερί από την Σταροτσερκάσσκαγια,

Ταπισερί που εκτίθεται στο «Μουσείο του κτήματος του Αταμάνου», (Атаманское подворье) στην Σταροτσερκάσσκαγια, και το οποίο δείχνει έναν Μωραΐτη και έναν νησιώτη από τους Έλληνες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν μετά τα Ορλωφικά στην Νότια Ρωσία. Τη φωτογράφισα κρυφά. Η σοβιετική ξεναγός μου είπε ότι το θέμα είναι Τάταροι. Πρόκειται για έκθεμα που προήλθε από τις λεηλασίες των μπολσεβίκων.

Από την παλιά Μαδρίτη προς τη νέα Μαδρίτη

Πέρασαν 22 χρόνια από την Συμφωνία της Μαδρίτης, όπου οι Σύμμαχοι κατοχύρωσαν τα τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο. Τώρα ο Μαίκ ξανμιλησε για το διεθνές δίκαιο και το «κράτος Δικαίου». Οπότε ο Κούλης με την μεσολάβηση των Συμμάχων οδεύει σε νέα Μαδρίτη. Για να φρεσκάρω την μνήμη σας θυμίζω…..

Ημερομηνία:Ο8/07/97 Ωρα:19:29 
ΥΠΕΡΕΠΕΙΓΟΝ 
Ισπανία-Σημίτης-Ντεμιρελ-Ανακοινωθέν 
 Μαδρίτη,Ισπανία,08/07/1997 (ΑΠΕ-του απεταλμένου του ΑΠΕ, Στρατή Λιαρέλλη)

Ολοκληρώθηκε η συνάντηση του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη με τον πρόεδρο της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ. Μετά το πέρας της συνάντησης εκδόθηκε ανακοινωθέν που αναφέρει τα εξής: Ο κ. Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας και ο κ. Κώστας Σημίτης πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας, συναντήθηκαν την 8η Ιουλίου με την ευκαιρία της Συνόδου Κορυφής τού ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη. Σημείωσαν με ικανοποίηση τη σύγκλιση απόψεων που επετεύχθη μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών κ. Θεόδωρου Πάγκαλου και του υπουργού Εξωτερικών κ. Ισμαήλ Τζεμ κατά τη συνάντηση την οποία τους προσκάλεσε η υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών κ. Ολμπράιτ. Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις, που θα βασίζονται σε: 
- Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και την συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας - Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας - Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών 
-Σεβασμό στα νόμιμα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφερόντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο , τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους. 
- Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας ώστε να αποτραπούν συγκρούσείς οφειλόμενες σε παρεξήγηση, και 
-Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα,; στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας. 

Αρχείο- Αναμνήσεις

Άρχισα να αναρτώ φωτογραφίες από το παρελθόν στο https://hatzaras.blogspot.com.

Βελιγράδι 1999. Με τον φίλο, συνάδελφο και κουμπάρο Δρόσο στην πλατεία της Δημοκρατίας στη διαδήλωση ενάντια στους ΝΑΤΟικούς βοβμβαρδισμούς.

Αλλαγή βάρδιας στο Κόσσοβο

Στην Πρίστινα , η Κεντρική Εφορευτική έχει ανακοινώσει τα προκαταρτικά αποτελέσματα επί του 95,88% των εκλογικών τμημάτων στα οποία ψήφισε το 43,22% των εγγραμμένων. Στο 95,88% προηγείται το Κίνημα Αυτοδιάθεση , «LËVIZJA VETËVENDOSJE» με 197.966 ψήφους και ποσοστό 25,79%. 
Δεύτερη είναι η Δημοκρατική Λίγκα «LIDHJA DEMOKRATIKE E KOSOVËS» με 192.300 ψήφους και ποσοστό 25,05%. Τρίτο (και καταϊδρωμένο) το Κόμμα του ΟΥΤΣΕΚΑΔΩΝ, το Δημοκρατικό Κόμμα, «PARTIA DEMOKRATIKE E KOSOVËS» με 162.342 ψήφους και ποσοστό 21,15%. 
Ο Συνασπισμός του προηγούμενου πρωθυπουργού Χαραντινάι , (AAK-PSD) έλαβε 89.287 ψήφους και ποσοστό 11,63%. 
Η Σερβική Λίστα συγκέντρωσε 47.633 ψήφους και ποσοστό 6,21%. 
Ο συνασπισμός των τέως αντιπροέδρων του Χαραντινάι Φατμίρ Λιμάι και Μπετζέτ Πατσόλι δεν ξεπερνάει μέχρι στιγμής το 5% και βρίσκεται εκτός Βουλής.
 Η «NISMA SOCIALDEMOKRATE – ALEANCA KOSOVA E RE – PARTIA E DREJTËSISË» έλαβε 37.786 ψήφους και ποσοστό 4,92%. 
Τα κόμματα του απερχόμενου συνασπισμού έλαβαν συνολικά 37.7%, ενώ τα δυο κόμματα της αντιπολίτευσης έλαβαν 50,84%. Η αποδοκιμασία είναι απολύτως σαφής..

Δίκαιη φορολόγηση των εισοδημάτων από τους Τόκους των κρατικών ομολόγων των αφορολόγητων διεθνών τοκογλύφων και ισότητα όλων μπροστά στον Τραπεζίτη

Η μεγάλη «μεταρρύθμιση» και η «επαναστατική αλλαγή» δεν είναι η κατάργηση του Τόκου και του εμπορίου του χρήματος, που προτείνουν διάφοροι «αδιάλλακτοι» και «ρομαντικοί», αλλά,
 η δίκαιη φορολόγηση από τα Κράτη των εισοδημάτων από τους τόκους των «αφορολόγητων» διεθνών εμπόρων χρήματος. Αρκεί, οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια να κάνουν τη δουλειά τους ως νομοθέτες , όπως έλεγε και ο Κώστας ο Νωθρός. 
Είναι απλό. Σαν το αυγό του Κολόμβου. 
Και η ισότητα που επαγγέλλονται οι «επαναστάτες» από την εποχή της Βαστίλης, πρέπει να σημαίνει εκτός από την ισότητα ενώπιον του θεού και του νόμου, και ισότητα μπροστά στον Τραπεζίτη.
 Σπυρίδων Χατζάρας

Многая лета. Полихронов !

Ο Βαλόντια μπήκε στα 67. Γεννηθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1952. Είναι συνάδελφος Ζυγός. Πολύχρονος 

Σ

7 Οκτωβρίου 1571 . Η ναυμαχία στον Κορινθιακό που άλλαξε τον ρου της Ιστορίας και η συμμετοχή των Ελλήνων

Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου, μεταξύ της Αγίας Λίγκας, (Lega Santa), των ενωμένων στόλων της Ισπανίας, της Βενετίας, της Γένουας, των Ιπποτών της Μάλτας, του δουκάτου της Σαβοΐας, του δουκάτου του Ουρμπίνο, του μεγάλου δουκάτου της Τοσκάνης και του Πάπα , με "αρχιναύαρχο" τον Ζουάν τον Αυστριακό, και του στόλου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε στην είσοδο του Κορινθιακού Κόλπου κοντά στις νότιες Εχινάδες παρά το Ακρωτήριο Σκρόφα. 

Η ονομασία Ναυμαχία του Λεπάντο, προήλθε όχι από το λιμάνι της Ναυπάκτου αλλά από τον κόλπο του Λεπάντο, όπως έλεγαν οι Ενετοί και οι τότε ναυτικοί χάρτες τον Κορινθιακό .
Οι Δυτικοί ιστορικοί ακόμα χρησιμοποιούν την ονομασία Ναυμαχία του Λεπάντο. (Naval Battle of Lepanto).
Στους καταλόγους των ονομάτων των καραβιών και των καραβοκυραίων του στόλου της Λίγκας  αναφέρονται 26 πολεμικές γαλέρες, που «χτίστηκαν» με ελληνικά χρήματα και από ελληνικά χέρια και που επανδρώθηκαν με 13.000 Έλληνες .(Κάθε γαλέρα είχε 250 κωπηλάτες, 50 ναύτες πλήρωμα και 200 πολεμιστές).
Έλληνες υπηρετούσαν και σε άλλα πλοία του χριστιανικού στόλου αλλά και στα πληρώματα του τουρκικού. Στα συμμαχικά πλοία υπήρχαν 60.000 κωπηλάτες από τους οποίος περίπου 25.000 ήσαν Έλληνες. Απ΄ αυτούς μονάχα οι 80 ήταν αλυσοδεμένοι, γιατί είχανε καταδικαστεί στην Ήπειρο .
Οι επί του συμμαχικού στόλου Έλληνες συνετέλεσαν τα μέγιστα υπέρ της νίκης όπως λέει ο Ενετός ιστορικός Σαγκρέδος.
Εξαιρετική συμβολή στη Νίκη είχε η Γαλέρα του Χριστόφορου Κοντόκαλη, ο "Χριστός της Βενετίας", στην οποία επέβαιναν και οι Καποδίστριες, που έπλεε στο κέντρο της χριστιανικής παράταξης, με αποστολή την κάλυψη της ναυαρχίδας του συμμαχικού στόλου, «Ρεάλ» επί της οποίας επέβαινε ο Ναύαρχος Δον Ζουάν ο Αυστριακός.
Στην εξέλιξη της μάχης, ο Κοντόκαλης και το πλήρωμά του, σύμφωνα με τον Κερκυραίο Ιστορικό Μάρμορα, όχι μόνο προστάτεψε τη χριστιανική ναυαρχίδα, αλλά κατάφερε μετά από πολύωρο αγώνα να καταλάβει την "καπιτάνα" του Πασά της Ρόδου, την οποία ρυμούλκησε μέχρι την Κέρκυρα και την παρέδωσε μαζί με τον Τούρκο Πασά στον τότε Γενικό Προβλεπτή, Αντρέα Μπαρμπαρίγο.

Όταν η αρμάδα του Δον Χουάν ξεκίνησε από την Κέρκυρα για την Ηγουμενίτσα, το απόγευμα της 29ης Σεπτεμβρίου, υπήρχανε μαζί οι 13 γαλέρες της Κρήτης με καπεταναίους τους αδερφούς Μελισσηνούς, τον Γεώργιο θεοτοκόπουλο-Γκρέκο, τον Αντρέα Κολέγγα, τον Φραγκίσκο Βονβήκου, τον Γιώργο Καλλέργη, τον Δανιήλ Καλαφάτη, τον Στέλιο Καλίπολο, τον Πάνδοξο Πολύδωρο, τον Γιακουμή Τσάμη, τον Αντρέα Καλλέργη, τον Λουϊζο Κύπριο, τον Λεωνίδα Γιώτα, τον Άγγελος Γιαννή και τον Στέλιο Κουδουλάκη. Ακολουθούσαν οι γαλέρες της Κέρκυρας με καραβοκύρηδες τους Χριστόφορο Κοντοκάλη , Πέτρο Μπούα (ο οποίος συνελήφθη από τον Τούρκο ναύαρχο, και τον έγδαραν ζωντανό, Γιώργο Κοκκίνη και Στέλιο Χαλκιόπουλο. Από κοντά και η γαλέρα του Κεφαλλονίτη Μιχάλη Βατσαμάνου και του Αντώνη Τσιμάρα με το γιο του Γιάννη. Δίπλα δίπλα οι Ζακυνθινές γαλέρες με καπεταναίους τον Αντώνη Κουτούβαλη, Νικολό Μονδινό, Νικόλα Φυσκάρδο και Μάρκο Σιγούρο. Στη Ζακυνθινή γαλέρα του Μάρκου Σιγούρου, με τ΄ όνομα “La grose voska co dui alepn” επιβαίνανε ο κόμης Αλέξης Φωτεινός με τα τέσσερα αδέρφια του. Ο προπάππους του ήταν αρχηγός στην «εξέγερση της βουκέντρας», που έδωσε έμπνευση στον ποιητή της Λευκάδας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, για να γράψει το ποίημά του ο «Φωτεινός»! Ανάμεσα σ΄ αυτά τα καράβια και τα κουρσάρικα με τις μαύρες σημαίες της Βαγγελίως Ζούρλα, του Φραντζέσκου

Ζάννου και του Δομένικου Ζάκκα.

Στη μοίρα του Αυγουστίνου Βαρβαρήγου από τη Νάξο είχαν ενταχθεί 4 κατεργα 1) Τα δύο Δελφίνια, του Φραντζίσκου Ξένου.
2) Η παρέα των λιονταριών, του Δομένικου Ζάκκα.
3) Ιωάννης Άγγελος, του Ιερώνυμου Άγγελου.
4) η γαλέρα του Λεωνίδα Γιώτα.

Στη μοίρα του Ισπανού ναυάρχου Αντρέα Ντόρια 10
1) Vu Aguila Dorata, του Πέτρου Μπούα. 2) La patrona di Lomellino, του Γεώργιου Θεοτοκόπουλου-Γκρέκο. 3) Du dona coun mazo, του Λουϊζου Κύπριου. 4) Αγία Δόξα, της Βαγγελιώς Ζούρδα (ήταν κουρσάρισα)! 5) Vu Angelo co una spada, του Στέλιου Καλίπολου (Χαλκιόπουλου). 6) Ο καπετάνιος του Ν. Ντόρια, του Πάνδοξου Πολύδωρου. 7) L’Aguila d’ oro con la Corona, του Ανδρέα Καλλέργη. 8) La juria di Lomellino, του Γιακουμή Τσιάπη. 9) La patrona di Negroni, του Λουίζου Καμπά. 10) La Diana di Genova, του Ιωάννη Γεωργίου.

Στη μοίρα του Βενετού μισθοφόρου Βενιέρι 2

1) Ο Κυρίαρχος των θαλασσών, του Γρηγορίου Ανδρέα. 2) Η Κυπριακή θάλασσα, του Γεώργιου Κοκκίνη. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι Έλληνες ντόπιοι ψαράδες που ήσαν ανιχνευτές και για το συμμαχικό στόλο αλλά και για τον τουρκικό.