11/2/21

11 Φεβρουαρίου 1959. Η προδοτική Συμφωνία του «Εθνάρχου» στη Ζυρίχη και η δίκη του Μαξ.(Μέρτεν).

 

Στις 11 Φεβρουαρίου 1959,  ο πράκτωρ Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Τούρκος συναδελφός του, Αντνάν Μεντερές, συμφώνησαν για τη Κύπρο και μονογράφησαν τη Συμφωνία που υπογράφηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1959 στο Λονδίνο και από τον Μακάριο και τους Τουρκοκυπριους , Αυτή ήταν η προδοτική Συμφωνία της Ζυρίχης. Την ίδια ημέρα που μονογραφήθηκε η συμφωνία της Ζυρίχης ξεκίνησε στην Αθήνα η δίκη του Ναζί και εγκληματία πολέμου και φίλου του Καραμανλή και της Δοξούλας Μαξ Μέρτεν, που υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, ως σύμβουλος της στρατιωτικής διοίκησης. Ήταν ο άνθρωπος που είχε την ευθύνη για την διαρπαγή των περιουσιών των Εβραίων που στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η συνολική αξία της περιουσίας που διαχειρίστηκε ο Μέρτεν με τους εβράιους και έλληνες φίλους του ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα. Το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου της Αθήνας καταδικάζει τον Μέρτεν σε 25ετή κάθειρξη, επειτα όμως από πιέσεις της Γερμανίας, η κυβέρνηση Καραμανλή, αφού τροποποίησε τον ισχύοντα νόμο (Ν.Δ. 3933/1959) για τους Γερμανούς υπηκόους που φέρονταν ως εγκληματίες πολέμου, αποφυλάκισε τον Μέρτεν και τον απέλασε στη Γερμανία, με την προϋπόθεση να εκτίσει εκεί την ποινή του. Τα γερμανικά δικαστήρια τελικά απάλλαξαν τελείως τον Μέρτεν «ελλείψει στοιχείων».

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τι θα πει εγκληματιας πολεμου

το ισοδυναμο του ηρωας απο την αλλη πλευρα του πολεμου

και ο κολοκοτρονης για τους εχθρους εγκληματιας πολεμου ειναι

αυτα πανε μαζι παντοτε σαν ιδιοτητες

και οι σοβιετικοι και οι εγγλεζοι και οι αμερικανοι δεν ησαν εγκληματιες πολεμου;

αλλα εμειναν ατιμωρητοι και ηρωες γιατι ο δικαστης δεν δικαζει τον εαυτον του σαν νικητης


παρακαμπτω δε το λελογισμενο παθος σου εναντιον του αποτυχημενου καραμανλη που διοριστηκε πρωθυπουργος για να εφαρμοσει τα συμφεροντα της αγγλιας στη κυπρο ξεκαθαρα ,καθως και την ταξικη σου ζηλια για την νομιζομενη υπεξαιρεση εβραικων περιουσιων απο τα φυσικα προσωπα που ειναι αλλου παπα ευαγγελιο

αν και τα μεγαλυτερα εγκληματα κατα του εθνους τα εκανε απο το 1974 και μετα για αυτο και τον εκθειαζουν εκτοτε οι εθνοκτονοι αριστεροι αυτο τα λεει ολα ...

μην λησμονας οτι στο πολεμο οι νικητες παντα μοιραζονται τα λαφυρα του εχθρου χαμενου .



για μενα αλλο με ενδιαφερει οτι ο μερτεν η οποιος μαζεψε τους εβραιους απο τη θεσαλονικη ευλογως ως εχθρους σε ενα γενικο πολεμο θα επρεπε να εχει γινει αγαλμα σημερα διπλα στο μεγα αλεξανδρο στη παραλια

αν δεν υπηρχε αυτος οι ρωμιοι ουδεποτε μεχρι σημερα το 2021 δεν θα ειχανε παρει απο τους εβραιους τον οικονομικο ελεγχο της πολης και αρα πολιτικο εν μερει σημερα βεβαια μιας και αυτοι ανεκαμψαν οπως ειδαμε και με το μπουταρι

αλλα υπαρχει αχαριστια και συμφεροντολογικη προσεγγιση της ιστοριας απο τον θεσαλονικο ρωμιο εναντι των ναζι που εδωσαν τελικα εμμμεσως τον πραγματικο ελεγχο της πολης στους ρωμιους που μεχρι τοτε ηταν στα χερια των εβραιων με το χρημα της

το πως δεν αφορα τον ελληνα που σημερα ολγω ιδεολογικης εμπαθειας και συγχρονων συμφεροντων λεει αλλα αλλα τον εβραιο που ακομη το χρησιμοποιοει για να γινεται συμπαθης στους αφελεις οχλους της ιστοριας

ο ρωμιος ωφεληθηκε απο αυτο τα μαλα και οφειλει ευχαριστω στο τοτε ραιχ

αν δεν του αρεσει αυτο το ιστορικο αληθες μπορει να ξαναδωκει οικονομικως την θεσαλονικη στους εβραιους πραμα που δεν νομιζω να το δεχεται κανεις τους

επομενως το οτι δεν υπαρχει αγαλμα στο διοικητη θεσαλονικης ειναι δειγμα αχαριστιας αλλα και τυχοδιωκτικης ιστορικης δολιοτητας σημερα που εχουν αναγκη πολυ τους εβραιους και οχι καθολου τους γερμανους του 1943.

εν καταλειδι συνοψιζω τις σκεψεις στο οτι η θεσαλονικη ειναι ελληνικη ντε φακτο λογω των γερμανων στο πολεμο

αλλιως ακομη οι διωχθεντες θα εκαναν κουμαντο με το χρημα τους απο τον ελεγχο του εμποριου της πολης.

η ιστορια αυτη ειναι ειτε αρεσει στους επιγονους ειτε οχι και στα σημερινα γουστα τους.

Ανώνυμος είπε...

φαντάσου τώρα το Γολοντόμορ, το Κατίν, τα εγκλήματα της Τσέκα, τα γκούλακ, τους εκτοπισμούς, τα βασανιστήρια της ΝιΚαΒεΝτε κλπ τα οποία έγιναν εκτός πολέμου για το καλό του προλεταριάτου