Η 10η Οκτωβρίου στην Ιστορία

415. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β'. ο Καλλιγράφος, πραγματοποίησε  τα θυρανοίξια της Αγίας Σοφίας.

680 . Μάχη της Καρμπάλα στο Ιράκ,100 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Βαγδάτης και βόρεια της Νατζάφ. Εκεί ο εγγονός του προφήτη του Μωάμεθ, Χουσεΐν ιμπν Αλί, με 110 στρατιώτες συγκρούστηκε με 4000 του Χαλίφη Γιαζίντ, στις 10 Μουχάραμ του έτους 61. (10 Οκτωβρίου 680 μ.Χ.). Οι άνδρες του Χουσεΐν ιμπν Αλί, σκοτώθηκαν και εκείνος αποκεφαλίστηκε. Στο κέντρο της παλαιάς πόλης της Καρμπάλα βρίσκεται το Μασίντ αλ-Χουσεΐν, ο τάφος του Αλ-Χουσεΐν ιμπν Αλί, εγγονού του Μωάμεθ από τη κόρη του Φατιμά και του Αλή. Ο τάφος αποτελεί ιερό τόπο προσκυνήματος για τους Σιίτες, στην επέτειο της Ασούρα, που φέτος κορυφώνεται στις 23 Οκτωβρίου.

732 . Η μάχη της Τουρ κοντά στο Πουατιέ. Ο ηγέτης των Φράγκων, Κάρολος Μαρτέλ νικά τους Μαυριτανούς , σταματώντας την επέκταση των Μουσουλμάνων στη Ευρώπη. 

1471. Η μάχη του Μπρούνκεμπεργκ στη Στοκχόλμη. Ο αντιβασιλέας της Σουηδίας, Στεν Στούρε ο Πρεσβύτερος, με τη βοήθεια αγροτών και εργατών , απέκρουσε  την επίθεση του βασιλιά Χριστιανού Α' της Δανίας.

1503. Οι μοναχοί του Κρεμλίνου παρήγαγαν  τη πρώτη ρωσική βότκα που αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ως αντισηπτικό φάρμακο.

1575. Οι Καθολικοί της Γαλλίας με επικεφαλής τον Ερρίκο του Γκιζ νίκησαν τους Γερμανούς και Άγγλους μισθοφόρους που συγκροτούσαν το στρατό των Προτεσταντών στη μάχη της Ντορμάν.

1580. 600 στρατιώτες του Πάπα αποβιβάστηκαν στην Ιρλανδία για να υποστηρίξουν εξέγερση των καθολικών.

1582. Μια χαμένη ημέρα. Λόγω της εφαρμογής του Γρηγοριανού ημερολογίου, αυτή η ημέρα δεν υπάρχει στην Ιταλία, την Πολωνία, την Πορτογαλία και την Ισπανία.

1607. Μετά από πολιορκία 133 ημερών παραδόθηκε η πόλη της Τούλα και έτσι έληξε η εξέγερση του Μπολοτνίκοφ (1606–1607). Ο Ιβάν Μπολοτνίκοφ αποφάσισε να διαπραγματευτεί λόγω της πείνας και τσάρος του υποσχέθηκε ότι θα δώσει χάρη στους αντάρτες σε αντάλλαγμα της παράδοσης της Τούλα στον στρατηγό αβηφιό του Σουίτσκι. Οι αντάρτες παραδόθηκαν στις 10 Οκτωβρίου, αλλά ο Τσάρος Μιχαήλ δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Όλοι οι ηγέτες των ανταρτών, μεταφέρθηκαν στη Μόσχα στις 30 Οκτωβρίου, και στη συνέχεια εκτελέστηκαν ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Ο Μπολοτνίκοφ μεταφέρθηκε στο Καργκοπόλ, στον Αρχάγγελο, τυφλώθηκε και στη συνέχεια στραγγαλίστηκε.

1631. Οι Σάξονες κατέλαβαν την Πράγα.

1632 . Στη Ρωσία άρχισε «ο πόλεμος του Σμολένσκ».

1733. Η Γαλλία κήρυξε  τον πόλεμο στον αυστριακό αυτοκράτορα Κάρολο 6ο, επειδή υποστήριξε τον Πρίγκιπα Αύγουστο 3ο ΙΙΙ, προκειμένου να γίνει βασιλιάς της Πολωνίας, αντί του υποψηφίου της Γαλλικης παράταξης Στανισλάς. Ο Πόλεμος της πολωνικής διαδοχής διήρκεσε μέχρι 1735.


 1789.Στην επαναστατική Γαλλία εκδόθηκε το διάταγμα για την εθνικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

1800. Οι αστυνομικοί του Ιωσήφ Φουσέ συνέλαβαν έξω από την ¨Όπερα των Παρισίων τον Ιταλό γλύπτη ΤζουζέπεΤσεράκι και άλλους τρεις συνεργούς του που σκόπευαν να δολοφονήσουν με στιλέτα τον Πρώτο Ύπατο Ναπολέοντα κατά την εξοδο τους από την  παράσταση της οπέρας του Αντόνιο Σαλιέρι «οι Οράτιοι».

1858. Άρχισε με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, ο ένοπλος αγώνας για την ανεξαρτησία της Κούβας από την Ισπανία. Το 1868, ο Κάρλος Κεσπέδες ανακήρυξε την ανεξαρτησία της Κούβας.

1875. Στην Ιταλία ο Αγκοστίνο Ντεπρέτις σε ομιλία του  στην Στρατέλα, της Πάβια ανέπτυξε την πολιτική  γραμμή του «Προοδευτισμού».

1897. Ο Γερμανός χημικός Φέλιξ Χόφμαν ανακάλυψε την ασπιρίνη.

1899. Άρχισε ο Πόλεμος των Μπόερς στην Νότια Αφρική.

1901. Στην Κίνα, αυτοκρατορικό διάταγμα απαγόρευσε την πώληση και την εξαγορά θέσεων στη δημόσια υπηρεσία.

1906.Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, ο καπετάν Άγρας ανέλαβε την αρχηγία στο Βάλτο.

1907. Στην Ουγγαρία η «Κόκκινη Πέμπτη». Πανεργατική απεργία.

1911. Στην Κίνα έγινε λαϊκή επανάσταση . Ο εθνικός ηγέτης της Κίνας Sun Yat-sen ανακήρυξε τη Δημοκρατία, που γκρέμισε τη δυναστεία των Μαντσού, και έληξε το καθεστώς των Κινέζων αυτοκρατόρων, που διήρκεσε 2000 χρόνια.

1912 . Απελευθερώθηκαν τα Σέρβια και η Κοζάνη.

1913 . Άρχισε  να λειτουργεί η Διώρυγα του Παναμά, που συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό.

1914. Νικηφόρα μάχη των Βορειοηπειρωτών κατά των Αλβανών σε Τοσκάνι και Βελουκάσι.

1917. Η Βραζιλία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας μετά τις επιθέσεις γερμανικών υποβρυχίων σε πλοία της Βραζιλίας.

1918. Η σερβική πρώτη στρατιά υπό την διοίκηση  του Πέταρ Μπόγιοβιτς  άρχισε την επίθεση για την απελευθέρωση της Νις. Οι μπολσεβίκοι καθιέρωσαν τη νέα ανορθογραφία της Ρωσικής .

1919. Ενώ η Μ. Βρετανία οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Σύμμαχοι τους ανακοίνωσαν το εμπάργκο της Σοβιετικής Ρωσίας, αρχίσαν  συνομιλίες μεταξύ του ελληνικού στρατού και των Τούρκων ανταρτών. Ταυτόχρονα ο Κεμάλ Ατατούρκ δήλωσε έτοιμος να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.

1920.Με δημοψήφισμα στην Αυστρία, καθορίστηκε ότι το μεγαλύτερο μέρος της Καρινθίας θα παρέμενε αυστριακό έδαφος.



1928 . Ο ηγέτης του Κουομιτάνγκ στρατηγός Τσανγκ Κάι-Σεκ έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κίνας. 

1932. Συνελήφθη στην Αθήνα ο διεθνής εβραίος απατεών Σάμουελ Ινσούλ. 

1933.Βυθίστηκε το ελληνικό φορτηγό «Αννούλα» στον Ατλαντικό. Χάθηκαν τα 21 από τα 26 μέλη του πληρώματος. Οι επιζήσαντες περισώθηκαν από το Ιταλικό «Montello».

1935. Εκδηλώθηκε φιλοβασιλικό στρατιωτικό κίνημα, οργανωμένο από τον Γεώργιο Κονδύλη, που επικράτησε αμέσως αναίμακτα. Οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, υποστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, πτέραρχος Γ. Ρέππας και υποναύαρχος Δ. Οικονόμου, αξίωσαν από τον πρωθυπουργό Παναγή Τσαλδάρη να παραιτηθεί. Αμέσως σχηματίστηκε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Κονδύλη και υπουργό Στρατιωτικών τον Αλέξανδρο Παπάγο και την ίδια μέρα παρουσιάστηκε εναρκτήρια μετά τις θερινές διακοπές, σύνοδο της Βουλής και ορκίστηκε. Σε «ένδειξη διαμαρτυρίας» ο Τσαλδάρης και οι 165 βουλευτές του αποχώρησαν από τη συνεδρίαση. Οι 82 βουλευτές που έμειναν ενέκριναν Ψήφισμα της Κυβέρνησης Κονδύλη, σύμφωνα με το οποίο καταργήθηκε το πολίτευμα της αβασίλευτης δημοκρατίας, επαναφέρθηκε προσωρινά σε ισχύ το Σύνταγμα του 1911 και ορίστηκε η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τις 3 Νοεμβρίου. Ο Κονδύλης έγινε αντιβασιλιάς, διατηρώντας ταυτόχρονα το αξίωμα του πρωθυπουργού, ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αλέξανδρος Ζαΐμης υποχρεώθηκε να παραιτηθεί.

Η  κοινωνία των Εθνών κατήγγειλε δημοσίως την ιταλική κατοχή της Αβησσυνίας.

1939 . Στο πλαίσιο των διώξεων των κομμουνιστών στην Γαλλία, καθώς μετά την υπογραφή του συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ ο Εντουάρ Νταλαντιέ έθεσε εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα, και συνελήφθησαν  33 κομμουνιστές. βουλευτές.Σύμφωνα με τη συνθήκη του Μονάχου υπογράφηκε  η σχετική πράξη για την ενσωμάτωση της Σουδητίας στη Γερμανία. Ταυτόχρονα υπογράγηκε η συμφωνία μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Λιθουανίας βάσει της οποίας η περιοχή Βίλνα μεταφέρθηκε στη Λιθουανία.

1943.Λάθη. Αμερικανικά βομβαρδιστικά βομβάρδισαν κατά λάθος το Ενσέντε στην Ολλανδία, με 151 νεκρούς. Ήταν παράπλευρες απώλειες.

1944.Η (σοσιαλιστική) κυβέρνηση της Βουλγαρίας ενέκρινε νομοθετικό διάταγμα για τη διάλυση της οργάνωσης νεολαίας Brannik.

1945. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα και το Κουόμινταγκ υπέγραψαν συμφωνία για το μέλλον της μεταπολεμικής Κίνα.


1954. Ο Χο Τσι Μινχ εισήλθε θριαμβευτικά στο Ανόι, το οποίο έχουν εγκαταλείψει τα γαλλικα αποικιακά στρατεύματα. 

1956. Οι Βρετανοί άρχισαν στην Κύπρο, την επιχείρηση « Σπάροουχωκ» για να εντοπίσουν στις κυπριακές ορεινές περιοχές τα «κρησφύγετα των τρομοκρατών της ΕΟΚΑ».Συμμετείχαν 3 χιλιάδες στρατιώτες.Οι Τουρκοκύπριοι αντέδρασαν για την κακομεταχείρισή που υπέστησαν ομοεθνείς τους από τις βρετανικές δυνάμεις, ενώ ο Κιουτσούκ δήλωσε πως δεν θα ανεχόταν συμπεριφορά έναντι των συμπατριωτών του, αντίστοιχη με αυτή έναντι των Ελληνοκυπρίων. 

1957. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ ζήτησε συγνώμη από τον μαύρο Υπουργό Οικονομικών της Γκάνας, διότι αρνήθηκαν να τον βάλουν μέσα σε εστιατόριο στο Ντέλαγουερ.

1963. Τέθηκε  σε ισχύ η Συνθήκη για την απαγόρευση των δοκιμών πυρηνικών όπλων στην ατμόσφαιρα, στο διάστημα και στον βυθό, που υπογράφηκε αρχικά από την ΕΣΣΔ, τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία στις 5 Αυγούστου. Την ίδια ημέρα η Γαλλία εκχώρησε τον έλεγχο της ναυτικής βάσης της Μπιζέρτας στην Τυνησία.

1964 . Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1964 στο Τόκιο της Ιαπωνίας μεταδόθηκε ζωντανά στην πρώτη εκπομπή ολυμπιακών αγώνων που αναμεταδίδεται από γεωστατικό τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο.

1965. Γενικές εκλογές στην Τουρκία. Το Κόμμα της Δικαιοσύνης του Ντεμιρέλ κέρδισε την πλειοψηφία με 240 βουλευτές. Το CHP (Ισμετ Ινονού) πήρε 134, το Εθνικό Κόμμα 31, το Νέο Κόμμα της Τουρκίας 19, το Εργατικό Κόμμα 14, και το Ρεπουμπλικανικό Εθνικό Κόμμα Αγροτών 11 έδρες.

1967. Τέθηκε σε ισχύ η διεθνής Συνθήκη «για τις αρχές που διέπουν τις δραστηριότητες για την εξερεύνηση και χρήση του διαστήματος», «The Outer Space Treaty», η οποία υπεγράφη στις 27 Ιανουαρίου από περισσότερα από εξήντα Κράτη.

1970 .Ενώ τα νησιά Φίτζι μετα από 96 χρόνια Βρετανικής κατοχής γίνονται ανεξάρτητα στον Καναδά οι αυτονομιστές της FLQ (Ελεύθερο Κεμπέκ) απήγαγαν τον υπουργό εργασίας του Κεμπέκ, Πιερ Λαπόρτ.

1973 . Παραιτήθηκε ο «δικός μας» αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Σπύρος Άγκνιου, εμπλεκόμενος σε σκάνδαλο φοροδιαφυγής , για να μη γίνει πρόεδρος μετά την προσεχή αποπομπή του Νίξον. Στο Κίεβο , η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας εξέδωσε μυστικό διάταγμα σχετικά με την ενίσχυση της καταπολέμησης των παράνομων θρησκευτικών αιρέσεων. 

1974 . Έγιναν γενικές εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τις κέρδισε ο  Χάρολντ Ουίλσλον που έβγαλε 319 εργατικούς βουλευτές. Ο  Έντουαρντ  Χήθ και οι συντηρητικοί έχασαν 20 και εξέλεξαν 277. Ο Τζερεμι Θόρπ  πήρε 5,346,704 ψήφους και  έβγαλε 14 και οι  Σκωτσεζοι «εθνικιστές» έβγαλαν 11.

1980 .Σειρά σεισμικών δονήσεων στην Αλγερία. Σκοτώθηκαν 2.590 και περίπου 330.000 έμειναν άστεγοι.

1981. Στη Βόννη, 250.000 διαδηλωτές έκαναν πορεία κατά του σχεδίου των ΗΠΑ για ανάπτυξη πυραύλων στη Δυτική Ευρώπη.

1982. Οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις κατά της Πολωνίας λόγω της απόφασης της πολωνικής κυβέρνησης για την απαγόρευση της δράσης του συνδικάτου «Αλληλεγγύη».

1985. Ενώ το δολάριο έπεφτε, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με υπουργό τον Σημίτη υποτιμά τη δραχμή κατά 15% έναντι των ξένων νομισμάτων για να διασώσει όσους είχαν λεφτά στο εξωτερικό  . Την ίδια ημέρα, ένα αμερικανικό F-14 υποχρεώνει αιγυπτιακό αεροπλάνο, που μετέφερε τους τρομοκράτες που είχαν καταλάβει το κρουαζιερόπλοιο Ακίλε Λάουρο, να προσγειωθεί σε βάση του ΝΑΤΟ στη Σικελία, όπου οι τρομοκράτες συνελήφθησαν.

1990. Η Σοβιετική Ένωση και η Γερμανία υπέγραψαν συμφωνία για την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων από την Ανατολική Γερμανία μέχρι το τέλος του 1994. Στην Ανατολική Γερμανία βρίσκονταν 380.000 Σοβιετικοί στρατιωτες με 220.000 μέλη των οικογενειών τους. Στο Κίεβο φοιτητές ξεκίνησαν απεργία πείνας ζητώντας την ανεξαρτησία της Ουκρανίας από την ΕΣΣΔ, ενώ η Μπασκιρία αυτοανακηρύχθηκε σε δημοκρατία της ΕΣΣΔ.


1991.Το Σερβικό Κοινοβούλιο αποφάσισε να επαναφέρει την τρίχρωμη σημαία της Σερβίας , χωρίς τα κομμουνιστικά σύμβολα, και το κόκκινο αστέρι.
Στο Βούκοβαρ, συνελήφθησαν από κροατικές παραστρατιωτικές δυνάμεις, δυο Σέρβοι στρατιώτες οι οποίοι εκτελεστήκαν  μια μέρα αργότερα.

1992. Στη  Βοσνία και Ερζεγοβίνης, οι μουσουλμάνοι εξτρεμιστές ανατίναξαν  τον ορθόδοξο  ναό της Παναγίας.

 1993. Ο Αντρέας και το νέο ΠΑΣΟΚ επέστρεψαν στην εξουσία. Στις εκλογές , το ΠΑΣΟΚ κέρδισε 46,88% και 170 έδρες, η ΝΔ 39,3% και 111 έδρες, η Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά 4,87% και 10 έδρες, το ΚΚΕ 4,54% και 9 έδρες και ο Συνασπισμός 2,94% και καμία έδρα. 1995. Έναρξη συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας - πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας για θέματα διακίνησης προσώπων και εμπορευμάτων. 

1995. Στη  Βοσνία και Ερζεγοβίνη το Σάνσκι Μόστ κατακαλύφθηκε  από τις μουσουλμανικές δυνάμεις.Περισσότεροι από 30.000 Σέρβοι από την πόλη και την περιοχή εγκατέλειψαν τις εστίες τους/.

1996. Διοικητής του Αγίου Όρους ανάλαβε  ο Σταύρος Ψυχάρης.

1999.Οι σοσιαλιστές κέρδισαν στις βουλευτικές εκλογές στην Πορτογαλία, με 44,1% και 115 από τις συνολικά 230 έδρες του Κοινοβουλίου.

2002. Το Νόμπελ Λογοτεχνίας δόθηκε στον εβραϊκής καταγωγής λογοτέχνη από την Ουγγαρία Ίμρε Κερτέζ, 72 ετών, «γιατί η γραφή του αποτυπώνει την εύθραυστη εμπειρία του ατόμου μέσα στη βαρβαρική αυθαιρεσία της ιστορίας». 


2005. Στη Γερμανία ανακοινώθηκε  ο σχηματισμός μεγάλου συνασπισμού των Χριστιανοδημοκρατών, Χριστιανοκοινωνικών και Σοσιαλδημοκρατών, με  καγκελάριο την Άνγκελα Μέρκελ.
2017 .Εγκρίθηκε  από 148 βουλευτές το νομοσχέδιο της Πουστιάς που επέτρεπε, την αλλαγή  του φύλου με εγχείρηση από την ηλικία των 15 ετών. Οκτωβρίου

Αν έχεις τύχη, διάβαινε

γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Ο συγγραφεύς και πρώην βουλευτής Πέτρος Τατσόπουλος είχε τύχη βουνό. Υπέστη καρδιακό επεισόδιο στο στούντιο τηλεοπτικού σταθμού. 
Στη διπλανή αίθουσα..... βρισκόταν γιατρός που του έδωσε τις πρώτες βοήθειες, το ασθενοφόρο κατέφθασε σε χρόνο dt, η μεταφορά του στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο τάχιστη, η εισαγωγή στο χειρουργείο άμεση. Σώθηκε και του εύχομαι να είναι καλά στην υγεία του και σιδερένιος. 

Η ανώνυμη 52χρονη καθηγήτρια υπέστη καρδιακό επεισόδιο στην Αρχαία Ολυμπία, όπου παρακολουθούσε συνέδριο φιλοσοφίας. Το νοσοκομεία στον Πύργο δεν είχε τα αναγκαία, για να την περιθάλψει. Ούτε το τεράστιο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Πατρών. Έτσι, το ασθενοφόρο τη μετέφερε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων. Απεβίωσε στη διάρκεια της πολύωρης διαδρομής. Δεν υπήρχε δυνατότητα μεταφοράς με εναέριο μέσο στην Αθήνα; 
Από την Ανδραβίδα ας πούμε. 

Κι’ εμείς πλακωνόμαστε για το αν είναι πρόσφυγες ή μετανάστες οι αλλοδαποί που κατακλύζουν τα νησιά μας με πρωτόγνωρη άνεση. Τους παρομοιάζουμε ακόμη και με τους προγόνους μας που κατέφυγαν στην πατρίδα το 1922. 
«Στην πατρίδα», όχι αλλού. 
Οι ΜΚΟ πανταχού παρούσες. Μεγάλη μπίζνα το μεταναστευτικό. 
Οι μίζες πάνε κι΄ έρχονται. Οι εισβολείς μεταφέρονται στην ηπειρωτική Ελλάδα, για να εγκατασταθούν σε χώρους, όπου θα υπάρχει ανθρώπινη διαβίωση.
 Στην Πάτρα τράπεζα εκπλειστηρίασε το σπίτι διαζευγμένης μητέρας με τέσσερα παιδιά, ένα εκ των οποίων ΑΜΕΑ. Ψάχνει να βρει τρόπο να μετεγκατασταθεί, διότι οσονούπω θα εξωσθεί. Δεν έχει ούτε δουλειά. 
Δεν υπάρχουν δομές για τους αναξιοπαθούντες αυτόχθονες.
 Ούτε ΜΚΟ να της συμπαρασταθούν, αφού δεν υπάρχει κοκό. Όλα τέλεια. Συν Αθηνά και χείρα κίνει. 
Αχ αυτή η χειρ. Πανταχού απούσα. Καληνύχτα μας. 

Τα βιβλία του Σπύρου Χατζάρα

Τα 5 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα
μόνο με 60 Ευρώ. 
Τα ταχυδρομικά δώρο. 




-«Η Επανάσταση των Φιλογενών»
-«Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ»,
-« Το Εβραϊκό Ζήτημα»,  
- «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» 
-Το Ευαγγέλιο του Καλού Πατριώτη.


Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com 
και στο 6944-279798.

Το ιδιόχειρο σημείωμα του Τσωρτσιλ με τα ποσοστά συγκυριαρχίας

Ο Τσώρτσιλ έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί την ποσοστιαία κατανομή επιρροής ως εξής: 
- Ρουμανία: Σοβιετική Ένωση 90% και το Ηνωμένο Βασίλειο το 10% 
- Ελλάδα: η Σοβιετική Ένωση θα έχει 10% επιρροή και το Ηνωμένο Βασίλειο το 90%
- Ουγγαρία και Γιουγκοσλαβία: Σοβιετική Ένωση και Βρετανία από 50%. 
- Βουλγαρία: 75% επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και το Ηνωμένο Βασίλειο 25%. 

Ο Τσώρτσιλ έσπρωξε το χαρτί στον Στάλιν, ο οποίος το μονόγραφε και το έδωσε πίσω στο Τσώρτσιλ.

Οι βιαστικοί σκοντάφτουν

Ένας «βιαστικός» έσπευσε να με ρωτήσει  ,«πως ξέρω ότι ο Πλουμπίδης κατέδωσε τον Μπελογιάννη», αφού, τότε «ήμουν  αγέννητος».

Το ξέρω διότι δεν είναι το ίδιο χαζός με αυτόν. Και επειδή όλοι έχουν αποκλείσει τον Καλοφωλιά στον  οποίο ανήκε η Γιάφκα, την οποία γνώριζε ο Πλουμπίδης.

Οι οδηγίες του Ζαχαριάδη προς τον Μπελογιάννης ήταν  να μη αποκτήσει επαφή με τον Πλουμπίδη αλλά ο Μπελογιάννης τον παράκουσε.
 Ο Πλουμπίδης ήταν πράκτορας της SoE  περιν από τον πόλεμο. Το ίδιο και ο Σιάντος.

Άλλος βιαστικός χάρηκε με όσα γράφω για τη συνάντηση της Μόσχας της 9^ης Οκτωβρίου και ανέκραψε ότι « επομένως οι κομμουνιστές δεν  ήταν ξενικίνητοι».

Σωστό συμπέρασμα εάν θεωρεί κανείς την SoE,  «δικούς μας» και «ημετέρους».

Διότι, η «Κόκκινη  Συμμορία» δεν ήταν «Σοβιετοκίνητη» ήταν όμως «Αγγλοκίνητη», όπως και το ΑΚΕΛ.   

Η δολοφονία του εθνομάρτυρα Νικόλαου Γιάγκου στις 9 Οκτωβρίου 1958 στην Κύπρο

Ο Νικόλαος Γιάγκου γεννήθηκε στο χωριό Ζώδια, της επαρχίας Λευκωσίας, το 1934. και ήταν γεωργός. Ορκίστηκε ως μέλος της ΕΟΚΑ λίγο πριν από την 1η Απριλίου 1955 και ανέλαβε τη στρατολόγηση στο χωριό του. 
Έλαβε μέρος στην επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού Κουτραφά. Διετέλεσε ομαδάρχης της Πάνω Ζώδιας και ανέπτυξε πλούσια δράση. 
Στο σπίτι του φιλοξενούσε αντάρτες, αναλαμβάνοντας την προστασία και την τροφοδοσία τους, όσο και τη διακίνηση τους. 

Ο Νικόλαος Γιάγκου φρόντισε για την απόκρυψη των ανταρτών που διενήργησαν την επίθεση της ΕΟΚΑ στην Κάτω Ζώδια στις 5 Οκτωβρίου 1958 στο Νικητάρι.
Δυο μέρες μετά την ενέδρα συνελήφθη και βασανίστηκε, για να αποκαλύψει πού βρισκόταν ο τομεάρχης με την ομάδα του. Νικόλαος Γιάγκου πέθανε μπροστά στα μάτια του δεκαπεντάχρονου μαθητή Αντώνη Παπαευριπίδη, ο οποίος είχε επίσης συλληφθεί και βασανιζόταν μαζί του. Ο Αντώνης Παπαευριπίδης που επέζησε αφηγήθηκε: 
«Οι βασανιστές μας, ήταν δυο αξιωματικοί της αστυνομίας, ένας Άγγλος και ένας Τούρκος. Συμετείχαν και αρκετοί Άγγλοι στρατιώτες, Ο ξυλοδαρμός γινόταν διαδοχικά. Μια σε μένα, και μια στον Νικολή, Μας μετέφεραν έξω από τη Μόρφου προς τη θάλασσα, κοντά σε ένα αυλάκι με νερό, όπου μας έριχναν, όταν λιποθυμούσαμε. Στις δυο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα μας έβαλαν στο ίδιο αυτοκίνητο, το Νικολή μπροστά κι εμένα στο πίσω κάθισμα. Σε μια στροφή του δρόμου ο Νικολής έγειρε πάνω στην πόρτα, η οποία άνοιξε, αφήνοντας το σώμα του να κρέμεται κατατσακισμένο, ταλαιπωρημένο, μη μπορώντας να κάμει την παραμικρή προσπάθεια, για να κρατηθεί. Ο Νικολής, ξεψύχησε στον αστυνομικό σταθμό Λεύκας όπου είχε μεταφερθεί».

Μέγα το της Θαλλάσης κράτος

Είμαστε Ναυτική Χώρα. Και τα πλοία κάνουν ο,τι γουστάρουν από μόνα τους. Μόνα τους φορτώνουν ναρκωτικά και τσιγάρα και ταξιδεύουν από λιμάνι σε λιμάνι, από μόνα τους . Και τα ρυμουλκά πάνε μόνα τους στα ανοιχτά και κανονίζουν,  ποιο καράβι θα μπει πρώτο.

Οι ημέτεροι ρουφιάνοι , το «Κράτος Δικαίου», και το πραξικόπημα της Νάνσυ

Ο Λευκός Οίκος, δηλαδή ο Δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος από την πλειοψηφία του αμερικανικού λαού, χαρακτήρισε την «έρευνα» των Δημοκρατικών δικολάβων χαρακτήρισε την «έρευνα» σε βάρος του προέδρου, ως «μικροπολιτική και αντισυνταγματική», δηλαδή ως πραξικόπημα, και τόνισε προς τους Δημοκρατικούς : «Προσπαθείτε να ακυρώσετε τα αποτελέσματα των εκλογών του 2016», και ακόμα ότι προσπαθούν να αποστερήσουν «τους Αμερικανούς από τον πρόεδρο που εξέλεξαν ελεύθερα». 

Το πολύ βαθύ «Κράτος Δικαίου», προσπαθεί δηλαδή, να στερήσει από τον λαό το δικαίωμα να αποφασίζει ελευθέρα το πώς θα διοικηθεί. Το ίδιο ακριβώς κάνει το Διεθνές βαθύ «Κράτος Δικαίου» στην Ιταλία, την Βενεζουέλα αλλά και στην Βοσνία Ερζεγοβίνη.
 Σε αυτό το απλό πολιτικό γεγονός οι ημέτεροι ρουφιάνοι που περνάνε την διεθνιστική γραμμή στα ελληνικά μέσα Ενημέρωσης, έβαλαν τίτλο «ανοικτή σύγκρουση με το Κογκρέσο επιλέγει ο Τραμπ» και τόνισαν τη γραμμή του Κράτους Δικαίου λέγοντας ότι η ηλίθια Νάνσυ διεμήνυσε στον Τραμπ.
 «Κύριε Πρόεδρε, δεν είστε υπεράνω του νόμου, θα λογοδοτήσετε». 
Η έρευνα την οποία διενεργούν οι Δημοκρατικοί, που ελέγχουν τη Βουλή των Αντιπροσώπων, αφορά στην πίεση που υποτίθεται άτι άσκησε ο Τραμπ στον πρόεδρο της Ουκρανίας, τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, προκειμένου να δώσει εντολή να διενεργηθούν δικαστικές έρευνες «με σκοπό να σπιλωθεί» ο (απατεών) Τζο Μπάιντεν». Ο δικηγόρος της αμερικανικής προεδρίας Πατ Σιπολόνι, είπε ότι η έρευνα της Νάνσυ δεν είναι ούτε αμερόληπτη, ούτε νόμιμη, είναι αντιθέτως «αντισυνταγματική» και παράτυπη αφού , «δεν διεξήχθη ψηφοφορία στην ολομέλεια του σώματος για την επίσημη έγκριση της διαδικασίας έρευνας». 
Οι ημέτεροι ρουφιανοπαπαγάλοι «τσιτάρουν» την Νάνσυ που είπε ότι,
 «Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου είναι «περαιτέρω απόδειξη της παρακώλυσης» της έρευνας, και «μια ακόμη προσπάθεια απόκρυψης των γεγονότων για τις επονείδιστες προσπάθειες της κυβέρνησης Τραμπ να ασκήσει πιέσεις σε ξένες κυβερνήσεις προκειμένου να παρέμβουν στις εκλογές του 2020».

8η Συνδιάσκεψη της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΒΛΑΧΙΚΗΣ ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑΣ στο Ζάππειο Μέγαρο στις 12 & 13 Οκτωβρίου 2019 .

8η   Συνδιάσκεψη της   ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΒΛΑΧΙΚΗΣ ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑΣ στο  Ζάππειο  Μέγαρο   στις 12  & 13  Οκτωβρίου 2019  .Το Σάββατο  12 Οκτωβρίου Εγκαίνια  Έκθεσης του Ιδρύματος  «Από  την  ζωή  των  Βλάχων  στα  1900»   η  οποία   βασίζεται  στο  βιβλίο  του  αείμνηστου  Αστέριου  Κουκούδη

Το «πρακτοράκι»Γιάνι Μπαρουχάκι

Το πρακτοράκι Γιάνι Μπαρουχάκι, επανέλαβε το δόγμα της Αθέατης Παγκόσμιας Χούντας, «Κάντε την Κρίση ευκαιρία» και είπε: «Εσείς βλέπετε μετανάστες και πρόσφυγες ως απειλή. Εμείς τους βλέπουμε ως ευκαιρία».

Η 9η Οκτωβρίου στην Ιστορία

768. Ο Καρλομάν Α΄ και ο αδελφός του Καρλομάγνος, στέφτηκαν στον καθεδρικό ναούς της Νουαγιόν, βασιλείς των Φράγκων.

1238. Ο  Ιάκωβος Α της Αραγωνίας κατέλαβε  τη Βαλένθια, πρωτεύουσα του Βασιλείου της Βαλένθια

1264.Το Βασίλειο της Καστίλης κατέλαβε τη Χερέθ ντε λα Φροντέρα, που ήταν υπό μουσουλμανική κατοχή από το 711.


1582.Λόγω της εφαρμογής του Γρηγοριανού ημερολογίου, αυτή η ημέρα δεν υπάρχει στην Ιταλία, την Πολωνία, την Πορτογαλία και την Ισπανία.

1621. Μετά το τέλος της Μάχης του Χοτίν υπογράφηκε η Συνθήκη του Χοτίν με την οποία έληξε ο πολωνο-οθωμανικός πόλεμος (1620-1621). Με τη συνθήκη δεν επήλθε καμία αλλαγής συνόρων, αλλά πολωνο-λιθουανική Κοινοπολιτεία συμφώνησε να σταματήσει νε επεμβαίνει στη Μολδαβία. Και οι δύο πλευρές υποστήριξαν τη νίκησαν , αφού η Κοινοπολιτείας θεώρησε ότι στην μάχη του Χοτίν σταμάτησαν την περεταίρω προώθηση των Οθωμανών, ενώ η οθωμανική αυτοκράτορας απέκτησε και αυτή ό, τι ήθελε. Δεν υπήρξαν εδαφικές αλλαγές και τα σύνορα της Κοινοπολιτείας με την οθωμανική αυτοκρατορία έμειναν στον ποταμό Δνείστερο. 

1655. Ο Κάρολος Γουστάβος ο 10ος , της Σουηδίας κατέλαβε την Κρακοβία εκδιώκοντας τους Ρώσους. 

1708. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Βόρειου Πολέμου, (1700-1721) , ο Πέτρος Α΄ ο Μέγας της Ρωσίας νίκησε τους Σουηδούς στη μάχη στη Μάχη του Δάσους. (Λέσναγια).

1731 . Ο Χαν Γιουζ του Δυτικού Καζακστάν έλαβε τη ρωσική υπηκοότητα, εγκαινιάζοντας έτσι την ένταξη του Καζακστάν στη Ρωσική Αυτοκρατορία.

1760 .Κατά τη διάρκεια του Επταετούς πολέμου τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν και λεηλάτησαν το Βερολίνο.

1806. Η Πρωσία βγήκε από την ουδετερότητα και κήρυξε τον πόλεμο κατά του Ναπολέοντα.

1807 . Στην Πρωσία καταργήθηκε η προσωπική εξάρτηση των αγροτών από τους γαιοκτήμονες.

1818. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου του Άαχεν έγινε η συμφωνία για την άμεση απόσυρση  των κατοχικών δυνάμεων και να μείωση των αποζημιώσεων από 700 σε 265 εκατομμύρια φράγκα.

1831. Ο πρώτος Έλληνας ηγέτης ο Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονήθηκε από πράκτορες των Άγγλων στο Ναύπλιο.

1849. Στην Κωνσταντινούπολη έγιναν τα θυρανοίξια του βουλγαρικού Παρεκκλησίου.

1854.Κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου στις 9/21 Οκτωβρίου άρχισε η πολιορκία της Σεβαστούπολης.

1855. Ο Ισαάκ Σίνγκερ κατοχύρωσε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της ραπτομηχανής

1878 . Η Ρωσία ανέλαβε τον έλεγχο της Νότιας Βεσσαραβίας.

1912.Α΄ Βαλκανικός πόλεμος. Στις 9/22 Οκτωβρίου διεξήχθη η μάχη του Σαρανταπόρου, στα στενά της Πέτρας .Οι τουρκικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν προς τα Σέρβια, αφήνοντας στα χέρια του ελληνικού στρατού αρκετό υλικό και αιχμαλώτους.

1914.Κατα τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αμβέρσα. 1915. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ,μετά από αρκετές ημέρες μάχης, τα Γερμανικά και τα αυστροουγγρικά στρατεύματα κατέλαβαν την πρωτεύουσα του Βασιλείου της Σερβίας. Ο Σέρβικος  στρατός, υποχώρησε στην Ελλάδα μέσω της Αλβανίας . Το Βελιγράδι έμεινε  τρία χρόνια υπό  κατοχή. 

1923. Με την αιτιολογία της απαγόρευσης πώλησης οινοπνευματωδών ποτών έκλεισαν στην Κωνσταντινούπολη 5.000 καταστήματα, στην πλειοψηφία τους ελληνικά.

1931. Η κυβέρνηση Βενιζέλου ανακοίνωσε την περικοπή των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων κατά 4% και 6%, λόγω της οικονομικής κρίσεως.

1932. Ο Ιωσήφ Στάλιν καθαίρεσε και εξόρισε στη Σιβηρία τους εβραίους Γκριγκόρι Ζινόβιεφ και Λέον Καμένεφ.

1934. Ο βασιλιάς της Γιουγκοσλαβίας Αλέξανδρος Α ' Καρατζόρτζεβιτς  δολοφονήθηκε στη Μασσαλία από τον βούλγαρο φασίστα Βλάντο Τσερνοζέμσκι.

Η Ιταλία, οι Κροάτες, και το βουλγαρικό VMRO συνεργάστηκαν για τη δολοφονία του Βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας. Η Ιταλία του Μουσολίνι, διεκδικούσε ότι της είχαν δώσει οι Αγγλογάλλοι με τη μυστική συνθήκη του Λονδίνου που υπεγράφη στις 26 Απριλίου 1915 και δεν τα είχε πάρει. Μετά τη νίκη κατά της Γερμανίας , η Αντάντ είχε υποσχεθεί στην Ιταλία τον λιμένα της Τεργέστης τη Ριέκα , το Ζάντα, και το Σίμπενικ στη Δαλματία, και το λιμάνι της Αυλώνας στην Αλβανία. Μετά την ένοπλη εξέγερση των Κροατών φασιστών, Ούστασι στη Λίκα 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1932 ο Αλέξανδρος είχε δηλώσει έξω από τα δόντια στον ιταλό πρέσβη στο Βελιγράδι το Νοέμβριο του 1932: «Αν θέλετε να προκαλέσετε σοβαρές ταραχές στη Γιουγκοσλαβία ή να κάνετε αλλαγή καθεστώτος, θα πρέπει να με σκοτώσετε, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κάνετε αλλαγές στη Γιουγκοσλαβία». Και αυτό έκαναν. Την Τρίτη 9 Οκτώβρη 1934, αποβιβάστηκε στη Μασσαλία, για να αρχίσει την επίσημη επίσκεψη του στη Γαλλία, για την ενίσχυση της συμμαχίας των δύο χωρών στη Μικρή Αντάντ. Ενώ ο Αλέξανδρος κινούνταν αργά με αυτοκίνητο μαζί με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ζαν-Λουί Μπαρτού , βγήκε μέσα από το πλήθος ο βούλγαρος δολοφόνος Βέλιτσκο Ντιμιτρόφ Κερίν και τον πυροβόλησε με ένα ημιαυτόματο πιστόλι Mauser C96. Ο δολοφόνος που είχε πλαστά χαρτιά ως Βλάντο Τσερνοζέμσκι είχε γεννηθεί στο χωριό Καμενίτσα στην Βουλγαρία. Το 1922 εντάχθηκε στο VMRO και έκανε τον τσέτη. (αντάρτη) στην «Μακεδονία του Βαρδάρη» και συμμετείχε σε περισσότερες από 15 μάχες με τη Γιουγκοσλαβική αστυνομία.. Το 1925 που ο Ιβάν Μιχαήλοφ έγινε ηγέτης του VMRO και έλαβε μέτρα κατά των πρώην αριστερών ακτιβιστών, ανέθεσε στον «Βλάντο τον σωφέρ» να δολοφονήσει τον βουλευτή Ντίμο Χατζηντίμοφ. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά το VMRO τον βοήθησε να δραπετεύσει. Το 1927 επρόκειτο να κάνει επίθεση αυτοκτονίας με εκρηκτικά στην Κοινωνία των Εθνών για να δώσει δημοσιότητα στην καταπίεση των Βουλγάρων στη Μακεδονία, αλλά το σχέδιο ματαιώθηκε. Το 1929, η ηγεσία του VMRO συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Άντε Πάβελιτς και τους Ούστάσι . Το 1930, ο Βλάντο ο σωφέρ με εντολή του Μιχαήλωφ δολοφόνησε τον Βλάχο δήμαρχο Κρουσόβου Ναούμ Τομαλέφσκι και τον σωματοφύλακα του. Για τη διπλή δολοφονία κατδικάστηκε και πάλι σε θάνατο αλλά του δόθηκε χάρη το 1932. Μετά την αποφυλάκιση του μετακόμισε στην Ιταλία, όπου έγινε εκπαιδευτής των Ουστάσι σε ένα στρατόπεδο στο «Borgotaro» και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο των Ουστάσι στην Ουγγαρία, όπου σχεδιάστηκε η δολοφονία του Αλέξανδρου.

1940. Η Λουφτβάφε βομβάρδισε τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.

1944 . Έναρξη της τρίτης συνάντησης της Μόσχας, μεταξύ του Ουίνστον Τσόρτσιλ και του Ιωσήφ Στάλιν κατά την οποία συζήτησαν το μέλλον της Πολωνίας, της Ελλάδας και τη Γιουγκοσλαβίας. Αυτοδιαλύθηκε η Κυβέρνηση του Βουνού. Οι Γερμανοί πριν εγκαταλείψουν Αθήνα βομβάρδισαν τον Άγιο Παντελεήμονα.Έξι νεκροί και 22 τραυματίες.

1946.Στη Βαμβακού Λακωνίας οι παραστρατιωτικές ομάδες του Κατσαρέα εκτέλεσαν 32 κατοίκους του χωριού, στην πλειοψηφία τους, συγγενείς ανταρτών.

1949. Στο Μπουρέλι της Αλβανίας πραγματοποιήθηκε η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ με κεντρικό σύνθημα Καινούργια κατάσταση - Καινούργια καθήκοντα. Πριν από τη Συνδιάσκεψη, ο Ν. Ζαχαριάδης πραγματοποίησε επίσκεψη στη Σοβιετική Ένωση, όπου συναντήθηκε με τον Στάλιν στις 16 Σεπτέμβρη 1949. Από τη συνάντηση εκείνη προέκυψε το ντοκουμέντο «της λίμνης Ρίτσα», που αποτέλεσε τη βάση της Απόφασης που ψήφισε η 6η Ολομέλεια. Ο Ζαχαριάδης στην εισήγηση του είπε ότι, «χαραχτηριστικό γνώρισμα, στην καινούργια φάση, είναι, το γεγονός ότι οι κύριες δυνάμεις του ΔΣΕ, σταμάτησαν τον πόλεμο, διατηρώντας ακέραιη τη μαχητικότητά τους, ενώ σε όλη τη χώρα τα αντάρτικα τμήματά συνεχίζουν τη δράση τους ενάντια στο καθεστώς της εξόντωσης του Λαού, που εφαρμόζουν οι ξένοι και ντόπιοι εχθροί του. Η στρατιωτική επιτυχία του μοναρχοφασισμού στο Βίτσι - Γράμμο όχι μόνο δε λιγοστεύει τις δυσκολίες και τις αντιθέσεις του μα τις οξύνει ακόμα πιο πολύ. Οι δυσκολίες, οι αντιθέσεις, η ολόπλευρη κρίση, που μέσα της παραδέρνει η νεοελληνική αστοτσιφλικάδικη αντίδραση, δεν αμβλύνονται, μα, αντίθετα, φουντώνουν ακόμα πιο πολύ, γιατί το εσωτερικό ελληνικό ζήτημα (η ελληνική τραγωδία), που γεννήθηκε και φύτρωσε μέσα απ' την αστοτσιφλικάδικη μακρόχρονη πολιτική αποικιοποίησης της χώρας και εξανδραποδισμού του Λαού, όχι μόνο δε λύνεται με τη νίκη της αντίδρασης στο Βίτσι - Γράμμο, όπως δε λύθηκε και με τη διχτατορία του Μεταξά ή ύστερα απ' το Δεκέμβρη του 1944, μα προβάλλει πιο έντονα ακριβώς σαν αποτέλεσμα της νίκης αυτής, εμπλουτισμένο και με τα προβλήματα, που συσσώρευσε στη χώρα ο εμφύλιος πόλεμος, που άρχισε πριν τριάμισι χρόνια. 


1956. Άφιξη στην Κύπρο του Βρετανού υπουργού Αποικιών  Χέαρ.

1958 . Στην Κύπρο πέθανε από τα βασανιστήρια  στον αστυνομικό σταθμό Λεύκας ο 27χρονος μαχητής της ΕΟΚΑ Νικόλας Γιάγκου. Σύμφωνα με μαρτυρία Άγγλου  αστυνομικού, ο Νικόλας Γιάγκου θάφτηκε από τους δυο αστυνομικούς  , έναν Άγγλο και ένα Τούρκο που του είχαν προκαλέσει το θάνατο του κοντά στον αστυνομικό σταθμό Λεύκας. Στη Ρώμη πάθανε ο Πάπας΄Πίος ΙΒ  και τον διαδέχτηκε ο Ιταλός καρδινάλιος Άντζελο Τζουζέππε Ρονκάλλι που έλαβε το όνομα Ιωάννης 23ος
1962. Η Εντίθ Πιάφ παντρεύτηκε τον ελληνικής καταγωγής Τεό Σαραπό, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Θεοφάνης Λαμπουκάς.

1963. Στη βορειοανατολική Ιταλία, 1.910 άνθρωποι πνίγηκαν μετά την κατάρρευση του φράγματος στον ποταμό Βάιοντ κοντά στο Μπελούνο.

1967.Μία ημέρα μετά τη σύλληψή του, εκτελέστηκε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

1970.Το στρατιωτικό καθεστώς στην Καμπότζη κατάργησε τη μοναρχία κηρύττοντας τη χώρα ως προεδρική δημοκρατία.


1973.Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ. Ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τη Δαμασκό με 100 και πλέον νεκρούς.
1989 .Στη Λειψία της Ανατολικής Γερμανίας διαδηλωτές ζήτησαν τη νομιμοποίηση των ομάδων της αντιπολίτευσης και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.

1991. Στο δρόμο της Πετρίνια-Γκλίνα,  της Κράινα Κροάτες  παραστρατιωτικοί  γάζωσαν  το  αυτοκίνητο της Σερβικής ραδιοτηλεόρασης και σκοτώθηκαν τέσσερεις δημοσιογράφοι .  Ζόραν Αμίνιβιτς,  Μπόρα Πέτροβιτς,  Ντεγιάν Μιλίτσεβιτς και Σρέτσαν Ίλιτς.

1992 .Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε ψήφισμα σχετικά με την απαγόρευση των στρατιωτικών πτήσεων στον εναέριο χώρο της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και μια ειρηνευτική δύναμη διατάχθηκε να επιβλέπει την απαγόρευση.

1995. Η βουλή της πΓΔΜ με 102 ψήφους υπέρ, μία κατά και δύο αποχές ενέκρινε την ενδιάμεση συμφωνία, που είχαν υπογράψει Ελλάδα και η πΓΔΜ στη Νέα Υόρκη.

2006. H Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε την πρώτη της πυρηνική δοκιμή.

Ο Παλιάνθρωπος

Παρακολούθησα τον πολιτικό αντίλογο του υπόδικου τέως , και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι «Παλιάνθρωπος».

9 Οκτωβρίου 1831. Η αποφράδα ημέρα του νέου Ελληνισμού. Σαν σήμερα με απόφαση των Ρότσιλντ και της Στοάς του Λονδίνου, και εντολή του αχυρανθρώπου των Ρότσιλντ , Δούκα του Ουέλλιγκτον, οι Υδραίοι δολοφόνησαν τον Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια.

9 Οκτωβρίου 1831. Η αποφράδα ημέρα του νέου Ελληνισμού

του Σπύρου Χατζάρα

Ήταν Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1831. Με απόφαση των Ρότσιλντ και εντολή του αχυρανθρώπου του, Δούκα του Ουέλλιγκτον, ο πράκτορας των Άγγλων αστυνομικός διευθυντής Ναυπλίου, πορτογαλος επιλοχίας Αλμέιντα, έβαλε τον κουλοχέρη Κρητικό Κοζώνη ,σωματοφύλακα του Καποδίστρια με εντολή να τον πυροβολήσει στο κεφάλι μπροστά στο Άγιο Σπυρίδωνα για να ενοχοποιηθούν οι επίσης συνωμότες Μαυρομιχαλαίοι που είχαν τον ρόλο του Όσβαλντ.
Οι άλλοι, που του έδωσαν τη «χατζαριά» στο Στομάχι είχαν στρατολογηθεί από τη Στοά του Ρωμα και διέφυγαν από το Ναύλιο.
Το διπλό χτύπημα είναι τελετουργικό "Καμπαλιστικό". Το σχέδιο της δολοφονίας ήταν γνωστό στον Κυβερνήτη.
Ο προγραμματισμός, ήταν να γίνει στις 20 Σεπτεμβρίου αλλά το απέτρεψε ο Αυγουστίνος που δεν τον άφησε να πάει στην Εκκλησία. 
Έτσι χάσαμε τήν Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τόν αληθή καί στύλον τής Πατρίδος καί τό καύχημα του Γένους ολοκλήρου, τον Ιωάννη Καποδίστρια τον δεύτερο Μιλτιάδη , τον άλλον Θεμιστοκλέα, που ελευθέρωσε το Γένος και τη Πατρίδα.
Ο τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης που ήταν πράκτορας των «Συνταγματικών» Αγγλων στο Καποδιστριακό Ναύπλιο, μας άφησε στα απομνημονεύματα του, το κλειδί, για την αναζήτηση των δολοφόνων του Καποδίστρια. Ήταν το μήνυμα που του έστειλαν από την Ύδρα, τον Αύγουστο του 1831. «Άσε θα γένει αλλιώς το πράγμα».
Οι δολοφόνοι, καθοδηγήθηκαν από την Ύδρα, από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και τα ανδράποδα των Άγγλωνν, και υλοποιήθηκε από τους συνωμότες της «Στοάς του Ηρακλέους».
Το νήμα, μας πάει και πιο πέρα, στην Στοά της Ζακύνθου, στον Διονυσιο Ρώμα που καθοδηγούσε τη «στοά του Ηρακλέους», και στην αγγλική διοίκηση στα Επτάνησα, που μεταβίβαζε τις οδηγίες της αγγλικής κυβέρνησης δια του Ρώμα προς τη «συνταγματική συμμορία», της Ύδρας.
Η πολιτική βάση της συμμορίας των δολοφόνων ,  οικοδομήθηκε πάνω στα θεμέλια που έθεσαν τα «δάνεια της Αγγλίας».
Η απόφαση για την εκτέλεση του Καποδίστρια, δεν ελήφθη στην Ελλάδα , αλλά σε πολύ υψηλά επίπεδα . Εκδόθηκε από τη στοά του Λονδίνου, διότι ούτε ο Ρώμας, ούτε κανείς άλλος Τέκτων, θα τολμούσε να δολοφονήσει έναν «αδελφό» «τρίτου βαθμού», χωρίς την εντολή του μεγάλου διδασκάλου της μητέρας Στοάς .
Για τον λόγο αυτό ,180 χρόνια μετά τη δολοφονία, που έγινε για να ανακοπεί η πορεία που είχε χαράξει ο Ιωάννης Καποδίστριας για το ελληνικό Έθνος , ο φάκελος με τα σχετικά έγγραφα παραμένει «άκρως απόρρητος» στα Βρετανικά αρχεία. Από τα ρωσικά αρχεία που δεν είναι απόρρητα μαθαίνουμε ότι ο Ρώσος αντιπρέσβης Ριμποπιέρ στην έκθεσή του για την δολοφονία του Καποδίστρια δεν έχει καμία αμφιβολία ότι η «δολοφονική χειρ εξοπλίσθη παρά της Αγγλίας». Κανένας δεν έχει συκοφαντηθεί τόσο συστηματικά, τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον, όσο ο αρχηγός της εθνικοαπελευθερωτικής μας Επανάστασης, η σπουδαιότερη μορφή όλων των Νέων Ελλήνων, ο Εθνάρχης και Εθνεγέρτης Ιωάννης Καποδίστριας.
Ο Καποδίστριας ήταν Εθνικιστής και Επαναστάτης.
Κατείχε στο έπακρον την «Τέχνη της υποκρισίας» και την χρησιμοποίησε για να φτάσει στον Σκοπό του. Ο Καποδίστριας δεν ήταν ούτε μεταρρυθμιστής, ούτε οπαδός της «λιτότητας των δανειστών και του ΔΝΤ», ούτε οπαδός της «ευρωπαϊκής ιδέας», όπως τον παρουσιάζουν οι δολοφόνοι του.
Ο επικοινωνιακός πόλεμος που εξαπέλυσαν εναντίον του , η Στοά του Λονδίνου και η Αγγλική κυβέρνηση από το 1829, με την έγκριση του ανθρώπου των Ρότσιλντ, του Δούκα του Ουέλλιγκτον, κατά κόσμο Άρθουρ Γουέλεσλι , συνεχίζεται αμείωτος έως και τις μέρες μας. 
Σε αυτή την προσπάθεια επιστρατεύτηκαν πολλοί εκτός από τους πράκτορες όπως ο Φρειδερίκος Τιρς, ο Τζορτζ Φίνλεϊ, ο Σπυρίδων Τρικούπης, ο Αναστάσιος Πολυζωίδης, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, οι αδελφοί Σούτζοι, και τα τέκνα της Στοάς, όπως ο Κοραής. Μέχρι και τον εξάδελφο των Ρότσιλντ, Κάρολο Μάρξ επιστράτευσαν. Φυσικά, δεν έλειψαν και οι «ρουφιάνοι» όπως ο «κόκκινος τενεκές», Γιάννης Κορδάτος, και ο «ψευτοστρατηγός» της Στοάς του Ηρακλέους Ρουφιανογιάννης.
Εκτός από τις χιλιοειπωμένες «πολιτικές» κατηγορίες, ότι δήθεν αρνήθηκε την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας , ότι ήταν αριστοκράτης, αντιδραστικός, τύραννος, ρωσόφιλος, κλπ, η μεγαλύτερη προσβολή που εξαπολύθηκε στη μνήμη του, από τους Άγγλους και τη Στοά του Λονδίνου μετά θάνατον, ήταν, ότι δεν προερχόταν από ελληνική, αλλά από «εξελληνισμένη οικογένεια». Στόχος τους βέβαια ήταν να διαψεύσουν την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού, καθώς η οικογένεια των Καποδίστρια αποτελούσε κλασσικό τέτοιο παράδειγμα.
Ακριβώς αυτό το προπαγανδιστικό επιχείρημα επανέλαβε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας στην Αθήνα κ. Ανίτα Πίπαν, σε εκδήλωση της Στοάς για τον «εορτασμό» των 240 χρόνων από τη γέννηση του Καποδίστρια στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο . Ευρισκόμενη σε διατεταγμένη αποστολή η ξένη τον πυροβόλησε και πάλι, 185 χρόνια μετά τη δολοφονία του λέγοντας:
«Η οικογένεια Βιττόρι, όταν μετακόμισαν στην Κέρκυρα, άλλαξαν τη θρησκεία τους και από Καθολικοί έγιναν Ορθόδοξοι , εξελληνίστηκαν και άλλαξαν επώνυμο. Οι πρόγονοι του Καποδίστρια προέρχονται από μια οικογένεια ευγενών που ονομαζόταν Vittore, και οι ρίζες τους στο Κόπερ χρονολογούνται από το 1329. Σύμφωνα με το οικογενειακό ιστορικό, ένας κλάδος της οικογένειας Vittore μετανάστευσε στο νησί της Κέρκυρας, το 1337, λόγω των συνεχών συγκρούσεων με μια άλλη εξέχουσα οικογένεια του Κόπερ, τους Verzi. Το αρχείο του Κόπερ κάηκε το 1380, και έτσι δεν υπάρχουν ιστορικά αρχεία της οικογένειας.».
Επομένως, η καταγωγή των Καποδίστρια , δεν ήταν, «από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής» ,όπως λένε οι αγράμματοι της Στοάς των Αθηνών και του διαδικτύου, αλλά από την «Caput Histriae», την πρωτεύουσα της Βενετικής Ιστριας, δηλαδή την πόλη Capodistria , την βυζαντινή Ιουστινούπολη , το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Σύμφωνα πάντως με την αγγλική προπαγάνδα,
οι Καποδίστριες ήσαν είτε Ιταλοί, είτε Σλοβένοι, είτε Κροάτες, είτε Γερμανοί και δεν ήσαν Έλληνες. Εξελληνίστηκαν. Και ήσαν Καθολικοί που «αλλαξοπίστησαν».
Η απάτη, και η παραχάραξη της ιστορίας και της καταγωγής των Καποδίστρια στηρίζεται στην ανακάλυψη, της Οικογενείας Βιττόρι, στο Κόπερ η οποία εμφανίζεται στα Βενετσιάνικα αρχεία το 1329.
Όμως το βυζαντινό οικογενειακό όνομα των Καποδίστρια ήταν «Νικηταίοι» και το «Βιττόρι», είναι απλή μετάφραση τούτου. Η συγγένεια των Καποδίστρια με τους Βιττόρι του Κόπερ, ήταν γνωστή στους αντικαποδιστριακούς, και ο πρώτος εντεταλμένος της Στοάς, που λάνσαρε τον «εξελληνισμό» της οικογένειας, ήταν ο υπάλληλος των Άγγλων, Αναστάσιος Γούδας.
Ότι έλεγε ο Γούδας το 1874 , το επανέλαβε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας. Πάντως το 1864 ο Γερμανός ιστορικός Καρλ Μέντελσον-Μπαρτόλντι δεν έγραψε ούτε για «Καθολικούς», ούτε για «εξελληνισμένους».
Αντίθετα τόνισε ότι από την οικογένεια υπήρξαν ιερείς, ηγούμενοι και αρχιδιάκονοι. Το ζήτημα με όλους υβριστές και συκοφάντες των Καποδίστρια ,όπως παραδέχτηκε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας, είναι ότι ο τελευταίος απόγονος της Οικογενείας «Vittori» απεβίωσε το 1855, ενώ «το αρχείο του Κόπερ», κάηκε το 1380. Έτσι, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για την προέλευση της οικογενείας Βιττόρι, ούτε για το πότε εγκαταστάθηκαν στο Κόπερ. Όλοι οι «ιστορικοί» και οι «ερευνητές» της «αγγλικής υπηρεσίας» δεν μπόρεσαν βέβαια να βρουν και να προσκομίσουν ούτε ένα δείγμα επικοινωνίας ανάμεσα οικογενειακό κλάδο που έμεινε στην «Καποντίστρια» και στον κλάδο που μετακόμισε στην Κέρκυρα. Έτσι η καταγωγή των «Βιττόρι» παραμένει μυστήριο. Η χρονολόγηση όμως των ίδιων των Καποδίστρια, ξεκίναγε 80 χρόνια πριν από τους «Ιστορικούς» της Στοάς και της Αγγλίας. Από το 1250. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση της οικογένειας του Καποδιστρίου, οι ρίζες τους βρισκόντουσαν στον ΙΓ' αιώνα μ. Χ. Τότε, ένας βυζαντινός προγονός τους, που υπηρετούσε στον στρατό της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Φρειδερίκου Β΄ Χοχενστάουφεν, έλαβε τον τίτλο και την κομητεία της Ιουστινουπόλεως. Οι αδελφοί Καποδίστρια πέρασαν στην Κέρκυρα το 1329, τη χρονιά που οι Ενετοί κατέγραψαν τους Βιττόρι. Επομένως οι Καποδίστριες δεν είχαν ποτέ το όνομα Βιττόρι που έλαβαν όσοι έμειναν πίσω, και έγιναν καθολικοί. Και επειδή έγιναν καθολικοί οι άλλοι, οι ορθόδοξοι τους ….διέγραψαν. Για αυτό και δεν υπάρχει ούτε ένα δείγμα επικοινωνίας ανάμεσα οικογενειακό κλάδο που έμεινε στην «Καποντίστρια» και στον κλάδο που μετακόμισε στην Κέρκυρα.
«Η οικογένεια Καποδιστρίου είναι αρχαιοτάτη, αναγομένη μέχρις αυτού του ΙΓ’ αιώνος μ. Χ. και οι ρίζες της ανιχνεύονται στο δεσποτάτο της Ηπείρου, και ήσαν συγγενείς των Νικηταίων της Κωνσταντινουπόλεως και αποτελούν επομένως, «βλαστούς του ημετέρου γένους», κατά την έκφραση του Ιωάννου Κομνηνού του Δουκός.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204, ένας κλάδος της οικογένειας εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Αργυροκάστρου, αι πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στον Δεσπότη της Ηπείρου και Βασιλέα της Θεσσαλονίκης Θεόδωρο Κομνηνό, ο οποίος ήταν σύμμαχος του αφορισμένου από τον Πάπα, Γερμανού Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Χοχενστάουφεν, και ο οποίος χρειαζόταν έμπιστους Ορθοδόξους στρατιωτικούς γιατί δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τους καθολικούς μετά τον αφορισμό του.
Κατά το 1250 μ.Χ , «πρόγονός τις», των Καποδίστρια, «ανδραγαθήσας παρά τω αυτοκράτορι της Γερμανίας Φρειδερίκω τω Β’» ,κατά την καταστρεπτική για τους Παπικούς μάχη της Τσίνγκολι στις 20 Αυγούστου 1250,έλαβε, «τον τίτλον και την κομητείαν της Ιουστινουπόλεως»,δηλαδή, στο σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας, που, ως πρωτεύουσα της Ίστριας ονομαζόταν «Caput Histriae» και λέγεται στα ιταλικά ακόμα και σήμερα Καποντίστρια ή «Capodistria».
Η καταγωγή των Καποδίστρια επομένως, δεν ήταν «από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, (Capo d’Istria)», ούτε «από τη Βενετία». Επειδή οι πρόγονοι των Καποδίστρια ήσαν προσκείμενοι πολιτικά στον Φρειδερίκο ανήκαν στους «Γιβελίνους» και ως Γιβελίνοι αντιμετώπισαν τους διωγμούς των Παπικών Γουέλφων. «Καταδιωκόμενοι παρά του υπερισχύσαντος εν τη πόλει Καποντίστρια κόμματος του Πατριάρχου της Ακυληίας, ούτινος επί κεφαλής ίστατο η κραταιά οικογένεια Γουέρκη», οι αδελφοί Νικηφόρος, (Βίκτωρ), και Νικόλαος Καποδίστριαι, «αφίκοντο τω 1329 εις Κέρκυραν», που βρισκόταν ακόμα στην επικράτεια του βασιλείου της Νεαπόλεως .
«Εν Κερκύρα αποκαταστάντων των δύο τούτων αδελφών, ο Βίκτωρ ενυμφεύθη την μονογενή θυγατέρα του πλουσίου και ευγενούς Κερκυραίου κόμητος Κονδόκαλη και εκ του γάμου τούτου έλκει το γένος η οικογένεια του Καποδιστρίου».
Πάντως οι Καποδίστριες εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα το 1329, πριν την κατάληψη της από τη Βενετία, και το 1386 συμμετείχαν στις μάχες για την κατάληψη των φρουρίων των Κορυφών, του Αγγελόκαστρου και της Κασσιόπης από τους Ανδεγαυούς, και για αυτό συμμετείχαν εξ αρχής στο «Συμβούλιο της Κοινότητας».
Η οικογένεια των Καποδιστρίων ανήκε στους «nobili» από το 1386, και επομένως είναι εντελώς εσφαλμένο το ότι «προεγράφησαν μεταξύ των ευγενών οικογενειών της Κερκύραςτο 1477″ και ότι δήθεν, «η οικογένεια Καποδίστρια στα αρχεία των ευγενών της Κέρκυρας το 1477 αναφερόταν ως καθολική».
Άλλωστε δεν υφίσταται ούτε έχει δημοσιευτεί και δεν υπάρχει απολύτως κανένα έγγραφο «του 1477», στο οποίο αναφέρονται οι Καποδίστριες ως «Καθολικοί» , ενώ το λεγόμενo “Libro d’ Oro”, αποφασίστηκε να συνταχθεί το 1572.

Στις 9 Οκτωβρίου 1944, τρείς μέρες πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Αθήνα, συμφωνήθηκε στη Μόσχα η μοίρα της Ελλάδας, από το Στάλιν και τον Τσώρτσιλ

 Τέταρτη διάσκεψη της Μόσχας στις 9 Οκτώβριο του 1944. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο αμερικανός πρέσβης Αβερελ Χάριμαν, ο Ιωσήφ Στάλιν και ο Βιάτσεσλαβ Μιχαήλοβιτς (Μολότοφ).

Στις 10 π.μ της 9ης Οκτωβρίου 1944, άρχισε στο Κρεμλίνο η συνάντηση της Μόσχας, όπου ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν συζήτησαν τα «προβλήματα» της Πολωνίας, της Ιταλίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας, τον διαμελισμό και το μέλλον της Γερμανίας, και τα αμερικανικά σχέδια στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας Στη συζήτηση συμμετείχαν ο Μολοτωφ και ο Ιντεν.
Το πλήρες αγγλικό κείμενο των στενογραφημένων πρακτικών βρίσκεται εδώ...
http://digitalarchive.wilsoncenter.org/document/123186

Οι συμφωνίες της Μόσχας για «αρμονική συνεργασία»

Ο Στάλιν αποδέχθηκε τα συμφέροντα της Βρετανίας στην Ελλάδα και συμφώνησε με τον Ουίνστον σε αρμονική συνεργασία.
Αυτή την αποστολή είχε και ο σοβιετικός απεσταλμένος στην Αθήνα και αυτές τις συμβουλές έδινε στα «Δεκεμβριανά».
Τα ίδια τους έλεγε με τον ασύρματο και ο Δημητρώφ. Όσα έκαναν οι "κόκκινοι" στην Ελλάδα δεν είχαν τη σοβιετική κάλυψη. Ήταν «εκτός γραμμής» .

Ο Τσώρτσιλ έθεσε το ζήτημα των συμφερόντων των δύο κυβερνήσεων στις διάφορες βαλκανικές χώρες και την ανάγκη να συνεργαστούν οι δυο δυνάμεις αρμονικά σε κάθε μια από αυτές.
Μετά από κάποια συζήτηση συμφωνήθηκε ότι, όσον αφορά την Ουγγαρία και τη Γιουγκοσλαβία, κάθε μία από τις δύο κυβερνήσεις είχαν το ίδιο ενδιαφέρον,(συμφέροντα), ότι η Ρωσία είχε μεγάλο ενδιαφέρον στη Ρουμανία και ότι η Βρετανία ήταν στην ίδια θέση όσον αφορά την Ελλάδα.
Ο Τσώρτσιλ αντέτεινε ότι, το βρετανικό ενδιαφέρον για τη Βουλγαρία ήταν μεγαλύτερο από ό, τι ήταν στη Ρουμανία. Αυτό οδήγησε σε κάποια συζήτηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τη Βουλγαρία.
Ο ΣΤΑΛΙΝ υπενθύμισε τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, όπου οι Βούλγαροι ήσαν στη γερμανική πλευρά και ότι τρεις βουλγαρικές μεραρχίες είχαν πολεμήσει εναντίον των Ρώσων στον πόλεμο.

«Looking at the Balkans he thought they should do something to prevent the risk of civil war between the political ideologies in those countries. They could not allow a lot of little wars after the Great World War. They should be stopped by the authority of the three Great Powers. MARSHAL STALIN agreed».

Ο Τσώρσιλ , «κοιτάζοντας τα Βαλκάνια εξέφρασε τη σκέψη ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου μεταξύ των πολιτικών ιδεολογιών σε αυτές τις χώρες. 
Δεν θα έπρεπε να επιτρέψουν μικρούς πολέμους μετά το Μεγάλο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα έπρεπε να τους σταματήσουν με την δύναμη των τριών Μεγάλων Δυνάμεων. Ο Στρατάρχης ΣΤΑΛΙΝ συμφώνησε ».

 Αυτό έγινε στα Δεκεμβριανά και αυτή ήταν η Συμφωνία της; Βάρκιζας.
 Στη συνέχεια , « ο πρωθυπουργός είπε ότι ήθελε να μιλήσει για τους βασιλείς. Σε καμία περίπτωση η Βρετανία  δεν θα προσπαθούσε να επιβάλει τους βασιλείς στην Ιταλία, την Ελλάδα ή την Γιουγκοσλαβία. 
Οι άνθρωποι θα έπρεπε να αφεθούν να αποφασίσουν με ελεύθερα δημοψηφίσματα εν ευθέτω χρόνο με ηρεμία». 
Αυτό ακριβώς έγινε με το δημοψήφισμα του 46. 
Για την Ιταλία ο Τσώρτσιλ είπε , οτι «πάνω απ 'όλα δεν ήθελε εμφύλιο πόλεμο μετά τα την απόσυρσή των αγγλοαμερικανικών δυνάμεων και ζήτησε από τη Σοβιετική Ένωση να πάει με το μαλακό τους κομμουνιστές στην Ιταλία και να μην τους ερεθίζει. Καθαρή δημοκρατία θα εγκατασταθεί, ό, τι ήθελε ο λαός, αλλά δεν ήθελε ταραχές στο Τορίνο ή το Μιλάνο και συγκρούσεις μεταξύ των στρατευμάτων και των ανθρώπων. Οι Ιταλοί , είχαν πολλές ψήφους στην Νέας Υόρκη».
 Ο Τσώρτσιλ δεν ζήτησε το ίδιο για την Ελλάδα. 
 Ο ΣΤΑΛΙΝ εξέφρασε τον φόβο του ότι οι κομμουνιστές στην Ιταλία θα τον έστελναν στο διάβολο διότι ο «Ερκολι» Ercoli (Palmiro Michele Nicola Togliatti, ψευδώνυμο Ercole Ercoli) είχε δικές του απόψεις .
 Ο Στάλιν δεν είχε επιρροή στην Ελλαδα, όπου δεν μοίραζε ούτε χρυσές λίρες, ούτε όπλα και δεν διέθετε τους συνδέσμους της SOE που είχε σκορπίσει το δίκτυο του πατρός Δημητρίου στην Ελλάδα. Ο Στάλιν ότι υποσχέθηκε το έκανε. 
Ο Κόκκινος Στρατός δεν «απελευθέρωσε» την Ελλάδα. 

Το αγγλικό κείμενο των στενογραφημένων πρακτικών του διαλόγου Στάλιν Τσώρτσιλ:

«THE PRIME MINISTER pointed out that there were two countries in which the British had particular interest one was Greece. Roumania was very much a Russian affair and the treaty the Soviet Government had proposed was reasonable and showed much statecraft in the interests of general peace in the future. But in Greece was different. Britain must be the leading Mediterranean Power and he hoped Marshal Stalin would let him have the first say about Greece in the same way as Marshal Stalin about Roumania. Of course, the British Government would keep in touch with the Soviet Government. MARSHAL STALIN understood that Britain had suffered very much owing to her communications in the Mediterranean having been cut by the Germans. It was a serious matter for Britain when the Mediterranean route was not in her hands. In that respect Greece was very important. He agreed with the Prime Minister that Britain should have the first say in Greece.

Το ιδιόχειρο σημείωμα του Τσώρτσιλ με τα ποσοστά

THE PRIME MINISTER said it was better to express these things in diplomatic terms and not to use the phrase "dividing into spheres," because the Americans might be shocked. But as long as he and Marshal understood each other he could explain matters to the President. …….
THE PRIME MINISTER raised the question of the interests of the two governments in the various Balkan countries and the need to work in harmony in each of them. After some discussion it was agreed that as regards Hungary and Yugoslavia each of the two Governments was equally interested, that Russia had a major interest in Roumania and that Britain was in the same position with regard to Greece. The Prime Minister suggested that where Bulgaria was concerned the British interest was greater than it was in Roumania. This led to some discussion about the crimes committed by Bulgaria. MARSHAL STALIN recalled the Treaty of Brest-Litovsk, where the Bulgarians had been on the German side and three divisions had fought against the Russians in the last war.
THE PRIME MINISTER declared that Bulgaria owed more to Russia than to any other country. He said that in Roumania Britain had been a spectator. In Bulgaria she had to be a little more than a spectator. M. MOLOTOV asked whether the Turkish question related to this matter.
THE PRIME MINISTER replied that he had not touched upon Turkey. He was only saying what was in his mind. He was glad to see how near it was to the Russian mind. M. MOLOTOV remarked that the Convention of Montreux still remained.
THE PRIME MINISTER said that was a Turkish question and not a Bulgarian. MARSHAL STALIN replied that Turkey was also a Balkan country. According to the Convention of Montreux Japan had as much right as Russia. Everything had been adjusted to the League of Nations and the League of Nations no longer existed. If Turkey were threatened she could close the Straits and Turkey herself had to decide when she was faced with a real threat. All the paragraphs in the Montreux Convention were controlled by Turkey. This was an anachronism.
Marshal Stalin had put this question in Tehran and the Prime Minister had expressed his sympathy. Now that they were discussing the Balkan question and Turkey was a Balkan country, did the Prime Minister think it appropriate to discuss it? THE PRIME MINISTER agreed. MARSHAL STALIN pointed out that if Britain were interested in the Mediterranean then Russia was equally interested in the Black Sea. THE PRIME MINISTER thought that Turkey had missed her chance after the Tehran conference. The reason she was frightened was because she had no modem weapons, she thought she had a good army, whereas nowadays an army was not everything. Turkey was not clever. MARSHAL STALIN remarked that Turkey had 26 divisions in Thrace and asked against whom they were directed.
THE PRIME MINISTER replied they were directed against Bulgaria, because Bulgaria was armed with French weapons taken by the Germans. The Prime Minister went on to say that, taking a long view of the future of the world it was no part of British policy to grudge Soviet Russia access to warm-water ports and to the great oceans and seas of the world. On the contrary, it was part of their friendship to help the Soviet Union. They no longer followed the policy of Disraeli or Lord Curzon. They were not going to stop Russia. They wished to help. What did Marshal Stalin think about the kind of changes required in the Montreux Convention? It was quite impossible for Russia to remain subject to Turkey, who could close the Straits and hamper Russian imports and exports and even her defences. What would Britain do if Spain or Egypt were given this right to close the Suez Canal, or what would the United States Government say if some South American Republic had the right to close the Panama Canal? Russia was in a worse situation. Marshal Stalin did not want to restrict Turkey's sovereignty. But at the same time he did not want Turkey to abuse her sovereignty and to grip Russian trade by the throat.
THE PRIME MINISTER replied that in principle he shared that point of view. He suggested that the Russians should let us know in due course what was required. Otherwise Turkey might be frightened that Istanbul was to be taken. When the three heads met later on there would not be the same difficulty. He was in favour of Russia's having free access to the Mediterranean for her merchant ships and ships of war. Britain hoped to work in a friendly way with the Soviet Union, but wanted to bring Turkey along by gentle steps, not to frighten her.
THE PRIME MINISTER said that, if they were sitting at the armistice table and Marshal Stalin asked him for free passage through the Straits for merchant ships and warships, he personally would say that Britain had no objection. Britain had no ties with Turkey except the Montreux Convention, which was inadmissible to-day and obsolete. Looking at the Balkans he thought they should do something to prevent the risk of civil war between the political ideologies in those countries. They could not allow a lot of little wars after the Great World War. They should be stopped by the authority of the three Great Powers. MARSHAL STALIN agreed.
THE PRIME MINISTER said he wanted to talk about Kings. In no case would Britain try to force a King on Italy, Greece or Yugoslavia. At the same time the people ought to be left to decide matters by a free plebiscite in time of tranquillity. They could then say whether they wanted a republic or a monarchy. The people should have a fair chance of freedom of expression.
Northern Italy was in the power of the Anglo-American armies. Britain did not care for the Italian King, but above all they did not want civil war after the troops had been withdrawn or before their withdrawal. Britain would like the Soviet Union to soft-pedal the Communists in Italy and not to stir them up. Pure democracy would settle what the people wanted, but he did not want to have disturbances in Turin or Milan and clashes between the troops and the people. The Italians were in a miserable condition. He did not think much of them as a people, but they had a good many votes in New York State. This was off the record

Το Αιγαίο οι ανοιχτές θάλασσες και τα Στενά.
Ο Τσώρτσιλ είπε ότι λαμβάνοντας υπόψη το μακροπρόθεσμο μέλλον του κόσμου η βρετανική πολιτική δεν απέβλεπε στο να ανακόψει την πρόσβαση της Σοβιετικής Ρωσίας στα ζεστά λιμάνια τις μεγάλες θάλασσες και τους ωκεανούς του κόσμου. Αντιθέτως, ήταν μέρος της φιλίας τους για να βοηθήσουν τη Σοβιετική Ένωση. 
Δεν ίσχυε πλέον η πολιτική του Ντισραέλι.

9 Οκτωβρίου 1934. Η δολοφονία στη Μασσαλία του Αλεξάνδρου Καρατζώρτζεβιτς της Γιουγκοσλαβίας από την Κοινοπραξία του εβραιοβουλγαρικού VMRO με τους φασίστες του Μουσολίνι και τους Κροάτες «Ούστασι».

Η Ιταλία, οι Κροάτες, και το ΕΜΕΟ, (VMRO) συνεργάστηκαν για τη δολοφονία του Βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας.
Η Ιταλία του Μουσολίνι, διεκδικούσε ότι της είχαν δώσει οι Αγγλογάλλοι με τη μυστική συνθήκη του Λονδίνου που υπεγράφη στις 26 Απριλίου 1915 δεν τα είχε πάρει. Μετά τη νίκη κατά της Γερμανίας , η Αντάντ είχε υποσχεθεί στην Ιταλία τον λιμένα της Τεργέστης τη Ριέκα , το Ζάντα, και το Σίμπενικ στη Δαλματία, και το λιμάνι της Αυλώνας στην Αλβανία.
Μετά την ένοπλη εξέγερση των Κροατών φασιστών, Ούστασι στη Λίκα 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1932, ο Αλέξανδρος είχε δηλώσει έξω από τα δόντια στον ιταλό πρέσβη στο Βελιγράδι το Νοέμβριο του 1932 «Αν θέλετε να προκαλέσετε σοβαρές ταραχές στη Γιουγκοσλαβία ή να κάνετε αλλαγή καθεστώτος, θα πρέπει να με σκοτώσετε, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κάνετε αλλαγές στη Γιουγκοσλαβία». Και αυτό έκαναν.
Την Τρίτη 9 Οκτώβρη 1934, αποβιβάστηκε στη Μασσαλία, για να αρχίσει την επίσημη επίσκεψη του στη Γαλλία, για την ενίσχυση της συμμαχίας των δύο χωρών στη Μικρή Αντάντ. 
Ενώ ο Αλέξανδρος κινούνταν αργά με αυτοκίνητο μαζί με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Λουίς Μπαρτού , βγήκε μέσα από το πλήθος ο βούλγαρος δολοφόνος Βέλιτσκο Ντιμιτρόφ Κερίν και τον πυροβόλησε με ένα ημιαυτόματο πιστόλι Mauser C96. Ο δολοφόνος που είχε πλαστά χαρτιά ως Βλάντο Τσερνοζέμσκι είχε γεννηθεί στο χωριό Καμενίτσα στην Βουλγαρία.
Το 1922, ο  Βέλιτσκο Ντιμιτρόφ Κερίν , εντάχθηκε στο ΕΜΕΟ, (VMRO) και έκανε τον τσέτη. (αντάρτη) στην «Μακεδονία του Βαρδάρη» και συμμετείχε σε περισσότερες από 15 μάχες με τη Γιουγκοσλαβική αστυνομία.. 
Το 1925 ,που ο Ιβάν Μιχαήλοφ έγινε ηγέτης του VMRO και έλαβε μέτρα κατά των πρώην αριστερών ακτιβιστών, ανεθεσε στον «Βλάντο τον σωφέρ» να δολοφονήσει τον βουλευτή Ντίμο Χατζηντίμοφ. Τότε ο «Βλάντο ο σωφέρ» καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά το ΕΜΕO τον βοήθησε να δραπετεύσει.
Το 1927 επρόκειτο να κάνει επίθεση αυτοκτονίας με εκρηκτικά στην Κοινωνία των Εθνών για να δώσει δημοσιότητα στην καταπίεση των Βουλγάρων στη Μακεδονία, αλλά το σχέδιο ματαιώθηκε.
Το 1929, η ηγεσία του ΕΜΕΟ συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Άντε Πάβελιτς και τους Ούστάσι . 
Το 1930, ο Βλάντο, ο σωφέρ ,με εντολή του Μιχαήλωφ δολοφόνησε τον Βλάχο δήμαρχο Κρουσόβου Ναούμ Τομαλέφσκι και τον σωματοφύλακα του.
Για τη διπλή δολοφονία καταδικάστηκε και πάλι σε θάνατο αλλά του δόθηκε χάρη το 1932.
Μετά την αποφυλάκιση του, μετακόμισε στην Ιταλία, όπου έγινε εκπαιδευτής των Ουστάσι σε ένα στρατόπεδο στο «Borgotaro» και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο των Ουστάσι στην Ουγγαρία, όπου σχεδιάστηκε η δολοφονία του Αλέξανδρου, από τον Άντε Πάβελιτς, επικεφαλής των Κροατών  Ούστάσι, και τον πρώην αξιωματικό του στρατού της  αυστροουγγαρίας   Γκέοργκ Πέρσεβιτς. Μία από τις σφαίρες  του Βλάντο του σωφέρ χτύπησε τον Λουί Μπαρτού στο χέρι, αποκόπτοντας ζωτική αρτηρία. Ο Γάλλος  οικοδεσπότης πέθανε από ακατασχετη αιμορραγία μία ώρα αργότερα.
Η Γαλλία ζήτησε ανεπιτυχώς την έκδοση του Πέρσεβιτς και του Πάβελιτς.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Α΄ και του Μπαρτού οδήγησε και  στη «Συμφωνία για την Πρόληψη και την Τιμωρία της Τρομοκρατίας» που υπογράφηκε  στη Γενεύη από την Κοινωνία των Εθνών στις 16 Νοεμβρίου 1937.
Η σύμβαση υπεγράφη από 25 κράτη και αλλά επικυρώθηκε μόνο από την Ινδία.

Στις 8 Οκτωβρίου 1957, δολοφονηθηκαν από τον προδότη Μιχαήλ Ασσίωτη οι αγωνιστές της ελευθερίας Χρύσανθος Μυλωνάς και Ευαγόρας Παπαχριστοφόρου...

 Ο Χρύσανθος Μυλωνάς γεννήθηκε στο χωριό Γαλάτα της επαρχίας Λευκωσίας, το 1939.Τελείωσε το δημοτικό σχολείο Γαλάτας και ήταν μαθητής της Ε΄ τάξης του Ελληνικού Γυμνασίου Σολέας, όταν δολοφονήθηκε. Μυήθηκε στην ΕΟΚΑ το 1955, από τον αδελφό του Κυριάκο και είχε ενεργό συμμετοχή στη στρατολόγηση μαθητών του Γυμνασίου Σολέας. 
Ήταν πολύ δραστήριος και ανέπτυσσε πρωτοβουλία, διαθέτοντας όλο του το χρόνο στην εκτέλεση διαφόρων αποστολών. Μεταξύ των ευθυνών που είχε ήταν η διανομή φυλλαδίων, η αναγραφή συνθημάτων και η παρακολούθηση των κινήσεων πρακτόρων των Άγγλων.
Το 1956 προωθήθηκε σε ομάδα δολιοφθορέων Γαλάτας, ανέλαβε με άλλους την απόκρυψη όπλων και πήρε μέρος σε ενέδρες. Το Νοέμβριο του 1956, ως υπεύθυνος αποστολής, ανατίναξε με την ομάδα του τη γέφυρα στο “Μύλο της Τροοδίτισσας” της Γαλάτας τη στιγμή που περνούσε Άγγλος ταγματάρχης, ο διοικητής του στρατοπέδου Κακοπετριάς. Από το Φεβρουάριο του 1957 μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου του 1957, ήταν το δεξί χέρι του τότε τομεάρχη του με προσφορά πολύ σημαντική. Πολλές δραστηριότητες της Οργάνωσης διεκπεραιώνονταν μέσω του. Κατά το διάστημα αυτό εκπαιδεύτηκε στην κατασκευή βομβών και άλλων εκρηκτικών μηχανισμών στη Λευκωσία.
Το Μάιο του 1957, κατόπιν εντολής από την ΕΟΚΑ, ανέλαβε μαζί με δυο άλλους συναγωνιστές του την κατασκευή κρησφυγέτου στην περιοχή του, για να δεχθεί μια ανταρτική ομάδα με δυο καταζητούμενους.
 Το κρησφύγετο βρισκόταν στο δάσος, πάνω στο χωριό Καλιάνα, και σ’ αυτό εγκαταστάθηκε η ομάδα του ήρωα Ευαγόρα Παπαχριστοφόρου από τον Κάτω Αμίαντο, που ήταν πρώτος εξάδελφος του Χρύσανθου Μυλωνά. 
Ο Χρύσανθος ανέλαβε την τροφοδοσία των δυο ανταρτών.
Το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου 1957 ο Χρύσανθος Μυλωνάς, μαζί με συναγωνιστή του, ξεκίνησαν από το χωριό τους μεταφέροντας την αλληλογραφία και τροφή για τους αντάρτες, στο ορεινό τους κρησφύγετο, σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από τη Γαλάτα.
 Εκεί τους ανέμενε ο Μιχαήλ Ασσιώτης, ο οποίος δολοφόνησε το Χρύσανθο πυροβολώντας τον εν ψυχρώ. 
Ο Ασσιώτης είχε δολοφονήσει προηγουμένως και τον Ευαγόρα Παπαχριστοφόρου μέσα στο κρησφύγετό τους. Ακολούθως παραδόθηκε στους Άγγλους με τον οπλισμό του και συνέχισε το προδοτικό του έργο μέχρι τη φυγάδευσή του από τους Άγγλους στην Αγγλία. 
Ο Ευαγόρας Παπαχριστοφόρου γεννήθηκε στο χωριό Κάτω Αμίαντος, της επαρχίας Λεμεσού, στις 20 Νοεμβρίου 1937. Εργαζόταν ως ηλεκτροτεχνίτης στο μεταλλείο Αμιάντου και ήταν ιδρυτικό στέλεχος της ΣΕΚ Αμιάντου. 
Συμμετείχε στις πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις που έγιναν στην περιοχή Αμιάντου εναντίον των Άγγλων, όπως στην επιχείρηση εναντίον των φρουρών των εκρηκτικών υλών του μεταλλείου Αμιάντου, στις 25 Νοεμβρίου 1955, στην ιστορική μάχη του Πεύκου στις 23 Νοεμβρίου 1955, την οποία διηύθυνε προσωπικά ο Αρχηγός Διγενής και στην επιχείρηση στο Κόκκινο Φανάρι, μεταξύ Αμιάντου – Τροόδους, στις 5 Δεκεμβρίου 1955.
Καθοριστική επίσης υπήρξε η συμβολή του στη διαφυγή του Αρχηγού Διγενή στα λημέρια της ΕΟΚΑ στα Σπήλια. μετά τη μάχη.
 Συνελήφθη τον Ιανουάριο του 1956 με προδοσία και, κατόπιν πολλών βασανιστηρίων, κλείστηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς.
 Από εκεί δραπέτευσε στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 μαζί με άλλους έξι συγκρατούμενούς του. Ενώθηκε με τις ανταρτικές ομάδες του Γρηγόρη Αυξεντίου στην Πιτσιλιά και έλαβε μέρος σε δυο ενέδρες μεταξύ Πάνω και Κάτω Αμιάντου και στην εκτέλεση Άγγλου πράκτορα στον Αμίαντο.
 Μετά τις μεγάλες προδοσίες στην Πιτσιλιά, στις αρχές Ιανουαρίου 1957,
 ο Ευαγόρας κατέφυγε μαζί με την ομάδα του Λένα στην ορεινή περιοχή Γεράσας, όπου ο Λένας τον όρισε ως υπεύθυνο της ομάδας, όταν ο ίδιος επέστρεψε στον τομέα του .
 Στις 17 Φεβρουαρίου 1957, ημέρα κατά την οποία έπεσαν οι ήρωες Δημητράκης Χριστοδούλου και Σωτήρης Τσαγγάρης και τραυματίστηκε ο Λένας, ο Ευαγόρας έπεσε σε ενέδρα των Άγγλων, ενώ επέστρεφε στην περιοχή του και τραυματίστηκε ελαφρά στο κεφάλι, αλλά κατόρθωσε να διαφύγει στη Λεμεσό με το Μιχαήλ Ασσιώτη.
Το Μάιο του 1957, κατόπιν εντολής του Διγενή, ανέλαβε την οργάνωση ανταρτικής ομάδας στην περιοχή Σολέας, με κρησφύγετο κοντά στη Γαλάτα.
Στις 8 Οκτωβρίου 1957 δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από το Μιχαήλ Ασσιώτη, ο οποίος στη συνέχεια δολοφόνησε τον τροφοδότη τους και εξάδελφο του Ευαγόρα Χρύσανθο Μυλωνά και μετά το βδελυρό του έγκλημα παραδόθηκε στους Άγγλους και συνέχισε την προδοσία του.
Στην κηδεία του Ευαγόρα, που έγινε στο χωριό του και πήρε μορφή εθνικής μυσταγωγίας, οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν την παρουσία του πατέρα του Παπαχριστοφόρου, τον οποίο κρατούσαν στα κρατητήρια.

Ορισμένοι αντικομουνιστές είναι θύματα της κομμουνιστικής προπαγάνδας

Ο αιμοσταγής Νίκος Πλουμπίδης, ο καθοδηγητής της ΟΠΛΑ, επειδή ήταν πράκτωρ της SOE, και επομένως τον αγαπά η Αυτοκρατορία, «εξαγνίστηκε» από τους Κόκκινους παλιανθρώπους, ως θύμα του σταλινικού Ζαχαριάδη. 
Και η πλάκα είναι ότι και ορισμένοι αντικομουνιστές προσχώρησαν στην Κόκκινη προπαγάνδα. Οπως ο αιμοσταγής Χρουστσόφ, που ως κομματικός γραμματέας της Μόσχας έστειλε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στα κάτεργα και στον θάνατο, έγινε «ο Άγιος της αποσταλινοποίησης» . 
Ο Πλουμπίδης ήταν όντως πράκτορας της SOE. Ήταν του δικτύου Μπάλφουρ, ο οποίος επέβαλε στον Μανιαδάκη να τον κρατάει στην Σωτηρία. Ο πράκτωρ Πλουμπίδης άλλωστε κατέδωσε τον Μπελογιάννη.

Λογοδοσία και ποινική και αστική ευθύνη

Όλοι είναι υπόλογοι για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους. Και τώρα που θα χάναμε τον κ. Γκλέτσο λόγω «αγριογούρουνου» και ενώ οι ζημιές και τα ατυχήματα πολλαπλασιάζονται νομίζω ότι η ΕΕ που είναι ο ηθικός αυτουργός και ο σπόνσορας, που χρηματοδότησε το πρόγραμμα με τα μεταλλαγμένα αγριογούρουνα «ελευθέρας βοσκής», που προκάλεσε αυτό το χάλι μαζί και τους ξύπνιους επενδυτάς της πράσινης ανάπτυξης που τσέπωσαν τις επιχορήγησες, θα πρέπει να αποζημιώσουν τα θύματα του προγράμματος τους. 
Στις ευρωπαϊκές Αξίες είναι και η Λογοδοσία. Ουδείς ατιμώρητος. Ακόμη και οι οικολόγοι της «πράσινης ανάπτυξης».